Jak rozwinąć duchową energię – szprychy(16)
Osiem płatków spośród szesnastopłatkowego kwiatu lotosu było rozwiniętych już w pradawnej przeszłości, te płatki przy tajemnym szkoleniu występują z powrotem same przez się.. W dążeniach ucznia wiedzy tajemnej cała jego troska powinna być zwrócona ku ośmiu pozostałym płatkom.
Pierwszy z nich, to sposób w jaki przyswaja się ,,wyobrażenia”.
Człowiek słyszy to i owo, widzi takie czy inne rzeczy i według tego tworzy sobie pojęcia. Nie zastanawiając się skąd dana myśl naprawdę pochodzi – nie bada jej. Dopóki postępujesz w ten sposób, szesnastopłatkowy kwiat lotosu pozostaje całkowicie nieruchomy. Powinieneś upatrywać w nich określonego posłannictwa, wieści o rzeczach świata zewnętrznego lub wewnętrznego.
Drugi proces duszy dotyczy postanowień ,,człowieka”.
Decyzje powinny być powzięte wyłącznie po gruntownej i pełnej rozwadze.
Trzeci proces duszy dotyczy ,,mowy”.
Z ust ucznia wiedzy tajemnej powinno wychodzić jedynie to, co posiada sens i znaczenie. Powinien unikać pospolitych rozmów, gdzie mówi się o wszystkim bez wyboru i miesza wszystko ze sobą. Należy być gotowym podjąć rozmowę i każdemu odpowiedzieć, lecz czynić to z sensem i po wszechstronnej uwadze. Starać się używać ani za mało, ani za wiele słów.
Czwartym procesem duszy jest ,,uregulowanie swoich zewnętrznych czynności”.
Uczeń wiedzy tajemnej dąży do kierowania swoją działalnością tak, aby była zgodna z działalnością innych ludzi w jego otoczeniu oraz z tym, co dzieje się w tym otoczeniu. Stara się kierować swoimi czynami tak, aby włączały się w harmonijne otoczenie, w jego warunki życiowe itd.
Piąty proces duszy polega ,,na ukierunkowaniu swojego życia”
Uczeń stara się żyć zgodnie z prawami przyrody i ducha. Jest mu obce nadmierne zaaferowanie się i opieszałość. Dba o swoje zdrowie, przyzwyczajenia aby zdobyć harmonię życiową.
Szósty proces duszy dotyczy ,,dążeń człowieka”.
Uczeń wiedzy tajemnej bada swoje uzdolnienia, swoje możliwości i postępuje zgodnie z nimi. Nie zaniedbuje niczego, co leży w ich zasięgu. Stawia sobie cele, które wiążą się z ideałami człowieka, z obowiązkami. Nie włącza się w koło poruszającym ludzkość, lecz stara się sięgać poza powszedniość i rozumieć swoje zadanie. Dąży by coraz to lepiej i doskonalej wypełniać swoje zadanie/powinności.
Siódmy proces duszy dotyczy w jego życiu wewnętrznym ,,uczenia się jak najwięcej z życia”.
Uczeń nie powinien unikać żadnej rzeczy, która mogłaby stać się dla niego pobudką do gromadzenia doświadczenia, które przyda mu się w życiu (Działania zgodne z karmą). Patrząc, jak postępują inni, obserwuje ich w podobnym celu. Stara się nagromadzić w sobie bogatą skarbnicę doświadczeń i stale szukać w niej troskliwe rady.
W ósmym procesie uczeń wiedzy duchowej musi od czasu do czasu ,,wejrzeć w głąb siebie”.
Musi zagłębić się troskliwie sam w sobie, naradzić, wypracować i sprawdzić swoje zasady życiowe, ogarnąć swoje myślą swoje wiadomości, zważyć obowiązki, zastanowić się nad treścią i celem życia.