NATO, co w rozwinięciu oznacza Organizację Paktu Północnoatlantyckiego, powstało w kilka lat po II wojnie światowej, a za główną przyczynę uznaje się obawę państw zachodniej Europy przed agresją ze strony Związki Radzieckiego. Do priorytetów NATO należy podtrzymywanie współpracy oraz rozwijanie przyjaznych stosunków międzynarodowych oraz wzajemna pomoc w razie napaści na którekolwiek z państw członkowskich. W 1949 roku, Stany Zjednoczone, Kanada oraz dziesięć państw Europy zachodniej, podpisany został pakt, a z upływem lat, do organizacji przystępowało coraz to więcej państw. Drogę Polski do NATO zapoczątkowały wydarzenia z roku 1989 kiedy to Polska odzyskała suwerenność w realizowaniu polityki zagranicznej. Sformowany został nowy, demokratyczny rząd, który za swoje priorytety obrał integrację z Unią Europejską oraz NATO, która wiązała się z zacieśnieniem więzów ze Stanami Zjednoczonymi. Jest to bardzo istotny element, ponieważ jest to jednocześnie główna przyczyna udziału wojsk polskich w misjach pokojowych NATO. Oficjalnie uznaje się, że Polska jest członkiem NATO od 1999 roku. Mimo kilku korzyści jakie niosą za sobą misje pokojowe, w których Polska bierze udział, ma to jednak więcej wad, dlatego uważam, uczestnictwo Polski w tych misjach, za negatywne.
Wedle polskiej polityki zagranicznej, udział w operacjach międzynarodowych Sojuszu Północnoatlantyckiego uważany jest za priorytetowy, co potwierdzają liczby, bo w misjach pokojowych NATO bierze udział ponad 2000 polskich żołnierzy. Możemy wyróżnić trzy najważniejsze interwencje sił pokojowych NATO, a pierwszą z nich było Kosovo Force (KFOR) czyli działania na terenie Kosowa w celu zaprowadzenia pokoju. Operacja ta trwa do dziś, a do głównych zadań polskich służb na tych terenach należy utrzymanie bezpieczeństwa, ochranianie instytucji cywilnych, pomoc policji czy służbom cywilnym. Podchodząc do tematu chronologicznie, następną operacją była ISAF czyli Międzynarodowe Siły Wsparcia Bezpieczeństwa, która pojawiła się w Afganistanie w 2001 roku, jednakże dowodzenie nad nią przejęło NATO w 2003 roku. Polskie wojska pojawiły się tam już w 2002 roku, a do głównych zadań należało rozminowywanie pól czyli bardzo niebezpieczna dziedzina, a nasi żołnierze narażeni byli na utratę życia bądź zdrowia. Istotnym jest również chęć zapobiegnięcia rozwojowi operacji terrorystycznych oraz odbudowa struktur cywilnych w Afganistanie. Trzecią z misji pokojowych, w której udział wzięły polskie wojska jest Polski Kontyngent Wojskowy w Iraku. Wojska polskie uczestniczą w operacjach na tamtych terenach od 2005 roku, a celem jest wspieranie budowy irackich sił bezpieczeństwa poprzez prowadzenie szkoleń dla oficerów.
Podsumowując, misje pokojowe NATO wiążą się z wielkim ryzykiem dla samych żołnierzy. Polska uczestniczy w nich ze względu na przynależność do sojuszu oraz chęć polepszenia dialogu ze Stanami Zjednoczonymi. Poza stratami w żołnierzach, cierpi również polska gospodarka, ponieważ zaopatrzenie sił zbrojnych przebywających na obczyźnie sporo kosztuje. Do tego dochodzi aspekt społeczny, czyli rozłąka rodzin, która często bywa przyczyną separacji czy rozwodów. Do wad należy również zaliczyć pogorszenie się stosunków z innymi krajami, takimi jak Francja czy Niemcy, które głośno wyraziły sprzeciw polskiej interwencji w Afganistanie.