9

Temat pracy semestralnej z Podstaw Przedsiębiorczości sem.3

Człowiek przedsiębiorczy i jego rozwój zawodowy, kim jest osoba przedsiębiorcza, komunikacja interpersonalna, oczekiwania pracodawców, dokumenty w czasie poszukiwania pracy.

1.Człowiek przedsiębiorczy i jego rozwój zawodowy.

2.Kim jest osoba przedsiębiorcza?

3. Komunikacja interpersonalna.

4.Oczekiwania pracodawców.

5.Dokumenty w czasie poszukiwania pracy.

1.Człowiek przedsiębiorczy i jego rozwój zawodowy

    Rozwój zawodowy jest procesem przebiegającym w czasie w ramach ogólnego rozwoju człowieka. Realizacja wszystkich potencjalnych możliwości wynika z naturalnego popędu do rozwoju, do wzrostu, do osiągnięcia swojej pełni.

Teorie rozwoju zawodowego podkreślają, że ten proces rozpoczyna się w dzieciństwie i trwa do wieku dojrzałego, a jest ciągiem decyzji uwarunkowanych różnymi czynnikami w tym biologicznymi, psychologicznymi, ekonomicznymi a także społecznymi.

Na temat rozwoju zawodowego jest wiele poglądów, przy czym na uwagę zasługują te, które dotyczą cech, satysfakcji, potrzeb, wydatkowania energii, wyboru i decyzji a także zachowań zawodowych, ciągłości zawodowej oraz miejsca i przestrzeni.

Istota zachowań w warunkach wymogów i zadań zawodowych dotyczy zbioru reguł przekształcania układu człowiek-praca i określeniu ich wpływu na przebieg rozwoju człowieka i sukces zawodowy, którego miarą jest indywidualnie pojmowana satysfakcja.

Żyjemy w czasach kultu fachowości tzw. profesjonalizmu i gospodarki rynkowej, racje społeczne i osobiste przemawiają więc aby zdobywać wysokie kwalifikacje zawodowe oraz zabiegać o szansę rozwoju dla siebie i innych.

Do najważniejszych czynników decydujących o rozwoju zawodowym współczesnego człowieka należą uwarunkowania psychologiczne takie jak:

• zainteresowania i zamiłowania,

• zdolności i uzdolnienia kierunkowe,

• plany i aspiracje życiowe i zawodowe,

• wiedza i doświadczenie indywidualne,

• motywy działania,

• postawy i nastawienia do rzeczywistości,

• cechy temperamentu.

Rozwój zawodowy człowieka związany z działaniem, zachowaniem utylitarnym, osiąganiem, próbowaniem, celowością, stanowi tylko o połowie naszego życia , druga zaś to bycie – stawanie się, inaczej istnienie, wyrażanie, samorealizacja.

Jednak w pogoni za sukcesem zawodowym nie można zapomnieć o zabawie i związanej z nią wesołością a także o czasie na rozmyślanie, doznania estetyczne i nieumotywowaną aktywność.

2.Osoba przedsiębiorcza

Jest to człowiek który realizuje swoje talenty i rozwija swój potencjał, chwyta szanse i okazje stawia sobie ambitne cele i potrafi przewidywać skutki ich realizacji, stwarza sobie różne alternatywy, poprawia jakość życia swojego, rodziny i lokalnej społeczności, wpływa na bieg wydarzeń, błędy traktuje jako okazję do nauczenia się czegoś a nie jak porażkę, uczy się na cudzych sukcesach, jest optymistą i twórcą. Postawa przedsiębiorcza człowieka przejawia się przez cechy, umiejętności i sposób działania.

 CZŁOWIEK O POSTAWIE PRZEDSIEBIORCZEJ

Cechy:

poczucie własnej wartości, wiara w siebie i optymizm, wewnętrzna motywacja do uczenia się i działania ,potrzeba osiągnięć, samodzielność, aktywność,

otwartość na innych ludzi,, niezależność, wytrwałość, tolerancja, odpowiedzialność
twórczość i kreatywność

Umiejętności:

- wyznaczanie sobie celów: długo -, średnio -, krótko -terminowych
- doskonalenie samooceny, ustalania priorytetów w realizacji celów, dostrzegania
szans dla osiągnięcia celów ,rozwiązywania problemów, podejmowania decyzji,
skutecznego komunikowania się i negocjowania

Sposób działania:

- rozwijanie swoich mocnych i eliminowanie słabych stron
- działanie w kręgu własnego wpływu- stwarzanie sobie alternatyw w realizacji celów
- skuteczność działania w zmieniających się warunkach (elastyczna reakcja na zmiany)
- wykorzystanie pojawiających się możliwości
- podejmowanie działań innowacyjnych i ponoszenie ryzyka
- dbałość o własny rozwój

3.Komunikacja interpersonalna

Trudno wyobrazić sobie życie w społeczeństwie, rodzinie czy organizacji bez komunikowania się z innymi. Komunikacja daje nam szansę na wymianę myśli, współdziałanie, podążanie w tym samym kierunku. Dzięki niej dowiadujemy się, co czują i myślą inni, a także możemy wyrazić siebie. Warto przyjrzeć się bliżej temu procesowi i odpowiedzieć sobie na pytanie, czy potrafimy skutecznie się komunikować. Celem rozdziału jest omówienie procesu komunikowania interpersonalnego, jego znaczenia i potencjalnych barier.

Znaczenie i funkcje komunikacji

Pojęcie komunikowanie pochodzi z łacińskiego communico, oznaczającego „czynić wspólnym, coś z kimś dzielić”, a także „komuś czegoś użyczyć, udzielić, dopuścić do udziału”. Polskie określenie komunikacja jest bliskie znaczeniowo angielskim „communication” oraz „communicate”. Najczęściej komunikowanie się rozumiemy jako przekazywanie wiadomości pomiędzy nadawcą, a odbiorcą. Pełny proces komunikowania się powinien przebiegać w dwóch kierunkach. Z jednej strony nadawca przekazuje swój komunikat, z drugiej odbiorca reaguje w taki sposób, ze zwrotnie przesyła wiadomość nadawcy. Na taką dwukierunkowość procesu komunikowania się wskazuje również Z. Nęcki definiując komunikowanie się interpersonalne, jako podejmowaną w określonym kontekście wymianę werbalnych, wokalnych i niewerbalnych sygnałów (symboli) w celu osiągnięcia lepszego poziomu współdziałania. Brak skutecznej komunikacji jest jedną z najpoważniejszych przeszkód na drodze do efektywnej działalności grupowej. Dotyczy to zarówno przekazywania odpowiednich wiadomości, jak również rozumienia ich znaczeń.

Analizując znaczenie komunikacji w grupie czy organizacji należy podkreślić, iż stanowi ona podstawę zasadniczych funkcji, takich jak sprawowanie kontroli, motywowanie, wyrażanie uczuć oraz informowanie. Zarówno formalna, jak i nieformalna komunikacja służy kontrolowaniu zachowania członków organizacji poprzez komunikowanie pożądanego sposób zachowania bądź przeciwstawiając się postępowaniu niewłaściwemu. Komunikacja może sprzyjać motywacji, gdyż za jej pośrednictwem uświadamiamy członkom organizacji, czego się od nich oczekuje,

jak mogą poprawić swoją efektywność, czy jakie popełniają błędy. Informowanie o celach i przekazywanie informacji zwrotnej o postępach w ich osiąganiu pobudza motywację. Komunikacja umożliwia również wyrażanie uczuć i zaspokajanie potrzeb społecznych, stanowiąc mechanizm wyrażania zadowolenia czy frustracji. Funkcjonowanie w zespołach wymaga ujawniania uczuć i emocji,

zarówno pozytywnych, jak u negatywnych, co jest możliwe właśnie dzięki komunikowaniu się ich członków. Przekazywanie danych czy informacji stanowi niezbędny składnik procesu podejmowania decyzji. Dzięki komunikacji możliwe staje się, zatem skuteczniejsze działanie przy mniejszym poziomie ryzyka. Każdy proces komunikowania się pełni przynajmniej jedną ze wspomnianych funkcji i jest przez to niezbędnym elementem funkcjonowania w relacjach z innymi ludźmi.

Proces komunikacji

Do zaistnienia procesu komunikacji konieczne jest wystąpienie 7 zasadniczych elementów:

źródła – nadawcy komunikatu, kodowania – przekształcenia w symboliczną postać, komunikatu – zakodowana wiadomość, kanał – środek przekazu (komunikacja ustna, pisemna, wizualna), dekodowanie – przełożenie komunikatu na zrozumiałą formę, odbiorca – adresat komunikatu, sprzężenie zwrotne – informacja zwrotna o zrozumieniu przekazu.

Nadawca to osoba, która formułuje komunikat i ma określony cel w przekazaniu go innej osobie. Nadawca dokonuje zakodowania wiadomości, czyli tłumaczy treść na symbole, a więc słowa, rysunki, gesty itp. Podczas kodowania nadawca powinien zadbać o to, aby odbiorca rozumiał znaczenie symboli. Nadawca przekazuje wiadomość odbiorcy za pomocą określonych środków czy drogi kontaktu (kanału). Decyzja, jaki sposób komunikacji powinien zostań wybrany uzależniona jest od cech informacji, ważności, a także łatwości jej zakodowania. Odbiorca odczytuje znaczenie wiadomości poprzez jej dekodowanie. Następnie odbiorca przekazuje nadawcy informację o sposobie zrozumienia znaczenia wiadomości. Sprzężenie zwrotne może przyjmować formy zarówno bezpośrednie – ustne potwierdzenie przyjęcia komunikatu, jak też pośrednie, wyrażone poprzez działanie czy dokumentację. Silne sprzężenie zwrotne przyczynia się do skuteczniejszego komunikowania się.

Proces komunikacji można scharakteryzować za pomocą następujących pytań:

kto mówi? co mówi? w jaki sposób? do kogo? z jakim skutkiem?

Efektywność komunikacji uzależniona jest od podobieństwa umiejętności komunikacyjnych, postaw, wykształcenia, doświadczeń społecznych i kultury uczestników tego procesu. Im większe różnice w obrębie wymienionych cech tym większe prawdopodobieństwo niepowodzenia w komunikacji. Nieefektywność komunikacji oznacza, że znaczenie wiadomości, stworzone przez odbiorcę, będzie różnić się od znaczenia przyjętego przez nadawcę. Skuteczne komunikowanie się zachodzi, zatem wówczas, gdy wiadomość zostanie właściwie zrozumiana.

1. Komunikacja werbalna

Najczęściej wskazuje się trzy zasadnicze rodzaje komunikacji – werbalną, niewerbalną i pisemną. Komunikacja ustna stanowi najczęstszy sposób przekazywania znaczenia między ludźmi. Do popularnych form komunikacji ustnej zaliczymy przemówienia, rozmowy indywidualne czy grupowe, nieformalne sieci plotek i pogłosek. Do zasadniczych zalet tego rodzaju komunikacji należą szybkość i łatwość uzyskania sprzężenia zwrotnego. Wadą tej formy jest podatność na zniekształcenia. Podatność na zniekształcenia komunikatów rośnie przy większej liczbie osób, które biorą udział w ich przekazywaniu. Wiąże się to bezpośrednio z różnicami w interpretacji wiadomości. Jeśli zatem komunikaty przekazywane są ustnie wzdłuż linii podporządkowania w organizacji pojawia się znaczne ryzyko zniekształcania komunikatów. Dla ilustracji tego rodzaju zakłóceń warto przypomnieć sobie zabawę w „głuchy telefon”, gdzie pierwotny komunikat, po przejściu przez kolejne ogniwa łańcucha ulega znacznej deformacji. Wiadomość na wejściu często odbiega od komunikatu wyjściowego.

2. Komunikacja pisemna

Do komunikatów pisemnych zaliczymy formy jak notatki, listy, telefaksy, e-maile, zawiadomienia i wszelkie inne metody przekazywania słów czy symboli na piśmie. Komunikaty pisemne mają tę przewagę nad ustnymi, że są materialne, sprawdzalne i mogą być przechowywane przez długi okres czasu. Cechy te nabierają dużego znaczenia przy złożonych i obszernych komunikatach. Możliwość ponownego przypomnienia treści rozbudowanego komunikatu w niezmienionej formie jest w wielu sytuacjach niezwykle przydatne. Zwykle tworząc komunikat pisemny poświęcamy mu więcej uwagi, przez co jest bardziej logiczny i precyzyjny od wypowiedzi ustnej. Wymaga to jednak więcej czasu, przez co forma ta jest mniej przydatna, gdy chcemy szybko przekazać komunikat. Półgodzinna wypowiedź może zawierać więcej informacji niż komunikat pisemny, na którego przygotowanie poświęciliśmy te same pół godziny. Dodatkową przeszkodą jest utrudnione sprzężenie zwrotne, a często jego brak. Komunikaty pisemne nie mają wbudowanego mechanizmu sprzężenia zwrotnego, stąd często nie mamy pewności, że wiadomość dotarła do odbiorcy oraz, że została właściwie zinterpretowana. Do najczęściej wykorzystywanych form komunikacji pisemnej w organizacji zaliczymy: gazetki zakładowe, listy do członków organizacji, plakaty, ulotki, broszury, ankiety czy przewodniki.

3. Komunikacja niewerbalna

Komunikacji werbalnej zwykle towarzyszy forma niewerbalna, na jaką składać się takie akty jak:

• Gestykulacja, a więc ruchy rąk, dłoni, palców, nóg, stóp, głowy i korpusu ciała;

wyraz mimiczny twarzy – jego bogate możliwości przekazywania zarówno stanów psychicznych, jak i informacji obiektyw

• dotyk i kontakt fizyczny – w zróżnicowanej gamie od łagodnego głaskania do brutalnego uderzenia;

• wygląd fizyczny – sposób ubierania się, czesania, ozdabiania, malowania, ekspozycji wizualnej zarówno mężczyzn, jak i kobiet;

• dźwięki paralingwistyczne – takie, jak westchnienia, pomruki, płacz, sapanie, gwizdanie, jęki, śmiech, przydźwięki w rodzaju „eee”, „yyy”, czyli wszelkie odgłosy które nie tworzą słów i ich części;

• kanał wokalny – intonacja, akcentowanie, barwa głosu, rytm mówienia, szybkość mówienia, wysokość głosu;

• spojrzenia – kontakt wzrokowy, w którym jakość i długość spojrzeń jest znaczącym elementem komunikacji;

• dystans fizyczny między rozmówcami – odległość między nimi w trakcie rozmowy jest ważną informacją m.in. o wzajemnych postawach, poziomie intymności sympatii itd.; niemal niezależną problematyką jest zjawisko „inwazji” w przestrzeń osobistą człowieka, zbliżenie się na odległość poniżej 40cm, a także „inwazja” wzrokowa, dźwiękowa, zapachowa;

• pozycja ciała – tu najważniejsze są: poziom napięcia bądź rozluźnienia i otwartość bądź zamknięcie;

• organizacja środowiska – w skali osobistej (architektura wnętrz) i w skali publicznej (komunikowanie poprzez architekturę i urbanistykę) – chodzi o użycie form przestrzennych jako komunikatów estetycznych, ideologicznych i użytkowych; do tej grupy zaliczamy też tak szeroką skalę zjawisk, jak meble, obrazy, zdjęcia jako komunikaty¹.

Wymienione powyżej niewerbalne akty komunikacyjne poddawane są w literaturze różnym podziałom czy klasyfikacjom. Dla przykładu kanał wokalny uważany jest za oddzielny od kanału niewerbalnego sposobu przekazywania komunikatów. Niemniej jednak wymienione grupy stanowią najbardziej podstawowe zjawiska, które pełnią funkcje komunikacji pozasłownej.

Zasady dobrego komunikowania się

Nasza skuteczność, jako mówcy zależy zarówno od formy wypowiedzi, jak i przekazywanej treści. Warto, zatem przestrzegać reguł tyczących się zarówno odpowiedniego przygotowania wypowiedzi, jak też konkretnych zaleceń w kwestii sposobu prowadzenia rozmowy.

Najistotniejsze zasady dobrej komunikacji to:

1. Poznaj samego siebie – musimy mieć świadomość własnych celów, zamierzeń, cech, preferencji, temperamentu i motywów. Nadawca powinien mieć jasność tego, co chce przekazać odbiorcy.

2. Uwzględniaj chwiejność uwagi rozmówcy – nikt nie jest w stanie odebrać wszystkich naszych przekazów bez względu na to, co mówimy i w jaki sposób. Trzeba liczyć się ze zmiennością uwagi słuchaczy, ich selektywnością, przekręcaniem sensu naszych wypowiedzi.Licz się z uczuciami drugiej strony – powinniśmy zwracać uwagę na stan psychiczny, kondycję emocjonalną słuchacza.

3. Zwracaj uwagę na sens, a nie na formę wypowiedzi. Zrozumienie treści kierowanych do nas przekazów jest pełniejsze, gdy staramy się uchwycić sens całej wypowiedzi, a nie poszczególnych jej fragmentów czy słów.

4. Spróbuj przyjąć punkt widzenia swoich oponentów. Spojrzenie na sprawę z pozycji partnera, chwilowa zamiana ról jest szczególnie przydatna w sytuacjach narastającego niezadowolenia partnerów i narastającego konfliktu.

5. Mówmy w sposób jasny, rzeczowy. Zagmatwany sposób przedstawiania swoich poglądów, nieodpowiednio dobrana treść wypowiedzi, nadmierne i przesadne używanie przenośni to częste błędy w przekazie komunikatów

6. Wspieraj słowa komunikacją niewerbalną. Należy zwrócić szczególną uwagę na spójność komunikacji werbalnej i pozasłownej tak, aby uniknąć sprzecznych lub niejasnych komunikatów.

4.Oczekiwania pracodawców.

Pytanie czego oczekuje pracodawca od pracownika ? może być poprzedzone pytaniem czego oczekuje pracownik od swojego pracodawcy?

Każda firma ma powiązania szef-pracownik i każda strona ma prawa i obowiązki.

Oczekiwania pracodawcy
Oczekiwania są powiązane ze stopniem odpowiedzialności pracownika w firmie.
Od pracownika będącym tylko wykonawcą, oczekiwania są bardzo podstawowe:

• przychodzić do pracy na czas,

• nie marnować czasu w pracy,

• nie powinien zmienić swojego stosunku do pracy, po uzyskaniu umowy na czas nie określony,

• być uczciwym wobec swoich kolegów i koleżanek w pracy i wobec swojego szefa, nawet w godzinach  nieobecności szefa,

• nie zapominać, że wynagrodzenia są płacone przez klienta,

• na podstawie informacji i szkoleń, starać się zrozumieć na czym polega praca.

Jeżeli pracownik nie spełnia tych oczekiwań, i mimo upomnień nie poprawia się, z całym szacunkiem do osoby pracodawca nie może już zatrudniać dalej.

Oczekiwania od pracowników mających więcej odpowiedzialności są większe :

• podejmowanie decyzji, w zakresie swoich uprawnień i odpowiedzialności,

• odpowiadać za swoje decyzje,

• informować w sposób uczciwy swoich przełożonych,

• nie wykorzystywać swojego stanowiska dla własnych i prywatnych potrzeb,

• być uczciwym z podwładnymi,

• starać się, aby zwiększyć wydajność pracy i rentowność firmy.

Jakie mogą wystąpić problemy?

 a)  Niezrozumienie do końca co to znaczy "klient płaci nasze wynagrodzenia": jeżeli ktoś ma niepoważny stosunek do pracy, wcześniej czy później, ponosi konsekwencje zerwaniem umowy o pracę.
b) Za małe lub nie efektywne środki transportu między miejscem zamieszkania osób poszukujących pracę a potencjalnym pracą: jak mogą pomóc urzędy wojewódzkie lub gminy?

 c) Bardzo często, kadra pośrednia bardziej dba o swój wizerunek wobec szefa lub podwładnych, niż o praktyczne aspekty swojej pracy: prestiż telefonu komórkowego i samochodu służbowego, za mało troski o efektywność pracy i rentowność firmy.

Oczekiwania pracownika

Nawiązując do mojej wypowiedzi na wstępie, że każda strona ma prawa i obowiązki, jakie są oczekiwania pracownika wobec swojego pracodawcy?
Każdy pracownik powinien mieć realną świadomość, że jest doceniony jako osoba przez swoich szefów, i nawet jeżeli popełnił błąd, ma prawo do szacunku. Dobry i zły przykład przychodzi z góry, więc pracodawca powinien być dobrym przykładem.

Pracodawca ma prawo być wymagającym wobec swoich pracowników, ale powinien:

• być uczciwym wobec wszystkich swoich pracowników, ponieważ pracownik jest bogactwem firmy,

• przestrzegać przepisów wewnętrznych firmy,

• nie wykorzystywać swojego stanowiska dla prywatnych potrzeb,

• odpowiadać za swoje decyzje.

5.Dokumenty w czasie poszukiwania pracy

Gdy mówimy o dokumentach w kontekście poszukiwania pracy, najczęściej mamy na myśli CV plus list motywacyjny. Jest tak, bo te właśnie są niemal zawsze wymagane w ogłoszeniach - stanowią w końcu naszą ofertę dla pracodawcy. Dokumentów jest jednak więcej, warto je znać i tworzyć każdy zgodnie z przyjętymi zasadami.

1.Curriculum Vitae - CV

Zadanie CV to prezentacja Twojego wykształcenia, przebiegu pracy, doświadczeń zawodowych i innych cech które będą przydatne na stanowisku o które się ubiegasz. Musi być zwięzłe, precyzyjne a przede wszystkim prezentować konkretne i rzeczowe informacje.

CV musi sprawiać dobre wrażenie już na pierwszy rzut oka: być czytelne, czyste, schludne, napisane a jeszcze lepiej wydrukowane na dobrym papierze, napisane czytelnym pismem lub czcionką. Nie może zawierać błędów ortograficznych ani stylistycznych i być zdecydowanie przejrzyste i dobrze rozplanowane.

Niezależnie od wybranej formy, CV musi zawierać następujące informacje:
- dane osobowe i kontaktowe
- wykształcenie, kursy
- doświadczenie zawodowe
- umiejętności różnego typu
- szczególne osiągnięcia
- opcjonalnie: zainteresowania

Po napisaniu życiorysu dobrze jest dać go komuś do przeczytania. Osoba postronna może wypowiedzieć się na temat wrażenia jakie na niej zrobił - a jest ono bardzo ważne!

2.List motywacyjny
Ten dokument z kolei ma za zadanie zainteresować pracodawcę Twoją osobą i umiejętnościami oraz wywrzeć na nim pozytywne pierwsze wrażenie. Pisząc go musisz wziąć pod uwagę informacje które podałaś w życiorysie i uwzględnić specyfikę firmy do której go kierujesz. Nie powielaj jednak wiadomości z CV; tam je wymieniłaś, tutaj skoncentruj się na tym dlaczego to właśnie Ciebie należy zatrudnić.

3.Podziękowanie za rozmowę kwalifikacyjną

Niewiele osób w ogóle je pisze, a jest to idealna wprost metoda zwrócenia na siebie w sposób pozytywny uwagi pracodawcy, wyróżnienia się z tłumu osób kandydujących na to samo stanowisko i pokazania że zależy Ci na podjęciu pracy w tej właśnie firmie.

Podziękowanie powinno mieć formę listu skierowanego bezpośrednio do osoby rekrutującej. Jeśli jest to firma polska, dobrze widziane jest napisanie go czytelną czcionką z zastosowanymi zasadami formatowania i własnoręczne podpisanie. Firmy zagraniczne, na przykład francuskie, znacznie bardziej docenią list napisany odręcznie.

4.Zgoda na przetwarzanie danych osobowych

Ten wymóg pojawił się stosunkowo niedawno, związany jest z Ustawą o Ochronie Danych osobowych zgodnie z którą na wszelkie ich przetwarzanie trzeba mieć pisemną zgodę osoby której dotyczą. Zazwyczaj tekst zgody dołączany jest w stopce CV i listu motywacyjnego, czasem jednak wymagana jest na oddzielnej kartce (zwłaszcza przez urzędy państwowe). Jej treść:

*Wyrażam zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych w procesie rekrutacji, zgodnie z ustawą z dn. 29.08.1997r. "O ochronie danych osobowych", Dz. U. nr 133, poz. 833)*

Tak naprawdę, w przypadku wysyłania dokumentów rekrutacyjnych taka zgoda nie jest wymagana - szczególnie jeśli wysyłasz je mailem, gdzie i tak nie możesz się własnoręcznie podpisać. Wiele firm jednak w tej chwili wymaga takiej klauzuli, więc lepiej zamieścić ją nawet "na zapas".

5.Oświadczenie o niekaralności i korzystaniu z praw publicznych

Zazwyczaj wymagane w urzędach państwowych i na stanowiskach w których masz kontakt z informacjami niejawnymi. Zwróć uwagę na dokładną treść wymagania: "zaświadczenie o niekaralności" wydaje się z Krajowego Rejestru Karnego

6.Wszelkie oryginalne : świadectwa ,dyplomy ukończonych szkoleń, kursów itp. Potwierdzają one naszą wiarygodność i kwalifikacje.

Dobre rady

W dokumentach aplikacyjnych nie wpisuje sie za dużo danych.
Doświadczenie zawodowe nie musi być dokładnie udokumentowane, jeśli jest bardzo duże. Najważniejsze, żeby pokazać się z dobrej strony, więc wystarczy wybrać ostatnie miejsca pracy. Należy skupić się na najważniejszych okresach naszej aktywności zawodowej i na tym czym możemy się pochwalić. 

Właściwe dopasowanie dokumentów aplikacyjnych do stanowiska, które się poszukuje. Nie należy wspominać w CV i innych dokumentach o swoich wadach - brakach w wykształceniu, czy też nieznajomości języków obcych. Nie można kłamać, bo takie informacje łatwo wyjdą na jaw. Zwyczajnie wystarczy o nich nie wspominać. Przecież i tak pracę zdobywa się po rozmowie kwalifikacyjnej. Składane dokumenty mają nam tylko utorować drogę. 

Nie ulegać sugestii, że nasze braki w wiedzy, nasz wiek dyskwalifikują nas jako dobrego pracownika.

 Przed rozmową o pracę musimy określić nasze zalety i wady. Musimy znaleźć argumenty, które przekonają przyszłego pracodawcę, żeby zatrudnił właśnie nas. Seniorzy mogą np. przekonywać, że osoby starsze rzadziej zmieniają pracę i są pewnym nabytkiem dla firm, nie maja tylu obowiązków rodzinnych oraz nie wyjadą za granicę w celu poszukiwania pracy. 

Dobrze jest jeżeli składany dokument mieści się na stronie formatu A4

Format A4 zwyczajnie łatwiejszy do przeglądania i przechowywania. Nie skracaj na siłę życiorysu, jeśli informacje są ważne wydrukuj go na dwóch kartkach. Nigdy jednak nie drukuj dwustronnie, wygląda to bardzo nieprofesjonalnie.

Właściwe przygotowanie przed poszukiwaniem pracy, pozytywne myślenie oraz wiedza na temat pracy, którą chcemy podjąć to klucz do sukcesu.

W przypadku osób młodych i poszukujących pracy pierwszy raz popełniane błędy wynikają z braku doświadczenia i obycia z zasadami panującymi na rynku. To tak, jak w przypadku rozmowy kwalifikacyjnej - trzeba ja odbyć kilkakrotnie, żeby pozbyć się paraliżującej tremy i wiedzieć, jak odpowiadać na pytania. Trzeba dać sobie szansę w czasie poszukiwań pracy i nabierać doświadczenia i uczyć się na błędach. Najważniejsze to optymizm i wiara we własne siły.

Źródła:

J. Balcerk - Socjologia pracy; A. Bańka - Bezrobotni; R.N. Bolles - K. Czarnecki - Rozwój zawodowy; C.L. Cooper - Stres pracy ; K. Dąbrowski - Trud istnienia S. Gladding - Poradnictwo zawodowe, T. Kielanowski i inni - Człowiek tworzy siebie sam.; T. Kotarbiński - Myśli o ludziach i ludzkich sprawach; Komunikowanie się w organizacji-J.Stankiewicz; Z. Nęcki, Komunikacja międzyludzka,; Potocki R.Winkler, A.Żbikowska, Techniki komunikacji w organizacjach gospodarczych; www.orrk.p; http://www.we-dwoje.pl;

1