27. Ubezpieczenie OC, sprawa cywilna na 200 tys. zł. Czy można domagać się by adwokat przedłożył dowód na rozszerzone OC?

Art. 8a i 8b PoA – adwokat podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu od OC za szkody wyrządzonej przy wykonywaniu czynności, zgodnie z rozporządzeniem ministra finansów (po zasięgnięciu opinii NRA i Polskiej Izby Ubezpieczeniowej) minimalna kwota ubezpieczenia dotycząca jednego zdarzenia wynosi 50 000 euro. Zważając na powyższe klient nie może żądać rozszerzenia ubezpieczenia.

28. Samorząd Adwokacki w Galicji po 1918.

Na terenach byłego zaboru austriackiego do momentu uchwalenia ustawy z 1932 r. obowiązywała regulacja Galicyjska z 1868 r. wprowadzająca rozbudowany samorząd i uwolnienie zawodu z jednoczesnym ustanowieniem wysokich wymogów do przystąpienia do egzaminu adwokackiego (7 lat praktyki, w tym 1 rok bezpłatnej w sądzie i uzyskanie doktoratu w ciągu pierwszych czterech lat). Ustawa ta wykluczała kandydatów z samorządu, a statut dyscyplinarny z 1872 r. przeniósł postępowanie dyscyplinarne z sądów do wnętrza samorządu poprzez utworzenie rad dyscyplinarnych. Do czasu uchylenia ordynacji austriackiej ustawą z 1932 r. przeprowadzono jedynie dwie zasadnicze nowelizacje, a mianowicie w 1925 r. uchwalono lex Matakiewicz, ułatwiającą byłym sędziom dostęp do zawodu adwokata, oraz w 1929 r. która znosiła obowiązek uzyskania przez kandydatów adwokackich doktoratu w celu otrzymania prawa substytucji.

29. Kara nagany i kara pieniężna w kontekście prawa wyborczego.

art. 81 ust. 4 PoA - Kara nagany i kara pieniężna, pociąga za sobą utratę BIERNEGO prawa wyborczego na okres 3 lat od uprawomocnienia się orzeczenia (ust. 5 – kara zawieszenia pociąga za sobą utratę BIERNEGO I CZYNNEGO prawa wyborczego w organach samorządu na okres 6 lat od uprawomocnienia się orzeczenia w przedmiocie nałożenia kary).

30. Klient X ma adwokata z wybory Y, zleca sprawę jeszcze jednemu Z. Adwokat Z dzwoni do adwokata Y, że przyjął sprawę i ma nadzieję na dobrą współpracę. Y nie jest z tego zadowolony więc dzwoni do klienta X, żeby się zdecydował kto ma prowadzić sprawę. Czy to właściwe zachowanie?

KEA § 31 Adwokat powinien przestrzegać w stosunku do kolegów zasad uprzejmości, lojalności i koleżeństwa.

§ 34 Przed udzieleniem pomocy prawnej adwokat powinien upewnić się, czy w tej sprawie klient nie korzysta już z pomocy prawnej innego adwokata, a jeśli tak, to bez wiedzy i zgody tegoż adwokata nie może udzielić pomocy prawnej ani też brać udziału w sprawie łącznie z nim. Adwokat prowadzący dotychczas sprawę może odmówić wyrażenia zgody tylko z ważnych przyczyn. Jeśli zwłoka związana z koniecznością porozumienia się adwokatów mogłaby spowodować istotny uszczerbek dla interesów klienta, adwokat wstępujący do sprawy powinien udzielić klientowi niezbędnej pomocy prawnej, zawiadomić o tym niezwłocznie dotychczasowego adwokata i w razie istnienia przeszkód, odstąpić od dalszego udzielania pomocy.

Zważając na powyższe zasady etyki, postępowanie adwokata Y jawi się jako nieprawidłowe.

31. Czy wynagrodzenie adwokata może być uzależnione od wyniku postępowania?

KEA, § 50 Niedopuszczalne jest zawieranie przez adwokata umowy z klientem, która przewidywałaby obowiązek zapłaty honorarium za prowadzenie sprawy uzależnionej wyłącznie od ostatecznego wyniku sprawy. Adwokat może zawrzeć umowę przewidującą dodatkowe honorarium za pozytywny wynik sprawy.

32. Adwokat broni 2 oskarżonych w jednej sprawie i ich interesy okazują się być sprzeczne. Co ma zrobić adwokat?

KEA, §46 Adwokat musi wypowiedzieć pełnomocnictwo obydwu klientom.

33. Świadek zawezwany po raz 3 przez sąd dyscyplinarny nie stawia się na rozprawę bez usprawiedliwienia. Jak można go zdyscyplinować do stawiennictwa?

Art. 95e PoA Na wniosek Sądu dyscyplinarnego lub rzecznika dyscyplinarnego, Sąd rejonowy właściwy dla zamieszkania świadka / biegłego nakłada na niego karę. Świadek lub biegły nie podlega karze jeżeli nie był uprzedzony o skutkach nieusprawiedliwionego niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.

34. Które zajęcia nie mogą być wykonywane przez adwokata?

KEA, §9 Z zawodem adwokata nie mogą być łączone zajęcia, które poderwałyby zaufanie publiczne do Adwokatury, naruszyłyby godność zawodu lub niezawiłość adwokata

37. Tadeusz de Virion:

- 1944 – brał udział w powstaniu warszawskim

- 1-szy po II wojnie światowej niekomunistyczny ambasador RP 1990-1993 w Wielkiej Brytanii

- członek TS 1989 – 1991, 1993-2005

- obrońca w procesach powojennej Polski, adwokat w procesach opozycjonistów w stanie wojennym

- w III RP obrońca w procesach m.in. członków gangu pruszkowskiego i gangu Rympałka, adwokat Andrzeja Kolikowskiego, pseudonim Pershing, polski obrońca Jeremiasza Barańskiego, pseudonim Baranina. Reprezentował Aleksandra Kwaśniewskiego w procesie z gazetą „Życie”

- pochowany na Starych Powązkach w Warszawie

- odznaczony – Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Adwokatury, Medalem Wojska, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Pro Meritu Melitensi, pośmiertnie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski

- od 1980 był członkiem Zakonu Kawalerów Maltańskim

38. Tajemnica adwokacka – bezwzględność.

Art. 6 PoA; KEA, §19 – tajemnica adwokacka to gwarancja przysługującego każdemu obywatelowi prawa do obrony oraz istotny warunek prawidłowego wykonywania zawodu adwokackiego

- wszystko – każda wiadomość uzyskana przez adwokata w związku z udzielaniem pomocy prawnej stanowi tajemnicę, choćby chodziło o szczegół oceniany przez adwokata jako mało znaczący

- tajemnicą objęte wiadomości uzyskane od klienta, świadków, sędziego, osób trzecich, pochodzące od strony przeciwnej

- charakter bezwzględnie obowiązujący i nie może być uchylony ani przez władze samorządu adwokackiego ani przez prokuratora

- art. 6 ust. 4 PoA - ustawy o zwalczaniu terroryzmu oraz o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy – adwokatura tej zmiany nie akceptowała, gdyż podstawowym obowiązkiem adwokata obrona klienta w sposób odważny i honorowy, nie bacząc na wynikające z takiej postawy konsekwencje dla siebie lub innej osoby (norma etyczna, która nie może być zmieniana przepisami ustawy).

- art. 178 k.p.k. – Nie wolno przesłuchiwać jako świadków:

1) obrońcy albo adwokata lub radcy prawnego działającego na podstawie art. 245 kontakt zatrzymanego z adwokatem lub radcą prawnym, zawiadomienie o zatrzymaniu § 1, co do faktów, o których dowiedział się udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę;

2) duchownego co do faktów, o których dowiedział się przy spowiedzi.

- 180 § 2 k.p.k. - Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy notarialnej, adwokackiej,(..) mogą być przesłuchiwane co do faktów objętych tą tajemnicą tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. W postępowaniu przygotowawczym w przedmiocie przesłuchania lub zezwolenia na przesłuchanie decyduje sąd, na posiedzeniu bez udziału stron, w terminie nie dłuższym niż 7 dni od daty doręczenia wniosku prokuratora. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.

- art. 6 PoA i § 19 zbioru Kodeksu Etyki Adwokackiej – tajemnica adwokacka ma charakter bezwzględny, nie ograniczony w czasie, klient nie może nas z niej zwolnić

- przepisy PoA stanowią lex specialis w stosunku do przepisów KPK i wobec tego adwokat związany jest bezwzględnym obowiązkiem dochowania tajemnicy zawodowej. Ani sąd, ani prokurator nie jest władny zwolnić adwokata od ustawowego i etycznego obowiązku nakazującego zachowanie pełnej dyskrecji

- SN dopuszcza możność przesłuchania adwokata, który nie jest obrońcą, lecz pełnomocnikiem. SN nadał tajemnicy adwokackiej charakter względny. Prowadzi to do podzielenia adwokatów na 2 kategorie – obrońcy i ci mają prawo do zachowania tajemnicy, co do drugiej gorszej należy zaliczyć tych, którzy nie są obrońcami, a jedynie pełnomocnikami

- w procedurze cywilnej – art. 261 § 2 k.p.c. – § 2. Świadek może odmówić odpowiedzi na zadane mu pytanie, jeżeli zeznanie mogłoby narazić jego lub jego bliskich, wymienionych w paragrafie poprzedzającym, na odpowiedzialność karną, hańbę lub dotkliwą i bezpośrednią szkodę majątkową albo jeżeli zeznanie miałoby być połączone z pogwałceniem istotnej tajemnicy zawodowej. Duchowny może odmówić zeznań co do faktów powierzonych mu na spowiedzi. - przepisy procedury cywilnej ograniczają zasięg tajemnicy adwokackiej do wiadomości istotnych, art. 6 PoA obejmuje tajemnicą wszystko o czym dowiedział się adwokat. Art. 261 § 2 kpc adresowany jest do wszystkich świadków, którzy zasłaniają się tajemnicą zawodową, art. 6 norma o charakterze szczególnym

- adwokat, który celem obrony swego klienta powołuje się na dokument mający wykazać niewiarygodność jego przeciwnika swego czasu będącego klientem i to dokument posiadany właśnie z powodu dawniejszego z nim stosunku narusza obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej wobec dawnego klienta. Klient powierzając sprawę adwokatowi musi mieć przeświadczenie i pewność, że szczegóły odnoszące się do tej sprawy nie wyjdą nigdy poza obręb jego kancelarii.

39. Immunitet adwokacki.

Art. 7 PoA – adwokat podczas i w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych korzysta z ochrony prawnej podobnie jak sędzia i prokurator - zakres ochrony ograniczony jest przedmiotowo do czynności wykonywanych podczas i w związku z czynnościami zawodowymi.

40. Forma działania adwokatury w zaborze rosyjskim.

- do 1876 r. obowiązywała regulacja Księstwa Warszawskiego (napoleońska)

- 1822 r. – Projekt Torosiewicza – utworzenie 3 kategorii izb obrońców ( przy SN – Mecenasów, przy SA – adwokatów, przy Trybunale Cywilnym – patronów); syndyk – oskarżyciel w i rzecznik dyscyplinarny, Izba mecenasów miała być odpowiednikiem dzisiejszej NRA, samorząd miał być samofinansowany;

- 1835 – Zwód Praw Cesarstwa Rosyjskiego – Ignacy Daniłowicz, Franciszek Malewski; adwokaci mają być pracownikami etatowymi sądu, wymagania – zdolność do popierania sprawy przed sądem + praktyka pod okiem etatowego adwokata oraz wykształcenie; przy sądach powiatowych adwokaci musieli być szlachcicami i mieć świadectwo osiadłości; obowiązek przyjmowania aplikantów ze swojego stanu

- 1865 r. – projekt mecenasów Krasińskiego i Radgowskiego – szeroka autonomia korporacji obrończej

- 1876 r. w Królestwie Polskim dokonano reformy sądownictwa według wzorca rosyjskiej regulacji z 1864, zerwano z trójpodziałem adwokatów, wprowadzono jednolitą kat. adwokatów przysięgłych – wymagano od nich wykształcenia i kwalifikacji zawodowych:

- samorząd adwokacki – organami rady adwokackie tworzone w okręgach sądowych, w których zawód wykonywało min. 20 adwokatów, na czele przewodniczący – prowadzenie listy, wyznaczanie adwokatów z urzędu, sądownictwo dyscyplinarne

- w okręgach sądowych, w których nie utworzono rad obowiązki przekazane sądom okręgowym

- nie wprowadzono rad obrończych na obszarze Królestwa Polskiego, do 1919 nie było samorządu adwokackiego

– nie byli wolnym zawodem, ani też nie byli urzędnikami, jak w Niemczech do 1878 r., prowadzili oni swoje kancelarie i byli wpisywani na listy obrońców przysięgłych prowadzone przez sądy okręgowe i przed nimi odpowiadali dyscyplinarnie, przysięgę składali w sądzie w języku rosyjskim

- w KP po reformie 1878 r. wprowadzono możliwość występowania przed sądami osób, które nie posiadały wykształcenia prawniczego, a jedynie wykazywały się znajomością prawa. Zniesienie przymusu adwokackiego w postępowaniach cywilnych. Na grunt KP wprowadzono instytucję obrońcy sądowego, od 1864 pod nazwą adwokatów okręgowych – mianowani przez sądy po zdaniu odpowiednich egzaminów ze znajomości prawa, mogli występować w sprawach karnych, adm., we wszystkich sądach, urzędach, a w sprawach cywilnych w tym okręgu, dla którego był obrońca ustanowiony, ale z prawem prowadzenia sprawy przez wszystkie instancje, w tym kasacyjną. W okresie II RP na bazie adwokatów okręgowych powstała korporacja obrońców sądowych

- 1912 – wprowadzono możliwość wpisu na listę adwokacką kobiet

*Z UWAGI NA BRAK SAMORZĄDU W KP- liczne tajne inicjatywy adwokatów (dwie wcześniej wspomniane):

1900 – powstanie Koła Młodych Prawników, inicjatorem Leon Supiński, słynni: Henryk Krajewski, Franciszek Nowodworski, Jan Olrych Szaniecki, Adolf Suligowski, Stanisław Patek

1808 – 1816 r. Szkoła Prawa i Administracji w Warszawskie

1816 r. - powstanie Królewskiego w UW, w jego skład SPiA

1830 r. nazwa Uniwersytet Królewsko – Aleksandrowski

1831 r. zamkniecie uniwersytetu w ramach represji po powstaniu listopadowym

1862 – 1869 r. Szkoła Główna w Warszawie, w jej ramach WPiA

1870 r. Cesarski Uniwersytet Warszawski

1873 r. – Gazeta Sądowa Warszawska – najważniejszy tygodnik prawniczy w zaborze rosyjskim, ukazujący się do wybuchu II WŚ, najsłynniejszym i wieloletnim redaktorem był Henryk Konic

- od chwili wprowadzenia w KP rosyjskiej organizacji sądownictwa do czasu wejścia w życie Statutu Tymczasowego Palestry Państwa Polskiego adwokatura polska była pozbawiona jakiegokolwiek samorządu zawodowego

Włodzimierz Spasowicz – pochodził z Mińska, ale uważał się za Polaka, prof. prawa karnego na Uniwersytecie w Petersburgu, twórca i dziekan Izby Obrończej w Petersburgu, zwolennik autonomii kulturalnej ziem polskich w Cesarstwie Rosyjskim,

Henryk Krajewski – aktywny działacz tajnych polskich organizacji niepodległościowych w Warszawie, aktywny uczestnik spisków niepodległościowych, w 1850 aresztowany i więziony w Cytadeli, w 1854 skazany na katorgę na Syberii, 1862 ponownie aresztowany i zesłany, powrócił po 3 miesiącach wskutek interwencji przyjaciół adwokatów. Dyrektor wydziału spraw zagranicznych w rządach powstańczych powstania styczniowego Karola Majewskiego i Romualda Traugutta. Bronił w sprawach karnych m.in. w procesie działaczy I proletariatu. W 1885 założył Kasę Pomocy Adwokatom Przysięgłym – zalążęk samorządu adwokackiego w zaborze rosyjskim.

Adolf Suligowski – skreślono go z listy adwokatów za odmowę przysięgi świadka w j. ros. (obrońca języka polskiego) W 1912, od 1921 członek Polskiej Akademii Umiejętności, wykładowca i prof. UW

- w 1886 opracował z S. Bełzą, J. Bazefem i A. Preisem – kwestionariusz do etyki obrończej – prekursor myśli uregulowania etyki adwokackiej, nazwany ojcem zbioru zasad etyki adwokackiej

- 1887 opublikował pracę O przygotowaniu do zawodu obrończego, proponując przeprowadzenie obowiązkowych wykładów dla pomocników adwokatów, prekursor zorganizowanego sytemu kształcenia aplikantów adwokackich, inicjator i organizator Zjazdów Prawników i Ekonomistów Polskich, 1-szy w Krakowie 1887 r.

Stanisław Patek – współtwórca Koła Obrońców Politycznych, po odzyskaniu niepodległości współorganizator polskiego sądownictwa, od 1919 wszedł w skład Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu jako 1 z zaufanych przedstawicieli Józefa Piłsudskiego, delegat na konferencję pokojową w Wersalu, MSZ, poseł w Tokio, Moskwie, ambasador w Waszyngotonie, zginał podczas powstania warszawskiego

- był obrońcą Stefana Okrzei – symbolu polskiej rewolucji 1905

- wielokrotnie szykanowany za działalność, wytoczono mu wiele postępowań dyscyplinarnych, w 1911 ostatecznie dyscyplinarnie zwolniony z adwokatury

Koło Obrońców Politycznch – 1905 r. – m. in. Leon Berenson, Władysław Chrzanowski, Henryk Ettiner – kierowali: Stanisław Patek, Julian Krzycki i Leon Papieski -

1905 r. – Wszechrosyjski zjazd adwokatów – Ledncki zaprosił polskich adwokatów, złożyli tam oni oświadczenie o potrzebie autonomii, Fiodor Rodiczew wstawił się za Polakami; polscy adwokaci nie weszli w skład Wszechrosyjskiego Związku Adwokatów, ale z nim ściśle współpracowali, w jego wyniku utworzono w KP Związek Adwokatury Polskiej.

Związek Adwokatury Polskiej – 1905, siedziba Warszawa, terytorialnie dzielił się na okręgi, po zarejestrowaniu i podjęciu aktywnej działalności przez Towarzystwo Prawnicze, Koło Prawników Polskich i Kasę Pomocy Adwokatów Przysięgłych zabrakło miejsca dla Związku

- adwokatura pokątna – biura pisania podań i próśb – zwalczane zarówno przez państwo jak i stan adwokacki

41. Omów miejsce wyższego sądu dyscyplinarnego w ramach struktury organów adwokatury. Kto wybiera prezesa i członków WSD. Czy poprawne jest określenie Wyższy Sąd Dyscyplinarny przy NRA?

- organ adwokatury nieposiadający osobowości prawnej

- prezes, członkowie i ich zastępcy wybierani przez KZA

- członkowie spośród siebie wybierają 1 lub 2 wiceprezesów

- Prezes WSD uczestniczy w posiedzeniach NRA i składa im okresowe informacje o stanie spraw dyscyplinarnych

- WSD w zakresie orzekania jest niezależny, więc określenie „przy NRA” jest nieprawidłowe

42. Adwokat wynajmował lokatorce mieszkanie w swojej kamienicy. Lokatorka spóźniała się z czynszem 6 mcy więc adwokat nie wpuścił jej pewnego dnia do kamienicy. Lokatorka napisała skargę do ORA zarzucając adwokatowi działanie niezgodne z etyką adwokata. Adwokat broni się, że tylko realizuje swoje prawo własności, gwarantowane przez Konstytucje.

KEA, §4 Adwokat odpowiada dyscyplinarnie za uchybienie etyce adwokackiej lub naruszenie godności zawodu podczas działalności zawodowej, publicznej, a także w życiu prywatnym. – powinien on więc zastosować odpowiednie środki prawne, a nie po prostu jej nie wpuszczać do kamienicy.

43. Różnica pomiędzy wydaleniem z adwokatury a zawieszeniem w wykonywaniu czynności adwokackich.

Art. 4d i 81 ust. 1 pkt. 4 i następne PoA; Zawieszenie w czynnościach zawodowych:

- od 3 miesięcy do 5 lat,

- adwokat zawieszony w wykonywaniu czynności zawodowych nie może występować przed sądami lub organami państwowymi i samorządowymi, w okresie zawieszenia może wykonywać inne czynności, na które uzyskał zezwolenie dziekana

- nie przysługuje czynne i bierne prawo wyborcze do organów samorządu adwokackiego na czas 6 lat

- obligatoryjny zakaz patronatu 2-10 lat

Wydalenie z adwokatury:

– skreślenie z listy bez prawa ubiegania się o ponowny wpis na listę adwokatów przez okres 10 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary wydalenia z adwokatury, 5 lat w przypadku aplikanta

44. O „Palestrze”:

- po raz pierwszy ukazało się w 1910 r. we Lwowie, redagowane przez adw. Anzelma Lutwaka, ale po wydaniu 7 zeszytów czasopismo upadło

- w 1924 r. „Palestrę” powołano jako organ warszawskiej ORA pierwszym redaktorem był Stanisław Car, a ostatnim przed wrześniem Leon Nowodworski. Po wojnie dopiero w 1956 r. zezwolono na wydawanie, początkowo Biuletynu NRA, od 1957 „Palestry”.

- funkcje edukacyjne, informacyjne, w różnych okresach, w różnym stopniu odgrywała rolę integrującą środowisko, w okresie międzywojennym – poczucie odpowiedzialności za los korporacji, całego wymiaru sprawiedliwości, jak i dobro ojczyzny

- obecnym redaktorem naczelnym adw. Maciej Gutowski, a do września 2018 adw. Czesław Jaworski

46. Do ORA przychodzi klient niezadowolony ze swojego adwokata. Prosi o zmianę pełnomocnika w ramach zapłaty, która już uiścił u tego 1-szego. Jak ma się zachować ten adwokat, z której jest niezadowolony.

– nie może żądać zmiany pełnomocnika w ramach zapłaty, jeżeli niezadowolony może jedynie wypowiedzieć pełnomocnictwo. Jeżeli klient utracił do niego zaufanie powinien wypowiedzieć mu pełnomocnictwo.

47. Różnica między naganą a upomnieniem.

Art. 81 i 85 PoA

- upomnienie – najłagodniejsza kara, wymierza dziekan na wniosek rzecznika, przewinienie mniejszej wagi albo w świetle okoliczności wystarczający środek dyscyplinujący. Rzecznik może wystąpić z wnioskiem po uprawomocnieniu się postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego albo o umorzeniu tego postępowania. Dziekan może jednocześnie zobowiązać adwokata lub aplikanta do przeproszenia pokrzywdzonego lub do innego stosownego postępowania. Prawo odwołania od upomnienia w terminie 7 dni od udzielenia upomnienia do sądu dyscyplinarnego

- nagana – fakultatywnie orzec zakaz patronatu 1- 5 lat, obligatoryjnie utrata biernego prawa wyborczego 3 lata

48. Czy gdy postępowanie dyscyplinarne wobec adwokata grozi mu wydaleniem z adwokatury, może wcześniej wystąpić?

Art. 72 ust. 2 PoA

– ORA może odmówić skreślenia z listy adwokatów, jeżeli przeciw adwokatowi toczy się post. Dyscyplinarne

49. Czy za naruszenie wolności słowa adwokat ponosi odpowiedzialność? Jaką?

Art. 8 PoA

– adwokat przy wykonywaniu zawodu adwokackiego korzysta z wolności słowa i pisma w granicach określonych przez zadania adwokatury i przepisy prawa. Nadużycie tej wolności stanowiące ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę lub zniesławienie strony, jej pełnomocnika lub obrońcy, kuratora, świadka, biegłego lub tłumacza podlega ściganiu tylko w drodze dyscyplinarnej

50. Klient wypowiedział adwokatowi pełnomocnictwo, chce zwrotu dokumentów pocztą czy adwokat może nie przesyłać i kazać mu odebrać osobiście w kancelarii?

Można za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, lepiej jednkże nie zachowywać oryginałów tylko ksera dokumentów, które nie idą do sądu. Jeżeli klient nie chce odebrać osobiście można ostatecznie pocztą.

51. Wystawa z okazji 90 - lecia adwokatury – o czym była, sylwetki 2 adwokatów na niej przedstawionych ?

– „Adwokaci polscy ojczyźnie”, przedstawia dzieje adwokatury od czasów najdawniejszych, biogramy m.in. Pawła Włodkowica z Brudzenia, Józefa Wybickiego, Jana Brzechwy, po czasy współczesne – Edwarda Wende, Krzysztofa Piesiewicza, Jana Olszewskiego.

- adwokatura w Polsce utworzona 24.12.1918 dekretem naczelnika państwa Józefa Piłsudskiego

- 29 listopada 2008r.- uroczystości na Zamku Królewskim w Warszawie, Msza święta w Archikatedrze Warszawskiej, przewodniczył Metropolita Warszawski abp Kazimierz Nycz

- wystawa znajdowała się przy parku Łazienek Królewskich, główne uroczystości rocznicowe na Placu Zamkowym

52. Wyznaczenie przez ORA w Oświęcimiu pełnomocnika z urzędu, który jest wpisany na listę ORA w Krakowie, czy jest to prawidłowe?

Art. 21 ust. 3 PoA – Nieprawidłowe – adwokat świadczy pomoc prawną z urzędu w okręgu sądu rejonowego, w którym wyznaczył swoją siedzibę zawodową. Chyba że został wyznaczony do przeprowadzenia czynności na terenie Krakowa lub zachodzi sytuacja z art. 71 c.

53. Jaki organ orzeka o uznaniu adwokata za niezdolnego do wykonywania zawodu, jakie są skutki tego orzeczenia?

Art. 4c PoA – o trwałej niezdolności do wykonywania zawodu przez adwokata orzeka ORA, uchwała zapada po wysłuchaniu adwokata i jego pełnomocnika ustanowionego spośród adwokatów oraz po zaznajomieniu się z opiniami lub orzeczeniami lekarskimi. ORA wyznacza pełnomocnika z urzędu, jeżeli adwokat go nie ustanowi. W razie wszczęcia postępowania o stwierdzenie trwałej, ORA może zawiesić adwokata tymczasowo w wykonywaniu czynności zawodowych (takie samo ORA prawo, gdy wszczęte przeciwko adwokatowi postępowanie o ubezwłasnowolnienie)

54. Adwokatura w zaborze austriackim

Po dokonaniu rozbiorów na terenach polskich wcielonych do zaboru austriackiego obowiązywało prawo austriackie, w tym ustrój sądów oraz regulacje dotyczące adwokatury. Dekretem z 1849 roku wprowadzono po raz pierwszy na ziemiach polskich pojecie samorządu adwokackiego. Przewidywal on wprowadzenie iż adwokackich, aczkolwiek de facto powstały one stosunkowo poźno bo w Krk i Lwowie dopiero w 1862 roku. Pierwszym dziekanem izby krk został Mikołaj Kański, zaś lwowskiej Franciszek Smolka). Przed 1868 rokiem powstały także izby w Przemyślu, Tarnopolu, Samborze, Złoczowie, Stanisławowie i Tarnowie. Samorząd był w praktyce niewielki, głównym zadaniem izby było dbanie „o honor i godność” stanu adwokackiego, o wpisie na listę decydował wyłącznie Minister Sprawiedliwości, obowiązywała zasada numerus clausus adwokatów w danej miejscowości, a cały nadzór dyscyplinarny sprawowały sądy powszechne. Bardzo ważna ustawa z dnia 6 lipca 1868 roku o ustroju adwokatury, weszła w życie w dniu 1 stycznia 1869 roku, na obszarze byłego zaboru austriackiego obowiązywała do 1932 roku. To ta ustawa wprowadziła rzeczywisty, szeroki samorząd adwokacki - ustanawiała organy izb w postaci rad adwokackich oraz prezydentów izb, wprowadzała instytucję walnego zgromadzenia członków izby. O wpisie na listę przestał decydować Minister Sprawiedliwości. O wpisie decydowały przesłanki obiektywne, tj. kandydat musiał ukończyć studia prawnicze, posiadać stopień doktora praw, odbyć czteroletnią aplikację sądową i trzyletnią praktykę w kancelarii adwokackiej, a następnie złożyć egzamin przed komisją złożoną z przedstawicieli sądów i izb adwokackich. Od 1872 roku sprawy dyscyplinarne w pierwszej instancji podlegały radzie dyscyplinarnej wybieranej przez walne zgromadzenie izb, zaś drugą instancją były sądy powszechne.

Sytuacja adwokatury w zaborze austriackim nie była zła (moim zdaniem). W 1911 roku powstał Związek Adwokatów Polskich – najważniejszej organizacji adwokackiej. W zaborze austriackim odbywał się zjazdy adwokatów, których uczestniczyli adwokaci ze wszystkim ziem polskich. W 1914 rok we Lwowie odbył się Pierwszy Ogólny Zjazd Adwokatów Polskich we Lwowie zorganizowany przez Związek Adwokatów Polskich, nazywany „Pierwszym Sejmem Adwokatury Polskiej”. Udział w nim wzięli także adwokaci ze wszystkich ziem polskich pod zaborami. Powstała Palestra we Lwowie w 1910, w 1913 w Krakowie ukazał się „Przegląd adwokacki”

55. Konsekwencje zalegania przez adwokata ze składką korporacyjną

Istnieje możliwość zawieszenia adwokata w czynnościach w przypadku niepłacenia (pomimo wezwania) składek za okres dłuższy niż 6 miesięcy (ORA, art. 44 ust. 3). Obowiązek składkowy nie dotyczy adwokatów niewykonujących zawodu. Sprawdzaniem składek na bieżąco zajmuje się członek Prezydium – Skarbnik ORA.

56. Argumenty za rozdzieleniem sądownictwa dyscyplinarnego (korporacyjnego) od sądownictwa powszechnego

Wg Konstytucji samorząd zawodowy ma stanowić piecze nad prawidłowym wykonywaniem zawodu, w związku z tym uzasadnione jest stworzenie specjalnego sadownictwa. Wg ProAdw zadaniem samorządu jest ustalanie zasad etki zawodowoej i dbałość o jej przestrzeganie. 3 filary adwokatury – samorządność, samodzielność i niezależność adwokatury.

Niezależność ← powierzenie sądownictwa dyscyplinarnego wyłącznie adwokatom

→ sądy te składają się wyłącznie z adwokatow i powoływane są wyłącznie przez adwokatow

= przejaw niezależności adwokatury i podstawa jej samorządności.

Sądownictwo dyscyplinarne nie ma na celu oceny prawnokarnej danego zachowania adwokata, która to ocena wyrażana jest w toku postępowania przed sądem powszechnym, ale służy obronie godności stanu adwokackiego, jego dobrego imienia, przestrzeganiu zasad etyki adwokackiej, która ma istotne znaczenie dla postrzegania adwokatów przez społeczeństwo. Rozłam s.d. od s.p. nie stoi na przeszkodzie rozpatrywaniu jednego czynu na dwóch płaszczyznach i wymierzeniu dwóch odrębnych kar. Jest to konieczne, gdyż pewne zachowania po prostu nie przystoją adwokatom i muszą podlegać sądowi znającemu specyfikę zawodu adwokata i etyki adwokackiej. Poza tym nie można zapominać o zasadach niezależności adwokatury i jej samorządności- adwokaturę stanowią adwokaci i to oni sami się żądzą na płaszczyznach dotyczących jej spraw

Uwaga- jeśli macie jakieś uwagi proszę piszcie – odpowiedź pisana całkowicie z głowy, nie mogę nigdzie znaleźć odpowiedzi na to pytanie!

57. Odpowiedzialność dyscyplinarna adwokatów za brak ubezpieczenia OC

Za nie zawarcie umowy ubezpieczenia adwokaci opowiadają dyscyplinarnie. Przewinienie to jest jedną z trzech okoliczności enumeratywnie wyliczonych w ustawie – art. 80, która uruchamia postępow. Dyscyplin.

58. Informacje na WWW. Adwokata zawierająca cennik usług, klientowi podał inną, klient poszedł do ORA

Adwokat obowiązany jest w sprawach finansowych zachować szczególną skrupulatność. Ponadto ifnormacje zawarte na stronach www nie mogą wprowadzać w błąd, ani stanowić oferty. Co więcej można to zachowanie traktować jako niedozwoloną formę reklamy, która wprowadza niezdrową konkurencję między adwokatami i jest nieuczciwa. Każda informaja dotyząca wynagrodzenia musi być sformułowana jednocznacznie. W związku z tym taka forma jest niezgodna z etyką adwokcką. Aby spróbować ekskulpować się od zarzutu popełnienia deliktu dyscyplinarnego warto umieścic informację o metodach obliczania wynagrodzenia ze wskazaniem, że cena podana na www jest np. minimalna

Uwaga – jeśli macie inne pomysły to proszę podzielcie się

59. Straty % w aplikantach i adwokatach po II wś – podaj procent

wg Zdzisława Krzemińskiego*: 56% adwokatow i 95% aplikantow adwokackich,

→ wg Adama Redzika: ok. 60% adwokatow i ok. 90% aplikantow adwokackich;

60. Czy tajemnica adwokacka ma charakter bezwzględny?

Tajemnica adwokacka jest bezwzględna (są jednak wyjątki zawarte np. w k.p.k.)

Art. 255 kpk - Jeżeli kierownik instytucji państwowej lub samorządowej albo też osoba, u której dokonano zatrzymania rzeczy lub u której przeprowadza się przeszukanie, oświadczy, że wydane lub znalezione przy przeszukaniu pismo lub inny dokument zawiera informacje niejawne lub wiadomości objęte tajemnicą zawodową lub inną tajemnicą prawnie chronioną albo ma charakter osobisty, organ przeprowadzający czynność przekazuje niezwłocznie pismo lub inny dokument bez jego odczytania prokuratorowi lub sądowi w opieczętowanym opakowaniu.

Powstaje z chwilą dowiedzenia się czegokolwiek w związku z wykonywaniem zawodu. Dotyczy zarówno adwokatów, jak i aplikantów adwokackich. Nie jest ograniczona w czasie. Nawet klient nie może zwolnić adwokat z obowiązku zachowania tajemnicy adwokackiej

KPK - art. 178 tajemnica o charakterze obrończym - Nie wolno przesłuchiwać jako świadków:

1. obrońcy lub adwokata działającego na podstawie art. 245 § 1, co do faktów, o których dowiedział się udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę, - Zakaz dowodowy z art. 178 pkt 1 k.p.k. obejmuje wszystkie fakty, o których obrońca powziął wiadomość, pełniąc swą funkcję.

Tajemnica o charakterze nieobrończym (pytanie na kolokwium!!!) art. 180 k.p.k. zwolnienie, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. (Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy służbowej lub tajemnicy związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji mogą odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, chyba że sąd lub prokurator zwolni te osoby od obowiązku zachowania tajemnicy. § 2. Osoby obowiązane do zachowania tajemnicy notarialnej, adwokackiej, radcy prawnego, lekarskiej lub dziennikarskiej mogą być przesłuchiwane co do faktów objętych tą tajemnicą tylko wtedy, gdy jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu.)

61. Klient napisał do ORA, ze stracił zaufanie do adwokata i chce wyznaczyć mu nowego w ramach już uiszczonego honorarium.

Raczej nie. Powinien dokonać rozliczeń z dotychczasowym adwokatem, rozrachunki między niby powinny być transparentne, musi być jasne za co adwokat wziął $, jeśli wziął za całą sprawę a np. dopiero wniesiono pozew, nie było jeszcze rozprawy, to adwokat powinien zwrócić koszt uiszczony pomniejszone o kwotę stanowiącą równowartość wykonanej pracy- to tylko moje zdanie.

62. Kara upomnienia a nagany

Kara upomnienia jest najłagodniejszą z kar, aczkolwiek podlega wpisowi do akt

Nagana – wraz z ta karą, surowszą od upomnienia można udzelić zakazu sprawowania patronatu na okres od roku do 5 lat, aczkolwiek nagana może być orzeczona też solo

Upomnienie dziekańskie – jest to środek dyscyplinujący za przewinienie mniejszej wagi lub gdy nie ma potrzeby wymierzania kary dyscpyplinaerj, udziela się jej na wniosek rzecznika dyscyplinarnego, można go udzielić wraz z zobowiązaniem do określonego zachowania adwokata lub apikanta, można w terminie 7 dni się odwołać do sądu dyscyplinarnego

63. Budzanowska

prezes Naczelnej Rady Adwokackiej w latach 1983 – 1985

w latach 1976 – 1984 była posłanką na Sejm PRL VII i VIII kadencji z ramienia SD, wraz z innymi posłami-adwokatami inicjowała projekt u.p.a., w głosowaniu o zatwierdzeniu dekretu o wprowadzeniu stanu wojennego wraz z dwiema posłankami wstrzymała się od głosu, łamiąc dyscyplinę klubu SD, podobnie sprzeciwiła się w Sejmie delegalizacji NSZZ „Solidarność”20,

– w latach 1979 – 1983 wiceprezes NRA, w latach 1983 – 1985 prezes NRA – pierwsza kobieta

na tym stanowisku w historii polskiej adwokatury,

– zrezygnowała z funkcji Prezesa NRA wskutek naciskow politycznych, atakow w prasie i na konferencjach rzecznika prasowego rządu, oraz na skutek uchwały NRA wzywającą ją do ustąpienia – jedyny w historii adwokatury polskiej przypadek politycznego wymuszenia rezygnacji z funkcji prezesa NRA, zmarła w dniu 23 lutego 1988 roku, w 1988 roku NRA podjęła uchwałę, iż adwokat Maria Budzanowska dobrze zasłużyła się Adwokaturze Polskiej, w 2010 roku otrzymała pośmiertnie Srebrny Medal Pamiątkowy MS, jej imieniem nazwany jest Ogolnopolski Rejs Adwokacki.

64. Nadużycie wolności słowa przez adwokata

nie powinno nadużywać się wolności słowa także, gdy występuje się we własnej sprawie. Adwokat, mając zagwarantowaną przy wykonywaniu czynności zawodowych wolność słowa, powinien zachować umiar i oględność w wypowiedziach.

nadużycie polegające na zniewadze bądź zniesławieniu strony jest ścigane jedynie w drodze dyscyplinarnej; zainteresowany powiadamia ORA – podjęcie decyzji, czy wszcząć postępowanie dyscyplinarne, czy nie; jeśli tak się stanie, rzecznik dyscyplinarny przeprowadza postępowanie wyjaśniające, jeśli okaże się, że do zniesławienia nie doszło (nie zaistniały przesłanki), nastąpi umorzenie postępowania. Sciganie w drodze dyscyplinarnej odbywa się niezależnie od tego czy złożono wniosek o sciganie w post. powszechnym cyz nie, niezaelznie cy zniważony uzna incydent za niebyły etc.

65. Omów wystawę adwokatury WTF??

66. Ogłoszenie orzeczenia dyscyplinarnego w Broszurze Informacyjnej ORA czy jest to dopuszczalne?

Sąd dyscyplinarny może orzec podanie treści orzeczenia do publicznej wiadomości w określony sposób, jeżeli uzna to za celowe ze względu na okoliczności sprawy, o ile nie narusza to interesu pokrzywdzonego. Obecnie nie ma ograniczenia, jakie było dawniej, że ma to być do publicznej wiadomości środowiska adwokackiego. Dawniej podanie do publicznej wiadomości poprzez jego opublikowanie w czasopiśmie, którego wydawcą jest organ adwokatury (ściśle jurydyczne znaczenie). Teraz nie ma ograniczenia, byleby nie naruszało interesu pokrzywdzonego. Organ adwokatury - art. 9 - Biuletyn Krakowskiej Izby Adwokackiej nie spełniał ww. wymogów, bo nie był wydawany przez organ adwokatury, tylko przez Krakowską Izbę Adwokacką. Palestra ten wymóg spełniała, bo jest wydawana przez NRA, która jest organem adwokatury.

67. Przeniesienie aplikanta do innej izby adwokackiej – warunki, sposób

Na pisemny wniosek aplikanta okręgowa rada adwokacka podejmuje uchwałę w przedmiocie przeniesienia aplikanta do innej izby adwokackiej, biorąc pod uwagę pisemną opinię patrona i kierownika szkolenia. Wyrażenie zgody na przeniesienie do innej izby adwokackiej uzależnione jest w szczególności od zaliczenia przez aplikanta sprawdzianów oraz kolokwiów objętych planem szkolenia danej izby adwokackiej lub uzyskania przez aplikanta zgody na powtarzanie roku.

2. Przeniesienie w trakcie trwania roku szkoleniowego może nastąpić wyłącznie w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

3. W związku z przeniesieniem aplikanta pomiędzy okręgowymi radami adwokackimi następuje rozliczenie z tytułu pobranej opłaty za aplikację odpowiednio do okresu pozostawania na liście aplikantów adwokackich w każdej z izb w danym roku szkoleniowym”.

68. E. Wende,

syn adwokata Edwarda Wende, obrońcy „kułakow” w okresie stalinowskim, obrońca w procesach politycznych, bronił m.in. Leszka Moczulskiego, Zbigniewa Bujaka, Janusza Onyszkiewicza i Bronisława Geremka, był pełnomocnikiem oskarżycieli posiłkowych w procesie toruńskim, reprezentował także Jacka Kuronia,

– w latach 1989 – 1993 był senatorem, był m.in. przewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych,

w latach 1997 – 2001 był posłem z listy Unii Wolności,

– w latach 1993 – 1997 i 2001 – 2002 był sędzią Trybunału Stanu,

– w 1995 roku był pełnomocnikiem sztabu wyborczego Lecha Wałęsy,

– zmarł w dniu 28 maja 2002 roku w Warszawie,

– w 2003 roku została przez Fundację dla Polski ustanowiona Nagroda im. Edwarda J. Wende, przyznawana „prawnikom i osobom zaangażowanym w działalność publiczną za szczegolne dokonania na polu krzewienia i podnoszenia kultury prawnej, realizacji idei państwa prawa oraz za działania mające na celu zachowanie i rozwoj tak polskiego, jak i europejskiego dorobku prawnego, umacnianie demokracji i miejsca Polski w Europie”(patronem medialnym jest dziennik Rzeczpospolita oraz jej wydawca)

W. Siła – Nowicki

walczył w wojnie obronnej polski w 1939 roku, w czasie okupacji był żołnierzem Służby Zwycięstwu Polski, ZWZ oraz AK, walczył w powstaniu warszawskim,

– po II wojnie światowej działacz WiN, w 1947 roku został aresztowany i w 1948 roku skazany na karę śmierci, wskutek interwencji powinowatej – siostry Feliksa Dzierżyńskiego – karę zamieniono na dożywocie, był więziony m.in. w Rawiczu i we Wronkach, w 1956 roku został zwolniony, a rok poźniej zrehabilitowany,

– w 1959 roku został adwokatem w Warszawie, był obrońcą w procesach politycznych oraz w procesach rehabilitacyjnych żołnierzy AK i WiN, w 1969 roku został czasowo pozbawiony prawa do wykonywania zawodu i pracował jako doradca prawny kardynała Stefana Wyszyńskiego, w latach 80. ponownie obrońca w sprawach politycznych (m.in. działaczy KOR i KNP, był też członkiem prymasowskiej Rady Społecznej), działał jako pełnomocnik matki zamordowanego Grzegorza Przemyka,

– działacz samorządu adwokackiego: w latach 1981 – 1985 był członkiem Naczelnej Rady

Adwokackiej,

– działacz opozycyjny: wspołpracownik KOR i NZZZ „Solidarność”, ale w 1986 roku został członkiem Rady Konsultacyjnej przy Wojciechu Jaruzelskim i uczestniczył w Obradach Okrągłego Stołu po stronie rządowej,

– w latach 1991 – 1993 był członkiem Trybunału Stanu,

– zmarł w dniu 25 lutego 1994 roku w Warszawie.

69. Sąd dyscyplinarny – czy można mówić , że jest to sąd ORA? Prezes wiceprezes, członkowie – kto wybiera? Miejsce w strukturze organów adwokatury

Nie, on działa przy ORA, jest od ORA niezależny, właściwy terenowo, jest organem izby

Prezesa wybiera zgromadzenie inby

v-ce prezesa wybierają członkowie sądu dyscyplinarnego spośród siebie w sposób zwyczajowy (stanowisko to nie jest zdefiniowane ustawowo)

członkowie wybierani spośród adwokatów przez członków izby

70. Stosunek post., dyscyplinarnego do kpk

Postępowanie dyscyplinarne może toczyć się niezależnie od postępowania karnego. Przedmiotem postępowania karnego jest dokonanie prawnokarnej oceny zachowania, zaś przedmiotem oceny post. dyscyplinarnego jest ocena zachowania pod kątem zgodności z etyką zawodową i godnością zawodu .

71. Ubezpieczenie OC adwokata obligatoryjne czy fakultatywne, a rażące niedbalstwo, czy zależy od wartości prowadzonej sprawy

Obligatoryjne. Jego brak stanowi podstawę do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Adwokackiej oraz Polskiej Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 8a, termin powstania obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc w szczególności pod uwagę specyfikę wykonywanego zawodu oraz zakres realizowanych zadań

Od odpowiedzialności cywilnej za błąd w sztuce (= szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności).

72. Pytanie o adwokata, który w obliczu toczącego się przeciwko niemu post. dyscyplinarnego decyduje się na przejście do notariatu – czy słuszną obrał linię obrony?

ORA może odmówić wystąpienia z adwokatury lub przeniesienia siedziby zawodowej do innej izby adwokackiej jeżeli toczy się przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne.

73. Czy adwokat może pozostawać w stosunku pracy jako zajęcie uboczne?

Nie może wykonywać zawodu, za wyjątkiem pracowników dydaktycznych i naukowo – dydaktycznych wg PoA

74. Zmiana siedziby wykonywania zawodu przez adwokata –

następuje wtedy skreślenie z listy w dotychczasowej izbie. Ora może odmówić skreślenie z listy jeżeli przeciwko adwokatowi toczy się post. dyscyplinarne.

75. Adwokat wystąpił z adwokatury i jest już notariuszem, czy można na niego nałożyć karę dyscyplinarną, w sytuacji gdy jako adwokat popełnił delikt czy można go za to skazać?

Nie można, post. dyscyplinarne dot. adwokatów, nie ważne co się popełniło przed wstąpieniem lub po wstąpieniu, chociaż trzeba spełniać rękojmie nieskazitelnego charakteru – zgodnie z art. 74 OA może skreślić adwokata z listy w związku z czynem popełnionym przed wpisem na listę, jeżeli czyn ten nie był znany w momencie wpisu a stanowiłby przeszkodę do wpisu

76. Kara zawieszenia w czynnościach podana do publ. Wiadomości w Biuletynie ORA w R. Czy to prawidłowe? Tak, jeśli nie narusza interesu pokrzywdzonego.

77. Sąd dyscyplinarny – jaka jest relacja w stosunku do ORA – niezależny i niezawisły, czy można powiedzieć, że jest to sąd ORA? – nie t jest organ izby, podobnie jak ora jest organem izby. Kto powołuje Prezesa – zgromadzenie izby , członków zgromadzenie izby , wiceprezesów- członkowie sądu spośród siebie w sposób zwyczajowo przyjęty

Rzecznik dyscyplinarny – kto powołuje – zgromadzenie izby, jest organem izby, jest niezależny od ORA, aczkolwiek jego zastępcy powoływani są przez ORA

78. Adwokat wypowiada pełnomocnictwo klientowi, jak powinien się zachować w sytuacji kiedy jest ustanowiony jako pełnomocnik z wyboru, a jak z urzędu.

Adwokat winien w sprawach cywilnych jest działać jeszcze przez 2 tygodnie chyba że klient zwolnił go z tego obowiązku lub sprawę przejął inny adwokat, powinien niezwłocznie zawiadomić o tej okoliczności właściwy organ przed którym toczy się postępowanie. W sprawach z urzędu trzeba wnieść o zwolnienie i wyznaczenie innego adwokata

79. Adwokat Andrzej Rozmarynowicz

Podoficer AK, aresztowany za działalność konspiracyjną, adwokat, ale i radca prawny Karola Wotyły, pełnomocnik rodziny zamordowanego Stanisława Pyjasa, Senator w lata 1989 - 1991.

80. Postępowanie dyscyplinarne a skreślenie z listy adwokatów i przejście do notariatu. - było

Co do zasady, występując z adwokatury ORA skresla adwokata chcącego przejść do noatriatu z listy adwokatow. W przypadku jednak gdy wobec takiego adwokata toczy się postępowanie dyscyplinarne, ORA może odmówić skreślenia

81. Warunki zmiany siedziby zawodowej adwokata

Zgodnie z art. 70 PoA: Po uzyskaniu wpisu na listę adwokatów adwokat wyznacza swoją siedzibę zawodową i zawiadamia o tym właściwą radę adwokacką nie później niż w terminie 30 dni przed dniem wyznaczenia siedziby zawodowej. – Zgodnie z komentarzem M. Gawryluka z tego wynika, że adwokat wpisany na listę adwokatów danego okręgu musi wyznaczyć swoją siedzibę, w okręgu, w którym został wpisany. Przepis ten nie przewiduje możliwości wyznaczania siedziby w innym okręgu niż ten, w którym adwokat został wpisany.

Przeniesienie siedziby w inne miejsce może nastąpić dopiero po wyznaczeniu siedziby w trybie art. 70.

Przeniesienie siedziby:

- w okręgu tej samej izby: art. 71 PoA:

1. Adwokat może przenieść swoją siedzibę zawodową w okręgu tej samej izby adwokackiej. Adwokat zawiadamia o tym okręgową radę adwokacką nie później niż w terminie 30 dni przed dniem rozpoczęcia działalności w nowej siedzibie. W zawiadomieniu adwokat podaje miejsce nowej siedziby oraz datę rozpoczęcia w niej działalności zawodowej.

Komentarz M. Gawryluk: Dziekan okręgowej rady adwokackiej, w terminie 30 dni od otrzymania przez okręgową radę adwokacką zawiadomienia adwokata o zmianie siedziby zawodowej w okręgu tej samej izby adwokackiej, zarządza wprowadzenie zmian na liście adwokatów izby, zawiadamiając o tym Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej.

- w okręgu innej izby: art. 71 a PoA:

 1. Adwokat może przenieść siedzibę zawodową do okręgu innej izby, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Adwokat nie może przenieść siedziby zawodowej do okręgu innej izby, jeżeli wszczęto przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne.

3. Adwokat o przeniesieniu swojej siedziby zawodowej do okręgu innej izby zawiadamia okręgową radę adwokacką właściwą dla izby adwokackiej, w której obrał siedzibę, oraz okręgową radę adwokacką w okręgu izby adwokackiej, w której dotychczas był wpisany na listę adwokatów.

4. Zawiadomienia o przeniesieniu siedziby zawodowej do okręgu innej izby adwokat dokonuje w formie pisemnej, nie później niż w terminie 30 dni przed dniem rozpoczęcia działalności zawodowej w nowej siedzibie na terenie okręgu innej izby adwokackiej. W zawiadomieniu tym adwokat podaje miejsce nowej siedziby oraz datę rozpoczęcia w niej działalności zawodowej.

5. Okręgowa rada adwokacka właściwa dla izby, do której adwokat przenosi siedzibę zawodową, wpisuje adwokata na listę adwokatów w terminie 30 dni od dnia złożenia zawiadomienia o przeniesieniu siedziby zawodowej do okręgu innej izby oraz zawiadamia w terminie 14 dni od dnia dokonania wpisu okręgową radę adwokacką izby, w której okręgu adwokat poprzednio miał siedzibę zawodową, o dokonanym wpisie na listę adwokatów.

6. Okręgowa rada adwokacka po otrzymaniu zawiadomienia o wpisie na listę adwokatów, o którym mowa w ust. 5, skreśla adwokata z listy adwokatów oraz przekazuje jego akta osobowe i dyscyplinarne okręgowej radzie adwokackiej właściwej ze względu na wpis na listę adwokatów.

Wyrok WSA w Warszawie: W wypadku przeniesienia siedziby zawodowej adwokata do okręgu innej izby wpis na listę adwokatów okręgu innej izby następuje z urzędu, w tej sytuacji adwokat nie składa odrębnego wniosku o wpis, lecz jedynie zawiadamia o przeniesieniu swojej siedziby zawodowej do okręgu innej izby okręgową radę adwokacką właściwą dla izby adwokackiej, w której wybrał siedzibę, oraz okręgową radę adwokacką w okręgu izby adwokackiej, w której dotychczas był wpisany na listę adwokatów. Wpisu dokonuje okręgowa rada adwokacka właściwa dla izby, do której adwokat przenosi siedzibę zawodową.

Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 grudnia 2010 roku: Ustawa - PoA nie przewiduje możliwości przeniesienia siedziby nieistniejącej ani też dokonania wskazania przez adwokata pierwszej siedziby w innym okręgu izby adwokackiej niż nastąpił pierwszy wpis na listę adwokatów

Wyrok WSA w Warszawie z 15 lutego 2007 r., VI SA/Wa 1516/06, Lex nr 317965: Od wpisu na listę adwokatów po uprzednim przeniesieniu siedziby zawodowej do okręgu innej izby adwokackiej nie pobiera się opłaty

Z Komentarza M. Gawryluka:

,,Dziekan właściwej okręgowej rady adwokackiej, w terminie 30 dni od otrzymania przez okręgową radę adwokacką zawiadomienia adwokata o zmianie siedziby zawodowej do okręgu innej izby adwokackiej, zarządza wprowadzenie zmian na liście adwokatów izby, zawiadamiając o tym Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej.’’

,, Dziekan okręgowej rady adwokackiej, w terminie 14 dni od otrzymania przez okręgową radę adwokacką zawiadomienia o wpisaniu adwokata przenoszącego swoją siedzibę zawodową do okręgu innej izby w tej nowej izbie, zarządza wprowadzenie zmian na liście adwokatów izby, zawiadamiając o tym Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej.’’

,,Wszczęcie postępowania dyscyplinarnego uniemożliwia przeniesienie siedziby zawodowej przez adwokata do okręgu innej izby.’’

Ważne zastrzeżenia:

Art. 71 b ust 2 Zmiana siedziby zawodowej przez adwokata, o której mowa w art. 71 ust. 1 lub w art. 71a ust. 1, nie może stanowić podstawy do wypowiedzenia przez adwokata stosunku pełnomocnictwa oraz zwolnienia adwokata ze świadczenia w danej sprawie pomocy prawnej z urzędu, chyba że zwolni adwokata od udzielania tej pomocy organ, który go wyznaczył.

Art. 71 c:

W wypadku gdy na terenie właściwości sądu rejonowego żaden z adwokatów nie wyznaczył swojej siedziby zawodowej, okręgowa rada adwokacka w terminie 30 dni od dnia wpłynięcia zawiadomienia o zmianie siedziby lub podjęcia uchwały o skreśleniu z listy adwokatów wyznacza w miejscowości będącej siedzibą danego sądu rejonowego dodatkową siedzibę zawodową adwokatowi z terenu danej izby na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy

Z Komentarza Gawryluka do art. 71 c będącego wyjątkiem od zasady, że adwokat może mieć tylko jedną siedzibę:

,,Zasadą jest, że adwokat może mieć tylko jedną siedzibę zawodową. Przepis art. 71c przewiduje wyjątek od powyższej zasady. Wyznaczenie przez okręgową radę adwokacką dodatkowej siedziby zawodowej adwokatowi z terenu danej izby uzasadnione jest koniecznością zapewnienia pomocy prawnej z urzędu podsądnym sądu rejonowego, na którego terenie właściwości żaden z adwokatów nie wyznaczył swojej siedziby zawodowej.”

Art. 71 d:

W zawiadomieniu, o którym mowa w art. 70-71a, adwokat wskazuje adres i nazwę kancelarii adwokackiej, zespołu adwokackiego lub spółki oraz wskazuje adres dla doręczeń. Adwokat ma obowiązek niezwłocznie zawiadamiać okręgową radę adwokacką o każdej zmianie tych danych. Pisma w postępowaniach prowadzonych na podstawie ustawy wysłane na adres dla doręczeń uznaje się za doręczone.

82. Czy adwokat może zawrzeć stosunek pracy w ramach zajęcia dodatkowego?

Generalnie adwokat nie może zawrzeć stosunku pracy jako zajęcia dodatkowego. Mówi o tym art. 4 b ust. 1 pkt 1 PoA.

Literalne brzmienie:

1. Adwokat nie może wykonywać zawodu:

1) jeżeli pozostaje w stosunku pracy

Z komentarza M. Gawryluka:

,,Zawód adwokata jest zawsze wykonywany jako zawód wolny, w związku z czym ustawodawca wyłączył możliwość wykonywania tego zawodu w ramach stosunku pracy. Koniecznym elementem stosunku pracy jest wykonywanie pracy podporządkowanej (zob. wyrok SN z 25 listopada 2005 r., I UK 68/05, LexPolonica nr 411114, „Wokanda" 2006, nr 4, s. 26), co sprzeciwia się niezależności adwokata w wykonywaniu swych obowiązków zawodowych”

,,Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w wyroku z 9 kwietnia 2009 r., II GSK 594/08, LexPolonica nr 1975127 (MoP 2009, nr 2, s. 59 z krytyczną glosą Z. Krzemińskiego, „Palestra" 2009, nr 5-6, s. 282), przepis art. 4b ust. 1 pkt 1 wprowadza jedynie zakaz jednoczesnego wykonywania zawodu adwokata z pozostawaniem w stosunku pracy, nie odnosi się natomiast do sytuacji obejmującej ubieganie się o nabycie prawa do wykonywania zawodu.

Oznacza to, że dopiero po ostatecznym uzyskaniu wpisu, chcąc wykonywać zawód adwokata, asesor prokuratury rejonowej powinien zrzec się stanowiska, albowiem nie może wykonywać tego zawodu równolegle z zawodem adwokata, ponieważ jest to sprzeczne z art. 4b ust. 1 pkt 1, art. 72 ust. 1 pkt 4 p.a. oraz przepisami art. 99 ust. 1 i art. 100 ust. 1 ustawy o prokuraturze”

,,Złamanie przez adwokata zakazu pozostawania w stosunku pracy stanowi działanie sprzeczne z prawem, skutkujące możliwością orzeczenia kar dyscyplinarnych, włącznie z wydaleniem z adwokatury (art. 81). Natomiast objęcie stanowiska w organach wymiaru sprawiedliwości, organach ścigania i podjęcie pracy w Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa stanowi podstawę do skreślenia adwokata z listy adwokatów (art. 72 ust. 1 pkt 4 i 4a).”

Zakaz pozostawania w stosunku pracy nie dotyczy pracowników naukowych i naukowo dydaktycznych – art. 4 b ust. 3

Z Komentarza Gawryluka:

,,Pracownicy naukowi i naukowo-dydaktyczni mogą pozostawać w stosunku pracy i jednocześnie wykonywać zawód adwokata. Ratio legis przepisu wskazuje, że stosunek pracy powinien, zarówno przedmiotowo, jak i podmiotowo, ściśle być związany z pracą naukową lub naukowo-dydaktyczną. Powyższy wyjątek znajduje uzasadnienie w znacznej samodzielności zawodowej pracowników naukowych i naukowo-dydaktycznych.”

83. Omów życiorysy adwokatów, którzy zginęli w katastrofie smoleńskiej

Adwokat Joanna Agacka Indecka – (1964-2010) – Urodziła się 18 grudnia 1964 roku w Łodzi. Ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim (1988), do 2001 roku była asystentką w Katedrze Postępowania Karnego. Pracowała w Kancelariach adwokackich w USA i Wielkiej Brytanii odaz odbyła szkolenie w Akademii Prawa Europejskiego w Trewirze. Od 1996 roku była adwokatem. Pracowała w Komisji Praw Człowieka przy NRA, a od 2001 roku aktywnia działała w samorządzie adwokackim. Początkowo byłą członkiem ORA w Łodzi. W latach 2004-2007 była wiceprezesem NRA, a od 2007 do kwietnia 2010 Prezesem NRA. Od 2003 roku uczestniczyła w pracach Komisji parlamentarnej jako ekspert i przedstawiciel samorządu adwokackiego. W lutym 2010 została powołana w skład Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministerstwi Sprawiedliwości. Za działalność w samorządzie adwokackim w czerwcu 2009 roku odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2011 roku plac przed sądami w Łodzi nazwano imieniem Joanny Agackiej-Indeckiej.

Stanisław Mikke – (1947-2010) Urodział się 11 września 1947 roku w Łodzi. Ukończył prawo na Uniwerytecie Warszawskim (1970), po czym odbył aplikację prokuratorską i po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 pracował w prokuraturze. W grudniu 1981 roku odmówił udziału w zatrzymaniu Jana Józefa Lipskiego i poszedł na zwolnienie lekarskie. Był dziennikarzem odpowiedzialnym za jeden z działów ,,Gazety Prawniczej” W 1983 zadebiutował jako pisarz powieścią ,,Dopóki żyję, nie nadejdzie”. Od 1986 roku wykonywał zawód adwokata w Warszawie. W 1990 został zastępcą redaktora naczelnego ,,Palestry”, a lutym 1993 redaktorem naczelnym, którym pozostał do końca.

Od 1998 roku przewodniczył Komisji Etyki NRA. Był też członkiem komisji bioetycznej przy Instytucie Kardiologii w Aninie. Na początku lat 90-tych zaangażował się w działalność Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, do której w 2009 został powołany po raz trzeci, jako wiceprzewodniczący. Od 1991 roku uczestniczył kilkakrotnie w ekshumacji ofiar zbrodni katyńskiej w Katyniu, Charkowie i Miednoje, w wyniku czego powstała książka: ,,Śpij mężny” w Katyniu, Charkowie i Miednoje, której pierwsze egzemplarze drugiego, poszerzonego wydania w dniu 10 kwietnia 2010 roku rozdał uczestnikom lotu do Smoleńska.

Pisał też książki o tematyce kryminalnej, był konsultantem filmów Krzysztofa Kieślowskiego.

W latach 1997-2001 był sędzią Trybunału Stanu. W 2000 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a pośmiertnie Krzyżem Komandorskim z gwiazdą.

Jolanta Szymanek – Deresz - Absolwentka XXI Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Prusa w Łodzi. Początkowo studiowała na Uniwersytecie Łódzkim, ale po dwóch latach przeniosła się do Warszawy. W 1977 ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu aplikacji sądowej pracowała w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy. W 1987 po zdaniu egzaminu adwokackiego rozpoczęła pracę w kancelarii adwokackiej. Od 1996 była członkiem Międzynarodowej Ligi Prawa Konkurencji.

W latach 1979–1990 należała do PZPR. Od 3 stycznia 2000 zajmowała stanowisko podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP, a od 13 czerwca 2000 pełniła funkcję szefa Kancelarii Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego. 23 grudnia 2000 została ponownie powołana na to stanowisko, odwołano ją 18 października 2005. W okresie sprawowania tej funkcji została odznaczona estońskim Orderem Białej Gwiazdy I klasy (2002).

25 września 2005 została po raz pierwszy wybrana posłem na Sejm V kadencji z okręgu płockiego z listy SLD. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci i otrzymując 20 536 głosów. Od 22 kwietnia 2008 zasiadała w klubie poselskim Lewica. 1 czerwca 2008 została wiceprzewodniczącą SLD. W 2009 bez powodzenia kandydowała do Parlamentu Europejskiego.

Zginęła 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej

16 kwietnia 2010 została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Zając - (ur. 1 maja 1949 w Święcanach, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polski polityk, adwokat, w latach 1991–1993, 1997–2001 i 2005–2008 poseł na Sejm RP I, III, V i VI kadencji, od 2008 do 2010 senator VII kadencji.

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmował stanowisko sędziego, następnie praktykował jako adwokat.

Od 1992 do 2005 należał do Zjednoczenia Chrześcijańsko Narodowego (był prezesem tej partii w latach 2000–2002). Sprawował mandat posła I kadencji z ramienia Wyborczej Akcji Katolickiej i III kadencji z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność (w wyborach otrzymał 50 649 głosów), zajmując w tej kadencji stanowisko wicemarszałka Sejmu. W 2001 z listy AWSP bez powodzenia ubiegał się o reelekcję. Od 2002 do 2005 zasiadał w sejmiku podkarpackim (wybrany z listy Ligi Polskich Rodzin jako członek ZChN). Od 2003 do 2005 był członkiem rady naczelnej i przewodniczącym regionu podkarpackiego Chrześcijańskiego Ruchu Samorządowego. Należał również do Polskiego Czerwonego Krzyża.

W 2005 z listy Prawa i Sprawiedliwości został wybrany na posła V kadencji w okręgu krośnieńskim. Po wyborach wystąpił z ZChN i w 2006 został członkiem PiS. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz czwarty uzyskał mandat poselski (na Sejm VI kadencji), otrzymując 32 962 głosy. 22 czerwca 2008 jako kandydat PiS wygrał wybory uzupełniające do Senatu, rozpisane w okręgu krośnieńskim po śmierci Andrzeja Mazurkiewicza, uzyskując 40 993 głosów (47,92%). Ślubowanie złożył 25 czerwca 2008. Był wiceprzewodniczącym Klubu Parlamentarnego PiS i przewodniczącym Klubu PiS w Senacie, a także przewodniczącym Komisji Obrony Narodowej.

84. Upomnienie dziekańskie

Art. 85 PoA mówi:

1. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne jest mniejszej wagi albo w świetle okoliczności sprawy będzie to wystarczającym środkiem dyscyplinującym adwokata lub aplikanta adwokackiego bez potrzeby wymierzenia kary dyscyplinarnej, dziekan okręgowej rady adwokackiej, na wniosek rzecznika dyscyplinarnego, może poprzestać na udzieleniu upomnienia dziekańskiego adwokatowi lub aplikantowi adwokackiemu. Rzecznik dyscyplinarny może wystąpić z wnioskiem po uprawomocnieniu się postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego albo o umorzeniu tego postępowania.

2. Udzielając upomnienia dziekańskiego, dziekan może jednocześnie zobowiązać adwokata lub aplikanta adwokackiego do przeproszenia pokrzywdzonego lub do innego stosownego postępowania.

3. Adwokatowi lub aplikantowi adwokackiemu służy prawo odwołania od upomnienia dziekańskiego do właściwego sądu dyscyplinarnego w terminie 7 dni od udzielenia upomnienia.

4. Od postanowienia sądu dyscyplinarnego w sprawie odwołania, o którym mowa w ust. 3, nie przysługuje środek zaskarżenia.

Z Komentarza M. Gawryluka:

1. ,,Najłagodniejszą z katalogu kar dyscyplinarnych - karę upomnienia - może wymierzyć dziekan. Od kary upomnienia należy odróżnić udzielenie przez dziekana ostrzeżenia, które nie jest karą dyscyplinarną, a udzielane jest za dopuszczenie się uchybienia mniejszej wagi.”

2. Wykładnia językowa przepisu art. 85 ust. 1 wskazuje, że dziekan może wymierzyć karę upomnienia wyłącznie członkowi własnej izby adwokackiej.

3. Kara upomnienia wymierzana jest przez dziekana w drodze orzeczenia, które zawiera uzasadnienie faktyczne i prawne.

4. Kara upomnienia wymierzana jest przez dziekana, jako organ I instancji. Orzeczenia nie poprzedza dochodzenie dyscyplinarne, jako że podejmowane przez dziekana rozstrzygnięcie następuje w drodze uproszczonej.

5. Odnośnie do czynności poprzedzających wydanie orzeczenia Z. Krzemiński wskazał, że dziekan może przeprowadzić postępowanie wyjaśniające osobiście lub przez wyznaczanego członka okręgowej rady adwokackiej, przy czym konieczne jest umożliwienie obwinionemu złożenia wyjaśnień do protokołu lub na piśmie (Z. Krzemiński, PoA. Komentarz, Warszawa 1998, s. 155).

6. Od orzeczenia dziekańskiego przysługuje odwołanie do sądu dyscyplinarnego, który orzeka w tych sprawach jako II i ostatnia instancja.

85. Kazus o kliencie, który nie wpłacił zaliczki na opinie biegłego, jak ma postąpić adwokat?

Pełnomocnik nie ma obowiązku płacić kosztów sądowych za klienta, który został prawidłowo o tych opłatach powiadomiony. (odpowiednio wcześniej) Wynika to z § 55 ust. 2 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej, który brzmi:

Adwokat nie jest zobowiązany do ponoszenia w prowadzonej sprawie wydatków, np. opłat sądowych lub kosztów przejazdu do innej miejscowości, jeżeli klient, wezwany należycie, nie wpłacił w terminie wymaganej kwoty.

86. Czy niepłacenie alimentów stanowi wykroczenie dyscyplinarne?

Tak. Co wynika z § 4 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej, który brzmi:

,, Adwokat odpowiada dyscyplinarnie za uchybienie etyce adwokackiej lub naruszenie godności zawodu podczas działalności zawodowej, publicznej, a także w życiu prywatnym”

Niepłacenie alimentów bez wątpienia jest zachowaniem stanowiącym naruszenie godności zawodu, tak twierdzią również Sąd dyscyplinarny w swoich orzeczeniach, który uważa, że nieregulowanie zobowiązań przez adwokata stanowi naruszenie zasad etyki zawodu i stanowi delikt dyscyplinarny.

Odnośnie alimentów delikt dyscyplinarny stanowi: uchylanie się od płacenia alimentów, wykrętne prowadzenie własnych procesów alimentacycjnych oraz utrudnianie lub uniemożliwianie egzekucji zasądzonych kwot alimentacyjnych.

87. Jak należy postąpić po przyjęciu sprawy pod klienta?

Przed przyjęciem sprawy od klienta sprawdzamy, czy nie ma już ustanowionego pełnomocnika, jeśli tak, to przed przyjęciem sprawy musimy to skonsultować z ustanowionym pełnomocnikiem.

Następnie badamy czy istnieje w sprawie konflikt interesów. Brak konfliktu => rejestracja sprawy, omówienie honorarium, przyjęcie pełnomocnictwa i przystąpienie do działania☺

88. Wyznaczenie adwokata z urzędu przez radę

Art. 117³. § 1. O wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego sąd zwraca się do właściwej okręgowej rady adwokackiej lub rady okręgowej izby radców prawnych.

§ 2. Właściwa okręgowa rada adwokacka lub rada okręgowej izby radców prawnych, wyznacza adwokata lub radcę prawnego niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie dwóch tygodni, zawiadamiając o tym sąd. W zawiadomieniu właściwa okręgowa rada adwokacka lub rada okręgowej izby radców prawnych wskazuje imię i nazwisko wyznaczonego adwokata lub radcy prawnego oraz jego adres do doręczeń.

§ 3. Jeżeli strona we wniosku wskazała adwokata lub radcę prawnego, właściwa okręgowa rada adwokacka lub rada okręgowej izby radców prawnych, w miarę możliwości i w porozumieniu ze wskazanym adwokatem lub radcą prawnym, wyznaczy adwokata lub radcę prawnego wskazanego przez stronę.

Z komentarza Małgorzaty Sieńko:

,,W postanowieniu o ustanowieniu adwokata lub radcy prawnego sąd nie wskazuje imiennie osoby, która ma zostać pełnomocnikiem strony, nawet jeżeli strona we wniosku wskaże konkretną osobę. Postanowienie o ustanowieniu adwokata lub radcy prawnego sąd przesyła do właściwej okręgowej rady adwokackiej lub rady okręgowej izby radców prawnych, które wyznaczają osobę mającą zastępować stronę w procesie. Jeżeli strona wskazała osobę konkretnego pełnomocnika, sąd powinien poinformować o tym fakcie, zwracając się do właściwej rady adwokackiej lub rady okręgowej radców prawnych o wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego. Również w takiej sytuacji organy samorządu nie są związane wnioskiem strony w tym zakresie, choć powinny ten fakt uwzględnić i w miarę możliwości, w porozumieniu ze wskazanym adwokatem lub radcą prawnym, wyznaczyć wskazaną osobę. U podstaw wprowadzenia możliwości wskazania przez stronę we wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu konkretnej osoby legło przekonanie, że czasami uzasadnione jest wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego, który zna sprawę, i dlatego w takich sytuacjach sąd może zapytać stronę o przyczyny wskazania konkretnej osoby. Możliwe jest także zastrzeżenie przez stronę, że nie chce być zastępowana przez określonego pełnomocnika, bądź też sąd z urzędu może mieć wiedzę, że konkretny adwokat lub radca prawny nie powinien zostać wyznaczony do zastępowania tej strony, chociażby z uwagi na konflikt interesów czy spór ze stroną, co powinno się uwzględniać przy wyznaczaniu osoby pełnomocnika.

2. W celu zapewnienia sprawności postępowania zakreślono termin, w jakim ma zostać wyznaczony właściwy adwokat lub radca prawny. Powinno to nastąpić niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 2 tygodni. Termin ten należy liczyć od doręczenia odpowiedniej radzie lub izbie postanowienia o ustanowieniu dla strony pełnomocnika z urzędu, ale jego niezachowanie nie wywołuje żadnych skutków procesowych. O osobie wyznaczonego adwokata lub radcy prawnego oraz jego adresie do doręczeń zawiadamiany jest sąd, który z uwagi na treść art. 132 takie zawiadomienie powinien przesłać także stronie przeciwnej reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika”.

89. 2 aspekty konsekwencji niepłacenia składek

§ 65 Zasad Etyki wskazuje, iż zawinione niopłacenie składki korporacyjnej stanowi poważne naruszenie zasad etyki zawodowej. W związku z czym nieopłacanie składki korporacyjnej może być podstawą wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, a gdy takie postępowanie jest zawinione to skutkuje odpowiedzialnością dyscyplinarną. Stanowi ono ciężki delikt dyscyplinarny, za który może być nawet orzeczona kara wydalenia z adwokatury.

Nieopłacanie składki korporacyjnej:

- przez adwokata:

ORA może zawiesić w czynnościach zawodowych, do czasu uiszczenia należności, adwokata, który pomimo wezwania- zalega z zapłatą składki powyżej 6 mies.

- przez aplikanta:

Zaległości w uiszczaniu opłaty rocznej lub składki rocznej przekraczające 2 miesiące stanowią podstawę do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego i niedopuszczenia do kolokwium.

Dodatkowo niepłacenie składek wiąże się z brakiem obowiązkowego ubezpieczenia OC adwokatów, albowiem składka ubezpieczeniowa wliczana jest w wysokość składki korporacyjnej i stanowi jej składnik.

90. Adwokatura w zaborze austriackim

Dekrtetem z 18 marca 1822 roku wydanym przez Galicyjski Sąd Apelacyjny na podstawie upoważnienia cesarza określono liczbę adwokatów w trzech miastach: we Lwowie, Tarnowie i Stanisławowie. Nominację na adwokata przez najwyższą władzę sądową. Warunkiem nominacji na adwokata: uzyskanie tytułu doktora i odbycie po nim praktyki w kancelarii. W tym czasie brak było jakiegokolwiek samorządu adwokackiego, a zawód na terenie Galicji wykonywało jedynie kilkunastu adwokatów.

W sierpniu 1849 roku została wydana ustawa – statut prowizoryczny, która miała stanowić prowizoryczny regulamin dla adwokatów. Została ona w całości oparta na projekcie ustawy o przewodzie sądowym z 1825 roku. Udział w powstaniu tego aktu miał polski adwokat ze Lwowa- Franciszek Smółka. Ustawa ta wprowadzała w ograniczonym zakresie samorząd adwokacki oraz określała wymogi dla wykonywania zawodu adwokata.

Podstawa samorządu – izby adwokackie, które mogły być tworzone dla okręgu każdego sądu obwodowego. Izbę stanowił ogół adwokatów danego okręgu. W zasadzie wszystkie uprawnienia samorządu wykonywane były przez samą izbę, jej jedynym organem była komisja złożona z Prezesa oraz odpowiedniej liczby członków. Izba otrzymała prawo propozycji zmian obowiązujących ustaw.

Pierwsze izby adwokackie na terenie Galicji powstały najprawdopodobniej w 1862 r. W maju 1962 roku został wprowadzony statut izby krakowskiej, a w czerwcu lwowskiej.

Warunki konieczne dla zostania adwokatem:

- obywatelstwo austriackie

- nieposzlakowana opinia

- zdanie egzaminu adwokackiego => mógł do niego przystapić każdy absolwent austriackiego wydziału prawniczego posiadający umiejętności zawodowe zdobyte podczas praktyki zawodowej, której odbycie potwierdzała izba adwokacka. Doktorat – 3 lata praktyki, inny absolwent – 5 lat praktyki.

- mianowania do adwokatury dokonywał minister sprawiedliwości, który określał liczbę adwokatów.

Odpowiedzialność dyscyplinarna adwokatów przed Wyższymi Sądami krajowymi.

Ordynacja adwokacka z 1868 roku

Struktura samorządu oparta na izbach, które działały przez swoje organy, którymi były: Walne Zgromadzenie, Wydział oraz rada dyscyplinarna. Uczestnictwo w walnych zgromadzeniach było obowiązkiem każdego członka izby.

Wydział – organ odpowiedzialny za bieżącą działalność izby – odpowiednik dzisiejszej ORA. Prezydent Wydziału.

Od 1872 roku pojawiły się rady dyscyplinarne. Oskarżycielem w postępowaniu dyscyplinarnym – prokurator, który funkcjonował przy każdej radzie. Musiał on wykonywać zawód w siedzibie izby.

Zerwanie z poprzednio obowiązującą zasadą nominacji => zagwarantowanie wolnego dostępu do adwokatury. Każdy kto spełnił ustawowe wymogi był przez wydział wpisywany na listę adwokacką.

Zawodu adwokata nie można było łączyć z: zawodem notariusza, opłacanego funkcjonariusza w służbie państwowej oraz z każdym innym zajęciem, które nie licowało z powagą zawodu adwokackiego.

W ordynacji adwokackiej szeroki katalog praw i obowiązków, m. in. prawo występowania przed sądami, obowiązek reprezentowania strony w sposób gorliwy, wierny i sumienny, prawo odmówienia przyjęcia sprwy bez podania przyczyny, tajemnica adwokacka.

Honorarium – początkowo umowa, później taryfikator czynności, nie można było przyjąc poniżej stawki z taryfikatora, można było umówić się na wyższe wynagrodzenie.

Kandydaci adwokaccy – termin który określano ówczesnych aplikantów, aplikacja była określana mianem praktyki. Łączny okres praktyki trwał 7 lat, z czego rok przypadał na obowiązkową nieodpłatną praktykę w sądzie. Obowiązek uzyskania doktoratu w okresie pierwszych czterech lat odbywania praktyki. Doktorat stanowił warunek uzyskania prawa substytucji – zastępstw adwokatów przed sądami wyższych instancji.

Kandydat mógł przystąpić do egzaminu adwokackiego po 4 latach praktyki. Jego zdanie uprawniało kandydata do samodzielnego prowadzenia spraw karnych. Warunkiem było jedynie uprzednie wpisanie na listę obrońców w sprawach karnych, którą prowadziły wyższe sądy krajowe.

Kandydaci adwokaccy wyłączeni byli z udziału w strukturach samorządu, nie posiadali żadnych praw. Mieli obowiązek stosowania się do przepisów obowiązujących adwokatów i z tego tytułu podlegali odpowiedzialności dyscyplinarnej.

1872 – Statut Dyscyplinarny Statut porządkowo karny adwokatów i kandydatów adwokackich

- przekazanie samorządu adwokackiego postępowań dyscyplinarnych

Kary:

-pisemnej nagany

- zawieszenia w wykonywaniu czynnowściu do roku

- skreślenia z listy

Wobec kandydatów nie orzekano zawieszenia, ale przedłużenie praktyki na okres do roku.

Od orzeczeń dyscyplinarnych przysługiwało odwołanie, a od wydanych w taku rozprawy uchwał skarga.

Izby Adwokackie

Najliczniejsza we Lwowie – w 1870 roku ponad 60 członków, pozostałe po kilkanaście członków.

Od 1973 roku okres łączenia się izb – okres konsolidacji samorządu adwokackiego w Galicji.

Szeroka autonomia przyznana izbom => w zasadzie każda z nich prowadziła własną dziłalność.

Stała Delegacja Austriackich Izb Adwokackich – forum na którym spotykali się przedstawiciele wszystkich austriackich izb w osobach prezydentów izb, duże samorządy miały prawo powołać dodatkowych delegatów.

Stowarzyszenia adwokackie

Stowarzyszenie Koncypientów Adwokackich – miało stać na straży obrony interesów adwokatury oraz przyczyniać się do rozwoju naukowego i etycznego jej członków.

Stowarzyszenie Kandydatów Adwokackich – z założenia miało skupiać wszystkich kandydatów w okręgu Izby w Krakowie. Założenie: stanie na straży godności zawodu adwokata oraz obrona interesów materialnych kandydatów adwokackich.

Stowarzyszenie Kandydatów Adwokatury Okręgu Sadu Krajowego Wyższego we Lwowie

Stowarzyszenie Kandydatów Adwokatury Okręgu Izby Adwokatów w Przemyślu

1883 Klub Adwokacki – utworzony przez grupę krakowskich adwokatów, założenie: współdziałanie w realizacji zadań przez Izbę Adwokatów w Krakowie.

1911- założono we Lwowie Związek Adwokatów Polskich - cel: obrona interesów stanowych, wydawał własne czasopismo - ,, Głos Obrońców”

Galicyjskie Towarzystwo ubezpieczeń pensji dla wdów i sierot po adwokatach – zasada: wpłacanie przez członków stałych składek, z których następnie wypłacano świadczenie na rzecz rodziny zmarłego adwokata albo kandydata adwokackiego.

1886- Stowarzyszenie – funkcja jak wyżej, powołane w Krakowei, funkcjonowało aż do wybuchu I wojny światowej i było najdłużej działającym Stowarzyszeniem Adwokatów w Galicji.

91. Orzeczenie o trwałej niezdolności do pracy, kto orzeka i na jakiej podstawie

Art. 4 c PoA

Art. 4c. 1. O trwałej niezdolności do wykonywania zawodu orzeka okręgowa rada adwokacka.

2. Uchwała zapada po wysłuchaniu adwokata i jego pełnomocnika ustanowionego spośród adwokatów oraz po zaznajomieniu się z opiniami lub orzeczeniami lekarskimi. Okręgowa rada adwokacka wyznacza pełnomocnika z urzędu, jeżeli adwokat go nie ustanowi.

3. W razie wszczęcia postępowania o stwierdzenie trwałej niezdolności do wykonywania zawodu, okręgowa rada adwokacka może zawiesić adwokata tymczasowo w wykonywaniu czynności zawodowych. To samo uprawnienie przysługuje okręgowej radzie adwokackiej wtedy, gdy przeciwko adwokatowi zostało wszczęte postępowanie o ubezwłasnowolnienie.

Z komentarza Gawryluka:

1. Powinnością okręgowej rady adwokackiej wynikającą z art. 17 ust. 1 Konstytucji RP jest wszczęcie postępowania o stwierdzenie trwałej niezdolności do wykonywania zawodu, w sytuacji gdy istnieją uzasadnione wątpliwości co do tego, czy stan zdrowia adwokata pozwala mu na prawidłowe wykonywanie zawodu.

2. Uchwała o wszczęciu postępowania o stwierdzenie trwałej niezdolności do wykonywania zawodu adwokata może być podjęta na posiedzeniu bez udziału zainteresowanego. Natomiast uchwały o stwierdzeniu niezdolności do wykonywania zawodu oraz o zawieszeniu adwokata tymczasowo w wykonywaniu czynności zawodowych powinny zapaść po wysłuchaniu adwokata i jego pełnomocnika (wyrok WSA w Warszawie z 6 lutego 2007 r., VI SA/Wa 1875/06, Lex nr 318005).

3. W sprawie o stwierdzenie trwałej niezdolności do wykonania zawodu ustawa przewiduje obligatoryjny udział pełnomocnika będącego adwokatem.

4. Adwokat może we własnym zakresie zawrzeć umowę ubezpieczenia od utraty dochodu w sytuacji trwałej lub czasowej całkowitej niezdolności do wykonywania zawodu adwokata.

5. Adwokat nie może wykonywać zawodu w razie tymczasowego zawieszenia w wykonywaniu czynności zawodowych (art. 4b ust. 1 pkt 5).

Musi być opinia medyczna lub orzeczenie lekarskie

92. Skreślenie z listy, czym się różni od wydalenia z adwokatury

Wydalenie z adwokatury jest to kara dyscyplinarna orzekana po przeprowadzeniu postępowania dyscyplinarnego. Kara wydalenia z adwokatury pociąga za sobą skreślenie z listy adwokatów bez prawa ubiegania się o ponowny wpis na listę adwokatów przez okres 10 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kary wydalenia z adwokatury.

Skreślenie z listy adwokatów następuje w następujących przypadkach, w razie zaistnienia przesłanek wskazanych w ustawie. Zgodnie z art. 72 PoA:

Art. 72. 1. Okręgowa rada adwokacka skreśla adwokata z listy w wypadku:

1) śmierci;

2) wystąpienia z adwokatury;

3) przeniesienia siedziby zawodowej do innej izby adwokackiej;

4) objęcia stanowiska w organach wymiaru sprawiedliwości, organach ścigania lub rozpoczęcia wykonywania zawodu notariusza;

4a) podjęcia pracy w Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa;

5) powołania do wojskowej służby zawodowej;

6) (uchylony)

6a) (utracił moc)

7) utraty z mocy wyroku sądowego praw publicznych lub prawa wykonywania zawodu.

8) (uchylony)

1a. Adwokata skreśla się z listy adwokatów również w razie orzeczenia przez sąd dyscyplinarny kary wydalenia z adwokatury.

2. Okręgowa rada adwokacka może odmówić skreślenia z listy adwokatów z przyczyn wymienionych w ust. 1 pkt 2 lub 3, jeżeli przeciwko adwokatowi toczy się postępowanie dyscyplinarne.

Zatem: skreślenie z listy może być konsekwencją orzecenia kary dyscyplinarnej wydalenia z adwokatury, jednak nie musi być związane z postępowaniem dyscyplinarnym i może nastąpić także z innych przyczyn.

93. Udział adwokata w postępowaniu egzekucyjnym

§ 58 Kodeksu Etyki adwokackiej

Adwokatowi nie wolno brać udziału w czynnościach egzekucyjnych, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zakaz ten nie odnosi się do czynności sądowych oraz czynności związanych z egzekucją z nieruchomości.

Zasada ta związana jest z faktem, iż postępowanie egzekucyjne wzbudza wiele emocji, niejednokrotnie związane jest o osobistymi dramatami osób przeciwko, którym jest prowadzone i zachowanie zasad oględności wypowiedzi w takich sytuacjach mogłoby być znacznie utrudnione.

Czynna interwencja adwokata w czynnościach egzekucyjnych stanowi naruszenie godności adwokackiej. – Wyższa Komisja Dyscyplinarna

Zakaz brania udziału w czynnościach egzekucyjnych nie odnosi się do wypadków, gdy adwokat występuje w charakterze kuratora albo syndyka.

Zakaz nie odnosi się do takich czynności jak redagowanie i wnoszenie pism procesowych i pism do komornika, przyjmowanie wyegzekwowanych kwot do depozytu, wnoszenie skarg na czynności komornika.

Zakaz udziału w czynnościach egzekucyjnych odnosi się także do aplikantów działających z upoważnienia adwokata.

94. Palestra i redaktor naczelny

Po raz pierwszy czasopismo „Palestra" ukazało się w 1910 r. we Lwowie a redagowane było przez adwokata dr. Anzelma Lutwaka. Po wydaniu siedmiu zeszytów w cyklu miesiecznym pismo upadło. Po czternastu latach w marcu 1924 tytuł „Palestra" ukazał się jako organ adwokatury stołecznej. Bardzo szybko pismo zdobyło sobie rangę i znaczenie ogólnokrajowe.

W 1910 roku powstało wspomniane czasopismo „Palestra". W 1913 roku ukazał się pierwszy numer „Czasopisma Adwokatów Polskich", choć wydawano je nieregularnie, przetrwało do 1939 roku, tworząc też poznańską edycję z podtytułem „Dział województw zachodnich". Także we Lwowie wydawano w latach 1924-1939 „Głos Prawa" - redagowany przez twórcę "Palestry" adw. dr Lutwaka, a od 1933 roku „Nową Palestrę". W Krakowie zaś w 1913 roku pojawił się „Przegląd Adwokatów" oraz „Głos Obrońców".

Pierwszym redaktorem naczelnym i wydawcą warszawskiej „Palestry" był Stanisław Car (1924-1925). Kolejnymi redaktorami byli: Zygmunt Sokołowski (1926-1930), Adam Chełmoński (1932-1936), Stefan Urbanowicz (1937), a ostatnim naczelnym redaktorem przed wrześniem 1939 roku był Leon Nowodworski (1938-1939). Po wojnie dopiero w 1956 roku zezwolono na wydawanie, początkowo „Biuletynu Naczelnej Rady Adwokackiej", zaś od 1957 roku „Palestry". Od tamtego czasu redaktorami naczelnymi pisma byli: Stanisław Janczewski (1957-1964), Paweł Asłanowicz (1965-1971), Zdzisław Krzemiński (1972), Władysław Pociej (1973-1974), Zygmunt Skoczek (1975-1986), Edward Mazur (1987-1989), Czesław Jaworski (1989-1992), Stanisław Mikke (1993-2010) i ponownie Czesław Jaworski (od maja 2010 r.).

95. Kto wybiera rzecznika dyscyplinarnego w adwokaturze

Rzecznik Dyscyplinarny jest organem adwokatury

Art. 56. Do zakresu działania Krajowego Zjazdu Adwokatury należy w szczególności:

1) wybór prezesa Naczelnej Rady Adwokackiej, prezesa Wyższego Sądu Dyscyplinarnego, Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury i przewodniczącego Wyższej Komisji Rewizyjnej; Zatem wybiera go Krajowy Zjazd Adwokatury

§ 6 Regulaminu działania Rzeczników Dyscyplinarnych

1. Zastępców Rzecznika Dyscyplinarnego oraz Pierwszego Zastępcę, na wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego powołuje i odwołuje okręgowa rada adwokacka, a zastępców Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury i jego Pierwszego Zastępcę powołuje i odwołuje na wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego Adwokatury Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej.

2. Kadencja zastępców kończy się z upływem kadencji rzecznika.

Rzecznika dyscyplinarnego izby wybiera zgromadzenie Izby adwokackiej

96. Czy zawarcie umowy ubezpieczenia OC jest obligatoryjne czy fakultatywne i czy zależy od wartości przedmiotu sporu?

Obligatoryjne na podstawie art. 8 a PoA, za szkody wyrządzone podczas wykonywania zawodu. Reguluje je rozporządzenie ministra finansów. Obowiązek ubezpieczeniowy powstaje najpóźniej na dzień przed podjęciem wykonywania czynności, nie zależy od przedmiotu sporu. Minimalna suma ubezpieczenia za 1 zdarzenie 50 tys. euro. Za niezawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC odpowiada się dyscyplinarnie

97. Zabór pruski

W Wielkim Księstwie Pruskim na mocy traktatu wiedeńskiego, stosowano przedrozbiorowe przepisy o ustroju sądów i adwokatury. Stan taki trwał do wybuchu powstania listopadowego, kiedy to władze niemieckie wszczęły energiczną akcję germanizacyjną. Należy przy tym mieć na uwadze, iż w poszczególnych państwach niemieckich adwokatura miała inne ustroje. Np. w Prusach Fryderyk II w ogóle zniósł przepisy o adwokaturze, zaś w miejsce adwokata wprowadził nowego urzędnika Iustitzkommisara, o ograniczonych kompetencjach.

Wskutek walki adwokatów polskich o niezależność w 1849 roku przywrócono zawód adwokata, nadal jednak o ograniczonych kompetencjach. Przełom nastąpił w 1878 r kiedy w życie weszła nowa pruska ordynacja adwokacka. Ustanowiła ona samorząd adwokacki w postaci izb adwokackich przy sądach apelacyjnych. Wprowadziła także suurowe wymagania formalne dla kandydatów na adwokatów, a mianowicie ukończenie studiów, złożenie egzaminu referendarskiego, 46-miesięczną aplikację oraz złożenieegzaminu asesorskiego.

Ordynacja Pruska obowiązywała jeszcze w II RP na zachodnich ziemiach kraju, aż do wejścia w życie nowego PoA z dnia 7 października 1932.

W zaborze pruskim ze względu na akcję germanizacyjną adwokatura nie miała szans rozwoju. W przeddzień wybuchu I wojny światowej w całych Prusach było tylko 112 adwokatów Polaków. Mimo niewielkiej liczby adwokaci polscy odznaczyli się dużą aktywnością w podejmowaniu obron w sprawach politycznych, w których oskarżonymi byli polscy działacze niepodległościowi.

Ogólnoeuropejski rozgłos przyniosła obrona w tzw procesach wrześniewskich w 1901 roku.

Dużą aktywność polscy adwokaci przejawiali w legalnej pracy politycznej, jako posłowie do Reichstagu. Innym polem działania polskich adwokatów były organizacje gospodarcze, rolnicze, spółdzielcze, rzemieślnicze i oświatowe.

98. Wynagrodzenie adwokata

Ustalane jest indywidualnie z klientm, nie może być jednak niższe od stawek minimalnych wskazanych w rozporządzeniu, chyba, że zachodzą szczególne okoliczności określone w rozporządzeniu.

Adwokat nie może uzależniać swojego wynagrodzenia od wyniku sprawy, ustalając sposób wynagrodzenia musi ustalić jakąś kwotę bazową, za prowadzenie sprawy co nie stoi na przeszkodzie ustalenia dodatkowej premii w razie pozytywnego wyniku sprawy w postaci tzw. success fee.

Wynagrodzenie adwokata nie może być uzależnione od wyniku sprawy, a ma ono być za rzetelne działanie adwokata w sprawie.

99. Prezydium izby, prezydium ORA

Prezydium ORA

Art. 43. 1. Okręgowa rada adwokacka wybiera ze swego grona jednego lub dwóch wicedziekanów, sekretarza, w razie potrzeby zastępcę sekretarza, a także skarbnika, którzy łącznie z dziekanem stanowią prezydium rady. Ponadto okręgowa rada adwokacka powołuje przewodniczącego i członków zespołu wizytatorów.

2. Prezydium przygotowuje posiedzenia rady.

PREZYDIUM NRA

Art. 59. 1. Naczelna Rada Adwokacka wybiera ze swego grona dwóch wiceprezesów, sekretarza, skarbnika, zastępcę sekretarza oraz dwóch członków, którzy łącznie z prezesem stanowią Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej. Prezydium jest organem wykonawczym Naczelnej Rady Adwokackiej.

2. (uchylony)

3. Prezydium sprawuje czynności należące do zakresu działania Naczelnej Rady Adwokackiej, z wyjątkiem wymienionych w art. 58 pkt 1a, 2, 5a, 5b, 11 i 12.

100. Czy pełnomocnik z urzędu z Krakowa na etapie post. przygotowawczego musi brać udział w czynności, gdy czynność procesowa ma być dokonana w Kielcach? Co może zrobić, żeby nie brać w niej udziału?

Adwokat ustanowiony z urzędu ma obowiązek do występowania jedynie na terenie izby, w której ma siedzibę. Wyjazd poza siedzibę => powinien wystąpić do prezesa sądu na terenie którego właściwości czynność ma być wykonana o wyznaczenie innego adwokata do wykonania tej czynności.

Może także ustanowić substytuta, powinien to jednak zrobić w taki sposób, aby umożliwić mu należyte przygotowanie się do sprawy. Szczególnie powinien na to zwrócić uwagę upoważniając do danej czynności aplikanta adwokackiego.

101. Klient nie zapłacił honorarium i kosztów przejazdu do innej miejscowości, czy adwokat ma obowiązek uczestniczyć w rozprawie w innej miejscowości. Czy powinien zawiadomić sąd o tym, że nie weźmie udziału?

Niezapłacenie honorarium może być przyczyną wypowiedzenia pełnomocnictwa przez adwokata. Ponadto adwokat może dochodzić na drodze postępowania sądowego zapłaty pozostałej części honorarium (pozew o zapłatę)

Adwokat powinien uprzedzić klienta o dodatkowych kosztach związanych z prowadzeniem sprawy, a do takich kosztów bez wątpienia należy koszt dojazdu do innej miejscowości. Adwokat nie ma obowiązku wykładać za klienta jakichkolwiek kosztów związanych z prowadzeniem sprawy, w związku z czym jeżeli prawidłowo zawiadomiony klient, wezwany do zapłaty nie uiści adwokatowi kosztów przejazdu, ten nie ma obowiązku uczestniczyć na rozprawie w innej miejscowości.

Z zasad kultury i etyki postępowania wynika powinność zawiadomienia o tym fakcie sądu.

102. Do adwokata zgłaszają się dobrzy znajomi, chcą, aby ten adwokat przeprowadził im rozwód bez orzekania o winie reprezentując obie strony. Czy adwokat może się podjąć prowadzenia te sprawy?

Moim zdaniem nie. Działanie takie byłoby niezgodne z zasadą wyrażoną w Kodeksie etyki Adwokackiej. Adwokat nie może reprezentować klientów, których interesy są sprzeczne, chociażby się na to godzili. Sprawa rozwodowa jest takim rodzajem sprawy, że w jej trakcie mogą pojawić się różne sprzeczne kwestie.

Dla należytego prowadzenia obrony adwokat powinien mieć przede wszystkim pełną nieskrępowaną możność posługiwania się zgromadzonym w sprawie materiałem faktycznym i prawnym. Dlatego też sama możliwość powstania sprzeczności interesów procesowych współoskarżonych lub współpozwanych uniemożliwia adwokatowi jednoczenie obrony tych osób w swoich rękach. – Krzemiński

W związku z powyższym należy przyjąć, iż pomimo początkowo zgodnych interesów małżonkowie stoją po dwóch różnych stronach. W każdej chwili jedno z nich może zmienić zdanie co do ugodowego załatwienia sprawy, co doprowadzi do konfliktu interesów.

103. Klient wypowiedział pełnomocnictwo i nie zapłacił honorarium adwokatowi. Jak adwokat powinien się zachować?

Adwokat na każde jego żadanie zobowiązany jest wydać mu wszystkie dokumenty, które otzrymał w związku ze sprawą jak również wszelkie dokumenty, które otrzymał od organów prowadzących postępowanie. Nie ma natomiast obowiązku wydawania mu pism procesowych sporządzonych przez siebie, własnych notatek.

Nie może uzależnić wydania dokumentów od uregulowania honorarium. Celem uzyskania zapłaty umówionego honorarium może wystąpić jedynie na drogę postępowania sądowego i dochodzić swoich roszczeń w zwykłym trybie.

104. Adwokatowi klient nie zapłacił części honorarium i nie zapłacił kosztów przejazdu do innej miejscowości. Adwokat wezwał klienta do uiszczenia kosztów. Była czynność wyjazdowa – adwokat nie pojechał, czy zrobił zgodnie z zasadami? Co musi zrobić, jeżeli nie chce pojechać? A co, jeżeli taka sytuacja ma miejsce 2 dni przed czynnością procesową?

Niezapłacenie honorarium może być przyczyną wypowiedzenia pełnomocnictwa przez adwokata. Ponadto adwokat może dochodzić na drodze postępowania sądowego zapłaty pozostałej części honorarium (pozew o zapłatę)

Adwokat powinien uprzedzić klienta o dodatkowych kosztach związanych z prowadzeniem sprawy, a do takich kosztów bez wątpienia należy koszt dojazdu do innej miejscowości. Adwokat nie ma obowiązku wykładać za klienta jakichkolwiek kosztów związanych z prowadzeniem sprawy, w związku z czym jeżeli prawidłowo zawiadomiony klient, wezwany do zapłaty nie uiści adwokatowi kosztów przejazdu, ten nie ma obowiązku uczestniczyć na rozprawie w innej miejscowości.

Z zasad kultury i etyki postępowania wynika powinność zawiadomienia o tym fakcie sądu.

Jeżeli nie uprzedziłby klienta o konieczności poniesienia przez niego dodatkowych kosztów związanych z podróżą i nie wezwałby go w sposób odpowiedni do ich zapłaty zmuszony byłby do wzięcia udziału w czynności wyjazdowej lub ustanowieniu pełnomocnika substytucyjnego.

105. Adwokat z urzędu, czynność poza Krakowem – w ZK w Kielcach. Czy adwokat ma obowiązek być na tej czynności? Co może zrobić, żeby nie być tam? A co, jeżeli czynność jest wyznaczona za 2 dni? Prezes sądu, w którym ma być dokonana czynność może wyznaczyć na uzasadniony wniosek zastępce spośród miejscowych adwokatów

Adwokat ustanowiony z urzędu ma obowiązek do występowania jedynie na terenie izby, w której ma siedzibę. Wyjazd poza siedzibę => powinien wystąpić do prezesa sądu na terenie którego właściwości czynność ma być wykonana o wyznaczenie innego adwokata do wykonania tej czynności.

Może także ustanowić substytuta, powinien to jednak zrobić w taki sposób, aby umożliwić mu należyte przygotowanie się do sprawy. Szczególnie powinien na to zwrócić uwagę upoważniając do danej czynności aplikanta adwokackiego.

106. Ubezpieczenie OC adwokata – obligatoryjne czy fakultatywne.
Rażące niedbalstwo, czy zależy od wartości prowadzonej sprawy.

Obligatoryjne na podstawie art. 8 a PoA, za szkody wyrządzone podczas wykonywania zawodu. Reguluje je rozporządzenie ministra finansów. Obowiązek ubezpieczeniowy powstaje najpóźniej na dzień przed podjęciem wykonywania czynności, nie zależy od przedmiotu sporu. Minimalna suma ubezpieczenia za 1 zdarzenie 50 tys. euro. Za niezawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC odpowiada się dyscyplinarnie

107. Stosunek postępowania dyscyplinarnego adwokata do kpk

Art. 95n. PoA:

W sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania dyscyplinarnego stosuje się odpowiednio przepisy:

1) Kodeksu postępowania karnego;

2) rozdziałów I–III Kodeksu karnego.

108. Sąd Dyscyplinarny – kto wybiera

Wyboru członków sądu dyscyplinarnego danej izby adwokackiej dokonuje zgromadzenie tej izby (art. 40 pkt 2 PrAdw).

109. Czy adwokat zawodowo może zajmować się pośrednictwem?

Zawodowe pośrednictwo przy transakcjach handlowych uznane jest za działalność kolidującą z wykonywaniem zawodu adwokata (§ 9 ust. 2 lit. C KEA). Zatem te dwa typy działalności nie mogą być prowadzone równolegle.

110. Prokurator jako rzecznik interesu publ.

Prokurator, realizując funkcję rzecznika interesu publicznego, wykonuje zadania w zakresie ścigania przestępstw, w szczególności prowadzi lub nadzoruje postępowania przygotowawcze w sprawach karnych i sprawuje funkcję oskarżyciela publicznego przed sądami.

111. Kadencja Prezesa SO

Prezes Sądu Okręgowego wybierany jest na 6-letnią kadencję i nie może być ponownie wybrany na stanowisko Prezesa lub Wiceprezesa w tym samym sądzie przed upływem 6 lat od zakończenia kadencji. (art. 26 § 1 PUSP)

112. Akty regulujące zastępstwo procesowe na przestrzeni dziejów

[o tym można książkę napisać, ale w naszym przypadku wystarczy chyba wymienić te najważniejsze]

Pierwsza polska regulacja zawierająca normy odnoszące się do zastępstwa procesowego to Statuty Kazimierza Wielkiego, pochodzące prawdopodobnie z lat pięćdziesiątych XIV w, na mocy których każdy miał prawo do prokuratora – osoby, która pomogłaby jej w procesie.

Przywileje nieszawskie króla Kazimierza Jagiellończyka z 1454 r. stanowiły m. in., że gdyby ktoś nie potrafił dać sobie rady przed sądem z powodu problemów z wymową i brakiem „przyjaciela”, który za niego mówiłby, to sąd powinien dać mu zastępcę (prokuratora) z urzędu. Regulacje dotyczące obrońcy z urzędu pojawiły się też w II Statucie litewskim z 1566 r. i w III Statucie litewskim z 1588 r.

W źródłach prawa z 1520 r. pojawiają się opłacani zastępcy procesowi, a w konstytucji sejmu krakowskiego z 1543 r. mowa jest wyraźnie o „płatnych prokuratorach”.

W pierwszej ordynacji wydanej w 1548 r. przez króla Zygmunta Augusta władca upominał „opłacanych prokuratorów” m.in. przed niepożądanymi pozwami i przeciąganiem spraw, a w kolejnej – obszerniejszej – z 1559 r. ponawiał przestrogę, przypominając o sankcji karnej, oraz określał reguły postępowania przed sądami królewskimi sejmowymi.

Począwszy od XVIII w. zaczęto stawiać patronom wymagania formalne (np. pochodzenie ziemiańskie czy znajomość prawa), szczególnie tym występującym przed trybunałami, o czym stanowiły konstytucje z 1726 r. i 1764 r.

Obszerną regulację adwokatury przewidywał projekt Kodeksu Andrzeja Zamoyskiego, ogłoszony w 1778 r. Mógł on odegrać ogromną rolę w dziejach polskiego państwa i prawa, ale niestety został odrzucony na Sejmie w 1778 r. Artykuł XIII Kodeksu Andrzeja Zamoyskiego, zawierający 27 paragrafów, nosił tytuł O patronach spraw i opisywał całą drogę do zawodu adwokata (tj. patrona). Określał też wymagania stawiane przed kandydatem, a więc: znajomość łaciny i języka polskiego, prawa (krajowego, naturalnego i rzymskiego), dziejów ojczystych, odbycie trzyletnich praktyk w sądzie, praktyki u jednego z patronów oraz zdanie egzaminu przed specjalną komisją. Kodeks wprowadzał też pierwsze delikty dyscyplinarne (pijaństwo na Sali sądowej, wymuszenia zeznań, przekupstwo sędziów).

W czasie obrad Sejmu Wielkiego (1788–1792), pojawił się postulat zorganizowania adwokatury na wzór samorządu.

W krótkim okresie Księstwa Warszawskiego, wprowadzono w 1808 r. organizację adwokatury powiązaną z ustrojem sądownictwa. Przed trybunałami cywilnymi występowali patroni, przed sądami apelacyjnymi – adwokaci, zaś przed Sądem Kasacyjnym – mecenasi. Patroni i adwokaci mianowani byli przez ministra sprawiedliwości, a mecenasi przez księcia warszawskiego.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, 24 grudnia 1918 r. wydany został dekret Naczelnika Państwa w sprawie tymczasowego statutu Palestry Państwa Polskiego Dekret ten był nowoczesną regulacją z wieloma oryginalnymi polskimi rozwiązaniami. Powoływał dwuszczeblowy samorząd adwokacki z radami adwokackimi, odpowiadającymi w zasadzie okręgowi sądu apelacyjnego, oraz Naczelną Radę Adwokacką, ale obowiązywał tylko na terenie byłego Królestwa Kongresowego, a od 1922 r. także na innych ziemiach byłego zaboru rosyjskiego. W pozostałych dwóch dzielnicach pozaborczych Polski utrzymały moc prawną regulacje: austriacka z 1868 r. i niemiecka z 1878 r.

Ujednolicenie ustroju adwokatury polskiej nastąpiło dopiero w 1932 r., na podstawie rozporządzenia Prezydenta RP z 7 października 1932 r. Prawo o ustroju adwokatury (Dz.U. 1932, Nr 86, poz. 733), które weszło w życie 1 listopada 1932 r.

Po zakończeniu II wojny światowej ustrój adwokatury regulowały trzy ustawy: z 1950 roku, z 1963 roku i z roku 1982 (każda z ustaw była wielokrotnie zmieniana, ta ostatnia po licznych nowelizacjach obowiązuje do dnia dzisiejszego).
Zakres uprawnień nadzorczych organów państwa był różny, jednak zwraca uwagę, że adwokatura dysponowała znaczną - zwłaszcza jak na ówczesny system polityczny - niezależnością, a ranga adwokatury jako elementu wymiaru sprawiedliwości była dostrzegana i doceniana przez władze.

113. Usługa trans graniczna

Jest to jednorazowa lub mająca charakter przejściowy czynność z zakresu pomocy prawnej, wykonywana w Rzeczypospolitej Polskiej przez prawnika zagranicznego wykonującego stałą praktykę w innym państwie (art. 2 pkt 4 Ustawy o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej)

114. Czas pracy sędziego

Czas pracy sędziego jest określony wymiarem jego zadań (art. 83 PUSP). W systemie zadaniowego czasu pracy zadania powierzone pracownikowi do wykonania powinny umożliwiać zachowanie norm czasu pracy przewidzianych w art. 129 KP. Zatrudnienie pracownika w zadaniowym czasie pracy nie wyłącza stosowania przepisów o wynagrodzeniu za pracę w godzinach nadliczbowych.

115. Ocena oddzielenia MS od Prokuratora Generalnego przy uwzględnieniu wprowadzenia organu ochrony prawnej oraz zachowania stwierdzenia, że stoi na straży praworządności

[Pytanie – relikt, więc nie przejmuję się nim zbytnio. Niemniej o samym powołaniu Prokuratora Generalnego można powiedzieć dwa słowa, bo argumenty za podziałem tych dwóch stanowisk można łatwo odwrócić na argumenty przeciw ich ponownemu połączeniu. ☺ ]

Wydzielenie w 2010 r. z dotychczasowych kompetencji Ministra Sprawiedliwości odrębnego organu w postaci Prokuratora Generalnego, wzmocniło niezależność prokuratury poprzez eliminację pozaprocesowych możliwości kierowania biegiem konkretnych spraw dla doraźnych celów politycznych i było pierwszym krokiem do dalszych reform i unowocześniania prokuratury. Uwalniało również prokuraturę od podejrzeń o podatność na polityczne oddziaływanie władzy wykonawczej i wynikających stąd zarzutów, a prokuratorom zapewniło większą niż dotychczas niezależność w konkretnych sprawach i umocniło ich apolityczność. 

116. Czy adwokat może złożyć wniosek dowodowy o przesłuchanie w charakterze świadka adwokata.

Oczywiście, z tym, że należy pamiętać, że nie wolno wnosić o przesłuchanie adwokata w charakterze świadka w celu ujawnienia przez niego informacji, o których dowiedział się w związku z wykonywaniem zawodu (§ 19 ust. 8 KEA).

117. Naczelny organ prokuratury i jego szczególne umocowanie konstytucyjne

Naczelnym organem Prokuratury jest oczywiście Prokurator Generalny (art. 1 § 2 PoP). Jeżeli zaś chodzi o jego „szczególne umocowanie konstytucyjne”, to jedyne, co mi przyszło do głowy, to możliwość złożenia przez niego wniosku do Trybunału Konstytucyjnego (art. 191 Konstytucji). Poza tym uprawnieniem próżno szukać Prokuratora Generalnego w Konstytucji. ☺

118. Sąd w Kielcach zwrócił się do ORA w Krakowie o wyznaczenie adwokata. Oceń

Kielecki Sąd postąpił nieprawidłowo, ponieważ powinien był zwrócić się do właściwej miejscowo Okręgowej Rady Adwokackiej, a więc w tym wypadku – do ORA w Kielcach.

119. Adwokat w postępowaniu egzekucyjnym

Adwokatowi nie wolno brać udziału w czynnościach egzekucyjnych, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zakaz ten nie odnosi się do czynności sądowych oraz czynności związanych z egzekucją z nieruchomości (§ 58 KEA).

120. Czy adwokat może reprezentować w sprawie o rozwód obie strony o zgodnym wniosku

Ten sam prawnik nie może reprezentować obu stron procesu rozwodowego. Nie ma znaczenia, że wniosek jest zgodny. Postępowanie rozwodowe jest z natury swojej postępowaniem procesowym, a więc postępowaniem spornym, a adwokatowi nie wolno udzielać pomocy prawnej, jeżeli już wcześniej udzielił pomocy prawnej stronie przeciwnej w tej samej sprawie. (§22 pkt 1 lit. a KEA).

121. Co może zrobić prokurator w związku z uchwałami samorządu terytorialnego i rozporządzeniami wojewody.

Jeżeli uchwała lub zarządzenie organu samorządu terytorialnego albo rozporządzenie wojewody są niezgodne z prawem, prokurator zwraca się do organu, który je wydał, o ich zmianę lub uchylenie albo kieruje wniosek o ich uchylenie do właściwego organu nadzoru; w przypadku uchwały lub zarządzenia organu samorządu terytorialnego prokurator może także wystąpić o stwierdzenie ich nieważności do sądu administracyjnego. (art. 70 PoP)

122. Krajowa Rada Prokuratorów – 5 kompetencji

Krajowa Rada Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym:
1) stoi na straży niezależności prokuratorów

2) wyraża opinię w sprawach podejmowanych z własnej inicjatywy lub przedstawionych przez Prokuratora Generalnego (np. projektów aktów normatywnych dotyczących prokuratury)

3) ustala także ogólną liczbę członków sądów dyscyplinarnych oraz wskazuje liczbę członków sądów dyscyplinarnych wybieranych przez zebranie prokuratorów Prokuratury Krajowej i zgromadzenia prokuratorów w prokuraturach regionalnych.

4) opiniuje kandydatury członków Rady Programowej Krajowej Szkoły Sądownictwa i Prokuratury wskazywanych przez Prokuratora Generalnego

5) opiniuje wnioski o wyrażenie zgody na dalsze zajmowanie stanowiska prokuratora po ukończeniu przez prokuratora 67. roku życia albo po osiągnięciu przez niego wieku przewidzianego odpowiednio w art. 69 § 1a ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych

(art.43 PoP)

123. Co powinien zrobić adwokat kiedy podejmuje się prowadzenia sprawy przeciw adwokatowi

Adwokat powinien najpierw podjąć starania o polubowne załatwienie sprawy przeciwko innemu adwokatowi, jeżeli tylko istota przyjętej sprawy na to pozwala. Jeżeli zaś sprawa toczyłaby się między dwoma adwotakami, należy wyczerpać przede wszystkim możliwości jego polubownego rozstrzygnięcia lub skorzystać z pośrednictwa właściwych władz adwokatury. (§38 i § 29 ust.1 KEA)

124. 3 akty prawne regulujące ustrój adwokatury

1. Ustawa z dnia 26 maja 1982 r. – PoA

2. Uchwała nr 54/2009 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 12 września 2009 roku w sprawie "Regulaminu wykonywania zawodu adwokata w kancelarii indywidualnej lub spółkach"

3. Uchwała nr 9/2008 Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 15 marca 2008 r. "Regulamin działania rzeczników dyscyplinarnych"

125. Wymień i opisz zasługi adwokatów, którzy zginęli pod Smoleńskiem.

- Joanna Agacka-Indecka była wieloletnim prezesem Naczelnej Rady Adwokackiej. Została odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2009 r.

- Stanisław Mikke był nie tylko prawnikiem, ale i dziennikarzem. Pełnił funkcję redaktora naczelnego „Palestry" w latach 1993 – 2010. W latach 1997-2001 był sędzią Trybunału Stanu. Od roku 1998 przewodniczył Komisji Etyki przy Naczelnej Radzie Adwokackiej.

- Jolanta Szymanek-Deresz była posłanką na Sejm V i VI kadencji, a w latach 2000 – 2005 pełniła funkcję szefa Kancelarii Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego.

- Stanisław Zając był sędzią, a następnie adwokatem, wieloletnim posłem na Sejm I, III, V i VI kadencji. Pełnił funkcję wicemarszałka Sejmu III kadencji i był senatorem VII kadencji.

126. Czy aplikant może udzielić substytucji innemu aplikantowi.

Zgodnie z § 12 Regulaminu odbywania aplikacji adwokackiej w zw. z art. 77 Ustawy o Adwokaturze, aplikant adwokacki może zastępować jedynie swojego patrona lub innego adwokata, jeżeli patron wyrazi na to zgodę. Zastępstwo takie odbywa się na podstawie upoważnienia wydanego przez patrona lub innego adwokata. Powyższe regulacje nie pozwalają zatem, aby takie upoważnienie, nawet na podstawie własnego upoważnienia, wystawił inny aplikant.

127. Co jeśli świadek nie zgłasza się trzeci raz na wezwanie sądu dyscyplinarnego. Co jeśli świadkiem jest adwokat lub aplikant

Jeżeli niestawiennictwo jest nieusprawiedliwione, sąd dyscyplinarny lub rzecznik dyscyplinarny może złożyć do sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania świadka wniosek o jego ukaranie lub o przymusowe sprowadzenie świadka. (art. 93e ust 2 i 3 PrAdw). Przymusowego doprowadzenia nie stosuje się wobec adwokatów i aplikantów adwokackich.

128. Uchwały ORA, głosowanie tajne/ jawne. Kto ujawnia głos i kiedy. DO kogo ORA przesyła odpisy uchwał.

Głosowanie nad uchwałami ORA jest co do zasady jawne. W głosowaniu tajnym rozstrzygane są uchwały w sprawach osobowych – w przypadku równości głosów, rozstrzyga Przewodniczący, który ujawnia swój głos. W innych sprawach głosowanie tajne przeprowadza się na wniosek któregokolwiek z członków rady.

Okręgowe Rady Adwokackie przesyłają Naczelnej Radzie Adwokackiej oraz Ministrowi Sprawiedliwości odpis każdej uchwały w terminie 21 dni od daty jej podjęcia, chyba że przepis prawa lub regulamin organizacji i funkcjonowania ORA stanowi inaczej. Odpis uchwały w sprawach osobowych doręcza się zainteresowanym za poświadczeniem odbioru wraz z pouczeniem o trybie, formie i terminie przysługującego odwołania.

129. Wszystko o uchwałach ORA

[lekko się powtarza z odpowiedzią na pytanie poprzednie - tak dla przejrzystości ☺ ]

Rada podejmuje swoje decyzje w formie uchwał, chyba że regulamin stanowi inaczej. Rada podejmuje uchwały kolegialnie, natomiast wykonanie uchwały należy do osób odpowiedzialnych za ich realizację w związku z pełnioną funkcją lub decyzją rady. Uchwały rady zapadają przy obecności co najmniej połowy jej członków – w tym dziekana lub wicedziekana – zwykłą większością głosów. W razie równości głosów przeważa głos przewodniczącego. Uchwały w sprawach osobowych zapadają w głosowaniu tajnym. W innych sprawach głosowanie tajne przeprowadza się na wniosek któregokolwiek z członków rady. W razie równości głosów rozstrzyga przewodniczący, który ujawnia swój głos. Treść podjętej uchwały wpisuje się do protokołu z posiedzenia rady albo załącza do protokołu. Podjętą uchwałę podpisują wszyscy biorący udział w głosowaniu lub do protokołu, którego załącznikiem jest uchwała załącza się listę obecności z posiedzenia rady, na którym podjęto uchwałę. Uchwały wydaje się w odpisach poświadczonych za zgodność przez dziekana, wicedziekana, sekretarza, zastępcę sekretarza lub inną upoważnioną osobę. Rady przesyłają Naczelnej Radzie Adwokackiej oraz Ministrowi Sprawiedliwości odpis każdej uchwały w terminie 21 dni od daty jej podjęcia, chyba że przepis prawa lub niniejszy regulamin stanowi inaczej. Rada prowadzi rejestr podjętych uchwał. W rejestrze oprócz treści uchwały zamieszcza się datę jej podjęcia, numer uchwały, o ile takowy nadano oraz krótki opis przedmiotu uchwały. Uchwały w sprawach innych niż osobowe podaje się do wiadomości członków izby w sposób zwyczajowo w danej izbie przyjęty. W sprawach niewymagających podjęcia uchwały rada przyjmuje stanowiska lub wydaje postanowienia. Do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o uchwałach.

130. 2 Panów będących oskarżonymi w procesie karnym przychodzą do adwokata i chcą by był ich pełnomocnikiem – o co ich będziemy pytali, przeprowadzenie rozmowy z 2 członkami komisji

Przede wszystkim należy sprawdzić, czy obaj Panowie przedstawiają spójną wersję wydarzeń i treść relacji któregoś z nich nie podważa stanowiska drugiego w jakimkolwiek aspekcie. Generalnie zaleca się daleko idącą ostrożność, ponieważ jeżeli w toku postępowania wyniknie konflikt interesów między tymi dwoma oskarżonymi – adwokat straci obu klientów. Trzeba więc upewnić się, że interesy obu potencjalnych klientów nie zachodzą na siebie i że adwokat będzie w stanie zapewnić im obu równą realizację ich prawa do obrony.

131. Stan spoczynku sędziego

Sędzia przechodzi w stan spoczynku z dniem ukończenia 67 roku życia albo z dniem osiągnięcia wieku określonego w art. 69 § 1a PUSP, chyba że nie później niż na sześć miesięcy przed ukończeniem tego wieku oświadczy Ministrowi Sprawiedliwości wolę dalszego zajmowania stanowiska i przedstawi zaświadczenie stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego, wydane na zasadach określonych dla kandydata na stanowisko sędziowskie. W razie złożenia takiego oświadczenia, sędzia może zajmować stanowisko nie dłużej, niż do ukończenia 70. roku życia, a w każdym czasie może przejść w stan spoczynku składając oświadczenie Ministrowi Sprawiedliwości.

Sędzia przechodzi na swój wniosek w stan spoczynku, z zachowaniem prawa do uposażenia określonego w art. 100 § 2 PUSP, po ukończeniu 55 lat przez kobietę, jeżeli przepracowała na stanowisku sędziego lub prokuratora nie mniej niż 25 lat, a 60 lat przez mężczyznę, jeżeli przepracował na stanowisku sędziego lub prokuratora nie mniej niż 30 lat.

132. Pozycja ustrojowa ławnika i sędziego w post. sądowym.

Przepis art. 4 § 1 PUSP stanowi, że obywatele biorą udział w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości poprzez uczestnictwo ławników w rozpoznawaniu spraw przed sądami I instancji, chyba że ustawa stanowi inaczej. Z kolei w art. 4 § 2 PUSP czytamy, że przy rozstrzyganiu spraw ławnicy mają równe prawa z sędziami. Nie ma wątpliwości, że ławnik, pomimo tego, że jest niezawodowym, nieprofesjonalnym członkiem składu orzekającego, musi być – podobnie jak sędzia – bezstronny i niezawisły. Jego głos waży tyle samo co głos sędziego, a zatem dwóch ławników może sędziego przegłosować.

Sytuacja prawna ławnika sądowego regulowana jest w pierwszej kolejności przepisami Prawa o ustroju sądów powszechnych z dnia 27 lipca 2001 r.11 W największym stopniu pozycję ławnika w sądzie powszechnym określa art. 169 § 1 PUSP, zgodnie z którym w zakresie orzekania ławnicy są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom. Pozycja ustrojowo-procesowa ławnika jest zatem uregulowana w ustawie tak samo jak pozycja sędziego. Ławnik nie może jednak pełnić funkcji przewodniczącego składu orzekającego i nie może wykonywać czynności sądowych poza rozprawą. Ławnicy są wybierani w wyborach pośrednich, tj. przez poszczególne rady gmin, a ich liczbę określa prezes sądu okręgowego.

Sędziego oraz ławnika łączy szereg cech wspólnych, co sprawia, że pozycja tego drugiego jest wysoka – prawie równa sędziemu. Występujące różnice sprawiają jednak, że w ogólnym rozrachunku to sędzia ma więcej praw i w rezultacie posiada silniejszą pozycję podczas procedowania.

133. Tryb odwoławczy od uchwał ORA w sprawach indywidualnych

Od uchwały okręgowej rady adwokackiej, podjętej w pierwszej instancji w sprawach indywidualnych, służy zainteresowanemu odwołanie do Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej. (art. 46 ust. 1 PrAdw) Termin – 14 dni od dnia doręczenia uchwały (art. 12 ust. 2 PrAdw).

134. Klient wypowiada pełnomocnictwo adwokatowi pod pretekstem – ludzie we wsi mówili, że jego adwokat jest przekupiony przez przeciwnika procesowego. Brak negatywnej oceny adwokata, brak zarzutów dot. adwokata w tym wypowiedzeniu. Co adwokat może zrobić? Jak się zachować? Czy pełnomocnictwo to jednostronna czy dwustronna czynność prawna?

Podstawowe zasady odwoływania pełnomocnika reguluje art. 101 KC. Zgodnie z jego treścią pełnomocnictwo może być w każdym czasie odwołane, chyba że mocodawca zrzekł się odwołania pełnomocnictwa z przyczyn uzasadnionych treścią stosunku prawnego będącego podstawą pełnomocnictwa. Podstawa wypowiedzenia nie ma tu znaczenia – równie dobrze w ogóle mogłoby jej nie być. Nadanie pełnomocnictwa jest jednostronną czynnością prawną i do jego wypowiedzenia wystarczy oświadczenie którejkolwiek ze stron zaistniałego tym pełnomocnictwem stosunku.

W sytuacji powyższej adwokat nie ma w zasadzie pola manewru – jeżeli nie uda mu się jakoś pozaprocesowo „dogadać” z klientem i rozwiać narosłe w jego głowie wątpliwości, należy jedynie zawiadomić sąd o fakcie wypowiedzenia pełnomocnictwa i adwokat jest wolny [art. 94 KPC – wypowiedzenie jest skuteczne względem sądu z chwilą poinformowania go o tym fakcie].

Inaczej ma się sprawa, jeśli pełnomocnika klientowi nadano z urzędu. Wówczas, po otrzymaniu takiego wypowiedzenia pełnomocnictwa, adwokat powinien zawnioskować do sądu, który go wyznaczył, o zwolnienie z obowiązku świadczenia pomocy prawnej, ponieważ w takiej sytuacji wypowiedzenie pełnomocnictwa przez klienta nie wystarczy do zwolnienia adwokata z pełnionych obowiązków – może tego dokonać jedynie organ, który adwokata wyznaczył [art. 28 ust. 2 PrAdw].

135. Akty prawne, które regulują adwokaturę w Polsce:

1. Ustawa z dnia 26 maja 1982 r. PoA

- Rozporządzenie MS w sprawie określenia stroju urzędowego adwokatów biorących udział w rozprawach sądowych,

- Rozporządzenie MS w sprawie zapewnienia korzystania z pomocy obrońcy z urzędu,

- Rozporządzenie MS z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie,

- Rozporządzenie MS z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu,

- Rozporządzenie MS w sprawie przeprowadzania egzaminu adwokackiego,

- Rozporządzenie MS w sprawie wysokości opłaty rocznej za aplikację adwokacką,

- Rozporządzenie MS w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej adwokatów,

2. Ustawa z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej

3. Kodeks postępowania karnego,

4. Kodeks postępowania cywilnego,

5. Kodeks postępowania administracyjnego,

6. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi,

7. Kodeks karny wykonawczy,

8. Ustawa o Nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacja prawna,

9. Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

136. Adwokat ujawniający na rozprawie przebieg pertraktacji ugodowych:

Absolutnie niedopuszczalne jest ujawnianie pozaprocesowych negocjacji prowadzonych z udziałem adwokatów i radców prawnych (§ 33 KEA). Ujawnianie informacji na ich temat stanowi przewinienie dyscyplinarne. Zakaz ujawniania pozaprocesowych pertraktacji obejmuje wszystkie ich fazy i okoliczności. Strony i ich reprezentanci mogą uzgodnić, że któraś z informacji może być ujawniona przed sądem. Objęte są tajemnicą:

1. Fakt podjęcia negocjacji,

2. Strona, która wystąpiła z propozycją ich podjęcia

3. Osoby uczestniczące w pertraktacjach,

4. Liczba odbytych spotkań,

5. Miejsce, gdzie pertraktacje były prowadzone,

6. Kolejność składanych propozycji,

7. Treść składanych propozycji,

8. Informacja kto i jakie propozycje składał,

9. Okoliczność, czy zostały one utrwalone w jakikolwiek sposób,

10. Stanowisko stron i opinie pełnomocników,

11. Konkluzje pertraktacji,

12. Ostateczny wynik pertraktacji,

13. Informacja o stronie, która nie przyjęła proponowanych warunków

14. Powody nieprzyjęcia warunków

15. Wszelkie inne informacje związane z proponowanymi lub podjętymi pertraktacjami.

137. Obrońca z urzędu i pełnomocnik z urzędu

1. Obrońca z urzędu:

   1. Oskarżony, który nie ma obrońcy z wyboru, może żądać, aby mu wyznaczono obrońcę z urzędu, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieść kosztów obrony bez uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny (lub do przeprowadzenia konkretnej czynności procesowej). Jeżeli oskarżony obligatoryjnie musi mieć obrońcę, a nie ma obrońcy z wyboru (lub sytuacja opisania w zd. Poprzednim), prezes lub referendarz sądowy sądu właściwego do rozpoznania sprawy wyznacza mu obrońcę z urzędu (art. 81 § 1 k.p.k.). Art. 81. § 1a Na zarządzenie prezesa sądu o odmowie wyznaczenia obrońcy przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy, a na postanowienie sądu o odmowie wyznaczenia obrońcy - zażalenie do innego równorzędnego składu tego sądu. § 1b. 94 Ponowny wniosek o wyznaczenie obrońcy, oparty na tych samych okolicznościach, pozostawia się bez rozpoznania. § 2. Na uzasadniony wniosek oskarżonego lub jego obrońcy prezes lub referendarz sądowy sądu właściwego do rozpoznania sprawy może wyznaczyć nowego obrońcę w miejsce dotychczasowego. Obrońca jest wyznaczany z listy obrońców. Wniosek rozpatrywany jest niezwłocznie.

   2. Art. 84. § 1. Wyznaczenie obrońcy z urzędu uprawnia go do działania w całym postępowaniu, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli nie zawiera ograniczeń. § 2. 97 Wyznaczenie obrońcy z urzędu nakłada na niego obowiązek podejmowania czynności procesowych do prawomocnego zakończenia postępowania. Jeżeli jednak czynności należy dokonać poza siedzibą lub miejscem zamieszkania obrońcy z urzędu, prezes sądu, przed którym ma być dokonana czynność, lub referendarz sądowy tego sądu, a w postępowaniu przygotowawczym prezes sądu rejonowego miejsca czynności lub referendarz sądowy tego sądu, na uzasadniony wniosek dotychczasowego obrońcy może wyznaczyć do dokonania tej czynności innego obrońcę spośród miejscowych adwokatów lub radców prawnych. § 3. 98 Obrońca wyznaczony z urzędu w postępowaniu kasacyjnym, w postępowaniu o uchylenie wyroku sądu odwoławczego uchylającego wyrok sądu pierwszej instancji i przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania lub w postępowaniu o wznowienie postępowania powinien sporządzić i podpisać kasację, skargę od wyroku sądu odwoławczego uchylającego wyrok sądu pierwszej instancji i przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania lub wniosek o wznowienie postępowania albo poinformować na piśmie sąd, że nie stwierdził podstaw do wniesienia kasacji, skargi lub wniosku o wznowienie postępowania. Jeżeli kasacja, skarga lub wniosek zostaną wniesione, obrońca ten jest uprawniony do udziału w toczącym się postępowaniu. Jeżeli oskarżony zawiadomiony o przesłuchaniu małoletniego pokrzywdzonego nie posiada obrońcy z wyboru, sąd wyznacza mu obrońcę z urzędu. Obrońca z urzędu może bronić kilku oskarżonych, jeżeli ich interesy nie pozostają w sprzeczności.

   3. Art. 378 § 1 k.p.k. Jeżeli w sprawie, w której oskarżony musi mieć obrońcę i korzysta z obrony z wyboru, obrońca lub oskarżony wypowiada stosunek obrończy, sąd, prezes sądu lub referendarz sądowy ustanawia obrońcę z urzędu, o ile oskarżony nie powołał obrońcy z wyboru. W razie potrzeby rozprawę przerywa się lub odracza. § 2. W sprawie, w której oskarżony korzysta z obrońcy z urzędu, sąd na uzasadniony wniosek obrońcy lub oskarżonego zwalnia obrońcę z jego obowiązków i wyznacza oskarżonemu innego obrońcę z urzędu.

   4. Zgodnie z § 51 KEA adwokat obowiązany wypowiedzieć jest pełnomocnictwo, gdy z okoliczności wynika, że klient stracił do niego zaufanie. Adwokat nie może nadużyć tej zasady w celu uzyskania zwolnienie z prowadzenia sprawy z urzędu.

   5. Zwolnienie obrońcy ustanowionego z urzędu w postępowaniu karnym następuje w trybie decyzji uznaniowej. Utrata zaufania klienta do adwokata musi być analizowana indywidualnie, jeśli ma stanowić przesłankę zwolnienia, jednakże nieprawidłowe jest stwierdzenie, że zaufania oskarżonego do obrońcy z urzędu nie jest warunkiem prawidłowego pełnienia obrony przez wyznaczonego adwokata.

2. Pełnomocnik z urzędu:

   1. Art. 117. k.p.c. [Pełnomocnik z urzędu] § 1. Strona zwolniona przez sąd od kosztów sądowych w całości lub części, może domagać się ustanowienia adwokata lub radcy prawnego. § 2. Osoba fizyczna, niezwolniona przez sąd od kosztów sądowych, może się domagać ustanowienia adwokata lub radcy prawnego, jeżeli złoży oświadczenie, z którego wynika, że nie jest w stanie ponieść kosztów wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. § 3. Osoba prawna lub inna jednostka organizacyjna, której ustawa przyznaje zdolność sądową, niezwolniona przez sąd od kosztów sądowych, może się domagać ustanowienia adwokata lub radcy prawnego, jeżeli wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie kosztów wynagrodzenia adwokata lub radcy prawnego. § 4. Wniosek o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego strona zgłasza wraz z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych lub osobno, na piśmie lub ustnie do protokołu, w sądzie, w którym sprawa ma być wytoczona lub już się toczy. Osoba fizyczna, która nie ma miejsca zamieszkania w siedzibie tego sądu, może złożyć wniosek o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego w sądzie rejonowym właściwym ze względu na miejsce swego zamieszkania, który niezwłocznie przesyła ten wniosek sądowi właściwemu. § 5. Sąd uwzględni wniosek, jeżeli udział adwokata lub radcy prawnego w sprawie uzna za potrzebny. § 6. Wniosek o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, zgłoszony po raz pierwszy w postępowaniu apelacyjnym, kasacyjnym lub postępowaniu ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, sąd przekazuje do rozpoznania sądowi pierwszej instancji, chyba że uzna wniosek za uzasadniony.

   2. Osoba fizyczna dołącza do wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego oświadczenie obejmujące szczegółowe dane o swoim stanie rodzinnym, majątku, dochodach i źródłach utrzymania. Ponowny wniosek o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, oparty na tych samych okolicznościach, podlega odrzuceniu.

   3. Art. 117³. § 1. O wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego sąd zwraca się do właściwej okręgowej rady adwokackiej lub rady okręgowej izby radców prawnych. § 2. Właściwa okręgowa rada adwokacka lub rada okręgowej izby radców prawnych, wyznacza adwokata lub radcę prawnego niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie dwóch tygodni, zawiadamiając o tym sąd. W zawiadomieniu właściwa okręgowa rada adwokacka lub rada okręgowej izby radców prawnych wskazuje imię i nazwisko wyznaczonego adwokata lub radcy prawnego oraz jego adres do doręczeń. § 3. Jeżeli strona we wniosku wskazała adwokata lub radcę prawnego, właściwa okręgowa rada adwokacka lub rada okręgowej izby radców prawnych, w miarę możliwości i w porozumieniu ze wskazanym adwokatem lub radcą prawnym, wyznaczy adwokata lub radcę prawnego wskazanego przez stronę.

   4. Art. 118. § 1. Ustanowienie adwokata lub radcy prawnego przez sąd jest równoznaczne z udzieleniem pełnomocnictwa procesowego. § 2. Adwokat lub radca prawny ustanowiony przez sąd jest obowiązany zastępować stronę do prawomocnego zakończenia postępowania, chyba że z postanowienia sądu wynika, iż obowiązek zastępowania strony ustaje wcześniej. § 3. Z ważnych przyczyn adwokat lub radca prawny może wnosić o zwolnienie od obowiązku zastępowania strony w procesie. Sąd, zwalniając adwokata lub radcę prawnego, zwraca się jednocześnie do właściwej okręgowej rady adwokackiej lub rady okręgowej izby radców prawnych o wyznaczenie innego adwokata lub radcy prawnego. Przepis art. 117³ § 2 stosuje się odpowiednio. § 4. Jeżeli adwokat lub radca prawny ustanowiony przez sąd ma podjąć czynności poza siedzibą sądu orzekającego, sąd, na uzasadniony wniosek ustanowionego adwokata lub radcy prawnego, zwróci się w razie potrzeby do właściwej okręgowej rady adwokackiej lub rady okręgowej izby radców prawnych o wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego z innej miejscowości. Przepis art. 1173 § 2 stosuje się odpowiednio. § 5. Jeżeli adwokat lub radca prawny ustanowiony w związku z postępowaniem kasacyjnym lub postępowaniem ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, nie stwierdza podstaw do wniesienia skargi, jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić na piśmie o tym stronę oraz sąd, nie później niż w terminie dwóch tygodni od dnia zawiadomienia go o wyznaczeniu. Do zawiadomienia adwokat lub radca prawny dołącza sporządzoną przez siebie opinię o braku podstaw do wniesienia skargi. Opinia nie jest załączana do akt sprawy i nie jest doręczana stronie przeciwnej. § 6. Jeżeli opinia, o której mowa w § 5, nie została sporządzona z zachowaniem zasad należytej staranności, sąd zawiadamia o tym właściwy organ samorządu zawodowego, do którego należy adwokat lub radca prawny. W takim przypadku właściwa okręgowa rada adwokacka lub rada okręgowej izby radców prawnych wyznaczy innego adwokata lub radcę prawnego. Przepis art. 1173 § 2 stosuje się odpowiednio.

   5. Art. 119. [Wygaśnięcie pełnomocnictwa urzędowego, zwolnienie pełnomocnika] Ustanowienie adwokata lub radcy prawnego wygasa ze śmiercią strony, która je uzyskała. Jednakże na zasadzie tego ustanowienia adwokat lub radca prawny strony podejmuje czynności niecierpiące zwłoki.

   6. Art. 120. [Cofnięcie ustanowienia pełnomocnika z urzędu] § 1. Sąd cofnie ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, jeżeli okaże się, że okoliczności, na których podstawie je przyznano, nie istniały lub przestały istnieć. § 2. W wypadkach, o których mowa w § 1, strona obowiązana jest uiścić wynagrodzenie adwokata lub radcy prawnego dla niej ustanowionego. § 3. Ponadto, w wypadku gdy okoliczności, na podstawie których przyznano ustanowienie adwokata lub radcy prawnego, przestały istnieć, sąd może obciążyć stronę tym obowiązkiem tylko częściowo, stosownie do zmiany, jaka nastąpiła w jej stosunkach.

   7. Art. 122. [Koszty pełnomocnika z urzędu] § 1. Adwokat lub radca prawny ustanowiony zgodnie z przepisami niniejszego działu ma prawo - z wyłączeniem strony - ściągnąć sumę należną mu tytułem wynagrodzenia i zwrotu wydatków z kosztów zasądzonych na rzecz tej strony od przeciwnika. Przeciwnik nie może czynić żadnych potrąceń, z wyjątkiem kosztów nawzajem mu przyznanych od strony korzystającej z pomocy prawnej z urzędu. § 2. Na kosztach, przypadających od przeciwnika strony korzystającej z pomocy prawnej z urzędu, należności adwokata lub radcy prawnego ustanowionego według przepisów poprzedzających przysługuje pierwszeństwo przed roszczeniami osób trzecich.

138. Zmiany wprowadzone ustawą PoA w stosunku do poprzednio obowiązującego stanu prawnego w tym zakresie.

Adwokatura została zorganizowana na zasadach samorządu zawodowego, którego obowiązkiem było tworzenie warunków do wykonywania ustawowych zadań adwokatury, reprezentowanie i ochrona jej praw. Niezależność NRA od władzy. Adwokatura powołana do udzielania pomocy prawnej, współdziałania w ochronie praw i wolności obywatelskich oraz w kształtowaniu i stosowaniu prawa. Adwokatura jako ogół adwokatów i aplikantów adwokackich. Adwokaci podlegają wyłącznie ustawom przy wykonywaniu obowiązków zawodowych. Utrzymywała monopol zespołów adwokackich, ale przewidywała możliwość wykonywania w uzasadnionych wypadkach zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem, za zgodą MS, wydaną na wniosek ORA. W rocie przysięgi pojawił się zapis o obowiązku ochrony praw i wolności obywatelskich. Warunkiem wpisu na listę adwokatów było ukończenie czteroletniej aplikacji i zdanie egzaminu adwokackiego.

139. Immunitet sędziowski

1. Uregulowany w art. 181 Konstytucji
   Sędzia nie może być, bez uprzedniej zgody sądu określonego w ustawie, pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności. Sędzia nie może być zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa, jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. O zatrzymaniu niezwłocznie powiadamia się prezesa właściwego miejscowo sądu, który może nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.

2. Art 80. ustawy o ustroju sądów powszechnych (konkretyzacja postanowień art. 181 Konstytucji).§ 1. Sędzia nie może być zatrzymany ani pociągnięty do odpowiedzialności karnej bez zezwolenia właściwego sądu dyscyplinarnego. Nie dotyczy to zatrzymania w razie ujęcia sędziego na gorącym uczynku przestępstwa, jeżeli zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania. Do czasu wydania uchwały zezwalającej na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej wolno podejmować tylko czynności niecierpiące zwłoki. § 2. O zatrzymaniu sędziego niezwłocznie powiadamia się prezesa sądu apelacyjnego właściwego ze względu na miejsce zatrzymania (właściwy sąd dyscyplinarny I instancji). Może on nakazać natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego sędziego. O fakcie zatrzymania sędziego prezes sądu apelacyjnego niezwłocznie zawiadamia Krajową Radę Sądownictwa, Ministra Sprawiedliwości i Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. § 2a. Wniosek o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata albo radcę prawnego będącego pełnomocnikiem. § 2c. Sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej, jeżeli zachodzi dostatecznie uzasadnione podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa. Uchwała zawiera rozstrzygnięcie w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej wraz z uzasadnieniem. § 4. Orzekając w sprawie, o której mowa w § 1, sąd dyscyplinarny może poprzestać na oświadczeniu sędziego, że wnosi o wydanie uchwały o zezwoleniu na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej.

3. Funkcją immunitetu sędziowskiego jest ochrona niezależności sądów i niezawisłości sędziów w celu zapewnienia im możliwości prawidłowego orzekania w sposób wolny od zewnętrznych nacisków. Immunitet zabezpiecza odrębność wymiaru sprawiedliwości wobec innych władz.

4. Immunitet sędziowski dotyczy również sędziów w stanie spoczynku. Immunitet sędziowski ustaje z chwilą złożenia sędziego z urzędu, pozbawienia prawa do spoczynku lub zrzeczenia się urzędu. Immunitet obejmuje także czyny popełnione przed objęciem urzędu przez sędziego. Immunitet sędziowski ma charakter zupełny i nie jest ograniczony tylko co do czynów popełnionych przez sędziego w związku z pełnionym urzędem. Obejmuje wszystkie czyny popełnione przez sędziego, tak w związku z pełnionym urzędem, jak i bez związku, np. w życiu prywatnym.

5. Zakres przedmiotowy immunitetu obejmuje wszelkiego rodzaju postępowania karnosądowe, ale i inne postępowania, w których sędziemu może grozić ukaranie administracyjną karą pieniężną. Sędziowie nie mają jednak immunitetu w zakresie odpowiedzialności cywilnoprawnej.

6. Sam sędzia nie może się zrzec immunitetu.

7. Art. 181 Konstytucji i art. 80 u.s.p. normują dwie sytuacje:

1. sędzia nie może być pozbawiony wolności (gwarancja nietykalności osobistej)

   1. może polegać na zatrzymaniu lub tymczasowym aresztowaniu, lub na innych, nawet przejściowych, postaciach naruszenia wolności sędziego działaniami faktycznymi, przymusowej hospitalizacji czy kar porządkowych. Immunitet chroni sędziego przed wszelkimi formami zatrzymania, doprowadzenia, aresztu egzekucyjnego.

   2. wyjątkowo można od uprzedniej zgody sądu odstąpić - gdy doszło do ujęcia sędziego na gorącym uczynku, jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku postępowania, chyba że prezes sądu zarządzi zwolnienie.

2. sędzia nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej

1. j.w w pkt. ii.

2. uchylenie immunitetu musi mieć charakter uprzedni, co oznacza, że do tego czasu możliwe jest jedynie prowadzenie postępowania w sprawie, a nie przeciwko osobie.

3. Immunitet sędziowski ma charakter formalny, stanowi ujemną przesłankę procesową w zakresie wszczęcia i prowadzenia postępowania karnego przeciwko osobie nim objętej, ale nie powoduje uchylenia karalności, gdyż nie ma charakteru materialnego.

Odmowa wydania zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej sądowej nie zamyka drogi postępowania dyscyplinarnego.

140. Ograniczenia w ustaleniu honorarium

1. Zgodnie z art. 13 PoA opłaty za czynności adwokackie ustala umowa z klientem. Rozporządzenie MS z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie określa m.in. minimalne stawki opłat za czynności adwokackie. Zgodnie z § 18 tego rozporządzenia w szczególnie uzasadnionych przypadkach, a zwłaszcza gdy przemawia za tym sytuacja materialna lub rodzinna klienta albo rodzaj sprawy, adwokat może ustalić opłatę niższą niż stawka minimalna albo zrezygnować z opłaty w całości.

2. Zgodnie z § 50 KEA adwokat ma obowiązek poinformować klienta o wysokości honorarium lub o sposobie jego wyliczenia (np. na podstawie czasu pracy). Niedopuszczalne jest zawieranie przez adwokata umowy z klientem, która przewidywałaby obowiązek zapłaty honorarium za prowadzenie sprawy uzależniony wyłącznie od ostatecznego wyniku sprawy, ale adwokat może zastrzec w umowie z klientem dodatkowe honorarium za pozytywny wynik sprawy.

3. Adwokatowi nie wolno przyjmować od innego adwokata lub osoby trzeciej korzyści tytułem wynagrodzenia za skierowanie klienta do innego adwokata, ani przekazywać komukolwiek korzyści tytułem wynagrodzenia za skierowanie doń klienta.

141. Czy adwokat może wykonywać czynności w sądzie poza izbą adwokacką, w której ma siedzibę, jakie ograniczenia

1. § 1 ust. 5 obowiązującego Regulaminu wykonywania zawodu adwokata w kancelarii indywidualnej lub spółkach stanowi, że Adwokat po wyznaczeniu siedziby zawodowej wykonuje czynności na terenie całego kraju oraz za granicą, jeżeli jest to dopuszczalne według prawa miejscowego lub przewidują to umowy międzynarodowe.

2. Adwokat może mieć jedną siedzibę zawodową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Adwokat nie może przenieść siedziby zawodowej do okręgu innej izby, jeżeli wszczęto przeciwko niemu postępowanie dyscyplinarne.

3. Adwokat świadczy pomoc prawną z urzędu w okręgu sądu rejonowego, w którym wyznaczył swoją siedzibę zawodową.

142. Adwokat sporządził pismo, w którym zamieścił podane mu przez klienta fałszywe informacje. Ceń odpowiedzialność dyscyplinarną

1. Zgodnie z § 11 KEA adwokatowi nie wolno świadomie podawać sądowi nieprawdziwych informacji. Jeżeli wiarygodność informacji przekazanych od klienta budzi wątpliwości, ale nie są one wykluczone, to ma prawo się na nie powoływać i konstruować w oparciu o nie twierdzenia. Jeżeli są całkowicie niedorzeczne i absurdalne – również w trosce o własne dobre imię i opinię nie będzie się na nie powoływał. Adwokat nie ma obowiązku podawać wszystkich znanych mu faktów, które byłyby na niekorzyść klienta – nie wolno mu. W normie etycznej chodzi o sytuację, kiedy adwokat świadomie podaje informacje, o których wie, że są nieprawdziwe.

2. Zgodnie z § 15 KEA adwokat nie ponosi odpowiedzialności za zgodność z prawdą faktów podanych mu przez klient, powinien jednak zachować umiar w formułowaniu okoliczności drastycznych lub mało prawdopodobnych. Ta zasada zwalnia adwokata z odpowiedzialności za powoływanie się na nieprawdziwe okoliczności, o ile wiedza o nich pochodzi od klienta, a adwokat nie wiedział, że fakty są nieprawdziwe (wtedy odp. z § 11 KEA). Adwokat nie może ustalić w sposób niewątpliwy, czy klient mówi prawdę czy wprowadza w błąd.

143. Podstawy skreślenia z listy adwokata.

Art. 72 PoA.

1. Okręgowa rada adwokacka skreśla adwokata z listy w wypadku:

1) śmierci;

2) wystąpienia z adwokatury;

3) przeniesienia siedziby zawodowej do innej izby adwokackiej;

4) objęcia stanowiska w organach wymiaru sprawiedliwości, organach ścigania lub rozpoczęcia wykonywania zawodu notariusza;

4a) podjęcia pracy w Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa;

5) powołania do wojskowej służby zawodowej;

6) (uchylony)

6a) (utracił moc)

7) utraty z mocy wyroku sądowego praw publicznych lub prawa wykonywania zawodu.

8) (uchylony)

1a. Adwokata skreśla się z listy adwokatów również w razie orzeczenia przez sąd dyscyplinarny kary wydalenia z adwokatury.

2. Okręgowa rada adwokacka może odmówić skreślenia z listy adwokatów z przyczyn wymienionych w ust. 1 pkt 2 lub 3, jeżeli przeciwko adwokatowi toczy się postępowanie dyscyplinarne.

Art. 74.

Okręgowa rada adwokacka może skreślić adwokata z listy adwokatów w związku z czynem popełnionym przed wpisem na listę, jeżeli czyn ten nie był znany okręgowej radzie adwokackiej w chwili wpisu, a stanowiłby przeszkodę do wpisu. Po przeniesieniu siedziby przez adwokata do okręgu innej izby i wpisie na listę adwokatów w tej izbie skreśla adwokata z listy adwokatów.

144. Sędzia w stanie spoczynku.

1. Art. 180 Konstytucji
   3. Sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku na skutek uniemożliwiających mu sprawowanie jego urzędu choroby lub utraty sił. Tryb postępowania oraz sposób odwołania się do sądu określa ustawa.
   4. Ustawa określa granicę wieku, po osiągnięciu której sędziowie przechodzą w stan spoczynku.
   5. W razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych wolno sędziego przenosić do innego sądu lub w stan spoczynku z pozostawieniem mu pełnego uposażenia.

2. powiązanie z zasadą nieusuwalności sędziów

3. Art. 69 u.s.p. (konkretyzacja postanowień Konstytucji)
   § 1. Sędzia przechodzi w stan spoczynku z dniem ukończenia 67 roku życia albo z dniem osiągnięcia wieku określonego w § 1a, chyba że nie później niż na sześć miesięcy przed ukończeniem tego wieku oświadczy Ministrowi Sprawiedliwości wolę dalszego zajmowania stanowiska i przedstawi zaświadczenie stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego, wydane na zasadach określonych dla kandydata na stanowisko sędziowskie. § 1a. Wiek, którego osiągnięcie powoduje przejście sędziego w stan spoczynku, dla kobiet urodzonych do dnia 30 września 1973 r. i mężczyzn urodzonych do dnia 30 września 1953 r. jest równy najniższemu wiekowi emerytalnemu określonemu odpowiednio w art. 24 ust. 1a pkt 61-84, art. 24 ust. 1b i art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440, z późn. zm.). § 2. Sędzia przechodzi na swój wniosek w stan spoczynku, z zachowaniem prawa do uposażenia określonego w art. 100 § 2, po ukończeniu 55 lat przez kobietę, jeżeli przepracowała na stanowisku sędziego lub prokuratora nie mniej niż 25 lat, a 60 lat przez mężczyznę, jeżeli przepracował na stanowisku sędziego lub prokuratora nie mniej niż 30 lat.

4. Sędziemu przechodzącemu lub przeniesionemu w stan spoczynku z powodu wieku, choroby lub utraty sił przysługuje uposażenie w wysokości 75% wynagrodzenia zasadniczego i dodatku za wysługę lat, pobieranych na ostatnio zajmowanym stanowisku. § 2a. Przepis § 2 stosuje się do sędziego, który wymagane warunki spełnił do dnia 31 grudnia 2017 r. § 3. W razie złożenia przez sędziego oświadczenia i przedstawienia zaświadczenia, o których mowa w § 1, sędzia może zajmować stanowisko nie dłużej niż do ukończenia 70 roku życia. Sędzia ten może w każdym czasie przejść w stan spoczynku, składając odpowiednie oświadczenie Ministrowi Sprawiedliwości.

5. Art. 70. § 1. Sędziego przenosi się w stan spoczynku na jego wniosek albo na wniosek właściwego kolegium sądu, jeżeli z powodu choroby lub utraty sił uznany został przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za trwale niezdolnego do pełnienia obowiązków sędziego. § 2. Z żądaniem przeniesienia w stan spoczynku oraz zbadania niezdolności do pełnienia obowiązków przez sędziego i wydania orzeczenia może wystąpić zainteresowany sędzia lub właściwe kolegium sądu. W przypadku sędziego pełniącego funkcję prezesa sądu okręgowego i apelacyjnego z wnioskiem może wystąpić także Minister Sprawiedliwości.

6. Art. 71. § 1. Sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek kolegium właściwego sądu, jeżeli z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia nie pełnił służby przez okres roku. Do okresu tego wlicza się okresy poprzedniej przerwy w pełnieniu służby z powodu choroby lub płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, jeżeli okres czynnej służby nie przekroczył 30 dni. § 2. Sędzia może być przeniesiony w stan spoczynku, jeżeli bez uzasadnionej przyczyny nie poddał się badaniu, o którym mowa w art. 70 § 2, jeżeli z żądaniem badania wystąpiło kolegium sądu albo Minister Sprawiedliwości. § 3. Sędzia może być również przeniesiony w stan spoczynku, na wniosek Ministra Sprawiedliwości, w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych, jeżeli nie został przeniesiony do innego sądu.

7. Art. 72. O rozwiązaniu stosunku służbowego, o którym mowa w art. 68 § 1, lub o wygaśnięciu stosunku służbowego, o którym mowa w art. 68 § 2, albo o przejściu sędziego w stan spoczynku na podstawie art. 69 sędziego zawiadamia Minister Sprawiedliwości.

8. Art. 73. § 1. W sprawach przeniesienia sędziego w stan spoczynku, o których mowa w art. 70 i 71, podejmuje decyzję Krajowa Rada Sądownictwa, na wniosek sędziego, kolegium właściwego sądu albo Ministra Sprawiedliwości.§ 2. Od decyzji Krajowej Rady Sądownictwa w sprawach, o których mowa w art. 70 i 71, przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego. § 3. Odwołanie wnosi się, za pośrednictwem Krajowej Rady Sądownictwa, w terminie miesiąca od doręczenia skarżącemu decyzji. Odwołanie przysługuje sędziemu i prezesowi właściwego sądu, a w sprawach, w których wniosek został złożony przez kolegium sądu albo przez Ministra Sprawiedliwości - także temu kolegium albo Ministrowi Sprawiedliwości.

9. Art. 74. § 1. Sędzia przeniesiony w stan spoczynku z przyczyn, o których mowa w art. 71 § 3, ma prawo powrócić na stanowisko zajmowane poprzednio albo otrzymać stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli ustały przyczyny będące podstawą przeniesienia w stan spoczynku. § 1a. Sędzia przeniesiony w stan spoczynku z przyczyn, o których mowa w art. 70 § 1 i art. 71 § 1, ma prawo powrotu na stanowisko zajmowane poprzednio albo stanowisko równorzędne poprzednio zajmowanemu, jeżeli przedstawi zaświadczenie stwierdzające, że jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków sędziego, wydane przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. § 2. W celu wykonania prawa, o którym mowa w § 1 i 1a, sędzia zgłasza Krajowej Radzie Sądownictwa zamiar powrotu na stanowisko zajmowane poprzednio albo wniosek o wyznaczenie stanowiska równorzędnego, jeżeli powrót na stanowisko zajmowane poprzednio nie jest możliwy z przyczyn, o których mowa w art. 75 § 2 pkt 1. Krajowa Rada Sądownictwa w terminie miesiąca wydaje w tej sprawie decyzję. W razie decyzji negatywnej sędziemu przysługuje odwołanie do Sądu Najwyższego.

10. Przejście w stan spoczynku nie oznacza, że sędzia przestaje pełnić służbę lub że przestaje być sędzią. Wskutek przejścia w stan spoczynku nie wygasa ani nie rozwiązuje się stosunek służbowy. Skutkiem przejścia w stan spoczynku sędzia traci władzę sędziowską i nie może wydawać wyroków. Nadal jednak jest sędzią i mają do niego zastosowanie wszystkie przepisy ustrojowe dotyczące sędziów, z wyjątkiem tych, które stanowią, że określonych regulacji nie stosuje się do sędziego w stanie spoczynku. Nieprawidłowa jest redakcja tych przepisów, które zawierają odesłanie, że stosuje się je także do sędziów w stanie spoczynku. Sędzia z chwilą przejścia w stan spoczynku nie traci statusu sędziego. Wszystkie regulacje dotyczące statusu sędziego mają więc odpowiednie zastosowanie. Wyjątki w tym zakresie powinna określać ustawa.

145. 2 oskarżonych. Co chcemy od nich wiedzieć, aby zdecydować się czy podjąć obrony.

Pomijając kwestie nie pozwalające na podjęcie prowadzenia sprawy bądź udzielenie pomocy prawnej w stosunku do każdego z oskarżonych z osobna (np. § 22, § 47, §48) zgodnie z § 46 KEA adwokat nie może reprezentować klientów, których interesy są sprzeczne, chociażby ci klienci na to się godzili. W razie ujawnienia się sprzeczności w toku postępowania, adwokat obowiązany jest wypowiedzieć pełnomocnictwo tym klientom, których interesy są sprzeczne. Na podstawie art. 85 § 1 k.p.k. obrońca może bronić kilku oskarżonych, jeżeli ich interesy nie pozostają w sprzeczności. Adwokat przed podjęciem się obrony musi ustalić, czy możliwe jest realizowanie obrony w najlepszy sposób bez szkody dla procesowych interesów drugiego z oskarżonych. Adwokat musi mieć pełną swobodę w wykorzystywaniu materiału sprawy, posiadanych informacji i możliwości prawnych. Konieczne jest ustalenie, czy między nimi zachodzi jakikolwiek konflikt.

146. Uchwały ORA – wszystko

1. Art. 45 PoA: Uchwała okręgowej rady adwokackiej zapada większością głosów; w razie równości głosów przeważa głos przewodniczącego. Do ważności uchwały okręgowej rady adwokackiej wymagana jest obecność co najmniej połowy członków, w tym dziekana lub wicedziekana. Uchwały w sprawach osobowych zapadają w głosowaniu tajnym. W razie równości głosów rozstrzyga przewodniczący, który ujawnia swój głos.

2. Art. 12 PoA: Uchwały organów adwokatury, organów izb adwokackich i organów zespołów adwokackich, dotyczące bezpośrednio poszczególnych osób, powinny zawierać uzasadnienia faktyczne i prawne. Termin do wniesienia środków odwoławczych przewidzianych w ustawie wynosi czternaście dni od dnia doręczenia orzeczenia lub uchwały.

3. Od uchwały okręgowej rady adwokackiej, podjętej w pierwszej instancji w sprawach indywidualnych, służy zainteresowanemu odwołanie do Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej.

4. Naczelna Rada Adwokacka uchyla uchwały okręgowych rad adwokackich sprzeczne z prawem. Naczelna Rada Adwokacka może zwrócić się do okręgowej rady adwokackiej o podjęcie uchwały w określonej sprawie należącej do zakresu jej działalności. Uchwała powinna być podjęta nie później niż w ciągu jednego miesiąca.

5. Organy adwokatury oraz organy izb adwokackich przesyłają Ministrowi Sprawiedliwości odpis każdej uchwały w terminie 21 dni od daty jej podjęcia.

6. Art. 14 PoA: Minister Sprawiedliwości zwraca się do Sądu Najwyższego o uchylenie sprzecznych z prawem uchwał organów adwokatury i organów izb adwokackich w terminie 3 miesięcy od dnia ich doręczenia. Jeżeli zaskarżona uchwała rażąco narusza prawo, termin ten wynosi 6 miesięcy. Sąd Najwyższy utrzymuje zaskarżoną uchwałę w mocy lub uchyla uchwałę i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania właściwemu organowi adwokatury albo organowi izby adwokackiej, ustalając wytyczne co do sposobu jej załatwienia. Skargę spóźnioną Sąd Najwyższy pozostawia bez rozpoznania.

1. Okręgowa rada adwokacka podejmuje uchwałę w sprawie wpisu na listę adwokatów w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o wpis. Od uchwały, o której mowa w ust. 5, służy odwołanie do Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej w terminie 14 dni od daty doręczenia uchwały. Od uchwały Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej służy zainteresowanemu odwołanie do Ministra Sprawiedliwości, zgodnie z Kodeksem postępowania administracyjnego. Od ostatecznej decyzji Ministra Sprawiedliwości zainteresowanemu oraz Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej służy skarga do sądu administracyjnego w terminie 30 dni od dnia doręczenia decyzji (art. 68 PoA).

146. Tajemnica adwokacka - wszystko:

Art. 6 PoA:

1. Adwokat obowiązany jest zachować w tajemnicy wszystko, o czym dowiedział się w związku z udzielaniem pomocy prawnej.

2. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie może być ograniczony w czasie.

3. Adwokata nie można zwolnić od obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej co do faktów, o których dowiedział się udzielając pomocy prawnej lub prowadząc sprawę.

4. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie dotyczy informacji udostępnianych na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz. U. z 2014 r. poz. 455) - w zakresie określonym tymi przepisami.

1. Dysponentem tajemnicy adwokackiej jest wyłącznie adwokat. Klient ma prawo do wyrażenia zgody na posłużenie się w toku sprawy określonymi informacjami. Obejmuje także sam fakt udzielenia porady, wszelkie materiały. Każda wiadomość uzyskana przez adwokata w związku z udzielaniem pomocy prawnej stanowi tajemnicę, choćby chodziło o szczegół oceniany przez adwokata jako mało znaczący. Tajemnicą objęte wiadomości uzyskane od klienta, świadków, sędziego, osób trzecich, pochodzące od strony przeciwnej.

2. Relacje między art. 6 PoA a przepisami postepowania, jeżeli chodzi o procedurę cywilną oraz administracyjną. Zgodnie z art. 261 § 2 k.p.c. świadek może odmówić zeznań, jeżeli zeznanie miałoby być połączone z pogwałceniem istotnej tajemnicy zawodowej. Podobnie art. 83 § 2 k.p.a. stanowi, że świadek może odmówić odpowiedzi na pytania, jeżeli odpowiedź mogłaby spowodować naruszenie obowiązku zachowania prawnie chronionej tajemnicy zawodowej. W sytuacji, w której adwokat zostałby wezwany w charakterze świadka w sprawie cywilnej albo w postępowaniu, które regulowane jest przez kodeks postępowania administracyjnego, miałby obowiązek odmówić odpowiedzi na pytania dotyczące wiadomości uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu. Wprawdzie powołane wyżej przepisy art. 261 § 2 k.p.c. i art. 83 § 2 k.p.a. posługują się zwrotem „świadek może odmówić zeznań”, jednakże to uprawnienie jest dla adwokata obowiązkiem wynikającym z art. 6 pr. adw. Zgodnie z § 19 ust. 8 KEA adwokatowi nie wolno zgłaszać dowodu z zeznań świadka adwokata lub radcy prawnego na okoliczności związane z wiadomościami, których dowiedział się, wykonując zawód adwokata lub radcy prawnego.

3. Relacje między art. 6 PoA a k.p.k. Zakaz dowodowy z art. 178 pkt 1 k.p.k., stanowi, że nie wolno przesłuchiwać jako świadka obrońcy albo adwokata lub radcy prawnego działającego na podstawie art. 245 § 1 k.p.k. (regulującego pierwszy kontakt z zatrzymanym), nawet jeżeli potem nie będzie jego obrońcą, co do faktów, o których dowiedział się, udzielając porady prawnej lub prowadząc sprawę.

4. Pozycja adwokata, który nie jest w sprawie obrońcą ani nie działa w trybie art. 245 § 1 k.p.k. Mamy do czynienia z ogólnie pojmowaną tajemnicą zawodową, nie zaś z tajemnicą obrończą. Zgodnie z art. 180 § 2 k.p.k. adwokat może być przesłuchany co do faktów objętych tajemnicą zawodową, jeżeli jest to niezbędne dla dobra wymiaru sprawiedliwości, a okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. O zezwoleniu na przesłuchanie decyduje sąd. Na postanowienie sądu przysługuje zażalenie.

5. Przepisy kodeksu postępowania karnego wyróżniają tajemnicę obrończą, która w świetle art. 178 k.p.k. ma charakter bezwzględny, tak jak w przepisie art. 6 pr. adw. i tajemnicę adwokacką inną niż obrończa, która doznaje ograniczeń w świetle art. 180 § 2 k.p.k. Zwolnienie adwokata z obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej w trybie określonym w art. 180 § 2 k.p.k. musi wywoływać konflikt wartości pomiędzy przestrzeganiem tajemnicy zawodowej nad powierzonymi informacjami a poszanowaniem rozstrzygnięcia sądu zwalniającego z obowiązku zachowania tajemnicy adwokackiej. Podkreślić trzeba, że sąd, wydając postanowienie o zwolnieniu z tajemnicy adwokackiej, nie nakazuje składania zeznań, a jedynie otwiera drogę do złożenia zeznań. Adwokatowi, który szanując bezwzględny zakaz ujawniania informacji uzyskanych od klienta, nawet mimo zwolnienia go z tajemnicy zawodowej przez sąd, odmówi składania zeznań, nie można skutecznie postawić zarzutu zatajenia prawdy (patrz uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 22 stycznia 2003 r., I KZP 39/02, LEX nr 57084).

6. Naczelna Rada Adwokacka stoi niezmiennie na stanowisku o prymacie regulacji art. 6 pr. adw. nad innymi przepisami prawa odnoszącymi się do tajemnicy zawodowej. Ostatnio o bezwzględnym charakterze tajemnicy zawodowej, a nie tylko obrończej, wypowiedziała się NRA w uchwale nr 22 z dnia 22 listopada 2014 r. Kwestia stosunku art. 180 § 2 k.p.k. do art. 6 pr. adw. i możliwości odmowy przez adwokata zeznań w przypadku zwolnienia go od tajemnicy adwokackiej przez sąd jest jednak kwestią sporną w doktrynie i w orzecznictwie.

7. § 7 regulaminu wykonywania zawodu adwokata w kancelarii indywidualnej lub spółkach – Zasady dostępu do informacji objętych tajemnicą zawodową adwokata reguluje.

8. Art. 225. k.p.k. Jeśli adwokat, u którego przeprowadza się przeszukanie oświadczy, że wydane lub znalezione przy przeszukaniu pismo lub inny dokument zawiera informacje niejawne lub wiadomości objęte tajemnicą zawodową lub inną tajemnicą prawnie chronioną albo ma charakter osobisty, organ przeprowadzający czynność przekazuje niezwłocznie pismo lub inny dokument bez jego odczytania prokuratorowi lub sądowi w opieczętowanym opakowaniu. Tryb nie obowiązuje w stosunku do pism lub innych dokumentów, które dotyczą tajemnicy zawodowej lub innej tajemnicy prawnie chronionej, jeżeli ich posiadaczem jest osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa, ani w stosunku do pism lub innych dokumentów o charakterze osobistym, których jest ona posiadaczem, autorem lub adresatem.

9. Jeżeli obrońca lub inna osoba, od której żąda się wydania rzeczy lub u której dokonuje się przeszukania, oświadczy, że wydane lub znalezione w toku przeszukania pisma lub inne dokumenty obejmują okoliczności związane z wykonywaniem funkcji obrońcy, organ dokonujący czynności pozostawia te dokumenty wymienionej osobie bez zapoznawania się z ich treścią lub wyglądem. Jeżeli jednak oświadczenie osoby nie będącej obrońcą budzi wątpliwości, organ dokonujący czynności przekazuje te dokumenty z zachowaniem rygorów określonych w § 1 sądowi, który po zapoznaniu się z dokumentami zwraca je w całości lub w części, z zachowaniem rygorów określonych w § 1, osobie, od której je zabrano, albo wydaje postanowienie o ich zatrzymaniu dla celów postępowania.

149. Tryb odwoławczy od uchwał ORA w sprawach indywidualnych

Od uchwały okręgowej rady adwokackiej, podjętej w pierwszej instancji w sprawach indywidualnych, służy zainteresowanemu odwołanie do Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej (art. 46 pr.adw.). Odwołanie wnosi się, jak w kpa, za pośrednictwem ORA. Termin zawity - 14 dni. Istnieje możliwość przywrócenia go na zasadach z kpa. Obowiązuje zasada skargowości - bez odwołania Prezydium NRA nie może zmienić albo uchylić uchwały. Może za to skorzystać z uprawnień nadzorczych z art. 60 i 61 (uchylenie uchwały generalnej lub zwrócenie się do ORA o podjęcie określonej uchwały). Zaskarżeniu nie podlegają uchwały ORA dot. post. dyscyplinarnego - np. uchwała zlecająca RD wszczęcie dochodzenia. W orzecznictwie jednolicie przyjmuje się, że w zakresie kognicji sądu administracyjnego pozostają jedynie te z aktów zakładowych, które dotyczą przypadków wchodzenia podmiotów stojących na zewnątrz w stosunki zależności zakładowej oraz przypadki utraty tego statusu. Na podstawie ustawy - PoA kompetencje organów samorządu zawodowego mają charakter jurysdykcyjny tylko w dwóch grupach przypadków: wpisu określonej osoby na listę adwokatów (aplikantów adwokackich) oraz skreślenia określonej osoby z takiej listy. Tylko zatem w tych przypadkach organy samorządu zawodowego działają jako organy administrujące, wydając władcze, zewnętrzne, konkretne i indywidualne rozstrzygnięcia (decyzje administracyjne). Pozostałe natomiast rozstrzygnięcia tych organów podjęte wobec adwokata lub aplikanta nie podlegają kognicji sądów administracyjnych.

150. Ławnik i sędzia - pozycja procesowa

Ławnik składa przed prezesem sądu powszechnego ślubowanie. Jest niezawisły, podlega tylko Konstytucji i ustawom. Ma równe prawa z sędziami przy rozstrzyganiu spraw. Nie może przewodniczyć rozprawie i naradzie, nie może wykonywać czynności poza rozprawą. Jest funkcjonariuszem publicznym - niektóre przestępstwa indywidualne, np. nadużycie funkcji lub niedopełnienie obowiązków, ale też specjalna ochrona. Ma dostęp do informacji niejawnych w zakresie wynikającym ze sprawowanej przez niego funkcji bez przeprowadzania postępowania sprawdzającego.

W postępowaniu cywilnym: sąd w składzie jednego sędziego i dwóch ławników rozpoznaje w I instancji sprawy z zakresu prawa pracy o:

a) ustalenie istnienia, nawiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy, o uznanie bezskuteczności wypowiedzenia stosunku pracy, o przywrócenie do pracy i przywrócenie poprzednich warunków pracy lub płacy oraz łącznie z nimi dochodzone roszczenia i o odszkodowanie w przypadku nieuzasadnionego lub naruszającego przepisy wypowiedzenia oraz rozwiązania stosunku pracy,

b) naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu i o roszczenia z tym związane,

c) odszkodowanie lub zadośćuczynienie w wyniku stosowania mobbingu;

ze stosunków rodzinnych o:

a) rozwód,

b) separację,

c) ustalenie bezskuteczności uznania ojcostwa,

d) rozwiązanie przysposobienia.

Ławnicy podpisują sentencję orzeczenia (324 § 3 kpc - sentencję podpisuje cały skład sądu), ale nie podpisują uzasadnienia (co do zasady, w razie złożenia zdania odrębnego - uzasadnienie podpisuje przewodniczący wraz z ławnikami, art. 330 § 2 k.p.c.).

W postępowaniu karnym w składzie jednego sędziego i dwóch ławników sąd orzeka w sprawach o zbrodnie, a w sprawach zagrożonych karą dożywotniego pozbawienia wolności - w składzie dwóch sędziów i trzech ławników.

Sędzia: niezawisły, niezależny, nieusuwalny, nie można go przenieść na inne miejsce służbowe bez jego zgody, posiada immunitet formalno-materialny (zob. niżej). Konstytucja gwarantuje mu uposażenie i warunki pracy odpowiadające godności urzędu.

151. Ustawa z 1982 jak oceniana jest przez środowisko adwokackie

Nie wiem

152. Świadczenie pomocy prawnej poza obszarem siedziby – z wyboru a z urzędu

Art. 21 pr.adw. - Adwokat świadczy pomoc prawną z urzędu w okręgu sądu rejonowego, w którym wyznaczył swoją siedzibę zawodową.

153. Ustawa z 1982 – omów, ostatnie zmiany

1. Z zakresu działania zgromadzenia izby adwokackiej usunięte zostało określanie minimalnej i maksymalnej liczby członków izby adwokackiej (skreślony art. 40 ust. 4).

2. W toku nowelizacji ustawodawca postanowił przenieść do ustawy korporacyjnej szczegółowy tryb i zasady przeprowadzania egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką, a także egzaminu adwokackiego. Zasadniczej zmianie uległ nabór na aplikację adwokacką, który obecnie odbywa się w drodze egzaminu wstępnego - testu, przeprowadzanego przez komisje kwalifikacyjne przy Ministrze Sprawiedliwości (art. 75-75j). Również, w zupełnie nowej formule, egzamin adwokacki przeprowadzają komisje egzaminacyjne przy Ministrze Sprawiedliwości (art. 77a-78h). W wypadku nieuzyskania pozytywnego wyniku z egzaminu adwokackiego zdający może przystępować do kolejnych egzaminów adwokackich (art. 78i).

3. Sama aplikacja także uległa zasadniczym zmianom. Ujednolicono dzień jej rozpoczęcia i skrócono czas trwania aplikacji do 3 lat (art. 76 ust. 1). Zreorganizowano szkolenie z zakresu działania sądownictwa powszechnego i prokuratury (art. 76 ust. 1a), wprowadzono nowy sposób finansowania aplikacji (art. 76b).

4. Ustawa dopuściła możliwość wpisania na listę adwokatów grupy osób, które spełniają wymagania określone w art. 65, bez konieczności odbycia aplikacji adwokackiej i złożenia egzaminu adwokackiego (art. 66 ust. 1) oraz po złożeniu z wynikiem pozytywnym egzaminu adwokackiego, ale bez obowiązku odbycia aplikacji adwokackiej (art. 66 ust. 2).

5. Istotnym zmianom uległy kompetencje nadzorcze Ministra Sprawiedliwości nad samorządem adwokackim, które zapisane były w ustawie korporacyjnej już w momencie jej wejścia w życie. Ustawą z 29 marca 2007 r. o zmianie ustawy - PoA i niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2007 r. Nr 80, poz. 540) wprowadzono novum, określając wprost, że Minister Sprawiedliwości sprawuje nadzór nad działalnością samorządu w zakresie i formach określonych ustawą. Kompetencje nadzorcze reguluje m.in. art. 8a ust. 4, który przewiduje ministerialny nadzór nad wykonywaniem przez okręgowe rady adwokackie kontroli spełniania przez adwokatów obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy świadczeniu pomocy prawnej. Art. 13a nakłada na organy adwokatury oraz organy izb adwokackich obowiązek przesyłania Ministrowi Sprawiedliwości odpisu każdej uchwały w terminie 21 dni od daty jej podjęcia. Minister Sprawiedliwości może również wystąpić do Sądu Najwyższego o uchylenie sprzecznych z prawem uchwał organów adwokatury i organów izby adwokatury (art. 14 ust. 1), zwrócić się do Krajowego Zjazdu Adwokatury lub do Naczelnej Rady Adwokackiej o podjęcie uchwały w określonej sprawie należącej do ich właściwości (art. 15), zgłosić sprzeciw od wpisu na listę adwokatów i aplikantów adwokackich (art. 69a), odwołać się od orzeczeń i postanowień kończących postępowanie dyscyplinarne (art. 88a) czy też uzyskać wgląd do akt w każdym stadium postępowania dyscyplinarnego (art. 95b).

6. Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z 1 grudnia 2009 r., K. 4/2008, LexPolonica nr 2101972 (OTK-A ZU 2009, nr 11, poz. 162), zaznaczył, że przedmiotem kompetencji nadzorczych i kontrolnych Ministra Sprawiedliwości nie jest sprawowanie pieczy nad należytym wykonywaniem zawodu adwokata, o której mowa w art. 17 ust. 1 Konstytucji RP. Piecza ta sprawowana jest przez samą Adwokaturę na trzech płaszczyznach - kontrolnej, uchwałodawczej i dyscyplinarnej. W ramach każdej z nich pewne kompetencje przyznano Ministrowi Sprawiedliwości. Kompetencje te powinny być wykonywane tylko w niezbędnym zakresie, co wynika z niezależności przypisywanej przedstawicielom tzw. wolnych zawodów i samorządom zawodowym, które ich reprezentują.

7. Wśród regulacji dotyczących wykonywania zawodu adwokata warto zwrócić uwagę na zmianę w zakresie form wykonywania zawodu adwokata (art. 4a), a także zapewnioną swobodę w wyznaczaniu przez adwokata siedziby zawodowej (art. 70) i jej zmianie (art. 71 i 71a). Ustawodawca zrezygnował z zakazu wykonywania zawodu przez adwokata, którego małżonek pełni funkcje sędziowskie, prokuratorskie lub w okręgu izby adwokackiej - w organach dochodzeniowo-śledczych (skreślony art. 4b ust. 1 pkt 2), a także z zastrzeżenia, że adwokat nie może wykonywać zawodu w okręgu tej izby, w której spokrewniona z nim osoba, do drugiego stopnia, lub spowinowacona z nim w pierwszym stopniu, pełni wyżej wymienione funkcje (skreślony art. 4b ust. 2).

8. Ważna zmiana objęła zakres obowiązywania tajemnicy adwokackiej, wyłączając z niej informacje udostępniane na podstawie przepisów ustawy z 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (teskt jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 46, poz. 376, ze zm.) - w zakresie określonym tymi przepisami (art. 6 ust. 4).

9. Nowością normatywną jest wykorzystanie przez adwokata podpisu elektronicznego i bezpiecznego podpisu elektronicznego weryfikowanego za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu na potrzeby elektronicznego postępowania upominawczego (art. 37b), a także uprawnienie adwokata sporządzania poświadczeń odpisów dokumentów za zgodność z okazanym oryginałem (art. 4 ust. 1b).

10. Liczne zmiany nie ominęły również postępowania dyscyplinarnego. Wskutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 18 października 2010 r., K 1/09 (LexPolonica nr 2418987), zmieniono art. 82 ust. 2, wykreślając z niego skreślenie z listy adwokatów bez prawa ubiegania się o ponowny wpis w przypadku orzeczenia kary wydalenia z adwokatury. Wśród pozostałych zmian wspomnieć należy chociażby wprowadzoną zasadę jawności rozprawy przed sądem dyscyplinarnym (art. 95a), obowiązek tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych adwokata lub aplikanta adwokackiego, w stosunku do którego w postępowaniu karnym zastosowano tymczasowe aresztowanie, w terminie 14 dni od daty powzięcia wiadomości o tymczasowym aresztowaniu (95j ust. 1a). Przyznano Ministrowi Sprawiedliwości prawa strony w dochodzeniu wszczętym na jego polecenie (art. 90 ust. 2a). Przyjęto, że obrońcą obwinionego może być wyłącznie adwokat (art. 94). Sprecyzowano również w art. 91 właściwość i składy sądów dyscyplinarnych i Wyższego Sądu Dyscyplinarnego. Jednoznacznie wskazano, że w sprawach nieuregulowanych w ustawie w zakresie postępowania dyscyplinarnego stosuje się przepisy Kodeksu postępowania karnego (art. 95n).

154. Regulacje prawne egzaminu adwokackiego

1. Minister Sprawiedliwości zarządzeniem powołuje przed każdym egzaminem adwokackim zespół do przygotowania zadań na egzamin adwokacki, w którego skład wchodzą:
   1) czterej adwokaci delegowani przez Naczelną Radę Adwokacką,
   2) czterej przedstawiciele Ministra Sprawiedliwości
   - których wiedza i doświadczenie dają rękojmię prawidłowego przygotowania egzaminu adwokackiego.

2. Pracami zespołu kieruje przewodniczący lub jego zastępca, obaj powołani przez MSpraw spośród członków zespołu. Obsługę administracyjno-biurową zapewnia MSpraw.

3. Na każdą z części egzaminu adwokackiego zespół sporządza zadania wraz z opisami istotnych zagadnień z zakresu prawa karnego, cywilnego lub rodzinnego, gospodarczego, administracyjnego i zasad wykonywania zawodu. Okręgowa rada adwokacka może zgłaszać zespołowi, za pośrednictwem przewodniczącego zespołu, propozycje zadań wraz z opisami istotnych zagadnień. Ostateczną treść zadań wraz z opisami istotnych zagadnień ustala zespół większością głosów w obecności co najmniej 5 członków zespołu. W razie równej liczby głosów rozstrzyga głos przewodniczącego zespołu.

4. Do egzaminu adwokackiego może przystąpić osoba, która odbyła aplikację adwokacką i otrzymała zaświadczenie o jej odbyciu, oraz osoba, o której mowa w art. 66 ust. 2 p.o.a. - czyli które nie muszą odbywać aplikacji, m.in. doktor nauk prawnych itd.

5. Egzamin adwokacki przeprowadzają komisje egzaminacyjne do przeprowadzenia egzaminu adwokackiego, zwane dalej "komisjami egzaminacyjnymi", w składzie 8 członków, powołane na obszarze właściwości jednej lub kilku okręgowych rad adwokackich. Członków komisji egzaminacyjnych powołuje się spośród specjalistów z dziedzin prawa objętych egzaminem, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię prawidłowego przebiegu egzaminu. W skład komisji egzaminacyjnych wchodzą 4 osoby wskazane przez Ministra Sprawiedliwości i 4 osoby wskazane przez Naczelną Radę Adwokacką spośród adwokatów. Minister Sprawiedliwości powołuje, w drodze zarządzenia, komisje egzaminacyjne na obszarze właściwości jednej lub kilku okręgowych rad adwokackich oraz wyznacza, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Adwokackiej, przewodniczącego komisji egzaminacyjnej i jego zastępcę. Komisja egzaminacyjna czuwa nad prawidłowym przebiegiem egzaminu adwokackiego. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej kieruje jej pracami i reprezentuje ją na zewnątrz. Egzamin adwokacki przeprowadza się raz w roku w terminie wyznaczonym przez Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z Naczelną Radą Adwokacką. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Naczelną Radą Adwokacką zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej, nie później niż na 90 dni przed terminem egzaminu adwokackiego, ogłoszenie o egzaminie adwokackim, w którym podaje w szczególności termin złożenia wniosku o dopuszczenie do egzaminu, właściwość miejscową i adresy komisji, termin przeprowadzenia każdej z części, wysokość opłaty za egzamin. plikanci adwokaccy składają wniosek do komisji egzaminacyjnej na obszarze właściwości okręgowej rady adwokackiej, w której odbyli aplikację adwokacką. Osoby uprawnione do przystąpienia do egzaminu adwokackiego bez odbycia aplikacji składają wniosek do komisji egzaminacyjnej na obszarze właściwości okręgowej rady adwokackiej właściwej ze względu na ich miejsce zamieszkania, a w przypadku braku miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do wybranej komisji egzaminacyjnej. Okręgowe rady adwokackie, każdego roku, w terminie 7 dni od dnia zakończenia aplikacji adwokackiej, przekazują właściwej terytorialnie komisji egzaminacyjnej oraz Ministrowi Sprawiedliwości listę osób, które odbyły aplikację adwokacką. Osoby uprawnione do złożenia egzaminu bez odbywania aplikacji dołączają dokumenty poświadczające posiadanie przez nich uprawnienia do nieodbywania aplikacji - np. dokument zaświadczający posiadanie stopnia doktora nauk prawnych itp.

6. Kandydat uiszcza opłatę za egzamin, która stanowi dochód budżetu państwa.

7. Pracownikowi przysługuje prawo do urlopu płatnego w wysokości 80% wynagrodzenia, w wymiarze 30 dni kalendarzowych, na przygotowanie się do egzaminu adwokackiego. Z uprawnienia tego można skorzystać tylko raz. Pracownikowi przysługuje zwolnienie od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia w celu uczestniczenia w egzaminie wstępnym i adwokackim.

8. Egzamin ma sprawdzać przygotowanie do samodzielnego i należytego wykonywania zawodu. Składa się z pięciu pisemnych części - karne (a.o. albo apelacja względnie opinia o braku podstaw do ich wniesienia), cywilne (pozew lub wniosek albo apelacja, względnie opinia jw.), gospodarcze (umowa, pozew, wniosek, apelacja względnie opinia jw.), administracyjne (skarga do WSA albo skarga kasacyjna, względnie opinia jw.), etyka zawodowa (opinia). W trakcie egzaminu adwokackiego zdający może korzystać z tekstów aktów prawnych i komentarzy oraz orzecznictwa, ale nie może korzystać z urządzeń służących do przekazu albo odbioru informacji.

9. Oceny rozwiązania każdego z zadań z części od pierwszej do czwartej egzaminu adwokackiego dokonują niezależnie od siebie dwaj egzaminatorzy z dziedzin prawa, których dotyczy praca pisemna, jeden spośród wskazanych przez Ministra Sprawiedliwości, drugi spośród wskazanych przez Naczelną Radę Adwokacką, biorąc pod uwagę w szczególności zachowanie wymogów formalnych, zastosowanie właściwych przepisów prawa i umiejętność ich interpretacji, poprawność zaproponowanego przez zdającego sposobu rozstrzygnięcia problemu z uwzględnieniem interesu strony, którą zgodnie z zadaniem reprezentuje. Oceny rozwiązania zadania z części piątej egzaminu adwokackiego dokonują niezależnie od siebie dwaj egzaminatorzy wyznaczeni przez przewodniczącego komisji egzaminacyjnej, jeden spośród wskazanych przez Ministra Sprawiedliwości, drugi spośród wskazanych przez Naczelną Radę Adwokacką, biorąc pod uwagę w szczególności zachowanie wymogów formalnych, zastosowanie właściwych przepisów prawa i umiejętność ich interpretacji, poprawność zaproponowanego przez zdającego sposobu rozstrzygnięcia problemu z uwzględnieniem interesu publicznego.

10. Egzaminator wystawia ocenę i sporządza pisemne uzasadnienie. Ocena z danego zadania to średnia arytmetyczna, ale zaokrąglana w dół (za 5,50 dostaje się 5, jedna 2 wystarcza do oblania zadania).

11. Pozytywny wynik z egzaminu adwokackiego otrzymuje zdający, który z każdej części egzaminu adwokackiego otrzymał ocenę pozytywną.

12. Komisja egzaminacyjna podejmuje uchwałę o wyniku egzaminu adwokackiego większością głosów w obecności wszystkich członków komisji egzaminacyjnej. Komisja egzaminacyjna doręcza zdającemu uchwałę o wyniku egzaminu adwokackiego, a jej odpis przesyła Ministrowi Sprawiedliwości, Prezesowi Naczelnej Rady Adwokackiej, właściwej okręgowej radzie adwokackiej oraz dołącza do akt osobowych zdającego.

13. Z przebiegu egzaminu adwokackiego sporządza się niezwłocznie protokół, który podpisują członkowie komisji egzaminacyjnej uczestniczący w egzaminie adwokackim. Członkowie komisji egzaminacyjnej mogą zgłaszać uwagi do protokołu

14. Od uchwały o wyniku egzaminu adwokackiego zdającemu przysługuje odwołanie do komisji egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości w terminie 14 dni od dnia otrzymania uchwały, o której mowa w art. 78f ust. 2. Podobnie jeśli zdający ma dwie oceny negatywne cząstkowe z różnych zadań, a średnia wskazuje na pozytywną ocenę końcową, komisja egzaminacyjna odstępuje od wystawienia ocen z tych prac i przekazuje prace pisemne oraz ich oceny wraz z uzasadnieniem komisji II stopnia, która bada sprawę stosując przepisy takie same jak przy odwołaniu. Do postępowania przed komisją odwoławczą stosuje się przepisy kpa.

155. Adwokat, który zapragnął być prokuratorem – wymagania

Adwokata, który wykonywał zawód co najmniej przez 3 lata, nie dotyczy wymóg złożenia egzaminu prokuratorskiego lub sędziowskiego ani wymóg zatrudnienia na stanowisku asesora prokuratorskiego lub sądowego co najmniej rok (względnie odbycia w wojskowych jednostkach organizacyjnych prokuratury okresu służby przewidziany w przepisach o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych). Kto nie wykonywał zawodu przez 3 lata, musi spełnić i te wymogi. Pozostałe wymagania określone w art. 75 obecnej ustawy o prokuraturze są aktualne, zatem prokuratorem może zostać adwokat, który:

- posiada wyłącznie obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich, a także nie był prawomocnie skazany za umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego

- jest nieskazitelnego charakteru

- ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra lub zagraniczne studia prawnicze uznane w Polsce

- jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków prokuratora

- ukończył 26 lat

- nie pełnił służby zawodowej, nie pracował lub nie był współpracownikiem organów bezpieczeństwa państwa, wymienionych w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2016 r. poz. 152), ani też nie był sędzią, który orzekając uchybił godności urzędu sprzeniewierzając się niezawisłości sędziowskiej, co zostało stwierdzone prawomocnym orzeczeniem

156. NRA – skład i czy istnieje ograniczenie liczebności

Art. 57 p.o.a. - NRA tworzą prezes NRA, dziekani okręgowych rad oraz adwokaci wybrani przez KZA w liczbie odpowiadającej liczbie dziekanów okręgowych rad, nie więcej niż ośmiu z tej samej izby. Łącznie zatem NRA liczy sobie 49 adwokatów - prezesa NRA, 24 dziekanów i 24 adwokatów wybranych przez KZA.

157. Niezależność prokuratora

1. Kreowana przez art. 7 § 1 obecnej ustawy o prokuraturze. Prokurator przy wykonywaniu czynności określonych w ustawach jest niezależny . Zastrzeżenia: jest obowiązany wykonywać zarządzenia, wytyczne i polecenia prokuratora przełożonego. Polecenia wydawane są na piśmie, na żądanie prokuratora – z uzasadnieniem. Jeżeli prokurator nie zgadza się z poleceniem dotyczącym treści czynności procesowej, może żądać zmiany polecenia lub wyłączenia go od wykonania czynności albo od udziału w sprawie. O wyłączeniu rozstrzyga ostatecznie prokurator bezpośrednio przełożony nad prokuratorem, który wydał polecenie. W przypadku gdy w postępowaniu sądowym ujawnią się nowe okoliczności, prokurator samodzielnie podejmuje decyzje związane z dalszym tokiem tego postępowania. Jeżeli następstwem decyzji może być konieczność dokonania wydatku przewyższającego kwotę ustaloną przez kierownika jednostki organizacyjnej, prokurator może podjąć decyzję po uzyskaniu zgody kierownika jednostki organizacyjnej . Prokurator przełożony uprawniony jest do zmiany lub uchylenia decyzji prokuratora podległego. Zmiana lub uchylenie decyzji wymagają formy pisemnej i są włączane do akt sprawy. Prokurator przełożony może powierzyć podległym prokuratorom wykonywanie czynności należących do jego zakresu działania, chyba że ustawa zastrzega określoną czynność wyłącznie do jego właściwości. Prokurator przełożony może przejmować sprawy prowadzone przez prokuratorów podległych i wykonywać ich czynności, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

2. Różnica między niezależnością prokuratora a niezawisłością sędziego polega na tym, iż niezawisłość sędziowska wyraża się w swobodzie podejmowania decyzji procesowych w granicach zakreślonych jedynie przez Konstytucję i ustawy (art. 178 ust. 1 Konstytucji), natomiast prokuratorzy ograniczeni są, w myśl zasady hierarchicznego podporządkowania, obowiązkiem wykonywania zarządzeń, wytycznych i poleceń przełożonego prokuratora

158. Adwokat wynajmuje lokal, najemca nie płaci 6mcy , więc on zmienia zamki. Oceń zachowanie.

1. § 1 ust. 2 i 3 KEA - naruszeniem godności zawodu adwokackiego jest takie postępowanie adwokata, które mogłoby go poniżyć w opinii publicznej lub poderwać zaufanie do zawodu. Obowiązkiem adwokata jest przestrzegać norm etycznych oraz strzec godności zawodu adwokackiego.

2. § 4 KEA - Adwokat odpowiada dyscyplinarnie za uchybienie etyce adwokackiej lub naruszenie godności zawodu podczas działalności zawodowej, publicznej, a także w życiu prywatnym.

3. Za komentarzem Krzemińskiego: "Spory cywilne należą w zasadzie do sfery osobistych spraw (...), nie powinien on (tzn. adwokat - Z.K.) jednak zgłaszać jawnie bezzasadnych roszczeń, albo też wdawać się w bezzasadny dla siebie spór sądowy lub stosować wykrętne metody prowadzenia sporu, gdyż uchybia to godności zawodu" (orz. WKD Warszawa z dnia 21 maja 1960 r., WKD 40/60, Palestra 1960, z. 10, s. 110)

4. "W orzecznictwie dyscyplinarnym stosowana jest zasada, że adwokat, działając nawet we własnej sprawie, powinien przestrzegać wszelkich zasad i zwyczajów obowiązujących go w toku czynności zawodowych" (orz. SN z dnia 22 grudnia 1962 r., Palestra 1963, z. 4, s. 74). "Z faktu należenia do adwokatury (...) wypływa dla adwokata szczególny obowiązek przestrzegania przepisów prawnych w taki sposób, by jego zachowanie także w życiu prywatnym było nienaganne, a w żadnym razie nie dawało podstawy do wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego" (orz. SN z dnia 3 lutego 1969 r., RAD 22/68, Palestra 1969, z. 6, s. 86).

5. Ponieważ zachowanie opisane w kazusie stanowi wyzucie najemcy z posiadania, co samo w sobie jest bezprawne i uzasadniałoby poszukiwanie przez najemcę ochrony posesoryjnej, a ponadto ponieważ istnieją legalne sposoby (powództwo o zapłatę, powództwo o eksmisję) uregulowania przedmiotowej sprawy, można rzec, że uchybił on szczególnemu obowiązkowi przestrzegania przepisów prawnych, a także innym obowiązkom wywiedzionym w orzeczeniach jw.

159. Immunitet sędziowski - 139

160. Czy wynagrodzenie może być uzależnione od wygranej?

1. Może tylko w takim sensie, że umowa adwokata z klientem może przewidywać dodatkowe honorarium za wygraną. Jednak nie można się umówić wyłącznie na success fee rozumiane jako odsetek od zasądzonej na rzecz klienta kwoty ani jako ryczałtowe honorarium odroczone i płatne pod warunkiem wygranej.

2. § 50 ust. 3 KEA: „Niedopuszczalne jest zawieranie przez adwokata umowy z klientem, która przewidywałaby obowiązek zapłaty honorarium za prowadzenie sprawy uzależniony wyłącznie od ostatecznego wyniku sprawy. Adwokat może zastrzec w umowie z klientem dodatkowe honorarium za pozytywny wynik sprawy”.

3. Na marginesie warto zauważyć: § 23a ust.4 KEA: każda informacja dotycząca wynagrodzenia lub sposobu jego obliczenia musi być sformułowana jednoznacznie i określać, czy zawiera, wydatki, podatki i inne opłaty.

4. Warto zwrócić uwagę na świeże orzeczenie (z dnia 28 listopada 2015 r., sygn. WSD 115/15), które szeroko mówi o tej kwestii, m.in. odnosząc się do próby omijania § 50 ust. 3 KEA przez umówienie się na wynagrodzenie ryczałtowe za prowadzenie sprawy w wysokości 50 zł w połączeniu z wynagrodzeniem dodatkowym w wysokości 15% wartości roszczenia.

161. Jak się ma siedziba zawodowa do możliwości działania w okręgu innych sądów.

1. Rozpoczęcie wykonywania zawodu adwokata musi być poprzedzone złożeniem ślubowania (art. 5), wyznaczeniem siedziby zawodowej i zawiadomieniem o tym właściwej rady adwokackiej (art. 70). Wpis na listę adwokatów nie uprawnia jeszcze do występowania w tym charakterze w postępowaniu. Niezbędne jest również uprawnienie do wykonywania zawodu adwokata, wynikające z wyznaczenia tzw. siedziby (postanowienie SA w Krakowie z 6 listopada 1996 r., II AKz 352/96, LexPolonica nr 406174, KZS 1996, nr 11-12, poz. 31).

2. Niemniej, gdy ma już siedzibę: § 1 ust. 5 obowiązującego Regulaminu wykonywania zawodu adwokata w kancelarii indywidualnej lub spółkach stanowi, że Adwokat po wyznaczeniu siedziby zawodowej wykonuje czynności na terenie całego kraju oraz za granicą, jeżeli jest to dopuszczalne według prawa miejscowego lub przewidują to umowy międzynarodowe.

162. Dłużniczka zawiadomiła, że adwokat brał udział w egzekucji z nieruchomości przeciwko niej. Oceń zachowanie.

Adwokatowi nie wolno brać udziału w czynnościach egzekucyjnych, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Zakaz ten nie odnosi się do czynności sądowych oraz czynności związanych z egzekucją z nieruchomości (§ 58 KEA). Zatem zachowanie adwokata polegające na udziale w egzekucji z nieruchomości było poprawne.

163. Czy sąd zasądza honorarium według rozporządzenia czy umowy.

Sąd zasądza honorarium adwokata według Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) – dot. stawek minimalnych oraz wysokości opłat za czynności adwokata przed organami wymiaru sprawiedliwości.

W przypadku gdy klient umówi się z adwokatem na stawkę wyższą niż określona w rozporządzeniu, a sąd zasądzi stawkę minimalną, to musi pokryć różnicę z własnego majątku.

ALE – sąd może zasądzić stawkę wyższą niż minimalną w określonych w rozporządzeniu sytuacjach - w przypadku wysokiego nakładu pracy adwokata, zawiłości sprawy itd. (§ 15 Rozporządzenia)

164. Czy adwokat może dokonywać czynności przed sądem, w okręgu izby adwokackiej, w której adwokat nie ma siedziby?

W przypadku adwokata z wyboru – nie ma ograniczenia do dokonywania czynności przed innymi sądami poza miejscem siedziby adwokata,

ALE - w przypadku adwokata z urzędu - Adwokat świadczy pomoc prawną z urzędu w okręgu sądu rejonowego, w którym wyznaczył swoją siedzibę zawodową. (art. 21 PoA)

165. Naczelny organ prokuratury i jego umiejscowienie w Konstytucji

- pytanie powtórzone (odpowiedź 117)

166. Adwokat prowadzi sprawę o ubezwłasnowolnienie staruszki, która po 3 latach umiera. Przed zakończeniem spawy, jej rodzina chce obalić testament i powołuje adwokata na świadka co do okoliczności jej poczytalności przed śmiercią. Nie zadają pytań co do ujawnienia informacji z tamtego postępowania, tylko wiadomości w jakim była stanie psychicznym, gdy adwokat z nią rozmawiał. Czy adwokat może odpowiedzieć?

Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej obejmuje nie tylko zakomunikowane adwokatowi wiadomości, lecz w ogóle wszelkie wiadomości o charakterze poufnym, uzyskane przez adwokata w bezpośrednim związku z wykonywaniem zawodu, nie wyłączając wiadomości uzyskanych dzięki osobistym obserwacjom itp. – uchw. Wydz. Wyk. NRA z 13.10.1934 r., Pal. 1935, s. 48.

Tutaj trochę inny stan faktyczny ale można wykorzystać: Złożenie przez obwinionego zeznań w charakterze świadka na okoliczność stanu zdrowia testatorki, w toku których ujawnił okoliczności, o których dowiedział się w związku z udzieleniem X porady prawnej dotyczącej testamentu stanowiło przewinienie z § 19 Zbioru Zasad – orz. SD IA w Warszawie z 17.2.2009 r., SD 37/08

167. Sąd Rejonowy w Kielcach wnosi do Izby Krakowskiej o ustanowienie pełnomocnika z urzędu dla osoby, która mieszka na stałe w Krakowie i ma problemy z poruszaniem się. Na jakiej podstawie można tak zrobić ? Czy adwokat krakowski jest obowiązany świadczyć taką pomóc? Czy ma dojeżdżać do Sądu w Kielcach? Kto mu zwróci koszty przejazdów?

Art. 22 PoA Adwokat świadczy pomoc prawną z urzędu w okręgu sądu rejonowego, w którym wyznaczył swoją siedzibę zawodową

Art. 117³ k.p.c.

§ 1. O wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego sąd zwraca się do właściwej okręgowej rady adwokackiej lub rady okręgowej izby radców prawnych.

§ 2. Właściwa okręgowa rada adwokacka lub rada okręgowej izby radców prawnych, wyznacza adwokata lub radcę prawnego niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie dwóch tygodni, zawiadamiając o tym sąd. W zawiadomieniu właściwa okręgowa rada adwokacka lub rada okręgowej izby radców prawnych wskazuje imię i nazwisko wyznaczonego adwokata lub radcy prawnego oraz jego adres do doręczeń.

118 k.p.c.

§ 4. Jeżeli adwokat lub radca prawny ustanowiony przez sąd ma podjąć czynności poza siedzibą sądu orzekającego, sąd, na uzasadniony wniosek ustanowionego adwokata lub radcy prawnego, zwróci się w razie potrzeby do właściwej okręgowej rady adwokackiej lub rady okręgowej izby radców prawnych o wyznaczenie adwokata lub radcy prawnego z innej miejscowości.

W mojej opinii sąd powinien zwrócić się do Izby Kieleckiej ze względu na to, że postępowanie toczy się w Kielcach. Co do kosztów warto zwrócić uwagę na to orzeczenie:

W dniu 30 września 2014 r. Sąd Najwyższy podjął uchwałę I KZP 15/14[1], w której stwierdził, że Złożenie przez adwokata wyznaczonego obrońcą z urzędu wniosku o wyznaczenie innego obrońcy dla dokonania czynności, jeśli należałoby jej dokonać poza siedzibą lub miejscem zamieszkania dotychczasowego obrońcy (art. 84 § 2 zd. 2 k.p.k.), i jego nieuwzględnienie nie jest warunkiem uznania wydatków, poniesionych przez obrońcę przy wykonywaniu tej czynności, za „niezbędne” w rozumieniu § 19 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r., poz. 461).

168. Organy izby adwokackiej

Art. 39 PoA: Organami izby adwokackiej są:

1) zgromadzenie izby składające się z adwokatów wykonujących zawód oraz delegatów pozostałych adwokatów;

2) okręgowa rada adwokacka;

3) sąd dyscyplinarny;

3a) rzecznik dyscyplinarny;

4) komisja rewizyjna.

169. Czy aplikant może wykonywać dodatkowe zajęcie poza tym związanym z aplikacją. Na jakich zasadach.

§ 13 Regulaminu odbywania aplikacji adwokackiej

1. Inne zajęcia aplikanta- poza zajęciami wynikającymi z odbywania aplikacji pod kierunkiem patrona w okresie aplikacji - wymagają zgody patrona i dziekana właściwej okręgowej rady adwokackiej, który zasięga opinii kierownika szkolenia. Podjęcie innego zajęcia nie może utrudniać przebiegu aplikacji, w tym szkolenia, oraz naruszać godności wykonywania zajęć aplikanta adwokackiego.

2. Aplikant obowiązany jest powiadamiać dziekana okręgowej rady adwokackiej o każdej zmianie dotyczącej istotnych warunków wykonywania innego zajęcia.

3. Podjęcie innego zajęcia bez uzyskania zgody, o której mowa w ust. 1 lub brak powiadomienia o zmianach dotyczących wykonywania tego zajęcia może być podstawą wszczęcia przeciwko aplikantowi postępowania dyscyplinarnego.

4. Wymóg uzyskania zgody, o której mowa w ust. 1, nie dotyczy pracowników naukowych i naukowo dydaktycznych w zakresie zajęć wykonywanych przez nich w tym charakterze. Rozpoczęcie wykonywania tych zajęć i zaprzestanie ich wykonywania wymaga pisemnego powiadomienia dziekana właściwej rady adwokackiej.

170. Tryb powoływania sędziów - Art. 55 ustawy i ustroju sądów powszechnych. Sędziów sądów powszechnych powołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa, w terminie miesiąca od dnia przesłania tego wniosku. (art. 55 § 1).

TRYB:

1. dokonanie przez Ministra Sprawiedliwości obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" o stanowisku sędziowskim

2. zgłaszanie kandydatur w terminie 30 dni od dnia obwieszczenia – może zgłosić każdy, kto spełnia warunki do objęcia stanowiska sędziego powszechnego

3. Kandydaturę na wolne stanowisko sędziego sądu rejonowego zgłasza się prezesowi właściwego sądu okręgowego, zaś na wolne stanowisko sędziego sądu okręgowego oraz na wolne stanowisko sędziego sądu apelacyjnego - prezesowi sądu apelacyjnego. (art. 57ab)

4. kandydaci do zgłoszenia załączają dokumenty umożliwiające dokonanie oceny – w przypadku sędziów wykaz sygnatur akt spraw w których orzekali, prokuratorów – spraw w których prowadzili lub nadzorowali postępowanie przygotowawcze, adwokatów lub radców – wykaz sygnatur akt spraw w których występowali w charakterze zastępcy procesowego, profesora lub dr hab. nauk prawnych -wykaz publikacji wraz z opiniami recenzentów, itd. (myślę, że tak szczegółowo nie trzeba znać)

5. Badanie warunków formalnych zgłoszenia – dokonuje prezes właściwego sądu

6. Prezes sądu, któremu złożono kartę zgłoszenia, po stwierdzeniu spełniania przez kandydata warunków oraz wymogów formalnych zgłoszenia, zarządza, w terminie nie dłuższym niż siedem dni od dnia zgłoszenia, dokonanie oceny kwalifikacji kandydata przez wyznaczonego sędziego.

7. Ocena kwalifikacji – kryteria różne dla różnych zawodów, ale ogóle badanie jakości, rzetelności, terminowości + uwzględnia się predyspozycje osobowościowe kandydata do zawodu sędziego oraz przestrzeganie zasad etyki wykonywanego zawodu.

8. opiniowanie kandydatur na posiedzeniu zgromadzenia ogólnego sędziów apelacji albo zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu – zgromadzenie opiniuje w drodze głosowania

9. Prezes właściwego sądu przedstawia Krajowej Radzie Sądownictwa za pośrednictwem systemu teleinformatycznego zaopiniowane kandydatury wraz z oceną kwalifikacji i opinią właściwego kolegium sądu

10. Krajowa Rada Sądownictwa rozpatruje kandydatury na stanowiska sędziów sądów powszechnych, w trybie określonym w odrębnej ustawie.

171. Referendarze sądowi

Referendarze sądowi i starsi referendarze sądowi zatrudniani są w sądach rejonowych i okręgowych do wykonywania określonych w ustawach czynności należących do sądów w zakresie ochrony prawnej (art. 147 usp). Na stanowisko referendarza sądowego może być mianowany ten, kto:

1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

2) jest nieskazitelnego charakteru;

3)ukończył wyższe studia prawnicze w Polsce i uzyskał tytuł magistra prawa lub zagraniczne uznane w Polsce;

4) ukończył 24 lata;

5) zdał egzamin sędziowski, prokuratorski, notarialny, adwokacki lub radcowski.

Nabór kandydatów organizuje się w drodze konkursu, który ma na celu wyłonienie kandydata o największej wiedzy i najwyższych umiejętnościach, predyspozycjach i zdolnościach ogólnych, niezbędnych do wykonywania obowiązków referendarza.

Na stanowisko starszego referendarza sądowego może być mianowany referendarz, który zajmował stanowisko referendarza sądowego przez co najmniej dziesięć lat, nie był karany za przewinienia dyscyplinarne i uzyskiwał pozytywne okresowe oceny.

Stosunek pracy z referendarzem nawiązuje się na podstawie mianowania, z dniem określonym w akcie mianowania. Referendarza mianuje i rozwiązuje z nim stosunek pracy prezes sądu apelacyjnego. Przed podjęciem pracy referendarz sądowy składa ślubowanie wobec prezesa sądu okręgowego (art. 150 usp).

W zakresie wykonywanych obowiązków referendarz jest niezależny co do treści wydawanych orzeczeń i zarządzeń określonych w ustawach (art. 151 usp).

Za naruszenie swoich obowiązków, w tym za oczywistą i rażącą obrazę przepisów prawa i uchybienie godności stanowiska, referendarz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną. Nowe stanowiska referendarza sądowego przydziela poszczególnym sądom Minister Sprawiedliwości, mając na względzie racjonalne wykorzystanie kadr sądownictwa powszechnego i potrzeby wynikające z obciążenia zadaniami poszczególnych sądów.

172. Kary dyscyplinarne sędziów – Art. 109 usp

1) upomnienie;

2) nagana;

3) usunięcie z zajmowanej funkcji;

4) przeniesienie na inne miejsce służbowe;

5) złożenie sędziego z urzędu --> utrata możliwości ponownego powołania ukaranego do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim.

Sąd może podać prawomocne orzeczenie dyscyplinarne do wiadomości publicznej. W przypadku kary z pkt 3 lub 4 pociąga za sobą pozbawienie możliwości awansowania na wyższe stanowisko sędziowskie przez okres pięciu lat, niemożność udziału w tym okresie w kolegium sądu, orzekania w sądzie dyscyplinarnym oraz uzyskania utraconej funkcji.

W przypadku przewinienia dyscyplinarnego lub wykroczenia mniejszej wagi, sąd dyscyplinarny może odstąpić od wymierzenia kary.

173. Postępowanie dyscyplinarne sędziów

- za przewinienia służbowe, w tym za oczywistą i rażącą obrazę przepisów prawa i uchybienia godności urzędu (przewinienia dyscyplinarne), sędzia odpowiada dyscyplinarnie. Sędzia odpowiada dyscyplinarnie także za swoje postępowanie przed objęciem stanowiska, jeżeli przez nie uchybił obowiązkowi piastowanego wówczas urzędu państwowego lub okazał się niegodnym urzędu sędziego.

- po upływie trzech lat od chwili czynu nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego, jeżeli postepowanie było wszczęte przed upływem tego terminu to przedawnienie dyscyplinarne następuje z upływem pięciu lat od chwili czynu.

- sądy dyscyplinarne: I instancja sądy apelacyjne, II instancja Sąd Najwyższy

- co do zasady właściwy miejscowo jest sąd dyscyplinarny, w okręgu którego pełni służbę sędzia objęty postępowaniem.

- sądy orzekają w składzie trzech sędziów, do orzekania uprawnieni wszyscy sędziowie danego sądu dyscyplinarnego, z wyjątkiem prezesa sądu, wiceprezesów sądu oraz rzecznika dyscyplinarnego.

- skład wyznacza się w drodze losowania, z listy wszystkich sędziów danego sądu, z tym że w składzie sądu zasiada przynajmniej jeden sędzia stale orzekający w sprawach karnych.

- rzecznik dyscyplinarny – wykonuje czynności w sprawach dot. sędziów sądów apelacyjnych oraz prezesów i wiceprezesów sądów okręgowych, w pozostałych sprawach może działać zastępca rzecznika

- Rzecznika dyscyplinarnego wybiera, spośród kandydatów zgłoszonych przez zgromadzenia ogólne sędziów apelacji, Krajowa Rada Sądownictwa. Rzecznik dyscyplinarny działa przy Krajowej Radzie Sądownictwa. Kadencja rzecznika dyscyplinarnego trwa cztery lata.

- Zastępców rzecznika dyscyplinarnego wybierają dla każdej apelacji kolegia sądów apelacyjnych, a dla każdego okręgu kolegia sądów okręgowych spośród sędziów danego sądu,

- I etap – postępowanie wyjaśniające prowadzone z własnej inicjatywy rzecznika lub na żądanie organu, II etap – jeżeli zachodzą podstawy – rzecznik wszczyna postępowanie dyscyplinarne i przedstawia zarzuty na piśmie, sędzia może przedłożyć wyjaśnienia na piśmie,

- Jeżeli przewinienie zawiera znamiona przestępstwa, sąd dyscyplinarny z urzędu rozpoznaje sprawę w zakresie zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej

- Od wydanych w pierwszej instancji wyroków sądu dyscyplinarnego oraz postanowień i zarządzeń zamykających drogę do wydania wyroku przysługuje odwołanie obwinionemu i rzecznikowi dyscyplinarnemu, a także Krajowej Radzie Sądownictwa i Ministrowi Sprawiedliwości.

- Od wyroku sądu dyscyplinarnego drugiej instancji kasacja nie przysługuje.

174. Czy można zawrzeć umowę z klientem, ustalając, ze przy wygraniu sprawy otrzymamy dodatkowo 25% honorarium. Co jeżeli się przegra? Jak się ma to do kosztów orzekanych przez sąd?

§ 50 Ust. 3 ZEA

Niedopuszczalne jest zawieranie przez adwokata umowy z klientem, która przewidywałaby obowiązek zapłaty honorarium za prowadzenie sprawy uzależniony wyłącznie od ostatecznego wyniku sprawy. Adwokat może zastrzec w umowie z klientem dodatkowe honorarium za pozytywny wynik sprawy.

Z komentarza Naumanna:

Od momentu, od którego adwokat bezpośrednio utożsamia swój własny, osobisty interes w korzystnym dla siebie samego zakończeniu sprawy, traci swój podstawowy atrybut zawodowy warunkujący prawidłową pracę: mianowicie niezależność. Adwokat uzależniony określoną wizją i osobistym pragnieniem wygrania sprawy, przestaje de facto pracować na rzecz klienta, a zaczyna pracować dla siebie. Taka optyka stwarza niesłychane niebezpieczeństwo popełnienia błędów, które odbiją się na interesie klienta, a więc adwokat zamiast pomagać zacznie szkodzić mocodawcy. Tego rodzaju obrót sprawy jest sprzeczny z istotą zawodu adwokackiego. Ustalanie wynagrodzenia przy zastosowaniu pactum de quota litis jest niedopuszczalne z uwagi na zakaz zawarty w § 50 ust. 3. Jednak w perspektywie deontologicznej tego rodzaju umowa narusza również zasady wynikające z § 6 i 43 Zbioru Zasad, z którymi pozostaje w elementarnej sprzeczności.

Nowela 2011 wprowadziła do brzmienia zasady § 50 postanowienie (ust. 3 zd. 2), na podstawie którego możliwe jest włączenie do umowy dotyczącej adwokackiego honorarium klauzuli przewidującej dodatkowe wynagrodzenie w razie zakończenia sprawy w sposób zgodny z oczekiwaniami klienta. Taki element honorarium określa się mianem wynagrodzenia od sukcesu (success fee), które jest rozpowszechnione zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. Rozwiązanie to ma dodatkowo motywować adwokata do starannego i gorliwego prowadzenia sprawy. Jeżeli mimo wysiłków sprawa nie zakończy się pozytywnie, adwokat nie otrzymuje dodatkowego wynagrodzenia. (…) Jeśli chodzi o zasadę ustalania wynagrodzenia za sukces, to krytyka jest skierowana nie przeciwko samemu rozwiązaniu, ile raczej nieograniczonej wysokości tego rodzaju "premii".

Jeżeli chodzi o sposób ustalania wynagrodzenia od sukcesu, to coraz bardziej rozpowszechnione staje się wyliczenie jego sumy odpowiednim ułamkiem kwoty, jaką w rezultacie wygrania sporu otrzymuje klient. Aby nie popaść w zarzut stosowania systemu pactum de quota litis, właściwym wydaje się wyrażanie success fee nie w formie procentu od uzyskanej w wyniku procesu sumy, lecz w postaci określonej kwoty, którą klient uiści adwokatowi – bez wnikania w źródło, z którego klient ją zaczerpnie (tzn. z wygranej w procesie sumy, czy też z posiadanych wcześniej zasobów). Sprawa jest łatwiejsza, gdy spór nie dotyczył kwot pieniężnych a rzeczy, ponieważ w takim przypadku honorarium wyrażone w pieniądzu będzie oderwane od materialnego substratu wygranej.

175. Adwokat jako wolny zawód – co to znaczy

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 19 października 1999 r. (sygn. akt SK 4/99) wskazał, że w odniesieniu do wolnych zawodów treścią wolności wykonywania zawodu jest stworzenie sytuacji prawnej, w której: po pierwsze, każdy mieć będzie swobodny dostęp do wykonywania zawodu, warunkowany tylko talentami i kwalifikacjami; po drugie, mieć będzie następnie rzeczywistą możliwość wykonywania swojego zawodu oraz – po trzecie, nie będzie przy wykonywaniu zawodu poddany rygorom podporządkowania, które charakteryzują świadczenie pracy.

Ponadto za cechy wykonywania wolnego zawodu (w tym zawodu adwokata) wskazuje się:

- wysokie kwalifikacje i kompetencje zawodowe poparte przygotowaniem praktycznym,

- czynności zawodowe wykonywane osobiście,

- szczególną więź o charakterze osobistym między wykonawcą a odbiorcą świadczenia opartą na zaufaniu a nie tylko na wiedzy i kompetencjach -> relacja adwokata z klientem

- wysoki poziom moralny wykonawcy, wynikający z etosu zawodowego,

- samodzielność i niezależność w podejmowaniu decyzji,

- osobistą odpowiedzialność za należyte wykonanie świadczenia (zarówno materialną, jak i korporacyjną).

176. Czy można przyjąć pełnomocnictwo od Y w sprawie o zapłatę przeciwko Z, jeśli Y był wcześniej naszym przeciwnikiem w sprawie o rozwód, którą prowadziliśmy na rzecz X, jakie warunki podjęcia takiej reprezentacji, co adwokat musi najpierw ustalić, czy fakt iż upłynęło 5 lat od sprawy rozwodowej ma jakieś znaczenie?

§ 22 ZEA:

1. Adwokatowi nie wolno podjąć się prowadzenia sprawy ani udzielić pomocy prawnej, jeżeli:

a) udzielił wcześniej pomocy prawnej stronie przeciwnej w tej samej sprawie lub w sprawie z nią związanej;

b) brał udział w tej sprawie, wykonując funkcję publiczną;

c) osoba, przeciwko której ma prowadzić sprawę, jest jego klientem, choćby w innej sprawie;

d) adwokat, będący dla niego osobą bliską, prowadzi sprawę lub udzielił on już pomocy prawnej stronie przeciwnej w tej samej sprawie lub w sprawie z nią związanej.

Nie ma tutaj „konfliktu interesów” o którym mowa w § 22 ZEA – po pierwsze sprawy nie są ze sobą powiązane, po drugie adwokat ma wystąpić przeciwko osobie, która nie była stroną poprzedniego procesu i co do której nie posiada on żadnej wiedzy, która mogłaby zostać wykorzystana w tym procesie.

zob. Komentarz Naumanna:

"Legislacyjne znamię zasady mówiące o sprawie związanej (ze sprawą aktualnie prowadzoną) jest źródłem wielu wątpliwości, które niestety nie mogą być w sposób jednoznaczny rozwiane". Należy tu przyjąć nie tyle związek przedmiotowy (np. sprawa o podział majątku dorobkowego następująca po orzeczeniu rozwodu, sprawa o wykonanie zapisu po uprzednim stwierdzeniu nabycia spadku, sprawa o odszkodowanie przeciwko byłemu oskarżonemu, którego adwokat był obrońcą i wiele innych), ale jako element przesądzający winno się brać pod uwagę aspekt wiedzy adwokata, jaką nabył, prowadząc daną sprawę.

Adwokat, wobec którego formułowane jest zapytanie, nie powinien mieć dylematu i winien podjąć się prowadzenia sprawy powierzanej przez niegdysiejszego przeciwnika, jeżeli ta (nowa) sprawa:

a) nie jest sprawą, w której udzielił pomocy prawnej stronie przeciwnej;

b) nie jest sprawą związaną z tą sprawą, w której uprzednio udzielił pomocy prawnej;

c) nie jest sprawą, w której przeciwnikiem będzie obecny klient adwokata, choćby w innej, zupełnie niezwiązanej sprawie (ze sprawą, która miałaby być przedmiotem aktualnego powierzenia).

A zatem, jeżeli adwokat prowadził sprawę klientowi X przeciwko stronie Y, która definitywnie uległa zakończeniu, a stosunek umocowania ustał, a następnie do tego samego adwokata zgłasza się strona Y ze zleceniem prowadzenia sprawy przeciwko Z, a sprawa ta pozostaje bez związku z interesami klienta X, to nie ma żadnych przeszkód do przyjęcia i do prowadzenia sprawy z umocowania Y. Zasada ta odczytana a contrario powoduje, że adwokat obowiązany jest odmówić przyjęcia sprawy od klienta Y.

177. Czy sąsiedzi pokrzywdzonego mogą wziąć udział w postępowaniu dyscyplinarnym adwokata na rozprawie?

Art. 95a PoA: Rozprawa przed sądem dyscyplinarnym jest jawna, chyba że jawność rozprawy zagraża ujawnieniu tajemnicy adwokackiej albo zachodzą inne wymagane przepisami prawa przyczyny wyłączenia jawności.

Jeżeli zatem w konkretnym przypadku nie zachodzą przesłanki wyłączenia jawności rozprawy, udział osób trzecich w rozprawie jest dozwolony.

178. Urlop dziekański aplikanta adwokackiego – kto udziela, na ile, jakie warunki, czy wlicza się do okresu aplikacji

§ 7 Regulaminu odbywania aplikacji adwokackiej

Z ważnych powodów, na wniosek aplikanta, dziekan okręgowej rady adwokackiej może udzielić zgody na przerwę w zajęciach przewidzianych programem aplikacji na okres nieprzekraczający łącznie 2 lat szkoleniowych (urlop dziekański). Warunkiem uwzględnienia wniosku jest uzyskanie wcześniejszej opinii kierownika szkolenia.

Okres urlopu dziekańskiego nie zalicza się do ustawowego czasu trwania aplikacji. Początek urlopu dziekańskiego musi przypadać na początek roku szkoleniowego i kończyć się wraz z rokiem szkoleniowym. W czasie urlopu dziekańskiego aplikant nie może wykonywać czynności przewidzianych w § 2 ust.3 oraz w jakiejkolwiek formie uczestniczyć w szkoleniu w tym przystępować do kolokwiów czy sprawdzianów.

179. Staż zagraniczny dla aplikanta adwokackiego - kto udziela, na ile, jakie warunki, czy wlicza się do okresu aplikacji

§ 8 Regulaminu odbywania aplikacji adwokackiej

1. Okręgowa rada adwokacka może udzielić zezwolenia na odbycie stażu zagranicznego nie dłuższego niż 12 miesięcy po pierwszym roku aplikacji. W uzasadnionych wypadkach okręgowa rada adwokacka może udzielić zezwolenia aplikantowi w ciągu pierwszego roku aplikacji.

2. Wniosek aplikanta powinien zawierać udokumentowane dane o organizatorze, programie i czasie trwania stażu oraz załączoną do niego opinię kierownika szkolenia.

3. Dziekan okręgowej rady adwokackiej może zaliczyć aplikantowi adwokackiemu do ustawowego okresu aplikacji staż zagraniczny nie przekraczający 3 miesięcy. Zaliczenia dokonuje się po przedłożeniu przez aplikanta zaświadczenia o odbyciu stażu zgodnie z jego programem oraz po przedłożeniu przez aplikanta pisemnego sprawozdania z przebiegu stażu i czynności wykonywanych w ramach jego trwania.

4. Staż zagraniczny dłuższy niż 3 miesiące, nie dłuższy jednak niż 12 miesięcy, może być zaliczony do ustawowego okresu aplikacji przez okręgową radę adwokacką. Zaliczenia dokonuje się po przedłożeniu przez aplikanta zaświadczenia o odbyciu stażu zgodnie z jego

programem oraz po przedłożeniu przez aplikanta pisemnego sprawozdania z przebiegu stażu i czynności wykonywanych w ramach jego trwania.

5. Odbywanie stażu podlegającego zaliczeniu do czasu trwania aplikacji, nie zwalnia aplikanta ze złożenia obowiązkowych sprawdzianów i kolokwiów w terminach wyznaczonych dla danego rocznika. Inne sprawdziany obowiązkowe, wynikające z planu szkolenia, aplikant odbywający staż zagraniczny może zaliczyć w terminach uzgodnionych z kierownikiem szkolenia, nie później jednak, niż przed kolokwium w danym roku szkoleniowym.

6. Aplikant uiszcza opłatę roczną i składkę roczną w czasie, w którym odbywa staż zagraniczny.

180. Odpowiedzialność prokuratora za przestępstwa i wykroczenia

Art. 135 i następne Prawa o prokuraturze

Odp. karna:

- Prokurator oraz Prokurator Generalny nie może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej ani tymczasowo aresztowany bez zezwolenia sądu dyscyplinarnego, a zatrzymany – bez zgody przełożonego dyscyplinarnego. Nie dotyczy to zatrzymania na gorącym uczynku popełnienia przestępstwa. Do czasu wydania zezwolenia na pociągnięcie prokuratora albo Prokuratora Generalnego do odpowiedzialności karnej wolno przedsięwziąć tylko czynności niecierpiące zwłoki, zawiadamiając o tym niezwłocznie prokuratora przełożonego. W przypadku Prokuratora Generalnego zawiadamia się Prezesa Rady Ministrów.

- Wniosek o zezwolenie na pociągnięcie prokuratora do odpowiedzialności karnej, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, sporządza i podpisuje pełnomocnik będący adwokatem albo radcą prawnym

- uchwałę zezwalającą na pociągnięcie prokuratora do odpowiedzialności karnej wydaje sąd dyscyplinarny

- Postępowanie przygotowawcze przeciwko prokuratorowi wszczyna i prowadzi wyłącznie prokurator. Odp. dyscyplinarna:

- Za przewinienia służbowe, w tym za oczywistą i rażącą obrazę przepisów prawa i uchybienia godności urzędu,

- Za nadużycie wolności słowa przy wykonywaniu obowiązków służbowych, stanowiące ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę strony, jej pełnomocnika lub obrońcy, kuratora, świadka, biegłego lub tłumacza,

- Za wykroczenie ALE prokurator może wyrazić zgodę na pociągnięcie go do odpowiedzialności karnej za wykroczenia (wtedy wyłączona jest odpowiedzialność dyscyplinarna)

181. Reforma Gosiewskiego – Nowelizacja ustawy z dnia 30 czerwca 2005 roku

- nagonka na adwokaturę pod hasłami szerszego otwarcia zawodu,

- zastrzeżenia środowiska co do konstytucyjności wprowadzonych zmian

- z obowiązku odbywania aplikacji została zwolniona liczna grupa absolwentów prawa –wymóg wpisu na listę – zatrudnienie na umowie o pracę (także na umowie zlecenia i os. Prowadzące własną działalność gospodarczą ) na stanowiskach związanych ze stosowaniem lub tworzeniem prawa przez co najmniej 5 lat i złożenie egzaminu adwokackiego

- wyłączenie spod uprawnień samorządu adwokackiego rekrutacji na aplikację adwokacką, od tej pory za przebieg egzaminu odpowiadały komisje egzaminacyjne przy Ministrze Sprawiedliwości, pytania opracowywane przez zespół konkursowy powoływany przez Ministra,

- sam egzamin adwokacki także został wyłączony spod kompetencji rad adwokackich,

- nowelizacji zezwoliła na zatrudnianie aplikantów przez patronów,

- aplikacja uznana za płatną

- cel: zmniejszenie uprawnień samorządu adwokackiego,

182. Upomnienie a ostrzeżenie dziekańskie

Upomnienie dziekańskie: (Art. 85 PoA) Dziekan okręgowej rady adwokackiej, na wniosek rzecznika dyscyplinarnego, może poprzestać na udzieleniu upomnienia dziekańskiego adwokatowi lub aplikantowi adwokackiemu jeżeli przewinienie dyscyplinarne jest mniejszej wagi albo w świetle okoliczności sprawy będzie to wystarczającym środkiem dyscyplinującym adwokata lub aplikanta adwokackiego bez potrzeby wymierzenia kary dyscyplinarnej. Rzecznik dyscyplinarny może wystąpić z wnioskiem po uprawomocnieniu się postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego albo o umorzeniu tego postępowania.

Udzielając upomnienia dziekańskiego, dziekan może jednocześnie zobowiązać adwokata lub aplikanta adwokackiego do przeproszenia pokrzywdzonego lub do innego stosownego postępowania.

Adwokatowi lub aplikantowi adwokackiemu służy prawo odwołania od upomnienia dziekańskiego do właściwego sądu dyscyplinarnego w terminie 7 dni od udzielenia upomnienia.

Ostrzeżenie dziekańskie: art. 48 ust. 3 PoA: Dziekan może udzielić adwokatowi lub aplikantowi adwokackiemu ostrzeżenia za dopuszczenie się uchybienia mniejszej wagi. Decyzja dziekana podlega zaskarżeniu do okręgowej rady adwokackiej. (to nie jest kara dyscyplinarna!!!!)

Upomnienie [z art. 81 PoA] stanowi karę dyscyplinarną, jest orzekane przez Sąd dyscyplinarny a nie Dziekana, można odwołać się od tej kary do WSD, przysługuje kasacja.

183. Wymień adwokatów, którzy zasłynęli z działalności politycznej i twórczej.

Andrzej Rozmarynowicz – żołnierz AK, należał do KEDYWu, zasiadał w NRA, pełnił funkcję doradcy Karola Wojtyły, pełnomocnik rodziny Stanisława Pyjasa, 80te - działacz Solidarności, COIU Solidarności, współzałożyciel Klubu Inteligencji Katolickiej w Krakowie

Edward Wende - bronił działaczy politycznych, m.in. Bronisława Geremka i Klemensa Szaniawskiego. Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych zabójców ks. J. Popiełuszki [PROCES TORUŃSKI]. Sędzia Trybunału Stanu. Pełnił funkcje senatora, przewodniczył Komisji Spraw Zagranicznych, poseł III kadencji.

Władysław Siła Nowicki - działacz polityczny, działacz opozycji w PRL, uczestnik wojny obronnej Polski w 1939, żołnierz Armii Krajowej oraz Zrzeszenia "Wolność i Niepodległość", współpracownik KOR, sędzia Trybunału Stanu w latach 1992–1993. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu.

Józef Wybicki - twórca słów hymnu

Jan Brzechwa – autor literatury dziecięcej

184. Adwokat jechał w stanie nietrzeźwości, opisz jak będzie wyglądać postępowanie dyscyplinarne.

Orzeczenie WSD z dnia 10 listopada 2007 r., WSD 39/07: „Prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości, jak również spowodowanie wypadku drogowego przez kierowcę będącego w stanie nietrzeźwości, który jest adwokatem stanowią przewinienie dyscyplinarne z § 4 Zbioru Zasad.”

Jazda w stanie nietrzeźwości powoduje odpowiedzialność dyscyplinarną na płaszczyźnie sprzeczności z prawem oraz sprzeczności z zasadami etyki i godności zawodu, równocześnie dają także podstawę do odpowiedzialności karnej.

W sytuacji gdy jeden czyn wyczerpuje znamiona deliktu dyscyplinarnego i karnego to postępowanie dyscyplinarne toczy się niezależnie od post. Karnego ale może zostać zawieszone do czasu zakończenia postępowania karnego.

Wyrok sądu powszechnego skazujący sędziego za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości niemal zawsze oznacza najsurowszą karę w postępowaniu dyscyplinarnym – złożenie z urzędu. (tak Wiesław Kozielewicz, sędzia SN)

185. W trakcie toczącego się postępowania klient nie wpłacił na opinię biegłego, sąd wezwał do zapłaty pod rygorem pominięcia dowodu. Co ma zrobić adwokat.

§ 55 ust. 2 ZEA

Adwokat nie jest zobowiązany do ponoszenia w prowadzonej sprawie wydatków, np. opłat sądowych lub kosztów przejazdu do innej miejscowości, jeżeli klient, wezwany należycie, nie wpłacił w terminie wymaganej kwoty.

Z komentarza Neumana:

Zalecanym sposobem postępowania jest odpowiednio wczesne poinformowanie go [klienta] i ustalenie sprawnej obsługi wpłaty należnych opłat. Sposobem najbezpieczniejszym jest przyjęcie należności na rachunek depozytowy, z którego adwokat będzie mógł dokonać wpłaty w sposób pozostający pod całkowitą własną kontrolą. (…) Kierując się interesem klienta, względnie mając na celu chęć uniknięcia kłopotów, wielu adwokatów decyduje się na wyłożenie należności za klienta i przedstawienie mu jej do rozliczenia. W zdecydowanej liczbie takich przypadków nie dochodzi do nieporozumień i wyłożony wydatek jest przez klienta niezwłocznie rekompensowany. Na takie podejście należy w omawianych przypadkach liczyć, wpisując jednocześnie w ryzyko zawodowe podejście do sprawy przez klientów niesolidnych. Jeżeli taki klient odmówi zwrotu wyłożonych przez adwokata kwot, wówczas adwokatowi pozostanie już tylko rozstrzygnąć dylemat, czy pozwać klienta o zapłatę na drogę sądową, czy też wpisać wydatek we własne straty.

186. Rzecznik dyscyplinarny a prezes sądu [dyscyplinarnego]

Organy o innym charakterze i kompetencjach: Rzecznik pełni w postępowaniu dyscyplinarnym funkcje oskarżyciela, zaś prezes SD jest członkiem sądu, kierującym i nadzorującym jego pracę.

ALE powoływani są w ten sam sposób tj. przez wybór Zgromadzenia Izby Adwokackiej, zmiana od 2014 roku (Dz.U. z 2014 r. poz. 1778)– wcześniej rzecznik wybierany był przez ORA, ale obecny stan miał wzmocnić jego niezależność.

187. Ławnik postępowanie cywilne i karne

Niezawodowy członek składu orzekającego (sądu), stanowiący czynnik społeczny w wymiarze sprawiedliwości. Udział czynnika społecznego w wymiarze sprawiedliwości został zapisany w art. 182. Konstytucji.

W sprawach cywilnych dwaj ławnicy pod przewodnictwem zawodowego sędziego rozpoznają sprawy z zakresu prawa pracy oraz część spraw wynikających ze stosunków rodzinnych.

W procesie karnym sąd okręgowy w sprawach o zbrodnie orzeka w składzie dwóch ławników i sędziego, a w sprawach o przestępstwa zagrożone karą dożywotniego pozbawienia wolności - w składzie dwóch sędziów i trzech ławników. Składy z udziałem ławników rozpoznają sprawy tylko w I instancji.

W zakresie orzekania ławnik posiada większość prerogatyw sędziego: jest niezawisły, podlega tylko Konstytucji i ustawom, a jego głos w naradzie i głosowaniu nad wyrokiem ma taką samą wagę jak głos sędziego zawodowego. Ławnik nie może jednakże przewodniczyć rozprawie sądowej, a ponadto nie musi uzasadniać zdania odrębnego, jeżeli takie złożył.

Art. 158 § 1 usp. Ławnikiem może być wybrany ten, kto:

1) posiada obywatelstwo polskie i korzysta z pełni praw cywilnych i obywatelskich;

2) jest nieskazitelnego charakteru;

3) ukończył 30 lat;

4) jest zatrudniony, prowadzi działalność gospodarczą lub mieszka w miejscu kandydowania co najmniej od roku;

5) nie przekroczył 70 lat;

6) jest zdolny, ze względu na stan zdrowia, do pełnienia obowiązków ławnika;

7) posiada co najmniej wykształcenie średnie.

+ Do orzekania w sprawach z zakresu prawa pracy ławnikiem powinna być wybrana osoba wykazująca szczególną znajomość spraw pracowniczych (§3)

Ale - Ławnikami nie mogą być:

1) osoby zatrudnione w sądach powszechnych i innych sądach oraz w prokuraturze;

2) osoby wchodzące w skład organów, od których orzeczenia można żądać skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego;

3) funkcjonariusze Policji oraz inne osoby zajmujące stanowiska związane ze ściganiem przestępstw i wykroczeń;

4) adwokaci i aplikanci adwokaccy;

5) radcy prawni i aplikanci radcowscy;

6) duchowni;

7) żołnierze w czynnej służbie wojskowej;

8) funkcjonariusze Służby Więziennej;

9) radni gminy, powiatu i województwa.

Powoływanie i opiniowanie ławników:

Ławnicy do sądów okręgowych i sądów rejonowych wybierani są w głosowaniu tajnym przez rady gmin spośród kandydatów zgłoszonych przez Prezesa sądu, stowarzyszenia, związki zawodowe oraz co najmniej 50 obywateli stale mieszkających na danym terenie (tj. obszarze objętym właściwością danego sądu) i mających czynne prawo wyborcze. Przed przystąpieniem do wyborów rada gminy powołuje zespół, który przedstawia na sesji rady gminy swoją opinię o zgłoszonych kandydatach.

Prezes sądu wręcza ławnikom zawiadomienie o wyborze i odbiera od nich ślubowanie według roty ustalonej dla sędziów, z odpowiednią zmianą. Po odebraniu ślubowania prezes sądu wpisuje ławnika na listę ławników, którzy mogą być wyznaczani do orzekania. Kadencja ławników sądów okręgowych i rejonowych trwa cztery lata kalendarzowe następujące po roku, w którym dokonano wyborów, jednak mandat ławnika wybranego dodatkowo wygasa z upływem kadencji ogółu ławników.

188. Powoływanie i opiniowanie prokuratorów i prokuratorów wojskowych

Art. 74 i następne ustawy Prawo o prokuraturze

- Prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury na stanowisko prokuratorskie powołuje Prokurator Generalny na wniosek Prokuratora Krajowego. Przed powołaniem Prokurator Generalny może zasięgnąć opinii właściwego kolegium prokuratury o kandydacie na stanowisko prokuratorskie.

- Prokurator Krajowy, po zasięgnięciu opinii Prokuratora Generalnego, przydziela nowe stanowiska prokuratorskie i asesorskie poszczególnym jednostkom organizacyjnym prokuratury, mając na względzie racjonalne wykorzystanie kadr prokuratury.

- Prokurator Generalny obwieszcza o wolnym stanowisku prokuratora prokuratury rejonowej w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

- zgłaszanie kandydatur na wolne stanowisko w terminie miesiąca od obwieszczenia + wykaz prowadzonych spraw (tak jak przy powołaniu sędziów)

-sprawdzanie braków formalnych

- ocena kwalifikacji kandydata – dokonuje wizytator

- prokurator okręgowy przedstawia jego kandydatury kolegium prokuratury okręgowej wraz z oceną kwalifikacji sporządzoną przez wizytatora prokuratury okręgowej.

- prokurator okręgowy przedstawia Prokuratorowi Krajowemu kandydatury pozytywnie zaopiniowane przez kolegium prokuratury okręgowej wraz z opinią kolegium i oceną kwalifikacji sporządzoną przez wizytatora prokuratury okręgowej.

- Stosunek służbowy prokuratora nawiązuje się z chwilą doręczenia zawiadomienia o powołaniu.

189. Organy zespołu adwokackiego

Art. 30 Organami zespołu adwokackiego są:

1) zebranie zespołu;

2) kierownik zespołu;

3) komisja rewizyjna w zespołach liczących więcej niż 12 członków, a w zespołach mniejszych, jeżeli zostanie ona powołana uchwałą zebrania zespołu.

190. Kadencyjność organów adwokatury i izb adwokackich

Kadencja organów adwokatury, organów izb adwokackich i zespołów adwokackich trwa cztery lata, jednakże są one obowiązane działać do czasu ukonstytuowania się nowo wybranych organów.

191. Adwokat X przeciwko któremu prowadzone jest postępowanie dyscyplinarne udziela pełnomocnictwa adwokatowi Y, który wyjeżdża w tym czasie na urlop. Czy adwokat Y może udzielić upoważnienia aplikantowi adwokackiemu? Czy jest różnica, gdyby postępowanie toczyło się przeciwko aplikantowi adwokackiemu?

Aplikant adwokacki nie może być obrońcą w sprawach dyscyplinarnych.

Art. 94. Obwiniony ma prawo do ustanowienia obrońcy, którym może być wyłącznie adwokat lub radca prawny.

192. Adwokat wypowiedział pełnomocnictwo, klient żąda przesłania wszystkich dokumentów pocztą. Adwokat proponuje spotkanie w kancelarii i wydanie dokumentów za pokwitowaniem. Oceń.

Zachowanie adwokata należy ocenić jako słuszne, gdyż nie jest on obowiązany do ponoszenia kosztów związanych z przesyłaniem akt - to jest wyłącznie fanaberia klienta. Może on przecież odebrać dokumenty w Kancelarii, a co do pokwitowania - jest to bardzo dobry pomysł, gdyż w ten sposób adwokat zabezpiecza się przed ewentualnym zarzutem, że nie wydał wszystkich dokumentów.

193. Jak adwokatura uczestniczy w procesie naboru aplikantów oraz egzaminie adwokackim

Art. 75 1. Nabór na aplikację adwokacką przeprowadza się w drodze egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką, zwanego dalej „egzaminem wstępnym”.

2. Aplikantem adwokackim może być osoba, która spełnia warunki określone w art. 65 pkt 1-3 i uzyskała pozytywną ocenę z egzaminu wstępnego.

3. Wpis na listę aplikantów adwokackich następuje na podstawie uchwały okręgowej rady adwokackiej właściwej ze względu na miejsce złożenia zgłoszenia, o którym mowa w art. 75c ust. 2. Uzyskanie przez kandydata pozytywnego wyniku z egzaminu wstępnego uprawnia go do złożenia wniosku o wpis na listę aplikantów adwokackich w ciągu 2 lat od dnia doręczenia uchwały o wyniku egzaminu wstępnego.

4. Nie można odmówić wpisu osobie spełniającej warunki, o których mowa w ust. 2 i 3.

5. Do aplikantów adwokackich oraz do postępowania o wpis na listę aplikantów adwokackich przepisy art. 6-8, art. 68 ust. 1 i ust. 3 pkt 1 oraz ust. 4 stosuje się odpowiednio.

6. Okręgowa rada adwokacka podejmuje uchwałę w sprawie wpisu na listę aplikantów adwokackich w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku.

Art. 75a 1. Egzamin wstępny przeprowadzają komisje egzaminacyjne do spraw aplikacji adwokackiej przy Ministrze Sprawiedliwości, powołane w drodze zarządzenia, zwane dalej „komisjami kwalifikacyjnymi”. Właściwość komisji kwalifikacyjnej obejmuje obszar właściwości jednej lub kilku okręgowych rad adwokackich.

Art. 75b 2. W skład zespołu do przygotowania pytań testowych wchodzi 9 osób, w tym 5 przedstawicieli Ministra Sprawiedliwości, 2 przedstawicieli delegowanych przez Naczelną Radę Adwokacką oraz 2 przedstawicieli delegowanych przez Krajową Radę Radców Prawnych.

Art. 77a 1. Minister Sprawiedliwości powołuje przed każdym egzaminem adwokackim, w drodze zarządzenia, zespół do przygotowania zadań na egzamin adwokacki, zwany dalej „zespołem”. 2. W skład zespołu wchodzą: czterej adwokaci delegowani przez Naczelną Radę Adwokacką, czterej przedstawiciele Ministra Sprawiedliwości, - których wiedza i doświadczenie dają rękojmię prawidłowego przygotowania egzaminu adwokackiego.

194. Kiedy adwokat nie może świadczyć pomocy prawnej

§ 12 KE Adwokatowi nie wolno udzielać pomocy prawnej, która ułatwiałaby popełnienie przestępstwa lub wskazywałaby możliwość uniknięcia odpowiedzialności karnej za czyn, który miałby zostać popełniony w przyszłości.

§ 22 KE Adwokatowi nie wolno podjąć się prowadzenia sprawy ani udzielić pomocy prawnej, jeżeli: a) udzielił wcześniej pomocy prawnej stronie przeciwnej w tej samej sprawie lub w sprawie z nią związanej; b)brał udział w tej sprawie, wykonując funkcję publiczną; c) osoba, przeciwko której ma prowadzić sprawę, jest jego klientem, choćby w innej sprawie; d) zawodowy pełnomocnik będący dla niego osobą najbliższą prowadzi sprawę lub udzielił już pomocy prawnej stronie przeciwnej w tej samej sprawie lub w sprawie z nią związanej.

195. Immunitet adwokacki

"W teorii przyjmuje się, że przez pojęcie immunitetu rozumie się ograniczenie lub wyłączenie odpowiedzialności pewnej kategorii osób ze względu na wykonywanie przez nich pewnego zawodu lub z uwagi na pełnione funkcje. W prawie o Adw, traktuje o tym art. 8: - Adwokat przy wykonywaniu zawodu adwokackiego korzysta z wolności słowa i pisma w granicach określonych przez zadania adwokatury i przepisy prawa. Jest on ważnym gwarantem prawidłowego funkcjonowania adwokatury. to jeden z ważnych filarów, na którym opiera się ustrój adwokatury"¹

196. Przychodzi klient, mający pełnomocnika. Nie uiścił honorarium. Jak zachowuje się adwokat?

§ 34 KE Przed udzieleniem pomocy prawnej adwokat powinien upewnić się, czy w tej sprawie klient nie korzysta już z pomocy prawnej innego adwokata, a jeśli tak, to bez wiedzy i zgody tegoż adwokata nie może udzielić pomocy prawnej ani też brać udziału w sprawie łącznie z nim. Adwokat prowadzący dotychczas sprawę może odmówić wyrażenia zgody tylko z ważnych przyczyn. Jeśli zwłoka związana z koniecznością porozumienia się adwokatów mogłaby spowodować istotny uszczerbek dla interesów klienta, adwokat wstępujący do sprawy powinien udzielić klientowi niezbędnej pomocy prawnej, zawiadomić o tym niezwłocznie dotychczasowego adwokata i w razie istnienia przeszkód, odstąpić od dalszego udzielania pomocy.

197. Co to są stawki minimalne? Czy są bezwzględnie ustalone? Jak to wygląda przy umowach z klientem?

stawki minimalne uregulowane są w Rozporządzeniu nie są bezwzględnie ustalone.

§ 50 KE 1. W sprawach finansowych obowiązuje adwokata w stosunku do klienta szczególna skrupulatność. 2. Adwokat ma obowiązek poinformować klienta o wysokości honorarium lub o sposobie jego wyliczenia (np. na podstawie czasu pracy). 3. Niedopuszczalne jest zawieranie przez adwokata umowy z klientem, która przewidywałaby obowiązek zapłaty honorarium za prowadzenie sprawy uzależniony wyłącznie od ostatecznego wyniku sprawy. Adwokat może zastrzec w umowie z klientem dodatkowe honorarium za pozytywny wynik sprawy.

198. Pytanie o przeszukanie w siedzibie przedsiębiorstwa – adwokat chowa dokumenty do teczki (dokumenty przedsiębiorstwa) i powołuje się na tajemnicę adwokacką. Co jeśli byłoby to w jego mieszkaniu prywatnym?

§ 20 KE W przypadku dokonywanego przeszukania w lokalu, w którym adwokat wykonuje zawód, lub w mieszkaniu prywatnym adwokata, jest on obowiązany żądać uczestniczenia w tej czynności przedstawiciela samorządu adwokackiego.

199. Jakie akty regulują funkcjonowanie prokuratury.

Prawo o prokuraturze

Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 kwietnia 2016 r. - Regulamin wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury

200. Adwokat jako wolny zawód i zawód zaufania publicznego

Pojęcie zawodu zaufania publicznego jest specyficznie polskim tworem i nie jest znane w innych krajach europejskich1 . W Polsce zostało wprowadzone przez art. 17 Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997, który wiąże wykonywanie zawodu zaufania publicznego z istnieniem samorządu zawodowego. Do zawodów zaufania publicznego zalicza się profesje polegające na wykonywaniu zadań o szczególnym charakterze z punktu widzenia zadań publicznych i z troski o realizację interesu publicznego. Roboczo przyjmuje się, że zawody te są bliskie, choć nie tożsame, z wolnymi zawodami².

wolny zawód, pojęcie odnoszące się do zawodu wykonywanego na podstawie odpowiedniego wykształcenia, samodzielnie (co nie oznacza, że koniecznie indywidualnie) i na własną odpowiedzialność w sposób niezależny zawodowo, w celu oferowania usług intelektualnych lub koncepcyjnych w interesie klienta lub w interesie publicznym. Ważnymi cechami właściwymi wykonywaniu wolnego zawodu jest misja wykonywania zawodu, przestrzeganie reguł deontologicznych, zapewnienie klientom tajemnicy zawodowej i zaufania oraz ponoszenie szczególnej odpowiedzialności z racji sposobu wykonania zlecenia.³

201. Powołanie sędziego

art. 55 § 1. Sędziów sądów powszechnych do pełnienia urzędu na stanowisku sędziowskim powołuje Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa.

202. Jakie informacje mogą znaleźć się na dokumentach kancelaryjnych i czy mogą zawierać wskazanie konkretnych stawek wynagrodzenia oraz kwotę na jaką jest ubezpieczony adwokat?

Tak, ponieważ jeżeli chodzi o wynagrodzenie, to może być ustalone w umowie z klientem, natomiast ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej jest obowiązkiem każdego adwokata.

§ 26 KE Obowiązkiem adwokata jest posiadanie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania zawodu według zasad i w sposób ustalony przez Naczelną Radę Adwokacką

203. Kto może zostać Prokuratorem Generalnym?

art. 10a 3. Na stanowisko Prokuratora Generalnego może być powołana osoba będąca prokuratorem w stanie czynnym powszechnej lub wojskowej jednostki organizacyjnej prokuratury, Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, o co najmniej dziesięcioletnim stażu na stanowisku prokuratora, sędzią Izby Karnej lub Izby Wojskowej Sądu Najwyższego w stanie czynnym, sędzią sądu powszechnego lub sędzią sądu wojskowego w stanie czynnym, o co najmniej dziesięcioletnim stażu sędziowskim w sprawach karnych.

204. Kazus o przeszukaniu adwokata przez policję. Adwokat wkłada dokumenty klienta do teczki i na żądanie policji o ich wydanie zasłania się immunitetem adwokackim. Różnica między tajemniczą obrończą a zawodową – dokładne wymienienie odstępstw. Które dokumenty adwokat musi ujawnić?

§ 20 KE W przypadku dokonywanego przeszukania w lokalu, w którym adwokat wykonuje zawód, lub w mieszkaniu prywatnym adwokata, jest on obowiązany żądać uczestniczenia w tej czynności przedstawiciela samorządu adwokackiego.

205. Czy adwokat może wykonywać dodatkowe zajęcie na rzecz spółdzielni mieszkaniowej będąc w stosunku pracy lub zlecenia?

art. 4b ust 1. Adwokat nie może wykonywać zawodu:

1) jeżeli pozostaje w stosunku pracy

206. Adwokat zachorował i przekazał sprawę aplikantowi adwokackiemu, który nie zdążył przygotować się do sprawy. Aplikant wnosi o odroczenie rozprawy i wskazuje, iż dokument potwierdzający chorobę adwokata zostanie dostarczony do sądu jeszcze w tym samym dniu w godzinach popołudniowych. Adwokat strony przeciwnej sprzeciwia się. A co by było gdyby widziano rzekomo chorego adwokata jak pakuje narty i wybiera się w góry.

§ 41 KE Udzielając substytucji koledze, adwokat obowiązany jest uczynić to w czasie umożliwiającym substytutowi należyte przygotowanie się do rozprawy oraz przekazać mu wszelkie potrzebne dokumenty i notatki. Adwokat powinien wykazać szczególną staranność wtedy, gdy zastępstwo zleca aplikantowi adwokackiemu.

207. Sędzia dodatkowy

art. 47 § 1. Prezes sądu może wyznaczyć dodatkowego sędziego lub asesora sądowego do rozprawy, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że będzie ona trwać czas dłuższy. W razie potrzeby można wyznaczyć dwóch dodatkowych sędziów lub asesorów sądowych; w takim razie należy wskazać kolejność, w której będą oni wstępować do udziału w naradzie i głosowaniu. § 2. Dodatkowy sędzia lub asesor sądowy bierze udział w naradzie i głosowaniu, jeżeli jeden z sędziów lub asesorów sądowych nie może uczestniczyć w składzie sądu.

208. Zawieszenie w czynnościach, a tymczasowe zawieszenie

art. 81, ust 1, pkt. 4)zawieszenie w czynnościach zawodowych na czas od trzech miesięcy do pięciu lat;

5. Kara zawieszenia w czynnościach zawodowych pociąga za sobą utratę biernego i czynnego prawa wyborczego do organu samorządu adwokackiego na czas sześciu lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

art. 84, pkt. 4) kara zawieszenia w czynnościach zawodowych nie podlega łączeniu z karami upomnienia, nagany i karą pieniężną;

Art. 95j ust1. Adwokat lub aplikant adwokacki, przeciwko któremu toczy się postępowanie dyscyplinarne lub karne, może być tymczasowo zawieszony w czynnościach zawodowych przez sąd dyscyplinarny w szczególnie uzasadnionych okolicznościach sprawy. Postanowienie o tym zawieszeniu wydaje sąd dyscyplinarny z urzędu bądź na wniosek stron.

1a. Sąd dyscyplinarny orzeka o tymczasowym zawieszeniu w czynnościach zawodowych adwokata lub aplikanta adwokackiego, w stosunku do którego w prowadzonym przeciwko niemu postępowaniu karnym zastosowano tymczasowe aresztowanie, w terminie 14 dni od daty powzięcia wiadomości o tymczasowym aresztowaniu. Jeżeli w stosunku do tymczasowo aresztowanego adwokata lub aplikanta adwokackiego nie wszczęto w chwili orzekania o tymczasowym aresztowaniu postępowania dyscyplinarnego albo brak jest wniosku o tymczasowe zawieszenie, sąd dyscyplinarny ogranicza tymczasowe zawieszenie do czasu trwania tymczasowego aresztowania.

2. Postanowienie sądu dyscyplinarnego o tymczasowym zawieszeniu jest natychmiast wykonalne. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.

3. Tymczasowo zawieszony może w każdym czasie składać wniosek o uchylenie postanowienia o tymczasowym zawieszeniu. Na postanowienie w przedmiocie wniosku zażalenie przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek został złożony po upływie co najmniej trzech miesięcy od dnia wydania postanowienia w przedmiocie tymczasowego zawieszenia.

4. Tymczasowe zawieszenie uchyla się niezwłocznie, jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których zostało ono zastosowane, lub powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie.

209. Sędzia wpisuje się na listę adwokatów, po roku okazuje się, że przed wpisem był byłym sędzią orzeczono wobec niego karę dyscyplinarną złożenia z urzędu. Co może ORA?

Może zostać pociągnięty do odpowiedzialności dyscyplinarnej - § 4 Adwokat odpowiada dyscyplinarnie za uchybienie etyce adwokackiej lub naruszenie godności zawodu podczas działalności zawodowej, publicznej, a także w życiu prywatnym

210. Aplikant przychodzi na rozprawę, jak postępuje? Kiedy odpisy pism? Kiedy załączniki do protokołu dla strony przeciwnej?

211. Delegaci z czynnym prawem wyborczym do KZA

art. 54 ust.1. Krajowy Zjazd Adwokatury stanowią delegaci wybrani w proporcji do liczby członków izby, ustalonej przez Naczelną Radę Adwokacką, jednakże nie mniej niż sześciu delegatów z każdej izby.

212. Niezależność prokuratora

Wyraża ją art. 8 ust. 1 ustawy o prokuraturze. W myśl tej dyrektywy prokurator przy wykonywaniu czynności określonych w ustawach jest niezależny, z uwzględnieniem granic niezależności określonych w ustawie.

213. Niezawisłość sędziowska

Art. 178 Konstytucji 1. Sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu są niezawiśli i podlegają tylko Konstytucji oraz ustawom.

214. Postać Budzanowskiej

adw. Maria Budzanowska jako pierwsza kobieta, która w 1982r., wybrana została prezesem Naczelnej Rady Adwokackiej⁴

215. T de Virion

Był obrońcą w procesach powojennej Polski. Występował też jako adwokat w procesach opozycjonistów w stanie wojennym. W III RP był obrońcą w procesach m.in. członków gangu pruszkowskiego i gangu „Rympałka”. Był adwokatem Andrzeja Kolikowskiego, ps. „Pershing” oraz polskim obrońcą Jeremiasza Barańskiego, ps. „Baranina”. Reprezentował prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w procesie z gazetą „Życie”. Ostatnią głośną sprawą, w której występował, było wydanie Belgii na mocy Europejskiego nakazu aresztowania Adama G., który zamordował w Brukseli belgijskiego nastolatka.

216. Upomnienie a nagana.

art. 81 ust. 2. Obok kary nagany i kary pieniężnej można orzec dodatkowo zakaz wykonywania patronatu na czas od roku do pięciu lat.

4. Kara nagany oraz kara pieniężna pociąga za sobą utratę biernego prawa wyborczego do organu samorządu adwokackiego na czas trzech lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

art. 84 ust. 2. Przy orzekaniu kary łącznej stosuje się następujące zasady:

1) w razie orzeczenia kary upomnienia i nagany wymierza się łączną karę nagany;

2) kary upomnienia i nagany nie podlegają łączeniu z karą pieniężną;

Art. 85 ust.1. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne jest mniejszej wagi albo w świetle okoliczności sprawy będzie to wystarczającym środkiem dyscyplinującym adwokata lub aplikanta adwokackiego bez potrzeby wymierzenia kary dyscyplinarnej, dziekan okręgowej rady adwokackiej, na wniosek rzecznika dyscyplinarnego, może poprzestać na udzieleniu upomnienia dziekańskiego adwokatowi lub aplikantowi adwokackiemu. Rzecznik dyscyplinarny może wystąpić z wnioskiem po uprawomocnieniu się postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego albo o umorzeniu tego postępowania.

217. Utrata biernego i czynnego prawa wyborczego, a kary dyscyplinarne.

Kara zawieszenia w czynnościach zawodowych pociąga za sobą utratę biernego i czynnego prawa wyborczego do organu samorządu adwokackiego na czas sześciu lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

Kara nagany oraz kara pieniężna pociąga za sobą utratę biernego prawa wyborczego do organu samorządu adwokackiego na czas trzech lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia.

218. Formy wykonywania zawodu adwokata

Art. 4a 1. Adwokat wykonuje zawód w kancelarii adwokackiej, w zespole adwokackim oraz w spółce:

1) cywilnej lub jawnej, w której wspólnikami są adwokaci, radcowie prawni, rzecznicy patentowi, doradcy podatkowi lub prawnicy zagraniczni wykonujący stałą praktykę na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2014 r. poz. 134);

2) partnerskiej, w której partnerami są adwokaci, radcowie prawni, rzecznicy patentowi, doradcy podatkowi lub prawnicy zagraniczni wykonujący stałą praktykę na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej;

3) komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, w której komplementariuszami są adwokaci, radcowie prawni, rzecznicy patentowi, doradcy podatkowi lub prawnicy zagraniczni wykonujący stałą praktykę na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2002 r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Wyłącznym przedmiotem działalności spółek, o których mowa w ust. 1, jest świadczenie pomocy prawnej.

219. Rola kobiet w historii adwokatury

Jako pierwsza kobieta - dziekan Izby Adwokackiej w Polsce wymieniona jest dr Elżbieta Witkowska, która pełniła obowiązki dziekana ORA w Krakowie od lutego do kwietnia 1953r. Należy dodać, że pełniła tę funkcję komisarycznie. Przez następne lata już jako szeregowy adwokat nie była zauważana ze szczególną estymą z powodu pełnienia tej funkcji. Takie nawiązanie do Izby Krakowskiej jest inspiracją do przypomnienia postaci innych kobiet - adwokatów, o których pamięć utrwaliła się w naszym środowisku.

220. Odpowiedzialność adwokata za naruszenie wolności słowa

art. 8 ust 2. Nadużycie tej wolności, stanowiące ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę lub zniesławienie strony, jej pełnomocnika lub obrońcy, kuratora, świadka, biegłego lub tłumacza, podlega ściganiu tylko w drodze dyscyplinarnej.

1^ Z. Krzemiński, Etyka adwokacka. Teksty, orzecznictwo, komentarz, Warszawa 2008, s.68-69.

2^ zob. szerzej: http://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/56/plik/ot-625_.pdf

3^ zob. szerzej: http://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/56/plik/ot-625_.pdf

4^ http://adwokatura.krakow.pl/historia