Wymagania dla stosujących środki ochrony roślin

Wymagania dla stosujących środki ochrony roślin

Zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin z dniem 1 stycznia 2014 r. stosowanie integrowanej ochrony roślin stało się obowiązkiem wszystkich profesjonalnych użytkowników środków ochrony roślin. Wprowadzenie integrowanej ochrony roślin do prawodawstwa polskiego wynika z bezpośrednio z postanowień art. 14 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów (Dz. Urz. UE L 309 z 24.11.2009, str. 71) oraz art. 55 rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającego przepisy dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz. Urz. UE L 309 z 24.11.2009, str. 1).

Art. 35 ww. ustawy określa, że środki ochrony roślin należy stosować w taki sposób, aby nie stwarzać zagrożenia dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska, w tym przeciwdziałać zniesieniu środków ochrony roślin na obszary i obiekty niebędące celem zabiegu z zastosowaniem tych środków oraz planować ich stosowanie z uwzględnieniem okresu, w którym ludzie będą przebywać na obszarze objętym zabiegiem.

Użytkownicy profesjonalni, którzy stosują środki ochrony roślin są zobligowani uwzględniać wymogi integrowanej ochrony roślin określone w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 kwietnia 2013 r. w sprawie wymagań integrowanej ochrony roślin. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, do ochrony upraw można stosować wyłącznie środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu i stosowania na podstawie wydanych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi zezwoleń lub pozwoleń na handel równoległy. Ich wykaz znajduje się w rejestrze udostępnionym na stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi na stronie internetowej udostępnia również narzędzia pomocne przy prawidłowym doborze środków ochrony roślin tj. wyszukiwarkę i etykiety środków ochrony. Jedną z podstawowych czynności, które powinien wykonać użytkownik profesjonalny, przed aplikacją środków ochrony roślin, to zapoznać się z etykietą środka.

Użytkownicy profesjonalni muszą przestrzegać warunków określonych w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 31 marca 2014 r. w sprawie warunków stosowania środków ochrony roślin tj. m.in. zachowywać minimalne odległości od określonych miejsc lub obiektów. Środki ochrony roślin na terenie otwartym można stosować, jeżeli prędkość wiatru nie przekracza 4 m/s.

Osoby stosujące środki ochrony roślin muszą posiadać również odpowiednie szkolenia potwierdzone aktualnym, na czas wykonywania zabiegów, zaświadczeniem o ukończeniu szkolenia w zakresie stosowania środków ochrony roślin lub doradztwa dotyczącego środków ochrony roślin, lub integrowanej produkcji roślin, lub innego dokumentu potwierdzającego uprawnienia do stosowania pestycydów.

Na posiadaczach m.in. opryskiwaczy ciąży obowiązek przeprowadzania okresowych badań potwierdzających sprawność techniczną sprzętu. Pierwsze badanie nowego sprzętu przeprowadza się nie później niż po upływie 5 lat od dnia jego nabycia. Opryskiwacze używane do wykonywania zabiegów muszą mieć potwierdzenie sprawności technicznej. Badania takie powinny być przeprowadzane nie rzadziej niż co 3 lata( nie nowe ).
Zabiegi przy użyciu środków ochrony roślin mogą być wykonywane wyłącznie przez osoby, które ukończyły szkolenie w zakresie ich stosowania i mają aktualne zaświadczenie o ukończeniu tego szkolenia. Zaświadczenia te są ważne przez 5 lat od dnia ukończenia szkolenia.

Użytkownik profesjonalny jest zobligowany do prowadzenia i przechowywania przez 3 lata dokumentacji zawierającej nazwę środka ochrony roślin, czas zastosowania i zastosowaną dawkę, obszar i uprawy, na których zastosowano środek ochrony roślin. W dokumentacji musi również być wskazany sposób realizacji wymagań integrowanej ochrony roślin poprzez podanie co najmniej przyczyny wykonania zabiegu środkiem ochrony roślin.

Środki ochrony roślin na terenie otwartym można stosować gdy:

prędkość wiatru nie przekracza 3 m/s,
miejsce zabiegu jest oddalone o co najmniej 5 m od krawędzi jezdni dróg publicznych, z wyłączeniem dróg publicznych zaliczanych do kategorii dróg gminnych, i o co najmniej 20 m od budynków mieszkalnych i zabudowań inwentarskich, pasiek, plantacji roślin zielarskich, ogrodów działkowych, rezerwatów przyrody, parków narodowych, stanowisk roślin objętych ochroną gatunkową, wód powierzchniowych oraz od granicy wewnętrznego terenu ochrony strefy pośredniej ujęć wody.

Zabronione jest stosowanie środków ochrony roślin:

zaliczonych do bardzo toksycznych i toksycznych dla człowieka oraz herbicydów przy użyciu sprzętu agrolotniczego;
bez zachowania okresu prewencji.

Zabiegi ochronne powinny być wykonywane przez osoby wyposażone w odzież ochronną.
Do pracy nie wolno przystępować na czczo.
Podczas pracy nie wolno jeść, pić i palić.
Nie wolno spożywać alkoholu ani przed, ani w dniu zabiegu, ani dzień po nim.
Po zakończeniu pracy i zdjęciu odzieży ochronnej należy umyć ręce i twarz oraz przepłukać usta.

W Polsce obowiązuje 5 stopniowa klasyfikacja toksyczności tych środków. Klasę toksyczności danego środka określa się na podstawie dawki śmiertelnej (w miligramach na kilogram wagi) dla 50% populacji badanej grupy zwierząt lub innych organizmów.
Dla ssaków (w tym dla człowieka) klasyfikacja ta wygląda następująco:

Klasa toksyczności mg/kg Stopień zagrożenia
I do 50 trucizny
II 51-150 trucizny
III 151-500 substancje szkodliwe
IV 501-5000 substancje szkodliwe
V powyżej 5000 praktycznie nieszkodliwe

Karencja (okres karencji)

Karencja jest to czas, który musi upłynąć od ostatniego zabiegu z zastosowaniem środka ochrony roślin do momentu bezpiecznego zbioru roślin przeznaczonych do spożycia (owoców lub warzyw). Okresy karencji różnią się zarówno w zależności od rodzaju rośliny jak i preparatu ochrony roślin i są zawsze podane w instrukcji stosowania.

Prewencja (okres prewencji)

Prewencja (okres prewencji) jest to czas, który musi upłynąć między zabiegiem z użyciem środka ochrony roślin, a pierwszym oblotem roślin kwitnących przez pszczoły, zapobiegający ich zatruciu. Okres prewencji, jeśli obowiązuje dla danego środka, jest zawsze podany w instrukcji stosowania.

Należy pamiętać, że zarówno karencja i prewencja dotyczy nie tylko bezpośrednio opryskiwanych roślin, ale także wszystkich innych roślin (także chwastów), które mogły być przypadkowo opryskane środkiem ochrony roślin.

Tolerancja - ilość preparatu jaka może pozostać w produktach spożywczych.

dzież ochronna

Piktogramy na opakowaniu i etykiecie ś.o.r. Najbardziej widocznym elementem etykiety są piktogramy. Stanowią one pierwszą informację na temat:

Nalewać w rękawicach	Sypać w rękawicach	Oprysk plecakowy

Przechowywać w zamknięciu	Założyć maskę	Założyć rękawice

Założyć fartuch ochronny	Założyć maskę z filtrem	Założyć maskę ochraniającą oczy

http://www.minrol.gov.pl/pol/Informacje-branzowe/Wyszukiwarka-srodkow-ochrony-roslin

https://bip.minrol.gov.pl/Informacje-Branzowe/Produkcja-Roslinna/Ochrona-Roslin/Rejestr-Srodkow-Ochrony-Roslin

https://bip.minrol.gov.pl/Informacje-Branzowe/Produkcja-Roslinna/Ochrona-Roslin/Etykiety-Srodkow-Ochrony-Roslin?%2FInformacje-Branzowe%2FProdukcja-Roslinna%2FOchrona-Roslin%2FEtykiety-Instrukcji-Stosowania-Srodkow-Ochrony-Roslin

Przechowywanie

Środki ochrony roślin zawsze należy przechowywać w wydzielonych pomieszczeniach - poza budynkiem mieszkalnym i inwentarskim. Pomieszczenia te powinny być oznakowane i niedostępne dla osób niepowołanych, tj. zamykane na klucz oraz dobrze wentylowane. Temperatura pomieszczeń przeznaczonych do przechowywanie pestycydów nie powinna spadać poniżej 00C, a jeżeli w budynku znajdują się okna, należy wyposażyć je w szyby ograniczające oddziaływanie promieni słonecznych.
Niewielkie ilości środków można składować np. w zamkniętych szafach lub skrzyniach. Miejsca te należy oznakować napisem „ŚRODKI OCHRONY ROŚLIN". Zamykane szafy lub skrzynie powinny być wyposażone w dno zapobiegające przed przenikaniem do podłoża rozlanych chemikaliów.
W miejscu składowania można przechowywać wyłącznie opryski w oryginalnych opakowaniach, oznakowane etykietą - instrukcją stosowania środka ochrony roślin producenta.

Postępowanie z opróżnionymi opakowaniami

Zgodnie z instrukcjami - etykietami stosowania - opróżnione opakowania po środkach ochrony roślin należy trzykrotnie przepłukać wodą, a popłuczyny wlać do zbiornika opryskiwacza z cieczą użytkową i zużyć na polu, na którym dokonuje się oprysku z użyciem danego środka. Opróżnione i przepłukane opakowania należy gromadzić w worku foliowym lub plastikowym pojemniku i przechowywać w miejscu znajdującym się z dala od osób niepowołanych oraz żywności i pasz. Następnie opróżnione, oczyszczone i zabezpieczone opakowania należy dostarczyć do punktu sprzedaży środków ochrony roślin, w którym były one zakupione, jeżeli obowiązek taki wynika z etykiety - instrukcji stosowania tego środka.

Stosowanie środków ochrony roślin

Zgodnie z przepisami ustawy o ochronie roślin można stosować tylko i wyłącznie środki ochrony roślin dopuszczone do obrotu. Przed użyciem jakiegokolwiek z nich należy dokładnie zapoznać się z etykietą, stanowiącą instrukcję stosowania. Etykieta zawiera wszystkie niezbędne informacje, dotyczące bezpiecznego stosowania środka ochrony roślin.
Opryski można stosować wyłącznie do celów i w ilości określonej na etykiecie-instrukcji stosowania. Zaleca się, aby zastosowana dawka była najniższa z zalecanych ilości. Środki te należy stosować tylko i wyłącznie na roślinę uprawną i na powierzchnię, która tego wymaga.
Opryski mogą wykonywać tylko te osoby, które ukończyły szkolenie w zakresie ich stosowania oraz posiadają aktualne zaświadczenie o ukończeniu tego szkolenia. Zaświadczenie ważne jest przez okres 5 lat.
Sprzęt do wykonywania zabiegów musi być sprawny technicznie. Badania sprawności technicznej opryskiwaczy powinny być przeprowadzane w odstępach czasu nie dłuższych niż 3 lata.
Środki ochrony roślin można stosować na polach oddalonych co najmniej 5 m od dróg publicznych i co najmniej 20 m od zabudowań, ogrodów działkowych, pasiek, plantacji roślin zielarskich, rezerwatów i parków przyrody, linii brzegowej wód powierzchniowych oraz od granic strefy ochronnej ujęć wody pitnej. Nie wolno stosować oprysku przy wietrze powyżej 3 m/s; w gorące bezwietrzne dni oraz bezpośrednio przed i po deszczu.
W celu ograniczenia znoszenia cieczy opryskowej przez wiatr, przed planowanym zabiegiem należy zapoznać się z prognozą pogody, a w szczególności z siłą i kierunkiem wiatru, sprawdzić czy opryskiwacz jest sprawny technicznie, czy jest wyposażony w rozpylacze zapobiegające znoszeniu, ustawić belkę opryskiwacza na odpowiedniej wysokości, utrzymywać szybkość przejazdu opryskiwacza oraz ciśnienie, które zapewni dawkę i objętość przewidzianą dla stosowanego preparatu. Na początku sezonu oprysków, po zmianie końcówek rozpylaczy lub innych części, należy przeprowadzić kalibrację opryskiwacza.

Karencja i prewencja

Rolnicy stosujący opryski muszą zachować okresy karencji i prewencji.
Okres karencji środka ochrony roślin to czas, jaki powinien upłynąć od dnia jego zastosowania do dnia zbioru roślin lub produktów roślinnych przeznaczonych do konsumpcji.
Okres prewencji środka ochrony roślin to czas po jego zastosowaniu, w którym człowiek i zwierzęta nie powinny stykać się ani przebywać w pobliżu miejsc, w których zastosowano preparat.
Rolnik stosujący opryski zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji wykonywanych zabiegów środkami ochrony roślin i przechowywania jej co najmniej przez okres 2 lat od dnia wykonania zabiegu. Ewidencja powinna zawierać nazwę rośliny, produktu roślinnego lub przedmiotu; powierzchnię uprawy, powierzchnie, na której są wykonywane zabiegi ochrony roślin oraz terminy ich wykonania, a poza tym nazwy stosowanych środków ochrony roślin i ich dawki oraz przyczyny zastosowania środków ochrony roślin.

Zasady stosowania środków ochrony roślin

Zgodnie z ustawą o ochronie roślin w zwalczaniu chwastów, chorób i szkodników, w pierwszej kolejności należy stosować metody biologiczne, agrotechniczne, hodowlane lub integrowanej ochrony roślin, a dopiero później można wykonywać zabiegi środkami ochrony roślin.

W handlu mogą znajdować się środki ochrony roślin wyłącznie w oryginalnych, szczelnie zamkniętych opakowaniach. Preparaty chemiczne należy bezwzględnie chronić przed dziećmi.
Środki zaliczane do bardzo toksycznych lub toksycznych dla człowieka mogą kupować wyłącznie osoby, które ukończyły szkolenie w zakresie stosowania tych środków i mają aktualne zaświadczenie o jego ukończeniu.

Stosować można wyłącznie preparaty dopuszczone do obrotu oraz zgodnie z etykietą-instrukcją stosowania, ściśle z podanymi w niej zaleceniami, oraz w taki sposób, aby nie dopuścić do zagrożenia zdrowia człowieka, zwierząt lub środowiska.

W wypadku podejrzenia zastosowania środka ochrony roślin niedopuszczonego do obrotu lub zastosowania go w sposób stwarzający zagrożenie zdrowia człowieka lub zwierząt do działania przystępuje Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa.

Na roślinach uprawianych w strefach ochronnych ujęć wody oraz na terenie uzdrowisk, otulin parków narodowych oraz rezerwatów przyrody można używać wyłącznie środków, których stosowanie w tych miejscach nie jest zabronione.
Jeśli okaże się, że środek nie jest dopuszczony do obrotu i stosowania, jest sfałszowany, przeterminowany lub nie odpowiada wymaganiom jakościowym, Wojewódzki Inspektor Ochrony Roślin i Nasiennictwa nakazuje wycofać go z obrotu i zakazuje jego stosowania.

Wycinka drzew pod kontrolą Metody agrotechniczne polegają na:

właściwej uprawie roli,
odpowiednim zmianowaniu i nawożeniu,
dokładnym czyszczeniu materiału siewnego oraz stosowaniu zdrowych rozsad i sadzeniaków,
przestrzeganiu odpowiednich terminów siewu i sadzenia,
stosowaniu prawidłowych odstępów między roślinami i właściwej głębokości siewu,
niszczeniu i usuwaniu resztek pożniwnych,
mechanicznym zwalczaniu chwastów.

Metody biologiczne polegają na ochronie, rozmnażaniu i wykorzystaniu do zwalczania chorób czy szkodników ich naturalnych wrogów, jakimi są grzyby i bakterie chorobotwórcze, owady drapieżne i pasożytnicze oraz zwierzęta owadożerne.

Metody hodowlane polegają na wyhodowaniu odmian roślin odpornych na choroby lub nie atakowanych przez szkodniki.

Metody mechaniczne polegają na ręcznym lub mechanicznym zbiorze szkodników, np. otrząsanie stonki obrotowymi szczotkami, otrząsanie słodyszka rzepakowego specjalnymi ramami. Nie mogą być stosowane na dużych obszarach.

Metody fizyczne polegają na niszczeniu szkodników i chorób za pomocą podwyższonej temperatury, promieni ultrafioletowych lub prądu elektrycznego. Znalazły one zastosowanie przy dezynfekcji ziemi w szklarniach oraz przy niszczeniu chorób i szkodników nasion.

Metody chemiczne są obecnie najbardziej rozpowszechnione i najczęściej stosowane. Polegają na stosowaniu środków chemicznych działających ujemnie na czynniki chorobotwórcze czy szkodniki, a nie szkodzących roślinom uprawnym. Chemiczne środki ochrony roślin (pestycydy) dzielimy zależnie od ich przeznaczenia na zoocydy, w których wyróżniamy środki do odstraszania lub zwalczania owadów, roztoczy, nicieni, gryzoni i ślimaków, fungicydy - grzybobójcze i herbicydy - chwastobójcze. Szkodniki mogą być niszczone przez działanie preparatów: kontaktowych - po zetknięciu się środka z powierzchnią ciała, żołądkowych - po przedostaniu się środka wraz z pokarmem do przewodu pokarmowego, duszących lub porażających ich narządy oddychania - po przeniknięciu środka w postaci pary lub gazu do organizmu przez układ oddechowy. Środki chemiczne stosuje się w postaci proszków lub pyłów, cieczy, gazów i aerozoli. Proszki składają się z substancji aktywnej oraz nośnika (talk, krzemionka); muszą być drobno zmielone, nie zbrylone i suche. Rozpyla się je za pomocą maszyn zwanych opylaczami. Ciecze stosuje się w postaci roztworów, emulsji, roztworów koloidalnych ciał stałych w wodzie lub mieszanin drobno sproszkowanych nierozpuszczalnych ciał stałych z wodą. Rozpyla się je za pomocą maszyn zwanych opryskiwaczami. Gazy stosowane w ochronie roślin otrzymuje się z cieczy łatwo parujących przy stosunkowo niskiej temperaturze otoczenia. Powstają one także przy podgrzewaniu lub spalaniu pewnych substancji albo w efekcie reakcji chemicznej dwóch substancji zmieszanych ze sobą. Urządzenia do gazowania nazywane są fumigatorami.

Aerozole są to drobnocząsteczkowe zawiesiny (mgły) cieczy, najczęściej oleistych w powietrzu. Urządzenie do wytwarzania aerozoli nazywa się wytwornicą aerozoli. Gazy i aerozole stosowane są wyłącznie w pomieszczeniach zamkniętych. Oprócz wymienionych sposobów środki chemiczne można podawać przez: bezpośrednie nawilżanie lub iniekcję do rośliny, wprowadzenie środków do gleby na głębokość 20-25 cm, wprowadzanie środków do wody używanej do nawadniania, zaprawianie nasion i sadzeniaków. Spośród wymienionych metod chemicznych najpowszechniej stosowane jest obecnie opryskiwanie.

Mimo iż drzewa są tak cenne, czasami zdarza się, że rosną w niewłaściwych miejscach lub zaczynają zagrażać naszemu bezpieczeństwu i mieniu, dlatego trzeba je usunąć.

Aby jednak wycinka drzew nie była zupełnie dowolna, Ministerstwo Środowiska ustaliło zasady, na których może się odbywać (ustawa o ochronie przyrody z dnia 16.04.2004r. Dz.U. 2015 poz. 1651, art. 83-89).

fot. Pixaline - Pixabay.com

Zobacz także: Narzędzia ogrodnicze do cięcia - czym przycinać drzewa i krzewy?

Ustawa, poza aktualnymi przepisami, wskazuje też odpowiednie organy administracyjne, odpowiedzialne za wydawanie niezbędnych zezwoleń (np. Prezydent Miasta, Burmistrz) oraz listę informacji potrzebnych do wydania takiego pozwolenia (koniecznych do umieszczenia we wniosku).

Dlatego też planując wycinkę drzew, powinniśmy zapoznać się z zawartymi w ustawie przepisami i wykonać prace zgodnie z obowiązującym prawem.

Warto jednak pamiętać, że co jakiś czas tekst ustawy ulega zmianie, dlatego nie należy kierować się wiedzą zdobytą wiele lat wcześniej, tylko poszukać aktualnego tekstu ustawy i dokładnie się z nim zapoznać, co pozwoli nam uniknąć problemów i przykrych niespodzianek w postaci kar finansowych.

Zmiany w ustawie

Jedne z ostatnich zmian w ustawie, jakie niedawno weszły w życie, pochodzą z sierpnia 2015 r. Nowe przepisy zakładają złagodzenie części dotychczas obowiązujących zapisów, ale też wprowadzają nowe regulacje, dotyczące np. pielęgnacji drzew.

Według założeń ustawy w obecnym kształcie, o opłatach za wycięcie drzewa nie decyduje już jego wiek, a wielkość obwodu pnia na wys. 5 cm nad ziemią (min. w przypadku topoli, wierzby, klonu jesionolistnego, robinii akacjowej czy kasztanowca zwyczajnego, zezwolenie nie jest wymagane, jeśli obwód pnia drzewa nie przekroczył 35 cm).

Obecnie nie ma też obowiązku uzyskiwania zezwolenia na wycinkę drzew połamanych i mocno uszkodzonych przez wiatr. Ustalono również nowe zasady pielęgnacji koron drzew, chroniące je przed znacznym uszkodzeniem. Przepisy zakładają nałożenie kary równej 0,6 opłaty za usunięcie drzewa przy wycięciu 30% gałęzi drzewa, a dwukrotność opłaty w przypadku wycięcia ponad połowy gałęzi i konarów (usunięcie połowy gałęzi z wyjątkiem niektórych gatunków np. wierzby, jest traktowane jako zniszczenie drzewa).

Opłaty i kary

Opłaty za wycięcie drzewa dotyczą jedynie przedsiębiorców. Oznacza to, że opłat nie ponoszą osoby fizyczne, które uzyskały zezwolenie na ścięcie drzewa lub krzewu. Na osoby fizyczne może jednak zostać nałożona kara za nielegalne wycięcie drzewa.

	fot. Kerstin Herrmann - Pixabay.com

	Opłaty za wycięcie drzewa 97,88 zł dla obwodu pnia do 25 cm; 342,56 zł dla obwodu pnia od 26 do 50 cm; 648,42 zł dla obwodu pnia od 51 do 100 cm; 763,77 zł dla obwodu pnia od 101 do 200 cm; 681,63 zł dla obwodu pnia od 201 do 300 cm; 542,26 zł dla obwodu pnia od 301 do 500 cm; 376,07 zł dla obwodu pnia powyżej 500 cm.

Według nowych przepisów, zmieniły się także wysokości kar i opłat administracyjnych związanych z wycinką drzew.

Opłaty administracyjne, naliczane są obecnie głównie na podstawie gatunku drzewa, obwodu jego pnia na wys. 130 cm (opłaty nie mogą przekroczyć ustalonych stawek za 1 cm obwodu pnia mierzonego na wys. 130 cm i tak np. dla obwodu pnia do 25 cm będzie to 97,88 zł za 1 cm, dla obwodu pnia 26-50 cm będzie już wynosić 342,56 zł za 1 cm i więcej w przypadku szerszych pni) oraz terenu, na którym drzewo się znajduje (inne opłaty dotyczą terenów miejskich, a inne obszarów wiejskich).

Opłata uwzględnia też szacunkowy koszt odtworzenia drzewa na danym terenie, co w praktyce może oznaczać obniżenie jej wysokości nawet o połowę w stosunku do wcześniej obowiązujących przepisów.

Naliczone opłaty wraz z ewentualnymi warunkami wycięcia drzewa (np. koniecznością przeprowadzenia nasadzeń zastępczych), uwzględnione są w treści zezwolenia. Na chwilę obecną nie obowiązuje zwolnienie z opłat przy usuwaniu drzew z obszarów przeznaczonych na budowę, ale został zniesiony obowiązek uiszczania opłat za usuwanie drzew z samosiewu, które zasiedliły tereny nieużytkowe, a ich wiek nie przekracza 25 lat.

Nowe przepisy zmniejszyły też wysokość kary za usunięcie drzewa bez zezwolenia, do wysokości dwukrotnej opłaty administracyjnej, dotyczącej danego drzewa. Kary mogą też z ważnych, wymienionych w ustawie powodów ulec obniżeniu o ponad połowę (np. gdy drzewo było obumarłe) lub całkowitemu umorzeniu.