Klasyczne struktury organizacyjne:

1. struktura liniowa (prosta) - podstawowy typ struktury organizacyjnej, charakterystyczny dla małych organizacji. W strukturze liniowej występuje wyraźna linia podporządkowania, władza jest zazwyczaj scentralizowana, a wszystkie ważne decyzje przy realizacji celów organizacji podejmowane są przez jedną osobę: fundatora, czy szefa firmy. Występuje w nich jedność rozkazodawstwa. Na poszczególnych szczeblach, w układzie hierarchicznym, kierownicy mają silny autorytet formalny. Do zalet struktury liniowej należą prostota i przejrzystość konstrukcji, przestrzeganie zasady jedności rozkazodawstwa, ściśle określona odpowiedzialność, możliwość szybkiego podejmowania decyzji.

2. struktura funkcjonalna – charakteryzuje się występowaniem działów funkcjonalnych (doradczych) kierowanych przez specjalistów oraz złamaną zasadą jedności rozkazodawstwa. W strukturze funkcjonalnej pracownik podlega więcej niż jednemu kierownikowi. W przypadku problemów przy wykonywaniu zadań może zwrócić się do odpowiedniego specjalisty. Jedną z wad tego typu struktury organizacyjnej jest trudność podziału zadań na szczeblu kierowniczym, ponieważ przy dużej specjalizacji często trudno określić jakie kompetencje kierownika są potrzebne do kierowania zespołem wykonującym poszczególne zadania. Zalety struktury funkcjonalnej ścisły podział pracy na szczeblu zarządzania, podział zadań pomiędzy kierowników dokonywany jest w sposób przemyślany, organizacja posiada wysoki stopień dostosowywania się do zmiennego otoczenia, bezpośredni kontakt między przełożonym, a podwładnym, skrócenie czasu przepływu informacji.

3. struktura sztabowo-liniowa – łączy elementy struktury liniowej i funkcjonalnej. Zachowana została zasada traktująca o tym, iż każdy pracownik otrzymuje polecenia tylko od jednego przełożonego. Zarządzający mają do dyspozycji sztaby, które pełnią funkcje doradczą. Komórki organizacyjne są ułożone w ściśle określonym porządku, według obowiązującej hierarchii. Dodatkowo w strukturze sztabowej występują obok sztabowych zależności, połączenia funkcjonalne. W praktyce jest często stosowana w małych i średnich przedsiębiorstwach. Zalety struktury sztabowej prostota i przejrzystość konstrukcji, jednoznaczne rozgraniczenie kompetencji kierowników, klarowny układ władzy i odpowiedzialności, kierownicy liniowi mogą korzystać z rady ekspertów, szybkość podejmowania decyzji, zachowanie formalnego autorytetu kierownika, duża zdolność organizacji do przystosowania się do zmiennych warunków otoczenia, duża motywacja do współpracy.