Adam Mickiewicz tom II (2)

2


Adam Mickiewicz, Wybór poezyj, tom drugi, oprac. Czesław Zgorzelski.

  1. Twórczość okresu rosyjskiego

Na początku stagnacja w twórczości, niewątpliwie miało to związek ze zmianą otoczenia, gdzie Micek czuł się obco. 22.02./06.03 1826 r. napisał do Odyńca – „Moja muza - długo niema, zaczęła w Odessie ruszać się trochę, ale w tym momencie odebrałem rozkaz wyjazdu. Później kontynuował swoją gadkę. Po wydaniu pierwszego tomu okazało się, że jednak miał coś do powiedzenia. Poznaje Żukowskiego, Puszkina. Adam podejmuje się nawet tłumaczenia dzieł.

W Rosji Mickiewicz balował na salonach. W liście opisywał swój dzień:

„mój dzień każdy idzie równo. Rano czytam, niekiedy – rzadko – piszę, o drugiej lub trzeciej jem obiad albo się ubieram na obiad; jadę na koncert wieczór lub inną zabawę i powracam najczęściej późno.”

To sprzyjało poezji okolicznościowej, anakreontyczno – epigramatycznej. Oprócz tego powstają utwory erotyczne o charakterze anakreontycznym, Do D.D., Dwa słowa, Rozmowa. Wtedy też powstaje wiersz „Niepewność”.

Możliwości odczytań:

  1. Od sentymentalnego sonetu, poprzez niepokój sumienia, zgryzoty przypomnień, do namiętnych wzburzeń, oskarżeń przeciw niegodnej kochance.

  2. Od konfliktów („Nie dbam, że los i ludzie przeciwko nam stoją”). Od sonetu „Rezygnacja” sytuacja ulega zmianie, znika petrerkowskie złudzenie, a na scenę wchodzi bayronowski bohater. Kilka sonetów dalej zachodzi kolejna przemiana – staje się bohaterem salonowym.

  3. Rozwój miłości, do wyrzutów sumienia, ogromny żal, cierpienie duchowe.



Poeta posługuje się: monologiem, dialogiem, opowiadaniem.

„poetę zajmują tylko wielkie zjawiska i wielkie ruiny, poszukuje myśli tylko wyjątkowo podniosłych”. Hiperboliczność stylu, Mirza spełnia rolę nauczyciela, przewodnika. Pielgrzym jedynie słucha, to Mirza naprowadza jego myśli ku metafizyce. Zan rzekł, że są: „ prawdziwą historią serca poety”. Z jednej strony Pielgrzym poznaje obce kraje, podziwia ich piękno, a z drugiej tęskni za Litwą (co zostało już podkreślone w 1. sonecie). Jego wędrówka ma wymiar metafizyczny, chce się czegoś dowiedzieć o rzeczach, których nawet nie potrafimy nazwać. Harmonia pierwiastków wyobraźni oraz uczucia (tęsknoty). Mickiewicz ujawnia przejawy swego życia wewnętrznego poprzez opis.

  1. „Czaty” i „Trzech Budrysów” (inaczej niż w Balladach i romansach) przyćmienie wpływów naiwności ludowej, porzucenie nadprzyrodzonej cudowności, swojszczyzna na mniejszą skalę. Na pierwszy plan wysuwają się zdarzenia, a nie postaci, większy dystans narratora, szybsze tempo wydarzeń.

  2. „Dzwon i dzwonki” mówi się, że można to zestawić z „Ptaszkami w klatce” Krasickiego, ze względu na ton liryczny, gdyż wskazuje na to, iż na wygnaniu czuje się niczym pusty dzwon, wdeptany w piasek. Pozostałe bajki: Pchła i rabin, Przyjaciele, Zając i żaba.

  3. „Farys” – dramat, zainteresowanie orientalizmem, początkowo bardzo dobrze przyjęty, sam Mickiewicz polecał innym, aby go tłumaczyli. Gdzieś w okolicach Przybosia zaczęto dostrzegać jego sztuczność. Wykrzyknienia, intonacyjne zburzenie, zmienny rytm. Jaturn mówi o zbytniej wybujałości metafor. Prus sądził, że Farys symbolizuje skrajny indywidualizm, a jego idea, jest ideą próżnego awanturnika. Najczęściej jednak kojarzony jest z kimś wytrwałym, kto dąży do celu, pomimo wszelkich przeszkód. Dwie interpretacje:

  1. Jednostka w pełni samowystarczalna, heroiczna indywidualność wielkiego, samotnego i często tragicznego człowieka.

  2. Poemat na część odwagi.

23.05.1829r. Mickiewicz opuszcza Rosję

II. RZYM WIELKOPOLSKA DREZNO

Początkowo sytuacja podobna do tej w Rosji, wena milczy. Berlin go nudzi, ale pochłonęły go do reszty Włochy. Jednak właśnie wtedy powstaje jeden z najpiękniejszych wierszy erotycznych w jego wykonaniu „Do ***. Na Alpach w Splugen 1829”. Miłość bez hiperbolizacji, mówi konkretnie, prostym językiem.

Pozostałe erotyki z tego okresu: „Do mego cziczerona” – napisany w imienniku Henrietty Ankiewiczówny. Napomknienia, aluzje, nic nie jest powiedziane wprost. Kobieta w roli przewodniczki, oprowadza po Rzymie.

„Do H***. Wezwanie do Neapolu” – parafraza pieśni Goethego, śpiewność, rytmiczność, regularność, zgodność składniowa, wersyfikacyjna, brak następstwa przyczynowego, wszystko działa na zasadzie wariacji lirycznych.

- „Arcy-Mistrz”- regularne sestyny, trzy ilustracje boskich dzieł wielkiego Mistrza. Czwarta strofa ma wydźwięk pouczająco – refleksyjny, mówi, iż trzeba być pokornym.

- „Rozmowa wieczorna” – serdeczność, poufałość tonu, czystość uczuć, prostota, naturalność wyrazu. Kolokwialność wypowiedzeń, ale broń Boże niedbałość! Nastrojowość – wszystko dzieje się nocą.

- „Mędrcy” – alegoryczny sens fabuły, Mędrcy, którzy zgłębiają swą wiedzę w różnorakich księgach idą łowić Boga, kiedy przychodzi do spotkania padają na kolana, a Bóg jest spokojny. Napadają na Boga, który im to wybacza, kocha ich i się za nich modli. Wywód przeciwko rozumowi, przy współudziale czynników intelektualnych. Kończy wiersz lakoniczną konkluzją: „ Traktat poetycki o słabości rozumu i o blaskach wiary wypadł zbyt rozumowo.” (Warto zaznaczyć, że Mickiewicz napisał coś takiego jak „Rozum i wiara”)

-„Aryman i Oromaz” – jądro ciemności i jasność słońca, nawiązanie do prastarych bóstw, nawiązania do stylu biblijnego, archaizmy.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Adam Mickiewicz tom II
Adam Mickiewicz tom II
Adam Mickiewicz Dziady II
Adam Mickiewicz Poezje T I i II
Adam Mickiewicz Poezje T I i II(1)
Adam Mickiewicz Dziady II i IV
Adam Mickiewicz - Pan Tadeusz (opracowanie Kazimierza Wyki), FILOLOGIA POLSKA - UMCS-, II ROK, Roman
Dziady część II (2) , Dziady część II - Adam Mickiewicz
Zborowski Adam Masaz w wybranych jednostkach chorobowych tom II
Adam Mickiewicz Dziady część II
Dziady Adam Mickiewicz cały pełen tekst część I II III IV pobierz download
Adam Mickiewicz Dziady część II
Dziady II i IV Adam Mickiewicz
Adam Mickiewicz Dziady część II
Adam Mickiewicz Dziady część II
Dziady część II Adam Mickiewicz
Adam Mickiewicz Dziady cz II
Adam Mickiewicz Dziady część II
Komentarz do kodeksu prawa kanonicznego, tom II 1, Księga II Lud Boży , cz 1 Wierni chrześcijanie, P

więcej podobnych podstron