KONSPEKT ZAJĘĆ

Prowadzący: Karolina Przeworowska

Przedmiot: Wychowanie do życia w rodzinie:

Poziom edukacyjny: gimnazjum, klasa II

Czas realizacji: 45 minut

TEMAT: Jak rozmawiać, gdy mamy różne poglądy?

CELE:

-         uczeń rozróżnia komunikaty bezpośrednie i pośrednie,

-         wyraża słownie swoje uczucia,

-         umie konstruktywnie prowadzić dialog w sytuacji konfliktowej.

METODY: pogadanka, praca z tekstem, elementy wykładu, praca w grupach, drama – przyjmowanie ról.

POMOCE I ŚRODKI DYDAKTYCZNE: kartki „Jak się teraz czujesz?”, kartki z dialogami, plansze z informacjami o komunikatach bezpośrednich i pośrednich, plansza „Rodzic zmęczony”, schemat komunikatu bezpośredniego, opisy sytuacji do pracy w grupach, tekst bajki B. Ferraro „Drapieżnik”.

PRZEBIEG

·        Zabawa z kartkami „Jak się teraz czujesz?”

·        Nauczyciel informuje o temacie lekcji, następnie rozdaje kartki z dialogami – rozmowy osób, które mają odmienne poglądy. Poleca, by uczniowie znaleźli różnice.

 

PIERWSZY DIALOG	DRUGI DIALOG:
– pełen agresji – rozmówcy atakują siebie nawzajem	– pozbawiony agresji – każdy mówi o sobie (o tym, co myśli lub czuje)

 

·        Informacje o komunikatach bezpośrednich i pośrednich – nauczyciel umieszcza na tablicy plansze:

-         dotyczą bezpośrednio przyczyny konfliktu -         informują o odczuciach i sadach mówiącego -         wyrażają oczekiwania mówiącego -         są pozbawione agresji -         nie wywołują negatywnych emocji -         pozwalają rozwiązać konflikt bez poczucia krzywdy lub przegranej którejkolwiek ze stron

-         nie dotykają bezpośredniej przyczyny konfliktu -         zawierają sądy i opinie o rozmówcy -         są atakujące i raniące -         są agresywne -         wywołują agresję -         wzmagają konflikt

 

·        Nauczyciel prezentuje plansze pt.: „Rodzic zmęczony” i objaśnia: przyczyną konfliktu jest zmęczenie ojca. W pierwszym przypadku ojciec nie nazywa bezpośrednio tej przyczyny (demonstruje zniecierpliwienie), dziecko czuje się atakowane i oceniane jako złe, co powoduje jego smutek i złość. W drugim przypadku ojciec mówi bezpośrednio o swych odczuciach – dziecko rozumie, że przyczyną złego humoru taty jest zmęczenie (a nie ono) i konflikt zostaje rozładowany.

·        Nauczyciel zapoznaje uczniów ze schematem wypowiedzi – komunikatu bezpośredniego:

 

CZUJĘ SIĘ ...	W KOMUNIKACIE BEZPOŚREDNIM AUTOR MÓWI O SWOICH UCZUCIACH, ICH PRZYCZYNIE I SWOICH OCZEKIWANIACH
PONIEWAŻ ...
I CHCIAŁBYM ...

Np. „Jestem zmęczony, ponieważ miałem ciężki dzień i chciałbym, byś się cicho bawił.”

·        Nauczyciel dzieli uczniów na grupy, każda otrzymuje opis sytuacji z komunikatem pośrednim i poleceniem ułożenia komunikatu bezpośredniego. Grupy czytają otrzymane wersje i odgrywają scenki.