Zbiory wierszy Leśmiana:
Sad rozstajny (1912)
debiutancki tom wierszy Bolesława Leśmiana. Tom ukazał się w 1912 w warszawskim wydawnictwie Jakuba Mortkowicza w serii „Pod Znakiem Poetów”.
Wydanie Sadu rozstajnego wieńczy pierwszy okres twórczości poety. Tom ów zresztą nie w stu procentach do niego należy,zawiera bowiem także utwory wyraźnie wychylone ku okresowi następnemu. Ów pierwszy okres to etap szukania własnych środków wyrazu. Leśmian bliski jest wówczas estetyzującemu programowi "Chimery" Zenona Przesmyckiego (Miriama), z którą współpracował od 1901. Charakterystyczny dla wierszy tego okresu jest Nietzscheański aktywizm i niechęć do człowieka przeciętnego, filistra, przeciwstawiająca mu artystę-nadczłowieka, odmieńca czy oddaleńca (tak właśnie - Oddaleńcy - zatytułowany jest jeden z cykli wierszy Sadu rozstajnego). Charakterystyczny jest tu również ton neoromantyczny.
Do najcelniejszych utworów tomu należą pisany tercyną poemat Nieznana podróż Sindbada-Żeglarza i zapowiadający już pod wieloma względami tom Łąka, poemat Zielona godzina.
Łąka (1920)
Łąka – drugi zbiór wierszy Bolesława Leśmiana, wydany w Warszawie w 1920 roku. Poeta poruszył w nim problematykę filozoficzną, odnosząc się do natury i ludowego folkloru. W tomiku znalazły się słynne ballady, takie jak Świdryga i Midryga czy Dusiołek. Łąka przynosi też najsłynniejszy cykl Leśmianowskich erotyków W malinowym chruśniaku.
Utwory ze zbioru charakteryzuje nowatorstwo w zakresie słownictwa (neologizmy) i wersyfikacji. Tom spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem przez czołowych krytyków (Karol Irzykowski, Ostap Ortwin).
Napój cienisty (1936)
Napój cienisty – zbiór wierszy Bolesława Leśmiana wydany w 1936 roku i zawierający kilkanaście utworów. Pod względem gatunku są to głównie ballady o tematyce filozoficznej. Leśmian w tomiku przedstawia swoją postawę wobec Boga (podobnie jak w przypadku zbioru Łąka) i odnosi się do kwestii snów i marzeń sennych, korzystając po części z psychoanalizy Zygmunta Freuda, jednak ją w swój sposób deformując.
Dziejba leśna (1938)- wydanie pośmiertne
tom wierszy Bolesława Leśmiana opublikowany pośmiertnie, w roku 1938, w warszawskim wydawnictwie J. Mortkowicza w edycji „Pod Znakiem Poetów (Seria nowa)”. O tytule Dziejba leśna poeta myślał już około roku 1930, taką wiadomość uzyskał Zdzisław Jastrzębski, rozmawiając w latach sześćdziesiątych w Zamościu z ludźmi, którzy niegdyś znali Leśmiana. W 1934 w wywiadzie udzielonym Edwardowi Boyé poeta, zapytany o plany na przyszłość, odpowiedział: „Nowy zbiór wierszy. Dziejba leśna wyjdzie za kilka miesięcy. Tom składa się z trzech większych poematów, z których jeden ma za treść zdarzenie ze świętym Makarym (wymyśliłem je na tle jego biografii). Drugi - to poemat balladowy pt. Magdaleniec, trzeci: poemat fantastyczny odbywający się w krainie pośmiertnej. Reszta to drobne wiersze”. Plany musiały się zmienić, nowy tom wyszedł dopiero w 1936, nosił tytuł Napój cienisty i nie zawierał żadnego z wymienionych przez Leśmiana poematów. Dziejba leśna, nieprzygotowana już przez samego poetę, zawierała jedynie poemat dramatyczny, w którym jedną z postaci jest święty Makary, czyli utwór tytułowy tomu, nie było w niej natomiast Zdziczenia obyczajów pośmiertnych (poemat fantastyczny) ani Magdaleńca, o którym nic nie wiadomo.
Alfred Tom pisał we wstępie do tomu, że znalazła się w nim tylko część spuścizny pośmiertnej poety. „Zamiar wydania odrębnej książki, zatytułowanej Dziejba leśna, powziął Autor już w czasie druku swego ostatniego ogłoszonego za życia tomu poezyj - gdy postanowił wyłączyć z przygotowanego materiału, wraz z innymi utworami, poemat noszący nagłówek, który miał się stać tytułem następnej książki. Autor, jak zdaje się wynikać z Jego napomknień w rozmowach z najbliższymi, zamyślał dać w niej rzeczy pominięte w Napoju cienistym, prawdopodobnie miał też na uwadze kilka większych utworów, nad którymi długo pracował, a które pozostały, niestety, w stanie fragmentarycznym”. We wstępie Tom pisze też o zawartości przygotowwanej przez siebie książki, o tym, że zebrano w niej „prócz wierszy drukowanych w czasopismach warszawskich w r. 1936-7 – przeważnie utwory nowsze, aż do najpóźniejszych; jedynie w kilku wypadkach sięgnięto do dawnych rękopisów i pierwodruków, wzorując się w tym na Autorze, który zarówno w Łące, jak zwłaszcza w Napoju cienistym zamieścił pewną ilość wierszy z okresów wcześniejszych” Jednym z tych wcześniejszych utworów jest znakomity Sen wiejski, opublikowany po raz pierwszy w 1916.
Redaktor książki podzielił zawarte w niej utwory na cztery grupy. Tom wprowadził od siebie tytuły części wierszy, które w późniejszych wydaniach usunięto. Większość utworów, które weszły do Dziejby leśnej należy uznać za należące do trzeciego okresu twórczości Leśmiana (obejmującego też cały Napój cienisty). Można w tym trzecim okresie mówić mówić o dominancie tragicznej. Tonacja jest tu wyjątkowo mroczna, los ludzki ujmowany jest skrajnie pesymistycznie. Jacek Trznadel nie przypadkiem uważa, że narzucają się analogie z filozofią egzystencjalistyczną.
Poezje wybrane (1974)
Poezje zebrane (1993)
zbiory baśni prozą:
Klechdy sezamowe (1913)
Przygody Sindbada Żeglarza (1913)
utwór dla dzieci, z pogranicza poezji i prozy autorstwa Bolesława Leśmiana z 1913 roku. Tytuł i treść nawiązuje do postaci Sindbada Żeglarza z arabskiej Księgi tysiąca i jednej nocy, jednak nie jest to ani tłumaczenie, ani przeróbka opowieści arabskich lecz oryginalny utwór literacki. Sindbad Żeglarz mieszka z wujem Tarabukiem - poetą, w Bagdadzie. Pewnego dnia, zachęcony przez Diabła Morskiego, postanawia wypłynąć w świat. W swojej podróży przeżywa wiele przygód...
Klechdy polskie (1956)
Dramat mimiczny "Skrzypek opętany"
także eseje i szkice literackie
napisał także powieść Sezamowe prace, która jest parodią Syzyfowych prac
przekłady (Niesamowite opowieści Edgara Allana Poe)
Z pism... (t. 1-3 1959-65)