Paulina Sadowiak IV semestr

PLASTYKA UD

1. WSKAZANIA, PRZECIWWSKAZANIA

W kontekście medycznym, nie istnieją żadne medyczne wskazania do wykonania operacji plastyki ud. Jest to typowa operacja kosmetyczna i decyzję o jej wykonaniu podejmuje sama pacjentka na własną odpowiedzialność. Opinia lekarza ma w tym przypadku charakter pomocniczy i może być przez pacjentkę uwzględniona lub nie.

Biorąc pod uwagę aspekt wieku, brak jest sztywnych zasad co do tego, ile lat powinna mieć pacjentka poddająca się tego typu zabiegom. Oczywiście mają znaczenie takie czynniki jak wiek, warunki anatomiczne, stan skóry, stan zdrowia i ilość tkanki tłuszczowej. W podjęciu decyzji niezbędna jest osobista konsultacja z chirurgiem plastycznym, który w oparciu o powyższe czynniki, jak również uwzględniając oczekiwania pacjentki pomoże w podjęciu właściwej decyzji.

Grupą, u której wyniki operacji są zazwyczaj najlepsze są kobiety proporcjonalnie zbudowane, nie otyłe, z dużym nadmiarem skóry zniekształcającym w znaczny sposób kontur ud, u których potencjalna poprawa wyglądu w wyniku operacji przewyższa ryzyko związane z obecnością rozległych blizn.

Plastykę ud wykonuje się w sytuacjach szczególnych, na ogół u pacjentek po 50 roku życia, ze znacznym nadmiarem wiotkiej skóry zniekształcającej zarys tej okolicy.

Niekiedy, zabieg ten jest uzupełnieniem liposuction wewnętrznej powierzchni ud. Często operację tę przeprowadza się u osób z bardzo znaczną utratą wagi ciała po odchudzaniu.

Najmniej wskazane jest wykonywanie plastyki ud u osób otyłych, cierpiących na choroby przewlekłe typu: cukrzyca czy nadciśnienie oraz pacjentek nie będących w stanie zaakceptować obecności blizn, które nie zawsze są możliwe do ukrycia. Efekty kosmetyczne u pacjentek z grubymi i nieproporcjonalnie krótkimi udami są zawsze gorsze.

2. SZCZEGÓŁY ZWIĄZANE Z ZABIEGIEM

Plastyka ud polega na chirurgicznym usunięciu nadmiaru skóry i podskórnej tkanki tłuszczowej z wewnętrznej strony ud i pachwin oraz wzmocnieniu napięcia powięzi tej okolicy w celu  uzyskania jej ładniejszego zarysu.

Wynik zabiegu jest trwały, pod warunkiem unikania znacznych wahań wagi ciała.

Cięcie wykonywane jest najczęściej w pachwinie wzdłuż bocznego brzegu włosów łonowych, a stąd biegnie w dół po wewnętrznej powierzchni uda (rys. 1).

W zależności od budowy ciała i nadmiaru skóry dolny odcinek cięcia może mieć tylko kilka centymetrów lub sięgać nawet znacznie za połowę odległości pomiędzy pachwiną a kolanem.

W kolejnym etapie skóra i tkanka podskórna oddzielane są od podłoża,  powięzie tych okolic napinane za pomocą odpowiednio założonych szwów, a nadmiar skóry i podskórnej tkanki tłuszczowej wycinany (rys. 2).

Po wycięciu nadmiaru skóry i tkanki tłuszczowej ich pozostała część ściągana jest w górę i do środka. Operację kończy zszycie rany kilkoma warstwami szwów. W ten sposób uzyskuje się bardziej napięty, lepszy zarys ud. Kształt blizny po zabiegu ilustruje rys. 3.

Rys. 1

Rys. 2

Rys. 3

Zazwyczaj po operacji pod skórą pozostawiane są dreny odprowadzające niewielkie ilości krwi i wydzieliny. Na zakończenie zakładany jest lekko uciskający opatrunek.

Szczegóły związane z zabiegiem, jego najwłaściwszą formą i wszelkie wskazania przed i po zabiegowe omawiane są z każdą pacjentką podczas indywidualnej konsultacji przedoperacyjnej.    

3. WYMAGANIA PRZEDOPERACYJNE

Przed operacją wykonywane są standardowe badania laboratoryjne oraz w zależności od stanu zdrowia pacjentki, lekarz może zlecić inne badania dodatkowe np. EKG, RTG płuc czy USG jamy brzusznej

Ponieważ zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym lub lędźwiowym należy pozostać na czczo na 6 godzin przed rozpoczęciem operacji.

Z uwagi na negatywny wpływ palenia papierosów na proces gojenia wskazane jest, by osoby palące zaprzestały palenia na dwa tygodnie przed i po operacji. W niektórych przypadkach nie spełnienie tego warunku może nawet spowodować odstąpienie chirurga od wykonania zabiegu!
 
Tuż przed zabiegiem zostanie założona do żyły kaniula służąca do podawania leków oraz naniesione zostaną na skórę ud oznaczenia ułatwiające precyzyjne wykonanie operacji. Zrobiony zostanie również komplet zdjęć ud.

4. ZALECENIA POOPERACYJNE

Z uwagi na rozległość operacji, jaką jest plastyka ud, należy się liczyć z dłuższym, zazwyczaj 2-3 dniowym pobytem w klinice. Początkowo, w celu zmniejszenia napięcia w linii szwów, większość czasu pacjentka spędza w łóżku w pozycji leżącej lub półsiedzącej z podkurczonymi w kolanach i biodrach nogami. W późniejszym okresie zakres aktywności ruchowej ulega stopniowemu zwiększeniu tak by umożliwić  w miarę normalne funkcjonowanie po powrocie do domu.

Bezpośrednio po zabiegu i w ciągu najbliższych 2-3 dni występują pewne dolegliwości bólowe kontrolowane za pomocą odpowiednich leków przeciwbólowych. Dolegliwości te mogą się nasilać przy wzmożonej aktywności ruchowej i wymagać doustnych leków przeciwbólowych przez kolejne 2-3 dni.

Na 2-3 dzień po operacji, po usunięciu drenów opatrunek zastępowany jest specjalnym elastycznym ubrankiem. Należy je nosić dzień i noc aż do zdjęcia szwów (w  10-14 dniu po operacji), a następnie przez większą część dnia przez kolejne 2-3 miesiące.

Powrót do pełnej aktywności życiowej następuje zazwyczaj po upływie 10-14 dni po zabiegu, a
do ćwiczeń fizycznych po upływie 3-4 tygodni.

Blizny po operacji mogą być opalane dopiero po upływie kilku miesięcy.

U pewnej grupy pacjentek może dojść po operacji do gromadzenia się płynu surowiczego w tkance podskórnej, wymagającego ewakuacji drogą kilku kolejnych nakłuć (punkcji).

Normalnym objawem są obrzęki i zasinienia wykraczające niekiedy poza granice operowanych okolic. Są one zjawiskiem przejściowym i ustępują stopniowo w ciągu kilku tygodni

5. EWENTUALNE KOMPLIKACJE

Do ewentualnych powikłań, występujących po plastyce piersi należą: krwiak lub infekcja wymagające doraźnej reoperacji, opóźnione gojenie, częściowa martwica skóry w linii cięcia, częściowe rozejście się rany oraz powstanie przerośniętych blizn lub bliznowców.

Precyzyjne informacje o wszelkich mogących wystąpić komplikacjach udzielane są podczas osobistej konsultacji przedoperacyjnej z chirurgiem plastycznym.

6. WYMAGANE BADANIA

- badanie czasu krwawienia i krzepnięcia krwi
- morfologii i grupy krwi
- ewentualnie EKG, RTG lub USG jamy brzusznej

 

  PLSTYKA POŚLADÓW

Operacje powiększania pośladków za pomocą implantów stają się coraz bardziej popularne. Jest to stosunkowo nowa procedura. Zabieg ten, opracowany w latach sześćdziesiątych w Ameryce Południowej, zaczął szybko zdobywać zwolenników na całym świecie, pod wpływem zmieniających się trendów.

Poprzez implanty pośladków można uzyskać efekt powiększenia jak i zarówno podniesienia pośladków.
Istnieją dwie grupy pacjentów poddających się tej operacji: do pierwszej należą młodsze pacjentki, które zgodnie z popularnymi trendami chcą posiąść krągłości gwiazd pokroju J.Lo czy Beyonce Knowles, druga to kobiety, których pośladki utraciły dawną jędrność na skutek starzenia. Mężczyźni także chętnie poddają się tej operacji.

Przebieg operacji
Powiększenie pośladków jest wykonywane z wielu powodów - aby uzyskać proporcjonalne mięśnie pośladkowe, zwiększyć ilość tkanki tłuszczowej pośladków lub po prostu, aby powiększyć pośladki. Chirurgiczne powiększanie pośladków wykonuje się na dwa sposoby: za pomocą przeszczepu tkanki tłuszczowej lub implantów. W technice przeszczepu tkanki tłuszczowej tkanka tłuszczowa uzyskana w procesie liposukcji z innej części ciała jest wstrzykiwana w pośladki. Jeśli pacjent nie posiada odpowiedniej ilości tkanki tłuszczowej, powiększanie pośladków można wykonać przy użyciu implantów, wykonanych z silikonu twardego lub miększej formy silikonu w torebce. W przypadku użycia implantów ze zwartego silikonu, rezultaty są bardziej naturalne i istnieje mniejsze ryzyko wycieku. Silikon użyty w implantach pośladków jest także stosowany w implantach brody, męskich implantach piersiowych oraz implantach łydek. Implanty ze zwartego silikonu są bardziej jędrne i odporne na zużycie oraz uszkodzenia niż implanty żelowe lub wypełniane solą fizjologiczną. Niezależnie od wybranego rodzaju implantów, przed operacją pacjenci zostaną zmierzeni, tak, aby dopasować odpowiednią wielkość i rodzaj implantów.

Implanty pośladków muszą zostać umieszczone pomiędzy powięzią - tkanka łączna pokrywająca mięśnie) a mięśniem. Implanty umieszczane są dość wysoko, dzięki temu w rzeczywistości nigdy się na nich nie siada. Nacięcia wykonuje się w fałdzie między pośladkiem i górą uda. Blizny znikną po roku od operacji. Można także wykonać nacięcie pomiędzy pośladkami, jednak ryzyko infekcji jest bardzo duże.

Czas rekonwalescencji po operacji powiększania pośladków, w przypadku obu technik, wynosi około 2 tygodnie. Większość pacjentów będzie w stanie wrócić do normalnego trybu życia już w 3 tygodnie po operacji. Pacjent przez około 10 dni po operacji nie może siadać, a przez miesiąc nie będzie mógł wykonywać większości zwykłych, codziennych czynności. Przez około dwa miesiące po operacji nie można wykonywać czynności wymagających większego wysiłku. Jednak jest to wspaniała okazja dla tych, którzy nie są zadowoleni z wyglądu swoich pośladków.