Jan Jerzy Kułakowski

Jan Jerzy Kułakowski -Był rządowym pełnomocnikiem ds. negocjacji Polski z Unią Europejską. Od 2004 do 2009 sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego VI kadencji. W rządzie Jerzego Buzka w 1998 objął nowo powstałe stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i pełnomocnika ds. negocjacji Polski z Unią Europejską, zasiadał w Komitecie Integracji Europejskiej i Narodowej Radzie Integracji Europejskiej.

Danuta Hubner - była minister ds. europejskich w rządzie Leszka Millera i była szefowa UKIE, pierwszy polski komisarz w Unii Europejskiej (ds. polityki regionalnej), posłanka do Parlamentu Europejskiego VII kadencji. Jesienią 1996 organizowała nowo utworzony Urząd Komitetu Integracji Europejskiej. W 1997 po przegranych przez SLD wyborach otrzymała propozycję prowadzenia kancelarii prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, funkcję tę pełniła do 1998. Jesienią tego samego roku została wiceprzewodniczącą Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ, od 2000 pełniła zaś funkcję jej szefa (w randze zastępcy sekretarza generalnego ONZ).

Po wyborach parlamentarnych w 2001 zastąpiła Jacka Saryusza-Wolskiego na stanowisku sekretarza KIE i szefa UKIE, mianowano ją również wiceministrem spraw zagranicznych. Po wygranym referendum akcesyjnym z czerwca 2003 została ministrem-członkiem Rady Ministrów. Przez półtora roku reprezentowała Polskę w Konwencie Europejskim.

Jacek Saryusz-Wolski - w 2000, kiedy premier Jerzy Buzek mianował go sekretarzem Komitetu Integracji Europejskiej. Pełniąc tę funkcję, brał udział w negocjacjach podczas szczytu w Nicei w grudniu 2000. W 2001 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Bloku Senat 2001.

Agenda 2000 - nazywana również pakietem Santera[1], ponieważ została przedłożona Parlamentowi Europejskiemu przez Jacques'a Santera. Jest to poprzedzony przez tzw. Białą Księgę (7 lutego 1995), a opublikowany przez Komisję Europejską 18 lipca 1997 r. pakiet reform, który zawierał dwie podstawowe grupy zagadnień:

Podjęcie rokowań z krajami Europy Środkowej i Wschodniej (Cypr, Czechy, Estonia, Polska, Słowenia i Węgry) o przystąpieniu do Unii Europejskiej[1].

Propozycje dotyczące funkcjonowania Unii - średnioterminowe finansowanie Wspólnoty, reforma polityki rolnej oraz przedłużenie działania funduszy strukturalnych i funduszu kohezyjnego[1].

Dokument zawiera także opinie Komisji Europejskiej dotyczące wniosków o członkostwo w UE 10 państw Europy Środkowej i Wschodniej oraz Cypru[1]. Opinie przyjęte później przez Radą Europejską w Luksemburgu 12/13 grudnia 1997 były podstawą decyzji rozpoczęcia 30 marca 1998 rokowań akcesyjnych z państwami określanymi mianem grupy luksemburskiej. Sam dokument został w marcu 1999 roku w Berlinie[1].

Kryteria kopenhaskie – zbiór kryteriów, które muszą spełnić nowo wstępujące do Unii Europejskiej państwa, by zostać przyjętymi. Kryteria te uchwaliła Rada Europejska na szczycie w Kopenhadze w czerwcu 1993 roku. Dzielimy je na kryteria polityczne i ekonomiczne.

Kryteria polityczne:

istnienie instytucji gwarantujących stabilną demokrację;

rządy prawa;

poszanowanie praw człowieka;

poszanowanie praw mniejszości.

Kryteria ekonomiczne:

istnienie gospodarki rynkowej gotowej sprostać konkurencji i wolnemu rynkowi;

zdolność do przyjęcia acquis communautaire;

zdolność sprostania unii politycznej, gospodarczej i walutowej.

Kryteria kopenhaskie znalazły swoje odbicie w traktacie amsterdamskim (art. 6(1) skonsolidowanego TUE oraz w Konstytucji Europejskiej (cz. 1 art. 2 - Wartości Unii, art. 9 - Prawa Podstawowe i tytuł VI - Demokratyczne życie Unii oraz w Karcie Praw Podstawowych).

Postępy każdego z krajów w wykonywaniu Kryteriów kopenhaskich były corocznie (pod koniec każdego roku) oceniane przez Komisję Europejską i podawane w tzw. Regular Raporcie.

PHARE – na rozwój sektora mśp – małe średnie przedsiębiorstwa – mmśp – mikro, Male i średnie przedsiębiorstwa (ilość pracowników i przychód i obrot roczny). Na rozwój i dostosowanie adm publicznej, wspolprace trans graniczną, szkolenie kadr raz zapewnienie spójności społecznej i gospodarczej. 80/90 lata.

SAPARD – zajmował się pomocą i rozwojem obszarów wiejskich, szkoleniami dla rolników, zakupem sprzętu, przekwalifikowaniem osób zamieszkujących tereny miejsce umożliwiał finansowanie nabycie certyfikatów, pozwoleń, uzyskanie zgód sanepidów. Również działania z rybołówstwem były finansowane. Od 2000 roku.

ISPA – na wzór i podobieństwo funduszu spójności. Kierunki działania – infrastruktura transportowa i ochrona środowiska.

Służba zewnętrzna Unii Europejskiej (ang. External Action Service of the European Union) - pomocnicze ciało dyplomatyczne względem Wysokiego Przedstawiciela, którym obecnie jest Catherine Ashton. Za jej powołanie, oprócz Ashton, odpowiedzialna jest Komisarz ds. stosunków zewnętrznych Benita Ferrero-Waldner[1]. Służba została powołana przez Traktat lizboński. Rozpoczęcie działalności nastąpiło w roku 2009, wraz z wejściem w życie traktatu. Utworzenie służby zewnętrznej UE oraz nadanie jej cech służby dyplomatycznej popierają instytucje Unii, głównie Parlament Europejski i Komisja, które w serii dokumentów wskazywały na potrzebę dalszego rozwoju służby zewnętrznej i przekształcenia jej w służbę dyplomatyczną Unii Europejskiej. Taka postawa spotyka się z niechęcią niektórych państw członkowskich (głównie Wielkiej Brytanii), które obawiają się osłabienia własnego instrumentarium w zakresie polityki zagranicznej i jednocześnie nadawania zbyt wyraźnych cech państwowych Unii Europejskiej.[2] O pomoc dyplomatyczną zwrócić się do niej będzie mógł każdy obywatel Unii- co jest rozwinięciem obecnej możliwości zwracania się do służby zagranicznej innego państwa członkowskiego, jeżeli w państwie pobytu nie występuje placówka dyplomatyczna lub konsularna państwa z którego się pochodzi [3].

Komisja europejska – organ wykonawczy – KADENCJA 5 LAT – MOZLIWOSC REELEKCJI

27 komisarzy – 1 komisarz z 1 kraju (poprzednio 20; przez krotki okres 30) Pierwszy polski komisarz – Danuta Hubner. Glowna siedziba jest Bruksela ew. Strasburg; w pracach komisarzom pomagają dyrektariaty.

PODEJMOWANIE DECYZJI PRZEZ KE – głosujemy i podejmujemy decyzje; podejmowana w trybie obiegowym (od komisarza do komisarza); tryb delegowany – 1 lub wielu komisarzy jest upowazniony do reprezentowania KE. (najlepszy przykład – komisarz do spraw rozszerzenia); przewodniczacy PE może odwołać komisarzy. W przyszłości rozszerzenie UE spowoduje zmniejszenie liczby osob w KE i liczba komisarzy zostanie zastąpiona systemem rotacyjnym – każde państwo musi mieć takie same szanse) suma kadencji wszystkich panstw będzie do siebie zblizona

KOMPETENCJE

1.prawo do zglaszania projektow aktow prawnych;

2.ke sprawuje nadzor nad stosowaniem prawa pierwotnego i wtornego (straznik traktatow)

3.główny reprezentant UE na zewnątrz

Trybunał Sprawiedliwosci – kiedys 3 organy – TS sad pierwszej instancji, izby sadowe; po traktacie z lizbony mamy 1 organ i 3 instancje – sad do spraw sluzby pyblicznej, trybunal, sad – jezykiem obrad jest francuski; siedziba luksemburg; jest 27 sedziow w TS w sadzie co najmniej 1 sedzia z kazdego kraju; kadencja 6 letnia wybierany jest przewodniczacy; moZliwosc reeelekcji

wymogi sedziow TS

muszą to być prawnicy
muszą być niezalezni ( nie mogą prowadzic zadnej aktywnosci zawodowej – jedyne co może to prowadzic dzialanosc akademicka;
polowa sedziow zmienia się w polowie kadencji zeby zapewnic ciaglosc prac ; sedziow wspieraja adwokaci generalni (rzecznicy generalni wybieraa tzw pierwszego rzecznika i nie staja po zadnej ze stron a glownym zadaniem rzecznika jest to zwe musi być obecny podczas sprawy wysluchac i zzaopiniowac)
sedziowie maja obowiazek zapoznac się z tekstem rzecznika ale nie mogą niczego narzucac

TS dziala jako

sad administracyjny
miedzynarodowy
konstytucyjny

ts obraduje zazwyczaj w izbach

skargi na nieprzestrzeganie traktatow
skarga 1 panstwa czlonkowskiego na drugie
skarga na bezczynnosc
wyrok wstepny o waznosc prawa ue bądź wyrok wstepny o interpretacje
skarga o odszkodowanie
sad apelacyjny do orzeczen sadu 1 instancji
kontrola dzialan panstw czlonkowskich
wydawanie opinii

sad 1 instancji

1 sedzie z kazdego kraju; kadencja 6 lat odnawiana co 3 lata; reelekcja ; siedziba luksemburg; sad dziala od 1.1.89r. Dziala jako instytucja odwolawcza od wyrokow saadow..........

przyjmuje skargi od osob fizycznych i prawnych; może rozpatrywac wniesione przez panstwo czlonkowskie dla ke ; za szkody wyrzadzone przez instytucje unijne; rozpatruje skargi dot. unijnych spraw towarowych; od orzeczen sadu przysluguje odwolanie do ts w terminie 2 miesiecy

sad ds. dluzby pracownicznej (publicznej)

są one powolywane przez ke po konsultacji z pe i ts lub tez panel sedziowski powoluje RUE na wniosek ts po knosultacjach z pe i ke; panele sedziwoskie mogą być powolane do okreslania scisle okreslonych spraw – sad ds. dluzby pracowniczej – zajmuje się kwestia pracownicza

trybunal audytorow (trybunsl rewidentow ksiegowych trybunal obrachunkowy trybunsl kontroli budzetowej) 1 kraj – 1 przedstawiciel ; aby się dostac trxzeba pracowac w organach kontorli (w polsce nik) Istnieje od 75 roku a prace rozpoczal w 77 r pazdziernik siedzieba luksemburg kadencja 6 lat ; obraduja grupy zadaniowe

bada rachunki dot. przychod wydatkow ue i ich instytucji;
potwierdza wiarygodbosc trandskcji w które zaangazowane jest ue
kontroluje sposob zarzadzania srodkami bedacymi w dyspozycji ue
ze swojej dzialalnosci składa sprawozdania PE
wyniki kontroli trybunal musi publikowac

komitet regionow i komitet ekonomiczno spoleczny – nie może być więcej jak 350 czlonkow obu komitetow (było 222) KES – organ doradczy od początku istnienia WE

KR – powolany traktataem z mastricht; pierwsze posiedzenie marzec 94 W OBU POLSKA MA PO 21 PRZEDSTAIWCILEI

KES – zasiadaja przedstawiciele roznych grup spolecznych zwizkow zawodowych a KR – przedstawiciele samorzsdu lokalnego i regionalnego

kompetencje KR

forum konsultacyjno doradcze – prezentuje stanowisko wladz lokalnych i regionalnych wobec ustawodastwa ue poprzez wydawanie opinii ; opinie wydawane na wnbiosek więc MUSZA – z wlasnej inicjatywy albo mogą się konsultowac

KES:

reprezentuje interesy społeczeństwa obywatelskiego

PODZIELONE są NA SEKCJE CZY GRUPY ROBOCZE W których KONSULTUJE się ZAKRES PROBLEMOW (TEMATYCZNIE)

4/01/2011

RODZAJE CZŁONKOWSTWA

członkowstwo zwykłe
członkowstwo stowarzyszone

Członkowstwo zwykle – może nim zostać każde państwo europejskie i demokratyczne i w którym respektowane są podstawowe prawa zagwarantowane w europejskiej konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Wniosek jest kierowany do RUE i jest on poddawany procesowi sprawdzenia przez KE i na koniec KE wydaje opinię o kandydaturze tzw. AVIS. Rozpoczynają się negocjacje akcesyjne. Decyzja jest podejmowana przez RUE w porozumieniu z PE. Ostatnim etapem jest ratyfikacja tego układu.

Członkowstwo stowarzyszone – traktat rzymski zakładał stowarzyszenie obszarów niesamodzielnych,(konwencja dodatkowa/wykonawcza) mowa tu o koloniach i terytoriach zamorskich. Dokonywało się bez udziału obszarów stowarzyszonych.

Grupa państw AKP – 79 państw – Afryki, Karaibów i Pacyfiku

Stowarzyszenie, które ma prowadzić do członkowstwa w UE – np. Grecja i Turcja od połowy lat 60’. Ze względu na różnice gospodarcze powinno im to zająć nie więcej niż 22 lata. Turcja ma unię celną z UE od 1996 roku na produkty spożywcze.

Stowarzyszenie, które obejmuje państwa basenu śródziemnego w latach 80’ zawarto szereg porozumień, gdzie te państwa maja układy preferencyjne gospodarcze z UE. Dialog polityczny doszedł w roku 1995r.

PIERWSZE ROZSZERZENIE PÓŁNOCNE

1960 rok – została utworzona EFTA, przez WB – Austria, Dania, Portugalia, Szwajcaria, Islandia. Było to na zasadzie konkurencji dla UE, bo UE nie chciała WB w swoich szeregach.

Lipiec 61 Irlandia, sierpień 61 WB i Dania, negocjacje trwały od czerwca 70 roku do stycznia 72 kiedy to odpisano układ, który z początkiem 73 wszedł w życie.

Wniosek wniosła też Norwegia, ale referendum było na nie – wrzesień 72. 53,5% na NIE.

PIERWSZE ROZSZERZENIE POŁUDNIOWE

Od lat 60 grecja była p. stowarzyszonym, a gdy spełni warunki zostanie pełnoprawnym członkiem. Niestety dojście do władzy w 67’ czarnych pułkowników zamroziło postępowanie. Zaraz po upadku tego rządu, Grecja w czerwcu 75 roku złożyła wniosek. Negocjacje lipiec 76 roku zaczęły się negocjacje. Ostatecznie w maju 1979 roku podpisano traktat akcesyjny i w 81 wszedł w życie.

II POŁUDNIOWE ROZSZERZENIE

Dotyczyło Portugali i Hiszpanii, było możliwe po upadku reżimów w tych krajach.

74 – rewolucja w Portugali.

75? – śmierć Gen. Franco

Marzec 77 – złożony wniosek o członkowstwo.

Październik 78 – negocjacje zostały rozpoczęte

Lipiec 77 – Hiszpania składa wniosek

Luty 79 – rokowania

Układ akcesyjny maj 85 i wszedł w życie w styczniu 1986 roku.

ROZSZERZENIE CENTRALNE – niepełne

Zjednoczenie Niemiec i przystąpienie Niemiec wschodnich 1990 październik.

II PÓŁNOCNO-CENTRALNE

Lipiec 89 – wniosek Austrii

Lipiec 91 – wniosek Szwecji

Marzec 1992 – wniosek Finlandii

Maj 1992 – wniosek Szwajcarii

Listopad 1992 – wniosek Norwegii

Luty 93 – negocjacje z Austrią, Szwecją i Finlandią.

Marzec 93 – z Norwegią.

Marzec 94 zakończone negocjacje.

Paź/listopad 94 – referendum 52,2 % na nie w Norwegii.

1995 – tylko 3 z 5 przystępują do UE Austria, Szwecja, Finlandia.

Grudzień 1997 roku na szczycie RE w Luksemburgu do rozpoczęcia negocjacji zaproszono Polska, Czechy, Węgry, Słowenię, Estonię i Cypr

Grudzień 1999 na szczycie w Helsinkach zaproszono do negocjacji Litwę, Łotwę, Słowację, Rumunię, Bułgarię, Maltę, Turcję.

1990 roku Cypr i Malta złożyły wniosek o członkowstwo.

Grudzień 1991 podpisywanie umów o stowarzyszeniu np. Polska, ale wszedł w życie w 1994 roku.

1991 układy stowarzyszeniowe –

Kryteria kopenhaskie – szczyt w Kopenhadze – czerwiec 1993 roku. Posiadanie stabilnych instytucji demokratycznych oraz bycie państwem prawa, w którym chronione są Rawa człowieka i mniejszości narodowych; państwo musi posiadać funkcjonującą gospodarkę rynkową, zdolną do sprostania konkurencji na rynku wewnętrznym UE; państwo musi mieć zdolność do przyjęcia zobowiązań wynikających z członkowstwa UE, musi wyrażać gotowość na przyjęcie założeń UGW i UP; państwo musi mieć administracyjną zdolność do implementacji na grunt prawa krajowego regulacji prawa wspólnotowego.

I transza – Polska + 9

II transza – Bułgaria i Rumunia 2007

DROGA POLSKI DO UE

1986 roku polska oficjalnie wyraziła intencje uznania EWG (po 300 latach istnienia). Przy okazji pojawiła się propozycja podpisania dwustronnej umowy i w sierpniu 88 roku Polska podpisała o nawiązanie stosunków z EWG. Pierwsze negocjacje dot. umowy o handlu i współpracy gospodarczej. Dość szybko potoczyły się negocjacje i ostatecznie we wrz 89 roku w Warszawie podpisano umowę regulującą dostęp polskich produktów do p. członkowskich EWG.

EWG stało się głównym partnerem handlowym Polski.

1989 rok lipiec – na paryskim szczycie uprzemysłowionych p. świata, podjęto decyzje o udzieleniu pomocy krajom europy śr i wschodniej, które rozpoczynały proces transformacji. W 1 turze będzie to Polska i Węgry. EWG miało być koordynatorem.

Grudzień 89 roku – RM WE stworzyła podstawy prawne do istnienia funduszu PHARE.

Lipiec 89 – powołano przedstawicielstwo RP do Brukseli. 1990 pierwszy stały przedstawiciel do 1996r p. Kułakowski.

25.05.1990 polska złożyła oficjalny wniosek o rozpoczęcie negocjacji dot. Podpisania umowy z WE. Rezultatem był układ europejski – stowarzyszeniowy – 16.12.1991 roku został podpisany.

dialog polityczny
zasady ogólne
swobodny przepływ towarów
przepływ pracowników, zakładanie przedsiębiorstw, świadczenie usług,

i zbliżanie przepisów prawnych

współpracą gospodarcza
wspol kultura
wspol finan
postanowienia ogólne i koncowe

struktura instytucjonalna: rada, komitet stowarzyszenia i parlamentarny komitet stowarzyszenia.

Układ przejściowy umożliwiał wejście w życie…. Od 1.03. 1992

1991.01.26 powołano pełnomocnika rządu do spraw integracji europejskiej oraz pomocy zagranicznej, którym został mianowany Jacek Wolski.

Gruzień 1992 rok na szczycie w Edynburgu UE podjela decyzje o czlonkowstwie p. grupy wyszechradzkiej.

Czerwiec 1993 ustalono kryteria kopenhaskie.

8.4.1994 zlożneie przez MSZ oficjalnego wniosku o przystapienie polski do UE. O pełne członkowstwo w UE, Ateny.

11/01/2012

Od 9 na gagarina 17 dnia 1.02

Grudzień 1994 Essen – sformowano strategię informacji z krajami stowarzyszonymi Eu środkowej i wschodniej, ten dokument nazywa się strategia przedakcesyjna.

Strategie na czym się opierały- dla każdego z państw są przygotowane odrębne wytyczne. Opieraly się one na wczensiej podpisanych traktatach europejskich, partnerstwach dla członkowstwa, narodowych programach prygotowania dla członkowstwa, korzystanie z funduszy przedakcesyjnych, uczestnictwo w programach unijnych i bierząca współpraca z instytucjami unijnymi.

Oddzielne dla Malty, Cypru i Turcji.

Czerwiec 1995 na szczycie w Cannes RE przyęła białą księgę w sprawie przygotowania p. europy środkowej i wschodniej do ich przyjęcia, spostrzeżenia tam zawarte dot. harmonizacji gospodarek z jednolitym rynkiem wewnętrznym UE i harmonizacji systemu prawnego.

Grudzień 1995 – koleny szczyt w Madrycie – przedstawiono wstępny kalendarz przyjmowania państw do UE,

8.8.1996 – powstaje komitet integracji europejskiej – byli to określeni ustawą ministrowie na czele z premierem. Miał zając się nadzorem przygotowań polski do UE.

Na miejsce pełnomocnika rządu do IE i pomocy zagranicznej powołano urząd komitetu IE. Rozpoczął swoją działalność 16.10.1996 roku. Danuta Hubner była pierwszym szefem, stała na czele. Zajmował się bieżącymi działaniami na rzecz naszego członkowstwa.

1997.01.28 – RM w Polsce przyjęła narodową strategię integracji. Był tam określony stan polski do pełnego członkowstwa i określał priorytety na przyszłość i co zrobić by się do członkowstwa przygotować.

Lipiec 1997 – agenda 2000 – dokument UE który określał kierunki reform i zmiany które musi dokonać UE by być gotowa na przyjęcie nowych p. członkowskich.

Na szczycie 12-13.12.1997 roku zaproszono grupę luksemburską do przystąpienia do UE, w tym polska

24.03.1998 powołano pełnomocnika rządu ds. negocjacji o członkowstwo RP w UE. Stanowisko objął Jan Kułakowski.

27.03.1998 powołano zespół negocjacyjny.

31.03 oficjalnie rozpoczęto negocjacje.

Z naszej trony negocjował zespół negocjacyjny z Kułakowskim, a ze strony UE negocjował Gunther von Hagens.

23.06.1998 – rząd przyjął narodowy program do członkowstwa w UE. Był to dokument, który w założeniu miał być okresowo uaktualniany, bo był to harmonogram działań przystosowawczych polski di członkowstwa w UE.

10-11 Grudzień 1999r. Do członkowstwa zaproszono grupę helsińską.

13.07.2000 – utworzono komisję prawa europejskiego sejmu RP i komisja ta była odpowiedzialna za rozpatrywanie aktów prawodawczych pod kątem ich zgodności z aktem UE. Przewodnictwo objął Bronisław Geremek.

4.8.2000 powołano nadzwyczajną komisję legislacji europejskiej senatu RP – przewodniczący Władysław Chrzanowski.

15-16.06 2001 szczyt w Goeteborgu – negocjacje z najlepiej przygotowanymi powinny zakończyć się w roku 2002 roku, by zostały przyjęte w 2004 roku.

Kułakowskiego zastąpił Jan Truszczyński

Polska zakończyła negocjacje w dniach 12-13.12-2002 roku w Kopenhadze.

Podpisanie naszego traktatu 16.04.2003 roku.

Zostało przed nami referendum akcesyjne. Tylko na Cyprze nie było.

7-8.06.2003 roku. Czy wyraża pani zgodę na przystąpienie do UE. 59% frekwencja. Tak 77,5% w ten sposób 1.05.2004 roku staliśmy się członkami UE.

KLASYFIKACJA FUNDUSZY EUROPEJSKICH

Fundusze przedakcesyjne – lipiec 89 – najbardziej uprzemysłowione państwa świata – pomoc dla państw Eu środkowej i wschodniej. Środki powinny być skierowane do polski i Węgier. Instytucje do kontroli – padło na WE. W krótkim okresie czasu fundusz PHARE powstał.

ISPA – na wzór i podobieństwo funduszu spójności. Kierunki działania – infrastruktura transportowa i ochrona środowiska.

Fundusze przedkaceycjnezakończyły swoje dzialnosc z koncem 2006 roku . Mamy tylko jeden fundusz IPA

Fundusz spójności i przedakcesyjny: różnice:

- żeby korzystać ze strukturalnych trzeba być regionem, a spójności trzeba być państwem – inny rodzaj beneficjentów,

- strukturalny w regionie PKB na mieszkanca musi być niższe niż 75% średniej unijnej, a spójności PKB na osobe w kraju musi być poniżej 90% srednieij unijnej.

-strukturalne zostały powołane na czas nieokreślony ,s pojnosci na zasadzie eksperymentu na mocy traktatu z Maastricht 1994-99, jego istnienie przesłużono na 2000-2006 i teraz na 2007-2013.

-strukturalne – europejeksi fundusz społeczny/socjalny na mocy traktatu rzymskiego EWG, zaczął w 1960 roku. Dalej europejski fundusz orientacji i gwarancji rolnej. Do strukturalnych zaliczamy tylko kwestie orientacji (seksje) 1964 rok na mocy rzymskiego traktatu. Europejski fundusz rozwoju regionalnego – kiedy do UE przystapiły ans twa o roznym rozwoju regionalnym rok 1975 rok. Ostatni na nowy taktatu z Maastricht był europejski fundusz orientacji rybołówstwa.

W tym składzie fundusze funkcjonowały do końca 2006 roku, pod koniec zniknęły 2. Teraz mamy rylko Eu f spol i Eu f rozwoju regionalnego. Rolnictwo i rybki stały się instrumentami finansowymi np. wspólnej polityki rybołówstwa.

SPO – w ramach 1 spo może on być finansowany z dwóch źródeł, jednak to się nie udało w Polsce. Absorbowanie pomocy z funduszów. Ale teraz tylko z jednego funduszu.

Eu f społeczny – przeznacza środki na walkę z bezrobociem, zwiększenie zatrudnienia, pomoc w przekwalifikowaniu się, nabywanie nowych umiejętności i rozwijanie dotychczasowych. Walka z dyskryminacją. Zapewnienie mobilności kadr.

Eu f rozwoju regionalnego – pomoc w rozwijaniu regionów, inwestycje w mniejszą infrastrukturę, rozwój kadr w regionach, promocja regionów.

Fund dot. rolnictwa – nowoczesne technologie na obszarach wiejskich, pomoc dla rolników, Pomoc w zakupie maszyn, umożliwienie startowania po certyfikaty, ułatwienia w spełnianiu warunków sanitarnych, marketing dot. produktów żywnościowych.

Rybki – przekwalifikowanie, złomowanie statków, inwestycje w nowe statki spełniające kryteria i wymogi, marketing produktów rybnych, inwestycja w porty, przetwórnie ryb itp.

F spójności – infrastruktura transportowa, czyli sieć Ten-T – transeuropejskie sieci transportowe – większe drogi i sieci, oprócz tego sieci kolejowe, porty morskie, lotnicze, ochrona środowiska naturalnego – rozbudowa sieci wod-kan, budowanie oczyszczalni ścieków, wsparcie dla większego pozyskiwania en ze źródeł odnawialnych. Surowce wtórne, dbanie o czystość wód, powietrza, ziemi.

KE trzyma kasę w UE.