PLAN EDUKACJI RELIGIJNEJ W ZAKRESIE I KLASY GIMNAZJUM opracowany na podstawie materiałów katechetycznych "Jezus uczy i zbawia" z serii "W drodze do Emaus";

S E M E S T R  I Słowo o sobie - poznajmy się

1. Nr lekcji, temat (dziennik, zeszyt ucznia)

2. Cele

3. Zadania

4. Treści

5. Procedury osiągania celów

6. Realizowane ścieżki między-przedmiotowe i korelacje z innymi przedmiotami

7.Przewidywane osiągnięcia

8. Diagnozo-wanie osiągnięć uczniów

9. ZGODNOŚĆ Z TEMATU Z PODSTAWĄ PROGRAMOWĄ NAUCZANIA RELIGII W GIMNAZJUM

1. Wspomaganie podejmowania odpowiedzialności za siebie i innych w nowej szkole. (Twoja szkoła - twoja klasa).

Kształtowanie umiejętności odkrywania własnych darów, talentów i uzdolnień oraz właściwego ich rozwijania.

Odkrywanie przez ucznia społecznego wymiaru obdarowania i konieczności współpracy z innymi w twórczym korzystaniu z darów.

Mt 25, 14-18. Biblijna przypowieść o talentach posiada wymiar eschatologiczny i jest wezwaniem do czujności. Bóg obdarza ludzi darami. Konieczność dzielenia się własnymi darami.

Zabawa integracyjna, praca z tekstem, „słoneczko", „zdania niedokończone", wizytówka. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Sens istnienia człowieka (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - wyjaśnia znaczenie słowa „talent"; - interpretuje przypowieść o talentach; - dostrzega dary, które otrzymał od Boga; - uzasadnia, dlaczego powinien dzielić się z innymi swoimi uzdolnieniami.

Umiejętność rozpoznawania własnych uzdolnień oraz dzielenie się swoimi darami z innymi.

PP

2. Odkrywanie chrześcijańskiej motywacji uczestnictwa w katechezie. (Katecheza zwana religią).

Kształtowanie motywacji uczestnictwa w katechezie.

Rozpoznawanie możliwości własnego zaangażowania ucznia w tworzenie katechezy szkolnej.

Rz 10, 9.13. Różne podejścia i motywacje uczestnictwa w katechezie szkolnej. Motywacje uczestnictwa w katechezie wynikające ze zobowiązań przyjętych na chrzcie świętym. Celem katechezy jest przygotowanie na przyjęcie działania Ducha Świętego i stałe nawracanie się przez słowo, świadectwo życia i modlitwę.

„Rozmowa telefoniczna", praca z tekstem, „dwa krzesła", pogadanka, kartki z numerami telefonów. Formy pracy. frontalna, parami, jednostkowa.

Dążenie do poznania prawdy o sobie (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - wyjaśnia, jakie znaczenie w życiu człowieka ma katecheza; - wskazuje, kto jest szczególnie wezwany do uczestniczenia w katechezie i z czego to wynika; - wskazuje błędne motywacje udziału w katechezie; - wylicza, co daje udział w katechezie szkolnej.

Chrześcijańska motywacja uczestniczenia w katechezie szkolnej.

PP

3. Rozpoznawanie Jezusa na drodze swojego życia. (Początek drogi).

Wskazanie na Jezusa będącego fundamentem ludzkich wyborów i wypełnieniem najgłębszych tęsknot.

Zachęta do korzystania we własnym życiu z pomocy, którą przynosi uczniowi katecheza.

Łk24, 13-21.25-31. Jezus jest współwędrowcem człowieka na drodze jego życia, a zarazem interpretatorem Pisma Świętego i celebransem Eucharystii. Koncepcja drogi posiada bardzo głębokie znaczenie w Biblii. Pełnej wiary nie zdobywa się własnym wysiłkiem, lecz dzięki Bożej pomocy i łasce.

„Linia czasu", analiza strukturalna tekstów narracyjnych, „podróż w wyobraźni", małe kartki. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Dokąd zmierzam? (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - opowiada o doświadczeniach uczniów idących do Emaus; - wyjaśnia, skąd pochodził smutek uczniów zmierzających do Emaus; - tłumaczy, dlaczego Jezus wyjaśnia Pisma uczniom idącym do Emaus; - wylicza drogowskazy, które Jezus postawił ochrzczonym na ich drodze życia.

Przyjęcie i przestrzeganie drogowskazów Jezusa na drodze swojego życia.

PP

II. Ziarna słowa w świecie

4. Poszukiwanie w Objawieniu Bożym odpowiedzi na życiowe pytania. (Człowiek a tajemnica świata)

Ukazanie prawdy, że człowiek nie jest w stanie sam znaleźć odpowiedzi na wiele intrygujących go pytań.

Wspomaganie katechizowanego w odkrywaniu odpowiedzi w wierze na powstające pytania.

KDK10. Kim jest człowiek? Dokąd zmierza? Jaki jest sens jego życia? Odpowiedzi na pytania o tajemnice świata ostatecznie możemy znaleźć tylko w Jezusie Chrystusie. Poznawanie prawdy opartej na rzeczywistości Bożej.

„Plebiscyt", szybkie czytanie, film, nagranie CD, teksty KDK 10, nagranie filmu „Dekalog I" K. Kieślowskiego. Formy pracy: frontalna, grupowa, praca z partnerem.

Kim jest człowiek? (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - wskazuje ograniczenia człowieka w rozwiązywaniu tajemnic świata; - zastanawia się nad tajemnicami świata - poszukuje odpowiedzi płynącej z wiary; - przyjmuje biblijne wyjaśnienie tajemnic świata.

Uznanie własnej niewystarczalności w rozwiązywaniu tajemnic świata. Poszukiwanie wyjaśnień w Objawieniu Bożym.

PP

5. Budzenie odpowiedzialności za chrześcijański kształt własnego życia. (Mój świat).

Ukazanie, że powołaniem człowieka jest udział w życiu samego Boga.

Zachęta do tworzenia „swojego świata" i przyszłości w oparciu o życie Jezusa.

Mk, 17. Łk6, 12-13. Mk 1, 32-34. Mk 9,42-47a. Mt 23, 23-24. Mt 20, 28. J 14, 1-7. Ukazujemy Jezusa, który daje wierzącym drogowskazy prowadzące do pewnej przyszłości. Syn Boży wskazuje drogę do życia wiecznego. Dziękczynienie za powołanie do życia wiecznego.

Pogadanka, praca z tekstem, refleksja, schemat tabeli, nagranie CD, nagranie fragmentu Ewangelii. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Dokąd dążę? (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - objaśnia, gdzie człowiek wierzący może szukać wsparcia w poszukiwaniu pewnej przyszłości; - analizuje teksty biblijne; - wylicza  drogowskazy do życia wiecznego, które Jezus przekazał wierzącym; - przyjmuje odpowiedzialność za dążenie do życia wiecznego.

Dostrzeganie wartości własnej przyszłości budowanej według wskazań Jezusa.

PP

6. Ukazanie przyczyn obecności zła w świecie. (Dziwny jest nasz świat).

Wyjaśnienie źródeł obecności zła w świecie na podstawie przypowieści o pszenicy i chwaście.

Kształtowanie postawy chrześcijańskiego optymizmu i zaufania do Jezusa pokonującego zło.

Mt 13, 24-30. Współistnienie dobra i zła w świecie. Pochodzenie, przyczyny i konsekwencje obecności zła w świecie. Jezus jest zwycięzcą zła. Konieczność osobistej walki ze złem.

Praca z obrazem, interpretacja tekstu biblijnego, pogadanka, audycja muzyczna, piosenka, fotosymbole, teksty egzegezy przypowieści, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, praca z partnerem.

Dobro i zło (edukacja filozoficzna, prozdrowotna, korelacja ze wszystkimi przedmiotami).

Katechizowany: - uzasadnia, jak chrześcijanin powinien patrzeć na świat, w którym zło łączy się z dobrem; - interpretuje przypowieść o pszenicy i chwaście; -wyjaśnia, dlaczego zło istnieje w świecie równolegle z dobrem; - czuje się odpowiedzialny za eliminowanie zła.

Odróżnianie dobra od zła; czynienie dobra, unikanie zła.

PP

7. Odkrywanie obecności Boga w świecie. (Bóg w świecie człowieka).

Definiowanie pojęcia „religijność".

Kształtowanie świadomości obecności Boga w życiu każdego człowieka.

Poszukiwanie i poznawanie prawdziwego Boga. W cudach, czynach miłości, przebaczeniu na krzyżu i zmartwychwstaniu Jezusa Bóg objawia się jako Miłość. Bóg w Objawieniu ukazuje prawdę o człowieku stworzonym na Boży obraz, przeznaczonym do relacji miłości z Nim i nieśmiertelności.

Pogadanka, „mapa skojarzeń", praca z tekstem, układanie modlitwy. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, grupowa.

Religijność człowieka (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - wyjaśnia, na czym polega religijność; - wymienia okoliczności, w jakich człowiek wyraża swój związek z Bogiem; - zastanawia się, w jakich okolicznościach najczęściej odkrywamy Boga w swoim życiu; - wylicza powody zrywania przez człowieka kontaktu z Bogiem.

Rozpoznawanie obecności Boga w świecie.

PP

8. Poznawanie zasad wiary różnych religii. (Ludzie szukają Boga).

Charakteryzowanie wielkich religii świata. Ukazanie relacji Kościoła katolickiego do innych religii.

Poszukiwanie możliwości spotkania chrześcijanina z Bogiem

DWR1. Sposoby modlenia się w różnych religiach. Cechy charakterystyczne wielkich religii świata. Buddyzm, judaizm, islam a chrześcijaństwo; podobieństwa i różnice. Możliwości spotkania chrześcijanina z Bogiem.

Pogadanka, praca z tekstem, ilustracje przedstawiające formy modlitwy w różnych religiach, nagranie CD, schemat tabeli. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Religie świata (język polski, historia, WOS, geografia). Wyznawcy religii (edukacja europejska, filozoficzna).

Katechizowany: -wyjaśnia, dlaczego ludzie oddają cześć Bogu; - wymienia możliwości spotkania człowieka z Bogiem; - przedstawia podstawowe zasady wiary wyznawców buddyzmu, judaizmu, islamu, chrześcijaństwa; - tłumaczy, w jaki sposób członkowie Kościoła katolickiego powinni odnosić się do wyznawców innych religii.

Szacunek wobec wyznawców innych religii

PP

9. Ukazanie historyczności Jezusa. (Jezus Chrystus).

Zapoznanie z dokumentami historycznymi potwierdzającymi rzeczywiste istnienie i działalność Jezusa.

Określenie osobistych relacji z Jezusem.

Mk 8, 27-29. Jezus prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Dokumenty historyczne dotyczące osoby Jezusa Chrystusa. Konieczność rozwoju własnej wiary potwierdzonej osobistym świadectwem. Osobiste wyznanie wiary w Jezusa Chrystusa.

Pogadanka, „składanka ekspercka", „nieme impulsy do tekstu", refleksja, nagranie CD, schemat tabeli, tekst Ewangelii. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Dokumenty historyczne potwierdzające życie Jezusa (historia, sztuka).

Katechizowany: - wylicza dokumenty potwierdzające historyczne istnienie Jezusa; - przybliża treść dokumentów historycznych opisujących działalność Chrystusa; - odkrywa w Jezusie prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka; - ukazuje wartość chrześcijańskich dokumentów potwierdzających życie i działalność Jezusa.

Uznawanie za wiarygodne treści dokumentów historycznych potwierdzających działalność Jezusa.

PP

10. Rozpoznawanie tajemnicy Boga w przekazie Jezusa. (Jezus mówi o Bogu).

Ukazanie, co Jezus mówi o Bogu.

Rozbudzanie potrzeby osobistego poszukiwania prawdy o Bogu.

J 3,16-17. Mt7, 7-11. Mt 18, 23-35. Pełną prawdę o Bogu odkrył przed ludźmi Jezus. Sposoby odkrywania prawdziwego obrazu Boga. Rozwijanie wiary w Boga.

Audycja, praca z tekstem, artykuł, dyskusja, nagranie CD, schemat gazety. Formy pracy: frontalna, indywidualna, grupowa.

Bóg w literaturze i sztuce (język polski, sztuka).

Katechizowany: - opowiada, w jaki sposób Jezus mówi o Bogu; - uzasadnia, że Jezus najpełniej objawia Boga; - przedstawia teksty biblijne, w których Jezus mówi o swoim Ojcu; - przyjmuje odpowiedzialność za usłyszane słowo o Bogu.

Odkrywanie tajemnicy Boga.

PP

11. Wskazywanie prawdy o człowieku w nauczaniu Jezusa. (Jezus mówi o człowieku).

Uświadomienie, iż pełna prawda o człowieku zawiera się w tym, że jest on dla Boga kimś ważnym, jedynym i bezwarunkowo kochanym.

Zachęta do osobistego zaangażowania w relację miłości z Bogiem.

Łkl9, 1-10. Łkl5, 11-32. J 4, 5-18; 28-30. Mt9, 9-12. Jezus ukazuje wartość i godność każdego człowieka. Jan Paweł II o godności osoby ludzkiej.

„Podróż w wyobraźni", praca z tekstem, nagranie CD, teksty Pisma Świętego, list. Formy pracy. frontalna, indywidualna, grupowa.

Godność człowieka (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - wyjaśnia, jak Jezus patrzy na człowieka; - charakteryzuje postacie biblijne; - wykazuje, że jesteśmy umiłowanymi dziećmi Boga; - wyjaśnia, dlaczego godność człowieka nie może być naruszona.

Dostrzeganie własnej i innych godności jako szczególnej wartości.

PP

lla. Ziarna słowa w świecie - powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Zebranie poznanych wiadomości i utrwalenie ich w wymiarze aksjologicznym.

Kształtowanie postaw i umiejętności w oparciu o wartość słowa Bożego.

Człowiek a tajemnica świata. Mój świat. Dziwny jest nasz świat. Bóg w świecie człowieka. Ludzie szukają Boga. Jezus Chrystus. Jezus mówi o Bogu. Jezus mówi o człowieku.

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.

Podstawowe wartości w życiu człowieka (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - angażuje się w różne formy kultury chrześcijańskiej; - uznaje Słowo Boże za szczególną wartość w swoim życiu; - troszczy się o rozwój własnej wiary.

Przyjęcie słowa Bożego jako podstawowej wartości w rozwijaniu własnego życia.

PP

III. Słowa Ewangelii

12. Poznawanie procesu powstawania Ewangelii. (Od słów Jezusa do Ewangelii).

Zapoznanie z etapami powstawania Ewangelii.

Kształtowanie osobistego stosunku do wydarzeń zapisanych w Ewangeliach.

Mt 16, 13-16. Etapy powstawania Ewangelii. Ewangelie podają to, co Jezus czynił i nauczał. Ewangeliści pod natchnieniem Ducha Świętego napisali cztery Ewangelie. Refleksja nad osobistym opisem życia Jezusa.

Audycja liturgiczna, piktogramy, refleksja, nagranie CD dialogów przed Ewangelią, kartki A4. Formy pracy. frontalna, jednostkowa.

Powstanie Ewangelii (język polski, Ewangelia w sztuce, edukacja czytelnicza i medialna).

Katechizowany: - wylicza etapy powstawania Ewangelii; - wymienia czterech Ewangelistów; - podaje daty powstania Ewangelii; - wyjaśnia przyczyny różnic w opisywanych przez Ewangelistów wydarzeniach.

Przyjęcie Ewangelii jako dobrej nowiny o wypełnieniu zbawczych obietnic Boga.

PP

13. Odkrywanie tajemnicy Jezusa na kartach Ewangelii wg św. Marka. (Jezus - Syn Boży).

Ukazanie Jezusa jako Syna Bożego w Ewangelii wg św. Marka.

Doprowadzenie do wyznania wiary w bóstwo i człowieczeństwo Jezusa.

Autor Ewangelii: św. Marek. Jezus w Ewangelii św. Marka. Mk, 1. 9-11; 4,35-41; 5, 35-43; 6, 34-44; 8, 27-29; 15,37-39; 16, 19. Wyznanie wiary w bóstwo i człowieczeństwo Jezusa.

Linia czasu, charakterystyka postaci, praca z podręcznikiem, nagranie CD, teksty biblijne na jednym arkuszu. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.

Ewangelia wg św. Marka (język polski).

Katechizowany: - opowiada o Marku, autorze Ewangelii; - charakteryzuje Jezusa na podstawie tekstów Mk; - wymienia, jakie cechy Jezusa podkreśla św. Marek w swojej Ewangelii; - wskazuje myśl przewodnią Ewangelii św. Marka.

Rozpoznawanie w Jezusie Chrystusie prawdziwego Boga i człowieka.

PP

14. Poznanie obrazu Jezusa w Ewangelii wg św. Mateusza. (Jezus - nowy Mojżesz).

Ukazanie Jezusa jako nowego Mojżesza na podstawie Ewangelii wg św. Mateusza.

Kształtowanie postaw wynikających z nowego przykazania miłości.

Mt5, 17.43-44. Św. Mateusz - autor Ewangelii. Podział Ewangelii św. Mateusza, adresaci, myśl przewodnia. Jezus nowym Mojżeszem. Osiąganie prawdziwej wolności poprzez wypełnianie przykazania miłości.

Interpretacja obrazu, „synek-tyka", praca z podręcznikiem, nagranie CD, pogadanka, schemat synek-tyki. Formy pracy. frontalna, indywidualna.

Wolność (edukacja filozoficzna, język polski). Mojżesz (historia).

Katechizowany: - tłumaczy, dlaczego mówiąc o Jezusie przywołujemy Mojżesza; - przedstawia podstawowe wiadomości na temat Ewangelii św. Mateusza; - charakteryzuje autora Ewangelii św. Mateusza; - wykazuje zależność między przykazaniem miłości a zdobywaniem wolności.

Uświadamia sobie wartość przykazania miłości w procesie osiągania prawdziwej wolności.

PP

15. Ukazanie Jezusa jako Pana i Zbawiciela na kartach Ewangelii wg św. Łukasza. (Jezus - Pan i Zbawiciel).

Zapoznanie uczniów z podstawowymi wiadomościami na temat Ewangelii św. Łukasza. Przedstawienie obrazu Chrystusa jako Pana i Zbawiciel

Obudzenie pragnienia nawrócenia i dążenia do zbawienia.

15,4-7.8-10.11-32. Św. Łukasz - autor Ewangelii. Podstawowe informacje na temat Ewangelii św. Łukasza. Uniwersalizm zbawienia. Konieczność i możliwości nawrócenia.

Pogadanka, „składanka ekspercka", zdania niedokończone, praca z podręcznikiem, nagranie CD, zadania do pracy w grupach. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Poszukiwanie autorytetów (edukacja prozdrowotna, filozoficzna).

Katechizowany: - wymienia główne przesłania Ewangelii św. Łukasza; - charakteryzuje autora Ewangelii św. Łukasza; - wyjaśnia termin „uniwersalizm zbawienia"; - rozumie, że nawracanie się jest warunkiem zbawienia.

Przyjęcie Jezusa jako Pana i Zbawiciela.

PP

16. Dostrzeganie miłości Boga na podstawie Ewangelii wg św. Jana. (Jezus - Nauczyciel miłości).

Wyjaśnienie rozumienia pojęcia „miłość" w Ewangelii wg św. Jana.

Kształtowanie osobistej odpowiedzi na miłość Boga podarowaną człowiekowi.

J 1,18; 3, 16; 20, 31; 1 1 J 4, 8.16. Św. Jan - autor Ewangelii. Przewodnie treści Ewangelii św. Jana. Wyjaśnienia na temat chrześcijańskiej koncepcji miłości. Miłość najgłębiej wyjaśnia tajemnicę Boga.

Pogadanka, „kolaż", refleksja, praca z podręcznikiem, duże arkusze papieru, wycinki z czasopism, nagranie muzyki refleksyjnej. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Chrześcijańska interpretacja miłości (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - tłumaczy, co kryje się za słowem „miłość" w Ewangelii wg św. Jana; -wyjaśnia, co dla niego znaczy miłość Boga; - przedstawia autora Ewangelii - św. Jana; - wskazuje przewodnie myśli Ewangelii wg św. Jana.

Refleksja nad pojęciem miłości w ujęciu św. Jana.

PP

17. Odkrywanie zmartwychwstałego Jezusa w życiu i działalności św. Pawła. (Jezus -zmartwychwstały Pan).

Ukazanie zmartwychwstania Jezusa jako centralnej prawdy chrześcijańskiej.

Zachęta do odkrycia osobistego spotkania z Jezusem zmartwychwstałym.

1 Kor 15, 1-20. Św. Paweł Apostoł -autor listów NT. Spojrzenie św. Pawła na Jezusa. Zmartwychwstanie Jezusa i prowadzenie ludzi do zbawienia. Osobiste spotkanie ze Zmartwychwstałym.

„Kostka pamięci", praca z tekstem, „podróż w wyobraźni", audycja radiowa, nagranie CD, duża kostka do gry, tekst 1 Kor 15, 1-20. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Sw. Paweł, jego życie i działalność (język polski, historia).

Katechizowany: - tłumaczy, jak św. Paweł rozumie rzeczywistość zmartwychwstania; - dowodzi, że zmartwychwstanie jest fundamentem wiary w życie wieczne; - opowiada o życiu i działalności św. Pawła; - wyjaśnia, jakiego Jezusa przedstawia św. Paweł w listach

Uświadomienie wartości spotkania ze Zmartwychwstałym.

PP

18. Ukazanie Jezusa jako najwyższego Kapłana na podstawie Listu do Hebrajczyków. (Jezus - najwyższy Kapłan).

Ukazanie specyfiki kapłaństwa Jezusa.

Odkrywanie naszego uczestnictwa w kapłaństwie Jezusa

Hbr, 1-3; 2, 17-18; 4, 15; 7, 25-27; 9, 11-15; 10,10.19. Podstawowe treści Listu do Hebrajczyków. Wieloznaczność i szeroki kontekst pojęcia kapłaństwa. Istota kapłaństwa Jezusa i nasz udział w nim.

„Burza mózgów", praca z tekstem, medytacja obrazu, nagranie CD, teksty biblijne, obrazy przedstawiające Jezusa. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

List do Hebrajczyków (język polski).

Katechizowany: - wyjaśnia pojęcie kapłaństwa; - tłumaczy tytuł Jezusa „najwyższy Kapłan"; - interpretuje wybrane fragmenty Listu do Hebrajczyków; - objaśnia, na czym polega kapłaństwo ochrzczonych.

Uczestnictwo w realizacji zadań chrześcijańskich wynikających z udziału w powszechnym kapłaństwie

PP

19. Przedstawienie obrazu pierwotnej wspólnoty chrześcijan na podstawie Dziejów Apostolskich. (We wspólnocie uczniów Chrystusa).

Ukazanie Kościoła jako wspólnoty wierzących.

Uświadamianie zadań wynikających z chrztu świętego.

Dz2, 1-4. Podstawowe treści Dziejów Apostolskich. Działalność Ducha Świętego we wspólnocie pierwotnego Kościoła. Zadania ochrzczonych we wspólnocie Kościoła.

Pogadanka, blog, „pajęczyna", duże arkusze papieru, praca z podręcznikiem, kartki A4, kłębek włóczki, nagranie CD. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Wartość wspólnoty (edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: - opisuje, co charakteryzowało życie pierwszych chrześcijan; - przedstawia informacje na temat Dziejów Apostolskich; - wylicza zadania wynikające z przyjęcia chrztu św.; - opowiada wydarzenie Zesłania Ducha Świętego.

Wskazywanie cech charakterystycznych pierwotnej wspólnoty Kościoła.

PP

20. Wspieranie w walce ze złem w oparciu o List św. Pawła do Efezjan. (Mocni w Panu).

Ukazanie walki ze złem jako zadania człowieka wierzącego.

Wzbudzanie przekonania, że w walce ze złem Bóg nie pozostawia człowieka samemu sobie.

List św. Pawła do Efezjan. Sposoby walki ze złem. Prośba Boga o pomoc w pokonywaniu słabości i zniechęcenia.

Audycja, praca z tekstem, śpiew, nagranie CD, praca z podręcznikiem, schemat zbroi. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Pokonywanie własnych słabości (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - przedstawia podstawowe treści Ef; - wylicza sposoby walki ze złem; - przyjmuje odpowiedzialność za walkę ze złem; - interpretuje biblijny tekst o „zbroi Bożej".

Obserwacja uczniów w czasie zajęć.

PP

21. Kształtowanie postawy wierności Chrystusowi. (Wierni Panu).

Wyjaśnienie, że wiara w Chrystusa niesie niekiedy ze sobą odrzucenie i niezrozumienie przez innych, a nawet prześladowanie.

Kształtowanie przekonania o potrzebie bycia człowiekiem sumienia.

Listy św. Piotra. 1P3, 14-17. Przykłady prześladowań za Chrystusa. Postawy chrześcijan wobec prześladowań. Dochowywanie wierności Chrystusowi do końca. Wierność sumieniu.

Praca z tekstem, dyskusja, praca z podręcznikiem, teksty do pracy w grupach, nagranie CD, schemat tabeli. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Wierność, cierpienie, niezrozumienie (język polski, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - charakteryzuje postawy chrześcijan wobec prześladowań; - tłumaczy, czym jest sumienie; - wyjaśnia, co znaczy być człowiekiem sumienia; - tłumaczy, co decyduje o tym, że człowiek wierzący dochowuje wierności Chrystusowi

Opiniowanie wypowiedzi i efektów pracy uczniów.

PP

22. Umacnianie integralności chrześcijańskiego życia i wiary. (Miłosierni w Panu).

Rozwijanie przekonania o niezbędności i wzajemnym uzupełnianiu się słów i czynów w wyznawaniu wiary w Jezusa Chrystusa.

Wspomaganie integralności życia wyrażającej się w związku wiary i wypływających z niej czynów.

Jk2, 14-17. List św. Jakuba jest ewangelią dobrych uczynków. Wiodące przesłania Listu św. Jakuba. Usprawiedliwienie z wiary i uczynków. Realizowanie w życiu przykazania miłości Boga i bliźniego.

„Filiżanka herbaty", „puzzle plakatowe", audycja, krzyż, kartki ze słowami zdania, nagranie piosenki, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Czyny miłości i miłosierdzia (wychowanie do życia w rodzinie, wychowanie obywatelskie).

Katechizowany: - interpretuje poznany fragment Listu św. Jakuba; -wymienia wskazówki, których udzielił św. Jakub na temat życia wiarą; - wyjaśnia, czym są czyny miłosierdzia; - uzasadnia znaczenie związku wiary i czynów.

Efekty pracy uczniów w trakcie zajęć.

PP

23. Odkrywanie chrześcijańskich zobowiązań wobec Pisma Świętego. (Nasza i moja Ewangelia o Jezusie).

Ukazanie posłannictwa Chrystusa w oparciu o obrazy Nowego Testamentu.

Wychowanie do odkrywania radości płynącej ze spotkania z Jezusem w słowie Bożym.

1Tm 1,18-19. Podtrzymywanie wiary dzięki słowu Bożemu. Potrzeba czytania i studiowania Pisma Świętego.

Pocztówki, metoda liturgiczna, refleksja, kartki A6, nagrania CD. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Biblia (język polski).

Katechizowany: - określa, w jaki sposób jest możliwe podtrzymywanie wiary; - potrafi posługiwać się Pismem Świętym; - uzasadnia potrzebę czytania Biblii; - uświadamia sobie odpowiedzialność za poznawanie treści Biblii.

Rozumienie wartości systematycznego studiowania treści Pisma Świętego.

PP

23a. Słowa Ewangelii - powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Utrwalenie podstawowych informacji na temat Nowego Testamentu.

Wspomaganie rozumienia religijnego znaczenia Nowego Testamentu dla chrześcijan.

Od słów Jezusa do Ewangelii. Jezus: Syn Boży, nowy Mojżesz, Pan i Zbawiciel, nauczyciel miłości, zmartwychwstały Pan, najwyższy Kapłan. We wspólnocie uczniów Chrystusa. Mocni w Panu. Wierni Panu. Miłosierni w Panu. Nasza i moja Ewangelia o Jezusie.

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.

Nowy Testament: myśl przewodnia, sens symboliczny i metaforyczny (język polski). Powstanie chrześcijaństwa (historia). Drogi i formy komunikowania się Boga z ludźmi (edukacja czytelnicza i medialna).

Katechizowany: - opowiada, w jaki sposób Bóg objawia się człowiekowi; - wylicza księgi Nowego Testamentu; - uznaje konieczność poznawania treści Nowego Testamentu; - posługuje się Pismem Świętym.

Dostrzeganie wartości Nowego Testamentu w swoim życiu

PP

IV. Słowo Boże w Kościele

24. Rozpoznawanie zobowiązań wobec słowa i jego Siewcy. (Chrystus - Siewca słowa).

Ukazanie losów słowa Bożego na podstawie przypowieści o siewcy i środków ułatwiających owocne przyjmowanie orędzia zbawienia.

Prowadzenie do osobistego spotkania uczniów z Chrystusem - Siewcą słowa.

Mk4,3-8. Realizowanie zasad Ewangelii. Zasiew słowa, jego wzrost, owocowanie i żniwo. Konieczność zgłębiania usłyszanego słowa, przyjęcia go i dochowania mu wierności

„Głuchy telefon", schematyczne przedstawienie scen biblijnych, analogia, pogadanka. Formy pracy. frontalna, z partnerem, indywidualna.

Biblia (język polski). Poszukiwanie autorytetów (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - opowiada, jakie są dzieje słowa Bożego przekazywanego przez wieki w Kościele; - interpretuje przypowieść o siewcy; - wskazuje, w jaki sposób Kościół wyjaśnia słowo Boże; - uzasadnia wartość słowa Bożego.

Schematyczne przedstawienie przypowieści i analogii między ziarnem a słowem Bożym.

PP

25. Wspomaganie przyjęcia Biblii jako Księgi wiary. (Biblia Księgą Kościoła).

Ukazanie Biblii jako żywego słowa Bożego.

Odkrywanie aktualności słowa Bożego.

Aktualność słowa Bożego. Za pośrednictwem Ducha Świętego Kościół ciągle wyjaśnia sens czytanych w Biblii słów, sprawia, że słowa te są żywe i mogą przemieniać człowieka, który jest na nie otwarty. Zachęta do czytania Biblii.

„Dystans", praca z tekstem, metoda liturgiczna, teksty Pisma Świętego, różne wydania Pisma Świętego. Formy pracy. frontalna, indywidualna.

Biblia „księgą nad księgami", dzieło literackie (język polski).

Katechizowany: - ukazuje aktualność słowa Bożego; - opisuje, jakie znaczenie dla jego życia może mieć księga Biblii; - posługuje się Biblią; - ukazuje wartość Biblii.

Umiejętność dostrzegania Biblii nie tylko jako dzieła literackiego, ale przede wszystkim jako Księgi wiary.

PP

26. Ukazanie roli Ducha Świętego w Księdze Kościoła. (Duch Święty w Księdze Kościoła).

Ukazanie roli Ducha Świętego i Jego natchnienia w powstawaniu Biblii.

Dostrzeganie w Biblii, w słowie ludzkim - słów Pana.

KKK105-109. Autorzy Biblii: Bóg i człowiek. Biblia jest słowem Boga i słowem człowieka. Kryteria, jakimi należy się kierować w odczytywaniu Biblii. Pismo Święte zostało spisane pod natchnieniem Ducha Świętego.

Praca z tekstem, pogadanka, tekst opowiadania o Romanie Brandstaetterze, teksty z Katechizmu Kościoła Katolickiego, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Słowo ludzkie w Biblii (język polski).

Katechizowany: - wyjaśnia rzeczywistość podwójnego autorstwa ksiąg Pisma Świętego; - tłumaczy, w czym kryje się tajemnica Pisma Świętego; - wyjaśnia, co znaczy, że Biblia jest słowem Boga i człowieka; - wskazuje rolę Ducha Świętego w powstawaniu Biblii.

Przyjęcie Pisma Świętego jako natchnionej Księgi Kościoła.

PP

27. Doświadczanie wiary w Tradycji Kościoła. (Tradycja Kościoła).

Wyjaśnienie pojęcia i znaczenia Tradycji wiary Kościoła.

Ukazanie możliwości uczestnictwa w Tradycji Kościoła.

Tradycja Kościoła. Pismo Święte i Tradycja są wspólnym źródłem wiary. Ochrzczeni poprzez udział w sakramentach i modlitwę uczestniczą w Tradycji Kościoła. Zmienne i stałe elementy Tradycji.

Fotosymbole, praca z tekstem, pogadanka, nagranie CD, teksty KKK. Formy pracy. frontalna, jednostkowa.

Tradycja Kościoła, Biblia (język polski, historia).

Katechizowany: - definiuje pojęcie Tradycji; - wyjaśnia, w czym wyraża się Tradycja wiary; - wykazuje, co łączy Pismo Święte i Tradycję Kościoła; - określa różnicę pomiędzy tradycjami a Tradycją.

Rozpoznawanie wiary w Tradycji Kościoła.

PP

28. Dostrzeganie świadectwa wiary Ojców Kościoła. (Nauczyciele wiary - Ojcowie Kościoła).

Ukazanie postaci Ojców Kościoła i ich roli.

Wzmacnianie świadectwa wiary na przykładzie Modlitwy Pańskiej.

KKK112-114. Ojcowie Kościoła nauczycielami wiary dla całego Kościoła. Modlitwa Pańska w interpretacji św. Cypriana. Zasady czytania i interpretowania Pisma Świętego w Kościele. Wdzięczność za spuściznę Ojców Kościoła.

„Podróż w wyobraźni", praca z podręcznikiem, „mistrz notowania", celebracja, nagranie CD. Formy pracy. frontalna, indywidualna, jednostkowa.

Ojcowie Kościoła (historia, język polski).

Katechizowany: - wylicza prośby Modlitwy Pańskiej; - tłumaczy, komu przysługuje tytuł „Ojciec Kościoła"; - wskazuje trzy zasady czytania i interpretowania Pisma Świętego w Kościele; - wyjaśnia, jakie znaczenie mają Ojcowie dla współczesnego Kościoła.

Umiejętność rozmowy z Bogiem na wzór Modlitwy Pańskiej.

PP

29. Poznawanie roli i znaczenia Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. (Odpowiedzialny za skarb Słowa).

Wyjaśnienie znaczenia oraz zadań Urzędu Nauczycielskiego Kościoła.

Rozwijanie przekonania o konieczności interpretowania Bożego Objawienia w świetle nauki Kościoła

Mt 16, 13-19. KKK 85 - 87, 890-892. Zadania Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Współpraca z Urzędem Nauczycielskim Kościoła.

Interpretacja obrazu, „poster", „zdania niedokończone", obraz lub zdjęcie, materiały do posteru, nagranie CD, schemat. Formy pracy. frontalna, grupowa, jednostkowa.

Urząd Nauczycielski Kościoła (edukacja czytelnicza i medialna, WOS, historia).

Katechizowany: - wylicza zadania Magisterium Kościoła; - wyjaśnia znaczenie UNK; - wskazuje formy współpracy z Urzędem Nauczycielskim Kościoła; - uzasadnia, że Kościół ma prawo interpretować Boże Objawienie.

Rozumienie zasadności zaistnienia Urzędu Nauczycielskiego Kościoła.

PP

30. Ukazanie odpowiedzialności za rozwój zmysłu wiary. (Imię naszego Boga).

Kształtowanie przekonania o darze zmysłu wiary uzdalniającym do odkrywania i wyrażania wiary w Trójcę Świętą przez każdego ochrzczonego. Przypomnienie podstawowych informacji na temat słowa Bożego w Kościele.

Rozwijanie zmysłu wiary w rozpoznawaniu prawdziwego Boga.

Każdy wierzący otrzymał od Boga dar nazywany zmysłem wiary. Definicja „zmysłu wiary". Zmysł wiary w odkrywaniu prawdziwego Boga. Przyrzeczenia chrztu świętego -wyznanie wiary.

Pogadanka, praca z tekstem podręcznika, metoda liturgiczna, schemat, świeca. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Zmysły człowieka (edukacja filozoficzna, język polski, biologia).

Katechizowany: - definiuje pojęcie „zmysł wiary"; - wykazuje, co pomaga nam w poprawnym rozumieniu wiary; - wylicza sposoby wyrażania wiary przez chrześcijan; - tłumaczy, kiedy człowiek naraża się na błądzenie w wierze.

Przyjęcie odpowiedzialności za rozwój zmysłu wiary.

PP

30a. Słowo Boże w Kościele - powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Przypomnienie podstawowych informacji na temat słowa Bożego w Kościele.

Ukazywanie religijnego znaczenia Biblii w Kościele i w życiu chrześcijan.

Chrystus - Siewca słowa. Biblia Księgą Kościoła. Tradycja Kościoła. Nauczyciele wiary -Ojcowie Kościoła. Odpowiedzialny za skarb Słowa. Imię naszego Boga

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.

Zmysły człowieka (edukacja filozoficzna, język polski, biologia).

Katechizowany: - przedstawia podstawowe informacje na temat słowa Bożego w Kościele; - dostrzega szczególną wartość słowa Bożego

Dostrzeganie wartości Słowa Bożego we wspólnocie Kościoła.

PP

SEMESTR II V. Słowa wiary i nadziei

PP

31. Poznawanie biblijnego przekazu na temat początku świata. (Tajemnica początku).

Wyjaśnienie prawdy, że człowiek sam nie jest w stanie odpowiedzieć na pytania o początki świata i człowieka.

Rozwijanie umiejętności patrzenia na świat jako dzieło Boga.

Rdz, 1-2,4. KKK338. Świat zaistniał z inicjatywy Boga, Bóg dał mu początek - stwarzając go i podtrzymując w istnieniu. Bóg jest Stwórcą świata, który stwarza świat w porządku i harmonii. Człowiek jest ukoronowaniem dzieła Boga.

Praca ze zdjęciami, audycja, wykład, dyskusja, zdjęcia, nagranie CD. Formy pracy. frontalna, indywidualna.

Powstanie świata i człowieka (edukacja filozoficzna, biologia).

Katechizowany: - opowiada o pięknie i tajemnicy świata i jego początku; - streszcza biblijne opowiadanie o stworzeniu; - informuje, w jaki sposób człowiek poszukuje prawdy o początku świata; - objaśnia, o czym należy pamiętać podczas czytania biblijnego opowiadania o stworzeniu.

Umiejętność analizowania tekstów biblijnych.

PP

32. Odkrywanie godności człowieka w stwórczym dziele Boga. (Człowiek w dziele stworzenia).

Ukazanie, że Bóg jest stwórcą człowieka, któremu nadaje określony i wyjątkowy sens egzystencji.

Kształtowanie chrześcijańskiego spojrzenia na człowieka.

Rdz 1,26-28. Rdz 2, 7. 18-23. Ps 8, 5-7. Człowiek został stworzony na obraz Boży, zdolny do poznania i miłowania Boga, ustanowiony przez Niego panem stworzeń, aby rządził i posługiwał się nimi, oddając chwałę Bogu.

„Skojarzenia", praca z tekstem, refleksja, teksty biblijne, prezent z wypisanymi imionami uczniów, plakat z kulą ziemską, nagranie CD. Formy pracy. frontalna, grupowa, jednostkowa

Stworzenie człowieka (język polski, biologia, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - streszcza biblijne opisy stworzenia człowieka; - wyjaśnia biblijną prawdę o człowieku; - tłumaczy, co świadczy o wyjątkowości człowieka w świecie; - opisuje, czym jest sumienie.

Świadomość niezwykłej godności człowieka nadanej mu przez jego Stwórcę.

PP

33. Ukazanie źródła zła w świecie. (Skąd zło w stworzonym przez Boga dobrym świecie?).

Wyjaśnienie, że przyczyną istnienia w świecie zła jest grzech.

Budzenie nadziei na zwycięstwo dobra.

Rdz 3, 1-24. Rz 5, 17-19. Bóg stwarzając człowieka jako istotę rozumną i wolną postawił mu wymagania moralne i uczynił istotą etyczną. Grzech pomniejsza człowieka, odwodząc go od osiągnięcia jego własnej pełni. Zaistnienie szatana.

Audycja, „papierek lakmusowy", refleksja, nagranie wiadomości, nagranie CD, tekst biblijny, kredki. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Zło w świecie (edukacja filozoficzna, język polski, wiedza o społeczeństwie).

Katechizowany: - zauważa różne formy istnienia zła w świecie; - wyjaśnia, co jest przyczyną zła; - rozważa, skąd w świecie, który Bóg stworzył jako dobry jest tyle zła;  - wykazuje, że człowiek nie jest bezsilny wobec zła.

Świadomość zranienia grzechem pierworodnym i wynikającej stąd skłonności do zła.

PP

34. Dostrzeganie ofiarowanej przez Boga możliwości wyzwolenia się od zła. (Od zła może wyzwolić...).

Wyjaśnienie prawdy, iż od zła może wyzwolić tyko Bóg.

Kształtowanie postawy wdzięczności za uzdolnienie do czynienia dobra.

Rdz 1,15; 3, 14-15. Antropomorficzny obraz Protoewangelii. Wyzwolenia od zła może dokonać jedynie Pan Bóg. Nowy Adam. Boża propozycja wyzwolenia od zła.

Pogadanka, praca z tekstem, tekst komentarza, nagranie CD. Formy pracy. frontalna, z partnerem, indywidualna.

Przezwyciężanie zła (edukacja filozoficzna, język polski, WOS, wychowanie prozdrowotne).

Katechizowany: - definiuje, czym jest antropomorfizm; - wylicza warunki, które musi spełnić człowiek, aby uwolnić się od zła; - interpretuje obrazy z Protoewangelii; - dowodzi zasadności nadziei na wyzwolenie się od zła.

Przyjęcie chrześcijańskiej nadziei i sposobów wyzwalania się od zła.

PP

35. Kształtowanie postawy posłuszeństwa i zaufania Bogu na wzór Abrahama. (Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej).

Ukazanie posłuszeństwa i zaufania Bogu jako podstawy podejmowania decyzji przez ochrzczonych.

Zachęta do coraz większego posłuszeństwa Bogu.

Rdz 12, l-4a. Życie i historia Abrahama. Obietnice Boga -wiara i posłuszeństwo Abrahama. Chrześcijańskie posłuszeństwo i zaufanie Bogu. Konieczność zmiany dotychczasowego sposobu życia.

Inscenizacja, analiza postaci, aktualizowanie tekstów biblijnych, nagranie CD, schemat tabeli. Formy pracy. frontalna, parami, grupowa, indywidualna.

Zmiana sposobu życia (edukacja filozoficzna, WOS, język polski). Wyzwalanie się od zła (edukacja filozoficzna, edukacja czytelnicza i medialna).

Katechizowany: - wyjaśnia, że posłuszeństwo i zaufanie Bogu powinny decydować o naszych wyborach; - wylicza możliwości okazywania Bogu posłuszeństwa; - przedstawia obietnice Boga przekazane Abrahamowi; - opisuje życie i historię Abrahama.

Uświadomienie wartości posłuszeństwa i zaufania na wzór Abrahama.

PP

36. Odkrywanie działania Boga na rzecz wyzwolenia człowieka. (Wyprowadź mój lud z Egiptu).

Ukazanie działania Boga w historii i sakramentach w obliczu niewoli, w jaką popada człowiek.

Dostrzeganie interwencji Boga wobec człowieka będącego w niewoli.

Wj 3, 7-8.10-12a.l5. Mojżesz; jego życie i wybranie przez Boga. Jezus - nowy Mojżesz. Wyzwolenie z niewoli grzechu. Współpraca z Bogiem. Dostęp do darów sakramentalnych

Fotosymbole, „synektyka", praca z tekstem, pogadanka. Formy pracy. frontalna, jednostkowa.

Wyzwalanie się od zła (edukacja filozoficzna, edukacja czytelnicza i medialna).

Katechizowany: - wylicza formy obecności Boga wśród swojego ludu; - porównuje Jezusa i Mojżesza; - opowiada o życiu i historii Mojżesza; - uzasadnia, że Bóg wyzwala człowieka z niewoli zła.

Przyjęcie oferowanego przez Boga wyzwolenia od zła.

PP

37. Doświadczanie wyzwolenia od zła w przyjęciu Dekalogu. (Ja jestem Pan, twój Bóg).

Ukazanie Boga działającego na rzecz człowieka.

Zachęta do osobistej wierności Bogu wyrażającej się w przestrzeganiu Dekalogu.

Wj 20, 1-6. Bóg zawiera przymierze z Izraelitami, przekazując swoje przykazania. Wierność Bogu i Jego przykazaniom zapewnia wyzwolenie z niewoli zła, grzechu i śmierci.

„Portfolio", pogadanka, wykład, praca z podręcznikiem, dyskusja, małe kartki. Formy pracy. frontalna, praca z partnerem, jednostkowa.

Wierność Bogu w przestrzeganiu Dekalogu (edukacja filozoficzna, historia, język polski).

Katechizowany: - wylicza formy dochowywania wierności Bogu; - opowiada, co Bóg objawia o sobie w Dekalogu i jakie to ma znaczenie dla człowieka; - wyjaśnia, dlaczego Bóg ma prawo oczekiwać od ludzi wierności; - wskazuje, w czym przejawia się wierność Boga wobec człowieka.

Przestrzeganie zasad Dekalogu.

PP

38. Ukazanie wypełnienia się proroctw w Jezusie - potomku Dawida. (Namaścisz tego, którego ci wskażę).

Ukazanie troski Boga o swój lud w historii zbawienia.

Zachęta do religijnego patrzenia na ludzkie dzieje i do religijnego ich wyjaśniania.

1 i 2 Księga Samuela. Samuel: prorok, kapłan, sędzia. Dawid: król wskazany przez Boga, namaszczony przez Samuela. Wypełnienie w Jezusie proroctw Dawida; Jezus Syn Dawida.

„Śnieżna kula", analiza strukturalna, pogadanka, „walizka, kosz, biała plama", małe kartki, nagranie CD, tekst biblijny. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna, „2- 4- 8".

Samuel i Dawid (historia, język polski).

Katechizowany: - charakteryzuje posłannictwo Samuela; - przedstawia Dawida jako prowadzonego przez Boga; - analizuje sposób można dawać świadectwo o Bogu; - wskazuje znaczenie działalności Samuela i Dawida dla chrześcijan.

Chrześcijańskie patrzenie na ludzkie dzieje i religijne ich wyjaśnianie.

PP

39. Uświadomienie religijnego znaczenia proroctw mesjańskich. (Oto mój Sługa, którego podtrzymuję).

Ukazanie wypełnienia się w Jezusie proroctw mesjańskich.

Rozbudzanie chrześcijańskiej nadziei wypływającej ze zmartwychwstania Chrystusa.

Iz 7, 14; 42, 1-4; 52,13; 53, 3-12. Rdz 3, 15. Mt 1,20-23. Emmanuel. Sługa Jahwe. Zapowiedzi mesjańskie. Chrześcijańska nadzieja wypływająca ze zmartwychwstania Chrystusa.

„Kolaż", „zdania niedokończone", praca z podręcznikiem, wystawa prac, refleksja, materiały do kolażu. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Proroctwa mesjańskie (język polski).

Katechizowany: - wyjaśnia, komu przysługuje tytuł „Sługa Jahwe"; - charakteryzuje posłannictwo proroka; -wskazuje, kim jest zapowiadany przez proroków Emmanuel; - tłumaczy, na czym polega chrześcijańska nadzieja.

Uznanie prawdy o wypełnieniu się proroctw mesjańskich w Jezusie.

PP

40. Dostrzeganie w Maryi wzoru zaufania i zawierzenia Bogu. (Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła).

Ukazanie postawy zawierzenia Bogu przez Maryję.

Kształtowanie postawy wiary w Boga mimo trudności i różnych doświadczeń życiowych

Łk 1,26-35. 37-38. Maryja w swojej postawie zawierzenia Bogu. Postawa Maryi pomaga wierzącym zrozumieć, jakiej wiary od ludzi domaga się Pan Bóg, co znaczy zaufać i zawierzyć Bogu. Maryja w życiu świętych.

Pogadanka, pytania do tekstu, praca z podręcznikiem, audycja, zdjęcia z pielgrzymek, nagranie CD, nagranie życiorysu. Formy pracy. frontalna, indywidualna, jednostkowa.

Matka Jezusa (język polski).

Katechizowany: - opowiada o zwiastowaniu Maryi; - uzasadnia, dlaczego ludzie czczą Maryję; - wyjaśnia, dlaczego Maryja jest wzorem wiary dla całego Kościoła; - charakteryzuje postać św. Maksymiliana i jego zawierzenie Maryi.

Przyjęcie Maryi za wzór, pośredniczkę i orędowniczkę chrześcijańskiego życia.

PP

41. Rozwijanie wiary w dobrego Boga obecnego w życiu człowieka. (Obecny i dobry).

Ukazanie obecności Boga w ludzkiej historii.

Kształtowanie właściwego obrazu Boga opartego przede wszystkim na Piśmie Świętym.

Biblijny obraz Boga. Bóg w historii zbawienia. Autorzy natchnieni opowiadają o Bogu, który zapewnia

„Podróż w wyobraźni", „piramida faktów", refleksja, schemat piramidy, nagranie muzyki refleksyjnej ludzi o swej dobroci i życzliwości. Bóg wyzwala z niewoli grzechu. Imię Boga: Jahwe, Jestem.

Autentyzm obecności i wierności (edukacja czytelnicza i medialna, filozoficzna. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Katechizowany: - opisuje, jaki obraz siebie objawia nam Bóg na kartach Pisma Świętego; - wylicza przymioty Boga; - przedstawia wydarzenia biblijne potwierdzające bliskość Boga; - wyjaśnia imię Boga „Jestem, który jestem".

Dostrzeganie Boga obecnego i wiernego.

PP

41a. Słowa wiary i nadziei - powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Ukazywanie działania Boga w stworzeniu i dziejach Narodu Wybranego.

Formowanie wiary w działanie Boga w ludzkiej historii.

Tajemnica początku. Człowiek w dziele stworzenia. Skąd zło? Od zła może wyzwolić... Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej. Wyprowadź mój lud z Egiptu. Ja jestem Pan, twój Bóg. Namaścisz tego, którego ci wskażę. Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła. Obecny i dobry.

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.

Abraham, Mojżesz, Naród Wybrany (język polski, historia).

Katechizowany: - charakteryzuje początek dzieła stworzenia; - tłumaczy przyczynę istnienia zła; - dostrzega nadzieję chrześcijańską; - wyjaśnia, jak spełniły się proroctwa mesjańskie; - uświadamia sobie obecność i dobroć Boga.

Przyjęcie słów wiary i nadziei chrześcijańskiej.

PP

VI. Słowa, które wyzwalają

42. Ukazanie troski Boga o człowieka w Dekalogu. (Dziesięć słów Boga).

Ukazanie znaczenia prawa objawionego.

Zachęta do odkrywania Dekalogu jako przejawu przyjaźni Boga względem człowieka.

Mt 19, 16-21. Mt 22, 36-40. Prawo naturalne. Dekalog - obowiązki wobec Boga i człowieka. Przykazanie miłości. Przykazania Boże są wyrazem miłości Boga do ludzi i darem, który pomaga tę miłość zachować i rozwijać

Opowiadanie, praca z tekstem, recytacja, nagranie opowiadania CD, teksty Pisma Świętego. Formy pracy. frontalna, grupowa, jednostkowa.

Przestrzeganie praw (historia, WOS, język polski).

Katechizowany: -wyjaśnia, dlaczego Bóg dał ludziom Dziesięć Przykazań; - dowodzi, że Dekalog jest wyrazem miłości Boga do człowieka; - analizuje, czym dla człowieka wierzącego jest prawo Boże; - wylicza konsekwencje odrzucenia przykazań przez wierzących.

Uznanie Dekalogu jako drogowskazu własnego życia

PP

43. Zgłębianie treści I przykazania Bożego. (Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną).

Wyjaśnienie do czego zobowiązuje i czego zabrania I przykazanie Boże.

Zachęta do stawiania osoby Pana Boga na pierwszym miejscu pośród wszystkich wartości.

I przykazanie Boże: umacnia wiarę, ufność i miłowanie Boga nade wszystko. KKK 2088. 2090. 2093,2125. Grzechy wobec I przykazania: bałwochwalstwo, zabobony, wróżbiarstwo, magia, świętokradztwo, ateizm.

„Diagram diamentowy", „składanka ekspercka", nagranie CD, pocięty diagram, schemat tabeli, teksty z KKK. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Odróżnianie dobra od zła (edukacja filozoficzna, język polski, historia).

Katechizowany: -wyjaśnia treść I przykazania Bożego; - uzasadnia, dlaczego Bóg powinien być dla nas najwyższą wartością; - definiuje, czym jest adoracja; - wymienia i charakteryzuje grzechy wobec I przykazania Bożego.

Przyznawanie Bogu pierwszeństwa w swoim życiu.

PP

44. Wspomaganie poszanowania imienia Boga - II przykazanie Boże. (Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno).

Ukazanie modlitwy jako formy oddawania czci imieniu Bożemu i wyjaśnienie przejawów wykroczeń przeciwko II przykazaniu Bożemu.

Motywowanie postawy czci i szacunku wobec imienia Bożego.

Mt 6, 5-8. KKK 2146, 2148, 2150,2152. Otaczanie czcią imienia Bożego. Szacunek wobec imienia Boga. Grzechy przeciw II przykazaniu: krzywoprzysięstwo, niedochowanie ślubu złożonego Bogu, wiarołomstwo, bluźnierstwo, lekceważenie imienia Boga.

Inscenizacja, praca z podręcznikiem, nagranie CD, „gazeta", arkusz szarego papieru, kolorowe kartki A4, teksty do pracy w grupach. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Postawy poszanowania i braku szacunku wobec Boga i innych osób (edukacja filozoficzna, język polski, WOS).

Katechizowany: - analizuje postawy szacunku wobec imienia Bożego; - charakteryzuje postawy, przekraczające II przykazanie Boże; - opisuje, czego oczekuje Bóg objawiając człowiekowi swoje imię; - wyjaśnia, na czym polega nadużywanie imienia Bożego.

Szacunek wobec imienia Boga i innych ludzi.

PP

45. Ukazanie sensu chrześcijańskiego przeżywania niedzieli - III przykazanie Boże. (Pamiętaj abyś dzień święty święcił)

Odkrywanie znaczenia niedzieli dla chrześcijanina.

Motywowanie do świętowania niedzieli.

Wj 20, 8-10. KKK 2183. Dies Domini, 7. Świętość dnia Pańskiego chrześcijanie wyrażają przede

Audycja, praca z tekstem, dyskusja, nagranie opowiadania CD, teksty. Formy pracy.

Świętowanie niedzieli (wychowanie do życia w rodzinie, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - analizuje III przykazanie Boże jako troskę Boga o odpoczynek ludzi; - wyjaśnia, czym dla chrześcijanina jest niedziela; - tłumaczy znaczenie i potrzebę świętowania niedzieli; - wylicza święta nakazane.

Świadomość odpowiedzialności za chrześcijańskie przeżywanie niedzieli i świąt.

PP

46. Kształtowanie szacunku wobec bliskich i znajomych - IV przykazanie Boże. (Czcij ojca swego i matkę swoją).

Zgłębianie treści IV przykazania w perspektywie wzajemnych relacji między ludźmi i Bogiem.

Uświadamianie potrzeby szacunku wobec rodziców, dzieci, przełożonych i podwładnych.

IV przykazanie Boże wskazuje obowiązki dzieci, rodziców, opiekunów, nauczycieli, przełożonych, urzędników, rządzących, wszystkich tych, którzy sprawuj ą władzę nad drugim człowiekiem lub nad wspólnotą osób (KKK 2199).

„Podaj problem", „puste krzesło", pogadanka, małe kartki. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Właściwe relacje w rodzinie, w szkole, w grupie (WOS, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wskazuje, kogo dotyczy IV przykazanie Boże; - charakteryzuje, czego uczy nas IV przykazanie Boże; - wylicza konkretne sposoby realizacji IV przykazania Bożego; - wyjaśnia, jaką rolę we właściwym kontakcie z ludźmi spełnia IV przykazanie Boże.

Okazywanie szacunku rodzicom, przełożonym, koleżankom, kolegom.

PP

47. Uczenie troski o zdrowie i życie - V przykazanie Boże. (Nie zabijaj).

Przedstawienie nauki Kościoła na temat obrony życia.

Zachęta do troski o życie w wymiarze fizycznym i duchowym.

KKK 2258 -2330. Życie jest święte od chwili poczęcia aż do śmierci. Grzechy przeciwko życiu: zabójstwo, aborcja, dzieciobójstwo, eutanazja, samobójstwo, zgorszenie, gniew, nienawiść, szkodzenie zdrowiu (alkohol, tytoń, narkotyki). V przykazanie Boże broni pokoju, zgody i jedności.

Pogadanka, praca z tekstem, wykład, plansza z aforyzmami. Formy pracy. frontalna, indywidualna, jednostkowa.

Wartość życia, obrona życia (wychowanie prozdrowotne, wychowanie do życia w rodzinie, edukacja filozoficzna, biologia).

Katechizowany: - wykazuje, że życie i zdrowie człowieka jest wartością; - objaśnia, czego zakazuje Bóg w V przykazaniu; - podkreśla potrzebę troski o życie w wymiarze duchowym; - informuje, czego dotyczy przykazanie: Nie zabijaj.

Uznawanie zdrowia i życia fizycznego oraz duchowego jako wartości nadrzędnych.

PP

48. Motywowanie do odpowiedzialności za siebie i innych - VI przykazanie Boże. (Nie cudzołóż).

Ukazanie troski Boga o miłość małżeńską na podstawie VI przykazania.

Wspomaganie katechizowanych w przestrzeganiu VI przykazania.

VI przykazanie bezwzględnie zakazuje cudzołóstwa, stoi na straży nierozerwalności małżeństwa oraz ładu moralnego w pożyciu małżeńskim. Odpowiedzialność za siebie, za swoje czyny i za innych.

„Gwiazda skojarzeń", pogadanka, praca z podręcznikiem, „otwarte ucho", refleksja. Formy pracy. frontalna, indywidualna, jednostkowa.

Czystość i wierność małżeńska (wychowanie do życia w rodzinie, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: -pojmuje, jakiej miłości broni Bóg w VI przykazaniu; - przestrzega przykazania: Nie cudzołóż; - wskazuje, co kryje w sobie treść VI przykazania; - określa, przed czym Bóg broni człowieka w VI przykazaniu.

Dostrzeganie wartości VI przykazania Bożego.

PP

49. Wspomaganie poszanowania prawa własności - VII przykazanie Boże. (Nie kradnij).

Omówienie znaczenia przykazania: Nie kradnij.

Uwrażliwianie na kierowanie się VII przykazaniem w życiu osobistym.

KKK 2401-2415. Poszanowanie dóbr i prawa do własności prywatnej. Sprawiedliwość i miłość w zarządzaniu dobrami materialnymi i efektami pracy. Umiarkowanie. Wykroczenia przeciwko VII przykazaniu Bożemu.

Opowiadanie, „papierek lakmusowy", nagranie CD, „zdania niedokończone", teksty z KKK, kredki. Formy pracy. frontalna, grupowa, jednostkowa.

Poszanowanie własności (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie, WOS).

Katechizowany: - analizuje treść VII przykazania; - określa, jakie znaczenie dla kształtowania sumienia człowieka ma przestrzeganie VII przykazania; - uzasadnia, dlaczego VII przykazanie jest fundamentem ładu społecznego; - wylicza wykroczenia przeciwko VII przykazaniu.

Kierowanie się sprawiedliwością, miłością i poszanowaniem wobec własności prywatnej i wspólnej.

PP

50. Zobowiązanie do życia w prawdzie - VIII przykazanie Boże. (Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu).

Uświadomienie, iż VIII przykazanie Boże chroni przed kłamstwem, które niszczy przyjaźń człowieka z Bogiem i szkodzi drugiemu człowiekowi.

Zachęta do kierowania się prawdą w życiu osobistym.

Dz5, 3-5a. 7-10. KKK 2464, 2467, 2468, 2469, 2477. Zakaz fałszowania prawdy. VIII przykazanie zobowiązuje do mówienia prawdy, zabiegania o nią, pielęgnowania j ej, szanowania i świadczenia o niej. Chrześcijanin wezwany jest do życia w prawdzie.

Sondaż, praca z tekstem, komiks, nagranie CD, małe kartki, teksty KKK, teksty opowiadań, duże arkusze papieru, flamastry. Formy pracy. frontalna, indywidualna, grupowa, z partnerem.

Życie i relacje w prawdzie (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie, WOS).

Katechizowany: - uzasadnia, że kłamstwo jest jednym z najgroźniej szych sposobów niszczenia człowieka; - tłumaczy, dlaczego kłamstwo jest złem; - przekonuje o zgubnych skutkach kłamstwa; - określa, do czego zobowiązuje VIII przykazanie Boże.

Odkrywanie prawdy jako wartości.

PP

51. Rozpoznawanie źródeł i konsekwencji pożądania - IX przykazanie Boże. (Nie pożądaj żony bliźniego swego).

Wyjaśnienie rozumienia pojęcia „pożądanie" w kontekście IX przykazania.

Kształtowanie umiejętności rozwiązywania dylematów moralnych.

Ga5, 16-17. Pożądanie jest konsekwencją grzechu, wywołuje nieporządek, który skłania człowieka do popełniania grzechów. Konieczność czuwania nad reakcją własnego serca.

Praca z tekstem, „dylemat", nagranie CD, teksty opowiadań. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Porządkowanie myśli i działań związanych z pożądaniem (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - rozumie wartość IX przykazania Bożego; - objaśnia, jak należy rozumieć zakaz Pana Boga wyrażony w IX przykazaniu; - wykazuje, że pożądliwość rodzi się w ludzkim sercu; - wyjaśnia, jakich wartości broni IX przykazanie Boże.

Rozpoznawanie problemu pożądania w słowach i czynach.

PP

52. Chrześcijańskie spojrzenie na dobra materialne - X przykazanie Boże. (Ani żadnej rzeczy, która jego jest).

Ukazanie relacji chrześcijanina do dóbr materialnych.

Zachęta do patrzenia z życzliwością na powodzenie innych.

Przykazanie X stoi na straży wewnętrznego ładu i dobrych intencji serca, umiłowania ubóstwa, posiadania i używania dóbr materialnych, które służą rozwojowi człowieka. Nieuporządkowane pragnienie dóbr materialnych rodzi się z zazdrości.

„Zdania niedokończone", pogadanka, „mapa myśli", dyskusja. Formy pracy. frontalna, praca z partnerem, jednostkowa.

Porządkowanie własnych pragnień (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wykazuje związki pomiędzy przykazaniami X, VII i IX; - wyjaśnia, jak chrześcijanin powinien osiągać swoje pragnienia; - charakteryzuje, w jaki sposób X przykazanie broni godności człowieka; -wskazuje okoliczności powodujące zazdrość i sposoby jej niwelowania.

Weryfikowanie swojego stosunku do posiadania dóbr materialnych przez innych.

PP

53. Uświadomienie warunku wypełniania słów Boga. (Warunek wypełniania słów Boga).

Ukazanie konieczności wypełniania Bożych przykazań jako warunku trwania w jedności z Chrystusem.

Zachęta do podtrzymywania więzów łączących człowieka z Bogiem.

J15, 1-10. Warunek wypełnienia Dekalogu -łączność człowieka z Jezusem. Aby człowiek mógł wypełniać słowa Boga, musi czerpać z Bożej miłości poprzez trwanie w Chrystusie. Przynoszenie owocu, czyli niesienie światu miłości i dobra.

Drzewo genealogiczne, praca z tekstem, liturgia słowa, schemat koła, plansza winnego krzewu. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Niesienie światu miłości i dobra (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie, WOS).

Katechizowany: - ukazuje zachowywanie przykazań jako warunek trwania w miłości Jezusa; - wyraża pragnienie trwania w miłości Jezusa; - opisuje, w czym się wyraża chrześcijańska tożsamość; - wylicza, co jest wyrazem troski o dar życia w Bogu.

Realizowanie miłości Boga, bliźniego i samego siebie.

PP

53a. Słowa, które wyzwalają - powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Wspomaganie świadomości potrzeby posłuszeństwa Bogu.

Motywowanie katechizowanego w przestrzeganiu X przykazań Bożych.

X przykazań Bożych - słowa, które wyzwalają.

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.

Relacja do Boga, bliźniego i siebie (WOS, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: - wyjaśnia treść X przykazań; - troszczy się o realizację Dekalogu.

Przyjmowanie odpowiedzialności za relację z Bogiem, bliźnimi i samym sobą.

PP

VII. Słowa, które trwają

54. Ukazanie chrześcijańskiego rozumienia rzeczywistości śmierci. (Śmierć i co dalej?).

Przedstawienie chrześcijańskiego stanowiska wobec śmierci.

Budzenie przekonania, że zmartwychwstanie daje nadzieję na życie wieczne.

Mt 9, 18.23-25. 2 Kor 5, 1-7. Rz 6, 3-9. 1 Kor 15, 54-56. Rzl4, 7-9. 10b-12. KKK 1010- 1011. Śmierć weszła na świat z powodu grzechu człowieka. Śmierć została przezwyciężona przez Syna Bożego.

„Filiżanka herbaty", praca z tekstem, refleksja, nagranie CD, nekrolog, teksty do pracy w grupach. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Rzeczywistość śmierci (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - przedstawia stanowisko wierzących wobec śmierci; - charakteryzuje, co jest szczególnego w chrześcijańskim patrzeniu na śmierć; - tłumaczy, dlaczego chrześcijaństwo wyklucza reinkarnację; - definiuje, czym jest śmierć.

Przekonanie, że życie człowieka nie kończy się wraz ze śmiercią.

PP

55. Pogłębianie wiary w zmartwychwstanie Jezusa. (Zwycięzca śmierci).

Ukazanie prawdziwości zmartwychwstania Jezusa i jego konsekwencji dla naszej wiary.

Wspomaganie katechizowanego w zrozumieniu prawdy o zmartwychwstaniu Chrystusa i naszej możliwości życia w wieczności.

Ewangeliści o zmartwychwstaniu Jezusa: Mk 16, 1-14. Mt 28, 1-10. Łk 24, 1-43. J 20, 1-9.24-29.

Audycja muzyczna, praca z tekstem, śpiew, nagranie aklamacji „Alleluja", nagranie pieśni "Zwycięzca śmierci"

Biblijne opisy zmartwychwstania Jezusa (język polski, sztuka).

Katechizowany: - przedstawia dowody świadczące o zmartwychwstaniu Jezusa; - uzasadnia, dlaczego zmartwychwstanie Jezusa ciągle budzi

Przyjęcie prawdy o zmartwychwstaniu Chrystusa.

PP

56. Rozwijanie wiary w powołanie do zmartwychwstania. (Powołani do zmartwychwstania).

Wspomaganie przeświadczenia, że zmartwychwstanie Chrystusa jest dla człowieka nadzieją na jego zmartwychwstanie i życie wieczne.

Pogłębianie wiary w powszechne powołanie do zmartwychwstania.

Wiara w Chrystusa zmartwychwstałego. Prawda o zmartwychwstaniu Chrystusa jest fundamentem wiary chrześcijańskiej. 1 Kor 15, 12-23. Chrześcijanie wierzą, że są powołani do zmartwychwstania. Powszechny charakter zmartwychwstania obejmuje sprawiedliwych i grzeszników. Wiara chrześcijan w zmartwychwstanie opiera się na wierze w Jezusa.

Fotosymbole, pogadanka, gra dydaktyczna, praca z podręcznikiem, nagranie CD, plansza. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Fotosymbole, pogadanka, gra dydaktyczna, praca z podręcznikiem, nagranie CD, plansza. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Katechizowany: - definiuje pojęcie wieczności; - wyjaśnia sens wyrażeń: „wierzę w ciała zmartwychwstanie i żywot wieczny"; - analizuje biblijne teksty mówiące o nadziei uczestnictwa w zmartwychwstaniu; - wyjaśnia, czym dla chrześcijanina jest wieczność.

Rozumienie powszechnego powołania do zmartwychwstania.

PP

57. Rozpoznawanie religijnego znaczenia obrazów o sądzie Bożym. (Czas żniwa)

Ukazanie prawdy o sądzie ostatecznym.

Kształtowanie postawy gotowości na powtórne przyjście Jezusa.

Mt 25, 31-36. Paruzja - powtórne przyjście Jezusa jako Sędziego i Pana wszechświata. Osąd z wierności Bogu i człowiekowi. Wyrazem nadziei i oczekiwania Kościoła na ostateczne objawienie się chwały Chrystusa jest Eucharystia.

Pogadanka, argumenty za i przeciw, wycinki z gazet, małe kartki samoprzylepne. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna

Pogadanka, argumenty za i przeciw, wycinki z gazet, małe kartki samoprzylepne. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna

Katechizowany: - informuje, w jaki sposób człowiek zostanie rozliczony z życia; - przedstawia powtórne przyjście Jezusa jako dzień sądu; - uzasadnia konieczność czynów miłości względem Boga i człowieka; - interpretuje opis Mt 25, 31-36.

Przyjęcie postawy nieustannej gotowości na przyjście Pana.

PP

58. Poznanie religijnego sensu nauki o niebie, piekle i czyśćcu. (Niebo - piekło -czyściec).

Przedstawienie nauki Kościoła na temat rzeczy ostatecznych.

Rozwijanie odpowiedzialności za swoje wybory i decyzje podejmowane w kontekście życia wiecznego.

Łk 12, 37. Kościół wierzy i naucza, że los człowieka w życiu wiecznym rozstrzyga się zaraz po śmierci, jeszcze przed powszechnym zmartwychwstaniem i sądem ostatecznym. Szczęście w niebie, potępienie w piekle, cierpienie w czyśćcu.

Pogadanka, wywiad, teksty do pracy z partnerem, praca z podręcznikiem, nagranie CD, schematy znaków drogowych. Formy pracy. frontalna, z partnerem, indywidualna.

Niebo - piekło - czyściec (edukacja filozoficzna, język polski, sztuka).

Katechizowany: - wylicza środki, jakie należy podejmować, aby wybierać niebo i unikać zagrożenia piekłem; - wyjaśnia, na czym polega czyściec; - określa, z czym wiąże się stan potępienia w piekle; - opisuje, na czym polega stan szczęścia w niebie.

Świadomość rzeczywistości nieba, piekła, czyśćca.

PP

59. Przybliżenie warunków osiągnięcia życia wiecznego. (Aby żyć wiecznie).

Ukazanie form czuwania chrześcijanina w odniesieniu do Boga, bliźniego i samego siebie.

Zachęta do postawy czuwania motywowanej celem ostatecznym.

Mt 25, 1-13. Celem czuwania chrześcijanina jest gotowość na spotkanie z powracającym Panem: uczeń Chrystusa ma czuwać, bo nie jest już synem nocy. Konieczność nieustannej gotowości.

Pogadanka, analiza strukturalna tekstu biblijnego, nagranie CD, tekst biblijny. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Życie wieczne z Bogiem (edukacja filozoficzna, język polski, sztuka)

Katechizowany: - opisuje chrześcijańskie rozumienie czuwania; - określa, jak chrześcijanin powinien rozumieć Jezusowe wezwanie do czuwania; - interpretuje tekst Mt 25, 1-13; - analizuje, co znaczy kochać Boga, bliźniego i samego siebie

Troska o miłość Boga, bliźniego i samego siebie.

PP

59a. Słowa, które trwają - powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Wprowadzanie ucznia w treści religijne wyjaśniające rzeczywistość eschatologiczną.

Uznawanie wartości ostatecznego powołania człowieka do życia w niebie.

Śmierć i co dalej? Zwycięzca śmierci. Powołani do zmartwychwstania. Czas żniwa. Niebo - piekło - czyściec. Aby żyć wiecznie.

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.

Rzeczywistość śmierci i możliwości życia po śmierci (edukacja filozoficzna, sztuka, język polski).

Katechizowany: -uznaje, że życie człowieka w chwili śmierci zmienia się, ale się nie kończy; - czuje się odpowiedzialny za zabieganie o życie wieczne z Bogiem.

Dbanie o własne życie w kontekście życia wiecznego.

PP

60. W drodze do Emaus. Jezus uczy i zbawia - zakończenie religii w klasie pierwszej.

Ukazanie Boga, który zwraca się do człowieka przez piękno świata, dzieje Izraela, Jezusa Chrystusa i Kościół.

Uwrażliwianie katechizowanego, by wiarą odpowiadał na objawiającego się Boga.

Słowo o sobie -poznajmy się. Ziarna Słowa w świecie. Słowa Ewangelii. Słowo Boże w Kościele. Słowa wiary i nadziei. Słowa, które wyzwalają. Słowa, które trwają.

Treści katechezy klasy pierwszej w gimnazjum - synteza i analiza pracy ucznia z podręcznikiem. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Całościowe spojrzenie na pracę oraz czekający odpoczynek (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - analizuje wiadomości, postawy i umiejętności formowane w I klasie gimnazjum; - przyjmuje odpowiedzialność za usłyszane słowo; - odpowiedzialnie planuje czas wakacji.

Przyjęcie odpowiedzialność za wiadomości, postawy i umiejętności osiągnięte w I klasie gimnazjum.

PP

PLAN EDUKACJI RELIGIJNEJ W ZAKRESIE II KLASY GIMNAZJUM opracowany na podstawie materiałów katechetycznych "Jezus działa i zbawia" z serii "W drodze do Emaus"; podręcznik nr AZ-32-01/1-11 do nauczania religii rzymskokatolickiej, zgodny z programem nauczania nr AZ-3-01/1.

SEMESTR I I. Pragnienia ludzi

1. Nr lekcji, temat (dziennik, zeszyt ucznia)

2. Cele

3. Zadania

4. Treści

5.Procedury osiągania celów

6.Realizowane ścieżki między-przedmiotowe i korelacje z innymi przedmiotami

7.Przewidywane osiągnięcia

8. Diagnozowanie osiągnięć uczniów

9. ZGODNOŚĆ Z TEMATU Z PODSTAWĄ PROGRAMOWĄ NAUCZANIA RELIGII W GIMNAZJUM

1. Ukazanie zależności wiary i czynów. (Lekcja religii nie wystarczy).

Ukazanie zależności pomiędzy lekcją religii, a rozwijaniem wiary

Zachęta do współpracy w pogłębianiu osobistej więzi z Chrystusem.

Jk 2, 14-17. Chrześcijanin jest wezwany do codziennej troski o rozwój wiary, którą na chrzcie świętym otrzymał i do wyznawania której się zobowiązał. Zależności, jakie występują pomiędzy wiarą a uczynkami. Współodpowiedzialność za rozwój wiary.

Pogadanka, słowa klucze, list do siebie, praca z podręcznikiem, duży arkusz papieru. Formy pracy: frontalna, indywidualna, jednostkowa.

Sens i cel życia (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - określa zależności pomiędzy wiarą i uczynkami miłości; - wykazuje, jaki powinien być związek tego, co dzieje się na lekcjach religii z codziennością chrześcijanina; - analizuje, dlaczego sam udział w lekcjach religii nie gwarantuje głębokiej wiary; - interpretuje Jk 2, 14-17.

Dostrzeganie związku wiary i czynów.

PP

2. Odkrywanie Boga objawiającego się i obecnego w świecie.  (Czy można doświadczyć Boga?).

Wyjaśnienie pojęcia i roli teofanii.

Motywowanie do odkrywania śladów Boga w otaczającym nas świecie.

Rdz 12, 1-4. Rdz 18, 1-5; 9-10a. Wj 3, 1-6. Wj 14, 19-25. Tb 12, 12-22. Teofanie są spotkaniem Boga z człowiekiem. Obecność Boga w świecie. Doświadczanie obecności Boga.

Wywiad, praca z tekstem biblijnym, podróż w wyobraźni, teksty biblijne, ilustracje, nagranie CD, muzyka refleksyjna. Formy pracy: frontalna, indywidualna, parami, grupowa.

Znaki obecności Boga (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - definiuje pojęcie teofanii; - wylicza sposoby doświadczenia obecności Boga; - zastanawia się, jak można przekonać się o obecności Boga w świecie; - wyjaśnia, po co Bóg się objawia.

Rozpoznawanie objawiającego się Boga.

PP

3. Okazywanie szacunku imieniu Boga. (Imię Boga).

Wyjaśnienie znaczenia imienia Boga.

Zachęta do wyrażania szacunku wobec imienia Bożego.

Wj 3, 10-15. Objawianie się Boga człowiekowi w historii zbawienia. Jestem, który jestem. Jezus objawia Boga Ojca bliskiego człowiekowi. Spotkanie z miłością Boga w Eucharystii. Szacunek dla imienia Boga.

Gra dydaktyczna, praca z tekstem, refleksja, kartki z opisem imion. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.

Tożsamość w nadawanych imionach (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - wyjaśnia, że Bóg objawiając swoje imię, ukazuje przyjazne nastawienie do człowieka; - określa, co wyraża imię Boga; - tłumaczy, co wyraża nazwanie siebie przez Jezusa imieniem JESTEM; - interpretuje tekst Wj 3, 10-15.

Poszanowanie imienia Boga.

PP

4. Spotkanie z Jezusem w Eucharystii. (Spotkanie przy stole).

Ukazanie możliwości odkrywania obecności Jezusa Chrystusa w życiu.

Rozpoznawanie Jezusa w Eucharystii.

Łk24, 13-35. Sposoby doświadczania spotkania z Bogiem. Zaproszenie Jezusa do Stołu Słowa i do Stołu Eucharystycznego pozostało aktualne dla ludzi wszystkich czasów. Autentyczne spotkanie z Jezusem Chrystusem.

Pogadanka, wywiad biblijny, ilustracja tekstu biblijnego, nagranie CD, tekst biblijny. Formy pracy: frontalna, parami, indywidualna.

Wartość świętowania (edukacja pro-zdrowotna, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - opowiada tekst Łk 24,13-35; - wskazuje, co może nam pomóc w zrozumieniu prawdy o Panu Bogu; - określa, co należy czynić, by doświadczyć spotkania z Jezusem; - wyjaśnia, w jaki sposób można w pełni rozpoznać Jezusa Chrystusa. - wylicza argumenty przemawiające za uczestnictwem w liturgii; - wskazuje cele liturgii.

Pragnienie autentycznego spotkania z Jezusem w Eucharystii.

PP

5. Pogłębianie zaangażowania w liturgię Kościoła. (Po co liturgia?).

Ukazanie liturgii jako miejsca spotkania z Jezusem Chrystusem.

Zachęta do odkrywania znaczenia liturgii.

Sens i znaczenie liturgii. Potrzeba zaangażowania w liturgię. Cele liturgii Kościoła. Kościół wierzy w obecność i działanie Jezusa Chrystusa w liturgii. Uczestnictwo w liturgii pogłębia osobową relację z Bogiem, która wyraża się w służbie miłości.

Zdania niedokończone, antytemat, praca z podręcznikiem, refleksja, kartki ze zdaniem niedokończonym, duże arkusze papieru, świece.  Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Liturgia Kościoła (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - wykazuje, co tracimy, gdy nie jesteśmy obecni na nabożeństwach liturgicznych; - definiuje, czym jest liturgia; - wylicza argumenty przemawiające za uczestnictwem w liturgii; - wskazuje cele liturgii.

Poznanie wartości liturgii Kościoła.

II. Ku pełni czasów

6. Poszukiwanie pełni wolności w Bogu. (Przywrócona wolność).

Ukazanie grzechu jako przyczyny wewnętrznego rozdarcia.

Wskazanie możliwości odzyskania jedności z Bogiem.

Rdz 3, 4-15. 1 Kor 15, 45-49. Człowiek przeżywa lęk i  rozdarcie, bo nie czuje się wolny. Źródłem lęku człowieka jest grzech. Bóg w Jezusie przywraca utraconą wolność. Modlitwa o dobre korzystanie z daru wolności.

Pogadanka, praca z tekstem, audycja, tekst biblijny, nagra nie CD, nagranie wiersza. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Lęk, zniewolenie, wolność (język polski wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - tłumaczy, jak chrześcijanin ma patrzeć na lęk i wolność; - uzasadnia, że źródłem lęku człowieka jest grzech; - opowiada wskazane teksty biblijne; - wyjaśnia, w jaki sposób Bóg przywraca człowiekowi utraconą wolność.

Przyjęcie chrześcijańskiego sposobu przezwyciężania lęku.

PP

7. Ukazanie konieczności przezwyciężania pychy i samowystarczalności.  (Z Bogiem czy bez Boga).

Ukazanie skutków sprzeciwu wobec Boga.

Wdrażanie do przezwyciężania pokusy samowystarczalności.

Rdz 11, 1-9. Pokusa budowania swojej przyszłości bez Boga dotyczy ludzi wszystkich czasów. Biblijne wyjaśnienie samo wystarczalności. Próba stawiania siebie w miejsce Boga jest pychą. Przeciwieństwem pychy jest pokora.

Malowanie pojęcia, praca z tekstem, dyskusja, duże arkusze papieru, przybory do malowania lub rysowania. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Pokusa pychy, samowystarczalności i jej przezwyciężanie (edukacja filozoficzna, wychowanie pro-zdrowotne, pro-rodzinne).

Katechizowany:  - definiuje pojęcie pychy na podstawie obrazu biblijnego; - wylicza sposoby przezwyciężania pokusy samowystarczalności; - przeciwstawia pychę i pokorę; - opowiada tekst biblijny o wieży Babel.

Rozpoznawanie pokusy samowystarczalności.

PP

8. Wskazywanie znaków nadziei w biblijnym potopie. (Znak nadziei).

Ukazanie zbawczego działania Boga w chrzcie jako znaku nadziei wobec otaczającego zła.

Zachęta do przeciwstawiania się złu.

Rdz 6, 12.14a.17a.18a Bóg zsyła potop jako karę za nieprawość, ratując jedynie sprawiedliwego Noego, z którym zawiera przymierze. Przymierze Boga z Noem jest zapowiedzią Nowego Przymierza w Jezusie. Historia Noego jest symbolem całej historii Izraela i całej ludzkości.

Pogadanka, praca z podręcznikiem, „bliźniaki", tworzenie planszy, ilustracje katastrof, schemat do bliźniaków i arki, nagranie CD, paski papieru. Formy pracy: frontalna, z partnerem, jednostkowa.

Zło, przeciwstawianie się złu (język polski, historia, wychowanie pro-rodzinne, pro-zdrowotne)

Katechizowany: - przedstawia analogię pomiędzy wodami potopu i wodą chrztu; - wylicza sposoby przeciwstawiania się złu; - wykazuje, że Bóg nie toleruje zła; - tłumaczy, co symbolizuje i wyraża woda chrztu.

Dostrzeganie problemu zła i przyjęcie postawy przeciwstawiania się złu

PP

9. Motywowanie do wyzwalania się od zła poprzez korzystanie z sakramentu pokuty i pojednania. (Wyzwolenie od zła).

Odkrycie prawdy o Bogu, który w sakramencie pokuty uwalnia od grzechu

Kształtowanie właściwego stosunku do sakramentu pokuty.

Wj 3, 7-9. Warunki sakramentu pokuty i pojednania. Każdy wierzący w sakramencie pokuty i pojednania powinien pojednać się z Bogiem, Kościołem i bliźnimi. Praktyka sakramentu pokuty i pojednania.

Pogadanka, kto wpływa na ciebie, wykład, przekładaniec, refleksja, arkusz wpływów, nagranie CD. Formy pracy, frontalna, z partnerem, indywidualna, grupowa.

Konsekwencje zła (język polski, historia, edukacja filozoficzna, wychowanie pro-rodzinne, prozdrowotne)

Katechizowany: - tłumaczy, w jaki sposób Bóg wspiera nas w walce ze złem; - interpretuje tekst Wj 3, 7-9; - wylicza warunki sakramentu pokuty; - określa, czym dla chrześcijanina jest żal za grzechy.

Dopełnianie warunków sakramentu pokuty i pojednania.

PP

10. Współpraca z aniołami i świętymi w walce ze złem.  (Z aniołami i świętymi).

Ukazanie anioła i szatana jako przeciwstawnych sobie istot.

Wskazanie działania dobrych i złych duchów w życiu wierzących.

KKK 329-336, 391-395. Aniołowie są identyfikowani ze służbą Bogu i wspieraniem ludzi w ich wysiłkach czynienia dobra. Szatan działa na szkodę człowieka, jest wrogiem zarówno Boga, jak i człowieka. Walka między dobrem a złem tocząca się w człowieku.

Pogadanka, audycja, praca z tekstem, nagranie fragmentu książki, teksty do pracy w grupach, test luk.  Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Walka dobra ze złem (język polski, historia, edukacja filozoficzna, Wychowanie prorodzinne, prozdrowotne).

Katechizowany: - wyjaśnia rolę aniołów i sposoby działania szatana; - tłumaczy, na czym polega walka między dobrem a złem w człowieku; - definiuje, kim jest anioł; - interpretuje teksty KKK o aniołach.

Odróżnianie dobra od zła, przeciwstawianie się złu.

PP

11. Doskonalenie zaufania Bogu. (Zaufanie Bogu).

Ukazanie postawy zaufania jako postawy charakterystycznej dla okresu adwentu.

Odkrywanie sposobów rozwijania zaufania wobec Boga.

Łk 1, 26-38 (Maryja). Sdz4,4-16(Debora). Jdt8, 11-17; 16,1-9. 3-16 (Judyta). Bóg domaga się od ludzi wierności i zaufania Jego łasce. Człowiek odpowiada na Boże działanie wiarą i zaufaniem, świadcząc o Bogu swoim życiem. Adwent.

„Słoneczko", opis postaci, pogadanka, małe kartki papieru, duży arkusz papieru, nagranie CD, teksty do pracy w grupach, nagranie piosenki.  Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Zaufanie (język polski, historia, edukacja, filozoficzna, wychowanie prozdrowotne).

Katechizowany: - przedstawia podstawowe wiadomości na temat adwentu; - wskazuje biblijne przykłady zaufania Bogu; - wyjaśnia, na czym polega bezwarunkowe zaufanie Bogu; - przedstawia, jakie religijne wezwania niesie czas adwentu.

Formowanie postawy zaufania Bogu.

PP

12. Chrześcijańskie przeżywanie czasu Bożego Narodzenia. (Ten, który wypowiada się przez Syna).

Ukazanie Boga, który najpełniej objawił swoją bliskość w narodzeniu Jezusa Chrystusa.

Wychowanie do pełnego i świadomego przeżywania świąt Bożego Narodzenia.

Iz 9, 1-3; 62, 1-2. Hbr l, 1-3. Łk 2, 4-7. Tajemnica Bożego Narodzenia. Teksty biblijne czytane w liturgii Bożego Narodzenia oraz bożonarodzeniowe zwyczaje mają za zadanie pomóc wierzącym odkryć, że Bóg najpełniej objawił swoją bliskość w Jezusie.

Pogadanka, powiązania biblijne, arkusze z tekstami biblijnymi, nagranie CD, opłatki.  Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Świętowanie Bożego Narodzenia, zwyczaje (język polski, historia, wychowanie pro-rodzinne).

Katechizowany: - wyjaśnia sens czytań z liturgii Bożego Narodzenia; - uzasadnia, dlaczego Jezusa Chrystusa nazywamy Słowem Boga; - tłumaczy, jakie znaczenie ma dla chrześcijan świętowanie Bożego Narodzenia; - interpretuje teksty biblijne o narodzeniu Jezusa.

Chrześcijańskie rozumienie i świętowanie Bożego Narodzenia.

PP

13. Kształtowanie osobistego świadectwa wiary. (Świadkowie spełnionych obietnic).

Wyjaśnienie roli i znaczenia świadków wiary.

Wdrażanie do składania chrześcijańskiego świadectwa wiary w Boga.

Łk 2, 25-32. Dz 7, 55-58. Świadectwa wiary ludzi, którzy znali Jezusa potwierdzają troskę Boga o człowieka. Modlitwa o umocnienie naszej wiary.

Pogadanka, artykuł prasowy, refleksja, praca z podręcznikiem, nagranie CD, Schemat gazety. Formy pracy, frontalna, z partnerem, jednostkowa.

Świadkowie wiary (historia, język polski).

Katechizowany: - analizuje, na jakich argumentach ludzie opierają swoją wiarę w Boga; - opowiada o świadectwie wiary św. Szczepana; - interpretuje biblijny tekst o Symeonie; - przyjmuje odpowiedzialność za świadectwo wiary.

Doskonalenie własnego świadectwa wiary.

PP

13 a. Ku pełni czasów - powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Ukazanie, że człowiek nie odnajdzie szczęścia poza Bogiem.

Motywowanie do czynienia dobra przeciwstawiania się złu.

Przywrócona wolność. Odzyskana jedność. Znak nadziei. Wyzwolenie od zła. Z aniołami i świętymi. Zaufanie Bogu. Ten, który wypowiada się przez Syna. Świadkowie spełnionych obietnic.

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Postawy wobec dobra i zła (edukacja filozoficzna, wychowanie prozdrowotne, prorodzinne).

Katechizowany: - dostarcza dowodów na temat konieczności jednoznacznej postawy wobec zła i dobra; - przyjmuje odpowiedzialność za czynienie dobra i przeciwstawianie się złu.

Przekonanie o konieczności czynienia dobra i przeciwstawiania się złu.

PP

III. W królestwie Bożym

14. Zgłębianie tajemnicy Jezusa Chrystusa. (Tajemnica Jezusa Chrystusa).

Odkrywanie osoby Jezusa Chrystusa.

Uświadomienie związków Jezusa z naszym życiem.

Mt 1,18-24. 1 J 1, 1-4. Mt 25, 31-36. Tytuły Jezusa: Chrystus, Emmanuel, Pan, Mesjasz, Syn Boży, Syn Człowieczy, Syn Najwyższego. Świadectwo o Jezusie. Wybrane teksty liturgiczne o Jezusie.

Pogadanka, zdania niedokończone, praca z podręcznikiem, refleksja, teksty do pracy w grupach, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Jezus Chrystus Biblii (język polski).

Katechizowany: - wylicza tytuły stosowane do Jezusa; - wyjaśnia znaczenie poszczególnych tytułów Jezusa; - opowiada, kim jest Jezus; - tłumaczy, co znaczy świadczyć o Jezusie.

Odkrywanie Jezusa w Jego tajemnicy.

PP

15. Poznawanie Chrystusa zatroskanego o ludzi. (Chrystus zatroskany o ludzi).

Ukazanie Jezusa jako Boga zatroskanego o człowieka.

Wdrażanie do odkrywania obecności Jezusa żyjącego i działającego w Kościele przez sakramenty.

J 3, 2-6. 9. 12-18. Łkl5,4-7. Troska Boga o człowieka. Jezus we wspólnocie Kościoła, w znakach sakramentalnych, w liturgii Kościoła. Doświadczanie troski Boga. Odpowiedź człowieka na troskę Boga o niego.

„Podróż w wyobraźni", przekształcenie tekstu biblijnego, pogadanka, nagranie CD, piktogramy sakramentów. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Wzajemna troska (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - ukazuje Jezusa jako Boga zatroskanego o człowieka; - określa, w jaki sposób Bóg okazuje człowiekowi swoją troskę o niego; - wyjaśnia, kiedy chrześcijanin szczególnie doświadcza Bożej troski; - przedstawia teksty biblijne podkreślające troskę Boga o człowieka.

Świadomość obecności Boga zatroskanego o człowieka.

PP

16. Poszukiwanie wyjaśnień tajemnicy królestwa Bożego. (Chrystus wyjaśnia tajemnicę królestwa).

Odkrywanie tajemnicy Boga ukazanej w nauce o królestwie Bożym.

Wdrażanie do osobistej troski o zbawienie.

Mt 13, 44-46. Chrystus przychodząc na świat głosi królestwo Boże. Jest ono darem Bożym, skarbem, o którego zdobycie należy się troszczyć za cenę wszystkiego. Troska człowieka o Królestwo Boże. Potrzeba nieustannego nawracania się.

Syntetyka, praca z podręcznikiem pogadanka, zdania niedokończone. Formy pracy: frontalna, z partnerem, jednostkowa.

Królestwo Boże w przypowieściach (język polski).

Katechizowany: - wyjaśnia rzeczywistość królestwa Bożego; - uzasadnia potrzebę osobistej troski o zdobycie królestwa Bożego; - dokonuje zestawienia skarbu z królestwem Bożym; - tłumaczy, dlaczego królestwo Boże uznawane jest za skarb.

Poznawanie zobowiązań wobec królestwa Bożego.

PP

17. Dostrzeganie Bożych zamiarów w Chrystusie. (Chrystus wyjaśnia Boże zamiary).

Wyjaśnienie, że największym zamiarem Boga wobec człowieka objawionym przez Jezusa Chrystusa jest zbawienie.

Wyrażenie wdzięczności za chrzest.

Ez 36, 26-28 . J 4, 1-26. Najważniejszym zamiarem Boga względem człowieka jest zbawienie. Woda żywa, o której mówi Jezus Chrystus, to łaska Boża otrzymana w sakramencie chrztu. Sakrament ten umożliwia kontakt z Bogiem i daje zbawienie.

Pogadanka, wywiad biblijny, metoda liturgiczna, paschał, woda święcona. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.

Chrzest (wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wyjaśnia, że zbawienie jest podstawowym zamiarem Boga wobec człowieka; - określa, jaką funkcję spełnia osoba proroka; - wyjaśnia, dlaczego Jezus posłużył się w rozmowie z Samarytanką określeniem „woda żywa"; - opowiada o  spotkaniu Jezusa z Samarytanką.

Wdzięczność za dar zbawienia.

PP

18. Rozwijanie świadomości eucharystycznej. (Chrystus - Chleb Życia).

Wyjaśnienie, że przyjęcie prawdy o Jezusie - Chlebie życia jest możliwe tylko dzięki wierze.

Zachęta do spożywania Ciała Chrystusa.

J 6, 32.48-51. 1 Kor 11, 23-25. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata. Eucharystia. Pełne uczestnictwo we Mszy Świętej.

„Filiżanka herbaty", praca z tekstami biblijnymi, metoda praktyczna, nagranie CD, bochenek chleba, schemat tabeli. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.

Katechizowany: - przedstawia naukę Jezusa dotyczącą pokarmu na życie wieczne; - definiuje pojęcie Eucharystii; - określa, jaki będzie los tych, którzy odrzucają Pokarm wieczności; - interpretuje teksty biblijne o Eucharystii.

Świadomość wartości pełnego uczestnictwa we Mszy Świętej.

PP

19. Współpraca z Chrystusem we wspólnocie Kościoła. (Chrystus obecny w Kościele).

Wyjaśnienie, że Chrystus obecny w Kościele wypełnia obietnice Boga wobec człowieka.

Zachęta do określenia osobistych relacji z Jezusem.

Mt 28, 20. Ef 2, 19-22. Jezus Chrystus objawia i zakłada Kościół podczas swego ziemskiego życia, poprzez gromadzenie i formowanie uczniów, którym objawia tajemnicę Królestwa. Chrystus jest obecny i działa w Kościele.

Pogadanka, praca z podręcznikiem, „dystans", kolaż,  figura lub obraz Chrystusa, materiały do  wykonania kolażu. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Wspólnota Kościoła (wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wskazuje sposoby obecności Chrystusa w Kościele; - analizuje, w jaki sposób dzisiaj możemy odkryć obecność Jezusa w Kościele; - wylicza znaki przyjaźni Boga do człowieka; - czuje się odpowiedzialny za Kościół.

Stawanie się znakiem obecno- ści Chrystusa w Kościele.

PP

19a. W królestwie Bożym - powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Ukazanie zbawczego działania Chrystusa we współczesnym świecie.

Motywowanie do osobistego angażowania się w rozwój królestwa Bożego.

Tajemnica Jezusa Chrystusa. Chrystus zatroskany o ludzi, wyjaśnia tajemnicę królestwa i Boże zamiary, jest Chlebem Życia, obecnym w Kościele.

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.

Rzeczywistość królestwa Bożego (język polski, wychowanie prorodzinne).

Katechizowany: - przedstawia naukę Jezusa o królestwie Bożym; - przyjmuje odpowiedzialność za rozwój królestwa Bożego.

Troska o rozwój królestwa Chrystusa.

PP

SEMESTR II IV. Ukrzyżowany i zmartwychwstały

PP

20. Odkrywanie treści zbawczych w wywyższeniu Jezusa na krzyżu. (Wywyższony na krzyżu).

Ukazanie, że śmierć Jezusa na krzyżu nie jest porażką, ale zwycięstwem.

Uświadomienie zadań wypływających z uczestnictwa w przymierzu zawartym na krzyżu.

J 3, 15-16. Lb21,5-9. 1 Kor 1, 21-25. Zapowiedź męki Jezusa. Opis ukrzyżowania Jezusa. Śmierć Jezusa na krzyżu jest zwycięstwem nad grzechem. Adoracja krzyża.

Audycja, praca z tekstem, adoracja krzyża, refleksja, nagranie fragmentu powieści Jezus z Nazaretu, krzyż. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.

Symbol krzyża (język polski).

Katechizowany: - wskazuje, dlaczego Jezus umarł na krzyżu; - wyjaśnia, dlaczego krzyż jest dla chrześcijan znakiem zbawienia; - uzasadnia, że „wywyższenie" Jezusa na krzyżu nie jest Jego klęską, ale zwycięstwem; - tłumaczy, czemu ma służyć „nowe narodzenie", o którym Jezus mówił do Nikodema.

Rozumienie śmierci Jezusa.

PP

21. Uświadomienie znaczenia i sensu pokoju przyniesionego przez Jezusa. (Przynosi pokój).

Wyjaśnienie znaczenia danego przez Jezusa pokoju - owocu Jego męki, śmierci i zmartwychwstania.

Kształtowanie postawy dzielenia się Jezusowym pokojem.

Pokój w Starym Testamencie. Zapowiedź Jezusowego pokoju. Pokój Jezusa zmartwychwstałego. Dawanie świadectwa o Jezusie przynoszącym pokój. Możliwości obdarowywania się Jezusowym pokojem. Jezusowy pokój oznacza wolność od lęku oraz wzmocnienie ciała i duszy.

Pogadanka, tworzenie planszy, duże arkusze papieru, małe kartki. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Pokój (język polski, wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - wyjaśnia, czym charakteryzuje się pokój, który przynosi ludziom zmartwychwstały Chrystus; - wskazuje, co zmienia w życiu ludzi i losach świata pokój, który przynosi Jezus; - definiuje, czym jest Chrystusowy pokój;  - określa, w jakich okolicznościach człowiek staje się odbiorcą Jezusowego pokoju.

Przyjęcie Jezuso- wego pokoju.

PP

22. Umacnianie wiary w posłannictwo Jezusa. (Wyjaśnia Pisma).

Uświadomienie, że wiara jest warunkiem uznania posłannictwa Jezusa.

Pogłębianie wiary w Jezusa Chrystusa.

J 5, 36-43. Łk 4, 18-21. Jezus nie odrzuca tych, którzy mają wątpliwości w wierze, ale odwołując się do zapowiedzi o Nim już w Starym Testamencie pokazuje, że Jego męka, śmierć i zmartwychwstanie świadczą o Jego Boskim posłannictwie. Liturgia słowa.

Pogadanka, praca z tekstem, tekst świadectwa, czy- tania z liturgii słowa.  Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Wiara szukająca zrozumienia (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - wyjaśnia, jakie stanowisko zajmuje Jezus wobec niewiary słuchających Go; - ukazuje, w jaki sposób Jezus uzasadniał prawdziwość swych słów, swego posłannictwa; - interpretuje wskazane teksty biblijne; - tłumaczy, czym jest Liturgia słowa.

Otwarcie na wiarę w Jezusa Chrystusa.

PP

23. Kształtowanie wiary w Jezusową moc przemieniania człowieka. (Przemienia człowieka).

Ukazanie Jezusa jako Tego, który ma moc przemiany ludzkiego życia.

Uwrażliwienie na potrzebę czerpania od Jezusa mocy przemieniającej człowieka.

Łk 24, 28-35. Dz6, 8-12. Dz 7, 52c-60. Gotowość otworzenia się na działanie Chrystusa i chęć zmiany swojego życia. Spotkanie ze Zmartwychwstałym przemienia człowieka.

Pogadanka, audycja, artykuł prasowy, praca z podręcznikiem, schemat gazety, nagranie CD świadectwa. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Praca nad sobą (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie, prozdrowotne).

Katechizowany: - uzasadnia, że spotkanie z Jezusem zmartwychwstałym przemienia życie wierzących; - określa, do czego odnosi się udzielana wierzącym moc Jezusa; - interpretuje tekst biblijny o uczniach idących do Emaus; - analizuje poziom własnej otwartości na Jezusa.

Dostrzeganie przemieniającej mocy Jezusa.

PP

24. Dostrzeganie Bożego planu w powołaniu Piotra. (Powołuje Piotra).

Ukazanie roli Piotra w Kościele i prawdy, że wiara w Boga wyraża się w postawie miłości.

Wspomaganie ucznia w uznaniu własnej niewystarczalności w rozwoju wiary.

J21, 15-17. Prymat Piotra. Jezus, który umacnia Piotra, daje mu zdolność do pójścia za Nim i moc do wypełniania powierzonego mu zadania. Naśladowanie Chrystusa i dochowanie Mu wierności.

Wzajemne odpytywanie się, praca z tekstem, nagranie CD, zdania niedokończone. Formy pracy: frontalna, indywidualna, jednostkowa.

Papież (historia).

Katechizowany: - wylicza sposoby okazywania miłości Bogu; - wyjaśnia, co znaczy być uczniem Jezusa, być wierzącym; - opisuje funkcję św. Piotra; - wyjaśnia, co warunkuje dochowanie wierności Jezusowi.

Szacunek wobec papieża.

PP

25. Uznanie konieczności wiary w przyjęciu zmartwychwstania Jezusa. (Pan i Bóg).

Ukazanie, że przyjęcie prawdy o zmartwychwstaniu Jezusa domaga się wiary.

Zachęta do refleksji nad wiarą w zmartwychwstałego Jezusa.

J 20, 24-30. Wiara w zmartwychwstanie Jezusa. Wierzyć, to bezgranicznie zaufać Bogu i wypełnieniu się Jego obietnic. Słuchanie słowa Bożego i uczestnictwo w Eucharystii.

Pogadanka, wywiad z postacią biblijną, refleksja, praca z tekstem. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.

Zmartwychwstanie (język polski).

Katechizowany: - określa, na jakiej podstawie przyjmujemy prawdę o zmartwychwstaniu Jezusa; - przedstawia spotkanie Jezusa zmartwychwstałego z Tomaszem; - wskazuje, jakiej wiary oczekuje Jezus od swoich uczniów; - wyjaśnia, co przynosi ludziom wiara w zmartwychwstanie Jezusa.

Wiara w zmartwychwstanie Jezusa.

PP

26. Uświadomienie wezwania do nawrócenia. (Wzywa do nawrócenia).

Ukazanie nawrócenia jako procesu dotyczącego każdego wierzącego.

Wyjaśnienie cech charakterystycznych nawrócenia.

Łkl5, 11-21. Bóg wzywa człowieka do wspólnoty z Nim. Wewnętrzna przemiana serca pod wpływem słowa Bożego. Nawrócenie oznacza po wrót do Ojca i wspólnoty życia z Bogiem i z innymi. Rekolekcje szkolne.

Malowanie pojęcia, wyróżnianie scen przypowieści, pogadanka, arkusze A4, przybory do malowania. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Praca nad sobą (edukacja filozoficzna, wychowanie prorodzinne, prozdrowotne)

Katechizowany: - wskazuje cechy charakterystyczne nawrócenia; - podkreśla dar miłosierdzia w sakramencie pojednania i pokuty; - opowiada przypowieść miłosiernym Ojcu; - uczestniczy w rekolekcjach szkolnych.

Przyjęcie postawy nawrócenia.

PP

27. Kształtowanie odpowiedzialności za udział w liturgii Triduum Paschalnego. (Triduum Paschalne).

Pogłębienie rozumienia i utrwalenie religijnego znaczenia tajemnicy paschalnej.

Zachęta do uczestnictwa w Triduum Paschalnym.

Triduum wielkanocne oznacza obchody, świętowanie w liturgii Kościoła wydarzeń męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Msza Wieczerzy Pańskiej Wielki Czwartek. Wielki Piątek Męki Pańskiej. Wigilia Paschalna w Wielką Noc. Elementy liturgii Kościoła.

Pogadanka, „filiżanka herbaty", składanka ekspercka, figurka baranka wielkanocnego, teksty o pracy w grupach, nagranie CD, schemat tabeli.  Formy pracy. frontalna, grupowa, jednostkowa.

Męka, śmierć, zmartwychwstanie Chrystusa (język polski, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wyjaśnia religijne znaczenie tajemnicy paschalnej; - uczestniczy w Triduum Paschalnym; - określa, na czym powinno polegać rzeczywiste świętowanie Wielkanocy; - rozróżnia znaczenie elementów liturgii poszczególnych dni Wielkiego Tygodnia.

Dostrzeganie wartości uczestnictwa w liturgii Wielkiego Tygodnia.

PP

28. Poznawanie treści liturgii niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. (Niedziela wielkanocna Zmartwychwstania Pańskiego).

Ukazanie zmartwychwstania Jezusa jako najważniejszego wydarzenia dla wierzących.

Wspieranie katechizowanych w rozpoznawaniu zmartwychwstałego Chrystusa w Kościele.

Zmartwychwstanie Pańskie. Świętując śmierć i zmartwychwstanie Jezusa razem z nim umieramy dla grzechu i rodzimy się do nowego życia dzieci Bożych. Zmartwychwstanie Chrystusa przywraca życie ludziom i światu.  Orędzie Paschalne.

Pogadanka, audycja, praca z tekstem, akrostych, praca z podręcznikiem, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Świętowanie Wielkanocy (wiedza o społeczeństwie, język polski, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wyjaśnia sens zmartwychwstania Jezusa; -  uzasadnia, dlaczego Wielkanoc jest największym świętem chrześcijaństwa; - wskazuje charakterystyczne elementy liturgii wielkanocnej; - uczestniczy w liturgii Wielkanocy.

Zrozumienie treści celebracji liturgicznej Zmartwychwstania Pańskiego.

PP

29. Dostrzeganie znaczenia świętowania w Kościele okresu wielkanocnego. (Okres wielkanocny).

Zgłębianie treści dotyczących świętowania w Kościele okresu wielkanocnego.

Umacnianie wiary w zbawcze działanie Chrystusa w Kościele.

Okres wielkanocny trwa pięćdziesiąt dni. Oktawa wielkanocna, Wniebowstąpienie Pańskie, Zesłanie Ducha Świętego. W czasie wielkanocnym następuje umacnianie wiary w zbawcze działa  nie Chrystusa w Kościele. Przywoływanie przez chrześcijan wydarzeń na stepujących po zmartwychwstaniu Jezusa

Audycja radiowa, test luk, praca z podręcznikiem, wykreślanka, ogłoszenie, diagram wykreślanki, arkusze A4. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Świętowanie okresu wielkanocnego (wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - analizuje, jakie znaczenie ma trwający w Kościele przez 50 dni okres wielkanocny;  - wyjaśnia znaczenie poszczególnych form świętowania okresu wielkanocnego; - wylicza wydarzenia wspominane po Zmartwychwstaniu Jezusa; - tłumaczy, czym jest oktawa wielkanocna.

Dostrzeganie wartości świętowania okresu wielkanocnego.

PP

30. Pogłębianie wiary w Ducha Świętego. (Wierzę w Ducha Świętego).

Wyjaśnienie znaczenia Ducha Świętego w życiu chrześcijanina.

Zachęta do życia w przyjaźni z Duchem Świętym.

Ezll, 19-20. Dz 2, 1-4. Rz8, 14-16. Ga 5, 22-23. J 16, 7-13b. Wyjątkowość Ducha Świętego. Duch Święty wzbudza w człowieku wiarę. Duch Święty daje odwagę do wyznawania wiary i pomaga kochać.

Pogadanka, praca z tekstem, zdjęcia wybitnych postaci, teksty biblijne, nagranie CD. Formy pracy. frontalna, grupowa, indywidualna.

Katechizowany: - charakteryzuje działanie Ducha Świętego; - redaguje modlitwę do Ducha Świętego; - opisuje, kim jest Duch Święty, którego Jezus posyła od Ojca; Rozpoznawanie działania Ducha Świętego. - wskazuje, w czym Duch Święty pomaga człowiekowi.

Rozpoznawanie działania Ducha Świętego.

PP

31. Przedstawienie prawdy wiary o Trójcy Świętej. (Tajemnica Trójcy Świętej).

Zapoznanie z tajemnicą Trójcy Świętej.

Rozwijanie wiary w jednego Boga w trzech Osobach.

J 15, 26.Rz8, 14-17. Trójca Święta: Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty. Najświętsza Trójca, Jedność Osób Bożych - Ojca, Syna i Ducha Świętego jest i zawsze pozostanie największą - w pełnym tego słowa znaczeniu - tajemnicą. Wyznanie wiary w jednego Boga w Trójcy Świętej. Modlitwy kierowane do Osób Trójcy Świętej.

Pogadanka, praca z obrazem, praca z podręcznikiem, metoda liturgiczna, trzy świece. Formy pracy. frontalna, z partnerem, indywidualna.

Katechizowany: - uzasadnia, dlaczego prawda o Trójcy Świętej jest jedną z największych tajemnic naszej wiary; - wskazuje, kiedy jest obchodzona uroczystość Trójcy Świętej; - wyjaśnia, jakie treści kryją się w wierze chrześcijan w Trójcę Świętą; - wylicza modlitwy w których występuje odniesienie do wszystkich Osób Trójcy Świętej.

Uznanie tajemnicy Trójcy Świętej.

PP

3la. Ukrzyżowany i zmartwychwstały - powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Rozwijanie wiary w obecność i działanie Jezusa.

Uświadomienie zbawczego znaczenia wydarzeń paschalnych.

Wywyższony na krzyżu. Przynosi pokój. Wyjaśnia Pisma. Przemienia człowieka. Powołuje Piotra. Pan i Bóg. Wzywa do nawrócenia. Uroczystości paschalne i okresu Wielkanocy.

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Wiara szukająca zrozumienia (edukacja filozoficzna). Religijne świętowanie (wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - rozumie treści związane z paschą Jezusa; - formuje własne człowieczeństwo na wzór Jezusa Chrystusa.

Wzmacnianie wiary w paschalnego Jezusa Chrystusa.

PP

V. Nadzieja nowego życia

32. Odkrywanie objawienia się chwały Boga w Jezusie. (Jezus w chwale Ojca).

Ukazanie, że Bóg najpełniej objawia swoją chwałę przez Jezusa Chrystusa.

Wspomaganie uczniów w rozpoznawaniu objawionej przez Boga miłości do ludzi.

Łk 2, 8-9. Łk 9, 28-32. Łk 19, 37-38. Łk 24, 26-28. Dz 1,9-10. Dz 7, 55-56. Chwała Boga. Wielkie dzieła Boże i objawienia się Boga samego.

Pogadanka, artykuł prasowy, nagranie CD, schemat gazety, słowa piosenki „Gloria", teksty biblijne.  Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Katechizowany: - wskazuje, czym jest chwała Boga objawiona wobec ludzi; - uzasadnia, że chwała Boga zwrócona jest na człowieka; - wyjaśnia, w jakim celu Bóg objawia swoją chwałę; - interpretuje wskazane teksty biblijne.

Rozpoznawanie chwały Boga.

PP

33. Uświadomienie powołania do świętości. (Powołanie do świętości).

Postrzeganie znaków sakramentalnych jako skutecznych darów w dążeniu do świętości.

Motywowanie do wdzięczności za dary udzielane nam w sakramentach.

Ef 1,3-6. Świętość jest przymiotem Boga. Bóg jest źródłem świętości. W sakramentach Bóg dzieli się swą świętością z człowiekiem i umacnia go na drodze chrześcijańskiego życia.

Pogadanka, rozsypanka wyrazowa, puzzle plakatowe, praca z podręcznikiem, nagranie CD, arkusze A4, przybory do malowania. Formy pracy: frontalna, z partnerem, grupowa, jednostkowa.

Święci (język polski, historia).

Katechizowany: - wykazuje, że udział w sakramentach jest pomocą w osiąganiu doskonałości; - określa, dlaczego miłość, wierność, posłuszeństwo, są tak istotne dla chrześcijanina; - wyjaśnia, dlaczego sami z siebie nie możemy postąpić w świętości; - interpretuje fragment Listu świętego Pawła do Efezjan 1, 3-6.

Dostrzeganie świętości jako celu życia.

PP

34. Przedstawienie chrześcijańskiego stanowiska wobec śmierci. (Chrześcijanin wobec śmierci).

Ukazanie rzeczywistości śmierci jako przejścia do nowego, wiecznego życia.

Formowanie chrześcijańskiej postawy wobec śmierci.

J 11, 21-27; 38-44. Postawa chrześcijanina wobec śmierci. Święci o śmierci. Jezus w śmierci udziela człowiekowi nowego, pełnego, obiecanego życia z Bogiem przez całą wieczność. Modlitwy za zmarłych.

Pogadanka, „słoneczko", praca z tekstem, praca z podręcznikiem, małe kartki papieru, teksty z wypowiedziami świętych, nagranie CD. Formy pracy. frontalna, indywidualna, grupowa.

Śmierć (edukacja filozoficzna, wychowanie prorodzinne, język polski).

Katechizowany: - definiuje, czym jest śmierć; - opisuje, jaką postawę powinien przyjąć chrześcijanin wobec śmierci; - opowiada tekst o wskrzeszeniu Łazarza; - przekonuje o słuszności modlitwy za zmarłych.

Poznanie chrześcijańskiego stanowiska wobec śmierci.

PP

35. Budzenie nadziei na wieczne szczęście. (Nadzieja wiecznego szczęścia).

Ukazanie, że jedynie Bóg może zaspokoić ludzkie pragnienie szczęścia.

Motywowanie katechizowanych do osobistego wypełniania warunków osiągania życia wiecznego z Bogiem.

J 14, 2-3. Łk 12, 36-38. Łk 12, 22-24.31. Nadzieja nieśmiertelnej chwały, wieczne mieszkanie, niebo. Tylko w Bogu człowiek może być w pełni bezpieczny i szczęśliwy. Początkiem nadziei wiecznego szczęścia z Bogiem jest chrzest.

Pogadanka, audycja, praca z tekstem, recepta, krzyżówka, nagranie CD, teksty do pracy w grupach, blankiety recepty.  Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Pragnienie osiągnięcia szczęścia (edukacja filozoficzna, wychowanie pro-rodzinne, prozdrowotne).

Katechizowany: - wyjaśnia, że przeznaczeniem człowieka jest życie z Bogiem; - interpretuje wskazane teksty ewangeliczne; - definiuje, czym jest niebo; - wykazuje, dlaczego chrzest jest nadziej ą wiecznego szczęścia.

Osobiste zaangażowanie w realizację nadziei szczęścia wiecznego.

PP

35a. Nadzieja nowego życia - powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Pogłębienie nadziei życia wiecznego z Bogiem.

Wspomaganie uczniów w osiąganiu życia z Bogiem.

Jezus w chwale Ojca. Powołanie do świętości. Chrześcijanin wobec śmierci. Nadzieja wiecznego szczęścia.

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Życie wieczne z Bogiem (edukacja filozoficzna, wychowanie prozdrowotne).

Katechizowany: - uświadamia sobie wartość życia wiecznego; - przyjmuje odpowiedzialność za własne i innych życie z Bogiem.

Przyjęcie odpowiedzialności za zdobywanie życia z Bogiem.

PP

VI. Życie z Chrystusem zmartwychwstałym

36. Odkrywanie zbawczego działania Jezusa w sakramentach Kościoła. (Sakramenty Kościoła).

Ukazanie sakramentów jako znaków udzielanego ludziom zbawienia.

Uwrażliwienie na potrzebę korzystania z daru sakramentów.

Sakramenty Kościoła. Sakramenty wtajemniczenia, uzdrowienia, w służbie komunii. Sakramenty towarzyszą ważnym sytuacjom życiowym człowieka; sprawiają narodzenie i rozwój chrześcijańskiego życia wiary, uzdrowienie i dar posłania.

Pogadanka, rozsypanka, drama, tekst rozsypanki, nagranie CD. Formy pracy. frontalna, parami, indywidualna.

Obrzędy sakramentów (język polski, historia, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - definiuje, czym jest sakrament; - określa, co sprawiają sakramenty w życiu ludzi; - przedstawia podział sakramentów; - odróżnia dary poszczególnych sakramentów.

Dostrzeganie potrzeby poznawania treści i darów sakramentalnych.

PP

37. Poznawanie wartości i znaczenia Eucharystii. (Eucharystia).

Odkrywanie natury Eucharystii.

Motywowanie do uczestnictwa w Eucharystii.

Eucharystia. Ustanowienie Eucharystii. Forma sprawowania sakramentu Eucharystii. Liturgia słowa i Liturgia eucharystyczna, oprawione w obrzędy wstępne i zakończenia. Adoracja Najświętszego Sakramentu i procesja eucharystyczna. Udział w Eucharystii.

Pogadanka, „trybunał", praca z podręcznikiem, refleksja. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Celebrowanie Eucharystii (wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - tłumaczy, czym jest Eucharystia; - wskazuje, czym jest Eucharystia dla chrześcijanina; - uzasadnia, że uczestnicząc w Eucharystii, spotykamy się z Chrystusem; - wylicza części Mszy Świętej.

Rozumienie Eucharystii jako źródła chrześcijańskiego życia.

PP

38. Pogłębianie zrozumienia darów i zobowiązań chrztu świętego. (Chrzest).

Wyjaśnienie natury sakramentu chrztu.

Zachęta do wdzięczności za otrzymany w dzieciństwie chrzest.

KKK 1213,1253. Chrzest. Rodzice chrzestni. W czasie chrztu otrzymujemy nowe życie. Dar nowego życia włącza człowieka do społeczności Kościoła, a także uzdalnia do włączania się w zbawcze dzieło Kościoła.

Pogadanka, praca z podręcznikiem, nagranie CD, list, schemat wzoru. Formy pracy:. frontalna, z partnerem, indywidualna.

Chrzest (wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - uzasadnia, dlaczego udzielamy chrztu małym dzieciom; - definiuje, czym jest chrzest; - tłumaczy, do czego zobowiązuje otrzymane w sakramencie chrztu nowe życie; - wyjaśnia, dlaczego Jezus polecił udzielać chrztu wszystkim, którzy chcą żyć z Bogiem w przyjaźni.

Rozpoznawanie darów i zobowiązań chrzcielnych.

PP

39. Wyjaśnienie znaczenia sakramentu pokuty i pojednania. (Pojednanie i pokuta).

Ukazanie znaczenia przystępowania do sakramentu pojednania.

Pogłębianie rozumienia darów sakramentu pokuty i pojednania.

J 20, 21-23. Sakrament pokuty i pojednania. Istotą sakramentu pojednania jest nawrócenie, które oznacza zmianę całego człowieka, głęboką przemianę wewnętrzną zakładającą powrót do Boga, a przede wszystkim zmianę postępowania. Warunki pokuty i pojednania.

Pogadanka, „filiżanka herbaty", pytania do eksperta, praca z podręcznikiem, audycja, rozbity dzban, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Przyznanie się do winy, przebaczenie (edukacja filozoficzna, język polski, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wylicza warunki sakramentu pokuty i pojednania; — wyjaśnia treść  warunków  sakramentu pokuty i pojednania; - przedstawia  wartość częstego korzystania z pokuty i pojednania; - uzasadnia, dlaczego sakrament pokuty nazywamy też sakramentem pojednania.

Dostrzeganie wartości nieustannego nawracania się.

PP

40. Rozpoznawanie darów sakramentu namaszczenia chorych. (Namaszczenie chorych).

Ukazanie troski Kościoła o chorych.

Wyjaśnianie sensu sakramentu namaszczenia chorych.

Jk5, 14-15. KKK 1520-1523. Kościół troszczy się o swoich chorych członków, towarzysząc im modlitwą i udzielając sakramentów. Modlitwy za chorych.

Pogadanka, „okienko" informacyjne, nagranie CD, praca z podręcznikiem, schemat okienka informacyjnego. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.

Wobec choroby i cierpienia (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - opisuje, czym jest sakrament namaszczenia chorych; - tłumaczy, jak chrześcijanin powinien myśleć o chorobie; - wyjaśnia, na czym polega sakrament chorych; - wskazuje, czym obdarowuje Kościół udzielając sakramentu chorych.

Wspomaganie chorych i cierpiących.

PP

41. Dostrzeganie znaczenia sakramentu małżeństwa. (Małżeństwo).

Poznawanie związków pomiędzy miłością małżonków a miłością Chrystusa względem Kościoła.

Odkrywanie istoty troski o zbawienie zawartej w sakramencie małżeństwa.

Ef 5,21-33. KKK 1601. Małżeństwo jest wspólnotą życia mężczyzny i kobiety, która skierowana jest ze swej natury na dobro małżonków oraz zrodzenie i wychowanie potomstwa.

Pogadanka, praca z tekstem, ilustracje zwyczajów ślubnych, nagranie CD, teksty schemat tabeli. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Małżeństwo (wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wylicza istotne cechy małżeństwa; - tłumaczy, czym jest małżeństwo zawierane na rzez ludzi w Kościele — objaśnia, dlaczego święty Paweł porównuje miłość małżeńską do miłości Chrystusa względem Kościoła; - wymienia, jakie dary chrześcijanin otrzymuje w sakramencie małżeństwa.

Uświadomienie darów i zobowiązań wynikających z sakramentu małżeństwa.

PP

42. Ukazanie kapłaństwa służebnego jako daru Boga i jego tajemnicy. (Kapłaństwo).

Zapoznanie z istotą kapłaństwa, możliwością udziału w kapłaństwie Chrystusa poprzez kapłaństwo służebne i powszechne.

Wyjaśnianie pojęcia kapłaństwa w chrześcijaństwie.

Hbr9, 11-15.2-8. 1P2, 5-10. Dz6, 1-4. 1 Tm4, 12-16. 2 Tm 1,6. Najwyższy Kapłan. Sakrament święceń: diakon, prezbiter, biskup. Kapłaństwo wiernych i hierarchiczne. Modlitwa za kapłanów.

„Śnieżna kula", praca z tekstem, pogadanka, małe  kartki, nagranie CD, teksty do pracy w grupach. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Zaangażowanie na rzecz innych - kapłaństwo (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wylicza zadania wynikające z sakramentu święceń; — wyjaśnia, czym jest Kapłaństwo w chrześcijaństwie; - tłumaczy, dlaczego Jezusa nazywamy jedynym i najwyższym Kapłanem;  - porównuje kapłaństwo powszechne ze służebnym.

Zrozumienie powszechnego i służebnego udziału w kapłaństwie Chrystusa.

PP

43. Odkrywanie darów sakramentalnych bierzmowania. (Bierzmowanie).

Wyjaśnienie istoty sakramentu bierzmowania.

Prowadzenie do decyzji o jego przyjęciu.

Dz8, 12-17. Bierzmowanie jest umocnieniem chrześcijanina w wierze, dopełnieniem jego związku z Chrystusem, zapoczątkowanego w sakramencie chrztu.

Pogadanka, praca z tekstem, fotosymbole, napisy słowa bierzmowanie w różnych językach, nagranie CD, tekst biblijny. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, indywidualna.

Celebracje bierzmowani (wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wyjaśnia etymologię słowa: bierzmowanie; -wskazuje charakterystyczne cechy bierzmowania; -wykazuje, dlaczego jeden z sakramentów nazwany został bierzmowaniem, umocnieniem; - uzasadnia potrzebę przyjęcia sakramentu bierzmowania.

Uznanie zasadności przygotowania i przyjęcia sakramentu bierzmowania.

PP

43 a. Życie z Chrystusem zmartwychwstałym powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Rozwijanie wiary w obecność i działanie Jezusa Chrystusa w sakramentach Kościoła.

Wzmacnianie wiary w zbawczą działalność Jezusa w sakramentach.

Sakramenty Kościoła: Eucharystia, chrzest, pojednanie i pokuta, namaszczenie chorych, małżeństwo, kapłaństwo, bierzmowanie.

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, indywidualna, jednostkowa.

Rola autorytetu w życiu człowieka (wiedza o społeczeństwie).

Katechizowany: - odróżnia poszczególne dary sakramentalne; - przyjmuje odpowiedzialność za korzystanie z sakramentów świętych.

Dostrzeganie zasadności kształtowania własnego życia w oparciu o życie sakramentalne.

PP

VII. Nasza Pięćdziesiątnica

44. Kształtowanie umiejętności słuchania słowa Boga. (Słuchamy słowa).

Odkrywanie znaczenia słowa Bożego czytanego w Kościele podczas celebracji liturgicznych, na przykładzie liturgii sakramentu bierzmowania.

Zwrócenie uwagi, na działanie Ducha Świętego, który uzdalnia człowieka do stawania się dojrzałym.

J 14, 15-26. 1 Kor 12, 4-13. Czytania z liturgii podczas udzielania sakramentu bierzmowania. Słowo Boże słuchane przez wierzących podczas udzielania sakramentu bierzmowania skupia uwagę obecnych na osobie i działaniu Ducha Świętego.

Pogadanka, kalambury, powiązania biblijne, metoda liturgiczna, teksty biblijne, świeca, Pismo Święte, nagranie CD. Forma pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Wiara szukająca zrozumienia (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - wylicza, na jakie biblijne teksty powołuje się Kościół, uzasadniając ustanowienie przez Jezusa sakramentu bierzmowania; - wyjaśnia sens czytań biblijnych przeznaczonych na Mszę Świętą, w której udziela się sakramentu bierzmowania; - tłumaczy rolę Ducha Świętego we właściwym rozumieniu słowa Bożego; - analizuje, dlaczego przyjęcie sakramentu bierzmowania poprzedza dobrana Liturgia słowa.

Doświadczenie uczestnictwa w Liturgii słowa podczas udzielania sakramentu bierzmowania.

PP

45. Motywowanie do zaangażowania się w proces przygotowania do bierzmowania. (Pragniemy Ducha).

Ukazanie bierzmowania jako wprowadzenia w dojrzałe duchowe życie.

Zachęta do zaangażowania się w przygotowanie do przyjęcia tego sakramentu.

Przygotowanie do bierzmowania powinno obejmować zarówno zdobywanie religijnej wiedzy, jak i pogłębianie wiary. Z tego powodu rozłożone jest w czasie i towarzyszy ogólnemu rozwojowi kandydata. Bierzmowanie wprowadza w dojrzałe życie duchowe. „Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad".

Pogadanka, „punkt widzenia zależy od perspektywy patrzenia", praca z podręcznikiem, refleksja, teksty orędzia, schemat do przedstawiania różnych perspektyw. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Pokonywanie trudności zrozumienia (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - wyjaśnia sens przygotowania do przyjęcia sakramentu bierzmowania; -uzasadnia potrzebę poważnego przygotowania się do przyjęcia sakramentu bierzmowania; - określa, co należy uczynić, aby dar otrzymanego w sakramencie bierzmowania Ducha Świętego służył rozwojowi obdarowanego; - interpretuje dialog przedstawiciela parafii z biskupem podczas liturgii bierzmowania.

Zrozumienie sensu przygotowywania się do przyjęcia sakramentu bierzmowania.

PP

46. Odkrywanie potrzeby osobistego wyznawania wiary. (Wyznajemy wiarę Kościoła).

Ukazanie znaczenia wyznania wiary podczas sakramentu bierzmowania.

Uwrażliwienie na konieczność osobistego wyboru życia z Bogiem.

Łk 9, 27-31. Rz 10, 9-13. W Kościele przedmiotem wyznania wiary jest Bóg w Trójcy Świętej Jedyny, który stworzył świat, w Jezusie Chrystusie go odkupił i przez Ducha Świętego uświęcił. Wiara jest aktem osobowym, wolną odpowiedzią człowieka na inicjatywę Boga, który się objawia.

Pogadanka, zamalowywanie tekstu, metoda liturgiczna, nagranie CD, teksty biblijne. Formy pracy: frontalna, indywidualna, jednostkowa.

Wyznanie wiary (wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - uzasadnia, dlaczego kandydaci do bierzmowania wyznają swoją wiarę; - objaśnia, czego oczekuje Kościół od kandydatów do bierzmowania wyznających swą wiarę w Boga w Trójcy Świętej; - streszcza wyznanie wiary; - interpretuje wskazane teksty biblijne.

Wyznanie wiary.

PP

47. Rozpoznawanie darów Ducha Świętego. (Oczekujemy darów Ducha Świętego)

Ukazanie znaczenia otrzymywanych w sakramencie bierzmowania darów Ducha Świętego.

Wdrażanie do troski o osobisty rozwój wiary i otrzymywanych od Boga darów.

Modlitwa biskupa o Ducha Świętego i Jego dary w liturgii bierzmowania dla kandydatów do bierzmowania. Duch Święty jest darem Bożym i udziela nam swoich darów: mądrości, rozumu,  umiejętności, rady, męstwa, pobożności i bojaźni Pańskiej.

Pantomima, praca z podręcznikiem, malowanie definicji, przepis, duże arkusze papieru, przybory do malowania. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Obdarowanie (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wskazuje, co sprawia w wierzącym sakrament bierzmowania; - wyjaśnia znaczenie darów Ducha Świętego; - wylicza dary Ducha Świętego; - tłumaczy, do czego mają służyć wierzącemu otrzymane w sakramencie bierzmowanie dary Ducha Świętego.

Dostrzeganie obdarowania w sakramencie bierzmowania.

PP

48. Ukazanie znaczenia imienia wybieranego do bierzmowania. (Wybieramy imię patrona).

Wyjaśnienie sensu wybierania imienia do bierzmowania.

Zachęta do dojrzałego wyboru patrona.

Bóg wzywa każdego po imieniu. Imię każdego człowieka jest święte. W sakramencie bierzmowania powinno się wybierać imiona, które nosili święci, aby przykład ich chrześcijańskiego życia był dla bierzmowanych przewodnikiem po dojrzałej drodze wiary.

Pogadanka, wzajemne odpytywanie się, praca z podręcznikiem, kronika szkoły lub parafii, kopie fragmentów książek. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Imię wyrazem godności (edukacja filozoficzna, wiedza o społeczeństwie, język polski).

Katechizowany: - wskazuje zasady wybierania patrona do bierzmowania; - określa, jakie znaczenie dla bierzmowanych ma patron przyjmowany wraz z nowym imieniem; - tłumaczy, co powinno oznaczać dla chrześcijanina wybieranie do bierzmowania nowego imienia; - charakteryzuje wybranego przez siebie patrona.

Odpowiedzialne wybieranie patrona.

PP

49. Wyjaśnienie znaczenia znaku namaszczenia krzyżmem. (Otrzymujemy znamię Ducha Świętego).

Ukazanie istoty obrzędu namaszczenia dokonywanego w sakramencie bierzmowania.

Zrozumienie istoty obrzędu namaszczenia krzyżmem.

Namaszczenie krzyżmem wyciska na duszy niezniszczalny znak świadczący o całkowitej przynależności do Chrystusa. Świadek bierzmowania.

Pogadanka, skojarzenia, praca z tekstem, praca z podręcznikiem, kartki A4, olej. Formy pracy: frontalna, grupowa, z partnerem, jednostkowa.

Pieczęć, znamię (historia).

Katechizowany: - określa, jakie znaczenie ma olej zwany krzyżmem w sakramencie bierzmowania; - wskazuje zadania świadka bierzmowania; - definiuje, czym jest bierzmowanie; - wyjaśnia, czym jest i co symbolizuje obrzęd namaszczenia krzyżmem.

Rozumienie sensu namaszczenia krzyżmem podczas bierzmowania.

PP

49a. Nasza Pięćdziesiątnica - powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Ukazanie znaczenia obrzędów sakramentu bierzmowania.

Umacnianie decyzji świadomego przyjęcia sakramentu bierzmowania.

Słuchamy słowa. Pragniemy Ducha. Wyznajemy wiarę Kościoła. Oczekujemy darów Ducha Świętego. Wybieramy imię patrona. Otrzymujemy znamię Ducha Świętego.

Powtórzenie i utrwalenie. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Wiara szukająca zrozumienia (edukacja filozoficzna).

Katechizowany: - charakteryzuje obrzędy sakramentu bierzmowania; - przyjmuje odpowiedzialność za własne przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania.

Świadomość odpowiedzialności za własne przygotowanie do bierzmowania.

PP

VIII. Pragnienie Boga

PP

50. Ukazanie możliwości doświadczenia obecności Chrystusa.(Dotykający Boga).

Rozwijanie przekonania, że poprzez czyny miłości wobec bliźniego doświadczamy obecności Chrystusa.

Zachęta do pełnienia czynów miłości.

Mt 25, 35-40.45. Możliwości osobistego spotkania z Jezusem. Znaki obecności Boga: słowo Boże - czytane i rozważane przez Kościół, sakramenty święte, w których Duch Święty udziela wierzącym pomocy w dochowaniu wierności Jezusowi, Eucharystia, w której Jezus daje ludziom siebie za pokarm.

Pogadanka, kolaż, audycja, refleksja, materiały do przygotowania kolażu, praca z podręcznikiem, nagranie. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, grupowa

Zauważanie potrzebujących (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - ukazuje możliwości doświadczenia obecności Chrystusa wśród nas; - uzasadnia, że miejscem spotkania z Chrystusem jest także drugi człowiek; - opisuje, na czym polega formowanie cechy ofiarności wobec innych; - interpretuje słowa Jezusa: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili.

Realizowanie uczynków miłosierdzia.

PP

51. Współdziałanie z Duchem Świętym w przynoszeniu owoców miłości. (Prowadzeni przez Ducha).

Rozwijanie przekonania, że przynoszenie owoców miłości jest możliwe tylko dzięki współpracy z Duchem Świętym.

Ukazanie owoców współpracy z Duchem Świętym

J15, 5. Ga 5, 22-23.25. Duch Święty jest Tym, który podtrzymuje w człowieku życie Boże i doprowadza do spotkania człowieka z Bogiem, trwania w Bogu i przynoszenia trwałego owocu. Modlitwa o chęć współpracy z Duchem Świętym w czynieniu dobra.

Pogadanka, „filiżanka herbaty", piktogramy, praca z podręcznikiem, refleksja, dojrzały owoc, kartki papieru w kształcie koła, schemat tabeli, na granie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna, jednostkowa.

Współpraca z innymi (wiedza o społeczeństwie, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - określa, dzięki czemu chrześcijanin może przynosić owoce dobra; - wylicza owoce Ducha Świętego; - interpretuje przypowieść o winnym krzewie; - opisuje, po czym można poznać, że chrześcijanin współpracuje z Duchem Świętym.

Gotowość współpracy w przynoszeniu dojrzałych owoców miłości.

PP

52. Ukazanie właściwego spędzania wakacji przez człowieka wierzącego - zakończenie religii w II klasie gimnazjum. (W drogę).

Uświadomienie, że zbliżające się wakacje są bardzo dobrym czasem dla rozwoju wiary i zbliżenia się ku Bogu.

Kształtowanie odpowiedzialności za pracę i odpoczynek.

Prawdziwy odpoczynek nie jest zaprzestaniem, lecz dopełnieniem działania. Odpoczynek Boga w siódmym dniu podkreśla doskonałość wykonanej pracy i ma oznaczać, że zatrzymał się On przed dziełem swoich rąk, kierując ku niemu spojrzenie pełne radości i zadowolenia, gdyż było «bardzo dobre».

„Podróż w wyobraźni", nagranie CD, piosenka, audycja, recepta, nagranie wypowiedzi Jana Pawła II, blankiet recepty. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Wartość odpoczynku (edukacja filozoficzna, wychowanie do życia w rodzinie).

Katechizowany: - wyjaśnia, co powinno być ważne dla chrześcijanina w czasie wakacji; - wylicza, o czym chrześcijanin nie może zapomnieć podczas wakacji; - przyjmuje odpowiedzialność za czas wakacji; - rozwija pragnienie twórczego przeżywania czasu odpoczynku.

Wdzięczność za efekty całorocznej pracy i gotowość odpowiedzialnego przeżywania wakacji.

PP

 

PLAN EDUKACJI RELIGIJNEJ W ZAKRESIE III KLASY GIMNAZJUM opracowany na podstawie materiałów katechetycznych Jezus prowadzi i zbawia z serii W drodze do Emaus; podręcznik nr AZ-33-01/1-11 do nauczania religii rzymskokatolickiej, zgodny z programem nauczania nr AZ-3-01/1.

S E M E S T R  I I. Nikt nie jest samotną wyspą

1. Nr lekcji, temat (dziennik, zeszyt ucznia)

2. Cele

3. Zadania

4. Treści

5. Procedury osiągania celów

6. Realizowane ścieżki międzyprzedmiotowe i korelacje z innymi przedmiotami

7. Przewidywane osiągnięcia

8. Diagnozowanie osiągnięć uczniów

9. ZGODNOŚĆ Z TEMATU Z PODSTAWĄ PROGRAMOWĄ NAUCZANIA RELIGII W GIMNAZJUM

1. Odkrywanie tajemnicy człowieka. (Tajemnica człowieka).

Ukazanie, że człowiek jest powołany do życia we wspólnocie z innymi.

Uświadomienie, że najgłębszą podstawą społecznej natury człowieka jest jego godność. Zachęcenie do odkrywania swojej i innych godności.

Rdz 1, 26-27.31. Rdz 2, 7-8.18. Rz 8, 14-24.28-30. Ps 8. Godność człowieka. Celem życia jest Bóg i relacje z innymi oparte na bezinteresownym darze z samego siebie. Chrystus odnowił w nas godność dziecka Bożego.

„Słoneczko”, nagranie CD, pogadanka, praca z tekstem. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna

Człowiek istotą społeczną (wiedza o społeczeństwie).

Katechizowany: – uzasadnia, iż człowiek jest istotą społeczną; – określa, co jest podstawą więzi łączących ludzi; – wskazuje źródłowe podstawy godności człowieka; – rozumie, na czym polega jego godność.

Poszanowanie swojej i innych godności w ramach nawiązywanych relacji z Bogiem i ludźmi.

PP

2. Pogłębianie zaangażowania w życie Kościoła. (We wspólnotach).

Ukazanie cech charakterystycznych dla wspólnot religijnych i struktury Kościoła katolickiego.

Zachęcanie do osobistego zaangażowania w życie wspólnoty parafialnej.

ChL 26, 27. Wspólnoty religijne, kult liturgiczny, struktura. Kościół partykularny. Kościół jest wspólnotą Ludu Bożego.

Pogadanka, praca z tekstem, praca z podręcznikiem nagranie CD, szablony. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Wspólnoty religijne (historia, wiedza o społeczeństwie).

Katechizowany: – wylicza elementy typowe dla Kościoła katolickiego; – wyjaśnia, do czego dążą wspólnoty religijne; – wyjaśnia, co to jest Kościół partykularny; – dowodzi konieczności osobistego uczestniczenia w życiu Kościoła.

Uczestnictwo w życiu wspólnoty parafialnej.

PP

3. Kształtowanie troski o dobro wspólne. (Dobro wspólne).

Ukazanie dobra wspólnego jako zasady życia społecznego.

Zachęcanie do osobistej troski o dobro wspólne.

Dobro osobiste i wspólne wzajemnie się dopełniają. Elementy dobra wspólnego: poszanowanie osoby, dobrobyt społeczny i rozwój społeczności, zapewnienie pokoju. Sprawiedliwość społeczna.

Pogadanka, praca z podręcznikiem, „zdanie niedokończone”, plakat, wystawa, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Dobro wspólne (wiedza o społeczeństwie, geografia, edukacja europejska, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: – wylicza zasady dobra wspólnego; – podaje definicję dobra wspólnego; – tłumaczy, dlaczego państwo ma obowiązek dbania o dobro wspólne; – wykazuje zależność dobra wspólnego od dobra osobistego.

Świadomość troski o dobro wspólne.

PP

4. Przedstawienie istoty międzyludzkiej solidarności. (Ludzka solidarność).

Ukazanie, że sposobem obrony przed egoizmem jest ludzka solidarność.

Kształtowanie przekonania o możliwości kierowania się zasadą międzyludzkiej solidarności.

Mt 25, 35-36. Porządek społeczny. Konieczność wyeliminowania egoizmu i pychy. Miłość jest podstawą służby drugiemu. Czyny miłosierdzia odnoszące się do ciała i duszy człowieka.

Pogadanka, tworzenie łańcucha przyjaźni, uzupełnianie tabeli, opowiadanie, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Zasady życia we wspólnocie (wiedza o społeczeństwie, wychowanie prozdrowotne, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: – wymienia sposoby realizacji solidarności międzyludzkiej; – tłumaczy, w jaki sposób można obronić się przed egoizmem; – wylicza uczynki miłosierdzia; – interpretuje tekst biblijny Mt 25, 35-36.

Czynne praktykowanie miłości solidarnej.

PP

5. Rozwijanie wiary w zbawczą działalność Kościoła. (Wspólnota wierzących w Chrystusa).

Odkrywanie istoty Kościoła.

Wyjaśnienie odmienności wspólnoty Kościoła na tle innych społeczności oraz znaczenia Kościoła dla każdego z jego członków.

J 10, 1-16; 15, 1-11; 14, 1-6. Mk 3, 31-35. Obrazy, którymi posługuje się Jezus, by przybliżyć i objaśnić tajemnicę Kościoła. Solidarność we wspólnocie Kościoła. Rzeczywistość Kościoła. Kościół jako wspólnota wierzących w Chrystusa.

Audycja, nagranie CD, praca z tekstem, analogie, fotosymbole, teksty biblijne. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Identyfikacja ze wspólnotą (wiedza o społeczeństwie, wychowanie prozdrowotne, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: – wykazuje, że niechętne nastawienie do Kościoła spowodowane jest niewiedzą; – wyjaśnia eklezjalne teksty biblijne, – wyjaśnia, co wyjątkowego można odkryć w Kościele, jako wspólnocie wierzących; – wymienia zadania ochrzczonych.

Identyfikacja ze wspólnotą wiary – Kościołem.

PP

II. Wspólnota Ducha Świętego

PP

6. Odkrywanie działania Ducha Świętego w Kościele. (Duch Święty w Kościele).

Ukazanie działalności Ducha Świętego w Kościele.

Zachęta do odkrywania działania Ducha Świętego w życiu wierzących.

J 14, 26. 1 Kor 12, 7-11.12-13. Rz 8, 14-16. Rz 8, 5-6. 26. Znaki działania Ducha Świętego. Rola Ducha Świętego w Kościele. Duch Święty jest największym darem dla Kościoła i człowieka, a zarazem źródłem wielorakich darów.

Pogadanka, praca z tekstem, przemówienie, skojarzenia, nagrania CD. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.

Chrześcijaństwo (kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej, historia).

Katechizowany: – dostrzega współzależność i współdziałanie Ducha Świętego i Kościoła; – redaguje modlitwę do Ducha Świętego; – wie, kim jest Duch Święty dla Kościoła; – wyjaśnia, na czym polega działanie Ducha Świętego w Kościele.

Dostrzeganie związku Ducha Świętego z Kościołem.

PP

7. Ukazanie siły i słabości Kościoła. (Siła i słabość Kościoła).

Ukazanie prawdy, że Kościół jest rzeczywistością złożoną, w której zrasta się pierwiastek Boski i ludzki.

Kształtowanie postawy świadomego przeżywania swojej obecności w Kościele.

KKK 770, 771. Kościół można zrozumieć tylko w perspektywie wiary. Kościół jest w Jezusie Chrystusie znakiem i narzędziem powszechnego zbawienia ludzkości.

Pogadanka, fotosymbole, praca z tekstem, schemat do prezentacji różnych perspektyw, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Różnorodne doświadczenia Kościoła (historia, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – przyjmuje odpowiedzialność za swoje miejsce w Kościele; – wyjaśnia znaczenie stwierdzenia „Kościół święty i grzeszny”; – interpretuje teksty eklezjalne z KKK; – uzasadnia, że Kościół można zrozumieć tylko w perspektywie wiary.

Refleksja nad swoim miejscem w Kościele.

PP

8. Dostrzeganie roli Kościoła wobec świata. (Kościół a świat).

Rozwijanie świadomości, że Kościół działa w świecie na rzecz prawdziwego dobra człowieka.

Kształtowanie postawy aktywnego włączania się w powierzoną Kościołowi przez Chrystusa misję zbawienia człowieka i świata.

ChL 42. Zadania Kościoła wobec świata. Każdy ochrzczony powinien starać się zrozumieć, na czym może polegać jego rola w świecie. Zaangażowanie chrześcijańskie w życie społeczno-polityczne.

„Antytemat”, dyskusja panelowa, tekst ChL, panel, nagranie CD, pogadanka. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Udział w życiu społecznym (wiedza o społeczeństwie, historia).

Katechizowany: – określa rolę Kościoła wobec świata; – wyjaśnia, w jaki sposób chrześcijanin winien rozumieć sprawowaną władzę; – tłumaczy, dlaczego wierzący powinni włączać się w życie społeczne; – wyjaśnia związek: chrześcijanin i życie społeczne.

Chrześcijański wkład w życie społeczne.

PP

9. Motywowanie do współpracy z pasterzami Kościoła. (Pasterze Kościoła).

Ukazanie hierarchicznej struktury Kościoła i zadań pasterzy Kościoła.

Zachęta do podejmowania współodpowiedzialności za Kościół.

Ef 2, 19-22. KKK 2032-2040. Hierarchiczna struktura Kościoła. Depozyt wiary. Urząd Nauczycielski Kościoła.

Pogadanka, praca z podręcznikiem, schematyczne przedstawienie treści, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.

Urząd Nauczycielski Kościoła (historia).

Katechizowany: – przedstawia hierarchiczną strukturę Kościoła; – opisuje, jaką rolę pełnią w Kościele następcy Apostołów; – wymienia zadania pasterzy Kościoła; – wyjaśnia, czym jest depozyt wiary.

Podejmowanie odpowiedzialności za Kościół i współpracę z jego pasterzami.

PP

10. Przestrzeganie prawa moralnego Kościoła. (Prawo moralne w Kościele).

Ukazanie konieczności respektowania prawa moralnego.

Rozwijanie przekonania, że Duch Święty uzdalnia nas do wypełniania przykazania miłości.

Mt 5, 3-11. Mt 22, 37-39. Zależność pomiędzy Dekalogiem, Kazaniem na Górze i przykazaniem miłości. Przestrzeganie zasad moralnych wynika z miłości do Boga.

Pogadanka, praca z tekstem podręcznika, schemat zależności, artykuł prasowy, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.

Prawo moralne (edukacja filozoficzna, wiedza o społeczeństwie).

Katechizowany: – podaje zasady, jakimi powinien kierować się chrześcijanin; – interpretuje wskazane teksty biblijne; – wykazuje związek pomiędzy Dekalogiem, Kazaniem na Górze i przykazaniem miłości; – tłumaczy, na czym polega przestrzeganie prawa moralnego.

Gotowość do respektowania prawa moralnego.

PP

10a. Pogłębianie świadomości eklezjalnej – powtórzenie i utrwalenie treści działu. (Wspólnota Ducha Świętego).

Odkrywanie prawdy o Kościele jako wspólnocie Ducha Świętego.

Rozwijanie świadomości przynależności do Kościoła. Kluczowe pojęcia II grupy tematycznej: Kościół, Duch Święty, świat, pasterz, prawo.

Umiejętność formułowania modlitwy w oparciu o treści II grupy tematycznej. Świadomość przynależności do Kościoła.

Pogadanka, praca z podręcznikiem, mapa pojęć. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Kościół i prawo moralne (kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: – określa, czym charakteryzuje się wspólnota Kościoła; – tłumaczy, na jakiej podstawie możemy nazwać Kościół wspólnotą Ducha Świętego; – wykonuje tematyczną mapę pojęć; – formułuje modlitwę na podstawie treści działu.

Umiejętność tworzenia mapy pojęć i tematycznej modlitwy.

PP

III. Duch Święty w życiu chrześcijanina

11. Odkrywanie działania Ducha Świętego – Ożywiciela. (Duch Święty – Ożywiciel).

Ukazanie działania Ducha Świętego w życiu poszczególnego człowieka.

Zachęta do otwarcia się na ożywcze działanie Ducha Świętego.

Łk 4, 14-21. Dz 2, 1-11. Tertio millennio adveniente, 44-45. Tt 3, 5-6. Wybrane teksty z liturgii. Duch Święty sprawia, że człowiek otwiera się na zbawcze działanie Boga. Przez to działanie człowiek ma udział w życiu Boga.

Pogadanka, krzyżówka, praca z tekstem, praca z podręcznikiem, „śnieżna kula”, „2-4-8”, zdania niedokończone, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna, w parach, grupowa.

Czynienie dobra (edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – przedstawia poznane informacje na temat Ducha Świętego; – opisuje, w jaki sposób Duch Święty działa w życiu człowieka; – prezentuje wybrane sposoby działania Ducha Świętego w życiu człowieka; – określa związki pomiędzy działaniem Ducha Świętego i życiem ochrzczonych.

Zrozumienie, co najbardziej wymaga ożywiającego działania Ducha Świętego.

PP

12. Kształtowanie relacji do Boga jako naszego Ojca. (Uczy nazywać Boga Ojcem).

Odkrywanie prawdy o Bogu jako naszym Ojcu.

Ukazanie roli Ducha Świętego w odkrywaniu naszego dziecięctwa Bożego.

Mt 5, 43-48. Mt 6, 7-15. Mt 6, 25-34. Łk 11, 9-13. Mt 5, 13-16. Mt 10, 24-31. Ga 4, 4-7. Charakterystyka Boga, który jest naszym Ojcem. Rola Ducha Świętego w rozpoznawaniu Boga jako Ojca.

Pogadanka, formułowanie oczekiwań, praca z tekstem biblijnym, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, praca z partnerem, indywidualna.

Ojciec (wiedza o społeczeństwie, język polski).

Katechizowany: – charakteryzuje Boga, który jest naszym Ojcem; – rozumie, że Bóg jest naszym Ojcem; – tłumaczy, co to dla nas znaczy, że Bóg jest Ojcem; – wymienia działania, jakie autor tekstu biblijnego przypisuje Bogu, nazywając Go naszym Ojcem.

Przyjęcie Boga jako Ojca i uznanie swojego dziecięctwa Bożego.

PP

13. Doskonalenie współpracy z Duchem Świętym – Uświęcicielem. (Duch Święty – Uświęciciel).

Ukazanie chrześcijańskiego rozumienia świętości jako daru udzielanego ludziom przez Ducha Świętego.

Zachęta do otwarcia się na działanie Ducha Świętego.

Świętość człowieka jest udziałem w świętości Boga i całkowitym zdaniem się na Boga. Duch Święty uświęca cały Kościół. Chrześcijańskie patrzenie na świętość.

Pogadanka, praca z podręcznikiem, „okienko informacyjne”, scenki dialogowe, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Stawanie się lepszym (edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – tłumaczy, dlaczego trzeba pozwolić prowadzić się Duchowi Świętemu; – przedstawia chrześcijańskie rozumienie świętości; – wyjaśnia, dlaczego człowiek powinien dążyć do świętości; – uzasadnia, że źródłem świętości jest Bóg.

Rozpoznawanie daru świętości.

PP

14. Przedstawienie nauki Kościoła na temat cnót moralnych. (Ukierunkowuje na dobro).

Wyjaśnienie istoty cnót kardynalnych.

Ukazanie znaczenia cnót kardynalnych dla moralności chrześcijańskiej.

KKK 1804-1811. Cnoty kardynalne. Znaczenie cnót. Poddając się kierownictwu Ducha Świętego, człowiek pozwala, by cnoty kształtowały jego charakter i zabezpieczały go przed wpływem zła.

Pogadanka, ilustracje, malowanie definicji, nagranie CD, praca z podręcznikiem, analogie. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Roztropność, sprawiedliwość, umiarkowanie, męstwo (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: – definiuje pojęcie cnoty; – charakteryzuje cnoty główne; – rozumie znaczenie cnót kardynalnych w życiu człowieka; – ukazuje skutki nierozwijania cnót kardynalnych.

Zrozumienie potrzeby formowania w sobie roztropności, sprawiedliwości, umiarkowania, męstwa.

PP

15. Ukazanie roli Ducha Świętego w chrześcijańskiej modlitwie. (Przewodnik naszej modlitwy).

Zachęta do poddania się na modlitwie kierownictwu Ducha Świętego.

Prowadzenie do odkrycia Ducha Świętego jako Źródła doświadczenia bliskości Boga.

Tematyczne fragmenty KKK. Duch Święty poprzez modlitwę wprowadza człowieka w świat Boga. Duch Święty wspomaga naszą modlitwę. Słuchanie i rozważanie słowa Bożego, liturgia Kościoła, cnoty teologalne.

Pogadanka, praca ze słownikiem, „zdania niedokończone”, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Umiejętność komunikacji (edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – wymienia drogi, którymi Duch Święty prowadzi do modlitwy; – formułuje modlitwę do Ducha Świętego; – wyjaśnia, dlaczego podczas modlitwy warto sięgać do Pisma Świętego; – dowodzi, że Duch Święty jest przewodnikiem modlitwy.

Uznanie Ducha Świętego jako przewodnika na drodze swojego życia religijnego.

PP

16. Współdziałanie z Duchem Świętym w budowaniu lepszego świata. (Pomaga budować lepszy świat).

Ukazanie, że budowanie lepszego świata jest możliwe tylko dzięki inspiracji Ducha Świętego.

Zachęta do współpracy z Duchem Świętym w czynieniu świata lepszym

Ga 5, 16-17.22-23.25-26. 1 Kor 12, 4-11. Duch Święty inicjuje w nas pragnienie dobra i wspomaga w czynieniu świata lepszym. Charyzmaty.

Pogadanka, fotosymbole, praca z tekstem. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Czynienie dobra w świecie (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – tłumaczy, czym są dary Ducha Świętego; – ukazuje, w jaki sposób może budować lepszy świat w swoim środowisku; – rozróżnia uczynki rodzące się z ciała i z ducha; – rozpoznaje w sobie dary Ducha.

Odkrywanie znaczenia „owoców Ducha” w kształtowaniu lepszego świata.

PP

17. Otwieranie się na działanie Ducha Świętego przy rozwiązywaniu trudności. (Wspiera w trudnych zadaniach).

Ukazanie działania Ducha Świętego wobec człowieka stojącego wobec trudnych zadań.

Zachęta do zaufania Bogu w sytuacjach trudnych.

Łk 1, 28-38. Duch Święty wspiera w rozwiązywaniu trudnych zadań. Wzorem powierzenia siebie Duchowi Świętemu są: Maryja, Apostołowie, święci.

Ćwiczenie: „kto wpływa na ciebie?”, praca z tekstem, „podróż w wyobraźni”, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Radzenie sobie z trudnymi sytuacjami (język polski, wiedza o społeczeństwie, historia, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – wyjaśnia, na czym polega pomoc Ducha Świętego w rozwiązywaniu trudnych zadań; – uzasadnia swoje wybory; – wykazuje, że Duch Święty wspomaga w trudnych chwilach; – uzasadnia, że u Boga nic nie jest niemożliwe.

Poznawanie możliwości odpowiedzi na Bożą propozycję uczestnictwa w trudnym do wykonania zadaniu.

PP

18. Współpraca z Duchem Świętym w dążeniu ku dojrzałości. (Prowadzi ku dojrzałości).

Ukazanie Bożego wezwania do odpowiedzialności za własny rozwój.

Zachęta do zwracania się do Boga o pomoc w dojrzałym wykorzystywaniu Bożych darów.

Mt 25, 14-18. Jezus naucza o dojrzałości chrześcijańskiej. Powierzenie Dobrej Nowiny o zbawieniu. Duch Święty prowadzi człowieka ku pełnej dojrzałości.

Pogadanka, „filiżanka herbaty”, praca z tekstem, wyodrębnianie scen z tekstu biblijnego. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.

Dojrzałość (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – tłumaczy, czym jest dojrzałość; – wylicza cechy dojrzałości, o której Jezus mówi w przypowieści; – opisuje, w jaki sposób Duch Święty prowadzi do dojrzałości; – wyjaśnia, jakie znaczenie w dążeniu do dojrzałości ma prawo moralne.

Modlitwa o dojrzałe wykorzystanie Bożych darów.

PP

19. Odkrywanie działania Bożego Ducha w sakramencie pokuty i pojednania. (Obdarowuje Bożym przebaczeniem).

Ukazanie działania Ducha Świętego w sakramencie pokuty i pojednania

Zachęta do odkrywania działania Ducha Świętego na drodze osobistego nawrócenia.

J 16, 8. J 20, 22-23 Rz 8, 1-2.6. KKK 1448, 1441, 1449, 1484. Przemiana człowieka pod wpływem działania Ducha Świętego. Duch Święty w sakramencie pokuty i pojednania.

„Podróż w przeszłość”, praca z tekstem, schematyczne przedstawienie tekstu, pogadanka. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Przebaczenie (język polski, wiedza o społeczeństwie, historia, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – analizuje działanie Ducha Świętego w sakramencie pokuty i pojednania; – wie, co dokonuje się w sakramencie pokuty i pojednania; – weryfikuje swój stosunek do spowiedzi; – opowiada teksty biblijne o pojednaniu.

Przyjęcie pomocy Ducha Świętego na drodze pokuty i pojednania.

PP

20. Wyjaśnienie, na czym polega grzech przeciwko Duchowi Świętemu. (Grzech przeciwko Duchowi Świętemu).

Ukazanie istoty grzechu przeciwko Duchowi Świętemu.

Uwrażliwienie na zagrożenie płynące z odrzucenia zbawienia.

Zagrożenia wiary. Bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu – odrzucenie przez człowieka zbawienia, które Bóg mu ofiaruje przez Ducha Świętego.

Pogadanka, sonda, praca z podręcznikiem, schematyczne przedstawienie treści, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Postawy szkodliwe społecznie (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – opisuje, co dzieje się, gdy człowiek odrzuca Ducha Świętego; – wie, na czym polega grzech przeciwko Duchowi Świętemu; – wylicza zagrożenia wiary; – ukazuje szkodliwość zagrożeń wiary.

Uświadomienie szkodliwości wszelkich zagrożeń.

PP

20a. Duch Święty w życiu chrześcijanina – powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Wyjaśnienie symboli wskazujących na działanie Ducha Świętego

Kształtowanie umiejętności odkrywania działania Ducha Świętego w znakach codziennego życia. Wychowanie do rozumienia symbolu.

Problem nieumiejętności odczytywania działania Ducha Świętego w świecie. Znaki i symbole Ducha Świętego: woda, ogień, pieczęć, światło, namaszczenie, obłok, gołębica.

Pogadanka, skojarzenia, układanka pojęciowa, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Znaki i symbole (język polski).

Katechizowany: – odkrywa religijne znaczenie znaków natury; – modli się wersetami Pisma Świętego; – tłumaczy, w jaki sposób znaki i symbole odnoszą się do działania Ducha Świętego; – rozumie znaczenie symboli Ducha Świętego.

Odczytywanie religijnego znaczenia znaków natury.

PP

IV. Mocni w Duchu

21. Rozpoznawanie własnej tożsamości w Kościele. (Poszukiwanie własnej tożsamości).

Odkrywanie cech charakteryzujących wspólnotę wierzących w Jezusa Chrystusa.

Rozwijanie poczucia przynależności do wspólnoty Kościoła.

Dz 4, 31.33. Dz 2, 42.46-47. Dz 4, 32-35. 1 Kor 1, 10-13. Dz 15, 1-2.6-11. Obecność i pomoc Ducha Świętego w procesie budowania i określania tożsamości Kościoła.

Pantomima, praca z tekstem, artykuł prasowy, schemat koszulki, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Tożsamość chrześcijańska (wiedza o społeczeństwie, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – opisuje, w czym wyraża się tożsamość chrześcijan; – wylicza cechy pierwotnego Kościoła; – opisuje cechy Kościoła współczesnego; – porównuje cechy Kościoła pierwotnego i współczesnego.

Identyfikacja ze wspólnotą Kościoła.

PP

22. Ukazanie procesu tworzenia się zasad wiary Kościoła. (Pewność wyznawanej wiary).

Ukazanie wartości symboli wiary oraz jedności Kościoła w czasie soborów.

Zachęta do wyznawania wiary Kościoła.

Wyznanie wiary. Określenia Osób Boskich stosowane w Symbolu nicejsko-konstantynopolitańskim. Nauczanie pierwszych soborów powszechnych. Osobiste wyznanie wiary Kościoła.

Praca z tekstem, „linia czasu”, praca z podręcznikiem, pogadanka, nagrania CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Sobory (historia).

Katechizowany: – wylicza daty i miejsca pierwszych soborów; – określa problematykę podjętą podczas kolejnych soborów; – przedstawia postanowienia soborów; – wyjaśnia, po co istnieją w Kościele symbole wiary.

Znajomość fundamentalnych prawd wiary Kościoła rzymskokatolickiego.

PP

23. Przedstawienie roli Kościoła w rozwoju kultury, sztuki i szkolnictwa w średniowieczu. (Służba Bogu w ludziach).

Ukazanie różnych form działalności ludzi Kościoła w okresie średniowiecza.

Kształtowanie świadomości czerpania z wielowiekowej spuścizny Kościoła.

Średniowiecze. Kontrasty średniowiecza. Chrystianizacja Europy. Chrzest Polski. Najdawniejszy hymn narodowy. Święci okresu średniowiecza.

Pogadanka, „gwiazda skojarzeń”, metoda trybunału. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Chrzest Polski, Bogurodzica, średniowiecze (historia, język polski, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – podaje przykłady działalności Kościoła w okresie średniowiecza; – wylicza świętych okresu średniowiecza; – ukazuje kontrasty okresu średniowiecza; – omawia wkład Kościoła w dorobek średniowiecza.

Dostrzeganie zasług okresu średniowiecza.

PP

24. Dostrzeganie form odnowy Kościoła w okresie renesansu. (Drogi odnowy życia wiarą).

Ukazanie form odnowy życia religijnego w okresie renesansu.

Zachęta do włączenia się w odnowę życia Kościoła poprzez osobiste nawrócenie.

Humanizm odrodzenia. Wystąpienie Lutra. Reforma w Kościele. Święci okresu renesansu. Sobór Trydencki. Możliwość uczestniczenia w odnowie Kościoła. Owocem reformy powinien być powrót do Ewangelii.

Pogadanka, redagowanie gazetki, praca z podręcznikiem. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Renesans, święci odrodzenia (język polski, historia, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – tłumaczy, do czego powinna prowadzić reforma w Kościele; – wyjaśnia, na czym polegał „sukces” dążeń reformatorów Kościoła okresu odrodzenia; – charakteryzuje reformę w Kościele w okresie renesansu; – zna działalność świętych okresu renesansu.

Współtworzenie wspólnoty Kościoła przez dobre życie.

PP

25. Ukazanie integracji dwóch źródeł poznania, niewłaściwie rozdzielanych w oświeceniu. (Wiara i rozum).

Przedstawienie nauczania Kościoła na temat zależności pomiędzy poznaniem rozumowym a poznaniem płynącym z wiary.

Zachęta do godzenia ze sobą dwóch porządków poznania.

Oświecenie. Kierunki oświecenia. Rozwój zakonów. Działalność charytatywna Kościoła. Wzrost moralnego autorytetu Kościoła i papiestwa. Eklezjalne teksty o łączeniu poznania rozumowego z poznaniem płynącym z wiary.

Pogadanka, praca z tekstem, praca z podręcznikiem, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, z partnerem, indywidualna.

Okres oświecenia (język polski, historia, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – uzasadnia możliwość pogodzenia poznania rozumowego z poznaniem wiary; – tłumaczy, jak Kościół łączy możliwość poznania rozumowego z poznaniem wiary; – dostrzega brak sprzeczności pomiędzy wiarą a rozumem; – przedstawia dorobek Kościoła w oświeceniu.

Odkrywanie relacji pomiędzy poznaniem rozumowym a poznaniem płynącym z wiary.

PP

26. Przedstawienie wkładu Kościoła XX w. w odnowę życia religijnego i społecznego. (Mocni Bogiem).

Przedstawienie udziału chrześcijan XX w. w posłannictwie Kościoła wobec świata.

Zachęta do działania na rzecz odnowy życia chrześcijańskiego.

Kościół XX w. Sobór Watykański II. Problem desakralizacji, dechrystianizacji, kryzysu wiary. Wartość ekumenizmu. Zadania misyjne Kościoła. Świadectwa chrześcijan.

Pogadanka, „ja – bohater”, praca z podręcznikiem, projekt przeźroczy, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Kościół i świat XX w. (historia, wiedza o społeczeństwie, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – przedstawia świadectwa wybranych ludzi Kościoła XX w.; – charakteryzuje, jak swoje posłannictwo widzi Kościół; – dostrzega wartość Soboru Watykańskiego II; – opowiada, czego dokonał Jan Paweł II i kard. Wyszyński.

Angażowanie się na rzecz odnowy życia chrześcijańskiego.

PP

27. Uświadomienie konieczności składania świadectwa wiary. (Cóż mamy czynić?).

Ukazanie form zjednoczenia z Jezusem.

Zachęta do korzystania z pomocy pozostawionej Kościołowi przez Jezusa.

Mt 28, 20. Identyfikowanie się ze wspólnotą Kościoła parafialnego. Konieczność doświadczenia miłości Boga i miłości braterskiej.

Pogadanka, puzzle plakatowe, praca z tekstem, refleksja. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Chrześcijaństwo i świadectwo wiary (kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – wylicza formy, które pozostawił Kościołowi Chrystus dla umocnienia wiernych w czynieniu dobrze; – wyjaśnia, w jaki sposób chrześcijanin może sobie radzić z trudnymi sytuacjami; – ukazuje wartość liturgii; – wymienia środki, które pogłębiają naszą relację z Bogiem.

Refleksja nad własnym współdziałaniem z Jezusem i innymi.

PP

27a. Mocni w Duchu – powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Ukazanie różnych form działalności Kościoła jako odpowiedzi na działanie Ducha Świętego.

Zachęta do gotowości podejmowania zadań stawianych Kościołowi współcześnie.

Kościół od chwili zaistnienia podejmował wiele inicjatyw w trosce o umacnianie religijności i życia moralnego. Gotowość podejmowania zadań, jakie stawia przed nami Duch Święty.

Praca z tekstem, zadanie testowe, metoda karuzeli, „zdania niedokończone”, krzyżówka. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Epoki historyczne (historia, język polski, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – tłumaczy, w czym wyraża się umocnienie chrześcijanina w Duchu Świętym; – przyporządkowuje wydarzenia do właściwych epok; – przyporządkowuje postacie świętych do epok historycznych; – analizuje treści działu Mocni w Duchu.

Gotowość realizowania zadań stawianych Kościołowi współcześnie.

PP

S E M E S T R II V. Duch Święty jednoczy Kościół

1. Nr lekcji, temat (dziennik, zeszyt ucznia)

2. Cele

3. Zadania

4. Treści

5. Procedury osiągania celów

6. Realizowane ścieżki międzyprzedmiotowe i korelacje z innymi przedmiotami

7. Przewidywane osiągnięcia

8. Diagnozowanie osiągnięć uczniów

28. Ukazanie trynitarnej natury Kościoła. (Kościół Ojca, Syna i Ducha Świętego).

Ukazanie Kościoła jako sakramentu zbawienia. Wyjaśnienie, że Kościół jest dziełem Trójcy Świętej.

Zachęta do wyznania wiary w boskie pochodzenie Kościoła.

Rdz 15, 1-2.4-6. J 19, 32-34. Dz 2, 1-4. Kościół jest znakiem widzialnym i duchowym. Jest darem Bożym, prasakramentem, zjednoczonym w Chrystusie. Prawda o Kościele jest tajemnicą wiary.

Pogadanka, schematyczne rysunki, tabela, „zdania niedokończone”, praca z podręcznikiem, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.

Chrześcijaństwo (kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – wie, jakie jest pochodzenie Kościoła; – charakteryzuje etapy powstawania Kościoła; – uzasadnia, że Kościół jest dziełem całej Trójcy Świętej; – interpretuje teksty biblijne o pochodzeniu Kościoła.

Przyjmowanie biblijnej nauki na temat Kościoła.

PP

29. Wyjaśnienie rozumienia przez Kościół znamienia jedności. (Jeden Kościół).

Ukazanie widzialnych elementów świadczących o tym, że Kościół jest jeden.

Zachęta do troski o jedność Kościoła.

Trwanie w jedności z Bogiem. Jedna wiara, wspólne celebrowanie sakramentów, wspólna nadzieja, ta sama miłość, zjednoczenie ludu i kolegium biskupów z papieżem. Grzech zagraża jedności Kościoła.

Pogadanka, czytanie według 5 „kroków”, praca z podręcznikiem. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.

Jedność (język polski, wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: – ukazuje, po czym można poznać, że Kościół jest jeden; – wymienia czynniki jedności Kościoła; – tłumaczy, w jaki sposób realizuje się jedność Kościoła; – przedstawia, w jaki sposób może włączyć się w przywracanie jedności w Kościele.

Treść modlitwy o jedność Kościoła.

PP

30. Przedstawienie rozumienia świętości Kościoła. (Święty Kościół).

Ukazanie świętości jako znaku charakterystycznego dla Kościoła.

Uświadomienie przynależności od chrztu do świętego Kościoła.

Świętość Kościoła. Miarą świętości Kościoła jest Bóg. Zaproszenie do świętości w sakramencie chrztu świętego.

Pogadanka, kolaż, przygotowanie albumu. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Chrześcijaństwo (kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – opisuje, na czym polega świętość Kościoła; – wskazuje elementy świadczące o świętości Kościoła; – wie, czemu ma służyć świętość Kościoła; – wyjaśnia sens symbolu wiary: „Wierzę w święty Kościół”.

Uświadomienie przynależności do Kościoła, który jest święty.

PP

31. Wyjaśnienie, na czym polega powszechność Kościoła. (Powszechny Kościół).

Wyjaśnienie formuły „Kościół powszechny”.

Uwrażliwianie na fakt, przynależności do Kościoła powszechnego.

Dz 17, 22-34. KKK 830, 835. Kościół partykularny. Kościół powszechny. Kościół lokalny trwa w jedności z Kościołem powszechnym w osobie biskupa. Kościół jest Ludem Bożym. Bóg pragnie zbawić wszystkich ludzi.

Pogadanka, analiza tekstu w postaci mowy, schematyczne przedstawienie treści, nagranie CD, refleksja. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Kościół katolicki i jego organizacja (historia).

Katechizowany: – przedstawia dwa sposoby rozumienia Kościoła powszechnego; – uzasadnia, dlaczego wszyscy wierzący mają obowiązek szerzenia wiary; – wylicza cechy powszechności Kościoła; – wyjaśnia, co wyraża wyznanie wiary w Kościół powszechny.

Refleksja nad możliwościami pomnażania dobra Kościoła powszechnego.

PP

32. Ukazanie istoty znamienia apostolskości. (Apostolski Kościół).

Zapoznanie z wyjaśnieniami, w czym wyraża się apostolskość Kościoła.

Zachęta do podejmowania działań apostolskich

Mk 3, 13-19. Mt 16, 18-19. Ef 2, 19-22. KKK 863. Apostolskość Kościoła. Kościół zbudowany na fundamencie Apostołów i ich nauce, w strukturze i posłannictwie wobec świata. Sukcesja apostolska.

„Kostka pamięci”, praca z tekstem biblijnym, test luk, pogadanka, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Papież, biskupi (wiedza o społeczeństwie, historia).

Katechizowany: – przedstawia różne rozumienia apostolskości Kościoła; – rozumie, dlaczego Kościół nazywany jest apostolskim; – opisuje, w czym najpełniej wyraża się apostolskość Kościoła; – przyjmuje odpowiedzialność za własne apostolstwo.

Poszukiwanie form apostolstwa.

PP

33. Rozpoznawanie zasad wiary Kościołów chrześcijańskich. (Wyznania chrześcijańskie).

Zapoznanie z cechami Kościołów rzymskokatolickiego, prawosławnego i protestanckiego.

Zachęta do troski o jedność.

Rozłamy w Kościele. Herezje. Kościół rzymskokatolicki. Kościół prawosławny. Kościoły protestanckie. Różnice i podobieństwa pomiędzy Kościołami.

Pogadanka, „linia czasu”, praca z tekstem, praca z podręcznikiem, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Rozłamy w Kościele, Kościoły chrześcijańskie (historia).

Katechizowany: – wyjaśnia znaczenie dat: 1054, 1517; – przedstawia cechy charakterystyczne dla poszczególnych wyznań chrześcijańskich; – ukazuje, jakie są konsekwencje rozłamów w Kościele; – rozróżnia wyznania chrześcijańskie.

Poszukiwanie dróg jedności chrześcijan.

PP

34. Kształtowanie postaw ekumenicznych. (Kościół dialogu).

Ukazanie wysiłków zmierzających do jedności chrześcijan.

Zachęta do zaangażowania w ruch ekumeniczny.

J 13, 2; 17, 1.6-23. Działania na rzecz przywracania jedności Kościoła. Ruch ekumeniczny jako odpowiedź na oczekiwanie Jezusa wobec Kościoła. Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Zadania Kościoła jednoczące wierzących.

Pogadanka, „błyskawiczna zmiana ról”, praca z tekstem biblijnym, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, jednostkowa.

Ekumenizm (historia, wiedza o społeczeństwie).

Katechizowany: – charakteryzuje zasady działań ekumenicznych; – wymienia, jakie działania podejmują wyznania chrześcijanie, aby osiągnąć porozumienie; – określa oczekiwania Jezusa wobec Kościoła zawarte w Modlitwie Arcykapłańskiej; – formułuje modlitwę o jedność chrześcijan.

Dostrzeganie wartości ekumenizmu. Modlitwa o jedność chrześcijan.

PP

34a. Duch Święty jednoczy Kościół – powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Ukazanie jednoczącej roli Ducha Świętego w Kościele.

Zachęta do poznawania nauki o Kościele dla lepszego rozumienia jego tajemnicy.

Kościół Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Jeden, święty, powszechny, apostolski Kościół. Kościół rzymskokatolicki, prawosławny, protestancki. Kościół dialogu.

Puzzle, herb, tworzenie wspólnego obrazu. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Kościoły chrześcijańskie (historia, wiedza o społeczeństwie, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – wyjaśnia, w jaki sposób może odkrywać prawdę o Kościele; – wyjaśnia znaczenie twierdzenia: Duch Święty jednoczy Kościół; – charakteryzuje przymioty Kościoła; – wyznaje wiarę.

Utrwalenie treści w zakresie przymiotów Kościoła. Wyznanie wiary.

PP

VI. Święty Wychowawca miłości

35. Poznawanie wskazań Jezusa – źródła miłości. (Źródło miłości).

Ukazanie, w czym się wyraża miłość Jezusa do ludzi.

Motywowanie do praktykowania przykazania miłości.

J 13, 34-35;14, 21-27. Objawienie miłości Boga do ludzi widoczne jest w całym nauczaniu i czynach Jezusa. Jan Paweł II o miłości – fragment wywiadu. Uzdolnienie do praktykowania miłości.

Audycja, praca z tekstem biblijnym, film celebracja liturgiczna, nagranie CD, świeca, teksty modlitw. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Praktykowanie miłości (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – przytacza Jezusowe słowa wzywające do praktykowania miłości; – tłumaczy, od kogo możemy się uczyć prawdziwej miłości; – wyjaśnia, dlaczego Jezus mówi, że nie można jednocześnie miłować Jego i świata; – wyjaśnia sens przykazania miłości.

Umiejętność realizowania w życiu przykazania miłości.

PP

36. Praktykowanie miłości chrześcijańskiej. (Jaka miłość?).

Ukazanie możliwości wypełniania Jezusowego przykazania miłości.

Zachęta do praktykowania przykazania miłości w szkole.

Święci są wzorem w realizacji przykazania miłości. Zobowiązanie do praktykowania miłości. Przykazanie miłości współbrzmi z całym nauczaniem Jezusa.

Pogadanka, nagranie CD, „zdania niedokończone”, blog, wywiad. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Pomnażanie miłości (wiedza o społeczeństwie, język polski, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – opowiada, jak praktykował miłość św. Maksymilian, – przedstawia czyny miłości św. Brata Alberta; – ukazuje, w jaki sposób bł. Matka Teresa z Kalkuty realizowała przykazanie miłości; – wskazuje możliwości kierowania się miłością.

Szukanie sposobów realizowania przykazania miłości w szkole.

PP

37. Ukazanie znaczenia i sensu modlitwy, postu oraz jałmużny. (Czyny miłości).

Ukazanie chrześcijańskiego znaczenia postu i jałmużny.

Zachęta do praktykowania czynów miłości.

Mt 6, 1-4. Mt 25, 40.45. Mt 6, 16-18. Modlitwa. Post. Jałmużna. Intencja czynów miłości. Podejmowanie czynów miłości ma wyrażać cześć i szacunek samemu Bogu.

„Antytemat”, praca z podręcznikiem, schematyczne przedstawienie treści, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Wspomaganie potrzebujących (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – wie, czym jest post; – wyjaśnia, czym jest jałmużna; – uzasadnia wartość intencji czynów miłości; – analizuje, dlaczego Jezus zachęca do jałmużny i postu.

Weryfikowanie stosunku do postu i jałmużny.

PP

38. Kształtowanie dobrych relacji z najbliższymi. (Życie z najbliższymi).

Uświadomienie potrzeby kształtowania wzajemnych relacji w rodzinie w oparciu o czwarte przykazanie.

Pogłębianie miłości najbliższych.

Mt 6, 14-15. Mt 5, 43-47. Mk 7, 10-13. Okazywanie czci rodzicom. Przebaczanie win. Konieczność weryfikowania własnych relacji z najbliższymi.

Pogadanka, genogram, schematyczne przedstawienie treści, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Życie rodzinne (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – określa, jakie wskazania w odniesieniu do naszych relacji z najbliższymi daje Jezus; – tłumaczy, dlaczego chrześcijanin ma wypełniać czwarte Boże przykazanie; – objaśnia treść czwartego przykazania Bożego; – weryfikuje własną postawę wobec najbliższych.

Dążenie do lepszych relacji z najbliższymi.

PP

39. Przedstawienie zasad życia społecznego zgodnego z nauką społeczną Kościoła. (Życie w społeczeństwie).

Zapoznanie z nauką Kościoła dotyczącą zasad życia społecznego.

Motywowanie do osobistej odpowiedzialności za chrześcijańskie formowanie życia społecznego.

Fragmenty encykliki Jana Pawła II Sollicitudo rei socialis. Zasady życia społecznego. Cywilizacja miłości. Przyjmowanie odpowiedzialności za własne postawy w życiu społecznym.

Pogadanka, fotosymbole, praca z tekstem, alfabet życia społecznego chrześcijanina, nagranie CD, teksty encykliki. Formy pracy: frontalna, indywidualna

Wartości w życiu społecznym (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: – podaje, na czym ma polegać udział chrześcijanina w życiu społecznym; – formułuje zasady życia społecznego; – tłumaczy, czym jest cywilizacja miłości; – charakteryzuje prawdziwie chrześcijańskie postawy ochrzczonych w społeczeństwie.

Zaangażowanie w proces współtworzenia chrześcijańskiego stylu życia w społeczeństwie.

PP

40. Wyjaśnienie religijnego znaczenia pracy. (Praca).

Odkrywanie religijnego charakteru ludzkiej pracy.

Zachęta do łączenia pracy z ofiarą Jezusa Chrystusa.

KKK 2427, 2433, 2434. Praca jest wartością w wymiarze naturalnym i nadprzyrodzonym. Łączenie trudu pracy z ofiarą Jezusa Chrystusa.

„Zdania niedokończone”, praca z podręcznikiem i tekstami z nauczania Kościoła, metoda gry w karty, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, jednostkowa, grupowa.

Wartość pracy (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Wartość pracy (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Włączanie swej pracy w ofiarę Jezusa Chrystusa.

PP

41. Kształtowanie postawy miłości ojczyzny. (Patriotyzm).

Ukazanie religijnego znaczenia patriotyzmu.

Wdrażanie do troski o ojczyznę.

Sens i potrzeba identyfikowania się ze wspólnotą narodową i państwową. Sprawiedliwe, wierne i bezinteresowne oddanie się w służbę wspólnego dobra, powszechnej sprawiedliwości i innych wartości ogólnoludzkich.

Wspólne wypełnianie jednego arkusza, metoda „bliźniaki”, „zdania niedokończone”. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Patriotyzm (historia, wiedza o społeczeństwie, język polski, edukacja filozoficzna).

Katechizowany: – wyjaśnia analogię pomiędzy miłością do rodziny i do ojczyzny; – wyjaśnia, dlaczego o miłości do ojczyzny mówimy w związku z czwartym przykazaniem; – rozumie, na czym polega miłość ojczyzny; – tłumaczy, na czym polega patriotyzm w rozumieniu chrześcijańskim.

Poznanie sposobów wyrażania miłości do ojczyzny.

PP

42. Uczenie szacunku dla przekonań innych ludzi. (Poszanowanie dla przekonań innych).

Ukazanie tolerancji jako istotnej wartości w życiu każdego człowieka.

Zachęta do tolerancji względem przekonań religijnych innych ludzi.

Łk 10, 27. KKK 1934, 1935. Człowiek powinien kierować się w swoim postępowaniu prawem miłości, którego źródłem i dawcą jest sam Bóg.

Pogadanka, rysowanie mapy pojęcia, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Tolerancja (język polski, historia, wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – przedstawia, jak Kościół rozumie tolerancję; – ukazuje troskę Kościoła o poszanowanie przekonań religijnych innych ludzi; – tłumaczy, czym jest wolność religijna; – określa granice tolerancji.

Poszanowanie godności osób o innych przekonaniach.

PP

43. Ukazanie związków kultury z Ewangelią (Chrześcijanin w tworzeniu i rozwoju kultury).

Odkrywanie związków pomiędzy kulturą i Ewangelią.

Zachęta do troski o kulturę narodową. KDK 58.

Pojęcie kultury. Kultura jest dobrem wspólnym. Współistnienie kultury i orędzia zbawczego. Obowiązek dbania o tożsamość kultury. Chrześcijańskie ukierunkowanie kultury.

Pogadanka, „piramida faktów”, praca z podręcznikiem, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, jednostkowa.

Kultura polska (historia, język polski, wiedza o społeczeństwie, kultura polska na tle tradycji śródziemnomorskiej).

Katechizowany: – definiuje pojęcie kultury; – wyjaśnia związek kultury z Ewangelią; – wykazuje, dlaczego kultura często czerpie inspirację z religii; – przyjmuje odpowiedzialność za poszanowanie kultury i troskę o jej rozwój.

Poszanowanie i rozwijanie skarbów kultury.

PP

44. Przewyciężanie uprzedzeń wobec nieprzyjaciół. (Ze względu na Ojca).

Ukazanie chrześcijańskich zasad postępowania wobec nieprzyjaciół.

Rozwijanie odpowiedzialności za miłość wobec nieprzyjaciół.

Mt 5, 43-48. Jezus Chrystus o miłości nieprzyjaciół. Miłość nieprzyjaciół jest znakiem rozpoznawczym chrześcijanina i naśladowaniem Boga.

„Podróż w wyobraźni”, analiza strukturalna tekstu Pisma Świętego, praca z tekstem, charakterystyka postaci, refleksja. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Uczucia w życiu ludzi, relacje z osobami nieżyczliwymi (wiedza o społeczeństwie, edukacja filozoficzna, prozdrowotna).

Katechizowany: – określa uczucia towarzyszące człowiekowi w spotkaniu z innymi ludźmi; – dostrzega nowość nauki Jezusa w odniesieniu do nieprzyjaciół; – zastanawia się nad swoją postawą wobec nieprzyjaciół; – uzasadnia potrzebę miłości nieprzyjaciół.

Zrozumienie wezwania do miłowania nieprzyjaciół.

PP

44a. Święty Wychowawca miłości – powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Ukazanie katolickiej nauki społecznej jako inspiracji do apostolskiego zaangażowania chrześcijan.

Uczenie odpowiedzialności za kształt własnego życia miłości w oparciu o relację z Jezusem. J 13, 34-35.

Nauczyciel miłości. Jaka miłość? Czyny miłości. Życie z najbliższymi. Życie w społeczeństwie. Praca. Patriotyzm. Poszanowanie dla przekonań innych. Chrześcijanin w tworzeniu i rozwoju kultury. Ze względu na Ojca.

Uroczyste czytanie tekstu biblijnego, praca z podręcznikiem, kolaż, refleksja, wystawa, nagranie CD, materiały do przygotowania plansz. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Etyka w życiu publicznym (wiedza o społeczeństwie).

Katechizowany: – zna wskazania dotyczące chrześcijańskiego życia w miłości; – podaje, w jaki sposób chrześcijanie mogą realizować zadania stawiane przez Wychowawcę miłości; – interpretuje wskazania nauki społecznej Kościoła; – uzasadnia tytuł działu Święty Wychowawca miłości.

Refleksja nad własnym zaangażowaniem w poznawanie wskazań Jezusa i praktyczną ich realizację.

PP

VII. Świadkowie miłości

PP

45. Ukazanie znaczenia Jezusa dla ludzkich dziejów. (Jezus ośrodkiem dziejów ludzkości).

Wyjaśnienie, że zwycięstwo Jezusa nad śmiercią, złem i szatanem czyni Go Panem dziejów ludzkości.

Umacnianie świadomości obecności Jezusa w dziejach świata.

J 8, 12; 1, 1-5; 9-10. Łk 8, 16. Ap 1, 4-6; 21, 6-7; 22, 12-13; 11, 15-17; 19, 5-6. Kol 1, 15-17. Jezus centralną postacią dziejów ludzkości. Dzięki Jezusowi wszystko istnieje i tylko w Nim jest nasze zbawienie.

Linia czasu, charakterystyka postaci, audycja, teksty biblijne, nagranie CD, nagranie fragmentu Wigilii Paschalnej. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Epoki historyczne (historia).

Katechizowany: – wyjaśnia, że narodzenie Jezusa wyznacza przełom w odmierzaniu czasu historycznego; – charakteryzuje postać Jezusa; – tłumaczy, dlaczego Jezus jest ośrodkiem dziejów ludzkości; – uzasadnia, że w Jezusie dokonuje się nasze zbawienie.

Uznanie, że Jezus jest centrum dziejów ludzkości.

PP

46. Uświadomienie wypełnienia się ludzkich pragnień w Jezusie. (Potrzebujemy Jezusa).

Ukazanie, na czym polega bezpieczeństwo, jakie może dać człowiekowi Jezus.

Uświadomienie, że wszyscy potrzebujemy Jezusa.

J 6, 1-21. J 6, 26b-27a. 47-49. 51. 53-54. Jezus przybywa nam z pomocą, chroniąc nas przed największym zagrożeniem, jakim jest dla człowieka śmierć duchowa. Potrzeba wiary i podtrzymywanie w sobie Bożego życia przez korzystanie z sakramentów.

Pogadanka, praca z tekstem biblijnym, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Poczucie bezpieczeństwa, przyjmowanie wsparcia od innych (edukacja prozdrowotna, wiedza o społeczeństwie).

Katechizowany: – rozumie, na czym polega bezpieczeństwo, jakie daje ludziom Jezus; – opisuje czyny Jezusa i reakcje ludzi na to, co Jezus czyni; – analizuje teksty biblijne o bezpieczeństwie przyniesionym ludziom przez Jezusa; – korzysta z darów sakramentalnych.

Ugruntowanie przekonania o bliskości Jezusa.

PP

47. Odkrywanie przyczyn zła i możliwości wyzwolenia z niego. (Korzystać z Bożego wyzwolenia).

Ukazanie, że Jezus ma moc wyzwolić z mocy szatana.

Zachęta do życia w łączności z Jezusem zmartwychwstałym.

KKK 391, 394-395, 397-398, 402, 408, 409. Przyczyny, źródła oraz możliwości pokonania zła. Wyzwolenie w sakramentach.

Pogadanka, „śnieżna kula”, praca z tekstem, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Problem zła i możliwość wyzwolenia się od niego (wiedza o społeczeństwie, edukacja prozdrowotna, filozoficzna).

Katechizowany: – przedstawia pytania, jakie stawia człowiek, gdy spotyka się ze złem; – wylicza przyczyny zła; – dostrzega możliwości pokonywania zła; – wyjaśnia, dlaczego Jezus może wyzwolić nas od zła.

Rozpoznawanie w Jezusie i Jego sakramentach możliwości wyzwolenia od zła.

PP

48. Dostrzeganie pomocy, jakiej Bóg udziela zagubionemu człowiekowi. (Jezus i zagubiony człowiek).

Ukazanie działania Jezusa wobec zagubionego człowieka.

Kształtowanie postawy gotowości przyjęcia pomocy od Jezusa.

Łk 19, 1-10. Bóg w swoim miłosierdziu poszukuje ludzi zagubionych. Zaproszenie do wspólnoty Kościoła i konieczność naprawienia zła. Przyjmowanie wsparcia od Boga i bliskich.

Pogadanka, praca z tekstem biblijnym, identyfikacja z postacią biblijną, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Radzenie sobie z trudnymi sytuacjami (wiedza o społeczeństwie, edukacja prozdrowotna i filozoficzna).

Katechizowany: – określa, co Bóg czyni dla zagubionego człowieka; – wyjaśnia, na czym polega pomoc Boga udzielana zagubionemu człowiekowi; – interpretuje opowiadanie o Zacheuszu; – przyjmuje wsparcie od Boga i bliskich.

Przyjmowanie Bożego wsparcia.

PP

49. Świętowanie niedzielnej Eucharystii. (Świętować Boże wyzwolenie).

Wyjaśnienie potrzeby uczestnictwa w niedzielnej Mszy Świętej.

Określenie własnego stosunku do uczestnictwa w Eucharystii.

KKK 2174-2179. Bóg jest w szczególny sposób obecny w Eucharystii. Eucharystia jest ośrodkiem i szczytem życia sakramentalnego, zobowiązuje do radykalnej odnowy życia codziennego.

Pogadanka, praca z tekstem, refleksja, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Wartość niedzieli (wiedza o społeczeństwie, wychowanie prozdrowotne).

Katechizowany: – przedstawia argumenty za niedzielnym uczestnictwem we Mszy Świętej; – tłumaczy, dlaczego Kościół zobowiązuje chrześcijan do udziału w niedzielnej Eucharystii; – na podstawie tekstów Kościoła ukazuje wartość niedzieli; – bierze udział w niedzielnej Eucharystii.

Weryfikowanie postawy wobec niedzielnej Eucharystii.

PP

49a. Świadkowie miłości – powtórzenie i utrwalenie treści działu.

Wyjaśnienie potrzeby uczestnictwa w niedzielnej Mszy Świętej.

Określenie własnego stosunku do uczestnictwa w Eucharystii.

KKK 2174-2179. Bóg jest w szczególny sposób obecny w Eucharystii. Eucharystia jest ośrodkiem i szczytem życia sakramentalnego, zobowiązuje do radykalnej odnowy życia codziennego.

Pogadanka, praca z tekstem, refleksja, nagranie CD. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Wartość niedzieli (wiedza o społeczeństwie, wychowanie prozdrowotne).

Katechizowany: – przedstawia argumenty za niedzielnym uczestnictwem we Mszy Świętej; – tłumaczy, dlaczego Kościół zobowiązuje chrześcijan do udziału w niedzielnej Eucharystii; – na podstawie tekstów Kościoła ukazuje wartość niedzieli; – bierze udział w niedzielnej Eucharystii.

Weryfikowanie postawy wobec niedzielnej Eucharystii.

PP

VIII. Nasze Emaus

50. Wędrowanie z Jezusem do Boga. (Z Jezusem w drodze do Boga).

Ukazanie, że Jezus towarzyszy człowiekowi w jego drodze do Ojca.

Zachęta do wspólnego wędrowania z Jezusem.

Łk 24, 33-35. Wyjaśnianie planu zbawczego Boga: od chrztu poprzez Eucharystię, rodzinę, katechezę, literaturę religijną, dobre czyny. Zmartwychwstanie Jezusa. Rozpoznawanie Jezusa po łamaniu chleba.

Pogadanka, praca z tekstem, metoda „gra w karty”, Formy pracy: frontalna, grupowa, indywidualna.

Katechizowany: – wyjaśnia, dlaczego tytuł serii podręczników nosi nazwę W drodze do Emaus; – tłumaczy, co znaczy być uczniem Chrystusa; – uzasadnia, że życie człowieka jest drogą; – dostrzega Jezusa na drodze swojego życia.

Zaproszenie Jezusa do codziennego życia.

PP

51. Realizowanie chrześcijańskiego powołania. (Wspólne powołanie).

Uświadomienie, na czym polega powołanie chrześcijańskie.

Rozwijanie świadomości chrześcijańskiego powołania.

Mt 5, 13-16. Sól ziemi i światłość świata. Powołanie chrześcijanina do dawania świadectwa o Bogu.

Katechizowany: – przedstawia sens przypowieści o soli i świetle; – wyjaśnia, na czym polega powołanie chrześcijańskie; – wylicza zadania, jakie Jezus stawia swoim uczniom; – świadczy o Bogu wobec innych ludzi.

Świadomość własnego powołania chrześcijańskiego.

PP

52. Odkrywanie zróżnicowania powołań w Kościele. (Różnymi drogami).

Ukazanie różnych form realizacji powołania chrześcijańskiego.

Kształtowanie odpowiedzialności za odkrywanie i realizację własnego powołania.

Różne drogi realizacji powołania chrześcijańskiego. Zachęta do odkrywania własnego powołania. Modlitwa o wybór właściwej drogi życia.

Pogadanka, praca z tekstem, praca ze zdjęciami. Formy pracy: frontalna, indywidualna.

Różne drogi życia (wiedza o społeczeństwie).

Katechizowany: – definiuje termin „powołanie”; – objaśnia, dlaczego jedno wspólne powołanie chrześcijańskie można realizować na różne sposoby; – zastanawia się nad swoją drogą życia; – modli się o dar rozeznania drogi życia.

Modlitwa o rozpoznanie życiowego powołania.

PP