6. ZASADY PROJEKTOWANIA PRZEKROJU TYPOWEGO ULICY
W przekroju poprzecznym ulicy mogą znaleźć się następujące elementy: jezdnia (bądź jezdnie), torowisko tramwajowe, pasy dzielące, wyspy azylu, pasy awaryjne, pasy manewrowe, pasy zieleni, ścieżki rowerowe, chodniki, skarpy nasypu i wykopu. Dodatkowym elementem występującym tylko na ulicach klasy E są pasy awaryjne i opaski wewnętrzne i zewnętrzne.
Przekrój poprzeczny ulicy ograniczony jest liniami rozgraniczającymi. Szerokość ulicy w liniach rozgraniczających ustala się indywidualnie biorąc pod uwagę, elementy przekroju poprzecznego wynikające z funkcji ulicy, projektowane i istniejące zadrzewienie oraz potrzeby terenowe dla rozmieszczenia uzbrojenia inżynieryjnego.
Pochylenie poprzeczne jezdni powinno zapewnić sprawne odprowadzenie wody. Pochylenie poprzeczne jezdni na odcinku prostym powinno mieć pochylenie nie mniejsze niż:
2% dla nawierzchni twardej ulepszonej
2,5% dla nawierzchni twardej nieulepszonej
3% dla nawierzchni gruntowej ulepszonej
Projektowanie przekroju poprzecznego jezdni uzależnia się od klasy i funkcji ulicy oraz od prognozowanego miarodajnego natężenia ruchu, z wyjątkiem ulic klasy D i L.
Na ulicach klasy E projektuje się jezdnie jednokierunkowe. Szerokość jezdni ulicy klasy E określa się jako sumę szerokości pasów ruchu. szerokość pasa ruchu wynosi 3,5m, liczbę pasów ruchu ustala się na podstawie prognozowanego miarodajnego natężenia ruchu.
Na ulicach klasy E projektuje się pasy awaryjne o szerokości 2,5m usytuowane po zewnętrznej stronie jezdni. Pochylenie poprzeczne pasa awaryjnego powinno być takie same jak na jezdni. Po wewnętrznej stronie jezdni projektuje się opaski wewnętrzne o szerokości 0,5m wliczane do szerokości środkowego pasa dzielącego.
Na ulicach klasy GP projektuje się jezdnie jednokierunkowe. Szerokość jezdni klasy GP określa się jako sumę szerokości pasów ruchu. szerokość pasa ruchu wynosi 3,5m, liczbę pasów ustala się na podstawie prognozowanego miarodajnego natężenia ruchu.
Wyjątkowo dopuszcza się przy modernizacji ulicy klasy GP pozostawienie przy jezdni pasów postojowych (tylko na krótkich odcinkach) oraz istniejących wjazdów bramowych. Szerokość jezdni na tych odcinkach należy zwiększyć o pas manewrowy o szerokości 3,0m.
Na ulicach klasy G należy projektować jezdnie jedno lub dwukierunkową, w zależności od funkcji ulicy, wielkości prognozowanego ruchu i możliwości terenowych.
Szerokość ulicy klasy G określa się jako sumę szerokości pasów ruchu i pasów manewrowych. Szerokość pasa ruchu wynosi 3,5m, liczbę ustala się na podstawie prognozowanego miarodajnego natężenia ruchu. Pasy manewrowe o szerokości 3,0m należy stosować na wszystkich odcinkach gdzie projektuje się pasy postojowe usytuowane bezpośrednio przy jezdni.
Pas manewrowy stosuje się w celu ochrony warunków ruchu i bezpieczeństwa na pasach ruch, przed zaburzeniami wywołanymi przez manewry związane z parkowaniem.
Na ulicach klasy Z projektuje się jezdnie dwukierunkowe. W przypadkach uzasadnionych względami ekologicznymi i przestrzennymi dopuszcza się projektowanie jezdni jednokierunkowych.
Szerokość jezdni dwukierunkowej ulicy klasy Z wynosi 13 lub 7m, a jezdni jednokierunkowej 7m. Liczbę pasów ruchu ustala się na podstawie prognozowanego miarodajnego natężenia ruchu. przy jezdniach ulicy klasy Z należy projektować pasy postojowe na wszystkich odcinkach gdzie występują potrzeby parkingowe.
Szerokość dwukierunkowej ulicy klasy L wynosi 6,0m. Na ulicach prowadzących ruchu komunikacji zbiorowej lub w obszarze przemysłowym należy projektować jezdnie o szerokości 7,0m. W obszarze zabudowy jednorodzinnej szerokość jezdni można zmniejszyć do 5,50m.
Przy jezdniach ulicy klasy L należy projektować pasy postojowe na wszystkich odcinkach gdzie występują potrzeby parkingowe.
Szerokość ulicy klasy D wynosi 5,5-6,0m. Dopuszcza się projektowanie jezdni o szerokości 4,50m, funkcjonującej jako jedno pasowa, na odcinkach do 100m przy pełnej widoczności.
Przy jezdniach ulic klasy D w obszarze zabudowy wielorodzinnej należy projektować pasy postojowe.
Torowiska tramwajowe projektuje się tylko na ulicach układu podstawowego, wyjątkowo na ulicach klasy L.
Pochylenie poprzeczne chodnika powinno wynosi od 1-2% w kierunku jezdni. Zalecane pochylenie poprzeczne 2%. Minimalne dopuszczalne pochylenie poprzeczne wynosi 1% pod warunkiem zapewnienia trwałej równości nawierzchni chodnika. Szerokość chodnika ustala się na podstawie prognozowanego miarodajnego natężeni ruchu pieszego z uwzględnieniem natężeń szczytowych.
Minimalna szerokość chodnika usytuowanego przy krawężniku jezdni lub przy pasie postojowym nie powinna być mniejsza niż 2,0m.
Minimalna zalecana szerokość chodnika odsuniętego od jezdni 1,5m, a minimalna dopuszczalna szerokość chodnika na terenie intensywnie zagospodarowanym 1,0m.
Minimalna szerokość chodnika usytuowanego między jezdniami lub między jezdnią a torowiskiem tramwajowym 2,5m.
Chodnik powinien być odsunięty od jezdni na szerokość nie mniejszą niż:
10m od jezdni ulicy klasy E
5m od jezdni ulicy klasy GP
3,5m od jezdni ulicy klasy G i Z
Szerokość:
min 1,5m – jednokierunkowa, zalecane 2m
min 2m – dwukierunkowa, zalecane 3m
min. 2,5m – ciąg pieszo-jezdny
Pochylenie: 1-3%, w zależności od rodzaju nawierzchni
Stosuje się w celu rozdzielenia jezdni przeznaczonych dla dwóch kierunków ruchu. szerokość pasa dzielącego nie jest określona, zależy od jego przeznaczenia. Zalecane szerokości:
5m – środkowy pas dzielący
3m boczny pas dzielący
Pasy postojowe należy projektować przy jezdniach ulic klasy G, Z, L, D we wszystkich miejscach gdzie występują potrzeby parkingowe a parkujące pojazdy nie ograniczają widoczności. Przy projektowaniu pasów postojowych przy jezdni ulicy klasy G szerokość jezdni należy zwiększyć o pasy manewrowe lub pas manewrowy w przypadku parkowania jednostronnego. Szerokość pasa manewrowego 3m.
Jezdnia powinna być oddzielona od pasa zieleni bezpiecznikiem, czyli płyty chodnikowej o wymiarach 50x50 cm i obrzeża.