AGH

Im. Stanisława Staszica

30-059 Kraków

Al. Mickiewicza 30

Mapa złożowa

i

obliczenie zasobów

Nowicki Piotr

WNIG

Studia stacjonarne

Rok 1, grupa V

Rok akademicki 2010/2011

I – opis tematu T-58W

Otrzymałem temat składający się z mapy powierzchni składającej się ze skali 1:10000, naniesionymi kolorem żółtym warstwicami powierzchni (od warstwicy +400m.n.p.m. do +430m.n.p.m.), zaznaczonymi śladami trzech otworów wiertniczych oznaczonych kolejno numerami od 1-3 oraz naniesionym kierunkiem północnym. Na schemacie przedstawiono profile trzech otworów wiertniczych na których wyróżniono dwa pokłady ( pokład górny o grubości m₁=3,4m zaznaczony kolorem niebieskim oraz pokład dolny m₂=1,8m zaznaczony kolorem brązowym.

II – wyznaczanie elementów zalegania pokładu dwoma metodami (metoda podstawowa i sprawdzająca)

1. Ustalenie kot powierzchni otworów:

Powyższy rysunek dotyczy powierzchni terenu tematu T – 58W

K₁= +423,5m.n.p.m.

K₂= +425m.n.p.m.

K₃= +414,5m.n.p.m.

2. Ustalenie głębokości poszczególnych otworów (ustalenie głębokości zalegania pokładu od powierzchni):

Z₁=15,8m+388,8m+3,4m = 408m

Z₂=15,8m+443,4m+3,4m = 462,6m

Z₃=15,8m+495,9m+3,4m = 515,1m

3. Ustalanie kot spągu pokładu w poszczególnych otworach:

W₁=423,5m-408m = 15,5m

W₂=425m-462,6m = -37,6m

W₃=414,5m-515,1 = -100,6m

Otwór 1 jest najpłytszy (Wp), otwór 2 jest średniej głębokości (Wśr) natomiast otwór 3 jest najgłębszy (Wg) względem poziomu odniesienia (morza).

4. Ustalenie różnicy wysokości pomiędzy spągiem pokładu w poszczególnych otworach:

h₁= l15,5m+100,6ml = 116,1m

h₂= l15,5m+37,6m = 53,1m

5. Ustalanie odległości pomiędzy otworami (odczytane z mapy), ustalenie odległości L₁ pomiędzy otworem najpłytszym (Wp) a najgłębszym (Wg) oraz odległości L₂ pomiędzy otworem najpłytszym (Wp) a średniej głębokości (Wśr).

W skali 1:1000 1mm na mapie równa się 10000mm w terenie czyli 10m.

L₁=69mm=690m

L₂=56mm-560m

6. Wyznaczanie elementów zalegania pokładów metodą podstawową i sprawdzającą. Jako metoda podstawowa – metoda cotangensów, jako metoda sprawdzająca – metoda Baumana.

Obliczanie kątów pozornych:

ctgµ₁= = 5,94

ctgµ₂= = 10,55

lll – Sporządzenie mapy złożowej w podanym obszarze górniczym z uwzględnieniem tektoniki (uskok)

1. W obszarze górniczym wykreślamy warstwice spągu pokładu w skali 1:10000 kolorem pokładu.

2. Mając przebieg uskoku i jego zrzut wykreślamy warstwice w części zauskokowej.

lV – Sporządzanie przekroju geologicznego prostopadłego do rozciągłości przechodzącego przez jeden z otworów.

V – Obliczanie zasobów:

1. Metoda warstwicowa

Dla poszczególnych wycinków pokładu zawartych miedzy warstwicami obliczamy zasoby i sumujemy. Dają one nam zasoby dla danego pokładu w części przed i zauskokowej.

Ǫ=S_rz*m_rz*ϒ

Zasoby dla części przeduskokowej:

Zasoby dla części zauskokowej:

2. Metoda sprawdzająca

Obliczone metodą warstwicową zasoby porównujemy z zasobami obliczonymi w następujący sposób:

• Dzielimy część przed i zauskokową na proste figury geometryczne, obliczamy ich powierzchnie osobno dla części przed i zauskokowej

• Obliczamy zasoby dla części przed i zauskokowej

• Porównujemy zasoby obliczone metodą warstwicową z zasobami obliczonymi metodą sprawdzającą. Różnica w zasobach nie powinna być większa niż 1% (należy dokonać stosownych obliczeń)

Dla części przeduskokowej:

13239070 – 100%

13301106 – x

X=100,47%

100,47%-100%=0,47%

Różnica mniejsza od 1%

Dla części zauskokowej:

5370300-100%

5366985-y

y=99,94%

100%-99,94%=0,06%

Różnica mniejsza od 1%

VI – Wykreślanie głębinowego wykresu zasobów.

Sporządza się go w oparciu o poprzednio obliczone zasoby metodą warstwicową. Na osi poziomej nanoszone są sumaryczne zasoby w Mg (mln lub tysiącach ton), natomiast na osi pionowej głębokość zalegania w metrach. Oś pionowa powinna być taka sama jak na przekroju geologicznym.