WYŻSZA SZKOŁA PRAWA I ADMINISTRACJI
W PRZEMYŚLU cz. 18

ZAMIEJSCOWY WYDZIAŁ PRAWA I ADMINISTRACJI
W RZESZOWIE cz. 16

Studia pierwszego (drugiego) stopnia cz. 14

Imię i Nazwisko cz. 16

TEMAT PRACY DYPLOMOWEJ cz. 16

PRZEDSIĘBIORSTWO W OKRESIE

TRANSFORMACJI…………

Praca dyplomowa napisana na seminarium prowadzonym przez

dr. M. Kurka (cz.14)

przyjmuję pracę:……………………

(data i podpis promotora)

RZESZÓW 2016 (cz. 14)

Podstawowe wytyczne

1. Praca licencjacka i magisterska powinna mieć charakter poznawczo – aplikacyjny
   i obejmować aktualne problemy dotyczące funkcjonowania przedsiębiorstwa, rynku, samorządów terytorialnych, instytucji non profit etc., przedstawione na tle właściwie dobranej literatury. Przedmiotem pracy może być również analiza określonej części działalności organizacji - marketing, finanse, zarządzanie kadrami etc. lub analiza fragmentu określonego systemu - rozwiązań logistycznych, organizacji produkcji, systemu podatkowego. Autor powinien wykazać się umiejętnością konstruowania wywodu i interpretacji prezentowanej analizy danych empirycznych. Część literaturowa pracy odzwierciedla problem w literaturze przedmiotu, natomiast zasadniczą częścią pracy jest część analityczna (badania empiryczne, źródłowe), stanowiąca niejako fotografię istniejącego stanu oraz analizy problemu za pomocą poprawnie dobranych instrumentów i z wykorzystaniem wiedzy z danej dziedziny.

2. Problematyka pracy powinna być związana z kierunkiem studiów i specjalnością.. Zasadniczo praca powinna być oparta na analizie wyników badań empirycznych, jednak,
   o ile uzasadnia to podjęty temat pracy, możliwe jest realizowanie prac
   o charakterze opisowym, opartych na literaturze przedmiotu.

3. Część wstępna pracy powinna zawierać ogólne wprowadzenie w prezentowane zagadnienia, cel i zakres pracy, uzasadnienie wyboru podmiotu badań, pokazanie i uzasadnienie okresu badawczego, materiały źródłowe oraz zwięzłe przedstawienie struktury (zawartości) poszczególnych rozdziałów.

4. Zaleca się, aby praca licencjacka zawierała 1 – 2 rozdziały przeglądowe (literaturowe) (magisterska 2 – 3 rozdziały) oraz 1 – 2 rozdziały „empiryczne” (magisterska 2 – 3 rozdziały). Praca licencjacka powinna liczyć ogólnie co najmniej 3 rozdziały, magisterska co najmniej 4 rozdziały

5. „Dobry” punkt w pracy dyplomowej powinien mieć co najmniej 4 – 6 stron tekstu, autorskie wprowadzenie i zakończenie punktu, bazować na co najmniej 5 – 7 pozycjach literatury i mieć kilkanaście przypisów/ W każdym punkcie powinny pojawiać się nowe pozycje literatury.

6. Czcionka Times New Roman 12 pkt., odstęp między wierszami 1,5, marginesy: lewy – 3,5 cm, prawy – 2,0, górny i dolny – 2,5 cm. Opcja - automatyczne dzielenie wyrazów, tekst wyjustowany, na końcu wiersza nie pozostawiać samogłosek (przyimków) a, w, i, o, - umieszczać je z wyrazem następnym w następnym wierszu (można przenieść tzw. „miękkim Swiftem”). Tekst w przypisach i opisie źródeł – 10 pkt. Po tytułach rozdziałów, punktów, tabel, wykresów, rysunków itp. nie stawia się kropek.

7. Numeracja stron – dół strony, wyrównane do prawej, pierwszą stroną pracy jest strona tytułowa i od niej należy zacząć numerowanie, ale nie należy umieszczać na niej numerów.

8. Numeracja – przypisów, tabel, rysunków, wykresów narastająco w całej pracy od 1 do n

9. Rozdziały powinny zawierać punkty (ewentualnie z wyjątkiem ostatniego– zakończenia).

10. W rozdziale powinno być co najmniej 3 punkty, a w ramach punktu co najmniej dwa podpunkty.

11. Rozmiar czcionki dla tytułów rozdziałów merytorycznych według wzoru (proponowany):

Rozdział I -(rozmiar czcionki 16p., pogrubiona) (tytuł, duże litery, wycentrowany)

Punkt 1.1. - (rozmiar czcionki 14p., pogrubiona) (tytuł)

1.1. Rozdział pierwszy, punkt pierwszy - (rozmiar czcionki 14p., pogrubiona, wyjustowany)

Podpunkt 1.1.1. - (rozmiar czcionki 12p., pogrubiony tytuł, wyjustowany)

1.1.1. Rozdział pierwszy, punkt pierwszy, podpunkt pierwszy

Rozdział I

ZNACZENIE…..(tytuł rozdziału)

1. Pojęcie i istota……

Tekst punktu

2. Uwarunkowania…

1. Źródła ….

Tekst podpunktu

2. Rodzaje ….

Tekst podpunktu

12. Każdy rozdział powinien rozpoczynać się od nowej strony, natomiast punkty po jednym dwóch wierszach przerwy piszemy jeden za drugim (podpunkty tak samo).

13. Bibliografia w pracy licencjackiej nie powinna obejmować mniej niż 25 pozycji, w pracy magisterskiej 40. Lista pozycji literatury może być mniejsza, o ile wynika to ze specyfiki tematu w danej dziedzinie; wówczas należy dokonać przeglądu dostępnych pozycji i odnotować je w Bibliografii.

14. Zaleca się, aby minimalna/maksymalna objętość pracy licencjackiej wynosiła około 50-90 stron tekstu, zaś pracy magisterskiej 70 – 110 stron.

15. Na stronie tytułowej wymagane jest zatwierdzenie promotora o przyjęciu pracy.

16. Praca powinna być złożona w trzech egzemplarzach (promotor, recenzent, archiwum) oraz w wersji elektronicznej (CD). Recenzent po przedstawieniu recenzji zwraca egzemplarz pracy do dziekanatu. Egzemplarz ten zostaje przekazany studentowi.

17. Egzemplarz przeznaczony do archiwum powinien być zgrzewany i zawierać druk dwustronny. Dla promotora zgodnie z jego życzeniem (dla M. Kurka druk dwustronny i oprawiony w twarde „klasyczne dla prac dyplomowych” oprawy.

Proponowany układ spisu treści pracy dyplomowej (alternatywnie)

Spis treści (cz. 14)

Numer strony

Wstęp (wprowadzenie)

Rozdział I.

ZNACZENIE………

1.1. Pojęcie i istota…

1.2. Uwarunkowania….

1. Źródła ….

2. Rodzaje ….

1. …

Rozdział II

METODY …..

2,1, Tytuł punktu…

2.2. Tytuł punktu

……………..

KOLEJNE ROZDZIAŁY

……………….

Wnioski (Zakończenie, podsumowanie)

Bibliografia

Spis tabel

Spis rysunków

Spis wykresów

Praca może ponadto zawierać indeks skrótów, aneksy (załączniki)

Wzór sporządzania przypisów i bibliografii¹

Przypisy

Przypisy należy umieszczać u dołu strony, do której tekstu się odnoszą. Opis bibliograficzny obejmuje informację o autorze, tytuł i dodatki do tytułu, jeżeli są niezbędne do zrozumienia tytułu, nazwę wydawcy (niekoniecznie – musi być w bibliografii), rok wydania, numer strony.

W zależności od liczby autorów stosuje się w przypisach następujące sposoby opisu dokumentów:

a) gdy dzieło pisane jest przez jednego, dwóch autorów układ jest następujący:

¹ P. Sulmicki: Planowanie i zarządzanie gospodarcze. PWE Warszawa, 1976, s. 13.

² W. Ładoński, S. Urban: Proces tworzenia prac dyplomowych i magisterskich na studiach ekonomicznych. Poradnik. PWN, Warszawa-Wrocław 1989, s. 184.

Dwukropek po nazwisku autora można zastąpić przecinkiem. (konsekwentnie we wszystkich przypisach.

b) gdy jest co najmniej czterech autorów dzieła, można podać nazwiska wszystkich autorów z zachowaniem kolejności, w jakiej występują
w opisywanym dziele, lub tylko nazwisko pierwszego z nich z dodatkiem skrótu „i in.”:

³ W. Baka (i in.) Planowanie gospodarki narodowej. PWE, Warszawa 1976, s. 47.

c) gdy dzieło jest monografią (np. pracą habilitacyjną) opublikowaną w Pracach Naukowych, opis bibliograficzny jest następujący:

⁴ T. Kowalski: Kategoria jakości w statystycznej analizie porównawczej. AE we Wrocławiu, Wrocław 1984. Prace Naukowe AE we Wrocławiu nr 284. Seria: Monografie i Opracowania nr 23, s. 341.

d) gdy dzieło jest pracą zbiorową (zbiorem kilku autorów), pierwszym elementem jest tytuł dzieła, a następnie inicjał imienia i nazwisko redaktora całości zbioru, np.:

⁵ Badanie i ocena jakości produktów spożywczych. Pod red. I. Iwińska. PWE, Warszawa 1974, s. 401.

e) w zależności od rodzaju wydawnictwa – gdy artykuł zamieszczony jest
w wydawnictwie zwartym będącym pracą zbiorową:

⁶ A. Luszniewicz: Koncepcja mierników poziomu życia ludności. w: Społeczne aspekty rozwoju gospodarczego. Red. J. Danecki. PWN, Warszawa 1974, s. 205-222.

⁷ W. Babiński: Ochrona gruntów podmokłych. w: Gospodarka rolna. Wyd. 2. T. 1. Red. A. Kozak. PWN Wrocław 1987. Seria: Miasto i Wieś nr 24 s. 123-151.

f) gdy artykuł zamieszczony jest w „Pracach Naukowych”, np.:

⁸ K. Kosowski: Stosowanie zamienników białek mięsa. w.: Technologia. AE we Wrocławiu, Wrocław 1987. Prace Naukowe Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu nr 305, s. 24-48.

g) gdy artykuł zamieszczony jest w czasopiśmie, np.:

⁹ U. Wójcik: Zysk jako źródło finansowania rozwoju. „Finanse” 1979 nr 11, s. 10-24.

¹⁰ S. Janiak (i in.) Aktywność katalizatorów o zróżnicowanej strukturze
w hydroodsiarczaniu frakcji olejowej. „Przemysł Chemiczny”. 1988 nr 7, s. 343-345.

h) opis prac nie publikowanych powinien być zaczerpnięty ze strony tytułowej lub nagłówka opisywanej pracy i zawierać następujące elementy: autor, tytuł, określenie rodzaju pracy, nazwę instytucji, w której wykonano pracę, i jej siedzibę, rok opracowania oraz informację o technice wykonania (maszynopis, rękopis), np.:

¹¹ R. Kwaśniewski: Badania nad zmianą barwy zagęszczonego soku owocowego pod wpływem różnych koncentracji i warunków przechowywania. Warszawa 1966. Instytut Przemysłu Fermentacyjnego w Warszawie (maszynopis pracy doktorskiej) s. 41.

1. przypisy do norm należy przejmować ze strony tytułowej lub nagłówka normy. W opisie należy podać: numer normy (wszystkie znaczenia literowe
   i cyfrowe) oraz normy wraz z nadtytułem i podtytułem, np.:

¹² PN-79 /N-0122/07 Kompozycja wydawnicza książki. Bibliografia załącznikowa.

¹³ ISO 3334 – 1976 Microcopying – ISO Test chart No 2 – Description and use in photographic documentary reproduction.

Jeżeli konieczne jest odesłanie w przypisie do dokumentu, który już wcześniej wymieniono, w przypisach stosuje się następujące zasady:

j) gdy w pracy cytuje się tylko jedno dzieło danego autora, wtedy wymienia się: inicjał imienia i nazwisko autora, początek tytułu, trzy kropeczki, przecinek
i podaje się w przypisie skrót: wyd. cyt., op. cit. lub jw.:

¹⁴ G. Sikorki: Początek tytułu …, wyd. cyt., s. 24.

¹⁵ B. Caputa: Początek tytułu …, op. cit., s. 110.

¹⁶ K. Krzystofiak: Początek tytułu …, jw., s. 12-14.

k) gdy w pracy powołuje się na kilka dzieł jednego autora, wtedy za pierwszym razem podaje się pełny opis bibliograficzny, następnie zaś tylko inicjał imienia
i nazwisko autora oraz początek tytułu i numer strony, np.:

¹⁷ K. Jankowski: (Początek tytułu) Ekonomika…, op. cit, .s. 44.

¹⁸ Z. Zaburzycki: (Początek tytułu) Problemy.. ., wyd. cyt., s. 21-23.

l) jeżeli następujące po sobie przypisy dotyczą tej samej pracy, to zamiast pełnego opisu stosuje się oznaczenie: tamże lub ibidem, po którym następują numery stron, np.:

²⁰ Tamże, s. 131.

²¹ Ibidem, s. 10.

m) jeżeli następujące po sobie przypisy dotyczą nie tylko tego samego dzieła, lecz również tego samego fragmentu , stosuje się oznaczenie tamże lub loc. cit., bez podawania strony, np.:

²² Tamże.

²³ Loc. cit.

Forma przypisów musi być jednolita w całej pracy.

Tabele

Jedną z powszechnych form prezentowania wyników badań własnych są tabele. Tabele zamieszczone w pracach muszą być przejrzyste i czytelne, a przedstawiony w nich materiał liczbowy i słowny musi służyć do udokumentowania określonego twierdzenia lub zespołu twierdzeń.. Wszystkie tabele w pracy muszą być ponumerowane za pomocą kolejnych liczb arabskich, ułatwiających powołanie się na nie w tekście pracy. Numer umieszcza się w prawej górnej stronie tabeli lub po lewej stronie na wysokości tytułu i poprzedza wyrazem „tabela”, np. Tabela 7.

Tabelę należy opatrzyć tytułem, który powinien zawsze zwięźle i jasno informować pod względem rzeczowym, czasowym i przestrzennym o treści zbiorów wyników prezentowanych w tabeli. Tytuł umieszcza się pośrodku kolumny nad tabelą. Nie powinno się w nim używać skrótów, z wyjątkiem jednostek miar, a także niektórych określeń: liczba, ilość itp. Tabela składa się z kolumn i wierszy, które powinny być opisane.

Nagłówek kolumny głównej	Nagłówek wiersza głównego			główka
	Nagłówki kolumn	Nagłówki kolumn	Nagłówki kolumn
1	2	3	4	Numeracja kolumn
Nagłówek grupy Podgrupa	x x	X x	x x	wiersz

Liczby mające więcej niż 4 cyfry należy dzielić na grupy po 3 cyfry z zastosowaniem spacji (nie dotyczy to lat i numerów). Przypisy do tabel umieszcza się bezpośrednio pod tabelami, bez oddzielania ich linią.

Pod tabelą i ewentualnymi przypisami do niej należy zawsze podać źródło danych zawartych w tabeli. Wszystkie tabele, których rozmiary nie przekraczają rozmiarów kolumny, należy umieszczać w obrębie tekstu, i to jak najbliżej miejsca, w którym jest o nich mowa. Jeżeli tabela jest szersza niż kolumna tekstu, to umieszcza się je na oddzielnej stronie, a w razie potrzeby na kilku stronach. Nad przenoszoną częścią tabeli należy wówczas umieścić numer tabeli i dodać obok w nawiasie skrót cd., W tabelach wymagających przeniesienia na strony następne poszczególne kolumny należy ponumerować (pod dolną linią główki).

Ilustracje

Najczęściej stosowanymi ilustracjami są:

- wykresy, diagramy, schematy i rysunki,

- fotografie dokumentacyjne.

Wszystkie ilustracje powinny być opatrzone podpisami (tytułami). Podpis umieszcza się pod ilustracją i poprzedza go skrótem Rys. (rysunek) lub Ryc. (rycina) i kolejnym numerem (cyfry arabskie). W całej pracy należy stosować jedną nazwę albo „rycina”, albo „rysunek”. Należy podawać pod rysunkiem źródło, z którego pochodzi.

Bibliografia

Literaturę można szeregować alfabetycznie bądź grupować według kryteriów treściowych lub formalnych (np. rodzajów dokumentów), a w obrębie grup układać alfabetycznie. Podział literatury, np. na opracowania książkowe, artykuły, akty prawne czy opracowania branżowe, jest celowy, gdy liczba pozycji w każdej grupie jest znaczna.

W spisie literatury podaje się pełny opis bibliograficzny dokumentu w postaci,
w jakiej wystąpił on w przypisach, z wyjątkiem zmiany kolejności podawania inicjału imienia autora dokumentu i jego nazwiska, gdyż grupowanie alfabetyczne przeprowadza się na podstawie nazwisk.

Zamieszczoną w porządku alfabetycznym literaturę należy kolejno numerować, a jeśli jest ona grupowana według określonych kryteriów, można zastosować osobną numerację
w poszczególnych grupach lub też numerację ciągłą dla całości zamieszczonego wykazu literatury.

Wykaz literatury rozpoczyna się od nowej strony.

Zasady oceny prac dyplomowych

1. Ocena pracy dyplomowej (licencjackiej, magisterskiej) jest przeprowadzana przez promotora i recenzenta wyznaczonego przez dziekana.

2. Warunkiem skierowania pracy do recenzji jest uzyskanie pozytywnej oceny promotora.

3. Ocenie promotora i recenzenta podlega przede wszystkim umiejętność zaprezentowania dostrzeżonego problemu - jego opis i analiza z wykorzystaniem technik analitycznych oraz wiedzy nabytej w trakcie studiowania, według specjalnego formularza.

4. Ponadto oceniane są umiejętności w zakresie prawidłowego formułowania tekstu, układu pracy - podział na rozdziały i podrozdziały, zakres i dobór wykorzystanej literatury.

5. Ocena pracy jest średnią arytmetyczną ocen wystawionych przez promotora
   i recenzenta.

1

11