Księgi Mądrości

15:1 - Ale ty Boże nasz wdzięczny jesteś i prawdziwy, cierpliwy i rozrządzający wszystko miłosierdziem.

15:2 - Bo jeśli zgrzeszymy, jesteśmy twoi, znając wielkość twoję: a jeśli nie zgrzeszymy, wiemy, żeśmy są u ciebie poczytani.

15:3 - Ciebie bowiem znać, jest doskonała sprawiedliwość: a zrozumieć sprawiedliwość i moc twoję, jest korzeń nieśmiertelności.

15:4 - Nie zawiódł nas bowiem w błąd ludzi wymysł złego misterstwa: ani cień malowania, praca niepożyteczna: wyobrażenie ryte z rozmaitemi farbami.

15:5 - Na którego wejrzenie głupiemu czyni pożądliwość, i miłuje obrazu umarłego wyrażenie bez dusze.

15:6 - Miłośnicy złych rzeczy, godni są, aby w takowych nadzieję mieli, i którzy je czynią, i którzy miłują, i którzy chwalą.

15:7 - Ale i garncarz miękką ziemię gniotąc, pracowicie każde naczynie lepi ku używaniu naszemu: i z tejże gliny lepi naczynia, które są czyste do używania, i także, które tym są przeciwnie: a tego naczynia jakie jest używanie rozsądza garncarz.

15:8 - I z próżną pracą Boga z tegoż błota lepi, ten, który mało przedtem jest ulepion z ziemie, i po chwili wraca się w to, skąd wzięty jest, gdy od niego będą się upominać długu dusze, którą miał.

15:9 - Ale staranie jego jest, nie iż będzie pracował: ani że krótki jest żywot jego: ale się przeciwi złotnikom i srebrnikom: alei naśladuje miedzienników, i ma to sobie za cześć, iż lepi rzeczy nikczemne.

15:10 - Popiół bowiem jest serce jego, a nadzieja jego podlejsza niż ziemia, a żywot jego nikczemniejszy niż błoto:

15:11 - Gdyż nie poznał, który go ulepił, i który weń natchął duszę, która działa, i natchął weń ducha żywiącego.

15:12 - Ale i poczytali za igrzysko żywot nasz, a obcowanie żywota dla zysku sprawione: a iż potrzeba zkądkolwiek i ze złego nabywać.

15:13 - Ten bowiem wie, iż nad inne wszystkie grzeszy, który z materiej ziemskiej wątłe naczynie i ryciny czyni.

15:14 - Wszyscy bowiem głupi i nieszczęśliwi nader niż dusza pysznego, są nieprzyjaciele ludu twego, i panujący nad nim:

15:15 - Gdyż wszystkie bałwany pogańskie za Bogi mieli, które ani oczu używają ku widzeniu: ani nozdrzy ku braniu w się wiatru: ani uszu ku słuchaniu: ani palców u rąk ku dotykaniu: ale i nogi ich leniwe ku chodzeniu:

15:16 - Człowiek je bowiem uczyniła który ma użyczonego ducha, ten je ulepił. Żaden bowiem człowiek Boga sobie podobnego uczynić nie może.

15:17 - Bo śmiertelnym będąc, martwego czyni rękoma złośliwemi. Lepszy bowiem jest sam nad te, którym służy: bo on przecie żył (chocia był śmiertelny) a ci nigdy.

15:18 - Ale i zwierzętom najnędzniejszym służą: bo nie mające zmysłów tym przyrównane, są nad nie gorsze.

15:19 - Ale ani wejrzeniem może kto z tych zwierząt co dobrego widzieć: lecz oddalone są od chwały Bożej i błogosławieństwa jego.