Pillars of Eternity – porady ogólne

 

Jak się rzekło we wstępie, Pillars of Eternity jest grą mocno zakorzenioną w (jak to określają fani) złotym wieku gier cRPG. Z tego też względu, pomimo oczywistych unowocześnień i udogodnień, gra zdecydowanie bardziej przypomina stare klasyki niż najnowsze produkcje. Twórcy zdecydowali się na izometryczny rzut kamery, uniemożliwiający swobodne obracanie ekranu – ale za to w pełni funkcjonalny jest zoom, czyli opcja przybliżania i oddalania obrazu. Warto z niej korzystać, przykładowo oddalając kamerę podczas podróży lub walki, aby miec lepszy obraz pola bitwy.

 

Jeżeli nie lubisz czytania, to prawdopodobnie nie czytasz tego poradnika. I wybrałeś sobie dziwny gatunek gry – cRPG przyzwyczaiły nas, że tekstu w tego typu produkcjach jest naprawdę sporo i PoE nie jest wyjątkiem. Duża część tekstu nie posiada także czytającego go aktora, ale zwracanie uwagi na dialogi jest bardzo ważne – zdarza się, że niektórych informacji gra nie zapisze w dzienniku, ale wyłowienie ich z dialogów pozwala na prostsze ukończenie niektórych zadań.

 

A propos dziennika – to świetne narzędzie, pełne wszelakich informacji potrzebnych do śledzenia wszystkich zadań: czy to tych z głównej linii fabularnych, czy też pobocznych. Poza informacjami na temat questów, znajdziesz tam również bestariusz, który bywa przydatny szczególnie na wyższych poziomach trudności, gdzie każda słabostka przeciwnika jest na wagę złota.

 

Z pewnością podczas gry zauważyłeś postaci niezależne z imionami ujętymi w złote tło – to część nagród z kampanii na serwisie Kickstarter. Osoby, które wsparły projekt za odpowiednią kwotę mogły się w ten sposób unieśmiertelnić. Dla nas oznacza to głównie to, że tego typu postaci możemy śmiało zignorować, bowiem nie wnoszą niczego do świata gry – czytanie ich opisów dusz można traktować jako dodatkową rozrywkę, jeśli akurat mamy na to ochotę.

 

Staraj się zawsze mieć maksymalną ilość zestawów obozowych. Na normalnym poziomie trudności są to cztery zestawy (na wyższych 2). Nie bój się z nich korzystać w sytuacjach tego wymagających, ale pamiętaj, aby zapasy uzupełnić przy najbliższej okazji.

 

Przy okazji odpoczynku: dopilnuj, aby nikt w Twojej drużynie nie był zmęczony. Niewielkie zmęczenie jeszcze nie jest powodem do zarządzenia natychmiastowego postoju i rozbicia obozowiska, ale każdy następny stopień zmęczenia jest poważnym uszczerbkiem na zdolnościach bojowych drużyny. Wypoczęci bohaterowie po prostu walczą lepiej.

 

Po kilkunastu godzinach z pewnością będziesz posiadać w ekwipunku sporo rozmaitego żelastwa, którego nie używasz. Sprzedaj ten złom, może za wyjątkiem unikatowych przedmiotów (np. tych posiadających własne nazwy). Pieniędzy nigdy za dużo, a nie ma sensu nosić ze sobą całej zbrojowni.

 

Po pewnym czasie warto zainteresować się tematem ulepszania oręża we własnym zakresie. Warto zerknąc do menu ulepszania – o ile raczej nie będziesz w stanie wykuć mistrzowskiej broni przed osiągnięciem końcówki gry, o tyle już poprawa zdolności bojowej danego oręża przeciwko konkretnemu typowi przeciwnika, czy też wzbogacenie obrażeń o żywioł, to rzeczy warte uwagi.

Świat

 

Eksploruj! Jak większość gatunku cRPG, także tutaj warto zejść z ubitej ścieżki zbadać pobliskie haszcze i zarośla. Czasami można znaleźć w ten sposób dodatkowe przedmioty, poznać jakiś smaczek związany ze światem, albo i wpaść przypadkiem na grupę złodziei przygotowujacych się do wielkiego skoku.

 

Na samym początku przygody i bez wcześniejszego przejścia gry, masz raczej małe szanse na zebranie kompletnej drużyny poszukiwaczy przygód. Jeśli czujesz, że potrzebna jest Ci dodatkowa para rąk do pomocy, warto udać się do najbliższej oberży albo gospody, gdzie za pewną opłatą możesz wynająć pomocnika.

 

To, kogo weźmiesz do drużyny zależy od Ciebie, pamiętaj jednak o dwóch zasadach: im wyższy poziom takiego kompana, tym więcej pieniędzy musisz na niego wydać oraz jego maksymalny poziom zawsze będzie o jeden niższy, niż poziom Twojej głównej postaci.

 

Jeśli zaś chodzi o to, kogo konkretnego możesz wynająć… to cóż, to zależy tylko od Ciebie. Gra niczego w tym względzie nie narzuca i po prostu otwiera okno tworzenia nowej postaci. Owszem, umożliwia to stworzenie całej drużyny zakapiorów o super atrybutach, ale nie polecam pójścia to drogą podczas pierwszego przejścia gry.

 

O ile zdecydowałeś się na stworzenie pomocnika, to w pewnym momencie staniesz przed wyborem: zachować swojego kompana, czy też wymienić go na jednego z NPC, których możesz napotkać w trakcie gry. Zalecam wymianę: stworzeni przez Obsidian bohaterowie może i nie posiadają najlepszych statystyk i atrybutów, ale z nawiązką nadrabiają to posiadaniem aktualnej osobowości i powiązanych z nimi zadań.

 

Nieco mylący może być sposób odkrywania nowych lokacji dla osób, które nigdy nie grały w Baldur’s Gate. Otóż sprawa jest prosta: wchodząc na nową mapę, nie masz pojęcia jeszcze dokąd można się z niej udać.

Aby to sprawdzić, po prostu podejdź do krawędzi lokacji na każdej z czterech stron świata i kliknij przycisk umożliwiający podróż. Jeśli widzisz, że po tej akcji na mapie świata nie pojawiła się nowa lokacja w danym kierunku, oznacza to, że dalej po prostu nic nie ma. Powtórz czynność dla pozostałych kierunków, a uzyskasz pełny obraz tego, dokąd można się udać w dalszej kolejności. Oczywiście, sprawdzanie tego zostaw sobie na koniec, po tym jak już odpowiednio poznasz obecną lokację.

 

Martwisz się o to, że nie wiesz dokąd się udać? Nie musisz! Tak naprawdę to nie możliwe jest, abyś przypadkiem znalazł się w rejonach przeznaczonych dla wysokopoziomowych postaci na samym początku przygody. Eksploruj więc i wykonuj zadania, a naturalne granice odkryjesz sam. Świat gry da Ci odpowiednio znać o nowych, odblokowanych obszarach – oczywiście tylko po zajściu wystarczająco daleko w głównej linii fabularnej.

 

Naturalnych odruchem wielu poszukiwaczy przygód, jest gromadzenie jak największych ilości złota, monet i tym podobnych. W przypadku PoE nie warto zbierać każdego przedmiotu, na jaki natrafimy – w szczególności mam tutaj na myśli zwykłe zbroje i bronie.

 

Ich sprzedaż się po prostu nie opłaca, a na brak pieniędzy nie można marudzić. Tak naprawdę jest wręcz przeciwnie – w pewnym momencie po prostu nie ma na co zgromadzonych zasobów złotych monet na co wydawać. Więc nie bądź sknerą.

Walka

 

Często i gęsto korzystaj z pauzy. Domyślnie pauza włącza się automatycznie na początku walki, ale warto wciskać przycisk spacji także podczas walki. AI (Sztuczna Inteligencja) nie jest najmocniejszą stroną tej produkcji, ale nawet nie zwracając uwagi na ten problem, po prostu warto poświęcić trochę czasu na upewnienie sie, że walka przebiega tak, jak trzeba.

 

Skoro już przy pauzowaniu jesteśmy, warto rzucić okiem na odpowiednie menu w opcjach gry i ustawienie automatycznej pauzy w konkretnych przypadkach. Domyślnie gra automatycznie zatrzymuje upływ czasu po rozpoczęciu walki, ale być może zechcesz nieco dopasować te ustawienia do swoich potrzeb.

 

Staraj się posiadać zbilansowaną drużynę. Nie potrzebujesz całego stada magów. Zespół złożony z samych berserkerów to ciekawy pomysł na chalenge run, ale nie na pierwsze przejście gry.

 

Każda klasa posiada specjalne zdolności, które posiadają ograniczone użycia. Niektórych można używać raz lub kilka razy na walkę, niektóre nie odnowią się aż do odpoczynku. Zwróć uwagę na zdolności swojej drużyny, używaj ich roztropnie (np. nie bój się wykorzystać wszystkich powaleń wojownika, które odnawiają się po każdej bitwie) i staraj się myśleć przyszłościowo: czy na pewno potrzebujesz użyć tej konkretnej umiejętności tuż po odpoczynku, pozbawiając się jej do czasu następnego obozowania?

 

Korzystaj z formacji i dostosuj je do swojego zespołu. Możesz stworzyć zupełnie własną formację, albo skorzystać z jednej z sugerowanych przez twórców. Schemat zaś jest prosty: wojownicy z przodu, magowie z tyłu, kapłani i łucznicy z boku albo na samym końcu formacji, celem ubezpieczenia “miękkiego środka” drużyny.

 

Możesz stworzyć łącznie dwie własne formacje, więc jeśli czujesz się jak wybitny strateg, możesz wykreować po jednej formacji na przykład na eksplorację otwartych przestrzeni i drugą, przeznaczoną do skradania się po ciasnych, podziemnych korytarzach.

 

W przypadku wątpliwości: wojownicy niechaj ochraniają magów i inne, bardziej wątłe postaci. Łucznicy i inni bohaterowie walczący na dystans niechaj skupią się na przeszkadzaniu wrogim magom, a magowie i kapłani niechaj rzucają czary w zależności od okoliczności. Grupę wrogów można potraktować czarem zadającym obrażenia obszarowe, w walce z mocno opancerzonymi przeciwnikami warto rzucić na swoją drużynę błogosławieństwo poprawiające celność i zamieniające część zwykłych trafien na trafienia krytyczne.

 

Grając na normalnym poziomie trudności znajdziesz kilka wyzwań, ale ogólnie poziom trudności jest całkiem wyważony. W razie problemów z walką pamiętaj o korzystaniu z taktyki! Trudną bitwę z mnóstwem przeciwników możesz znacznie ułatwić, zajmując swoimi wojownikami wąskie przejście, które zablokuje przeciwnika i pozwoli jedynie na atak przez garstkę wrogów, zamiast całej hordy.

 

Nadal masz problemy z walką? Pomyśl o wykorzystaniu pułapek albo przygotowaniu kilku pożywnych posiłków i mikstur, które na pewien czas poprawią atrybuty spożywającej je postaci.

 

Pamiętaj, że nikt nie każe Ci wygrać tej walki tu i teraz. Jeśli czujesz, że Twoja drużyna jest za słaba, zawsze możesz udać się w inne miejsce, zdobyć więcej doświadczenia i wrócić w późniejszym czasie ze stosowną zemstą.

 

Staraj się badać nieznany teren poprzez skradanie się. Nawet jeśli nie masz drużyny przesadnie wyszkolonej w sztuce cichego poruszania się, to zawsze podróżuj po potencjalnie niebezpiecznym terytorium w trybie skradania. Dostrzeżesz nie tylko wrogów na swojej trasie, ale być może odnajdziesz również ukryte przejścia lub skarby.

 

Ale i tak warto posiadać w drużynie kogoś specjalizującego się w skradaniu oraz mechanizmach – szczególnie ta druga umiejętność bywa nieoceniona przy eksploracji rozmaitych podziemi i lochów. Wierz mi, niektóre pułapki są tak wredne, że zniszczą całą drużynę, która nieopatrznie w nie wejdzie.

Podczas wybierania nowych zaklęć dla swojego maga, warto pomyśleć: czy na pewno potrzebujesz kolejnego zaklęcia zadającego obrażenia? Szczególnie takiego, którego rzut obronny jest dosyć wysoki u napotykanych wrogów? Rozważ wybranie zaklęcia wykorzystującego inną słabość u przeciwników. Albo jeszcze lepiej: czary unieruchamiające.

 

Podczas rzucania czarów obszarowych zauważ, że gra informuje o zasięgu zaklęcia za pomocą okręgu lub stożka – ale obszar zawsze jest dwukolorowy. Barwa czerwona oznacza, że każdy w tym obszarze “oberwie” zaklęciem, bez względu czy jest to wróg, sojusznik, czy przypadkowy przechodzeń. Jeśli chcesz uniknąć nieprzyjemności związanych z przypalaniem kulami ognia własnych kompanów, to zawsze staraj się odpowiednio wycelować zaklęciem.

 

Wbrew temu, co wyniosłeś z innych gier, walka w Pillars of Eternity nie jest głównym źródłem doświadczenia. Tak naprawdę, to w za pokonywanie nawet hord przeciwników dostaje się śmieszne ilości doświadczenia (albo wręcz wcale) – gros punktów doświadczenia dostaje się za wykonywanie zadań, nieco mniej za eksplorację nowych miejsc. Dlatego jeśli nie musisz – po prostu nie walcz. Szczególnie jeśli Twoja drużyna jest zmęczona, pokiereszowana i każdy myśli tylko o ciepłym łóżku w najbliższej gospodzie.

Słowem zakończenia

 

 

I to by było na tyle – możesz śmiało wyruszyć w podróż do Zatoki Buntu! Powodzenia! Oczywiście nie przedstawiłem tutaj absolutnie każdej możliwej porady, ale ten poradnik to solidna dawka informacji, która aż w nadmiarze wystarczy osobom grającym w ten tytuł po raz pierwszy.

Jeśli zaś naprawdę nigdy nie grałeś w klasyki pokroju Baldur’s Gate, to cóż… zachęcam do nadrobienia zaległości, tuż po ukończeniu Pillars of Eternity.

Acha jeszcze jedno, pamiętaj o jak najczętszym zapisywaniu stan gry. Unikniesz dzięki temu denerwującej konieczności przechodzenia tej samej lokacji po raz drugi w przypadku śmierci twojej drużyny. I mam na myśli normalne zapisy gry a nie za autosave.