Największe przekręty finansowe jakie wstrząsnęły światem. cz. I – Pierwsza spekulacja na giełdzie

przez Rafał Niewiadomski

       „Dajcie mi kontrolę nad emisją waluty, a przestanie mnie obchodzić kto tworzy w danym państwie prawo…”

Mayer Amschel Rothschild

        Tym wpisem chciałbym zapoczątkować serię artykułów dotyczących największych skandali finansowych jakie miały miejsce w dziejach świata i oddziałują na nasze życie do dnia dzisiejszego. Wielu z nas nie zdaje sobie sprawy jak najbogatsi i najpotężniejsi tego świata, zdołali tak pokierować losami finansów, aby osiągnąć swoje wygórowane ambicje i chęć niewyobrażalnego bogactwa, nie patrząc co pozostawiają za sobą. Skąd się biorą kryzysy finansowe? Do kogo należy Amerykańska Rezerwa Federalna? Kto pragnie uzależniać ludzi od kredytów? Kto zyskuje na inflacji i komu zależy na drukowaniu pustych pieniędzy? Postaramy się zrozumieć w jaki sposób prowadzona jest globalna wojna o pieniądz od setek lat, aż do dnia dzisiejszego…

        Alessio Rastani – jego wywiad dla brytyjskiej telewizji BBC News we wrześniu 2011 r. zaszokował świat. „ Dla nas maklerów i banków inwestycyjnych nie jest ważne jak rządy mają zamiar uratować gospodarkę. Nasza praca, to na tym zarobić. Na kryzysie można zbić niewyobrażalnie duże pieniądze, trzeba mieć tylko świadomość, że on nadchodzi.”Dodał, że codziennie kładąc się spać marzy o kolejnym kryzysie jaki miał miejsce w 2008 r. Jedni uważają go za niemoralnego oszusta, jednak niezależnie od tego czy nim jest czy też nie, powiedział to, co maklerzy giełdowi oraz banki inwestycyjne myślą naprawdę, a do czego boją się przyznać. Na dowód tego poznajcie osoby, które pomnożyły wielokrotnie swój majątek dzięki kryzysowi z 2008 r. :

• Steve Eisman, Michael Burry, Charles Ledley i Jaime Mai zarobili setki miliardów dolarów stawiając wszystkie swoje oraz pieniądze swoich inwestorów, na upadek rynków finansowych, spostrzegłszy już w 2005 roku zbliżający się krach.

• Dyrektor generalny Lehman Brothers wzbogacił się o 485 mln $

• Wynagrodzenie Henry Poulson’a prezesa Goldman Sachs za 2005 rok – 31 mln $

• Menager funduszu hedgingowego John Poulson zarobił 12 mld $ grając na spadek obligacji opartych na kredytach. Kiedy nie miał już przeciwko czemu grać, współpracował z bankami inwestycyjnymi nad stworzeniem kolejnych.

• Roczne premie na Wall Street poszły w górę z 10 mld $ w 2002 r. na 35 mld $ w 2006 r.

• Stan Oneil dyrektor Merrill Lynch w latach 2006/07 zarobił 90 mln $. Po zrujnowaniu firmy zarząd pozwolił mu ustąpić ze stanowiska i otrzymał odprawę 160 mln $

• John Thain następca Oneil’a zarobił w 2007 roku 87 mln $ a w grudniu 2008 r. 2 miesiące po dofinansowaniu przez rząd banku pieniędzmi podatników, Thain i zarząd przyznali sobie kilka miliardów $ premii.

• Prezes AIG Joe Cassano, zarobił 315 mln $, a kiedy jego firma zaksięgowało stratę w wysokości 11 mld $ zamiast podać się do dymisji, nadal pobierał wynagrodzenie 1 mln $ miesięcznie.

• Ben Bernanke prezes FED pod koniec 2006 roku udzielił wywiadu, że:  nie widzi możliwości załamania się rynku finansowego poprzez spadek na rynku nieruchomości, nigdy nie zetknęliśmy się ze spadkiem cen domów w skali całego kraju.

• Howie Hubler trader z Morgan Stanley zanotował największą stratę na jednej transakcji w historii Wall Street w wysokości 9 mld $. Pozwolono mu odejść z firmy w 2007 r. Z wielomilionową odprawą. Spytany w 2006 roku co się stanie z CDO jak odsetek nie spłacanych kredytów osiągnie 10%, odpowiedział :”…to nie możliwe, gdyby tak się stało oznaczało by to milion bezdomnych…” Ostatecznie 15 mln osób straciło dom…

        W tej części przedstawię pierwszą spekulację na giełdzie, poniekąd  bardzo spektakularną, która do dziś oddziałuje na rynki finansowe całego świata. Pierwsza w historii giełdy spekulacja na papierach wartościowych; dokładnie na obligacjach rządu Wielkiej Brytanii, miała miejsce w 1815 r. Od początku do końca było to zaplanowane  z zimną krwią działanie. Jak już wyżej wspominaliśmy maklerzy giełdowi i inwestorzy nie dbają o losy państwa, kryzysy gospodarcze ale myślą jak można na nich najwięcej zarobić. Tak się właśnie stało, przy okazji wielkiej wojny Francji z Wielką Brytanią; Napoleona z gen Wellingtonem, która decydowała o losach kontynentu. Najważniejszą rzeczą dla osób zajmujących się finansami oraz inwestowaniem była wtedy jak i dziś informacja. Nie posiadając sieci internetowej, telefonów, ani też szybkiej poczty kurierskiej, Rodzina Rothschild zbudowała pierwszą międzynarodową grupę bankową, a wraz z tym system agentów i depesz, który tworzył sieć szpiegowską, zdobywając i przekazując najszybciej jak się da informację, którą można by wykorzystać na wzbogacenie się na giełdzie.  Informatorzy byli w każdym ważniejszym mieście w Europie, a informację krążyły między giełdą we Frankfurcie, Paryżu, Londynie, Wiedniu i Neapolu.

        Bitwa pod Waterloo rozegrała się 18 czerwca 1815 r. Nie było to jedynie starcie Napoleona i gen. Wellingtona, lecz również wielka gra o olbrzymie pieniądze inwestorów. W przypadku klęski Wellingtona, cena obligacji rządu Anglii spadłaby na łeb na szyję. W przypadku jej zwycięstwa poszybowała by ostro w górę. Najlepsi szpiedzy rodziny Rothschild zbierali poufne informacje. O zmierzchu bitwa była rozstrzygnięta, Napoleon przegrał. Agenci i posłańcy rodziny bankierów byli świadkiem sytuacji na polu walki. Błyskawicznie wsiedli na konia i pognali do portu. Gdy tam przybyli była późna noc, a morze wzburzone. Dopiero po zaoferowaniu sternikowi2000 funtówpopłynął on w nocy do wybrzeża Wielkiej Brytanii. Rankiem 19 czerwca Nathan Rothschild dostał kopertę z wiadomością i z pośpiechem poszedł na londyńską giełdę. Inwestorzy z całego świata dobrze znali Nathana i wiedzieli, że ma agentów w całej Europie. Nie wykazując żadnych emocji podszedł do swoich ludzi i kazał wyprzedać wszystkie obligacje rządu Wielkiej Brytanii. Na parkiecie zawrzało. Ktoś krzyknął: Nathan wie, Wellington przegrał bitwę!!! Każdy kto mógł wyprzedawał obligacje. Ceny wierzytelności Anglii poleciały o 95% w dół. Wtedy każdy kto posiadał obligacje sprzedawał je za bezcen, aby odzyskać choć część ich pierwotnej wartości. Zapanowała panika.  Nagle Nathan dał swoim ludziom sygnał skupu wszystkich możliwych obligacji rządu Wielkiej Brytanii za 5% ich nominalnej wartości…

        21 czerwca 1815 r. o 23.00, o całą dobę później, dotarła dopiero oficjalna informacja, że Wellington wygrał bitwę. Nathan powiększył swój majątek 20 krotnie. Tym sposobem Rodzina Rothschild była największym wierzycielem rządu Wielkiej Brytanii i zdobyła pełną kontrolę nad emisją obligacji rządowych i Centralnym Bankiem Anglii. Cały dochód wniesiony do skarbu państwa przez podatników szedł w ręce rodziny. Zmienił się on w ukryty podatek. Wydatki rządowe były zależne od emisji nowych obligacji, a te z kolei zależały od rodziny Rothschild.  Anglia w tym przypadku nie miała wyboru… Pożyczała pieniądze od rodziny i oddawała im 8% odsetki. Gromadząc w swoich rękach większość obligacji rządowych Nathan Rothschild w rzeczywistości zdobył możliwość kontrolowania i stymulowania cen w gospodarce, nadzorując praktycznie całą podaż pieniądza… i trwa to do dnia dzisiejszego…

„Nie dbam o to, jaka marionetka jest umieszczana na tronie królewskim, by panować nad tym wielkim imperium, nad którym nigdy nie zachodzi słońce. Ten, kto kontroluje podaż pieniądza w Imperium Brytyjskim, ten kontroluje Imperium Brytyjskie. A tym człowiekiem jestem ja!”

Nathan Rothschild, 1815 r.

Rafał Niewiadomski

Doradca ds. Inwestycji i Kredytów hipotecznych                                                                                

www.facebook/FinanseBliżejCiebie/com

Cytaty oraz fragmenty tekstu wykorzystane z książki:

„Wojna o Pieniądz” - Song Hongbing