Determinanty dochodu narodowego – równowaga makroekonomiczna

Produkcja potencjalna

Maksymalna wielkość produkcji, którą można wytworzyć w gospodarce w danym czasie przy pełnim i efektywnym wykorzystaniu zasobów produkcyjnych.

Produkcja faktyczna

Wielkość produkcji rzeczywiście wytworzonej w danym czasie w gospodarce.

Sposoby podejścia do równowagi makroekonomicznej według kierunku Ekonomii

1. Stanowisko neoklasyczne

Przedstawiciele ekonomi neoklasycznej w głównych poglądach są zbieżni z przedstawicielami ekonomii klasycznej.

Wierzą w skuteczność mechanizmu rynkowego, czyli w to, że jeżeli na jakimkolwiek rynku pojawi się nierównowaga to zadziała mechanizm rynkowy, który doprowadzi do jego zrównoważenia. Tak więc ceny i płace są giętkie. W gospodarce możliwe jest osiągnięcie produkcji potencjalnej, ponieważ wszystkie zasoby produkcyjne będą efektywnie wykorzystywane. Jeżeli na rynku jakiegoś zasobu produkcyjnego pojawi się chwilowa nadwyżka to skuteczny mechanizm rynkowy ją zniweluje, a więc wszystkie zasoby będą wykorzystane. Jest to podejście podażowe – o zmianach wielkości produkcji decydują w momencie osiągnięcia produkcji potencjalnej zmiany globalnego popytu nie pociągają za sobą zmian wielkości produkcji. Jest to analiza długookresowa.

2. Stanowisko Keynesowskie (John Maynard Keynes)

Niewiara w skuteczność mechanizmu rynkowego. Ceny nie są giętkie, zakłada się lepkość, a w skrajnych przypadkach stałość cen i płac. Nie jest możliwe osiągniecie produkcji potencjalnej, ponieważ w związku z nieskutecznością mechanizmu rynkowego będą nadwyżki na rynku zasobów produkcyjnych, czyli część zasobów będzie niewykorzystana (za główną bolączkę kapitalizmu Keynes uważał bezrobocie). Jest to podejście popytowe, ponieważ o zmianach wielkości faktycznej produkcji decydują zmiany popytu globalnego. Jest to analiza krótkookresowa.

PSK = C/Y

PSK – przeciętna skłonność do konsumpcji

C – konsumpcja

Y – dochód narodowy

KSK = ∆C / ∆Y ← zmiana o jednostkę

∆C – zmiana konsumpcji KSK – krańcowa skłonność do konsumpcji

∆Y – zmiana dochodu narodowego

PSO = S / Y

S – oszczędności PSO – przeciętna skłonność do oszczędności

KSO = ∆S / ∆Y ← zmiana o jednostkę

KSO – krańcowa skłonność do oszczędności

PSK + PSO = 1

KSK + KSO = 1

∆C + ∆S = ∆Y

Zmiana konsumpcji i zmiana oszczędności wpływają na zmianę dochodu narodowego