Katecheza 14

PISMO ŚWIĘTE LISTEM BOGA DO LUDZI

Ogólne cele katechetyczne

Poznanie prawdy, że Pismo Święte jest darem Boga.

Formowanie postawy szacunku dla Pisma Świętego.

Cele szczegółowe

Wiedza

Dziecko:

– rozumie, że Pismo Święte jest księgą pochodzącą od Boga.

Umiejętności

Dziecko:

– potrafi powiedzieć, dlaczego Pismo Święte jest księgą wyjątkową

– potrafi wyjaśnić, kto jest autorem Pisma Świętego.

Postawy

Dziecko:

– z szacunkiem odnosi się do Pisma Świętego.

– z uwagą słucha słowa Bożego na katechezie i w kościele.

Metody i techniki

: rozmowa kierowana, modlitwa spontaniczna, opowiadanie, prezentacja listów

i Pisma Świętego, wykonanie rysunku, zabawa – „radosny list”.

Środki dydaktyczne

: Pismo Święte, opowiadanie o Kasi, pacynka Kasi, listy, kartki na dziecięce rysunki, koperty.

I. WPROWADZENIE

K. wita się z dziećmi.

Miło mi znów spotkać was wszystkich na naszym dzisiejszym spotkaniu.

Modlitwa:

Bądź wywyższony, Boże, ponad niebo,

a Twoja chwała ponad całą ziemię!

(Ps 108,6)

– Kto z was otrzymał już kiedyś list?

– Co to jest list?

(to taka kartka włożona w kopertę; może być w skrzynce lub przynosi go listonosz)

– Co znajduje się w liście?

(spisane na kartce wiadomości)

– Jeżeli nie umiemy przeczytać listu, to kto nam może list przeczytać?

K. pokazuje kilka listów.

W tych listach są różne wiadomości. Jedne z nich są wesołe, a inne smutne. Ale szczególnym listem

może też być książka. Nie wierzycie? To posłuchacie, co spotkało kiedyś Kasię.

II. AKTYWIZACJA

1. Opowiadanie

K., posługując się pacynką Kasi, opowiada:

Kasia dowiaduje się o ważnym liście

Dziś w przedszkolu mieliśmy religię. Katechetka pokazywała nam grubą książkę, z objaśnieniem, że to „list Boga do ludzi”. Nie dosłyszałam jednak, co to za książka, bo mojej koleżance, Ani, zachciało się wtedy mówić po cichu o tym, co będzie jadła na podwieczorek. Wstyd mi było o to wypytywać, chociaż bardzo mnie ciekawiło, jak też nazywa się ten „list”. Najchętniej

poszłabym już do domu, żeby dowiedzieć się tego od dorosłych. Gdy tylko w drzwiach sali

stanął tatuś, podbiegłam do niego z pytaniem:

– Tato, czy wiesz jak nazywa się list, który Bóg napisał do ludzi?

Tata był trochę zaskoczony, ale szybko się domyślił, o co mi chodziło:

– Myślę, że pytasz o Pismo Święte. To księga, poprzez którą Bóg przesyła ludziom wiadomości. Nazywa się ją nieraz „listem Boga”. Jednak to nie On ten „list” napisał.

– Jak to? – zdziwiłam się. – Przecież sam powiedziałeś, że to Jego list!

– Tak, córeczko, ale Bóg raczej go ludziom podpowiedział, a oni potem wszystko to spisywali.

– A czy my w domu też mamy to Pismo świetne? – pytałam dalej, przekręcając niechcący

nazwę.

– Nazwa tej księgi to Pismo Święte, a nie świetne. Święte, bo zawiera świętą myśl świętego

Boga. Tak, mamy Pismo Święte – leży razem z innymi książkami na półce, ale nie jest to taka

sobie książka. Jego fragmentów słuchamy na przykład podczas Mszy świętej w kościele. Czyta

je wtedy ksiądz albo ministrant.

W domu tatuś dał mi do obejrzenia Pismo Święte, a Piotrek przeczytał z niego fragment

o tym, jak Jezus nie pozwolił, żeby zabraniano dzieciom do Niego przychodzić.

Wieczorem modliłam się tak:

– Dobry Boże, dziękuję Ci za list, który do mnie napisałeś. Gdy będę w zerówce i nauczę

się już czytać, to go sobie przeczytam, a na razie będę o przeczytanie prosić Piotrka. Dziękuję

Ci też za to, że pozwoliłeś dzieciom przychodzić do siebie.

2. Rozmowa na temat opowiadania

K. zadaje pytania do tekstu:

– Jak nazywa się księga nazywana Bożym listem do ludzi?

– Kto napisał Pismo Święte?

– Dlaczego księgę Boga nazywamy świętą?

(ponieważ zawiera myśl Boga, który jest Święty)

– Gdzie można usłyszeć fragmenty Pisma Świętego?

(na Mszy świętej w kościele)

– Kto z was ma w domu Pismo Święte?

– Gdzie ono się znajduje?

• Kto czyta wam fragmenty Pisma Świętego?

3. Ćwiczenia plastyczne

3.1. Zabawa z listami

K. prosi, żeby dzieci na kartce narysowały jakąś radosną wiadomość (może to być uśmiechnięta buzia, ulubiona zabawka itp.). Następnie rozdaje dzieciom koperty, tak aby powstał z tego prawdziwy list. Później grupa

obdarowuje się listami.

15

3.2. Praca z podręcznikiem

Dzieci wykonują polecenia w podręczniku dziecka.

4. Prezentacja

K. pokazuje dzieciom Pismo Święte, pozwala je dotknąć i kartkować. Następnie przygotowuje grupę do

wysłuchania słowa Bożego.

5. Czytanie Pisma Świętego

Posłuchajmy fragmentu Pisma Świętego, który tak spodobał się Kasi.

K. pokazuje dzieciom ten fragment w Piśmie Świętym.

Słów Boga jednak należy słuchać w ciszy i ze skupieniem.

K. czyta fragment Pisma Świętego

(

Mk 10,13-16):

„Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego.

A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie

przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. Zaprawdę, powiadam wam: Kto

nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego». I biorąc je w objęcia,

kładł na nie ręce i błogosławił je”.

• Co Jezus mówi o dzieciach?

III. ZAKOŃCZENIE

1. Rymowanka

K. zaznajamia dzieci z rymowanką:

Jest w mym domu Księga święta, co z niej poznam, zapamiętam.

2. Piosenka

Pismo Święte nazywamy też Biblią. Nauczymy się piosenki o tej wyjątkowej książce.

Czytaj Biblię, módl się co dzień.

(powtórzyć trzy razy)

Czytaj Biblię, módl się co dzień, jeśli wzrastać chcesz.

(powtórzyć trzy razy)

3. Modlitwa

Poproście w domu rodziców, żeby przeczytali wam jakiś fragment Pisma Świętego.

A teraz podziękujmy dobremu Bogu za słowo, jakie do nas dzisiaj skierował.

Kochany Boże, dziękujemy Ci za Twój list.

KĄCIK KATECHETY

1. Rozważanie

„Napisane jest: «Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust

Bożych»”.

(Mt 4,4)

„Słowo Pana trwa na wieki.

Właśnie to słowo ogłoszono wam jako Dobrą Nowinę”.

(1 P 1,25)

2. Okruch mądrości

„Kto chce Bogu napisać list, musi go zaadresować do człowieka, w którym On mieszka”.

(Werenfried van Straaten)

. Wiersz

Biblio, ojczyzno moja,

Biblio, moja ziemio polska,

Galilejska

I Franciszkańska,

O wy, Księgi mojego dzieciństwa...

Już ma się ku zachodowi

Z lipy przed moim domem opadają liście.

Ludzie z mojego życia bezpowrotnie odchodzą.

Grobów jest więcej niż żywych przyjaciół.

Nawet spłowiał atrament na matczynych listach,

Pisanych do mnie nocą z dzielnicy pogromu.

A ja siedzę nad Tobą,

Biblio, I uczę się śmierci.

Może tego jednego w końcu się nauczę. (Roman Brandstaetter)

4. Warto przeczytać

Biblia dla każdego , red. H. Witczyk, Kielce 1995.

C. Musatti, Jedna Biblia, wiele zabaw. Przewodnik, Kielce 2002.

C. Musatti, Jedna Biblia, wiele zabaw – cz. 1, Kielce 2002.

C. Musatti, Jedna Biblia, wiele zabaw – cz. 2, Kielce 2002.

C. Musatti, Jedna Biblia, wiele zabaw – cz. 3, Kielce 2002.

M. Segarra, F. Rovira, Biblia dla najmłodszych. Gry i zabawy o tematyce biblijnej, Kielce 2005.

N. Thelen, Żyjemy Pismem Świętym. „Nabożeństwa w kręgu” dla dzieci, Kielce 2001.

M. Watts, Biblia dla dzieci, Kielce 2004