Warunki uprawy

Zamiokulkasa uprawiaj w doniczce wypełnionej żyznym, próchniczym i dobrze przepuszczalnym podłożem (może być to mieszanina substratu torfowego z piaskiem lub drobnym żwirem) o odczynie kwaśnym lub lekko kwaśnym (pH 5,5-6,5).

Stanowisko do uprawy zamiokulkasa powinno być półcieniste. Dopuszczalne jest nawet cieniste stanowisko w głębi pokoju. Niewielkie wymagania świetlne są podstawową zaletą tej rośliny, dzięki czemu mogą ją uprawiać posiadacze niedoświetlonych mieszkań. Gdy niedobór światła będzie zbyt silny liście zamiokulkasa zaczną się wyciągać i nabierać barwy jasnozielonej. W przeciętnych warunkach mieszkaniowych wydaje się to jednak niemożliwe. W moim mieszkaniu na parterze, przez niemal cały dzień, gdy jestem w pracy, okna są zasłonięte przez rolety antywłamaniowe. Czas przez który słońce zagląda do pokoju jest zatem bardzo skrócony, a mimo to zamiokulkas radzi sobie dość dobrze. Pod wpływem jednostronnego oświetlenia liście zamiokulkasa wyginają się w kierunku światła. W takiej sytuacji regularnie obracaj doniczkę z rośliną.

Znacznie bardziej roślinie tej może natomiast zaszkodzić ostre słońce. W takim przypadku na liściach pojawią się brązowe plamy.

Zamiokulkas, podobnie jak kaktusy, jest sukulentem. Oznacza to, iż ma zdolność do gromadzenia wody. Świadczą o tym jego zgrubiałe ogonki liściowe i listki, a także bulwiaste kłącze. Z tego względu zamiokulkasa podlewaj bardzo oszczędnie, dopiero gdy lekko przeschnie podłoże. Do podlewania najlepiej używaj wody odstałej o temperaturze pokojowej. Unikaj polewania liści, bo wtedy pojawiają się na nich brzydkie plamy (osady soli).

Zbyt długo nie podlewany zamiokulkas zacznie usychać. Jest to jednak mało prawdopodobne gdyż roślina ta potrafi przetrwać bez podlewania nawet ponad dwa miesiące. Znacznie bardziej niebezpieczne jest zbyt częste podlewanie powodujące żółknięcie liści i brązowienie kłącza. Z czasem może prowadzić nawet do gnicia.

Idealna dla wzrostu zamiokulkasa jest temperatura 22 do 25°C. Dobrze sobie jednak radzi w zakresie temperatur od 20 do nawet 30°C. W okresie zimowym, gdy rośliny przechodzą okres spoczynku, nie zaszkodzą mu spadki temp. do 16°C. Zapewnienie odpowiedniej temperatury dla uprawianego w mieszkaniu zamiokulkasa nie powinno być zatem problemem. Uważaj jednak aby rośliny nie narażać na przeciągi! W okresie zimowym może okazać się to dla zamiokulkasa zabójcze. Uważaj także kupując roślinę w okresie zimowym. Trzeba zapewnić jej odpowiednie warunki podczas transportu do mieszkania. Spadek temp. poniżej 5°C zabije zamiokulkasa.

Wiosną, najlepiej w marcu lub kwietniu, naszego pupila trzeba przesadzić. Młode okazy przesadza się co roku, starsze - co dwa lub trzy lata. Można je przesadzić także pod koniec lata, kiedy ich kłącza silnie przyrastają (podczas przesadzanie uważaj aby nie uszkodzić delikatnego kłącza). Doniczka powinna być odpowiednio duża, gdyż kłącza zamiokulkasa osiągają stosunkowo duże rozmiary. Nie powinna być jednak zbyt głęboka, a na dnie musi być kilku centymetrowa warstwa drenażu. I oczywiście otwory odpływowe w dnie doniczki. To wszystko zapobiegnie gniciu kłącza.

Intensywne nawożenie tej rośliny nie jest wskazane. Zamiokulkasa w okresie wegetacji wystarczy zasilać co 2 lub 3 tygodnie nawozami wieloskładnikowymi rozcieńczonymi do połowy lub nawet zaledwie 1/4 dawki zalecanej dla większości innych roślin doniczkowych. Zbyt intensywne nawożenie, podobnie jak zbyt intensywne podlewanie, doprowadzi do gnicia kłącza i liści rośliny.

Rozmnażanie

Uprawiany w mieszkaniu Zamiokulkas kwitnie bardzo rzadko, a szanse na zawiązanie nasion są równe zeru. Roślinę natomiast w prosty sposób możemy rozmnożyć wegetatywnie poprzez podział kłącza lub sadzonki liściowe. Kłącza dzieli się wiosną. Sadzonki liściowe natomiast pobiera się od kwietnia do czerwca. Możesz spróbować ukorzenić cały liść z ogonkiem. Zanim włożysz go do ziemi, najpierw zanurz końcówkę ogonka liściowego w ukorzeniaczu. Sadzonka taka w ciągu jednego roku odtworzy całą roślinę.

Sadzonki możesz też uzyskać z pojedynczych listków, jednak czas oczekiwania na "gotową" roślinę będzie znacznie dłuższy. Wybrane listki z dolnej lub środkowej części ogonka liściowego odetnij tuż przy nasadzie. Odcięte listki posadź w podłoże nieco ukośnie, aby nowe liście wyrastały na zewnątrz, i nawzajem się nie przerastały. Najodpowiedniejsze do ukorzeniania sadzonek liściowych będzie podłoże z perlitu bądź torfu zmieszanego z piaskiem w proporcji 1:1. Do ukorzenienia sadzonek właściwa jest normalna temp. pokojowa (około 22°C). Korzonki pojawią się w ciągu miesiąca.

Choroby i szkodniki

Pojawienie się chorób u Zamiokulkasa jest związane głównie ze zbyt niską temp. w pomieszczeniu lub nadmiernym podlewaniem. Patogeny mogą być przeniesione z podłoża lub innych porażonych roślin. Najczęściej wystąpić mogą zgnilizny orazfytoftoroza. W przypadku zgnilizny (objawom choroby towarzyszy "rybi" zapach) roślinę niestety trzeba wyrzucić. Rozwojowi fytoftorozy, dopóki porażenie jest niewielkie, możesz zapobiegać stosując Biosept 33 SL.

Szkodniki atakują Zamiokulkasa bardzo rzadko. W zasadzie jedynym zagrożeniem mogą być nicienie. Szkodniki te pojawiają się w podłożu i atakują system korzeniowy rośliny.