Konspekt zajęć świetlicowych prowadzonych pod kierunkiem mgr Julii Lewandowskiej.

Szkoła Podstawowa nr 16 w Płocku

Data:10.09.09

Czas zajęć: 45minut

Grupa wiekowa: klasy 1-3

Prowadzące: Izabela Mazurkiewicz, Monika Cież

Temat zajęć: ,,To są moi przyjaciele”

Cele ogólne:

-Uświadomienie sobie przez dzieci co to znaczy być czyimś przyjacielem i mieć przyjaciela.

-Umacnianie postaw koleżeńskich.

-Kształtowanie właściwego stosunku do siebie i innych ludzi.

Cele operacyjne

Uczeń:

-wie, kto to przyjaciel,

-zna symbole przyjaźni,

-zna prawa i obowiązki przyjaciela,

-poprzez uczestnictwo w grach i zabawach ruchowych przeżywa sytuacje wzmacniające poczucie własnej wartości i poprawiające samopoczucie oraz przeżywa pozytywne doświadczenia społeczne.

Metody nauczania:

-podająca(pogadanka,czytanie wiersza)

-aktywizująca(rozgrzewka umysłowa, mapa pojęciowa, zabawy dramowe)

Formy pracy:

-indywidualna

-grupowa

-zespołowa

Materiały i środki dydaktyczne:

-arkusze szarego papieru,

-kartki,

-flamastry,

-farby plakatowe,

-chustka

-tekst wiersza A. Mickiewicza ,,Przyjaciele”

Plan zajęć

Część wstępna:

1.Powitanie. Podanie tematu zajęć.

2.Zabawa ,,Iskierka”.

3.Zabawa ,,Dla każdego coś miłego”.

Część właściwa:

4.Wysłuchanie wiersza A. Mickiewicza ,,Przyjaciele”.

5.Udzielenie odpowiedzi na pytanie-Czy bohaterowie wiersza byli prawdziwymi przyjaciółmi?

6.Rozgrzewka umysłowa.

7.Mapa pojęciowa.

8.Zabawa dramowa.

9.Zabawa ,,Ślepiec”.

10.Wykonanie jesiennego drzewa przyjaźni.

Część końcowa:

11.Podsumowanie, refleksje uczniów- odpowiedzi na pytania.

Przebieg zajęć

Część wstępna:

1.Powitanie. Podanie tematu zajęć.

2.Zabawa ,,Iskierka”- uczniowie tworząc koło trzymają się za ręce. Prowadzący puszcza ,,iskierkę”-uścisk dłoni. Ma on obiec wszystkich i dotrzeć do prowadzącego.

3.Zabawa ,,Dla każdego coś miłego”-dzieci chodzą po sali i mówią coś miłego napotkanej osobie.

Część właściwa:

4.Wysłuchanie wiersza A. Mickiewicza ,,Przyjaciele”(zał. Nr 1)

5.Udzielenie odpowiedzi na pytanie-Czy bohaterowie wiersza byli prawdziwymi przyjaciółmi?

6.Rozgrzewka umysłowa: do słowa ,,przyjaciel” podaj jak najwięcej skojarzeń.

7.Mapa pojęciowa-uczniowie podzieleni na 3-osobowe grupy wykonują plakat do tematu ,,Jak pielęgnować przyjaźń”

-podanie tematu, wyjaśnienie zadania,realizacja i prezentacja.

8.Zabawa dramowa: uczniowie dobrani parami losują temat po czym przygotowują krótką scenkę i prezentują ją przed grupa. Przykładowe tematy: Powierzam mojej przyjaciółce sekret,lubię się bawić z moim przyjacielem, mój przyjaciel zawsze mi pomaga.

9.Zabawa ,,Ślepiec”-dzieci dobierają się parami, jedno ma zasłonięte oczy, drugie prowadzi je do wyznaczonego miejsca, kierując je słowami. Po chwili następuje zmiana ról.

10.Wykonanie jesiennego drzewa przyjaźni:

Na szarym papierze prowadzący maluje pień drzewa i konary. Dzieci wzajemnie podają sobie dłoń po czym malują ją farbami w kolorach jesieni i odbijaja ją wokół pnia, każde dziecko podpisuje swoją dłoń. Jesienne drzewo przyjaźni wieszamy w widocznym miejscu.

Część końcowa:

11.Podsumowanie, refleksje uczniów-odpowiedzi na pytania:

Czego się nauczyłeś?

Co Ci się podobało?

Czego nie chciałbyś powtórzyć?

Załącznik nr 1

Przyjaciele Nie masz teraz prawdziwej przyjaźni na świecie; Ostatni znam jej przykład w Oszmiańskim powiecie, Tam żył Mieszek, kum Leszka, i kum Mieszka Leszek, Z tych co to: gdzie ty, tam ja co moje, to twoje. Mówiono o nich, że gdy znaleźli orzeszek, Ziarnko dzielili na dwoje; Słowem, tacy przyjaciele, Jakich i wtenczas liczono niewiele. Rzekłbyś: dwój duch w jednym ciele. O tej swojej przyjaźni raz w cieniu dąbrowy Kiedy gadali łącząc swoje czułe mowy Do kukań zozul i krakań gawronich, - Alić ryknęło raptem coś koło nich. Leszek na dąb; nuż po pniu skakać jak dzięciołek. Mieszek tej sztuki nie umie, Tylko wyciąga z dołu ręce: "Kumie!" Kum już wylazł na wierzchołek. Ledwie Mieszkowi był czas zmrużyć oczy, Zbladnąć, paść na twarz: a już niedźwiedź kroczy, Trafia na ciało, maca: jak trup leży; Wącha: a z tego zapachu, Który mógł być skutkiem strachu, Wnosi, że to nieboszczyk, i że już nieświeży. Więc mruknąwszy ze wzgardą odwraca się w knieję, Bo niedźwiedź Litwin miąs nieświeżych nie je. Dopieroż Mieszek odżył... "było z tobą krucho! Woła kum Szczęście, Mieszku, że cię nie zadrapał! Ale co on tak długo tam nad tobą sapał, Jak gdyby coś miał powiadać na ucho?" "Powiedział mi rzekł Mieszek przysłowie niedźwiedzie: że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie".

Bibliografia:

1.Wiersz A. Mickiewicza ,,Przyjaciele”-www.members.chello.pl