Goźne wysokośi

Na każdego człowieka wybierającego się w wysokie góry czyha kilka niebezpieczeństw:

a) choroba wysokościowa – wywołana niedoborem tlenu. Problemy zaczynają się powyżej 2500 m n.p.m. Trzeba stosować aklimatyzację : stopniowo zdobywać kolejne metry , odpoczywać . W razie pojawienia się objawów – bólów głowy, wymiotów, zasłabnięć – należy przerwać podejście na co najmniej 24 h lub zajść niżej. W wyjatkowych sytuacjach można zastosować środek moczopędny (acetazolamid – tylko na receptę), która ułatwia aklimatyzację;

b) wysokogórski obrzęk płuc (High Altitude Pulmonary Edema) – groźny dla życia stan, w któym w płucach pojawia się płyn „wyciekający” z naczyń krwionośnych/ Objawy to duszność, zasinienie skóry i kaszel z odkrzsztuszaniem pienistej wydzieliny. Trzeba reagować szybko – schodzić niżej , podawać tlen, stosować przenośny worek hipobaryczny i leki (acetazolamid oraz nnifedypinę – na receptę);

c) wysokogorski obrzek mózgu (High Altitude Cerebral Edema) – polega na „spuchnięciu” niedotlenionego ózgu do tego samego stopnia, uszkodzony wskutek ściśnięcia wewnątrz czaszki. Objawy – ból głowy, osłabienie, zaburzenia świadomości aż do śpiączki – są alarmujące. Pacjenta trzeba ak najszybciej przetransportować niżej , podając tlen i sterydy (deksamatezon).