Interpretacja słów Hiuzungi











Środa, 26 Kwietnia Imieniny obchodzą: Marzena, Maria, Klaudiusz
 



















  Sciaga.pl > Prace
> XX
lecie >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???




Gdzie jestSciaga.pl
?
















Interpretacja słów
Hiuzungi










kategoria:   J.polski
zakres:   XX lecie
dodano:   2000-01-07




Refleksja
literacka i osobista na temat słów J. Hiuzingi "Każda epoka
tęskni za jakimś piękniejszym światem. Im głębsze zwątpienie i
ból z powodu powikłań dnia dzisiejszego tym głębsza jest owa
tęsknota" Każda epoka literacka i historyczna cechowała
się własnymi poglądami na świat, własnymi dążeniami,
charakterystycznym sposobem pisania. Twórcy, którzy mieli okazję
żyć w różnych latach, mają całkiem odmienny punkt widzenia. W
swych utworach starają się nam przekazać jakieś prawdy moralne,
rady, a także problemy z jakimi borykali się im współcześni.
Możnaby rzec, iż są jakby odzwierciedleniem pragnień narodu i
jego tęsknot. Jest wiele rodzajów tęsknot, te przyziemne, często
wywołane egoistycznymi pobudkami i te wzniosłe, nierzadko pełne
patriotyzmu. Dobrym przykładem jest tęsknota za sprawiedliwością
społeczną. Daje się ją zauważyć już w utworach z epoki
starożytnej. Np. w dziele Sofoklesa pt. " Antygona ", gdzie wyraźnie
zarysowuje się konflikt pomiędzy państwem a jednostką. Państwo
niepotrzebnie ingeruje w wierzenia ludzi, czym zmusza główną
bohaterkę, poszukującą sprawiedliwości, do złamania ustalonych
zasad. Podobnego problemu doszukać się możemy w satyrycznym
dialogu Mikołaja Reja pt. " Krótka rozprawa między Panem,
Wójtem, a Plebanem ", w którym to przedstawiciele trzech różnych
stanów: szlachty, chłopstwa i kleru oczerniają się nawzajem,
wytykają sobie krzywdy. Dostrzegamy tu typowe dla tego okresu
wypowiedzi antyklerykalne dotyczące chciwości, pazerności
duchowieństwa. Autor krytykuje też nieróbstwo posłów sejmowych,
którzy otrzymują wynagrodzenie za zwykłe siedzenie i obradowanie
całymi godzinami, a nie za próby polepszenia sytuacji w kraju.
Wyraźny jest tu także opis ówczesnej "sprawiedliwości", z którą
to racja jednej ze stron nie ma nic wspólnego, lecz decyduje o
niej tylko zasobność portfela i przynależność klasowa :
"Ksiądz pana wini, pan księdza A nam prostym zewsząd
nędza" . O podobnej sytuacji traktują utwory średniowieczne
"Satyra na leniwych chłopów" oraz "Rozmowa mistrza Polikarpa ze
śmiercią". Zbliżony wydźwięk posiadają też fraszki
Kochanowskiego: "O kaznodziei" , "O kapelanie" , "Na Świętego Ojca"
oraz wspaniałe dzieło Krasickiego - "Monachomachia". Krytykę
szlachty można odnaleźć w utworach Potockiego "Nierządem Polska
stoi", "Zbytki polskie", "Pospolite ruszenie", czy też w
"Pamiętnikach" Paska oraz w satyrze Krasickiego pt. "Pijaństwo"
lub "Chudy literat" Naruszewicza. Najbardziej rzuca się tu w oczy
krytyka wyzysku warstw niższych przez tę silną klasę. W "O
poprawie Rzeczypospolitej", dziele Andzrzeja Frycza
Modrzewskiego, zawarto wiele praw, które w mniemaniu autora były
daleko krzywdzące dla chłopstwa i biedoty. O konflikcie klasowym
bardzo wymownie pisali twórcy okresu Pozytywizmu. "Janko
Muzykant" Sienkiewicza, "Antek" Prusa, czy "Nasza szkapa"
Konopnickiej to nowele ukazujące często skrajną biedę ludzi,
trudne życie dzieci, o których losie decydowali nie ich rodzice,
czy oni sami, lecz ludzie wpływowi, bogaci, zaślepieni rządzą
pieniądza, kompletnie nieczuli, chciwi, pazerni i bez skrupułów.
Okres pozytywistyczny to czas podziały Ojczyzny, licznych
represji, udawanych reform, które zamiast poprawiać sytuację,
jeszcze ją pogorszyły. "Wolny najmita" oraz "A jak poszedł król
na wojnę" Marii Konopnickiej traktują właśnie o tym. "Mendel
Gdański", tej samej autorki, to utwór opowiadający o braku
tolerancji i trudnym życiu Żydów. By uzmysłowić narodowi
niewiedzę chłopstwa, powstały takie utwory jak "Miłosierdzie
gminy" Konopnickiej oraz "Michałko" Bolesława Prusa. Ludzie
przedstawieni tam są nie tylko niewykształceni, lecz także
uciskiwani przez bogaczy oraz urzędy państwowe. Utwory Prusa
także opowiadają o podobnych sprawach np. "Powracająca fala",
czy "Lalka", w której to główny bohater - Wokulski, pochodzący z
niższej warstwy społecznej niż bliska jego sercu Izabela,
otwiera sklep, by móc starać się o jej rękę. Podobna tematyka
cechuje "Zmierzch" (świetnie ukazany wyzysk prostych ludzi),
"Zapomnienie" i "Doktora Piotra" Żeromskiego, gdzie autor zwraca
uwagę na wykorzystywanie ludzi słabszych przez tych bardziej
wpływowych. Dzieło "Rozdziobią nas kruki i wrony" opisuje brak
jakiejkolwiek moralności i etyki wśród chłopów, za co ich jednak
pisarz nie wini. Skrajne ubóstwo, głód warstwy robotniczej
realistycznie obrazują książki "Ludzie bezdomni" oraz
"Przedwiośnie" Żeromskiego, dostrzegalne tu sceny
naturalistyczne napawają nas obrzydzeniem i podkreślają
kompletną nędzę tej najniższej z klas, zarazem krytykując
kapitalistyczny świat, rządzący się własnymi prawami,
zapominający o pokrzywdzonych przez los, łaknący zdobyczy, nawet
tej, która kosztuje niewinne ludzkie życia. Zbliżoną tematykę
posiada utwór "Granica" Nałkowskiej. Symbolem ogólnonarodowej
niesprawiedliwości społecznej jest tutaj niewątpliwie kamienica
pani Kolichowskiej. Innym sposobem spojrzenia na ten problem
charakteryzuje się tragikomedia Gabrieli Zapolskiej pt. "Moralność
pani Dulskiej". Ukazane tu mieszczaństwo, na przykładzie głównej
bohaterki, jest zakłamane, grające pozorami, skrywające swe
prawdziwe niemoralne oblicze za bogobojną i uczciwą maską
dobrego obywatela trzymającego się z dala od wszelakich afer i
incydentów, dbającego o swą reputację i "piorącego" wszelkie
brudy we własnych czterech ścianach. Ostatnim utworem jaki mi
się nasuwa, o podobnym temacie, jest "Do obywatela Johna Browna"
Cypriana Kamila Norwida, w którym amerykański farmer walczy w
imię tolerancji i zostaje pojmany, skazany na śmierć za swoje
przekonania. Kolejnym typem tęsknoty, jaki chciałbym prztoczyć,
jest tęsknota za ojczyzną i za jej niepodległością. Jest ona
nietylko nostalgiczna, wynikająca z przebywania poza nią, ale
również patriotyczne pragnienie jej wolności, siły i niezależności.
Część III "Dziadów" Mickiewicza jest tu dobrym przykładem walki
dla wzniosłej idei, jaką jest próba wyzwolenia kraju. "Pan Tadeusz"
Mickiewicza także reprezentuje podobną sytuację. Jacek Soplica,
niegdyś pochłonięty hulaszczym życiem, teraz naraża się w imię
wolności narodu. "Odprawa posłów greckich" Kochanowskiego, "Kazania
sejmowa" Piotra Skargi, czy wreszcie "Powrót posła", to także wyrazy
bólu, pragnienia powrotu do dawnej sytuacji, gdy Polska była silna i
nie groziło jej żadne niebezpieczeństwo. Ciekawym utworem jest
"Ptaszki w klatce" Krasickiego, bajka, w której ptak jest symbolem
uciskanego narodu, nas, Polaków, który wie jak "smakuje" wolność i
pragnie powrócić do dawnego stanu rzeczy. Niesposób pominąć tu
dzieła, które powinien znać każdy obywatel naszego kraju, od wielu
dziesięcioleci jest oficjalnym hymnem i zostało stworzone przez
Józefa Wybickiego. Mowa tu o "Pieśni Legionów Polskich we Włoszech",
który to chyba najlepiej obrazuje, jak idea narodowo-wyzwoleńcza
jest, była i będzie bliska naszym sercom i jak wiele jesteśmy zdolni
poświęcić w jej imię i w imię Ojczyzny. Jednak w "Kordianie"
Słowackiego dostrzegamy nutkę goryczy, gdyż mimo iż naród pałał
chęcią odegrania się na najeźdźcy, to jednak szlachta nie była
chętna do angażowania się w walkę i marnowała doskonałą szansę.
"Potop" Sienkiewicza, jest w tym przypadku całkiem odmienny. Pisany
ku pokrzepieniu serc, odnosi wielki sukces. Autor pokazuje jak
naród, biedny, rozwarstwiony, jednoczy się wbrew wszelkim podziałom
w walce o ukochany kraj. Podobny problem poruszyła Eliza Orzeszkowa
w powieści "Nad Niemnem". Także wzniosły utwór Marii Konopnickiej
pt. "Rota" opowiada o tęsknocie za niepodległością kraju. Wyspiański
w "Weselu" zawarł krytykę dla dwóch wartstw społecznych:
inteligencji i chłopów, twierdząc, że ta pierwsza nie potrafi nic
poza sporami, dysputami, natomiast plebs oskarża o niezdolność do
działania bez przywódcy. "Stepy arkermańskie" Mickiewicza to z kolei
wyraz tęsknoty za przebywaniem w kraju, uświadamia nam jak jemu oraz
innym emigrantom bliska była sprawa polska. Dobrze obrazują to też
"Polały się łzy" (jedna z liryk lozańskich), czy też "Konrad
Wallenrod", opowiadający o poświęceniu przez jednostkę swego życia
prywatnego i szczęścia w celu obrony kraju, który kocha. Słowacki
podobną problematykę zobrazował w "Grobie Agamemnona" oraz w
wierszach "Testament mój" i "Smutno mi Boże", a Norwid w
"Fortepianie Szopena". Inną tęsknotą jest pragnienie spokojnego
życia. Na tym właśnie skoncentrowały się "Fraszki" Kochanowskiego, w
których to poeta pokazuje jak ustabilizowane i sielankowe może być
życie na wsi i ile szczęścia może ono przynosić. Nietypowa
tęsknota za cierpieniem to temat "Legendy o św. Aleksym", w której
to główny bohater rezygnuje z życia i zamierza oddać się całkowicie
Bogu, modlitwie, chodzi po świecie i żebrze, gdyż jego zdaniem
poniżenie i cierpienie to jedyna droga do nieba.
Charakterystyczna dla literatów jest także tęsknota za drugą
osobą. Najlepszym tego przykładem są "Treny" napisane przez
Kochanowskiego, w której autor wyraża żal z powodu śmierci swego
dziecka - Urszulki. Przez pierwsze utwory nie może pogodzić się z
bolesną stratą, lecz treny ostatnie ukazują jak jego postawa się
zmienia i jak zaczyna godzić się z losem, jaki się mu trafił.
Ciekawe jest to, iż tren to utwór wyniosły, pisany zazwyczaj na
cześć ważnych osobistości. Poeta odstępuję to od utartej konwencji i
poświęca go małemu dziecku. Można się więc w tym doszukać koncepcji,
że nie tylko wielcy generałowie są ważni, lecz także młode
pokolenie, które będzie przyszłością kraju. O podobnej tęsknocie za
ukochaną osobą pisał też Karpiński w wierszu "Do Justyny" oraz Adam
Asnyk w "Ach, jak mi smutno". Tęsknota za miłością jest także
częstym tematem literackich rozważań. Piszą o niej zazwyczaj ci,
którzy niegdy takowej nie doznali lub gdy to wspaniałe uczucie
złamało im serce i odebrało wszelką chęć do życia. "Ballady i
romanse", "Pan Tadeusz", "Konrad Wallenrod", czy "Dziady" część IV
Mickiewicza to właśnie takie utwory. Nasuwa się tu też bohater
książki "Cierpienia młodego Wertera", którego do samobójstwa
doprowadza między innymi nieszczęsliwa miłość. W "Giaurze" bohater
skłócony z całym światem także nie może znaleźć swojego miejsce,
lecz nie posuwa się do tak drastycznych środków. Innymi przykładami
niespełnionych oczekiwań mogą być takie poematy jak "Tristan i
Izolda" oraz osławione "Romeo i Julia", które doczekało się wielu
ekranizacji i filmowych adaptacji. Bohaterowie nie mogą być ze sobą
z powodów niezależnych od nich, ich miłość jest idealizowana i jak
przystało na prawdziwych kochanków, łączą się oni w miłości dopiero
po śmierci. Podsumowując me rozważania, myślę, że tęsknota to
coś zupełnie normalnego, każdy z nas ma ich wiele. Jedne są
materialne, inne duchowe, jedne silniejsze, inne słabsze, lecz są
nieodłączną częścią naszego życia. Niektórzy ludzie starają się
zrobić coś w tym kierunku, inni tylko myślą nad tym lub o tym piszą
próbując uzmysłowić te pragnienia pozostałym, lecz jedno jest pewne,
póki nasz świat nie będzie idealny, póty dążenia do takowego stanu
rzeczy będą codziennością i może właśnie one uświadamiają nas o
naszym człowieczeństwie i obrazują stan naszej duszy.








Autor: Kuba Wisniewski

Ocena : 0.0 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000