Zabawy orientacyjno-porządkowe
 Rób tak, nie rób tak  N. wypowiada hasło: Rób tak!, a dzieci naśladują jego ruchy. Jak
powie: Nie rób tak! dzieci zastygają w bezruchu, mimo że N. pokazuje konkretne ćwiczenia.
 Budujemy domy  N. ma duże kartki z różną ilością oczek, tak jak na kostce do gry; dzieci
to elementy domu. Dzieci maszerują, biegają po sali, podskakują w zależności od rytmu
wyklaskiwanego przez N. N. przestaje klaskać i podnosi do góry jedną kartkę, dzieci liczą
oczka i dobierają się w tylu elementowe grupy, ile wskaże N.  budują domy. Zabawa toczy
się dalej.
 Jedziemy tramwajem  N. jest motorniczym, zaś dzieci to wagoniki tramwaju. Na
umówiony sygnał dz
więkowy tramwaj rusza  dzieci wypowiadają głoski: czy, czy, czy, czy&
Na następny sygnał dz
więkowy tramwaj staje, a dzieci naśladują ruchy N., np. skłony,
podskoki, przysiady itp. Zabawa powtarzana jest kilka razy.
 Czerwone stój, zielone  idz
  Dzieci poruszają się po sali w dowolnych kierunkach w
podanym przez N. rytmie: podskoki, bieg. W przerwie reagują na sygnał słowny (czerwone i
zielone) póz
niej na wzrokowy (czerwone i zielone koła). Zielony  chodzą po sali, czerwony
stoją w miejscu.
 Ruch uliczny  Dzieci podzielone są na dwie grupy; jedna to pojazdy, druga  piesi. N.
wyznacza ulicę i miejsce przejścia dla pieszych. Na sygnały wzrokowe dawane przez N. jedna
lub druga grupa porusza się w określony sposób. N. ma dwa koła  czerwone i zielone. Prawą
ręką daje sygnał pieszym, a lewą pojazdom. Gdy piesi mają sygnał zielony  wówczas
samochody czerwony i na odwrót. Dzieci mogą głosem naśladować dz
więki wydawane przez
pojazdy.
 Znaki nakazu  N. omawia znaczenie trzech znaków, jednocześnie je prezentując: nakazu
jazdy prosto, nakazu skrętu w lewo i nakazu skrętu w prawo. Dzieci w zabawie mają za
zadanie naśladować samochody i stosować się do pokazywanych znaków.
 Uważnie słuchamy  N. wyjaśnia dzieciom, że będą teraz ćwiczyć zmysł słuchu. N.
wypowiada lub wygrywa różne dz
więki, a dzieci muszą wykonać wskazane ruchy do
określonych dz
więków: wysokie  chodzenie na palcach, średnie  maszerowanie, niskie 
chodzenie na czworakach.
 Co lubimy?  N. prosi dzieci, aby kolejno kończyły zdanie: Lubię, gdy& Następnie dzieci
spacerują w rytmie muzyki  instrumentalna wersja piosenki Boogie  woogie. Gdy ta cichnie
N. mówi: Proszę do siebie dzieci, które lubią: gdy świeci słońce, tańczyć, gdy ktoś się do nich
uśmiecha itp.
 Pociągi na A
ysą Górę  N. wybiera troje dzieci, które będą parowozami. Pozostałe dzieci to
wagoniki  siedzą na dywanie. Na sygnał N. dzieci  parowozy chodzą po sali i dotykają
dzieci  wagoniki. Dotknięte dziecko dołącza się do dziecka  parowozu, które go dotknęło.
Na następny sygnał N. dzieci zatrzymują się w bezruchu. Zabawa trwa dotąd, dopóki
wszystkie dzieci nie zostaną przyłączone do parowozów.
 Sałatka owocowa  Dzieci siedzą w kole, najlepiej na krzesełkach. N. przydziela dziecku
nazwę jednego z trzech owoców (jabłko, banan, śliwka). N. siedzi w środku i wymienia
nazwy dwóch owoców, np. jabłko i banan. Dzieci będące tymi owocami zamieniają się
miejscami. Po kilkakrotnym powtórzeniu N. podaje hasło: Sałatka owocowa! Wówczas
wszyscy, łącznie z N., szukają dla siebie nowego miejsca w kole. Osoba, dla której zabrakło
miejsca w kole siada na środku i dalej prowadzi zabawę.
 Wesołe witaminki  Dzieci są witaminkami. Gdy usłyszą wesołą, żywą melodię  tańczą w
jej rytmie. Gdy melodia przejdzie w wolną  siadają w miejscu.
 Kropelki deszczu  Dzieci to kropelki. N. zapowiada, że pada deszcz  uderza w bębenek,
tempo wolne. Dzieci poruszają się w tempie, gdy ono przyśpiesza  dzieci także. Na hasło:
Kałuża!, dzieci układają się na podłodze  jedno obok drugiego.
 Wycieczka do parku  N. zaprasza dzieci na wycieczkę do parku. Dzieci maszerują przy
dz
więkach bębenka lub tamburyna, na którym N. gra w rytmie marszowym. Co jakiś czas
podaje dzieciom sygnały: Pada deszcz!  dzieci robią z rąk parasole (obie ręce nad głową,
palce obu dłoni dotykają się) Wiewiórka!  dzieci zastygają w bezruchu; Kałuże!  dzieci
naśladują przeskakiwanie przez kałuże; Kasztany!  dzieci idą naśladują gesty podnoszenia z
ziemi liści  raz prawą, raz lewą ręką.
 Zajączki i drzewa  Dzieci dobierają się w pary. Jedno jest drzewem, a drugie 
zajączkiem. Na sygnał (jedno klaśnięcie) dzieci  zajączki chowają się za swoje drzewa. Gdy
usłyszą dwa klaśnięcia  wychodzą na spacer (podskakują obunóż na czworakach  krok
zajęczy). Póz
niej N. zarządza zmianę. To dziecko, które było zajączkiem jest drzewem, a to,
które było drzewem  zajączkiem.
 Znajdz
swoje drzewo  Dzieci dobierają się w pary. Jedno dziecko w parze otrzymuje
szarfę  jest drzewem. Drugie  to leśne zwierzę (dzieci mogą same wybrać, którym
zwierzęciem chcą być). Dziecko  zwierzę stoi za dzieckiem  drzewem. Na sygnał N. (np.
jedno klaśnięcie) zwierzęta idą na spacer. Dzieci poruszają się w sposób charakterystyczny
dla danego zwierzęcia. Na drugi sygnał (np. dwa klaśnięcia) zwierzęta szybko wracają do
swoich drzew. Po chwili dzieci zamieniają się rolami i zabawa toczy się dalej.
 Zabawy wiewiórek  Na środku sali stoją krzesełka  jedno dla każdego dziecka. Dzieci 
wiewiórki siedzą na krzesełkach  odpoczywają w dziupli. Na hasło N.: Wiewiórki na
spacer!, dzieci wstają i ostrożnie maszerują dookoła sali i pomiędzy krzesełkami. Na hasło:
Wiewiórki do dziupli!  siadają na swoich krzesełkach. Następnie N. podaje hasła: Wiewiórki
w dziupli!  dzieci wchodzą na krzesełka; Wiewiórki pod dziuplę!  dzieci wchodzą pod
krzesełka; Wiewiórki obok dziupli!  dzieci stają obok krzesełek; Wiewiórki za dziuplą! 
dzieci stają za krzesłami; Wiewiórki przed dziuplą!  dzieci stają przed krzesłem.
 Spiżarnia  N. wyznacza na sali miejsca na trzy spiżarnie: jedna  dla wiewiórek, druga 
dla myszek, trzecia  dla ptaków. Dzieci biegają po całej sali, a na hasło: Wiewiórki!  biegną
do dziupli wiewiórek i tam przykucają, na hasło: Myszki! lub Ptaki!  biegną do odpowiedniej
spiżarni.
 Wiewiórka zbiera orzechy  Do dowolnej melodii dzieci  wiewiórki podskakują w rytm
muzyki  idą do lasu i szukają żołędzi, orzechów. Gdy melodia jest wolniejsza lub cichnie 
zbierają orzechy  przykucają i naśladują ruch zbierania i wkładania do dłoni. Gdy powraca
szybka melodia, znów podskakują. Melodie powtarzane są kilka razy.
 Słoiki na półkach  ustawienie w szeregu. N. rozkłada na dywanie skakanki w formie
drabinki (w odległości około 1m). Wyjaśnia dzieciom, że to są półki w spiżarni. Dzieci mają
pełnić rolę słoików, które stoją na półkach. Poleca, aby dzieci ustawiły się na półkach jedno
obok drugiego, czyli w szeregu (podkreśla to słowo), oraz dokładnie zapamiętały, w którym
miejscu i na której półce stoją. Na jedno uderzenie w bębenek dzieci schodzą z półek i
wędrują po sali w różnych kierunkach. Na dwa uderzenia i hasło: Szereg! spokojnie wracają
na wcześniejsze miejsce na półce.
 Przetwory w szeregu  Dzieci ustawione są w 2, 3 szeregach w różnych miejscach sali. Na
sygnał (rytm wybijany na bębenku: do podskoków lub biegania) poruszają się po dywanie.
W tym czasie N. może recytować wierszyk:
Układajcie swe zapasy,
bo nadchodzi zima.
Kto zawczasu o tym myśli,
łatwo ją przetrzyma.
Gdy N. przestaje grać, dzieci mają wrócić na swoje miejsca. Zabawę powtarzamy kilka razy.
 Sałatka warzywna  Dzieci siedzą w kole, najlepiej na krzesełkach. N. przydziela dziecku
nazwę jednego z trzech warzyw (marchew, burak, rzodkiewka). N. prowadzi zabawę. Siedzi
w środku i wymienia nazwy dwóch warzyw, np. marchew i rzodkiewka. Dzieci będące tymi
warzywami zamieniają się miejscami. Po kilkakrotnym powtórzeniu N. podaje hasło: Sałatka
warzywna!, wówczas wszyscy łącznie z N. szukają dla siebie nowego miejsca w kole. Osoba,
dla której zabrakło miejsca siada na środku i prowadzi zabawę dalej.
 Kolorowe rzędy  N. rozdaje dzieciom szarfy w czterech kolorach  na chybił trafił. Dzieci
biegają, maszerują, podskakują, zgodnie z rytmem podanym przez N. Na przerwę w muzyce
N. podaje komendę, zaś dzieci mają uważnie słuchać i ją wykonać. N. mówi: Proszę, aby
ustawiły się za mną w rzędzie dzieci, które mają: czerwone szarfy; zielone szarfy; niebieskie
szarfy; żółte szarfy; dziewczynki; dziewczynki z np. żółtymi szarfami; chłopcy; chłopcy z np.
zielonymi szarfami itp.
 Krople deszczu  Dzieci to krople. N. zapowiada, że pada deszcz  uderza w bębenek,
tempo wolne. Dzieci poruszają się do wygrywanego rytmu. Gdy tempo gry przyśpiesza 
dzieci także. Na hasło: Kałuża!, dzieci układają się na podłodze jedno obok drugiego.
 Ubrania  N. mówi nazwy ubrań, jeżeli nazwa będzie jednosylabowa wówczas dzieci robią
jeden przysiad, jeżeli dwusylabowa  dzieci skaczą dwa razy jak piłeczki, jeżeli zaś nazwa
będzie trzysylabowa  dzieci robią trzy pajacyki i głośno liczą.
 Ciepło  zimno  Dzieci poruszają się po sali zgodnie z rytmem podanym przez N. W
przerwie N. wypowiada słowo, które kojarzy się z ciepłem, np.: lato, kaloryfer, ciepły piasek,
zupa. Dzieci kładą się wtedy na podłodze i udają opalanie się na kocu. Kiedy N. wypowie
słowo, które kojarzy się z zimnem, np.: śnieg, lód, łyżwy, ślizgawka, dzieci skaczą z nogi na
nogę, pocierają ręce i chuchają w dłonie.
 Ogień, woda, powietrze...  Dzieci biegają swobodnie po sali. Na hasło N.: Ogień!  biegną
pod ścianę i ustawiają się do niej plecami (przyklejają się). Na hasło: Woda!  dzieci nie
mogą dotykać podłogi (stają na krzesłach, siadają na stolikach itp.). Na hasło: Powietrze! 
kładą się na podłodze.
 Co robią zwierzęta?  N. umawia się z dziećmi, że na hasło: Sarna! biegną na czworakach,
a na hasło: Biedronka! zastygają w bezruchu, Sroka  fruwają, przysiadają i jedzą ziarenka.
 Spłoszone zwierzęta  Dziecko wciela się w rolę dowolnego zwierzęcia. Gdy jest cicho,
dzieci  zwierzęta wychodzą i poruszają się w określony sposób. Na rytmiczny dz
więk, np. 3
ćwierćnuty wystukane na tamburynie
zwierzęta chowają się  przykucają i chowają głowy pod ręce.
 Zwierzęta do domu  Dzieci stoją w gromadce w jednej części sali. Z boku stoi przyczajony
tygrys (jedno z dzieci). Z drugiej strony sali stoi N. Pomiędzy N. a dziećmi odbywa się
dialog:
N.: Zwierzątka, zwierzątka do domu!
Dz.: Boimy się!
N.: Czego?
Dz.: Tygrysa złego!
N.: A gdzie on chodzi?
Dz.: Do miasta A
odzi!
N.: To szybko zwierzątka do domu!
Dzieci biegną szybko do N. Zadaniem tygrysa jest złapanie jak największej liczby dzieci.
Złapane dzieci są tygrysami. Zabawę powtarzamy od początku. Miejsce N. zajmuje jedno z
dzieci.
 Pajacyki na choince  Dzieci to pajacyki. Dzieci poruszają się po sali zgodnie z rytmem
granym przez N. Gdy N. przestaje grać, dzieci stają w miejscu i skaczą jak pajacyk.
 Kołysanka  Dzieci maszerują lub podskakują, zgodnie z rytmem podawanym przez N. na
tamburynie. Gdy usłyszą melodię piosenki Już blisko kolęda, zatrzymują się. Stają w lekkim
rozkroku i kołyszą się w prawo i lewo, przenosząc ciężar ciała z jednej nogi na drugą.
 A
ańcuchy  N. wyznacza na sali linie początku, od której dzieci będą tworzyły łańcuch. N.
wystukuje na tamburynie rytm, według którego dzieci poruszają się po sali. W przerwie prosi:
Proszę o utworzenie dwóch łańcuchów: jeden dziewcząt, a drugi chłopców!
Proszę o utworzenie dwóch łańcuchów: jeden osób w spodniach, a drugi osób w spódnicach!
Proszę o utworzenie dwóch łańcuchów: jeden osób, które mają ciemne włosy, a drugi osób,
które mają jasne
włosy! Dzieci ustawiają się w szeregu, podają sobie ręce, zaczynają od linii początku.
Następnie N. zadaje pytanie: Który łańcuch jest dłuższy? Dzieci mogą za każdym razem
przeliczać oczka w łańcuchu. Potem dzieci z obu łańcuchów ustawiają się w pary dla
porównania liczebności obu zbiorów.
 Gwiazdki  Przy dz
więkach akompaniamentu dzieci biegają, podskakują lub maszerują.
Gdy akompaniament ucichnie, łączą się w trójki, podając sobie splecione z przodu dłonie
(koszyczek)  zamieniają się w gwiazdki.
 Gong  Dzieci dobierają się w pary. Jedno z dzieci pozostaje bez pary. Jeśli liczba dzieci
jest parzysta, do zabawy włącza się N. Dzieci w parach tańczą w rytm muzyki (niezbyt
głośnej). Dziecko bez pary ma jeden talerz i pałeczkę. Gdy uderzy pałeczką w talerz  dzieci
opuszczają swoich partnerów i szukają sobie innej pary. Dziecko z talerzem odkłada go i
także szuka sobie pary. To dziecko, któremu nie udało się znalez
ć pary bierze talerz i zabawa
toczy się od nowa.
 Szlaczki  N. dzieli dzieci na dwa zespoły. Każdy zespół powinien liczyć po tyle samo
osób. Dzieci w pierwszym zespole otrzymują żółte kropki, dzieci w drugim  czarne. Dzieci
spacerują po sali w różnych kierunkach w rytmie dowolnej muzyki. Na przerwę w muzyce N.
podaje hasło  klucz, według którego dzieci mają się ustawić w szeregu: chłopiec 
dziewczynka; żółte  czarne; dzień  noc. N. może te ustawienia powtarzać lub wymyślić
inne.
 Pory roku  Każde dziecko ma szarfę w jednym z czterech kolorów: żółtym, czerwonym,
zielonym, niebieskim. N. wyjaśnia, że są to kolory pór roku: lato  żółty, jesień  czerwony,
zima  niebieski, wiosna  zielony. Dzieci poruszają się w dowolny sposób po sali w rytmie
melodii piosenki Pory roku. Gdy muzyka milknie, dzieci ustawiają się w czteroosobowych
kółkach (w jednym kole ma się znalez
ć czworo dzieci z szarfami w czterech kolorach).
 Wróć na swoje miejsce  Dzieci dostają szarfy w trzech kolorach, np. czerwonym, żółtym i
zielonym. Siedzą w kole, tak, by kolory szarf mijały się (czerwone, żółte, zielone, czerwone,
żółte, zielone). Początkowo N., potem jedno z dzieci siedzą w środku koła i wywołują jeden
kolor. Dzieci, które mają taki kolor szarfy wstają, biegną dookoła koła (wszystkie dzieci
muszą biec w tym samym kierunku) i starają się, jak najszybciej, wrócić na swoje miejsce.
Dziecko, które jako pierwsze wróci na swoje miejsce, wchodzi do koła i wywołuje kolor.
 Śnieżynki  Dzieci dobierają się w zespoły sześcioosobowe. Przy dz
więkach melodii do
piosenki Zimowa poleczka poruszają się w kółkach w dowolny sposób. Gdy muzyka ucichnie,
robią śnieżynkę  ustawiają się tak, by zrobić kształt gwiazdki, np. ustawiają się bokiem,
dzieci stojące naprzeciwko siebie podają sobie lewe dłonie (dłonie par krzyżują się nad sobą
w środku koła), a prawe ręce wyciągają w prawą stronę; kładą się na podłodze w leżeniu
tyłem ze stopami do środka koła i stopy dzieci stykają się ze sobą; stają twarzą do środka
koła, podają sobie ręce i złączone ręce wyciągają w kierunku środka koła. Przed
rozpoczęciem zabawy należy wypróbować ustawienia, zasugerować dzieciom, jak mają się
ustawić. Przy pierwszym powtórzeniu zabawy koła mogą za każdym razem stawać tak samo.
Potem mogą za każdym razem zmieniać ustawienie.
 Bezpieczna zabawa  N. włącza dowolną wesołą muzykę. Dzieci naśladują czynności
wykonywane podczas zabaw na śniegu i lodzie: jazda na łyżwach, rzucanie śnieżkami,
lepienie bałwana, itp. na przerwę w muzyce
dzieci przerywają swoje czynności i ustawiają się zgodnie z poleceniem N. w rzędzie,
szeregu, kole.
 Balon  Dzieci stoją w ciasnym kole, trzymają się za ręce. Na hasło N.: Balon rośnie!
dzieci małymi kroczkami przesuwają się do tyłu, wydmuchując jednocześnie powietrze
długim strumieniem. Gdy koło jest maksymalnie duże, N. mówi: Balon pękł! i dzieci
puszczają ręce oraz przykucają.
 Balonowy taniec  N. dzieli dzieci na dwa zespoły. Każdemu z zespołów wyznacza
określone miejsce w sali, np. ławeczki w dwóch przeciwległych końcach, ściany po
przeciwnych stronach, itp. Dzieci stoją na środku sali w rozsypce. Każde dziecko ma między
nogami nadmuchany balon. N. włącza muzykę, np. piosenkę Przedszkolna samba, a dzieci
tańczą. Gdy muzyka ucichnie, dzieci muszą jak najszybciej wrócić na wyznaczone miejsca
z balonem między nogami. Wygrywa zespół, który wykona to pierwszy. Zabawę powtarzamy
kilka razy.
 Samba w kole  Dzieci stoją w luz
nej gromadce i tańczą swobodnie przy melodii. Gdy
pojawi się fragment Tańczmy sambę wszyscy razem w kole, brazylijską sambę tańczy całe
przedszkole, dzieci jak najszybciej
muszą ustawić się w kole.
 Wagoniki z węglem  Dzieci podzielone są na trzy lub cztery zespoły. Dzieci w zespołach
tworzą rzędy  pociąg z wagonikami  kładą ręce na ramionach kolegów. N. gra dwa rytmy:
wolny  dzieci poruszają się wolno  wagoniki są pełne węgla, średnio szybki  wagoniki
jadą bez węgla. N. stosuje oba rytmy naprzemiennie.
 Dinozaur łapie  N. rozkłada kółka gimnastyczne (jedno mniej niż jest dzieci). Dzieci
swobodnie spacerują pomiędzy nimi. Na hasło: Tyranozaur! każde dziecko szuka dla siebie
kółka. Dziecko, dla którego braknie
 odpada z zabawy.
 Mali archeolodzy  Każde dziecko ma laskę gimnastyczną. Dzieci maszerują z laskami
przy dowolnej melodii. Gdy melodia milknie, dzieci dobierają się szybko w zespoły
sześcioosobowe i ze swoich lasek starają się coś wspólnie ułożyć. Gdy melodia powraca,
każde dziecko bierze swoją laskę i zabawa toczy się dalej.
 Noc i dzień  Dzieci poruszają się po Sali w rytmie dowolnej muzyki. Na hasło: Noc!
klękają na dywanie i kulą się. Na hasło: Dzień! znów się poruszają.
 Planety na miejsce  N. rozkłada krążki gimnastyczne  jeden dla każdego dziecka. N.
kładzie jeden krążek w środku  to Słońce. Pozostałe krążki są rozłożone wokół Słońca.
Dzieci przyglądają się, w którym miejscu stoją. Na hasło: Planety wirują! dzieci wychodzą ze
swoich krążków i biegają wokół słońca. Na hasło: Planety na miejsce! dzieci mają za zadanie
wrócić dokładnie do swojego krążka.
 Lecimy w kosmos  Przed zabawą N. rozdaje dzieciom frotki. Zakładają je na lewą rękę.
Dzieci biegają przy dowolnej muzyce. Co jakiś czas N. wyznacza kierunek hasłami:
Skręcamy w lewo!; Lecimy prosto!; Lecimy tyłem!
 Słońce świeci  deszczyk pada  Dzieci w rozsypce. Przy rytmie ósemkowym granym na
bębenku przez N. na hasło: Słońce świeci! dzieci maszerują w różnych kierunkach. Na hasło
N.: Pada deszcz! i przerwę w rytmie  biegną szybko pod ścianę i stają z plecami
przyklejonymi do niej.
 W marcu jak w garncu  N. ma przygotowane obrazki, które pokazuje dzieciom, a one
wykonują następujące czynności: słońce  dzieci uśmiechają się wystawiając buzię do słońca,
rękoma mogą naśladować świecące promyki; deszcz  dzieci przeskakują przez kałuże; śnieg
 dzieci kładą się na dywanie i robią  aniołka ; wiatr  dzieci mówią głoskę sz i z
uniesionymi rękami kołyszą się na boki.
 Dzień do dnia  Dzieci stoją w kole. Za dziećmi, po obwodzie koła N. rozkłada kartoniki z
nazwami dni tygodnia (jeden komplet). Następnie, podchodząc do każdego dziecka,
wymienia nazwę kolejnego dnia tygodnia. Dziecko musi ją zapamiętać. Wszystkie dzieci
będące poniedziałkami robią małe kółko wokół kartonika z wyrazem poniedziałek. Pozostałe
postępują tak samo. N. wystukuje dowolny rytm, przy którym dzieci się poruszają. Na hasło:
Tydzień!, dzieci wracają szybko na swoje miejsca do małych kółek. N. idzie od kółka do
kółka, a dzieci w małych kółkach kolejno głośno mówią nazwę dnia tygodnia, którym są.
 Krokusy rosną  N. rozdaje dzieciom szarfy. Każde dziecko układa ze swojej szarfy koło w
dowolnym miejscu na dywanie. Na hasło: Idzie wiosna! dzieci swobodnie maszerują
pomiędzy szarfami. Na hasło: Krokusy rosną! dzieci podbiegają do swoich szarf i szybko
nakładają je na siebie od góry i przechodzą przez nie robiąc na koniec równe kółko na
dywanie ze swojej szarfy.
 Kwiaty rosną  kwiaty więdną  Na polecenie N.: Kwiaty rosną! dzieci stają na palcach jak
najwyżej i wyciągają ręce do słońca; Kwiaty więdną!  dzieci kulą się i przykucają.
 A
apiemy kolory  Dzieci maszerują, podskakują bądz
biegają po sali, w zależności od
rytmu podawanego przez N. Na przerwę w akompaniamencie N. głośno podaje nazwę
jakiegoś koloru, np. żółty. Wówczas dzieci muszą odszukać podany kolor w sali i dotknąć
przedmiotu w tym kolorze.
 Wyższy  niższy  Dzieci maszerują lub podskakują przy melodii piosenki Marcowe żaby.
Na przerwę w muzyce szybko dobierają się w pary, stają do siebie plecami i oceniają, kto jest
wyższy, a kto niższy. Gdy powraca muzyka dzieci znów poruszają się swobodnie po sali.
 Czego brakuje?  Dzieci siedzą w kole w siadzie klęcznym. N. rozkłada na środku koła
cztery przedmioty: cebulę, klocek, piłkę, but. Dzieci przez chwilę przyglądają się w jakiej
kolejności ułożone są przedmioty. Jedno z dzieci odchodzi na bok tak, by nie widzieć
przedmiotów. W tym czasie inne dziecko zmienia kolejność dwóch z nich lub jedno zabiera.
Na hasło: Prosimy! dziecko wraca do koła i musi powiedzieć, jakie zaszły zmiany lub czego
brakuje.
 Ptaki do gniazd  zabawa orientacyjno-porządkowa. N. rozkłada na dywanie
kółka  ptasie gniazda. Dzieci  ptaki biegają / chodzą w rytm podanej wyliczanki
po całej sali, machając rękami i ćwierkając. N. mówi wyliczankę Ptaszek Bożeny
Formy.
 Gra w zielone  Dzieci maszerują, podskakują bądz
biegają po sali, w zależności od rytmu
podawanego przez N. Na przerwę w akompaniamencie N. głośno podaje nazwę ustalonego z
dziećmi koloru, np. Zielony!, wówczas dzieci muszą odszukać podany kolor w sali i dotknąć
go. Zabawa powtarzana jest kilka razy. Jeżeli N. poda nazwę innego koloru, niż umówiony,
wówczas dzieci stają prosto w bezruchu.
 Kury do kurnika  zabawa ruchowa. N. przygotowuje kilka kół hula  hop oraz kartoniki z
cyframi i rysunkami odpowiedniej liczby oczek, jak na kostce do gry. Dzieci spacerują po
całej sali naśladując kury. Gdy N. powie: Kury do kurnika! i jednocześnie pokaże kartonik z
liczbą, dzieci szybko wchodzą do kółek, ale tak,
aby w każdym było tyle kur, ile wskazuje liczba na kartoniku pokazanym przez N.
 Na pastwisku  N. dzieli dzieci na cztery grupy. Rozdaje każdej grupie szarfy innego koloru
i ustawia je w innej części sali. Pierwsza grupa to krowy, druga  konie, trzecia  kozy, a
czwarta  kury. N.  gospodyni wyprowadza swoje zwierzęta po kolei na pastwisko. Dzieci
wychodzą i naśladują odgłosy i sposób poruszania się zwierząt. Na sygnał N. dzieci
zamieniają się szarfami i naśladują takie zwierzę, które przypisane jest do określonej szarfy.
Zamiast szarf N. może wykonać kotyliony z obrazkiem zwierzęcia lub znaczki. Każde
dziecko powinno w trakcie zabawy naśladować wszystkie zwierzęta.
 Orzemy pole  Jedno dziecko jest rolnikiem i prowadzi traktor, w pasie ma przełożoną
szarfę lub hula  hop. Drugie dziecko stoi z tyłu za rolnikiem i jest pługiem  trzyma się
obiema rękami za szarfę lub hula  hop. Na sygnał podany przez N.: Rolnik! dziecko  rolnik
maszeruje po sali, zaś dziecko  pług idzie wolniej i stawia opór. Na następny sygnał dzieci
zamieniają się miejscami i rolami.
 Wycieczka po Europie  Dzieci tworzą pociąg i jeżdżą po różnych krajach europejskich. Na
hasło N.: Holandia! dzieci zaciskają zęby i wypowiadając zgłoskę szy naśladują szmer wiatru,
który porusza skrzydłami holenderskich wiatraków. Na hasło N.: Belgia! dzieci udają
jedzenie pralinek, głośno mlaskają. Na hasło N.: Włochy! dzieci naśladują ruchy ugniatania
ciasta na pizzę. Na hasło N.: Francja! dzieci naśladują grę na akordeonie.
 Bocian i żaby  N. wybiera spośród dzieci bociana i daje mu opaskę. Dziecko  bocian stoi
w bezruchu. Pozostałe dzieci  żaby skaczą po całej sali. Na sygnał N. dziecko  bocian
zaczyna łapać dzieci  żaby  chodzi po całej sali, podnosząc wysoko kolana. Dzieci  żaby,
które nie zdążą się schować (usiąść na krzesełku)  odpadają z zabawy. To dziecko  żaba,
które wygra, w następnej zabawie zostaje bocianem.
 Mama  czarodziejka  N. bierze do ręki jedną różdżkę  patyk i zapowiada, że jest mamą,
która umie czarować. Dzieci poruszają się po sali w dowolnym rytmie. Na przerwę w muzyce
i hasło: W trójkąty zmieńcie się! dzieci dobierają się w trójki, starają się stanąć tak, by
uformować trójkąt. Na hasło: W kwadraty zmieńcie się! dzieci dobierają się w czwórki, starają
się uformować kwadraty.
 Budzenie lwiątek  Dzieci  lwiątka leżą skulone na dywanie w luz
nej gromadce. Wybrane
dziecko jest mamą lwicą i ma chwościk zrobiony z miękkiej wełny. Mama lwica podchodzi
do wybranego przez siebie dziecka  lwiątka, delikatnie muska go chwostem. Dziecko 
lwiątko przyjmuje pozycję na czworakach, idzie za mamą lwicą naśladując jej ruchy. Zabawa
kończy się, gdy wszystkie dzieci  lwiątka zostaną obudzone i pójdą za mamą lwicą.
 Przejdz
obok lwa  Dzieci idą w tempie marszowym. Gdy N. pokaże sylwetę lwa, dzieci
mają za zadanie pójść dalej jak najciszej, np. na palcach, czołgając się, w kucki. Kto się
zagapi  odpada z zabawy i czeka z boku na jej zakończenie
 Statki na morzu  Jedno z dzieci jest latarnią  stoi na środku sali na krzesełku lub innym
podwyższeniu. Ma trzy kółka lub chorągiewki w kolorach: żółtym, zielonym, czerwonym. Na
podłodze w części sali leżą krążki lub klocki. Są to podwodne skały. Dzieci stoją w luz
nej
gromadce  są statkami. Dziecko  latarnia daje znak zielonym kółkiem do wypłynięcia w
morze. Dzieci  statki wypływają w morze  swobodnie biegają. Żółta chorągiewka oznacza
niebezpieczeństwo  dzieci  statki zaczynają chodzić, omijając skały podwodne. Na
podniesienie czerwonej chorągiewki, dzieci  statki zatrzymują się  stoją na kotwicy.
Zabawę powtarzamy kilka razy.
 Gra w żółte  Dzieci maszerują, podskakują bądz
biegają po sali w zależności od rytmu
podawanego przez N. Gdy dz
więki milkną,N. głośno podaje nazwę koloru. Dzieci muszą
odszukać podany kolor w sali i dotknąć go. Jeżeli padnie nazwa żółty, wówczas dzieci stają
prosto w bezruchu. Zabawa powtarzana jest kilka razy.
 Biedronki na łące  N. rozkłada na dywanie koła hula  hop. Dzieci  biedronki chodzą w
rytmie melodii Piosenki na kolorowe lato. Gdy muzyka milknie, N. pokazuje kartonik z cyfrą.
Dzieci  biedronki siadają na kwiatkach  wchodzą do hula  hop tak, by łącznie w jednym
kole hula  hop było tyle dzieci  biedronek, ile wskazuje cyfra na kartoniku.
 Goście w szkole  N. dzieli dzieci na dwie grupy. Każdej wyznacza miejsce, w którym
grupa siada. Każda grupa otrzymuje inny kolor szarfy. Jeden zespół to uczniowie, druga 
goście. Na sygnał dzieci  uczniowie wstają i poruszają się przy melodii znanej sobie
piosenki. Na hasło:Na miejsca! dzieci wracają na miejsce. Tak samo przebiega zabawa z
drugim zespołem. Na hasło: Wszyscy! wszystkie dzieci wstają i poruszają się przy muzyce.
 Pociągi  N. dzieli dzieci na trzy grupy: wyjeżdżający w góry, nad morze i nad jezioro.
Każde dziecko otrzymuje bilet z odpowiednim rysunkiem (góry, piłka plażowa lub łódka). Na
sygnał N. dzieci szukają innych, które mają taki sam symbol i łączą się w pociągi. Gdy
pociągi ruszają wydają odgłos: sz  sz  sz; gdy się zatrzymują psss.
 Zgadnij, kogo brakuje  Dzieci siedzą w kole. N. wybiera kilkoro dzieci, które siadają w
środku koła. Jedno z dzieci siedzących kole wstaje, zapamiętuje, kto siedzi w środku i
wychodzi z sali. W tym czasie jedno z dzieci siedzących w środku koła wychodzi z niego i
chowa się. Pozostałe dzieci przywołują dziecko, które wyszło z sali. Jego zadaniem jest
odgadnąć, którego dziecka brakuje w środku koła.