CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
Autorka: Dr hab. Hanna Solarczyk-Szwec
Wykształcenie jako czynnik włączania i wyłączania społecznego
W ciągu ostatnich 20 lat wykształcenie awansowało do rangi kapitału człowieka, w
który warto inwestować, ponieważ decyduje, bardziej niż kiedyś, o jakości życia oraz pozycji
społecznej. Dobre wykształcenie jest szansą na życie w głównym nurcie społecznym,
natomiast niski poziom edukacji oraz kwalifikacje nieadekwatne wobec potrzeb rynku pracy
mogą stać się przyczyną wykluczenia społecznego. Aby wniknąć głębiej w te zależności
proponuję zwrócić uwagę na:
- wartości kapitału intelektualnego różnych pokoleń Polaków na tle innych krajów
europejskich,
- stopień upowszechnienia kluczowych poziomów kształcenia: edukacji przedszkolnej,
szkolnictwa wyższego i edukacji dorosłych,
- wartość wykształcenia na rynku pracy
- zależność między poziomem alfabetyzacji w dzieciństwie a jakością życia w
dorosłości.
1. Kapitał intelektualny Polski
Wykształcenie jest istotnym składnikiem kapitału intelektualnego Polski (wyk.: 1). Zasoby
zawarte w kapitale ludzkim, strukturalnym, społecznym i relacyjnym mogą być z
ródłem
obecnego i przyszłego dobrostanu kraju.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
1
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
Wyk. 1: Komponenty kapitału intelektualnego
Kapitał ludzki: potencjał zgromadzony we wszystkich
Polakach wyrażający się w ich wykształceniu,
doświadczeniu życiowym, postawach i umiejętnościach.
Kapitał strukturalny: potencjał zgromadzony w
infrastrukturze systemu edukacji i innowacji  placówkach
oświatowych, naukowych, badawczych, teleinformatyce i
własności intelektualnej
Kapitał społeczny: potencjał zgromadzony w polskim
społeczeństwie pod postacią norm postępowania, zaufania i
zaangażowania.
Kapitał relacyjny: potencjał związany z wizerunkiem
Polski na zewnątrz, poziomem integracji z globalną
gospodarką, atrakcyjnością dla jej zagranicznych  klientów
 partnerów handlowych, inwestorów, turystów.
y
ródło: Raport o Kapitale Intelektualnym Polski na: www.innowacyjnosc.gpw.pl/kip (data dostępu: 05.02.2010)
Uwzględniając wartości wszystkich komponentów kapitału intelektualnego poszczególne
generacje Polaków plasują się na dalekich pozycjach w porównaniu z 16 krajami
europejskimi:
- na 13. miejscu pokolenie dzieci i młodzieży,
- na 14. miejscu pokolenie studentów,
- na 15. miejscu pokolenie dorosłych,
- na 16. miejscu pokolenie seniorów1.
To oznacza, że dystans jaki dzieli nasz kraj od najbardziej rozwiniętych państw europejskich
jest wciąż istotny. Do niedawna nie było to przeszkodą, ponieważ konkurencyjność polskiej
gospodarki opierała się na takich przewagach jak: niskie koszty pracy, duży rynek, lokalizacja
w centrum Europy. Społeczeństwo i gospodarka oparte na wiedzy wymagają wzmocnienia
kapitału intelektualnego. Podstawą tego procesu jest inwestowanie w wykształcenie, które
determinuje przebieg kariery zawodowej i traktowanie obu tych aktywności jako
całożyciowego przedsięwzięcia (wyk. 2).
Wyk. 2: Cykl kariery zawodowej a cykl życia
1
Raport o Kapitale Intelektualnym Polski na: www.innowacyjnosc.gpw.pl/kip (data dostępu: 05.02.2010).
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
2
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
y
ródło: M. Boni, Edukacja a rynek pracy, na: www.zds.kprm.gov.pl//userfiles/Berlin_Edukacja_6_12_08.pdf
(data dostępu: 05.02.2010)
Wzrost znaczenia wykształcenie spowodował w latach 1970-2000 wydłużenie cyklu edukacji
w Europie średnio o 3 lata. W tym samy okresie skróceniu uległ czas pracy, stąd bilans
wzrostu czas wolnego pozostał na niezmienionym poziomie i jest porównywalny z okresem z
początku XX w. Wydłużona edukacja oznacza póz
niejszy start, a współcześnie także zmienną
karierę edukacyjną, dlatego absolwenci powinni być przygotowani do:
- planowania karier edukacyjnych i zawodowych przez całe życie,
- zarządzania własną karierą edukacyjną i zawodową przez całe życie,
- mobilności zawodowej i przestrzennej,
- uczenia się przez całe życie,
- uczestnictwa w  silver economy 2.
2. Skolaryzacja na kluczowych poziomach kształcenia  efekty, zależności i prognoz
Kluczowymi poziomami edukacji, które decydują o stanie i jakości wykształcenia
jednostek i społeczeństwa, są współcześnie:
- wychowanie przedszkolne,
- szkolnictwo wyższe,
- edukacja dorosłych.
Na poziomie edukacji przedszkolnej, która, jak pokazuje wiele badań
międzynarodowych  w tym dotyczących Polski, ma ogromne znaczenie dla perspektyw
dalszego kształcenia, szczególnie grup defaworyzowanych, występują znaczne różnice
między miastem i wsią oraz między województwami.
2
Srebrna ekonomia (silver economy) - system ekonomiczny ukierunkowany na wykorzystanie potencjału osób
starszych i uwzględniającego ich potrzeby.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
3
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
Diagnoza społeczno-ekonomiczna towarzysząca Programowi Operacyjnemu Kapitał
Ludzki wykazuje, że około 41% dzieci w wieku 3 5 lat uczęszcza do przedszkola, podczas
gdy w większości krajów Unii Europejskiej wskaz
nik ten przekracza 70%. Występuje przy
tym ogromne zróżnicowanie między miastami, gdzie w roku 2005/06 do przedszkoli chodziło
ok. 58% dzieci w wieku 3-5 lat, a terenami wiejskimi, gdzie było to ok. 19%. Na poziomie
dostępności edukacji przedszkolnej wyraz
nie widoczne są różnice pomiędzy województwami.
Kujawsko-pomorskie pod względem upowszechnienia tego poziomu kształcenia znajduje się
na ostatnim miejscu.
Wyk. 3: Upowszechnienie edukacji przedszkolnej w województwach w roku szkolnym 2005/2006
y
ródło: Program Operacyjny Kapitał Ludzki  Człowiek  najlepsza inwestycja na lata 2007-2013, s. 67 na:
www.efs.gov.pl/Dokumenty/.../POKL_zatwierdzony_7092007.pdf (data dostępu (05.02.2010r.).
Dotyka to głównie dzieci gorzej wykształconych rodziców, które rozpoczynają edukację
znacznie póz
niej, zwykle od szkoły podstawowej. Taka sytuacja najprawdopodobniej
wzmacnia mechanizm dziedziczenia statusu społecznego rodziców. Wiele wskazuje więc na
to, że różnicowanie szans edukacyjnych zaczyna się już w wieku 3-5 lat i powinno być
postrzegane jako istotny czynnik społecznego włączania lub wyłączania.
Boom edukacyjny ostatniej dekady objął przede wszystkim kształcenie na poziomie
wyższym. Pomiędzy 1990/1991 a 2004/2005 r. liczba studentów zwiększyła się niemal
pięciokrotnie i obejmuje aktualnie ok. 50% absolwentów szkół średnich. Jak widać na
poniższym wykresie prognozuje się stały wzrost osób z wyższym wykształceniem w
populacji pracujących Polaków (wyk. 3).
Wyk. 4: Udział osób z wyższym wykształceniem w wieku 15-54 (fakty i prognozy)
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
4
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
y
ródło: M. Boni, Edukacja a rynek pracy, na: www.zds.kprm.gov.pl//userfiles/Berlin_Edukacja_6_12_08.pdf
(data dostępu: 05.02.2010)
Niemal 1/3 studentów studiuje w ok. 300 uczelniach niepublicznych. Część z nich
powstała w mniejszych miastach, otwierając się na potrzeby lokalnej społeczności. Mimo to
za istotne zjawisko należy uznać koncentrację ludności z wykształceniem wyższym w dużych
miastach. Barierami ograniczającymi podejmowanie studiów przez osoby wywodzące się ze
środowisk zagrożonych marginalizacją pozostają: powielanie pozycji społecznej rodziców,
brak wsparcia środowiska, świadomość braków w wykształceniu ogólnym, czynniki
ekonomiczne. Wskazane problemy w mniejszym stopniu dotyczą już obszarów wiejskich, w
większym natomiast  wiejskich obszarów popegeerowskich i ubogich środowisk miejskich.
Uczestnictwo w edukacji dorosłych ma zasadnicze znaczenie dla promocji
zatrudnienia, aktywnego obywatelstwa, zwalczania marginalizacji społecznej i rozwoju
osobistego  czytamy w Deklaracji Kopenhaskiej3. Mimo ogólnego wzrostu poziomu
aspiracji edukacyjnych polskiego społeczeństwa, problemem pozostaje stosunek osób
powyżej 40 r.ż. oraz gorzej wykształconych do podnoszenia własnych kwalifikacji. W
raporcie GUS  Kształcenie dorosłych (2009) czytamy, że ponad 64% osób w wieku 25-64
lat nie uczestniczyło w żadnych formach kształcenia.
3
Deklaracja Europejskich Ministrów ds. Kształcenia Zawodowego i Szkoleń oraz Komisji Europejskiej,
uzgodniona w Kopenhadze w dniach 29.-30.11.2002 w sprawie zwiększonej współpracy europejskiej w
dziedzinie kształcenia zawodowego i szkoleń.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
5
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
Wyk. 5. Osoby w wieku 25-64 lata wg uczestnictwa w kształceniu dorosłych
y
ródło: GUS, Kształcenie dorosłych, Warszawa 2009, s. 88.
Jedynie co trzecia badana osoba (35,8%) podjęła lub kontynuowała swoje kształcenie:
5,5% uczestniczyło w kształceniu szkolnym, 18,6% badanych dokształcało się na kursach,
25,4% respondentów zdeklarowało uprawianie samokształcenia.
Osoby nieuczestniczące w żadnych formach edukacji dorosłych, to w jednakowym
stopniu kobiety i mężczyz
ni. Różnica występuje natomiast w populacjach wyróżnionych ze
względu na miejsce zamieszkania, wiek, poziom wykształcenia oraz status na rynku pracy.
Ponad połowa mieszkańców miast (58,2%) i aż � (74,7%) mieszkańców wsi nie uczestniczy
w żadnej formie edukacji. Im starsze osoby, tym rzadziej korzystają z możliwości kształcenia
- ponad � osób powyżej 55 r.ż. nie podejmuje żadnej aktywności edukacyjnej. Największy
odsetek nieuczestniczących w edukacji dorosłych dotyczył osób o wykształceniu niższym niż
średnie  ok. 80%. W miarę podnoszenia poziomu wykształcenia zwiększa się aktywność
edukacyjna. W przypadku osób z najwyższym wykształceniem już tylko co czwarta (26%) nie
uczyła się. W całej zbiorowości nieuczestniczących w jakiejkolwiek formie kształcenia ponad
połowę stanowiły osoby pracujące. Spośród bezrobotnych nie dokształca się 73% osób.
Wśród przyczyn nie podejmowania edukacji wymieniano najczęściej: brak osobistej potrzeby
(43,4%), brak takiej potrzeby w pracy zawodowej (43,4%), brak motywacji do wznowienia
nauki (40,5%), koszty kształcenia oraz problemy zdrowotne (po 32,8%), brak czasu z
powodów rodzinnych (24,9%) .
Edukacja dorosłych pełni w społeczeństwie funkcję katalizatora zmian otwierających
powszechny dostęp do edukacji: w latach 60 i 70. XX w. do instytucji szkolnictwa średniego,
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
6
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
współcześnie do szkolnictwa wyższego. To spowodowało przesunięcia w strukturze
społecznej: od klasy robotniczej do średniej i od średniej do wyższej, ale nie przyniosło
równości społecznej, ponieważ powstaje coraz większa przepaść między nieliczną grupą
dokształcających się a dużą grupą pozostających z dala od edukacji. W kontekście
konieczności kilkukrotnej zmieniany pracy i zawodu w toku życia, nie tyle poziom
wykształcenia, co postawa wobec edukacji dorosłych, będzie decydować o jakości życia.
Podsumowując należy podkreślić, że poziom wykształcenia jest współcześnie silnie
związany z wiekiem i miejscem zamieszkania oraz statusem na rynku pracy oraz w
niektórych dziedzinach z płcią.
Relacje między wiekiem a poziomem wykształcenia prezentuje wykres 6. W
przyszłości zależność ta będzie traciła na znaczeniu. Powstaje pytanie, czy proporcjonalnie do
tego będzie rosło zainteresowanie udziałem w edukacji dorosłych. Póki co dorośli powyżej 40
r.ż i gorzej wykwalifikowani wprawdzie rozumieją konieczność zdobywania wiedzy przez ich
dzieci, ale w niewielkim stopniu są skłonne uczyć się same.
Wyk. 6: Poziom wykształcenia różnych grup wiekowych w 2002r. (%)
Miejsce zamieszkania nadal w dużym stopniu decyduje o dostępności do edukacji i
możliwości zdobycia wykształcenia. Im dalej od ośrodków miejskich, tym mniejsze są szanse
na zdobycie dobrego wykształcenia.
Kobiety w Polsce są statystycznie lepiej wykształcone niż mężczyz
ni, w przeszłości
dotyczyło to istotnej przewagi na poziomie wykształcenia średniego, dziś jest o 600 tys.
kobiet więcej z wykształceniem wyższym niż mężczyzn. Nie ma natomiast istotnej różnicy
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
7
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
między płciami w zakresie motywacji do dalszego uczenia się. Niestety kobiety częściej
dotyka bezrobocie, a pracujące kobiety zarabiają statystycznie mniej niż mężczyz
ni na tych
samych stanowiskach.
3. Wykształcenie a rynek pracy
Większy wpływ na aktywność zawodową niż wiek, płeć i miejsce zamieszkania ma
wykształcenie. Zależności między poziomem wykształcenia oraz płcią a aktywnością
zawodową w latach 1995-2005 prezentuje tabela 1.
Tab. 1. Aktywność zawodowa wg wykształcenia i płci w latach 1995 i 2005 dla populacji w wieku 15-64 l.
y
ródło: Edukacja dla pracy. Raport o rozwoju społecznym Polska 2007, Warszawa 2007, s. 130 na:
www.unic.un.org.pl/nhdr/nhdr2007/Edukacja dla pracy.pdf (data dostępu: 05.02.2010)
Wyższe kwalifikacje to nie tylko większe prawdopodobieństwo stabilnego
zatrudnienia, ale także przeciętnie wyższe wynagrodzenia. W roku 1998 premia z tytułu
posiadania wykształcenia wyższego była ponad dwukrotnie wyższa niż premia z tytułu
wykształcenia średniego, oraz ponad trzykrotnie wyższa od premii z tytułu zasadniczego
wykształcenia. Tempo wzrostu przewag płacowych zostało jednak wyhamowane w kolejnej
dekadzie.
Tab. 2: Premia z tytułu wykształcenia
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
8
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
y
ródło: Polskie Forum Strategii Lizbońskiej, Kształcenie ustawiczne w Polsce, Gdańsk 2003, s. 29, na:
http://d52.rp.pl/nk/niebieskaVIII-light.pdf (data dostępu: 05.02.2010r.)
W ostatnich 10 latach bezrobocie wśród osób z wyższym wykształcenia wzrosło o 148% (dla
osób z wykształceniem zasadniczym zawodowym i średnim zawodowym odpowiednio o 28%
i 34%), mimo tego stopa bezrobocia wśród osób z wyższym wykształceniem jest w sumie
najniższa (tab. 2), ale coraz więcej osób, jak wynika z obserwacji, pracuje na stanowiskach
poniżej swoich rzeczywistych kwalifikacji, za coraz mniejsze pieniądze. Niestety wiedza na
temat struktury kwalifikacji Polaków jest bardzo uboga. Podobnie minimalna jest wiedza o
szczegółowej charakterystyce wymagań pracodawców.
Tab.3: Stopy bezrobocia wg wykształcenia w okresie 1995-2005 (w populacji 15 lat i więcej)
y
ródło: y
ródło: Edukacja dla pracy. Raport o rozwoju społecznym Polska 2007, Warszawa 2007, s. 141 na:
www.unic.un.org.pl/nhdr/nhdr2007/Edukacja dla pracy.pdf (data dostępu: 05.02.2010)
Bezrobocie wśród osób z wyższym wykształceniem wynikać może z nadmiernej
aktywności edukacyjnej na tym poziomie i towarzyszącej temu niskiej jakości kształcenia, co
przynosi ze sobą m.in. zjawisko dewaluacji dyplomów. Innym powodem jest zbyt powolny
przyrost miejsc pracy dla osób z wyższym wykształceniem, a także niedopasowanie
kwalifikacji zawodowych do potrzeb rynku pracy.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
9
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
Dysponowanie zawodem jest atutem, który kompensuje w pewnym stopniu niższy
poziom wykształcenia, co potwierdzają dane dotyczące aktywności osób z zasadniczym
wykształceniem zawodowym, które były dla nich znacznie korzystniejsze niż dla osób z
wykształceniem średnim ogólnokształcącym. Zależności, o których mowa potwierdzają też
dane dotyczące poszczególnych województw. Na tym tle kujawsko-pomorskie różni się od
innych województw tym (wyk. 7), że na tym samym poziomie aktywności zawodowej
pozostają osoby z wyższym i policealnym wykształceniem (na poziomie ok. 80%) oraz z
wykształceniem zasadniczym i średnim zawodowym (na poziomie ok. 70%) przy ok. 45%
aktywności zawodowej osób z wykształceniem średnim ogólnokształcącym.
Wyk. 7: Aktywność zawodowa powyżej 15. r.ż. wg województw i poziomu wykształcenia
y
ródło: Edukacja dla pracy. Raport o rozwoju społecznym Polska 2007, Warszawa 2007, s. 130 na:
www.unic.un.org.pl/nhdr/nhdr2007/Edukacja dla pracy.pdf (data dostępu: 05.02.2010)
Im wyższe wykształcenie tym mniejsze znaczenie mają: miejsce zamieszkania, płeć
oraz wiek. W przypadku wykształcenia wyższego te różnice prawie zanikają.
Mylny jest jednak wniosek, że poziom wykształcenia, nawet najwyższy, gwarantuje
stabilne miejsce na rynku pracy. O tym decyduje w większym stopniu posiadanie kwalifikacji
zgodnych z potrzebami rynku pracy.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
10
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
W gospodarce opartej na wiedzy ważną rolę odgrywają absolwenci nauk ścisłych i
technicznych. Zarówno pod względem liczby studentów, jak i doktorów w tych dziedzinach
Polska znacznie odbiega od średniej krajów Unii Europejskiej.
Wyk. 8. Absolwenci studiów wyższych w roku akademickim 2006/2007
Struktura absolwentów szkół wyższych jest niekompatybilna z potrzebami gospodarki opartej
na wiedzy, w kierunku której Polska zmierza, o czym świadczy przyrost zatrudnienia w
poszczególnych jej sektorach (Tab. 3).
Tab. 3: Przyrost zatrudnienia w latach 2001-2005
y
ródło: A. Karpiński, Rynek pracy. Ewolucja popytu na kwalifikacje, Warszawa 2006.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
11
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
Na rynku pracy istnieje zapotrzebowanie także na pracowników o zasadniczym i średnim
wykształceniu zawodowym, a ostatnie lata pokazały, że zapotrzebowanie to może nawet
okresowo wzrastać. Jak pokazują prognozy rynku pracy w Unii Europejskiej do roku 2020,
obserwowany będzie stały wzrost liczby miejsc pracy w sektorze usług, stabilizacja liczby
miejsc pracy w budownictwie i spadek w przemyśle. Biorąc pod uwagę potrzeby zastąpienia
pracowników z powojennego wyżu demograficznego, należy się spodziewać stałego
zapotrzebowania na nowych pracowników w tych sektorach gospodarki.
Obok twardych (zawodowych) kwalifikacji zdobywanych na różnych poziomach
kształcenia, w gospodarce opartej na wiedzy, istotną rolę, niezależnie od poziomu
wykształcenia, odgrywają kwalifikacje miękkie takie jak: elastyczność, mobilność, otwartość
na innych, kreatywność.
Tylko 29% Polaków uważa, że zmiana pracy co kilka lat jest dobra dla człowieka - to
znacznie poniżej średniej europejskiej (40%) i krajów wiodących  Szwecji i Danii (ok. 70%).
Otwartość na różnorodność oraz ogólnie pojęte zaufanie dotyczą niemalże wszystkich
wymiarów życia. Pomagają zarówno w codziennym funkcjonowaniu (np. ułatwiają
współpracę, nawiązywanie kontaktów), jak i przyczyniają się do pozyskiwania korzyści
biznesowych. Niestety także pod tym względem Polacy wypadają niekorzystnie na tle innych
krajów (wyk. 9).
Wyk. 9: Odsetek osób w wieku 18+ ufający innym
y
ródło: European Social Survey 2004.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
12
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
Potencjał kreatywności zależy od krążenia wysoce mobilnej  klasy kreatywnej wykonującej
zawody wymagające rozwiązywania kompleksowych problemów, podejmowania
niezależnych decyzji oraz wysokich poziomów zdobytej edukacji, bądz
kapitału ludzkiego. W
Polsce ciągle nie ma warunków bazowych do rozwoju tego potencjału: atrakcyjnych i
innowacyjnych miejsc pracy, usług decydujących o jakości i atrakcyjności życia
( lifestyle owych), wysokiego poziomu tolerancyjności i różnorodności społeczeństwa.
4. Pętla odtwarzania? O zależności między poziomem alfabetyzacji w dzieciństwie a
jakością życia w dorosłości
Badania podłużne prowadzone w latach 1972-19984 nad związkami między poziomem
alfabetyzacji mierzonym umiejętnością czytania ze zrozumieniem pod koniec szkoły
podstawowej a poziomem i jakością życia w dorosłości, potwierdzają wysokie
prawdopodobieństwo procesów dziedziczenia społecznego, ale zarazem dużą możliwość
wyjścia poza system uwarunkowań zewnętrznych lub wewnętrznych, kiedy któryś z
poniższych czynników okaże się na tyle silny, że pozwali pokonać pozostałe ograniczenia:
przymioty wewnętrzne: inteligencja, motywacja...,
okoliczności socjalizacyjne: aspiracje rodziców, wzory w rodzinie i sąsiedztwie,
zachęta i wsparcie nauczycieli...,
kapitał społeczny rodziny: znajomości, możliwości wsparcia...,
uwarunkowania instytucjonalne (bliskość dobrej szkoły, wysoka jakość
kształcenia),
zmiany otoczenia: przymus dostosowania się do zmian na rynku pracy, nowe
możliwości karier.
 Spirala reprodukcji edukacyjnej jest półotwarta. Jest zasadniczo drogą odtwarzania
losu rodzinnego, ale ze znaczną możliwością jego modyfikacji5.
4
Z. Kwieciński, Funkcje alfabetyzacji w dorosłości, Toruń  Olsztyn 2002.
5
Tamże, s. 110.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
13
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
Wnioski i rekomendacje
1. O wykluczeniu społecznym decyduje współcześnie nie tyle poziom wykształcenia, co
kwalifikacje nieadekwatne wobec potrzeb rynku pracy oraz bierna postawa wobec
edukacji dorosłych.
2. Za błędne uznać należy założenie, że wyższe wykształcenie gwarantuje stałe miejsce
na rynku pracy. Coraz większe znaczenie mają konkretne umiejętności, np. znajomość
języka obcego, stopień opanowania high-tech, a nie formalne wykształcenie w tym
zakresie oraz kwalifikacje miękkie takie jak: elastyczność, mobilność, otwartość na
innych, kreatywność jako wartość dodana każdego poziomu kształcenia.
3. Społeczeństwo i gospodarka oparte na wiedzy stawiają wysokie wymagania jednostce,
często pozostawiając ją samą ze swoimi problemami. Brutalne mechanizmy
ekonomiczne podsuwają sceptyczną wizję przyszłego scenariusza takiego
społeczeństwa: niewielką większością  wygranych , ale z  wyrokiem dożywocia
skazującym na uczenie się oraz rosnącą mniejszością  przegranych , którzy nigdy nie
mieli szans edukacyjnych lub dobrowolnie uchylili się od konieczności dożywotniego
nabywania i sprzedaży swojej wiedzy6. Potwierdzają to także prognozy OECD: Dla
tych, którzy mają pomyślne doświadczenia edukacyjne, i którzy postrzegają siebie jako
zdolnych, ciągłe uczenie się jest wzbogacającym doświadczeniem, które wzmaga
poczucie kontroli nad własnym życiem i własnym otoczeniem. Jednakże dla tych,
którzy są wykluczeni z tego procesu lub którzy wolą w nim nie uczestniczyć,
upowszechnienie całożyciowego uczenia się może mieć jedynie efekt pogłębiającej się
izolacji od świata  bogatych w wiedzę . Powoduje to konsekwencje ekonomiczne,
polegające na niepełnym wykorzystaniu ludzkich możliwości i wzroście wydatków na
pomoc socjalną, a także konsekwencje społeczne w postaci alienacji i podupadającej
infrastruktury społecznej7. Stwarza to konieczność poszukiwania nowych rozwiązań,
by wykształcenie nie zmieniło swojej funkcji jako siły demokratyzującej na  korzyść
różnicującej współczesne społeczeństwo.
4. Całożyciowe uczenie się nie może być rozumiane jako inwestowanie w krótkotrwały,
możliwy do wykorzystania kapitał ekonomiczny, lecz także jako inwestycja w
 społeczny kapitał , objawiający się w tym jak traktujemy rodzinę, sąsiadów,
6
Tamże, s. 63.
7
OECD, What Works in Innovation in Education. Combating Exslusion through Adult Learning, Paris 1997.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
14
 CZA
OWIEK  NAJLEPSZA INWESTYCJA!
współpracowników. Skurczenie się tego kapitału mierzone zaufaniem do innych,
przynosi negatywne skutki społeczne i ekonomiczne8.
5. Nowe oczekiwania wobec kwalifikacji potrzebnych na rynku pracy, wymagają
nowego porządku edukacyjnego: szkoły muszą działać w kooperacji ze wspólnotą, z
którą są związane, z firmami, stowarzyszeniami, kościołami oraz organizacjami
aktywnymi na danym obszarze, rodzinami dzieci i młodzieży pozostających pod ich
opieką. Muszą one odkryć nowe miejsca uczenia się i stworzyć nowe środowiska
uczenia się. To wymaga wysokiego stopnia instytucjonalnej  autorefleksyjności ,
ewoluowania placówek oświatowych w kierunku uczących się organizacji.
Dr hab. Hanna Solarczyk-Szwec
[e-mail]
Toruń, 07.02.2010r.
8
P. Alheit,  Podwójne oblicze całożyciowego uczenia się: dwie analityczne perspektywy cichej rewolucji, w:
Teraz
niejszość- Człowiek  Edukacja, 2002, 2, s. 64.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
15