TaraPammi

Marzenianowożeńców

Tłu​ma​cze​nie:

Mał​go​rza​taDo​bro​goj​ska

ROZDZIAŁPIERWSZY

LeahHun​ting​tonbez​sil​nieopa​dłanapla​sti​ko​wekrze​słoprzyswo​imbiur​ku.Nogi

do​słow​nieugię​łysiępodnią.Przedocza​miwciążmia​łaczer​wo​nąpie​częćnapo​da​-
niu,gło​szą​cą„OD​RZU​CO​NE”.Jejszki​comde​fi​ni​tyw​nieod​mó​wio​noszan​synare​ali​-
za​cjęina​dzie​jeLeahroz​wia​łysięjakdym.Wdusz​nympo​wie​trzuspły​wa​łapo​tem,
ci​chypo​mrukwia​tra​kapodsu​fi​temszar​pałjejner​wy,amię​śniekar​kumia​łafa​tal​nie
spię​te.

PaniDu​Pont,me​ne​dżer​kasprze​da​żyde​ta​licz​nej,dałajejnie​ca​łedwamie​sią​cena

przy​go​to​wa​niepierw​szejko​lek​cji,apotejod​mo​wiezo​sta​łyjejtyl​kogołeszki​ce.Po​-
nie​ważtobyłajejwła​snako​lek​cja,wszyst​komu​sia​łazro​bićsama,li​czy​łasięwięc
każ​dachwi​la.

Naj​waż​niej​sze było po​zy​ska​nie fun​du​szy na ma​te​ria​ły. Po​trze​bo​wa​ła mnó​stwa

rze​czy,ado​stę​pudopie​nię​dzywciążniemia​ła.Pod​nio​słasłu​chaw​kęiwy​bra​łanu​-
mer me​ne​dże​ra, z któ​rym roz​ma​wia​ła dwa dni wcze​śniej. Ser​ce biło jej moc​no
i szyb​ko. Me​ne​dżer ode​brał nie​mal od razu, jak​by się spo​dzie​wał jej te​le​fo​nu, ale
teżod​po​wie​działkrót​koista​now​czo.Bankniemożewy​ko​rzy​staćfun​du​szupo​wier​-
ni​cze​gojakoza​bez​pie​cze​niapo​życz​ki,po​nie​ważpo​wier​nikfun​du​szuniewy​ra​ziłna
tozgo​dy.

Zatymwszyst​kimmógłstaćtyl​koje​denczło​wiek.Sta​vrosSpo​ra​des.
Leahci​snę​łasłu​chaw​kąprzezpo​kójiwście​klekop​nę​łakrze​sło,bo​le​śnieude​rza​-

jącsięwnogę.

Jakdłu​gojesz​czebę​dziemu​sia​łatozno​sić?Jakdłu​gomunatopo​zwo​li?
Pod​nio​słate​le​fonidrżą​cy​mipal​ca​miwy​bra​łainnynu​mer.Za​żą​dawy​ja​śnień,za​-

żą​da…

Toniemia​łosen​su.Se​kre​tar​kaznówgrzecz​niejąprze​pro​sizanie​obec​nośćsze​-

fa.Takąod​po​wiedźotrzy​my​wa​łaodroku,kie​dytyl​kopró​bo​wa​łasięznimskon​tak​-
to​wać.Choćobo​jemiesz​ka​liwAte​nach,moż​nabyłood​nieśćwra​że​nie,żeżyjąna
prze​ciw​le​głychkrań​cachpla​ne​ty.

Niepo​mo​głoza​gry​za​niewargiza​ci​ska​niepię​ści.Nie​zdol​napo​wstrzy​maćwy​ry​-

wa​ją​cychsięzpier​siłkań,roz​pła​ka​łasiębo​le​śnie.

Musiztymskoń​czyć.Musisięuwol​nićzesmy​czy,naktó​rejjątrzy​mał,kon​tro​lu​-

jąc każ​dy jej krok i każ​dy wy​bór, sam bez prze​szkód ko​rzy​sta​jąc z uro​ków ży​cia.
Takasy​tu​acjatrwa​łajużodpię​ciulat.

Ob​tar​łałzyiotwo​rzy​ławkom​pu​te​rzewy​szu​ka​nytegoran​kaar​ty​kułzkro​ni​kito​-

wa​rzy​skiej.Part​nerbiz​ne​so​wySta​vro​saisynchrzest​nyjegoprzy​bra​ne​goojcaDmi​-
triKa​re​gaswy​da​wałprzy​ję​cienaswo​imjach​cie.Sta​vrosiDmi​tribyliskro​je​ninatę
samą mo​dłę – obaj nie​zwy​kle atrak​cyj​ni, choć bar​dzo róż​ni, kon​ty​nu​owa​li dzie​ło
dziad​kaLeah,Gian​ni​saKa​tra​ki​sa,roz​wi​ja​jącKa​tra​kisTe​xti​lespodkie​run​kiemjego
twór​cy. Obaj uwa​ża​li się za pół​bo​gów, a swo​ją wolę za pra​wo obo​wią​zu​ją​ce zwy​-
kłychśmier​tel​ni​ków.

Sta​vrosnie​na​wi​dziłwszel​kichprzy​jęć,cze​goLeahni​g​dyniepo​tra​fi​łazro​zu​mieć,

jed​nakDmi​trizpew​no​ściątambę​dzie.Musisiętyl​kopo​sta​rać,byde​ka​denc​kiplay​-
boy,zwy​kleoto​czo​nywia​nusz​kiempięk​nychko​biet,za​uwa​żyłjejobec​nośćnapo​kła​-
dzieswo​jejnaj​now​szejza​baw​ki.Jużonasiępo​sta​raprzy​cią​gnąćjegouwa​gę.

Zde​cy​do​wa​nymkro​kiemwe​szładosy​pial​niiotwo​rzy​ładrzwisza​fy.Po​mysłniebył

możenaj​lep​szy,aleSta​vrosniepo​zo​sta​wiłjejwy​bo​ru.

Za​mó​wi​ła tak​sów​kę i z dresz​czem nie​pew​no​ści za​czę​ła prze​glą​dać ubra​nia.

Wkoń​cuwy​cią​gnę​łazło​tąje​dwab​nąsu​kien​kę,je​dy​nązmet​kąpro​jek​tan​ta,jakazo​-
sta​ła jej z daw​nych lat. Su​kien​ka była wprost obu​rza​ją​co ską​pa. Prak​tycz​nie bez
ple​ców,cowy​klu​cza​łowło​że​niesta​ni​ka.Dotegoob​ci​słaikrót​ka,od​sła​nia​ją​canie​-
malcałeuda.

Pięć lat wcze​śniej no​si​ła ją bez mru​gnię​cia okiem. Bez naj​mniej​sze​go pro​ble​mu

po​ka​zy​wa​ła każ​dy cen​ty​metr na​giej skó​ry i nie prze​szka​dza​ło jej, że wy​glą​da nie​-
przy​zwo​icie.Ate​razbyłaoja​kieśdzie​sięćkilowięk​sza…

Wo​la​łaso​bieniewy​obra​żać,jakmu​sia​ławte​dywy​glą​dać.
Tam​tejnocywło​ży​łająnaproś​bęCa​li​sty,któ​rejchcia​łazro​bićprzy​jem​ność.Ate​-

razpopro​stuniemia​łain​ne​gociu​chaod​po​wied​nie​gonadzi​siej​szeprzy​ję​cie.

Spo​co​ny​midłoń​miwcią​gnę​łasu​kien​kę,któ​rawdo​dat​kuoka​za​łasięskan​da​licz​nie

krót​ka.Praw​dęmó​wiąc,le​d​woza​kry​wa​łapo​ślad​ki.

Tobyłnaj​bar​dziejnie​przy​zwo​itystrój,jakimia​ła,ibyławtejsu​kien​cetam​tejfe​-

ral​nejnocy,aleteżbyłtoje​dy​nystrój,któ​rymógłjejdziśza​gwa​ran​to​waćupra​gnio​-
nespo​tka​nie.

Peł​nawąt​pli​wo​ści,we​szładoła​zien​kiispry​ska​łatwarzzim​nąwodą.
Praw​do​po​dob​nieSta​vroswpad​nieszałibę​dzieniąjesz​czebar​dziejgar​dził,oile

towogó​lemoż​li​we.Aleniemo​głana​dalzno​sićizo​la​cji,jakąjejfun​do​wałodpię​ciu
lat.

Niewy​trzy​mategoanichwi​lidłu​żej.Cośmu​sia​łosięzmie​nić.

Leah przy​lgnę​ła do skó​rza​ne​go sie​dze​nia tak​sów​ki, jak​by mia​ła za​miar zo​stać

tamnawiecz​ność.Kie​row​cazer​kałnaniącie​ka​wie,alejejniepo​ga​niał.

W koń​cu ode​tchnę​ła głę​bo​ko i wyj​rza​ła przez brud​ną szy​bę. Ma​ri​na była za​tło​-

czo​na, cu​mo​wa​ło tam kil​ka jach​tów oświe​tlo​nych za​cho​dzą​cym słoń​cem. Choć
wszyst​kiebyłybar​dzooka​za​łe,je​denwy​raź​niesięwy​róż​niał.

Za​pła​ci​łakie​row​cyiwy​sia​dła.Przezna​stęp​nychkil​kami​nutsta​ra​łasięniemy​śleć

i na​wet się nie roz​glą​da​ła. Wy​pro​sto​wa​na, z pod​nie​sio​ną wy​so​ko gło​wą, po​de​szła
dopil​nu​ją​ce​gotra​puochro​nia​rza.

Po​tęż​nymęż​czy​znaroz​po​znałją,alezdra​dziłgotyl​kobłyskwoku,bopozatym

na​wetniedrgnął.Leahwy​nio​śleunio​słabrewibyłtoje​dy​nygest,najakizdo​ła​łasię
zdo​być.

Pięćostat​nichlatspę​dzi​łajakoprak​ty​kant​kawmałozna​nymdomumody,zdala

odza​in​te​re​so​wa​niame​diów,wmiej​scu,gdziejejniezna​noini​ko​munieza​le​ża​ło,by
sięcze​gośoniejdo​wie​dzieć.

Za​sy​pia​ła,bu​dzi​łasię,szładopra​cy,wra​ca​ła,ja​dłako​la​cjęiznówza​sy​pia​ła,pil​nie

ob​ser​wo​wa​naprzezgo​spo​dy​nię,pa​niąKo​vla​kis,któ​razpo​le​ce​niaSta​vro​sadba​ła,
byLeahniesta​łasiębo​ha​ter​kąko​lej​ne​goskan​da​lu.Aleniktnieza​po​mniał,cze​go

siędo​pu​ści​łaicozro​biłSta​vros,żebyjąuka​rać.

Zwłasz​czawśródosób,dlaktó​rychkaż​dejegosło​wobyłoob​ja​wie​niem.
ChoćdlaLeahdłu​gichjakwiecz​ność,upły​nę​łoza​le​d​wiekil​kase​kund,za​nimmęż​-

czy​znaod​su​nąłsię,żebyjąprze​pu​ścić.Wspar​tanajegowy​cią​gnię​tejręcewe​szła
na po​kład. Oszo​ło​mio​na pa​nu​ją​cym za​mie​sza​niem, na chwi​lę za​po​mnia​ła, po co tu
przy​szła. Kel​ne​rzy w uni​for​mach roz​no​si​li sam​pa​na. Przy​ję​cie zdą​ży​ło się już roz​-
krę​cić, spo​ce​ni i pi​ja​ni go​ście kle​ili się jed​ni do dru​gich. W po​wie​trzu wi​bro​wa​ła
mu​zy​kaiLeahbez​wied​nieza​ko​ły​sa​łasiędotak​tu.

A więc wszyst​ko, co sły​sza​ła o przy​ję​ciach Dmi​trie​go, było praw​dą, a po​nie​waż

Sta​vrossta​no​wiłkom​plet​neprze​ci​wień​stwoprzy​ja​cie​la,zpew​no​ściągotuniebę​-
dzie.Onajed​nakmusisiępo​sta​rać,żebyjąroz​po​zna​no,więcprzedewszyst​kimpo​-
win​na przy​cią​gnąć uwa​gę go​spo​da​rza. Z uśmie​chem na wy​zy​wa​ją​co czer​wo​nych
war​gachru​szy​ładobaru,usia​dłanawy​so​kimstoł​kuiza​mó​wi​łapierw​szytegowie​-
czo​rukok​tajl.

Sta​vros Spo​ra​des był zde​gu​sto​wa​ny. Jego te​le​fon za​dzwo​nił już dzie​sią​ty raz

wcią​guostat​nichpię​ciumi​nut,aonniemiałnaj​mniej​szejocho​tyruj​no​waćwie​czo​ru
spę​dza​ne​gozpięk​nąiin​te​li​gent​nąko​bie​tą.Ko​lej​nete​le​fo​nybyłyjed​naknie​po​ko​ją​-
ce,więcuśmiech​nąłsiędoHe​le​nei,za​nimode​brał,po​cią​gnąłdłu​giłykszam​pa​na.

–Onajesttu​taj–po​wie​działDmi​tri.–Namoimjach​cie.
Za​szo​ko​wa​nySta​vrosopadłnaopar​ciefo​te​la.Sko​roDmi​tridonie​goza​dzwo​nił,

mo​głocho​dzićotyl​kojed​nąko​bie​tę.

Leah.
Re​lakswto​wa​rzy​stwieHe​le​neod​da​liłsięwni​cość.
–Je​steśpe​wien?
Śmiechwsłu​chaw​ceza​brzmiałszy​der​czo.
–Roz​po​zna​łemjąwdwiemi​nu​ty.Tonapew​noona.Jestpi​ja​naitań​czy.
Pi​ja​naitań​czy…
Za​miasttwa​rzyLeahprzedocza​mista​nę​łamutwarzjegosio​stry,Ca​li​sty,śmier​-

tel​nie bla​dej i nie​ru​cho​mej. Pró​bo​wał ja​koś so​bie po​ra​dzić z jej przed​wcze​sną
śmier​cią,alegniewibez​sil​nośćwciążjesz​czebyłybar​dzoświe​żeisil​ne.

Po​wo​lischo​wałte​le​fon,prze​pro​siłHe​le​neiwy​szedłzre​stau​ra​cji.
„Niemamdoniejżad​nychza​strze​żeń,pa​nieSpo​ra​des”,po​wie​dzia​łaswo​imno​so​-

wym gło​sem o Leah pani Ko​vla​kis w co​ty​go​dnio​wej roz​mo​wie. „Nie do wia​ry, ale
bar​dzosięzmie​ni​ła”.

Czyż​bymó​wi​łamutyl​koto,corze​czy​wi​ściechciałusły​szeć?
Pokil​kumi​nu​tachjegohe​li​kop​terlą​do​wałnaluk​su​so​wymjach​cieDmi​trie​go.
–Gdziejest?
Przy​ja​cielwska​załpar​kietta​necz​nynaniż​szympo​kła​dzie.
–Mógł​bymjąka​zaćzgar​nąćochro​nia​rzom,aletobytyl​kopo​gor​szy​łosy​tu​ację.
Sta​vroskiw​nąłgło​wą,aleniepa​trzyłmuwoczy.
Byłokrokodutra​tysa​mo​kon​tro​li.Naszczę​ścietobyłtyl​koal​ko​hol,nienar​ko​ty​-

ki.Jed​naknawszel​kiwy​pa​dekwo​lałniepa​trzećnaswo​jążonę,po​ślu​bio​nązakarę
ijakopo​ku​tę.

Na​wetwpi​ja​nymoszo​ło​mie​niuwy​wo​ła​nymprzeztrzyko​lej​nedrin​kiLeahwy​czu​-

ła,żeSta​vroswcho​dzinapar​kiet.Jejcia​łoprze​szedłlo​do​wa​tydreszcz,choćbry​za
odmo​rzabyłacie​pła.Po​trzą​snę​łagło​wą,żebyod​go​nićmgłę,ipod​nio​sławzrok.

Słyn​ny,wy​ko​na​nynaspe​cjal​neza​mó​wie​nie,lśnią​cy,szkla​nybar,dumajach​tuDmi​-

trie​go,po​ka​załset​kęod​bićSta​vro​sa.Wą​skątwarzorzeź​bio​nychry​sach,kla​sycz​-
nympro​fi​lunosa,kształt​nychwar​gachipło​wychoczachocie​nio​nychdłu​gi​mirzę​sa​-
mi.Wchwi​li,kie​dyspo​tka​lisięwzro​kiem,jegooczyprze​peł​nia​łaczy​stanie​na​wiść.

Leahzro​bi​łosięsła​bo.
Drżąc, nie​kon​tro​lo​wa​nie ob​ję​ła za kark dwu​dzie​sto​pa​ro​lat​ka, z któ​rym tań​czy​ła

przezostat​nikwa​drans.Choćmożera​czejtoonjąpod​trzy​my​wał.

Naszczę​ściewi​dzia​łagojakprzezmgłę.Naj​chęt​niejwy​ma​za​ła​bytęnoczpa​mię​-

ci. Po​ru​sza​ła sto​pa​mi w rytm mu​zy​ki, pod​czas gdy part​ner prze​su​nął dło​nie z jej
bio​dernaple​cyiwkoń​cująob​jął.

Nie mo​gła jed​nak zi​gno​ro​wać zbie​ra​ją​cych się wo​kół niej czar​nych chmur, więc

wzię​łagłę​bo​kiod​dech.Sta​vrosszedłkuniejprzeztłumspo​co​nych,roz​ko​ły​sa​nych
mu​zy​ką ciał, któ​re roz​stę​po​wa​ły się przed nim bez pro​te​stu. Wy​da​wa​ło się, że
wob​li​czuzbli​ża​ją​cejsiębu​rzypo​wie​trzesta​nę​ło.

Leahode​rwa​łasięodpart​ne​raipo​ca​ło​wa​łagowchło​pię​code​li​kat​nypo​li​czek.
–Prze​pra​szam–szep​nę​ła.
Niejegowina,żeniewie​dział,kimonajest;gdy​bywie​dział,nieod​wa​żył​bysięjej

do​tknąć. Trzy​mał​by się z da​le​ka i trak​to​wał​by ją jak po​wie​trze, tak jak po​stą​pi​ła
więk​szośćobec​nych,kie​dypo​ja​wiłsięDmi​tri.Byłaprze​cieżLeahHun​ting​tonSpo​-
ra​des,żonąSta​vro​saSpo​ra​de​sa,iża​deninnymęż​czy​znaniemiałpra​wazbli​żyćsię
doniej.Jejprzy​ja​ciel,Alex,któ​ryjakoje​dy​nynieod​wró​ciłsięodniejijużpośmier​ci
Ca​li​stypró​bo​wałsięzniąkon​tak​to​wać,skoń​czyłwwię​zie​niu,oskar​żo​nynapod​sta​-
wiedo​wo​dówsfa​bry​ko​wa​nychprzezSta​vro​saiDmi​trie​go.

Natowspo​mnie​nieza​trzę​słaniątłu​mio​nafu​ria.Ależgonie​na​wi​dzi​ła…
Że​la​znadłońchwy​ci​łająwta​liiiode​rwa​łaodpart​ne​ra.Możetojesz​czena​sto​la​-

tek,po​my​śla​ła,samawwie​kudwu​dzie​stuje​denlatczu​jącsiędziw​niesta​raizmę​-
czo​na.

Ina​czej niż chło​pak, z któ​rym tań​czy​ła, męż​czy​zna był moc​no umię​śnio​ny, bez​-

względ​nietwar​dywze​tknię​ciuzjejdrob​nymcia​łem.Jakostat​nitchórz,nieod​wa​-
ży​łasięspoj​rzećmuwoczy.

Wy​pi​tyal​ko​holwciążbu​zo​wałjejwgło​wie,kie​dyjąpod​niósłibez​wol​nąprze​rzu​-

ciłso​bieprzezra​mię.Przezłzypa​trzy​łanaświat,na​gleod​wró​co​nydogóryno​ga​mi.
Roz​le​ga​ją​cesięwo​ko​łoszep​tybyłyjakci​szaprzedbu​rzą.

Do​sta​ła,cze​gochcia​ła.
Zro​bi​łazsie​biewi​do​wi​skoizwró​ci​łauwa​gęSta​vro​sa.
Nicjed​nakniemo​głojejod​czu​lićnamiaż​dżą​cąpo​gar​dę,któ​rązo​ba​czy​ławjego

oczach.Za​ci​snę​łamoc​nopo​wie​kiiza​pa​dławal​ko​ho​lo​wynie​byt.

Szarp​nę​łasięgwał​tow​nie,kie​dystru​gilo​do​wa​tejwodyude​rzy​ływniązewszyst​-

kichstron.Krzyk​nę​łaispró​bo​wa​łasięuwol​nić,alespodlo​do​wa​te​goprysz​ni​canie
byłouciecz​ki.

Drżą​cy​midłoń​miod​gar​nę​łaztwa​rzymo​krewło​sy.Rze​ko​mowo​do​od​por​nytuszdo

rzęs po​zna​czył jej po​licz​ki i pal​ce ciem​ny​mi smu​ga​mi. Nie mu​sia​ła się od​wra​cać.
Nie​malna​ma​cal​nieczu​łaobec​nośćswo​je​goprze​śla​dow​cy,ob​ser​wu​ją​ce​gojązezło​-
śli​wąsa​tys​fak​cją.Jegoza​cho​wa​nieniebyłodlaniejżad​nymza​sko​cze​niem.

Wy​cią​gnę​ła rękę i za​krę​ci​ła kran. Na​gle za​pra​gnę​ła sku​lić się na dnie bro​dzi​ka

iza​mknąćoczy.Alena​wettoniemia​łojejbyćdane.

–Wyjdźstam​tąd.–Roz​kazpo​wro​tudoczyść​caude​rzyłjąjakpo​li​czek.
Na​wetpotychwszyst​kichla​tachniemia​łaod​wa​gi,byspoj​rzećmuwoczy.
Aleniemo​głaso​biepo​zwo​lićnaroz​czu​la​niesięnadsobą.Niepotymwszyst​kim,

codziśzro​bi​ła,byletyl​kogozo​ba​czyć.

Przy​trzy​ma​łasiękra​nuiztru​demsta​nę​łanano​gach.Prze​stron​nała​zien​kazda​-

wa​łasięwi​ro​waćwo​kółniej.

Nadgło​wąmia​łakrysz​ta​ło​wyży​ran​dol,podsto​pa​mipod​ło​gęzciem​ne​godębu,za

oknemlśni​łonie​bie​skiemo​rze.Po​wo​liprze​sta​łojejsiękrę​cićwgło​wie.

Drżączwy​sił​ku,wy​szłazbro​dzi​ka,zo​sta​wia​jącmo​kreśla​dy.
–Okryjsię.–Rzu​ciłjejręcz​nik.
Za​nu​rzy​łatwarzwba​weł​nia​nejmięk​ko​ści,wy​ko​rzy​stu​jąctekil​kase​kundpry​wat​-

no​ści.Jed​nakpo​gar​dawjegogło​siebyłazbytbo​le​sna.

Zde​cy​do​wa​nymru​chemod​rzu​ci​łaręcz​nik,któ​rywy​lą​do​wałmunara​mie​niu.
–Dzię​ku​ję,mamsu​kien​kę.Totwo​jawina,żeod​sła​niawię​cej,niżza​sła​nia–od​par​-

łabez​czel​nie.

Wod​po​wie​dzisma​gnąłjązłymspoj​rze​niem.
–Ni​g​dyniemo​głaśzro​zu​mieć,cojestdlacie​biedo​bre.
Ze​bra​łanakar​kumo​krewło​syiwy​ci​snę​łaznichwodę,zmu​sza​jącsiędoobo​jęt​-

no​ści,odktó​rejbyłajaknaj​dal​sza.

–Tokwe​stiaaler​giinacie​bie.Wo​la​ła​bymumrzećnaza​pa​le​niepłucniżza​wdzię​-

czaćcico​kol​wiek.

Czu​ła, jak bar​dzo jest zły, i na​gle za​la​ła ją fala stra​chu i wszyst​kich tych nie​do​-

brychuczuć,zktó​ry​miwal​czy​łaprzezostat​niedzie​sięćlat.Wi​doktychpeł​nychzło​-
ścipło​wychoczucośjejuświa​do​mił.

Ca​li​sta.
Ca​li​stamia​łata​kiesameoczy,aledo​bre,skłon​nedouśmie​chu,wa​bią​cemęż​czyzn

ni​czympa​ję​czasieć.My​śle​nieoniejiotam​tejnocyspra​wia​ło,żeżo​łą​dekści​skałjej
sięwbo​le​snywę​zeł.

Inicniemo​głopo​móc.Alepo​przezszokwy​wo​ła​nyspo​tka​niemprze​bi​łosiępew​ne

po​dej​rze​nie.Za​dy​go​ta​łainiemia​łotonicwspól​ne​gozjejmo​krąsu​kien​ką.

–Sta​vros,ja…
Jed​nąrękąprzy​trzy​małjązakark,pal​ca​midru​giejob​jąłpo​li​czek.
Niktni​g​dyniedo​ty​kałjejtakdłu​go…Możedla​te​gomia​ławra​że​nie,żejegodłoń

palijejskó​rę.Idla​te​gopra​gnę​ła,bytendo​tyktrwałitrwał.

Przy​naj​mniejdo​pó​kinieuświa​do​mi​łaso​bie,coonwła​ści​wierobi.
Spraw​dzał,czyniemaroz​sze​rzo​nychźre​nic,czyniebra​łanar​ko​ty​ków.
Spoj​rza​łamuwoczyiszyb​kospu​ści​ławzrok.
–Ni​cze​goniebra​łam–szep​nę​łabła​gal​nymto​nem.
–Pa​mię​tamostat​niraz,kie​dytoodcie​bieusły​sza​łem–od​parłsu​cho.
Tesło​waijegotonzmro​zi​łyjądoszpi​kuko​ści.Takbar​dzopra​gnę​łajegobli​sko​-

ści,alenaj​wy​raź​niejniemo​głananiąli​czyć.

–Mó​więpraw​dę,wierzmi.
„Ni​g​dy nie do​tknę​łam nar​ko​ty​ków”, chcia​ła wy​krzy​czeć, tak jak tej nocy, kie​dy

umar​łaCa​li​sta,alechy​bana​wetnieusły​szałjejpłacz​li​we​gowy​zna​nia.

Te​razuśmiech​nąłsięchłod​no.
– Trud​no mi w to uwie​rzyć, sko​ro okła​ma​łaś pa​nią Ko​vla​kis, wy​mknę​łaś się

zdomu,po​ja​wi​łaśnajach​cieDmi​trie​go,zna​ne​gozdzi​kichprzy​jęć,ipi​łaśbezumia​-
ru.

Jak zwy​kle, był uprze​dza​ją​co grzecz​ny. Tak jak i wcze​śniej, kie​dy za​wład​nął jej

ży​ciem.

„Mo​żesz albo za mnie wyjść, albo iść do wię​zie​nia, Leah. Wy​bór na​le​ży do cie​-

bie”.

–Przy​naj​mniejuda​łomisięzwró​cićtwo​jąuwa​gę,praw​da?–spy​ta​ła,uświa​da​mia​-

jącso​biezbytpóź​no,żemusiępod​kła​da.

Choćwła​ści​wieniemia​łaza​mia​rutrzy​maćtegowse​kre​cie.

ROZDZIAŁDRUGI

–Słu​cham?
Sta​vroscof​nąłsięgwał​tow​nie,zmarsz​czyłbrwiiza​kląłpodno​sem.
Po raz pierw​szy w ży​ciu zda​rzy​ło mu się stra​cić prze​ni​kli​wość, z któ​rej sły​nął

wateń​skichkrę​gachbiz​ne​su.Choćtyl​konakil​kase​kund.

–Copo​wie​dzia​łaś?
Od​po​wie​dzia​łatwar​dymspoj​rze​niem.
–Wca​łymtymtan​det​nymshowcho​dzi​łowy​łącz​nieocie​bie,Sta​vros.By​łeśgłów​-

nąije​dy​nąna​gro​dą.Gdy​byśchoćrazode​brałodemniete​le​fonczyprze​czy​tałjed​-
ne​gomej​la…Sko​rotegoniezro​bi​łeś,mu​sia​łamsięzni​żyćdotwo​ichstan​dar​dów.

– Mo​ich stan​dar​dów? – po​wtó​rzył, wy​sta​wia​jąc nie naj​lep​sze świa​dec​two swo​jej

in​te​li​gen​cji.

Cogor​sza,kom​plet​nieniepo​tra​fiłsięsku​pić.Zło​tasu​kien​kamia​łapra​wieko​lor

jejskó​ryibyłatojaknaj​bar​dziejpraw​dzi​waopa​le​ni​zna.Wdo​dat​kule​ją​cyma​te​riał
ukła​dał się na jej smu​kłym cie​le nie​zwy​kle ero​tycz​nie, stwa​rza​jąc złu​dze​nie na​go​-
ści.

Wy​glą​da​ła tym atrak​cyj​niej, że wszyst​kie śla​dy dziew​czę​cej krą​gło​ści znik​nę​ły.

Sta​łaprzednimko​bie​ta,drob​na,kru​chaikom​plet​nienie​zna​jo​ma.

–Za​pew​nespo​dzie​wał​byśsiępomniecze​gośpo​dob​ne​go,praw​da?Więcpro​szę,

towła​śniedo​sta​łeś.Iotoje​steś,porazpierw​szyodpię​ciulat,jak​byprzy​wo​ła​nyza​-
klę​ciem.

Sły​sząctonie​do​rzecz​nesło​wo„za​klę​cie”,kom​plet​nieonie​miał.
Od​gar​nę​ła za uszy dłu​gie, brą​zo​we wło​sy, spry​sku​jąc twarz kro​pel​ka​mi wody.

Każ​dyruchno​siłzna​mio​naele​ganc​kiejzmy​sło​wo​ści,niewy​uczo​nej,leczjaknaj​bar​-
dziejna​tu​ral​nej.

Za​śle​pio​ny iry​ta​cją i stra​chem, nie​po​trzeb​nie po​trak​to​wał ją aż tak szorst​ko.

Świa​do​mośćwła​snejnie​do​sko​na​ło​ściwpra​wi​łagowfa​tal​nyna​strój.

–Wy​glą​daszkosz​mar​nie…Cotyzesobązro​bi​łaś?–spy​tałopry​skli​wie.
Za​cho​wa​ła ka​mien​ną twarz, choć po​wie​ki drgnę​ły jej lek​ko. Mia​ła tak szczu​płą

twarz, że sar​nie oczy wy​glą​da​ły w niej jak mrocz​ne je​zio​ra. Ra​mio​na też były
szczu​płe,aleprzy​naj​mniejwi​daćwnichbyłomię​śnie.

Opar​ładłońnabio​drzeiwy​su​nę​łajelek​kodoprzo​du,przezcomo​krasu​kien​ka

jesz​czepod​kre​śli​łajejkształ​ty.

–Niewie​rzę.Niepo​do​bamcisię?Todzię​kito​bietakschu​dłam.Jużna​wetmo​del​-

kipro​sząmnieowska​zów​ki,afo​to​gra​fo​wieozgo​dęnazdję​cia…

Mó​wi​łaobo​jęt​nieiodpo​cząt​kupo​dej​rze​wał,żejakzwy​klepró​bu​jegozma​ni​pu​lo​-

wać, ale co miał​by zro​bić? Za​wsze była ze​psu​tą, sa​mo​lub​ną ba​lan​go​wicz​ką, nie​li​-
czą​cąsięzni​kimizni​czym.

Poza tym strasz​nie go roz​pra​sza​ła. Je​że​li po​zwo​li jej na dal​sze pro​wo​ka​cje, nie

bę​dziemógłnor​mal​niemy​śleć.Przedewszyst​kimtrze​bajączymśokryć.

Chwy​ciłjązarękę,po​cią​gnąłdosy​pial​niDmi​trie​goipchnąłnałóż​ko,asamzaj​-

rzałdosza​fy.Zdłu​gie​gosze​re​guko​szulnawie​sza​kachwy​brałjed​nąirzu​ciłjej.

–Włóżto.
Przy​glą​da​ła mu się pod​par​ta na łok​ciu, dłu​gie opa​lo​ne nogi i sto​py w czar​nych

san​dał​kach na wy​so​kich ob​ca​sach in​te​re​su​ją​co kon​tra​sto​wa​ły z ciem​no​czer​wo​ną
po​ście​lą.

– Wy​ja​śnij​my so​bie coś. Ubra​łaś się jak pro​sty​tut​ka, upi​łaś i przy​kle​iłaś do tego

chło​pa​ka,żebyzwró​cićmojąuwa​gę?Amożedla​te​go,żeniepo​tra​fiszżyćnor​mal​-
niebezal​ko​ho​luinar​ko​ty​ków?

Te​raztoonaci​snę​ławnie​goko​szu​lą,więcuchy​liłsięgwał​tow​nie.Jejoczywy​da​-

wa​łysięogrom​newde​li​kat​nymowa​lutwa​rzy.

– Pró​bo​wa​łam się z tobą skon​tak​to​wać przez po​nad rok. Gdy​byś miał na tyle

przy​zwo​ito​ści,żebynatoza​re​ago​wać,niemu​sia​ła​bympo​stę​po​waćażtakdra​stycz​-
nie.Aal​ko​holwzię​łamdoustporazpierw​szyodpię​ciulat.Zu​peł​niemnieniecią​-
gnie.

–Su​ge​ru​jesz,żetojapro​wo​ko​wa​łemciędopi​cia?
Kie​dynieod​po​wie​dzia​ła,ode​tchnąłgłę​bo​ko.Zanicniepo​zwo​liwy​pro​wa​dzićsię

zrów​no​wa​gi

–Cie​szęsię,żeztymskoń​czy​łaś.Choćnie​któ​rychna​wy​kówtrud​niejsiępo​zbyć

niż in​nych. Ty za​wsze mia​łaś skłon​no​ści do szu​ka​nia ko​zła ofiar​ne​go i ukry​wa​nia
swo​jejsła​bo​ści.

Wzdry​gnę​łasięiod​wró​ci​łatwarz.
Nie​na​wi​dziłnik​czem​nejsa​tys​fak​cji,jakąspra​wiałmuwi​dokjejbla​do​ści.Todla​te​-

gotakdłu​goniechciałjejwi​dzieć.Ja​kimśspo​so​bemodpo​cząt​kupro​wo​ko​wa​łago
doza​cie​kło​ściinik​czem​no​ści,któ​rychsięwsty​dził,boza​wszemusięwy​da​wa​ło,że
toce​chykom​plet​nienie​zgod​nezjegocha​rak​te​rem.

– Nie po to zro​bi​łam z sie​bie przed​sta​wie​nie, żeby dys​ku​to​wać z tobą o mo​ich

wa​dach–po​wie​dzia​łanon​sza​lanc​ko.

–Chęt​niecięwy​słu​cham.Wy​ja​śnij,ococicho​dzi.
– Że​niąc się ze mną po​mi​mo mo​jej fa​tal​nej opi​nii, po​ka​za​łeś ca​łe​mu świa​tu, jaki

je​steś ho​no​ro​wy, i do​trzy​ma​łeś sło​wa da​ne​go Gian​ni​so​wi. A po​tem przez pięć lat
kon​tro​lo​wa​łeśkaż​dymójkrok.Chcia​ła​bymtoza​koń​czyć.

Wy​trzy​ma​ła jego spoj​rze​nie i tyl​ko pul​su​ją​ca na szyi żył​ka świad​czy​ła o nie​zwy​-

kłymna​pię​ciu.Zło​ży​ładło​nienako​la​nachijejnie​ty​po​weopa​no​wa​niezro​bi​łonanim
pew​newra​że​nie.

Byłajakwul​kanwy​peł​nio​nywrzą​cąlawą.
–Byćmożesamatodziśuda​rem​ni​łaś.Jakmampo​zwo​lićciżyćwła​snymży​ciem,

sko​rozna​la​złemciępi​ja​ną,uwie​szo​nąnaja​kimśdzie​cia​ku?Wkrót​kimcza​siewró​-
ciszdodaw​nychzwy​cza​jów.Przy​ję​cia,al​ko​hol,nar​ko​ty​ki,nie​od​po​wied​nieto​wa​rzy​-
stwo…Niemogęnatopo​zwo​lić.

Całakrewod​pły​nę​łajejztwa​rzy.
–Od​se​pa​ro​wa​łeśmnieodca​łe​goświa​ta.Od​cią​łeśodprzy​ja​ciół.Twoiszpie​dzypil​-

nu​jąmniednieminocą.Igno​ro​wa​łeśmojemej​le,two​jase​kre​tar​kaza​wszemnieod​-
sy​ła​ła.Zo​sta​łamtwo​imwięź​niem,nieda​łeśmiwy​bo​ru.

–Za​wszejestja​kiśwy​bór.Szko​datyl​ko,żeprzywszyst​kichtwo​ichmoż​li​wo​ściach

ni​g​dyniepo​tra​fi​łaśdo​ko​naćwła​ści​we​go.

–Niemamza​mia​runi​cze​gote​razroz​trzą​sać.Aniprze​szło​ści,anite​raź​niej​szo​ści.

In​te​re​su​jemniewy​łącz​nieprzy​szłość.

–Oczy​wi​ście–od​parłsztyw​no.–Więcniemaszminicdopo​wie​dze​nia?
Po​krę​ci​łagło​wą.
–Mammnó​stwopra​cyprzymo​jejko​lek​cji.Jużje​stemspóź​nio​na.Chcętyl​ko,że​-

byśza​dzwo​niłianu​lo​wał…

Spo​sób,wjakisiędoniejod​wró​cił,wzbu​dziłwniejoba​wę.
–Niewi​dzia​łaśmnieaniGian​ni​saodpię​ciulat.Nieje​steśanitro​chęcie​ka​wa?
–Cze​go?–szep​nę​łanie​pew​nie,drżącpodjegohip​no​ty​zu​ją​cymspoj​rze​niem.
Przy​cią​gnąłjądosie​bieiprzy​lgnę​ładonie​gozwes​tchnie​niem.Ichtwa​rzedzie​li​ły

za​le​d​wie cen​ty​me​try. Mo​gła tyl​ko ob​ser​wo​wać, jak iry​ta​cja zmie​nia bar​wę jego
oczunaciem​no​zło​tą.

–Choć​bytego,jaksięmatwójdzia​dek,tymałanie​wdzięcz​ni​co.–Od​ru​cho​woza​-

ci​snąłpal​cenajejra​mio​nach.

Za​bo​la​łoispró​bo​wa​łasięwy​rwać.
–Czytozbytwie​le,są​dzić,żeza​in​te​re​su​jeszsięzdro​wiemczło​wie​ka,któ​ryoto​-

czyłcięopie​kąpośmier​citwo​je​goojca?

Ode​pchnę​łagoite​razod​dy​cha​łacięż​ko.
– Nie mam już szes​na​stu lat, więc prze​stań mnie stro​fo​wać w ten spo​sób! I nie

mu​szę ci się tłu​ma​czyć. Po​wiem tyl​ko, że co​dzien​nie roz​ma​wiam z pie​lę​gniar​ką
dziad​ka.

Nawi​doknie​do​wie​rza​niawjegospoj​rze​niupo​ża​ło​wa​łatychsłów.Od​wró​ci​łasię

ipo​de​szładomi​ni​lo​dów​kiwrogupo​ko​ju.Głów​niedla​te​go,żepo​trze​bo​wa​łacza​su,
żebysiępo​zbie​rać.Wzię​łabu​tel​kęwodyiwy​pi​łajątakszyb​ko,żegar​dłozdrę​twia​-
łojejzzim​na.

–Odpię​ciulatnieby​łaśunie​goanirazu.
Myślood​wie​dzi​nachuGian​ni​sabu​dzi​ławniejmie​sza​neuczu​cia.Bar​dzochcia​ła​-

byznówzo​ba​czyćtendo​bryuśmiech…Zdru​giejstro​nybałasiępa​nicz​nie,żemo​-
gła​bystra​cićdziad​ka.Pięćlatwcze​śniejprze​szedłza​wałitrzyope​ra​cjeby​pas​sów.
Aonawtakmło​dymwie​kuopła​ka​łajużojcaiCa​li​stę.Ko​lej​nastra​taby​ła​byniedo
znie​sie​nia.

–Mojesto​sun​kizdziad​kiemtonietwo​jaspra​wa.
–Ztymsięniezgo​dzę.
–Nicmnietonieob​cho​dzi.Pięćostat​nichlatprze​ży​łampodtwo​jedyk​tan​do.Wy​-

bie​ra​łeś mi je​dze​nie, ciu​chy i zna​jo​mych. Co​kol​wiek chcia​łeś we mnie zmie​nić, to
jużsięsta​ło.Chcęza​cząćżyćwła​snymży​ciem,zro​bićka​rie​rę…–Woczachza​szkli​-
łyjejsięłzy.–Dla​cze​gominiepo​zwa​laszżyćnawła​snyra​chu​nek?

–Napo​czą​tek,nieży​częso​biete​le​fo​nówodDmi​trie​gozta​ki​miin​for​ma​cja​mijak

dzi​siaj.

–Jużcitowy​ja​śni​łam.Prze​cieżsamnieod​bie​rał​byśmo​ichte​le​fo​nówprzezko​lej​-

nedzie​sięćlat.

Mia​łado​syćjegonie​ustan​nejkon​tro​li,de​cy​do​wa​niaojejkaż​dymkro​ku.Niemo​-

gładłu​żejżyćpo​zba​wio​nawol​no​ściwy​bo​ru.

– Roz​ma​wia​łam z moim przy​ja​cie​lem, Phi​li​pem. Jest praw​ni​kiem. – Cof​nę​ła się

o krok i ze​bra​ła na od​wa​gę. – Znam swo​je pra​wa. Mam po​wo​dy, żeby się z tobą
roz​wieść.

–Roz​wieść?
– Tak. Chcę się roz​wieść i ze​rwać z tobą wszel​kie kon​tak​ty. Je​stem pew​na, że

icie​bieucie​szytaper​spek​ty​wa.Więcpopro​studaj​myso​bieto,cze​goobo​jechce​-
my.

Lek​kiuśmie​szeknajegowar​gachniesię​gnąłoczu.
–Oczy​wi​ście,maszswo​jepra​waipraw​ni​ków.Alebezmo​jejzgo​dypro​cespo​trwa

lata…dzie​sięćalbowię​cej…

–Tyl​kootocicho​dzi?–Przy​trzy​ma​łasiębrze​gubiur​ka,żebyukryćdrże​niedło​-

ni. – Chcesz mi kom​plet​nie zruj​no​wać ży​cie, żeby uspo​ko​ić wy​rzu​ty su​mie​nia po
tym,cosięsta​łozCa​li​stą?Na​praw​dęża​łu​ję,żetoniejazgi​nę​łamtam​tejnocyza​-
miastniej.Nie​ste​tysamoży​cze​nieni​cze​goniezmie​ni.

Bochoćsamani​g​dywży​ciunietknę​łanar​ko​ty​ków,po​zwo​li​łanatoCa​li​ście.Stąd

ogrom​nepo​czu​ciewiny.

–Ni​g​dyniechcia​łem,że​byśzgi​nę​łaza​miastniej–od​parł,za​szo​ko​wa​ny.
Trud​nobyłowtouwie​rzyć,ale…faktfak​tem,żeaniDmi​tri,aniLeah,aniCa​li​sta

niepo​tra​fi​liznieśćna​rzu​ca​nychimprzeznie​goza​sad.

Wy​rwa​naześwia​tawspo​mnień,po​krę​ci​łagło​wą.
–Ja​sne.Gdy​bymnieza​bra​kło,ktostał​bysięce​lemtwo​ichsa​dy​stycz​nychin​stynk​-

tów?

–Mo​żeszuwa​żaćswo​jądzie​się​cio​let​niąobec​nośćwmoimży​ciuzasa​dyzmzmo​-

jejstro​ny,alejana​zwał​bymtoma​so​chi​zmem.

Odza​wszewie​dzia​ła,cooniejmy​śli,aleusły​szećtoodnie​go…Za​ci​snę​łapal​cena

szklan​ce z wodą, z tru​dem opa​no​wu​jąc gwał​tow​ne pra​gnie​nie ci​śnię​cia mu jej
wtwarz.

Ontym​cza​sem,jak​byczy​ta​jącwjejmy​ślach,ob​ser​wo​wałjązroz​ba​wie​niem.
–Tyl​kospró​buj.
Gry​zą​casa​tys​fak​cjawjegogło​siedo​tknę​łajądoży​we​go.Naj​wy​raź​niejocze​ki​wał

odniejdzie​cin​ne​gona​pa​duzło​ści,aidziś,iprzeztewszyst​kielataspeł​ni​łaażzbyt
wie​lejegoocze​ki​wań.Kie​dyśkaż​dejegoostrze​że​nie,żebycze​gośniero​bi​ła,trak​-
to​wa​łajakwy​zwa​nie.Od​kądpo​ja​wi​łasięwGre​cji,wszyst​koro​bi​łamunaprze​kór.

Nie​na​wi​dzić Sta​vro​sa, zwłasz​cza gdy da​wał jej do tego po​wo​dy, było ła​twiej niż

bo​ry​kaćsięzwła​snymsmut​kiemilę​kiem.

Ztymko​niec,po​sta​no​wi​ła.Niedamutejsa​tys​fak​cji.
Przy​po​mnia​łaso​bie,ocowtymwszyst​kimcho​dzi,iode​tchnę​łagłę​bo​ko.By​ło​by

wspa​nia​le,gdy​byuda​łojejsięuzy​skaćdo​stępdopie​nię​dzy.Aletozpew​no​ściąnie
bę​dziepro​ste.

Ktoś inny pew​nie chęt​nie wy​słał​by oso​bę, któ​rą obar​czał od​po​wie​dzial​no​ścią za

śmierćwła​snejsio​stry,nadru​giko​niecświa​ta,alenieSta​vros.Onza​razpopo​grze​-
bieCa​li​styoże​niłsięzniąiprze​jąłcał​ko​wi​tąkon​tro​lęnadjejży​ciem.Mię​dzyin​ny​-
miza​rzą​dzałjejfun​du​szempo​wier​ni​czym.

Kon​tro​lo​wałją,alezda​le​ka.Przezpięćlatniezdo​ła​łasięznimspo​tkać.Mia​ła

wte​dytyl​kosie​dem​na​ścielatitapa​ro​diamał​żeń​stwawła​ści​wienicdlaniejniezna​-
czy​ła. Ale te​raz za​pra​gnę​ła w koń​cu nadać swo​je​mu ży​ciu sens i czer​pać ra​dość

zpra​cy,któ​rada​wa​łajejtakogrom​nąsa​tys​fak​cję,czy​lizpro​jek​to​wa​niaubrań.

–Comamzro​bić,że​byśudo​stęp​niłmitefun​du​sze?
–Itakni​g​dyniero​biszni​cze​go,ocopo​pro​szę–od​parłgład​ko.
Ztru​dempo​wstrzy​ma​łaogar​nia​ją​cąjąpa​ni​kę.
–Mojeży​cieoso​bi​stena​le​żydomnie.Mamprzy​ja​ciół,któ​rzywie​ledlamniezna​-

czą,inapew​nosięniezgo​dzęze​rwaćtychzna​jo​mo​ści.Kie​dypo​przed​niood​cią​łeś
mnieodmo​ichzna​jo​mychiza​czą​łeśkon​tro​lo​waćmojeży​cie,by​łam…

–Zbytna​ćpa​na,żebyza​uwa​żyć,cosięwo​kółcie​biedzie​je?
Niebra​łana​wetśrod​kówuspo​ka​ja​ją​cych,prze​pi​sa​nychprzezle​ka​rzapośmier​ci

ojca,aleniebyłosen​suni​cze​gotłu​ma​czyć,sko​rowy​rokzo​stałjużwy​da​ny.

Jejdrę​czy​cielob​szedłbiur​koityl​koogrom​nymwy​sił​kiemwolizwal​czy​łachęćcof​-

nię​ciasięokrokiutrzy​ma​niabez​piecz​ne​gody​stan​su.Byłtakprzy​stoj​nyiaro​ganc​-
ki,żeza​wszewjegoobec​no​ściczu​łasięjakbrzyd​kieka​cząt​ko.

Roz​pię​ta pod szy​ją ko​szu​la uka​zy​wa​ła oliw​ko​wą skó​rę, na wy​ra​zi​stej szczę​ce

wid​niałcieńza​ro​stu,pięk​niewy​kro​jo​newar​giprzy​cią​ga​ływzrok.Trzy​dzie​sto​trzy​-
let​ni,byłodniejopra​wiede​ka​dęstar​szy.Gdy​bylosbyłspra​wie​dliw​szy,stwo​rzył​by
gogru​bymiły​sym,aprzy​naj​mniejtro​chęmniejwspa​nia​łym.Aleniebył.

– Sko​ro cze​ka​łaś pięć lat, jesz​cze trzy mie​sią​ce nie zro​bią więk​szej róż​ni​cy.

AmożetenPhi​lipjestdlacie​biekimświę​cejniżtyl​kopraw​ni​kiem?

–Tyl​koprzy​ja​cie​lem.Aje​że​lichceszna​dalza​spo​ka​jaćswo​jecho​repo​czu​cieobo​-

wiąz​ku,wpo​rząd​ku.

Przy​mknę​łaoczyiod​dy​cha​łagłę​bo​ko,ajegona​gleogar​nąłwstyd.Wcią​gumi​nio​-

nychpię​ciulatniespo​tkałsięzniąanirazu.Na​wetnieza​dzwo​nił.Po​wie​rzyłjąwy​-
łącz​nejopie​cepaniKo​vla​kis.

Pośmier​ciCa​li​styniemógłznieśćjejwi​do​ku.
Zgod​niezobiet​ni​cąza​ła​twiłjejprak​ty​kęwdomumody.Ioże​niłsięznią,żebyją

chro​nićprzedłow​ca​mipo​sa​gówiwła​snąlek​ko​myśl​no​ścią.Do​trzy​małobiet​ni​cyzło​-
żo​nejGian​ni​so​wi,aletobyłtyl​kopierw​szykrok.

Po​zwo​lił,byza​wład​nę​łynimsmu​tekiżal.Ła​twobyłooniejza​po​mnieć,jesz​czeła​-

twiejto​le​ro​waćjejobec​nośćwswo​imży​ciu,bylenady​stans.

Mia​łara​cję–totrwa​łozbytdłu​goinad​szedłczas,byroz​wią​zaćtęszcze​gól​nąsy​-

tu​ację.

–Wdomumodyna​uczy​łamsięjużwszyst​kie​go,como​głam,na​wią​za​łamcie​ka​we

kon​tak​ty.Chcia​ła​bymwy​je​chaćiza​cząćpra​cęnawła​snyra​chu​nek.

Nie po​wi​nien był jej zo​sta​wiać na tak dłu​go, nie po​wi​nien był dać jej szan​sy na

przej​ściedoofen​sy​wy.

–Do​kądchcia​ła​byśpo​je​chać?
–My​śla​łamoNo​wymJor​ku.Ale…
–NowyJorkitwójspa​dek!Jużso​bietowy​obra​żam.
– Chcia​ła​bym za​cząć od po​cząt​ku – kon​ty​nu​owa​ła – ale na​wią​za​łam tu cie​ka​we

kon​tak​ty,po​zna​łamde​ta​li​stówimo​del​kiprzy​chyl​nychtemu,copro​po​nu​ję.Dla​te​go
po​sta​no​wi​łamzo​stać.Jed​nakko​niecz​niemu​szęru​szyćdoprzo​du.Tren​dywmo​dzie
zmie​nia​jąsiębły​ska​wicz​nieiniewar​tory​zy​ko​wać,żelu​dzieomnieza​po​mną.

–Cotokon​kret​nieozna​cza?
Oczyjejroz​bły​sły.

– Chcia​ła​bym pra​co​wać jako wol​ny strze​lec, za​cząć od pro​jek​to​wa​nia na za​mó​-

wie​nie. Znam ko​goś, kto chciał​by ku​po​wać moje rze​czy dla pew​ne​go nie​wiel​kie​go
skle​puwLon​dy​nie.

– Pra​ca na wła​sny ra​chu​nek to ry​zy​kow​ne przed​się​wzię​cie, zwłasz​cza w two​jej

bran​ży.Możezo​sta​ła​byśjesz​czewdomumody?

– Pro​jek​to​wa​łam ubra​nia przez całe do​tych​cza​so​we ży​cie. Pra​co​wa​łam w domu

modyprzezsie​demlatiniemamtamjuższansnaroz​wój.

–Nieznaszsięnapro​wa​dze​niubiz​ne​su.
–Tywy​ro​słeśnama​łejfar​mie,aDmi​trisprze​da​wałnar​ko​ty​ki,amożebyłal​fon​-

sem…Za​po​mnia​łam.Wkaż​dymra​zie,kie​dyGian​niswastuprzy​wiózł,wie​dzie​li​ście
obiz​ne​siejesz​czemniej.

Pa​trzyłnaniąwmil​cze​niuiniepo​tra​fi​łaod​gad​nąć,comy​śli.
–Chcia​ła​bymwy​ko​rzy​staćtęszan​sę,alepo​trze​bu​jępie​nię​dzy,aniemamdo​stę​pu

do fun​du​szu, do​pó​ki ty go kon​tro​lu​jesz. I nie będę mia​ła, je​że​li nie od​stą​pisz od
roli…

–Aha.–Uśmie​chałsięzna​czą​co.
Chęt​nieda​ła​bymuwtwarz,aleszko​daby​ło​byza​prze​pa​ścićszan​sę.
–Więcotocho​dzi.Opie​nią​dze.
–Ow​szem,opie​nią​dze–od​par​ła,na​śla​du​jącjegosar​ka​stycz​nyton.
Ła​twomukpić,sko​rojesttaknie​przy​zwo​iciebo​ga​ty.
–Opie​nią​dze,któ​rezo​sta​wiłmimójoj​cieciktó​reniemająnicwspól​ne​goztobą,

Gian​ni​sem,mojąmat​kąiprze​klę​tymdzie​dzic​twemKa​tra​ki​sów.

–Do​brze.
Jakto?Mia​ło​bybyćtakła​two?Ode​tchnę​łagłę​bo​ko,nie​zwy​klepod​eks​cy​to​wa​na.

Jaktyl​koza​koń​czątospo​tka​nie,za​dzwo​nidozna​jo​mejiza​mó​wima​te​ria​łyiwy​po​-
sa​że​niepra​cow​ni.Trze​bateżbę​dzieza​trud​nićko​gośdopo​mo​cywszy​ciu…

–Przed​stawmipro​jektswo​jejewen​tu​al​nejdzia​łal​no​ści.Je​że​liuznamgozasen​-

sow​ny–po​wie​działto​nemwska​zu​ją​cym,żera​czejtegonieprze​wi​du​je–samwnie​-
goza​in​we​stu​ję.

Roz​łosz​czo​naizra​nio​na,Leahażsięza​trzę​sła.Mia​łaocho​tęwrzesz​czeć,rzu​cać

przed​mio​ta​mi,zde​mo​lo​waćpo​miesz​cze​nie.

– Nie chcę two​ich pie​nię​dzy. Nie chcę od cie​bie ni​cze​go. Mam swo​je pie​nią​dze.

Je​dy​necze​gochcę,tomócjewy​ko​rzy​staćnaroz​wójmo​jejka​rie​ry,ro​bićto,coko​-
cham,ibyćnie​za​leż​na.

–Trze​batobyłopo​wie​dziećwcze​śniej.Rze​czy​wi​ście,niepo​wi​nie​nembyłzo​sta​-

wićcięsa​mejnatakdłu​go.Te​razpo​sta​ramsięna​pra​wićtęsy​tu​ację.

Mo​men​tal​nieza​bra​kłojejtchu.Co​kol​wiekwy​my​ślił,nietegochcia​ła.
–Comasznamy​śli?
–Kie​dyprzy​rze​kłemGian​ni​so​wi,żebędęcięchro​nił,na​wetprzedtobąsamą,to

niemia​łobyćchwi​lo​we.Przy​się​ga​łembyćprzyto​bie„do​pó​kiśmierćnasnieroz​łą​-
czy”iza​mie​rzamdo​trzy​maćsło​wa.Więcwy​ja​śnij​myso​biedwierze​czy.–Jegorysy
spra​wia​ły wra​że​nie wy​ku​tych w ka​mie​niu, wy​pra​nych ze wszel​kich emo​cji. – Ten
praw​nik,twójprzy​ja​ciel,po​wi​nienbyćmą​drzej​szyiniekrę​cićsiękołomo​jejżony.
Podru​gie,jesz​czedzi​siajwpro​wa​dziszsiędomnie.

–Jakto?Dla​cze​go?

–Bojużnaj​wyż​szyczas,że​by​śmyza​czę​liwspól​neży​cie.Acodotwo​jejka​rie​ry,

znaj​dzie​mydommodywLon​dy​nie,Pa​ry​żuczyMe​dio​la​nie,któ​rywy​pro​mu​jetwo​ją
ko​lek​cję.Jakomo​jejżo​nieni​cze​gocinieza​brak​nie.

ROZDZIAŁTRZECI

Czo​ło​wydommodywy​pro​mu​jejejko​lek​cję?Ni​cze​gojejnieza​brak​niejakojego

żo​nie?

Jegożo​nie?
Pod​ły żart! Za​wsze lu​bił ro​bić z niej idiot​kę. Z dru​giej stro​ny Sta​vros Spo​ra​des

niezwykłni​cze​goła​twoobie​cy​wać.Więcsko​roobie​cał…

Na​gleogar​nąłjąlęk.
Sta​vrospo​chy​liłsiękuniej,alemuumknę​ła.
–Niezbli​żajsiędomnie–szep​nę​ła.
Chcia​łakrzy​czeć,aleniezdo​by​łasięnanicgło​śniej​sze​goniższept.
Ni​g​dy jej nie wy​ba​czy śmier​ci Ca​li​sty, ni​g​dy nie da jej szan​sy. Bę​dzie ka​rał ich

obo​jeprzezresz​tęży​cia.

Na myśl, że mia​ła​by fak​tycz​nie funk​cjo​no​wać jako jego żona w do​słow​nym tego

sło​wazna​cze​niu,zro​bi​łojejsięzim​no.

– Przez te wszyst​kie lata nie my​śla​łam o tym, że je​stem mę​żat​ką, nie dba​łam

omojąsa​mot​ność,outra​co​nychprzy​ja​ciół.Ży​łamtak,jak​bymuwa​ża​ła,żeza​słu​gu​-
jęnakarę.Alete​raz…Nieza​mie​rzamtakpopro​stuak​cep​to​waćtwo​ichpo​my​słów.
Zło​żępo​zewroz​wo​do​wy.

Tyl​ko drob​ny tik po​licz​ka zdra​dził jego wzbu​rze​nie, ale on też nie miał za​mia​ru

siępod​dać.

–Praw​ni​cykosz​tu​ją…
Tenpro​tek​cjo​nal​nytonbyłniedoznie​sie​nia.
–Sprze​damsie​bie,je​że​libędęmu​sia​ła.Zaty​dzieńwy​pro​wa​dzęsięztegomiesz​-

ka​niaizło​żęre​zy​gna​cjęwdomumody.Wte​dyza​dzwo​niędoPhi​li​paipo​wiemmu,co
pla​nu​ję.

Ru​szy​ładowyj​ścia,aleza​blo​ko​wałjejdro​gę.
–Nieje​stemtwo​imwro​giem,Leah.
Pa​ni​ka pod​po​wia​da​ła jej dzie​siąt​ki róż​nych dróg uciecz​ki, jed​ną bar​dziej de​spe​-

rac​kąoddru​giej.

–Nie?ToniechBógmamniewswo​jejopie​ce,kie​dyzmie​niszzda​nie.Je​że​litwo​je

zbi​ry spró​bu​ją mnie do​tknąć, pój​dę do me​diów i opo​wiem, jak mnie trak​to​wa​łeś
przeztepięćlat.Nieza​wa​hamsiępo​wie​dzieć,żeby​łamtwo​imwięź​niem.Napew​-
nochęt​niepo​słu​cha​jąosa​dy​stycz​nychskłon​no​ściachsłyn​ne​goSta​vro​saSpo​ra​de​sa.

–Opi​niame​diównicmnienieob​cho​dzi.
–Jakrazza​cznąko​pać,todo​grze​biąsięca​łejhi​sto​riiotam​tejnocyiCa​li​ście.
Przed​tembyłzły,alete​razwjegowzro​kubyłatyl​kogorz​kapo​gar​da.Nicdziw​ne​-

go,boonaży​wi​ładosie​biedo​kład​nieta​kiesameuczu​cia.

–Je​że​litosięroz​nie​sie,Gian​nis,któ​rytakcięko​cha,bę​dziezdru​zgo​ta​ny,wi​dząc

na​zwi​skoKa​tra​kisunu​rza​newbło​cie.Za​bi​jesztymswo​imgłu​pimpo​my​słemiGian​-
ni​sa,imo​ichdziad​ków.Dodziśniemogąso​biepo​ra​dzićześmier​ciąCa​li​sty.

–Prze​cieżjużdaw​nouzna​łeś,żejaniedbamoni​ko​gopozasobą–burk​nę​łazgo​-

ry​czą.

Niemo​głazdra​dzić,jakbar​dzobo​lałjąbrakkon​tak​tuzdziad​kiem.Czu​łasięteż

win​na,żetrak​tu​jeSta​vro​sain​stru​men​tal​nie,aleniewi​dzia​łain​ne​gowyj​ścia.

–Je​że​liniechceszdo​pu​ścićdounu​rza​niana​zwiskKa​tra​kisiSpo​ra​deswbło​cie,

zgo​dziszsięnamojewa​run​ki.

Bo​la​łoją,żemu​sia​ła​byrzu​cićnasza​lęspo​kójje​dy​nejna​praw​dęjejbli​skiejoso​by.

Nie mo​gła​by zra​nić dziad​ka, któ​re​go ko​cha​ła ca​łym ser​cem; już sama roz​mo​wa
otymbyławy​star​cza​ją​coprzy​kra.Za​le​ża​łojejjed​nak,bySta​vrosuwie​rzył,żejest
dotegozdol​na.

–Chcę,że​byśmiprze​ka​załmojepie​nią​dzeiprze​stałkon​tro​lo​waćmojeży​cie.Wy​-

bórna​le​żydocie​bie.

–Są​dzi​łem,żewiem,jakbar​dzoje​steśsa​mo​lub​na,alezno​wuuda​łocisięmnieza​-

sko​czyć.

Re​zy​gna​cja, z jaką to po​wie​dział, spra​wi​ła jej przy​krość. Więc jed​nak uwie​rzył

wjejblef.Nieprzy​nio​słojejtoulgi,una​ocz​ni​łotyl​ko,jakwy​glą​da​ło​byjejży​cieprzy
jegoboku.Dla​te​gona​wetniemu​sia​łauda​wać,żejestjejwszyst​kojed​no.

–Tochy​bażad​nano​wość.Jesz​czebę​dzieszmiwdzięcz​ny,żesięusu​nę​łamztwo​-

je​goży​cia.

Topo​wie​dziaw​szy,wy​bie​głazsy​pial​niipo​mknę​łako​ry​ta​rzem.Nagłów​nympo​kła​-

dzieusia​dłanade​skachipod​cią​gnę​łako​la​napodbro​dę.Aco,je​że​lionjed​naknie
uwie​rzyłwjejgroź​bę?

Usły​sza​łaczy​jeśkro​kiiza​drża​łazestra​chu.Od​ru​cho​wowy​pro​sto​wa​łara​mio​na.

Niepo​zwo​li,żebyzo​ba​czyłjąwta​kimsta​nie.Od​gadł​byodrazu,żeble​fo​wa​ła.

Ode​tchnę​łagłę​bo​ko,ze​bra​łasięwso​bieipod​nio​sławzrok.
Znadbaruparąkpią​cychsza​rychoczuob​ser​wo​wałjąDmi​tri.
–Wi​taj,Leah.
Zuśmie​chempo​dałjejrękęipod​niósłją.Przynimniemu​sia​łasięsta​raćbyćlep​-

szą,niżbyła.Itakni​cze​gotoniezmie​nia​ło.

–Świet​niewy​glą​dasz.–Dmi​trizuzna​niemprze​su​nąłponiejwzro​kiem.
Po po​przed​niej miaż​dżą​cej po​gar​dzie ten pro​sty kom​ple​ment po​dzia​łał na nią

uspo​ka​ja​ją​co.Wie​dzia​ławpraw​dzie,żetojegocie​płototyl​kozwod​ni​czafa​sa​da,ale
toniemia​łowtejchwi​lizna​cze​nia.

–Chodź,od​wio​zęciędodomu.Unik​nieszaresz​to​wa​niazaob​na​ża​niesięwmiej​-

scupu​blicz​nym.Sta​vrosbę​dziemiwdzięcz​ny.

–Gdy​bymunatymza​le​ża​ło,niewrzu​cił​bymniedotwo​jejwiel​kiejwan​ny.
Wod​po​wie​dziro​ze​śmiałsięser​decz​nie.Tekil​karazy,kie​dysięspo​tka​li,za​wsze

miałdlaniejcie​płyuśmiech,szcze​ryalbofał​szy​wy,coniebyłoznówta​kieważ​ne.

Po bez​brzeż​nej po​gar​dzie Sta​vro​sa łak​nę​ła przy​ja​ciel​skie​go trak​to​wa​nia, na​wet

gdy​bytomia​łabyćzjegostro​nytyl​kogra.Możemiałzaza​da​niewy​cią​gnąćzniej
in​for​ma​cjeiprze​ka​zaćjeprzy​ja​cie​lo​wi?Wtejchwi​liczu​łasięzbytzmę​czo​naisa​-
mot​na,bysięnadtymza​sta​na​wiać.

–Bra​ko​wa​łomitwo​je​goostre​goję​zy​kaprzeztewszyst​kielata.
–Chcia​ła​bymmócpo​wie​dziećtosamo,alebrakmitwo​je​gouro​ku.
Wziąłjąpodrękęipo​pro​wa​dziłposchod​kach.

–Maszzatoróż​neinneta​len​ty.
Do​pie​ro te​raz po​czu​ła się nie​pew​nie. Dmi​tri z pew​no​ścią wie​dział wię​cej, niż

zdra​dzał. I choć tak bar​dzo się róż​ni​li, jego przy​jaźń ze Sta​vro​sem była nie​na​ru​-
szal​na,po​dob​niejakprzy​wią​za​nieichobudoGian​ni​sa.

Przy​bra​łama​skęobo​jęt​no​ściipo​pa​trzy​łananie​go.
–Niewiem,oczymmó​wisz.
–Sły​sza​łemwa​sząroz​mo​wę.
–Tonie​ład​niepod​słu​chi​wać.
–Ba​łemsię,żecośso​biena​wza​jemzro​bi​cie–od​parłbezmru​gnię​ciaokiem.
Zakaż​dymra​zem,kie​dywi​dzia​łaGian​ni​sazDmi​trimalbozeSta​vro​sem,bo​le​śnie

doniejdo​cie​ra​ło,żeonani​g​dynieosią​gniezwła​snymdziad​kiemta​kie​gostop​niapo​-
ro​zu​mie​nia.Iżetotyl​kojejwła​snawina.

–Towża​denspo​sóbniedo​ty​czycie​bie,Dmi​tri.
–Bar​dzonie​bez​piecz​nieigraszzży​ciemGian​ni​sa.Tojużniejestktó​reśztwo​ich

bła​zeństw,wy​my​ślo​nych,żebydo​piecSta​vro​so​wi.

Zło​ści​łoją,żeza​wszepo​tra​fiłprzej​rzećkaż​dyjejwy​bieg.
–Chcętyl​kood​zy​skaćwol​nośćiżyćwła​snymży​ciem.To​biesięuda​ło,praw​da?–

rzu​ci​ła.

Wciąż pa​mię​ta​ła to i owo z opo​wie​ści Ca​li​sty o ży​ciu Dmi​trie​go, za​nim Gian​nis

wy​rwałgolon​dyń​skimuli​com.

–Spró​bujina​czej.Po​sta​rajsięzmie​nićdy​na​mi​kęsto​sun​kówmię​dzywami.
–Jak?–szep​nę​łaza​ła​mu​ją​cymsięgło​sem.–Niedałmiwy​bo​ru.Dla​te​gowy​bra​-

łamblef,aleniewiem,czypo​tra​fiętocią​gnąć.

–Za​cho​wu​je​ciesięobo​je,jak​by​ściesięchcie​lina​wza​jemznisz​czyć.
–Jamiał​bymgoznisz​czyć?Trzy​mawrękuwszyst​kieasy.Jakzwy​klezresz​tą.
Wdo​dat​kuwpeł​nizda​wa​łaso​biespra​wę,żesamadotegodo​pro​wa​dzi​łaswo​im

nie​od​po​wie​dzial​nymza​cho​wa​niem.

Dziś mo​gła się po​słu​żyć tyl​ko groź​bą zra​nie​nia Gian​ni​sa i pa​nicz​nie się bała, że

zo​sta​niedotegozmu​szo​na.Dla​te​gopo​wie​dzia​łabła​gal​nie:

–Je​że​lina​praw​dęje​ste​ścieprzy​ja​ciół​miiza​le​życinaspo​ko​juGian​ni​sa,prze​ko​naj

Sta​vro​sa,żejużniepo​trze​bu​jęjegoopie​ki.Pro​szę,Dmi​tri.

Dwadnipóź​niejSta​vrosiDmi​trispo​tka​lisięnabok​ser​skimspar​rin​guwwy​ko​na​-

nejnaza​mó​wie​niesaligim​na​stycz​nejprzyateń​skimapar​ta​men​cieDmi​trie​go.

Teichspo​tka​niaza​czę​łysięprzedlaty,kie​dyGian​nisprzy​wiózłDmi​trie​godoAten

i Sta​vros za​pro​po​no​wał bok​so​wa​nie dla roz​ła​do​wy​wa​nia jego nad​mia​ru ener​gii.
Zwy​czajprze​trwałażdodo​ro​sło​ściobu.

Dziśjed​naktoSta​vrosbyłspra​gnio​nykrwi.Choćmi​nę​łyjużdwadni,wciążjesz​-

czenieprze​tra​wiłwzbu​rze​niawy​wo​ła​ne​gospo​tka​niemzLeah.

„Prze​cieżjużuzna​łeś,żeniedbamoni​ko​gopozasobą”,po​wie​dzia​łamuiniepo​-

tra​fił tych słów za​po​mnieć. Wspo​mi​nał bez​czel​ne skrzy​wie​nie warg, zu​chwa​łe
wzru​sze​niera​mio​na​mizjed​nądło​niąopar​tąnachu​dymbio​drze,wil​got​ne,brą​zo​we
wło​sywi​ją​cesięwo​kółaniel​skiejtwa​rzy.Wprostniemógłuwie​rzyć,jakza​chwy​ca​-
ją​conie​tak​tow​nąisto​tąsięsta​ła.

Ajaksięob​ru​szy​ła,kie​dyjejdo​tknął,bezżad​nychzresz​tąukry​tychin​ten​cji.

Na​wetjakona​iw​naszes​na​sto​lat​kaza​wszebu​dzi​ławnimnie​wła​ści​wein​stynk​ty.
Ate​razpod​stęp​niepró​bo​wa​łagospro​wo​ko​waćdonie​god​nychza​cho​wań.Za​klął

gło​śnoiru​szyłdoata​ku.Do​pie​rozdu​mie​niewoczachDmi​trie​goprzy​wró​ci​łogodo
rze​czy​wi​sto​ści.

– Pro​szę, pro​szę – rzu​cił przy​ja​ciel z mrocz​nym roz​ba​wie​niem, ma​su​jąc bo​lą​cą

szczę​kę.–PunktdlaLeahHun​ting​tonSpo​ra​des.

–Niero​zu​miem,ococicho​dzi.
Dmi​trisię​gnąłpobu​tel​kęzwodą.
–Przezdzie​sięćlatna​szejzna​jo​mo​ścini​g​dynieprze​sze​dłeśdoofen​sy​wy,więcdo​-

my​ślamsię,żemia​ławtymswójudział.

Wie​dząc, jak bar​dzo spo​strze​gaw​czy po​tra​fi być Dmi​tri, Sta​vros po​sta​no​wił za​-

koń​czyćspo​tka​nie.Całeszczę​ście,żeprzy​ja​ciel,da​jącdo​wódprze​ni​kli​wo​ści,któ​rą
takso​bieunie​goce​niłGian​nis,wża​denspo​sóbniesko​men​to​wałostat​nie​gowy​sko​-
kuLeah.Sta​vrosniemiałjed​nakocho​tydys​ku​to​waćznimanizni​kimin​nymnajej
te​mat.Szczę​kaDmi​trie​goza​czy​na​łasięjużmie​nićwszyst​ki​miko​lo​ra​mitę​czyiSta​-
vrosczułsięwin​ny.

–Przy​łóżso​bielód–po​ra​dził,ru​sza​jącdowyj​ścia.
Dmi​tripo​wstrzy​małgojesz​cze.
–Zada​le​kosięwtymwszyst​kimpo​su​wasz.
–Dajtemuspo​kój–od​parł,choćdo​brzewie​dział,coprzy​ja​cielmanamy​śli.
–Ro​biszdużowię​cej,niżocze​ki​wałodcie​bieGian​nis.Po​zwóljejżyćposwo​je​mu.
Obaj przy​ja​cie​le za​wdzię​cza​li Gian​ni​so​wi ab​so​lut​nie wszyst​ko. Byli tyl​ko parą

mło​dychchu​li​ga​nów,kie​dywska​załimnowądro​gęży​cia.Wza​mianpo​pro​siłtyl​ko
ojed​noituSta​vrosspek​ta​ku​lar​nieza​wiódł.

–Na​praw​dęwy​ba​czy​łeśso​bietowszyst​ko?Amożecisięnieuda​ło?
Z twa​rzy Dmi​trie​go od​pły​nę​ły wszyst​kie emo​cje, po​zo​sta​wia​jąc je​dy​nie ma​skę

obo​jęt​no​ści.

–Czywy​glą​dam,jak​bymprzezostat​niedzie​sięćlatwy​mie​rzałso​biekarę?
Sta​vroswo​lałnieprze​cią​gaćtejdziw​nejroz​mo​wy.
–Dozo​ba​cze​niawprzy​szłymty​go​dniu.
–Gian​nispo​pro​siłtyl​ko,że​byśjąchro​nił…
Zre​zy​gna​cjącze​kałnaciągdal​szy.
–Aleto,cowi​dzia​łemdwadnitemu…Gdy​bywte​dypo​wie​rzyłLeahmnie,uwiódł​-

bymją,roz​ko​chałwso​bieipo​rzu​ciłpoty​go​dniu.Do​sta​ła​bydo​brąlek​cję.Alety…

Tymra​zemSta​vrosniepo​tra​fiłza​pa​no​waćnadsobąiomalgoznównieude​rzył.

Wy​obra​że​nie uwie​dzio​nej i po​rzu​co​nej przez Dmi​trie​go Leah do​pro​wa​dzi​ło go do
sza​łu.

–Toniejestja​kaśla​lecz​kazktó​re​gośztwo​ichprzy​jęć,Dmi​tri.ToLeah.
Mojażona.
Kie​dy stał się wo​bec niej taki za​bor​czy? Kie​dy zmie​ni​ła się z kło​po​tu w ko​goś

zdol​ne​gowzbu​dzićtakgwał​tow​neuczu​cia?

–Ktobytopo​my​ślał,żesły​ną​cyzże​la​znejsa​mo​kon​tro​liSta​vrosSpo​ra​desmoże

sięażtakroz​kle​ić…–za​kpiłDmi​tri.

–Do​syć.Jasięniewtrą​camwtwo​jeży​cie,nieoce​niamtwo​ichpo​su​nięć.
–Leahtonie​zwy​kłako​bie​ta.Czyż​bywkoń​cudo​tar​łodocie​bie,jakajestatrak​cyj​-

na?

–Dajspo​kój,boniewiem,czyje​steśjesz​czemoimprzy​ja​cie​lem,czywro​giem…
Dmi​trina​wetniemru​gnął.
– Je​steś naj​bar​dziej ho​no​ro​wym czło​wie​kiem, ja​kie​go znam. Do​pó​ki cię nie spo​-

tka​łem,niewie​dzia​łem,cotoho​nor.Aleto,jaktrak​tu​jeszLeah,mar​twiGian​ni​sa.
Po​wi​nie​neścośzde​cy​do​wać.

–Jużtozro​bi​łem.Pięćlattemu.
–Todla​cze​gonatakdłu​gozo​sta​wi​łeśjąpodopie​kąko​gośin​ne​go?Sko​rona​praw​-

dę jest two​ją żoną? Nie mo​żesz trzy​mać was oboj​ga w ta​kim sta​nie za​wie​sze​nia.
Czytoja​kaśpo​ku​ta?

–Aje​że​lionasięniezmie​ni​ła?
–Przy​naj​mniejdajjejszan​sęisamsięprze​ko​naj.–Dmi​triod​wró​ciłsięnapię​cie

iwy​szedł.

Sta​vros już dzie​siąt​ki razy prze​my​śli​wał wszyst​ko, co usły​szał od przy​ja​cie​la.

Iczułsięco​razbar​dziejwin​ny.

Przezcałeży​cieusi​ło​wałbyćwpo​rząd​kuwo​becdziad​ków,Ca​li​sty,Gian​ni​sa.Jego

wła​snelękiczypra​gnie​niascho​dzi​łynaplandal​szy.Za​wszepo​stę​po​wałwła​ści​wie
i wie​dział, jak po​wi​nien po​stą​pić te​raz. Leah za​słu​gi​wa​ła na szan​sę. A jed​nak, po
raz pierw​szy w ży​ciu, nie po​tra​fił pod​jąć de​cy​zji. Ni​g​dy wcze​śniej nie czuł się tak
po​gu​bio​ny.

Przed pię​ciu laty po​zwo​lił, by górę nad uczu​ciem wzię​ło roz​ża​le​nie i pre​ten​sje,

ate​razuczu​cieoka​zy​wa​łosięsła​bo​ścią,zjakąniemu​siałso​biera​dzićni​g​dywcze​-
śniej.Otarłpotzczo​łaipo​pa​trzyłnasie​biewlu​strze.

Za​wszekie​ro​wałsiętyl​kood​po​wie​dzial​no​ściąipo​czu​ciemobo​wiąz​ku.Nicinikt

tegoniezmie​ni,zwłasz​czajegoego​istycz​naizu​chwa​łażona.

ROZDZIAŁCZWARTY

Leahsta​łanama​łymbal​ko​nieipa​trzy​łanaAte​ny.Byłojużpopią​tej,więcka​fej​ki

i bary za​czy​na​ły się za​peł​niać miej​sco​wy​mi i przy​jezd​ny​mi. W cie​płym po​wie​trzu
roz​brzmie​wał śmiech i grec​ki ję​zyk. Zwy​kle po​tra​fi​ła się tym cie​szyć, dziś jed​nak
nicniebyłowsta​nieroz​pro​szyćjejnie​po​ko​ju.

Wes​tchnę​ła i wró​ci​ła do środ​ka, mię​dzy bia​łe ścia​ny, nie​ozdo​bio​ne na​wet naj​-

mniej​sząfo​to​gra​fią,iza​czę​łaspa​ce​ro​wać.

Dla​cze​goni​g​dyniezde​cy​do​wa​łasięnauciecz​kę?Dla​cze​goniepo​rzu​ci​łaSta​vro​sa

iichża​ło​sne​gomał​żeń​stwa?Po​go​dzi​łasięzży​ciem,ja​kiezna​ła,choćzda​wa​łaso​bie
spra​wę, że ni​g​dy nie bę​dzie mo​gła być z dziad​kiem tak bli​sko, jak by pra​gnę​ła.
Zresz​tą, może to, co zgo​to​wał jej Sta​vros, było lep​sze niż sa​mot​ność w wiel​kim
świe​cie?

Ni​g​dyniewy​ba​czyso​bieroli,jakąode​gra​ławtejogrom​nejtra​ge​dii,aledotam​te​-

go dnia nie mia​ła po​ję​cia, że Ca​li​sta bie​rze nar​ko​ty​ki. Poza tym nie mo​gła zro​zu​-
mieć,cota​kie​gobyłowSta​vro​sie,żepro​wo​ko​wałjądonaj​gor​szychza​cho​wań.

Wy​cią​gnę​ła z sza​fy daw​no nie​uży​wa​ną tor​bę i za​pa​ko​wa​ła tro​chę ubrań. Przez

dwadnicze​ka​łacier​pli​wie,zgod​niezradąPhi​li​pa,żebyniero​bićnie​prze​my​śla​nych
ru​chów,aleniemo​głasięjużdo​cze​kaćre​ak​cjiSta​vro​sa.Pra​wieniespa​łaibyłatym
ogrom​niezmę​czo​na.Coztegowszyst​kie​gowy​nik​nie?Nowemiesz​ka​nieipra​cawy​-
ma​ga​łyde​fi​ni​tyw​ne​goze​rwa​niazprze​szło​ścią.

Wzię​ładorękite​le​foniwtymmo​men​cieroz​ległsięsy​gnałwia​do​mo​ści.Byłaod

Sta​vro​sa.

„Spo​tkaj​mysięzadzie​sięćmi​nutwba​rze.Je​że​linieprzyj​dziesz,wej​dęnagórę.

MamdlaCie​biepro​po​zy​cję”.

Pro​po​zy​cję?Czymo​głamuza​ufać?
Namyślotym,żemógł​byza​kłó​cićjejpry​wat​ność,od​pi​sa​łapo​spiesz​nie:
„Za​razbędę.Dozo​ba​cze​nia”.
Prze​peł​nio​nabez​pod​staw​nąna​dzie​ją,wła​śnieza​mie​rza​ławejśćpodprysz​nic,kie​-

dyte​le​fonzno​wuza​pi​kał.

„Ubierzsięod​po​wied​nio”,wid​nia​łonaekra​nie.
Zmoc​nobi​ją​cymser​cemopar​łasięościa​nęła​zien​ki.
Przy​szedł,bowziąłjejblefzado​brąmo​ne​tę.Niemo​głasięprzy​znać,jakbar​dzo

jest prze​ra​żo​na. No​sze​nie ma​ski oso​by sa​mo​lub​nej i nie​czu​łej, tak bar​dzo przez
nie​gopo​gar​dza​nej,po​wo​do​wa​ło,żeimczę​ściejjąna​kła​da​ła,tymbar​dziejsiętaka
sta​wa​ła.

Mia​łazejśćnadółzadzie​sięćmi​nut,aleza​nimsiętampo​ja​wi​ła,upły​nę​łodo​bre

półgo​dzi​ny.Naj​wy​raź​niejteżkom​plet​niezlek​ce​wa​ży​łajegoostat​niąwia​do​mość.

Wło​ży​łaje​dwab​ną,brzo​skwi​nio​wąbluz​kęko​szu​lo​wąpod​kre​śla​ją​cąkształtpier​si

i szor​ty od​sła​nia​ją​ce zgrab​ne, opa​lo​ne nogi, do tego roz​pię​ty kar​di​gan i dłu​gie do

ko​lanskó​rza​nebuty.Brą​zo​wewło​syspię​ławku​cykiwe​szładobarudłu​gim,roz​ko​-
ły​sa​nymkro​kiem.Tenob​razutrwa​liłsięwnie​jed​nejmę​skiejgło​wie.

Po​ru​sza​ła się z gra​cją oso​by prze​ko​na​nej o wła​snej atrak​cyj​no​ści. Nie była ani

tro​chę po​dob​na do daw​nej Leah, tej, któ​rą po​ślu​bił, i wca​le nie dla​te​go, że ja​koś
spe​cjal​nie zy​ska​ła na uro​dzie. Wy​glą​da​ła, jak​by pło​nął w niej we​wnętrz​ny ogień
ina​praw​dęprzy​jem​niebyłonaniąpa​trzeć.

Czymó​wi​łapraw​dę?Czyrze​czy​wi​ściecho​dzi​łoojejka​rie​rę,czyteżmożebyłato

za​słu​gaja​kie​gośmęż​czy​zny?Natęmyślza​wrza​łownim.

Ostat​nim męż​czy​zną, któ​ry się koło niej krę​cił, był Alex Ral​ston, od​sia​du​ją​cy

obec​niewy​rokzapo​sia​da​nieidys​try​bu​cjęnar​ko​ty​ków.

– Kie​dy się na​uczysz, że sprze​ciw wo​bec mnie szko​dzi tyl​ko to​bie? – spy​tał, za​-

pra​sza​jącjąnakrze​słooboksie​bie.

Usia​dła,skrzy​żo​wa​łanogiiob​da​rzy​łagoprze​sło​dzo​nymuśmie​chem.
–Aty?Kie​dysięna​uczysz,żeniemo​żeszmiroz​ka​zy​wać?
Ser​cebiłojejmoc​no,alebar​dzosięsta​ra​łaniepo​ka​zaćzde​ner​wo​wa​nia.
Sta​vrospo​dzię​ko​wałkel​ne​ro​wi,aleonaprzy​wo​ła​łagozpo​wro​tem.
–Je​stemgłod​na–po​wie​dzia​łato​nemwy​ja​śnie​nia.–Rzad​koja​dampozado​mem,

więcniechcho​ciażmamztegoprzy​jem​ność.

Cze​kał w mil​cze​niu, aż mło​dy kel​ner po​ja​wi się po​now​nie, a po​tem ob​ser​wo​wał

zro​sną​cąfa​scy​na​cją,jakLeahza​ma​wiatrzyprzy​staw​kiidwada​niagłów​ne,po​słu​-
gu​jącsiębar​dzodo​brymgrec​kim.

–Niebędęjadł–za​strzegł,kie​dykel​nerod​szedł.
– Wiem. Jest pią​tek wie​czo​rem i je​steś umó​wio​ny na ko​la​cję z He​le​ne Pe​trou,

byłąko​chan​ką,obec​nieprzy​ja​ciół​ką.

Przy​szpi​liłjąspoj​rze​niem.
–Skądotymwiesz?
–Phi​lipmaswo​jeźró​dła.
–Ipo​ra​dziłciotymwspo​mnieć?
–Wręczprze​ciw​nie.Za​ka​załmimó​wić,żeco​kol​wiekoniejwiem–od​par​łaszcze​-

rze.

Jejszcze​rośćkom​plet​niegoroz​bro​iła.Naj​wy​raź​niejbyłazu​peł​niepo​zba​wio​nain​-

stynk​tusa​mo​za​cho​waw​cze​go.Jakmógłuwie​rzyć,żepo​tra​fiosie​bieza​dbać?

–Więcdla​cze​gogoniepo​słu​cha​łaś?
–Niechcęztobąwoj​ny.Takpo​sta​no​wi​łam.Wspo​mnia​łamoniej,boby​łamza​sko​-

czo​na,sły​szącjejna​zwi​skopotylula​tach.Po​dob​nospo​ty​kaszsięzniąre​gu​lar​nie
coty​dzień.

–Czytodziw​ne,żespo​ty​kamsięzko​bie​tą,któ​rapo​dzi​wiam?–spy​tał,sta​ran​nie

do​bie​ra​jącsło​wa.

Kiw​nę​łagło​wą,usi​łu​jącnanie​goniepa​trzeć.
Dla​cze​goczu​łasięnie​pew​nie?
– Pa​mię​tam, że Ca​li​sta dużo o was mó​wi​ła. Wspo​mnia​ła, że je​ste​ście dla sie​bie

stwo​rze​ni–po​wie​dzia​ła,błą​dzącwzro​kiemwod​da​li.

Wjejspoj​rze​niubyłsmu​tek,któ​re​goniewi​działni​g​dyprzed​tem.Czyż​byna​praw​-

dęszcze​rzeopła​ki​wa​łaCa​li​stę?

Leah za​mru​ga​ła i skrzy​wi​ła się lek​ko, ale sztucz​ność tego ge​stu nie uszła jego

uwa​dze.

–Gdy​by​śmysięroz​wie​dli,mógł​byśsięzniązwią​zać.
–Chcia​ła​byśtego?–spy​tał,za​sko​czo​ny.
–Tak.–Upi​łałykwodyiprzy​glą​da​łamusięuważ​nie.–Wpraw​dzieży​czy​ła​bymci,

że​byścho​ciażprzezja​kiśczasczułsiętakjakjaprzezostat​niepięćlat,aleje​że​li
two​jeszczę​ściemia​ło​bybyćcenązamojąwol​ność…totak,chcia​ła​bymtego.

– To bar​dzo wiel​ko​dusz​ne z two​jej stro​ny. Dzi​wię się, że w ogó​le ją pa​mię​tasz.

Czyco​kol​wiekztam​te​gookre​su.

– Trud​no by​ło​by za​po​mnieć. Biz​ne​swo​man, iko​na mody, była mo​del​ka i, co naj​-

waż​niej​sze, ko​bie​ta do​rów​nu​ją​ca wy​so​kim stan​dar​dom Sta​vro​sa Spo​ra​de​sa. –
Skrzy​wi​łasięcy​nicz​nie.

–Spo​rooniejwiesz.
– To oczy​wi​ste. Mia​łam ob​se​sję na jej punk​cie… – Od​wró​ci​ła wzrok. – Od​nio​sła

suk​ceswtakmło​dymwie​ku–do​koń​czy​łapochwi​li.

Miałmgli​stewra​że​nie,żeniedokoń​catochcia​łapo​wie​dzieć,jed​nakni​g​dywcze​-

śniejniewi​działjejtakprzy​gnę​bio​nej.Ego​izm,któ​rybu​dziłwnimtakąod​ra​zę,da​-
wałjejnad​spo​dzie​wa​nąsiłę.Wy​glą​da​łototak,jak​bysta​łazaza​sło​ną,skry​wa​ją​cą
jejemo​cjeprzedota​cza​ją​cymświa​tem.

–Więccałetoza​mó​wie​niemia​łotyl​kospra​wićprzy​jem​nośćkel​ne​ro​wi?
–Gdziesiępo​dzia​łytwo​jedo​brema​nie​ry?
–Wszyst​kiemojedo​brece​chyzni​ka​ją,kie​dymamdoczy​nie​niaztobą.
–Bie​ga​łamdzi​siaj,więcchęt​niezjemwszyst​ko.
Kel​nerprzy​niósłza​mó​wio​neda​niaiLeahsię​gnę​łapowi​de​lec.Za​czę​łajeść,jed​-

nakwpew​nymmo​men​cieodło​ży​łasztuć​ce.

–Cotozapro​po​zy​cja?–spy​ta​ła.
–Pro​po​nu​jękom​pro​mis.
–Nic,cowcze​śniejsu​ge​ro​wa​łeś,niewy​glą​da​łonakom​pro​mis.Toza​wszetwo​ja

wola,tyl​koozdo​bio​naład​ny​misłów​ka​mi.Taksamotrak​to​wa​łeś…

Podjegoba​daw​czymspoj​rze​niemnieod​wa​ży​łasiędo​koń​czyć.Znówsię​gnę​łapo

wi​de​leciucie​kławzro​kiem.

–Kogo?
Kre​wet​kasma​ko​wa​łajaktro​ci​ny,więcpo​pi​łająły​kiemwody.
–MnieiCa​li​stę,rzeczja​sna.Mnó​stworazy.Za​bra​nia​łeśwszyst​kie​go,cotyl​koza​-

pro​po​no​wa​ła.

Jakwte​dy,kie​dyjegosio​straza​pra​gnę​łaprzezrokstu​dio​waćsztu​kęwPa​ry​żuczy

wy​je​chaćzLeahdoNo​we​goJor​ku.Albowte​dy,kie​dypo​sta​no​wi​łasta​nąćzaba​rem
wnoc​nymklu​bie,gdziepra​co​wałjejprzy​ja​ciel.

Kie​dy się nie zgo​dził, do​sta​ła strasz​ne​go ata​ku wście​kło​ści. Samo wspo​mnie​nie

wy​star​czy​ło,bykom​plet​niezdo​ło​waćLeah.Ca​li​stamia​ładonie​googrom​nepre​ten​-
sje,aleniezdra​dza​łasięztym.

–Naprzy​kład?–spy​tałSta​vros.–Po​smut​nia​łaś…Po​wiedzmi,cocicho​dzipogło​-

wie.

Zjegotonuwy​ni​ka​ło,żena​praw​dęchcesiędo​wie​dzieć.
Kie​dyprzy​je​cha​ładoAten,miałza​le​d​wiedwa​dzie​ścialat,alewciążpa​mię​ta​łajak

bar​dzobyłobo​wiąz​ko​wyiod​po​wie​dzial​ny.Ido​pie​rote​raz,porazpierw​szywży​ciu

za​sta​no​wi​łasię,conimkie​ro​wa​ło.

–Dla​cze​gochceszwie​dzieć?
Przezchwi​lęsą​dzi​ła,żeniemógłuwie​rzyć,jakśmia​łaza​py​tać,alepochwi​lizmie​-

ni​łazda​nie.Chy​bara​czejnieotocho​dzi​ło.Za​sko​czo​na,zro​zu​mia​ła,żetrud​nomu
zna​leźćod​po​wied​niesło​wa.

–Ja…sta​ra​łemsiędaćjejwszyst​ko,cze​goza​pra​gnę​ła,aleni​g​dyniemo​głemzro​-

zu​mieć, dla​cze​go po​słu​cha​ła cie​bie. Dla​cze​go nie zdo​ła​łem za​pew​nić jej bez​pie​-
czeń​stwa.

Cieńsmut​kuwjegospoj​rze​niuprzy​wo​łałprzy​krewspo​mnie​nia.
–Niewiem…
–Nieocze​ku​jęodcie​bieod​po​wie​dzi,sko​rotowła​śnietywcią​gnę​łaśjąwnar​ko​ty​-

ki.

Drgnę​ła,alebałasięode​zwać,bospra​wiałwra​że​nienie​prze​jed​na​ne​go.Zu​peł​nie

jak​byso​biena​gleprzy​po​mniał,jak​byniemo​głomię​dzynimibyćnicpróczpo​gar​dy.

Przy​gnie​cio​nacię​ża​remwspo​mnień,odło​ży​ławi​de​lec.
Po​mi​moswo​ichroz​le​głychpla​nówiawan​tur​ni​czejżył​ki,Ca​li​stawdomuni​g​dyna​-

wet nie kiw​nę​ła pal​cem. Na​to​miast Leah, któ​rej mat​ka zmar​ła przy po​ro​dzie, od
naj​młod​szychlatpo​ma​ga​łaojcuwpro​wa​dze​niudomu.

„Mójświą​to​bli​wybratmaodtegosłu​żą​cych”,ma​wia​łaCa​li​sta,kie​dyLeahpro​po​-

no​wa​ła,żebypo​sprzą​taćalbocośugo​to​wać.

Mia​ławte​dyszes​na​ścielat.Czydziśle​piejro​zu​mia​ła​bysio​stręSta​vro​sa?
Towszyst​kona​le​ża​łojużjed​nakdoprze​szło​ści,adlaniejnaj​waż​niej​szabyłaprzy​-

szłość.

–Po​wiedz,cze​goodemnieocze​ku​jesz.
Przy​glą​dałjejsięprzezchwi​lę.
–Po​miesz​kajzemnąprzeztrzymie​sią​ceiudo​wod​nij,żemogęciza​ufać.
–Niemamowy–od​par​łagwał​tow​nie.
–Toje​dy​ne,nacomogęsięzgo​dzić.
–Icomia​ła​bymro​bićprzeztetrzymie​sią​ce?
– Prze​ko​naj mnie, że po​waż​nie my​ślisz o ka​rie​rze pro​jek​tant​ki i że nie prze​pu​-

ściszswo​je​gospad​kunaja​kieśmrzon​ki.

–Two​jeza​ufa​niejestna​praw​dęin​spi​ru​ją​ce.
Na​dalpa​trzyłnaniątwar​dymwzro​kiem.
– Daję ci wy​bór. Je​że​li za​wie​dziesz, na​sze mał​żeń​stwo zo​sta​nie utrzy​ma​ne

wmocy.Do​pó​kijed​noznasnieumrze.

Natęmyślogar​nąłjąchłód.Zdru​giejstro​ny,sko​roSta​vroscoty​dzieńspo​ty​kał

sięzeswo​jąko​chan​ką,ra​czejniewią​załswo​jejprzy​szło​ściznią.

Przynimza​wszeczu​łasięnie​wy​star​cza​ją​codo​braiwca​ledotegouczu​cianietę​-

sk​ni​ła.Gdy​bymie​libyćzesobąnacodzień,ży​ciesta​ło​bysięnie​zno​śne.

–Ro​zu​miem,żechciał​byśmniewi​dziećgrzecz​ną,słod​ką,po​słusz​ną,jed​nymsło​-

wempo​zba​wio​nąwszel​kiejoso​bo​wo​ści?

Pa​trzyłnanią,marsz​czącczo​ło,alesięnieod​zy​wał,więcmó​wi​łada​lej.
–Oba​wiamsię,żewte​dynieze​chceszzemniezre​zy​gno​wać.
Do​pie​ro wte​dy ro​ze​śmiał się gło​śno. Leah sły​sza​ła ten dźwięk tak rzad​ko, że

wprostza​par​łojejdechwpier​si.

Tennie​po​wstrzy​ma​nyśmiechwy​warłnie​zwy​kłewra​że​nienawszyst​kichgo​ściach

ka​fej​ki. Ko​bie​ta przy sto​li​ku obok za​mar​ła z fi​li​żan​ką w po​ło​wie dro​gi do ust
iutkwi​ławnimwzrok,inniteżprzy​glą​da​limusięza​cie​ka​wie​ni.

Wciążjesz​czero​ze​śmia​ny,od​gar​nąłzczo​łako​smykczar​nychwło​sówiprzytym

ge​ścieza​mi​go​ta​łanapal​cugru​ba,zło​taob​rącz​ka.

Leahzro​bi​łosięprzy​kro.Niespo​dzie​wa​łasię,żewciążjąnosi.Toprze​cieżona

wsu​nę​łamunapa​lectensym​bolpo​łą​cze​nianawiecz​ność,któ​ryoka​załsiękaj​da​na​-
mi.

Dla​cze​gojąwciążnosi?Czymiałjąitam​te​godnianajach​cieDmi​trie​go?Czyno​-

siłjąprzezmi​nio​nepięćlat?Towszyst​kobyłodo​syćnie​po​ko​ją​ce.

Wzrokob​cejko​bie​tyteżspo​cząłnaob​rącz​ce.Wi​daćbyło,żepró​bu​jeumiej​sco​-

wićLeahwży​ciutegotakatrak​cyj​ne​gomęż​czy​zny.Jejza​cie​ka​wie​niebyłowprost
na​ma​cal​ne.

Aprze​cieżnaj​praw​do​po​dob​niejwca​leniebyłodlaniejmiej​scawjegoży​ciu,aob​-

rącz​kamia​łatyl​koprzy​po​mi​naćoobiet​ni​cyzło​żo​nejGian​ni​so​wi.

Cie​ka​we,czyzdej​mo​wałjąpod​czasspo​tkańzHe​le​ne.Icie​ka​we,jakbytobyło

byćko​bie​tą,któ​rąsza​no​wał,wiel​bił,któ​rejprzy​rzekłcał​ko​wi​teod​da​nie.Czyjego
pa​sjasię​ga​łarów​niegłę​bo​ko,jakpo​czu​cieobo​wiąz​ku?

– Na​wet gdy​byś mnie mia​ła nie​od​par​cie po​cią​gać – po​wie​dział z wy​raź​ną kpi​ną

w gło​sie – pod​pi​sał​bym do​ku​men​ty roz​wo​do​we i umoż​li​wił ci do​stęp do pie​nię​dzy.
Od​zy​skaszwol​ność.

Mia​ła​bywięcspę​dzićznimtrzymie​sią​ce…
–Wol​nośćwy​bo​ruspo​so​buży​ciatomojepod​sta​wo​wepra​wo,atynieje​steśmoim

pa​nem.

– A jed​nak. Stra​ci​łaś pra​wo do de​cy​do​wa​nia o swo​im ży​ciu przez wła​sną lek​ko​-

myśl​ność.Ca​li​stanieżyje,aGian​nisomalnieumarłzpo​wo​duza​wa​łu,któ​re​goby​łaś
przy​czy​ną.Przyj​mijtowkoń​cudowia​do​mo​ści.

Wo​la​ła nie grze​bać w prze​szło​ści, bo to ozna​cza​ło​by wy​sta​wie​nie się na oce​nę

czło​wie​ka, któ​ry nie to​le​ro​wał sła​bo​ści i nie znał lę​ków. Może śmiał​by się z niej,
amożejejwspół​czuł.

Awięcdo​brze.
–Zgo​da.Niechbę​dzie,jakchcesz.Po​pra​cu​jęnadod​zy​ska​niemmo​ichpraw.
Nieod​po​wie​dział,boniespo​dzie​wałsię,żeustą​pitakszyb​ko.Czytomo​głoozna​-

czaćprzy​zna​niesiędowiny?

Jegoaro​ganc​kieprze​ko​na​nie,żewiewszyst​konaj​le​piej,iry​to​wa​łojąodpierw​sze​-

gospo​tka​nia.Ni​g​dyna​wetniespró​bo​wałso​biewy​obra​zić,coonaczu​je.Za​kła​dał
pew​nesce​na​riu​szeiwy​da​wałpo​le​ce​nia.

Te​razwstałiwy​cią​gnąłdoniejrękę.
–Za​bierz​myto,cze​gobę​dzieszpo​trze​bo​waćwnaj​bliż​szychdniach,aktośprzy​-

wie​zieresz​tętwo​ichrze​czypóź​niej.

–Niespa​ku​jęsięwkil​kami​nut.Dajmikil​kadni.
Niemo​głatakpopro​stuznimpójść.Po​trze​bo​wa​łacza​su,byprzy​zwy​cza​ićsiędo

tejmy​śli.

Zer​k​nąłnaze​ga​rek.
–Ktośnampo​mo​że.Alemo​że​myza​cząćodrazu.

–Chceszmipo​ma​gaćwpa​ko​wa​niu?
–Atodlacie​biepro​blem?
–Ow​szem.Niechcę,że​byśprzy​cho​dziłdomo​je​godomu.Wmiesz​ka​niujestba​ła​-

gan, znów bę​dziesz mnie osą​dzał, znów usły​szę, że nie po​win​nam miesz​kać sama
czycośrów​niebzdur​ne​go.

Miałczel​nośćuśmiech​nąćsiędoniej.Praw​dzi​wymuśmie​chem,uka​zu​ją​cymide​al​-

niebia​łeirów​nezębyido​łe​czekwjed​nympo​licz​ku.

–Acoje​ślipo​wiem,żetonie​waż​ne?
–Niechcę,że​byśdo​ty​kałmo​ichrze​czy.
–Jateżniemia​łemocho​tyza​pra​szaćciędosie​bie.
Ująłjązało​kieć,zmu​sza​jąc,żebywsta​ła.
–Ni​cze​goniedo​tknę.Będętyl​kopa​trzył.
–Możetakcisięwy​da​je,alenieje​steśmoimwła​ści​cie​lem.
Przezcałyczasichzna​jo​mo​ściusi​ło​wałza​własz​czyćjejży​cie.Niemia​łapo​ję​cia,

jakzdo​łaprze​trwaćtetrzymie​sią​ce.

ROZDZIAŁPIĄTY

Oczy​wi​ściekła​ma​ła.
Sta​vrosniewie​dział,coza​szo​ko​wa​łogobar​dziej.Czyfakt,żekła​ma​ławkwe​stii

taktry​wial​nej,czywi​dokjejmiesz​ka​nia,któ​rebar​dziejniżdomprzy​po​mi​na​łowię​-
zien​nącelę.

Na myśl, że żyła w ten spo​sób przez bite pięć lat, aż się wzdry​gnął. Dla​cze​go?

Wy​glą​da​łoto,jak​bychcia​łauka​raćsamasie​bie.CzyśmierćCa​li​styażtakbar​dzo
niąwstrzą​snę​ła?Czyna​praw​dęjązmie​ni​ła?

Aniwsa​lo​nie,aniwma​łejkuch​niczysy​pial​ninicniele​ża​łonienamiej​scu.Byłotu

tyl​ko i wy​łącz​nie to, cze​go po​trze​bo​wa​ła. Wszyst​ko czy​sto użyt​ko​we, żad​nych
ozdóbczybi​be​lo​tów,ścia​nyśnież​no​bia​łe,takjakpa​mię​tałsprzedpię​ciulat,kie​dy
byłtuwty​dzieńpoichślu​bie.

Wszyst​ko świad​czy​ło o ogrom​nej sa​mot​no​ści, a miesz​ka​ją​ca tu dziew​czy​na zda​-

wa​łasiętyl​kocie​niemswo​je​godaw​ne​go„ja”.

Kie​dysiętuwpro​wa​dzi​ła,do​star​czyłjejmasęrze​czy.Ubra​nia,buty,to​reb​ki,róż​-

ne dro​bia​zgi, któ​rych, zda​niem He​le​ne, mo​gła po​trze​bo​wać mło​da ko​bie​ta. Po​słał
jejna​wetrze​czydaw​niejna​le​żą​cedojejmat​ki,zna​le​zio​newre​zy​den​cjiGian​ni​sapo
jegoza​wa​le.

Kon​se​kwent​nie od​sy​ła​ła wszyst​ko, upar​cie od​ma​wia​jąc przy​ję​cia cze​go​kol​wiek,

więcwkoń​cuprze​stałpró​bo​wać.Niechcia​łana​wetrze​czywła​snejmat​ki.

Odtam​tejporyzwol​niłsamsie​biezobo​wiąz​kuopie​kinadnią,ana​wetpo​sta​rał

sięprze​staćza​uwa​żaćjejist​nie​nie.

Ześci​śnię​tymser​cemwszedłzaniądosy​pial​ni.Przyłóż​kusta​łaszaf​kanoc​na,na

niejpacz​kachu​s​te​czek,dłu​go​pis,kil​kakar​tekpa​pie​ruimałafo​to​gra​fia,przy​pusz​-
czal​nieojca,bomiałpo​dob​nejakonasar​niebrą​zo​weoczy.

Leahwy​cią​gnę​łazsza​fytor​bę,jużwpo​ło​wieza​peł​nio​ną.
– Mam ko​goś, kto po​mógł​by znieść rze​czy – po​wie​dział Sta​vros od drzwi. – Ale

naj​wy​raź​niejtegoniepo​trze​bu​jesz.

–Takpo​my​śla​łam,żewła​ści​wienaczastegote​stumo​gła​bymzo​staćtu​taj…
Ro​zej​rzał się po nie​wiel​kim po​miesz​cze​niu, co​raz bar​dziej nie​pew​ny słusz​no​ści

wła​sne​gopo​my​słu,cobyłokom​plet​nieir​ra​cjo​nal​ne,aleniepo​tra​fiłnicnatopo​ra​-
dzić.

–Dla​cze​goniechceszza​miesz​kaćumnie?
–Bonieuwa​żamtegozado​brypo​mysł–od​par​ła,ztru​demha​mu​jącroz​draż​nie​-

nie.–Niezno​siszmniezagrze​chy,doktó​rychmogęsięprzy​znaćtyl​kopoczę​ści.
I je​steś aro​ganc​kim hi​po​kry​tą – do​da​ła drżą​co, bez​sku​tecz​nie pró​bu​jąc ukryć, że
jed​nakjestdlaniejważ​ny.

Daw​na Leah ni​g​dy ni​cze​go nie ukry​wa​ła, nie wal​czy​ła z uczu​cia​mi. Po​dą​ża​ła za

każ​dym mło​dzień​czym im​pul​sem, aż do​pro​wa​dzi​ła do ka​ta​stro​fy. I po​cią​gnę​ła za
sobąCa​li​stę.

–Więcuwa​żasz,żemo​gła​byśna​dalmiesz​kaćwtejnędz​nejdziu​rzejakja​kaśmę​-

czen​ni​ca?

–Prze​cieżsamjądlamniewy​bra​łeś.
– Ni​g​dy nie chcia​łem, że​byś się czu​ła jak w wię​zie​niu. Przy​sła​łem ci wszyst​ko,

cze​gomo​głaśpo​trze​bo​wać.

–Icomia​łamztymzro​bić?–Wrzu​ci​ładotor​byjesz​czekil​karze​czyiza​pię​łają.–

Niemamprzy​ja​ciół,niemamro​dzi​ny…

–Odlatod​py​chasznaj​bliż​szącioso​bę.Niemogępo​jąć,dla​cze​go.
Zo​sta​wi​łajegouwa​gębezko​men​ta​rzaimó​wi​łada​lej:
– Na​wet per​so​nel domu mody, lu​dzie, z któ​ry​mi pra​cu​ję od pię​ciu lat, trak​tu​ją

mnieztąmdlą​cąmie​szan​kąnie​chę​ciiuda​wa​ne​gosza​cun​ku.Niewiem,czyrze​czy​-
wi​ście uwa​ża​ją moje ry​sun​ki za do​bre, czy też tyl​ko tak mó​wią, bo je​stem Leah
Spo​ra​des,żoną,któ​rejtenwiel​kiczło​wiekwsty​dzisięprzedświa​tem.Oże​ni​łeśsię
zemną,cho​ciażniemo​głeśnamniepa​trzeć,ca​ło​wa​łeśmniewobec​no​ścime​diów
tyl​kopoto,żebyod​stra​szyćmo​ichprzy​ja​ciół.Rów​niedo​brzemo​głeśmnieozna​ko​-
wać,takjaktosięrobizby​dłem.

–Leah…
–Nie,Sta​vros.Mia​łamdzie​więt​na​ścielat,stra​ci​łamje​dy​nąprzy​ja​ciół​kę,aGian​-

nisaku​ratwte​dymiałza​wał…

–Iwciążniechceszgowi​dzieć–wtrą​cił.
Wciąż pa​mię​tał proś​bę Gian​ni​sa: „Pro​szę, nie re​zy​gnuj z mo​jej Leah, Sta​vros.

Onajestbar​dzokru​cha”.

Kru​cha?Toostat​nie,comógł​byoniejpo​my​śleć.Niemo​głausie​dziećprzynimna​-

wetpię​ciumi​nut,ajed​nakGian​niswciążoniejmy​ślał.

Caładrżą​cazroz​go​ry​cze​niaiżalucią​gnę​ła:
–Wcią​gudwóchdniode​bra​łeśmicałyświat.Za​mkną​łeśmnietu​tajiwy​rzu​ci​łeś

zpa​mię​ci.Ni​g​dynieczu​łeśsięźleztym,żeprzy​mu​si​łeśdomał​żeń​stwadzie​więt​na​-
sto​lat​kę?

Jejsło​wacię​łyjaknóżiupusz​cza​łykrew.Przezpięćlatigno​ro​wałjejist​nie​nie,po​-

zwo​lił, by miesz​ka​ła jak w celi i wciąż okła​my​wał Gian​ni​sa, że z Leah wszyst​ko
wpo​rząd​ku.Jakmógłpo​peł​nićtaknie​wy​ba​czal​nebłę​dy?

–Od​po​wiedzmi.
–Nie,anitro​chę.Zro​bił​bymwszyst​ko,żebycięod​cią​gnąćodtegoklu​bo​we​goży​-

cia,peł​ne​goal​ko​ho​luinar​ko​ty​ków.

Tymra​zemnieza​prze​czy​ła.Przy​mknę​łatyl​kooczyispu​ści​łagło​wę,atenin​tym​-

nygestzbu​dziłwnimnie​ocze​ki​wa​niecie​płeuczu​cia.Wy​glą​da​ławtejchwi​linie​zwy​-
kleku​szą​coina​gleza​pra​gnąłjąpo​ca​ło​wać.Byłjużtegobar​dzobli​sko,alede​spe​-
rac​kie pra​gnie​nie w jej spoj​rze​niu ka​za​ło mu się po​wstrzy​mać. Leah cof​nę​ła się
okil​kakro​kówiode​tchnę​łagłę​bo​ko.

–Tote​razzmierzsięzkon​se​kwen​cja​miswo​je​gopo​stę​po​wa​nia–po​wie​dzia​ła.–Ja

napew​noniepo​mo​gęciuspo​ko​ićsu​mie​nia.

Tobyłanaj​bar​dziejdoj​rza​łauwa​ga,jakąodniejusły​szał.Ina​gleuświa​do​miłso​bie

zcałąwy​ra​zi​sto​ścią,jakbar​dzoza​nie​dbałswo​jeobo​wiąz​kiiprzy​rze​cze​niezło​żo​ne
Gian​ni​so​wi.

–Maszra​cję–po​wie​dział,ajejtwarzpo​ja​śnia​ła.–To,cozro​bi​łemtam​te​godnia,

mia​łopo​waż​nekon​se​kwen​cje,docze​goni​g​dyniechcia​łemsięprzy​znać.

–Na​praw​dętosły​szę?–Brwipod​je​cha​łyjejnaczo​ło,aotwar​teustauło​ży​łysię

wzdu​mio​ne„o”.Woczachza​bły​słoroz​ba​wie​nie,któ​reogrom​niedo​da​łojejuro​ku.

Pa​trzyłnaniąpo​żą​dli​wieiznaj​wyż​szymtru​demopa​no​wałpra​gnie​niemu​śnię​cia

pal​ca​mijejpeł​nychwarg.Nawszel​kiwy​pa​dekcof​nąłsięokrok.Niechtennie​zdro​-
wypo​ciągdoniejbę​dziejegokarą.

–Po​każmiswo​jąpra​cow​nię–po​pro​sił.

Tegosięniespo​dzie​wał.
Zu​peł​niejak​byza​sło​naod​dzie​la​ją​caLeahodresz​tyświa​tana​glesięunio​sła.Cho​-

dzi​łapopo​miesz​cze​niuznie​śmia​łymuśmie​chem,mu​ska​jącko​lej​neprzed​mio​ty,zu​-
peł​nieinnaoddziew​czy​ny,któ​razwy​klepa​trzy​łananie​goztakogrom​nąnie​chę​cią.

Przezwy​so​kieoknawle​wa​łysięstru​gisło​necz​ne​goświa​tła.Wszę​dzie,gdzie​kol​-

wiekspoj​rzał,byłyko​lo​ry,żywykon​trastwsto​sun​kudoresz​tymiesz​ka​nia.

Wgłę​biwi​sia​łydwawie​sza​kizgo​to​wy​miubra​nia​mi.Nasto​lesta​łasta​rama​szy​na

doszy​cia.Jed​nąścia​nępo​kry​wa​łyołów​ko​weszki​ce,ilu​stra​cjeiwy​kro​jezma​ga​zy​-
nówmody.Nadru​giejumiesz​czo​noprób​kima​te​ria​łów,któ​rychryzyle​ża​łydo​słow​-
nie wszę​dzie, po​cząw​szy od chwiej​ne​go sto​łu w ką​cie, za​wa​lo​ne​go sa​ty​ną, je​dwa​-
biemiba​weł​ną,prak​tycz​niewszyst​ki​mima​te​ria​ła​mi,któ​reznałpodzie​się​ciula​tach
wprze​my​śletek​styl​nym.

Wzru​sze​nieści​snę​łogozagar​dło.
–Atade​ta​list​ka,októ​rejwspo​mnia​łaś,czymjestza​in​te​re​so​wa​na?
– Przy​go​to​wu​ję dla niej ko​lek​cję wie​czo​ro​wą: su​kien​ki kok​taj​lo​we, wie​czo​ro​we,

auko​ro​no​wa​niemko​lek​cjibę​dziesuk​niaślub​na.

–Todużopra​cyjaknajed​nąpro​jek​tant​kę…
–Iszwacz​kęwjed​nym–do​koń​czy​ła.–Wszyst​koro​bięsamaitojestpod​sta​wo​wa

za​sa​daca​łejmo​jejko​lek​cji.Chcędo​pil​no​waćwszyst​kie​goodpo​cząt​kudokoń​ca.

Ob​szedłpo​miesz​cze​nieido​tknąłgórysu​kien​kiwko​lo​rzeko​ścisło​nio​wej.
–Wi​dzia​łaszki​ce?
–Nie,aleroz​ma​wia​ły​śmyonich.
–Toogrom​nery​zy​kotwo​rzyćcałąko​lek​cjępodgustjed​nejoso​by…
–Przy​rze​kłeśmicośdzie​sięćmi​nuttemu.
–Do​trzy​mamobiet​ni​cy.Aleje​stemteżbiz​nes​me​nemisze​femgru​pyfa​brykodzie​-

żo​wycheks​por​tu​ją​cychswo​jewy​ro​by nacałyświat.Wska​zu​ję cityl​kopew​nenie​-
bez​pie​czeń​stwa, tak samo jak zro​bił​bym w przy​pad​ku każ​dej no​wej in​we​sty​cji.
Nad​miarkre​atyw​no​ścimożesięskoń​czyćupad​kiem.

–Alejanieod​wzo​ro​wu​jęjejwi​zji.Tora​czejmojewy​obra​że​nietego,coonamana

my​śli.–Od​wró​ci​łasiędonie​goizmarsz​czy​łabrwi.–Wszyst​ko,copró​bo​wa​łamza​-
pro​jek​to​waćdladomumody,zo​sta​łowkoń​cuzmo​dy​fi​ko​wa​newe​długichtren​dów.
Chcę,żebytako​lek​cjabyłamoja.Dla​te​gopo​trze​bu​jępie​nię​dzynama​te​ria​ły.

Po​ki​wałgło​wą.
–Chcęze​sta​wie​niaab​so​lut​niewszyst​kichwy​dat​ków.
–Przy​ślęcimójar​kuszkal​ku​la​cyj​ny.
–Maszjużgo​to​wy?
–Za​sko​czo​ny?Mampro​blemzjed​nymsprze​daw​cązBra​zy​lii.Wciążpod​wyż​sza

micenęba​weł​ny.

–Wtymmogęcipo​móc–od​parł,zprzy​jem​no​ściąob​ser​wu​jącblaskwjejoczach.

–Chcia​ła​byśza​trud​nićszwacz​kę?

–Jesz​czeniewtejchwi​li.
–Aletomnó​stwopra​cyjaknajed​nąoso​bę.
–Mojąpierw​sząko​lek​cjęko​niecz​niechcęprzy​go​to​waćsama.
–Do​brze.
Do​strzegłido​ce​niłjejde​ter​mi​na​cję.Zresz​tązda​wałso​biespra​wę,żeitakniepo​-

słu​cha​ła​bywtejchwi​lijegorad.

–Wiesz,oczy​wi​ście–po​wie​działtyl​ko–żewtymbiz​ne​siena​praw​dętrud​nosię

prze​bić.Co​dzien​niepo​wsta​jąset​kino​wychko​lek​cji.Ajaniewiem,czyrze​czy​wi​ście
maszdotegota​lent.

– Zda​ję so​bie spra​wę. Pro​szę cię tyl​ko o szan​sę, o do​stęp do moż​li​wo​ści, któ​re

mam.

–Ajakcisięnieuda?
–Tobę​dzietyl​komojaklę​ska.Albosuk​ces.Tocoś,wcowkła​damcałeser​ceinic

mnienieprze​stra​szy.

Słu​cha​jąc jej, uzmy​sło​wił so​bie, jak mało wie o tej dziew​czy​nie, któ​rą pięć lat

wcze​śniejuznałzaswo​jeprze​kleń​stwo.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Ty​dzieńpóź​niejLeahszłabia​łą,piasz​czy​stąpla​żąna​le​żą​cądopo​sia​dło​ściSta​vro​-

sa na jed​nej z wy​se​pek Mo​rza Egej​skie​go, o dzie​sięć mi​nut lotu he​li​kop​te​rem od
Aten.Takdłu​gomiesz​ka​ławsto​li​cy,aleniemia​łapo​ję​ciaoskraw​kuraju,ja​kimbyło
miej​sce,któ​rena​zy​wałdo​mem.

Wil​la,umiej​sco​wio​napo​mię​dzydwo​mawzgó​rza​mi,znie​wa​la​łapro​sto​tą.Niebyło

tamlśnią​ce​gochro​membarujaknajach​cieDmi​trie​goaniżad​nychak​ce​so​riów,zwy​-
kle spo​ty​ka​nych w re​zy​den​cjach bo​ga​czy. Dom, w ca​ło​ści wy​ko​na​ny z ka​mie​nia,
miałba​senipiw​ni​cęnawino.Byłownimmnó​stwoprze​strze​niiświa​tła.

Bar​dzoprzy​po​mi​nałswo​je​gowła​ści​cie​laista​no​wiłau​ten​tycz​nyfrag​mentgrec​kiej

wsi.Alechoćci​szęza​kłó​całtuje​dy​nieszumwia​tru,aje​dy​nymto​wa​rzy​stwembyła
służ​ba,Leahwca​lenieczu​łasięsa​mot​na.Botomiej​scebyłonie​zwy​kłe,aza​miesz​-
ku​ją​cyjelu​dziemie​liwso​bieogrom​nyspo​kój.

Przy​po​mi​na​jąc so​bie te​raz, jak bar​dzo oba​wia​ła się sta​łej obec​no​ści Sta​vro​sa,

mo​gła się tyl​ko uśmiech​nąć. Było tu sie​dem sy​pial​ni z ła​zien​ka​mi, a choć Sta​vros
czę​sto pra​co​wał w domu, w nie​bie​skich dżin​sach i ko​szul​ce polo spra​wiał dużo
mniejonie​śmie​la​ją​cewra​że​nie.

Pierw​sze​go ran​ka po​de​rwał ją z łóż​ka dźwięk he​li​kop​te​ra. W ba​weł​nia​nych

spoden​kach i ko​szul​ce bez rę​ka​wów wy​bie​gła na bal​kon. Sta​vros, w luź​nej, bia​łej
ko​szu​liidżin​sach,wła​śniewcho​dziłdodomu.Przy​sta​nąłispoj​rzałnanią,amor​ska
bry​zatar​ga​łamuwło​sy.Zbi​ją​cymser​cemisu​chy​mizwra​że​niawar​ga​miumknę​ła
wzro​kiemiwy​co​fa​łasiędosy​pial​ni.

Te​raz, wra​ca​jąc z pla​ży, po​ma​cha​ła do ro​bot​ni​ków wra​ca​ją​cych do mia​stecz​ka

zwin​ni​cy,gdzieniedość,żewciążwy​twa​rza​nowino,tojesz​czesta​łokil​kadom​ków
go​ścin​nych, spo​ra staj​nia i pa​do​ki dla koni. Dziad​ko​wie Sta​vro​sa wciąż miesz​ka​li
wtymmia​stecz​ku,choćichwnukbyłzna​nymwca​łejGre​cjipo​ten​ta​tem.

Te​razbyłojejbar​dzowstyd,żewspo​mnia​łaopój​ściudome​diów.Nicdziw​ne​go,

żezro​biłtakąpo​gar​dli​wąminę.Skar​ci​łasamasie​biewmy​ślachiza​czę​łabiec.

Od chwi​li kie​dy opro​wa​dził ją po po​sia​dło​ści, po​ko​cha​ła po​mysł bie​ga​nia po wą​-

skich,wi​ją​cychsięścież​kach.Wpo​przed​nimty​go​dniuzna​la​złajed​ną,któ​rapro​wa​-
dzi​łamię​dzypa​do​ka​miiokrą​ża​łasad.

Po​bie​gła nią i za​trzy​ma​ła się do​pie​ro przy ba​se​nie, gdzie w smu​dze sło​necz​nej

spo​czy​wałnale​ża​kuSta​vros.Obokstałdru​gile​żak,anasto​li​kuzeszkla​nymbla​-
temusta​wio​nodużydzba​nekzle​mo​nia​dą,ta​lerzzowo​ca​miidru​gizse​ra​mi.

Od​po​czy​wa​ją​cymęż​czy​znamiałza​mknię​teoczyimo​głagospo​koj​niepo​ob​ser​wo​-

wać. Cie​ka​wie było móc tak na nie​go pa​trzeć, nie czu​jąc na so​bie wzgar​dli​we​go
spoj​rze​nia.

Za​uwa​ży​ła,żezdą​żyłjużod​ci​snąćnatymmiej​scuswo​jepięt​no.Miesz​kań​cymia​-

stecz​kawy​chwa​la​ligopodnie​bio​sa,ako​bie​ty,od​kądusły​sza​ły,kimjest,pa​trzy​łyna
niązsza​cun​kiem.Czu​łaspo​czy​wa​ją​cąnaso​bieod​po​wie​dzial​nośćzano​sze​niejego

na​zwi​ska,agdy​byjesz​czemo​głabyćko​bie​tą,któ​rąsza​no​wałiktó​rejpra​gnął…Ta
myślwpra​wia​łająwdrże​nie.

Roz​pię​tako​szu​laod​sła​nia​łaoliw​ko​wąskó​rę,spodnieopi​na​łyumię​śnio​neuda.Ten

ku​szą​cy wi​dok bu​dził w niej daw​no za​po​mnia​ne dresz​cze i za​le​wał ża​rem, tak że
mia​łaocho​tępo​szu​kaćuko​je​niawba​se​nie.

Z tru​dem ode​rwa​ła od nie​go wzrok, cof​nę​ła się o krok i wte​dy usły​sza​ła swo​je

imię.

–Noijakcimi​nąłty​dzień,Leah?–za​py​tał,zocza​miwciążza​mknię​ty​mi.–usiądź

tuiopo​wiedzmiwszyst​ko.

Po​wo​li otwo​rzył oczy i prze​su​nął po niej wzro​kiem z tak nie​zwy​kłą in​ten​syw​no​-

ścią,żezpew​no​ściąza​uwa​żyłkaż​dyszcze​gół,naprzy​kładjejru​mie​niec.Mo​głatyl​-
komiećna​dzie​ję,żezło​żytonakarbbie​ga​nia.

Prze​su​nę​ładło​niąpoczo​le,szu​ka​jącpre​tek​studood​mo​wy.
–Je​stemspo​co​na,mu​szęwziąćprysz​nic–po​wie​dzia​łachro​pa​wo,od​wra​ca​jącsię,

żebyodejść.

– Rosa po​wie​dzia​ła mi, że zwy​kle pły​wasz po bie​ga​niu. Nie zmie​niaj tego ze

wzglę​dunamnie.Prze​cieżchy​basięmnieniebo​isz?

–Oczy​wi​ście,żenie–od​par​łana​tych​miast.
Uniósłpy​ta​ją​cobrwi,apo​temob​da​ro​wałjąpraw​dzi​wym,cie​płymuśmie​chem.
Znie​na​wi​dzą​cymjej,kwe​stio​nu​ją​cymjejwar​tośćjakoczło​wie​ka,my​ślą​cymoniej

jak naj​go​rzej po​tra​fi​ła so​bie po​ra​dzić. Ale to, co wła​śnie pre​zen​to​wał, zu​peł​nie
prze​kra​cza​łojejmoż​li​wo​ści.

Niemamowy,żebypo​ka​za​łamusięwbi​ki​ni.
–Bie​ga​łamdziśdłu​żej,niżza​mie​rza​łam–po​wie​dzia​ła.–Da​ru​jęso​biepły​wa​nie.
Za​czę​łasięod​wra​cać,żebyodejść,kie​dyusły​sza​łapy​ta​nie.
–Cie​kawje​stem,jakcisiępo​do​badom.
Za​trzy​ma​ła się w pół ob​ro​tu i po​śli​znę​ła na wil​got​nych płyt​kach, ale on w oka​-

mgnie​niu zna​lazł się przy niej i pod​trzy​mał, chro​niąc przed upad​kiem. Ze​tknię​cie
ztymsil​nymigo​rą​cymcia​łemza​par​łojejdechwpier​si.

–Niccisięniesta​ło?
–Nie,wszyst​kowpo​rząd​ku–od​par​ła,alebyłatakroz​stro​jo​na,żepodpo​wie​ka​mi

za​krę​ci​łyjejsięłzy.

Stałobokwmil​cze​niu,wciążprzy​trzy​mu​jącjązabio​dra,aonaniemia​łaod​wa​gi

od​wró​cićsięispoj​rzećmuwoczy.Bałasię,żezo​ba​czytamtensamogień,któ​ry
pło​nąłwniej,albocier​pli​wąobo​jęt​ność,aniebyłago​to​waaninajed​no,aninadru​-
gie.

Od​su​nę​łasięodnie​go,ko​rzy​sta​jączpre​tek​stusię​gnię​ciapole​mo​nia​dę.
–Zu​peł​nienie​dzi​siej​szy,da​le​kioddwu​dzie​ste​gopierw​sze​gowie​ku.
Takna​praw​dę,totuporazpierw​szywży​ciuczu​łasięjakwdomu,mo​głaza​po​-

mniećobo​le​snejprze​szło​ściiper​spek​ty​wiesa​mot​nejprzy​szło​ści.Aleniepo​tra​fi​ła
siędotegoprzy​znać,niepo​tra​fi​łapo​ko​naćmurumię​dzynimi.

–Wkaż​dymra​ziepa​su​jedocie​bie–do​da​łazgryź​li​wie.–Ra​czejsu​ro​wyinie​przy​-

stęp​ny.

– To samo mówi Dmi​tri. Twier​dzi, że nie może znieść wszech​ogar​nia​ją​cej ci​szy.

Ro​zu​miem,żecisięniepo​do​ba?

Zmarsz​czy​łabrwi,pró​bu​jącod​na​leźćpraw​dzi​wysenstegopy​ta​nia.
–Ja…wo​la​ła​bymcośbar​dziejno​wo​cze​sne​go,jakjachtDmi​trie​goalbotojegoka​-

wa​ler​skiegniazd​kowAte​nach.

Dla​cze​go kłam​stwo przy​cho​dzi​ło jej tak ła​two? Wi​dzia​ła miesz​ka​nie Dmi​trie​go

razje​den,tobez​dusz​neibez​barw​neokro​pień​stwopeł​nesta​liichro​mu.

–Tujesttro​chęzbytsa​mot​niejaknamójgust.
–Tak?
–Cóż…
Ścią​gnąłbrwiipo​my​śla​ła,żeustą​piiode​ślejądotam​te​gotan​det​ne​gomiesz​ka​nia

ipaniKo​vla​kis.Natęmyślzro​bi​łojejsięogrom​niesmut​no.

Nieod​ry​wa​jącodniejwzro​ku,do​piłjejle​mo​nia​dęipo​wo​liod​sta​wiłszklan​kę.
–Niewie​rzęci,mojaślicz​na.
Zu​peł​nieniewie​dzia​ła,jakza​re​ago​waćnatęin​tym​ność.
–Comasznamy​śli?–spy​ta​ładrżą​co.
– Kła​miesz – stwier​dził, ale bez zło​ści. – W prze​szło​ści by​wa​łem wy​star​cza​ją​co

aro​ganc​ki,bybraćkaż​detwo​jesło​wozado​brąmo​ne​tę.Dla​te​gouzna​łaś,żeła​two
mnąma​ni​pu​lo​wać.Jesz​czeniewiem,dla​cze​gotoro​bisz,alesiędo​wiem.

–My​ślę,żeko​chasztendom.Nie​po​trzeb​niebra​łemdziśje​epa,takczę​stomu​sie​-

li​śmysięza​trzy​my​wać.Wszy​scyjużzna​jątwo​jeimię,każ​dymaoto​biecośdopo​-
wie​dze​nia. Rosa na​wet stwier​dzi​ła, że ni​g​dy nie spo​tka​ła tak pra​co​wi​tej i uro​czej
mło​dejko​bie​ty.

– To oczy​wi​ste, że mu​szę być dla niej miła. Za​cza​ro​wa​ła mnie tą de​ka​denc​ką

czar​nąkawąiba​kla​wą.

–Py​ta​nietyl​ko,wilukwe​stiachkła​ma​łaś–kon​ty​nu​ował,jak​bysięwogó​lenieod​-

zy​wa​ła.

Czyjejwy​raź​nyból,kie​dywspo​mi​na​łaCa​li​stę,byłpraw​dzi​wy?Przezcałymi​nio​ny

ty​dzieńob​ra​całwpa​mię​ciswo​jeko​lej​nespo​tka​niazLeah.Za​sta​na​wiałsię,dla​cze​-
gozro​bi​łatakwie​lezrze​czy,któ​rychjejza​bro​nił,jaktomoż​li​we,żewciążopła​ku​je
jegosio​stręicze​muprzeztylelatniechcia​ławi​dziećGian​ni​sa.

Kła​ma​ła,mó​wiącomiesz​ka​niu,kła​ma​ładziśnate​matjegodomu.Choćza​pew​ne,

po​my​ślałsfru​stro​wa​ny,byłyinie​bez​piecz​nepraw​dy,któ​rychni​g​dyniepo​znał.Zmu​-
siłsiędouśmie​chuido​tknąłjejra​mie​nia.

Usztyw​ni​łasięna​tych​miast,aonprzezchwi​lęwal​czyłzprze​moż​nympra​gnie​niem

wy​eg​ze​kwo​wa​niaswo​ichmał​żeń​skichprawjaknie​cy​wi​li​zo​wa​nycham.Wtymmo​-
men​cieniemy​ślałoobo​wiąz​kachaniotym,cosłusz​ne.Popro​stuchciałspra​wić,by
tamałaego​ist​ka,któ​rąpo​ślu​biłiktó​rakar​mi​łagotyl​kokłam​stwa​mi,po​ka​za​łamu,
jakajestna​praw​dę.

–Więctwójprzy​ja​cielpraw​nikod​wie​dziłcięwśro​dę?
–ManaimięPhi​lip–od​par​łazre​zy​gna​cją.–Byłwście​kły,bowy​je​cha​łamztobą,

niesłu​cha​jącjegorad.Uwa​ża,żezgo​dzi​łamsięzbytła​two.

–Ajamy​ślę,żeonza​czy​naro​zu​mieć,żeniedo​bie​rzesiędotwo​jejfor​tu​ny.
–Uwa​żasz,żeprzy​jaź​nisięzemnątyl​kodla​te​go?
–Ow​szem.Twójma​ją​tekza​wszeprzy​cią​gałtegotypumęż​czyzn.
Wes​tchnę​ła,alenieroz​zło​ści​łasię,takjakocze​ki​wał.

–Oczy​wi​ścietynaj​le​piejznaszludz​kiein​ten​cje.
–Popro​stuznamPhi​li​paCos​gro​vele​piejniżty.Zdą​żyłjużze​rwaćdwana​rze​czeń​-

stwa–jed​nozbo​ga​tąAme​ry​kan​ką,adru​giezksięż​nicz​kązpo​łu​dnio​wo​ame​ry​kań​-
skie​gopań​stew​ka.Miałteżro​manszeswo​jąklient​ką.

Po​pa​trzy​łananie​gowzro​kiemroz​złosz​czo​nejkot​ki.
–Ka​za​łeśgośle​dzić?
–Uwa​żam,żepo​win​naśznaćpraw​dęonim.
–Ojegoży​ciupry​wat​nym?Jestmoimprzy​ja​cie​lemipraw​ni​kiem,nieko​chan​kiem.

A ty je​steś hi​po​kry​tą. Cie​ka​wa je​stem, czy mó​wisz swo​im ko​chan​kom, że masz
żonę,któ​rąukry​waszprzedświa​tem?

–Każ​dy,ktosięli​czy,wie,żemamżonę.Przy​naj​mniejniemu​szęsięopę​dzaćod

ko​bietza​in​te​re​so​wa​nychmał​żeń​stwem…

Słu​cha​łabezmru​gnię​ciaokiem.
–Je​steśod​ra​ża​ją​cy.
Po​gry​wa​niezniątaksamojakonapo​gry​wa​łaznimbyłowcią​ga​ją​ce.Zza​cie​ka​-

wie​niemob​ser​wo​wałzmien​neemo​cjepo​ja​wia​ją​cesięnajejtwa​rzy.Wtejchwi​linie
mo​głagookła​mać.Prze​cieżniebyłoniczłe​gowtym,żechciałwziąćwła​snążonę
dołóż​ka.

–Sko​ropy​ta​łaś…
–Wca​lenie.
–Za​cho​wa​łaśsięjakję​dzo​wa​ta,za​zdro​snażona.Wła​śnieota​kiejma​rzy​łem.
Zbla​dła,awoczachpo​ja​wi​łysięłzy.Natenwi​dokzro​bi​łomusięprzy​kro.Nie​po​-

trzeb​niebyłtakiostry.

–Leah…
–Nie​na​wi​dzęcię.Nie​na​wi​dzętego,żemnietutrzy​masz.Itego,żemasznie​ogra​-

ni​czo​nąwła​dzęnadmoimży​ciem.Itego,żeje​stemzbytwiel​kimtchó​rzem,bycisię
prze​ciw​sta​wić.Imo​jejda​rem​nejna​dziei,żektó​re​gośdniazmie​niszzda​nie.Za​po​mi​-
nam,żechceszmnietyl​koka​rać,isie​bieteż,zato,cosięsta​łozCa​li​stą.Botak
jest,praw​da?Dlacie​bieli​czysiętyl​koto,cosłusz​ne,nicin​ne​gocięnieob​cho​dzi…

Rzu​ci​łamuzde​spe​ro​wa​nespoj​rze​nie,prze​tar​łaoczypię​ścia​miiwy​ma​sze​ro​wa​ła

zpo​ko​ju.

Jejsło​wagoza​bo​la​ły,bowca​lenieza​mie​rzałjejzra​nić.Ni​g​dytegoniechciał.
Wpraw​dzieczułsiębez​sil​nywkwe​stiijejwpły​wunaCa​li​stę,niero​zu​miałod​rzu​-

ce​niami​ło​ściGian​nie​go,miałjejzazłe,żeprzy​pie​czę​to​wa​łajegoloswchwi​li,gdy
we​szławjegoży​cie,aleni​g​dyniechciałjejzra​nić.

Jed​naknaj​wy​raź​niejro​biłtobezprze​rwy.
Gian​nis ura​to​wał go przed bie​dą i pust​ką, a on w re​wan​żu uczy​nił ży​cie jego

wnucz​kinie​zno​śnym.

Niepo​rzu​ciswo​ichobo​wiąz​ków,aleteżniechceznówzra​nićLeah.

Leahusia​dłanapod​ło​dzepodścia​nąswo​jejpra​cow​ni.Niemo​głauwie​rzyć,żeaż

takzdra​dzi​łasamasie​bie.Nieobe​szłojejna​wetto,żeSta​vroska​załśle​dzićPhi​li​pa,
ani to, cze​go się do​wie​dział. Ale kie​dy na​zwał ją wiedź​mo​wa​tą, za​zdro​sną żoną,
wła​śnietakwy​obra​zi​łaso​bieichprzy​szłość.Jakgdy​byonni​g​dyniemiałjejna​praw​-
dępo​znać.

Wsta​ła,się​gnę​łapodzba​nekzwodą,na​la​łaszklan​kęiwy​pi​ładusz​kiem.
Toniemo​głobyćta​kieważ​ne.Prze​cieżwkrót​ceodnie​goodej​dzie.Niewol​nojej

trak​to​waćtegotakemo​cjo​nal​nie.Po​win​naza​ak​cep​to​waćgota​kimja​kimjest,boje​-
że​liniebę​dzieostroż​na,samaska​żesięnajegoto​wa​rzy​stwoprzezresz​tęży​cia.

Je​że​lite​raztro​chęod​pu​ści,tymła​twiejsięodnie​gouwol​ni.
Wia​do​mośćopo​przed​nichzwiąz​kachPhi​li​paniezro​bi​łananiejwięk​sze​gowra​że​-

nia. Za​wsze in​te​re​so​wał ją tyl​ko je​den je​dy​ny męż​czy​zna. I wciąż tyl​ko on mógł
przy​spie​szyć rytm jej ser​ca, tyl​ko on mógł wzbu​dzić w niej żal, że tak bar​dzo do
nie​goniepa​su​je.

Przezna​stęp​nyty​dzieńLeahpra​wieniesy​pia​ła.De​ta​list​ka,paniDu​Pont,chcia​ła

umó​wićsięzniąnaspo​tka​nieizo​ba​czyćgo​to​wączęśćko​lek​cji.Roz​mo​wa,wktó​rej
mu​sia​ła wy​ja​śnić, gdzie te​raz miesz​ka, i re​ak​cja jej roz​mów​czy​ni na fakt, że jest
żoną tek​styl​ne​go ma​gna​ta, oka​za​ła się okrop​nie nie​zręcz​na. Zu​peł​nie jak​by na​gle
zmie​ni​łasięjejwar​tośćjakopro​jek​tant​ki.Nado​breczynazłe,Leahniemia​łapo​ję​-
cia.

Wkrót​cepotejroz​mo​wieLeahskoń​czy​łaszyćtrzypierw​szesu​kien​ki,roz​ża​lo​na

naSta​vro​sa,żetakjejtowszyst​koskom​pli​ko​wał.

Wie​czo​rem po te​le​fo​nie pani Du​Pont w pra​cow​ni Leah po​ja​wi​ła się szwacz​ka,

Anna.Oka​za​łasięnietyl​kouta​len​to​wa​na,aleina​sta​wio​naen​tu​zja​stycz​nie,także
wsu​mieLeahbyłabar​dzoza​do​wo​lo​nazjejobec​no​ści.

W koń​cu trzy go​to​we su​kien​ki wi​sia​ły na wie​sza​kach, a dziew​czę​ta sprząt​nę​ły

pra​cow​nięnaprzy​by​ciego​ścia.Leahwie​leza​ry​zy​ko​wa​ła,alejejma​rze​niewkoń​cu
mia​łoszan​sęsięspeł​nić.

Bar​dzo też chcia​ła po​ka​zać Sta​vro​so​wi, że na​praw​dę ma ta​lent i po​tra​fi cięż​ko

pra​co​wać.Niech​bydo​strzegł,żezdol​no​ścia​miide​ter​mi​na​cjąwca​lemunieustę​pu​-
je.

Wi​zy​tapaniDu​Pontmia​łasięod​byćtegowie​czo​ru.
Po​mi​mo swo​ich licz​nych spo​tkań Sta​vros przez cały dzień my​ślał tyl​ko o Leah.

Otym,jakbar​dzosięde​ner​wo​wa​ła,jakdłu​gopra​co​wa​ła,aja​da​łatyl​kodla​te​go,że
Rosajądotegoprzy​mu​sza​ła.

Przez te dwa ty​go​dnie mógł tyl​ko po​dzi​wiać jej za​an​ga​żo​wa​nie i od​da​nie pra​cy.

Aostat​nie​gowie​czo​ru,kie​dysięzo​rien​to​wał,żeznówniezja​dłako​la​cji,po​szedłdo
pra​cow​ni.

Sta​nąłwpro​guiob​ser​wo​wał,jakLeahupi​nasu​kien​kęnaAn​nie,któ​ranie​maldo​-

rów​nu​jącmuwzro​stem,byłado​sko​na​łąmo​del​ką.Dłu​gadoko​lansu​kien​kazczer​-
wo​ne​goje​dwa​biule​ża​łananiejdo​sko​na​le.Pro​staiszy​kow​na,do​da​ładziew​czy​nie
wy​ra​fi​no​wa​nia,któ​re​goniemia​ławcze​śniej.

Te​raz,kie​dyprzezdwa ty​go​dnieob​ser​wo​wałLeahprzy pra​cy,niemiałżad​nych

wąt​pli​wo​ścicodojejta​len​tu.

Chwi​lę po szó​stej wie​czo​rem he​li​kop​ter wy​lą​do​wał na te​re​nie po​sia​dło​ści i Sta​-

vrospo​spie​szyłwprostdopra​cow​ni.Jużzda​le​kazo​ba​czyłwoknieświa​tło.

Leahsie​dzia​łaprzysto​le,zgło​wąopar​tąnadło​niach.Usły​szał,jakwzdy​charoz​-

dzie​ra​ją​co,izo​ba​czyłdrże​nieszczu​płychra​mion.

Zo​ba​czył,jakwy​ry​wakart​kizeszki​cow​ni​ka,gnie​ciejeirzu​canapod​ło​gę.
Mu​sia​łagousły​szeć,bood​wró​ci​łasięgwał​tow​nie.
–Przy​kromi,Anno,alewnaj​bliż​szejprzy​szło​ściniebędęmia​ładlacie​biepra​cy…
Za​nimsięzo​rien​to​wa​ła,żetoon,zdą​żyłjesz​czezo​ba​czyćnajejtwa​rzyprzy​gnę​-

bie​nieiroz​cza​ro​wa​nie,któ​reszyb​kozmie​ni​łysięwre​zer​wę.

–My​śla​łam,żetoAnna.
–Jakpo​szło?–Niepo​tra​fiłsiępo​wstrzy​maćprzedza​da​niempy​ta​nia.
Bez​rad​niewzru​szy​łara​mio​na​miiod​wró​ci​ławzrok.Pochwi​liznównanie​gospoj​-

rza​ła.

– Mia​łeś ra​cję – po​wie​dzia​ła z go​ry​czą. – Nic jej się nie po​do​ba​ło. Pew​no się

ztegoucie​szysz…

–Miał​bymsięucie​szyć,żetwo​jeza​an​ga​żo​wa​nieicięż​kapra​capo​szłynamar​ne?
Te​raz spra​wia​ła wra​że​nie za​wsty​dzo​nej. Chy​ba na​praw​dę wie​rzy​ła w jego złą

wolę.Aleczykie​dy​kol​wiekdałjejpo​wód,bymy​śla​łaina​czej?

–Ocopo​szło?–spy​tał.
–Tozna​czy?
–Dla​cze​gojeod​rzu​ci​ła?Po​da​łacipo​wód?
Jejmil​cze​niewkoń​cugozi​ry​to​wa​ło.
–Pró​bu​jęroz​ma​wiać,nieata​ku​jęcięprze​cież.
–Uzna​ła,żesązbytwy​ra​fi​no​wa​nedlaklien​te​liod​wie​dza​ją​cejjejbu​ti​ki.„Zbytna​-

sta​wio​nenazna​nychibo​ga​tych,jaktwójmąż”,takdo​kład​niesięwy​ra​zi​ła.

Nawi​dokżad​nejzrze​czypaniDu​Pontnieza​mie​rza​łazmie​nićzda​nia.Leahbyła

głę​bo​koroz​cza​ro​wa​na.Czyż​bycałyjejwy​si​łekmiałpójśćnamar​ne?

–Ija​kiemaszdal​szepla​ny?–spy​tał,wy​ry​wa​jącjązza​my​śle​nia.
To,żepy​tałtakgrzecz​nie,czy​ni​łojejklę​skęjesz​czebar​dziejre​al​ną.Zakaż​dym

ra​zemkie​dyroz​ma​wia​liojejpra​cy,wy​czu​wa​ławnimau​ten​tycz​neza​in​te​re​so​wa​nie,
ina​glepo​czu​łasięjaknie​wdzięcz​ni​ca.Pod​nio​słano​tesipo​ka​za​łamuuwa​gę,któ​rą
za​pi​sa​ławcze​śniej.

–Zro​bi​łam,jakra​dzi​łeś.Dłu​goroz​ma​wia​ły​śmyojejocze​ki​wa​niach.Będęmu​sia​ła

za​cząćwszyst​koodpo​cząt​ku.

–Ode​szłaśzdomumody,bochcia​łaśurze​czy​wist​nićwła​snąwi​zję.
–Tak.Alewte​dymu​sia​ła​bympo​rzu​cićzwy​kłe​goklien​taiza​ufaćswo​jejwi​zji.
Wy​cią​gnąłsięnakrze​śle,skrzy​żo​wałdłu​gienogiiza​bęb​niłpal​ca​miwstół.
–Iby​ła​byśgo​to​waza​ry​zy​ko​wać?Wi​dzia​łemAnnęwczer​wo​nejsu​kien​ce–do​dał,

kie​dy nie od​po​wie​dzia​ła. – Uwa​żam, że masz ta​lent. I nie za​po​mi​naj, że masz też
bo​ga​te​gomęża,go​to​we​gocięwes​przeć.Za​ufajmiidzia​łaj!

Pa​trzy​łananie​go,za​sko​czo​na,aleiogar​nię​tana​dzie​ją.Otomęż​czy​zna,któ​re​go

zwo​dzi​łaipo​gar​dza​łaprzezlata,ofia​ro​wy​wałjejwspa​nia​łąszan​sę.

ROZDZIAŁSIÓDMY

Leahwy​gła​dzi​łama​te​riałbe​żo​wejsa​ty​no​wejsu​kien​kiiwes​tchnę​łaci​cho.Su​kien​-

kazmet​kązna​ne​gopro​jek​tan​ta,wy​bra​naprzezsty​list​kę,niebyławsu​mieażtaka
brzyd​ka.

Nie​ste​ty,kla​sycz​nado​pa​so​wa​nagórairoz​klo​szo​wa​naspód​nicz​kara​żą​cokłó​ci​ły

sięzjejsty​lem.Zwło​sa​mize​bra​ny​midotyłu,zkasz​mi​ro​wymsza​lemnara​mio​nach,
czu​łasiępopro​stuźleiobco.Cięż​kibry​lan​to​wyna​szyj​nik-ob​ro​żabyłzim​nyinie​-
przy​ja​zny.Niemo​głasiępo​zbyćwra​że​nia,żewy​sy​sazniejcie​pło.

Sta​vros sie​dział po dru​giej stro​nie sze​ro​kiej ka​bi​ny, po​chy​lo​ny nad lap​to​pem.

Leahod​pię​łapasiprze​spa​ce​ro​wa​łasiętamizpo​wro​temwzdłużka​bi​ny.

Od​kąddo​star​czo​nojejza​mó​wio​nema​te​ria​ły,pra​co​wa​łatakdużo,żeroz​bo​la​łyją

ple​cy. Do tego każ​de​go wie​czo​ru mia​ła spo​tka​nie, cza​sem umó​wio​ne przez nią
samą, cza​sem przez Sta​vro​sa, któ​ry na​dal nie za​nie​dby​wał swo​ich obo​wiąz​ków
opie​ku​na.Spo​tka​łasięzgra​fi​kiem,zna​nymjejjesz​czezpra​cywdomumody,któ​ry
za​pro​jek​to​wałjejstro​nęin​ter​ne​to​wą,atak​żezkraw​co​wą,któ​raprzy​by​ładomia​-
stecz​ka,bopo​dob​niejakAnnausły​sza​łaoLeahichcia​łazniąpra​co​wać,iwkoń​cu
zpraw​ni​kiem,któ​rymiałsięza​jąćpraw​nąochro​nąjejmar​kiifor​mal​no​ścia​mizwią​-
za​ny​mizza​ło​że​niemfir​my.

Nawi​dokpa​pie​rufir​mo​we​gozwła​snymna​zwi​skiemomalsięnieroz​pła​ka​ła.Oj​-

ciecbył​byzniejdum​ny,taksamoGian​nis,gdy​bytyl​kowie​dzie​li.Ka​tra​kisTe​xti​les,
dziś świa​to​we im​pe​rium, po​wsta​ło z ma​łe​go skle​pi​ku dzie​siąt​ki lat wcze​śniej. Na
ra​ziejed​nakniechcia​łary​zy​ko​waćspo​tka​niazdziad​kiem.

Sta​vrosto​wa​rzy​szyłjejpod​czaswszyst​kichtychspo​tkańi,choćnieza​bie​rałgło​-

su,byłamuwdzięcz​nazatomil​czą​cewspar​cie.

–Maszjużlogo?–za​gad​nął,alepy​ta​nieza​wi​słowpo​wie​trzu.
Logo…logonie​uchron​nieprzy​wo​dzi​łonamyślCa​li​stę.Mia​łytakwie​lewspól​nych

pla​nów.Towła​śnieprzy​ja​ciół​kana​mó​wi​łają,byza​ufa​ławła​snymzdol​no​ściom,iza​-
in​spi​ro​wa​ła,byroz​wi​nę​łaskrzy​dła.Naswo​jeosiem​na​steuro​dzi​nywło​ży​łastrójza​-
pro​jek​to​wa​nyprzezLeahiolśni​łaze​bra​nychgo​ści.

Otrzą​snę​łasięzza​my​śle​niaipo​da​łaSta​vro​so​wipro​jektwy​ko​na​nyzpo​mo​cągra​-

fi​ka–sty​li​zo​wa​neLiCsple​cio​nera​zem.

–„Leah&Ca​li​sta”–wy​szep​ta​ła.
Bała się jego re​ak​cji, ale nie mo​gła zre​zy​gno​wać, sko​ro wszyst​kie jej na​dzie​je

ira​do​ścibyłyzwią​za​nezimie​niemzmar​łejprzy​ja​ciół​ki.Je​że​liSta​vrossięniezgo​-
dzi,wszyst​kosięza​wa​li.

Nieode​zwałsięjed​nak,niepo​chwa​liłaniniezga​nił.Pa​trzyłnaniątyl​kozdziw​-

nymbla​skiemwoczach,ażobo​jeza​tra​ci​lisięwtymspoj​rze​niu.

Cze​ka​ją​cypraw​nikwkoń​cuod​kaszl​nąłiczarprysł.
Potam​tymdniunadba​se​nemusta​li​łasięmię​dzynimipew​naru​ty​na.Każ​de​gowie​-

czo​rupopo​wro​ciezpra​cyprzy​cho​dziłdopra​cow​niiroz​ma​wia​linate​matjegoalbo

jejpra​cyjakparagrzecz​nychnie​zna​jo​mych,sta​ra​nieomi​ja​jącwszel​kiemniejbez​-
piecz​nete​ma​ty.

Wcią​guty​go​dniapo​czy​ni​łaznacz​nepo​stę​py,apodko​niecdniabo​la​łyjąnietyl​ko

ple​cy,aleipal​ce.Pa​da​łanałóż​kokom​plet​niewy​czer​pa​na.

Chwi​la​mi na​cho​dzi​ło ją wra​że​nie, że to wszyst​ko jest ja​kieś nie​rze​czy​wi​ste. Ale

jakdłu​goonchciałin​we​sto​waćwjejprzy​szłość,byłazde​cy​do​wa​naza​cho​waćspo​-
kój.

Kie​dypo​przed​nie​goranaprzy​szedłdopra​cow​niiza​pro​po​no​wałwspól​nywy​jazd,

ar​gu​men​tu​jąc,żepo​trze​bu​jeprze​rwypowy​czer​pu​ją​cymty​go​dniu,chęt​niesięzgo​-
dzi​ła,choćniebezpew​nych,nie​wiel​kichzresz​tą,wąt​pli​wo​ści.

Bezmru​gnię​ciaokiemprzy​ję​ławia​do​mość,żewe​zmąudziałwnie​wiel​kimpar​ty,

wy​jazdpo​trwaty​dzieńiżeza​mó​wiłdlaniejsty​list​kę.

To osta​nie spra​wi​ło jej przy​krość, bo chy​ba ozna​cza​ło, że nie po​do​ba mu się jej

styl, ale tyl​ko zgod​nie po​ki​wa​ła gło​wą i po​dzię​ko​wa​ła mu. Tak po​stą​pi​ła​by miła
iugo​do​waLeah,jakąchciałwniejwi​dzieć.

No i le​cie​li jego od​rzu​tow​cem, oto​cze​ni luk​su​sem prze​stron​nej ka​bi​ny, wy​sła​nej

kre​mo​wym,pu​szy​stymdy​wa​nemiwy​po​sa​żo​nejwkró​lew​skichroz​mia​rówłoże.Jed​-
nakLeahma​rzy​łatyl​kootym,bywe​tknąćpal​cewewło​syiroz​bu​rzyćmi​ster​nąfry​-
zu​ręuło​żo​nąprzezsty​list​kę.Ma​syw​nykokuwie​rałjąwkarkicią​żyłnaobo​la​łych
ra​mio​nach.

Kie​dyste​war​de​saza​pro​po​no​wa​ładrin​ka,po​pro​si​łaowodęiaspi​ry​nę.
–Źlesięczu​jesz?–spy​tałSta​vros.–Przezostat​niągo​dzi​nęstrasz​niesiękrę​ci​łaś

–do​dał,kie​dynieod​po​wie​dzia​ła.

–Je​że​liciprze​szka​dzam…
–Dajspo​kój.Choćrazpopro​stuod​po​wiedznapy​ta​nie.
–Ja…Źlesięczu​jęwtymucze​sa​niuiwtejsu​kien​ce.Mamwra​że​nie…
–Ja​kie?–do​py​ty​wałsięto​nempo​mię​dzyroz​ba​wie​niemiza​cie​ka​wie​niem.
Łyk​nę​łaprzy​nie​sio​nąaspi​ry​nęipo​pi​ławodą.
–Od​po​wiedz–po​pro​sił.
–Mamwra​że​nie,żeniewy​glą​damjakja,tyl​kotwo​jawer​sjamnie.
–Mojawer​sja?–po​wtó​rzył,za​sko​czo​ny.–Niero​zu​miem.Wy​ja​śnijmito.
–Wtymubra​niuibi​żu​te​riije​stemLeahSpo​ra​des,skrom​naipo​słusz​nażonasza​-

no​wa​ne​go mi​liar​de​ra Sta​vro​sa Spo​ra​de​sa. Nie ist​nie​ję jako ja. To wszyst​ko two​ja
wła​sność.

Ze​sztyw​niał,apo​wie​trzewo​kółnichzro​bi​łosięcięż​kie.
–Niero​zu​miem.
–Wi​docz​nietakmniepo​strze​gawy​bra​naprzezcie​biesty​list​ka.
Uważ​niejprzyj​rzałsięsu​kien​ce.
–Rze​czy​wi​ście–zgo​dziłsię.–Tozu​peł​nienietwójstyl.
Po​ki​wa​ła gło​wą, za​sta​na​wia​jąc się, dla​cze​go wła​ści​wie nie prze​mil​cza​ła ca​łej

spra​wy.Dla​cze​goza​wszemu​sia​łasięwy​sta​wićnali​nięstrza​łu?

– Uwa​żasz, że sty​list​ka wy​bra​na przez ko​goś z mo​ich pra​cow​ni​ków chcia​ła cię

przed​sta​wićjakomojąskrom​nąipo​słusz​nążonę,opie​ra​jącsięnamo​jejwi​zji?

–Tak.
–Dla​cze​gowięcsięnatozgo​dzi​łaś?

– Za​an​ga​żo​wa​łeś całą ar​mię, żeby mnie ubrać na to przy​ję​cie. Po​my​śla​łam, i to

chy​ba lo​gicz​ne, że nie po​do​ba ci się mój styl. Po​dob​nie jak nie po​do​ba ci się mój
spo​sóbży​cia.

–Niecho​dzioto,żetwójstylmisięniepo​do​ba,aletwo​jeubra​niasądośćmar​ne

ga​tun​ko​wo…

–Pre​fe​ru​jęstylcy​ga​ne​rii–wtrą​ci​łachłod​no.
– Mu​szę przy​znać, że za​wsze wy​glą​dasz bar​dzo sek​sow​ne i wy​ra​fi​no​wa​nie.

I choć pew​nie mam na su​mie​niu róż​ne grze​chy, ni​g​dy ci nie na​rzu​ca​łem ubie​ra​nia
siętakczyina​czej.

Wta​kimra​zie,po​my​śla​ła,sty​list​ka,po​dob​niejakwie​lein​nychosób,uzna​ła,żesię

mniewsty​dziszipo​sta​ra​łasię,że​bymchoćnachwi​lęsta​łasięcie​biewar​ta.

Błyskwjegooczachka​załjejpo​wstrzy​maćsięodko​men​ta​rza.
–Po​wiedzmipopro​stu,dla​cze​gosięzgo​dzi​łaś.
Wiłasiębez​rad​niepodjegouważ​nymspoj​rze​niem.
–Sta​ramsiębyćpo​słusz​na…
Wy​buch​nąłśmie​chemisło​waza​mar​łyjejnawar​gach.At​mos​fe​rawka​bi​niezmie​-

ni​łasięra​dy​kal​nie.

–Kie​dysięśmie​jesz,odrazuje​steśbar​dziejludz​ki.
–Wprze​ci​wień​stwiedoko​smi​ty?
–Wprze​ci​wień​stwiedoczło​wie​ka,któ​rybyłza​wszesztyw​ny,au​to​kra​tycz​nyikie​-

ro​wał się wy​łącz​nie po​czu​ciem obo​wiąz​ku i od​po​wie​dzial​no​ści. Kie​dy ostat​ni raz
zro​bi​łeś coś, bo tego chcia​łeś, a nie bo czu​łeś, że po​wi​nie​neś? Coś, co może jest
sza​lo​ne, ale bar​dzo przy​jem​ne? Coś, co cię po​chła​nia bez resz​ty, do​pó​ki tego nie
osią​gniesz?

Wjegooczachpo​ja​wi​łosięle​ni​weza​in​te​re​so​wa​nie.
–Aty?–od​parł.–Kie​dyzro​bi​łaścośta​kie​go?
Prze​je​cha​łaję​zy​kiempowy​su​szo​nychwar​gach.
– Wczo​raj. Zja​dłam na raz pół ser​ni​ka, któ​ry upie​kła dla mnie Rosa. Sma​ko​wał

nie​biań​sko.

–Nie​li​cze​niesięzprzy​szło​ściąiota​cza​ją​cy​minasludź​mitowy​bór,któ​rynie​sie

zesobąpo​waż​nekon​se​kwen​cje.

–Naprzy​kład?
Wzru​szyłra​mio​na​miimil​czał.Naj​wy​raź​niejczasnaszcze​rośćprze​mi​nął.
–Jaktomoż​li​we,żezDmi​trimje​ste​ścieta​ki​mibli​ski​miprzy​ja​ciół​mi,ajed​naknie

uda​łomusięcie​biezde​mo​ra​li​zo​wać?–spy​ta​ła.

–Możemnieniemoż​nazde​mo​ra​li​zo​wać…
Bar​dzo pro​wo​ku​ją​ce stwier​dze​nie, któ​re​go nie da się po​zo​sta​wić bez ko​men​ta​-

rza.

–Możetyl​kodla​te​go,żepraw​dzi​wapo​ku​sajesz​czeniena​de​szła?
Ja​kimś cu​dem prze​by​wa​nie w jego to​wa​rzy​stwie po​zwa​la​ło jej za​po​mnieć

owszyst​kichlę​kachikło​po​tach.

Te​razchwy​ciłjązaręceipo​cią​gnąłnafo​teloboksie​bie.
–Daj​mytemuspo​kój.Strasz​niein​ten​syw​niepra​co​wa​łaśwtymty​go​dniu.
–Samniero​biszni​cze​goin​ne​go.
–Ow​szem,alemojeza​ję​cianiesątakwy​czer​pu​ją​cefi​zycz​nie.Rosawspo​mnia​ła,

żeczę​stosięgim​na​sty​ku​jeszibie​gasz.Tobar​dzodo​brze.

–Jakwi​dzisz,po​tra​fięosie​bieza​dbać.
– Ni​g​dy nie twier​dzi​łem, że nie po​tra​fisz. Ale po​tra​fić, a chcieć… to nie za​wsze

idziewpa​rze.–Pa​trzyłnaniąznie​ty​po​wymwa​ha​niem.–Wiesz…za​an​ga​żo​wa​łem
tę,jaktona​zy​wasz,ar​mię,bopo​my​śla​łem,żebę​dzieciprzy​jem​nie,je​że​lirazktoś,
dla od​mia​ny, zaj​mie się tobą. Że chęt​nie po​ka​żesz się w to​wa​rzy​stwie. Sko​ro mó​-
wisz,żemojapo​sia​dłośćleżywśrod​kuni​cze​go…

Niemo​głanieprzy​znaćprzedsamąsobą,żebar​dzopo​trze​bo​wa​łachoć​byodro​bi​-

ny uwa​gi i do​bro​ci. Dla​te​go po​win​na mu po​dzię​ko​wać. W re​zul​ta​cie jed​nak tyl​ko
po​ki​wa​łagło​wąiwsta​ła,czu​jącsięwewła​snejskó​rzejakwię​zień.

Dużowy​god​niejby​ło​bymócnie​na​wi​dzićSta​vro​sa,bojegodo​broćna​ru​sza​łafun​-

da​mentjejdo​tych​cza​so​we​goży​cia.

–Cotozauro​czy​stość?Dla​cze​gomamytamzo​staćażty​dzień?
– Pięć​dzie​sią​ta rocz​ni​ca za​ło​że​nia Ka​tra​kis Te​xti​les. Dziś mamy wiel​ką galę dla

uczcze​nia tego, co Gian​nis osią​gnął w cią​gu tych pięć​dzie​się​ciu lat, a resz​tę ty​go​-
dniaspę​dzi​myznim.

Ka​tra​kisTe​xti​les–dzie​dzic​twoGian​ni​sadlaDmi​trie​go,Sta​vro​saidlaniej.
–Niechcęwtymuczest​ni​czyć.
–Niewie​rzęci.
Wpa​ni​ceza​ci​snę​ładło​niewpię​ści.
–Na​praw​dę,uwierzmi.TyiDmi​tribę​dzie​cietammilewi​dzia​ni,aleja…Pro​szę,

za​wróć​myiod​wieźmniedodomu.

Na​wetniedrgnął.
–Niemamowy.Możeza​po​mnia​łemotymwspo​mnieć,aletoje​denzwa​run​ków,

ja​kiemu​siszspeł​nić,żebyod​zy​skaćwol​ność.

–Niemo​żesz…–Obu​rze​nieażniąza​trzę​sło.
–Uspo​kójsięipo​wiedzmi,ococho​dzi.
Pod​nio​słagło​węispoj​rza​łamupro​stowoczy.
– Nie chcę mieć nic wspól​ne​go z Gian​ni​sem i jego dzie​dzic​twem. Od​rzu​cił moją

mamętyl​kodla​te​go,żeza​ko​cha​łasięwmoimta​cie.Na​wetnieprzy​szedłnajejpo​-
grzeb,atatyni​g​dynieza​ak​cep​to​wał.

–Byłtymwszyst​kimzdru​zgo​ta​nyipew​nosięniespo​dzie​wał,żetwo​jamamaoka​-

żesięrów​nieupar​tajakon.Wta​kichsy​tu​acjachtrud​noza​wró​cićzrazob​ra​nejdro​-
gi.

–Cie​bieiDmi​trie​gopo​ko​chałbar​dziej,niżkie​dy​kol​wiekko​chałmamęczymnie.

Wziąłmniedosie​bietyl​kodla​te​go,żeniemógłpo​stą​pićina​czejpośmier​cimo​je​go
taty.

–My​ślę,żepró​bo​wałna​pra​wićswo​jedaw​nebłę​dy.
Po​krę​ci​łagło​wą,chcączna​leźćwła​ści​wesło​wa.
– Zro​bił ze mną to, co nie uda​ło mu się z mamą. Zruj​no​wał mi ży​cie, wplą​tu​jąc

w nie cie​bie. Zmu​sił cię, że​byś się ze mną oże​nił, i w ten spo​sób ode​brał mi wol​-
ność.

–Doni​cze​gomnieniezmu​szał.Popro​stuby​łemmucoświ​nienzatowszyst​ko,co

dlamniezro​bił.Za​ak​cep​to​wał​bymkaż​depo​świę​ce​nie…

Szarp​nę​łasię,jak​byjąude​rzył.

Tobyłoprzy​kre,Aleniero​zu​miałjejijużchy​bani​g​dyniezro​zu​mie.Czyż​bypo​mi​-

mocią​głychani​mo​zjiinie​uf​no​ścijed​nakpra​gnę​łajegoak​cep​ta​cji?

–Oczy​wi​ście–po​wie​dzia​ładrżą​co.–Po​tęż​nyGian​nisKa​tra​kiswy​cią​gnąłswo​ich

przy​bra​nychsy​nówzbie​dyiuczy​niłichkró​la​miswo​je​goim​pe​rium.Jakwtejsy​tu​-
acjisza​no​wa​nySta​vrosSpo​ra​des,któ​ryzro​bił​bydlanie​gowszyst​ko,mógłod​mó​wić
po​ślu​bie​niajegookrop​nejwnucz​ki…Iczy​jeży​ciele​głowru​inie?

Nieod​po​wie​dział,aonamó​wi​łada​lej.
–Przy​słu​ży​łeśsięGian​ni​so​wikosz​temmnieitoniejestwpo​rząd​ku…
–Niero​zu​miesz,jakonbar​dzotę​sk​ni…
–Atyro​zu​miesz?Po​tra​fiszzro​zu​miećuczu​ciailęki?Na​wetśmierćCa​li​styrów​-

na​łasiędlacie​bietyl​konie​po​wo​dze​niu.Tę​sk​ni​łeśzanią?Czykie​dy​kol​wiekzna​czy​-
ładlacie​biecoświę​cejniżtyl​kood​po​wie​dzial​ność?

Mil​czał,alewy​glą​dałnaudrę​czo​ne​go.
–Opie​ko​wa​łemsięniąoddzie​ciń​stwa…
–Tak,opie​ko​wa​łeśsięnią,ku​po​wa​łeśubra​niaibi​żu​te​rię,aleczyjąkie​dy​kol​wiek

ko​cha​łeś? Czy Gian​nis zna​czy dla cie​bie coś wię​cej niż tyl​ko dług do spła​ce​nia?
Aja?Czynieje​stemtyl​kokarązatwo​jebłę​dy?Je​że​liwogó​lemaszser​ce,tochy​ba
zka​mie​nia.

Niezwra​ca​łauwa​ginajegowi​docz​neroz​draż​nie​nie,bochcia​łagozra​nićzato,

żejąspro​wo​ko​wałdoszcze​ro​ści.Stra​ci​łaojca,po​temCa​li​stę–kie​dyichza​bra​kło,
zo​sta​łanie​po​cie​szo​naibar​dzo,bar​dzosa​mot​na.Jed​nakja​kośso​biepo​ra​dzi​ła,zna​-
la​złacoś,wcomo​gławło​żyćser​ceidu​szę.Alebałasięry​zy​ko​waćprzy​wią​za​niedo
dziad​ka,bonieprze​ży​ła​byko​lej​nejstra​ty.

–Jakśmieszosą​dzaćmnie,sko​rosamaza​wszemy​śla​łaśtyl​kooso​bie?
–Śmiem.Tyniemaszżad​nychwąt​pli​wo​ścianiobaw,nicniepo​wstrzy​mu​jecięod

po​stę​po​wa​niazgod​ne​goztwo​imko​dek​semmo​ral​nym.Przy​naj​mniejnieuda​waj,że
Gian​niscośdlacie​biezna​czy.

–Gian​nisjestjakoj​ciec,któ​re​goni​g​dyniemia​łem.Byłdlamnielep​sząmat​ką,niż

ta,któ​raodnasode​szła.Byłmojącałąro​dzi​nąiprzy​ja​cie​lem,wciążjestdlamnie
wszyst​kim. Gdy​by nie on, spę​dził​bym ży​cie w nę​dzy i nie​do​li. Dla​te​go zro​bił​bym
wszyst​ko,comożespra​wićmura​dość.

To był za​ska​ku​ją​cy wy​buch. Prze​peł​nio​ne bó​lem wy​zna​nie czy​ni​ło oskar​że​nia

Leahbez​za​sad​ny​mi.Sko​rorze​czy​wi​ścieniemógłli​czyćnaro​dzi​ców,jegode​ter​mi​-
na​cjawy​da​wa​łasiędużobar​dziejzro​zu​mia​ła.

W po​wie​trzu za​wi​sło cięż​kie mil​cze​nie. Sta​vros prze​tarł pal​ca​mi oczy i do​pie​ro

te​razza​uwa​ży​ła,jakbar​dzojestzmę​czo​ny,wręczudrę​czo​ny.

–Two​jezda​nienatente​matjestbezzna​cze​nia.Na​wetje​że​liuwa​żasz,żezruj​no​-

wał ci ży​cie, ja wiem, że za​wsze chciał cię tyl​ko chro​nić, tak​że przed tobą samą.
Dla​te​go dziś wie​czo​rem nie tyl​ko za​cho​wasz się jak wnucz​ka i spad​ko​bier​czy​ni
Gian​ni​sa Ka​tra​ki​sa, ale spę​dzisz z nim kil​ka na​stęp​nych dni i oka​żesz mu głę​bo​ką
wdzięcz​nośćisza​cu​nek.Je​że​lipo​tra​fiszoce​nić,cojestdlacie​biedo​bre,amy​ślę,że
po​tra​fisz,tomniepo​słu​chasz.

ROZDZIAŁÓSMY

Leahspo​glą​da​łazdu​że​gobal​ko​nunate​renota​cza​ją​cydomjejdziad​ka.
Roz​sta​wio​no tam duże na​mio​ty, mię​dzy nimi biły w górę barw​nie pod​świe​tlo​ne

fon​tan​ny, sto​ły ugi​na​ły się pod cię​ża​rem pysz​no​ści. Z gło​śni​ków umiesz​czo​nych
wpo​bli​żudomusą​czy​łasięła​god​namu​zy​ka.

Ztłu​mudo​bie​ga​łyśmie​chyigrec​kiepo​zdro​wie​nia.Po​naddwieset​kigo​ściskła​da​-

łyży​cze​niaGian​ni​so​wialbowy​chwa​la​łySta​vro​saiDmi​trie​go.

Naj​wy​raź​niejjejdzia​dekniemógłwy​braćlep​szychspad​ko​bier​cówswo​jejfor​tu​ny.

Onabyłatuout​si​der​ką,cie​ka​wost​ką,nie​zna​jo​mą,choćota​cza​lijąlu​dzie,któ​rzydo​-
brzezna​lijejmat​kę.Awinęzatomo​głaprzy​pi​saćtyl​koso​bie.

Kie​dywy​sia​dłazli​mu​zy​ny,wspar​taora​mięSta​vro​sa,od​nio​sławra​że​nie,żecały

światznie​ru​cho​miał.Wci​szyszłaprzezroz​stę​pu​ją​cysiętłum,wzro​kiemszu​ka​jąc
dziad​ka.

– Na ra​zie od​po​czy​wa – szep​nął jej Sta​vros i do​pie​ro wte​dy od​wa​ży​ła się ode​-

tchnąć.

Nogiugię​łysiępodniąiby​ła​byupa​dła,gdy​byjejniepod​trzy​mał.
Od tam​tych chwil mi​nę​ła już go​dzi​na i te​raz cze​ka​ła na Gian​ni​sa, wspo​mi​na​jąc

wszyst​ko,cowy​da​rzy​łosięwjejży​ciuwcią​gumi​nio​nychdzie​się​ciulat.

Niebyławdomudziad​kaodpra​wieośmiulat,bowo​la​łaza​miesz​kaćzeSta​vro​-

semiCa​li​stą,jużnadłu​goprzedślu​bem.Wiel​kidommiałwso​biepo​dob​nyspo​kój
jakdo​mo​stwoSta​vro​sanawy​spie.

Kie​dySta​vrosprzy​wiózłjądodomu,dzia​dekbyłwo​becniejotwar​tyiko​cha​ją​cy.

Mia​ła tyl​ko pięt​na​ście lat i była po​grą​żo​na w smut​ku po na​głej śmier​ci ojca, zbyt
przy​gnę​bio​na,byod​po​wia​daćGian​ni​so​wiczymświę​cejniżpół​słów​ka​mi.Aleonsię
nie pod​da​wał. Po​pro​sił Sta​vro​sa, by na​stęp​nym ra​zem przy​wiózł ze sobą Ca​li​stę.
Miał ra​cję. Ca​li​sta, zu​chwa​ła i we​so​ła, po​tra​fi​ła do​trzeć do Leah i zro​zu​mieć jej
smu​tek.

ILeahni​g​dyso​bieniewy​obra​ża​ła,żejąstra​ci.Przy​gnie​cio​nacię​ża​remśmier​ci

przy​ja​ciół​kiide​cy​zjąSta​vro​sa,niechcia​łana​wetspoj​rzećnaGian​ni​sa.Uzna​ła,że
nieko​cha​jącgoiuni​ka​jącna​wią​za​niawię​zi,niebę​dziecier​piećzpo​wo​dujegoodej​-
ścia.Ina​wetkie​dyGian​niswy​do​brzałpoza​wa​le,onawciążniechcia​łagowi​dzieć.

Sta​vrosmiałra​cję.Na​praw​dęza​cho​wy​wa​łasięsa​mo​lub​nie.Byłatchó​rzem,sku​-

pio​nymwy​łącz​nienauni​ka​niucier​pie​nia.

Na​gle coś prze​rwa​ło jej za​du​mę. Po​czu​ła, że nie jest już sama i od​wró​ci​ła się

gwał​tow​nie.

Sta​liwdrzwiach,Sta​vrosokrokztyłu,dzia​dekprzy​pa​try​wałjejsięuważ​nie.
–Po​dejdźtu,dziec​ko,niechcisięprzyj​rzę.
Jegogłosjed​no​cze​śnieła​god​nyichro​pa​wyroz​brzmiałwci​szy.Jak​bypo​cią​gnię​ta

nie​wi​dzial​nąni​cią,zwa​lą​cymdzi​koser​cem,zro​bi​łakil​kakro​kówwjegokie​run​ku.

–Je​steśdoniejte​razbar​dzopo​dob​na.Wy​glą​daszzu​peł​niejakmojaślicz​naIo​an​-

the.Wi​tajwdomu,Leah.

Itakpopro​stu,wtejjed​nejchwi​liopa​dłyzniejwszyst​kieza​sło​ny,ru​nąłmur,któ​-

rywo​kółsie​biezbu​do​wa​ła.

Łzy pły​nę​ły nie​po​wstrzy​ma​nie, kie​dy pod​bie​gła do nie​go i za​rzu​ci​ła mu ręce na

szy​ję,łak​nącca​łymser​cemjegobez​wa​run​ko​wejak​cep​ta​cji.

Gian​nisbyłtakkru​chyidrob​ny,żegdy​byniepo​mocSta​vro​sa,prze​wró​ci​li​bysię

obo​je.

–Takbar​dzomiprzy​kro–wy​szep​ta​ła,czu​jącobez​wład​nia​ją​cąpust​kę.
Jakmo​głaprzeztylelatod​ma​wiaćimoboj​guswo​jejmi​ło​ści?Dzia​dektrzy​małją

wmoc​nymuści​sku.Pach​niałtakjakdaw​niej,so​sno​wympły​nempogo​le​niu.

–Ci​cho,niepłacz,ko​cha​nie.
Kie​dyznówza​czę​łaza​uwa​żaćoto​cze​nie,Gian​nissie​działwfo​te​lu,aonaklę​cza​ła

przed nim. Ka​mien​na po​sadz​ka wbi​ja​ła jej się w ko​la​na. Za​wsty​dzo​na i smut​na,
ukry​łatwarznajegoko​la​nach,aontrzy​małdło​nienajejgło​wieiszep​tałsło​wapo​-
cie​sze​nia.Po​mi​mooszo​ło​mie​niawie​dzia​ła,żeSta​vroszo​sta​wiłichsa​mych.Pod​nio​-
słagło​węipal​ca​miob​tar​łałzyzpo​licz​ków.

–Je​stemokrop​nymtchó​rzem.Za​wszemy​śla​łamtyl​kooso​bie.
Po​krę​ciłgło​wąiza​mknąłjejdłońwswo​jej.
–Gdy​byrze​czy​wi​ścietakbyło,nieby​ło​byciętudzi​siaj.
Nieby​ło​by,gdy​bynieSta​vros.Alepo​mi​możezda​wa​łaso​bieztegospra​węitak

bar​dzocie​szy​łasięzespo​tka​niazdziad​kiem,niepo​tra​fi​łaczućwdzięcz​no​ści.Jesz​-
czenie.

Pró​bu​jączna​leźćLeah,Sta​vrosprze​mie​rzałpo​kójzapo​ko​jem,awspo​mnie​niejej

pła​czunieprze​sta​wa​łogoprze​śla​do​wać.Mi​nę​łyjużpo​naddwiego​dzi​ny,od​kądją
zo​sta​wiłzdziad​kiem,alewciążniebyłwsta​niepo​zbie​raćmy​śli.

Kie​dyGian​nisprzy​wiózłgoprzedlatydotegodomu,do​pie​ropodo​brymmie​sią​cu

na​uczyłsięjegoroz​kła​du.Te​razznówprze​kli​nałjegoogrom.

Wie​działodpie​lę​gniar​ki,żeGian​nisjużgo​dzi​nętemuwró​ciłdoswo​jejsy​pial​ni,co

ozna​cza​ło,żeLeahmo​głabyćgdzie​kol​wiek.

Zno​wu miał po​czu​cie klę​ski, tak jak po śmier​ci Ca​li​sty. Czy dziś nie za​żą​dał od

swo​jejmło​dejżonyzbytwie​le?Dla​cze​gopła​ka​łatakroz​dzie​ra​ją​co?Jejre​ak​cjana
wi​dokdziad​kana​praw​dęnimwstrzą​snę​ła.

Wkoń​cuzna​lazłjąwciem​nympo​ko​jumu​zycz​nym.Sie​dzia​ławmil​cze​niujakcień.

Io​an​thegry​wa​łatunafor​te​pia​nie,jakzczu​ło​ściąopo​wia​dałmuGian​nis.

Wcho​dząc,prze​krę​ciłwłącz​nikipo​kójza​la​łomięk​kieświa​tłozkrysz​ta​ło​we​goży​-

ran​do​la. Zo​ba​czył ją pół​le​żą​cą na szez​lon​gu, w po​mię​tej su​kien​ce, z kie​lisz​kiem
czer​wo​ne​gowinawdło​ni.Nama​łymsto​li​kuoboksta​ławpo​ło​wiepeł​nabu​tel​ka.

–Niebędęroz​ma​wiaćowi​nie,po​gnie​cio​nejsu​kien​ceaniomoimobec​nymży​ciu.

Je​stembo​le​śnieżywaitopo​win​nociwy​star​czyć.

Mi​ster​nąfry​zu​rę,któ​rajej siętakniepo​do​ba​ła, mia​łazbu​rzo​nąi roz​pusz​czo​ne

wło​syoka​la​łyjejtwarz.Pod​puch​nię​teoczyiopusz​czo​neką​ci​kiwargwy​glą​da​łybar​-
dzosmut​no.Bezma​ki​ja​żuspra​wia​ławra​że​niemłod​szej,nie​pew​nej,bar​dzosa​mot​-
nejichy​baprze​stra​szo​nej.

–Scho​wa​łaśsiętuprzedemną?

–Aczytocośzmie​ni,je​że​lipo​wiem,żetak?
Wpo​mię​tej,po​pla​mio​nejodklę​cze​niaipła​czusu​kien​cewy​glą​da​łatakża​ło​śnie,że

na​gleza​pra​gnąłjąpo​cie​szyć,mu​snąćpal​ca​mide​li​kat​nyoboj​czyk,przy​ci​snąćwar​gi
dopul​su​ją​cejnaszyiżył​ki.

Po​wi​nienbyćza​do​wo​lo​ny,żepo​stą​pi​ła,jakjejra​dził,iod​no​wi​ławięźzdziad​kiem.

Szko​datyl​ko,żetakdużojątokosz​to​wa​ło.

Wsu​nąłdło​niedokie​sze​nispodniioparłsięofra​mu​gę.
–Jużniewy​glą​daszjakmojawer​sjacie​bie.Ra​czejjak…ty.Na​wettęnie​pa​su​ją​cą

docie​biesu​kien​kęuda​łocisiępod​po​rząd​ko​waćswo​jejwoli.

–Cie​szęsię–po​wie​dzia​ła,aleniebyłowniejra​do​ści.–Na​praw​dęnieznu​dzi​łoci

sięjesz​czekie​ro​wa​niekaż​dymmoimkro​kiem?

Wy​zwa​niewjejgło​sieka​za​ło​bymusięuśmiech​nąć,gdy​bymógłjejwpeł​niuwie​-

rzyć.Gdy​byniesły​szałwjejgło​siedrże​nia,któ​resta​ra​łasięukryć.Gdy​byniedo​-
strzegłwniejbóluitę​sk​no​tynawi​dokGian​ni​sa.

Jed​nakwciążniemógłbyćpew​nyjejna​stro​juani,cogor​sza,wła​snychin​ten​cji.
–Dla​cze​gowciążpró​bu​jeszmniespro​wo​ko​wać?
Za​to​pi​ławzrokwkie​lisz​kuimiałwra​że​nie,żechęt​niebysięprzednimukry​ła.Że

wca​leniechcia​ła,żebyjątakąoglą​dał.

–Popro​stuchcia​ła​bym,że​byśmniezo​sta​wiłsamą.–Takjaksięoba​wiał,po​twier​-

dzi​łajegopo​dej​rze​nia.–Nieje​stemwsta​nieznieśćtwo​jejana​li​zymo​je​gopo​stę​po​-
wa​niaiosą​du.–Na​wetmó​wiącto,wciążniepa​trzy​łamuwoczy.

Czyż​by na​praw​dę tak bar​dzo jej do​ku​czył? Czy za​cho​wał się jak nie​czu​łe mon​-

strum?Czyza​wszesiętakwsto​sun​kudoniejod​no​sił?

Pra​co​wał nie​zwy​kle cięż​ko na ma​łej far​mie swo​je​go dziad​ka, pró​bu​jąc za​stą​pić

za​nie​dbu​ją​ce​go ich ojca, bo oba​wiał się, że obo​je z Ca​li​stą zo​sta​ną wy​rzu​ce​ni na
uli​cę. Pa​mię​tał dziw​ny spo​kój tam​tej nocy, kie​dy bab​cia po​wie​dzia​ła im, że mat​ka
niewró​ci.Kie​dysiędo​wie​dział,żeoj​ciecnieżyje,nieuro​niłna​wetłzy.My​ślałwte​-
dytyl​kootym,żebyochro​nićCa​li​stę.

Od​kąd pa​mię​tał, my​ślał tyl​ko o tej ma​łej dziew​czyn​ce, któ​ra to​wa​rzy​szy​ła mu

wszę​dzie, od​kąd na​uczy​ła się cho​dzić, przy​tu​la​ła go, ca​ło​wa​ła i przy​cho​dzi​ła ze
skar​gą,kie​dysięska​le​czy​ła.

Byłapeł​nauf​no​ści,aonzu​peł​nieniewie​dział,coztymzro​bić.Niewie​dział,jak

jejod​pła​cićzatoprzy​tu​la​nie,niewie​dział,cojejpo​wie​dzieć.Więcro​bił,comógł.
Chro​niłjąiza​opa​try​wał,wcosiędało.

Leahza​py​ta​ła,czywogó​leko​chałCa​li​stę.Czyż​byiwtymmia​łara​cję?
Kie​dyjąstra​cił,byłroz​ża​lo​ny,zdez​o​rien​to​wa​ny,wy​bi​tyzrów​no​wa​gi.Niepo​tra​fił

po​skła​daćmy​śli,więcprze​stałmy​śleć,aza​jąłsiędzia​ła​niem.

Sku​piłsięnachro​nie​niuLeah,ajed​no​cze​śniewy​mie​rzałimoboj​gukarę,coprzy​-

no​si​łomuper​wer​syj​nąulgę.

Do​pie​rote​razza​cząłdonie​godo​cie​raćsensjejsłów.
In​stynktostrze​gałgo,żepo​wi​nienodniejodejść,pókijesz​czemożegora​nićtyl​ko

ostry​misło​wa​mi.Po​wi​nienzwró​cićjejwol​ność,odejśćinieoglą​daćsięzasie​bie.

Ajed​nakniepo​tra​fił.Bocośdoniejczuł.
–Po​wiedz,czytonie​na​wiśćdomnieka​za​łacisiętrzy​maćzdalaodGian​ni​sa?
Spoj​rza​łananie​goiwy​czy​tałzjejwzro​kusa​tys​fak​cję.

–Gdy​bymtyl​komo​głabyćpew​na,żetocispra​wiprzy​krość,po​zwo​li​ła​bymcitak

my​śleć.

–Ażtakbar​dzoje​steśspra​gnio​namo​jejkrwi?
–Tak.
Tapro​staod​po​wiedźprze​ję​łagodresz​czem.Tobyłotak,jak​byspo​tka​niezGian​-

ni​sempo​zba​wi​łojąma​ski.

–Je​steśza​do​wo​lo​ny?Pod​nio​słamswo​jąwar​tośćwtwo​ichoczach?
–Odkie​dytomojaopi​niamadlacie​biezna​cze​nie?
Ze​rwa​łasiętakgwał​tow​nie,żeroz​pusz​czo​newło​syza​wi​ro​wa​ływo​kółtwa​rzy.
–Wieszco?Za​po​mnijotym.Nicmnienieob​cho​dzi,czyjestciprzy​kro.Wogó​le

mnienieob​cho​dzisz.Zro​bi​łam,cochcia​łeś.Gian​nisjestspo​koj​nyiszczę​śli​wy.Ode​-
gra​łamrolędzie​dzicz​kiiko​cha​ją​cejwnucz​ki,więcje​stemokrokbli​żejdood​zy​ska​-
niawol​no​ści.Ityl​kotomniein​te​re​su​je.Po​wiedzmi,cojesz​czemamzro​bić,że​bym
ni​g​dywię​cejniemu​sia​łaztobąroz​ma​wiać.

Ma​skawró​ci​łaiznówbro​ni​łamudo​stę​pudopraw​dzi​wejsie​bie.
Od​wró​ci​ła się, ale nie zdą​ży​ła umknąć, bo chwy​cił ją za rękę, po raz pierw​szy

wży​ciuule​ga​jącbezresz​tyemo​cjom.

–Kogosiębo​isz,Leah?Mnieczymożesie​bie?
– Nie boję się cie​bie – od​par​ła bo​jo​wo, ale z jej za​cho​wa​nia wy​czy​tał, że tra​fił

wsed​no.

–Więcspójrzmiwoczy–za​żą​dał,kie​ro​wa​nygwał​tow​nąpo​trze​bąudo​wod​nie​nia,

żejegoopi​niajestdlaniejważ​na.

Po​dob​niejaksamaLeahza​czę​łabyćważ​nadlanie​go…

Niemo​głapo​zwo​lić,żebyjejdo​ty​kałaniżebyjąca​ło​wał.Botakła​twocośmo​gło

wniejpęk​nąć,awte​dywy​zna​ła​bymucałąpraw​dęoswo​jejnie​zno​śnejsa​mot​no​ści.

Gdy​bymupo​zwo​li​łazo​ba​czyćpraw​dzi​wąsie​bie,niemia​ła​bysięjużgdzieprzed

nimschro​nić.Aczu​ła,żeniewol​nojejdo​pu​ścićgobli​sko.

–Dla​cze​gosiętakza​cho​wu​jesz?
Wmil​cze​niuibez​sku​tecz​niepró​bo​wa​łamusięwy​rwać.
–Cze​goodemniechcesz?–spy​ta​ławkoń​cu.
–Za​wszechcia​łemtyl​kopraw​dy.–De​li​kat​niebłą​dziłpal​ca​mipojejkar​ku.–Ale

tegominiedasz.Więcwe​zmęodcie​bieto,comogę.

W jego do​ty​ku i spoj​rze​niu była obiet​ni​ca wszyst​kie​go, cze​go kie​dy​kol​wiek pra​-

gnę​ła.Aleniemo​głaustą​pić.

–Niechcę.Ja…
–Wtejkwe​stiinieumieszkła​mać.–Przy​ło​żyłpal​cedopul​su​ją​cejpodskó​rążyły.

– Puls cię zdra​dza. I oczy. A na​wet war​gi. – Mu​snął dłu​gi​mi pal​ca​mi jej po​li​czek
iprzy​cią​gnąłjąbli​żej.

Bio​dremotar​łasięojegoudoiprze​szyłjążar.Jakmia​łamusięoprzeć,kie​dytak

naniąpa​trzyłido​ty​kałwład​czo?

–Jużnie​dłu​goniebędętwo​jążoną…
Uśmiech​nąłsiędra​pież​nie.
–Wtejchwi​liwciążje​steśmoja.Chcęjed​ne​gopo​ca​łun​kuzawszyst​kiekło​po​ty,ja​-

kiemispra​wi​łaś,zawszyst​koto,cze​gomiod​ma​wiasz…

Wy​wró​ciłjejży​ciedogóryno​ga​mi,ate​raztosamoro​biłzjejser​cem.
Niepo​ca​ło​wałjejjed​nak,tyl​kocze​kał,ażonatozro​bi,corze​czy​wi​ściesięsta​ło,

bojużdłu​żejniemo​głaznieśćtegona​pię​cia.

Jegowar​gibyłytwar​deigo​rą​ceimi​lio​nyiskiereks​plo​do​wa​ływjejgło​wie.
Apo​temod​wró​ciłsięiod​szedł.Takpopro​stu.Któ​re​gośdniauwol​nijąodmał​żeń​-

skichwię​zów.Byłotymprze​ko​na​ny,choćwciążczułnawar​gachjejsmak.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

Dla​cze​gojąpo​ca​ło​wał?
Topy​ta​niedrę​czy​łoLeahbezkoń​ca.
Idla​cze​gotakmusięła​twopod​da​ła?
Kie​dy za​my​ka​ła oczy, wciąż sły​sza​ła jego przy​spie​szo​ny od​dech i mięk​ko wy​ma​-

wia​nesło​wa…

Drżą​cy​midłoń​mipró​bo​wa​łakro​ićma​te​riał,alewkoń​cuzci​chymokrzy​kiemupu​-

ści​łano​ży​ce.Jużwie​dzia​ła,żeniezro​bidziśnic,cowy​ma​gasku​pie​nia…

Tiul,zktó​re​gomia​łauszyćpod​szew​kędosuk​niślub​nej,byłnaj​droż​szymzma​te​-

ria​łówza​mó​wio​nychdojejko​lek​cji,alenaszczę​ściezmar​no​wa​łatyl​komałyka​wa​-
łek.

Od przy​ję​cia upły​nął już po​nad ty​dzień. Na​stęp​ne​go wie​czo​ru Sta​vros wy​je​chał.

Do​my​śla​łasię,żewpływnatomiałichpo​ca​łu​nek.Te​raz,kie​dynaniąpa​trzył,było
wjegospoj​rze​niucośno​we​go–ja​kaśnie​zwy​kłain​ten​syw​ność.

Zdję​ła z wie​sza​ka ciem​no​czer​wo​ną su​kien​kę kok​taj​lo​wą, usia​dła przy ma​szy​nie

iza​czę​łająob​rę​biać.

Byłabar​dzoza​do​wo​lo​na,żeuda​łojejsięprze​ko​naćSta​vro​sa,bywięk​szośćma​te​-

ria​łówprze​sła​nodore​zy​den​cjidziad​ka.Gdy​byniemo​głapra​co​wać,aninachwi​lę
nieprze​sta​wa​ła​byonimmy​śleć.

Niepo​tra​fi​łaprzejśćdopo​rząd​kunadjegoaro​gan​cjąichło​dem.Byłojejtakbar​-

dzowstyden​tu​zja​stycz​nejod​po​wie​dzinatam​tenpo​ca​łu​nek,żeniemo​głapo​ko​nać
fru​stra​cji.

Chcia​łagonie​na​wi​dzićinie​na​wi​dzi​łazatęchłod​nąde​ter​mi​na​cję,ale…jed​no​cze​-

śniedzię​kinie​mupo​czu​ła,żeżyje.

Kie​dypa​trzyłnaniązgo​rą​cympra​gnie​niemwtychpło​wychoczach,kie​dymia​ła

wra​że​nie,żemo​gła​bydo​trzećdojegownę​trza…takła​twobyłouwie​rzyć,żetrak​-
to​wałjąjakrów​nąso​bie.

Cobyłonaj​głup​sząrze​cząnaświe​cie,sko​romiałko​chan​kęwAte​nachipraw​do​-

po​dob​niebyłte​razuniej.Do​brawtymwszyst​kimbyłatyl​komoż​li​wośćpod​go​nie​nia
ro​bo​tyispę​dza​niacza​suzdziad​kiem.

Pokil​kunie​zno​śnychdniachGian​niswkoń​cusięnadniąuli​to​wałipo​pro​sił,żeby

mupo​ka​za​łasu​kien​kęzeswo​jejko​lek​cji.Uznałjązapięk​ną,apro​jek​tant​kęzanie​-
zwy​kle uta​len​to​wa​ną i pro​ro​ko​wał jej wzię​cie sztur​mem świa​ta mody. Orzekł
zdumą,żepro​jek​to​wa​niestro​jówmająwekrwi.Tapo​chwa​ła,choćtro​chęprze​sad​-
na,spra​wi​łajejogrom​nąprzy​jem​ność.

Co dzień zja​da​li ra​zem śnia​da​nie i lunch, a po​tem szli na prze​chadz​kę wo​kół

domu.Cza​semgra​liwjed​nązgierplan​szo​wych,któ​rychjąna​uczył,cza​semroz​ma​-
wia​liojejpro​jek​tach.Po​wstrzy​my​wa​lisięna​to​miastodroz​mówoSta​vro​sieista​tu​-
siejejmał​żeń​stwa.

Potakdłu​gimokre​sie,kie​dytakbar​dzobałasiępo​dob​nejbli​sko​ści,bły​ska​wicz​nie

na​wią​za​łasięmię​dzynimisil​nawięź.Sprzy​ja​łytemudłu​gie,le​ni​wegrec​kiepo​po​łu​-
dnia spę​dza​ne na po​ga​węd​kach albo trwa​niu w wy​god​nym mil​cze​niu. Cza​sem on
przy​sy​piał,aonaszki​co​wa​łanowepro​jek​ty.Tenwspól​nyczasbyłdlaniejbez​cen​ny.
Dzia​dekwciążbyłnie​sfor​nyjakmło​dychło​pakimiałwiel​kieser​ce.

Par​ne dni z wol​na ustę​po​wa​ły co​raz chłod​niej​szym, a oba​wy Leah zni​kły i w jej

ser​cu za​pa​no​wa​ła ra​dość. Było to tak nie​zwy​kłe, że cza​sem spo​glą​da​ła na sie​bie
wlu​strze,za​sta​na​wia​jącsię,czyniewy​glą​daina​czej.

Sy​gnałte​le​fo​nuuświa​do​miłjej,żeczasnalunchzGian​ni​sem.
Czas, któ​ry na ży​cze​nie Sta​vro​sa mia​ła z nim spę​dzić, szyb​ko do​bie​gał koń​ca,

iLeahuświa​do​mi​łaso​bie,żeniepo​tra​fisięznimroz​stać.

Sta​vrosuni​kałjej,aledzwo​niłkaż​de​gowie​czo​ruipy​tałodziad​ka.
Tam​te​gowie​czo​rucośsięmię​dzynimizmie​ni​ło,aleniewie​dzia​ła,czynado​bre,

czynazłe.

Wę​dru​jącprzezdzie​dzi​niec,wes​tchnę​ła.Wciążpró​bo​wa​łagonie​na​wi​dzić,alenie

ule​ga​łowąt​pli​wo​ści,żegdy​bynieon,niespę​dzi​ła​bytegocu​dow​ne​gocza​suzGian​-
ni​sem.

Leahzna​la​złaGian​ni​sanapa​tio,zktó​re​goroz​cią​gałsięwi​doknabez​kre​snewy​-

brze​że.Da​szeknadsto​łemda​wałochro​nęprzedpa​lą​cym,grec​kimsłoń​cem.Po​ca​-
ło​wa​ładziad​kawpo​li​czekiusia​dłaobok.

Nie​wiel​kistóługi​nałsięodróż​no​barw​nych,sma​ko​wi​tychpysz​no​ści.
–Niemó​wi​łeś,żemamydziśświę​to–po​wie​dzia​ła,roz​kła​da​jącser​wet​kęnako​la​-

nach.–Gdy​bymwie​dzia​ła,nieja​dła​bymśnia​da​niaipo​bie​ga​ła​bymdłu​żej.

–Jedz–od​parłGian​nis.–Ża​denmęż​czy​znanielubiwy​sta​ją​cychko​ści.
Wło​ży​ładoustka​wa​łekpu​szy​ste​gocia​sta.
– Ża​den męż​czy​zna nie jest, jak na ra​zie, za​in​te​re​so​wa​ny two​ją wnucz​ką, więc

niemasięczymprzej​mo​wać.

Odpo​przed​nie​goty​go​dniata​kieprze​rzu​ca​niesięuwa​ga​mista​łosięmię​dzynimi

ro​dza​jemswo​istejgry.Tymra​zemjed​nakGian​nissięnieuśmiech​nął.

–Onjesttwo​immę​żem,dziec​ko.Chy​bamutegonieod​mó​wisz?
Kęscia​stautkwiłjejwgar​dle.Roz​kasz​la​łasięipo​pi​łagole​mo​nia​dą.
–Niechcęruj​no​waćpo​po​łu​dniaroz​mo​wąotym.
– Two​ja mat​ka nie żyje. Ca​li​sta nie żyje. Wiem od Sta​vro​sa, że utrzy​mu​jesz się

sama.Możeroz​mo​wazesta​rymczło​wie​kiemja​kościpo​mo​że?

Jegoprze​sło​dzo​nytonka​załjejsięuśmiech​nąć.
–Niechcęroz​ma​wiaćojegopra​wachwy​ni​ka​ją​cychzfak​tumał​żeń​stwa,dziad​ku.
–Chceszno​wo​cze​sne​gomał​żeń​stwaijatoro​zu​miem.Alemar​twięsięocie​bie.

Wi​dzęwtwo​ichoczach,żedo​ku​czacisa​mot​ność.

Topraw​da,byłasa​mot​naodlat.Dla​te​gotakła​twoule​głado​ty​ko​wiSta​vro​sa.
–Leah?
Nie mia​ła ser​ca od​mó​wić mu tej roz​mo​wy. Co dziw​ne, nie po​tra​fi​ła być zła na

Gian​ni​sa,choćtoondałSta​ro​so​wiwła​dzęnadnią,mia​łana​to​miastmnó​stwożalu
dotegodru​gie​go.

Po​wo​liza​czy​na​łazda​waćso​biespra​wę,żetotyl​koza​sło​na,któ​rawdo​dat​kuza​-

czy​na​łamiećdziu​ry.

Dzia​dekści​snąłjązarękęina​glemó​wie​nieza​czę​łospra​wiaćjejtrud​ność.
–Sta​vrosija…toskom​pli​ko​wa​ne.Jakmogęmy​ślećonimisza​no​waćgojakomo​-

je​gomęża,sko​roonwciążtrak​tu​jemniejakdziec​ko?

–Takajegona​tu​ra,żechcechro​nićoso​by,któ​reuwa​żazabli​skie.
Mnie z pew​no​ścią za bli​ską nie uwa​ża, po​my​śla​ła, ale nie po​wie​dzia​ła tego.

Zresz​tą,cozaróż​ni​ca?

–Mamwra​że​nie,żetoje​dy​ne,copo​tra​fi.Ni​g​dyniewi​dzia​łam,żebysięśmiałczy

żebyko​gośpo​trze​bo​wał.Popro​stuniemasła​bychpunk​tów.

Choćwte​dy,kie​dyjąpo​ca​ło​wał,wy​glą​dałja​kośina​czej,jak​bybez​bron​niewła​śnie.
–Wy​glą​da,jak​bysięuro​dziłzwdru​ko​wa​nymgo​to​wymze​sta​wemza​sad,we​dług

któ​rychpo​win​noprze​bie​gaćży​cie.

WoczachGian​ni​saza​pa​liłsięja​kiśbłysk.
–Sta​vrosonicniepro​si,niebie​rzeni​cze​godlasie​bie.Tyl​kodaje.
Byłowtychsło​wachwie​lepraw​dy,na​wetbar​dzowie​le.Rze​czy​wi​ścieni​g​dyni​cze​-

godlasie​bieniechciał.Za​wszedlako​goś–dlaniej,Ca​li​styczyGian​ni​sa,cza​sem
Dmi​trie​go.Ni​g​dydlasie​bie.

Trud​nojejbyłoupo​raćsięztąświa​do​mo​ścią,więcpo​wie​dzia​łaszorst​ko:
–Wy​da​jemisię,żeonniemie​wasła​bo​ści.Praw​do​po​dob​nieza​bro​nił​byku​cha​rzo​-

wimnieob​słu​gi​wać,gdy​byzo​ba​czył,żenaj​pierwzja​damde​ser.

Gian​nisuśmiech​nąłsięką​ci​ka​miwarg.
–Po​wie​dzia​łaśmuto?
Po​ki​wa​łagło​wą,aonśmiałsiędłu​goiser​decz​nie.Wkoń​cu,wi​dzącjejnie​po​kój,

po​wie​dział:

–Śmiechwtwo​imto​wa​rzy​stwiedo​brzemirobi.Iwciążwie​rzęwtwo​jemał​żeń​-

stwo.Je​steśwła​śnietąoso​bą,któ​rejpo​trze​bu​jeSta​vros.Ivicever​sa,typo​trze​bu​-
jeszjego.Je​że​lisiępo​sta​rasz,od​kry​jeszwnimwspa​nia​łe​goczło​wie​ka.

Niemo​głanieprzy​znaćchoć​bytyl​koprzedsamąsobą,żein​ten​cjeSta​vro​saza​-

wszebyłyczy​ste.

Jakbytobyło,móczwie​rzyćmusięzeswo​ichlę​ków?Za​ufaćmu?Daćichzwiąz​-

ko​wiszan​sę?Byćko​bie​tą,któ​rejonza​ufa?

Uda​jącnon​sza​lan​cję,odktó​rejbyłajaknaj​dal​sza,zer​k​nę​łanaGian​ni​sa,któ​ryob​-

ser​wo​wałjązza​cie​ka​wie​niem.Wi​dzia​łajegopy​ta​ją​cywzrok,do​strze​gława​ha​nie.
Ina​gleniemo​głajużdłu​żejznieśćukry​wa​niaprzednimpraw​dy.

Prze​łknę​łaje​dze​nieichwy​ci​łagozarękę.
– Nie bra​łam nar​ko​ty​ków tam​tej nocy. Ni​g​dy w ży​ciu ich nie bra​łam. Wiem, że

spra​wi​łamciból,ale…–Sło​wauwię​złyjejwgar​dle,więctyl​koprzy​ci​snę​łaczo​łodo
jegodło​ni.

Jakmia​ławy​ra​zićsło​wa​miswójir​ra​cjo​nal​nylęk?
Od​głos lek​kich kro​ków po​wie​dział jej, że Sta​vros wró​cił. Mo​men​tal​nie pu​ści​ła

dłońGian​ni​saiwy​pro​sto​wa​łasięnakrze​śle.

Uwie​rzyłjej.
Uświa​do​mie​nieso​bietegoka​za​łomuprzy​sta​nąć.
Niebra​łanar​ko​ty​kówini​g​dyniepo​szła​bydome​diówzeswo​jąhi​sto​rią,niepró​-

bo​wa​ła​byuła​twićso​bieroz​wo​du,wcią​ga​jącjegoiGian​ni​sawja​kiśbrud​nyskan​dal.

Ble​fo​wa​ła, a on dał się na​brać. Uwie​rzył w każ​de kłam​stwo, ja​kie mu kie​dy​kol​-

wiekpo​wie​dzia​ła.Iwy​my​śliłso​bieswo​jąwła​snąteo​rię,jaktospro​wa​dzi​łajegona​-
iw​nąsio​stręzpro​stejdro​giiwkoń​cuna​mó​wi​ładospró​bo​wa​nianar​ko​ty​ków.

Je​że​lijed​naktonieLeahbyłapro​wo​dyr​ką,tocosięsta​ło?Dotejporysą​dził,że

śmierćCa​li​styzprzedaw​ko​wa​niaiprze​ży​cieLeahtobyłczy​styprzy​pa​dek.

Jed​nak tak nie było. Ja​kie​go​kol​wiek wy​bo​ru do​ko​na​ła tam​tej nocy jego sio​stra,

zro​bi​łatonawła​snyra​chu​nek.

Czyż​byCa​li​styteżnieznał?
Za​nimzdą​żyłznik​nąćzpolawi​dze​nia,Gian​niskiw​nąłnanie​gozuśmie​chem.
–Chodźdonas,synu.
Usiadłoboknichina​ło​żyłso​bieje​dze​nie.Do​pie​rowte​dyLeahnanie​gospoj​rza​ła.
Mu​siał przy​znać, że po​cią​ga go jak żad​na inna ko​bie​ta. Przez te kil​ka dni nie​-

obec​no​ści nic się nie zmie​ni​ło. Czy waż​niej​szy był fakt, że była jego żoną, czy że
byłapopro​stusobą,Leah–ślicz​ną,zde​cy​do​wa​ną,ży​wio​ło​wą–tegoniewie​dział.

Wie​dział tyl​ko, że wy​my​ka się wszel​kim jego oce​nom, że bez​względ​nie dąży do

swo​je​gocelu,przyoka​zjinie​odwo​łal​niezmie​nia​jącjegoży​cie.

Aleniemógłpo​zwo​lićjejodejść,przy​naj​mniejdo​pó​kiniepo​znałpraw​dynate​mat

ichobu:Ca​li​styiLeah.

Pozatymmiałogrom​nąocho​tęznówskosz​to​waćjejsma​ko​wi​tychwarg.
Tym ra​zem za​mie​rzał dać so​bie spo​kój z po​czu​ciem obo​wiąz​ku i się​gnąć po to,

cze​gopra​gnąłnaj​moc​niej.

Te​raz uśmiech​nę​ła się miło, co głów​nie mia​ło uspo​ko​ić Gian​ni​sa, któ​ry po​wo​li

dźwi​gnąłsięzkrze​słaisię​gnąłpola​skę.Oniteżwsta​li,aledzia​dektyl​komach​nął
ręką.

– Czas, że​bym od​po​czął, ale wy jesz​cze po​siedź​cie. – Mru​gnął do nich i znik​nął

wdomu.

Jak za​re​agu​je Gian​nis, kie​dy w koń​cu się roz​sta​ną? Czy Sta​vros wspo​mniał mu

otychpla​nach?

Kie​dyGian​nisznik​nął,Leahchcia​łapo​dą​żyćjegośla​dem,aleSta​vrosjąpo​wstrzy​-

mał.

–Zo​stań,pro​szę.
Im​pulspcha​ją​cyjądouciecz​kiszyb​koprze​mi​nąłiniepo​tra​fi​łaod​mó​wićtejspo​-

koj​nejproś​bie.Sie​dzia​ławięcwmil​cze​niu,ob​ser​wu​jącgospodnawpółopusz​czo​-
nych po​wiek. W oliw​nym gaju śpie​wa​ły pta​ki i szu​mia​ły li​ście, po​ru​sza​ne mor​ską
bry​zą.Wprzy​ro​dziepa​no​wa​łahar​mo​niaityl​kojejser​cetłu​kłosiębo​le​śniewpier​-
si.

Nie​spo​dzie​wa​niedlasa​mejsie​bieza​tę​sk​ni​łazajegodo​ty​kiem,za​pra​gnę​łaza​po​-

mniećokłam​stwachiuprze​dze​niach,ofia​ro​waćiprzy​jąćczu​łość.Tymbar​dziejże,
choć jak zwy​kle ubra​ny w gar​ni​tur, wy​glą​dał ja​koś mniej for​mal​nie. Gór​ne gu​zi​ki
ko​szu​libyłyroz​pię​te,awło​symiałpo​tar​ga​ne.

–Jaktamtwo​jako​lek​cja?
Przy​wo​ła​nadorze​czy​wi​sto​ści,ztru​demznaj​do​wa​ławła​ści​wesło​wa.
– Bar​dzo do​brze. Skoń​czy​łam pro​jekt ostat​niej suk​ni. Ale wciąż się boję, że nie

bę​dzietakwspa​nia​ła,jakbymchcia​ła.

–Tosuk​niaślub​na?
–Tak.Przy​mie​rza​łamsiędoniejca​ły​migo​dzi​na​mi,aleniepo​tra​fi​łamsięzde​cy​do​-

waćnacię​cie.

–De​ner​wu​jeszsię?–spy​tałcie​pło.
–Tak–od​par​łapopro​stu.–Wiesz,togwóźdźmo​jejko​lek​cji,aledlamniezna​czy

dużowię​cej.Suk​niaślub​natodziśsym​bolsta​tu​suibo​gac​twa.Natenje​dendzień
ko​bie​tasta​jesiękimś,oby​ciukimma​rzy​łacałeży​cie.

Przy​su​nąłsiębli​żejigła​dziłjąpodło​ni.
–Tozna​czy?
–Pięk​na,wy​jąt​ko​wa,ko​cha​na.–Wy​su​nę​ładłońspodjegodło​niiuśmiech​nę​łasię

dosie​bie.–Nie​za​leż​nieodwie​ku,tegodniadlategoje​dy​ne​gomęż​czy​znysta​jesię
cen​trumwszech​świa​ta.Tendzieńtopo​czą​tekno​wejdro​giży​cia,obiet​ni​ca…Suk​nia
ślub​nasym​bo​li​zu​jewszyst​kietena​dzie​je.

Mil​czał, więc od​wró​ci​ła się, zo​ba​czy​ła w jego oczach ból i na​głe wspo​mnie​nie

szarp​nę​łojązaser​ce.

Onasamabra​łaślubwkosz​mar​nejsu​kien​cezkre​mo​we​goje​dwa​biu,zbytopię​tej

na jej mło​dzień​czo pulch​nej syl​wet​ce. Świad​ku​ją​cy im Dmi​tri za​cho​wał ka​mien​ną
twarz,Gian​nisle​żałwszpi​ta​lu.Ona,zdru​zgo​ta​naśmier​ciąCa​li​sty,niebyławsta​nie
so​bie wy​obra​zić hor​ro​ru, jaki szy​ko​wał dla niej Sta​vros, ale bała się przy​szło​ści
inie​na​wi​dzi​łasie​biesa​mej.

–Przy​naj​mniejchcia​ła​bym,żebymojako​lek​cjabyłaod​bie​ra​nawtenspo​sób.Bo

rze​czy​wi​ściemaszra​cję.Wtejbran​żypo​ja​wiasiętyleno​wychtwa​rzy,żenie​ła​two
sięwy​bić…

–Daszso​bieradę.Jawcie​biewie​rzę.–Ob​jąłjejtwarzobie​madłoń​miipo​pa​trzył

woczy.

–Topew​nodlacie​bieokrop​nienud​ne–spró​bo​wa​łajesz​cze.
–Czyż​bymnieza​słu​gi​wałnapraw​dęna​wetwtejkwe​stii?–Przy​kuc​nąłprzedjej

krze​słemiwziąłjązarękę.Czu​łośćwjegowzro​kuosła​bi​łajejme​cha​ni​zmyobron​-
ne.

–Niekłam,mó​wiącoczymś,cojestdlacie​bietakistot​ne,nieod​bie​rajzna​cze​nia

temu,copły​niepro​stozser​ca…

–Ja…
–Czyteżotymma​rzy​łaś?Czyślubbyłdlacie​bieważ​ny?
Po​ki​wa​łagło​wą.
–Tak.Na​praw​dęwie​rzy​łam,żeuświę​cazwią​zek.Mójoj​ciec…ni​g​dyniezna​łam

mamyiza​wszemisięwy​da​wa​ło,żeja​kaśczęśćjegoode​szłara​zemznią.Wie​dzia​-
łam,żemnieko​cha,ale…jegoser​cebyłoprzyniej.Kie​dy,do​ra​sta​jąc,wi​dzisztaką
mi​łość,za​czy​naszwie​rzyćwjejsiłę.Imaszna​dzie​ję,żeteżtoprze​ży​jesz,na​wetje​-
że​liwiesz…–Wzru​szy​łara​mio​na​mi,niechcącod​kryćsięjesz​czebar​dziej.

– Bar​dzo mi przy​kro, że znisz​czy​łem two​je ma​rze​nia – po​wie​dział. – Ale by​łaś

takalek​ko​myśl​na…Mu​sia​łembro​nićtwo​je​goma​jąt​kuprzedna​cią​ga​cza​mii…

–Mnąsamą,oczy​wi​ście–uzu​peł​ni​ła,alebezzło​śli​wo​ści.
Nie mo​gła kła​mać, że roz​grze​sza go z tego wszyst​kie​go. Na​wet ro​zu​mia​ła, dla​-

cze​gotakpo​stą​pił,alejegoprze​pro​si​nypo​ru​szy​łyja​kąśukry​tąstru​nę.

–Wszyst​komia​łobyćina​czej,alejużdaw​nopo​go​dzi​łamsięztym,żeży​cieróż​nie

sięukła​da.Damso​bieradę.

Po​ki​wałgło​wąiwstał.
–Jaza​ty​tu​łu​jeszswo​jąko​lek​cję?
–„Nowypo​czą​tek”.
– Po​do​ba mi się – po​wie​dział szcze​rze. – Wy​czu​wam w to​bie pa​sję i wie​rzę, że

wszyst​kopój​dziepotwo​jejmy​śli.

–Na​praw​dęwtowie​rzysz?
–Tak.Zca​łe​goser​ca.
Na​gleprzy​po​mniałjejsięza​sły​sza​nyfrag​mentroz​mo​wymię​dzynimaGian​ni​sem.

Dzia​dekpy​tałSta​vro​saokon​tak​tyznaj​więk​szy​mido​ma​mimody,aoncier​pli​wewy​-
ja​śniał,ktobyłyskłon​newy​pro​mo​waćmar​kęnie​zna​ne​gopro​jek​tan​ta.

Zde​cy​do​wa​nymru​chemod​su​nę​łakrze​słoiwsta​ła.
–Je​stemcibar​dzowdzięcz​nazatęwzru​sza​ją​cąwia​ręwemnie,aleniemogębez

koń​caob​ra​caćsięwbez​piecz​nymświe​cie,któ​rystwo​rzy​li​ściedlamnieobajzGian​-
ni​sem. Nie mogę się zgo​dzić na ko​rzy​sta​nie z wa​szych wpły​wów. A je​że​li two​je
prze​pro​si​ny były szcze​re, je​że​li coś się na​praw​dę zmie​ni​ło w two​im spo​so​bie po​-
strze​ga​niamnie,toprze​stań​cienaspół​kęukła​daćmojeży​cie…

–Gian​nisrobito,bomunato​bieza​le​ży…
– Suk​ces, któ​ry będę za​wdzię​cza​ła by​ciu jego wnucz​ką albo two​ją żoną, na za​-

wszeod​bie​rzemira​dośćztego,coro​bię.Tegodlamniechcesz?Niechtobę​dzie
suk​cesalbopo​raż​ka,alemojawła​sna.Pro​szę,wy​tłu​macztoGian​ni​so​wi.

–Je​że​lijesz​czetegonieza​uwa​ży​łaś,twójdzia​dekmaże​la​znąwolę…
–Aletyl​kotyje​denpo​tra​fi​łeśmuwmó​wić,żeumieszcho​dzićpowo​dzie.
Uśmiech​nąłsięipo​ki​wałgło​wą.
–Cośjesz​cze?
Za​uwa​żył,żesięza​wa​ha​ła.
–Mów.Sko​rood​wa​ży​łaśsięnanaj​waż​niej​sze…
–Szu​ka​łamroż​nychpo​ka​zówmodynaświe​cieije​denszcze​gól​niemnieza​in​te​re​-

so​wał…Od​bę​dziesięju​trowie​czo​remwAte​nach.Niebę​dzietamzna​nychpro​jek​-
tan​tówaniwiel​kichma​rek.Two​jaHe​le​neigrup​kajejpo​dob​nychikonmodyoce​nią
chęt​nychdoza​pre​zen​to​wa​niaswo​ichpo​my​słów.Przy​go​to​wa​łamapli​ka​cję,ale…

Cze​kałcier​pli​wie.
–Opła​tazaudziałjestdo​syćwy​so​ka,apozatymodkaż​de​goprzy​ję​te​gowy​ma​ga​-

nabę​dziere​ko​men​da​cjaodktó​re​gośzko​or​dy​na​to​rówpo​ka​zu.

Zjegooczuwy​czy​ta​łare​zer​węiwspół​czu​cie.
–He​le​nejestjed​nąztychnie​wie​lunie​za​leż​nychosób,któ​reniepo​prącie​bietyl​-

konamojąproś​bę.Wła​ści​wie,tomojepo​par​ciera​czejob​ni​żytwo​jąwar​tośćwjej
oczach.

Czyjużza​wszebę​dzieoce​niałjąni​żej,niżnatoza​słu​gu​je?Aje​że​litak,kogoin​ne​-

gopozasobąmia​ła​byzatowi​nić?Tyl​kodla​cze​gotakbar​dzojątobo​la​ło?

–Nieotocho​dzi.Chcia​ła​bymtyl​ko,że​byśmniejejprzed​sta​wił.Mamna​dzie​ję,że

mojako​lek​cjaprze​mó​wisamazasie​bieizy​skajejapro​ba​tę.

– Z pew​no​ścią uda nam się po​mó​wić kil​ka mi​nut przed roz​po​czę​ciem po​ka​zu. –

Wstałipo​pa​trzyłnaniązuśmie​chem.–Alewre​wan​żuchciał​bymcięocośpro​sić.

Sko​ropro​sił,anieroz​ka​zy​wał,tonaj​wy​raź​niejzmie​niłswójsto​su​nekdoniej.Ija​-

ki​kol​wiekbyłtegopo​wód,stałsiędlaniejjesz​czebar​dziejnie​bez​piecz​ny,botrud​-
niejmusiębyłooprzeć.

Przedtam​tymdaw​nym,bezskru​pu​łówna​rzu​ca​ją​cymswo​jąwolę,mo​głasiębro​-

nićnie​na​wi​ścią,przedtymno​wymniemia​łaszans.Gdy​byznimzo​sta​ła,po​ko​cha​ła
go,apo​temstra​ci​ła,toby​ło​byniedoznie​sie​nia.

–Cota​kie​go?–spy​ta​ławkoń​cu.
–Przedpo​ka​zemchciał​bymciza​daćkil​kapy​tań,aje​że​liod​po​wieszmiszcze​rze,

przed​sta​więcięHe​le​nealbo…

–Albo?–po​wtó​rzy​łapy​ta​ją​co.
–Je​że​linieze​chceszpo​wie​dziećpraw​dy,topo​zwo​liszsiępo​ca​ło​wać.Cotynato?
–Jużmiudo​wod​ni​łeś,żeniepo​tra​fięcisięoprzeć.Więcpoco?
–Chciał​bymtego.Botyl​kokie​dycięca​łu​ję,je​steśsobą.Po​znamcięzHe​le​ne,ale

chcęodcie​biealbopraw​dy,albopo​ca​łun​ku.Mo​żeszwy​bie​rać.

Dała się zła​pać. Sku​si​ła los, utrzy​mu​jąc, że in​te​re​su​je go tyl​ko i wy​łącz​nie obo​-

wią​zek.

–Agdy​bymtojacięocośza​py​ta​ła?
– Ja cię ni​g​dy nie okła​ma​łem. Je​że​li jed​nak za​dasz mi py​ta​nie, a ja nie po​wiem

praw​dy,bę​dzieszmo​głamnieca​ło​wać,ilebę​dzieszchcia​ła.

–Bar​dzodzię​ku​ję,alenie.
Od​wró​ci​łasięiumknę​ładopra​cow​ni,za​sta​na​wia​jącsię,cona​glewnie​gowstą​pi​-

ło.

Suk​niaślub​naniebyłajesz​czego​to​wa,alemo​głaza​pre​zen​to​waćnapo​ka​zietrzy

inne su​kien​ki. Po​spiesz​nie wy​cią​gnę​ła je z pla​sti​ko​wych opa​ko​wań, by spraw​dzić,
czynietrze​banicpo​pra​wić.Kil​kago​dzinpóź​niejza​pa​ko​wa​łajezpo​wro​temiza​su​-
nę​ła su​wa​ki. Z bi​ją​cym ser​cem wy​ję​ła jesz​cze inną su​kien​kę. Tę uszy​ła dla sie​bie
pra​wierokwcze​śniej.Krójbyłpro​sty,aleśmia​ły,su​kien​kazpew​no​ściąmo​gładużo
po​wie​dziećoswo​jejpro​jek​tant​ce.Pona​my​ślepo​sta​no​wi​ławło​żyćjąnapo​kaz.

Tanocmo​głasięoka​zaćnie​bez​piecz​napodwie​lo​mawzglę​da​miiLeahskry​cieza​-

tę​sk​ni​łazacza​sem,kie​dymiesz​ka​łasama.Przy​pusz​cza​ła,żeniezdo​łaszcze​rzeod​-
po​wie​dzieć na py​ta​nia Sta​vro​sa i przyj​dzie jej się zmie​rzyć z jego po​ca​łun​ka​mi.
Wzię​ładorękigrze​bieńista​nę​łaprzedlu​strem.Kuswo​je​muzdu​mie​niu,zo​ba​czy​ła
tamod​bi​cieoso​byszczę​śli​wej.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Na​stęp​ne​gowie​czo​ruSta​vrosob​ser​wo​wałwy​cho​dzą​cązdomuLeah.Za​pro​jek​to​-

wa​na przez nią su​kien​ka mia​ła czar​ną górę na ra​miącz​kach, ale sam dół bia​ły.
Zprzo​dukoń​czy​łasięspo​ronadko​la​nem,aleztyłusię​ga​ładoko​stek.Strójuzu​peł​-
nia​łyczó​łen​kawzwie​rzę​cemo​ty​wy.Wsu​miesu​kien​kabyłapro​staiele​ganc​ka.Le​-
ją​cyma​te​riałpod​kre​ślałpo​zba​wio​nesta​ni​kapier​si.Byłauma​lo​wa​na;przy​dy​mio​ne
cie​nieiciem​no​czer​wo​naszmin​kauczy​ni​łyzniejsy​re​nę.Gę​ste,roz​pusz​czo​newło​sy
oka​la​łyza​ró​żo​wio​nepo​licz​ki.

Na​gleprze​sta​łomuza​le​żećnapraw​dzie,chciałtyl​komócjąca​ło​waćbezkoń​ca.

Porazpierw​szywży​ciuczułsięza​gu​bio​ny,nieza​sta​na​wiałsię,cosłusz​ne,aconie.
Wie​działtyl​ko,żenadewszyst​kopo​trze​bu​jeuśmie​chuLeah,botyl​koprzyniejczuł,
żeżyjena​praw​dę.

–Hej–po​wie​dzia​ła,sta​jącprzednim.
Kiw​nąłgło​wą,za​fa​scy​no​wa​nyjejuśmie​chem.Spra​wia​ławra​że​niepod​eks​cy​to​wa​-

nej,ana​wetszczę​śli​wejiczuł,żeporazpierw​szyoddłuż​sze​gocza​suzro​biłcośdo​-
bre​go.

Wska​za​łanascho​dy.
–Za​pa​ko​wa​łamkil​karze​czyzmo​jejko​lek​cji.Po​mo​żeszmijeza​nieśćdosa​mo​cho​-

du?

Od​wró​ci​łasię,aleza​trzy​małją,kła​dącjejdłońnara​mie​niu.
–Wspa​nia​lewy​glą​dasz.
Wod​po​wie​dziuśmiech​nę​łasięnie​śmia​ło.
–Dzię​ku​ję.Toteżmójpro​jekt.
–Wy​ra​fi​no​wa​nyidotegobar​dzosek​sow​ny.Gra​tu​la​cje.

Do​pó​kiniedo​tar​lidocelu,Leahniebyławsta​niesie​dziećspo​koj​nie,acodo​pie​ro

my​śleć.Obec​nośćSta​vro​saijegowy​raź​nypo​dziwdo​da​wa​łyjejener​gii.

Wkoń​cuma​se​ra​tiza​trzy​ma​łosięprzedkil​ku​set​let​nimho​te​lemina​tych​miastpod​-

biegłdonichumun​du​ro​wa​nyboy.Jed​nakwtymmo​men​ciedrzwisa​mo​cho​duzo​sta​ły
za​blo​ko​wa​ne.

–Cosiędzie​je?–Zdu​mio​naLeahzmarsz​czy​łabrwi.
–Czasnamojepierw​szepy​ta​nie.
Podjegoba​daw​czymwzro​kiemprze​szedłjądreszcz.
–Te​raz?Prze​cieżza​razmampo​ka​zaćmojepro​jek​tygru​piepro​fe​sjo​na​li​stów,któ​-

rzywjed​nejchwi​limogąmniepo​grze​baćalbowy​róż​nić.Tonieczasnaja​kieśgier​-
ki,wktó​rychitakje​stembezszans…

–O!Takdużomaszdoukry​cia?
Toza​mknę​łojejusta.
–No,do​brze.Py​taj.
–Cona​praw​dęsą​dziszomoimdomu?

–Su​ro​wyiwy​izo​lo​wa​ny,takjakty.
Skła​ma​łaau​to​ma​tycz​nieiwła​ści​wiedo​pie​ropochwi​lizda​łaso​bieztegospra​wę.
–Kła​miesz–od​po​wie​działna​tych​miast.
Mięk​kimru​chemoto​czyłjąra​mie​niemipo​ca​ło​wał.Le​wa​rekwbi​jałjejsięwbok,

byłacałaskrę​co​nawjed​nąstro​nę,ależarjegowargka​załjejza​po​mniećowszyst​-
kichnie​do​god​no​ściach.

Nie było w tym po​ca​łun​ku de​li​kat​ne​go uwo​dze​nia, nie było pró​by do​mi​no​wa​nia,

tyl​kosię​gnię​ciepoczy​stą,obez​wład​nia​ją​cąprzy​jem​ność.

Wkoń​cuza​bra​kłojejtchuikom​plet​nieodu​rzo​nazdo​ła​ławy​szep​tać:
– Do​brze, kła​ma​łam. Uwiel​biam twój dom. To naj​pięk​niej​sze i naj​po​god​niej​sze

miej​scepodsłoń​cem.Na​wetre​zy​den​cjaGian​ni​saniemożesięznimrów​nać.

Jegomil​cze​niebyłobar​dzowy​mow​ne.
–Ża​łuj,żeniepo​ka​za​łemcimo​jejsy​pial​ni.
Spo​tka​lisięwzro​kiem.
–Tor​tu​ro​wa​niemniewtenspo​sóbspra​wiaciprzy​jem​ność,praw​da?–wy​szep​ta​-

ła.

Blo​ka​dadrzwiod​sko​czy​łazklik​nię​ciem.
–Tonicwpo​rów​na​niuztor​tu​ra​mi,ja​kieza​da​wa​łaśmiodlat.
Nie znaj​du​jąc sen​sow​nej od​po​wie​dzi, od​wró​ci​ła się i wy​sia​dła z sa​mo​cho​du na

drżą​cychno​gach.Sta​vrosdo​go​niłją,trzy​ma​jącnara​mie​niutor​byzsu​kien​ka​mi.

– Uśmiech​nij się. Zo​ba​czysz, będą za​chwy​ce​ni. – W jego spoj​rze​niu była tyl​ko

szcze​rość.–Nieżar​to​wał​bymztego,cojestdlacie​bieta​kieważ​ne.

–Skądtapew​ność,żemisięuda?
–Przeztewszyst​kielatadużoprzedemnąukry​wa​łaś,alekie​dywsze​dłemdotwo​-

jejpra​cow​ni,odrazupo​czu​łemtwo​jąener​gię,two​jąpa​sję.Lu​dzieciępo​ko​cha​ją,to
pew​ne.

Podwpły​wemim​pul​suob​ję​łagoipo​ca​ło​wa​ławpo​li​czek.Je​że​lionwie​rzywspeł​-

nie​niejejma​rzeń,tojużpo​ło​wasuk​ce​su.

Sta​vrosprzed​sta​wiłjąHe​le​neiwziąłkie​li​szekszam​pa​naodkel​ne​ra.Wspa​nia​le

byłoob​ser​wo​waćre​ak​cjęLeahnatowszyst​ko,cosiędzia​łona​oko​ło.

Wciążczułde​li​kat​nydo​tykjejwargnapo​licz​kuitobyłocu​dow​newspo​mnie​nie.
Salaban​kie​to​wa,gdziepo​da​wa​nodrin​kiiprze​ką​ski,byłapeł​napro​jek​tan​tów,ak​-

to​rówiikonmody,jed​nejwspa​nial​szejniżko​lej​na.Ajed​naktoLeahśle​dziłgłod​nym
wzro​kiem,apo​temprze​ci​snąłsięprzeztłum,od​na​lazłjąiprzed​sta​wiłjesz​czekil​ku
oso​bom. Ze słod​ko-gorz​kim uczu​ciem słu​chał, jak przed​sta​wia się jako Leah Hun​-
ting​ton, zer​ka​jąc na nie​go spod oka. Jed​nak nie​za​leż​nie od wła​snych od​czuć nie
mógłjejza​bro​nićby​ciasobąwtenwy​jąt​ko​wywie​czór.

Wró​ci​ładonie​godoau​dy​to​riumpółgo​dzi​nyprzedroz​po​czę​ciempo​ka​zu.Wbrą​-

zo​wychoczachmia​łara​dość,ja​kiejni​g​dyjesz​czeuniejniewi​dział.

–Te​raz,kie​dywła​ści​wiejestjużzapóź​no,za​czy​namdo​strze​gaćdo​brestro​nyby​-

ciatwo​jążoną.Maszspo​remoż​li​wo​ści…

Na​tych​miastpo​my​ślałotym,jakbar​dzomu​sia​łojejbyćprzy​kro,kie​dynietrak​to​-

wałichmał​żeń​stwapo​waż​nie.Alewtejchwi​liniemógłznieśćtychwspo​mnień.

Wziąłztacyprze​cho​dzą​ce​gokel​ne​ramałefran​cu​skiecia​stecz​koiwsu​nąłjejdo

ust.Ob​li​za​ławar​gi,aprzyoka​zjiczub​kijegopal​ców,cona​tych​miastwpra​wi​łogo
wstanpod​nie​ce​nia.Wtejchwi​liwi​działisły​szałwy​łącz​nieLeah.Zła​pałjązarękę,
po​cią​gnąłzasze​ro​kąko​lum​nęipo​ca​ło​wałdzi​koiza​chłan​nie.

–Nieza​da​łeśpy​ta​nia–szep​nę​ła,uro​czozmie​sza​naiza​ru​mie​nio​na.
–Niemo​żeszob​li​zy​waćmęż​czyź​niepal​cówiocze​ki​wać,żeza​cho​wasięra​cjo​nal​-

nie.

Kie​dyza​pro​po​no​wałtęgrę,są​dził,żewy​star​czymupo​ca​łu​nek,te​razjed​nakwca​-

leniebyłotymprze​ko​na​ny.

–Och!Na​stęp​nymra​zembędęotympa​mię​tać.
Byłomię​dzynimicośta​kie​go,conieda​wa​łosięra​cjo​nal​niewy​ja​śnić.
–Wta​kimra​ziejaza​damcipy​ta​nie.
–Zróbtoodrazu,bozachwi​lęskoń​czysiępo​kaz.
–Jakmo​żeszmnietakca​ło​waćijed​no​cze​śniebyćzHe​le​ne?Aje​że​li…
–Po​wiedzto,Leah.
–Je​że​lize​chceszsięzemnąko​chać?Cowte​dy?
–Chcia​ła​byśtego?
–Nieotocho​dzi.Obie​ca​łeśmipraw​dę.Gdy​bycośsiępo​mię​dzynamiwy​da​rzy​-

ło…Usta​liszosob​neza​sa​dydlakaż​de​goznas?

–Okła​mu​jeszsamasie​bie,więcniewiem,czypo​tra​fiszznieśćmojąpraw​dę.
–Tak.
–Tam​te​godnianajach​cieDmi​trie​gomia​łemnamy​śliprzy​się​gęślub​ną.Od​kądsię

po​bra​li​śmy,ni​g​dyjejniezła​ma​łem.Niedo​tkną​łemHe​le​neaniżad​nejin​nejko​bie​ty.
Iniezro​biętego,przy​naj​mniejdo​pó​kino​szętwo​jąob​rącz​kę,do​pó​kije​stemtwo​im
mę​żem.

By​ła​byupa​dła,gdy​byjejniepod​trzy​mał.Światza​wi​ro​wałjejprzedocza​mi.
–Tonie​moż​li​we.Kła​miesz…
Jegomil​cze​nieszar​pa​łojejner​wy.
Alewie​dzia​ła,żeSta​vrosniekła​mał.Ni​g​dy.Za​wszedo​trzy​my​wałsło​wa.Żyłwe​-

długza​sadko​dek​suho​no​ro​we​go,któ​rybyłdlanie​gowszyst​kim.

Aonaniechcia​łastra​cićdlanie​gogło​wy.Niechcia​łabyćpo​rów​ny​wa​nadonie​go

iza​wszewy​pa​daćgo​rzej.Bowte​dylękbyjąprzy​tło​czył.

–Mi​nę​łopięćlat,Sta​vros.Ża​denmęż​czy​znabytegoniewy​trzy​mał…
–Nieje​stemkaż​dym–od​parł.–Sło​wodaneGian​ni​so​wijestdlamnieważ​ne.To

praw​da, że cię za​nie​dby​wa​łem i nie trak​to​wa​łem jak żonę, ale na​sze mał​żeń​stwo
za​wsze było zo​bo​wią​za​niem, któ​re​go za​mie​rza​łem do​trzy​mać. Więc cze​ka​łem, aż
do​ro​śniesz.Mia​łemna​dzie​ję,żesięzmie​nisz.Uwa​ża​łem,żepo​wi​nie​nem…

–Ukształ​to​waćmnietak,że​bymcido​rów​na​ła?–Znówza​czy​na​łabyćzła.
–Nie.Ra​czej,żepo​wi​nie​nemdaćnamoboj​guczas…Cozresz​tąoka​za​łosięnie​-

po​trzeb​ne.

Przeztekil​kalatma​rzy​ła,bydo​strzegł,jakajestna​praw​dę.Alete​raz,kie​dysię

towresz​ciesta​ło,po​czu​łasięob​na​żo​naiprze​stra​szo​na.

Zholudo​bie​głydźwię​kiświad​czą​ceotym,żeza​czy​nasiępo​kaz.
–Niezdą​żęnapo​kaz.–Od​wró​ci​łasię,żebypójśćwtam​tąstro​nę,alepo​wstrzy​-

małjąiprzy​cią​gnąłdosie​bie.

–Opo​wiedzmioCa​li​ście.

–Ale…ja…
Przy​trzy​małjązabro​dęispoj​rzałwoczy.
– Bar​dzo bym chciał po​znać praw​dę. Je​że​li rze​czy​wi​ście nie bra​łaś nar​ko​ty​ków,

niemo​głaśjejdotegona​mó​wić.

Nawspo​mnie​nietam​tejnocypo​czu​łałzypodpo​wie​ka​mi.
–By​łamnakaż​dympar​ty,któ​re​gomiza​bro​ni​łeś,pi​łamiflir​to​wa​łamzchło​pa​ka​mi,

któ​rzymnienicnieob​cho​dzi​li,tyl​kopoto,żebycięroz​zło​ścić.Wy​da​wa​łampie​nią​-
dze tyl​ko dla​te​go, że mi tego za​ka​za​łeś, ale ni​g​dy nie do​tknę​łam nar​ko​ty​ków. Nie
zna​łamtychlu​dzi…niemia​łampo​ję​cia,skądCa​li​stajewzię​ła.Gdy​bymwie​dzia​ła…

Do​strzegłwjejoczachpo​czu​ciewinyiniemu​siałpy​tać,dla​cze​goni​g​dymuotym

niemó​wi​ła.

Itakbyjejnieuwie​rzył.Obo​la​ły,za​mknąłsięwswo​imwła​snymświe​cie,gdzieli​-

czy​łasiętyl​kojegopo​raż​ka.Byłpe​wienwinyLeah,aCa​li​stęuznałzabez​grzesz​ną.

–Dla​cze​gospra​wia​łaśwra​że​niewin​nej?
–Bokil​kadniwcze​śniejpo​ży​czy​łamjejpie​nią​dze.By​łamwście​kanacie​bie,żenie

po​zwo​li​łeś mi je​chać do No​we​go Jor​ku. Nie​na​wi​dzi​łam cię. I kie​dy Ca​li​sta po​wie​-
dzia​ła,żepo​trze​bu​jego​tów​ki,anacie​bieniemożeli​czyć,od​da​łamjejwszyst​ko,co
mia​łam.

Drża​ła,więcob​jąłjąmoc​nymuści​skiemitaktrwa​li.
Ca​li​stawzię​łapie​nią​dzeodLeah,wie​dząc,żetobymusięniepo​do​ba​ło.Pew​nie

na​wetzda​wa​łaso​biespra​wę,żegdy​bywie​dział,miał​bydoLeahpre​ten​sje.Dla​cze​-
gotozro​bi​ła?

Więcjed​nakzu​peł​nienieznałwła​snejsio​stry.Leahmia​łara​cjętak​żeiwtejkwe​-

stii.Taświa​do​mośćcią​ży​łamujakołów.

Leahbyłoprzy​kropa​trzeć,jakSta​vroscier​piiza​my​kasięwso​bie.Rze​czy​wi​ście

był dla nich obu twar​dy, ale Ca​li​sta ni​g​dy nie po​skar​ży​ła mu się ani sło​wem. Przy
nimbyłain​nymczło​wie​kiem.Ko​cha​ją​ca,uśmiech​nię​ta,po​słusz​na…Te​razża​ło​wa​ła,
żewte​dyniepo​szładonie​goinieopo​wie​dzia​łamuwszyst​kie​go,sko​ronaj​wy​raź​niej
Ca​li​stamia​łakło​po​ty,możena​wetbyławde​pre​sji.

Byćmożetasy​tu​acjaspo​wo​do​wa​łana​si​le​nienie​chę​ciCa​li​stydobra​ta.Czu​łalęk

i bez​sil​ność, a po​nie​waż wciąż prze​ży​wa​ła śmierć ojca, Sta​vros sta​no​wił wy​god​ny
celdlajejżalu.

Niechcia​łajed​nakte​raztegomó​wić,bymuniedo​kła​daćzmar​twie​nia.
Byłtwar​dy,upar​tyiaro​ganc​ki,alenaswójspo​sóbko​chałsio​strę.Pró​bo​wałtrzy​-

maćLeahzdalaodniej,booba​wiałsięjejzłe​gowpły​wu.Moż​napo​wie​dzieć,żedał
jejwszyst​ko,tyl​kojejniewy​słu​chał.

Noaleprze​cieżte​razniemo​głamutegopo​wie​dzieć.Ca​li​stamia​łakło​po​tynadłu​-

go,za​nimLeahpo​ja​wi​łasięwjejży​ciu.Itoona,anieLeah,po​dej​mo​wa​ławszyst​kie
de​cy​zje.

Wkoń​cuCa​li​staode​szłainicjużniemoż​nazro​bić.Niewar​togrze​baćwbrud​nej

praw​dzie. Leah stłu​mi​ła chęć tłu​ma​cze​nia wszyst​kie​go, ze​bra​ła się na od​wa​gę
ispoj​rza​łaSta​vro​so​wiwoczy.

– My​ślę, że nie była nie​szczę​śli​wa. Z pew​no​ścią nie​na​wi​dzi​ła two​ich za​sad tak

samojakja.Alecięko​cha​ła.

Mil​czał. Czy wie​dział, że w środ​ku cała się trzę​sła? Po​przed​nio okła​my​wa​ła go,

żebychro​nićsie​bie.Tymra​zemchro​ni​łajego.

–Co​kol​wiekwzię​łatam​tejnocy,tomu​sia​łobyćjed​no​ra​zo​we.Pew​niechcia​łatyl​ko

spró​bo​wać.Bar​dzomiprzy​kro,żeda​łamjejtepie​nią​dze.

–Mia​łaśdzie​więt​na​ścielat,aja…Smut​nomi,żetaktrud​nobyłociprzyjśćztym

domnie.Za​wszeszu​ka​łemwinywto​bie,ogra​ni​cza​łemtwo​jąwol​ność…

–Dla​cze​go?
Znie​na​wi​dzi​ła go za to, że tak ją kon​tro​lo​wał, chciał zmie​nić. Dla​te​go ukry​wa​ła

przednimpraw​dęoCa​li​ście.Wte​dyniechcia​łajużsięni​kimprzej​mo​waćitakdo​-
brzeza​gra​ła,żejejuwie​rzył.

Toonza​cząłtęwoj​nęmię​dzynimi,aleonająpod​sy​ca​ła,żebyukryćpo​ciągdonie​-

go,zwal​czyćry​zy​ko,ja​kimbyłdlajejuczuć.Te​raztoso​bieuświa​do​mi​ła.

–Dla​cze​gomnietakbar​dzonie​na​wi​dzi​łeś?
–Nienie​na​wi​dzi​łemcię.
–Napo​cząt​kumy​śla​łam,żetodla​te​go,żeGian​nisprzy​wiózłmnietu​taj,atynie

chcia​łeś, że​bym odzie​dzi​czy​ła jego for​tu​nę. Ale to prze​cież ty i Dmi​tri zo​sta​li​ście
dzie​dzi​ca​mi.Więcdla​cze​go?

Na​glejak​bysięprzedniąza​mknął.
–My​li​łemsię.Czytoniewy​star​czy?
–Nie.Mampra​wowie​dzieć.Ja…
–To,jaksięza​cho​wy​wa​łaś,jakza​nie​dby​wa​łaśGian​ni​sa,ko​gośmiprzy​po​mi​na​ło.

Aletożad​nawy​mów​ka…

–Kogo?–Niemo​głanieza​py​tać,zwłasz​czate​raz,kie​dybyłatakbli​skozro​zu​mie​-

niago.

– Mo​je​go ojca. Trosz​czył się tyl​ko o sie​bie i swo​je​go na​stęp​ne​go drin​ka. Moja

mat​kaza​miastgowy​rzu​cićiza​jąćsiędzieć​mi,popro​stuode​szła.Nieli​czy​łemsię
dla niej ani ja, ani Ca​li​sta. Zo​sta​wi​ła nas z dziad​ka​mi, któ​rzy nie mie​li wa​run​ków,
żeby nas wy​cho​wy​wać. Mie​li tyl​ko małą far​mę. Ja ja​koś so​bie ra​dzi​łem, ale Ca​li​-
sta…Przezcałedniewy​sia​dy​wa​łaprzybra​mieicze​ka​łanaro​dzi​ców,apo​tem,któ​-
re​gośdniado​sta​li​śmywia​do​mośćowy​pad​kusa​mo​cho​do​wymojca.Po​my​śla​łem,że
todlaniejbło​go​sła​wień​stwo.Akie​dyumarł,by​łemwdzięcz​ny,żeonaniebę​dziejuż
cier​pieć.

Todużowy​ja​śnia​ło.
–Apo​temza​brałcięGian​nis?
–Tak.Byłmoimoj​cemchrzest​nym.Dzia​dekpo​wia​do​miłgośmier​cimo​je​goojca.

Bar​dzochcia​łemza​braćCa​li​stęzesobą,aleGian​nispo​wie​dział,żemiałpro​ble​my
zwła​snącór​kąinieczu​jesięnasi​łachznówcze​gośpo​dob​ne​goprze​ży​wać.Obie​ca​-
łem sio​strze, że po nią wró​cę. I wró​ci​łem… ale dwa lata za​bra​ło mi prze​ko​na​nie
Gian​ni​sa.

–Jakabyła,kie​dywró​ci​łeś?
Zmarsz​czyłbrwiiza​sta​na​wiałsięprzezchwi​lę.
–Dla​cze​gootopy​tasz?
–Nie​waż​ne–od​par​ła.
Ca​li​stapo​wie​dzia​łajejkie​dyś,żeniemożeroz​cza​ro​waćbra​ta.Czybałasię,żeon

jed​nakniewró​ci?Bałasięwy​ja​wićmupraw​dęoso​bie?

Leahob​ję​łaSta​vro​saipo​ca​ło​wa​ła.Chy​bapo​wie​dzie​liso​biejużwszyst​ko.
Po​dob​nie jak po​przed​nio, to on prze​rwał po​ca​łu​nek i de​li​kat​nie po​gła​skał kciu​-

kiemjejwar​gi.

–Niechcę,że​byśprze​ga​pi​łapo​kaz.Idź,alejesz​czewró​ci​mydotejroz​mo​wy.
Wtychsło​wachbrzmia​ływszel​kiemoż​li​weobiet​ni​ce.
Po​bie​gładoau​dy​to​riumiod​szu​ka​łaswo​jemiej​sce.Wtaktryt​micz​nejmu​zy​kipo

wy​bie​gu prze​cha​dza​ły się mo​del​ki w ko​lej​nych kre​acjach. Leah jed​nak nie​wie​le
ztegowi​dzia​ła.Sta​vrosnieusiadłobokniejibyławdzięcz​nazatochoć​bychwi​lo​we
od​ro​cze​niespo​tka​nia.

Te​raz ża​ło​wa​ła, że wy​cią​gnę​ła z nie​go to wszyst​ko. Wo​la​ła​by nie wi​dzieć bez​-

bron​ne​gowy​ra​zuwjegooczachibólu,kie​dywspo​mi​nałro​dzi​ców.

Wy​god​niej było nie ro​zu​mieć, dla​cze​go był taki, jaki był. W ogó​le nie​po​trzeb​nie

wstą​pi​łanatędro​gę.

Bowchwi​li,kie​dygozro​zu​mia​ła,za​pra​gnę​łagomoc​no,wręczsza​leń​czo.
Sko​ro po​tra​fił usza​no​wać przy​się​gę zło​żo​ną nie​doj​rza​łej dziew​czy​nie, to co bę​-

dziete​raz,kie​dyzdra​dziłjejswo​jelęki,aonapo​sta​no​wi​ładaćichzwiąz​ko​wiszan​-
sę?

Bona​gleza​pra​gnę​łazdo​byćjegomi​łośćisza​cu​nekbar​dziejniżco​kol​wiekin​ne​go.

ROZDZIAŁJEDENASTY

Kie​dy Leah tego rana otwo​rzy​ła oczy w swo​jej sło​necz​nej sy​pial​ni, wie​dzia​ła od

razu,żetendzieńbę​dzieinnyodwszyst​kichmi​nio​nych.

Po​mi​mojejsta​rań,żebywszyst​koukryć,Sta​vrosna​resz​ciepo​znałpraw​dęoniej.

Uwie​rzył,żeni​g​dywży​ciuniedo​tknę​łanar​ko​ty​ków,wie​dział,jakwie​ledlaniejzna​-
czyGian​nisika​rie​rawświe​ciemody.

Spo​tka​niazludź​mi,któ​rzychcie​lizniąpo​mó​wić,za​koń​czy​łado​pie​rokołodru​giej

nadra​nem,aleprzeztencałyczasSta​vrosnieopusz​czałjejmy​śli.

Zmę​czo​na psy​chicz​nie i fi​zycz​nie, ale i pod​bu​do​wa​na po​zy​tyw​nym od​bio​rem jej

pro​jek​tów przez He​le​ne, za​snę​ła, jak tyl​ko zna​leź​li się w sa​mo​cho​dzie i Sta​vros
uru​cho​miłsil​nik.

To była naj​lep​sza i naj​waż​niej​sza noc w jej ży​ciu. Już nie mu​sia​ła się przed nim

kryćiroz​ma​wia​łaznimjakrów​nyzrów​nym.

Od​gar​nę​ła wło​sy z twa​rzy i po​de​szła do okna. Bar​dzo chcia​ła go już zo​ba​czyć,

więc wy​ką​pa​ła się bły​ska​wicz​nie i ubra​ła w żół​tą bluz​kę bez rę​ka​wów i dłu​gą,
zwiew​ną spód​ni​cę. Wil​got​ne wło​sy splo​tła w war​kocz, wsu​nę​ła sto​py w wy​god​ne
czó​łen​kaizbie​głanadół.

Do​pie​ronaostat​nichstop​niachzda​łaso​biespra​wę,żewdomupa​nu​jenie​na​tu​ral​-

naci​sza.

Nawi​dokSta​vro​sa,podopa​le​ni​znąbla​de​gojakśmierć,wko​szu​lizpo​przed​nie​go

dnia,zroz​pię​tymkoł​nie​rzy​kiemiza​wi​nię​ty​mirę​ka​wa​mi,osła​błaimoc​nochwy​ci​ła
sięba​lu​stra​dy.

Tym​cza​sem z po​ko​ju dziad​ka wy​ło​nił się Dmi​tri o za​czer​wie​nio​nych oczach,

zwpo​ło​wiepu​stąbu​tel​kąszkoc​kiejwręku.Spoj​rzałnaniąiru​szyłda​lej,od​wra​ca​-
jącwzrok.Spra​wiałwra​że​niekom​plet​nieroz​bi​te​go,wprze​ci​wień​stwiedoSta​vro​-
sa,któ​re​gochy​batyl​koże​la​znawolatrzy​ma​ławkar​bach.

–Cosięsta​ło?–nie​malkrzyk​nę​ła,akie​dynieod​po​wie​dział,rzu​ci​łasięwdółpo

scho​dach.

Wpa​dłamuwob​ję​ciaiza​ło​mo​ta​łapię​ścia​miwpierś.
–Mów!
Przy​cią​gnąłjądosie​bieiprzy​tu​liłmoc​no,takmoc​no,żeza​krę​ci​łojejsięgło​wie

iza​bra​kłotchu.Po​tempo​lu​zo​wałuścisk,kciu​kiempod​niósłjejbro​dędogóryipo​pa​-
trzyłwoczy.

–Bar​dzomiprzy​kro,ko​cha​nie.Gian​niszmarł.
Wpa​try​wa​łasięwnie​goprzezchwi​lę,niemo​gącpo​jąćtychstrasz​nychsłów.
–Nie…–szep​nę​łairoz​pła​ka​łasiębo​le​śnie.
–Po​patrznamnie–po​pro​siłpochwi​li,takczu​le,żepo​słu​cha​ła.–Gian​niszmarł

uśmiech​nię​ty.Po​wie​dział,żecięko​chaijestszczę​śli​wy,żespę​dzi​li​ścietekil​kadni
ra​zem.Od​kądgozna​łem,ni​g​dyniewi​dzia​łemwnimta​kie​gospo​ko​ju.Totygotak
ob​da​ro​wa​łaś.

– Dla​cze​go mnie nie obu​dzi​li​ście? – Ode​pchnę​ła go, roz​ża​lo​na i zbo​la​ła. – Był

moimdziad​kiem.Po​win​namprzynimbyć,taksamojaktyiDmi​tri.

De​li​kat​nieob​tarłjejza​pła​ka​neoczy.
–Pro​sił,żebycięniebu​dzić.Po​wie​dział,żewswo​imkrót​kimży​ciumia​łaśjużdo​-

syćpo​że​gnań.

Prze​ły​ka​jącłzy,od​wró​ci​łasięipo​bie​głanagórę.
Gian​nis ją ro​zu​miał i on też. Obaj do​brze wie​dzie​li, ile ją kosz​to​wa​ło roz​sta​nie

znim,ate​raz,kie​dynatakkrót​kostałsięośrod​kiemjejży​cia,od​szedł,ska​zu​jącją
nawiecz​nątę​sk​no​tę.

Po raz pierw​szy w ży​ciu nie chcia​ła być sama. Za​pra​gnę​ła wspar​cia męż​czy​zny,

októ​rymtakdłu​goma​rzy​ła.Za​pra​gnę​ławziąćwszyst​ko,comógłjejdać,towszyst​-
ko,ocodo​tych​czasbałasiępo​pro​sić.

Byłjużwie​czór,kie​dySta​vroswró​ciłdodomuGian​ni​sa.Przy​sta​nąłwprze​stron​-

nym foy​er i przy​po​mniał so​bie Leah sto​ją​cą na ostat​nim stop​niu scho​dów, z wy​ra​-
zemogrom​ne​gobóluilękuwoczach.

Ni​g​dyjesz​czejejta​kiejniewi​dział.Niesły​szałtakde​spe​rac​kie​gotonuwjejgło​-

sie.Wcią​gukil​kuostat​nichty​go​dniza​ak​cep​to​wałfakt,żemy​liłsięcodoniejwtak
wie​luspra​wach.Wciążjed​nakniebyłaninajotębliż​szyzro​zu​mie​niajej.

Na​gle za​pra​gnął osu​szyć jej łzy, ode​gnać smu​tek i to wszyst​ko nie mia​ło nic

wspól​ne​gozobo​wiąz​kiem.

Tegowie​czo​ruci​szabyłainnaniżwcze​śniej.Zro​biłwszyst​ko,ocopro​siłgoGian​-

nis. Przy​go​to​wa​nia do po​grze​bu, któ​ry miał się od​być za kil​ka dni, zo​sta​ły za​koń​-
czo​ne.

Wła​śniemiałspy​taćgo​spo​dy​nięoLeah,kie​dyonasamasta​nę​ławpro​gujegoga​-

bi​ne​tu,ocie​ra​jącza​czer​wie​nio​neoczy.Żół​tytop,takwe​so​łytegoran​ka,byłzmię​ty
ipo​sza​rza​ły.Wło​symia​łapo​tar​ga​ne,podocza​miwid​nia​łyciem​nekrę​gi.

–Cze​ka​łaśnamnie?
Od​gar​nę​ławło​syztwa​rzy.Wy​glą​da​łabar​dzobez​bron​nieisek​sow​nieza​ra​zem.
–Tak.
Aleonbyłkom​plet​nienie​zdol​nydoja​kie​go​kol​wiekmy​śle​niaczydzia​ła​nia.Utra​ta

je​dy​ne​goczło​wie​ka,któ​rygoko​chałiza​wszesięsta​rałzro​zu​mieć,do​tknę​łagonie​-
zwy​klebo​le​śnie.Iczułsiętaksła​by,jak​bysil​niej​szypo​wiewwia​trumógłgoprze​-
wró​cić.

Mu​siałsięza​chwiać,boLeahomalsięnieprze​wró​ci​ła,pró​bu​jącgopod​trzy​mać.

Jejoczyprze​peł​nio​nebyłytro​skąiwspół​czu​ciem.

–Mu​siszbyćstrasz​niezmę​czo​ny.Usia​dłeśchoćnachwi​lęodwczo​raj?
Bez​sku​tecz​niepró​bo​wałsiępo​zbie​rać.
–Tro​chęsnuiwszyst​kobę​dziedo​brze.Chcia​łaścośodemnie?
Czyż​bypo​sta​no​wi​ławy​je​chać?Cozro​bi,je​że​liotopo​pro​si?
Trzymie​sią​cepra​wiemi​nę​ły,aonzkaż​dymdniemutwier​dzałsięprze​ko​na​niu,że

niepo​tra​fisięzniąroz​stać.

–Tote​raznie​waż​ne.Chodź,od​pro​wa​dzęciędopo​ko​ju.
–Zła​mieszsiępodmoimcię​ża​rem.
–Nieje​stemtakasła​ba,najakąwy​glą​dam.Pozatym,kie​dyostat​niocośja​dłeś?

Możecicośprzy​go​tu​ję?

–Ugo​tu​jeszmicoś?
–Niebę​dzietoobiadztrzechdań,alemożegril​lo​wa​naka​nap​kazse​rem?
Ku​szą​capro​po​zy​cja.Wogó​lewszyst​kowniejbyłoku​szą​ce.
–Nieje​stemgłod​ny–po​wie​działpo​sęp​nieiza​cząłroz​pi​naćko​szu​lę.–Tyteżpo​-

win​naśsiępo​ło​żyć.

–Itaknieza​snę.Ni​g​dyniemo​głam–od​par​ła.
Zukłu​ciembólupo​my​ślał,żejaknaswójwiekwi​dzia​łazbytdużośmier​ci.Po​dob​-

niejakon.Więcjed​nakcośichłą​czy​ło.

Wy​glą​da​ła w tej chwi​li bar​dzo bez​bron​nie. Za​pra​gnął wziąć ją w ra​mio​na i po​-

trze​bo​wałca​łejsiływoli,żebysiępo​wstrzy​mać.

–Przy​kromi,ko​cha​nie…Dziśniemogęcipo​móc.
– Ja… ni​cze​go nie chcę. Tyl​ko nie wi​dzia​łam cię cały dzień, a kie​dy dzwo​ni​łam,

wciążsły​sza​łam,żeje​steśza​ję​ty.

Rze​czy​wi​ście,uprze​dziłse​kre​tar​kę,żebygozniąniełą​czy​ła.
–Mia​łemdużospraw.
Po​ki​wa​łagło​wą.
–Chcia​łamtyl​kospy​tać,jaksięczu​jesz.Iprze​pro​sić.
–Zaco?
–Zamojeza​cho​wa​niedziśrano.Zato,żewciążcięata​ko​wa​łam.
Zmu​siłsiędouśmie​chu.
–Ja​kośtoprze​ży​ję.
–Za​po​mnia​łam,ileGian​nisdlacie​biezna​czył.
–Na​praw​dęnietrze​ba.–Nieczułsięnasi​łachjejsłu​chać.
–No,do​brze–po​wie​dzia​łazesmut​kiem.–Wkaż​dymra​zie,kie​dyprze​sta​łampła​-

kaćiwzię​łamprysz​nic,po​szłamcięszu​kać.Wró​ciłDmi​triiniechciałmniezo​sta​-
wić,cho​ciażza​pew​nia​łam,żedamso​bieradę.Totygoprzy​sła​łeś,praw​da?

Dziś nie mógł​by so​bie za​ufać, gdy​by miał ją bli​sko. Wzru​szył ra​mio​na​mi, a ona

mó​wi​łada​lej.

–Dmi​tripo​wie​dział,żeprzezcałąnocnieode​zwa​łeśsięanisło​wem.Iżetomoże

po​trwać na​stęp​ne dni albo ty​go​dnie. Że tak samo było po śmier​ci Ca​li​sty. Je​dy​ne
sło​wa,ja​kiewte​dywy​po​wie​dzia​łeś,tobyłaprzy​się​gamał​żeń​ska.

Prze​szłośćna​gleza​czę​łagoosa​czać.
–Prze​klę​tyDmi​tri.Le​piejby​ło​by,gdy​bymil​czał.
–Wo​lał​byś,że​bymcięna​daluwa​ża​łazata​kie​gobez​dusz​ne​go,jaksięwte​dywy​-

da​wa​łeś?

–Niepo​wi​nienciętymobar​czać…
–Tymo​głeśpo​sta​wićmojeży​cienagło​wie,bochceszmniechro​nić–od​par​ła,wy​-

raź​nienie​szczę​śli​wa.–Alejaniemampra​wawie​dzieć,cosięztobądzie​je?

–Mnienietrze​bachro​nić.
–Ni​g​dyniechcia​łeśsięzni​kimpo​dzie​lićbó​lemalbora​do​ścią?
–Nie.
– Nie po​tra​fię tego zro​zu​mieć. A dziś, kie​dy stra​ci​li​śmy czło​wie​ka, któ​ry zro​bił

wszyst​ko, co moż​li​we, żeby nas ze sobą zwią​zać, tym bar​dziej się na to nie zga​-
dzam.Atenzwią​zek,doktó​re​gocięzmu​sił…

–Po​wta​rzamciporazko​lej​ny,żedoni​cze​gomnieniezmu​szał.
Na​praw​dęniechciałjejzra​nić.Iniemógłpo​zwo​lić,bypo​my​śla​ła,żeniechcejej

w swo​im ży​ciu. Był pe​wien, że jesz​cze tyl​ko dzię​ki niej po​zo​sta​je przy zdro​wych
zmy​słach.Igwał​tow​nieza​pra​gnąłwziąćto,comia​ładoza​ofe​ro​wa​nia,iza​gu​bićsię
wniejbezpa​mię​ci.

–Gian​nispo​wie​dział,żejapo​trze​bu​jęcie​bietaksamomoc​no,jaktypo​trze​bu​jesz

mnie.

Za​mknąłoczyipró​bo​wałod​dy​chaćspo​koj​nie.
–Obo​jeuzna​li​śmy,żesiępo​my​lił,praw​da?Oka​za​łosię,żewszyst​kiemojepo​my​-

słybyłynie​tra​fio​ne,żebar​dzosięmy​li​łemcodocie​bie.Ivicever​sa,janiepo​trze​-
bu​jęcie​biewmoimży​ciu.Tobyłotyl​konie​zisz​czal​nema​rze​niesta​re​goczło​wie​ka.

–Jakśmiesztakmó​wić!–krzyk​nę​ła.–Niewol​noci!
–Pro​szęcię,odejdź–po​pro​sił,bomiałwra​że​nie,żejejbli​skośćniepo​zwa​lamu

od​dy​chać.

Ale jego upar​ta, sa​mo​wol​na żona ni​g​dy go nie słu​cha​ła. Te​raz też. Uję​ła jego

twarzwobiedło​nieipo​pa​trzy​ławoczy.

– Tak bar​dzo cię ko​chał… – Mu​snę​ła pal​ca​mi jego war​gi. – Kie​dy pierw​szy raz

przy​je​cha​łamdoGre​cji,wciążmioto​bieopo​wia​dał,ażzza​zdro​ściowa​sząbli​skość
znie​na​wi​dzi​łamcię.Byłzcie​biedum​nyikie​dyoto​biemó​wił,oczymusięświe​ci​ły.
Za​wszemiteżpo​wta​rzał,żeni​g​dyniechcia​łeśni​cze​godlasie​bie.

Przy​tu​li​łapli​czekdojegopo​licz​kaiob​ję​łagowpa​sie.
–Niechcębyćdziśsama.Iniezo​sta​więcie​biesa​me​go,na​wetje​że​lisiędomnie

nie ode​zwiesz ani sło​wem. Tak bar​dzo ci współ​czu​ję – do​da​ła jesz​cze. – By​łeś dla
nie​gobar​dzoważ​ny.Iopie​ko​wa​łeśsięnimle​piejniżjegowła​snaro​dzi​na.

Tesło​wazbu​rzy​łyostat​niba​stionjegoopo​ru.Popię​ciula​tachwstrze​mięź​li​wo​ści

niebyłwsta​niedłu​żejsiękon​tro​lo​wać.Takdłu​goni​ko​goniepo​trze​bo​wał,alewtej
chwi​litojużbyłaprze​szłość.

Po​temle​że​liwtu​le​niwsie​bie,zmę​cze​niiszczę​śli​wi.
–Po​wiedzcoś–szep​nąłwkoń​cu.
–Hmm…
–Do​brzesięczu​jesz?
–Chcęjesz​cze,chcęwię​cejcie​bie–wy​mru​cza​ławjegopierś.
Wy​buch​nąłśmie​chemipo​ca​ło​wałjąza​chłan​nie.
–Do​pie​roza​czę​li​śmy,mojamiła.Wszyst​koprzednami–za​pew​niłjązuśmie​chem.

Przezna​stęp​nety​go​dnieLeahbyłabar​dzoza​ję​ta.Tam​tejsza​lo​nejnocypo​pro​si​ła

go,żebywró​ci​lidodomunawy​spie.Zro​bi​łato,kie​dybylipodprysz​ni​cem.Tenro​-
dzajin​tym​no​ścicie​szyłjątaksamomoc​nojakseks.Szyb​koso​bieuświa​do​mi​ła,że
każ​dachwi​laspę​dzo​nazeSta​vro​semuczyjącze​gośno​we​gooso​bie.

Na​stęp​ne​go dnia rano wró​ci​li do re​zy​den​cji. I do​pie​ro kie​dy jej rze​czy zo​sta​ły

prze​nie​sio​ne do jego sy​pial​ni, uświa​do​mi​ła so​bie, że to miej​sce rze​czy​wi​ście sta​ło
sięjejpraw​dzi​wymdo​mem.

Do​sta​łaza​pro​sze​nienaTy​dzieńModyNie​za​leż​nejwewrze​śniuwNo​wymJor​ku.

Kie​dy po​wie​dzia​ła Sta​vro​so​wi o te​le​fo​nie od He​le​ne, roz​pro​mie​nił się z dumy

istwier​dził,żewca​legotoniedzi​wi.

Pokil​kuspo​tka​niachzHe​le​ne,atak​żezin​ny​midy​rek​to​ra​mido​mówmody,oka​za​-

łosię,żeza​mó​wie​nianajejko​lek​cjęprze​kro​czy​łyjejnaj​śmiel​szeocze​ki​wa​niaimu​-
sia​łado​daćdoniejjesz​czeczte​ryko​lej​nepro​jek​ty.

Pra​co​wa​ła po dwa​na​ście do czter​na​stu go​dzin na dobę, żeby skoń​czyć na czas,

iko​lek​cjaoka​za​łasięjesz​czelep​sza,niżsięspo​dzie​wa​ła.Mo​del​kiprzy​cho​dzi​łyna
pró​bynie​malco​dzien​nieimia​łate​razdwieasy​stent​kidopo​mo​cyprzywy​kań​cza​niu.

Wie​czo​ra​mipa​da​łazwy​czer​pa​nia,amy​śle​nieoprzy​szło​ściod​kła​da​łanapóź​niej.

Bie​ga​łapote​re​niepo​sia​dło​ściipra​co​wa​łatakgo​rącz​ko​wo,żektó​re​gośdnia,kie​dy
omalnieze​mdla​ławpra​cow​ni,Sta​vrossiłąza​mknąłjąwswo​jejsy​pial​niika​załwy​-
po​cząć.

Wciąż jed​nak naj​przy​jem​niej​sze były noce. Ma​gicz​ne, go​rą​ce i na​mięt​ne noce

znaj​wspa​nial​szymmęż​czy​znapodsłoń​cem.

Wza​ło​że​niukaż​daznichmia​łauśmie​rzyćgłóddłu​gichlatocze​ki​wa​nianasie​bie

na​wza​jem.Bezwzglę​dunato,októ​rejwró​ciłzAten,na​wetje​że​liLeahopusz​cza​ła
pra​cow​niępopół​no​cy,za​wszeszlira​zemdołóż​ka.

Cza​sem, zbyt zmę​cze​ni, by się ko​chać, za​sy​pia​li wtu​le​ni w sie​bie, a cza​sem ko​-

cha​lisięoświ​cie.Byłnie​na​sy​co​ny,za​bor​czy,ajegodo​tyk–sil​nieuza​leż​nia​ją​cy.

Któ​re​gośrazumu​siałzo​staćnanocwAte​nach,ająogar​nę​ładziw​napa​ni​ka.Czu​-

łasię,jak​bystra​ci​łara​cjębytu.Ranoznie​spo​koj​ne​gosnuwy​rwałjąszumhe​li​kop​-
te​ra.Cze​ka​ła,żebydoniejprzy​szedł.

Ra​nekmi​nął,na​de​szłopo​łu​dnie,po​temwie​czór,aonwciążbyłza​ję​ty.
Jakdo​tąd,niechciałroz​ma​wiaćanioprze​szło​ści,anioprzy​szło​ści.Uni​kałte​ma​tu

alboza​czy​nałjąuwo​dzić.Ażebyłatchó​rzem,po​zwa​la​łamunato.Ule​ga​łacie​płu
jegora​mion,ża​ro​wipiesz​czot,na​mięt​no​ści.

–Je​steśszczę​śli​wy?–spy​ta​łaktó​re​gośran​ka,kie​dyprzy​niósłjejśnia​da​niedołóż​-

ka.

Wziąłjąwob​ję​ciaipo​ca​ło​wałtakczu​le,żedooczuna​pły​nę​łyjejłzy.
–Niewiem,cozna​czyszczę​ście–po​wie​działwjejwło​sy.
Py​ta​nie chy​ba go po​ru​szy​ło, ale ocza​ro​wa​na piesz​czo​ta​mi, nie zwró​ci​ła na to

uwa​gi.

–Aleni​g​dynieczu​łemsiębar​dziejżywy–do​dał.
Do​pie​rote​razpo​my​śla​ła,żebyłowtejod​po​wie​dzicośnie​po​ko​ją​ce​go.
Tak mi​nął pra​wie mie​siąc. I po​ja​wił się lęk o przy​szłość. Co też przy​nie​sie im

oboj​gu?

Odkil​kuty​go​dnina​po​my​ka​łaowy​jeź​dziedoPa​ry​żananie​wiel​kipo​kazmody,na

któ​rypla​no​wa​ławy​słaćjąHe​le​ne.Toprzy​po​mi​na​łona​kłu​wa​niebań​ki,wktó​rejżyli,
aleitakpró​bo​wa​ła.Prę​dzejczypóź​niejmu​sie​lisięzniejwy​do​stać,aonachcia​ła,
żebywkoń​cuzgo​dziłsięujaw​nićichzwią​zekprzedświa​tem.

Wkoń​cu,nadzieńprzedpo​ka​zem,ustą​piłiza​sko​czyłją,przy​cho​dzącdoniejwie​-

czo​rem.Aprzezty​dzieńspę​dzo​nywPa​ry​żuwszyst​kiewąt​pli​wo​ścicodoichre​la​cji
zu​peł​niezniejwy​pa​ro​wa​ły.

Wy​cią​ga​łagonawy​ciecz​kipoprze​pięk​nymmie​ście,aonzakaż​dymra​zem,kie​dy

mu przy​cho​dzi​ła ocho​ta, na​ma​wiał ją na po​wrót do ho​te​lu przy Champs-Ely​sées.
Dużozaczę​sto,ma​wia​łaześmie​chem.

Ale nie od​mó​wi​ła mu ani razu. Naj​wi​docz​niej była rów​nie uza​leż​nio​na od nie​go,

jakonwy​da​wałsięodniej.

ByliwPa​ry​żuodty​go​dnia,kie​dyktó​re​goświe​czo​ruktośgło​śnoza​pu​kałdodrzwi

ichapar​ta​men​tu.

Leahpar​sk​nę​łaśmie​chemiukry​łatwarznara​mie​niuko​chan​ka,aonkon​ty​nu​ował

piesz​czo​ty.Wpew​nymmo​men​ciepo​czu​ła,żesięusztyw​nił.

Wte​dyionatousły​sza​ła–od​głoskro​kówzbli​ża​ją​cychsiędosy​pial​ni.
Sta​vros bły​ska​wicz​ne wcią​gnął spoden​ki, a ją na​krył prze​ście​ra​dłem. W tym sa​-

mymmo​men​ciedrzwisy​pial​niotwo​rzy​łysięgwał​tow​nie.

Opar​tyofra​mu​gę,le​ni​wieuśmiech​nię​tyDmi​trilu​stro​wałichwzro​kiem.
Sta​vrosza​kląłszpet​nie.
–Chy​bajużcał​kiemza​po​mnia​łeśodo​brychma​nie​rach?
Dmi​triuśmiech​nąłsięzroz​ba​wie​niemimru​gnąłdoLeah.
–Zewszyst​kichtwo​ichstro​jówwtymjestcizde​cy​do​wa​nienaj​le​piej.
Róż​ni​lisięjakogieńiwoda,aonani​g​dyniepo​tra​fi​łazro​zu​miećichnie​na​ru​szal​nej

przy​jaź​ni.Wie​dzia​ła,żeDmi​trichciałsięznimispo​tkaćjużwze​szłymmie​sią​cu,ale
Sta​vros wciąż od​ma​wiał, nie trosz​cząc się na​wet o wia​ry​god​ną wy​mów​kę. Mia​ła
wra​że​nie,żepopro​stuniechciał,byDmi​trizo​ba​czyłichjakoparę.

Czyż​byna​dalsięjejwsty​dził?Tobyłobo​le​sneprzy​pusz​cze​nieista​ra​łasięniedo​-

pusz​czaćgodosie​bie.

A może uwa​żał ich zwią​zek za tym​cza​so​wy? I nie chciał się nim chwa​lić przed

swo​imnaj​bliż​szymprzy​ja​cie​lem?

–Niechcia​łemwamprze​szka​dzać–prze​cią​gnąłDmi​tri,zu​peł​nienie​zra​żo​nyzłym

hu​mo​rem Sta​vro​sa. – Tak sku​tecz​nie znik​ną​łeś z ho​ry​zon​tu, że mu​sia​łem pra​wie
uwieśćtwo​jąse​kre​tar​kę,żebysiędo​wie​dzieć,gdziecięszu​kać.Tonie​po​dob​nedo
cie​bie.Twójper​so​nelza​czy​napo​dej​rze​wać,żenieży​jesz.

Sta​vrosod​wró​ciłsiędoLeah.
–Możepój​dzieszsięubrać?
–Po​win​nategopo​słu​chać.Nieprzy​sze​dłemtubezpo​wo​du.
–Cosięsta​ło?
–AlexRal​stonpo​ka​załsiędziśnamoimjach​cie.Mojaochro​napró​bo​wa​łagoza​-

trzy​mać,aleimsięnieuda​ło.

Leahprze​szedłlo​do​wa​tydreszcziza​dy​go​ta​ła.Sta​vrosob​jąłjąiprzy​tu​lił.
Alexbyłchło​pa​kiemCa​li​sty.Roz​sta​wa​lisięwie​lo​krot​nieiznówdosie​biewra​ca​li.
–Alex…Prze​cieżpośmier​ciCa​li​stytra​fiłdowię​zie​nia…
– Stwier​dzi​li​śmy, że to on sprze​da​wał nar​ko​ty​ki tam​te​go dnia. Miał dłu​gi staż

wpo​sia​da​niusub​stan​cjiza​bro​nio​nych–wy​ja​śniłDmi​tri.

Miłyiuro​czyAlex?AonaSta​vro​sauwa​ża​łazamon​strum…
–Idźsięubrać,Leah.Mu​si​mypo​mó​wićwczte​ryoczy.
Spa​ni​ko​wa​na,nieode​zwa​łasięanisło​wem,kie​dyDmi​triuści​snąłjąnapo​że​gna​-

nie.

Cze​gopotychwszyst​kichla​tachmógłchciećAlex?

ROZDZIAŁDWUNASTY

Sta​vros spo​dzie​wał się, że w koń​cu coś prze​rwie trwa​ją​cą od mie​sią​ca sie​lan​kę

iwy​rwiegozesta​nuod​re​al​nie​nia,wja​kimżyliobo​jezLeah.

Prze​wi​dy​wał, że eks​cy​ta​cja z po​wo​du ko​cha​nia się z nią zblak​nie, że wszyst​kie

cu​dow​ne prze​ży​cia zwią​za​ne z jej obec​no​ścią, śmie​chem, hu​mo​rem, pa​sją, z jaką
musięod​da​wa​ła,wkoń​cuprze​mi​ną.

Przy​pusz​czał,żera​dośćzby​ciara​zemwy​ga​śnie,boprze​cieżwży​ciutocodo​bre

niemożetrwaćwiecz​nie.Przy​naj​mniejniewjegoży​ciu.

Ni​g​dyniebyłownimtylera​do​ści,śmie​chuiemo​cji,ja​kiesta​łysięjegoudzia​łem

wcią​guostat​nie​gomie​sią​ca.Niebyłodrę​czą​ce​gogło​du,de​spe​rac​kie​gopra​gnie​nia
czer​pa​niapeł​ny​migar​ścia​miipa​lą​cejpo​trze​bykon​tro​li,żebyniezo​staćnie​wol​ni​-
kiemtychwszyst​kichprzy​jem​no​ści.

Nie przy​pusz​czał jed​nak, że to się sta​nie w ten spo​sób. Że jego ser​ce zo​sta​nie

odar​te ze wszyst​kie​go i zo​sta​nie z ma​rze​nia​mi. Że spad​nie na nie​go la​wi​na bólu
istra​chu.

Dmi​triopo​wie​działmuwszyst​koiobajuzna​li,żeniemain​ne​gowyj​ścia,jakzgo​-

dzićsięnażą​da​nieAle​xaRal​sto​na,któ​ryży​czyłso​bievi​deoroz​mo​wyzeSta​vro​sem.

Roz​mo​wawła​śniesięza​koń​czy​ła,aSta​vroswciążniepo​tra​fiłsięotrzą​snąć.Mdli​-

łogonawspo​mnie​nietego,cousły​szałnate​matCa​li​sty.Miałwra​że​nie,żeroz​ma​-
wiaoja​kiejśob​cejoso​bie,aniewła​snejsio​strze.

Oka​za​łosię,żecałajegowie​dzaoniejspro​wa​dza​łasiędokłamstw,upar​ciepod​-

trzy​my​wa​nychprzezLeah.Choćprze​cieżpro​sił,bypo​wie​dzia​łamupraw​dę.

–Sta​vros?–Dim​tripa​trzyłnanie​gopy​ta​ją​co.
–Znajdźgoko​niecz​nie.Niemożepójśćztymdome​diów.Cho​dzioCa​li​stę.Nie

mogępo​zwo​lić,byzo​sta​łaoczer​nio​nawtenspo​sób.

–Po​wstrzy​mamgo,bądźspo​koj​ny.Aletonietwo​jawina.Ca​li​sta…Co​kol​wiekRal​-

stononiejpo​wie​dział,niemo​głeświe​dzieć.Zro​bi​łeś,como​głeś,żebyjejpo​móc.

–Po​wi​nie​nembyłwie​dzieć.Mia​łatylepro​ble​mów,aja…
–Nie​któ​rymniemoż​napo​móc.Gian​nismó​wił,żekie​dywa​szamat​kaode​szła,Ca​-

li​stabyłajesz​czedziec​kiem.Nieby​łeśwsta​niedaćjejtego,cze​gopo​trze​bo​wa​ła.

–Po​trze​bo​wa​łami​ło​ści,ajanieumia​łemko​chać.Nieumia​łemwte​dy,nieumiem

ite​raz.

Dmi​tripo​bladłiwpa​try​wałsięwnie​gowmil​cze​niu.
–Nieje​steświ​nientemu,jakonasięza​cho​wy​wa​ła–po​wie​działwkoń​cu.
–Bar​dzobymchciał,żebytobyłota​kieła​twe.–Wy​ro​zu​mia​łośćprzy​ja​cie​laza​czy​-

na​łabu​dzićwnimsprze​ciw.

Na​gleprzy​po​mnia​łymusięwy​po​wie​dzia​newgnie​wiesło​waLeah:„Je​że​liwogó​le

maszser​ce,tozka​mie​nia”.

Mia​ła ra​cję. Tyl​ko czy już się taki uro​dził, czy też w ten spo​sób się opan​ce​rzył

prze​ciw​koobo​jęt​no​ściro​dzi​ców?

Ni​g​dyniero​zu​miałCa​li​sty,ni​g​dynieprzedarłsięprzezma​skę,któ​rąno​si​łanaco

dzień,ni​g​dyniero​zu​miałjejlę​ków,bólu,ra​do​ści.Zakaż​dymra​zem,kie​dywspo​mi​-
na​łaro​dzi​ców,kie​dyoka​zy​wa​łanie​pew​ność,mo​bi​li​zo​wałjądodzia​ła​niaitłu​ma​czył,
żebezro​dzi​cówjestimle​piej.Boniechciałwra​caćdoprze​szło​ści,niechciał,żeby
ro​dzi​cesta​lisięczę​ściąichno​we​goży​cia.

Dla​te​goza​my​kałsięnajejsmu​tekicier​pie​nie.Iwja​kimśmo​men​cieprzy​ję​łado

wia​do​mo​ści,zresz​tąpo​dob​niejakLeah,żeniemożenanie​goli​czyć,żeonni​g​dynie
zro​zu​mie.Iżeniepo​tra​fiko​chać.

Itakobo​jęt​nośćro​dzi​cówode​bra​łamuwszyst​ko.
Gdy​byna​wetzdo​byłsięnawy​ba​cze​nieLeahkłamstw,comógł​byjejdać?Prę​dzej

czypóź​niejzo​rien​to​wa​ła​bysię,żejestnie​zdol​nydomi​ło​ści.Żenieumiejejanida​-
wać,anibrać.

Mi​nę​łydwiego​dzi​ny,za​nimwró​ciłdosie​bie.Leahomalnieosza​la​ła,pró​bu​jącsię

do​my​ślić,cosiędzie​je.Jed​nospoj​rze​niewjegooczywy​star​czy​ło,byśmier​tel​niesię
prze​ra​zi​ła.

–Pa​kujsię.Zakil​kago​dzinle​ciszdoNo​we​goJor​ku.
–Jakto?Po​kazjestdo​pie​rozakil​kadni…
Stałokrokodniej,alewy​da​wałsiębar​dzoda​le​ki.Icze​muna​wetnaniąniepa​-

trzył?

–Le​piej,że​byśbyławNo​wymJor​ku,niżtu,gdziesiękrę​ciRal​ston.Tymbar​dziej

żejestpo​dej​rza​nieza​in​te​re​so​wa​nyna​szy​mispra​wa​mi.

–Alewszyst​kiemojerze​czy…
Za​dzwo​niłjegote​le​fonido​pie​rowte​dynaniąspoj​rzał.
–Do​pil​nu​ję,żebyRosaza​pa​ko​wa​ławszyst​kojaknaj​sta​ran​niej.
Rosamia​łapa​ko​waćjejrze​czy,onasamamia​łale​ciećdoNo​we​goJor​ku.Wszyst​-

kodzia​łosiętakszyb​ko…

Wpa​try​wa​łasięwpu​stąprze​strzeń,któ​rąprzedchwi​lązaj​mo​wałSta​vros.Szok

po​wo​limi​jał,ustę​pu​jącmiej​scapa​ni​ce.

Nie​bez​piecz​niebli​skałezzna​la​złagowga​bi​ne​ciezza​pie​ra​ją​cymdechwi​do​kiem

na wie​żę Eif​fla. Roz​ma​wiał przez te​le​fon, ale tym ra​zem ani na chwi​lę nie spu​ścił
zniejwzro​ku.Do​pie​rote​razza​uwa​ży​ła,jakijestbla​dy.Po​nu​rare​zy​gna​cjawjego
spoj​rze​niu była nie do znie​sie​nia. Wy​glą​dał, jak​by stra​cił coś nie​zwy​kle cen​ne​go
albozu​peł​niesiępod​dał.

Kie​dysięroz​łą​czył,na​tych​miastzna​la​złasięprzynim.
–Po​wieszmiwkoń​cu,cosiędzie​je?
–Niechcę,że​byśzo​sta​ławplą​ta​nawtębrud​nąhi​sto​rię.Je​że​liniepo​wstrzy​mam

Ral​sto​na przed sprze​da​niem na​szej hi​sto​rii do me​diów, za​cznie trak​to​wać ży​cie
moje,Ca​li​styitwo​jejakżyłęzło​ta.Le​piejbę​dzie,je​że​lipo​je​dzieszdoNo​we​goJor​-
ku,ajado​pil​nu​ję,żebyciętamniezna​lazł.

–Chcęzo​staćztobąiwewszyst​kimcipo​móc.Dla​cze​gomnieod​sy​łasz?
Wtejchwi​libyłzu​peł​nienie​po​dob​nydoczło​wie​ka,zktó​rymsięko​cha​ła,śmia​ła

iktó​re​goca​ło​wa​ła.Za​cho​wy​wałsięjakobcy,abyćmożena​wetjaktendaw​ny,znie​-
na​wi​dzo​nyprzezniąSta​vros.

Ześci​śnię​tymser​cemobe​szładużebiur​koista​nę​łatak,żebymu​siałnaniąspoj​-

rzeć.Po​pa​trzy​łamuwoczyipo​ło​ży​ładło​nienapier​si.

–Znówzro​bi​łamcośnietak?
Spró​bo​wałjąod​su​nąć,alemuniepo​zwo​li​ła.
–Po​wiedzmi,ococho​dzi,albo…
–Alboco?Wy​my​ślisznowekłam​stwo?Wy​gra​łaś.–Stałsztyw​nojakpo​sąg,po​zba​-

wio​nyuczućisła​bo​ści.–Pod​pi​szędo​ku​men​tyroz​wo​do​we,do​sta​nieszswo​jepie​nią​-
dzeiznówbę​dzieszLeahHun​ting​ton.–Prze​su​nąłponiejgłod​nymwzro​kiemimia​ła
wra​że​nie, że jed​nak nie jest tak obo​jęt​ny, jak mo​gło się wy​da​wać, ale szar​pie się
taksamojakona.

Amożepopro​stude​spe​ra​cjaka​za​łajejucze​pićsiętejna​dziei?
–Niccięjużniewią​żeanizemnąanizKa​tra​kisTe​xti​les.
Nogiugię​łysiępodniąimu​sia​łasięchwy​cićbrze​gubiur​ka.Wal​czączełza​mi,od​-

dy​cha​łacięż​ko.

–Czymso​bieznówza​słu​ży​łamnakarę?
–Toniekara.Towol​nośćdlanasoboj​ga.Gian​nisod​szedł,atyudo​wod​ni​łaśpo​nad

wszel​ką wąt​pli​wość, że po​tra​fisz sama o sie​bie za​dbać. Co zo​sta​nie z na​sze​go
związ​ku,oilewogó​lemoż​nagotakna​zwać,je​że​liod​pad​niemójobo​wią​zekitwo​je
kłam​stwa?

–Ostat​nimie​siąc…
–Ostat​nimie​siąctobyłtyl​koseks.Pięćlatwstrze​mięź​li​wo​ściity…toza​mie​sza​-

ło​bywgło​wiekaż​de​mumęż​czyź​nie,na​wetta​kie​muzka​mien​nymser​cemjakja.

Dla​cze​gotaksięsta​rałunie​waż​nićtenwspól​nyczas,spły​cićto,coichpo​łą​czy​ło?

Niemo​głategozro​zu​miećina​gleogar​nąłjąlęk,bouświa​do​mi​łaso​bie,jaksięza​-
cząłtenfe​ral​nywie​czór.

–Copo​wie​działAlex?
–Za​gro​ził,żepój​dziedome​diówzhi​sto​riąCa​li​styijejbra​tapo​two​ra,któ​ryjąza​-

nie​dbał, a po​tem po​ślu​bił dzie​dzicz​kę for​tu​ny. Ma jej zdję​cia i dużo pi​kant​nych
szcze​gó​łów.Przy​ję​cia,al​ko​hol,męż​czyź​ni…Na​praw​dęniezna​łemwła​snejsio​stry.
Aletyowszyst​kimwie​dzia​łaś?–Oskar​ży​ciel​skiwzrokpa​liłjakogień.

–Bła​ga​ła,żebycinicniemó​wić.Za​wszekie​dyod​kry​wa​łeśja​kieśna​szeprze​wi​ny,

pro​si​ła, że​bym ją kry​ła, jesz​cze ten je​den raz. Przy to​bie i dla cie​bie chcia​ła być
ide​al​na. Bar​dzo się bała, że mo​gła​by stra​cić two​ją mi​łość. A ja aż do tam​tej nocy
niezda​wa​łamso​biespra​wy,jakbyłozniąźle.By​łammło​da,niemia​łampo​ję​cia,co
bie​rze.Po​win​namcibyłapo​wie​dzieć…

–Ro​zu​miem,żewte​dybyłocitrud​no,aleostat​nio?Kie​dypro​si​łemcięopraw​dę?

Dla​cze​gomijejod​mó​wi​łaś?Pocokła​maćpotylula​tach?Ba​łaśsiękaryzajejuczyn​-
ki?Wciążjesz​czemy​ślisztyl​kooso​bie?

Ser​ce wa​li​ło jej jak mło​tem, nogi drża​ły. Naj​bar​dziej na świe​cie pra​gnę​ła znów

zna​leźć się w jego ra​mio​nach, zo​ba​czyć jego uśmiech, zro​bić coś, co wy​ma​że ten
bo​le​snywy​razzjegooczu.

Izu​peł​niena​gledo​tar​ładoniejpraw​da.Wtymma​je​sta​tycz​nymho​te​luwjed​nym

znaj​pięk​niej​szychmiastświa​tazro​zu​mia​ła,żeko​chaSta​vro​sa.

Jesz​cze kil​ka mie​się​cy temu za​re​ago​wa​ła​by hi​ste​rią. Te​raz jed​nak zda​ła so​bie

spra​wę,żemanie​po​wta​rzal​nąszan​sęnaży​ciezewspa​nia​łymmęż​czy​zną.

Bo prze​cież mimo ca​łe​go zła, któ​re do​tknę​ło go w dzie​ciń​stwie, wy​peł​nił wzię​ty

na bar​ki obo​wią​zek, po​tra​fił ją po​cie​szyć, dbać o nią, ko​chać i do​da​wać od​wa​gi,

choćniesło​wa​mi,tyl​koczy​na​mi.

Ca​li​sta bar​dzo się po​my​li​ła, nie ufa​jąc mu i wąt​piąc w jego mi​łość. Ona też go

w ogó​le nie zna​ła. Ale Leah w koń​cu go zro​zu​mia​ła, w koń​cu do​tar​ło do niej, jak
skom​pli​ko​wa​nym,choćdo​brymiho​no​ro​wymczło​wie​kiemjestjejmąż.

Azro​zu​mie​nieozna​cza​łomi​łość,botrud​noniepo​ko​chaćpo​dob​nejszla​chet​no​ści,

po​czu​ciaobo​wiąz​ku,ży​ciawzgo​dziezwła​snymsu​mie​niem.

– Wy​da​wa​ło mi się, że po tych wszyst​kich la​tach przy​czy​ny śmier​ci Ca​li​sty nie

mająjużwięk​sze​gozna​cze​nia.Zwłasz​czaże…

–Zwłasz​czażejużpra​wiedo​sta​łaś,cze​gochcia​łaś–do​koń​czyłzanią.
–Wca​lenie–od​par​ła,ztru​demha​mu​jącroz​draż​nie​nie.–Zwłasz​czażewkoń​cu

zo​ba​czy​łeśmnietaką,jakaje​stemna​praw​dę,ipo​zwo​li​łeśmiod​kryćpraw​dęoto​-
bie. Uzna​łam więc, że le​piej zo​sta​wić prze​szłość tam, gdzie jej miej​sce. Po​my​śla​-
łam…

–Za​wszetyl​kotyitwo​jepo​trze​by,czynietak?
–Ow​szem,przezlatatakwła​śniebyło.Od​kądprzy​je​cha​łamdoAten,sta​ra​łamsię

chro​nić przed cier​pie​niem przede wszyst​kim sie​bie. Ale to się zmie​ni​ło. Pierw​szy
razwży​ciuskła​ma​łamzmy​śląnieoso​bie,aleoto​bie.Chcia​łamcioszczę​dzićbólu,
jakimu​sia​łocispra​wićpo​zna​niepraw​dyoCa​li​ście.Skła​ma​łam,bominato​bieza​le​-
ży.Bototyda​łeśmiod​wa​gędoży​ciabezstra​chu.Boniemo​głamcięniepo​ko​chać.

Znówukryłsięzama​skąiwy​glą​da​ło,żetyl​kospra​wi​łamujesz​czewięk​sząprzy​-

krość.

–Po​wiedzcoś–po​pro​si​ła.
–Dodziśniezda​wa​łemso​biespra​wy,jakbar​dzodosie​bieniepa​su​je​my.Na​wet

gdy​by​śmychcie​litokon​ty​nu​ować,wciążbę​dzie​mysiętyl​kora​nić.

–Niewy​obra​żamso​bienicgor​sze​go,niżwła​śniero​bisz.
– Dla​te​go ta far​sa, któ​rą na​zy​wa​my mał​żeń​stwem, musi się za​koń​czyć – po​wie​-

działpodłu​giejchwi​li.–Je​steśwol​na.Że​gnaj,Leah.

Powy​jeź​dzieLeahporazpierw​szy,od​kądGian​nisprzy​wiózłgodoAten,Sta​vros

niewró​ciłdopra​cy.Nieod​po​wia​dałnate​le​fo​nyDmi​trie​goika​załasy​stent​ceod​wo​-
łać wszyst​kie spo​tka​nia. Od sze​fa swo​jej ochro​ny do​wie​dział się, że pe​wien pod​-
stęp​ny ku​zyn Gian​ni​sa, któ​ry nie mógł się po​go​dzić z fak​tem, że Sta​vros i Dmi​tri
mie​liwięk​szośćudzia​łówwra​dzienad​zor​czejfir​my,pla​nu​jedo​ko​naćprze​ję​cia.

Sta​vros,wie​dzio​nyprze​klę​tympo​czu​ciemobo​wiąz​ku,niemógłsiępod​dać.Przez

po​naddzie​sięćlatobajzDmi​trimbu​do​wa​lipo​tę​gęfir​my,po​świę​ca​jącsiętejpra​cy
bezresz​ty,bochcie​li,żebydzie​dzic​twoGian​ni​sazy​ska​łonazna​cze​niu,aleteżdla​-
te​go,żetoda​wa​łoimpo​czu​ciebez​pie​czeń​stwaice​lo​wo​ściży​cia.

Te​razjed​nakbyłomuwszyst​kojed​noiniemiał​bynicprze​ciw​kotemu,gdy​byca​-

łośćroz​sy​pa​łasięwprochipył.Pra​gnąłje​dy​niepo​ka​zaćfigęresz​cieświa​taiznik​-
nąć.Itakteżzro​bił.Ukryłsięwswo​jejre​zy​den​cji.

Jed​nakwszę​dzie,gdziesięob​ró​cił,znaj​do​wałśla​dyLeah.Wszy​scy,odpra​cow​ni​-

kówwin​ni​cypokraw​co​we,py​ta​li,czyLeahza​wo​jo​wa​łaNowyJorkikie​dywra​ca.
Prze​mie​rzałścież​ki,któ​ry​milu​bi​łabie​gać,iwciążtra​fiałnapo​roz​kła​da​newca​łym
domudro​bia​zgi.Byławszech​obec​na.Wja​kiśspo​sóbsta​łasięczę​ściąjegosa​me​go.

Spo​kój, któ​ry tu za​wsze znaj​do​wał, za​sa​dy, któ​rych prze​strze​gał przez całe do​-

tych​cza​so​weży​cie,wszyst​koule​głoza​bu​rze​niu,aonsamczułsiępu​stywśrod​ku.
Takjak​byLeahtchnę​ławnie​goży​cie,na​uczy​łagoko​chaćiśmiaćsię,apo​temode​-
szła,za​bie​ra​jąctowszyst​kozesobą.

Wciążdo​pa​da​łygowspo​mnie​niaojca,mat​ki,Ca​li​styiichsmut​ne​godzie​ciń​stwa.

Tę​sk​nił za dzie​cię​cą bez​tro​ską, jaka ni​g​dy nie była jego udzia​łem. Ca​ły​mi dnia​mi
prze​sia​dy​wałwga​bi​ne​ciealbowpu​stejpra​cow​niLeah.

Iwciążwra​ca​łydonie​gojejsło​wa:„Pierw​szyrazwży​ciuskła​ma​łamzmy​śląnie

oso​bie,aleoto​bie.Chcia​łamcioszczę​dzićbólu,jakimu​sia​łocispra​wićpo​zna​nie
praw​dyoCa​li​ście.Skła​ma​łam,bominato​bieza​le​ży.Bototyda​łeśmiod​wa​gędo
ży​ciabezstra​chu,boniemo​głamcięniepo​ko​chać”.

Leahgoko​cha​łaichcia​łachro​nić.Niktni​g​dyniemy​ślałonimwtenspo​sób.
Leah,któ​raniechcia​łazo​sta​wićgosa​me​gownocpośmier​ciGian​ni​sa,znie​win​ną

na​dzie​jąwy​py​ty​wa​ła,czyjestszczę​śli​wy,ko​cha​łasięznimztakogrom​nąpa​sją,nie
po​zwa​la​łamuza​prze​czyćichbli​sko​ści,trzy​ma​łagowob​ję​ciach,kie​dyprzy​znał,że
niepa​mię​ta,jakwy​glą​da​łaichmat​ka.Leah,któ​rawie​rzy​ławświę​tośćmał​żeń​stwa.

Tako​bie​tabyławar​ta,żebyoniąwal​czyć,byławar​tamęż​czy​zny,ja​kimmógł​by

być.Dzię​kiniejpo​znałsmakszczę​ścia,ate​razcier​piałpojejstra​cie.

To dzię​ki niej po​ko​chał pierw​szy raz w ży​ciu i po​znał uczu​cia, przed któ​ry​mi

wcze​śniejucie​kał.Ite​razznówza​pra​gnąłmiećjąprzyso​bie.Niechciałiniepo​tra​-
fiłjużbyćjakau​to​mat.

Wchwi​lidoj​mu​ją​ce​goosa​mot​nie​niawy​znałGian​ni​so​wi,żemy​liłsięcoLeahiże

zruj​no​wałjejży​cie.Sto​ją​cywob​li​czuśmier​ciGian​nisuśmiech​nąłsięipo​wie​dział,
żeLeahgopo​trze​bu​jeiżeon,Sta​vros,jestjejwart.Towspo​mnie​nieusu​nę​łowcień
wszyst​kiewąt​pli​wo​ści.

Pięćlattemunieza​słu​gi​wałnaLeah.
Alete​raz,potymwszyst​kimcora​zemprze​ży​li,obo​jeza​słu​gi​wa​linaszczę​ście.Po

la​tachmy​śle​niaoin​nychnad​szedłczas,bypo​my​ślećoso​bie.

Na​glepo​czuł,żemusijejtona​tych​miastpo​wie​dziećiniemógłznieść,żejesttak

da​le​ko,kie​dyonko​chajątakbar​dzo.

ROZDZIAŁTRZYNASTY

Ko​lek​cja Leah na Ty​go​dniu Mody Nie​za​leż​nej w No​wym Jor​ku od​nio​sła nad​spo​-

dzie​wa​nysuk​ces.Jejpro​jek​tyokre​śla​nojakono​wo​cze​sne,nie​zwy​kłe,wy​ra​fi​no​wa​-
ne.Wostat​nimty​go​dniuzaradąHe​le​neza​in​we​sto​wa​ławprzy​go​to​wa​nieka​ta​lo​gu
zpro​jek​ta​mi,któ​ryda​wałku​pu​ją​cymima​ga​zy​nommodylep​szywglądwjejmoż​li​-
wo​ści.

Posza​leń​czychdwóchty​go​dniachwró​ci​ładoAten.Kie​dyza​pu​ka​ładodrzwipani

Ko​vla​kis i po​pro​si​ła o klu​cze do swo​je​go daw​ne​go miesz​ka​nia, do​sta​ła je na​tych​-
miast.Daw​nastraż​nicz​kabyławzru​szo​naiza​chwy​co​najejpo​wro​tem.

Le​d​wo co je​dząc, spa​ła przez nie​mal ty​dzień, po​tem co​raz czę​ściej za​czę​ła wy​-

cze​ku​ją​cospo​glą​daćnate​le​foniuświa​do​mi​łaso​bie,żecze​kanawia​do​mośćodSta​-
vro​sa.

Niemo​głasiępo​go​dzićzmy​ślą,żetakde​fi​ni​tyw​niezniąze​rwał.Czyż​byna​praw​-

dękom​plet​nienicdlanie​goniezna​czy​ła?

Pła​ka​łatakdłu​go,żewkoń​cupo​czu​łaod​ra​zędosa​mejsie​bie.Żebysięczymśza​-

jąć i nie my​śleć, za​bra​ła się za sprzą​ta​nie miesz​ka​nia i Dmi​tri omal nie wy​ła​mał
drzwi,kie​dynieusły​sza​łajegopu​ka​nia.

Za​pro​siłjąnalunchikar​mił,do​pó​kinienaja​dłasięnaty​dzień,apo​temdłu​gowy​-

py​ty​wał,czyjejcze​gośniepo​trze​bu​je.

–Czytooncięprzy​słał?–spy​ta​ła,ża​ło​śniezde​spe​ro​wa​na.
–Nie–od​parłzbez​li​to​snąszcze​ro​ścią.–Chy​barze​czy​wi​ściemuudo​wod​ni​łaś,że

po​tra​fiszosie​bieza​dbać.

Sło​wa,któ​rekie​dyśpo​wi​ta​ła​byzra​do​ścią,te​razza​cią​ży​łyjejjakołów.
Wkoń​cuznówsięroz​pła​ka​ła,aonwzdy​chałiprzy​tu​lałją.Po​temspy​tał,jakza​-

mie​rzawy​ko​rzy​staćswo​jątakcięż​kowy​wal​czo​nąwol​ność.Chy​baniechcespę​dzić
resz​ty ży​cia jako po​rzu​co​na żona Sta​vro​sa So​pra​de​sa, ukry​wa​jąc się przed świa​-
tem?

Miałra​cję.Niepototakza​wzię​ciewal​czy​łazeSta​vro​sem,żebyte​razpo​zwo​lić

muzwy​cię​żyć.Jużbyłapew​na,żeniezo​sta​niejegocie​niem.

Mia​łaprzedsobącałeży​cie.Mo​głazde​cy​do​wać,gdziebę​dziemiesz​kaćipra​co​-

wać,kogoza​trud​ni,coprzy​go​tu​jedoko​lek​cjizi​mo​wejijakączęśćspad​kuza​in​we​-
stu​jewbiz​nes,acozo​sta​winagor​szecza​sy.Niespę​dziży​cianaja​kimśza​py​zia​łym
ka​wał​kuzie​mityl​kodla​te​go,żetumiesz​kałSta​vros.

W koń​cu mia​ła wol​ność do​ko​ny​wa​nia wła​snych wy​bo​rów, o któ​rą tak wal​czy​ła,

ibyłatoświa​do​mośćupa​ja​ją​ca.

Nie​je​dendommodyza​bie​gałowspół​pra​cęznią,ale,nie​sko​radokom​pro​mi​sów,

od​mó​wi​ła wszyst​kim. W koń​cu do niej do​tar​ło, że jest ak​cjo​na​riu​szem w fir​mie
dziad​kaimapra​wodoczę​ścijegodzie​dzic​twa.

Kie​dywe​szładole​gen​dar​nychbiurKa​tra​kisTe​xti​leswAte​nach,bywziąćudział

w swo​im pierw​szym ze​bra​niu rady nad​zor​czej, na myśl o spo​tka​niu ze Sta​vro​sem

ser​ceza​bi​łojejnie​spo​koj​nie.

Jegonie​obec​nośćajejobec​nośćspo​wo​do​wa​łaza​mie​sza​nie,któ​rewy​wo​ła​łozło​-

śli​wyuśmiechDmi​trie​go.Niebra​ko​wa​łodys​kret​nychimniejdys​kret​nychko​men​ta​-
rzynate​matichtrój​ki,acogor​sza,tak​żejejmał​żeń​stwa.

Prze​trwa​nie tego dnia oka​za​ło się dla niej nie​zwy​kle trud​ne. Tym bar​dziej że

otrzy​ma​ła wia​do​mość od asy​sten​ta Sta​vro​sa, że chciał​by się z nią spo​tkać na​za​-
jutrz,za​nimwy​je​dziedoMe​dio​la​nu.

Przy​pusz​cza​ła,żecho​dziopod​pi​sa​nedo​ku​men​tówroz​wo​do​wych.Czy​lijed​nakpo

pię​ciula​tachichzwią​zekmiałzo​staćanu​lo​wa​ny.Obo​jeod​zy​ska​jąwol​ność.Ijużni​g​-
dyniebę​dziena​le​żałdoniej.

Tejnocydłu​goprze​wra​ca​łasiębez​sen​nie,apo​temśni​łaonimiobu​dzi​łasięnie​-

po​cie​szo​na,żejużni​g​dynieza​śniewjegora​mio​nach.

Wkoń​cujed​nakuzna​ła,żesko​ropo​znałjąpraw​dzi​wąinieuwie​rzyłwnaj​więk​szą

praw​dę, jaką kie​dy​kol​wiek po​wie​dzia​ła, wi​docz​nie na nią nie za​słu​gu​je, co w jej
wła​snychuszachza​brzmia​łojakpłyt​kiekłam​stwo.

Przy​by​ładobiu​raSta​vro​sapunk​tu​al​nieodzie​sią​tejtrzy​dzie​ści.Do​pie​ronadra​-

nemza​pa​dławmę​czą​cysen,awsku​tekbez​sen​nejnocybo​la​łajągło​waiczu​łasię
roz​bi​ta.

Kie​dyuję​łaklam​kęiotwo​rzy​ładrzwi,czu​łasięszcze​gól​nieżąd​najegokrwi,jak

kie​dyśład​nietoujął.

Tym​cza​semwpo​ko​junie byłoni​ko​go.Jejwy​so​kie ob​ca​systu​ka​łyo mar​mu​ro​wą

po​sadz​kę,kie​dyob​cho​dzi​łagodo​oko​ła.Wpew​nejchwi​liprze​szedłjądreszcziod​-
wró​ci​łasięgwał​tow​nie.

Sta​vrosstałwwej​ściudoczę​ścipry​wat​nejiprzy​glą​dałjejsięznie​prze​nik​nio​nym

wy​ra​zemtwa​rzy.

Wy​glą​dałtakjakzwy​kle,nie​na​gan​nieele​ganc​kiiaro​ganc​ki.Tyl​kowoczachmiał

smu​tekinie​pew​ność.Ubra​nybyłwdżin​syisza​rąko​szu​lę,pod​kre​śla​ją​cezgrab​ną
syl​wet​kę i mu​sku​lar​ną pierś. Wręcz nie​przy​zwo​icie przy​stoj​ny, po​cią​gał ją wciąż
ztąsamąobez​wład​nia​ją​cąsiłą,choćprze​cieżmia​łagonie​na​wi​dzić.

Przezkil​kachwilśle​dzi​lisięwza​jem​niegłod​nymwzro​kiem.
–Po​dob​nochceszwy​bu​do​waćfa​bry​kę?Zna​la​złemod​po​wied​niemiej​sce.
Wy​star​czyłsamjegowi​dok,byza​krę​ci​łojejsięwgło​wie,ate​razjesz​czeito.To

mia​łybyćpierw​szesło​wa,ja​kiedoniejpo​wie​dział?Żad​ne​go„wi​taj”czyin​ne​gopo​-
zdro​wie​nia?

– Nie po​trze​bu​ję two​jej po​mo​cy – rzu​ci​ła non​sza​lanc​ko. – Mia​łam się spo​tkać

zpraw​ni​kiem.

–Tonie​po​trzeb​ne.
–Wta​kimra​ziepocomnietuścią​gną​łeś?Do​ku​men​tymo​głampod​pi​saćbeztwo​-

je​go udzia​łu. A może po pro​stu zdą​ży​łeś się już uza​leż​nić od mo​je​go bła​ga​nia
owszyst​ko?Opie​nią​dze,seks,odro​bi​nęza​ufa​niaizro​zu​mie​nia?

– Nie przy​po​mi​nam so​bie – od​parł z bla​dym uśmie​chem – że​byś mnie bła​ga​ła

oseks.

–Mo​żeszniepa​mię​tać.Naj​wy​raź​niejtoniemia​łodlacie​biewięk​sze​gozna​cze​nia

niż ulga po pię​ciu la​tach… – Na wi​dok wy​ra​zu jego twa​rzy sło​wa za​mar​ły jej na

war​gach.

– Pa​mię​tam każ​dą chwi​lę, tyl​ko nie to, że​byś mnie bła​ga​ła. Pa​mię​tam wszyst​kie

noceidnieteż.Flir​to​wa​łaśzemną,pro​wo​ko​wa​łaśiuwo​dzi​łaś…ajaby​łemtwo​im
chęt​nymnie​wol​ni​kiem.

–Wy​cho​dzę.–Zde​cy​do​wa​nymkro​kiemskie​ro​wa​łasiędodrzwi.
Tojegodzi​wacz​neza​cho​wa​niebyłotrud​nedozin​ter​pre​to​wa​nia.
Drzwioka​za​łysięnie​do​stęp​ne,bojesobąza​sta​wił.
–Sły​sza​łem,żeby​łaśnaspo​tka​niuradynad​zor​czej.Dmi​triwspo​mniał,żena​ro​bi​-

łaśnie​złe​goza​mie​sza​nia.Po​dob​noszłaśjakbu​rza.

Mo​głabyćtyl​koszcze​rzewdzięcz​naDmi​trie​mu,żeniewspo​mniałmuojejde​spe​-

rac​kimata​kupła​czu.

–Dzi​wiszsię?Jużni​g​dyniebędęjaktchórzucie​ka​łaodtegocomoje.Po​sta​no​wi​-

łam, że zo​sta​nę w Ate​nach. Nie będę się ukry​wa​ła gdzieś w świe​cie, jak​by fia​sko
na​sze​gomał​żeń​stwabyłomojąwiną.Iniedamcisięprzy​mu​sićdoni​cze​go,cze​go
nieze​chcę.

Spra​wiałwra​że​nieudrę​czo​ne​go,war​gimiałbo​le​śnieza​ci​śnię​te.
–Zmu​sze​nieciędomał​żeń​stwabyłonaj​więk​szymbłę​demmo​je​goży​cia.Na​praw​-

dętrud​nomi…

Na​wet nie zda​wa​ła so​bie spra​wy, kie​dy rzu​ci​ła się na nie​go. Całą swo​ją masą

ipię​ścia​miwe​pchnę​łagowgłąbpry​wat​nejczę​ściapar​ta​men​tu.Dzia​ła​łapodwpły​-
wem bólu, roz​ża​le​nia i wszech​ogar​nia​ją​ce​go pra​gnie​nia. Ata​ko​wa​ła go wście​kle,
apotwa​rzypły​nę​łyjejłzy.

Jakśmiałza​dzwo​nić?Jakśmiałjązra​nić,sko​rowie​dział,żechcia​łagochro​nić?Ja

mógłbyćtakbez​li​to​sny,wie​dząc,żejejnanimza​le​ży?

–Na​praw​dę,ko​cha​nie?–spy​tał,kie​dyude​rzy​łagowżo​łą​dekiuświa​do​mi​łaso​bie,

żenanie​gokrzy​czy.–Na​praw​dęcinamnieza​le​ży?

Nieza​mie​rza​łategopo​wta​rzać,niebę​dziebła​gaćojegomi​łość,naktó​rąprze​-

cieżwspo​sóbtakoczy​wi​styza​słu​gi​wa​ła.

–Leah,pro​szę,spójrznamnie–po​wta​rzałbła​gal​nie,aleonaniepo​tra​fi​łaprze​-

stać.

Bałasię,żeje​że​liprze​sta​nie,toonznik​nie,aonasięobu​dziiuświa​do​miso​bie,że

tobyłsen.Iznówzo​sta​nietakbo​le​śniesa​mot​na.

– Tak mi przy​kro, ko​cha​nie – wy​szep​tał, na​wet nie pró​bu​jąc jej po​wstrzy​mać. –

Takmiprzy​kro,żecięode​sła​łem,za​miastcięwy​słu​chać.

–Je​steśłaj​da​kiembezser​caipo​win​namcięnie​na​wi​dzić–oznaj​mi​łaiude​rzy​łago

razjesz​cze,ażwkoń​cuobo​jeupa​dlinałóż​ko.

–Chcę,że​byśpod​pi​sałtedo​ku​men​tyiraznaza​wszewy​niósłsięzmo​je​goży​cia.

Niechcęcięjużni​g​dywi​dzieć.

–Niemogę–po​wie​działzża​lem.
–Nie​na​wi​dzęcię–przy​po​mnia​łamu,jed​no​cze​śniede​spe​rac​kozanimtę​sk​niąc.
Niechcia​łażad​ne​goin​ne​gomęż​czy​zny.Li​czyłsiętyl​koonje​den.
Za​mknę​łaoczy,żebypo​wstrzy​maćłzy,imu​snę​ławar​ga​mijegousta.
Zna​jo​my sma​ki i za​pach prze​szy​ły ją dresz​czem. Ca​ło​wa​ła go de​li​kat​nie, a ich

ser​cabiływzgod​nymryt​mie.

–Bar​dzozatobątę​sk​ni​łem–zwie​rzyłsiędrżą​co.Jegowar​gimu​ska​łyjejmięk​ko

ide​li​kat​nie,jak​bypy​ta​jącopo​zwo​le​nie.–Pro​szę,ko​cha​nie,nieod​rzu​cajmniete​-
raz.Niepo​tra​fiębezcie​bieżyć.Do​pó​kitymijejnieprzy​nio​słaś,niezna​łemmi​ło​ści,
więcsko​romijąda​łaś,tomijejnieod​bie​raj.

Niepo​tra​fi​łasiędłu​żejopie​raćipo​zwo​li​łamunapo​ca​łun​ki,prze​sy​co​nede​spe​rac​-

kimpra​gnie​niemiża​rem.

– Daj mi na​dzie​ję, po​wiedz, że jesz​cze cię nie stra​ci​łem. Obie​caj, że na​uczysz

mnieko​chać.Ni​cze​goin​ne​goniepra​gnę.–Kie​dymil​cza​ła,wy​szep​tał:–Ko​chamcię,
Leah.

Po​wo​liotwo​rzy​łaoczy.Szcze​rośćwjegospoj​rze​niuniemo​głabu​dzićwąt​pli​wo​ści.

Spra​wiałwra​że​niezu​peł​niebez​bron​ne​go.Ni​g​dywcze​śniejniewi​dzia​łagota​kim.

– Ode​sła​łeś mnie, nie po​świę​ca​jąc choć​by jed​nej my​śli moim uczu​ciom. Nie mo​-

głamuwie​rzyć,żeza​cho​wa​łeśsiętakokrut​nie.Takła​twociprzy​szłozła​maćmiser​-
ce,od​rzu​cićmojąmi​łość–po​wie​dzia​łazdrże​niem.

–To,cze​gosiędo​wie​dzia​łemoCa​li​ście,kom​plet​niemnieza​ła​ma​ło.Są​dzi​łem,że

nie po​tra​fię ko​chać cię tak, jak na to za​słu​gu​jesz. Nie po​tra​fi​łem roz​po​znać wła​-
snychuczuć.

– Ale ja wi​dzę two​ją mi​łość. Może nie umia​łeś wy​ra​zić jej sło​wa​mi, nie dzie​li​łeś

sięmy​śla​mi,aledzia​ła​łeś.Two​jeczy​nymó​wiąsamezasie​bie.Po​tra​fiszob​da​ro​wy​-
wać czu​ło​ścią, oka​zy​wać tro​skę, na​wet je​że​li two​ja aro​gan​cja chwi​la​mi może do​-
pro​wa​dzićdosza​łu.

Ob​ry​so​wałpal​ca​mikon​turjejwargztakączu​ło​ścią,żewstrzy​ma​łaod​dech.
–Ni​g​dynieprze​sta​nęcięko​chać.
Drżą​cy​mizewzru​sze​niadłoń​mido​tknę​łajegobrwiiod​gar​nę​ławło​syzoczu.
–Kie​dyje​steśprzymnie,ni​cze​gosięnieboję.Chcemisiężyć.Żyćiko​chaćcie​-

bie.

–Więczrób​myto.Żyj​myiko​chaj​mysię.
Kiw​nę​łagło​wąischo​wa​łatwarzwza​głę​bie​niujegora​mie​nia,prze​peł​nio​najed​no​-

cze​śnieeu​fo​riąioba​wą.Trwa​litakprzezchwi​lę,apo​temzsu​nąłsięzłóż​kaiukląkł
przednią.

Wjegowzro​kubyłotyleuczu​cia,żeniemo​głapo​wstrzy​maćłez.
–Czywyj​dzieszzamniejesz​czeraz,Leah?–spy​tał,ajegowar​gimu​ska​łyjej.–

Chceszzemnąspę​dzićresz​tęży​cia?

Wtu​li​łasięwnie​go,jak​bysięmia​łani​g​dynieode​rwać.
–Tak,wyj​dęzacie​bie.Ju​tro,je​że​lizdo​łasztozor​ga​ni​zo​wać.
–Nie,ju​tronie–od​parł,uj​mu​jącjejtwarzwobiedło​nie.
–Dla​cze​go?Maszwąt​pli​wo​ści?
–Nie…Alechciał​bym,że​byśmia​łaślub,oja​kimza​wszema​rzy​łaś.Chciał​bymcię

przed​tem za​pro​sić na kil​ka ran​dek i zro​bić to wszyst​ko, co się zwy​kle robi przed
ślu​bem.Chcę,że​byśmia​łatylecza​su,ilebę​dzieszpo​trze​bo​wać,adotegomo​men​-
tu…–Spoj​rzałjejwoczyzmi​ło​ściąina​glezro​zu​mia​ła,docze​gozmie​rza.Wod​po​-
wie​dziprzy​lgnę​ładonie​gode​spe​rac​ko.

–Nie,jużni​g​dybezcie​bienieza​snę.Nieznio​sę,je​ślibę​dzieszsięupie​rał…
–Bę​dzie​mysięwi​dy​wa​lico​dzien​nie,alechcę,że​byśtotywy​bra​ładzień,wktó​-

rymzo​sta​nieszmojążoną.

Wi​dzia​ła w jego oczach, jak bar​dzo było to dla nie​go waż​ne. Mia​ła zo​stać jego

żoną,kie​dybę​dzienatogo​to​wa.

–Trzymie​sią​ce–za​pro​po​no​wa​ła.–Ustal​myter​minzatrzymie​sią​ce,aleniepóź​-

niej.Niemamtwo​jejcier​pli​wo​ścianitaksil​nejwoli…

–Sil​nawola,po​wia​dasz?Tyl​kowy​obra​że​niecie​bieidą​cejdomniewtwo​jejprze​-

pięk​nejsuk​niślub​nejpo​zwo​limiprze​trwaćtenczas.

EPILOG

Trzymie​sią​cepóź​niej

Sta​vrosnieprzy​pusz​czał,żetetrzymie​sią​cebędąsięwy​da​waćwiecz​no​ścią.Za​-

pro​po​no​wałta​kieroz​wią​za​niepodwpły​wemim​pul​su,aleprzy​zna​wał,żedo​ty​ka​nie
i ca​ło​wa​nie Leah bez do​pro​wa​dze​nia do speł​nie​nia było praw​dzi​wym ćwi​cze​niem
woli.

Zdru​giejstro​nybyłbar​dzoza​do​wo​lo​ny,żezde​cy​do​wa​lisięza​cze​kać.Bodlacu​-

dow​nejLeahwar​tobyłoprze​zwy​cię​żyćkaż​dątrud​ność.

Wcie​płypaź​dzier​ni​ko​wywie​czórcze​kałnaniąwto​wa​rzy​stwiepra​wieset​kigo​-

ści. Re​zy​den​cja Gian​ni​sa zo​sta​ła pięk​nie ude​ko​ro​wa​na, a on stał pod skle​pio​nym
wej​ściemdoogro​du.Li​liewpeł​nymroz​kwi​cieprze​sy​ca​łypo​wie​trzecu​dow​nymaro​-
ma​tem,nanie​bielśniłnie​ska​la​nybłę​kit.

Więk​szość go​ści przy​szła zo​ba​czyć jego uro​czą na​rze​czo​ną, któ​rej pro​jek​ty

wstrzą​snę​ły świa​tem mody. Były wśród nich mo​del​ki, z któ​ry​mi pra​co​wa​ła przez
ostat​nie mie​sią​ce, miesz​kań​cy re​zy​den​cji i pra​cow​ni​cy na​le​żą​cej do Leah fa​bry​ki.
Przy​szli,bypo​dzię​ko​waćzajejszczo​drość,do​broć,od​da​nieilo​jal​ność.

Iwkoń​cunad​szedłdzień,kie​dymie​liusank​cjo​no​waćwięźzro​dzo​nązmi​ło​ściira​-

do​ści.Cie​niemnatymnie​maldo​sko​na​łymdniukła​dłosiętyl​kowspo​mnie​nieCa​li​sty.
Jakbar​dzocie​szy​ła​bysiędziśichszczę​ściem…

Tym​cza​semjed​nakszłakunie​muLeahwspar​tanara​mie​niuDmi​trie​go.Najejwi​-

dokser​ceomalniewy​rwa​łomusięzpier​si.

Takjakmuobie​ca​ła,mia​łanaso​biewła​snąkre​ację–suk​nięślub​nązjejpierw​szej

ko​lek​cji.Wy​glą​da​łaprze​pięk​nie,kru​choide​li​kat​nie.

Dłu​gie wło​sy ze​bra​ła w sty​lo​wy koń​ski ogon, w uszach lśni​ły per​ło​we kol​czy​ki –

pre​zentodGian​ni​sa,awy​jąt​ko​woskrom​nasuk​niazko​ro​nekije​dwa​biunieod​sła​-
nia​ła ani ka​wał​ka cia​ła. Pro​sty krój pod​kre​ślał smu​kłą syl​wet​kę i dłu​gie, zgrab​ne
nogi.

Za​sta​na​wiałsię,czysu​kien​kajesttakskrom​nazewzglę​dunanie​go.Czysą​dzi​ła,

żeniespodo​bamusięjed​nazjejśmia​łych,sek​sow​nychkre​acji?

Wy​star​czy​ło jed​no spoj​rze​nie w jej prze​past​ne, prze​peł​nio​ne mi​ło​ścią oczy, by

roz​wiać wszel​kie wąt​pli​wo​ści, gdy​by je na​wet miał. Nie moż​na było wąt​pić w jej
szczę​ście.

Przezmi​nio​netrzymie​sią​ceod​wie​dzi​linie​zli​czo​nefa​bry​kiubrańnaca​łymświe​-

cie,uczy​lisięsie​biena​wza​jemiza​ko​chi​wa​liwso​bieco​razmoc​niej.Noi,oczy​wi​-
ście,cze​ka​linatenwy​jąt​ko​wydzień.

Nawi​dokbez​mia​rumi​ło​ściwjejoczach,jegoświatsięza​ko​ły​sał,akie​dypo​ca​ło​-

wa​łaDmi​trie​gowpo​li​czekipo​da​łamurękę,przy​cią​gnąłjąbli​sko.

–Ko​chamcię,naj​droż​sza–wy​szep​tał,niecze​ka​jąc,ażksiądzza​czniece​re​mo​nię.
Wod​po​wie​dzido​tknę​ładrżą​cy​mipal​ca​mijegopo​licz​ka,jak​byspraw​dza​jąc,czyto

na​praw​dęon.

–Niemogęsiędo​cze​kaćnocy–szep​nę​ła,awoczachigra​łyjejpsot​neiskier​ki.

Do​pie​rodużopóź​niej,przyoka​zjiro​bie​niazdjęć,za​uwa​żyłwresz​cietyłjejsu​kien​-

ki.Naproś​bęfo​to​gra​faob​ró​ci​łasiępo​wo​li,zewsty​dli​wymuśmie​chemnawar​gach.

Su​kien​kaniemia​łaple​ców,awy​cię​ciesię​ga​łonie​maldopo​ślad​ków,ma​sko​wa​ne

je​dy​nierzę​dembia​łychgu​zi​kówwzdłużkrę​go​słu​pa,uda​ją​cychza​pię​cie.

Wi​dokgład​kiej,na​giejskó​rymo​men​tal​nieroz​pa​liłwnimżar.Zuśmie​chempo​my​-

ślał,żejegocu​dow​nażonani​g​dynieprze​sta​niegoza​ska​ki​wać.

– Go​to​wa na noc po​ślub​ną? – Prze​su​nął pal​ca​mi po na​giej skó​rze i po​ca​ło​wał ją

de​li​kat​nie.

Za​dy​go​ta​łaiprzy​lgnę​ładonie​go.
–Po​do​bacisięsu​kien​ka?
Kiw​nąłgło​wąiwziąłjąnaręce.Kie​dyszlidowej​ściadodomu,go​ściewi​wa​to​wa​li

gło​śno.

–Su​kien​kajestcu​dow​na.Izgóryprze​pra​szam.
–Zaco?
–Gdy​bymzdej​mu​jącjązcie​bie,uszko​dziłtede​li​kat​negu​zicz​ki.
Ro​ze​śmia​łasięra​do​śnieitenśmiechdo​tarłdogłę​bijegoser​ca.Prze​niósłjąprzez

prógipo​ca​ło​wał.

–Je​steśmojanaza​wsze.
–Atymój.–Zża​remod​da​łamupo​ca​łu​nek.