16

3/2003

Firma Jamo ma w tym gronie chyba największe doświadczenie

w projektowaniu kompaktowych systemów do kina domowego. Już

stereofoniczne systemy sub−sat były ważną częścią oferty firmy na

początku lat 90. Wówczas klientów fascynował sam fakt, że satelitki są

małe, a duży subwoofer można postawić gdziekolwiek. Dzisiaj cała sztuka

w tej dziedzinie polega na wykoncypowaniu oryginalnego, ale

akceptowalnego pomysłu plastycznego, który logicznie połączy się

z funkcjonalnością − możliwością wygodnego zainstalowania elementów,

i ostatecznego zadowolenia dużych rzesz klientów umiarkowaną ceną.

Jamo

A210PPD

Z

ZZ

ZZ

namy już subwoofer przezna−

czony do wsunięcia pod ka−
napę, słyszeliśmy również
o płaskich zespołach sa−

telitarnych przeznaczonych do po−
wieszenia na ścianie. Tym razem
mamy do czynienia z zestawem, którego
ukrywać raczej nie należy − po prostu
dlatego, że ma swój styl. Duże wrażenie
robi przede wszystkim okrągły subwoo−
fer oznaczony

A2Sub. Urządzenie wy−

gląda jak UFO albo jak mina przeciwpie−
chotna, a elementy instalacyjne pozwa−
lają na postawienie go na podłodze lub
zawieszenie na ścianie. Klasyczna lo−
kalizacja jest, prawdę mówiąc, nie−
praktyczna, ponieważ

A2Sub zajmie

sporo miejsca (średnica prawie 50
cm), a efekt wzorniczy zupełnie się
rozpłynie. Co najwyżej od czasu do
czasu jakiś gość w to wdepnie. Zde−
cydowanie lepiej użyć wieszaka (w
komplecie) i powiesić tajemniczy ta−
lerz na ścianie. Obudowa

A2Sub jest

plastikowa, front polakierowano na
kolor srebrny, tylna część jest czarna.
Na środku przedniego (wierzchniego)
panelu widzimy 18−cm membranę bier−
ną, dociążoną plastikowym plastrem.
Lampka poniżej membrany pokazuje
stan pracy urządzenia, a obrotowa, zamo−
cowana pionowo gałka służy do zmiany
poziomu głośności. Frapujące jest ozna−
czenie wybranego natężenia, nacięcia

na początku “skali” wykonane są gęściej,
przy dużej głośności karby są rzadsze.
Tym razem obrazkowa instrukcja dosko−
nale potrafi wyjaśnić wszystkie niuanse.
Wyposażenie

A2Sub jest minimalistyczne,

ogranicza się do stereofonicznego wejścia
niskopoziomowego. Subwoofer nie posia−
da nawet włącznika sieciowego, produ−
cent zakłada, że użytkownik zaakceptuje
automatyczne włączanie i wyłączanie.

Głośnik niskotonowy ma średnicę 20

cm i membranę z celulozy. Od tyłu woo−
fer również prezentuje się całkiem przy−
zwoicie, układ magnetyczny (nieekrano−
wany) ma średnicę 10 cm. Wzmacniacz
został schowany w plastikowej puszce.

Wszystkich pięć głośników satelitar−

nych jest identycznych, centralny posia−
da jedynie logo czytane w płaszczyźnie
poziomej. Owalny kształt przedniego pa−
nelu świetnie połączono z obłością obu−
dowy. Chassis jest plastikowe, ale użyty
materiał jest dobrej jakości, satelitki pre−
zentują się nie tylko schludnie, lecz rów−
nież dość solidnie. Tym bardziej, że są
dwudrożne, z 8−cm średniotonowym i mięk−
ką kopułką 25−mm. Przetworniki są ekra−
nowane magnetycznie. Satelity nie zosta−
ły wyposażone w klasyczne zaciski głoś−
nikowe, w tylnej części obudowy znajduje−
my otwory, w które należy włożyć prze−

wód obrany z izolacji (zmieści

się tylko cienki) i obrócić zna−

jdujące się obok blokady za

pomocą śrubokręta. Wy−

gląda to podejrzanie,

ale okazuje się, że mo−
cowania działają (trzy−
mają) bez zarzutu.

W

A210PDD przewi−

dziano trzy metody

montażu satelitów. Pier−

wsza jest najłatwiejsza,

bo wykorzystuje zgrabne,

okrągłe podstawki. Meto−

da jest tyleż efektowna,

co jednak niepraktyczna,
zamiast ustawiania ko−

lumn większość użytkow−

ników zastosuje z pewnością małe wie−
szaki ścienne, choć plastikowe, to jed−
nak wyglądające na dość solidne. Moco−
wanie kolumn do obydwu podstawek jest
identyczne i polega jedynie na wsunięciu
pręta zainstalowanego w głośniku w ot−
wór podstawy. Regulacja ustawienia do−
konywana jest na sworzniu kulowym, nie
przewidziano żadnej blokady, ale opór
dobrano na tyle starannie, że pozwala
zarówno na łatwe manewrowanie kolum−
ną, jak i na utrzymanie jej w wybranej
pozycji. Ekstremalną formą instalacyjną
jest użycie wolnostojących standów, ta−
kie rozwiązanie wymaga już jednak do−
datkowych kosztów.

A210PDD dostępny jest w kolorze

srebrnym, tył subwoofera, kolumn i pod−
stawek są czarne.

KINO DOMOWE

− Systemy głośnikowe

Instalacja satelitów

Jamo jest rewelacyjnie

prosta, polega na użyciu

trzpieni przy głośnikach

i odpowiednich

stojaków lub

wieszaków.

17

3/2003

Laboratorium

rys. 1. satelita − charakterystyka modułu impedancji.

rys. 2. satalita − charakterystyki przetwarzania w zakresie

średnio−wysokotonowym, w płaszczyźnie poziomej, na osi

głównej i pod kątami 15

O

i 30

O

.

rys. 3. subwoofer − charakterystyki przetwarzania

(głośnik, membrana bierna, suma akustyczna).

Najtańszy w tym teście zestaw praw−

dopodobnie nie okaże się najlepszy w
laboratorium, ale patrząc na charakte−
rystykę modułu impedancji (rys

rys

rys

rys

rys..... 1

1

1

1

1), mo−

żemy powiedzieć, że został dobrze do−
pasowany do warunków, w jakich ma
działać − impedancja znamionowa sa−
telitów to 8

Ω

, co pozwoli je podłączyć

do każdego amplitunera. Wzrost impe−
dancji poniżej 150Hz ujawnia użycie
wewnątrz satelity filtru górnoprzepus−
towego, który zabezpieczy przed prze−
ciążeniem niskimi tonami, nawet gdy
użytkownik zapomni dokonać odpo−
wiednich ustawień w procesorze. Sate−
lita przetwarza pasmo od ok. 200Hz,
podobnie jak małe Cabasse, w tym ze−
stawie jednak nie dostajemy sumatora
niskich tonów z kanałów głównych,
więc jeżeli do subwoofera dostarczymy
tylko sygnał najniższych częstotliwości
z wyjścia LFE, wówczas w okolicach
150Hz w działaniu całego systemu po−
jawi się osłabienie.

Charakterystyce powyżej 200Hz

(rys. 2

rys. 2

rys. 2

rys. 2

rys. 2) daleko do liniowości, nierówno−

mierności wokół 2kHz wymykają się
tolerancji +/− 3dB, ale ogólny bilans śro−
dek − góra pasma jest właściwy, brzmie−
nie powinno pozostawać dostatecznie
zrównoważone.

Subwoofer systemu jest urządze−

niem ciekawym i nawet funkcjonują−
cym... Mina nie oferuje żadnych regula−
cji, dlatego na rys. 3

rys. 3

rys. 3

rys. 3

rys. 3 pokazujemy, po−

za charakterystyką wypadkową, rów−
nież charakterystykę samego głośnika
i samej membrany biernej. Częstotli−
wość rezonansowa to ok. 50Hz, stałe
pasmo przetwarzania wyznaczone spad−
kami −6dB to zakres 40−160Hz, najzu−
pełniej prawidłowo w związku z charak−

*

*

*

*

*

wg danych producenta

Impedancja znam. satelity [

Ω

]

8

Efektywność satelity (2,83V/1m) [dB]

88

Moc znamionowa satelity

*

*

*

*

*

[W]

50

Moc wzm. subwoofera

*

*

*

*

*

[W]

100

Maks. natężenie subwoofera

(1m)[dB]

95

Dolna częstotliwość graniczna

[Hz]

40

Wymiary (WxSxG)[cm]
SATELITA

19x11x7,6

SUBWOOFER

14,4x47x47

terystykami satelitów. Nie zachwyci po−
ziom maksymalny − tylko 99dB, powyżej
urządzenie generowało zdecydowanie
zbyt dużo wibracji, aby można było
uznać wyżej leżącą granicę, do której
dążył jeszcze niewysterowany w pełni
wzmacniacz.

Po włączeniu koncertu lub fil−

mu w 5.1 trudno jest odeprzeć

wrażenie, że system odrobinę

hałasuje. Wysokie tony grają ekspan−
sywnie, ale przecież starają się nie
ustępować średnicy, która również nie
śpi. Niewyrównany, ale zintegrowany
i ekspresyjny zakres średnio−wysoko−
tonowy robi swoje, a bas swoje. Działa−
nie subwoofera nie jest całkowicie
przyklejon do reszty i tak jak satelity,
nie chce on do końca wypełnić przej−
ścia między niskimi a średnimi tonami.
Już przy średnim poziomie głośności z
amplitunera subwoofer może pracować
z maksymalną głośnością! Bas nie jest
jeszcze zniekształcany, staje się dość
rozłożysty i potężny (choć również
miękki).

Efekty przestrzenne w kinie są dob−

re, ale charakterystyczne. Jamo rozsta−
wia dźwięki po całym pomieszczeniu
odsłuchowym, jednak nie scalając ich w
jeden spójny obraz. Sceny filmowe ma−
ją więc zawsze rozmach, ale nie wszys−
tkie dźwiękowe zdarzenia przeprowa−
dzane są płynnie przez całe pomiesz−
czenie. Potęga brzmienia jest na pozio−
mie tylko dostatecznym, ale dla takiego
systemu nawet jej namiastka cieszy.
Natomiast dobrze prezentuje się anali−
tyczność, z rozróżnieniem dźwięków
nie mamy problemu nawet słuchając
klasycznych rejestracji na DVD−V (wy−
dawnictwa Denon). Zadowalająca jest
również dynamika.

Po przełączeniu do stereo dźwięk

staje się bardziej stonowany i wyważo−
ny. Góra i środek pasma nabierają peł−
niejszych, cieplejszych kształtów, co
sprawia, że łatwiej przykleja się do nich
bas. O dziwo, problemy z integracją
okazywały się bardziej zauważalne
przy materiałach filmowych, niż mu−
zycznych, czego bym się nigdy nie spo−
dziewał. Subwoofer nie musi już praco−
wać na maksimum głośności. Analitycz−
ność nieco spada, pojawiają się rów−
nież większe ograniczenia dynamiczne.
Cieszy jednak, że wciąż mamy do czy−
nienia z niezłą przestrzennością,
zwłaszcza szerokość sceny robi dobre
wrażenie.

Generalnie, pomimo dość zdecydo−

wanego brzmienia góry i średnicy, nie
udało się zauważyć zbyt wielu metalicz−
nych akcentów, choć ostrych środków
wyrazu nie brakowało. System walczy o
panowanie nad słuchaczem, unikając
jednak chwytów niedozwolonych.

WYKONANIE i KOMPONENTY:

Znakomite

wykonanie w tym zakresie ceny. Ładne
obudowy satelitów i ich dwudrożny układ,
oryginalna konstrukcja subwoofera. Możliwości
łatwej i ciekawej instalacji.

OCENA:

bardzo dobra

LABORATORIUM:

Łatwa impedancja, nieźle

zrównoważona charakterystyka satelitów, dość
szerokopasmowy subwoofer, ale maksymalny
poziom jego pracy dość niski.

OCENA:

dobra

+

BRZMIENIE:

W 5.1 dobra przestrzenność

i dynamika, z ekspansywnym zakresem średnio−
wysokotonowym. Subwoofer produkuje nawet
głęboki bas, ale tylko do umiarkowanych
poziomów głośności. W stereo dźwięk
spokojniejszy w całym pasmie.

OCENA: (muzyka/kino)

dobra

+

/

bardzo dobra

BARDO DOBRA

OCENA KOŃCOWA:

A210PPD

Cena

[zł]

1750,−

Dystrybutor:

KONSBUD AUDIO

Głośnik znajduje się w dolnej ściance

urządzenia, w górnej ulokowano

membranę bierną.