1. Krótka interpretacja zasady zrównoważonego rozwoju. Znaczenie tej zasady dla gospodarowania zasobami wodnymi.

Zasada zrównoważonego rozwoju określa dążenia do ograniczania uciążliwości dla środowiska, racjonalnego użytkowania jego zasobów naturalnych, zachowania różnorodności biologicznej. Zasada ma także na celu zapewnienie każdemu korzystanie ze środowiska na równych prawach.

Gospodarowanie zasobami wodnymi polega na kształtowaniu, ochronie i wykorzystywaniu zasobów wód podziemnych i powierzchniowych zgodnie z wyżej wymienioną zasadą. W szczególności na:

• Ochronie zasobów wód powierzchniowych i podziemnych przed zanieczyszczeniem i nadmierną eksploatacją,

• Ochronie przed powodzią i suszą,

• Żeglugowym i energetycznym wykorzystaniu wód,

• Zapewnieniu ludności i gospodarce wody o odpowiedniej jakości,

• Zaspokojeniu potrzeb ludności w zakresie zdrowia, higieny i wypoczynku.

Należy pamiętać, iż sprawy wodne są połączone z całym kompleksem zjawisk przyrodniczych, hydrologicznych, klimatologicznych, społecznych i innych

2.Podać schemat podejmowania decyzji wodno-prawnych w nawiązaniu do głównych faz gospodarki wodnej (strategia, planowanie...)

3. Na czym polega zintegrowane gospodarowanie zasobami wodnymi?

Gospodarowanie wodą wymaga kompleksowości podejścia, wynika to z zakresu przestrzennego i czasowego oraz mnogości powiązań, jakie wykazują poszczególne elementy wejściowe, decyzje oraz skutki działań w danej dziedzinie gospodarki.

Uproszczony schemat struktury powiązań systemu wodno-gospodarczego wygląda następująco:

6.Jeżeli zmienność zasobów wodnych w danym przekroju bilansowym nie pozwala na zaopatrzenie w wodę użytkownika z wymaganą gwarancją to jakie środki zaradcze może zaproponować gospodarka wodna ?

-zwiększenie dyspozycyjnych zasobów wodnych poprzez budowę zbiornika retencyjnego powyżej ujęcia wody dla zakladu przemyslowego

-zwiększenie dyspozycyjnych zasobów wodnych poprzez budowę kanalu przeżutowego z innej zlewni zasilającego rzekę powyżej ujęcia dla zakladu przemyslowego

-zwiększenie dyspozycyjnych zasobów wodnych poprzez budowe ujęcia wód podziemnych

-ograniczenie potrzeb wodnych zakladu przemyslowego poprzez zmianę technologii produkcji

7.Wymienić podstawowe zadania gospodarki wodnej.

-kierowanie nadmiarami i redukcjami wody

-nierównomierność rozkladu zasobów w czasie i przestrzeni

-kierowanie rozrządem wody jako podstawowe zadanie gospodarki wodnej

8. Wymienić podstawowe potrzeby wodne i zadania wodno-gospodarcze. Wyjaśnić znaczenie następujących określeń: (1)potrzeby społecznie uzasadnione (bezwzględne), (2)potrzeby ekonomiczne uzasadnione (względne), (3)zadania konsumpcyjne i niekonsumpcyjne.

Zadania konsumpcyjne:

• Ochrona środowiska i ekosystemów wodnych

• Zaopatrzenie w wodę ludności, przemysłu, rolnictwa- użytkownicy konsumpcyjni

Użytkownicy niekonsumpcyjni:

• Hydroenergetyka

• Żegluga śródlądowa

• Rekreacja i turystyka

• Ochrona jakości wód

• Ochrona przed powodzią

Potrzeby wodne zmieniają się w czasie, zmienia się też hierarchia ważności poszczególnych potrzeb:

• Żegluga

• Hydroenergetyka

• Zużycie wody

• Powstawanie aglomeracji miejsko-przemysłowych

• Ochrona jakości i ilości

• Pojawiają się deficyty (jakościowe i ilościowe)

Potrzeby dzielimy na:

1. potrzeby bezwzględne (niezastępowalne)

2. potrzeby względne (zastępowalne)

Ad. (1)

Potrzeby bezwzględne- zaspokajane w oparciu o kryteria społeczne, przepływ nienaruszalny, potrzeby wodne ludności.

Potrzeby bezwzględne obejmują:

• człowieka i jego potrzeby na wsi (picie, mycie)- 8-12 Vm/d

• utrzymanie inwentarzu żywego na wsi -20-30

• potrzeby sanitarne w zależności od wyposażenia- 30-130

• potrzeby komunalne- 80-120

• rzemiosło, drobny przemysł

• przemysł

• przemysł- produkcja piwa, napoi chłodzących

• rolnictwo- woda biologicznie niezbędna dla roślin

Ad (2)

Potrzeby względne- niezbędny rachunek ekonomiczny (woda jest środkiem produkcji). Potrzeby względne powinny być przedmiotem analiz ekonomicznych (substytucja).

• Max (E-C)

• Min C

Gdzie: E- efekt, korzyść

C- koszt, cel

9. Podać przykłady wielozadaniowych inwestycji gospodarki wodnej.

Inwestycje wielozadaniowe mają do spełnienia różne funkcje (np. śluza na kanale spełniające rolę budowli piętrzącej wodę i jednocześnie umożliwiająca żeglugę, zapora wodna ze zbiornikiem zbudowana w celu chłodzenia powierzchniowego wody chłodniczej w elektrowni cieplnej, stwarzająca jednocześnie dogodne miejsce do wypoczynku oraz podnosząca horyzont wód opadowych).

Przykładami wielozadaniowych inwestycji mogą być:

• Jazy (przegrody powodujące spiętrzanie wody), które mają na celu podniesienie poziomu wody w korycie rzeki w celu umożliwienia żeglugi w okresie niskiej wody i uzyskania dogodnego ujęcia wody dla celów przemysłowych, energetycznych, irygacyjnych, bytowych itp., nawilgocenie gleby przez podniesienie poziomu wód gruntowych, regulacja przepływu.

• Zbiorniki wodne (retencyjne, tzn. zatrzymują wodę, buduje się je w celu bardziej efektywnego wykorzystania wody i ochrony jej zasobów. Zbiorniki retencyjne w większości służą do wytwarzanie energii elektrycznej oraz do zabezpieczania przed powodzią doliny rzeki. Gdy występują lokalne niedobory wody, zbiorniki służą do zaopatrzenia w wodę ludności, przemysłu i rolnictwa. Mogą one służyć do celów wypoczynkowo-turystycznych. Ze względu na przeznaczenie zbiorniki dzielimy na: żeglugowo-powodziowe (magazynujące falę powodziową i wypuszczające ją wówczas, gdy w korycie rzeki żeglownej stany wód stają się tak niskie, że utrudniają żeglugę), komunalno - przemysłowe (magazynujące wodę i oddające ją do sieci wodociągowej). W praktyce każdy zbiornik spełnia kilka zadań.

11. Ochrona środowiska jako szczególne zadanie gospodarki wodnej. Jakie są praktyczne sposoby realizacji tego zadania?

Gospodarka wodna ma szczególną rolę w ochronie i kształtowaniu środowiska przyrodniczego- powinna przeciwdziałać niekorzystnym wpływom działalności człowieka w środowisku lub dążyć do naprawy szkód z tym związanych. Podstawową jej rolą jest regulowanie tzw. Małego obiegu wody, czyli obiegu lokalnego (w zlewni, dorzeczu, zlewisku), przez oddziaływanie na poszczególne elementy bilansu wodnego w systemie zlewni. Można tego dokonać przez prawidłowo przeprowadzone melioracje wodne- leśne i rolne- regulujące stan wilgoci glebowej i zasięg poziomu wód gruntowych, a pośrednio wpływające na intensywność parowania terenowego i warunki odpływu ze zlewni, a tym samym kształtujące wysokość poziomu wody w zbiornikach (potokach, rzekach, jeziorach), zapobiegając erozji gleb itp. Prace te musi poprzedzać ekspertyza przedmelioracyjna, w wyniku której dokładnie rozpozna się stan środowiska i jego potrzeby. Umożliwi to prowadzenie racjonalnej gospodarki wodnej w warunkach intensywnej działalności człowieka w środowisku przyrodniczym wrażliwym i w tzw. Warunkach zrównoważonego rozwoju.

Wypełnienie zadań stawianych przed gospodarką wodną, związanych zarówno z gospodarką narodową, jak i wymogami środowiska naturalnego, zwykle sprowadza się jedynie do stosowania zabiegów hydrotechnicznych (regulacja rzek, obwałowania, budowle piętrzące i inne). Tu najczęściej występują konflikty pomiędzy realizacją potrzeb a ochroną środowiska. Każda bowiem ingerencja inżynierska może spowodować niepożądane skutki w środowisku przyrodniczym.

Potrzeba zagospodarowania wód jest oczywista, a jej konsekwencją jest prowadzenie prac hydrotechnicznych. Wzrost liczby ludności kraju pociąga za sobą zwiększenie wielkości tempa produkcji artykułów przemysłowych i żywnościowych, a to z kolei zmusza do intensywniejszego wykorzystywania istniejących zasobów naturalnych, w tym także i zasobów wodnych oraz obiektów wodnych m.in. na potrzeby energetyczne i żeglugowe. Pozyskiwanie energii wodnej jest niezmiernie korzystne- jest ona stosunkowo tania i nie zanieczyszcza środowiska, tak jak kopalne jej źródła. Zwykle jest to źródło energii pozwalającej pokryć braki energii elektrycznej.

12. Na czym polega istota zasady „zanieczyszczający płaci”?

Opłaty kalkulowane są wg. Formuły kosztowej (koszt usługi). Brak możliwości wprowadzenia konkurencyjnej sieci wodno - kanalizacyjnej.

Podstawą opłaty jest ilość i toksyczność ścieków. Wymagane jest pozwolenie wodno-prawne - rodzaj umowy cywilnej. Pozwolenie legalizuje fakt odprowadzania ścieków. Opłaty pozwalają na gromadzenie środków na neutralizację zanieczyszczeń, którą to czynność przejmuje na siebie państwo. Aby instrument był skuteczny opłaty musza być wyższe od kosztów zewnętrznych. Strategia firm - oczyszczać, czy wnosić opłaty?

Sposoby określania wysokości opłat:

1. droga iteracyjna;

2. ustala się krańcowy koszt redukcji zanieczyszczenia wody (tzn. koszt oczyszczania krańcowej jednostki ścieków przy zastosowaniu alternatywnych technologii)

OPŁATA NIE POWINNA BYĆ NIŻSZA OD KOSZTU KRAŃCOWEGO - w przeciwnym razie nie jest skuteczna.

13. Dlaczego rozwiązania problemów zanieczyszczenia środowiska naturalnego nie można pozostawić siłom rynku? Problem efektów zewnętrznych.

(na podstawie problemów z wodą) Naturalnymi siłami rynku są popyt i podaż. Aby mechanizm rynkowy działał dobrze podaż musi być w takim samym stopniu mobilna co popyt, podaż musi mieć całkowicie charakter rynkowy. Jednak woda (i inne dobra środowiskowe) nie jest klasycznym dobrem rynkowym (jedynie woda butelkowana i dostarczana do mieszkań mają swój rynek).Dlatego też rynek nie jest w stanie sam wyznaczyć właściwej ceny - ceny równowagi. Gospodarowanie woda zawsze podlega pewnym relacjom, które określają rozmiary podaży, a więc pośrednio również ceny rynkowe. Poza tym gospodarowanie elementami środowiska (woda itp.) nie ma na celu tylko pokrycia popytu, ale również utrzymanie wysokiej jakości zasobów. Zatem chodzi o to, by nie tylko opłacało się używać zasoby oszczędnie, ale również chronić je przed zanieczyszczeniem.

Z ekonomicznego punktu widzenia ceny zasobów powinny zależeć od ich jakości. Różnice między nimi powinny być na tyle istotne, by nie opłacało się zużywać zasobów wyższej klasy jeżeli można się zadowolić klasą niższą. Jednak rynkowe mechanizmy cenowe nie są w tym przypadku wystarczające i musza być uzupełnione regulacjami prawnymi (począwszy od praw własności). . Np.: państwo może wprowadzić pewne opłaty, niezależne od relacji popyt/podaż, a wynikające z celów które państwo chce realizować (ochrona przed nadmiernym zużyciem itp.)Aby wszelkie opłat i kary były skuteczne muszą być wyższe od kosztów rozwiązań alternatywnych.

15. Co to jest stopa dyskontowa? Jak wysokość stopy dyskontowej (stopa wysoka, niska) wpływa na decyzje inwestycyjne gospodarki wodnej?

• 
  
  
  
  
  
  Jeżeli p- stopa procentowa (np. 5%), to s= p/100- stopa dyskontowa (np. 0,05). Ogólnie stopę dyskontową możemy określić jako stosunek zysku do wartości zaangażowanego kapitału

Stopę dyskontową stosujemy:

• jeżeli w chwili początkowej T₀ posiadamy kwotę K₀, to jej wartość po upływie n lat (czyli w chwili T_n) przy stopie s rocznie wynosi:

K_n = K₀^.( 1+s)ⁿ = K₀^.qⁿ

gdzie q= (1+s)określamy jako czynnik oprocentowujący

• jeżeli interesuje nas wartość K₀ będąca aktualizowaną (czyli zdyskontowaną do chwili czasowej T₀) wartością K_n przy stopie s rocznie wówczas:

K₀ = K_n / (1+s)ⁿ = K_n ^. vⁿ

gdzie v = 1/ (1+s) określamy jako czynnik dyskontujący

np.

aktualna wartość 300 zł, które mamy dostać za 3 lata (przy s=0,03) wynosi:

K0 = 300/ (1+ 0,03)³ = 280zł

• stopę dyskontową stosujemy również, aby wyliczyć wartość czynnika kapitalizującego obliczanego ze wzoru [ (1+s)ⁿ - 1]/ s oraz raty kapitałowej [ s(1+s)ⁿ]/ [(1+s)ⁿ - 1]

• na decyzje inwestycyjne gospodarki wodnej wpływa niska stopa dyskontowa (tańsze kredyty)

16. Podać wartość zaktualizowaną korzyści netto z budowy zbiornika retencyjnego, którego koszty inwestycyjne wynoszą I zł., koszty eksploatacyjne są pomijalnie małe, a średnie roczne efekty wykorzystania zbiornika wynoszą A zł/rok. W obliczeniach należy pominąć czas budowy zbiornika. Przewidywalny okres eksploatacji zbiornika wynosi n lat. Stopa dyskontowa wynosi s %.

K₀- zaktualizowana wartość korzyści netto [zł]

I- koszty budowy zbiornika retencyjnego [zł]

A₀- zaktualizowana wartość korzyści brutto [zł]

K₀ = A₀ - I

Ponieważ średnie roczne efekty A zł/ rok są stałe przez n lat zatem:

17. Zasadnicze cele zaopatrzenia rolnictwa w wodę. Jak określa się wielkości niedoborów wodnych produkcji roślinnej? Omówić znaczenie retencji glebowej.

Rolnictwo w Polsce zaopatrywane jest w wodę w zasadzie w sposób naturalny. Uprawy pobierają odpowiednią ilość wody głównie z opadów, a działalność człowieka ogranicza się do zmniejszenia lub zwiększenia zużycia wody poprzez wprowadzenie odpowiednich upraw lub zabiegów agrotechnicznych mających bezpośredni wpływ na parowanie terenowe, tj. na rzeczywiste straty wody do atmosfery z lądowej części powierzchni ziemi.

Do głównych celów zaopatrzenia rolnictwa w wodę zaliczamy:

• potrzeby produkcji roślinnej

• wzrost plonów nie znajduje się w prostej zależności od wzrostu zużycia wody

• potrzeby w znacznej mierze pokrywane są przez przyrodę

• zmienność obszarowo-przestrzenna

• potrzeby osiedli wiejskich

• potrzeby stawów rybnych

Wielkość niedoborów wodnych wyznacza się ze wzoru:

N = E ^. (P- ∆R)

Gdzie:

N- niedobory wodne

E- potrzeby wodne

P- opad atmosferyczny

∆R- aktualny zapas wody w glebie

ERU- efektywna retencja użyteczne- ilość wody zatrzymanej przez glebę w granicach wilgotności równej pojemności polowej do wilgotności krytycznej, poniżej której rośliny pobierają wodę z trudnością.

W dostarczaniu wody dla rolnictwa ważne jest:

• samowystarczalność w produkcji żywności (self-sufficiency)

• bezpieczeństwo w produkcji żywności (food security)

Potrzeby wodne osiedli wiejskich wyznacza się w oparciu o prognozę demograficzną i prognozę rozwoju produkcji zwierzęcej.

W polskich warunkach klimatycznych nawodnień wymagają:

• intensywnie użytkowane łąki i pastwiska

• niektóre uprawy polowe (warzywa, buraki, rośliny przemysłowe).

18. Czym różnią się punktowe od obszarowych źródeł zanieczyszczenia wód? Jakie są możliwości ochrony wód przed zanieczyszczeniami obszarowymi?

Źródła punktowe to:

• ścieki (wody zwrotne) z systemów kanalizacyjnych (przemysłowych, komunalnych)

• podgrzane wody chłodnicze (głównie z elektrowni cieplnych)

• zasolone wody kopalniane

Źródła obszarowe to:

• odpływy z terenów rolniczych (nawozy, pestycydy, środki ochrony roślin)

• odpływy z terenów przemysłowych (nie ujęte w systemy kanalizacyjne) oraz ze składowiska odpadów komunalnych]

• zanieczyszczenia pasmowe wzdłuż szlaków komunikacyjnych (autostrad) przedostające się głównie do wód gruntowych

aby chronić wody przed zanieczyszczeniami obszarowymi należałoby zmniejszyć ilość stosowanych nawozów sztucznych (pestycydów i środków ochrony roślin) na korzyść nawozów naturalnych, bądź też stosować nawozy w ilościach umiarkowanych tak, aby ich nadmiar nie był wypłukiwany. Należałoby również doprowadzić do tego, aby każdy zakład przemysłowy wykorzystał wodę w obiegu zamkniętym i oczyszczał ją na własne potrzeby. Składowiska odpadów powinny mieć uszczelnione dna, tak aby odcieki nie przedostawały się do wód gruntowych.

19. Co to jest plan dyspozytorski zbiornika retencyjnego. Przykłady planów dla warunków normalnej eksploatacji zbiornika i dla warunków powodziowych.

Plan dyspozytorski to polityka sterowania odpływem T_i zb. Retencyjnego na podstawie hydrogramu przepływów średniookresowych Q_i.

Plan dyspozytorski w normalnych warunkach eksploatacji ma na celu zagwarantowanie (zaspokojenie) potrzeb użytkowników (w tym i przepływu nienaruszalnego) oraz zgromadzenie w zbiorniku retencyjnym zapasów wody na okres niedoborów wody (np. suszy)- maksymalnie do pojemności VU zbiornika retencyjnego (trzeba jednak brać pod uwagę możliwość przyjęcia fali powodziowej).

Plan dyspozytorski w warunkach powodziowych ma na celu przejęcie szczytu fali powodziowej przez zbiornik retencyjny w czasie powodzi (przed przyjściem fali powodziowej zb. retencyjny musi utrzymywać w gotowości VRS- stałą rezerwę powodziową).

Plan dyspozytorski dla zb. retencyjnego w warunkach normalnej eksploatacji (rodzaje polityk):

• Polityka standardowa

gdy VP+QP

gdy PVP+QP+VU

gdy VP+Q>P+VU

gdzie:

VP- pojemność zb. retencyjnego na początku okresu

VU- pojemność użytkowa zbiornika ret.

P- potrzeby użytkowników

Q- dopływ do zbiornika

T- odpływ ze zbiornika

• Polityka warunkowa- polityka uwzględniająca uprzywilejowanego użytkownika (np. szpital a staw rybny)

Plan dyspozytorski zbiornika retencyjnego w warunkach powodziowych (rodzaje polityk):

• Polityka sztywna

T = Q_dozw.

Stosuje się ją tylko w przypadku, gdy wezbranie jest mniejsze lub równe rezerwie powodziowej danego zbiornika. Wtedy polityka ta spełnia swą rolę. Jednak z reguły polityka ta jest niewystarczająca.

Polityka półsztywna

Polega ona na tym iż odpływ ze zbiornika (T) jest większy od Q_dozw i zależy od wielkości dopływu do tego zbiornika oraz od parametru planu α.

T = Q_dozw + α (Q- Q_dozw)

Przy α = 0 mamy do czynienia z polityką sztywną

Przy α = 1 mamy odpływ równy Q

• Polityka półsztywna hydroprojektowa

Polityka ta zakłada, iż dysponujemy prognozą dopływów (znamy łączną objętość, która dopłynie w określonym czasie)

Dla terenów górskich- prognoza 24h ;Dla terenów nizinnych- prognoza 72h

Pvi- prognoza w najbliższych t godzinach

Rpi- rezerwa powodziowa w danej chwili (objętość, którą jeszcze można przyjąć)

Rp- rezerwa na początku wezbrania (warunkiem jest Rp> VRS)

20. Podać schemat procedury określania efektywności ekonomicznej przedsięwzięć ochrony przed powodzią (porównanie kosztów i efektów).

Celem opracowywania zagadnień ochrony przed powodzią jest oszacowanie efektów ekonomicznych, czyli wielkości unikniętych strat i porównanie ich z kosztami przedsięwzięć ochronnych. Procedury wyznaczania strat powodziowych:

1)wykres zależności strat jednostkowych dla wyodrębnionych kompleksów ( np. w tys zł/mieszkańca, tys zł/km dróg)

2)wykres start w poszczególnych kompleksach uwzględniające ich podział strukturalny(rolnictwo, komunikacja, gosp. komunalna, gosp. wodna)

3)wykresy łącznych strat w poszczególnych kompleksach (dla zbiornika i obwałowania)

4) wykres zależności Qmax od start w tys.zł (przejście przez krzywą konsumpcyjną)

5)wyznaczenie krzywych częstotliwości Qmax (prawdopodobieństwa kulminacji przepływów większych od Qdozw[Q_50%]) dla profili reprezentatywnych dla każdego z kompleksów.

6)Na podstawie (4),(5) wyznacza się krzywe częstotliwości strat przed zabudową (zbiornika i obwałowania)

7)krzywe rozdziału częstotliwości naturalne i po zabudowie(Q(t), Q'(t))

8)krzywe częstotliwości start przed i po zabudowie dla zbiornika i obwałowania (powierzchnia pomiędzy tymi krzywymi C(t), C'(t) będzie wartością oczekiwana średnio-rocznych strat powodziowych)

9)Wynikiem ostatecznym są wykresy zależności pojemności rezerwy powodziowej i wysokości wału od wartości usuniętych strat, czyli od osiągniętego efektu

Efektywność ekonomiczna to stosunek nakładów (kosztów) poniesionych na realizację pewnego przedsięwzięcia do efektów jakie ono przyniesie. Oceniając koszty i efekty związane z ochrona przeciwpowodziową należy w pierwszym kroku wydzielić kategorie strat (bezpośrednie, pośrednie, indubowane). Następnie wydzielamy podział strukturalny strat (rolnictwo, komunikacja, gospodarka komunalna, inne). Kolejnym krokiem będzie rewaloryzacja strat na podstawie szkód występujących w przeszłości. Następnie obszar przedsięwzięć dzielimy na homogeniczne jednostki (kompleksy). Wyznaczamy parametr hydrologiczny opisujący falę (np. Qmax, H, V, t,...). Tworzymy wykresy strat jednostkowych dla kompleksów (tyś. Zł./ha (km dróg, mieszkań, km rzeki). W poszczególnych kompleksach wykresy strat wg. Podziału strukturalnego, wykres łącznych strat w kompleksie (z przejściem na krzywa konsumpcyjną) Określamy rozkład statystyczny wezbrań na podstawie danych historycznych.

Ochrona przeciwpowodziowa jest:

-aktywna -zbiorniki retencyjne

-bierna-obwalowania

21.Co stanowi miarę efektów-korzyści w zakresie ochrony przed powodzią.

Największą korzyścią w zakresie ochrony przed powodzią jest uniknięcie jakich kolwiek start:

-korzyści ekonomiczne uniknięcie kosztów po powodzi

-uniknięcie strat jak utrata zdrowia i życia

-uniknięcie obniżenia poziomu życia mieszkańców

-uniknięcie strat bezpośrednich tzn wywolanych w trakcie przeplywu fali powodziowej

-uniknięcie strat pośrednich tzn strat będących konsekwencją strat bezpośrednich po przejściu fali powodziowej

-uniknięcie strat w rolnictwie i strat indukowanych

22.Podać kilka przykladów ksztaltowania i racjonalizacji potrzeb wodnych. Omówić rolę instrumentów ekonomicznych.

Instrumenty ekonomiczne:

-instrumenty regulacji bezpośredniej

-instrumenty regulacji pośredniej-ekonomiczne

Klasyfikacja instrumentów ekonomicznych

-oplaty za wprowadzanie zanieczyszczeń do środowiska

-oplata produktowa

-oplata administracyjna

-depozyty i kaucje

-ubezpieczenia ekologiczne

-kary pieniężne

Zmuszają osoby korzystające z zasobów wodnych do racjonalnego ich wykorzystywania, żeby nie było żadnych nadużyć oraz żeby oszczędzać zasoby wodne.

Cel stosowania oplat-osiągnięcie zgodności pomiędzy racjonalnością makroekonomiczną i mikroekonomiczną.

24.Na czym polegają trudności gospodarownia wodą w zlewniach międzynarowdowych?

-istnieje konieczność zawarcia międzynarodowych umów

-należy dążyć do opracowania skoordynowanego w skali calego obszaru dorzecza planu dzialań

-w tym celu zostaną powolane nowe grupy robocze mające za zadanie

• Określenie wspólnych celów gospodarki wodnej

• Wdrożenie systemów monitoringu

• Zaprzestanie lub ograniczenie zrzutów substancji

• Przeciwdzialanie nadzwyczajnym zagrożeniom wód

• Opracownaie programów i dzialan gospodarki wodnej

25.Omówić krótko glówne zadania Regionalnych Zarządów Gospodarki Wodnej(RZGW).

RZGW-terenowe organy administracji rządowej wykonujące zadania Ministerstwa Środowiska dotuczące:

-zarządzanie gospodarką wodną

-utrzymanie wód stanowiących wlasność państwa

-realizacja inwestycji o znaczeniu krajowym

26. Omówić krótko glówne cele Ramowej Dyrektywy Wodnej Unii Europejskiej.

Ramowa Dyrektywa Wodna UE pojawila się w 2000 roku, a zostala wprowadzona w roku 2003 i mówi nam o:

-glównie poprawa jakości wód i ochrona ekosystemów

-UE 15 znacznie większe zasoby na mieszkańca niż Polska

-UE 15 posiada znacznie bardziej rozwiniętą infrastrukturę wodną

-UE 15 jakość wód powierzchniowych i podziemnych zncznie lepsza niż w Polsce

-UE 15 lepiej dopracowana legislacja i jej wdrożenia

3

TAK

(bilans się zgadza)

KRYTERJA

-techniczne;

-ekonomiczne;

-społeczne;

-ekologiczne.

Bilans

„PODAŻ”/ „POPYT”

Instrumenty korygowania:

namacalne i nienamacalne.

Potrzeby (zadania):

-Komunalne;

-Przemysłu;

-Rolnicze;

-Ochrona wód przed zaniecz.;

-ochrona przed powodziami;

-energetyka wodna;

-żegluga śródlądowa;

-rekreacja turystyczna;

-ochrona ekosystemow.

„POPYT”

Zasoby wodne:

Wody powierzchniowe i podziemne.

„PODAZ”

SPOŁECZEŃSTWO/ PRZYRODA / GOSPODARKA/...

NIE

(bilans się nie zgadza)

WARIANTY - Pewne działania:

• Planowanie

• Projektowanie

• Eksploatacja

Analiza i wybór wariantu

Decyzja wodno - gospodarcza

Zużycie bezzwrotne

Wykorzystywanie wody przez ludność, rolnictwo, przemysł

Oczyszczanie i zrzut ścieków

Pobór, uzdatnienie, rozprowadzanie wody

Wejście

Wyjście

Zagospodarowane zasoby wodne. Użytkowanie energetyczne, żeglugowe, rekreacyjne

Naturalne zasoby wód powierzchniowych i podziemnych

Budowle hydrotechniczne regulujące obieg wody. Ochrona przed powodzią.

Cena redukcji zanieczyszczenia

ZŁ.

E*

P*

E - wysokość emisji

L

K_n

n lat

K₀

T_n

T_o

---