Projekt etyczny
„Życie jest piękne”
Wartości kształtują, więc ducha Istnienia i w sytuacji podejmowania decyzji mogą pozwolić na przyjęcie jednego z możliwych rozwiązań, tego, które odpowiada kulturze danej społeczności.
Normy moralne natomiast mają bardziej uniwersalny zasięg. Pełnią szerszą rolę tworząc nakazy postępowania akceptowalne w danym kręgu kulturowym. Ludzie mogą wybierać wartości, które chcą przede wszystkim realizować, a te, których brak realizacji nie pociąga za sobą naruszenia zasad moralnych mogą nawet pominąć. Natomiast przestrzeganie norm moralnych obowiązuje wszystkich. Żaden człowiek na dłuższą metę nie może naruszać choćby jednej z uznanych norm moralnych. Normy moralne mówią nam jak w danej sytuacji wyboru powinniśmy postąpić, a czego unikać, aby zachować uznane przez wspólnotę zasady moralne. Można nawet szerzej rozumieć ich rolę. Zwolennicy obiektywizmu i uniweralizmu normatywnego sądzą, że przy odpowiedniej interpretacji mają one znaczenie ponadkulturowe. Obowiązują zawsze i wszędzie.
Człowiek zdobywa swoje przekonania moralne dzięki wychowaniu (rodzina, szkoła, kościół, państwo), ale również w wyniku własnych doświadczeń i obserwacji takich jak: akceptacja przekonań własnego środowiska: kolegów z podwórka, ze szkoły czy z pracy.
Jak łatwo zauważyć powstałe przeświadczenia na temat moralności jak i sama moralność jednostkowa może być w wyniku oddziaływania tych czynników bardzo różna. Ludzie wzrastający w różnych tradycjach, ukształtowani przez różne doświadczenia, akceptujący różne środowiskowe obyczaje nie mogliby stworzyć efektywnie działającej organizacji, jaką stanowi społeczeństwo. Koniecznym staje się uznanie przez wszystkich zasad postępowania.
W ujęciu Marii Ossowskiej normy moralne można pogrupować. Występuje siedem rodzajów norm moralnych:
1. NORMY MORALNE W OBRONIE NASZEGO BIOLOGICZNEGO ISTNIENIA
2. NORMY MORALNE W OBRONIE GODNOŚCI
3. NORMY MORALNE W OBRONIE NIEZALEŻNOŚCI
4. NORMY MORALNE W OBRONIE PRYWATNOŚCI
5. NORMY MORALNE SŁUŻĄCE POTRZEBIE ZAUFANIA
6. NORMY MORALNE STRZEGĄCE SPRAWIEDLIWOŚCI
7. NORMY MORALNE ŁAGODZĄCE KONFLIKTY SPOŁECZNE.
Po tym wstępie chcielibyśmy zadać następujące pytania i zapoznać się z Państwa odpowiedziami .
1.Czy natura predysponuje nas do zabijania?
2.Czy osobowy rozwój i poszukiwanie wewnętrznej wolności mogłoby uwolnić świat od zła?
3.Czy zabicie drugiego człowieka w obronie własnej można usprawiedliwić?
Kanwą tej dyskusji chcemy by była głośna sprawy zabójstwa dwóch nieuczciwych biznesmenów przez normalnych ludzi. Sprawa jest bardzo znana dzięki filmowi R.Kruzego „Dług” a VI przykazaniem Dekalogu NIE ZABIJAJ
PODSUMOWANIE:
Żadne zakazy nie zmienią ludzkiej natury. Nakaz nie będziesz zabijał wynosi człowieka do jego prawdziwej godności stworzenia, źródła życia. Pomimo Bożego nakazu chrześcijan, żydów, muzułmanów Święte Księgi są pełne przemocy i zbrodni. Ta nieusuwalna sprzeczność nie jest jednak związana z samym nakazem nie zabijaj , ale jest cechą znamionującą naturę człowieka, potencjalnego zabójcy.
Człowiek od narodzin aż do śmierci jest tak słaby, że instynkt samoobrony może uczynić z niego napastnika, i to niezależnie od tego czy jest to człowiek współczesny czy jaskiniowiec. Różnica tkwi w ogromie spowodowanego zniszczenia; nóż czy bomba atomowa. Aby szóste przykazanie Dekalogu było zachowane, należy przede wszystkim uświadomić ludziom główne pobudki popychające do zbrodni. Najlepszym dla człowieka sposobem zapanowania nad tymi pobudkami jest skoncentrowanie nad sobie samym. Odrzucenie przemocy musi nastąpić na wszystkich poziomach / indywidualnym, rodzinnym, społecznym, narodowym, międzynarodowym/. Życie jest drogą. Na miarę zagrożeń naszych czasów droga życia otwiera przed człowiekiem niewyobrażalne możliwości postępu wiedzy, poznania, wolności, wyzwolenia i miłości.
[...] Kładę przed wami życie i śmierć
błogosławieństwo i przekleństwo
Wybierajcie, więc życie, abyście żyli[...]
3