Testament Ojca Świętego

Ojciec Święty Jan Paweł II spisał testament w 1979. Później uzupełniał go w czasie
wielkopostnych rekolekcji, po raz ostatni w roku 2000. Oddał siebie, Kościół, a także nasz
naród i cały świat w opiekę Matce Bożej. Przez cały pontyfikat prosił, by "Miłosierdzie Boże
okazało się większe od Jego słabości i niegodziwości". Tymi słowami święty człowiek,
Ś

więty Ojciec, wskazał nam drogę, jak dalej żyć. Bo jeśli On sam, papież, największy

moralny autorytet naszych czasów, musiał prosić Boga o pomoc w walce z własną słabością i
niegodziwością, to czy ktokolwiek z nas, szarych ludzi, może bez tej prośby przeżyć choć
jeden dzień...

W Imi

ę

Trójcy Przenaj

ś

wi

ę

tszej. Amen.

Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy Pan wasz przyb

ę

dzie (por. Mt 24,

42) - te słowa przypominaj

ą

mi ostateczne wezwanie, które nast

ą

pi

wówczas, kiedy Pan zechce. Pragn

ę

za nim pod

ąż

y

ć

i pragn

ę

, aby wszystko, co

składa

si

ę

na

moje

ziemskie

ż

ycie,

przygotowało

mnie

do

tej

chwili. Nie wiem, kiedy ona nast

ą

pi, ale tak jak wszystko, równie

ż

i t

ę

chwil

ę

oddaj

ą

w

r

ę

ce

Matki

mojego

Mistrza:

totus

Tuus.W

tych

samych

r

ę

kach matczynych zostawiam wszystko i Wszystkich, z którymi zwi

ą

zało

mnie moje

ż

ycie i moje powołanie. W tych R

ę

kach zostawiam nade wszystko

Ko

ś

ciół, a tak

ż

e mój Naród i cał

ą

ludzko

ść

. Wszystkim dzi

ę

kuj

ę

. Wszystkich

prosz

ę

o przebaczenie. Prosz

ę

tak

ż

e o modlitw

ę

, aby Miłosierdzie Bo

ż

e

okazało si

ę

wi

ę

ksze od mojej słabo

ś

ci i niegodno

ś

ci.

W

czasie

rekolekcji

przeczytałem

raz

jeszcze

testament

Ojca

Ś

wi

ę

tego Pawła VI. Lektura ta skłoniła mnie do napisania niniejszego

testamentu.

Nie

pozostawiam po

sobie

własno

ś

ci,

któr

ą

nale

ż

ałoby

zadysponowa

ć

.

Rzeczy

codziennego

u

ż

ytku,

którymi

si

ę

posługiwałem,

prosz

ę

rozda

ć

wedle uznania. Notatki osobiste spali

ć

. Prosz

ę

, a

ż

eby nad tymi sprawami

czuwał

Ks.

Stanisław,

któremu

dzi

ę

kuj

ę

za

tyloletni

ą

wyrozumiał

ą

współprac

ę

i pomoc. Wszystkie za

ś

inne podzi

ę

kowania zostawiam w sercu przed

Bogiem Samym, bo trudno je tu wyrazi

ć

.

Co do pogrzebu, powtarzam te same dyspozycje, jakie wydał Ojciec

Ś

wi

ę

ty Paweł VI. (dodatek na marginesie: Grób w ziemi, bez sarkofagu.

13.III.1992). O miejscu niech zdecyduje Kolegium Kardynalskie i Rodacy.

Apud

Dominum

Misericordia

et

copiosa

apud

Eum

redemptio

Jan Paweł pp. II

Rzym, 6.III.1979.

Po

ś

mierci prosz

ę

o Msze

Ś

wi

ę

te i modlitwy.

5.III.1990.

***

Wyra

ż

am

najgł

ę

bsz

ą

ufno

ść

,

ż

e

przy

całej

mojej

słabo

ś

ci

Pan

udzieli mi ka

ż

dej łaski potrzebnej, aby sprosta

ć

wedle Jego Woli wszelkim

zadaniom, do

ś

wiadczeniom i cierpieniom, jakich zechce za

żą

da

ć

od swego sługi

w ci

ą

gu

ż

ycia. Ufam te

ż

,

ż

e nie dopu

ś

ci, abym kiedykolwiek przez

jakie

ś

swoje post

ę

powanie: słowa, działanie lub zaniedbanie działa

ń

, mógł

sprzeniewierzy

ć

si

ę

moim obowi

ą

zkom na tej

ś

wi

ę

tej Piotrowej Stolicy.

***

24.II. - 1. III.1980.

Równie

ż

w ci

ą

gu tych rekolekcji rozwa

ż

ałem prawd

ę

o Chrystusowym

kapła

ń

stwie

w

perspektywie

owego

Przej

ś

cia,

jakim

dla

ka

ż

dego

z

nas jest chwila jego

ś

mierci. Rozstania si

ę

z tym

ś

wiatem - aby narodzi

ć

si

ę

dla innego, dla

ś

wiata przyszłego, którego znakiem decyduj

ą

cym,

wymownym jest dla nas Zmartwychwstanie Chrystusa.

Odczytałem

wi

ę

c

zeszłoroczny

zapis

mojego

testamentu,

dokonany

równie

ż

w czasie rekolekcji - porównałem go z testamentem mojego wielkiego

Poprzednika

i

Ojca

Pawła

VI,

z

tym

wspaniałym

ś

wiadectwem

o

ś

mierci chrze

ś

cijanina i papie

ż

a - oraz odnowiłem w sobie

ś

wiadomo

ść

spraw, do których sporz

ą

dzony przeze mnie (w sposób raczej prowizoryczny) ów

zapis z 6.III.1979 si

ę

odnosi.

Dzisiaj pragn

ę

do niego doda

ć

tylko tyle,

ż

e z mo

ż

liwo

ś

ci

ą

ś

mierci

ka

ż

dy zawsze musi si

ę

liczy

ć

. I zawsze musi by

ć

przygotowany do tego,

ż

e

stanie przed Panem i S

ę

dzi

ą

- a zarazem Odkupicielem i Ojcem. Wi

ę

c

i ja licz

ę

si

ę

z tym nieustannie, powierzaj

ą

c ów decyduj

ą

cy moment

Matce Chrystusa i Ko

ś

cioła - Matce mojej nadziei.

Czasy, w których

ż

yjemy, s

ą

niewymownie trudne i niespokojne. Trudna

tak

ż

e

i

nabrzmiała

wła

ś

ciw

ą

dla

tych

czasów

prób

ą

-

stała

si

ę

droga Ko

ś

cioła, zarówno Wiernych jak i Pasterzy. W niektórych krajach,

(jak

np.

w

tym,

o

którym

czytałem

w

czasie

rekolekcji),

Ko

ś

ciół

znajduje si

ę

w okresie takiego prze

ś

ladowania, które w niczym nie ust

ę

puje

pierwszym stuleciom, raczej je przewy

ż

sza co do stopnia bezwzgl

ę

dno

ś

ci i

nienawi

ś

ci. Sanguis Martyrum - semen Christianorum. A prócz tego -

tylu ludzi ginie niewinnie, cho

ć

by i w tym kraju, w którym

ż

yjemy...

Pragn

ę

raz

jeszcze

całkowicie

zda

ć

si

ę

na

Wol

ę

Pana.

On

Sam

zdecyduje, kiedy i jak mam zako

ń

czy

ć

moje ziemskie

ż

ycie i pasterzowanie. W

ż

yciu i

ś

mierci Totus Tuus przez Niepokalan

ą

. Przyjmuj

ą

c ju

ż

teraz t

ę

ś

mier

ć

, ufam,

ż

e Chrystus da mi łask

ę

owego ostatniego Przej

ś

cia czyli

Paschy. Ufam te

ż

,

ż

e uczyni j

ą

po

ż

yteczn

ą

dla tej najwi

ę

kszej sprawy,

której

staram

si

ę

słu

ż

y

ć

:

dla

zbawienia

ludzi,

dla

ocalenia

rodziny

ludzkiej, a w niej wszystkich narodów i ludów (w

ś

ród nich serce w szczególny

sposób

si

ę

zwraca

do

mojej

ziemskiej

Ojczyzny),

dla

osób,

które

szczególnie mi powierzył - dla sprawy Ko

ś

cioła, dla chwały Boga Samego.

Niczego

wi

ę

cej

nie

pragn

ę

dopisa

ć

do

tego,

co

napisałem

przed

rokiem - tylko wyrazi

ć

ow

ą

gotowo

ść

i ufno

ść

zarazem, do jakiej niniejsze

rekolekcje ponownie mnie usposobiły.

Jan Paweł pp. II

***

5.III.1982.

W

ci

ą

gu

tegorocznych

rekolekcji

przeczytałem

(kilkakrotnie)

tekst

testamentu z 6.III.1979. Chocia

ż

nadal uwa

ż

am go za prowizoryczny

(nie

ostateczny),

pozostawiam

go

w

tej

formie,

w

jakiej

istnieje.

Niczego (na razie) nie zmieniam, ani te

ż

niczego nie dodaj

ę

, gdy chodzi o

dyspozycje w nim zawarte.

Zamach

na

moje

ż

ycie

z

13.V.1981

w

pewien

sposób

potwierdził

słuszno

ść

słów zapisanych w czasie rekolekcji z 1980 r. (24.II - 1.III).

Tym gł

ę

biej czuj

ę

,

ż

e znajduj

ę

si

ę

całkowicie w Bo

ż

ych R

ę

kach - i

pozostaj

ę

nadal do dyspozycji mojego Pana, powierzaj

ą

c si

ę

Mu w

Jego Niepokalanej Matce (Totus Tuus).

Jan Paweł pp. II

***

5.III.1982.

Ps.

W

zwi

ą

zku

z

ostatnim

zdaniem

testamentu

z

6.III.1979

(:

O

miejscu m.inn.pogrzebu) niech zdecyduje Kolegium Kardynalskie i Rodacy -
wyja

ś

niam,

ż

e

mam

na

my

ś

li

Metropolit

ę

Krakowskiego

lub

Rad

ę

Główn

ą

Episkopatu

Polski

-

Kolegium

Kardynalskie

za

ś

prosz

ę

,

aby

ewentualnym pro

ś

bom w miar

ę

mo

ż

no

ś

ci uczynili zado

ść

.

***

1.III.1985 (w czasie rekolekcji):

Jeszcze - co do zwrotu Kolegium Kardynalskie i Rodacy : Kolegium
Kardynalskie

nie

ma

ż

adnego

obowi

ą

zku

pyta

ć

w

tej

sprawie

Rodaków, mo

ż

e jednak to uczyni

ć

, je

ś

li z jakich

ś

powodów uzna za stosowne.

JPII

Rekolekcje jubileuszowego roku 2000

(12.-18.III.) (do testamentu)

1.

Kiedy

w

dniu

16.pa

ź

dziernika

1978

konklawe

kardynałów

wybrało

Jana Pawła II, Prymas Polski kard. Stefan Wyszy

ń

ski powiedział do mnie: zadaniem

nowego papie

ż

a b

ę

dzie wprowadzi

ć

Ko

ś

ciół w Trzecie Tysi

ą

clecie. Nie wiem, czy

przytaczam to zdanie dosłownie, ale taki z pewno

ś

ci

ą

był sens tego, co wówczas

usłyszałem.

Wypowiedział

je

za

ś

Człowiek,

który

przeszedł

do

historii

jako

Prymas

Tysi

ą

clecia.

Wielki Prymas. Byłem

ś

wiadkiem Jego posłannictwa, Jego heroicznego

zawierzenia. Jego zmaga

ń

i Jego zwyci

ę

stwa. Zwyci

ę

stwo, kiedy przyjdzie,

b

ę

dzie to zwyci

ę

stwo przez Maryj

ę

- zwykł był powtarza

ć

Prymas Tysi

ą

clecia

słowa swego Poprzednika kard. Augusta Hlonda.

W ten sposób zostałem poniek

ą

d przygotowany do zadania, które w

dniu 16. pa

ź

dziernika 1978 r. stan

ę

ło przede mn

ą

. W chwili, kiedy pisz

ę

te

słowa jubileuszowy Rok 2000 stał si

ę

ju

ż

rzeczywisto

ś

ci

ą

, która trwa. W

nocy 24 grudnia 1999 r. została otwarta symboliczna Brama Wielkiego
Jubileuszu w Bazylice

ś

w. Piotra, z kolei u

ś

w. Jana na Lateranie,

u Matki Bo

ż

ej Wi

ę

kszej (S.Maria Maggiore) - w Nowy Rok, a w dniu 19

stycznia

Brama

Bazyliki

ś

w.

Pawła

za

murami.

To

ostatnie

wydarzenie ze wzgl

ę

du na swój ekumeniczny charakter szczególnie zapisało si

ę

w

pami

ę

ci.

2. W miar

ę

jak Rok Jubileuszowy 2000 posuwa si

ę

naprzód, z dnia na

dzie

ń

i z miesi

ą

ca na miesi

ą

c, zamyka si

ę

za nami dwudziesty wiek, a

otwiera wiek dwudziesty pierwszy. Z wyroków Opatrzno

ś

ci dane mi było

ż

y

ć

w

tym

trudnym

stuleciu,

które

odchodzi

do

przeszło

ś

ci,

a

w

roku,

w

którym wiek mego

ż

ycia dosi

ę

ga lat osiemdziesi

ę

ciu (octogesima adveniens),

nale

ż

y pyta

ć

, czy nie czas powtórzy

ć

za biblijnym Symeonem Nuncdimittis?

W dniu 13. maja 1981 r., w dniu zamachu na Papie

ż

a podczas

audiencji na placu

ś

w. Piotra, Opatrzno

ść

Bo

ż

a w sposób cudowny ocaliła mnie od

ś

mierci. Ten, który jest jedynym Panem

ś

ycia i

ś

mierci, sam mi do

ż

ycie przedłu

ż

ył, niejako podarował na nowo. Odt

ą

d ono jeszcze bardziej

do Niego nale

ż

y. Ufam,

ż

e On Sam pozwoli mi rozpozna

ć

, dok

ą

d mam

pełni

ć

t

ę

posług

ę

, do której mnie wezwał w dniu 16.pa

ź

dziernika 1978. Prosz

ę

Go, a

ż

eby raczył mnie odwoła

ć

wówczas, kiedy Sam zechce. W

ż

yciu i

ś

mierci do Pana nale

ż

ymy ... Pa

ń

scy jeste

ś

my (por. Rz 14, 8). Ufam te

ż

,

ż

e

dok

ą

d

dane

mi

b

ę

dzie

spełnia

ć

Piotrow

ą

posług

ę

w

Ko

ś

ciele,

Miłosierdzie Bo

ż

e zechce u

ż

ycza

ć

mi sił do tej posługi nieodzownych.

3. Jak co roku podczas rekolekcji odczytałem mój testament z dnia
6.III.1979.

Dyspozycje

w

nim

zawarte

w

dalszym

ci

ą

gu

podtrzymuj

ę

.

To, co wówczas a tak

ż

e w czasie kolejnych rekolekcji zostało dopisane,

stanowi

odzwierciedlenie

trudnej

i

napi

ę

tej

sytuacji

ogólnej,

która

cechowała lata osiemdziesi

ą

te. Od jesieni roku 1989 sytuacja ta uległa

zmianie.

Ostatnie

dziesi

ę

ciolecie

ubiegłego

stulecia

wolne

było

od

dawniejszych napi

ęć

, co nie znaczy,

ż

e nie przyniosło z sob

ą

nowych problemów i

trudno

ś

ci. Niech b

ę

d

ą

dzi

ę

ki Bo

ż

ej Opatrzno

ś

ci w sposób szczególny

za

to,

ż

e

okres

tzw.

zimnej

wojny

zako

ń

czył

si

ę

bez

zbrojnego

konfliktu nuklearnego, którego niebezpiecze

ń

stwo w minionym okresie wisiało

nad

ś

wiatem.

4.

Stoj

ą

c

na

progu

trzeciego

tysi

ą

clecia

in

medio

Ecclesiae,

pragn

ę

raz jeszcze wyrazi

ć

wdzi

ę

czno

ść

Duchowi

Ś

wi

ę

temu za wielki dar

Soboru Watyka

ń

skiego

II,

którego

wraz

z

całym

Ko

ś

ciołem

-

a

w

szczególno

ś

ci z całym Episkopatem - czuj

ę

si

ę

dłu

ż

nikiem. Jestem przekonany,

ż

e

długo jeszcze dane b

ę

dzie nowym pokoleniom czerpa

ć

z tych bogactw,

jakimi ten Sobór XX wieku nas obdarował. Jako Biskup, który uczestniczył w
soborowym

wydarzeniu

od

pierwszego

do

ostatniego

dnia,

pragn

ę

powierzy

ć

to wielkie dziedzictwo wszystkim, którzy do jego realizacji s

ą

i

b

ę

d

ą

w przyszło

ś

ci powołani. Sam za

ś

dzi

ę

kuj

ę

Wiecznemu Pasterzowi za to,

ż

e

pozwolił

mi

tej

wielkiej

sprawie

słu

ż

y

ć

w

ci

ą

gu

wszystkich

lat

mego pontyfikatu.

In medio Ecclesiae ... od najmłodszych lat biskupiego powołania -

wła

ś

nie

dzi

ę

ki

Soborowi

-

dane

mi

było

do

ś

wiadczy

ć

braterskiej

wspólnoty Episkopatu. Jako kapłan Archidiecezji Krakowskiej do

ś

wiadczyłem,

czym jest braterska wspólnota prezbyterium - Sobór za

ś

otworzył nowy

wymiar tego do

ś

wiadczenia.

5. Ile

ż

osób winien bym tutaj wymieni

ć

? Chyba ju

ż

wi

ę

kszo

ść

z nich

Pan Bóg powołał do Siebie - Tych, którzy jeszcze znajduj

ą

si

ę

po tej

stronie,

niech

słowa

tego

testamentu

przypomn

ą

,

wszystkich

i

wsz

ę

dzie, gdziekolwiek si

ę

znajduj

ą

.

W

ci

ą

gu

dwudziestu

z

gór

ą

lat

spełniania

Piotrowej

posługi

in

medio Ecclesiae doznałem

ż

yczliwej i jak

ż

e owocnej współpracy wielu

Ksi

ęż

y Kardynałów, Arcybiskupów i Biskupów, wielu kapłanów, wielu osób

zakonnych - Braci i Sióstr - wreszcie bardzo wielu osób

ś

wieckich,

ze

ś

rodowiska kurialnego, ze strony wikariatu Diecezji Rzymskiej oraz

spoza tych

ś

rodowisk.

6.

W

miar

ę

,

jak

zbli

ż

a

si

ę

kres

mego

ziemskiego

ż

ycia,

wracam

pami

ę

ci

ą

do jego pocz

ą

tku, do moich Rodziców, Brata i Siostry (której nie

znałem, bo zmarła przed moim narodzeniem), do wadowickiej parafii, gdzie
zostałem

ochrzczony,

do

tego

miasta

mojej

młodo

ś

ci,

do

rówie

ś

ników, kole

ż

anek i kolegów ze szkoły podstawowej, z gimnazjum, z

uniwersytetu, do czasów okupacji, gdy pracowałem jako robotnik, a potem do
parafii

w

Niegowici,

i

krakowskiej

ś

w.

Floriana,

do

duszpasterstwa

akademickiego, do

ś

rodowiska ... do wielu

ś

rodowisk ... w Krakowie, w Rzymie ...

do osób, które Pan mi szczególnie powierzył - wszystkim pragn

ę

powiedzie

ć

jedno:

Bóg Wam zapła

ć

!

In manus Tuas, Domine, commendo spiritum meum.

A.D. 17.III.2000.