710 - Fragmenty "Åšladami wszechmogÄ…cych" - Erich von Däniken









Wstecz /
Spis treści /
Dalej

Rozdział 12
Nieśmiertelne przesłania
Góra bogów - posłania do przyszłości - grób opd szutrową piramidą - atomowa eksplozja w starożytności - raj na ziemi - grób Jezusa w Kaszmirze
(...)
W Indiach jest odwrotnie. Tam zachowały się dawne pisma,
które wyraźnie opowiadają o bogach i ich niebiańskich
pojazdach. Tradycje hinduskie każą nam uczyć się z historii, ponieważ
w przyszłości naszej planety istnieje wiele białych plam.
W ósmej księdze Mahabharty, hinduskiego eposu narodowego,
mowa jest o nieznanej broni, która miała przypominać
promienistą błyskawicę (4). Ludzie rozpadali się na popiół pod
jej działaniem, ciała były spalone nie do poznania. A ci, którym
udało się przeżyć, tracili włosy i paznokcie. Gliniane garnki
rozpadały się przy najmniejszym dotknięciu, ptaki spadały z nieba. W
bardzo krótkim czasie cała żywność uległa zatruciu. Błyskawica
pokryła wszystko jak drobny pył.
Czy to był opis Hiroszimy i Nagasaki? Nie, ten obraz pochodzi z
tekstów staroindyjskich. Zawsze zastanawiałem się, czy takie
zniszczenie miało rzeczywiście miejsce, czy tylko powstało w
rozfantazjowanym umyśle pisarza.
Wybrałem się przeto na poszukiwanie całkowicie zniszczonych miast.
ZnalazÅ‚em jedno – w „raju na ziemi”.
 
W najbardziej na północ wysuniętej części Indii leży wyżyna
Kaszmiru. Jedna z legend mocno zakorzenionych w tamtejszej ludowej
tradycji głosi, że dolina Kaszmiru była w rzeczywistości Ziemią
Obiecaną, którą Mojżesz przyrzekł dzieciom Izraela.
Dolina Kaszmiru rozciąga się na wysokości ponad dwóch
tysięcy metrów i już choćby tym różni się od parnej
duchoty, panującej na pozostałym terenie Indii. Tu na płaskowyżu
wdychamy czyste i ostre powietrze górskie. Dawni władcy
zakładali tu parki o wyjątkowej urodzie, rozległe strefy wypoczynku,
kipiące niezwykłym bogactwem kwiatów. Stolicą Kaszmiru jest
Srinagar, który leży nad jeziorem Wular. Dolina nazywana jest
„niebem na ziemi” albo wÅ‚aÅ›nie „rajem na ziemi”.
Srinagar zaÅ› nosi przydomek azjatyckiej Wenecji. Miast przecinajÄ…
liczne kanały, na których roi się od łodzi, gondoli i
zakotwiczonych domów na wodzie. Srinagar leży na 34 stopniu
szerokości geograficznej, a zatem na wysokości Gibraltaru czy
Damaszku. Mimo to, ze względu na wysokość, klimat jest przyjemny i
Å‚agodny. Temperatura w lecie utrzymuje siÄ™ na poziomie trzydziestu
stopni, w zimie nie spada poniżej plus czterech stopni. Indyjskie
bazary Srinagaru oraz okolicznych wiosek i miejscowości kipią
gorączkową krzątaniną. Wąskie, często zadaszone ulice są pełne ludzi.
Stragany uginają się pod ciężarem owoców i kwiatów,
ludność jest bardzo pracowita, tylko, niestety, do pracy zapędza się
również dzieci, które osiągnęły szósty rok
życia.
Jednak tysiące lat temu w rajskim miejscu musiała się wydarzy
niesłychana katastrofa. Dowodzą tego ruiny Parhaspuru. Było to
niegdyś miasto, z którego środka strzelała w niebo wielka
piramida. Dziś da się jeszcze rozpoznać jej fundamenty,
przypominające tarasy. Potem jest już tylko chaos: pustynia
popękanych, rozbitych i roztrzaskanych kamieni, jakby piramida
została zrównana z ziemią jednym uderzeniem. Podczas
przeszukiwania kamiennego pobojowiska przyszedł mi do głowy fragment
Mahabharaty (5): „ByÅ‚o tak, jakby wszystkie żywioÅ‚y zerwaÅ‚y siÄ™
z uwięzi. Słońce zataczało kala, świat pogrążył się w gorączce
osmalony żarem broni. Żar poparzył słonie, które jak szalone
biegały tam i z powrotem. Woda wrzała, zwierzęta zdychały. Ognisty
wicher powalił szeregi drzew jak podczas pożaru lasu. Spaliły się
wozy bojowe i konie. Tysiące wozów uległo zniszczeniu. Potem
nastała cisza. Oczom ukazał się wstrząsający widok, straszliwy żar
tak zniekształcił trupy poległych, że nie wyglądały już jak ciała
ludzkie. Nigdy przedtem nie widzieliśmy tak okrutnej broni i nigdy o
niej wcześniej nie słyszeliśmy".
Nawet w dalszej odległości od piramidy wciąż spotykałem kamienne
pobojowiska i fragmenty skał o lśniących ścianach, jakby je poddano
działaniu ogromnej temperatury. Potem widziałem wielkie obrobione
bloki skalne, rozsiane bezładnie po okolicy, jakby rzucone dłonią
mocarnego boga lub siłą potężnej eksplozji.
Stopnie mniejszych świątyń zostały rozebrane, mieszkańcy Srinagaru
użyli nadających się jeszcze kamieni do budowy domów. Ale o
krok dalej znów zasłana odłamkami skał płaszczyzna: kamienie
różnej wielkości, leżące w bezładzie na powierzchni wielu
kilometrów kwadratowych. W sumeryjskim eposie Gilgamesz możemy
przeczytać:
„ZaryczaÅ‚o niebo i ziemia mu odpowiedziaÅ‚a. ZajaÅ›niaÅ‚a
błyskawica i buchnął w górę ogień. Z nieba padali śmierć.
Pociemniało i ogień zgasł. Wszystko, co zostało trafione błyskawicą,
obróciło się w popiół".
Tutaj, na wyżynie Srinagaru, koło Parhaspuru, nie mogłem oprzeć
się wrażeniu, że doszło do niszczącej wszystko eksplozji. Widziałem
ruiny świątyń, które niszczeją i rozpadają się powoli pod
działaniem czasu. W Parhaspurze wygląda to inaczej. Katastrofa
musiała nadejść nagle i mieć straszliwy impet. Gdy jedzie się od
centrum dawnego obiektu w głąb ruin, to zwracają uwagę, leżące mniej
więcej w jednakowej odległości od środka eksplozji bloki kamienne -
mają one niemal ten sam ciężar i tę samą wielkość.


Pozostałości po piramidzie-świątyni w Parhaspurze
są rozsiane na obszarze kilku kilometrów.


Dwie ostatnie ilustracje: Między mniejszymi kawałkami kamieni leżą
większe. Platformy są mocno osadzone w ziemi.

Po zachodniej stronie piramidy uprzątnięto częściowo kamienie. Mieszkańcy Srinagaru używali niektórych odłamków do budowy domów.

Znam na pamięć legendy o bogach i ich strasznej broni (6, 7).
Dlatego teoria o zniszczeniu, które przyszło z góry,
nie jest dla mnie absurdalna. Czy nauczyliśmy się czegoś z historii?
Dopóki nie przyjmujemy do wiadomości jej nauk i dawne przekazy
lekceważymy jako niczego nie wnoszące legendy, dopóki
wyśmiewamy autorów doniesień z głębokiej przeszłości, dopóty
można mówić, że nie nauczyliśmy się niczego.
Czeka na nas Kaszmir, rajska wyżyna w Indiach z cudownymi barwami
górskich krajobrazów, z jeziorami i kanałami oraz - u
bram Srinagaru - z pozostałościami kultury zniszczonej przez
straszliwą broń.
Dzisiejszy Srinagar zaprasza do obejrzenia jeszcze innej
osobliwości, szczególnego rodzaju, która może się nam
podobać lub nie, ale której na koniec powinniśmy się pokrótce
przyjrzeć.
W samym centrum stolicy Kaszmiru znajduje siÄ™ miejsce pielgrzymek,
które liczy dwa tysiące lat. Opiekująca się nim wspólnota
religijna twierdzi z całą powagą, że tu właśnie pochowano Jezusa z
Nazaretu (8).
Dla każdego wierzącego chrześcijanina jest to twierdzenie
absurdalne, ponieważ wiemy, że Jezus umarł, został pogrzebany i
trzeciego dnia zmartwychwstał, a następnie wstąpił do nieba. Nie może
zatem istnieć jego grób. A może jednak istnieje? Przy jednej z
wÄ…skich liczek Srinagaru stoi parterowy budynek z niewielkim
podwórzem. Uliczka nosi znaczącą nazwę - "Prorok
przyjdzie". Budowla wygląda jak połączenie kościoła i meczetu.
Przed wejściem kilku strażników pilnuje, by odwiedzający
świątynię zdejmowali buty i nakrywali głowy. Drewniana tablica z
napisem Ziarat Yousa poświadcza, że tu znajduje się grób
Jezusa.
W jaki sposób Syn Boży znalazł się na wyżynie Kaszmiru?
Przewodniczący wspólnoty religijnej wyjaśnił mi to. Po zdjęciu
z krzyża Jezus został wyleczony i następnie wraz z kilkoma uczniami
udał się w daleką drogę, ponieważ na całym obszarze Cesarstwa
Rzymskiego nie mógł być pewny swego życia.
Zapytałem mego rozmówcę, w jaki sposób mógłby
to udowodnić, a on odesłał mnie do tekstów, które potem
rzeczywiście odnalazłem w Archiwum Państwowym w Srinagarze. Teksty są
opatrzone dokładnymi datami i mówią o dwóch spotkaniach
ówczesnego władcy Kaszmiru z pewnym obcym przybyszem. Ubrany
był on w białe szaty z płótna, siedział na łące, a dookoła
niego skupiło się spore grono słuchaczy. Władca kazał zapytać obcego,
kim jest, a człowiek w białej szacie odpowiedział spokojnym głosem, z
którego przebijało szczęście:
„UrodziÅ‚a mnie mÅ‚oda kobieta. WÄ™drowaÅ‚em i nauczaÅ‚em w
Palestynie prawdy, sprzeciwiajÄ…c siÄ™ niszczeniu tradycji. Nazywano
mnie tam Mesjaszem. Nie pokochali jednak mojej nauki, odrzucili
tradycje i skazali mnie. Bardzo cierpiałem w ich rękach". (9)
Jeśli wierzyć doniesieniom z Kaszmiru, to Jezus żył tam długo i
szczęśliwie, nauczając ludzi.


W centrum Srinagaru położone jest to
miejsce pielgrzymek – grób Jezus.

W środku znajduje się prostokątny relikwiarz z napisem na
drewnianej tablicy.

Jestem teraz w środku świętego relikwiarza. Hinduski profesor
tłumaczy mi napis na grobie:
„Tu spoczywa sÅ‚ynny prorok Yuzu, prorok dzieci Izraela".
Obok stoi drugi, mniejszy relikwiarz. W pomieszczeniu jest dosyć
ciemno, na drewnianych belkach spoczywają krzyże z zapalonymi
świecami. V' centrum znajduje się rzeźbiona skrytka, relikwiarz,
chroniona przez cienkie kratki z drewna. Relikwiarz zastajÄ™ wyjÄ…tkowo
otwarty. Dostrzegam rodzaj pokrywy, osłoniętej barwną tkaniną.
Delikatnie, z towarzyszeniem cichej modlitwy pokrywa zostaje
odsunięta na bok. W' kamiennej posadzce widzę wówczas górną
część wmurowanego w podłogę sarkofagu, umieszczonego w linii:
zachód-wschód.
ÅšwiÄ…tyniÄ™ ku czci Jezusa w Srinagarze odwiedzajÄ… nie tylko
chrześcijanie, ale również hindusi i muzułmanie. Wyznawcy
islamu także uważają Jezusa za proroka i za wzorowego, dobrego
człowieka.
Potem musiałem się przyznać, że podczas pobytu w grobowcu było
mi trochę nieswojo. Myśl, że tu może rzeczywiście spoczywać ciało
Jezusa z Nazaretu, nie była przyjemna. Trzeba by podnieść kamienne
wieko i otworzyć znajdujący się pod nimi grób. Dopiero
wówczas, gdyby zobaczyło się tam szkielet ze śladami po
ukrzyżowaniu na dłoniach i stopach, byłby to może jakiś dowód.
Również to, co znaleziono by obok ciała, mogłoby przynieść
decydujÄ…ce informacje.
Jestem nawet zdania, że w imię chrześcijańskiej prawdy należałoby
otworzyć grób w Srinagarze. Jest to ostatecznie jedyny na
świecie, liczący dwa tysiące lat grobowiec, o którym twierdzi
się, że zawiera ciało Jezusa. Wspólnota chrześcijan powinna
właściwie być zainteresowana wyjaśnieniem tej legendy.
A może nie?
 


Napis na tablicy glosi, że jest to grób Jezusa.

Przed relikwiarzem modlÄ… siÄ™ wierni.

Nad właściwym grobem znajduje się pokrywa z drewna, przykryta
kolorowÄ… chustÄ….

„Tu spoczywa prorok Yuzu (Jezus), prorok dzieci Izraela".



Bibliografia
1 Doerner, Friedrich Karl: Kommagene-Geschichte und Kultur einer
antiken Landschaft. W: Antike Welt, numer specjalny 1975
2 Doerner, Eleonore: Kommagene - Ritt zu den Himmlischen Thronen.
W: Autike Welt, numer specjalny 1975
3 Doerner, Friedrich Karl: Der Thron der Goetter auf dem Nemrud
Dag. Wyd. 2, poszerzone. Bergisch Gladbach 1987
4 Roy, Protap Chandra: The Wahabharata. Kalkuta 1896

5 Biren, Roy: Das Mahabharata. Duesseldurf/Kolonia 1961

6 Jacobi, Hermann: Das Ramayana. Bonn 1893
7 Dutt, Nath. M.: The Rámáyana. Kalkuta 1891
8 Daeniken, Erich von: Reise nach Kiribati. Duesseldurf 1981
9 bez autora: Bhavishya Maha Purana. Napisana w roku l15 po
Chrystusie, str. 465-466. wersy 17-32. Archiwum Państwowe w
Srinagarze