Tego e-booka otrzymujesz dzieki:

www.ksiazkidosluchania.tnb.pl

Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Partnerem projektu
jest Prokom Software SA. Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotek

ę Narodową z egzemplarza

pochodz

ącego ze zbiorów BN. Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie

publicznej, co oznacza,

że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.

Źródło: http://wiki.wolnepodreczniki.pl/Lektury:Mickiewicz/Ballady/Romantyczno%C5%9B%C4%87

Adam Mickiewicz

Romantyczno

ść

PODTYTU

Ł

Methinks, I see… Where?
— In my mind's eyes.
Zdaje mi si

ę, że widzę… Gdzie?

Przed oczyma duszy mojej.

Shakespeare

Słuchaj dzieweczko!
— Ona nie s

łucha. —

To dzie

ń biały! to miasteczko!

Przy tobie niema

żywego ducha,

Co tam wko

ło siebie chwytasz?

Kogo wo

łasz, z kim się witasz?

— Ona nie s

łucha. —

To jak martwa opoka
Nie zwróci w stron

ę oka,

To strzela wko

ło oczyma,

To si

ę łzami zaleje,

Co

ś niby chwyta, coś niby trzyma,

Rozp

łacze się i zaśmieje.

— „Ty

żeś to w nocy? to ty Jasieńku!

Ach! i po

śmierci kocha!

Tutaj, tutaj, pomale

ńku,

Czasem us

łyszy/ macocha!…

Niech sobie s

łyszy… już nie ma ciebie,

Ju

ż po twoim pogrzebie!

Ty ju

ż umarłeś? Ach! ja się boję!…

Czego si

ę boję mego Jasieńka?

Ach, to on! lica twoje, oczki twoje!
Twoja bia

ła sukienka!

I sam ty bia

ły jak chusta,

Zimny… jakie zimne d

łonie!

Tutaj po

łóż, tu na łonie,

Przyci

śnij mnie, do ust usta!…

Ach, jak tam zimno musi by

ć w grobie!

Umar

łeś, tak, dwa lata!

We

ź mię, ja umrę przy tobie,

Nie lubi

ę świata.

Źle mnie w złych ludzi tłumie:
Płaczę, a oni szydzą;
Mówi

ę, nikt nie rozumie:

Widz

ę, oni nie widzą!

Śród dnia przyjdź kiedy… To może we śnie?
Nie, nie… trzymam ciebie w r

ęku,

Gdzie znikasz, gdzie mój Jasie

ńku?

Jeszcze wcze

śnie, jeszcze wcześnie!

Mój Bo

że! kur się odzywa

Zorza b

łyska w okienku.

Gdzie znik

łeś! ach! stój Jasieńku!

Ja nieszcz

ęśliwa!” —

Tak si

ę dziewczyna z kochankiem pieści,

Bie

ży za nim, krzyczy, pada;

Na ten upadek, na krzyk bole

ści,

Skupia si

ę ludzi gromada.

„Mówcie pacierze! — krzyczy prostota
Tu jego dusza by

ć musi.

Jasio by

ć musi przy swej Karusi,

On j

ą kochał za żywota!”

I ja to s

łyszę, i ja tak wierzę,

Płaczę i mówię pacierze.

„S

łuchaj dzieweczko!”— krzyknie śród zgiełku

Starzec, i na lud zawo

ła:

„Ufajcie memu oku i szkie

łku,

Nic tu nie widz

ę dokoła.

— Duchy karczemnej tworem gawiedzi,
W g

łupstwa wywarzone kuźni

Dziewczyna duby smalone bredzi,
A gmin rozumowi blu

źni”.

„Dziewczyna czuje — odpowiadam skromnie —
A gawied

ź wierzy głęboko:

Czucie i wiara silniej mówi do mnie,
Ni

ż mędrca szkiełko i oko.

Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu,
Widzisz

świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce;

Nie znasz prawd

żywych, nie obaczysz cudu!

Miej serce i patrzaj w serce!”