Chłopcy z placu broni - ERNEST NEMECZEK

Ernest Nemeczek to jedenastoletni chłopczyk. Mieszka w jednej z kamienic w Budapeszcie.
Chłopiec jest raczej szczupłej postury, nie wyższy niż jego rówieśnicy. Nie wyróżniał się z tłumu,
miał blond włosy, zawsze krótko przycięte. Należał do Związku Zbieraczy Kitu i był jednym z
chłopców z Placu Broni. Miał duże ambicje. Pomimo że był tylko szeregowym pragnął stać się
kimś więcej. Jego czyny mówiły same za siebie i niejeden ze starszych od niego chłopców nie
zdobyłby się na taką odwagę i nie byłby gotowy poświęcić życia dla sprawy. Wyróżniały go
wyjątkowe cechy charakteru. Zawsze był lojalny wobec kolegów i ponad wszystko cenił sobie
honor. Gdy zdobył flagę ukradzioną przez żołnierzy Feriego Acza wszedł na drzewo i podsłuchiwał
rozmowy Feriego z zebranymi. Dowiedział się, że planują wojnę z chłopcami z Placu Broni.
Zeskoczył z drzewa i pokazał swoją zdobycz. Ujawnił też zdradę Gereba. Gardził zdradą.
Oczywiście spotkała go kara i został wrzucony do lodowatej wody, jednak Feri był pełen podziwu
dla odwagi chłopca i kazał oddać mu honory. Starał się być uczciwym i odważnym człowiekiem.
Chłopcy docenili jego postępowanie. Gdy się rozchorował odwiedzano go w domu. Klasa
dowiedziawszy się o czynie Nemeczka również była zdumiona. Przed bitwą chłopiec stanął w
obronie Gereba widząc zatroskanie jego ojca. Był więc nie tylko mężny, ale i wrażliwy. W bitwie
wykazał się niezwykłą odwagą. Wkroczył w ostatnim momencie i doprowadził do zwycięstwa.
Chłopcy mianowali go przywódcą. Nemeczek bardzo się ucieszył. Wszyscy wiedzieli, że jest godny
tego tytułu. Niedługo potem choroba Ernesta rozwinęła się jeszcze bardziej. Nie wychodził już z
łóżka. Lekarz nie dawał rodzicom żadnych nadziei. Chłopcy byli bardzo przybici chorobą kolegi. W
końcu Nemeczek zmarł. Walczył o kolegów i plac. Poświęcił własne życie. Po jego śmierci
zamknięto plac, chłopców przegoniono i zaplanowano budowę kamienicy.

FERI ACZ

Feri Acz został wybrany przywódcą czerwonoskórych. Był wysoki i silny. Miał kruczo-czarne
włosy i często nosił czerwoną koszulę. Dzięki niej przybierał postać prawdziwego wojownika.
Acz był bardzo odważnym i sprawiedliwym chłopcem. On również docenił postępowanie wroga,
Nemeczka. Spodobała mu się jego odwaga i dzielność. Cenił sobie ponad wszystko honor.
Podporządkował sobie swoją grupę chłopców. Miał bardzo duży posłuch i podwładni byli gotowi
zrobić wszystko, co tylko rozkaże. Baza czerwonoskórych znajdowała się w ogrodzie botanicznym.
Podczas bitwy z chłopcami z Placu Broni był bliski zwycięstwa, gdyby nie Nemeczek, który
zaszedł go od tyłu i przewrócił.

GEREB

Początkowo należał do grupy chłopców z Placu Broni, dopuścił się jednak zdrady. Uczestniczył w
spotkaniach swojego obozu, następnie przekazywał wszystkie informacje czerwonoskórym.
Próbował także przekupić dozorcę placu dobrymi cygarami. Mężczyzna w zamian miał przegonić
chłopców i zakazać im spotkań na tym terenie. Gereba przed czerwonoskórymi zdemaskował
Nemeczek. Feri Acz dowiedziawszy się o postępowaniu chłopca, zabronił Gerebowi dalszego
donoszenia i wyrzucił z ogrodu. Gereb prosił Bokę, przywódcę chłopców z Placu Broni, aby
pozwolił mu powrócić. Ten jednak nie zgodził się. W kilka dni później do chłopców przyszedł
ojciec Gereba i ubolewał nad zachowaniem syna. Chciał, aby powiedziano mu prawdę. Wtedy
nadszedł Nemeczek z Gerebem i wszystkiemu zaprzeczył, aby oczyścić biednego chłopca. Gereb
wykazał się w walce i przyczynił do zwycięstwa obozu Nemeczka. Dzięki temu odzyskał szacunek
kolegów i został ponownie przyjęty.

BOKA

Boka to przywódca chłopców z Placu Broni. Cechuje go odwaga i niezwykły intelekt. Brzydzi się
zdrada, dlatego wyrzuca Gereba. Jest sprawiedliwym przywódcą. Po wygraniu bitwy przekazuje
władzę Nemeczkowi.

Motyw zdrady

Zdrada – dopuszcza się jej Gereb, który jednak dostaje szansę odpokutowania swojego czynu.
Zmienia się pod wpływem postawy Nemeczka. Chłopcy wybaczają zdrajcy, kiedy ten pozwala, by
wróg wrzucił go do stawu. Jest to moment przemiany i próba powrotu Gereba do macierzystej
grupy.

Motyw walki

Walka – wydaje się, że nie ma tu miejsca na pomniejszanie znaczeń. Walka jest walką, niezależnie
od tego, czy toczy się na polu bitwy, czy na placu zabaw. Mamy generałów, szeregowca, zdradę,
śmierć i gorzkie zwycięstwo. Chłopięce grupy, które stoją naprzeciw siebie, starają się grać fair
play, ale w życiu zawsze musi się zdarzać coś, co wykracza poza fundamentalną uczciwość, albo
podważa jej sens (np. śmierć Nemeczka).

Motyw przyjaźni

Przyjaźń – właściwie „Chłopcy z Placu Broni” to książka o przyjaźni. Pojawia się tam wojna,
pojawiają się interesy poszczególnych grup i osób, akcja jest dramatyczna i wartka. Ale taki właśnie
kontekst sprawia, że lepiej zaczynamy rozumieć, jaka jest istota więzi międzyludzki, jak pierwsze
nasze znajomości wpływają na późniejsze życie i jak w nie wprowadzają.

Motyw patriotyzmu

Patriotyzm – ma w powieści wymiar lokalny, chłopcy walczą przecież o swoje miejsce zabaw.
Łatwo się jednak można domyślić, że plac symbolizuje każde miejsce, które jest człowiekowi
drogie – od rodzinnego miasta, po ojczyznę. Przywiązanie do kawałka ziemi jest przedstawione
jako wartość, z której wyniknąć mogą niezwykłe przyjaźnie i wydarzenia.

Motyw poświęcenia

Poświęcenie – Nemeczek, chcąc zaskarbić sobie uznanie i podziw starszych kolegów, angażuje się
w walkę o plac, na którym chłopcy się bawią. Jego stosunek do sprawy jest jednak zbyt
emocjonalny, bo w konsekwencji mały bohater umiera. Poświęcenie wplecione w świat chłopięcych
przygód nabiera znaczenia uniwersalnego, symbolicznego. Każe zastanowić się nad sensem ofiary,
ale także docenić piękno bezinteresownych gestów.