SKARGA
Wymogi
Art. 50. § 1. Uprawnionym do wniesienia skargi jest
każdy, kto ma w tym interes prawny,
prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich,
Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja
społeczna w zakresie jej statutowej działalności,
w sprawach dotyczących interesów prawnych
innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu
administracyjnym.
§ 2. Uprawnionym do wniesienia skargi jest również
inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo
do wniesienia skargi.
Każdy, kto ma w tym „interes
prawny”
Istotnym
jest,
że
właściwością
rzeczową
sądów
administracyjnych objęto nie tylko akty podejmowane w
postępowaniu administracyjnym, lecz także inne akty i czynności
występujące poza tym postępowaniem. Rzutuje to na fakt, że nie
tylko strona postępowania administracyjnego będzie podmiotem
uprawnionym do wniesienia skargi, lecz mogą to być inne podmioty
żądające ochrony sądowej.
Interes prawny istnieje, gdy ma on oparcie w przepisach prawa.
O tym więc, czy konkretny podmiot ma w danej sprawie chroniony
interes prawny, decyduje przepis prawa. Najczęściej będą to
przepisy prawa materialnego; jednakże mogą to być również
przepisy procesowe lub ustrojowe.
Patrz przykładowe orzecznictwo
I SA/Sz 675/10 2010.09.21
WSA w Szczecinie
•
Gmina nie może na ogólnych zasadach
skarżyć do sądu administracyjnego decyzji
organu odwoławczego, kwestionujących w
ramach postępowania administracyjnego
decyzje
administracyjne
wójta
lub
burmistrza, nawet jeżeli te decyzje dotyczą
jej interesów prawnych. W postępowaniu
administracyjnym wójt (burmistrz) działa w
interesie państwa, jako organ państwa, a nie
jako organ gminy reprezentujący jej interesy.
II OSK 1827/09 2010.06.24
NSA w Warszawie
•
Zasadą jest występowanie w sprawie wspólnot
mieszkaniowych reprezentowanych przez swój
organ, obok których mogą wystąpić jednak też
właściciele poszczególnych lokali, w przypadku
wykazania
przez
te
osoby
okoliczności
uzasadniających przyjęcie, iż mają oni przymiot
strony i to niezależnie od występujących w ich
imieniu wspólnot. Zarzut jednak pominięcia jako
strony postępowania określonych osób może
skutecznie podnosić tylko osoba, której prawo do
uczestniczenia w postępowaniu przed sądem zostało
ograniczone, a nie inny podmiot, który uważa, że
udział tej osoby jest korzystny dla jego interesów.
Organizacja społeczna
Organizacja społeczna jest uprawniona do wniesienia skargi w
sprawach dotyczących innych osób, jeżeli leży to w zakresie jej
statutowej działalności oraz jeżeli brała udział w postępowaniu
administracyjnym. Warunek udziału organizacji społecznej w
postępowaniu administracyjnym zostanie spełniony tylko, jeżeli
organizacja ta występowała w tym postępowaniu w charakterze
uczestnika na prawach strony. Przedstawienie przez organizację
społeczną poglądu w sprawie (art. 31 § 5 k.p.a.) warunku tego nie
spełni.
Inne podmioty (przykłady)
Do ustaw, o których mowa w
art. 50 § 2
, należą m.in. ustawy
samorządowe, które w kwestii legitymacji skargowej zawierają
unormowania stanowiące, że:
- skargę na akt nadzoru nad działalnością jednostek samorządu
terytorialnego (
art. 3 § 2 pkt 7
p.p.s.a.) mogą wnieść jedynie gmina lub
związek międzygminny (
art. 98 ust. 3
u.s.g.), powiat lub związek powiatów
(
art. 85 ust. 3
u.s.p.) oraz województwo (
art. 86 ust. 2
w zw. z
ust. 1
u.s.w.),
których interes prawny, uprawnienie albo kompetencja zostały naruszone.
- legitymację do złożenia skargi ma każdy podmiot, którego interes prawny
lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem organów
samorządu terytorialnego (
art. 101 ust. 1
u.s.g. i
art. 87 ust. 1
u.s.p.) lub
bezczynnością samorządu terytorialnego, lub gdy podejmowane czynności
prawne lub faktyczne naruszają prawa osób trzecich (
art. 101a ust. 1
u.s.g. i
art. 88 ust. 1
u.s.p.). Podobnie jak w wypadku skargi na akty nadzoru
legitymacja skargowa przysługuje tylko temu podmiotowi, który wykaże, że
nastąpiło naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia.
Inne podmioty (przykłady)
-
ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z
2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.) wprawdzie przyjmuje art. 50 § 1 p.p.s.a.
jako normatywną podstawę do ustalenia legitymacji skargowej, jednakże
równocześnie zawiera przepisy, w których wymieniono podmioty
uprawnione do zaskarżenia konkretnej decyzji Komisji Nadzoru
Finansowego. W myśl art. 4a ust. 2 tej ustawy, od decyzji Komisji
rozstrzygającej wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy dotyczącej uznania
za podmiot dominujący lub podmiot posiadający bliskie powiązanie z
bankiem, skargę mogą wnieść podmioty będące adresatami decyzji.
Legitymacja skargowa banku wynika natomiast z art. 4a ust. 2 ustawy -
Prawo bankowe.
-
ustawa z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i
izbach lekarsko-weterynaryjnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 93,
poz. 767 z późn. zm.), która w art. 7 ust. 2 uprawnia ministra
właściwego do spraw rolnictwa do zaskarżenia do sądu
administracyjnego prawomocnych uchwał samorządu, podjętych w
sprawach przyznawania prawa wykonywania zawodu, pozbawienia
lub zawieszenia tego prawa
Strony w postępowaniu
Art. 32. W postępowaniu w sprawie sądowo-
administracyjnej stronami są
skarżący
oraz
organ
, którego działanie lub bezczynność jest
przedmiotem skargi.
Skarżący
Zdolność sądowa
Art. 25. § 1. Osoba fizyczna i osoba prawna ma
zdolność
występowania
przed
sądem
administracyjnym jako strona (zdolność
sądowa).
§ 2. Zdolność sądową mają także państwowe i
samorządowe
jednostki
organizacyjne
nieposiadające osobowości prawnej oraz
organizacje
społeczne
nieposiadające
osobowości prawnej.
§ 3. Zdolność sądową mają także inne jednostki
organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej,
jeżeli przepisy prawa dopuszczają możliwość
nałożenia na te jednostki obowiązków lub
przyznania uprawnień lub skierowania do nich
nakazów i zakazów, a także stwierdzenia albo
uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z
przepisów prawa.
§ 4. Zdolność sądową mają ponadto organizacje
społeczne, choćby nie posiadały osobowości
prawnej, w zakresie ich statutowej działalności w
sprawach dotyczących interesów prawnych innych
osób.
II GSK 366/082008.10.10
NSA w Warszawie
Spółka cywilna do żadnej z grup podmiotów
wymienionych w art. 25 p.p.s.a. nie należy. W tym
stanie rzeczy, spółki cywilne nie mają zdolności
sądowej w postępowaniu sądowoadmnistracyjnym.
Ponieważ przedsiębiorcami, zgodnie z ustawą o
swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173,
poz. 1807 ze zm.) są wspólnicy spółki cywilnej, to oni
jako przedsiębiorcy, związani umową spółki cywilnej,
mogą występować jako strona postępowania
administracyjnego,
a
następnie
jako
strona
postępowania sądowego.
I FSK 355/06 2006.12.21
Wyrok NSA Warszawie
Jeżeli skargę wniosła wspólniczka spółki
cywilnej
i
tylko
ona
występowała
w
postępowaniu
sądowoadministracyjnym,
natomiast nie występował w nim podatnik, czyli
spółka cywilna, będąca adresatem decyzji
zaskarżonej
do
sądu
administracyjnego
pierwszej instancji, to należy uznać, że spółka ta
została pozbawiona możności obrony swych
praw, co stosownie do art. 183 § 2 pkt 5 p.p.s.a.
stanowi przesłankę nieważności postępowania.
II SA/Rz 1150/06 2008.02.27
WSA w Rzeszowie
Osiedle jako jednostka pomocnicza gminy nie
należy do żadnej z wymienionych w art. 25
p.p.s.a. grup, w tym także nie jest
samorządową jednostką organizacyjną. Za
takie uważa się jednostki, które działają jako
tzw.
stationes
communis,
dysponując
wyodrębnioną częścią majątku wyposażonej
w osobowość prawną gminy, powiatu lub
województwa.
Zdolność procesowa
Art. 26. § 1. Zdolność do czynności w
postępowaniu
w
sprawach
sądowoadministracyjnych (zdolność procesową)
mają osoby fizyczne posiadające pełną zdolność
do czynności prawnych, osoby prawne oraz
organizacje społeczne i jednostki organizacyjne,
o których mowa w art. 25.
§ 2. Osoba fizyczna ograniczona w zdolności do
czynności prawnych ma zdolność do czynności w
postępowaniu w sprawach wynikających z
czynności prawnych, których może dokonywać
samodzielnie.
Uczestnik
Art. 33. § 1. Osoba, która brała udział w
postępowaniu administracyjnym, a nie
wniosła skargi, jeżeli wynik postępowania
sądowego dotyczy jej interesu prawnego,
jest uczestnikiem tego postępowania na
prawach strony.
Organizacja społeczna
§
2. Udział w charakterze uczestnika może zgłosić
również osoba, która nie brała udziału w
postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik
tego postępowania dotyczy jej interesu
prawnego, a także organizacja społeczna, o
której mowa w art. 25 § 4, w sprawach innych
osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej
statutowej działalności.
Na postanowienie o odmowie dopuszczenia do
udziału w sprawie przysługuje zażalenie.
Pełnomocnik
Art. 35. § 1. Pełnomocnikiem strony może być
adwokat lub radca prawny, a ponadto inny
skarżący lub uczestnik postępowania, jak
również rodzice, małżonek, rodzeństwo lub
zstępni strony oraz osoby pozostające ze
stroną w stosunku przysposobienia, a także
inne osoby, jeżeli przewidują to przepisy
szczególne.
§ 2. Pełnomocnikiem osoby prawnej lub przedsiębiorcy, w tym
nieposiadającego osobowości prawnej, może być również
pracownik tej jednostki albo jej organu nadrzędnego.
Dotyczy to również państwowych i samorządowych
jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości
prawnej.
§ 3. Osoba prawna lub zarząd spółki partnerskiej świadczący
na podstawie odrębnych przepisów pomoc prawną
przedsiębiorcy, osobie prawnej lub innej jednostce
organizacyjnej,
mogą
udzielić
pełnomocnictwa
procesowego - w imieniu podmiotu, któremu świadczą
pomoc prawną - adwokatowi lub radcy prawnemu, jeżeli
zostały do tego upoważnione przez ten podmiot.
Rodzaje pełnomocnictw
Art. 36. Pełnomocnictwo może być:
1)
ogólne - do prowadzenia spraw przed
sądami administracyjnymi;
2)
do prowadzenia poszczególnych spraw;
3)
do
niektórych
tylko
czynności
w
postępowaniu.
Zakres pełnomocnictwa
Pełnomocnictwo - ogólne oraz do prowadzenia poszczególnych spraw -
obejmują z mocy samego prawa umocowanie do wszystkich łączących się ze sprawą
czynności w postępowaniu, w tym także skargi o wznowienie postępowania i
postępowania wywołanego jej wniesieniem, udzielania dalszego pełnomocnictwa
na zasadach określonych w odrębnych przepisach, cofnięcia skargi w całości lub w
części, jeżeli te czynności nie zostały wyłączone w danym pełnomocnictwie, oraz
do odbioru kosztów postępowania (art. 39 p.p.s.a.). W orzecznictwie przyjęto, że
użyte w pełnomocnictwie określenie "do występowania przed sądami
administracyjnymi", bez ograniczenia tego zakresu, oznacza w myśl przepisów art. 36
i 39 p.p.s.a. umocowanie pełnomocnika także do sporządzenia i wniesienia skargi
kasacyjnej (postanowienie NSA z dnia 26 lipca 2007 r., II FZ 415/07, ONSA WSA 2008,
nr 2, poz. 28). Nie ma więc potrzeby powtarzania zakresu czynności w treści
pełnomocnictwa ogólnego i do prowadzenia poszczególnych spraw, chyba że
mocodawca zamierza zawęzić lub rozszerzyć zakres umocowania bardziej niż
przewiduje to art. 39 p.p.s.a. Należy przy tym pamiętać, że udzielenie
pełnomocnictwa w sprawie, bez żadnych ograniczeń, zgodnie z art. 36 pkt 2, art. 39 i
40 p.p.s.a., skutkuje m.in. doręczaniem pism w sprawie wyłącznie pełnomocnikowi,
stosownie do art. 67 § 5 p.p.s.a. (postanowienie NSA z dnia 21 września 2005 r., II OZ
786/05).
Wyczerpanie drogi „zwykłej”
Art. 52. § 1. Skargę można wnieść po wyczerpaniu
środków zaskarżenia, jeżeli służyły one
skarżącemu w postępowaniu przed organem
właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi
prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub
Rzecznik Praw Dziecka.
§ 2. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy
rozumieć sytuację, w której stronie nie
przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak
zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne
rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
§ 3. Jeżeli ustawa nie przewiduje środków
zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem
skargi, skargę na akty lub czynności, o
których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 i 4a, można
wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie
właściwego organu - w terminie czternastu
dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się
lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub
podjęciu innej czynności - do usunięcia
naruszenia prawa.
§ 4. W przypadku innych aktów, jeżeli ustawa
nie przewiduje środków zaskarżenia w
sprawie będącej przedmiotem skargi i nie
stanowi inaczej, należy również przed
wniesieniem skargi do sądu wezwać na
piśmie właściwy organ do usunięcia
naruszenia prawa. Termin, o którym mowa w
§ 3, nie ma zastosowania.
Termin
Art. 53. § 1. Skargę wnosi się w terminie
trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu
rozstrzygnięcia w sprawie.
§ 2. W przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i
4, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od
dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie
do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie
udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie
sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania
o usunięcie naruszenia prawa.
§ 3. Prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub
Rzecznik Praw Dziecka mogą wnieść skargę w
terminie sześciu miesięcy od dnia doręczenia
stronie rozstrzygnięcia w sprawie indywidualnej,
a w pozostałych przypadkach w terminie sześciu
miesięcy od dnia wejścia w życie aktu lub
podjęcia
innej
czynności
uzasadniającej
wniesienie
skargi.
Termin
ten
nie
ma
zastosowania do wnoszenia skarg na akty prawa
miejscowego organów jednostek samorządu
terytorialnego
i
terenowych
organów
administracji rządowej.
Wpis
Art. 230. § 1. Od pism wszczynających
postępowanie
przed
sądem
administracyjnym w danej instancji pobiera
się wpis stosunkowy lub stały.
§ 2. Pismami, o których mowa w § 1, są skarga,
skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o
wznowienie postępowania.
Tryb
Art. 54. § 1. Skargę do sądu administracyjnego
wnosi się za pośrednictwem organu, którego
działanie
bezczynność
lub
przewlekłe
prowadzenie
postępowania
jest
przedmiotem skargi.
§ 2. Organ, o którym mowa w § 1, przekazuje
skargę sądowi wraz z aktami sprawy i
odpowiedzią
na
skargę
w
terminie
trzydziestu dni od dnia jej wniesienia.
Samokontrola
§ 3. Organ, którego działanie lub bezczynność
zaskarżono,
może
w
zakresie
swojej
właściwości uwzględnić skargę w całości do
dnia rozpoczęcia rozprawy.
Koszty
Działanie organu dokonane po wniesieniu skargi na
jego bezczynność, które ową bezczynność usuwa,
należy
oceniać
i
kwalifikować
jako
działanie
samokontrolne skutkujące zaistnieniem przesłanki
bezprzedmiotowości postępowania, ale jednocześnie
gwarantującej stronie skarżącej zwrot poniesionych
kosztów postępowania. Przegraną stroną procesu jest
bowiem organ, który - w wyniku wniesienia skargi przez
stronę - usunął stan niezgodności z prawem.
WSA w Poznaniu IV SAB/Po 64/10, 2010.12.16
Środki dyscyplinujące
Art. 55. § 1. W razie niezastosowania się do
obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2,
sąd na wniosek skarżącego może orzec o
wymierzeniu organowi grzywny w wysokości
określonej w art. 154 § 6. Postanowienie
może
być
wydane
na
posiedzeniu
niejawnym.
Elementy formalne skargi
Art. 46. § 1. Każde pismo strony powinno zawierać:
1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowane,
imię i nazwisko lub nazwę stron, ich
przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;
2) oznaczenie rodzaju pisma;
3) osnowę wniosku lub oświadczenia;
4) podpis strony albo jej przedstawiciela
ustawowego lub pełnomocnika;
5) wymienienie załączników.
§ 2. Gdy pismo strony jest pierwszym pismem w
sprawie,
powinno
ponadto
zawierać
oznaczenie miejsca zamieszkania, a w razie
jego braku - adresu do doręczeń, lub siedziby
stron, ich przedstawicieli ustawowych i
pełnomocników oraz przedmiotu sprawy,
pisma zaś dalsze - sygnaturę akt.
Pełnomocnictwo
§ 3. Do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo,
jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który
przedtem nie złożył pełnomocnictwa.
§ 4. Za stronę, która nie może się podpisać,
podpisuje
pismo
osoba
przez
nią
upoważniona, z wymienieniem przyczyny, dla
której strona sama się nie podpisała.
Skarga
Art. 57. § 1. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom
pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać:
1) wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego
aktu lub czynności;
2) oznaczenie organu, którego działania lub bezczynności
skarga dotyczy;
3) określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego.
§ 2. W przypadku, o którym mowa w art. 51, skargi mogą być
wniesione w jednym piśmie.
§ 3. Jeżeli w jednym piśmie zaskarżono więcej niż jeden akt lub
czynność albo bezczynność, przewodniczący zarządza
rozdzielenie tych skarg.
Odpisy i załączniki
Art. 47. § 1. Do pisma strony należy dołączyć
jego odpisy i odpisy załączników dla
doręczenia ich stronom, a ponadto, jeżeli w
sądzie nie złożono załączników w oryginale,
po jednym odpisie każdego załącznika do akt
sądowych.
§ 2. Odpisami w rozumieniu § 1 mogą być także
uwierzytelnione
fotokopie
bądź
uwierzytelnione
wydruki
poczty
elektronicznej.
Toruń, 14 maja 2009 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny
w Bydgoszczy
ul. Jana Kazimierza 5
85-035 Bydgoszcz
za pośrednictwem
Wojewody Kujawsko-Pomorskiego
Delegatura w Toruniu
Plac Teatralny 2
87-100 Toruń
strona skarżąca:
Organ:
Wojewoda Kujawsko-Pomorski
Skarga
na
decyzję
Wojewody
Kujawsko-
Pomorskiego z dnia 16 kwietnia 2009 r.
znak: , uchylającą w całości decyzję
Prezydenta Miasta Torunia z dnia 12 lutego
2009 r. znak: zatwierdzającej projekt
budowlany dla inwestycji
Wojewódzki Sąd Administracyjny
w Bydgoszczy
ul. Jana Kazimierza 5
85-035 Bydgoszcz
skarżący: Sp. z o.o.
organ administracji: Zarząd Województwa
Kujawsko-Pomorskiego
działający poprzez
Departament Polityki Regionalnej
Urzędu Marszałkowskiego
S K A R G A
Na podstawie art. 30c ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o
zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t.j. Dz.U. z 2009 r.
Nr 84, poz. 712 ze zm.) oraz art. 3 § 3 ustawy z dnia 30
sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), wnoszę
skargę na informację z dnia 23 listopada 2010 r. (znak:
PRO.I.0551-474/10) przekazaną przez Urząd Marszałkowski
Województwa Kujawsko-Pomorskiego w Toruniu –
Departament Polityki Regionalnej (brak jednoznacznego
określenia organu orzekającego w sprawie) o negatywnym
rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy
wniesionego od wyniku oceny merytorycznej, wniosku o
dofinansowanie projektu pn.: „Unowocześnienie procesu
produkcyjnego
Określenie naruszenia prawa lub
interesu prawnego.
Akty administracyjne
Art. 145. § 1. Sąd uwzględniając skargę na decyzję
lub postanowienie:
1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości
albo w części, jeżeli stwierdzi:
a) naruszenie prawa materialnego, które miało
wpływ na wynik sprawy,
b) naruszenie prawa dające podstawę do
wznowienia postępowania administracyjnego,
c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli
mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;
2) stwierdza nieważność decyzji lub
postanowienia w całości lub w części, jeżeli
zachodzą przyczyny określone w art. 156
Kodeksu postępowania administracyjnego
lub w innych przepisach;
3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia
z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą
przyczyny
określone
w
Kodeksie
postępowania administracyjnego lub w
innych przepisach.
§ 2. W sprawach skarg na decyzje i
postanowienia
wydane
w
innym
postępowaniu, niż uregulowane w Kodeksie
postępowania
administracyjnego
i
w
przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w
administracji, przepisy § 1 stosuje się z
uwzględnieniem
przepisów
regulujących
postępowanie, w którym wydano zaskarżoną
decyzję lub postanowienie.
Przykłady
W imieniu własnym zarzucam zaskarżonej decyzji
naruszenie:
prawa materialnego:
- przez błędną wykładnię przepisu art. 6 ust. 2 pkt. 1,
art. 55, ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80,
poz. 717, z późn. zm.) dalej p.z.p. oraz przepisu art.
34 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo
budowlane (t.j. Dz.U. z 2006 r., Nr 156, poz. 1118 z
późn. zm.), dalej p.b.
- brak uwzględnienia § 2 pkt 5 rozporządzenia
Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003
r. w sprawie sposobu ustalania wymagań
dotyczących
nowej
zabudowy
i
zagospodarowania terenu w przypadku braku
miejscowego
planu
zagospodarowania
przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1588),
dalej rozporządzenie, w istniejącym stanie
faktycznym,
prawa
procesowego
przez
błędne
zastosowanie przepisu art. 7, 77 § 1, 81, 107 § 3
k.p.a., co doprowadziło do błędnego
ustalenia stanu faktycznego w sprawie.
Wnoszę o:
- uwzględnienie wniesionej skargi przez
uchylenie zaskarżonych decyzji w całości na
podstawie przepisu art. 145 § 1 pkt 1a ustawy
prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi;
- zasądzenie kosztów procesu według norm
przepisanych.
Dodatki
oraz o przeprowadzenie dowodu z
dokumentu:
-
rysunków wizualizujących inwestycję.
Art. 106 § 3. Sąd może z urzędu lub na wniosek
stron przeprowadzić dowody uzupełniające z
dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do
wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie
spowoduje
nadmiernego
przedłużenia
postępowania w sprawie.
Art. 119. Sprawa może być rozpoznana w trybie
uproszczonym, jeżeli:
1) decyzja lub postanowienie są dotknięte wadą
nieważności, o której mowa w art. 156 § 1 Kodeksu
postępowania administracyjnego lub w innych
przepisach albo wydane zostały z naruszeniem
prawa
dającym
podstawę
do
wznowienia
postępowania;
2) strona zgłosi wniosek o skierowanie sprawy do
rozpoznania w trybie uproszczonym, a żadna z
pozostałych stron w terminie czternastu dni od
zawiadomienia o złożeniu wniosku nie zażąda
przeprowadzenia rozprawy.
Uzasadnienie
Drugą grupę zarzutów stanowią zarzuty
natury formalnej. Lakoniczne uzasadnienie
decyzji organu odwoławczego w sposób rażący
narusza zasadę zawartą w przepisie art. 107 § 1 i §
3 k.p.a., zgodnie z którą integralną częścią
decyzji administracyjnej stanowi jej uzasadnienie
faktyczne i prawne. Podstawową, bowiem
funkcją, jaką spełnia kodyfikacja postępowania
administracyjnego, jest ujednolicenie wymagań,
którym
powinno
odpowiadać
prawidłowe
przeprowadzenie postępowania.
Zaskarżone decyzja nie wskazuje na czym
polega naruszenie przepisu art. 34 ust. 1 p.b. i
na czym polegają uchybienia organu
pierwszej instancji. Ogranicza się tylko do
kategorycznych stwierdzeń związanych z
prawidłowością decyzji organu I instancji,
polegających m.in. na stwierdzeniu, iż „w
ocenie organu II instancji naruszono art. 7
k.p.a., 8 k.p.a. i 10 k.p.a. oraz 107 k.p.a.”
Natomiast w uzasadnieniu wniesionej decyzji
brakuje konkretnego wskazania na czym miały
polegać powyższe naruszenia.
Tym samym w postępowaniu zostały
naruszone podstawowe zasady postępowania
administracyjnego, co powoduje iż wydane
rozstrzygnięcie pozostaje w sprzeczności z
obowiązującymi przepisami prawa, zaś w
praktyce ogranicza możliwość polemiki ze
stanowiskiem Wojewody, poza argumentami
przedstawionymi w niniejszej skardze.
Przykład
W imieniu własnym zarzucam zaskarżonym
decyzjom naruszenie prawa procesowego:
- przez nie zastosowanie przepisu art. 158 § 1
pkt 2 k.p.a.,
- zastosowanie przepisu art. 145 1 pkt 8 k.p.a.
przez
błędną
jego
wykładnię,
co
doprowadziło
do
wydania
wadliwego
rozstrzygnięcia.
Wnoszę o:
1) uwzględnienie wniesionej skargi przez
stwierdzenie nieważności decyzji Ministra
Infrastruktury z dnia 31 stycznia 2008 r. znak:
BO4y/787-WP-278/07 i poprzedzającej jej
decyzji Ministra Budownictwa z dnia 7
września 2007 r. znak: BO4j-787-R-278/07 na
podstawie przepisu art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
jako wydanych z rażącym naruszeniem
prawa,
ewentualnie
uchylenie zaskarżonych decyzji w całości na podstawie
przepisu art. 145 § 1 pkt 1c p.p.s.a. z uwagi na naruszenie
przepisów postępowania mających istotny wpływ na
wynik sprawy;
2) rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym - na
posiedzeniu niejawnym, na podstawie przepisu art. 119
pkt 2 p.p.s.a.;
3) zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.
art. 3 § 2 pkt 4 i 4a
Art. 146. § 1. Sąd, uwzględniając skargę na akt
lub czynność, o których mowa w art. 3 § 2 pkt
4 i 4a, uchyla ten akt lub interpretację albo
stwierdza bezskuteczność czynności.
§ 2.
W sprawach, o których mowa w § 1, sąd
może w wyroku uznać uprawnienie lub
obowiązek wynikające z przepisów prawa.
Akty prawa miejscowego i
inne
Art. 147. § 1. Sąd uwzględniając skargę na
uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2
pkt 5 i 6, stwierdza nieważność tej uchwały
lub aktu w całości lub w części albo stwierdza,
że zostały wydane z naruszeniem prawa,
jeżeli
przepis
szczególny
wyłącza
stwierdzenie ich nieważności.
Konsekwencje
§
2.
Rozstrzygnięcia
w
sprawach
indywidualnych, wydane na podstawie
uchwały lub aktu, o których mowa w § 1,
podlegają wzruszeniu w trybie określonym w
postępowaniu administracyjnym albo w
postępowaniu szczególnym.
Akty nadzoru
Art. 148. Sąd uwzględniając skargę jednostki
samorządu terytorialnego na akt nadzoru
uchyla ten akt.
Bezczynność
Art. 149. Sąd, uwzględniając skargę na
bezczynność
organów
w
sprawach
określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje
organ do wydania w określonym terminie
aktu
lub
interpretacji
lub
dokonania
czynności lub stwierdzenia albo uznania
uprawnienia lub obowiązku wynikających z
przepisów prawa.
Wzór
Skarga
na bezczynność rektora UWM w przedmiocie
załatwienia sprawy skreślenia z listy studentów
ogrodnictwa - w postępowaniu odwoławczym,
na skutek odwołania skarżącego od decyzji z
dnia 8 maja 2009 r. Dziekana Wydziału
Kształtowania Środowiska i Rybactwa UWM
(L.dz. 10-100/440/1548/389/2009). W imieniu
skarżącego, na podstawie pełnomocnictwa
szczególnego - do sporządzenia skargi
Bezczynność
w n o s z ę:
- o zobowiązanie rektora UWM do załatwienia
sprawy i wydania decyzji w postępowaniu
odwoławczym w terminie 7 dni od dnia
doręczenia organowi odpisu prawomocnego
wyroku wraz z aktami sprawy;
- o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów
postępowania podług norm przepisanych.
Uzasadnienie
W dniu 8 czerwca 2009 r. skarżący nadał na poczcie -
odwołanie od decyzji. Jednakże do dnia złożenia niniejszej
skargi Rektor UWM nie załatwia sprawy w postępowaniu
odwoławczym i nie wydaje decyzji. Z tych powodów skarga
podlega uwzględnieniu, gdyż taki stan oznacza stan
bezczynności organu w postępowaniu drugoinstancyjnym:
„Mimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył go
wydaniem w terminie decyzji i nie podjął działań
wynikających z przepisów procesowych w celu usunięcia
przeszkody w wydaniu decyzji”.
Mając powyższe na względzie, skarga jest
dopuszczalna (vide: postanowienie NSA z 6
lipca 2006 r., I OSK 480/06 LEX nr 188512) i w
pełni
usprawiedliwiona
kolejną
już
-
trzymiesięczną- zwłoką organu.
Inne
Art. 150. W sprawach skarg na akty i czynności
niewymienione
w
art.
145-148
sąd
uwzględniając skargę uchyla lub stwierdza
bezskuteczność aktu lub czynności.
Rozstrzygnięcia niekorzystne
-
Przyczyny materialne
-
Przyczyny formalne
Materialne
Art. 151. W razie nieuwzględnienia skargi sąd
skargę oddala.
Forma - WYROK
Formalne
-
Umorzenie postępowania
Art. 161. § 1. Sąd wydaje postanowienie o
umorzeniu postępowania:
1) jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę;
Art. 60. Skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie
skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie
skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do
obejścia
prawa
lub
spowodowałoby
utrzymanie w mocy aktu lub czynności
dotkniętych wadą nieważności.
2) w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot
postępowania odnosi się wyłącznie do praw i
obowiązków ściśle związanych z osobą
zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza
osoba, której interesu prawnego dotyczy
wynik tego postępowania;
3) gdy postępowanie z innych przyczyn stało się
bezprzedmiotowe.
§ 2. Postanowienie o umorzeniu postępowania
może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
Odrzucenie
Art. 58. § 1. Sąd odrzuca skargę:
1) jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu
administracyjnego;
2) wniesioną po upływie terminu do jej
wniesienia;
3) gdy nie uzupełniono w wyznaczonym
terminie braków formalnych skargi;
4) jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi
samymi stronami jest w toku lub została już
prawomocnie osądzona;
5) jeżeli jedna ze stron nie ma zdolności
sądowej albo jeżeli skarżący nie ma zdolności
procesowej,
a
nie
działa
za
niego
przedstawiciel ustawowy albo jeżeli w
składzie organów jednostki organizacyjnej
będącej stroną skarżącą zachodzą braki
uniemożliwiające jej działanie;
6) jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest
niedopuszczalne.
Forma odrzucenia
§ 3. Sąd odrzuca skargę postanowieniem.
Odrzucenie
skargi
może
nastąpić
na
posiedzeniu niejawnym.
Skutki wniesienia skargi
Art. 61. § 1. Wniesienie skargi nie wstrzymuje
wykonania aktu lub czynności.
Brak suspensywności
Organ
§ 2. W razie wniesienia skargi:
1) na decyzję lub postanowienie - organ, który
wydał decyzję lub postanowienie, może
wstrzymać,
z
urzędu
lub
na
wniosek
skarżącego, ich wykonanie w całości lub w części,
chyba że zachodzą przesłanki, od których w
postępowaniu administracyjnym uzależnione
jest nadanie decyzji lub postanowieniu rygoru
natychmiastowej wykonalności albo, gdy ustawa
szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania;
Organ
2) na inne akty lub czynności z zakresu
administracji publicznej dotyczące uprawnień
lub obowiązków wynikających z przepisów
prawa - właściwy organ może, z urzędu lub na
wniosek skarżącego, wstrzymać wykonanie
aktu lub czynności w całości lub w części;
Organ
3) na uchwały organów jednostek samorządu
terytorialnego i ich związków oraz na akty
terenowych organów administracji rządowej -
właściwy organ może, z urzędu lub na
wniosek skarżącego, wstrzymać wykonanie
uchwały lub aktu w całości lub w części, z
wyjątkiem przepisów prawa miejscowego,
które weszły w życie.
Sąd
§ 3.
Po przekazaniu sądowi skargi sąd może na
wniosek skarżącego wydać
postanowienie
o
wstrzymaniu wykonania w całości lub w części
aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli
zachodzi
niebezpieczeństwo
wyrządzenia
znacznej szkody lub spowodowania trudnych
do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów
prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba
że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich
wykonania.
Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub
czynności
przez
organ
nie
pozbawia
skarżącego złożenia wniosku do sądu.
Dotyczy to także aktów wydanych lub
podjętych we wszystkich postępowaniach
prowadzonych w granicach tej samej sprawy.
Sąd - forma
§ 4. Postanowienia w sprawie wstrzymania aktu
lub czynności wydane, na podstawie § 2 i 3,
sąd może zmienić lub uchylić w każdym
czasie w razie zmiany okoliczności.
§ 5. Postanowienia, o których mowa w § 3 i 4,
sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym.
Zaskarżalność
art. 194 § 1 pkt. 2
wstrzymanie lub odmowa wstrzymania
wykonania decyzji, postanowienia, innego
aktu lub czynności, o których mowa w art. 61;
Obowiązywanie
§ 6. Wstrzymanie wykonania aktu lub czynności
upada w razie wydania przez sąd orzeczenia
kończącego postępowanie w pierwszej
instancji
Zmiana rozstrzygnięcia
Art. 54 § 3.
Organ, którego działanie lub bezczynność,
bezczynność lub przewlekłe prowadzenie
postępowania zaskarżono, może w zakresie
swojej właściwości uwzględnić skargę w
całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.
Inne postępowanie
Art. 56.
W razie wniesienia skargi do sądu po
wszczęciu postępowania administracyjnego
w celu zmiany, uchylenia, stwierdzenia
nieważności
aktu
lub
wznowienia
postępowania,
postępowanie
sądowe
podlega zawieszeniu.
Wiadomości
Wiadomości niezbędne z prezentowanych zagadnień:
1)
Podmioty uprawnione do wniesienia skargi,
2)
Pojęcie strony i uczestnika (zdolność sądowa i procesowa)
3)
Warunki wniesienia skargi (wyczerpanie drogi zaskarżenia, termin),
4)
Warunki formalne skargi jako pisma procesowego,
5)
Rodzaje naruszeń prawa,
6)
Skutki wniesienia skargi,
7)
Wpływ skargi na wykonalność zaskarżonego działania.
Pytania
Zdolność sądowa to:
a) prawo do wniesienia skargi,
b) zdolność występowania przed sądem administracyjnym jako strona,
c) prawo do dokonywania czynności procesowych.
Pełnomocnikiem w postępowaniu może być:
a) pracownik osoby prawnej,
b) adwokat, radca prawny, Rzecznik Praw Obywatelskich,
c) organizacja społeczna.
Uczestnikiem postępowania jest:
a) Rzecznik Praw obywatelskich, prokurator, organizacja społeczna,
b) każdy kto ma interes w toczącym się postępowaniu,
c) osoba, która brała udział w postępowaniu administracyjnym, a nie
wniosła skargi, jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu
prawnego.
Pytania
Uprawnionym do wniesienia skargi jest:
a) Każdy uczestnik toczącego się postępowania administracyjnego,
b) Prokurator, organizacja społeczna,
c) Rzecznik Praw Obywatelskich i Rzecznik Praw Dziecka.
W przypadku wniesienia skargi bez uprzedniego wyczerpania środków
zaskarżenia sąd:
a) oddali skargę,
b) odrzuci skargę,
c) dokona jej zwrotu.
Prokurator może wnieść skargę w terminie:
a) trzech miesięcy od dnia doręczenia stronie rozstrzygnięcia w sprawie
indywidualnej,
b) w każdym czasie w przypadku wniesienia skargi na akt prawa
miejscowego,
c) po wyczerpaniu środków zaskarżenia.
Pytania
Wniesienie skargi:
a) nie ma pływu na wykonalność decyzji lub postanowienia,
b) powoduje obowiązek zawieszenia toczącego się postępowania egzekucyjnego,
c) wstrzymuje akt prawa miejscowego.
Sąd uwzględniając skargę na decyzję:
a) uchyla ją i uznaje uprawnienie lub obowiązek wynikające z przepisów prawa.
b) stwierdza jej nieważność, gdy nastąpiło jej wydanie z naruszeniem przepisów
prawa materialnego,
c) uchyla ją w przypadku, gdy jest obarczona wadami dającymi podstawę do
wznowienia postępowania.
Sąd uwzględniając skargę na akt prawa miejscowego:
a) stwierdza jego nieważność,
b) uchyla akt,
c) przekazuje akt do ponownego rozpatrzenia wskazując naruszenie prawa.