twierdzić: «Na pewno i ten był razem z Nim; jest przecież Galilejczykiem». Piotr zaś rzekł:
«Człowieku, nie wiem, co mówisz». I w tej chwili, gdy on jeszcze mówił, kogut zapiał. A Pan
obrócił się i spojrzał na Piotra. Wspomniał Piotr na słowo Pana, jak mu powiedział: «Dziś,
zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz». Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.

Mk 16,7

Lecz idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: Idzie przed wami do Galilei, tam

Go ujrzycie, jak wam powiedział».

35 Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali

przy łamaniu chleba.

Mk 16,12-13

Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli do wsi.

Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.

Augustyn z Hippony, Mowa 135,1b

Pan Jezus po zmartwychwstaniu spotkał na drodze dwóch swoich uczniów; rozmawiali pomiędzy
sobą o tym, co się wydarzyło. I rzekł do nich: „Cóż to za rozmowy prowadzicie miedzy sobą i
jesteście smutni?” O tym opowiada tylko Łukasz Ewangelista. Marek jedynie w krótki sposób
dotyka tego tematu mówiąc, że ukazał się dwom na drodze (Mk 16,12n), lecz opuścił, co oni
powiedzieli Panu i co im Pan powiedział.
Cóż więc owo czytanie nam daje? Coś wielkiego, jeśli tylko zechcemy zrozumieć. Ukazał się Jezus,
był widziany oczyma, a jednak nie został poznany. Pan szedł z nimi po drodze, a sam był drogą,
ale oni jeszcze nie szli po drodze, lecz spotkał ich, gdy zboczyli z drogi. Gdy jeszcze był z nimi przed
swą męką, wszystko przepowiedział: że będzie cierpiał, że umrze, że trzeciego dnia zmartwych-
wstanie (Mt 20,18n) -wszystko to przepowiedział, ale oni zapomnieli pod wpływem Jego śmierci.
Tak bowiem wzburzyli się, gdy ujrzeli, jak wisiał na krzyżu, że zapomnieli o tym, czego ich uczył, że
nie oczekiwali Jego zmartwychwstania, ani nie wierzyli, że zdoła dotrzymać obietnicy.
„My - mówią - spodziewaliśmy się, że On odkupi Izraela.” O uczniowie, spodziewaliście się, to
znaczy, że już się nie spodziewacie? Oto Chrystus żyje, a nadzieja w was umarła? A przecież żyje
Chrystus, ale żyjący Chrystus znajduje umarłe serca uczniów, których oczom objawił się i nie
objawił, był widziany, a zarazem zakryty. Bo gdyby Go nie widzieli, jakby mogli Mu odpowiadać na
Jego pytania, a sami zapytywani odpowiadać? Na drodze szedł z nimi jako towarzysz, a przecież
On był ich wodzem. Tak więc widzieli Go, ale Go nie poznali. Oczy ich bowiem były powstrzymane,
jak to słyszeliśmy, aby Go nie poznali. Nie były powstrzymywane, aby Go nie widzieli, ale aby Go
nie poznali.
Nuże, bracia, gdzie chciał Pan, aby Go poznano? W łamaniu chleba. Jesteśmy pewni: gdy łamiemy
chleb, poznajemy Pana. Chciał On być poznany właśnie w ten Sposób ze względu na nas, którzy
wprawdzie nie widzieliśmy Go w ciele, ale mieliśmy przecież spożywać Jego ciało. Kimkolwiek
jesteś, wierny, kimkolwiek jesteś, nie na próżno jesteś nazwany chrześcijaninem; kimkolwiek jes-
teś, który nie bez przyczyny wchodzi do kościoła; kimkolwiek jesteś, który słuchasz słowa Bożego z
bojaźnią i nadzieją, niech cię pocieszy łamanie chleba. Nieobecność Pana nie jest nieobecnością -
miej wiarę, a z tobą jest Ten, którego nie widzisz. Oni, gdy Pan z nimi rozmawiał, nie mieli wiary,
bo nie wierzyli, że On zmartwychwstał, ani nawet nie mieli nadziei, że On może zmartwychwstać.
Stracili wiarę, stracili nadzieję. Szli martwi z śywym, szli martwi z samym śyciem. Z nimi szło
śycie, lecz w ich sercach jeszcze nie odnowiło się życie...
Pan Jezus został poznany, a gdy Go poznano, więcej się im już nie objawił. Odszedł od nich
cieleśnie, ale trzymali Go przez wiarę. I dlatego Pan stał się nieobecny cieleśnie w całym Kościele i
wstąpił do nieba, aby zbudować wiarę. Jeśli bowiem nie znasz czego innego jak tylko to, co
widzisz, to gdzie jest twoja wiara? A jeśli wierzysz w to, czego nie widzisz, to rozradujesz się, gdy
ujrzysz... Przyjdzie to, czego nie widzimy, przyjdzie, bracie, przyjdzie, ty jednak, bracie, bacz, jak
cię znajdzie!... Bądź pewny, przyjdzie. I nie tylko przyjdzie, ale przyjdzie wtedy nawet, kiedy nie
chcesz.

Stronice te zawierają Słowa Pisma Świętego.

Dlatego powinny być uczczone i godnie traktowane!

III Niedziela Wielkanocna w roku A:

Łk 24, 13-35

13

Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus,

oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.

14

Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło.

15

Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z

nimi.

16

Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.

17

On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?»

Zatrzymali się smutni.

18

A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba

jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w
tych dniach stało».

19

Zapytał ich: «Cóż takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem

Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec
Boga i całego ludu;

20

jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali.

21

A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po

tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało.

22

Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu,

23

a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie

aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje.

24

Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety

opowiadały, ale Jego nie widzieli».

25

Na to On rzekł do nich: «O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do

wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!

26

Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?»

27

I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we

wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.

28

Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść

dalej.

29

Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i

dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać z nimi.

30

Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo,

połamał go i dawał im.

31

Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.

32

I mówili nawzajem do siebie: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z

nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?»

33

W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali

zebranych Jedenastu i innych z nimi,

34

którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się

Szymonowi».

35

Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy

łamaniu chleba.

13

Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus,

oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy

£k 24,18

A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z

przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało».

Mk 16,12-13

Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli do wsi.

Oni

powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.

14

Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło.

£k 6,45

Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze

złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta.

Pwt 6,7

Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie

podróży, kładąc się spać i wstając ze snu.

Ml 3,6

Ponieważ Ja, Pan, nie odmieniam się, więc dlatego wy, synowie Jakuba, nie jesteście

zniszczeni,

15

Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i

szedł z nimi.

£k 24,36

A gdy rozmawiali, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!»

Mt 18,20

Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich».

J 14,18-19

Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was.

Jeszcze chwila, a świat nie będzie

już Mnie oglądał. Ale wy Mnie widzicie, ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie.

16

Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.

2 Krl 6,18-20

Kiedy Aramejczycy schodzili do niego, Elizeusz modlił się do Pana tymi

słowami: «Dotknij - proszę - tych ludzi ślepotą!» I dotknął ich Pan ślepotą, według prośby
Elizeusza.

Wtedy Elizeusz odezwał się do nich: «To nie ta droga, to nie to miasto. Chodźcie za

mną, a zaprowadzę was do człowieka, którego szukacie». I zaprowadził ich do Samarii. Kiedy
weszli do Samarii, Elizeusz powiedział: «Panie! Otwórz im oczy, aby widzieli». Pan otworzył
im oczy i widzieli, że byli właśnie w pośrodku Samarii.

J 21,4

A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to

był Jezus.

17

On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w

drodze?» Zatrzymali się smutni.

J 16,20-22

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat

się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość.

Kobieta,

gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta
o bólu z powodu radości, że się człowiek narodził na świat.

Także i wy teraz doznajecie

smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam
nie zdoła odebrać.

J 16,6

Ale ponieważ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce.

«Mario!» A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy:
Nauczycielu!

32 I mówili nawzajem do siebie: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy

rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?»

Iz 50,4

Pan Bóg Mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą

strudzonemu, przez słowo krzepiące. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak
uczniowie.

Jer 15,16

Ilekroć otrzymywałem Twoje słowa, pochłaniałem je, a Twoje słowo stawało się

dla mnie rozkoszą i radością serca mego.

Jer 20,9

I powiedziałem sobie: Nie będę Go już wspominał ani mówił w Jego imię! Ale

wtedy zaczął trawić moje serce jakby ogień, nurtujący w moim ciele. Czyniłem wysiłki, by go
stłumić, lecz nie potrafiłem.

Jer 23,29

Czy moje słowo nie jest jak ogień - wyrocznia Pana - czy nie jest jak młot

kruszący skałę?

J 6,63

Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są

duchem i są życiem.

Hbr 4,12

śywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz

obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić
pragnienia i myśli serca.

£k 24,45

Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma,

33 W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali

zebranych Jedenastu i innych z nimi,

J 20,19-26

Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie,

gdy drzwi były zamknięte z obawy przed śydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do
nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem
uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie
posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie
Ducha Świętego!

Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im

zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy
przyszedł Jezus.

Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do

nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce
gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę».

A po ośmiu dniach, kiedy

uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi
zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!»

34 którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się

Szymonowi».

£k 22,54-32

Schwycili Go więc, poprowadzili i zawiedli do domu najwyższego kapłana. A

Piotr szedł z daleka. Gdy rozniecili ogień na środku dziedzińca i zasiedli wkoło, Piotr usiadł
także między nimi. A jakaś służąca, zobaczywszy go siedzącego przy ogniu, przyjrzała mu się
uważnie i rzekła: «I ten był razem z Nim». Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: «Nie znam Go,
kobieto». Po chwili zobaczył go ktoś inny i rzekł: «I ty jesteś jednym z nich». Piotr odrzekł:
«Człowieku, nie jestem». Po upływie prawie godziny jeszcze ktoś inny począł zawzięcie

Jer 23,5-6

Oto nadejdą dni - wyrocznia Pana - kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl

sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i
sprawiedliwość na ziemi.

W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał

bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: "Pan naszą sprawiedliwością".

Dz 10,43

Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię

otrzymuje odpuszczenie grzechów».

Ap 19,10

I upadłem przed jego stopami, by oddać mu pokłon. I mówi: «Bacz, abyś tego nie

czynił, bo jestem twoim współsługą i braci twoich, co mają świadectwo Jezusa: Bogu samemu
złóż pokłon!» Świadectwem bowiem Jezusa jest duch proroctwa.

28

Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby

miał iść dalej.

Rdz 32,27

A wreszcie rzekł: «Puść mnie, bo już wschodzi zorza!» Jakub odpowiedział,

«Nie

puszczę cię, dopóki mi nie pobłogosławisz!»

Rdz 42,7

Gdy Józef ujrzał swoich braci, poznał ich; jednak udał, że jest im obcy, i

przemówił do nich surowo tymi słowami: «Skąd przyszliście?» Odpowiedzieli: «Z Kanaanu,
aby kupić żywności».

Mk 6,48

Widząc, jak się trudzili przy wiosłowaniu, bo wiatr był im przeciwny, około

czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze, i chciał ich minąć.

29 Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku

wieczorowi i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać z nimi.

£k 14,23

Na to pan rzekł do sługi: "Wyjdź na drogi i między opłotki i zmuszaj do wejścia,

aby mój dom był zapełniony.

Rdz 19,3

Gdy on usilnie ich prosił, zgodzili się i weszli do jego domu. On zaś przygotował

wieczerzę, poleciwszy upiec chleba przaśnego. I posilili się.

30 Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił

błogosławieństwo, połamał go i dawał im.

£k 22,19

Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc:

«To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!»

J 6,11

Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie

uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał.

Dz 27,35

Po tych słowach wziął chleb, złożył Bogu dziękczynienie na oczach wszystkich i

ułamawszy zaczął jeść.

31 Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.

£k 24,16

Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.

J 20,13-16

I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?» Odpowiedziała im: «Zabrano

Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono». Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała
stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu
płaczesz? Kogo szukasz?» Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie,
jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę».

Jezus rzekł do niej:

18

A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba

jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w
tych dniach stało».

J 19,25

A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona

Kleofasa, i Maria Magdalena.

19

Zapytał ich: «Cóż takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z

Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i
słowie wobec Boga i całego ludu;

J 3,2

Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: «Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś

jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg
nie był z Nim».

J 6,14

A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest

prorokiem, który miał przyjść na świat».

Dz 10,38

Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i

mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich,
którzy byli pod władzą diabła.

20

jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i

ukrzyżowali

£k 22,66-71

Skoro dzień nastał, zebrała się starszyzna ludu, arcykapłani i uczeni w Piśmie

i kazali przyprowadzić Go przed swoją Radę.

Rzekli: «Jeśli Ty jesteś Mesjasz, powiedz nam!»

On im odrzekł: «Jeśli wam powiem, nie uwierzycie Mi, i jeśli was zapytam, nie dacie Mi
odpowiedzi.

Lecz odtąd Syn Człowieczy siedzieć będzie po prawej stronie Wszechmocy

Bożej». Zawołali wszyscy: «Więc Ty jesteś Synem Bożym?» Odpowiedział im: «Tak. Jestem
Nim».

A oni zawołali: «Na co nam jeszcze potrzeba świadectwa? Sami przecież słyszeliśmy z

ust Jego».

Dz 3,13-15

Bóg naszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, wsławił Sługę swego,

Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go
uwolnić. Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy.
Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami.

Dz 5,30-31

Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, zawiesiwszy na

drzewie. Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi
nawrócenie i odpuszczenie grzechów.

21 .

A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak,

a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało.

£k 1,68

«Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go,

Ps 130,8

On odkupi Izraela ze wszystkich jego grzechów.

Iz 59,20

Lecz do Syjonu przyjdzie jako Odkupiciel i do nawróconych z występków w

Jakubie - wyrocznia Pana.

1 P 1,18-19

Wiecie bowiem, że z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego

postępowania zostali wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną
krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy.

22

Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u

grobu

,

£k 24,9-11

i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A

były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to
Apostołom.

Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary.

Mt 28,7-8

A idźcie szybko i powiedzcie Jego uczniom: Powstał z martwych i oto udaje się

przed wami do Galilei. Tam Go ujrzycie. Oto, co wam powiedziałem».

Pośpiesznie więc

oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to Jego uczniom.

Mk 16,9-10

Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia,

Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów.

Ona

poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym.

23-24

a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały

widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z
naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale
Jego nie widzieli».

£k 24,12

Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko

płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.

J 20,1-10

A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno,

Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu.

Pobiegła więc i

przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich:
«Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi
uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i
przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł
do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i
ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale
oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń,
który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze
Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

Uczniowie zatem powrócili znowu do

siebie.

25

Na to On rzekł do nich: «O nierozumni, jak nieskore są wasze serca

do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!

Mk 7,18

Odpowiedział im: «I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic z tego, co z

zewnątrz wchodzi do człowieka, nie może uczynić go nieczystym;

Mk 8,17-18

Jezus rzekł im: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie

pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiały macie umysł? Macie oczy, a nie widzicie; macie
uszy, a nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków,

Mk 16,14

W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak

wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.

Hbr 5,1-121

Wiele mamy o Nim mówić, a trudne to jest do wyjaśnienia, ponieważ ociężali

jesteście w słuchaniu. Gdy bowiem ze względu na czas powinniście być nauczycielami, sami
potrzebujecie kogoś, kto by was pouczył o pierwszych prawdach słów Bożych, i mleka wam
potrzeba, a nie stałego pokarmu.

26.

Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?»

£k 24,46

«Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia

zmartwychwstanie,

Ps 22,2-26

Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa

mego jęku.

Boże mój, wołam przez dzień, a nie odpowiadasz, wołam i nocą, a nie zaznaję

pokoju. A przecież Ty mieszkasz w świątyni, Chwało Izraela!

Tobie zaufali nasi przodkowie,

zaufali, a Tyś ich uwolnił;

do Ciebie wołali i zostali zbawieni, Tobie ufali i nie doznali

wstydu. Będę głosił imię Twoje swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:

«Chwalcie Pana wy, co się Go boicie, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się Go, całe
potomstwo Izraela! Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka, ani nie ukrył przed
nim swojego oblicza i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego».

Dzięki Tobie moja pieśń

pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu. Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego.

Ps 69,8-14

Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie i hańba twarz mi okrywa. Dla braci moich

stałem się obcym i cudzoziemcem dla synów mej matki. Bo gorliwość o dom Twój mnie
pożera i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie. Trapiłem siebie postem, a spotkały mnie
za to zniewagi. Przywdziałem wór jako szatę i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych.

Mówią

o mnie siedzący w bramie i śpiewają pieśni ci, co piją sycerę. Lecz ja, o Panie, ślę moją
modlitwę do Ciebie, w czasie łaskawości, o Boże; wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci,
w zbawczej Twej wierności!

Hbr 2,8-10

Wszystko poddałeś pod jego stopy. Ponieważ zaś poddał Mu wszystko, nic nie

zostawił nie poddanego Jemu. Teraz wszakże nie widzimy jeszcze, aby wszystko było Mu
poddane.

Widzimy natomiast Jezusa, który mało od aniołów był pomniejszony, chwałą i czcią

ukoronowanego za cierpienia śmierci, iż z łaski Bożej za wszystkich zaznał śmierci.

Przystało

bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko, który wielu synów do chwały
doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienie.

27

I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im,

co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.

J 5:39

Badacie Pisma, ponieważ sądzicie, że w nich zawarte jest życie wieczne: to one

właśnie dają o Mnie świadectwo.

£k 24,44

Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy

byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie
Mojżesza, u Proroków i w Psalmach».

Rdz 3,15

Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje

a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę».

Iz 7,14

Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go

imieniem Emmanuel.

Iz 40,10-11

Oto Pan Bóg przychodzi z mocą i ramię Jego dzierży władzę. Oto Jego

nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata. Podobnie jak pasterz pasie On swą trzodę,
gromadzi ją swoim ramieniem, jagnięta nosi na swej piersi, owce karmiące prowadzi łagodnie.

Iz 50,6

Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym Mi brodę. Nie zasłoniłem

mojej twarzy przed zniewagami i opluciem.

Iz 52

,

13-14

Oto się powiedzie mojemu Słudze, wybije się, wywyższy i wyrośnie bardzo.

Jak

wielu osłupiało na Jego widok - tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd i postać Jego

była niepodobna do ludzi