Profilowanie kryminalne nieznanych
sprawców przestępstw
Agnieszka Knap
Damian Marek
Listopad 2008
www.knpk.pl
„Profilowanie to dochodzenie do krótkiej,
dynamicznej, charakterystyki zwi
ęźle
ujmuj
ącej najważniejsze cechy
nieznanego sprawcy i przejawy jego
zachowa
ń."
KTO zrobi
ł TO w TAKI sposób?
Zadaniem profilującego jest przeprowadzenie
trafnego wnioskowania min. na temat: motywacji,
prawdopodobnego rejony zamieszkania, biografii
kryminalnej, cech osobowości czy umiejętności n/ni
sprawcy.
Najważniejsze pytania:
- Czy ofiara i sprawca znali się?
- Jakie emocje ich łączyły?
- Czy sprawca znał miejsce w jakim
dokonano przestępstwa?
- Jaka była możliwa motywacja czynu?
- Jakie zachowania sprawca może
przejawiać w przyszłości?
W literaturze, anglojęzycznej:
„behavioral profiling”, „crime scene profiling”,
„criminal personality profiling”, „psychological
profiling”, „criminal profiling
”, „profile analysis”;
W Polsce mamy zaś do czynienia z:
“profilowaniem psychologicznym”, “sporządzaniem
portretów psychologicznych”, “typowaniem cech
nieznanego sprawcy na podstawie modus operandi
”,
„analizą modus operandi jako odbicia osobowości sprawcy”
„tworzeniem charakterystyki osobowościowej/psycho-fizycznej
sprawcy
” “opracowywanie sylwetki psychofizycznej sprawcy”;
Paradygmat profilowania:
W każdym swym działaniu człowiek
przejawia indywidualne cechy fizyczne i
psychiczne
Hipoteza projekcyjna w psychologii:
„wszelkie obserwowalne zachowania się
człowieka są ujawnianiem jego osobowości”
Sherlock Holmes mawiał:
„człowiek musi pozostawić na każdym przedmiocie
codziennego użytku swoje indywidualne piętno,
które oko doświadczonego obserwatora potrafi odczytać”
Początki…
• Pierwsza charakterystyka, którą można określić jako profil
nieznanego sprawcy to portret zabójcy powszechnie znanego jako
„Kuba Rozpruwacz" (1888);
• Amerykańscy specjaliści na zamówienie Biura Służb Strategicznych
USA sporządzili portret psychologiczny Adolfa Hitlera;
• Pierwsze profilowanie nieznanego przestępcy zamówione przez
organy ścigania to sprawa „Szalonego Bombowca", gdzie ekspertem
profilującym był psychiatra dr James Brussel, wydał on następującą
opinię:
"Szukajcie mocno zbudowanego mężczyzny w średnim wieku,
katolika, cudzoziemca, mieszkającego z bratem lub siostrą,
a gdy go znajdziecie, może nosić garnitur zapięty na guziki."
Rodzaje profilowania
Podejście indukcyjne
Profilowanie w tym ujęciu zakłada, że
sprawcy dokonujący podobnych czynów
są do siebie podobni
Podejście dedukcyjne
Podejście statystyczne
Informacje zbierane na podstawie baz danych
Rekonstrukcja specyficznego
wzorca zachowania się sprawcy
Nacisk położony na wiktymologie
i analizę miejsca zdarzenia
Profilowanie geograficzne
Kim Rossmo
(np. brutalne seryjne przestępstwa)
Profilowanie geograficzne opiera się na tzn.
„przestrzennym” zachowaniu przestępcy
oraz na poszukiwaniu związków i zależności
pomiędzy różnymi miejscami popełnienia
przestępstwa.
Szkoły profilowania
Obecnie w światowej psychologii śledczej
wyróżnia się trzy główne szkoły:
Podejście Federalnego Biura Śledczego (Crime Scene Analysis, USA);
Psychologia śledcza Davida Cantera (Investigative Psychology, Wielka Brytania);
Analiza śladów behawioralnych– Brent Turvey (Behavior Evidence Analysis, USA).
David Canter
Robert Ressler
Brent Turvey
Instytut Ekspertyz Sądowych im. Jana Sehna
w Krakowie
(dr Maciej Szaszkiewicz)
M. Szaszkiewicz
Profilowanie w Polsce:
Komenda Wojewódzka Policji w Katowicach
(nadkom. Bogdan Lach)
Komenda Stołeczna Policji w Warszawie
Zakład Neuropsychologii UMCS
(mgr Paweł Krukow)
P. Krukow
B. Lach
J. Gierowski
Modus Operandi
• Modus operandi (MO) sposób dzia
łania
„
Jest to szczególny charakterystyczny i z regu
ły
powtarzalny sposób zachowania si
ę sprawcy, w którym
odbijaj
ą się indywidualne cechy, właściwości i możliwości
cz
łowieka, który ten sposób stosuje”
-jak?
-czym?
MO jest dynamiczne
Modus operandi
Podpis –zachowania specyficzne
-
zachcianki seksualne
- tortury
- złożone wiązanie
- krepowanie ofiary
- wymyślne rany
-specyficzna pora
Spośród zabójców można wyodrębnić podgrupy sprawców,
które można wyodrębnić ze względu na motyw i są nimi
zabójcy dokonujący przestępstwa:
• O podłożu emocjonalnym
• O podłożu urojeniowym
• O podłożu seksualnym
• O podłożu ekonomiczno-rabunkowym
Każde z zabójstw, które zostały popełnione z danych
powodów wygląda inaczej, ma inną strukturę dynamiczną,
inne jest kryterium doboru ofiary i inny jest modus operandi.
Motywacja emocjonalno-urojeniowa
Motywacja seksualna
Motywacja ekonomiczna
Ofiara znaleziona w miejscu zabójstwa
Sprawca miał zaburzenia psychotyczne lub osobowości
Ofiara – obrazenia głowy i twarzy
Socjalizacja sprawcy przebiegała nieprawidłowo
Zabójstwa o podłożu emocjonalno-
urojeniowym
, które nie mają cech
planowania i popełniane są wyniku sytuacji
konfliktowej na osobie znanej sprawcy.
Sprawca posługuje się przedmiotem
znajdującym się na miejscu zbrodni, jego
celem jest odreagowanie silnych
negatywnych emocji.
Motywacja emocjonalno-urojeniowa
Motywacja seksualna
Motywacja ekonomiczna
Ofiara miała zasłonięte oczy
Sprawca był krewnym
Relacja intymna
Sprawca miał niskie wykształcenie
Rany zadane tępym przedmiotem
Rany zadane nożem
Sprawca probował popełnic samobójstwo,
Po czynie lub w związku z nim;
Ciało w mieszkaniu ofiary
Obrażenia tułowia/brzucha
Sprawca znał ofiarę
Sprawca mieszkał z ofiarą
Zabójstwa o podłożu seksualnym,
których sprawcy – dążąc do zaspokojenia
przeżywanych fantazji – poszukują
obiektów spełniających określone kryteria;
traktują swoje ofiary w sposób
instrumentalny i mają tendencje do
popełniania serii podobnych zabójstw.
Bezpośrednią przyczyną śmierci ofiary
jest zwykle uduszenie.
Motywacja emocjonalno-urojeniowa
Motywacja seksualna
Motywacja ekonomiczna
Sprawca zabił kilka ofiar
Sprawca ułożył ciało w nienaturalnej pozycji
Sprawca ponownie ubrał ofiarę
Inne obiekty w ciele ofiary
Obecnosc spermy w/na ciele
Ofiara była kobieta
Ofiara była część. rozebrana/
zniszczoneubranie
Uraz genitaliów
Sprawca zabrał przedmioty osobiste
Ofiara była duszona
Ofiara była naga
Ofiara była związana
Zabójstwa o podłożu ekonomicznym,
których sprawcy – w przeszłości karani
często już jako nieletni – wybierają swoje
ofiary spośród osób znanych lub zupełnie
obcych. Użycie: broni palnej, noży, pięści,
kija, itp.
Motywacja emocjonalno-urojeniowa
Motywacja seksualna
Motywacja ekonomiczna
Sprawca karany przed pełnoletnościa
Obrażenia ramion, dłoni
Sprawca przebywał w zakładzie karnym
Obrażenia tułowia, plecow
Sprawca bezrobotny
Obrażenia nóg
Charakterystyka sprawcy:
zorganizowany
zdezorganizowany
√
Inteligencja poni
żej przeciętnej
√
Spo
łecznie nieprzystosowany
√
Niewykwalifikowany zawodowo
√
Wypaczone zaspokajanie pop
ędu
seksualnego
√
Pochodzi z ni
ższej warstwy społecznej
√
Traci kontrole podczas dokonywania
przest
ępstwa
√
Nie pije alkoholu
√
Mieszka sam
√
Mieszka lub pracuje w pobli
żu miejsca
zbrodni
√
Nie interesuje si
ę postępowaniem
śledztwa
√
Ma trudno
ści ze zmiana swego stylu życia
√ Inteligencja przeciętna i powyżej
√ Społecznie przystosowany
√ Posiada kwalifikacje zawodowe
√ Rozwój seksualny w normie
√ Pochodzi z tzn. dobrej rodziny
√ Ojciec posiadał stała pracę
√ Wychowany niekonsekwentnie
√ Zachowuje kontrolę podczas
dokonywania przestępstwa
√ Pije alkohol przed morderstwem
√ Mieszka z partnerką
√ Jeździ samochodem
√ Śledzi doniesienia z mediów
√ Może zmienić pracę lub opuścić miasto
MODEL TWORZENIA PROFILU
• KTO zrobił TO w TAKI sposób?
• Odkrycie motywu motywacja steruje
człowiekiem i jego czynnościami.
• Doprowadza do określonej czynności,
która ma doprowadzić do określonego
wyniku.
ANALIZA DANYCH
• Okoliczności odkrycia zwłok
• Analiza informacji wiktymologicznych
• Analiza danych z miejsca zdarzenia
• Analiza zachowania
• Analiza danych odnosząca się do czasu, w
jakim zdarzenie miało miejsce i w jakim
przebiegało
ANALIZA WIKTYMOLOGICZNA
• Określenie czynnika ryzyka stania się
ofiarą przestępstwa
• Relacja sprawca – ofiara (informacje
medyczne)
• Poprzez dokładną analizę danych o
ofierze, można zdobyć informację o
sprawcy. Zatem dane wiktymologiczne
powinny być wyczerpujące.
DANE Z MIEJSCA ZDARZENIA
• Miejsce wybrane przez sprawcę. Dlaczego to miejsce ?
Czy tu nastąpił atak?
• Przy zaplanowaniu sprawca musiał wziąć pod uwagę
szereg okoliczności, stopień bezpieczeństwa, możliwość
wyboru otwartego terenu lub pomieszczenia
zamkniętego, musiał dostosować swoje zachowanie do
charakterystyki terenu.
• Czy znał teren, czy nie?
• Co zabrał ofierze?
• UWAGA ! Sprawcy mogą pozorować miejsce zdarzenia
• Czy są zniszczenie przedmioty w domu ? Skąd było
narzędzie zbrodni ?
• Czy są ślady włamania?
ANALIZA ZACHOWANIA
• Sposób pochwycenia ofiary
• Korelacja między zadanymi ranami
ofierze a motywacją sprawcy.
• Narzędzia zbrodni a rodzaj ran.
• Odróżnienie samobójstwa od zabójstwa.
ANALIZA PRZEJAWÓW
ZACHOWANIA
•
Planowanie
• Strategie panowania nad ofiarą
• Inscenizowanie okoliczności przed zdarzeniem
• Narzędzie zbrodni
• Personalizacja <–> depersonalizacja
• Mutylacja – wycinanie narządów po śmierci
• Zabieranie „pamiątek” - trofea
• Nadzabijanie
• Emocjonalne zadośćuczynienie
REKONSTRUKCJA ZDARZENIA
ETAPY ZABÓJSTWA:
- Przed zabójstwem
- Akt zabójstwa
- Dysponowanie ciałem ofiary
- Zachowania sprawcy bezpośrednio po
zabójstwie
- Późniejsze zachowania sprawcy
Nowe nurty
• W zakresie profilowania sprawcy:
Profilowanie grup przestępczych i kultów
religijnych;
Profilowanie w przypadkach zaginięć osób;
Profilowanie w sytuacjach zakładników;
Profilowanie w cyberprzestrzeni (przestępstwa
internetowe)
Gdzie szukać wiedzy?
Gierowski, J., Jaśkiewicz-Obydzińska T. (2003).
Zabójcy i ich ofiary
. Kraków: Wydawnictwo Instytutu
Ekspertyz Sądowych.
Gdzie szukać wiedzy?
Gołębiowski, J. (2008). Profilowanie kryminalne.
Wprowadzenie do sporządzania charakterystyki
psychofizycznej nieznanych sprawców przestępstw.
Warszawa: Wydawnictwo Logos.
(www.profilowaniekryminalne.net)
Gdzie szukać wiedzy?
• Britton, P. (1999). Profil mordercy. Poznań:
Wydawnictwo De Facto.
Gdzie szukać wiedzy?
Fakultety w ramach zajęć na SWPS
Jan Gołębiowski, Dariusz Piotrowicz
Przestępstwa seryjne – perspektywa psychologiczno –
kryminologiczna
Wprowadzenie do psychologii kryminalnej
Psychologia policyjna
Gdzie szukać wiedzy?
Centrum Kształcenia Praktycznego SWPS; szkolenia:
Dariusz Piotrowicz
Profilowanie kryminalne nieznanych sprawców przestępstw
Profilowanie kryminalne nieznanych sprawców przestępstw (cz. 2) –
profilowanie kryminalne w praktyce
(http://www.podyplomowe.pl/warszawa/szkolenia/oferta_edukacyjna.php)
Gdzie szukać wiedzy?
Centrum Kształcenia Praktycznego SWPS;
Studia Podyplomowe:
PSYCHOLOGIA ŚLEDCZA W PRAKTYCE
Kierownikiem studiów
jest mgr Dariusz Piotrowicz
Gdzie szukać wiedzy?
Kursy on-line
Brent Turvey
Introduction to Criminal Profiling
Criminal Profiling & Psychopathy
Criminal Profiling
Forensic Science and The Law
http://corpus-delicti.com/
Bibliografia
-
Prezentacja została przygotowana w oparciu o materiały udostępnione
przez Janka Gołębiowskiego i Darka Piotrowicza;
-
Gierowski, J., Jaśkiewicz-Obydzińska T. (2003).
Zabójcy i ich ofiary. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Ekspertyz
Sądowych;
- Gołębiowski, J. (2008). Profilowanie kryminalne.
Wprowadzenie do sporządzania charakterystyki psychofizycznej
nieznanych sprawców przestępstw. Warszawa: Wydawnictwo Logos.
Profilowanie w
praktyce
Jan Gołębiowski
Listopad 2008