plik

Dr Serge Kahili King

Natychmiastowe

uzdrawianie

Wydawnictwo

„KOS"

Tytu

ł oryginału: Instant Healing

łumaczenie z języka angielskiego: Klaudiusz Emmerle

Projekt ok

ładki: Barbara Bołoz

Redakcja, korekta i

łamanie:

Ryszard Liebich - Wydawnictwo

„KOS"

ISBN 83-86757-89-2

Wydawnictwo

„KOS"

ul. Agnieszki 13

40-110 Katowice

tel./fax (032) 2584-045

tel. (032) 2582-648, (032) 2582-720

e-mail: kos@kos.com.pl

http://www.kos.com.pl

Druk: TRIADAPRESS Drukarnia, ul. Wandy 16k, Katowice tel./fax (032) 254 17 90, http://www.triadapress.com.pl.

Ksi

ążkę tę,

wraz z ca

łym mogącym z niej wyniknąć dobrem,

dedykuj

ę Chrisowi, Pierre'owi i Dion.

Podzi

ękowanie

Dzi

ękuję wszystkim Nauczycielom, którzy podzielili się ze mną swoją wiedzą na temat uzdrawiania, a także

łonkom Rodziny, Przyjaciołom, Uczniom i Klientom, którzy pozwalali mi tę wiedzę praktykować na sobie.

- 2 -

Spis tre

ści

łowo od wydawcy......................................................................... 3

Wprowadzenie
Moja opowie

ść................................................................................3

ĘŚĆ PIERWSZA

Przygotowanie do natychmiastowego uzdrawiania........................6

Rozdzia

ł I

Jak to si

ę dzieje, że następuje uzdrawianie?................................. 6

Rozdzia

ł II

Wspomnienia, cia

ło i uzdrawianie.................................................. 11

Rozdzia

ł III

Wyobra

źnia, umysł i uzdrawianie................................................... 16

ĘŚĆ DRUGA

Kroczenie

ścieżką natychmiastowego uzdrawiania....................... 21

Rozdzia

ł IV

Natychmiastowe uzdrawianie z u

życiem mocy słów...................... 21

Rozdzia

ł V

Natychmiastowe uzdrawianie z u

życiem mocy wyobraźni............. 29

Natychmiastowe uzdrawianie

Rozdzia

ł VI

Natychmiastowe uzdrawianie z u

życiem mocy dotyku.................. 35

Rozdzia

ł VII

Natychmiastowe uzdrawianie z u

życiem mocy energii.................. 39

ĘŚĆ TRZECIA

Wielki skok naprz

ód na ścieżce natychmiastowego

uzdrawiania.................................................................................... 47

Rozdzia

ł VIII

Osi

ągnięcie mistrzostwa w używaniu mocy słów........................... 47

Rozdzia

ł IX

Osi

ągnięcie mistrzostwa w używaniu mocy wyobraźni.................. 53

Rozdzia

ł X

Osi

ągnięcie mistrzostwa w używaniu mocy dotyku........................ 58

Dodatek
Natychmiastowy dost

ęp do natychmiastowego uzdrawiania......... 63

O autorze....................................................................................... 68

- 3 -

łowo od wydawcy

Kiedy nast

ępnym razem skaleczysz się albo przytniesz palec drzwiami, czy chciałbyś uzdrowić się w mniej niż pięć

minut, bez b

ólu, siniaków czy skaleczenia? Co by było, gdyby to samo dotyczyło poparzeń? A gdybyś mógł

wyleczy

ć się z zaziębienia w czasie krótszym niż godzina? Czyż nie byłoby wspaniale, gdyby długotrwałe bóle

łowy, depresja, ból krzyża czy inne problemy mogły zniknąć w godzinę, dzień czy nawet tydzień?

Techniki zawarte w tej ksi

ążce mogą pomóc Ci w osiągnięciu takich rezultatów, tak jak pomogły tysiącom ludzi na

łym świecie. Być może nie będą one skuteczne dla każdego i w każdym wypadku, ale są one tak efektywne i

dzia

łają tak szybko, że z pewnością są w stanie Cię zadziwić.

Serge Kahili King

Napisane w wolnym od naukowego

żargonu i przystępnym stylu Natychmiastowe uzdrawianie nauczy cię

korzystania z mocy s

łów, wyobraźni, dotyku i potęgi energii, abyś mógł samemu uzdrawiać wszelkie rodzaje

dolegliwo

ści, włączając w to:

• alergie

• bóle głowy

• bóle krzyża

• depresje

• grypę

• infekcje

• mdłości

• opuchlizny

• ostre stany lękowe

• przemęczenie wzroku

• złamane kości

• a nawet kaca.

Natychmiastowe uzdrawianie

zawiera specjalną część poświęconą technikom, służącym w nagłych wypadkach,

których można używać przy minimalnej znajomości teorii.

Ponieważ nie zawsze i nie w każdych okolicznościach można się odwołać do natychmiastowego uzdrawiania,
poznasz również metody bardzo szybkiego uzdrawiania (trwa ono mniej niż jeden dzień) i szybkiego uzdrawiania
(w czasie krótszym niż tydzień).

Wprowadzenie

Moja opowieść

Jak wskazuje tytuł niniejszej książki, mówi ona o błyskawicznym uzdrawianiu, bez konieczności używania lekarstw.
Moja definicja błyskawicznego uzdrawiania to znacząca lub nawet całkowita poprawa danego stanu chorobowego -
nawet złamanych kości -w czasie krótszym niż godzina. Książka ta omawia działanie błyskawicznego uzdrawiania
oraz prowadzące do niego metody, które są tak proste, że absolutnie każdy może je zastosować.

Niektóre z nich będą od ciebie wymagać innego spojrzenia na relacje pomiędzy umysłem i ciałem, ale potencjalne
rezultaty  są  warte  tego,  aby  poszerzyć  nieco  swój  system  przekonań.  Ponieważ  nie  zawsze  i  nie  we  wszelkich
okolicznościach  błyskawiczne  uzdrawianie  jest  w  stu  procentach  skuteczne,  odnajdziesz  tutaj  również  metody
bardzo  szyb

kiego uzdrawiania (w czasie krótszym niż dzień) i szybkiego uzdrawiania (w czasie krótszym niż

tydzień). Metody, których się nauczycie, z dobrym skutkiem stosuję ja sam, moja rodzina i tysiące innych ludzi,
których uczyłem. Może się wydawać, że niektóre z rezultatów graniczą

z  cudem  w  świetle  obecnych  poglądów  na  zdrowie  i  choroby,  aleja  nie  piszę  o  cudach,  tylko  o  praktycznych  i
działających  technikach.  Z  drugiej  strony  nie  twierdzę,  że  dana  choroba  czy  stan  mogą  zostać  wyleczone
błyskawicznie,  bardzo  szybko  czy  też  szybko  w  każdych  okolicznościach  i  przez  każdego.  Ty  jako  uzdrowiciel
jesteś głównym czynnikiem. Wyjaśnię później, co się dzieje, jeśli ten system nie działa dla ciebie.

Dla wszystkich z was, których to może zainteresować, opiszę tutaj krótko wydarzenia, które doprowadziły mnie do
nap

isania tej książki.

Kiedy  byłem  bardzo  młody  przechodziłem  wiele  dziecięcych  chorób,  a  większość  z  nich  leczono  standardowymi
metodami  dostępnymi  w  latach  czterdziestych.  Pamiętam  jednak,  jak  raz  leżałem  w  łóżku,  czując  się  dosyć
paskudnie,  a  moja  matka  p

ołożyła się obok mnie. Następnego ranka obudziłem się całkowicie zdrowy, a ona

cierpiała z powodu trapiącej mnie wcześniej choroby. Później powiedziała mi, że kładąc się obok mnie, użyła swej
siły woli do tego, aby przenieść chorobę na siebie. Opowiedziała mi, że nauczyła się tej starożytnej metody

- 4 -

uzdrawiania  od  swojej  pochodzącej  z Włoch matki. Wiele  lat  później  zdałem  sobie  sprawę  z  tego,  jak  niezwykłe
było to,  że wtedy, nie  zażywając żadnych leków, tak szybko wyzdrowiałem. Wierzę,  że to doświadczenie  zasiało
pierwsze  podświadome  ziarno  mojej  trwającej  całe  życie  fascynacji  związkami  pomiędzy  umysłem  a  ciałem  i
pragnie

nie odkrycia różnych sposobów na przyspieszanie procesu zdrowienia.

Jeśli doświadczenia z moją matką zasiały nasiona, to doświadczenia z moim ojcem były zasadzeniem sadzonek.
Był on osobą, którą ludzie nazywają maniakiem zdrowego trybu życia; zalecał łykanie witamin, jedzenie świeżych
owoców  i  jarzyn  oraz  ćwiczenia  fizyczne.  Dokładnie  pamiętam  moje  obrzydzenie,  kiedy  podróżując  z  nim,
musiałem  pić  ogromne  kubki  maślanki  i  soku  z  marchwi.  Mój  ojciec  był  doktorem  medycyny,  choć,  o  ile  dobrze
wiem, nigdy  w  życiu nie praktykował, ale  wiedział  wiele na temat funkcjonowania ludzkiego ciała. Wiedział także
bardzo  dużo  o  ludzkim  umyśle.  Obudził  we  mnie  zainteresowanie  naukami  ścisłymi,  nauczył  mnie  podstaw
porozumiewania się poprzez kontakt z umysłem drugiej osoby i praktycznie zmusił mnie, abym rozwinął zdolności
obserwacji i analizy. Stworzył nawet organizację ludzi oddanych rozwijaniu zdolności cielesnych i mentalnych, ale
zmarł  zanim  byłem  w  odpowiednim  wieku,  aby  się  do  niej  przyłączyć,  a,  niestety,  organizacja  ta  bez  jego
przewodnictwa rozpadła się zanim dorosłem.

Jednakże spędziłem z nim trzy wspaniałe lata, podczas których wzmocnił moje przekonanie o wadze osobistej
odpowiedzialności za własne zdrowie psychiczne i fizyczne. Najważniejszymi rzeczami, jakich nauczył mnie
odnośnie uzdrawiania, były autohipnoza i kierowana wyobraźnia.

Ojciec zmarł, kiedy miałem siedemnaście lat i przez jakiś czas po jego śmierci byłem zagubioną duszą. W ciągu
kolejnego roku poznałem moją przyszłą żonę, ale żadne z nas nie było gotowe na nic więcej niż przyjaźń przez
sześć kolejnych lat. Skończyłem ogólniak z jednym z ostatnich wyników w klasie, jakimś cudem dostałem się na
studia i zawaliłem pierwszy rok w absolutnie wybitny sposób.

Wreszcie  wpadłem  na  genialny  pomysł  wstąpienia  do  piechoty  morskiej.  Spacerowałem  wtedy  po  ulicach
Pittsburgha w Pensylwanii, bez grosza przy duszy i bez pomysłu na życie. Nagle mój wzrok padł na plakat w oknie
poczty:  „Korpus  Piechoty  Morskiej  Tworzy  Prawdziwych  Mężczyzn".  Z  niedowagą,  bez  pracy,  wyrzucony  ze
studiów, nie czułem się jak mężczyzna. A chciałem. Miałem tak wiele negatywnych przyzwyczajeń i kompleksów,
byłem tak negatywnie do wszystkiego nastawiony, że czułem się, jakby otaczała mnie za ciasna zbroja, z której w
żaden  sposób  nie  mogłem  się  uwolnić.  Tak  więc  zdecydowałem,  że  użyję  korpusu  do  tego,  aby  rozebrać  mą
osobowość  na  czynniki  pierwsze,  a  potem  poskładać  się  z  powrotem. Wtedy  nie  miałem  jeszcze  najmniejszego
pojęcia, jak dobry to był pomysł.

Obóz  wojskowy  był  ekscytującą  torturą.  Wszedłem  tam  wychudzony,  ważąc  70  kilogramów,  aby  trzy  miesiące
później  zmienić  się  w  muskularnego,  85-kilogramowego  młodzieńca  (ponad  czterdzieści  lat  później  brakuje  mi
trochę tego uczucia). Może nie było to błyskawiczne uzdrowienie, ale i tak całkiem niezłe, biorąc pod uwagę stan
mojego  ciała  i  umysłu  w  tamtym  okresie.  W  ciągu  kolejnych  trzech  lat  z  pomocą  korpusu  odbudowałem  się
całkowicie oraz nauczyłem wartości uzdrawiających mocy, takich jak siła woli i nastawienie.

Jako dzieciak miałem trochę doświadczeń z boksem, przez co wkrótce po wstąpieniu do wojska wybrano mnie,
abym reprezentował moją kompanię w meczu bokserskim. Na nieszczęście zawodników dobierano według wagi,
więc moja kiepska forma i duża niedowaga zostały połączone z niewysokim, twardym Meksykaninem, który za trzy
tygo

dnie miał kończyć obóz. Na początku byłem zadowolony z siebie i myślałem, że moje dłuższe ramiona

pozw

olą mi wygrać z łatwością. Trwało to mniej więcej do drugiej rundy, kiedy moje półkilogramowe rękawice

odmówiły  wzniesienia  się  wyżej  niż  mój  pas.  Nie  czułem  zmęczenia  w  rękach  -  w  ogóle  nie  czułem  rąk.  Mój
przeciwnik  nie  wiedział,  co  zrobić  w  takiej  sytuacji,  więc  na  wszelki  wypadek  ciągle  walił  mnie  w  nos.  Ostatnim
wysiłkiem woli mogłem od czasu do czasu zblokować jego cios, albo delikatnie dotknąć jego policzka, ale to było
wszystko.  Skupiłem  więc  całą  swoją  uwagę,  aby  ustać  na  nogach.  W  czwartej  rundzie,  kiedy  już  zakrwawiłem
dosłownie  wszystko  i  wszystkich  w  zasięgu  wzroku,  mój  trener  dosłownie  rzucił  ręcznik  i  przerwał  walkę.  Ku
mojemu wielkiemu zdziwieniu dostałem brawa.

Słabość mojego ciała mogła ze mnie uczynić pośmiewisko całego obozu, ale siła woli utrzymała mnie na nogach i
zapewniła mi szacunek kolegów. Wtedy właśnie nauczyłem się, że sama siła woli nie sprawi, aby ciało dokonało
wszystkiego, ale może zmusić je do dokonań wiele większych niż można by było oczekiwać.

Kilka lat później razem ze swoją kompanią robiliśmy pięćdziesięciokilometrowy spacer, idąc w dwóch kolumnach.
Kapitan prowadził jedną, a ja drugą. Niosłem tylko karabin i kroczyłem dumnie wyprężony w moim najlepszym stylu
Johna Wayne'a. Mniej więcej w połowie drogi nagle zasłabł radiowiec. Ponieważ poza kapitanem to właśnie ja
niosłem najmniej, miałem przywilej wzięcia jego sprzętu. Kilka minut spędziłem na przypinaniu do siebie
dwudziestopięciokilogramowego plecaka, w trakcie których większość mojej kompanii zdążyła mnie już wyprzedzić.
Więc natężyłem siłę woli, „ubrałem" na siebie pozytywne nastawienie Johna Wayne'a, całkiem tak jakbym ubierał
mundur i ru

szyłem dziarsko na czoło kolumny. Przez resztę spaceru szedłem tak, jakbym niósł tylko karabin. Kiedy

już dotarliśmy do baraków i nakazano nam się rozejść - i kiedy nikt nie patrzył - rozluźniłem się nieco i zemdlałem.
Wtedy jeszcze nie umiałem podtrzymywać mej siły woli w okresie odpoczynku bezpośrednio po wielkim wysiłku.
Moja siła woli pozwalała mi iść dalej, ale co ważniejsze, moje nastawienie powiększyło moje fizyczne zdolności.

W wojskowym rygorze fizycznej i umysłowej dyscypliny rozkwitłem i stałem się zupełnie inną i lepszą osobą (nie
jest to reklama werbunkowa do piechoty morskiej. Polecam wstąpienie do wojska tylko w wypadku wielkiej
narodowej lub osobistej potrzeby -

w moim wypadku była to desperacja). Jednakże wiele z tego, co udało mi się

osiągnąć, osiągnąłem poza koszarami z pomocą bardzo szczególnej kobiety.

- 5 -

Kiedy mój ojciec byt mniej więcej w tym samym wieku, co ja, kiedy wstępowałem do wojska, został adoptowany
przez Hawajczyka z wy

spy Kuai i wykształcony w szczególnej formie tradycyjnej wiedzy. Zapomniałem o tym

całkowicie, aż do chwili, kiedy mniej więcej pół roku po wstąpieniu do korpusu otrzymałem telefon od kobiety, która
twierdziła,  że  jest  hawajską  siostrą  mego  ojca.  Zaprosiła  mnie,  abym  w  kolejny  weekend  odwiedził  ją  i  jej  ojca  i
opowiedział swą „opowieść" (opowiadanie opowieści jest często praktykowanym pośród Hawajczy-ków sposobem
na  dzielenie  się  doświadczeniami  i  pomysłami).  Zawsze  cieszyła  mnie  możliwość  opuszczenia  bazy,  więc
przystałem na jej propozycję. Ta wizyta była kolejnym wielkim punktem zwrotnym w moim życiu. Podczas prostej
ceremonii  ojciec  tej kobiety  -  adopcyjny  ojciec  mego ojca  -

adoptował mnie jako swego wnuka i przekazał swojej

córce, teraz mojej ciotce, aby nauczyła mnie wszystkiego tego, czego wcześniej uczył się mój ojciec. Wspomniano
również o bracie kobiety, który miał być moim nowym wujem, ale w ciągu najbliższych kilku lat nie miałem go
spotkać.

Ciocia Laka, jak ją nazywałem, była piękną Hawajką, starszą ode mnie o dziesięć lat. Uczyła masażu i medytacji w
nieformalnej  szkole.  W  ciągu  następnych  dwóch  i  pół  roku  spędzałem  z  nią  każdy  wolny  weekend,  ucząc  się.
Dowiedziałem  się  wtedy,  jak  ciało  reaguje  na  przepełniony  miłością  dotyk,  energię  emocjonalną  i  symbole
mentalne.  Ostatecznie  rozwinąłem  wszystko  to,  czego  się  od  niej  nauczyłem,  w  system  pracy  z  ciałem,  który
nazwałem Kahi ha, i który opiszę później w tej książce.

Kiedy opuściłem korpus wróciłem znów na studia. Zacząłem od rusycystyki i orientalistyki. Była to dla mnie
cudowna szansa na po

znanie uzdrawiających idei ze Wschodu. Praktykowałem jogę, tai chi chuan, taoizm i zen. W

tym okresie mojego życia zetknąłem się z wieloma różnymi ideami dotyczącymi ludzkiego umysłu, ciała i ducha.

Po  raz  kolejny  zetknąłem  się  z  uzdrawiającą  wiedzą  w  trakcie  mojego  pobytu  w  Afryce,  gdzie  pomagałem
wprowadzać programy rozwoju socjoekonomicznego, pracując dla  Amerykańskiej Agencji Wolontariuszy.  Cała  ta
historia  mogłaby  zapełnić  książkę  większą  niż  ta,  którą  trzymasz  w  ręku,  więc  opowiem  tylko  o  kilku
najistotniejszych  wydarzeniach.  Właśnie  tam,  w  Afryce,  zrozumiałem  naprawdę  potęgę  połączeń  pomiędzy
ludzkimi  wierzeniami  i  ciałem.  Byłem  świadkiem  rytuałów,  które  powodowały  choroby  i  takich,  które  je  leczyły;
dowie

działem się, jak tworzy się zombie; otrzymałem zioła, które błyskawicznie leczyły ukąszenia węży albo rany

po zatrutych strzałach; zaprowadzono mnie do energetycznych źródeł i uzdrawiających wód; nauczyłem się „pieśni,
która zabija" i „pieśni, która leczy." Brałem udział w wydarzeniach, które całkowicie przetransformowały mój punkt
widzenia  na  temat  tego,  co  jest  możliwe,  i  na  temat  tego,  co  jest  rzeczywiste.  Podczas  jednego  z  najgłębszych
doświadczeń  leżałem,  umierając  na  malarię.  Działo  się  to  na  sawannie  w  okolicach  Sahary.  We  śnie  odwiedził
mnie afrykański szaman i powiedział mi, że jeśli naprawdę chcę przeżyć, muszę  zjeść wątrobę niedawno  zabitej
antylopy, która wisiała przed mym namiotem. Kiedy się obudziłem, wyczołgałem się z namiotu i poprosiłem moich
przyjaciół,  żeby  mi  ją  przyrządzili.  Zjadłem  ją  i  przeżyłem.  I  po  raz  kolejny  może  nie  było  to  natychmiastowe
uzdrowienie,  ale  naprawdę  dosyć  szybkie.  Pomiędzy  magią  i  tajemnicą  stałem  się  ekspertem  w  rozwijaniu  więzi
międzyludzkich, sztuce udzielania takiej pomocy, aby ktoś mógł pomóc sobie sam i zdobyłem bezcenną wiedzę o
ludzkich motywacjach.

Około roku przed powrotem z Afryki musiałem na chwilę odwiedzić Stany, żeby zatroszczyć się o rodzinne
interesy. Wtedy po raz

pierwszy spotkałem mego hawajskiego wujka Williama (choć woli on, aby na2ywać go jego

hawajskim imieniem Wana). W trakcie kolejnych, sporadycznych, choć intensywnych, spotkań przez kolejne
siedem lat przeprowadz

ił mnie przez coraz głębsze poziomy szamanizmu i praktyk uzdrawiających.

Po  powrocie  do  Ameryki  zdobyłem  tytuł  magistra  z  zarządzania.  Bazując  na  wielu  latach  doświadczenia,
otworzyłem klinikę hipnotera-pii oraz pracowałem nad doktoratem z psychologii. Prowadziłem również badania nad
oddziaływaniem  energii  na  organizm  i  kontynuowałem  naukę  u  mojego  wujka.  W  tym  okresie  dowiedziałem  się
wiele  o  uzdrawiających  efektach  słów,  wyobraźni,  pól  energetycznych  i  ruchu  ciała.  Aż  wreszcie  stworzyłem
organizację zrzeszającą uzdrowicieli i nauczycieli, napisałem wiele książek, wynalazłem urządzenia energetyczne i
zacząłem  nauczać  na  wyjazdowych  seminariach.  Dzięki  tym  seminariom  zwiedziłem  większą  część  świata  i
powiększyłem swoją wiedzę w zakresie uzdrawiania.

między wszystkimi innymi zajęciami wychowałem wraz z żoną trzech wspaniałych synów, którzy pomogli mi

dopracować  wiele  z  technik, które  znajdziesz  w  tej  książce.  Nasz  dom  był  zawsze  całkiem  zwyczajny,  z  jednym
małym wyjątkiem. Nie było u  nas  bandaży, syropów  od kaszlu, aspiryny  ani  żadnych innych  lekarstw. Powodem
tego nie była religia czy filozofia. Po prostu nie potrzebowaliśmy niczego takiego. Nasze dzieci dokładnie  tak jak
wszystkie  inne  dorobiły  się  pełnego  kompletu  skaleczeń,  rozbitych  kolan  i  siniaków,  jak  również  kilku  naprawdę
poważnych dolegliwości. Jeśli było to konieczne, nigdy nie wzbranialiśmy się przed wizytą u lekarza, ale były to tak
sporadyczne  przypadki,  że  nigdy  żadne  z  nas  nie  potrafiło  odpowiedzieć  na  pytanie:  „Kto  jest  naszym  lekarzem
pierwszego  kontaktu?".  Najpoważniejszy  wypadek  zdarzył  się,  kiedy  nasz  najstarszy  syn  wraz  ze  swymi
przyjaciółmi postanowił urządzić wyścigi na deskorolkach wzdłuż bardzo stromej drogi. Jedna deskorolka najechała
na  drugą  i  w  rezultacie  mój  chłopak  został  przewieziony  helikopterem  do  szpitala.  Przez  krótki  czas  leżał  w
śpiączce, a prześwietlenie rentgenowskie wykazało, że ma poważny wstrząs mózgu. Oficjalna diagnoza brzmiała,
że  z  czasem  prawdopodobnie  odzyska,  jeśli  nie  wszystkie,  to  większość  umiejętności,  ale  i  tak  do  końca  życia
będzie musiał zażywać pewne określone lekarstwo. Użyłem niektórych z opisanych w tej książce technik i po tygo-
dniu  mój  syn  znów  był  całkowicie  zdrowy,  a  nawet  próbował  jeździć  na  deskorolce.  Co  prawda  jego  zmysł
powonieni

a zregenerował się dopiero po jakimś czasie, ale za to nigdy nie musiał brać żadnego z zaleconych

lekarstw i do dzisiaj, prawie dwadzieścia lat od tego zdarzenia, nigdy nie wystąpiły u niego żadne powikłania po
tym wypadku.

- 6 -

Teraz nadszedł czas, abyś dowiedział się

o teorii, która daje grunt błyskawicznemu uzdrawianiu i, co ważniejsze,

jak tego dokonać.

Ahuwale ka nane huna

To, co zostało ukryte, będzie ujawnione - przysłowie hawąjskie

CZĘŚĆ PIERWSZA

Przygotowanie do natychmiastowego uzdrawiania

Rozdział I

Jak to się dzieje, że następuje uzdrawianie?

Kiedy następnym razem skaleczysz się albo przytniesz sobie palec drzwiami, czy chciałbyś uzdrowić się w mniej
niż  pięć  minut,  by  było  bez  bólu,  siniaków  czy  skaleczenia?  Co  by  było,  gdyby  to  samo  dotyczyło  poparzeń?  A
gdybyś  mógł  wyleczyć  się  z  zaziębienia  w  czasie  krótszym  niż  godzina?  Czyż  nie  byłoby  wspaniale,  gdyby
długotrwałe  bóle  głowy,  depresja,  bóle  krzyża  czy  inne  problemy  mogły  zniknąć  w  godzinę,  dzień  czy  nawet  w
tydzień?

Techniki zawarte w tej ksi

ążce mogą ci pomóc w osiągnięciu takich rezultatów, tak jak pomogły tysiącom ludzi na

całym świecie. Być może nie będą one skuteczne dla każdego i w każdym wypadku, ale są tak efektywne i działają
tak szybko, że z pewnością są w stanie cię zadziwić.

Odebr

ałem trening w zakresie hawajskiego szamanizmu, ale w swoim życiu poznałem również najbardziej

zaawansowane techniki uzdra

wiania oferowane przez współczesną zachodnią medycynę oraz najbardziej

prymitywne techniki Trzeciego Świata. Dzięki temu zauważyłem bardzo istotną rzecz; niezależnie od tego, jakiego
uzdrawiającego systemu użyjemy, to niektórzy ludzie dzięki niemu zdrowieją, niektórzy nie, niektórzy zdrowieją bez
niego, a jeszcze inni na przekór takiemu systemowi.

Ludzie  z  różnych  czasów  i  miejsc  mieli  oczywiście  różne  poglądy  na  temat  przyczyn  chorób  i  innych  fizycznych
problemów,  a  także  na  temat  wszelkich  środków  zaradczych.  Ludzka  kreatywność  na  polu  uzdrawiania  jest
wspaniałym  polem  do  obserwacji.  Koncepcje  i  praktyki  uznane  w  jakiejś  kulturze  mogą  zostać  odrzucone  czy
nawet wyśmiane przez inną.

Miriady metod

Najlepszą  drogą  prowadzącą  do  osiągnięcia  pozytywnych  rezultatów  jest  zrozumienie,  jak  działa  uzdrawianie.
Zanim  więc  przejdziesz  do  części  drugiej  i  trzeciej,  gdzie  znajdują  się  opisy  technik,  przyjrzyjmy  się  zestawieniu
metod  uzdrawiających  stosowanych  na  świecie.  Warto  zauważyć,  że  wiele  z  nich  często  przynosi  rezultaty  w
uzdrawia

niu takich samych schorzeń.

1. Metody fizyczne -

zioła, lekarstwa, dieta, suplementy, chirurgia i nastawianie kości, kręgarstwo i masaże,

ćwiczenia, głębokie oddychanie, lewatywy i płukanie okrężnicy, posty, elektryczność i magnetyzm.

2. Metody emocjonalne -

uczucie i uwaga, śmiech i zabawa, uwolnienie gniewu, konfrontacja z lękiem,

przebaczenie, barwy, aromaty i muzyka.

3. Metody mentalne - placebo, hipnoza i autohipnoza, terapia po

przez rozmowę, kierowana wyobraźnia,

wizualizacja, pozytywne my

ślenie, afirmacje i medytacje.

4. Metody duchowe/metafizyczne -

piramidy i kryształy, oczyszczanie aury i chirurgia psychiczna, terapeutyczny

dotyk, homeopatia i kwiatowe remedia, akupunktura, akupresura i kinezjologia, telepatia i radiestezja, modlitwy,
uzdrawianie wiarą, odzyskiwanie duszy i spontaniczna reemisja.

To naprawdę  zdumiewające. Jeśli ciało może  zostać uzdrowione  za pomocą wszystkich tych metod  — a istnieje
niezliczona  ilość  dowodów  na  poparcie  skuteczności  każdej  z  nich  —  to  wydaje  się  oczywiste,  że  każda  z  tych
metod  jest  tylko  środkiem,  dzięki  któremu  działa  rzeczywisty  proces  uzdrawiania.  Żadna  teoria  dotycząca
uzdrawiania  nie  może  zostać  uznana  za  ostateczną,  dopóki  inna  również  daje  efekty.  Tak  więc  podczas
uzdrawiania dzieje się coś innego lub coś więcej, niż głoszą teorie.

Uzdrawianie  zaczyna się,  kiedy pojawia się  potrzeba. Kiedy osoba  wpada  w  dysharmonię (jest chora, ranna czy
coś podobnego), ciało reaguje, starając się samo uzdrowić. Czasami taki człowiek stara się świadomie wpłynąć na
proces uzdrawiania,  bez lub  z  pomocą innych  ludzi.  Czasami inni  ludzie starają się pomóc takiemu człowiekowi,
bez  lub  przy  jego  świadomym  udziale.  Kiedy  takie  próby  są  skuteczne,  stan  danej  osoby  poprawia  się.  Jak  już
powiedziałem wyżej, jest bardzo  wiele różnych metod, dzięki którym można udzielić komuś pomocy.  Przyjrzyjmy
się teraz różnym przyczynom, aby odnaleźć wspólny wątek łączący wszystkie rodzaje dysharmonii.

Czynnik stresu

Niezależnie od rodzaju dysharmonii, o której mówimy, niezależnie od rodzaju choroby, niezależnie, czy dany stan
jest przede wszystkim mentalny, czy też ściśle fizyczny, zawsze występuje przy nim pewien stopień napięcia

Zwracanie się do Czytelnika w formie męskiej zostało tu przyjęte wyłącznie dla wygody i nie ma na celu dyskryminowania kobiet - przyp.

tłumacza.

- 7 -

fizycznego. Czasami mówi się, że niektóre choroby są wywoływane przez napięcie, ale ogólnie uważa się, że to
choroba powoduje napięcie. A co, jeśli napięcie jest przyczyną wszystkich chorób? Chciałbym jednak zaryzykować
inne stwierdzenie. Gdyby tak było, to jedyne, co trzeba by było uczynić, aby poprawić zdrowie i zapobiec
chorobom, to uwolnić napięcie. Na tym właśnie założeniu bazuje cała ta książka.

Zanim jednak omówię sposoby uwalniania napięcia, chciałbym powiedzieć o tym, jak ono w ogóle powstaje.
Przyjrzyjmy się najpierw źródłu napięcia, czyli rzeczy nazywanej stresem.

Zgodnie z Merriam- Webster 's Collegiate Dictionary (wydanie dzie

siąte), stres jest „fizycznym, chemicznym lub

emocjonalnym czynni

kiem, który powoduje napięcie cielesne lub mentalne, które może mieć wpływ na

powstawanie chorób" a także „stanem wynikającym z oddziaływania stresu, w szczególności mentalnym bądź
fizycznym napięciem spowodowanym czynnikami, które zaburzają istniejącą równowagę".

Mówiąc po ludzku, oznacza to, że różne rodzaje stresu powodują napięcie w ciele i umyśle, a także, że można
powiększyć swój stres, starając się oprzeć zachodzącym zmianom.

W kolejnej części zastąpiłem słownikowy opis „ciało bądź część ciała" słowem „rzecz". Ta definicja mówi, że stres
to „ograniczająca siła lub wpływ, jak w przypadku siły, która jest użyta, kiedy jedna rzecz naciska, odpycha, ciągnie,
skręca bądź ściska inną rzecz; w szczególności intensywność wzajemnych oddziaływań [i] deformacje powstałe na
skutek działania tychże sił". Tłumacząc to na codzienny język, definicja ta oznacza, że stres to nie tylko naciskanie,
odpychanie, ciągnięcie, skręcanie i ściskanie, ale także opór, jaki powstaje w reakcji na tego typu działania. Stres
nie jest stresem,

dopóki nie pojawia się opór. To właśnie opór tworzy napięcie, a napięcie powoduje problemy.

Zwróć uwagę na fakt, że stwierdzenie „ograniczająca siła lub wpływ" nie odnosi się wyłącznie do rzeczy aktywnych,
co oznacza, że brak pewnych rzeczy -jak na przykład pożywienia, wody czy miłości - również powoduje napięcie.

Stres  sam  w  sobie  nie  jest  czymś  złym.  Jest  czynnikiem  koniecznym  do  rozwoju  mięśni,  poruszania  się,
oddychania, motywowania się do działania i wielu innych użytecznych rzeczy. Ale jeśli uniesiesz sztangę i będziesz
ją trzymać  zbyt długo, twoje mięśnie nie  wzmocnią się, ale  załamią. Jeśli  zjesz  taką górę zdrowego jedzenia,  że
twój żołądek nieomalże eksploduje, to robisz sobie tym więcej szkody niż pożytku. Jeśli będziesz starał się ocalić
świat,  zmieniając  ludzi,  to  zestresujesz  się  tak  bardzo,  że  niczego  nie  osiągniesz.  Przyjrzyj  się  własnym
doświadczeniom, a odkryjesz, że to nie stresy codziennego życia powodują problemy. Głównym źródłem kłopotów
są nagły, nadmierny stres (stres ostry) i przedłużający się nadmierny stres (stres chroniczny). Można powiedzieć,
że  za  problemy  odpowiada  zbyt  wiele  napięcia,  choć  należy  tu  dodać,  że  „zbyt  wiele"  to  bardzo  różne  pojęcie  u
różnych ludzi i  w różnych okolicznościach. Od teraz,  kiedy  będę mówił o stresie, będę miał na myśli ten  właśnie
nadmierny rodzaj.

Spójrzmy teraz, jaki rodzaj stresu będzie powodował zbyt wiele napięcia w fizycznym ciele.

Czynnik stresu fizycznego

Stres fizyczny jest dosyć prostym do opisania zjawiskiem. Po podjęciu jakiegoś fizycznego wysiłku po pewnym
czasie ciało zaczyna stawiać coraz większy opór przeciw danej aktywności, aż w pewnym momencie wypadek
bądź wyczerpanie zmuszają je do przerwania podjętego działania. Trzeba tu jednak dodać, że im przyjemniejszy
jest dany wysiłek, tym dłużej można go kontynuować, bowiem ciało stawia mu mniejszy opór, co w konsekwencji
oznacza mniejsze napięcie, a mniejsze napięcie to mniej efektów stresu. Jeśli na przykład uwielbiasz grać w piłką
ręczną, to możesz robić to przez wiele godzin i skończyć, czując jedynie przyjemne zmęczenie i radość. A jeśli na
przykład nie cierpisz sprzątania, to możesz być kompletnie wykończony i obolały już po godzinie pracy.

Inny  rodzaj  fizycznego  stresu  ma  miejsce,  kiedy  uderzysz  się  lub  zranisz  czymś  twardym  lub  ostrym,  a  także  w
momencie,  kiedy  masz  kontakt  z  czymś  nadmiernie  gorącym  lub  zimnym.  Co  prawda  nie  wydaje  się  niczym
dziwnym,  że  w  tego  typu  sytuacjach  powstają  siniaki,  skaleczenia  czy  poparzenia,  ale  u  niektórych  ludzi  takie
obrażenia goją się bardzo długo, u innych znacznie szybciej, a jeszcze inni są w stanie chodzić po rozżarzonych
węglach czy przebijać się gwoździami, nie czyniąc sobie przy tym najmniejszej szkody. Osobiście chodziłem bo-
symi stopami po rozgrzanej lawie, leczyłem w czasie krótszym niż godzina własne połamane kości, siniaki i rany. Z
perspektywy  tych  doświadczeń  mogę  powiedzieć,  że  jak  najszybsze  zredukowanie  napięcia  jest  najważniejszym
czynnikiem wpływającym na długość procesu uzdrawiania. W rozdziale siódmym opisuję służącą do tego technikę.

Stres fizyczny może również powstawać w reakcji na otoczenie. Alergie są obecnie tak powszechne, że wielu ludzi
uważa je za coś naturalnego. Niektórzy ludzie są nadmiernie czuli na śladowe ilości naturalnych i tworzonych przez
człowieka  chemikaliów  czy  też  na  promieniowanie  elektromagnetyczne.  Ciało  stara  się  obronić  przed  takim
wpływem  nie  tylko  poprzez  wewnętrzną  chemię  organizmu,  ale  również  poprzez  stworzenie  bariery  z  napięcia
mięśniowego  (zwróć  przy  tym  uwagę  na  fakt,  że  organy  wewnętrzne  i  nerwy  również  są  otoczone  tkanką
mięśniową). No i oczywiście jest jeszcze stres powodowany takimi rzeczami jak głód, pragnienie i brak fizycznego
ruchu. Nietrudno jest dostrzec, w jaki sposób fizyczny stres powoduje fizyczne napięcie.

Czynnik stresu emocjonalnego

O stresie emocjonalnym zwykle myśli się jako o czymś generowanym na zewnątrz nas, innymi słowy, że jest on
spowodowany tym, co inni nam robią. Jest to tak popularny punkt widzenia, że bardzo wielu ludzi dostaje
odszkodowania za emocjonalne krzywdy

wyrządzone im przez innych ludzi. Jeśli zaś chodzi o fakty, to

emocjonalny  stres  ma  miejsce  w  chwili,  kiedy  to  ty  doznajesz  uczuć  strachu,  gniewu  lub  podekscytowania,  a
wszystkie  te  uczucia  są  generowanymi  wewnątrz  ciebie  reakcjami.  Oczywiście  łatwiej  jest,  a  czasami  znacznie
bardziej  korzystniej  finanso

wo obwiniać innych za własne złe samopoczucie, ale tak naprawdę to robisz to sobie

- 8 -

sam. Ktoś może mieć ciężki problem w sytuacji, którą ktoś inny kompletnie by zignorował. Twoje nastawienie do
czynów innych ludzi ma znacznie większe znaczenie niż same ich czyny.

Emocje, które powodują stres, to strach, gniew i ekscytacja. Oczywiście każde z tych uczuć występuje w wielu
odcieniach i stopniach natężenia. Emocje powiązane ze strachem to niepokój, groza, panika i wstyd. Niektóre z
odmian gniewu to zazdrość, zawiść, smutek, depresja i zmartwienie. Ekscytacja często objawia się jako entuzjazm
i pozytywne oczekiwania.

W momencie strachu twoje ciało stara się odsunąć od tego, czego się boi. Tak naprawdę gdyby tylko mogło, to
starałoby się fizycznie uciec. Jeśli ty zaś zdecydujesz się nie uciekać, impuls, aby to zrobić, i tak jest ciągle obecny,
zaś konflikt pomiędzy nim i decyzją, by nie uciekać, powoduje fizyczne napięcie. W przypadkach ekstremalnego
strachu nap

ięcie może być tak ogromne, że człowiek traci przytomność, a funkcje cielesne zostają nadwerężone.

W momencie gniewu ciało stara się coś odepchnąć od siebie, uszkodzić lub zmienić na siłę. Wszystkie te impulsy
powodują napięcie, które staje się szczególnie potężne w sytuacji, kiedy staramy się je stłumić. Strach i gniew są
używane  do  stawiania  oporu  ludziom  i  sytuacjom,  to  zaś  w  fizycznym  ciele  przeobraża  się  w  napięcie.  Również
trwająca  zbyt  długo  ekscytacja  może  prowadzić  do  napięcia,  kiedy  ciało  zacznie  się  dopominać  o  należny  mu
wypoczynek.  Ostry  i  chronicz

ny strach, gniew i podniecenie mogą być bardzo stresujące z punktu widzenia

napięcia fizycznego, którego są źródłem.

Oczywiście  bezpośrednie  napięcie  mięśniowe  nie  jest  jedyną  fizyczną  reakcją  na  stres.  Pojawiają  się  również
chemiczne  reakcje,  które  działając  w  różnych  systemach  ciała,  w  sposób  niebezpośredni  powodują  napięcie
fizyczne. Co więcej, reakcje fizyczne i emocjonalne są ze sobą tak ściśle powiązane, że chemiczne zmiany w ciele
spowodowane  na

turalnie czy też czynnikami takimi jak jedzenie, środki chemiczne czy zioła mogą wywołać

emocjonalny stres i fizyczne napięcie. Endorfiny, kofeina, alkohol, heroina i kokaina są najbardziej znanymi,
mogącymi tego dokonać substancjami. Chciałbym tu jednak przypomnieć, że nawet coś tak poważnego, jak
uzależnienie od narkotyków, było już skutecznie leczone przy użyciu bardzo wielu różnych metod.

Czynnik stresu mentalnego

Twoja najdrobniejsza myśl powoduje maleńką reakcję w ciele. Zaś twoje najbardziej znaczące myśli powodują
ogromne reakcje. Wspomi

nanie, wyobrażanie sobie czegoś, planowanie, spekulowanie, dziwienie się,

medytowanie i każda inna forma aktywności mentalnej powodują odpowiednie reakcje fizyczne. Oznacza to, że
twoje ciało stara się odwzorować fizycznie twoje myśli, między innymi aktywując system nerwowy, modyfikując
oddech, zmieniając poziom hormonów i innych substancji chemicznych i dostosowując do myśli poziom napięcia
mięśniowego. Jeśli na przykład wspomnisz jazdę na nartach wodnych, to mięśnie, których wtedy używałeś, zepną
się delikatnie w trakcie aktu

mentalnego  wspominania  tej  czynności.  Jeśli  chciałbyś  kopnąć  szefa  w  tyłek,  to  potrzebne  do  tego  mięśnie
natychmiast się zepną i przygotują do wykonania tego zadania. Im bardziej abstrakcyjne będzie twoje myślenie - co
oznacza,  że  im  mniej  będzie  dotyczyć  fizycznych  czynności  —  tym  mniejszą  wywoła  reakcję  w  ciele.  Jednakże
przedłużające  się  myślenie  abstrakcyjne  połączone  z  płytkim  oddechem  i  nie  zmieniającą  się  postawą  ciała
również powoduje niezdrowe napięcie fizyczne. Krytyka, wątpliwości, zdezorientowanie, zaprzeczenie i konfliktowe
przekonania  czy  motywacje  są  przyczyną  mentalnego  stresu,  który  powoduje  fizyczne  napięcie.  Krytyka  jest  na
przykład  podobna  do  gniewu,  ale  bez  całej  głębi  emocji.  Kiedy  krytykujesz,  doświadczasz  impulsu  mającego  na
celu  odepchnąć,  pociągnąć,  zmienić  lub  zranić,  a  ciało,  próbując  zareagować  na  taki  impuls,  produkuje  fizyczne
napięcie. Zaprzeczenie jest mentalną wersją strachu, z tym samym impulsem, aby się od czegoś oddalić i z takimi
samymi rezultatami, jeśli chodzi o napięcie. Zwątpienie pojawia się, gdy dwie idee wchodzą ze sobą w konflikt, zaś
zdezorientowanie  ma  miejsce,  gdy  pojawia  się  konflikt  pomiędzy  wyborami.  Kiedy  twoje  stresujące  myśli  tworzą
stresujące emocje, efekty stresu emocjonalnego kumulują się z efektami stresu mentalnego, co powoduje jeszcze
większe  napięcie  fizyczne.  W  rozdziale  siódmym,  a  dokładnie  w  jego  części  dotyczącej  energii  emocjonalnej,
przedstawiam sposoby na poradzeni

e sobie z dezorientacją.

Czynnik stresu duchowego

Głównymi czynnikami tego, co nazywam stresem duchowym, są apatia i ciężki stopień nudy nazywany ennui

Trzeba jednak wspomnieć, że bóle głowy i inne symptomy fizyczne czy też pojawiające się w zachowaniu również
mogą świadczyć o obecności stresu duchowego.

Apatia bierze się z nawyku dystansowania się od wszelkich wartości, emocji i czynności aż do stopnia, w którym
dana osoba jest coraz mniej poruszona bądź zmotywowana przez rzeczy, które motywują i poruszają innych ludzi.
Apatię można uznać za duchową wersję gniewu, ponieważ wydaje się ona być reakcją na poczucie bezsilności i
frustracji.  Zamiast  odczuwać  gniew  lub  depresję  z  powodu  poczucia  bezsilności  i  frustracji,  niektórzy  ludzie  po
prostu  wytłumiają  to  uczucie.  Niestety,  jedyną  metodą  na  to  jest  spinanie  mięśni  do  punktu,  kiedy  dane  uczucie
staje się nieodczuwalne. A co jeszcze gorsze, jeśli doda się do takiej mieszanki odpowiednią ilość stresu z innych
źródeł,  to  wysiłek,  aby  powstrzymać  uczucia,  może  się  załamać,  co  doprowadza  do  wybuchu  szału  i  przemocy.
Ludzie,  którzy  wpadli  nagle  w  morderczy  szał  są  często  opisywani  przez  znajomych  jako  „cisi  i  niekonfliktowi."
Pamiętam, że spotkałem kiedyś mężczyznę, który był bardzo spokojny dopóki ktoś nie zrobił czegoś, co mu się nie
podobało. Wtedy jego zachowanie zamieniło się w cichą groźbę. Bardzo się cieszę, że nikt nie zrobił nic, co by go

Angielskie słowo ennui nie ma polskiego odpowiednika, pozostawiono je więc w oryginalnym brzmieniu -w dalszej części tekstu zostało

przetłumaczone opisowo -przyp. tłumacza.

- 9 -

naprawdę zdenerwowało, kiedy przebywałem w jego towarzystwie.

Ennui jest duchową formą zaprzeczenia. Charakteryzuje się on przede wszystkim zaprzeczaniu wartości, a nie
zaprzeczaniu istnienia. Wiąże się to z poczuciem bycia niechcianym lub niekochanym. Poprzez ennui dana osoba
stara się udawać, że nie ma to żadnego znaczenia. Jest to forma ucieczki, co wskazuje na to, że w głębi uczucie to
ma związek ze strachem. Kiedy taka forma odwracania się od innych i od świata stanie się ostra i chroniczna,
również staje się źródłem niezdrowego napięcia.

Zadziwiającą formą stresu duchowego jest napięcie powstające podczas nadmiernego fantazjowania lub zbyt
częstego medytowania. Podczas gdy skutki takiego stresu są bardzo różne u różnych ludzi, to proces, który przy
tym zachodzi, jest zawsze taki sam. Kiedy świadomość jest poza fizycznym ciałem przez zbyt długi okres czasu,
po

jawia się fizyczne napięcie, które może objawiać się jako bóle głowy, niepokój lub nawet jeszcze coś gorszego.

Ten  efekt  nasila  się,  jeśli  fantazjowanie  lub  medytacja  są  używane  jako  sposób  na  odsunięcie  się  od
rzeczywistości, ale nawet osoby fantazjujące i medytujące „zdrowo" mogą odczuć lekkie uwolnienie napięcia, kiedy
ich uwaga powraca znowu do fizycznego ciała. Dla niektórych przywrócenie uwagi jest tak silnym odczuciem, że
opisują je jakby ich duch „wpadał"  z powrotem do ciała, co często  wiąże się  z  drgawkami lub skurczami mięśni.
Bliższe  badania  nad  tym  fenomenem  przekonały  mnie,  że  te  efekty  są  spowodowane  nagłym  uwalnianiem
napięcia.

Napięcie holistyczne

Wiele  współczesnych  systemów  uzdrawiania  jest  zawodnych,  ponieważ  bazują  one  na  nadmiernej  wyłączności.
Mówiąc  prościej,  mają  tendencję  do  traktowania  danej  przypadłości  jakby  została  spowodowana  wyłącznie
czynnikami fizycznymi, mentalnymi lub duchowymi, przy jednoczesnym odrzuceniu wszystkich innych czynników,
jako nie związanych z daną sprawą. A jednak napięcie powstaje na wszystkich tych poziomach, a dany symptom
jest najczęściej kombinacją ich wszystkich. Nawet coś tak prostego jak przytrzaśnięcie palca może być związane z
poczuciem winy, niepewnością co do obranego w życiu kierunku, lub duchowym wyizolowaniem. Jeśli palec będzie
leczony tylko na poziomie fizycznym, to proces uzdrawiania będzie spowalniany przez napięcie obecne na innych
poziomach.  Uzdrowiciel,  ignorując  jeden  z  tych  czynników,  może  zaszkodzić  procesowi  uzdrawiania. We  współ-
czesnych  terapiach  można  poprawić  stan  zdrowia  umysłowego  poprzez  dietę,  różne  odmiany  raka  są  leczone
hipnozą, a uwalnianie emocji leczy duchową apatię.

W moim spojrzeniu na uzdrawianie nadmierny fizyczny, emocjonalny, mentalny lub duchowy stres, lub

też

jakakolwiek ich kombina

cja, powodują nadmierne napięcie, które z kolei jest powodem dyshar-monii i chorób. Co

doprowadza do twierdzenia, że jeśli zredukujemy lub usuniemy stres, poprzez zmianę okoliczności zewnętrznych
lub poprzez zmniejszenie wewnętrznego oporu, to napięcie zostanie uwolnione, co przyczyni się do całkowitego
uzdrowienia lub przynajmniej znacznie wspomoże proces ozdrowieńczy.

Czynnik uzdrawiający

Skoro napięcie jest czynnikiem chorobotwórczym, to co jest czynnikiem uzdrawiającym? Jak już dowiodłem wyżej,
z pewnością nie jest to metoda, ponieważ bardzo wieloma różnymi metodami można osiągnąć takie same
rezultaty. Czy jest gdzieś jakiś czynnik, który zapoczątkowuje proces uzdrawiania? Zaryzykuję stwierdzenie, że jest
taka rzecz i że posiada ona dwa aspekty.

Wydaje się, że jedyną rzeczą, która występuje w każdym rodzaju uzdrawiania, jest intencja. Z pewnością w
człowieku musi istnieć jakaś intencja lub motywacja do wyzdrowienia, bowiem w przeciwnym razie cały proces nie
miałby miejsca. Dwoma aspektami intencji jest intencja umysłu i intencja ciała.

Intencja ciała

Bez wątpienia można powiedzieć, że naturalnym zamiarem ciała jest pozostanie w dobrym stanie zdrowia. W
przypadku choroby czy uszkodzenia ciało natychmiast próbuje się naprawić, najlepiej jak tylko potrafi, używając do
tego sygnałów takich jak ból czy głód, aby powiadomić świadomy umysł, że potrzebuje pomocy, aby powrócić do
swego normalnego stanu. Można to nazwać intencją automatyczną. Napięcie stanowi przeszkodę w procesie
samou

zdrowienia ciała, a czasami może nawet zamienić ten proces w akt autodestrukcji. Na przykład krzepnięcie

krwi jest procesem uzdrawiającym, ale napięcie może spowodować, że będzie ono miało miejsce w niewłaściwym
miejscu i czasie. Jednak

że nie ma żadnych wątpliwości, że intencja ciała, aby się uzdrowić, jest najważniejszym

czynnikiem w uzdrawianiu oraz że wszystko, co możemy zrobić, aby tę intencję wspomóc —jak na przykład
uwolnienie stresu -

jest użyteczne i dobre. Intencja ciała, aby się wyleczyć, może zostać również nazwana intencją

podświadomą.

Intencja umysłu

Innym  aspektem  intencji  jest  świadomy  zamiar,  znany  również  jako  motywacja,  wola  lub  siła  woli.  Pomimo  że
podświadoma intencja wyzdrowienia jest obecna we wszystkich sytuacjach, to ze świadomą intencją bywa bardzo
różnie.  Na  pierwszy  rzut  oka  może  się  wydawać,  że  każdy  chciałby  mieć  dobre  zdrowie.  Ale  niektórzy  ludzie
używają  fizycznej  dysharmonii  jako  dyscypliny  duchowej,  jako  środka  pozwalającego  się  uczyć,  jako  metody
manipulacji,  karania  si

ę za coś czy też jako sposobu na wyrażenie wściekłości. Innymi słowy ludzie są zdolni do

różnorodnych, pozostających z sobą w konflikcie, motywacji, z których jedne mogą prowadzić do uzdrowienia, a
inne do choroby.

Kolejną sprawą jest zdolność do podtrzymywania świadomych intencji. Często słyszy się o cudownych

- 10 -

uzdrowieniach, które były zasługą ludzkiej woli przeżycia i chęci odzyskania zdrowia. Kiedy mówi się, że ktoś ma
silną wolę, to tak naprawdę oznacza to, że potrafi on utrzymywać swą koncentrację na danej rzeczy i bardzo trudno
jest mu w tym w jakikolwiek sposób przeszkodzić. Zaś o osobie, która często i łatwo traci koncentrację, lub
przenosi swą uwagę na coś innego, mówimy, że ma słabą wolę. Tak więc niezależnie od tego, czy nazwiemy dany
proces

świadomą intencją, siłą woli, czy też podtrzymywaniem uwagi, to jest on ważną częścią mentalnego

aspektu czynnika uzdrawiania.

Intencja ciała, aby się uzdrowić, może być wspierana przez zmniejszanie napięcia i dostarczanie niezbędnych do
wyzdrowienia składników, takich jak substancje odżywcze czy tlen. Intencję umysłu można zaś wesprzeć poprzez
pozytywne oczekiwanie i uwierzenie, że dobry stan zdrowia jest czymś pozytywnym i możliwym. Często takie
wierze

nie czy oczekiwanie jest czymś, co wypływa z wnętrza danej osoby. Jednakże jeszcze częściej coś, co

dostarcza takiego pozytywnego ocze

kiwania, to siła z zewnątrz. Nazywamy ją placebo.

Pewnego dnia, gdy przeglądałem strony w Internecie, moją uwagę przykuł wycinek z dokumentu przedstawionego
na 104. doroczn

ym zjeździe Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychologicznego, który odbywał się 12 sierpnia na

Uniwersytecie w Connecticut. Prezentacja ta miała tytuł „Słuchamy prozacu, ale słyszymy placebo" i była dziełem
dr. Guya Sapirsteina i dr. Irvinga Kirscha. Przedst

awiała ona analizę trzydziestu dziewięciu przypadków pacjentów,

których  poddawano  terapii  różnymi  środkami  antydepresyjnymi  w  latach  1974-1995.  Analiza  wykazała,  że  tylko
27%  pozytywnych  reakcji  było  wywołane  prawdziwym  składem  chemicznym  leku,  podczas  gdy  50%  było  spo-
wodowane efektem placebo, a 23% innymi nieznanymi czynnikami. Dr Sapirstein powiedział, że: „ludzie, którzy są
uzdrawiani dzięki lekom, tak naprawdę zdrowieją, ponieważ myślą, że podane im lekarstwo antydepresyjne działa.
Jeśli  weźmiemy  te  rezultaty  i  powiemy,  że  zmiany  na  lepsze  są  powodowane  tym, co myśli  pacjent,  to  możemy
wysnuć wniosek, że to, co ludzie myślą, ma większy wpływ na ich samopoczucie niż substancje chemiczne".

Ojej! Jest to tak ważne stwierdzenie, że warto je powtórzyć jeszcze raz. Oczekiwania, które ludzie mają wobec
danego leku, mogą mieć potężniejszy efekt niż samo działanie leku.

Zgodnie z Merriam-Webster 's Collegiate Dictionary (wydanie dzie

siąte), efekt placebo to: „polepszenie się stanu

zdrowia osoby chorej, które następuje na skutek danej kuracji, ale jednocześnie nie może być skutkiem tej kuracji".
Jeśli tak jest, to rezultaty jednej metody leczenia można łatwo uzyskać, stosując inną metodę, a jeśli jedyną różnicą
jest to, co dana osoba myśli o zastosowanej metodzie, to sama metoda właściwie nic nie znaczy.

Zaraz, zaraz! Jak to możliwe? Czy właśnie powiedziałem, że lekarstwa, diety, chirurgia i ćwiczenia nie są środkami
uzdrawiającymi? Nie wpadajmy w panikę. Nie staram się tu obalić całego istniejącego systemu leczenia. Po prostu
sugeruję, że system działa w takim stopniu, w jakim oczekuje tego pacjent. Fizyczne interwencje, takie jak lekar-
stwa, chirurgia, dieta czy ćwiczenia, wyraźnie wpływają na ciało. Ale żeby mógł zajść proces uzdrawiania, muszą
również wpłynąć na umysł. A co dokładnie daje placebo tak wielką moc, pozwalającą stymulować pozytywne
oczekiwania ciała i umysłu? Oto moja teoria na ten temat.

Podświadome oczekiwania

Zwykle myśli się, że oczekiwania są czysto mentalną sprawą, zmierzoną świadomie, albo wyuczoną jako
przyzwyczajenie, co nie ma nic wspólnego z uzdrawianiem. Oczywiście można podać wiele przykładów, kiedy ktoś
pomimo pozytywnych oczekiwań wobec danej terapii nie został dzięki niej uzdrowiony. Co stało się w takim
wypadku?

Takie wydarzeni

e można wytłumaczyć tylko wtedy, jeśli spojrzymy oddzielnie na oczekiwania umysłu i oczekiwania

ciała. Oczekiwania ciała zawierają w sobie podświadome oczekiwania bazujące na wspomnieniach, pamięci
genetycznej i wspomnieniach naszych przodków, które nosimy w sobie w najprzeróżniejszych kombinacjach. To
właśnie wyjaśnia, dlaczego różni ludzie reagują w różny sposób na takie same terapie, nawet jeśli ich świadome
oczekiwania są takie same.

Im bardziej znajomy jest dany sposób leczenia, tym lepiej zareaguje na niego ciało. Podobieństwo może zawierać
się w kształcie (np. coś uformowanego jak pigułka), w smaku (słodkim lub obrzydliwym), w miejscu, z którego
pochodzi (gabinet lekarza lub chata szamana), czy czymkolwiek innym, co łączy się z zastosowanymi poprzednio
metodami leczenia. Efekt leczenia zachodzi w takim stopniu, w jakim znajo

mość danej terapii pozwala ciału na

poczucie bezpieczeństwa, odprężenie i pobudza je do procesu uzdrawiania. Jeśli terapia spełnia te funkcje, wtedy
jej forma nie jest ważna. W zależności od pochodzenia danego człowieka, jedzenie żółwich jaj pod świętym
drzewem, przyjmowanie antybiotyków czy analizowanie snów może mieć ten sam efekt.

Świadome oczekiwania

Świadome oczekiwania bazują na autorytecie. Rozumiem przez to wierzenie, że coś lub ktoś jest potężne i ważne.
Autorytet, tutaj w znaczeniu mocy uzdrawiającej, może być przypisany przedmiotowi albo substancji, procedurze,
osobie czy nawet pragnieniu.

Pigułka z cukrem nie zadziała zbyt dobrze jako placebo, o ile nie zostanie ci podana przez osobę mającą autorytet,
taką jak lekarz czy pielęgniarka, lub zaprezentowana jako skuteczne lekarstwo. A im większa ta rzekoma
skuteczność, tym lepszy będzie efekt. Reguła ta działa tak samo dla pigułek, magicznych amuletów czy chrząstki
rekina.

Jeśli obawiasz się jakiegoś rodzaju terapii, jak na przykład chemioterapii, hipnozy, rytuałów okultystycznych czy
czegokolwiek innego, to wynikające z tego napięcie z pewnością będzie stanowić przeszkodę w uzyskaniu

- 11 -

zamierzonego efektu. Ale jeśli jesteś pod wrażeniem takiej formy terapii oraz wszelkich oferowanych przez nią
możliwości i z ledwością możesz się jej doczekać, wtedy efekty mogą być naprawdę cudowne. Im silniejsza jest
twoja wiara w skuteczność danej metody, tym uzyskane dzięki niej efekty będą lepsze.

Szamani,  lekarze,  terapeuci,  uzdrawiacze  wiarą  i  wszyscy  inni  uzdrowiciele  robią,  co  tylko  jest  w  ich  mocy,  aby
wywrzeć wrażenie na swoich klientach i przekonać ich o skuteczności stosowanych przez siebie metod. Używają
do tego kostiumów, pewności siebie, specjalnego zachowania, szczególnych przedmiotów, otoczenia, certyfikatów,
książek, kosztów terapii i wszystkiego innego, co może przekonać pacjenta, że są mu w stanie pomóc. Nie ma w
tym  właściwie  nic  złego,  o  ile  wspomaga  to  proces  leczenia.  Czasami  uzdrowiciel  nie  robi  niczego,  aby
zaimponować ludziom, bazując tylko i wyłącznie na swojej reputacji, która jest tak ogromna, że daje mu autorytet.
Zewnętrzny wygląd pewnego brazylijskiego uzdrowiciela o imieniu Arigo nie robił żadnego wrażenia. Nie starał się
on też o pozyskanie klientów. Pracował w brudnej chacie, używając tylko i wyłącznie własnych rąk i zardzewiałego
noża, aby codziennie leczyć najprzeróżniejsze schorzenia u setek ludzi. Ale był bardzo efektywny, co doprowadziło
do  tego,  że  zjeżdżali  się  do  niego  ludzie  z  całego  świata.  Im  silniejsze  jest  twoje  przekonanie,  że  ktoś  może  ci
pomóc, tym lepsze będą tego rezultaty.

Wreszcie istnieje też „autorytet pragnienia." W pierwszej chwili brzmi to dziwnie, ale mam tu na myśli efekt placebo,
który  powstaje,  kiedy  ma  się  pozytywne  pragnienie.  Kiedy  masz  pozytywną  motywację  albo  powód,  aby
wyzdrowieć  -  stan  zdrowia,  który  pragniesz  osiągnąć,  czy  też  czynność,  którą  chcesz  być  w  stanie  wykonać,
zamiast  bólu  czy  choroby,  których  pragniesz  się  pozbyć  -  to  ten  cel  zostaje  obdarzony  przez  ciebie  pewnym
rodzajem  autorytetu,  który  pomaga  zmobilizować  świadome  wierzenia  i  wzmocnić  zdolności  regeneracyjne  ciała.
Większość  historii  związanych  z  tym  efektem  dotyczy  sportowców,  prawdopodobnie  dlatego,  że  są  oni  zwykle
doskonale wyszkoleni w przypisywaniu swoim celom wielkiego autorytetu i znaczenia.

Zdrowie to dobre samopoczucie

Ostatecznie jedynym rozsądnym sposobem na zdefiniowanie zdrowia jest określenie, jak dobrze się czujesz. Jeśli
twoje fizyczn

e ciało działa bez zarzutów, ale emocjonalnie i mentalnie czujesz się źle, to nie jesteś zdrowy,

ponieważ nie czujesz się dobrze i dodatkowo złe samopoczucie produkuje fizyczne napięcie. Ktoś mógłby
powiedzieć, że dana osoba jest fizycznie zdrowa i chora umysłowo, albo, że ktoś jest umysłowo zdrowy, ale chory
fizycznie. Ale takie rozróżnienia zakładają rozdzielność, której nie ma w prawdziwym życiu.

Typowymi właściwościami dobrego stanu zdrowia są: efektywne funkcjonowanie ciała, fizyczna siła, odczuwalny
poziom energii, emo

cjonalna przyjemność i pozytywne nastawienie. Ale wszystkie te właściwości są w istocie tylko

efektami  dobrego  samopoczucia,  więc  na  potrzeby  tej  książki  personalny  poziom  dobrego  samopoczucia  będzie
uznawany  za  zdrowie. To  oczywiście oznacza,  że  dana  osoba może uważać się  za całkowicie  zdrową, podczas
gdy pewne jej części nie będą poprawnie funkcjonować, a inni ludzie nie zgodzą się z jej indywidualną samooceną.
Ale  przecież  istnieje  zdrowie  i  zdrowie!  Zadziwia  mnie,  jak  wielu  ludzi  myśli  o  zdrowiu  w  kategoriach  niebycia
chorym, a przecież ponad tą granicą jest jeszcze bardzo wiele do osiągnięcia. Być może dzieje się tak dlatego, że
w naszym języku poza  przymiotnikami nie ma innych słów określających stan  zdrowia, a te istniejące są  bardzo
ogólnikowe (bardzo zdrowy, niezwykle zdrowy, wybitnie zdrowy i tym podobne). Można jednak odnaleźć ogromną
różnicę  w  „byciu  zdrowym",  jeśli  spojrzymy  na  czołowego  sportowca  i  pracownika  biurowego,  czy
charyzmatycznego przywódcę i zwykłego rolnika, pomimo że każdy z nich może zostać uznany za zdrowego pod
względem  fizycznym,  emocjonalnym,  mentalnym  i  duchowym.  Poprzez  obserwacje  i  doświadczenie  można
powiedzieć,  że  częstymi  oznakami  poprawiającego  się  stanu  zdrowia  jest  więcej  energii,  większa  wytrzymałość,
szybszy  refleks,  większa  jasność  myśli,  szybsze  zdrowienie  i  więcej  charyzmy.  Ale  nasz  język  w  ogóle  tego  nie
uwzględnia. Ciekawe.

Konkluzja jest bardzo prosta. Uzdrowienie następuje, ponieważ ciało ma do niego zdolność oraz intencję, aby to
si

ę stało. Uzdrawianie przebiega sprawniej, jeśli podświadomą intencję wspomożemy, uwalniając napięcie i

tworząc świadomą intencję. W kolejnym rozdziale przedstawiam rolę, jaką odgrywają w uzdrawianiu wyobraźnia i
wspomnienia.

Rozdział II

Wspomnienia, ciało i uzdrawianie

Ludzkie ciało jest niezwykłym zlepkiem elementów, które potrafią dokonywać wielu niezwykłych rzeczy. Być może
najwspa

nialszą zdolnością ciała jest umiejętność zapamiętywania, co oznacza, że jest ono w stanie uczyć się i

pamiętać.

Na  początku  ludzkiego  życia  sperma  spotyka  się  z  jajeczkiem  i  obdzielają  się  one  wzajemnie  wspomnieniami.
Początkowy  rezultat  to  zapierający  dech  w  piersiach  organizm  ludzki,  powstający  z  pojedynczej  komórki.  Kiedy
komórki  zaczynają  się  dzielić,  różnicują  się.  Oznacza  to,  że  różne  komórki  używają  różnych  wspomnień,  aby
przekształcić  się  w  odmienne  części  ciała.  Mówiąc  ogólnie,  ciała  ludzi  formują  się  w  ten  sam  sposób,  ponieważ
pamiętają ten sam podstawowy wzorzec. Różnice w ludzkich ciałach pojawiają się dzięki wspomnieniom różnych
warian

tów podstawowego wzorca. Kolor włosów, skóry, struktura kości, płeć... te i wiele innych charakterystyk

mogą przyjmować różne formy u różnych ludzi, ze względu na różnice występujące w zapamiętanych do-
świadczeniach przodków. Ale ogólny wzorzec jest dokładnie jednakowy dla każdego. Większość ludzi wygląda
całkiem ludzko.

Godny uwagi jest fakt, iż poszczególne części ciała mają tendencję do zapamiętywania swoich indywidualnych

- 12 -

wariantów  podstawowego  wzorca.  Na  przykład  ciągle  podlegająca  zmianom  skóra.  Każdego  dnia  stare  komórki
umierają i odpadają, a jednocześnie są zastępowane przez ciągle rodzące się nowe komórki. Większość kurzu w
naszych  domach  to  najczęściej  stare,  martwe  komórki  naszej  skóry.  W  okresie  około  sześciu  tygodni  skóra
kompletnie  się  odnawia.  Nowe  komórki  nie  tylko  pamiętają,  jaki  powinny  mieć  kolor,  ale  także,  jakim  rodzajem
skóry  powinny  być  -  ponieważ  jest  bardzo  wiele  różnych  rodzajów  skóry  na  całym  ciele.  To  samo  odnosi  się  do
wszystkich  komórek  twojego  ciała,  choć  czas  ich  regeneracji  może  być  dosyć  różny.  Zgodnie  z  niektórymi
obliczeniami masz ekwiwalent całkowicie nowego ciała co siedem miesięcy. Reinkarnacja jest życiowym faktem.

Jak działa nasza pamięć?

Pamięć  jest  tak  ważnym  aspektem  uzdrawiania,  że  warto  wiedzieć  dokładnie,  w  jaki  sposób  działają  ludzkie
wspomnienia.  Jednakże  muszę  tu  ostrzec,  że  wkraczamy  właśnie  na  bardzo  teoretyczny  teren  (choć  z  drugiej
strony  cała  ta  książka  może  zostać  uznana  za  bardzo  teoretyczny  teren,  więc  jaka  to  różnica?).  Kiedy  już
udzieliłem ostrzeżenia, podam wyjaśnienie funkcjonowania pamięci, którego używam w swojej pracy i prowadząc
seminaria.

Pamięć genetyczna jest przechowywana w komórkach. Zazwyczaj uważa się, że pamięć jest przechowywana w
mózgu, aleja uważam, że pamięć zapisuje się w komórkach całego ciała, a nie tylko w komórkach mózgu. Mówiąc
dokładnie, pamięć jest zapisywana w tych komórkach lub grupach komórek — zwłaszcza w tkance mięśniowej —
które były aktywne w chwili, kiedy działo się dane zapamiętane wydarzenie. Im bardziej aktywne były dane komórki
w trakcie zapamiętywania danego doświadczenia, tym bardziej są zaangażowane w przypominaniu sobie tego
wydarzenia.

Ponieważ każde wydarzenie zawiera wiele form stymulacji zmysłowej (jak na przykład dotyk, wzrok, słuch), to cała
pamięć  danego  doświadczenia  może  być  zapisana  w  maleńkich  fragmentach  w  różnych  miejscach  ciała.  Na
przykład  wspomnienia  związane  z  prowadzeniem  samochodu  są  przechowywane  we  wszystkich  tych  częściach
ciała,  które  są  używane  przy  prowadzeniu.  Kiedy  twoje  ciało  zakumuluje  dostateczną  ilość  wspomnień,  wtedy
możesz prowadzić bez udziału świadomości, myśląc o czymś innym albo zatapiając się w rozmowie.

Kiedy przywołujemy jakieś wspomnienie, mózg działa jak procesor danych - otrzymuje i transmituje sygnały od i do
całego ciała. Może on mieć zapis pewnych wspomnień, ale nie jest magazynem całości pamięci. Jeśli ciało lub
umysł zgłoszą zapotrzebowanie na jakieś wspomnienie, wtedy mózg wysyła mniej więcej taką wiadomość: „Hej,
potrzebujemy

wspomnień dotyczących jazdy rowerem" albo „ Przypomnij nam, jak wyglądało przyjęcie u Mary Ann

w  listopadzie  zeszłego  roku".  Obecność  rzeczywistego  roweru  może  zastymulować  bardzo  szybkie  odtworzenie
wszelkich  wspomnień  przechowywanych  przez  komórki,  które  są  zwykle  zaangażowane  w  procesie  jazdy.
Przywołanie  wspomnień  z  przyjęcia  może  zająć  nieco  więcej  czasu,  zazwyczaj  zaczynając  się  od  najbardziej
intensywnego  energetycznie  wydarzenia  (jak  na  przykład  chwila,  w  której  stłukłeś  ulubioną  wazę  Mary  Ann),  a
potem wyciągając otaczające to wydarzenia.

W obu przypadkach przywoływanie wspomnień ma charakter skojarzeniowy, to znaczy, że wspomnienia są ze
sobą połączone na zasadzie skojarzeń, a nie liniowej sekwencji. Dotknięcie kierownicy roweru natychmiast
pr

zywoła wspomnienie, jak należy na nim siedzieć, co z kolei przywoła wspomnienie, jak utrzymywać równowagę i

tak  dalej,  a  wszystko  to  odbędzie  się  z  taką  prędkością,  że  opóźnienie  w  pojawianiu  się  poszczególnych
wspomnień będzie  w ogóle niedostrzegalne. Z  kolei  w trakcie przypominania sobie czegoś takiego jak przyjęcie,
najpierw pojawia się najbardziej intensywne przeżycie, potem zaś połączone z nim wydarzenia (choć niekoniecznie
w  porządku  chronologicznym),  potem  z  kolei  wydarzenia  o  jeszcze  mniejszej  intensywności,  połączone  z
poprzednimi i tak dalej. Gdzieś w trakcie procesu skojarzeniowego twoja pamięć może przeskoczyć do na przykład
chwi

li, kiedy poznałeś Mary Ann, kiedy ona ciągle jeszcze myślała, że jesteś miłą osobą. Tak więc ciało pamięta

wszyst

ko na zasadzie skojarzeń, energii, podobieństwa, symbolizmu, jednocześnie nie zwracając uwagi na czas i

przestrzeń. Umysł może narzucić określoną kolejność przypominania. W rozdziale piątym, w części mówiącej o
kierowaniu własną wyobraźnią, przedstawiam przykład używania wspomnień do leczenia wielu rodzajów
przypadłości.

Pamięć  sama  w  sobie  jest  przechowywana  jako  wzorzec  ruchu  w  bardzo  maleńkiej  skali.  Jest  to  coś  w  rodzaju
kodu.  Na  podstawowym  poziomie  komórki  są  zaangażowane  w  jakieś  doświadczenie,  które  jest  zapisywane  w
mikroskali jako ruch. Aby przywołać potem to wspomnienie, odpowiednie komórki zaczynają w jedności wibrować
ten  sam  kod,  który  w  formie  sygnałów  jest  przesyłany  do  mózgu,  który  z  kolei  tłumaczy  takie  sygnały  na
wspomnienia  i  przekazuje

innym komórkom bodźce, aby zaczęły działać, jeśli zajdzie taka potrzeba. Kiedy na

przykład mówisz słowo „mózg", pewne komórki twojego ciała wibrują kodem odpowiedzialnym za literę „m", inne
dają sygnał litery „ó" i tak dalej. W tym samym czasie jeszcze inne komórki wibrują, odtwarzając obraz mózgu, jaki
kiedyś widziałeś, a mózg koordynuje te wszystkie sygnały, aby pokazać ci wspomnienie mózgu.

Oczywiście w takim systemie musi istnieć wiele kopii zapasowych. Oznacza to, że wiele różnych grup komórek
bierze

udział w zapisywaniu tego samego wspomnienia. Jest to potrzebne, jeśli mózg nie jest w stanie otrzymać

sygnału  z  jakiejś  określonej  grupy  (możliwe  powody  takiego  wydarzenia  omawiam  dalej  w  podrozdziale  Stres  i
ciało). Dzięki takim kopiom zapasowym mózg może pobrać informacje z innej grupy, kiedy podstawowa grupa jest
niedostępna.  Mimo  tego  moje  badania  wykazują,  że  większość,  jeśli  nie  wszystkie,  naszych  wspomnień  jest
uzależniona  od  kluczowych  grup  komórek,  które  muszą  być  stymulowane  w  pierwszej  kolejności  celem
przywołania wspomnienia.

Możecie powiedzieć, że to ciekawe, fantastyczne, albo nawet absurdalne. Ale dla mnie to praktyczna teoria. Tak

- 13 -

naprawdę to nie wiem, czy pamięć działa właśnie w ten sposób, ale również nikt inny tego nie wie (choć są  tacy,
którzy twierdzą inaczej). Używam tego modelu, ponieważ wydaje się pasować do doświadczeń, jakie mają ludzie z
własnymi  wspomnieniami,  odpowiada  na  wiele  pytań  dotyczących  funkcjonowania  pomięci  i  jest  niezwykle
użyteczny w procesie uzdrawiania. Tak więc postanowiłem traktować ten model tak, jakby był prawdą, przynajmniej
do  chwili,  kiedy  nie  natknę  się  na  lepszą  teorię,  bowiem jest  to  bardzo  praktyczne  podejście.  Używanie  tej  teorii
pomaga wyjaśnić zagadnienia motywacji, oczekiwań, energii i stresu w powiązaniu z ciałem, a także pozwala na
stworzenie  wielu  działających  technik.  Fascynująca  różnorodność  tych  technik  będzie  opisana  w  dalszych
rozdziałach.

Motywacja i ciało

Podstawową  motywacją  ciała  jest  dążenie  do  przyjemności  i  unikanie  bólu.  Powód  ku  temu  jest  bardzo  prosty.
Przyjemność powoduje pozytywne odczucia, zaś ból negatywne. Ciało nigdy o tym nie zapomina, przez co uwielbia
jedno  i  obawia  się  drugiego.  W  przypadku  specyficznych  przeżyć  ciało  zapamiętując,  będzie  klasyfikowało  je
hierarchicznie,  odpowiednio  do  zawartych  w  nich  przyjemnych  lub  bolesnych  elemen

tów. Potem na podstawie

wspomnień będzie się starało powtórnie doprowadzić do przyjemnych wydarzeń i za wszelką cenę uniknąć
nieprzyjem

nych. Mając wybór, z gamy doświadczeń przyjemnych postara się wybrać to najprzyjemniejsze. Jeśli

zaś będzie musiało wybierać pomiędzy różnym nieprzyjemnymi doświadczeniami, wtedy zawsze będzie się starało
wybrać  to,  które  jest  najmniej  bolesne.  Co  ciekawe,  ciało  jest  skłonne  wytrzymać  jakieś  bolesne  doświadczenie,
jeśli  zapewni  mu  przyjemność  posiadającą  wysoką  wartość  w  hierarchii.  Oczywiście  nowe  doświadczenia  mogą
zmienić  hierarchię  i  jej  kategorie.  Jest  to  proste  wyjaśnienie  większości  ludzkich  zachowań.  Wyjaśnia  nam,
dlaczego  dzieci  wolą  gry  wideo  od  odrabiania  zadań,  czemu  niektórzy  ludzie  zajmują  się  alpinistyką  i  dlaczego
ludzie trwają w przynoszących im ból związkach.

Motywacja i uczenie się

Kiedy dorastasz, twoje ciało musi nauczyć się radzić sobie ze zmieniającymi się warunkami i nowymi
doświadczeniami. Uczy się wszystkiego, począwszy od jedzenia i chodzenia, poprzez łatwe aktywności fizyczne,
aż do pracowania i chorowania oraz wszelkich innych wydarzeń, które mają miejsce w twoim życiu. A jak na proces
uczenia się wpływa motywacja?

Użyję tu przykładu dziecka, które uczy się chodzić. Najpierw musi się pojawić pragnienie chodzenia. Faktu, że coś
takiego się zdarzy, nie należy traktować jako czegoś oczywistego. Jak wspomniałem w innej z moich książek, mój
najstarszy syn nie zaczynał chodzić tak długo, że żona i ja zaczęliśmy sądzić, że jest upośledzony ruchowo. Trwało
to do chwili, kiedy pojechaliśmy go odebrać ze żłobka i zastaliśmy go biegającego. Opiekunka powiedziała nam, że
raczkował i wyglądał na bardzo zadowolonego, aż w pewnej chwili zobaczył starszych chłopców, którzy świetnie
się bawili, biegając. Więc po prostu wstał i przyłączył się do nich. Przed tym wydarzeniem był wszędzie noszony i
nie czuł potrzeby, aby chodzić. U większości dzieci motywacją do podjęcia próby chodzenia jest chęć przyjrzenia
się czemuś, lub dosięgnięcia czegoś, albo też dokonania czegoś, co wymaga chodzenia. Aby nauczyć się
czegokolwiek, najpierw musi istnieć jakaś korzyść, która zmotywuje nas do nauki.

Na  proces  przyswajania  wiedzy  składają  się  motywacje,  doświadczenia,  reakcje  i  selektywne  zapamiętywanie.
Obserwowanie  dziecka,  które  uczy  się  chodzić,  jest  bardzo  pouczające.  Najpierw,  kiedy  wypróbowuje  różne
warianty  postaw  ciała  i  utrzymywania  równowagi,  jego  kroki  są  niepewne.  Poprzez  sprytne  użycie  informacji
zwrotnej -

to znaczy poprzez sprawdzenie, który wariant doprowadza do upadku, a który do zachowania równowagi

dziecko stopniowo zapamiętuje to, co zdało egzamin, zapomina to, co się nie sprawdziło, i w efekcie uczy się

chodzić.

Tak wygląda klucz do uczenia się nowych zachowań i umiejętności. Zapamiętywanie tego, co działa, i zapominanie
tego, co nie działa. Tak właśnie uczy się niemowlę, dziecko i dorosły. Właśnie w taki sposób nauczysz się być
zdrowszym i właśnie tak uczysz się, jak być chorym.

Choroba to wyuczone zachowanie

Czy ja właśnie powiedziałem, że proces uczenia się chodzenia jest taki sam jak proces uczenia się bycia chorym?
Tak.

Wszystko, co robią istoty ludzkie, jest wyuczonym zachowaniem, bez znaczenia, czy jest to coś, czego nauczyli się
pr

zodkowie, a teraz jest zapisane w genach, czy też coś, czego człowiek nauczył się w trakcie własnego życia i ma

to zapisane w swoich komórkach. Ciało zawsze uczestniczy w procesie uczenia się, a każde powtarzające się
zdarzenie jest wyuczonym zachowaniem,

niezależnie, czy mówimy tu

0  umiejętności  mówienia,  czy  o  katarze.  Uczysz  się  języka,  powtarzając  wzorce  cielesnych  zachowań,  aby
wydawać  mające  znaczenie  dźwięki,  bowiem  jest  to  użyteczne.  Uczysz  się  chorować,  powtarzając  wzorce
cielesnych  zachowań,  aby  wykazać  mające  znaczenie  symptomy,  ponieważ  to  również  jest  użyteczne.  Ta
użyteczność czy też korzyść wynikająca z choroby to zredukowanie stresu. Często zdarza się, że podświadomość
tworzy chorobę, kiedy praca staje się zbyt bolesna i niemożliwa do zniesienia, lub też, że podświadomość używa
choroby  jako  metody  uniknięcia  bolesnej  konfrontacji  emocjonalnej.  Niestety,  korzyść  z  takiego  rozwiązania
problemu jest niewielka, bowiem choro

ba sama w sobie powoduje stres. Ale jeśli fizyczne, emocjonalne, mentalne

lub duchowe korzyści będą według podświadomości wyżej w hierarchii niż wszelkie niedogodności związane z
chorobą, to będzie ona powtarzać wzorce choroby tak długo, jak długo nie nauczy się lepszych metod na
zdobywanie korzyści.

- 14 -

Przekonania i ciało

Prz

ekonania ciała to oczekiwanie, że jakieś określone wydarzenie lub rzecz będą przyczyną innego określonego

wydarzenia lub rzeczy. Ciała w ogóle nie interesuje abstrakcyjna koncepcja prawdy, uznaje ono coś za prawdę
jedynie na podstawie doświadczeń. Ciało uznaje coś za prawdziwe nie na podstawie rozumowania, tylko na
podstawie sko

jarzeń pamięciowych. Podświadomość uwierzy praktycznie we wszystko, jeśli tylko przedstawi się to

odpowiednio przekonywująco, na przykład powtarzając daną informację wystarczająco często, lub wystarczająco
intensywnie, lub też z autorytetem wystarczającym do tego, żeby pokonać wszelkie poprzednio istniejące
oczekiwania.

Jednocześnie ciało rygorystycznie trzyma się logiki. Kiedy już zaakceptuje jakieś przekonanie, będzie wypełniało
jego logiczne konse

kwencje aż do końca. Właśnie dlatego ludzie łapią przeziębienie, jeśli zmokną na deszczu, ale

nie, kiedy zmokną pod prysznicem, odrzucają kulę i zaczynają chodzić po wypiciu święconej wody, albo kładą się i
umierają, kiedy lekarz powie im, że cierpią na nieuleczalną chorobę.

Autorytet i ciało

Autorytet  jest  niezwykle  ważną  rzeczą  dla  ciała.  Akceptacja  wierzenia  czy  oczekiwania  jest  w  istocie  procesem
uczenia  się  (a  mówiąc  jeszcze  dokładniej,  zapamiętywania),  który  jest  zależny  od  nakierowanej  na  sukces
motywacji.  Najbardziej  podstawową  motywacją  dla  ciała  jest  stymulacja  sensoryczna  (zmysłowa),  którą,  jak  już
powiedziałem wcześniej, można podzielić na ból i przyjemność. Stymulacja sensoryczna jest dla ciała ostatecznym
autorytetem mot

ywującym uczenie się i zapamiętywanie. To wyjaśnienie pozwala zrozumieć, dlaczego powtarzanie

i inten

sywność danego doświadczenia wpływają na proces uczenia się. Ale jak ma się ten proces do akceptowania

słów innych ludzi? Dlaczego niektórzy kupują jakiś szczególny dezodorant tylko dlatego, że używa go znany
sportowiec? Czemu ludzie chorują i zdrowieją ze względu na to, co powie im lekarz? Dlaczego niektórzy ludzie
kopiują zachowania znanych aktorów? Gdzie znajduje się w tym miejscu motywacja sensoryczna?

Nie uważam, aby większość ludzi tak naprawdę myślała sobie: „Och, jeśli ten sportowiec używa tego dezodorantu,
to  musi  on  być  dobry",  czy  też  „Och,  lekarz  wie  wszystko  na  ten  temat,  więc  lepiej  umrę",  czy  „Jeśli  będę  się
zachowywać  jak  ten  aktor,  to  ludzie  pomyślą,  że  jestem  tak  dobry  jak  on".  Co  prawda  niektórzy  ludzie  mogą
rzeczywiście tak myśleć, ale wydaje mi się, że powód takich zachowań jest znacznie bardziej instynktowny. Jeśli
wziąć pod uwagę nasze ciała, to jesteśmy  zwierzętami - bardzo niezwykłymi, ale jednak zwierzętami. Co więcej,
jesteśmy zwierzętami stadnymi, dokładnie tak, jak wszystkie inne małpy. A dla zwierzęcia stadnego największym
bólem jest  wygnanie  go  ze  stada,  zaś  największą  przyjemnością  zaakceptowanie  przez  stado.  Przywódca  stada
ma władzę pozwalającą mu na akceptowanie bądź odrzucanie jego członków, tak więc jego słowo, które zawiera w
sobie potencjał przyjemności i bólu, jest akceptowane jako autorytet pochodzący z zapamiętanej lub oczekiwanej
stymulacji sensorycznej danego rodzaju.

We współczesnych czasach naszymi stadami stały się gangi, kluby, rodziny, klany, drużyny, partie polityczne,
Kościoły i wszelkie inne rodzaje stowarzyszeń. Obecnie możemy należeć naraz do bardzo wielu różnych stad,
gdzie każde z nich będzie miało inne oczekiwania i wymagania wobec swoich członków. W obszarach życia, gdzie
nie istnieje żaden konkretny autorytet stadny, mamy tendencję do kierowania się słowami każdego, kto zachowuje
się jak autorytet. Trzeba naprawdę wyjątkowej osoby, aby sprawiła, żeby jej ciało zaakceptowało ją jako autorytet.
Ale jeśli będziesz w stanie czegoś takiego dokonać, to ciało z radością zaakceptuje cię jako przywódcę.

Energia i cia

ło

Uczenie  się  jest  znacznie  łatwiejsze  i  trwalsze  w  obecności  jakiegoś  fizycznego,  emocjonalnego  lub
energetycznego stymulatora. Wszystko to, co  pomaga komórkom poruszać się, wpływa  pozytywnie na  zdolności
przyswajania wiedzy. Twoje ciało zawsze będzie najlepiej pamiętać twoje doświadczenia wymagające największej
aktywności  fizycznej  (jak  na  przykład  jazda  na  rowerze),  twoje  najbardziej  emocjonalne  doświadczenia  (jak  na
przykład pierwszą miłość), przeżycia mające związek z silnymi energiami (powódź, huragan, wielki wodospad), a
także twoje najczęściej powtarzające się doświadczenia (jak na przykład twoje nawyki i umiejętności). Twoje ciało
zapamiętuje  najlepiej  wszystkie  te  przeżycia,  które  były  intensywne  lub  powtarzały  się  często.  Energia  zaś  jest
potrzebna w procesie zapamiętywania.

Energia jest również niezbędna przy uzdrawianiu. Energia, która jest w danym momencie dostępna w organizmie,
determinuje efektyw

ność jego działań, mających na celu samo uzdrowienie, a także ich prędkość. Jak wiele energii

posiada ciało, aby mogło wykonywać wszelkie potrzebne czynności, takie jak radzenie sobie ze stresem, wzrost i
odnawianie,  naprawianiem  uszkodzeń  i  podtrzymaniem  swych  funkcji,  a  także  utrzymywaniem  zwykłej  fizycznej
aktywności,  zależy  od  złożonej  mieszanki  ilości  glukozy,  tlenu,  wody,  witamin,  minerałów,  hormonów  i  tak  dalej.
Kiepska  dieta,  b

rak ćwiczeń i nadmierny stres mogą wyczerpać zapasy energetyczne organizmu bardzo szybko,

choć niektórzy ludzie wydają się być w doskonałej kondycji, pomimo że robią wszystko na opak. Co więcej, ciało
wydaje się być w stanie czerpać energię z innych źródeł, niż te, które wspomniałem wyżej. Niektórzy ludzie mogą
chcieć temu zaprzeczyć, ale pola energetyczne innych ludzi, przedmiotów i miejsc mogą wzmacniać, stymulować i
uzupełniać naszą własną energię.

Stres i cia

ło

Stres powoduje napięcie w ciele, napięcie zaś prowadzi do hamowania ruchu komórek. Powstrzymanie ruchu
doprowadza z kolei do pro

blemów z dostępem do różnych rodzajów pamięci, od wspomnień dotyczących

- 15 -

prawidłowego funkcjonowania, aż po wspomnienia dotyczące wykorzystywania umiejętności czy przypominanie
sobie znanych in

formacji. Wraz z akumulacją napięcia twoja pamięć niedostrzegalnie się pogarsza. Dzieje się to

zwykle w d

ługim okresie czasu, a zachodzące zmiany są tak subtelne, że przypisuje sieje „naturalnemu" procesowi

starzenia. Jednakże w ciele tracącym swe funkcje absolutnie niema nic naturalnego.

Jako  przykład  -  w  moim  wieku  (sześćdziesiąt  plus)  „powinienem"  nosić  okulary.  Jest  to  uważane  za  coś
naturalnego.  Przez  99  procent  czasu  nie  noszę  okularów,  bo  ich  nie  potrzebuję,  a  w  pozostałym  1  procencie
używam  czegoś  zastępczego  (na  przykład  okularów  ajurwedyjskich),  i  to  tylko  dlatego,  że  nie  poświęciłem
wystarczająco  dużo  czasu  na  zrelaksowanie  mięśni  oczu.  Jednym  z  doskonałych  znaków,  iż  moje  ciało,  a  w
szczególności  oczy  są  poddane  stresowi  jest  moment,  w  którym  mój  wzrok  słabnie.  W  rozdziale  siódmym
przedstawiam kil

ka technik służących do poprawienia wzroku. Podsumowując: wiele fizycznych problemów wynika

z faktu, że pamięć jest tłumiona przez gromadzące się napięcie.

Silne,  pochodzące  z  nagłego  stresu  napięcie  powoduje  łatwo  zauważalne  efekty  w  ciele.  Spinają  się  mięśnie,
glukoza jest uwalniana do krwiobiegu, rozszerzają się naczynia krwionośne  — co doprowadza do rozlewania się
cieczy  w  okolicznych  tkankach  mięśniowych  i  może  między  innymi  doprowadzić  do  odwodnienia  -  zwiększa  się
częstotliwość uderzeń serca, kurczy się grasica — co powoduje zmniejszenie produkcji białych krwinek - witaminy i
minerały są zużywane bardzo szybko, pamięć jest silnie ograniczona, a także występuje bardzo wiele innych mniej
poważnych efektów. Zależnie od poziomu stresu lub szoku osoba może  zapomnieć, jak się nazywa,  zapomnieć,
jak się mówi (zaniemówić), zapomnieć o oddychaniu (zesztywnieć), doświadczyć ogólnej amnezji, zblednąć (utrata
cieczy  w  naczyniach  krw

ionośnych), albo zemdleć (przez zahamowanie dopływu krwi do mózgu, albo też jako

mechanizm ucieczki przed niebezpieczeństwem). Zwykle wszystkie te symptomy ustępują, kiedy ciało rozluźnia
się.

Naturalną  reakcją  ciała  na  stres  jest  stawienie  mu  oporu.  Pamiętasz  jeszcze  „dwukierunkową"  siłę,  o  której
napisałem  w  rozdziale  pierwszym?  Jeśli  ciało  zostaje  poddane  naciskowi,  ma  tendencję  do  odpychania  źródła
nacisku  (to  zjawisko  jest  odpowiedzialne  za  przyrost  mięśni  podczas  treningu  siłowego).  Kiedy  zostanie
pociągnięte,  ma  tendencję  do  ciągnięcia  w  przeciwnym  kierunku  (dlatego  rozciąganie  się  może  być  korzystne).
Kiedy  jest  skręcane,  stara  się  skręcać  w  przeciwnym  kierunku  (właśnie  dzięki  temu  masaże  mogą  pozytywnie
wpływać na zdrowie).

Jeśli ciału czegoś brakuje, stara się to sobie skompensować. Jeśli  dana rzecz jest niedostępna, ciało stara sieją
zastąpić jakimś substytutem fizycznym lub symbolicznym (właśnie  dlatego organizm może pobrać  wapń  z jednej
kości, starając się  wspomóc inną, czy  ludzie, którym brakuje miłości, jedzą  zbyt wiele). Jeśli ciało lub jakaś jego
część  są  zagrożone  zranieniem,  to  ciało  będzie  się  starało  od  niego  uciec.  Jeśli  nie  może  uciec,  postara  się
chociaż otoczyć dane miejsce ochronną powłoką (stąd biorą się stwardnienia skóry, pęcherze i nadmierna otyłość.)
Jeśli  zaś coś  zagraża ciału od  wewnątrz, stosuje ono środki  zapobiegawcze, aby  dane  zagrożenie  zwalczyć (do
tego właśnie służą białe ciałka krwi i przeciwciała).

Niezależnie od tego, czy źródłem stresu jest rana czy wirus, to symptomy, które znamy jako schorzenie, są
produkowane przez samo ciało. Dowodem tego jest, że różni ludzie wystawieni na działanie analogicznego źródła
stresu wykazują bardzo różne symptomy, a niektórzy wręcz w ogóle nie mają żadnych symptomów. Nie wszyscy
wystawieni na działanie tak zwanych środków kancerogennych dostają raka. Nie każdy narażony na zarażenie się
katarem czy nawet AIDS zaraża się. Nie każdy, kto przetnie skórę nożem, będzie miał bliznę, nie zawsze bycie
narażonym na działanie ognia powoduje oparzenia. Czemu pojawiają się takie rozbieżności?

Kiedy twoje cia

ło jest poddane stresowi, musi jakoś zareagować. A skąd wie, co robić? Odpowiedź musi brzmieć

następująco: ciało wie, co ma robić, na podstawie zapamiętanych doświadczeń z podobnym stresem. Skąd biorą
się te doświadczenia?

Stres i pamięć genetyczna

Pierwszym źródłem wspomnień, do jakiego sięga ciało, aby poradzić sobie ze stresem, jest pamięć genetyczna. W
istocie to tak, jakby ciało zadawało sobie pytanie: „Co moi przodkowie robili w takiej sytuacji?". Potem skanuje geny
tak długo, aż znajdzie jakiś wzorzec zachowania, który wydaje się dobrze pasować do sytuacji i używa go. Pamięć
przodków, czy też używając innej nazwy pamięć genetyczna, predysponuje osobę do szczególnych zachowań w
wyp

adku zetknięcia się z konkretnym rodzajem stresu. Bardzo łatwo udowodnić to twierdzenie na podstawie

choroby  takiej  jak  grypa,  charakteryzującej  się  wieloma  różnymi  symptomami.  Niektórzy  ludzie  dostają  gorączki,
inni  mają  problemy  żołądkowe,  jeszcze  inni  mają  dreszcze,  bóle  mięśni,  zatkany  nos,  a  są  również  tacy,  którzy
doświadczają wszystkich tych symptomów. Rola pamięci genetycznej jest szczególnie ważna, jeśli chodzi o stres
emocjonalny. U różnych ludzi taka sama stresująca sytuacja może doprowadzić do  rzeczy tak różnych, jak astma
oskrzelowa, zapa

lenie płuc, choroby serca czy rak.

Stres i pamięć empiryczna

Drugim  źródłem  informacji  o  sposobach  reagowania  na  stres  są  nasze  osobiste  doświadczenia.  „Co  zrobiłem,
kiedy  ostatnio  napotkałem  taki  stres?".  Potem  świadomość  ciała  skanuje  pamięć  osobistą  i  po  odnalezieniu
pasującego  wzorca  wprowadza  go  w  życie.  Wiele  bólów  głowy  można  przypisać  właśnie  temu  zjawisku.  Im
większe  ukryte  korzyści  przynosi  takie  zachowanie,  tym  bardziej  prawdopodobne  jest,  że  zostanie  ono
zapamiętane i użyte po raz kolejny w przyszłości. To źródło pamięci zawiera w sobie również wszelkie wyuczone
umiejętności. Niektórzy ludzie, aby radzić sobie ze stresem, wyrobią w sobie umiejętność medytacji czy nauczą się
hatha jogi, a inni nauc

zą się, jak odnaleźć drogę do apteki, albo jak umówić się z lekarzem.

- 16 -

Stres i przybrana pamięć

Trzecim  źródłem  informacji  są  doświadczenia  innych  ludzi.  „Co  wszyscy  inni  robią  z  tym  rodzajem  stresu?".  Po
przeszukaniu części pamięci, która odnosi się do zachowań innych ludzi w podobnych przypadkach, ciało kopiuje
ich zachowania. Zwykle ciało używa kopii zachowań innych ludzi dopiero w ostateczności, kiedy nie znajdzie odpo-
wiednich  wzorców  w  pamięci  genetycznej  i  osobistej.  Zwróć  uwagę,  że  w  pewnych  wypadkach  ciało  może
podlegać „zachowaniom zbiorowym", przyjmując chorobę ze względu na empatyczną więź z innymi ludźmi, czego
przykładem  może  być  mąż  odczuwający  ból,  kiedy  jego  żona  rodzi.  W  mojej  opinii  jednym  z  najpoważniejszych
problemów  naszych  czasów  są  choroby  „telewizjogenne",  powodowane  przez  telewizyjne  reklamy  różnych
środków  na  przeziębienia,  bóle  głowy,  grypę  i  różne  kobiece  niedomagania.  Choć  z  drugiej  strony  być  może  te
reklamy są nieodzowne dla gospodarki.

Pomimo że choroba może być zniekształconą reakcją na stres, to mimo tego jest próbą dokonywaną przez ciało,
które stara się poradzić sobie ze stresem w możliwie najlepszy sposób. Dlatego można powiedzieć, że choroby są
działaniem ciała, które próbuje rozwiązać problem związany ze stresem. Uzdrawianie jest więc działaniem
mającym na celu wspomożenie ciała, aby rozwiązało ten problem lepiej.

Rozdział III

Wyobraźnia, umysł i uzdrawianie

Umysł jest rzeczą bardzo trudną do określenia. Oczywiście wiesz, że tam jest, bo widzisz efekty jego działania, ale
nie jest on czymś, co mógłbyś wziąć do ręki, wyczuć czy zobaczyć. Niektórzy behawioryści uważają, że fenomen
umysłu to produkt zachodzących w ciele fizycznych procesów. Ich idea nazywana efektem „umysł - ciało" nie
zakłada, że umysł i ciało wchodzą w interakcje, ale że umysł jest efektem działań ciała. Jeśli to stwierdzenie jest
praw

dą, to behawioryści twierdzą tak wyłącznie ze względu na własne procesy fizyczne i można spokojnie na nich

nie zwracać uwagi. Bardziej użyteczne może się okazać porównanie umysłu do oceanu, z wieloma warstwami,
wieloma prądami, dużą ilością ukrytych miejsc, jeszcze większą ilością otwartych przestrzeni i skarbnicą rzeczy
użytecznych i dziwnych.

Wielu ludzi starało się ustalić jakąś główną charakterystykę umysłu. Ja również wierzę, że główną charakterystyką
umysłu jest wyobraźnia. Wszelkie zdolności umysłu, jak na przykład analiza, synteza, rozumowanie,
determinowanie, decydowanie i kreatywność, wywodzą się ze zdolności wyobrażania sobie czegoś. Umysł potrafi
sobie wyob

rażać to, co było, to, co jest, i to, co będzie. A co jeszcze wspanialsze, potrafi sobie również wyobrażać

to, czego nigdy nie było, to, czego nie ma, i to, czego nigdy nie będzie, a czasami ciężko mu odróżnić jedno od
drugiego.

Umysł jest w stanie wyobrazić sobie wszystko, czego doświadcza ciało i jeszcze wiele, wiele więcej. To tak, jakby
umysł używał pamięci jako trampoliny, pozwalającej mu tworzyć nowe doświadczenia. Najpierw pojawia się myśl,
potem fantazje, potem plany, a potem czynno

ści mające na celu zrealizowanie planów. Wyobraźnia jest silnie

zaan

gażowana podczas całego tego procesu. Jeśli chodzi o ścisłość, to omawiane wszędzie trzecie oko jest po

prostu okiem naszej wyobraźni czy też okiem umysłu. Bynajmniej nie jest to szyszynka, pomimo iż organ ten może
odgrywać dużą rolę w procesie wyobrażania sobie czegoś. Tradycyjnie „trzecie oko" jest umieszczone na środku
czoła, w obszarze, gdzie znajdują się płaty czołowe, a szyszynka znajduje się w głębi czaszki na wysokości nasady
nosa. Co ciekawe, u

szkodzenie lub zniszczenie przednich płatów mózgu -jak na przykład za pomocą niesławnej

operacji nazywanej lobotomią-powoduje upośledzenie albo całkowity zanik wyobraźni. Jest to kolejnym
przykładem, że ciało wpływa na umysł tak samo potężnie, jak umysł na ciało.

Motywacja i umysł

Podobnie jak ciało, umysł jest motywowany przyjemnością i stara się unikać bólu. Jednakże w przeciwieństwie do
ciała, przyjemność i ból dla umysłu nie są bezpośrednio związane z odczuciami cielesnymi. Jeśli chodzi o umysł, to
je

go przyjemność zawiera się w „słuszności", a ból w „błędności". Specyfika tego, co słuszne, i tego, co błędne,

zależy  od  osobistych  przekonań,  o  których  powiem  więcej  w  innym  miejscu.  Generalnie  można  powiedzieć,  że
umysł  stara  się  poruszać  w  kierunku  słuszności  i  unikać  błędów,  ale  te  dwie  jakości  wydają  się  nie  być  czymś
stałym. Każda ludzka społeczność ma inne kryteria słuszności i błędu, a każda istota ludzka będąca częścią jakiejś
społeczności  ma  swoje  własne  dziwaczne  warianty  tych  kryteriów.  Można  jednak  odnaleźć  pewne  elementy
wspólne,  które  z  dużym  prawdopodobieństwem  występują  w  każdych  warunkach.  Zwykle  słuszność  wiąże  się  z
dostosowaniem,  efektywnością,  znaczeniem,  ważnością  i  wiedzą,  a  błędność  z  niedostosowaniem,
nieefektywnością,  brakiem znaczenia, nieważnością i  ignorancją. Jednakże  umysł jest bardzo sprytny.  Coś, co  z
punktu widzenia jednej osoby jest niedostosowaniem, z punktu wi

dzenia innej może być dostosowywaniem się do

jakiegoś ideału czy celu. Nieefektywność może być bardzo efektywna z punktu widzenia kogoś, kto chce, aby
zrobiono coś za niego, brak znaczenia może być bardzo znaczący dla kogoś, kto pisze na jego temat książkę,
nieważność może być bardzo ważną odskocznią od stresu, a ignorancja jest czasami błogosławieństwem.

Rozwiązywanie problemów i umysł

Przyjemność, która wypływa z rozwiązywania problemów, jest potencjalnie tak intensywna, że znane są przypadki
matematyków, którzy osiągnęli fizyczny orgazm, kiedy udało im się rozwiązać równanie. Aby rozwiązać problem,
najpierw tr

zeba wiedzieć, że on istnieje. Problemy ciała są bardzo proste: czy jest wystarczająco dużo pożywienia,

powietrza, wody, schronienia, seksu? Czy w danej chwili niczego mi nie braku

je? Jeśli tak, to w porządku. Jeśli nie,

to należy to zdobyć. Jednakże dzięki wyobraźni umysł potrafi tworzyć sobie problemy do rozwiązywania. Potrzeba

- 17 -

pożywienia  zamienia  się  w  problemy  gospodarcze,  potrzeba  powietrza  zamienia  się  w  problemy  skażenia
środowiska  naturalnego,  potrzeba  wody  zamienia  się  w  problemy  projektowania  systemu  nawadniającego,
potrzeba  schronienia  zamienia  się  w  problemy  przemysłu  budowlanego,  a  potrzeba  seksu  staje  się  problemem
moralnym. A ponieważ to nie dość, aby usatysfakcjonować umysł, tworzy on problemy nie mające nic wspólnego z
potrzebami ciała, jak na przykład piłka nożna, szachy, wiedza teoretyczna i gry komputerowe.

Nierozwiązany  problem  jest  dla  umysłu  źródłem  bólu.  Jest  to  zło,  które  musi  zostać  naprawione,  nawet,  jeśli
rzeczywiście  nie ma w tym nic  złego czy  niewłaściwego,  a jest to jedynie osąd  danej  osoby. Wielu ludzi spędza
bezsenne  noce,  starając  się  rozwiązać  wielkie  problemy  -na  przykład  jak  zapobiec  wojnie  -  lub  też  maleńkie,
starając  się  przypomnieć  sobie  jak  nazywał  się  Profesor  na  Wyspie  Gilligana.  Jeśli  danego  błędu  nie  da  się  z
jakichś  przyczyn  skorygować,  umysł  wypiera  problem.  To  znaczy  wybiera  inny,  łatwiejszy  do  rozwiązania,  aby
repre

zentował ten pierwszy. Potem zajmie się rozwiązywaniem tego drugiego i jednocześnie będzie udawać

(wyobrażać sobie), że ten pierwszy nie istnieje. Jest to dosyć podobne do rozwiązywania krzyżówki, kiedy wiesz,
że powinieneś w tym czasie wypełniać dokumenty podatkowe. Pewne wypadki wyparcia (nadużycia seksualne,
kompulsje i obsesje) mogą mieć jednak znacznie gorsze efekty.

To, co ludzie nazywaj

ą chorobą psychiczną, jest również podjętą przez umysł próbą, mającą na celu rozwiązanie

problemu. Kiedy trudne okoliczności życiowe nie znajdują zwykłego rozwiązania i nie ma żadnych alternatywnych
metod,  umysł  musi  wymyślić  nowe  metody.  Jeśli  zwykła  codzienna  osobowość  nie  może  sobie  poradzić  z
istniejącą sytuacją, wtedy niektórzy ludzie rozwijają zastępczą osobowość, która może powstać w oparciu o fikcję
lub  pamięć,  albo  też  być  mieszanką  obydwu.  Jeśli  samokrytyka  staje  się  nie  do  zniesienia,  niektórzy  ludzie
popadają w głęboką depresję (aż do punktu, który zagraża integralności osobowości), potem zaś przełączają się
na manię, aby skompensować depresję, potem, kiedy mania zawodzi, znów popadają w depresję i tak dalej. Jeśli
krytykowanie  przez  innych  lud

zi staje się zbyt bolesne, aby je nadal znosić, niektórzy ludzie wycofują się do

wewnętrznego świata, gdzie nikt i nic nie może ich dotknąć. Każda forma choroby umysłowej jest strategią
nastawioną na rozwiązywanie problemu. Niektóre z nich nawet czasem działają.

Ciekawość i umysł

Ciekawość jest blisko związana ze zjawiskiem rozwiązywania problemów dla przyjemności. Oczywiście wiele
zwierząt posiada tę cechę, co łatwo daje się zaobserwować na przykładzie psów, kotów, krów czy ptaków, co jest
niezbitym dowod

em na to, że zwierzęta również posiadają umysły. Jednakże ta książka dotyczy ludzi, więc

opisanie zwierząt pozostawię komuś innemu.

Ciekawość wymaga wyobraźni. Aby coś mogło cię zaciekawić, musisz najpierw móc sobie wyobrazić, że jest w tym
coś  wartego  dociekań.  Przyjemność  nie  jest  oczywiście  tym  samym,  co  ciekawość,  ale  zaspokajanie  ciekawości
(albo przynajmniej oczekiwanie/wyobrażanie sobie, że się ją zaspokoiło) może być wielką przyjemnością. Właśnie
ta  kategoria  umysłu  motywuje  wielu  wielkich  poszukiwaczy  przygód,  odkrywców,  wynalazców,  filozofów,
naukowców i pisarzy, za którymi rusza cały tłum ludzi gotowych rozwiązywać problemy. Maria Skło-dowska-Curie
była ciekawa, czym jest promieniowanie i odkryła rad, a potem ktoś musiał wymyślić, co z nim zrobić. Nikola Tesla
był  ciekawy,  czym  jest  elektryczność  i  wynalazł  prąd  zmienny.  Potem  ktoś  musiał  wymyślić,  jak  uczynić  z  niego
światowy  standard.  Juliusz  Verne  był  ciekawy  ludzkich  zdolności  i  zastanawiał  się,  czy  człowiek  dostanie  się  na
Księżyc. Potem ktoś musiał wymyślić, jak się tam dostać. James Cook był ciekawy, co znajduje się za horyzontem i
„odkrył"  Hawaje.  Potem  ktoś  musiał  wymyślić,  jak  odebrać  je  Hawajczykom.  Patrząc  pod  kątem  ciekawości,
problemem jest wszystko to, co jest nieznane, a źródłem zadowolenia wiedza.

Przekonania i wiedza

Są ludzie, którzy uważają, że najwyższą formą aktywności mentalnej jest rozumowanie albo tak zwane myślenie
racjonalne. Rozumowa

nie zajmuje się wyjaśnianiem i logicznym tłumaczeniem zachodzących zjawisk, a

stwierd

zenie „myślenie racjonalne" odnosi się po prostu do rozumowania. Aby móc rozumować logicznie, należy

najpierw uczynić jakieś założenie. Oznacza to, że trzeba stworzyć (wyobrazić sobie) jakąś opinię na jakiś temat i
powiedzieć, że to prawda. Doprowadza to do powstania przekonania. Można też pożyczyć czyjąś opinię i uznać, że
jest ona prawdziwa, co również doprowadza do zaakceptowania takiego twierdzenia jako własnego przekonania. Z
chwilą, kiedy przestajesz kwestionować dane wierzenie, staje się ono faktem.

Na  świecie  jest  relatywnie  bardzo  mało  realnych  faktów,  które  nie  są  jakąś  formą  interpretacji  doświadczenia.
Grawitacja jest faktem, ale wyjaśnienia grawitacji są już tylko opiniami. Ból jest faktem, ale wyjaśnienia, co może
być  jego  przyczyną,  to  tylko  opinie.  Choroba  jest  faktem,  ale  jej  przyczyny  i  metody  leczenia  wywodzą  się  już  z
wymiaru  przekonań,  które  są  niczym  innym  jak  niekwestionowanymi  opiniami.  A  nawet  fakty  same  w  sobie  są
podstawą  istnienia  przekonań.  Nie  ma  ani  jednego  faktu,  co  do  którego  każdy  zapytany  zgodziłby  się  bez
zastrzeżeń. I to jest fakt.

Kiedy  umysł  przyjmuje  jakąś  opinię  i  postanawia  jej  nie  kwestionować,  ciało  zapamiętuje  to  jako  regułę
zarządzającą danym zachowaniem. Jeśli twoja matka powiedziała ci, że przeziębisz się, kiedy zamoczysz stopy w
butach,  a  ty  zaakceptowałeś  to  jako  fakt,  twoje  ciało  zapamięta  to  i  upewni  się,  żeby  wytworzyć  symptomy
zaziębienia  za  każdym  razem,  kiedy  zmoczysz  stopy  w  butach.  Jeśli  zadecydujesz,  że  zamoczenie  stóp  w
określonym  typie  butów  (na  przykład  w  sandałach)  nie  powoduje  zaziębienia  i  nie  będziesz  tego  kwestionował,
wtedy  two

je ciało uaktualni regułę i nosząc sandały, będziesz się mógł bezpiecznie pluskać we wszystkich

kałużach. Przekonania tworzone przez umysł mogą nawet przeważyć informacje pochodzące z pamięci
genetycznej, co jest przyczyną tak zwanych cudownych wyzdrowień.

- 18 -

Wracając  do  rozumowania.  Kiedy  już  umysł  zaakceptuje  jakieś  założenie,  uwielbia  wyciągać  z  niego  logiczne
wnioski. Oczywiście wnioski takie odpowiadają początkowemu założeniu. Dobrym przykładem jest bardzo ostatnio
popularna  teoria  Wielkiego  Wybuchu,  która  ma  wyjaśniać  pochodzenie  wszechświata.  Założenie  jest  takie,  że
wszechświat powstał w wyniku wybuchu, co jest dosyć wielkim założeniem, bo nikogo przy tym nie było. Naukowcy
i  dziennikarze  często  mówią  o  tym  jako  o  bezspornym  fakcie  i  wyciągają  z  tego  wiele  różnych  wyobrażonych
konkluzji.

Jeśli  masz  poczucie  humoru,  to  możesz  uznać  za  bardzo  zabawne  obserwowanie  świata  nauki  w  chwili,  kiedy
jakieś zaobserwowane zjawisko nie pasuje do faktów. Najpierw pojawia się próba zinterpretowania fenomenu, tak
żeby pasował do faktów. Jeśli nie da się tego  zrobić, kolejna próba ma na celu  zmienienie  istniejących faktów o
maleńką odrobinkę, tak, aby dany fenomen do nich pasował. Jeśli i to zawiedzie, po prostu ignoruje się fenomen.
Przykładem  tego  jest  założenie,  że  raka  można  leczyć  wyłącznie  dzięki  chirurgii,  naświetlaniu  i  chemioterapii,
pomimo  ogromnej  ilości  dowodów,  że  wcale  nie  są  to  jedyne  metody.  Niektórzy  lekarze  przyjmują  to  do
wiadomości  i  starają  się  znaleźć  jakiś  ukryty  mechanizm,  który  sprawia,  że  modlitwy  i  afirmacje  są  równie
skuteczne  w  leczeniu  tej  choroby.  Inni  rozszerzają  swoje  podstawowe  założenie  tak,  aby  mogło  zawierać  efekt
placebo.  A  jeszcze  inni  twie

rdzą, że wszelkie przypadki uleczenia raka innymi metodami są spowodowane przez

fałszywą diagnozę wstępną.

Rozumowanie zawiera w sobie użycie dedukcji, która jest sztuką wyciągania szczególnych wniosków z jakiegoś
założenia (jeśli wirus grypy wywołuje grypę, to wystawienie się na jego działanie spowoduje, że się nią zarazisz).
Zawiera w sobie również użycie indukcji, która jest sztuką czynienia założeń, na podstawie obserwowania jakiegoś
wydarzenia (masz grypę, więc musiałeś mieć kontakt z wirusem, który ją powoduje). Obie te drogi służą ludziom do
nadawania życiu i wydarzeniom sensu, ponieważ bezsensowność jest bardzo bolesna. Rozumowanie jest bardzo
wartościową umiejętnością, szczególnie, jeśli rozważnie wybierasz swoje założenia. Dobrze zaprezentowana
logika jest dla umysłu wielkim autorytetem. Absurdalne założenie, przybrane dobrze skonstruowaną logiką, może
zostać ogólnie zaakceptowane i przez bardzo długi czas nikt się nawet w tym nie zorientuje.

Abstrakcja i umysł

Abstrakcja to zdolność do wzięcia jakiegoś doświadczenia i wyabstraktowania (jakby wyekstraktowania) jego
zakładanej esencji, a następnie do omawiania jej, jakby była czymś rzeczywistym, a nie tylko wyobrażoną ideą.
Jest to tak częste zjawisko, że być może nawet go nie zauważasz.

Zdrowie

jest abstrakcją. Tak naprawdę to nie ma czegoś takiego jak zdrowie czy nawet czegoś takiego jak dobre

zdrowie.  Są  ludzie  zdrowi  i  niezdrowi,  ale  kiedy  zaczynasz  mówić  o  zdrowiu  samym  w  sobie,  zapuszczasz  się
głęboko  na  terytoria  wyobraźni,  ponieważ  zdrowie,  poza  czymś  zdrowym,  istnieje  tylko  jako  abstrakcyjna  idea.
Choć niekoniecznie jest w tym coś złego. Jako temat rozmowy czy badań seks jest abstrakcją. Istnieją określone
zachowania seksualne, oraz płeć męska i żeńska, ale seks jest tylko ideą. Choroba również jest tylko abstrakcyjną
ideą.  Poszczególne  choroby  wywołują  u  ludzi  poszczególne  objawy,  ale  choroba  sama  w  sobie  po  prostu  sobie
siedzi i nie robi niczego, dopóki nie użyjemy jej jako tematu dyskusji.

Wartość abstrakcji polega  na tym,  że pozwala ona mówić o skomplikowanych rzeczach  w  prosty sposób,  jak na
przykład:  „Co  powinniśmy  zrobić  z  reformą  zdrowia?".  Szerokie  zagadnienia  wymagają  szerokiego  myślenia,  a
abstrakcja pomaga tego dokonać. Niebezpieczeństwem abstrakcji jest to, że możesz przestać dostrzegać drzewa,
ponieważ  zasłania  ci  je  las.  Swoją  drogą  las  jest  również  abstrakcją. Właśnie  w  ten  sposób  umysł  radzi  sobie  z
wycinkiem otoczenia, zamiast rozpatrywać dezorientującą całość. W ten sam sposób umysłowi jest łatwiej poradzić
sobie  z  og

raniczoną abstrakcją zdrowia, niż rozpatrywać wszelkie mające wpływ na zdrowie czynniki, jak na

przykład środowisko, rodzina, otoczenie czy dieta. Jednakże, kiedy przywiązujemy zbyt wielką uwagę do zdrowia,
często zapominamy o uzdrawianiu.

Skupienie i umy

sł

Skupienie  to  zdolność  koncentrowania  na  czymś  uwagi,  niezależnie  od  tego,  czy  to  coś  istnieje,  czy  nie.
Utrzymujące się skupienie może być nazwane medytacją, kontemplacją lub determinacją. Wielu ludzi jest bardzo
zaniepokojonych  niemożnością  utrzymania  przez  kogoś  (szczególnie  przez  dzieci)  koncentracji  na  nauce  czy
pracy,  co  dopro

wadza do tego, że próbują różnymi metodami zmotywować kogoś do utrzymania skupienia.

Rozwiązanie tego problemu jest niezwykle proste, choć niełatwe do wykonania. Wszystko, co trzeba zrobić, to
spra

wić, by to, na czym ktoś ma się koncentrować, było dla niego niezwykle ważne lub interesujące. Kiedy

mieszkałem w Senegalu, w zachodniej Afryce, miałem okazję widzieć, jak włoska firma, dostawszy pozwolenie od
rządu  wprowadziła  program  edukacyjny  dla  hodowców  orzeszków  ziemnych,  aby  sprawdzić,  jak  szybko  można
zamienić  prostych  wieśniaków  w  wyedukowanych  farmerów.  Ku  wielkiemu  zdumieniu  wszystkich  hodowcy
osiągnęli ekwiwalent piątej klasy szkoły podstawowej w systemie francuskim  w czasie trzech miesięcy. Sekretem
tego osiągnięcia był fakt, że wszystkie lekcje odbywały się w kontekście hodowli i zbierania orzeszków ziemnych.
Kiedy  w  grę  wchodzą  dzieci,  należy  sprawić,  żeby  nauka  była  dla  nich  ważna  i  interesująca.  Jeśli  chodzi  o
dorosłych, też należy sprawić, aby nauka była dla nich ważna i interesująca.

Jeśli chodzi o uzdrawianie, najlepsze rezultaty można osiągnąć wtedy, kiedy proces jest interesujący, a korzyści są
ważne dla zaangażowanej osoby. Był taki okres w moim życiu, kiedy prowadziłem terapię, pomagając ludziom
rzucić palenie za pomocą hipnozy. Taka metoda jest skuteczna tylko i wyłącznie wtedy, kiedy korzyści z niepalenia
przewyższą korzyści z kontynuowania nałogu. Pracując z wieloma ludźmi odkryłem, że lepsze zdrowie jest bodajże
najmniej efektywną korzyścią, być może dlatego, że zdrowie jest czymś zbyt abstrakcyjnym. Najlepszym

- 19 -

argumentem okazał się być zapach. Bardzo wielu ludzi jest gotowych rzucić palenie właśnie dlatego, aby lepiej
pachnieć. Tak przy okazji, to nigdy nie trafiłem na nikogo, kto byłby tak bardzo uzależniony fizycznie od nikotyny,
że nie mógłby rzucić palenia, nawet pośród ludzi palących bardzo dużo. Kiedy tylko przenosili skupienie na inną
czynność, rzucenie palenia nie sprawiało im najmniejszej trudności. Tego typu techniki omówię szerzej w rozdziale
czwartym.

Możesz również rozszerzać pole swojej koncentracji, lub  zwężać je, zgodnie  z  własną  wolą. Z łatwością  możesz
przenosić  uwagę  z  drzew  na  las  i  odwrotnie,  albo  z  driad  na  leśne  duchy.  Takie  przenoszenie  uwagi  może  być
niezwykle  użyteczne  w  procesie  uzdrawiania,  a  niektóre  bardzo  potężne  techniki  wywodzą  się  właśnie  z  tej
umiejętności.  Kiedy  zawężasz  pole  swego  skupienia  do  jakiejś  konkretnej  części  ciała,  ciało  reaguje  na  to,
wzmagając  przepływ  krwi,  podnosząc  temperaturę  tego  miejsca,  zwiększając  aktywność  komórek  i  zwiększając
wrażliwość na stymulacje. Często wpływa to bardzo pozytywnie na proces uzdrawiania. Ćwiczenia uzdrawiające,
polegające  na  przenoszeniu  uwagi,  opisuję  dokładniej  w  rozdziale  siódmym.  Należy  jednak  pamiętać,  że
koncentracja  uwagi  na  danym  miejscu  nie  zawsze  wspomaga  proces  uzdrawiania.  Jeśli  na  przykład  komórki  są
poddane nadmierne

mu stresowi lub też aktualnie są zaangażowane w blokowanie jakiegoś odczucia (na przykład

blokują emocje), to skierowanie na nich uwagi może wzmóc wszelkie symptomy. W takim wypadku raczej uparte
od

wracanie uwagi od takiego miejsca może przynieść pożądane skutki. Używając mocy koncentracji i wyobraźni

możesz stworzyć porządek w swoich wspomnieniach i opowiedzieć historię lub napisać książkę w sposób, który
będzie zrozumiały dla odbiorcy. Natomiast pod względem uzdrawiania ważniejszy jest fakt, iż możesz używać tej
mocy do zmiany zawartości i struktury własnych wspomnień czy nawet do tworzenia nowych wspomnień, jako
podstawy do tworzenia nowych nawyków umysłu i ciała. Więcej na ten temat znajdziesz w rozdziale piątym.

Energia i umysł

Podobnie jak ciało, umysł jest również bardzo podatny na energię. W istocie każde źródło energii, które wpływa na
ciało, ma również wpływ na umysł —jedzenie, środki chemiczne, środowisko, działania. Jednakże efekty wpływu
tych elementów na umysł mogą być zupełnie inne niż na ciało. Rzeczy, które otępiają ciało, mogą wyostrzyć umysł
i odwrotnie. Istnieje pewien tr

adycyjny dla wysp Pacyfiku napój korzenny, który powoduje odrętwienie ciała i

jednocześnie oczyszcza umysł. Pijąc go, możesz spędzić wieczór z przyjaciółmi i wykazywać się cały czas wielką
przenikliwością i błyskotliwością. Ale kiedy będziesz próbował wstać, żeby pójść do domu, okaże się to niemożliwe.
Twój umysł będzie krzyczeć na ciało, aby się ruszyło, lecz będzie ono zupełnie rozstrojone.

Z wyjątkiem substancji narkotycznych, zwykle to, co doenergetyzowuje ciało, wpływa pozytywnie również na umysł,
po

wodując większą jasność myśli i przejrzystość wyobraźni. Jednakże zbyt wiele energii może doprowadzić do

krótkiego spięcia. Zwykle taki efekt powstaje przy używaniu substancji narkotycznych i alkoholu, ale może również
powstać przy dostarczeniu jakiegokolwiek innego rodzaju energii. Na przykład powietrze zawierające pozytywne
jony może działać pobudzająco. Ale jeśli będzie ich zbyt wiele (to znaczy zbyt wiele w danym momencie i dla danej
osoby), to mogą wytworzyć nadmierny stres, który może objawić się w ciele jako ból głowy albo symptomy grypy i
w umyśle jako symptomy agresji i paranoi. Wpływ środowiska, chemii albo innych form energii może być korzystny
lub niekorzystny, w zależności od ilości stresu, który jest nagromadzony w danej osobie.

Stres i um

ysł

Poza stresem wywołanym przez chemikalia, które mogą być wytwarzane przez organizm lub też wprowadzane do
niego z zewnątrz, umysł może sam wytwarzać stres, który na niego działa. Najczęstszymi metodami, których
używa umysł, aby się zestresować, są obsesja i konflikt.

Obsesyjny umysł

Obsesja  jest  czymś  w  rodzaju  pętli  myśli,  co  można  porównać  do  zapętlonej  taśmy  filmowej,  która  cały  czas
pokazuje jakiś fragment filmu. Taka pętla myśli powstaje z wyobraźni. Służy ona do powstrzymywania wszystkich
myśli  uznanych  za  zbyt  bolesne  lub  zbyt  niebezpieczne.  Obsesja  zwykle  łączy  się  z  jakąś  formą  zachowań
kompulsywnych  i,  niestety,  zawsze  wytwarza  ogromne  ilości  stresu,  który  zakłóca  prawidłowe  działania  ciała  i
umysłu.  Miałem  kiedyś  przyjaciela,  którego  obsesją  był  porządek.  Gdziekolwiek  nie  poszedł,  starał  się  porząd-
kować rzeczy, układać je w proste linie i w równej odległości. To, że robił takie rzeczy z własnymi przedmiotami,
było już bardzo niedobrym objawem, ale on doszedł do punktu, kiedy starał się porządkować również rzeczy innych
ludzi. Wyobraź sobie, jakie to może być denerwujące, kiedy na przykład jesz obiad w restauracji, a ktoś co chwilę
podchodzi  do  twojego  stolika  i  układa  sztućce  i  pojemniki  na  przyprawy  w  równe  rządki.  Jego  problem  był
oczy

wiście związany z potencjalnie bolesnymi decyzjami, które musiał podjąć w swoim życiu, aby zrobić w nim

porządek, a ta obsesja dawała mu możliwość ukrytego zwlekania.

Konfliktowy umysł

Konflikt  w  umyśle  polega  na  podjęciu  decyzji,  że  nie  będzie  się  podejmowało  decyzji  w  kwestii  czegoś,  o  czym
wcześniej zadecydowało się, że jest ważne. Prostym przykładem takiej sytuacji jest napotkanie dwóch wzajemnie
wykluczających  się  wyborów  -jak  na  przykład  wybór  dodatkowego  języka  w  liceum,  co  doprowadza  cię  do
niemożności podjęcia decyzji. Sytuacje tego typu mogą powodować spory stres. Spotkałem kiedyś człowieka, który
miał bardzo niezwykły sposób na radzenie sobie z tego typu wyborami. Chciał on podjąć kilka wykluczających się
wzajemnie prac, a ponieważ nie potrafił się  zdecydować, to planował, co  zrobi, kiedy już je podejmie i cały czas
robił coś zupełnie innego.

Poważniejszą i tworzącą większy stres formą konfliktu umysłowego jest dręczenie się pytaniami bez odpowiedzi, w

- 20 -

kwestiach uznanych przez siebie za bardzo

ważne, ale jednocześnie nie mających żadnego wpływu na realne

życie. W mojej praktyce terapeuty bardzo często natykałem się na ludzi z takim problemem. Przychodzili do mnie z
wyraźną potrzebą uzdrowienia, ale koncentrowali się na kompletnie niezwiązanych ze sprawą pytaniach. Dwa
najczęstsze pytania pasujące do tej kategorii to: „Dlaczego tu jestem?" (razem z wariantem „Dlaczego to przytrafia
się właśnie mnie?") oraz „Kim jestem?" (lub wariant „Kto zadaje pytanie?"). Te dwa tematy cechuje bardzo wysoka
efek

tywność, jeśli chodzi o wspomaganie długoterminowego zwlekania z podjęciem jakiejś decyzji, ale, niestety,

wywołują one bardzo wiele różnorakich form stresu. Moim ulubionym rozwiązaniem było odpowiadanie na takie
pytania w bardzo logiczny sposób, bazując na tym, co jako terapeuta wiedziałem o danej osobie i jej systemie
przekonań, co pozwalało zostawić te kwestie i kontynuować uzdrawianie.

Podaję tu kilka ogólnych przykładów odpowiedzi, dzięki którym mogłem pomóc wielu ludziom. Na pytanie
„Dlaczego tu jestem?" praktyczną odpowiedzią jest „Aby użyć swych talentów i przy mojej pomocy rozwiązać swoje
problemy". Na pytanie „Dlaczego to przytrafia się właśnie mnie?" dobra odpowiedź to „Bo jeszcze nie wymyśliłeś,
jak to zmienić". Na pytanie „Kim jestem?" można odpowiedzieć „Kimkolwiek zdecydujesz, że jesteś". A na pytanie
„Kto zadaje pytanie?" praktyczna odpowiedź to „Jeśli wszechświat jest nieskończony, to jego centrum znajduje się
wszędzie i dlatego każdy zadaje pytanie". Jeśli jesteś terapeutą, to z pewnością ty zadasz następne pytanie, które
będzie brzmiało: „A teraz czego ty chcesz?".

Umysł i ciało razem lub nie

Ciało i umysł cały czas pracują razem. A mówiąc dokładniej, oddziaływują na siebie przez cały czas, ponieważ ich
zachowania nie można nazwać jednością. We wcześniejszych podrozdziałach celowo unikałem dyskusji na temat
wzajemnego wpływu na siebie tych obszarów, aby opisać je tutaj.

Kiedy umysł tworzy jakąś myśl, ciało reaguje. Każda myśl wywołuje neurochemiczną aktywność, która odpowiada
naturze my

śli. Oto prosty eksperyment: poświęć chwilę czasu i wyobraź sobie, że jesteś żebrakiem w

średniowiecznym  Londynie.  Nie  masz  pieniędzy,  więc  bierzesz  swoją  miskę  i  napełniasz  ją  wodą  z  otwartego
ścieku.  Zaczynasz  ją  pić.  Poczuj  ten  zapach  i  smak.  Stop!  Nie  chcę,  żebyś  zwymiotował  na  tę  książkę.
Prawdopodobnie  i  tak  nie  wyobraziłeś  sobie  tego  dostatecznie  mocno.  Ale  nawet  myśl,  że  to  robisz,
zapoczątkowała  reakcję  chemiczną,  neurologiczną  i  mięśniową,  nawet,  jeśli  jedyne,  co  zrobiłeś,  to  odłożenie  tej
książki z poczuciem obrzydzenia. A jeśli wyobraziłeś sobie to bardzo mocno, to zapewne masz teraz niesmak w
ustach, twojej ciało jest napięte i ciężkie i ogólnie czujesz się nieszczęśliwy.

Teraz wyobraź sobie, że jesteś królem czy królową Atlantydy. Siedzisz na swoim wykonanym ze złota i aksamitu
tronie, a ambasador Lemurii obdarowuje cię pudełkiem wykonanym z bursztynu i pełnym drogocennych rubinów,
diamentów i szmaragdów. Weź to pudełko i przyjrzyj się kamieniom, słysząc jednocześnie, jak wszyscy
zgromadzeni

biją ci brawo w uznaniu twojej mądrej dyplomacji. Przerwij tę scenkę, kiedy zechcesz i nie zapominaj,

że czytasz książkę. Nie ma znaczenia, czy ta krótka opowieść spowodowała u ciebie dreszczyk emocji, zdumienie
czy znudzenie, bowiem i tak dokonała fizycznych zmian w twoim ciele. Być może odczułeś, że trzymasz te
kamienie, doświadczyłeś przyjemności, poczucia rozszerzania się czy innych fizycznych efektów.

Jeśli wyobrazisz sobie, że zachorujesz, twoje ciało przywoła potrzebne wspomnienia i zacznie tworzyć fizyczne
reakcje i substancje, które dadzą odpowiednie objawy. Jeśli zaś wyobrazisz sobie, że powracasz do zdrowia, to
twoje ciało rozpocznie proces uzdrawiania. Jednakże, jeśli nie utrzymasz na tym swojej uwagi przez wystarczająco
długi okres czasu, rezultaty będą tylko częściowe.

Umysł jest autorytetem dla ciała. Ale, niestety, ciało uważa za autorytet również innych ludzi, wspomnienia i
energię. Widziałem wiele starszych ludzi, którzy ciągle byli niewolnikami życzeń swych dawno zmarłych rodziców i
zb

yt wielu ludzi, którzy mieli tak niskie poczucie własnej wartości, że nawet nie ośmielili się powiedzieć swoim

ciałom, jak mają się zachowywać.

Połączenie emocjonalne

Emocje stanowią łącznik umysłu i ciała. Są one niosącymi informacje falami energii. Kiedy umysł komunikuje się z
ciałem, wtedy reaguje ono odpowiednio do siły emocji wywołanej przez myśl. Emocje niosą w sobie informacje
dokładnie takie jak myśl, która je wywołała. Można to porównać do przenoszących informacje fal radiowych. Kiedy
ciało komunikuje się z umysłem, w tym samym celu używa wspomnień. Emocje istnieją tylko w chwili, kiedy sieje
odczuwa. Nie są one nigdzie przechowywane, mniej więcej tak samo jak ocean nie przechowuje nigdzie swych fal.
Jeśli pomyślisz o czymś radosnym, lub dzięki jakimś wydarzeniom przypomnisz sobie coś radosnego, twoje ciało
tworzy radosne emocje. Jeśli pomyślisz o czymś nieprzyjemnym, lub dzięki wydarzeniom przypomnisz sobie coś
nieprzyjem

nego, to twoje ciało stworzy nieprzyjemną emocję. Kiedy to, co stymulowało daną emocję, zniknie,

emocja również znika. Emocje nie są przechowywane; emocje nie są tłumione; nie jesteś magazynem starych
emocji; nie oddychasz wczorajszym powietrzem i nie serfujesz na wczorajszej fali.

Dobrze,  ale  jeśli  nie  nosimy  w  sobie  dawnych  emocji,  to  jak  to  się  dzieje,  że  w  chwili  kryzysu  emocje  oparte  na
dawnych  wydarzeniach  wybuchają  z  taką  siłą?  Odpowiedź  na  to  pytanie  ma  wiele  wspólnego  z  reakcjami  na
stymulacje i z energią napięcia. Napięcie jest metodą ciała na wytłumianie przejętych od umysłu idei, które trafiając
do świadomości, spowodowałyby nieprzyjemne emocje. Pozostawione samo sobie ciało po prostu wyraża emocje
w miarę  ich pojawiania się. Ale umysł tworzy przekonanie,  że pewne  emocje mają nie  zostać  wyrażone, czy  też
pewne idee l

ub wspomnienia mają nie trafić do świadomości, ponieważ mogłoby to być bolesne lub niebezpieczne.

Ciało wytłumia to w jedyny znany sobie sposób - napinając mięśnie, co nie pozwala im się ruszać. Jeśli komórki nie
mogą się ruszać, wspomnienia nie będą transmitowane i emocje nie pojawią się. Można to porównać do

- 21 -

ustawiania  bariery,  która  zapobiega  tworzeniu  się  fal,  jak  na  przykład  góry,  które  blokują  północne  wiatry  i
pozostawiają powierzchnię południowego oceanu spokojną. Ale góry ulegają erozji pod wpływem ciągłego wiatru, a
ciało  niszczeje  pod  wpływem  ciągłego  napięcia.  Kiedy  dodatkowy  zewnętrzny  bodziec  jest  tak  silny,  że  ciało  nie
jest w stanie produkować dodatkowego napięcia, aby wytłumić reakcję, lub kiedy ilość wewnętrznego napięcia jest
tak  wielka,  że  nie  można  go  już  dłużej  kontrolować,  wtedy  następuje  wybuch  emocji,  zasilony  dodatkowo
uwalnianiem się energii napięcia.

Emocje są środkiem, dzięki któremu umysł i ciało kontaktują się ze sobą. Kiedy umysł doświadcza przyjemności
lub bólu, pojawia się również emocjonalna reakcja ciała. Kiedy ciało doświadcza bólu lub przyjemności, wtedy
pojawia się emocjonalna reakcja w umyśle.

Każda  myśl  tworzy  w  fizjologii  ciała  jakąś  pozytywną  lub  negatywną  reakcję.  Myśli,  które  nie  są  bezpośrednio
związane  z  tematem  bólu  i  przyjemności,  powodują  niewielkie  reakcje  i  zmiany  w  zachowaniu.  Daty  kadencji
prezydentów  Stanów  Zjednoczonych  zwykle  wpadają  nam  jednym  uchem  i  wypadają  drugim,  chyba  że  mamy  z
tego  jakiś  test,  bowiem  wtedy  znikają  z  naszej  pamięci  dopiero  (i  natychmiast)  po  jego  zakończeniu.  Myśli
bezpośrednio związane z bólem lub przyjemnością mogą powodować ogromne reakcje, proporcjonalne do wielko-
ści  oczekiwanego  bólu  i  przyjemności.  Myśli  o  tym,  że  w  domu  znajduje  się  włamywacz,  lub  o  chwili  odbierania
wy

granej właśnie nagrody mogą spowodować ogromne zmiany energetyczne i behawioralne.

Podobnie każda zmiana w fizjologii ciała, niezależnie od swej genezy, powoduje zmiany w procesie myślenia
(zwróć uwagę, co dzieje się z umysłem podczas dorastania). W związku z tym zmiany fizjologiczne, które nie mają
bezpośredniego związku z bólem lub przyjemnością (jak na przykład podział komórek), mogą nie mieć widocznego
wpływu na umysł. Z drugiej strony, wszelkie wykonywane lub obserwowane zachowania, które silnie wspierają lub
też silnie sprzeciwiają się założeniom czynionym przez umysł (na przykład bycie zmuszonym do zrobienia czegoś
wbrew własnej woli lub natknięcie się na ideę polityczną, z którą się nie zgadzamy), mogą spowodować ogromną
aktywność myślową.

Podsum

owując: możesz użyć swego umysłu do wywołania bólu lub przyjemności w ciele, możesz także użyć

swojego ciała do wywołania bólu lub przyjemności w umyśle. Oznacza to również, że możesz użyć jednego, aby
uleczyć drugie. Reszta tej książki jest właśnie o tym, jak to zrobić.

CZĘSC DRUGA

Kroczenie ścieżką, natychmiastowego uzdrawiania

Rozdział IV

Natychmiastowe uzdrawianie z użyciem mocy słów

Abrakadabra! To prawdopodobnie najbardziej znane magiczne słowo na świecie. Bazuje ono na trzech pierwszych
literach alf

abetu, plus kilka dodatkowych sylab dla poprawienia rytmu. Przypisuje się mu tworzenie

natychmiastowych rezultatów. Dlaczego ludzie wierzą w magiczne słowa? Dlaczego te słowa czasami działają, a
czasami nie? Jak słowo może wywołać magiczne natychmiastowe uzdrowienie? W tym rozdziale poznasz
odpowiedź na te pytania.

Magiczne słowa

Jeśli  lubisz  bajki  lub  książki  fantastyczne  albo  oglądasz  w  telewizji  filmy  o  magach  i  czarownikach,  wiesz,  jak
ważne są magiczne słowa. Są one głównym składnikiem magicznych zaklęć. Ostatecznie każdy może zebrać oczy
traszek  i  języki  jaszczurek,  ale  jeśli  nie  znasz  odpowiednich  słów,  to  nic  nie  zdziałasz.  Przy  okazji,  czy  to  nie
ciekawe,  że  słowo  „zaklęcie"

oznacza zarówno czynność rzucania czaru, jak również wypowiadanie

poszc

zególnych liter słowa? Częścią tradycji jest, iż czary należy recytować z pamięci lub czytać je z książki.

Przynaj

mniej w kręgu kultury zachodniej nie są one częścią ustnych podań.

W dawnych czasach rysunki naskalne i petroglify były symbolami o magicznym znaczeniu, które było znane tylko
nielicznym  ludziom.  Gdy  symbole  te  stawały  się  coraz  bardziej  abstrakcyjne  i  coraz  mniej  podobne  do  obrazów,
wypełniała je coraz większa moc. Osoba znająca tajemną wiedzę czytania potrafiła popatrzeć na rysy na tabliczce
czy też na znaki na papirusie albo papierze i opowiedzieć o zeszłorocznej bitwie, „zobaczyć", co leży w zamkniętej
ładowni  statku,  przepowiedzieć  zmianę  pory  roku  czy  nawet  zaćmienie  Słońca.  To  prawdziwe  jasnowidzenie.
Jeszcze  inne  papierki  z  magicznymi  p

ieczęciami i podpisami powodowały, że ludzie robili różne rzeczy. To była

psychokineza, czyli oddziaływanie na odległość. Inni, używając takich samych metod, mogli nawet objawiać wolę
bogów lub Boga. Najwyższy stopień magii. Nic dziwnego, że słowo pisane i wywodzące się od niego słowo
mówione było uważane za przejaw magicznych mocy. A cała ta magia wzięła się z tajemniczości.

Wraz z popularyzacją pisma zatraciło ono swą tajemniczość oraz magię. W naszych czasach tylko kilku poetów i
jeszcze mniejsza garst

ka pisarzy potrafi ją jeszcze przywołać. Ale tam, gdzie jest tajemnica, pojawia się również

magia. Im mniej znany jest jakiś język, tym ludzie myślą, że większa jest jego moc. Wyobraź sobie potężnego
maga z małą szpiczastą bródką, ubranego w czarny płaszcz podbity purpurą. Wznosi ręce w górę, z jego palców
sypią się błyskawice i mówi władczym głosem: „Zrób to, czego chcę." Niezbyt ekscytujące. Ale jeśliby powiedział

Nieprzetłumaczalna gra słów Angielskie „spell" oznacza „zaklęcie" oraz „przeliterować" - przyp tłumacza

- 22 -

„Alakazam!" - tak, to robi wrażenie!

Jak widać na powyższym przykładzie, tajemnica wzmacnia autorytet. Kiedy ktoś pewny siebie mówi nadętym i
niezrozumiałym żargonem, to słuchający go ludzie będą pod dużym wrażeniem. Kiedyś mój przyjaciel przyniósł mi
kasetę z nagraniem przemowy jakiegoś mężczyzny, dotyczącej ezoterycznego tematu. Zrobił to, ponieważ pomy-
ślał, że informacje prezentowane w tym nagraniu są nieprawdopodobnie interesujące. Cóż. Mój zasób słownictwa
jest dosyć szeroki, a studiując, uważałem na zajęciach z logiki. Mówca na kasecie był bardzo pewny siebie, ale to,
co mówił, było kompletnym nonsensem. Nie oznacza to, że nie zgadzam się z tym, co mówił. Nie było tam nic, z
czym można by się nie zgodzić lub zgodzić. Większość tej przemowy była szerzącym się, wewnętrznie sprzecznym
nonsensem, do którego dorzucono kilka mądrych słów, ale tylko i wyłącznie dla ich brzmienia, a nie znaczenia. Tak
delikatnie, jak to tylko możliwe, zanalizowałem mojemu przyjacielowi treść kryjącą się za nadętą przemową. Był
nie

zwykle zdziwiony własną łatwowiernością.

Słowa wypowiedziane w określony sposób lub w określonym kontekście mogą mieć większą siłę autorytetu niż
niesione przez nie zna

czenie. Słowa modlitwy, polityka, lekarza czy hipnotyzera mogą mieć znacznie większy niż

własne znaczenie efekt ze względu na to kto, kiedy i gdzie je wypowiada.

Zasadn

iczo słowa są dźwiękami lub arbitralnymi określeniami, którym przypisuje się jakieś znaczenie, zaś język to

zespół tych dźwięków i określeń używany przez jakąś grupę ludzi. I to wszystko. Jedyna moc tkwiąca w słowach to
ta, którą jej sam przypiszesz. Im więcej dasz im mocy, tym większe efekty będą mogły wywołać, ale moc pochodzi
od ciebie, a nie od słów. Wypowiedz najpotężniejszą magiczną inkantację w starożytnej odmianie hebrajskiego do
dwunastoletniego chińskiego chłopca, a jedynym efektem będzie zdziwienie na jego twarzy. No i oczywiście nie
dasz dzięki temu rady zamienić go w żabę.

Pomimo  tego,  co  powiedziałem  powyżej,  słowa  są  jednak  niezwykle  istotnym  narzędziem  służącym  do
uzdrawiania.  Ich  najpotężniejszą  właściwością  (o  ile  je  rozumiesz  lub  przypisujesz  im  autorytet)  jest  to,  że
pomagają skoncentrować uwagę i wyostrzyć oraz podtrzymać skupienie. Im silniej będziesz się w stanie skupić na
intencji  uzdrawiania,  tym  sil

niej i lepiej zareaguje na to twoje ciało. Popatrzmy teraz, jak użyć zwykłych słów do

osiągnięcia magicznych efektów.

Uzdrawianie poprzez interpretację

Pewnego razu, gdy prowadziłem lekcję dla grupy ludzi, jedna z uczennic pojawiła się spóźniona. Była bardzo
zdyszana i zdenerwowana. Po kilku chwilach ochłonęła na tyle, że była w stanie opowiedzieć nam, że

właśnie nieomalże zginęła w wypadku. Ze szczegółami opowiedziała o samocho-
dzie, który wyskoczył nagle z bocznej ulicy i nieomalże ją staranował. Gdyby nie to,
że miała bardzo sprawne hamulce, z pewnością nie uniknęłaby zderzenia.
Opo

wiadała w kółko o tym, jak to nieomalże zginęła, jak bardzo się bała i jak wielki

był  to  stres.  Wreszcie  postanowiłem  jej  przerwać  i  zapytałem:  ,  Ale  przecież
przeżyłaś,  prawda?".  Popatrzyła  na  mnie  z  wyrazem  ogromnego  zdumienia  na
twarzy  i  zapytała:  „Co?".  Powtórzyłem  moje  słowa,  wspomagając  je  mocą  dotyku.

„Powiedziałem, że przeżyłaś, jesteś tu z nami i to jest wspaniałe. Prawda?". Po chwili zamieszania jej ciało
rozluźniło się, uśmiechnęła się, rozejrzała wokoło i powiedziała „Masz rację". Przez resztę wieczoru była
szczęśliwa.

Kobieta z tego przykładu ograniczyła swoją interpretację tego wydarzenia do postrzegania go jako nieomalże
śmiertelnego wypadku. Słowa, których używała, wzmacniały tę interpretację, przez co cały czas utrzymywała na
niej swe sku

pienie, co tylko powiększało jej strach i stres. Tak naprawdę nie potrzebowała ona żadnych środków

uspoka

jających. Wystarczyło tylko przenieść jej uwagę na coś pozytywnego. Kilka słów komentarza na temat tego

doświadczenia pozwoliło jej przenieść uwagę z wyobrażonego bólu i obrażeń na realne poczucie bycia żywą i
czującą się dobrze osobą. Jej uraz emocjonalny został uzdrowiony w czasie krótszym niż minuta.

Reinterpretacja wydarzeń to jedna z najpotężniejszych istniejących technik uzdrawiania. Może tak samo skutecznie
uzdrawiać rany emocjonalne, jak i fizyczne. Wszystko to polega na doborze słów. Opiszę teraz bardziej
szczegółowo kilka wariantów.

Pozytywne przeniesienie uwagi

Przenoszenie  uwagi  na  coś  pozytywnego  jest  najprostszym  wariantem  użycia  mocy  słów. Wygląda  to  dokładnie
tak,  jak  słowa,  których  użyłem  w  opisanym  powyżej  przypadku  kobiety.  Wszystko,  co  trzeba  zrobić,  aby
zastosować  tę  technikę,  to  poszukać  czegoś  dobrego  w  przeszłym  doświadczeniu  lub  obecnym  rezultacie  i
skoncentrować  na  tym  uwagę.  Nie  chodzi  tu  o  to,  aby  zaprzeczyć  negatywnemu  doświadczeniu,  lecz  o  to,  aby
sprawić, by pozytywny aspekt tego doświadczenia był ważniejszy niż negatywny. Jeśli to zrobisz, to z pewnością
uwolnisz  z  siebie  wiele  stresu,  który  nagromadził  się  w  trakcie  roztrząsania  negatywnych  wydarzeń.  Im  szybciej
uwolnisz ten stres, tym szybciej nastąpi uzdrowienie. Nawet fizyczne symptomy mogą zniknąć w bardzo szybkim
tempie, jeśli poprawnie zastosujesz tę metodę.

Skąpy opis

Bardzo często negatywne efekty niepomyślnych wydarzeń są podtrzymywane i zaogniane przez ciągłe opisywanie
tych wydarzeń przy użyciu „naładowanych" słów. „Naładowane" słowo to takie, które wywołuje silną negatywną
reakcję u używającego go człowieka. Często takie słowa są bardzo abstrakcyjne. To znaczy, że nie niosą w sobie

Poszukaj czegoś
dobrego w przeszłym
wydarzeniu lub
obecnym rezultacie i
skoncentruj na tym
całą uwagę.

- 23 -

jakiegoś konkretnego znaczenia, a jedynie intensyfikują emocje.

Przykład: kiedyś poproszono mnie, abym pomógł w sesjach terapeutycznych

pewnej grupie ludzi,

której członkowie doświadczali w dzieciństwie różnych form

molestowa

nia seksualnego. W takich sytuacjach często jedyne dobro, jakiego można się

w tym doszukać, to fakt, że przeżyli, ale niestety ten fakt może być niewystarczająco
silny w pozytywnym sensie, aby mieć jakiś wpływ na uzdrawianie. Jeśli nie ma sposobu
na odnale

zienie czegoś pozytywnego, na czym można by się skoncentrować, kolejną

możliwością jest osłabienie negatywu w danym wydarzeniu. W każdym przypadku, który jest związany z
molestowaniem sek

sualnym dziecka, w dorosłym życiu pojawiają się emocjonujące wspomnienia tych wydarzeń. I

niezależnie od tego, jak bardzo byłyby takie nawroty wspomnień usprawiedliwione, nie pomagają one danej osobie
stać się bardziej szczęśliwą, więc nie ma powodu, aby je podtrzymywać.

W jednym z typowych wypadków kobieta opisywała swoje doświadczenia w taki sposób: „Mój ojciec mnie zgwałcił.
Swoim  okrutnym  czynem  zniszczył  mój  szacunek  do  samej  siebie,  a  potem  mnie  porzucił".  Po  przetłumaczeniu
tego na skąpy opis brzmiało to mniej więcej tak: „Mój ojciec dotykał mnie w miejscach, w których nie chciałam. Nie
podobało  mi  się  to.  Odszedł  i  nigdy  więcej  go  nie  widziałam".  Fakty  pozostały  dokładnie  takie  same,  ale
wyciągnięto  z  nich  czystą  esencję  i  odrzucono  „naładowane"  słowa. W  nowym  opisie  być  może  brakuje  ładunku
słusznego  gniewu,  ale  z  drugiej  strony  nie  powoduje  powiększania  napięcia.  Poprzez  ciągłe  używanie  skąpego
opisu wspo

mniana kobieta w czasie krótszym niż tydzień była w stanie zmienić wiele nawyków, które nie pozwalały

jej osiągnąć upragnionego szczęścia i sukcesu.

Aby prze

tłumaczyć coś na skąpy opis, najpierw usuń wszystkie przymiotniki, a potem, zachowując fakty w

niezmienionej formie, zmień wszelkie pozostałe „naładowane" słowa w ich neutralne odpowiedniki.

Kreatywne tłumaczenie

Moja ulubiona definicja prawdy jest taka:

„Prawda jest!". Jeśli założysz, że wszechświat jest nieskończony, to

wszystko, co dodasz na ko

niec tej definicji, jest również prawdą, nawet, jeśli to coś zmyślisz. Tak więc każdy

człowiek sam decyduje, co jest dla niego prawdą, a co nie, bazując na swym
wychowaniu

, poglądach, wierzeniach i nawykach. Za fakt uznaje się opinię, z którą

zgadza

ją się dwie lub więcej osób. Bardzo często, kiedy coś się wydarza, ludzie tworzą

opinie na temat tego wydarzenia.

Niestety,  często  te  opinie  są  traktowane  jakby  były  faktami.  Możesz  na  przykład
powiedzieć:  „Niebo  jest  niebieskie".  Wydaje  się  to  niezaprzeczalnym  faktem,  ale  na
przykład naukowiec może powiedzieć „Nie, niebo nie ma żadnego koloru, a to, co widać
jako  niebieski  kolor,  to  koniec  spektrum  załamanego  światła  słonecznego".  Mistyk
mógłby  powiedzieć  „Nie  ma  żadnego  nieba,  to  wszystko  jest  tylko  iluzją".  Wszystko
może być interpretowane w jaki sposób zechcesz.

Jeśli chodzi o leczenie, interpretacja może być najważniejszym czynnikiem, ponieważ leczenie danego symptomu
zwykle opiera się o interpretację wyjaśniającą, co jest jego przyczyną. Z punktu widzenia uzdrawiania wartość
interpretacji zależna jest od tego, jak dobrze wspiera ona proces uzdrawiania. Możesz interpretować symptomy, jak
tylko ci się podoba, lub też możesz przyjąć interpretację jakiegoś autorytetu. Jednakże z bardzo pragmatycznego
punktu widzenia naj

bardziej użyteczną interpretacją, z jaką się spotkałem, jest wyjaśnianie wszelkich symptomów i

zmian chorobowych w organizmie po

przez odniesienie się do stresu na poziomie fizycznym, mentalnym,

emocjonalnym  i  duchowym.  Zaletą  tej  interpretacji  jest  to,  że  możesz  natychmiast  zacząć  nad  czymś  pracować,
używając  wszelkich  dostępnych  środków  i  każdej  możliwej  pomocy.  Dodatkowo  takie  podejście  pozwala  uwolnić
bardzo  wiele  strachu  i  poczucia  bezradności,  a  na  dodatek  pozwala  użyć  w  procesie  uzdrawiania  wszystkich
dostępnych form terapii. Niezależnie od tego, czy używasz tej, czy jakiejś innej interpretacji, pamiętaj, że zawsze
możesz wybrać swoją własną -taką, która wpędzi cię w poczucie bezradności, lub też taką, która zwiększy twoją
efektywność.

Podam  konkretny  przykład:  nabawiłem  się  kiedyś  tego,  co  lekarze  nazywają  zaawansowanym  zapaleniem  płuc.
Postanowiłem,  że  zinterpretuję  źródło  tej  choroby  jako  bardzo  ciężki  wewnętrzny  stres.  Oczywiście  brałem
antybiotyk, bowiem wiedziałem, że pomoże mi on obniżyć poziom napięcia w organizmie, ale stosowałem również
bardzo  wiele  innych  niekonwencjonalnych  technik,  a  wszystkie  one  miały  jeden  cel  -  uwolnić  napięcie  z  mojego
ciała.  Ostateczny  efekt  był  taki,  że  po  trzech  tygodniach  zapalenie  płuc  minęło  bez  śladu,  a  ja  czułem  się  tak
dobrze, jak nigdy wcze

śniej.

Uzdrawianie poprzez afirmacje

Afirmacje to oświadczenia, które mówisz tak, aby brzmiały jak fakty, choć mogą one  w
danej  chwili  nie  być  faktami.  Celem  jest  to,  aby  mówić  je  w  taki  sposób,  aby  stały  się
faktami, lub też,  aby  wzmocniły istniejące fakty,  w które wierzysz  zbyt słabo. Afirmacje
są często traktowane jak magiczne zaklęcia, ale mają one dokładnie taką samą moc jak
wszystkie inne słowa - pomagają ci się skoncentrować i skupić na czymś uwagę.

Skuteczna  afirmacja  to  ta,  którą  twoje  ciało  zaakceptuje  jako  przekonanie.  Bardzo
skuteczna  afirmacja  to  ta,  która  pomaga  twemu  ciału  w  robieniu  tego,  co  już  potrafi
robić.  Oczywiście  bardziej  interesuje  nas  ta  druga  kategoria,  która  pomaga  ciału  w

Bez „naładowa-
nych" słów fakty
dalej pozostają
takie same, tylko
sprowadzamy je do
czystej esencji.

Jedyną wartością
interpretacji w
kwestiach leczenia
jest to, jak dobrze
wspomagają one to
leczenie. Możesz
interpretować
symptomy, jak
tylko chcesz…….

Afirmacje mają tyle
samo

mocy,

wszystkie

inne

słowa - pomagają
ci

koncentrować

się na tym, czego
pragniesz.

- 24 -

procesie samouzdrawiania.

Wiele afirmacji nie odnosi żadnego skutku, ponieważ są zbyt abstrakcyjne i przeintelektualizowane. Ciało po prostu
nie potrafi.sobie z nimi p

oradzić. Jest ogromna różnica pomiędzy efektem afirmacji, która brzmi: „Uniwersalna

energia płynie przeze mnie teraz, a moje ciało staje się doskonałe pod każdym względem" a powiedzeniem czegoś
np.: „Każdego dnia pod każdym względem czuję

SIQ

coraz lepiej

i lepiej". „Uniwersalna energia" oraz „doskonałość

pod każdym względem" zwykle nie pasują do codziennych doświadczeń zwykłego człowieka, natomiast „czuję się
lepiej" jest bardzo zrozumiałe dla ciała.

Dobra  afirmacja  przywołuje  w  ciele  pamięć  istniejących  kiedyś  umiejętności  lub  stanów.  Powiedzenie  „Jestem
zdrowy"  jest  zbyt  abstrakcyjne,  o  ile  słowo  „zdrowy"  nie  przywołuje  jakiegoś  konkretnego  wspomnienia.
Powiedzenie „Czuję się tak dobrze, jak w czasach, kiedy  grałem w koszykówkę" jest  wprost świetne,  zakładając
oczywi

ście, że grałeś kiedyś w koszykówkę i czułeś się wtedy naprawdę dobrze. Możesz też stosować afirmacje

wzmacniające jakąś umiejętność ciała, na przykład: „Moje ciało wie, jak pozbyć się komórek rakowych i robi to
teraz". „Moje ciało pamięta, jak poruszać tą ręką i robi to dobrze".

Ile razy należy powtarzać afirmacje? Tyle razy, aż odniosą one skutek. Z afirmacjami nie jest tak samo jak z
witaminami, które bierze się raz dziennie. Przypomina to raczej tworzenie nawyku w umyśle, który zostaje
zapamiętany przez ciało. Im szybszego pragniesz efektu, tym częściej powinieneś koncentrować się na tym, czego
pragniesz. Dalej opisuję podstawowe warianty afirmacji.

Podobieństwa

Wspaniałe efekty uzdrawiające ma odwoływanie się lub nawet tworzenie pozytywnych podobieństw. „Mój umysł
jest spokojny jak górskie jezioro", „Moje ciało rozluźnia się jak leżący kot", „Moja skóra jest gładka i czysta jak
szklany stolik mamy" -

porównywanie takich wspomnień do efektów, które pragniesz uzyskać, pobudza ciało do sy-

mulowania takich efektów. Kiedy porównujesz się do odpoczywającego kota, twoje ciało stara się rozluźnić
dokładnie tak, jak czynią to koty. Im dany obraz jest lepszy, przyjemniejszy i silniejszy, tym lepsza będzie reakcja
ciała.

Metafory

Ciało  bardzo  silnie  reaguje  na  wyobrażenia,  a  słowa  są  doskonałym  narzędziem  do  przywoływania  obrazów
mogących  wspomóc  uzdrawianie.  Metafora  to  zdanie,  które  opisuje  symbol,  najlepiej  w  formie  wspomnienia
popartego    wyobraźnią,    który  łączy  jedną  rzecz  z  drugą.  Metafora  brzmiąca:  „Jestem  drzewem,  pełnym  siły  i
życia.  Moje  korzenie  odżywia  ziemia,  poprzez  liście  karmi  mnie  słońce.  Jestem  drzewem  pełnym  siły  i
życia"  może  zastymulować  ciało  do  przemieniania  się  w  ludzki  odpowiednik  silnego  i  zdrowego  drzewa.
Cokolwiek,  co

posiada jakość bądź charakterystykę, które podziwiasz, może być używane jako uzdrawiająca

metafora.

Gwałtowne powtórzenia

Gwałtowne powtórzenia to sposób afirmowania polegający na powtarzaniu po raz kolejny jakiegoś słowa czy
zdania, w bardzo szybkim tem

pie, do momentu, aż nastąpi jakaś zmiana. Pierwszy raz użyłem tej metody, jadąc na

narciarskim wyciągu krzesełkowym, kiedy zamarzały mi ręce. Wyobraziłem sobie ogień płonący w kominku i przez
około pięciu minut powtarzałem: „Moje-ręce-są-gorące - moje-ręce-są-gorące - moje-ręce-są-gorące -
moje-

ręce-są-gorące".

W efekcie moje dłonie stały się ciepłe jak świeżo upieczone tosty. Od tamtego czasu

używam tej metody w mniej poważnych przypadkach złego samopoczucia, tak
fizycznego, jak i emocjonalnego

czy umysłowego. Na prowadzonych przeze mnie

seminariach proszę czasem ludzi, aby powtarzali przez minutę „Czuję-się-dobrze”.
Zawsze są bardzo zaskoczeni rezultatami. Nie wiem, czy ta technika dobrze się

sprawdza przy poważniejszych schorzeniach. W teorii powinna pomóc, a już z całą pewnością nie zaszkodzi.

Radykalne afirmacje

Radykalne afirmacje wymagają wiele odwagi, ponieważ będziesz musiał powiedzieć coś, co jest oczywistą
nieprawdą. Nauczyłem sią tej techniki od pewnego człowieka, który walczył z astmą. Najpierw imał się wszelkich
konwencjonalnych i niekonwencjonalnych metod, a kie

dy wszystkie zawiodły, był tak sfrustrowany, że zaczął

powtarzać: „Nie mam astmy! Nigdy nie miałem astmy! Nigdy nie będę miał żadnej astmy!". Złamał tym samym
wszelkie reguły „poprawności" afirmacji. Ale powtarzał to sobie całymi dniami przez sześć miesięcy, aż jego astma
zniknęła. Zapewne zwróciłeś uwagę, że używał on zaprzeczenia w każdym zdaniu. Niektórzy ludzie twierdzą, że
podświadomość nie słyszy słowa nie, ani żadnych zaprzeczeń, co jest absolutnie głupie, bowiem podświadomość
słyszy wszystko. Jedyne niebezpieczeństwo w powiedzeniu „Nie mam astmy" jest takie, że jest to tak jakby powie-
dzieć „Nie myśl o różowym słoniu," co powoduje, że musisz o nim pomyśleć, żeby o nim nie myśleć. Być może to
było powodem, dla którego ciało tego mężczyzny pojęło przesłanie dopiero po sześciu miesiącach. Ale nawet, jeśli
tak było, to ważny jest jeden wniosek: intensywne powtarzanie może sprawić, że kłamstwo stanie się prawdą.

To stwierdz

enie wymaga nieco więcej uwagi. Wielu ludzi ma problemy z afirmacjami, ponieważ mają oni odczucie,

jakby okłamywali samych siebie, nawet, jeśli chodzi o naprawdę proste stwierdzenia. Tacy ludzie pytają często;
„Jak mogę powiedzieć, że dobrze się czuję, jeśli tak nie jest?". To właśnie jest typowy problem interpretacji i inten-
cji. Jeśli interpretujesz afirmacje jako kłamstwo i będziesz myśleć, że za jej pomocą oszukasz ciało, to nic z tego

Często, powtarzane
kłamstwo staje się
prawdą.

- 25 -

nie wyjdzie. Jeśli zinterpretujesz afirmacje jako wytyczną i będziesz myśleć, że właśnie starasz się pomóc swojemu
ciału wrócić do zdrowia, to wtedy rezultaty będą wspaniałe.

Uzdrawianie poprzez wytyczne

Wytyczne  są  rozkazami,  poleceniami,  dyrektywami  albo  instrukcjami,  które  dajesz  do  wykonania  swojemu  ciału.
Mówisz  mu,  co  ma  robić,  a  w  niektórych  przypadkach,  jak  powinno  to  zrobić.  Prawdopodobnie  znasz  dobrze  tę
techniką,  bowiem  prawie  każdy  czasami  powtarza  samemu  sobie  słynne  powiedzonko  „Tylko  spokojnie!"  czy
„Tylko  się  nie  denerwuj!".  Równie  dobrze  możesz  powiedzieć  „Zdrowiej!"  albo  „Czuj  się  dobrze!".  Naprawdę
zdumiewającą  rzeczą  jest  fakt,  że  wydawanie  swemu  ciału  takich  poleceń,  przy  jednoczesnym  oczekiwaniu
pozytywnego  rezultatu,  może  wywołać  jego  reakcję  prawie  w  tej  samej  chwili,  kiedy  polecenie  zostanie  wydane.
Wiele razy moje ciało zaczynało objawiać symptomy przeziębienia, bólu w krzyżu, zakwasów w mięśniach, mdłości
czy  bólu  głowy.  Zawsze  w  takim  przypadku mówiłem:  „Zostaw  to!"  albo  „Powstrzymaj  to!",  a  wszelkie  symptomy
znikały  prawie  natychmiast.  Pewnego  razu  moja  żona  dostała  wyraźnych  objawów  grypy.  Powiedziała  wtedy:
„Ciało,  powstrzymaj  to  natychmiast!  Nie  mam  na  to  czasu,  więc  pozostań  zdrowe!".  I  symptomy  błyskawicznie
zniknęły.  Oczywiście,  moja  żona  jest  bardzo  silną  kobietą  i  wcale  nie  dziwi  mnie,  że  jej  ciało  posłuchało  ją  bez
chwili ociągania. Będąc na jego miejscu, zrobiłbym tak samo.

Krótkie wytyczne działają dobrze, ale możesz być jeszcze bardziej kreatywny. Tak samo jak w przypadku afirmacji,
wytyczne  będą  działały  lepiej,  jeśli  poprze  sieje  jakimś  obrazowym  skojarzeniem.  „Dobra,  ciało,  chcę  wzmocnić
system odpornościowy. Dawaj tam te limfocyty (możesz je sobie wyobrazić na przykład jako maleńkie odkurzacze
czy  cokolwiek  innego)  i  niech  wyczyszczą  ten  cały  śmietnik  i  upewnij  się,  że  przeciwciała  zwalczą  wszelkich
najeźdźców. Chcę mieć całkowity porządek i poprawne działanie  w systemie immunologicznym. Wiesz, co masz
robić. A jeśli będzie ci potrzeba jakichś zapasów, to pędź z tym do mnie.

Kontaktuj się z mózgiem, jeśli będziesz czegoś potrzebować. Po prostu to załatw. Stokrotne dzięki". Jak widzisz na
tym przykładzie, wcale nie musisz stosować wobec swojego ciała jakichś formalnych zwrotów.

Wytyczne niebezpośrednie

Wytyczne niebezpośrednie są prostymi słowami, których zadaniem jest przenieść twoją uwagę na wspomnienia lub
wyobrażenia, które stworzą korzystne odczucia. Oto przykłady:

• płynąca woda

• kropelki deszczu

• orzeźwiający powiew

• ciepłe promienie słońca

• topniejący lód

• padający śnieg

• śpiew ptaków

• ryk lwa.

Takie słowa działają najlepiej, jeśli powie sieje wolno i zrobi po tym krótką pauzę, aby mieć czas na wyobrażenie
so

bie treści tych słów. Jeśli chcesz, możesz

dodać do tego więcej obrazu, tworząc bardziej złożone słowa, jak na przykład: „Ptaki śpiewające w ogrodzie
oświetlonym ciepłymi promieniami słońca, które wygląda zza deszczowych chmur". Są to naprawdę krótkie opisy,
przywołują jednak bardzo konkretne odczucia, a ciało reaguje na nie w bardzo dobry sposób. Jeśli potrzeba ci
jakichś bardziej konkretnych rezultatów, wykonując tę technikę, skup swoją świadomą uwagę na jakiejś konkretnej
części ciała. Możesz na przykład pomyśleć o topniejącym lodzie, kiedy koncentrujesz uwagę na pełnym napięcia
miejscu ciała.

Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo

Błogosławieństwa są słowami mającymi na celu zwiększenie koncentracji na jakimś świadomym zamiarze.
Przybierają one formy podobne do wytycznych i afirmacji, ale pomimo pewnych podobieństw nie są one tym
samym.

Błogosławieństwa afirmacyjne

Błogosławieństwa  afirmacyjne  są  podobne  do  komplementów.  Mogą  przybierać  formę  podziękowania  (dziękuję),
uznania  (dobra  robota!),  podziwu  (jesteś  bardzo  mądrym  ciałem).  Ty  i  twoje  ciało  jesteście  bez  przerwy
motywowani do powtarzania i udoskonalania zachowań, które zaowocowały przyjemnością. Ponadto komplementy
są miłe. Możesz błogosławić swoje ciało za to, że odnawia komórki, zasklepia rany, oddycha, tworzy krążenie krwi,
oczyszcza    się,    współpracuje    z    lekarstwami  czy  też  wspomaga  inny  rodzaj  interwencji  i  w  ogóle  za  cokolwiek
dobrego co

przyjdzie ci do głowy. Z początku może ci się wydawać dziwnym mówienie swojemu ciału „dziękuję" za

coś, co jest jego naturalną funkcją. Ale doświadczenia bardzo wielu ludzi wskazują na to, że jeśli doceniasz swoje
ciało za coś, co ono robi, to wtedy robi to ono lepiej i o ile jest to możliwe - częściej. W istocie to, co robisz, to po
prostu pochwała, co, jak wiemy, jest najlepszą metodą tresowania psów, wychowywania dzieci, jak również i ciał.
Okazując swemu ciału uznanie, czy to w myślach, czy też werbalnie, nie obawiaj się nadmiernej wylewności. „Hej!

Wytyczne

działają

znacznie

lepiej,

jeśli

wywołują jakiś rodzaj
obrazowego skojarzenia.
„Dobra,

ciało,

chcę

wzmocnić

system

odpornościowy.

Dawaj

tam te limfocyty i niech
wyczyszczą

ten

cały

śmietnik".

- 26 -

Schudłeś o kilogram. Świetnie! Rób tak dalej!". Pochwała sama w sobie jest
nagrodą. Wiem, że może brzmi to dziwnie, ale twoje ciało uwielbia pochwały.

Aby  użyć  tego  do  uzdrawiania,  chwal  każdy,  nawet  najmniejszy,  malu-teńki
przejaw  dążenia  w  pożądanym  kierunku  i  nigdy,  przenigdy  nie  krytykuj  swego
ciała  za  to,  że  nie  dość  dobrze  wykonuje  swoją  pracę.  Rezultaty  takiego
postępowania mogą nie być widoczne od razu, ale po pewnym czasie {zależy od
tego, jak często to robisz) zauważysz znaczącą poprawę.

Nie musisz ograniczać się tylko do błogosławienia swojego ciała. Bowiem reaguje ono tak samo na metafory, jak i
na  komplementy  i  błogosławieństwa,  którymi  obdarzasz  innych  ludzi  czy  nawet  przedmioty.  To  tak,  jakby  twoje
ciało  brało  każdy  komplement  do  siebie  i  dzięki  niemu  czuło  się  lepiej.  Istnieje  pewna  bardzo  ciekawa  technika,
którą  nazwałem  „nasycaniem  błogosławieństwa".  Polega  ona  na  błogosławieniu  wszystkich  i  wszystkiego,  co
widzimy dookoła, bez robienia żadnych przerw. A jeśli taka przerwa nastąpi, należy natychmiast powrócić znów do
błogosławienia. Pewien mężczyzna, któremu zaleciłem tę technikę, pozbył się długotrwałej astmy w ciągu tygodnia,
a ja sam, stosując ją, wyleczyłem się ze zranienia kolana w ciągu piętnastu minut.

Czy  można  używać  błogosławienia  do  leczenia  emocji?  Tak,  ale  w  takim  wypadku  należy  okazywać  swoje
zadowolenie  wobec  własnego  umysłu,  za  to,  że  dostrzega  on  dobro  i  inne  pozytywne  cechy  w  tobie,  innych
ludziach i w całym otaczającym cię świecie. Może to brzmieć na przykład tak; „Umyśle, rozwiązałeś ten problem
naprawdę  doskonale;  dziękuję  ci,  że  dostrzegłeś  te  piękne  kwiaty;  to  dobrze,  że  jesteś  w  stanie  choć  odrobinkę
wybaczyć  tej  osobie"  i  tak  dalej.  Efektem  takich  działań  jest  obniżenie  poziomu  stresu  mentalnego,  co  z  kolei
pozwala  łatwiej  rozwiązywać  konflikty  emocjonalne.  To  może  się  wydawać  jeszcze  dziwniejsze  niż  mówienie  do
własnego  ciała,  co  jednak  nie  zmienia  faktu,  że  działa  doskonale,  nawet,  jeśli  nigdy  nie  dojdziesz  do  tego,  kto
błogosławi twój umysł, skoro utożsamiasz się właśnie z nim.

Błogosławieństwo ukierunkowane

Ukierunkowane błogosławieństwo może być porównane do życzenia komuś czegoś dobrego. Typowe przykłady
takich błogosławieństw to: „Dobrej drogi!", „Smacznego!", „Na zdrowie!". Część irlandzkiego błogosławieństwa na
drogę brzmi: „Niech wiatr zawsze wieje ci w plecy", a kartki z napisem „Wracaj do zdrowia" to przykład błogosła-
wieństwa mającego na celu przyśpieszenie procesów zdrowienia. Najefektywniejszą formą błogosławieństwa

uzdrawiającego, którą możesz zastosować na sobie samym, jest przedstawienie
tego w mniej więcej taki sposób: „Zrób to... bowiem wtedy...". Na przykład możesz
powiedzieć swojemu ciału: „Weź to lekarstwo i użyj go do wzmocnienia naszego
systemu  immunologicznego,  bowiem  wtedy  będziemy  silniejsi  i  będziemy  mogli
zacząć  spacerować  po  lesie".  Swojemu  umysłowi  możesz  powiedzieć:  „Uspokój
się i skoncentruj swoją uwagę na chwili obecnej, bowiem wtedy będziemy mogli
czuć  się  lepiej  i  jaśniej  myśleć".  Dobór  słów  jest  całkowicie  dowolny,  ale  istotą

sprawy jest, aby powiedzieć swemu ciału czy umysłowi, czego się chce i dać im dobry powód, żeby to zrobiły.

Sekrety autohipnozy

Znany hipnoterapeuta T.X. Barber zasugerował, że nie istnieje nic takiego jak hipnoza. Jednym z dowodów na to
jest fakt, że analiza fal mózgowych nie pokazuje absolutnie żadnej różnicy pomiędzy stanem hipnozy a zwykłym
stanem, w którym nasz umysł znajduje się codziennie. Dlaczego więc ludzie robią te wszystkie dziwne rzeczy,
które można zobaczyć na pokazach hipnotyzerów scenicznych? Czyżby dysponowali oni jakąś tajemną mocą?

Pozwól, że najpierw opowiem, co dzieje się w trakcie hipnozy na scenie, ponieważ to pozwoli ci lepiej zrozumieć
potęgę  autohipnozy.  Po  pierwsze,  poza  tymi,  którzy  zostali  na  taki  pokaz  przyciągnięci  za  uszy  przez  swoich
współmałżonków, wszyscy na sali chcą w nim uczestniczyć z własnej woli, co powoduje, że na widowni siedzi bar-
dzo szczególna grupa ludzi. Zwykle hipnotyzer wywołuje dziesięciu czy dwunastu ochotników (ich liczba zależy od
wielkości  widowni).  Ludzie  gotowi  przyjąć  takie  wyzwanie  stanowią  jeszcze  bardziej  szczególną  grupę.  Wtedy
hipnotyzer zaczyna machać rękami i sugestywnie mówić o rozluźnianiu się, aby wprowadzić ludzi w „lekki trans."
Tak  naprawdę  to  wcale  nie  musi  on  machać  rękami,  ale  wygląda  to  dobrze  i  czasem  pomaga  skoncentrować
uwagę  ochotników.  „Lekki  trans"  oznacza,  że  twoje  oczy  są  zamknięte,  a  twoje  ciało  odprężone  i  spokojne.
Następnie prowadzący przedstawienie robi ćwiczenie mające na celu sprawdzenie, jak głęboko „zahipnotyzowani"
są ochotnicy. W typowej sytuacji każe im on wyciągnąć dłonie przed siebie i wyobrazić sobie, że do jednej z nich
jest  przywiązany  balonik,  a  do  drugiej  ciężki  odważnik.  Bardzo  ciekawe  i  pouczające  jest  obserwowanie,  jak
ramiona  jednych  ludzi  wznoszą  się  i  opadają,  a  innych  nie  ruszają  się  z  miejsca.  Takie  ćwiczenia  można  tak
naprawdę wykonać bez żadnego przygotowania, ale jeśli zrobi się wokoło tego odpowiednią atmosferę, to sprawia
to  na  ludz

iach wrażenie, że dzieje się coś wyjątkowego. Po pewnym czasie hipnotyzer sugeruje, żeby wszyscy

„obudzili się", kiedy klaśnie w dłonie albo pstryknie placami. Oczywiście tak naprawdę to nikt z ochotników nie spał
i można im było po prostu powiedzieć, żeby otworzyli oczy, ale hipnotyzer musi zachować pozory, że kontroluje
cały proces.

Po takim ćwiczeniu czy też kilku podobnych hipnotyzer zostawi na scenie trzy do pięciu najlepiej reagujących osób,
a resztę wyśle z powrotem na miejsca na widowni. W terminologii hipnotycznej ludzie, którzy pozostali na scenie,
są nazywani „podatnymi na sugestie", co w praktyce oznacza, że mają dobrą wyobraźnię i są podatni na wpływ
autorytetów. Hipnotyzer podaje tej grupie więcej sugestii rozluźniających, aby wprowadzić ludzi w „średni trans", co
oznacza, że ich oczy są zamknięte, a ciała rozluźnione. Potem wykonuje na nich jeszcze kilka ćwiczeń, zwykle

częściej będziesz

doceniać i chwalić swe
ciało za to, co robi, tym
lepiej i więcej będzie ono
to

robić

Powiedz swojemu ciału i
umysłowi, co mają zrobić
i daj im dobry powód,
żeby to zrobiły.

- 27 -

jednym z nich jest robiące ogromne wrażenie „usztywnianie", dzięki któremu można usztywnić ciało tak bardzo, że
daje się ono zawiesić pomiędzy dwoma krzesłami, opierając się tylko na piętach i ramionach. To również można
wykonać będąc w normalnym, codziennym stanie umysłu. Trzeba tylko natężyć wyobraźnię i wykazać sporo
determinacji. Ale na osobach, które stykają się z takim zjawiskiem po raz pierwszy, robi ono ogromne wrażenie.

Prowadząc  osoby  przez  kolejne  ćwiczenia,  hipnotyzer  stara  się  ustalić,  która  z  obecnych  na  podium  osób  ma
największą wyobraźnię i jest najbardziej podatna na wpływ jego autorytetu. Zazwyczaj w grupie znajduje się jedna
czy  dwie  osoby,  które  nadzwyczaj  dobrze  odpowiadają  stawianym  im  wymaganiom  i  one  stają  się  gwiazdami
takiego wieczoru. Zanim do tego dojdzie, są wprowadzane w „głęboki trans", co oznacza, że ich uwaga jest bardzo
zawężona,  wyobraźnia  pobudzona,  a  ciała  silnie  zrelaksowane.  Wszystko  to,  co  dzieje  się  później,  jest  efektem
pobudzenia wyobraźni i atawistycznym pragnieniem ciała, które nakazuje mu wypełniać rozkazy przywódcy stada.

W trakcie lub na zakończenie występu hipnotyzer może podać „sugestię posthipnotyczną". Ta sugestia zawiera w
sobie przesłanie, że w późniejszym czasie, na jakiś umówiony znak dany przez hipnotyzera, albo też w momencie
zobaczenia czegoś czy usłyszenia czegoś osoba poddawana hipnozie zrobi coś określonego, najczęściej
absurdalnego -

na przykład zaszczeka jak pies, wchodząc do banku. Jeśli autorytet hipnotyzera jest dostatecznie

ugruntowany, osoba zahipnotyzowana może zapomnieć o takiej sugestii, szczególnie, jeśli hipnotyzer wyraźnie za-
sugerował  jej  niepamięć.  Potem  taka  osoba  może  się  bardzo  zdziwić,  kiedy  odkryje,  że  ciało  pamięta,  co  miało
robić.  W  filmach  niewinna  osoba  może  zostać  zahipnotyzowana  i  „dostać"  sugestię  posthipnotyczną,  aby  na
przykład zdetonować ładunek wybuchowy w środku miasta, kiedy hipnotyzer powie określone słowo przez telefon.
Widzimy,  jak  po  usłyszeniu  tego  słowa  spojrzenie  takiej  osoby  staje  się  puste,  a  ona  sama  detonuje  bombę  z
posłuszeństwem  zombie.  W  realnym  świecie  wygląda  to  całkiem  inaczej.  Sugestie  posthipnotyczne  są  czymś
bardzo  po

dobnym do zawiązywania supełka, żeby o czymś nie zapomnieć. Nie są one niczym innym niż na

przykład sytuacja, w której twój szef każe ci odbijać zegarową kartę pracy. Możesz o tym w ogóle nie pamiętać, aż
do chwili, kiedy zobaczysz zegar. Jeśli podatna na sugestie osoba dostałaby polecenie, aby na umówiony sygnał
zdetonować bombę, to na jej twarzy przez chwilę pojawiłby się taki wyraz, jakby właśnie o tym pomyślała.
Jednakże o ile taki ktoś nie byłby już wcześniej terrorystą, to po prostu zignorowałby tę sugestię, dokładnie tak
samo, jak wszystkie inne, które nie zgadzają się z jego osobistym kodem etycznym. Bardzo wielu zawiedzionych
nastoletnich chłopców odkryło, że hipnoza nie potrafi spowodować, by dziewczyny robiły to, czego chcą chłopcy,
jeśli dziewczyny tego nie chcą. Teraz, kiedy już wiesz, czym jest, a czym me jest hipnoza, mogę opowiedzieć ci o
hipnozie terapeutycznej, czyli o tym, jak używać hipnozy w uzdrawianiu.

Hipnoza terapeutyczna

Hipnoza terapeutyczna lub podobne do niej praktyki były znane już bardzo dawno
temu i w wielu różnych kulturach. Właściwa znana zachodniej cywilizacji praktyka
powstała dopiero we wczesnych latach XIX wieku, a odbyło się to właściwie przez
przypadek. Wtedy właśnie człowiek o nazwisku Mesmer zaczął swe
eksperymenty

z uzdrawianiem za pomocą urządzeń energetycznych, takich jak

na przykład magnesy. Prowadząc swe badana odkrył on, że efekty uzdrawiające
są znacznie silniejsze, jeśli w proces zaangażuje się takie elementy, jak:
przyćmione światło, dziwną muzykę, nietypowy strój, dziwne gesty i rozkazujący
ton głosu. Wkrótce ludzie starający się powtórzyć jego pracę odkryli, że efekty

terapeutyczne  są  takie  same,  nawet,  jeśli  ominie  się  wszelkie  urządzenia  energetyczne.  Kolejne  badania
ograniczyły  potrzebne  elementy  do  nakazującego  tonu  głosu  i  gestów,  a  jak  się  później  okazało,  nawet  gesty
można było zastąpić czymkolwiek, co pozwalało skupić uwagę pacjenta. Ponieważ wszyscy, którzy praktykowali w
owych  cza

sach hipnozę, byli dżentelmenami lekarzami, najpopularniejszym obiektem do skupiania uwagi stał się

kieszonkowy zegarek na łańcuszku, który w późniejszych czasach ewoluował w wahadełko. Na początku taki
proces nazywano mesmeryzmem, ku ogólnemu niezadowoleniu samego Mesmera, który pragnął być
zapamiętywany ze względu na swe prace z urządzeniami energetycznymi. Dopiero sporo czasu później używając
imienia greckiego boga snu Hipnosa, ukuto termin hipnoza. Stało się tak dlatego, że głęboko zrelaksowani, mający
zamknięte oczy ludzie wyglądali jakby byli pogrążeni we śnie.

W pierwszych dniach stosowania hipnozy praktycy donosili o ogrom

nych sukcesach jej użycia, takich jak operacje

bez znieczulenia, niezwykle szybkie zdrowienie z rozmaitych chorób i niezwykle skuteczne autodiagnozy. Nie ma w
tym nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że pierwszymi pacjentami byli wieśniacy i nerwowe kobiety, które były pod
dużym wrażeniem prawie boskiej osoby lekarza i jego brzmiącego jak grom głosu. Hipnoza praktykowana w dniu
dzisiejszym jest znacz

nie bardziej cichą sztuką, a korzyści tego procesu są dostępne każdemu człowiekowi, który

tego zapragnie. Korzyści te mogą być tak wielkie, jak wszelkie moce umysłu i ciała.

Mówi się, że niektórzy ludzie są niepodatni na hipnozę. Jest to nieprawda, ponieważ hipnoza nie jest niczym więcej
niż stanem wzmożonej relaksacji i skupienia uwagi oraz większej podatności na sugestie dotyczące tego, co
pragną mieć, kim pragną być i co pragną robić. Wszystko, co trzeba zrobić, aby kogoś zahipnotyzować, to pomóc
mu skoncentrować uwagę na czymś interesującym. Osoba oglądająca ulubioną operę mydlaną w telewizji jest
zahipnotyzowana w takim samym stopniu, jak ktoś będący w gabinecie hipnoterapeuty.

Hipnoza dzieli się na dwa rodzaje: hipnozę prowadzoną i autohipnozę. Jedyna różnica pomiędzy nimi jest taka, że
w autohipn

ozie musisz jednocześnie odgrywać dwie role - terapeuty i pacjenta. Niektórzy ludzie uważają za

łatwiejsze poddanie się hipnozie prowadzonej, ponieważ mogą wtedy położyć się, zrelaksować i pozwolić komuś
innemu załatwić całą pracę. Są też tacy, którzy potrzebują czyjegoś autorytetu, aby móc łatwiej skoncentrować się

Dobrą hipnozę
terapeutyczną można
wykonać w czasie
krótszym niż minuta,
c

hoć może ona

oczyw

iście trwać i tak

długo, jak tylko zechcesz.

- 28 -

na zadanych sugestiach. Jeśli nie jesteś żadnym z takich przypadków, oznacza to, że autohipnoza będzie dla
ciebie tak samo efektywna, jak zwykła hipnoza prowadzona przez kogoś innego. Autohipnoza może być używana
do wielu celów. Możesz ją wypróbować w każdym wypadku.

Proces autohipnozy

Bez wszelkich wyszukanych i niepotrzebnych ozdobników podstawowymi elementami autohipnozy są:

1. Rozluźnienie ciała

2. Zamknięcie oczu

3. Skupienie na czymś uwagi

4. Ponowne rozluźnienie ciała

5. Podanie sobie lub otrzymanie od kogoś sugestii

6. Podanie sobie lub otrzymanie od kogoś sugestii posthipnotycznych

7. Otwarcie oczu i uświadomienie sobie swojego najbliższego otoczenia. Używając powyższego procesu, możesz
zastosować na sobie hipnozę terapeutyczną w czasie krótszym niż minuta, choć pamiętaj, że może to trwać tak
długo, jak tylko chcesz. Poniżej znajdziesz opracowanie kolejnych kroków.

1. Krok pierwszy.

Weź głęboki oddech i rozluźnij mięśnie tak dobrze, jak tylko potrafisz. Polecam raczej pozycją

siedzącą, ponieważ kładąc się większość ludzi zasypia.

2. Krok drugi.

Zamknij oczy. Niektórzy hipnoterapeuci spędzają nawet dwadzieścia minut na sprawienie, aby ktoś

mimowolnie za

mknął oczy. To po prostu wielka strata czasu. Zamknij je i nie zawracaj sobie głowy takimi

drobiazgami.

3. Krok trzeci

może mieć wiele różnych wariantów. Jednym z najczęstszych jest liczenie wstecz od dziesięciu do

jednego, czy nawet od jakiejś większej liczby niż dziesięć. Robi się tak, ponieważ liczenie wstecz wymaga znacznie
większej  koncentracji  niż  normalne  liczenie.  Niektórzy  ludzie  lubią  sobie  przy  tym  wyobrażać,  że  piszą  kolejne
liczby  na  tablicy,  albo  że  schodzą  schodami  w  dół.  W  istocie  trzeci  krok  jest  miejscem,  gdzie  spotykają  się
medytacja i hipnoza, więc wszystko, czego używasz, aby się skupić na medytacji, dobrze się tu sprawdzi. Może to
być  na  przykład  powtarzanie  jakiegoś  słowa  lub  frazy  czy  wyobrażanie  sobie  płomienia  świecy,  albo  koncen-
trowanie się na własnym oddechu. Możesz również użyć jakiegoś ulubionego wspomnienia, które wywołuje w tobie
dobre samopo

czucie. Istotą trzeciego kroku jest zawężenie pola swej uwagi do tego stopnia, aby wszystko to, co

znajduje się na zewnątrz ciebie, odsunęło się na dalszy plan, a wszystko to, na czym się koncentrujesz, stało się
niezwykle istotne.

4. Krok czwarty.

Tym razem powinieneś skierować uwagę na swoje ciało. Postaraj się odnaleźć w nim

jakiekolwiek obszary napięcia. Kiedy już je znajdziesz, możesz utrzymać na nich uwagę przepełnioną intencją
rozluźnienia, albo zlecić swemu ciału, aby zrobiło to za ciebie. Możesz również przypomnieć sobie jakieś
relaksujące przeżycie, jak na przykład spacer plażą czy wygrzewanie się w ogrodzie.

Krok piąty. Teraz jesteś gotowy do głównego wydarzenia. Byłoby najlepiej, gdybyś jeszcze przed sesją

zadecydował, jakie sugestie chcesz sobie przedstawić. Przedstaw sobie sugestie w taki sposób, aby przywoływały
one wyobrażenia, szczegółowe plany albo znaczące symbole. Jeśli, powiedzmy, starasz się pomóc swemu ciału w

zwalczeniu raka, to możesz zasugerować mu, aby przypomniało sobie wszystkie te
rzeczy, które mogłeś robić, zanim pojawiła się choroba i jak dobrze się przy tym czułeś.
Możesz wyobrazić sobie i zwerbalizować swoje plany dotyczące leczenia i powiedzieć
swe

mu ciału, aby współpracowało z lekarstwami, dzięki czemu później będziesz mógł

robić  różne  rzeczy  i  czuć  się  dobrze.  Możesz  również  wyobrazić  sobie  swoje  białe
ciałka krwi jako koparki i buldożery, które oddzielają raka od twoich zdrowych komórek i
pozbywają  się  go,  a  także  samego  siebie  dostającego  wielkie  brawa  od  swych  przy-
jaciół i rodziny za to, że poradziłeś sobie z chorobą. Słowa pomagają ci się skupić, zaś
wyobrażenia  pomagają  twemu  ciału  przyjąć  sugestie.  Najpotężniejsze  sugestie  to  te,
które wywołują w tobie najsilniejszą pozytywną reakcję emocjonalną. Więc aby sugestia

była skuteczna, musi się ona opierać na twoich osobistych doświadczeniach i pragnieniach. Upewnij się również,
aby sugestie zawiera

ły w sobie jakieś korzyści zmysłowe, dające ciału fizyczną bądź emocjonalną przyjemność w

nagrodę za uzdrowienie. Oznacza to nagrody, takie jak: ulubione jedzenie (chyba że starasz się stracić na wadze),
jakiś  szczególny  film  albo  wyjście  na  przyjęcie  czy  cokolwiek  innego,  co  uznasz  za  nagrodę.  Raz  obiecałem
mojemu  ciału  wycieczkę  do  wesołego  miasteczka  i  choć  mój  napięty  grafik  nie  pozwolił  mi  tego  zrealizować,
odkryłem, że moje ciało było równie zadowolone, kiedy po prostu wyobraziłem sobie ze szczegółami uczucie jazdy
na  karuzeli  i  smak  waty  cukrowej.  Jeśli  nie  jesteś  pewien,  jakie  formy  powinna  mieć  sugestia,  użyj  pomysłów
znajdujących  się  w  podrozdziałach  o  interpretacji,  afirmacjach,  wytycznych  i  błogosławieństwach.  Jeśli  użyjesz
zawartej tam wiedzy w procesie

autohipnozy, to będzie ona jeszcze skuteczniejsza. Wielu ludzi, włącznie ze mną,

osiągnęło bardzo dobre rezultaty, dołączając sugestię do kroku czwartego. Powiedzmy, że wyobrażasz sobie
spacer po plaży. Sugestie mogą ci zostać podane przez wyskakujące z wody delfiny, albo mogą być wypisane na
mokrym piasku. Jeśli wyobrażasz sobie las, to sugestie mogą być wypisane na drzewach lub kamieniach, albo
mogą ci je przekazać leśne zwierzęta.

Przedstawiaj sobie
sugestie w taki
sposób, aby
przywoływały one
wyobrażenia,
szczegółowe plany
albo znaczące
symbole.

- 29 -

6. Krok szósty. Sugestie posthipnotyczne są doskonałą metodą na to, aby twój umysł i twoje ciało pamiętały o
tym, co chcesz osiągnąć.

Odnieś  sugestie  posthipnotyczne  do  jakiegoś  zjawiska,  które  jest  dosyć  wyjątkowe,  tak,  aby  przyciągało  twoją
uwagę, a jednocześnie nie tak częste, abyś je zaraz zignorował. Na przykład twoje urodziny będą zdecydowanie
zbyt  rzadkie,  a  z  kolei  oddech  będzie  czymś  zbyt  częstym.  Możesz  spróbować  czegoś  w  rodzaju:  „Za  każdym
razem, kiedy poczuję zapach kwiatów, będę sobie przypominał tę sugestię" albo „Za każdym razem, kiedy usiądę
do  jedzenia,  przypo

mnę sobie tę sugestię". Sesję możesz zakończyć sugestią, że wracasz do normalnego

poziomu świadomości z wielką łatwością. To pomoże przygotować ci się na otworzenie oczu.

Krok siódmy. Kiedy otworzysz oczy, możesz czuć się nieco zdezorientowany ze względu na przejście od stanu

głębokiego relaksu do wzmożonej aktywności. Odkryłem, że bardzo łatwo jest wrócić do zwykłego stanu,
rozglądając się wokoło i poruszając trochę dłońmi i stopami.

Reagowanie  na  hipnozę  jest  umiejętnością,  dokładnie  taką  samą  jak  medytacja.  Niektórzy  ludzie  uczą  się  tego
bardzo  prędko  i  szybko  osiągają  pozytywne  rezultaty,  podczas  gdy  inni  muszą  po  prostu  trochę  poćwiczyć.
Będziesz  łatwo  mógł  ocenić,  jak  dobrze  masz  rozwiniętą  tę  umiejętność,  kiedy  będziesz  przyglądał  się  uważnie
rezultatom jej sto

sowania. Nauczenie się autohipnozy zabrało mi bardzo wiele czasu, ale muszę przyznać, że jest

ona jedną z najwartościowszych umiejętności, jakie posiadłem. Rezultaty czasami są natychmiastowe, czasami
bardzo szybkie lub szybkie, a czasami -

szczególnie, jeśli trzeba się najpierw uporać z dużym emocjonalnym

bałaganem - może to zabrać bardzo wiele czasu. Jedno jest pewne, autohipnoza jest umiejętnością, którą warto
rozwijać.

Rozdział V

Natychmiastowe uzdrawianie z użyciem mocy wyobraźni

obraźnia jest jedną z naszych najpotężniejszych zdolności, bowiem pozwala nam wyobrażać sobie to, co było,

to, co jest, i to, czego nie ma. Jak wykazałem, w rozdziale trzecim, umysł potrafi dobrze sterować wyobraźnią, ta
zaś silnie wpływa na ciało. Więc jeśli umiejętnie użyjesz mocy swej wyobraźni, możesz pomóc swemu ciału
uzdrowić się. W tym rozdziale opiszę wiele różnych technik, w których używa się wyobraźni do natychmiastowego,
bardzo szybkiego i szybkiego uzdrawiania.

Celowe pogrążanie się w marzeniach

Celowe  pogrążanie  się  we  wspomnieniach,  aby  uzyskać  leczniczy  efekt,  to  jedna  z  najbardziej  zaniedbywanych
praktyk na polu uzdrawiania. Uzdrowiciele, bardzo często nieświadomi tego faktu, zdają się na pamięć ciała. Jest
bardzo  niewielu  takich,  którzy  wykorzystują  funkcję  pamięci  świadomie.  Ignorowanie  pamięci  w  procesie
uzdrawiania  można  porównać  do  próby  zbudowania  domu,  bez  odnoszenia  się  do  podstawowych  zasad
budownictwa. Oczywi

ście można tego dokonać, ale w ten sposób jest to o wiele trudniejsze zadanie.

Każdy z nas przeżył w swoim życiu czasy lepszego i gorszego samopoczucia, przynajmniej mówiąc relatywnie.
Wierzę, że ciało pamięta każdy najmniejszy detal tych doświadczeń, aż do poziomu komórkowego. Nikt tak
naprawdę nie wie, czy to twierdzenie jest prawdziwe, ale jedno jest pewne: jeśli wyobrażasz sobie, że twoje ciało
może pamiętać absolutnie o wszystkim, to zachowuje się ono tak, jakby rzeczywiście mogło tego dokonać.

Kiedy  prowadziłem  praktykę  hipnoterapeutyczną,  odkryłem,  że  jedną  z  najlepszych  metod  na  dopomożenie
danemu  człowiekowi  w  odzyskaniu  zdrowia  było  powrócenie  do  wspomnienia  z  czasów,  kiedy  jego  dolegliwość
jeszcze nie istniała, lub do czasów, kiedy jego zdrowie było w bardzo dobrym stanie. Kluczem do uzdrowienia w
takich  wypa

dkach było jak najdokładniejsze odtworzenie wspomnień tego rodzaju. I nie oznacza to wyłącznie

pamięci wizualnej. Ciało pamięta wszelkie dane pochodzące ze wszystkich zmysłów. Osobiście podejrzewam, że
ciało posiada nawet pamięć feromonalną.

Pracowałem kiedyś z człowiekiem cierpiącym na dolegliwość nazywaną obecnie „syndromem przemęczenia". Był
on w tak kiepskim sta

nie, że z ledwością dotarł do mojego biura. Powiedział, że tradycyjna medycyna i terapie w

ogóle mu nie pomogły, co spowodowało, że zdecydował się skorzystać z moich usług. Co niezwykłe, udało mi się
przywrócić mu energię i wigor w ciągu jednej sesji. Kiedy rozmawialiśmy o jego przeszłości, wspomniał, że kiedyś
całkiem nieźle grał w koszykówkę, więc pomogłem mu przypomnieć sobie jego najlepszy mecz. W trakcie
pierwszej sesji poprosiłem go, aby przypomniał sobie wszystkie obrazy, dźwięki, zapachy, smaki, wrażenia
dotykowe i od

czucia, które następowały w chwili, kiedy przygotowywał się do meczu, oraz te, które miały miejsce

podczas jego trwania

, a także te, które były związane ze świętowaniem zwycięstwa. Pod koniec sesji mężczyzna

był pełen energii i czuł się lepiej niż kiedykolwiek dotąd. Jednakże jego problem sięgał nieco głębiej. Rozwiązanie
jego życiowych problemów, które doprowadziły go do stanu wyczerpania, zabrało nam kilka dodatkowych sesji,
lecz zawsze, kiedy pomiędzy nimi poczuł się on wyczerpany, przywoływał wspomnienie tego meczu i w bardzo
krótkim czasie ponownie nabierał wigoru.

Chcąc użyć samemu tej techniki, najpierw załóż (wyobraź sobie), że twoje ciało pamięta wszystko. Potem poświęć
trochę czasu i celowo przypomnij sobie wszelkie szczegóły z czasu, kiedy nie miałeś jeszcze problemu, który trapi
cię teraz, albo z chwili, kiedy czułeś się naprawdę dobrze, lub też użyj jakiegoś innego podobnego wspomnienia.
Postaraj się, aby twoje wspomnienie było bardzo obrazowe i dotyczyło wszystkich zmysłów, szczególnie, jeśli
chodzi o czynności fizyczne, takie jak bieg czy chód, taniec, zmiana postawy ciała i tym podobne. Zawrzyj w nim
również pozytywne odczucia emocjonalne. Ponieważ pamięć działa na bazie skojarzeniowej, początkowo mogą się
pojawiać jedynie oderwane i pozornie niepowiązane ze sobą strzępki informacji. Zwykle będą to elementy, które

- 30 -

najsilniej pobudziły zmysły. Utrzymywanie na nich uwagi pomoże ci w odtworzeniu innych, bardziej szczegółowych

wspomnień.  Jeśli  chcesz,  możesz  użyć  swojego  umysłu  do  poukładania  wszystkich
tych  obrazów  i  odczuć  w  kolejności  chronologicznej,  ale  nie  jest  to  konieczne.  Celem
tego ćwiczenia jest przywołanie wspomnień, które pomogą ci zmienić twój obecny stan
emocjonalny,  fizyczny  i  mentalny,  a  także  pomogą  twemu  ciału  wywołać  reakcje
obronne  w  systemie  immunologicznym,  odprężyć  się,  wzmocnić  swoją  siłę,  potencję
seksualną  czy  cokolwiek  innego,  czego  dotyczy  użyte  przez  ciebie  wspomnienie.
Pomoże  ci  to  wywołać  nastawioną  na  uzdrawianie  reakcję  ciała,  która  będzie  prze-
chowywana  w  pamięci  i  używana  w  teraźniejszości.  Powtarzaj  tę  czynność  tak  długo,
aż  zauważysz  choćby  najmniejsze  zmiany  w  swoim  stanie.  Potem,  o  ile  masz  na  to
czas,  kontynuuj  tę  czynność,  lub  też  zaplanuj  kolejny  raz,  kiedy  powrócisz  do  tego
ćwiczenia.  Wykonując  to  ćwiczenie,  nie  oczekuj  cudów  (choć  bądź  przygotowany  na
wypadek, gdyby się jednak zdarzyły). Zwracaj uwagę na najmniejsze nawet zmiany, są

one bowiem dowodem na to, że twoje działania przynoszą jakiś postęp. Być może okaże się, że musisz
popracować również nad innymi obszarami swego życia, aby zmniejszyć swój ogólny poziom stresu, ale pamiętaj,
że ta technika może być bardzo pomocna w mobilizowaniu uzdrawiających zasobów twego ciała.

Wewnętrzny remont

Około dziesięciu lat temu przeczytałem książkę, która zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Było to Używaj Swego
Mózgu - Aby Wywołać Zmiany autorstwa Richarda Bandlera, jednego z twórców znanego systemu programowania
Neurolingwistycznego. W swej książce Bandler opisał metodę, którą nazwałbym natychmiastowym uzdrawianiem
emo

cjonalnym, polegającym na zmianie pewnych aspektów wspomnień, takich jak kolor, rozmiar, kształty,

nasycenie ba

rw, głośność dźwięków, przy jednoczesnym pozostawieniu nienaruszonej samej zawartości

wspomnień.  W  mojej  interpretacji  ideą  kryjącą  się  za  tą  techniką  jest  to,  że  wspomnienia  są  przechowywane  w
pamięci  jako  wzorce  doświadczeń  i  ładunek  emocjonalny.  Wzorce  doświadczeń  stanowią  zawartość  danego
doświadczenia,  zaś  ładunek  emocjonalny  jest  jego  „opakowaniem".  Dla  przykładu:  ważne  wspomnienia,
niezależnie  od  tego,  czy  są  one  dobre,  czy  złe,  są  postrzegane  przez  większość  ludzi  jako  „wyraźniejsze"  i
„większe". Bandler odkrył, że świadome sprawienie, by takie emocje stały się mniej wyraźne i mniejsze, całkowicie
zmienia  reakcje  emocjonalne  i  behawioralne,  które  są  przez  nie  wywołane.  Reakcje  i  zachowania  bazujące  na
przykrych wspomnieniach dają się zmienić dosłownie w mgnieniu oka.

Na  swoich  warsztatach  uczyłem  słuchaczy  tej  metody,  osiągając  dzięki  niej  bardzo  dobre  rezultaty.  Jednakże
uznałem  za  dosyć  nużące  podawanie  całej  grupie  ogromnej  liczby  wskazówek  kinestetycznych,  wizualnych  i
dźwiękowych,  zacząłem  więc  eksperymentować  z  różnymi  wariantami  tej  techniki,  co  pozwoliło  mi  wysnuć
wniosek,  że  wszystko,  co  tylko  zrobimy,  aby  zmienić  nastrój  wspomnienia,  spowoduje  zmianę  reakcji  na  nie.  To
właśnie była podstawa do stworzenia techniki „wewnętrznego remontu". Poniżej opisuję najskuteczniejsze warianty
tej tech

niki. Najpierw jednak zwróć uwagę na trzy bardzo istotne rzeczy:

• Niektóre wspomnienia są tak traumatyczne, że osoba może nie chcieć, lub nie być w stanie dokonać w nich
zmian.

• Niektórzy ludzie zainwestowali w dane wspomnienie tyle własnej tożsamości, że będą jedynie udawać, że
dokonują zmian, lub też w ogóle odmówią przeprowadzenia tego ćwiczenia.

• Na bazie podanej wyżej teorii możesz tworzyć dowolne własne warianty tego ćwiczenia, które będą dla ciebie
działać.

Dekoracje cyrkowe

Przywołaj  wspomnienie  tego,  jak  ktoś  bardzo  cię  zdenerwował  lub  skrzywdził
emocjonalnie.  Nie  zmieniając  samego  wydarzenia,  umieść  na  głowie  tej  osoby
jelenie  rogi,  a  ją  samą  ubierz  w  strój  cyrkowego  klauna.  Spraw,  aby  z  tyłu  za  tą
osobą  pojawili  się  inni  robiący  miny  klauni.  Niech  powietrze  wypełni  się  cyrkową
mu

zyką. Kiedy będziesz gotowy, zostaw na moment to wspomnienie, a potem po

chwili  przywołaj  je  ponownie,  ale  już  ze  wszelkimi  zmianami,  których  w  nim  do-
konałeś. Zwykle twoje uczucia  zmienią się i  nie będziesz już odczuwał  negatyw-
nych  emocji,  przywołując  ponownie  to  wspomnienie,  a  po  jakimś  czasie  z
pew

nością przestaniesz sobie w ogóle zawracać głowę przywoływaniem tego

wspomnienia.

Zmiana scenografii

Przywołaj jakieś negatywne wspomnienie. Nie zmieniając samego wydarzenia zmień kontekst, umieszczając je w
jakimś szczególnie kontrastującym z wydarzeniem miejscu. Jeśli na przykład przykre wydarzenie miało miejsce w
cichym otoczeniu, to przenieś je na środek Times Square w sylwestra- Jeśli zaś odbyło się w głośnym miejscu, to
przenieś je na środek pustyni czy na cichą leśną łąkę. Właściwie wszelkie ciche i wypełnione szczęściem miejsca
powinny zadziałać całkiem dobrze, o ile jesteś w stanie utrzymać ich nastrój przy jednoczesnym przypominaniu
sobie przykrego wydarzenia.

Poświęć trochę
czasu na
przypomnienie
sobie bardzo
szczegółowo stanu
w którym byłeś,
zani

m powstało u

ciebie dane
schorzenie czy
problem.

Przywołaj

jakieś

negatywne wspomnienie.
Nie zmieniając samego
wydarzenia,

zmień

kontekst, umieszczając je
w

jakimś

szczególnie

kontrastu

jącym

wydarzeniem miejscu.

- 31 -

Zamrażanie obrazu

Przywołaj jakieś negatywne wspomnienie. Zamroź je w cienkim i przejrzystym kawałku lodu. Jako osoba, którą
jesteś w chwili obecnej, spójrz na swoje zamrożone wspomnienie i rozbij je młotkiem na maleńkie kawałeczki.
Zgarnij te kawałeczki do wiadra i rzuć w stronę słońca, aby wyparowały, lub w ogień, aby się stopiły.

Radykalna zmiana wspomnień

Istnieje metoda świadomej pracy ze wspomnieniami, która może mieć ogromny wpływ na efekty fizycznego
uzdrawiania. Jest ona bar

dzo prosta do wykonania, co nie oznacza, że jest łatwa. Zależy to od twojego osobistego

podejścia  do  wspomnień.  Nazywam  tę  technikę  „radykalną",  ponieważ  wymaga  ona  zmiany  zawartości
wspomnień.  W  istocie  trzeba  sobie  wyobrazić,  że  wydarzenie  miało  inny  przebieg.  Z  początku  może  się  to
wydawać  próbą  zaprzeczenia  faktom  lub  jakąś  formą  eskapizmu,  ale  intencja  kryjąca  się  za  tym  procesem  jest
inna.

Bardzo  znanym  faktem  jest,  że  praktycznie  wszystkie  komórki  ciała  regularnie  umierają  i  są  zastępowane  przez
nowe. W moim rozumieniu komórki mózgu właściwie nie umierają, ale ich zawartość jest na bieżąco wymieniana
na inną. W każdym razie ciało fizyczne, które posiadasz dzisiaj, dosłownie nie jest tym samym ciałem, które miałeś
rok temu. Zwykło się mówić, że  wszystkie komórki ciała są  wymieniane  na nowe co około siedmiu miesięcy,  ale
jest to trochę mylne, ponieważ tempo tych zmian jest różne dla różnych organów. Na przykład skóra jest całkowicie
nowa  dokładnie  co  sześć  tygodni.  Twierdzenie  na  temat  siedmiu  miesięcy  jest  również  mylne  dlatego,  że
pojedyncze komórki oraz ich grupy są wymieniane codziennie. Na szczęście komórki skóry są zastępowane przez
komórki  skóry,  komórki  wątroby  są  zastępowane  przez  komórki  wątroby,  a  komórki kości są  zastępowane  przez
komórki  kości  itd.  Nowe  komórki  wiedzą  dokładnie,  jakimi  komórkami  mają  się  stać.  Ale  jak  to  się  dzieje?
Oczywiście  dzięki  pamięci.  Więc  jeśli  komórki  w  twoim  ciele  zostały  uszkodzone  przez  chorobę  czy  odniesioną
ranę,  to  powinny  one  zaleczyć  się  całkowicie  w  chwili,  kiedy  wszystkie  zostaną  wymienione  na  nowe.  Tak  się
jednak  nie  dzieje.  Dlaczego?  Ponieważ  komórki  pamiętają  dany  uraz.  Jeśli  znajdziesz  sposób  na  zmienienie
wspomnień komórek w taki sposób, aby nie pamiętały danego urazu, to odnowią się one całkowicie zdrowe. Tak
przynajmniej wygląda teoria.

Jednakże ta teoria ma pewną dziurę. W praktyce komórki mogą zdrowieć znacznie szybciej niż w czasie
potrzebnym na wymienienie ich na nowe. Dobra, to nie jest doskonała teoria, ale ciągle nad nią pracuję.

Chciałbym najpierw podać kilka przykładów radykalnego wspominania, z którymi spotkałem się osobiście. Moja
przyjaciółka cierpiała z powodu paskudzącej się przez trzy miesiące rany. Powstała ona przy zsiadaniu z
motocykla, kied

y nagą nogą dotknęła rozgrzanej rury wydechowej. Przez następne dni znajoma używała wszelkich

znanych  leków  na  oparzenia,  ale  nic  nie  działało  tak,  jak  powinno.  Pomyślała  więc,  że  radykalna  zmiana
wspomnień jest znacznie tańsza niż kolejna wizyta u lekarza i postanowiła ją wypróbować. Pewnego dnia usiadła i
zaczęła wspominać moment, w którym zsiadała z motocykla, tylko tym razem zmieniła wspomnienie i wyobrażała
sobie,  że  noga  nie  dotyka  rozgrzanej  powierzchni.  Oczywiście  nie  było  to  łatwe,  bowiem  wspomnienie  bólu  było
bardzo  silne.  Ale  ona  się  uparła,  naprawdę  się  uparła.  Powtórzyła  swe  wspomnienie  czterdzieści  razy,  aż  z
łatwością  mogła  sobie  wyobrazić,  że  zsiada  z  maszyny  i  odchodzi  od  niej  bez  żadnego  urazu.  Ponieważ  na
pierwszy rzut oka nic się nie stało, moja znajoma zapomniała o całym wydarzeniu i zajęła się czymś innym. Trzy
dni później jej rana zniknęła całkowicie, co kwalifikuje ten przypadek do kategorii szybkich uzdrowień.

Kolejny przypadek dotyczy jednego z moich uczniów. Długo zastanawiałem się, czy w ogóle go tu przytaczać,
ponieważ jest on bardzo dziwny, ale zdarzył się naprawdę. Mój uczeń był strażakiem w jednym z dużych miast.
Pewnego dnia on i jego ekipa zostali wezwani do pożaru w starej fabryce. W chwili, kiedy polewał wodą płonący
maga

zyn, jej strumień trafił w pojemnik z płonącym olejem, którego wcześniej nie było widać. Oczywiście olej

polany  wodą  eksplodował,  a  jego  cząstki,  odbijając  się  rykoszetem,  trafiły  strażaka,  parząc  mu  ramiona,  twarz  i
osiadając  we  włosach.  Poparzenia  były  dosyć  poważne,  ale  mężczyzna  postanowił  nie  korzystać  z  pomocy
medycznej.  Zamiast  tego  po  prostu  poszedł  do  domu.  Kiedy  wychodził  z  remizy,  przyjaciele  żartowali  z  jego
poskręcanych  włosów.  Kiedy  już  dotarł  do  domu,  umył  się,  wypił  trochę  wody  i  zastosował  technikę  radykalnej
zmiany wspo

mnień. Wyobraził sobie, że ponownie jest w płonącym magazynie i robi wszystko dokładnie tak samo,

jak robił to wcześniej, z jednym małym wyjątkiem. W nowym wspomnieniu, które wytwarzał, płonący olej całkowicie
go ominął. Powtórzył to ćwiczenie cztery razy z rzędu i poszedł spać. Rano, kiedy się obudził, przeciągnął ręką po
włosach, wyczesując kilka nadpalonych kosmyków. Kiedy pojawił się w pracy, powitały go okrzyki zdziwienia.
Przyjaciele zmusili go do spojrzenia w lustr

o. Okazało się, że po oparzeniach z poprzedniego dnia nie było nawet

śladu. Jest to przypadek dobrze pasujący do kategorii szybkiego uzdrawiania. Ta historia jest dosyć znacząca,
ponieważ byłem pierwszym, który zauważył, że człowiek ten jest obdarzony niezwykle żywą wyobraźnią.

Teraz podzielę się jednym z moich własnych doświadczeń. Kiedy przyglądałem się reakcjom mojego ciała na
otaczające mnie wydarzenia, zauważyłem, że próby stłumienia gniewu wywołują u mnie opryszczkę. Szczególnie
w sytuacjach, kiedy

złoszczę się na kogoś i przemilczę to zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz, na moich wargach

natychmiast  pojawiają  się  bolesne  pęcherzyki.  Oczywiście  wiem,  że  opryszczka  jest  chorobą  wywoływaną  przez
wirusy,  ale  być  może  napięcie  i  stłumiony  gniew  przeszkadzają  mojemu  ciału  w  zwalczaniu  tego  wirusa.  Wyja-
śnienia  tak  naprawdę  nie  mają  tu  żadnego  znaczenia.  Jedno  wiem  na  pewno:  kiedy  zrobię  coś,  co  ma  na  celu
uwolnienie  napięcia,  wszelkie  objawy  opryszczki  natychmiast  znikają.  Kiedy  wiem  dokładnie,  kto  mnie
zd

enerwował, sprawa jest bardzo łatwa, a cały proces łatwiejszy do przeprowadzenia. W trakcie jednego z

doświadczeń tego typu ogromna opryszczka pojawiła się na mojej twarzy, a ja dokładnie wiedziałem, na kogo
jestem zły. Stanąłem przed lustrem i wyobraziłem sobie, że wcale nie stłumiłem swego gniewu, oraz, że mówię

- 32 -

osobie, która była sprawcą całego zdarzenia, jak bardzo mnie to zagniewało, oraz co może sobie zrobić z opinią,
która tak mnie zdenerwowała. O ile dobrze pamiętam powtórzyłem to w myślach około trzech czy czterech razy z
rzędu. Nie zapamiętałem dokładnie liczby powtórzeń, ponieważ zbytnio zaabsorbowało mnie obserwowanie w
lustrze znikających bąbelków opryszczki. Po mniej więcej minucie nie było po nich żadnego śladu. To właśnie było
natychmiast

owe uzdrowienie. Radykalna zmiana wspomnień wymaga:

• Chęci zmienienia wspomnienia.

• Użycia jak największej liczby wrażeń zmysłowych w trakcie odtwarzania wydarzenia.

• Odpowiedniej liczby powtórzeń, aby „ustabilizować" nowe wspomnienie, na które ciało będzie reagować tak,
jakby było to rzeczywiste wspomnienie.

Liczba powtórzeń, które należy wykonać, jest różna u różnych ludzi, a czasami nawet różna u jednego człowieka w
różnych wypadkach. Dzieje się tak dlatego, że za każdym razem skuteczność tej techniki jest uzależniona od tego,
jak żywo, wielozmysłowo i dokładnie możesz sobie wyobrazić daną sytuację, oraz to, że miała ona inny przebieg.

Nawet ja nie znam jeszcze dokładnie wszelkich ograniczeń tej techniki, więc eksperymentuj dowoli. Trzeba zebrać
znacznie więcej doświadczeń, aby móc lepiej poznać działanie tej metody.

Uzdrawiające fantazje

Kolejnym  ćwiczeniem,  którego  używałem  w  trakcie  moich  seminariów,  było  poproszenie  wszystkich,  aby  nie
ruszając ramionami, odwrócili głowy w prawo, najdalej jak to tylko możliwe i zapamiętali ostatni punkt, który widzą
wyraźnie.  Potem  prosiłem,  aby  zamknęli  oczy  i  wyobrazili  sobie,  że  są  sowami,  które  mogą  bez  najmniejszego
wysiłku  obrócić  głowę  o  sto  osiemdziesiąt  stopni.  Poleciłem,  aby  wszyscy  obrócili  w  wyobraźni  swe  głowy,
jednocześnie nie poruszając się fizycznie. Potem prosiłem wszystkich, aby otworzyli oczy, ponownie obrócili głowy
i  zapamiętali  ostatnią  rzecz,  którą  widzą  wyraźnie.  Praktycznie  we  wszystkich  przypadkach  sto  procent  ludzi
siedzących na sali mogło za drugim razem obrócić głowę znacznie dalej. Dlaczego?

Ciało ciągle reaguje na to, co dzieje się umyśle. Każda myśl, idea, wyobrażenie,
marzenie na jawie, sen, plan czy

fantazja tworzą fizyczny efekt, zgodny z tym, co

w danej chwili dzi

eje się w umyśle. Myśl o wstaniu i nalaniu sobie czegoś do

picia  powoduje  aktywację  wszystkich  mięśni,  które  będą  do  tego  potrzebne,  a
także  odpowiednie  reakcje  chemiczne,  jak  na  przykład  wydzielanie  śliny,  które
będą odnosić się do planowanego doświadczenia. Jeśli twoje myśli są stresujące
i przepełnione konfliktami, twoje ciało może dostać niezłego kręćka, starając się
je  wykonać.  Jednakże,  jeśli  twoje  myśli  mogą  doprowadzić  ciało  do  szkody,  to
mogą  je  również  uleczyć.  W  tym  podrozdziale  opiszę,  jak  wykorzystać  jedną  z

najbardziej niezwykłych właściwości ciała. Otóż nie potrafi ono rozróżnić rzeczywistości od fantazji.

W  jeszcze  innym  ćwiczeniu,  którego  używam  na  moich  seminariach,  prowadzę  uczniów  przez  ćwiczenie  z
wyobraźnią. Zwykle proszę wszystkich, aby wyobrazili sobie, że są na żaglowcu zakotwiczonym w lagunie jednej z
wysp na południowym Pacyfiku, gdzieś w XIX wieku. W trakcie tego pięciominutowego ćwiczenia kładę nacisk na
to,  żeby  zobaczyli,  odczuli,  usłyszeli  i  poczuli  wszystko,  co  ich  tam  otacza  z  jak  największą  liczbą  szczegółów.
Potem proszę, żeby wszyscy otworzyli oczy i wrócili swymi myślami i uwagą do otaczającego ich świata. Następnie
proszę  wszystkich,  aby  przypomnieli  sobie  zeszłoroczny  wyjazd  na  wakacje,  lub  coś  w  tym  rodzaju,  na  przykład
jakąś  wycieczkę.  Proszę,  aby  ponownie  przypomnieli  sobie  fantazję  na  temat  laguny,  potem  znów  wycieczkę.  I
znowu  lagunę.  Aż  wreszcie  pytam,  czy  ktokolwiek może  mi  powiedzieć,  jaka  jest  różnica  pomiędzy  tymi  dwoma
wspomnieniami, oczywiście poza  ich treścią. Poza  wyjątkami, kiedy  wspomnienie o rzeczywistym doświadczeniu
lub  o  lagunie  jest  bardzo  silnie  naładowane  emocjami,  nikt  nie  jest  w  stanie  rozróżnić  tych  dwóch  doświadczeń.
Potem  proszę  wszystkich,  aby  porównali  wspomnienie  o  lagunie  ze  wspomnieniem  obiadu,  który  zjedli  dwa
tygodnie wcze

śniej, we wtorek. O ile ten obiad nie był szczególnie radosnym bądź traumatycznym przeżyciem, to

wspomnienie o lagunie wydaje się być bardziej „realne".

Okazuje się, że ciało nie postrzega rzeczywistości według tych samych reguł, co umysł. Jeśli chodzi o ciało, to
uznaje ono za rzeczywiste wszystko to, co pobudza zmysły, nieszczególnie przejmując się tym, skąd pochodzi
dana stymulacja. Bardzo silna reakcja emocjonalna na zwykłe wydarzenie będzie miała znacznie większy wpływ na
ciało, niż obojętna reakcja na niezwykłe wydarzenie. Naprawdę dobra fantazja może zmienić ciało tak bardzo, że
nie da się osiągnąć takiego samego efektu, używając zwykłych, „normalnych" metod. Osobiście do utrzymywania
mego ciała w dobrej kondycji fizycznej wolę robić ekscytujące ćwiczenia w wyobraźni, niż nudne w rzeczywistości.
Ale zawsze upewniam się, żeby moja wyobraźnia była jak najbardziej żywa i aby stymulowała wszystkie zmysły.

Naprawdę dobra, uzdrawiająca fantazja zawiera się w wyobrażaniu sobie doświadczeń dosyć
nieprawdopodobnych, lub też z punktu widzenia zwykłej rzeczywistości wręcz niemożliwych. Ale musi ona bardzo
silnie stymulować wszystkie zmysły. Oto moje ulubione fantazje.

Każda

myśl,

idea,

wyobrażenie,

marzenie

na  jawie,  sen,  plan,  czy
fantazja  tworzą  fizyczny
efekt, zgodny z tym, co w
danej  chwili  dzieje  się  w
umyśle.

- 33 -

Wspaniały masaż

Kiedy jestem w domu, spędzam bardzo wiele czasu przed ekranem komputera. Jeśli trwa to zbyt długo, to

sztywnieje mi kark, a mięśnie

zaczynają  bardzo  boleć.  Jedną  z  najszybszych  metod  na  poradzenie  sobie  z  tym
problemem jest wyobrażenie sobie,  bardzo  żywo  i  z  wielką liczbą szczegółów,  że moja
ulubiona  aktorka  lub  modelka  robi  mi  właśnie  masaż  karku.  Pozwala  mi  to  pozbyć  się
napięcia w czasie krótszym niż minuta. Oczywiście zawsze mogę wybrać opcję, w której
ta dziew

czyna robi mi bardziej rozległy masaż. I choć mam wiele szacunku do prawdzi-

wego masażu terapeutycznego, to moje wyobrażone masażystki radzą sobie znacznie
lepiej niż jakikolwiek prawdziwy masażysta, ponieważ zawsze mogę sobie wyobrazić,
czego chcę i jak to ma być zrobione.

Technofantazja

Pewnego  razu  trafiłem  do  łóżka  z  bardzo  silnym  przeziębieniem.  Postanowiłem  więc
użyć mojej wyobraźni i przyzwałem grupę naukowców z przyszłości, aby zajęli się moim
problemem. Wyobraziłem sobie, że rozstawili nad moim łóżkiem futurystyczną maszynę,
która  wystrzeliła  w  moim  kierunku  jakieś  promieniowanie,  przy  akompaniamencie
kosmicznych  efektów  dźwiękowych.  Wyobraziłem  sobie  również,  że  czuję,  jak  ten
promień wnika w moją klatkę piersiową i rozprasza przekrwienie. Bawiłem się doskonale,

wyobrażając sobie to wszystko, a na dodatek w ciągu pół godziny czułem się już na tyle dobrze, że byłem w stanie
wrócić do pracy.

Przy innej okazji mój najstarszy syn wyzwał mnie na pojedynek w siłowaniu się na rękę. Akurat w tamtych czasach
miałem  siedzącą  pracę,  on  zaś  ćwiczył  praktycznie  bez  przerwy. W  normalnych  warunkach  pokonałby  mnie  bez
najmniejszej wątpliwości, więc stworzyłem niezwykłe warunki. Jak później mi powiedział, w trakcie naszego poje-
dynku  zastosował  technikę  pochodzącą  ze  wschodnich  sztuk  walki,  polegającą  na  wyobrażeniu  sobie  wody
płynącej  silnym  strumieniem  przez  całe  ramię,  co  znacznie  zwiększa  siłę  w  tym  ramieniu.  Podejrzewałem,  że
wymyślił  coś  takiego,  więc  wyobraziłem  sobie,  że  mam  tytanową  obręcz  wokół  nadgarstka,  przytwierdzoną  do
tytanowego  pręta,  który  mógł  zginać  się  w  dowolnym  kierunku,  a  cała  ta  maszyneria  była  zasilana  przez
miniaturowy reaktor atomowy stojący na końcu stołu. Oczywiście płynąca woda nie miała z czymś takim najmniej-
szych szans. Kiedy włączyłem silnik i położyłem jego ramię na stole bez żadnego wyraźnego wysiłku, naprawdę go
zaszokowałem  i  zdziwiłem.  Co  prawda  to  doświadczenie  nie  miało  wiele  wspólnego  z  leczeniem,  ale  ta  sama
koncepcja  może  zostać  użyta  do  wzmacniania  siły  i  wytrzymałości,  do  przyśpieszania  procesu  leczenia  czy  do
dokonywania  napraw  w  ci

ele. Wszystko, co musisz zrobić, to wyobrazić sobie technologię, która gdyby istniała,

mogłaby zrobić to, czego ci potrzeba. Odkryłem, że technika ta działa najskuteczniej, kiedy nakierowujesz ją na coś
pozytywnego, a nie na pozbycie się czegoś czy zwalczenie czegoś. Na przykład promień, który wnikał do mojej
klatki piersiowej, nie był nakierowany na zniszczenie choroby, a silnik atomowy nie walczył z ręką mojego syna - po
prostu ciągnął w dół moją rękę, ta zaś pociągnęła za sobą rękę mojego syna. Więc jeśli użyjesz jakieś fantazji tech-
nologicznej do naprawiania swojego ciała, pamiętaj, aby koncentrować się na rezultatach, których pragniesz, a nie
na chorobie czy stanie, którego nie chcesz. 1 tak samo jak z każdą techniką w tej książce, czasami rezultaty
przyjdą bardzo szybko, a czasami będziesz musiał nad nimi trochę popracować.

Fantastyczna magia

Niektórzy ludzie nie przepadają za rozwiniętą technologią i wolą raczej pobawić się z wyobrażaniem sobie magii,
co działa równie dobrze, pod warunkiem, że włoży się w to wystarczająco dużo stymulacji zmysłowej. Dawno temu
prowadziłem serię gier fabularnych dla grupy nastoletnich chłopców z mojego sąsiedztwa. Jeden z chłopców
zwykle odgrywał postać druida władającego wielkimi magicznymi mocami. Pewnego razu musiał przerwać
pojawianie się na naszych sesjach, bowiem zachorował na ospę wietrzną. Ale wrócił do gry szybciej, niż ktokolwiek
się tego spodziewał. Później opowiedział nam, że leżał w nocy w łóżku, czując się dosyć paskudnie, kiedy nagle
pomyślał: „Hej, przecież jestem druidem. Mogę się wyleczyć za pomocą magii!".

Wiedział, że to tylko zabawa, ale wymyślił czar, który miał sprawić, aby strupy odleciały z jego skóry i przykleiły się
do sufitu i jednocze

śnie wyobrażał sobie, że właśnie coś takiego ma miejsce. Potem uśmiechnął się do siebie i

poszedł spać. Następnego dnia ospa wietrzna zniknęła (jednakże na suficie nie dało się zauważyć żadnych
strupów). Kluczowym czynnikiem był tutaj fakt, że, pomimo iż chłopak wiedział, że to tylko zabawa, to nie
zaprzeczył temu, co robił, w żaden aktywny sposób.

Chwilkę temu moje ciało zaczęło protestować, ze względu na brak snu i dużą ilość stresu. Postanowiłem więc użyć
metody z tego podroz

działu. Nalałem sobie szklankę wody i udałem, że wymawiam nad nią magiczne zaklęcie, aby

zamienić wodę w uzdrawiający eliksir. Wypowiedziałem magiczne słowa: „Abrakadabra, bis bum be, stań się ma-
gicznym eliksirem specjalnie dla mnie!". I wyobraziłem sobie, że woda stała się musująca i złocista. Potem upiłem
trochę i wyobraziłem sobie, że czuję, jak napój dociera do każdego zakamarka mojego ciała, sprawiając, że czuję
się coraz lepiej. Teraz czuję się naprawdę świetnie.

Dla mnie,
najlepszym
sposobem na
rozluźnienie
zesztywniałego
karku jest
wyobrażenie
sobie,
bardzo żywo
i z wieloma
szczegółami,
że właśnie jestem
masowany
przez ulubioną
aktorkę lub
modelkę.

- 34 -

Symboliczna logika

Jedna z najniezwyklejszych technik uzdrawiających opiera się na użyciu wewnętrznych symboli. Na podstawie
wiedzy o tym można stworzyć bardzo skomplikowaną procedurę, ale podam tutaj tylko wersję uproszczoną, która
zwykle działa równie dobrze. Najpierw wyjaśnię koncepcję samego procesu, a potem podam kilka przykładów.

Powiedziałem wcześniej, że ciało ocenia, czy coś jest rzeczywiste na podstawie siły doznań zmysłowych i nie ma
dla niego żadnego znaczenia, czy coś wydarzyło się na zewnątrz nas, czy wewnątrz umysłu. Dodatkowo ciało
potrafi reagować na symbole danych warunków równie silnie, jak na same warunki. Właśnie dlatego sny mają tak
ogromny

wpływ na zdrowie. Również z tego powodu napotkanie czegoś, co przypomina nam jakieś zdarzenie,

może  odtworzyć  skutki  danego  wydarzenia.  Niektórzy  ludzie  mają  reakcje  alergiczne,  patrząc  na  zdjęcie  kota.
Niektórzy  popadają  w  depresję,  kiedy  słyszą  muzykę,  którą  grano,  kiedy  zdarzyło  się  coś  niemiłego.  Niektórzy
upijają  się  drinkami  nie  zawierającymi  alkoholu,  jeśli  uważają,  że  jest  w  nich  alkohol.  Niektórzy  uśmiechają  się,
kiedy  czują  jakiś  określony  zapach.  W  każdym  z  tych  przypadków  coś  niebezpośrednio  związanego  z  danym
doświadczeniem stało się jego symbolem, a ciało reaguje na ten symbol tak samo, jak na doświadczenie, pomimo
że samo doświadczenie jest już tylko wspomnieniem i nie zachodzi w danej chwili. Reakcje, które tutaj opisałem,
są prostymi uwarunkowaniami behawiorystycznymi, bardzo podobnymi do znanego przykładu psa Pawłowa, który
słyszał  dzwonek  i  potem  dostawał  jeść,  aż  w  pewnym  momencie  uwarunkował  się  w  takim  stopniu,  że  ślinił  się
nawet na sam d

źwięk dzwonka, nawet jeśli w okolicy nie było śladu jedzenia.

Istnieje bardzo sprytna metoda używania symboli  w  uzdrawianiu. Jeśli ciało reaguje  na
symbol  tak,  jakby  był  on  realnym  doświadczeniem,  to  zmieniając  taki  symbol
powodujesz,  że  ciało  reaguje  tak,  jakby  zmieniło  się  samo  doświadczenie.  Ponieważ
ciało  nie  dba  o  to,  czy  symbol  pochodzi  z  wnętrza,  czy  z  zewnątrz  Jeśli  tylko
wystarczająco silnie pobudza on zmysły, możesz więc wyobrazić sobie symbol jakiegoś
stanu czy do

świadczenia i zmienić go tak, aby powodował efekt uzdrawiający.

W życiu mojej matki zdarzyło się, ze zaczęła cierpieć na przewlekłe bóle w klatce

piersiowej.  Zapytałem,  jaki  dokładnie  jest  ten  ból,  to  znaczy,  co  mogłoby  spowodować
taki  ból.  Natychmiast  porównała  go  do  pudełka  pełnego  książek  leżącego  na  jej
piersiach. Poprosiłem matkę, aby wyobraziła sobie kilku wysokich i silnych Hawajczyków,
którzy  podchodzą  do  niej  i  usuwają  ciężar  z  jej  piersi.  Dopilnowałem,  aby  wyobraziła
sobie tę sytuację trzy razy z rzędu. Kilka minut później ból zniknął całkowicie. Kilka dni
później  matka  powiedziała  mi,  że  jakiś  czas  temu  lekarze  wykryli  u  niej  raka,  który  po
zastosowaniu techniki „pudełka z książkami" zniknął całkowicie.

Wiele razy spotkałem się z ludźmi cierpiącymi na bóle głowy. Bardzo często opisywali taki ból, porównując go do
imadła ściskającego ich głowę. Radziłem im więc, aby wyobrazili sobie, że rzeczywiście ich głowa jest ściskana w
imadle, a oni sięgają i rozluźniają je. Praktycznie w każdym przypadku po powtórzeniu tego ćwiczenia trzy razy,
aby „utrwaliło" się w pamięci, ból głowy mijał całkowicie. Podobnie wielu ludzi opisywało ból w plecach, porównując
go do bólu po wbiciu noża w ciało. Prosiłem ich, więc, aby kilkakrotnie wyobrazili sobie, że wyciągają ten nóż, co
praktycznie

zawsze powodowało, że ból znikał.

W trakcie jednego z seminariów pewna kobieta skarżyła się na przewlekły ból w kolanie, który od trzech miesięcy
przeszkadzał jej w chodzeniu. Poprosiłem ją, aby wyobraziła sobie, jaki przedmiot mógłby powodować taki ból, a
dokładniej, jaki miałby kształt. Odpowiedziała, że musiałby to być klin. Zapytałem, ile waży ten klin. Odpowiedziała,
że dwa i pół kilograma. Zapytałem, jakiego koloru jest klin. Odpowiedziała, że jest czerwony. Poprosiłem ją więc,
aby wyobraziła sobie, że sięga do własnego kolana i wyciąga z niego dwuipółkilogramowy czerwony klin i wyrzuca
go. Poleciłem jej powtórzyć to wyobrażenie trzykrotnie, a potem wstać, przejść się kawałek i powiedzieć mi, jak się
czuje. Jak się okazało, po raz pierwszy od trzech miesięcy kobieta ta była w stanie stać i chodzić bez bólu.

We wszystkich tych przypadkach ból i dyskomfort nie zostały stłumione. Bowiem, aby stłumić ból, trzeba albo
odwrócić uwagę od niego, zatapiając się w jakimś wymagającym procesie mentalnym, albo użyć leku, który
zablokuje świadomość bólu, albo spiąć mięśnie tak bardzo, by przestać czuć ból. Jednak żadna z tych metod nie
likwiduje przyczyny bólu, zaś użycie wyobraźni symbolicznej powoduje zwiększenie odprężenia, co pomaga ciału
poradzić sobie z przyczynami problemu.

łoki kolorów

Ludzie zaangażowani w rozwój metafizyczny bardzo często poznają technikę, znaną ogólnie jako „białe światło
ochrony". Polega ona na wyobrażaniu sobie, że jest się otoczonym białym światłem, w niektórych wariantach białą
chmurą, czy jakimś rodzajem tarczy energetycznej albo czymś w rodzaju lustra. Metafizycznie podobno ustawia to
„wysokie" wibracje wokoło danej osoby, co ma powodować nie przedostawanie się do tej osoby niczego złego. Tak
naprawdę to jedyny efekt tej techniki polega na obniżeniu poziomu stresu i niepokoju do takiego poziomu, że dana
osoba czuje się bezpiecznej. Jednakże zakres użycia tej techniki jest ograniczony, ponieważ stosuję się ją
wyłącznie w celach „obronnych".

W młodości nauczyłem się hawajskiej techniki, którą nazywam „obłokami kolorów". Jednakże w jej wypadku
wyobrażanie sobie swego ciała lub jakieś jego części otoczonej przez kolorowy obłok nie ma na celu bronienia się
przed czymś, tylko uzdrawianie na poziomie fizycznym, mentalnym i duchowym. Istnieją dwa aspekty tej techniki:
kolor i intencja. Oba bazują na podświadomych skojarzeniach pamięciowych i właśnie dzięki tym skojarzeniom
mogą działać.

Jeśli ciało reaguje
na symbol tak,
jakby by

ł on

realnym
do

świadczeniem

zmieniając taki

symbol
powodujesz, że
ciało reaguje tak,
jakby

zmieniło się

samo
doświadczenie.

- 35 -

Na  świecie  opracowano  tak  wiele  różnych  systemów  znaczenia  kolorów,  że  ja  osobiście  nie  zamierzam
wynajdować kolejnego. Jeśli poznałeś już jakiś konkretny system łączenia koloru z danymi cechami i podoba ci się
on,  możesz  stosować  go  w  tej  technice.  Ale  jeśli  nie  znasz  takiego  systemu,  lub  chcesz  poeksperymentować  z
czymś  innym,  to  możesz  użyć  pewnych  ogólnych  zasad  nie  bazujących  na  żadnej  filozofii  czy  kontekście
kulturowym. Ogólnie kolory można podzielić na ciepłe i zimne, jasne i ciemne, jaskrawe i stonowane. Czerwony,
po

marańczowy i żółty są zwykle stymulujące - fizycznie, mentalnie i emocjonalnie - a zielony, niebieski i fioletowy

zwykle mają działanie uspokajające. Jaśniejsze kolory są bardziej stymulujące, a ciemniejsze bardziej
uspokajające. Jaskrawe kolory, to znaczy takie, które są bardziej czyste, są bardziej stymulujące niż kolory
stonow

ane, to znaczy takie, które zawierają w sobie domieszkę bieli, szarości lub czerni. Łączenie ze sobą tych

wszystkich charakterystyk daje nieograniczoną liczbę wariantów, ale zawsze należy spojrzeć na kolory pod kątem
tego, czy są stymulujące, czy uspokajające. Oczywiście należy pamiętać, że takie same efekty można uzyskać
dzięki fizycznym kolorom, jak również dzięki tym, które stworzysz we własnej wyobraźni.

Użycie  intencji  w  tej  technice  oznacza  po  prostu  wyobrażenie  sobie  konkretnych  efektów  leczniczych,  które
przypisujesz do danego koloru. Wyobrażenie sobie, że otacza cię jaskrawo pomarańczowy lub żółty obłok, wraz z
konkretną  intencją,  że  zwiększy  on  twoją  siłę  i  wytrzymałość,  pomoże  ci  rozwinąć  te  cechy  -  rozwinąć  poprzez
stymulowanie  naturalnych  proc

esów następujących w ciele i przywoływanie odpowiednich — pozytywnych

wspomnień, które zmienią twe zachowanie. Wyobrażając sobie, że opuchlizna lub infekcja jest otoczona przez
obłok stonowanego błękitu lub zieleni, wraz z intencją, że pomoże to w uzdrowieniu, wspomożesz mobilizowanie
naturalnych zdol

ności uzdrawiających ciała oraz znacznie zmniejszysz wywołane tym problemem napięcie.

Zrobienie tego z intencją uzdrowienia powiązanych z daną sytuacją konfliktów emocjonalnych pozwoli ci pozbyć się
ich, naw

et bez świadomej wiedzy, czym są, czy na czym polegają. Zauważysz, że obłoki kolorów pomogą ci

zredukować gniew, inne pomogą ci zwalczyć strach, jeszcze inne zwiększą twoją tolerancję, a niektóre pomogą ci
uwolnić się od zwątpienia i niepewności. Wszystko to w zależności od tego, jakie znaczenie przypisujesz danym
kolo

rom oraz jakie intencje ustalisz, pracując tą techniką. Krótko mówiąc, możesz użyć każdego koloru w każdy

sposób i do osiągnięcia każdego celu, który sobie wymarzysz.

Użyj swej wyobraźni

Nie

zależnie od tego, czy zdecydujesz się zmienić swoje wspomnienia, czy też otoczyć się obłokiem jakiegoś

koloru, możesz użyć swej wyobraźni, aby osiągnąć wspaniałe rezultaty uzdrawiające. Tak jak ze wszystkimi
technikami uzdrawiającymi, czasami rezultaty pojawią się natychmiast, a czasami będziesz musiał popracować
nad tym systema

tycznie t przez jakiś czas, aby uzyskać pożądany efekt.

Rozdział VI

Natychmiastowe uzdrawianie z użyciem mocy dotyku

Dotyk jest bardzo korzystny dla twojego zdrowia. Bycie dotykan

ym przez drugiego człowieka powoduje więcej

psycholo

gicznych, emocjonalnych i mentalnych zmian w twoim ciele niż całość informacji pochodzących z innych

zmysłów. Zakładając, że nie masz jakiegoś mentalnego bądź emocjonalnego powodu, aby czuć opór przed takim
dotykiem, to jest on zawsze korzystny. Nawet, jeśli dotyk jest tylko powierzchowny, to reakcja ciało - umysł może
być bardzo silna.

W książce Healers on Healing dr Bernard Siegal opowiada historię swego kolegi, który przez wiele lat używał
terapii werbalnej, stara

jąc się pomóc pacjentce w otrząśnięciu się z szoku spowodowanego silnymi poparzeniami.

Po wysłuchaniu wykładu na temat miłości prowadzonego przez dr. Sięgała, jego kolega zaczął kolejną sesję z tą
kobietą od przytulenia jej. Później powiedział, że ten pojedynczy uścisk zrobił więcej dobrego niż całe lata terapii.

Na uniwersytecie na Florydzie obserwowano dwie grupy wcześniaków. Te z pierwszej grupy były codziennie
głaskane przez ochotników przynajmniej przez dziesięć minut. Druga grupa nie miała kontaktu dotykowego z
innymi ludźmi. Rezultaty wykazały, że głaskane noworodki znacznie szybciej przybierały na wadze, a ich zdrowie i
kondycja polepszały się tak bardzo, że można było wypisać je z oddziału o wiele dni wcześniej niż te dzieci, które
ni

e były dotykane.

Agencja  UCLA  przeprowadziła  pewien  bardzo  ciekawy  eksperyment  w  bibliotece  Uniwersytetu  Kalifornijskiego  w
Santa  Monica.  Osoba  odpowiedzialna  za  odbieranie  zwracanych  książek  została  poinstruowana,  aby  dotknąć
delikatnie  sto  pierwszych  k

lientów, a uniknąć jakiegokolwiek kontaktu fizycznego z drugą setką. Potem, kiedy

ludzie ci wychodzili, grupa studentów przeprowadzała wśród nich ankietę, zadając im pytanie, jak oceniają poziom
usług  w  bibliotece.  Okazało  się,  że  ocena  wystawiona  przez  pierwszą  setkę  ludzi  była  znacznie  wyższa  niż  ta
wystawiona  przez  drugą.  Pomimo  że  kontakt  fizyczny  był  bardzo  niewielki  i  absolutnie  nie  miał  nic  wspólnego  z
rzeczywistymi  usługami  wykonywanymi  przez  bibliotekę,  to  spowodował  bardzo  widoczne  rezultaty.  Można
powiedzieć, że mały kontakt z drugim człowiekiem zmienił percepcję na bardzo dużą skalę.

Silne pozytywne reakcje na dotyk są czymś normalnym u większości ludzi, ale z wielu różnych powodów niektórzy
ludzie boją się i nie lubią dotyku. Część reakcji na dotyk pochodzi z tła kulturowego, w którym wychowywała się
dana osoba. Na przykład ludzie z północnej Europy oraz z Azji bardzo ograniczają dotyk wśród członków swych
grup rodzinnych i unikają go, jak to tylko możliwe wśród osób niespokrewnionych. W sytuacjach, gdzie nie da się
uniknąć dotyku, jak na przykład w zatłoczonym metrze, wszyscy z wielkim zapałem ignorują go i udają, że wcale
nie ma miejsca. Niektóre nacje, jak na przykład Brytyjczycy czy Francuzi, mają swoje specyficzne rytuały związane
z dotykiem (uścisk dłoni, dotknięcie ramienia, pocałunek w policzek lub zbliżenie policzka do policzka). Inne grupy,

- 36 -

jak  na  przykład  Japończycy,  unikają  nawet  takiego  dotyku,  zastępując  go  rytualnymi  ukłonami  (z  wyjątkiem
sytuacji,  kiedy  robią  interesy  z  ludźmi  z  Zachodu).  Jednakże  pomimo  tego,  że  Japończycy  nie  angażują  się  w
publiczny  dotyk,  mają  oni  bardzo  rozwiniętą  tradycję  masażów,  co  lokuje  ich  daleko  przed  Brytyjczykami.  W
porównaniu  z  Brytyjczykami,  Amerykanie  ze  swoim  poklepywaniem  po  plecach,  uściskami,  obejmowaniem  i
przytulaniem  są  bardzo  otwarci,  ale  z  kolei  porównując  ich  na  przykład  z  Włochami,  wychodzą  na  okropnych,
przepełnionych rezerwą sztywniaków.

Wyłączywszy  ludzi  cierpiących  na  poważne  zaburzenia  umysłowe,  praktycznie  każdy  może  mieć  pozytywne
reakcje  na  dotyk,  nawet  publiczny,  jeśli  są  ku  temu  odpowiednie  okoliczności.  Nawet  bardzo  intymny  dotyk  jest
akceptowany  wśród  sportowców,  dotknięcie  kogoś  obcego  w  tańcu  jest  uważane  za  absolutnie  normalne,  a
grupowe  śpiewy  po  wyjściu  z  baru  kończą  się  zwykle  znacznie  większym  kontaktem  fizycznym  niż  w  innych
okolicznościach. Pamiętam, że prowadziłem kiedyś seminarium w Japonii i byłem naprawdę zaskoczony reakcjami
ludzi. Zwykle kończę seminarium, prosząc ludzi, aby zebrali się w kręgu, trzymając się za ręce, a potem, by każdy
objął osobę stojącą obok. Tym razem miałem właściwie zamiar zrezygnować z tej części, zważywszy na panujące
w Japonii zwyczaje, ale moja żona (a jak pewnie pamiętasz, nie jest ona osobą, z którą można się nie zgodzić),
dała  mi  znak,  abym  jednak  to  zrobił. Wyjaśniłem  więc  wszystkim,  że  końcowy  uścisk  to  taka  hawajska  tradycja,
oraz że powinni to potraktować jako jeszcze jedno ćwiczenie. Wszyscy zaczęli się obejmować, a robili to z takim
zapałem,  że  zadziwili  nawet  mnie.  Odniosłem  wrażenie,  że  moje  przyzwolenie  dało  upust  jakiemuś  ogromnemu,
trzymanemu  dotąd  na  uwięzi  żywiołowi.  Wszyscy  zaczęli  obejmować  ludzi  stojących  obok.  Potem  ludzi  z
naprzeciwka. Potem wszystkich, którzy nawinęli się im pod ręce, w tym mnie samego. Po raz kolejny i kolejny.

Niechęć do doświadczania dotyku może wynikać nie tylko z ogólnych norm kultury, w której żyje dana osoba, ale
także ze złych przeszłych doświadczeń. Niestety, wydaje się, że każda cywilizacja ma ludzi, którzy są tak
sam

olubni i okrutni, iż wykorzystują swe pozycje autorytetów i powierzone im funkcje, aby wykorzystywać naturalne

pragnienie do kochania i bycia kochanym. Robią to dla własnej przyjemności, nie biorąc pod uwagę uczuć innych
ludzi. Takie osoby rekru

tują się spośród rodziców, krewnych, przyjaciół, nauczycieli, urzędników i każdego innego

miejsca, w którym separacja od innych stała się tak wielka, że nie ma już empatii, współczucia i szacunku wobec
dru

giego człowieka. Najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że osoby wykorzystane często starają się stłumić w

sobie uczucia do tego stop

nia, że ich ciała stają się żywymi bombami zegarowymi. Niektóre ofiary same zaczynają

wykorzystywać innych, być może z zemsty, być może dlatego, że myślą, iż jest to jedyny sposób, aby doświadczyć
dotyku. Niektórzy, wydawałoby się spokojni i mili ludzie, nagle, bez żadnego ostrzeżenia, wpadają w furię i atakują
wszystkich wokoło. Jeszcze inni żyją w izolacji, bojąc się najmniejszego kontaktu międzyludzkiego. A jeszcze inni
znajdu

ją uzdrowienie dzięki pomocy współczujących uzdrowicieli, lub nawet bez niczyjej pomocy. Gdyby nasze

społeczeństwo miało bardziej bezpieczne i akceptowalne sposoby na wyrażanie się poprzez dotyk, to mielibyśmy
wokoło nas znacznie mniej przemocy, desperacji i chorób.

Częścią mojego wkładu w budowanie takiego świata będą techniki, które opiszę w tym rozdziale.

Autodotyk

Pod nieobecność innych ludzi, którzy mogliby cię dotykać, możesz dotykać się sam. Dotyk wpływa pozytywnie na
ciało  oraz  na  umysł  dzięki  endorfinom  i  innym  substancjom,  które  uwalniają  się  do  krwi  w  momencie  dotknięcia
skóry. I choć twoje ciało z pewnością ma jakieś preferencje, co do tego czyj dotyk sprawia ci przyjemność, możesz
jednak uzyskać wiele korzyści, dotykając się samemu. Oto więc nieseksualne ćwiczenie dotykowe, które możesz
wykonać  samemu  (nie  żebym  miał  coś  przeciwko  seksualnym  ćwiczeniom  dotykowym,  które  można  wykonać
samemu,  ale  po  prostu  ich  nie  będę  cię  uczył).  Każda  część  tego  ćwiczenia  pomoże  ci  uwolnić  bardzo  wiele
napięcia.  Możesz  wykonać  to  ćwiczenie  nago  lub  w  lekkim  ubraniu.  Odniesie  ono  znacznie  lepszy  efekt,  jeśli
wykonując je postarasz się o to, aby okazać samemu sobie wiele uwagi i czułości.

1. Zacznij od masowania skóry głowy i przeczesywania włosów (możesz robić to delikatnie albo mocno, wszystko
zależy od tego, jak wolisz). Ogromne ilości napięcia gromadzą się właśnie w skórze głowy, dlatego wielu ludzi
uważa takie ćwiczenie za bardzo przyjemne.

2. Połóż palce obu dłoni na czubku głowy i czubkami masuj głowę od środka w kierunku zewnętrznym. Masuj
swoje skronie, przeciągnij palcami po twarzy wzdłuż linii nosa, policzków, aż do linii szczęki.

Długimi ruchami przeciągnij palcami od środka głowy, aż do jej boków na liniach ponad i pod ustami.

3. Pomasuj swoje uszy.

4. Pomasuj swoje dłonie, tak jakbyś mył je bez wody. Nie zapomnij o potarciu każdego palca. Potrzyj centrum
każdej dłoni, a także miejsce na wierzchu dłoni w punkcie pomiędzy palcem wskazującym i kciukiem.

5. Przeciągnij dłońmi po całym przedzie swego ciała. Możesz zrobić to powoli albo szybko. Jeśli jesteś ubrany, to
możesz przeciągnąć dłońmi po ubraniu.

6. Użyj ręcznika, aby potrzeć swoje plecy. Również to możesz wykonać przez ubranie. Jeśli masz skrobaczką do
pleców, użyj jej, bowiem drapanie jest wspaniałym sposobem na uwalnianie napięcia, nawet wtedy, jeśli nic cię nie
swędzi.

7. Jeśli masz czas, pomasuj stopy, a potem zakończ cały proces dokładnym umyciem rąk, szczególnie zanim coś
zjesz lub kogoś dotkniesz. Jeśli nie masz czasu na przeprowadzenie całego opisanego tu procesu, pomasuj po
prostu dłonie oraz ramiona i szybko obejmij się ramionami.

- 37 -

Przytulanie

Ćwiczenie  polegające  na  przytulaniu  się  jest  doskonałe  dla  dwójki  lub  więcej  ludzi.  Zabiera  ono  nas  do  naszych
prymitywnych  początków.  Warto  zauważyć,  że  niektóre  małpy  robią  tak  godzinami.  Pomimo  swej  niesamowitej
prostoty  może  mieć  niezwykły  wpływ  na  umysł  i  ciało.  Ubranie  jest  opcjonalne,  tak  samo  jak  muzyka  i  wszelkie
przyrządy do aro-mato terapii.

• Wersja pierwsza - dla dwójki ludzi. Usiądź wraz z partnerem na podłodze w taki
sposób,  abyście  opierali  się  o  swoje  plecy.  Możesz  siedzieć  w  ten  sposób  tak
długo, jak tylko zechcesz, ale postaraj się, żeby nie trwało to krócej niż pięćminut,
szczególnie  jeśli  chcesz  osiągnąć  jakieś  widoczne  rezultaty.  Zwykle  już  po  kilku
chwilach  odczujesz  ciepło.  Po  dłuższej  chwili  możesz  odczuć  mrowienie,  fale
energii, relaksację lub przyjemność.

• Wersja druga — dla dwójki ludzi. Usiądźcie jak najwygodniej na podłodze, przy

ścianie lub na fotelu, w taki sposób, aby się wzajemnie obejmować. Nie róbcie nic poza przytulaniem się. Jeśli po
ja

kimś czasie będziesz musiał zmienić pozycję, aby było ci wygodniej, zrób to jak najdelikatniej i poruszając się

tylko minimalnie. Efekty, które mogą się pojawić przy wykonywaniu tego ćwiczenia, są bardzo podobne do efektów
poprzedniego, a ponadto możesz mieć odczucie stapiania się z drugą osobą. W takim stanie jest również bardzo
łatwo oddać się marzeniom.

• Wersja trzecia - dla trzech lub więcej osób. Użyjcie dowolnej kombinacji wspierania się plecami, przytulania,
trzymania za ręce i splatania nóg. Ważne, aby wszyscy przed rozpoczęciem ćwiczenia odwiedzili toaletę, a potem
przyjęli wygodną pozycję. Ten wariant najlepiej wykonywać na podłodze, można również wziąć kilka poduszek albo
mat. W trakcie wykonywania ćwiczenia nie rozmawiajcie. Możecie wszystko omówić dopiero po jego zakończeniu.
Ko

rzyści płynące z tego ćwiczenia są takie same jak we wszystkich poprzednich, ale dodatkowo siła grupy

powoduje, że wszystkie mogą się bardzo spotęgować, prowadząc nawet do doświadczeń wizyjnych.

Główną korzyścią z przytulania, przynajmniej z punktu widzenia tej książki, jest uzdrawianie emocjonalne.

Och, prawie zapomniałem. Przytulanie się ma tendencję do stymulowania u niektórych ludzi odczuć seksualnych.
W zależności od zaangażowanych w ćwiczenie osób i okoliczności, w jakich ćwiczysz, musisz sam ocenić, jaki
rodzaj zachowania jest odpowiedni. Pamiętaj, że można doświadczać odczuć seksualnych, jednocześnie nie
zaspoka

jając ich natychmiast. Zamiast angażować się w spełnienie, możesz po prostu pozostać zrelaksowany i

obserwować takie odczucia, bez konieczności zrobienia z nimi czegokolwiek. Należy też pamiętać, że energia
seksualna może sama w sobie oddziaływać uzdrawiająco na organizm.

Uzdrawiające dłonie

Ludzie często mówią mi, że uważają, iż mają moc uzdrawiającą, lub że jakiś jasnowidz powiedział im, że ją mają i
pytają, co powinni z tym zrobić. Zwykle odpowiadam im, że powinni zacząć uzdrawiać.

Twój ukryty talent

Możesz teraz pomyśleć, że łatwo jest mi powiedzieć, że każdy ma zdolności pozwalające dokonywać uzdrowień.
Ale  jak mogą  to  udowodnić? Wcale  nie  zamierzam  ci  tego  udowadniać,  ponieważ  możesz  zrobić  to  sam, robiąc
kilka  prostych  eksperymentów.  Jeśli  sporo  czytasz,  albo  często  chodzisz  na  seminaria,  to  zapewne  znasz  te
ćwiczenia. Podaję je tu dla tych, którzy jeszcze o nich nie wiedzą. 1. Potrzyj mocno dłonie, rozłóż je na odległość
jakiś 15 centymetrów i powoli zbliżaj do siebie. Powinieneś to robić tak, jakbyś miał zamiar klasnąć, ale nie mógł
się  zdecydować.  Zwracaj  baczną  uwagę  na  odczucia  płynące  z  twoich  dłoni.  Jeśli  w  twoim  przypadku  jest  tak
samo, jak u większości ludzi, to powinieneś odczuć jakiś słaby opór, tak jakbyś ściskał miękki balon, albo zbliżał do
siebie  dwa  odpychające  się  magnesy.  Te  odczucia  są  powodowane  przez  otaczające  twoje  ciało  pole
energetyczne, a to właśnie tego pola używają w swej pracy uzdrowiciele (przynajmniej niektórzy uzdrowiciele).

2. Postaw obok siebie trzy szklanki soku p

omarańczowego, grejpfrutowego lub jabłkowego, albo trzy filiżanki z

kawą  czy  herbatą.  Jeśli  chcesz,  możesz  też  użyć  kieliszków  wypełnionych  winem.  W  ostateczności  możesz
również użyć wody, ale lepiej jest zrobić to na przykładzie czegoś, co ma bardziej określony smak. Następnie po-
trzyj  dłonie  i  weź  w  nie  jedno  z  naczyń.  Potrzymaj  je  przez  minutę  lub  dwie,  a  następnie  spróbuj,  jak  smakuje
zawartość.  Spróbuj  również  zawartości  innych  naczyń.  Zauważyłeś  różnicę? Właśnie  „uzdrowiłeś"  płyn  (czasami
zdarza  s

ię, że nie jesteś w stanie wyczuć różnicy, wtedy dobrze jest poprosić kogoś o opinię). Powodem, dla

którego sugeruję, abyś pozwolił sprawdzić efekt swoich działań komuś innemu jest to, że pozwoli ci się to upewnić,
iż nic sobie nie wmawiasz i smak tego płynu rzeczywiście się zmienił. Zwykle „uzdrowiony" płyn jest słodszy,
bardziej łagodny w smaku, lub traci oryginalną goryczkę. Oczywiście niektórzy ludzie mogą nie uznać takiej zmiany
za dobrą.

Każdy posiada uzdrawiającą moc. Ciało każdego człowieka uzdrawia się cały czas, często na przekór temu, co
człowiek robi. Każdy z nas posiada również uzdrawiającą moc, pozwalającą na uzdrawianie innych ludzi i to
dokładnie w tej chwili, bez żadnych wymyślnych rytuałów.

Oczywiście rytuały są potrzebne i mają swoje zastosowanie. Pomagają one przekonać wątpiących lub tych, którzy
nie wiedzą, że istnieje moc, która może pomóc im w uzdrowieniu. Nie stanowi to żadnego problemu. Oczywiście
ludzie, którzy pomagają nam się uzdrowić, mają prawo pobierać opłaty za swe usługi, w takiej wysokości, jaką
uważają za słuszną, a ludzie leczący się mają prawo płacić za takie usługi.

Siądź na podłodze, tak,
aby opier

ać się o plecy

partnera.

Niektórzy

ludzie odczuwają przy
tyra fale energii, relaks
lub

przyjemność.

- 38 -

Jedyny  problem  pojawia  się  wtedy,  kiedy  ktoś  jest  przekonany,  że  nie  może  lub  nie  wolno  mu  uzdrawiać  bez
jakiegoś rytuału czy pozwolenia wydanego przez kogoś innego (i nie chodzi mi tu o sprawy prawne, są one bowiem
zupełnie inną kwestią). Faktem jest, iż jeśli jesteś człowiekiem, to możesz uzdrawiać (tak przy okazji  - ta książka
jest  przeznaczona  dla  ludzi.  Jeśli  więc  jesteś  rośliną,  zwierzęciem,  skałą  czy  gwiazdą,  to  powinieneś  przeczytać
jakąś inną książkę). Oczywiście tak samo jak we wszelkich innych dziedzinach, jedni ludzie uzdrawiają lepiej, inni

gorzej,  ale  każdy  w  jakimś  stopniu  ma  do  tego  talent.  Następnym  razem,  kiedy
znajdziesz  się  w  towarzystwie  kogoś,  kto  cierpi  z  powodu  jakiegoś  bólu  czy
niedomagania,  a  jednocześnie  kogoś,  kto  jest  otwarty  na  to,  abyś  na  nim
poeksperymentow

ał, potrzyj swoje dłonie, aż poczujesz w nich łaskotanie, a potem

połoz na obszarze, który sprawia danej osobie ból (działa to nawet przez ubranie).
Uzyskasz znac

znie lepsze rezultaty, jeśli będziesz się koncentrować na tym co

robisz.

Wiem, że niektóre systemy uczą, iż energia i tak płynie poprzez ciebie, więc

możesz pozwolić swojemu umysłowi na brak koncentracji, ale należy pamiętać, że energia podąża za uwagą, więc
jeśli będziesz zwracał ją na swoje dłonie, to automatycznie będą one miały jej więcej. Jeśli osoba, na której
będziesz eksperymentować, poczuje jakąkolwiek ulgę, to eksperyment można uznać za udany. Używając technik z
kolejnych pod

rozdziałów, możesz znacznie zwiększyć swoje zdolności wytwarzania energii i użycia ich w

uzdrawiającym dotyku.

Poręczne wibracje

Wielu ludzi próbowało zastosować w uzdrawianiu dźwięki. Nie ma żadnych wątpliwości, że mogą one bardzo
pozy

tywnie wpływać na stan zdrowia. W języku angielskim istnieje powiedzenie, że: „ Muzyka może ukoić nawet

najgorszą bestię"

. Obserwując działanie muzyki na ludzi, rzeczywiście można dostrzec, że jest ona w stanie

uspokoić kogoś, lub podnieść na duchu, w bardzo krótkim czasie. Ale nie jest to terapia dotykiem, w pełnym
znaczeniu tego słowa. Spotkałem się również z terapią nazywaną „tonową", polegającą na tym, że terapeuta
wydawał jakieś konkretne dźwięki w kierunku pacjenta. Muszę jednak powiedzieć, że nie zaobserwowałem, aby ta
terapia dawała jakieś pozytywne skutki uzdrawiające.

Mruczenie

Jest jednakże pewien rodzaj terapii, który stanowi doskonałą kombinację dźwięku i dotyku. Wszystko, co musisz
zrobić,  to  mruczeć  lub  nucić  z  zamkniętymi  ustami,  kiedy  twoje  dłonie  dotykają  miejsca  sprawiającego  problem.
Tak,  właśnie,  to  absolutnie  wszystko,  co  trzeba  zrobić.  Tylko  mruczenie  i  dotyk.  Żeby  odczuć,  jak  silne  są  tego
efekty,  możesz  zbliżyć  do  siebie  dłonie,  lecz  bez  uprzedniego  pocierania.  Trzymając  je  blisko  siebie,  zacznij
mruczeć.  Poza  wibracjami, które odczujesz  w swoim ciele, twoje dłonie również powinny  zacząć  wibrować i jeśli

wszystko pójdzie dobrze, to odczujesz pomiędzy nimi pewien opór.

Odczuwając  jakiś  ból  lub  dyskomfort,  możesz  dotknąć  tego  miejsca  dłońmi  i
palcami  i  wymruczeć  z  powrotem  swoje  zdrowie.  W  istocie,  mruczenie  może
pomóc ci uwolnić napięcie i przyśpieszyć proces zdrowienia w większym stopniu
niż  sam  dotyk.  Możesz  mruczeć  w  niskich  lub  wysokich  tonacjach,  albo  nawet
nucić  swoje  ulubione  melodie.  Zauważyłem,  że  efekty  są  lepsze  wtedy,  gdy
utrzymujesz  uwagę  na  własnych  dłoniach  lub  na  miejscu,  którego  dotykają.

Oczywiście znacznie lepsze efekty uzyskasz mrucząc z zamkniętymi ustami, bowiem wtedy powstaje w twoim ciele
znacznie większa wibracja, która przenosi się na twoje dłonie.

Poruszanie ustami

Kolejnym wariantem mruczenia jest mówienie z zamkniętymi ustami i nie poruszając wargami. Daje to efekty
bardzo podobne do mru

czenia, ale dodatkowo ma jeszcze wpływ podświadomej (poddźwiękowej dla

perfekcjonistów) sugestii. Kładąc dłonie na miejscu problemu, zamiast mruczeć, można zaniknąć usta i powtarzać
afirmacje, błogosławieństwa lub wskazówki. Zastosowałem kiedyś tę technikę w taksówce, kiedy moja przyjaciółka
dostała nagłego bólu żołądka i mogę powiedzieć, że sprawdziła się ona doskonale. Jest również bardzo dobra do
usuwania bólu głowy i bólu mięśni, szczególnie po treningu. Zwróć jednak uwagę, że niektórzy ludzie mogą
uważać mruczenie czy mówienie z zamkniętymi ustami za denerwujące i w takim wypadku nie zareagują na nie
zbyt dobrze.

Koc wybaczenia

Koc wybaczenia jest doskonałą techniką natychmiastowego uzdrawiania, która używa słów i dotyku. Jest świetna
dlatego, gdyż działa bardzo szybko i nie musisz wiedzieć, komu i co wybaczasz.

Opiera się ona na założeniu, że każda infekcja czy opuchlizna na poziomie emocji
zawiera w sobie elementy poczucia winy i gniewu. Zauważ, że nie powiedziałem,
iż te emocje powodują takie stany, ale że mogą one być zaangażowane w
podtrzymywanie i pogłębianie danego stanu chorobowego. Jeśli uwolnisz napięcie
emocjonalne, to na pewno twoje ciało będzie w stanie uzdrowić się znacznie
szybciej.

Sama technika jest dziecinnie łatwa. Po prostu dotykasz palcami lub dłonią

Najbardziej podobne polskie powiedzenie to-

„Muzyka łagodzi obyczaje" - przyp. tłumacza.

Potrzyj dłonie, aż
poczujesz łaskotanie, a
następnie połóż je na
obszarze, który sprawia
danej

osobie ból (działa

to nawet przez ubranie).

Odczuwając

ból

jakiejś

części

ciała,

możesz położyć na niej
dłonie i wymruczeć z
powrotem

swoje

zdrowie.

Dotykając

dłonią

chorego

miejsca,

mówisz  do  siebie:  „Z
czymkolwiek  to  nie  jest
powiązane,  wybaczam
temu całkowicie".

- 39 -

miejsca,  które  wymaga  pomocy  i  mówisz  do  siebie:  „Z  czymkolwiek  to  nie  jest  powiązane,  wybaczam  temu
całkowicie". Powtarzasz tę czynność tak długo, aż uzyskasz pozytywny rezultat, albo tak długo, jak możesz sobie
na  to  pozwolić. Wykonując  tę  technikę,  możesz  doświadczyć  różnych  uczuć,  takich  jak  dreszcze,  relaksacja  czy
złagodzenie  bólu.  Im  bardziej  gniew  i  poczucie  winy  są  przyczyną  powstania  danej  przypadłości,  tym  szybciej
zniknie ona bez śladu. Nawet w wypadku, kiedy te uczucia mają mało wspólnego z powstaniem problemu, efekty
również będą korzystne. I tak jak powiedziałem wcześniej: nie musisz wiedzieć, z kim lub z czym związane są te
emocje  -

po prostu dotykaj miejsca, które sprawia problemy i utrzymuj w swoim umyśle decyzję o wybaczeniu.

Wybaczenie pomo

że twojej podświadomości pozbyć się wielkiej ilości stresu, a dotyk dostarczy energii, którą

można  spożytkować  do  uzdrowienia.  Oczywiście  jeśli  wiesz,  kto  wywołał  w  tobie  gniew  lub  poczucie  winy,  to
wybaczenie  takiej  osobie  może  znacznie  wzmocnić  siłę  działania  tej  techniki.  Jednym  z  najciekawszych
przypadków,  kiedy  użyłem  tej  techniki  był  dzień,  w  którym  obudziłem  się  z  cystami  na  dziąsłach  i  ogromnym
napięciem  w  szczęce.  Zęby  bolały  mnie  tak  bardzo,  że  me  byłem  w  stanie  zamknąć  ust,  ponieważ  dotkniecie
górnych  zębów  dolnymi  nieomalże  doprowadzało  mnie  do  utraty  przytomności  z  bólu.  Oczywiście  coś  takiego
wymagało wizyty u dentysty, a adres jednego nawet przyszedł mi do głowy, ale postanowiłem najpierw spróbować
czegoś  innego.  Żeby  od  czegoś  zacząć,  założyłem,  że  tę  sytuację  mógł  wywołać  gniew.  Pomyślałem  więc,  co
mogło być przyczyną mojego gniewu i natychmiast w moim umyśle pojawił się obraz kobiety, która poprzedniego
dnia zdezorganizowała mi ważne spotkanie. Wydawało mi się, że rozwiązałem tę sytuacją w sposób pokojowy, ale
moj

e ciało pokazało mi wyraźnie, że nie doprowadziłem do harmonii, a jedynie stłumiłem swój gniew. Tak więc

bardzo delikatnie położyłem palec na miejscu, w którym moja szczęka była najsilniej spuchnięta i powiedziałem coś
w stylu: „Cokolwiek taka i taka osoba mi me zrobiła, wybaczam jej kompletnie". Reakcja była tak szybka, że aż
trudna do uwierzenia. Ból zniknął, a opuchlizna i ropnie zmniejszały się w oczach, z taką prędkością, że po upływie
pół godziny nie było po nich śladu. Cały problem zniknął, tak jakby go w ogóle nie było. Tak więc tego dnia mój
dentysta nie miał okazji na mnie zarobić, choć oczywiście i tak czasami korzystam z jego usług.

Pomimo  że  nie  trzeba  wiedzieć,  kto  lub  co  ma  być  obiektem  wybaczenia,  istnieją  sposoby  pozwalające  na
zawężenie  wyborów,  szczególnie  w  sytuacji,  gdy  nie  potrafisz  skojarzyć,  kto  mógł  być  powodem  twoich
negatywnych  uczuć.  Wielu  ludzi  na  całym  świecie,  niezależnie  od  kultury,  z  jakiej  się  wywodzą,  świadomie  lub
nieświadomie łączy aspekt męski i żeński z prawą i lewą stroną ludzkiego ciała. Można więc założyć, że jeśli dane
schorzenie znajduje się po prawej stronie ciała, to ma ono związek z relacjami osoby chorej wobec mężczyzn, a
jeśli  po  lewej,  to  chodzi  o  emocjonalne  stany  dotyczące  kobiet.  Zauważyłem  również,  że  konflikt  emocjonalny  z
silną  kobietą  może  ulokować  się  częściowo  po  prawej  stronie  ciała,  a  konflikt  emocjonalny  ze  zniewieściałym
mężczyzną może częściowo objawiać się w lewej. Jeśli więc pracujesz nad schorzeniem, które można przypisać
jakiejś  określonej  części  ciała,  to  warto,  abyś  pomyślał  o  tej  zależności  i  po  prostu  zobaczył,  co  przyjdzie  ci  do
głowy. W wypadku moich problemów z zębami głównie bolała mnie lewa strona szczęki. W wypadku mongolskiej
szamanki, której pomagałem poradzić sobie z infekcją w prawym oku, był to problem z inną szamanką, o bardzo
silnej osobowości. Niezależnie od innych rzeczy warto jest wziąć pod uwagę, że praktycznie każde niedomaganie
czy  choroba,  na  poziomie  emocjonalnym  łączą  się  z  gniewem  lub  poczuciem  winy,  co  powoduje,  że  warto  jest
uwolnić wszelkie te emocje, zanim jeszcze sięgnie się po inne techniki. W najgorszym wypadku spowoduje to, że
inne użyte techniki będą bardziej skuteczne i zadziałają szybciej.

Ciesząc się cudem dotyku

Dotyk  jest  jednym  z  najpotężniejszych  narzędzi  służących  do  uzdrawiania,  niezależnie  od  tego,  czy  przyjmuje
formę  uścisku  dłoni,  objęcia  kogoś,  czy  masażu  całego  ciała.  Oczywiście  część  jego  efektywności  wypływa  z
oddziaływań energetycznych, ale co jeszcze  ważniejsze, jest on sposobem na  tworzenie połączeń pomiędzy  po-
szczególnymi  istotami.  W  świecie,  gdzie  idee  podziału  są  tak  bardzo  znaczące,  dotyk  staje  się  najpewniejszą
metodą  tworzenia  połączeń.  Uzdrawiający  dotyk,  zasilony  współczuciem  i  miłością,  staje  się  narzędziem  wielkiej
świadomości, źródłem radości, która wzbogaca ofiarodawcę i ofiarowywanego.

Rozdział VII

Natychmiastowe uzdrawianie z użyciem mocy energii

Moce słów, wyobraźni i dotyku mają wspólny element. Jest nim to, że każde z nich tworzy zmiany mentalne,
emocjonalne i fiz

yczne, które są ruchem energii.

Uzdrawianie jest procesem, który polega na wprowadzaniu zmian w myślach, uczuciach i ciele. Natychmiastowe
uzdrawianie polega po prostu na dokonywaniu tych zmian bardzo szybko. A gdziekolwiek jest zmiana, tam również
jest en

ergia, i zawsze są sposoby na wpływanie na nią w sposób bezpośredni, co może znacznie przyspieszyć

zmiany. W tym rozdziale głównym tematem jest ruch energii.

Czym jest energia?

Ludzie są przyzwyczajeni do myślenia, że materia jest czymś stałym, więc zwykle wszyscy wyobrażają sobie, że
najmniejsze części materii muszą być materialnymi cosiami. A skoro materia jest formą energii, to bardzo trudno
jest przekonać kogoś, że energia nie jest czymś. Fizycy definiują energię jako zdolność do wykonania czegoś, to
z

naczy zdolność jednego systemu do wpłynięcia na inny system. Przykładem energii może być spadający deszcz,

to znaczy siła grawitacji erodująca góry, czy adrenalina uwalniająca do krwiobiegu cukier, który może zostać użyty
przez komórki, aby dodać siły naszemu organizmowi. Jednakże wielu ludzi upiera się przy pomyśle, że energia jest
czymś materialnym, jak na przykład cegła. Jeśli więc oddasz komuś tę cegłę, to teraz on ją ma, a ty nie. Ale
energia wcale nie jest w niczym podobna do cegły.

- 40 -

Energię można porównać do fali na oceanie, która jest zasilana przez wiatr, który z kolei bierze swą energię
jeszcze z czegoś innego i tak dalej. Tam, gdzie jest energia, jest również ruch i zmiana, a tam gdzie są ruch i
zmiana, tam również jest energia. A ponieważ wszystko ciągle się porusza i zmienia, to można łatwo zauważyć, że
wszystko jest po

tencjalnym źródłem energii. Ponadto cały ten ruch ma naturę falową.

Jako ludzie doświadczamy życia przede wszystkim poprzez nasze zmysły dotyku, wzroku i słuchu. Widzenie,
słyszenie i dotyk to bardzo szczególne fenomeny, polegające na odbiorze danych z poszczególnych przedziałów
częstotliwości poprzez zorganizowane receptory. Innymi słowy słyszenie, widzenie i czucie wymaga systemu
nerwowe

go, który może zrozumieć informacje dostarczane przez oczy, uszy i skórę. Informacja dociera do

receptorów w formie fal światła, fal dźwięku i wibracji. Oczywiście cały proces jest znacznie bardziej skom-
plikowany, ale tak to wygląda u podstaw.

Jeśli energia jest ruchem, a materia ciągle się porusza, można powiedzieć, że jest ona tylko jedną z wielu form
energii. Jeśli ruch ma naturę falową (czy mówiąc inaczej radiacyjną, wibracyjną lub częstotliwościową), to wszystko
to, co uważamy za materialne, składa się tak naprawdę z fal. 1 jeśli jeden rodzaj fali może wpłynąć na inny rodzaj
fali, jak na przykład wiatr, który może wpłynąć na fale w oceanie, lub płomień, który może wpływać na wiatr, to
znaczy, że ludzie mogą nauczyć się wywoływać fale, które wpłyną na inne fale, co oznacza na przykład możliwość
istnienia natychmiastowego uzdra

wiania. Właśnie takich założeń zamierzam użyć jako punktu wyjściowego w tym

rozdziale.

Skąd biorą się fale?

Fale mają swój początek w innych falach. Jeśli kiedykolwiek obserwowałeś pole zboża lub trawy smagane wiatrem,
to z pewnością zauważyłeś, że wiatr kładzie rośliny falami, a nie naraz na całym polu. Dzieje się tak dlatego, że
wiatr porusza się w falach. Trzęsienia ziemi poruszają się w falach, światło słoneczne porusza się w falach.
Zgodnie z naszym założeniem wszystko porusza się w falach, a fale dają początek innym falom.

We wcześniejszych rozdziałach mówiłem o tym, że stres powoduje napięcie, a  napięcie przeszkadza w procesie
zdrowienia. Stres  został  zdefiniowany jako dwie siły działające przeciw sobie. Na potrzeby tego rozdziału  można
powiedzieć,  że  stres  jest  dwoma  zderzającymi  się  falami.  Jeśli  jesteś  w  stanie  stworzyć  jakąś  falę,  która  zmieni
bieg jednej z fal będących na kolizyjnym kursie, to wtedy ułatwisz powstanie naturalnego procesu uzdrawiania.

względów praktycznych w tym rozdziale wezmę pod uwagę energię pochodzącą z trzech źródeł, to znaczy

energię mentalną, emocjonalną i fizyczną.

Energia fizyczna

Istnieją miriady sposobów, jak można użyć energii fizycznej do uzdrawiania. Tu i w następnych rozdziałach omówię
tylko najbardziej użyteczne metody, zamiast opisywać wszelkie niezliczone możliwości.

Woda

Tak, wiem o tym, że absolutnie każdy jest świadomy o konieczności picia wody, aby zapobiec odwodnieniu, oraz
że woda mineralna jest dostępna praktycznie wszędzie. W trakcie mojego ostatniego pobytu w Chinach nie miałem
najmniejszych problemów z kupieniem butelkowanej wody we wszelkich miastach, które odwiedziłem, a nawet
same linie lotnicze wykazały się bardzo wielką dbałością o to, aby zapewnić pasażerom odpowiednią ilość płynów,
dzięki czemu łatwo jest zapomnieć, że jest to stosunkowo nowy fenomen. Ale w trakcie prowadzonych seminariów
zdałem sobie sprawę, że bardzo wielu ludzi tak naprawdę wcale nie uświadamia sobie leczniczej potęgi wody.

Kiedy

ciało ulega odwodnieniu, tworzy się wielki stres, który może dać objawy wcale nie wskazujące na odwodnie-

nie. Na swoim przykładzie odkryłem, że jeśli rano budzę się z różnymi pomniejszymi dolegliwościami i w złym
nastroju, to szklanka wody powoduje, że wszystko to znika, jakby za sprawą magii. Efekty wydają się być szybsze
niż czas potrzebny na to, aby wypita woda dotarła z mojego żołądka do komórek, które jej potrzebują. Jednakże
przy założeniu, że woda porusza się jak fala energii, to zapewne powoduje ona, że jedna z kolidujących fal energii
zmienia kierunek, co powoduje natych

miastowe rozluźnienie napięcia i pozwala ciału dokonać uzdrowienia. Co

prawda fizjolog mógłby się nie zgadzać z takim wyjaśnieniem, ale myślę, że taka zabawa ideami jest niegroźna, a

jedyny istotny tu fakt jest taki, że to działa.

W dodatku przy likwidowaniu porannego złego samopoczucia odkryłem, że
szklanka wody często pomaga uwolnić się od mdłości, bólu głowy, bólu w krzyżu,
bólu stawów, zaziębienia, symptomów grypy i poczucia niepokoju.

Kolejną  uzdrawiającą  właściwością  wody  jest  jej  zdolność  do  neutralizowania
pozytywnych  pól  elektrycznych.  W  niektórych  warunkach  wokół  ciała  może
powstać  statyczne  pole  elektryczne,  które  doprowadza  do  powstania  napięcia.
Może się to dziać  w trakcie suchych  wiatrów, takich jak Santa Anna  w Kalifornii,
Konas  na  Hawajach,  Harmattan  w  Afryce  Wschodniej  czy  Sirocco  w  Afryce
Północnej. Zjawisko to występuje również wtedy, kiedy wiatr wieje w naturalnych

kanionach lub w betonowych kanionach mia

sta, a także wtedy, kiedy powietrze porusza się w urządzeniach

klimatyzacyjnych budynków lub samochodów. Pola elektryczne tego typu mogą również powstawać przy frontach
wysokiego ciśnienia, kiedy wydaje się, że powietrze w ogóle się nie porusza. Choć pozytywnie naładowane pole
elektryczne może powstawać wokół całego ciała, to najczęściej koncentruje się ono w miejscach, gdzie skóra ma
bezpośredni kontakt z metalem (jak na przykład wokół pierścionków, naszyjników czy zegarków). Obecność

Szklanka  wody  zwykle
usuwa  takie  problemy,
jak:  ból  głowy,  mdłości,
ból

krzyżu,

ból

stawów,

symptomy

przeziębienia i grypy
oraz

poczucie

niepokoju.

- 41 -

takiego pola może wywoływać wszelkie negatywne symptomy, które wymieniłem wcześniej. Kąpiel, przetarcie
skóry mokrą szmatką lub dotknięcie metalowego przedmiotu, który nosimy mokrym palcem, to najlepsze sposoby
na zlikwidowanie takiego pola, dzięki czemu można odczuć natychmiastową ulgę.

Oddech

Tak, oczywiście to ważne, żeby oddychać. I co z tego? Oczywiście, że oddychanie jest ważne. W istocie tak
ważne, że różne kultury stworzyły sposoby oddychania, które mają zapewnić, że będziesz zdrowy, bogaty, mądry,

młody i pełny ponadludzkich mocy. Przez wiele lat eksperymentowałem z wieloma
stylami  oddychania,  takimi  jak:  oddychanie  jogiczne,  tantryczne,  taoistyczne,
gnostyczne,  rebirthing  i  wiele  innych,  które  są  zbyt  tajemne,  żeby  o  nich
wspominać.  Z  moich  obserwacji  wynika,  że  wszelkie  korzyści  płynące  z  tych
różnych  systemów  opierają  się  na  jednej  niezwykle  tajemnej  technice
mistrzowskiej: głębszym oddychaniu.

Oddech ma naturę falową. W dodatku do wdechu i wydechu falą jest również wznoszenie się i opadanie klatki
piersiowej, czasami synchronizowane z oddechem, a czasami nie.

Główną korzyścią z oddychania jest dostarczanie do organizmu tlenu, zaś główną korzyścią drugorzędną jest fakt,
że oddech działa jak pompa, pomagająca w wydalaniu toksyn z ciała. Jeśli twój oddech jest płytki, to znaczy szybki
i krótki, to pobierasz mniej tlenu i pozbywasz się mniejszej ilości toksyn. To powoduje, że stajesz się podatny na
choroby, obniża się twój próg bólu i zmęczenia, zmniejsza twoja siła i zdolność do koncentracji i jasnego myślenia.
Głębszy oddech (tylko głębszy — a nie głębszy i szybszy) pomaga to wszystko zmienić. Problemem jest to, że
poddani stresowi wszyscy mamy tendencję do tego, aby oddychać płytko, a dla wielu ludzi płytkie oddychanie staje
się wręcz nawykiem. Dobrym pomysłem jest wytrenowanie się w głębokim oddychaniu, jako reakcji na stres.
Zamiast wieszać sobie nad biurkiem napis „Myśl", warto zawiesić napis „Oddychaj".

Poza  głębokim  oddychaniem  jest  jeszcze  jedno  ćwiczenie  oddechowe,  które  uważam  za  szczególnie  skuteczne
Niektóre  techniki  z  jogi  kładą  duży  nacisk  na  powstrzymywanie  oddechu  pomiędzy  kolejnymi  wdechami  i
wydechami na jakiś określony czas. Więc na przykład bierzesz wdech, potem zatrzymujesz powietrze w płucach,
licząc  do  czterech,  potem  robisz  wydech  i  znów  zatrzymujesz  powietrze,  licząc  do  czterech.  Według  mnie  taka
technika ma duże korzyści fizjologiczne, choć raczej tylko na końcu wdechu. Mówiąc prosto, zatrzymanie oddechu
na  moment  u  szczytu  wdechu  powoduje,  że  tlen  miesza  się  z  dwutlenkiem  węgla,  co  pozwala  czerwonym
krwinkom zaabsorbować więcej tlenu. Efektem natychmiastowego uzdrawiania jest to, że mamy więcej energii, ból
znika szybciej, a myślenie jest bardziej jasne. Moje doświadczenia wskazują na to, że wystarczy powstrzymać się
przed wydechem

przez jakieś dwie lub trzy sekundy, aby uzyskać korzyści z tej techniki, ale, co istotne, nie pojawią

się one wraz z pierwszym oddechem. Należy wykonać ich kilka z rzędu.

Dziwne fale

Bardzo długo zastanawiałem się, jak opisać kolejną ideę. Pomimo że niektóre koncepcje zawarte w tej książce są
dosyć nieortodoksyjne, chciałem, żeby wszystko tu było jak najbardziej zrozumiałe i praktyczne jak to tylko
możliwe, jednocześnie nie wchodząc nadmiernie w tematy ezoteryczne i unikając przybierania tonu człowieka
„nawiedzonego". Jednakże to, co tutaj opiszę, jest tak praktyczne, że postanowiłem zaryzykować trochę dziwności
wobec wszystkich tych, którzy nie wiedzą nic o badaniach nad energiami subtelnymi.

Mówiąc prosto, nie wszystkie formy energii są zbadane czy uznane przez główny nurt nauki (czy kogokolwiek
zbliżonego do tego nurtu). Ale nawet rzeczy niezrozumiałe dają się zastosować w sposób praktyczny, szczególnie
w przypadku, kiedy efekty użycia takich rzeczy są korzystne. Przykłady, które podaje poniżej, nadają się doskonale
do wspomagania procesu uzdrawiania, choć w świetle konwencjonalnej nauki nie powinny mieć żadnego wpływu.
Metody te zostały przetestowane z dobrymi wynikami przez tysiące ludzi na całym świecie. Wszystkich tych, którzy
chcieliby dowiedzie

ć się więcej o badaniach nad energiami subtelnymi, odsyłam do mojej książki pt. „Eartk

Energies"

albo do własnych badań i poszukiwań. W teorii „urządzenia", które tu opisują, działają na zasadzie

generowania fal, które potrafią rozluźniać napięcie i wspierać naturalne procesy zdrowotne organizmu.

Podkładka falowa

Weź trzydzieści centymetrów folii aluminiowej, oraz trzydzieści centymetrów folii do
pakowania. Połóż oba kawałki jeden na drugim i zegnij je razem kilka razy, tak, aby
otrzymać  kilkucentymetrową  podkładkę,  w  której  dwa  rodzaje  folii  rozłożą  się
warstwami. Nie ma znaczenia, który rodzaj folii będzie na zewnątrz. Tak stworzoną
podkładką  możesz  przykładać  do  chorych  miejsc  w  swoim  ciele,  lub  na  przykład
przykleić  ją  taśmą  klejącą  do  takiego  miejsca  i  nosić  tak  długo,  aż  uzyskasz
pożądany efekt. Podkładka działa szczególnie dobrze na bóle, nerwobóle, mdłości i
siniaki,  ale  przyśpiesza  również  znacząco  zdrowienie  w  przypadku  praktycznie
każdej choroby.

Dobrym  pomysłem  jest
nauczenie  się,  aby  w
sytuacjach  stresowych
pamiętać  o  pełnym  i
głębokim oddychaniu.

Przytwierdź podkładkę
falową do swego ciała
za

pomocą

taśmy

klejącej

lub

jakiegokolwiek

innego

sposobu

pozostaw

tam, aż do uzyskania
pożądanego rezultatu.

- 42 -

Płytka falowa

Wytnij dwa piętnastocentymetrowe kwadraty ze styropianu albo plastiku i jeden piętnastocentymetrowy kwadrat z
folii aluminiowej. Umieść folię pomiędzy warstwami plastiku, tak jakbyś wkładał wędlinę do kanapki. Powstałej płytki
możesz  używać  jako  podkładki  pod  naczynia  z  wodą  lub  innymi  płynami.  Żeby  uzyskać  pożądane  efekty,  płyn
powinien ładować się energią płytki przez przynajmniej trzydzieści sekund. Picie „naenergetyzowanych" płynów ma
kojący  wpływ  na  całe  ciało,  pomagając  obniżyć  poziom  napięcia.  „Naenergetyzowana"  woda  może  również  być
używana  do  przemywania  skóry.  Wielu  ludzi  zauważyło,  że  kawa,  herbata  i  młode  wino  trzymane  na  płytce
nabierają bardziej łagodnego smaku. Możesz również zrobić płytką mającą około trzydziestu centymetrów i używać
jej jako podkładki pod stopy. Wielu ludzi czuje znaczne ożywienie i poprawę samopoczucia, kiedy trzymają stopy
na takiej płytce, niezależnie od tego, czy siedzą, czy stoją.

Energia emocjonalna

Ci sami ludzie, którzy wyobrażają sobie, że energia jest cegłą, mają również tendencję do postrzegania emocji,
jakby były kurzymi piórami. Dobre emocje oznaczają, że jesteś pełen suchych, ciepłych piór, które powodują miłe
odczucia, a złe emocje oznaczają, że masz w sobie paskudną mokrą masę piórek, które powodują niemiłe
odczucia. Zgodnie z tym

rozumowaniem, jeśli masz w sobie jakieś negatywne uczucia to musisz je uwolnić (wyjąć

z siebie mokre pióra) i zastąpić je pozytywnymi emocjami (włożyć z powrotem suche pióra). Ale ta teoria nie działa
zbyt dobrze, bowiem emocje nie są bardziej materialne niż energia. Jeśli uzyskujesz pozytywne rezultaty z

wyrażenia gniewu, żalu, smutku czy jakiegokolwiek innego uczucia, to nie dlatego,
że  czegokolwiek  się  pozbyłeś.  Pozytywny  efekt  wypływa  z  tego,  że  zmieniłeś
swoje  zachowanie,  pozwoliłeś  poruszyć  się  energii  i  uwolniłeś  napięcie,  które
wynikało  z  tego,  że  starałeś  się  nie  odczuwać  danej  emocji.  Potencjalna
możliwość  ponownego  pojawienia  się  takiej  emocji  ciągle  istnieje,  o  ile  nie
zmieniłeś  swojego  stosunku  do  wspomnienia,  które  ją  wywołało.  Co  więcej,
p

ozytywne efekty mogą nastąpić, jeśli skoncentrujesz się na pozytywnych emo-

cjach, nawet nie zawracając sobie głowy „uwalnianiem" złych.

Podczas  konferencji  w  Kolorado  uczestniczyłem  w  wieczorze  dyskusyjnym  i  wysłuchałem  wykładu  młodego
Francuza,  który  wyjaśniał,  jak  być  szczęśliwym.  Przekazana  przez  niego  informacja  była  zastanawiająco  prosta:
jeśli  chcesz  być  szczęśliwy,  po  prostu  bądź  szczęśliwy.  Większa  część  dyskusji  wyglądała  mniej  więcej  tak:
Pytanie -

„Jak mogę być szczęśliwy, skoro straciłem pracę?". Odpowiedź - „Bądź szczęśliwy". Pytanie - „Jak mogę

być  szczęśliwy,  skoro  jestem  samotny?".  Odpowiedź  -  „Bądź  szczęśliwy".  Pytanie  -  „Jak  mogę  być  szczęśliwy,
skoro jestem chory?". Odpowiedź  - „Bądź szczęśliwy". Wielu ludzi  wyszło  z tej dyskusji kręcąc głowami, bowiem
nie  byli  w  stanie  uchwycić  idei  kryjącej  się  za  słowami  tego  młodego  człowieka.  Bycie  szczęśliwym  jest  kwestią
wyboru. Chodzi tu o zwracanie uwagi na to, co się lubi, a nie na to, czego się nie lubi. Otaczające cię wydarzenia,
ludzie  i  ich

działania nie są tym, co czyni cię nieszczęśliwym. Poczucie nieszczęścia tak naprawdę bierze się z

pasywnego oporu stawianego wobec wydarzeń i ludzkich czynów. Opór tworzy napięcie, a duża ilość napięcia
tworzy i zasila choroby. Z drugiej strony, pozytywn

e emocje, jak na przykład szczęście, pomagają uwolnić napięcie

i wspierają naturalne zdolności lecznicze ciała.

Teoria brzmi pięknie, ale co z praktyką? Jedną sprawą jest powiedzenie komuś, aby był szczęśliwy, a zupełnie inną
jest to, czy ta osoba może rzeczywiście tego dokonać. To mniej więcej tak, jakby doradzać komuś choremu, żeby
był zdrowy. Bez sposobu na dokonanie tego taka rada jest bezsensowna. Podaję więc poniżej kilka sposobów na
tworze

nie pozytywnych stanów emocjonalnych, które pomogą ci we wsparciu natychmiastowego uzdrawiania.

Może się zdarzyć, że mając kiepski nastrój, nie będziesz miał ochoty użyć tych technik. Możesz sobie wtedy
pomóc, myśląc, że są one rodzajem emocjonalnego lekarstwa, które po prostu trzeba „zażyć".

Ulubiony punkt koncentracji

Jeśli odczuwasz fizyczny lub emocjonalny ból, to naprawdę możesz poczuć się lepiej, myśląc o ulubionych
rzeczach, niezależnie od tego czy są to paczki opakowane w brązowy papier i związane sznurkiem, czy cokolwiek
innego. Myślenie o ulubionych rzeczach nie tylko odwraca twą uwagę od problemu, ale także rozluźnia mięśnie,
uwalnia do krwiobiegu endorfiny i stymuluje wiele innych pozytywnych zachowań organizmu. Haczykiem jest to, że
musisz poświęcić na takie myśli sporo czasu. Kiedy już zaczniesz wyobrażać sobie swoje ulubione rzeczy, poświęć
na to co najmniej minutę. Z leczniczego punktu widzenia, im więcej czasu na to poświęcisz, tym lepiej, ale zacznij
przynajmniej od minuty.

Potęga miłości

Kilka lat temu moja organizacja otrzymała wielkie pudło przypinek, na których napisano .Jestem kochany". Razem
z przypi

nkami dotarła do nas historia o człowieku, którego żona leżała w szpitalu, cierpiąc na śmiertelną chorobę.

W  trakcie  jednej  z  wizyt  mąż  powiedział  jej:  „Pamiętaj,  że  jesteś  kochana".  Kobieta  ta  wbiła  sobie  to  zdanie  do
głowy  bardzo  mocno  i  trzymała  się  go,  nawet  kiedy  opanowywał  ją  wielki  strach.  Zaczęła  jednak  bardzo  szybko
wracać  do  zdrowia,  a  jej  przypadek  uznano  za  cud.  Mąż  tej  kobiety  przysłał  nam  więc  pudło  przypinek  z  tym
zdaniem, abyśmy mogli je rozdać ludziom, w nadziei, że mogą one komuś pomóc. I pomogły. Od tego czasu sam
używam tej metody i uczę jej innych ludzi, osiągając doskonałe rezultaty. Ponieważ dla wielu ludzi nie jest prostą
sprawą  po  prostu  zacząć  myśleć  w  ten  sposób,  więc  rozwinąłem  pewne  podejście,  które  może  w  tym  pomóc.
Przyjrzyj się swojemu obecnemu życiu i otoczeniu pod kątem wszystkich tych rzeczy, które dają ci jakąś korzyść.
Możesz nawet zanotować wszelkie takie korzyści, niezależnie od tego, czy pochodzą one z sytuacji, czy są obecne

Jeśli odczuwasz ból
fizyczny

lub

emocjonalny,

naprawdę

możesz

pomóc sobie, myśląc o
czymś przyjemnym.

- 43 -

w twoim życiu za sprawą innych ludzi. Następnie załóż, że wszystkie te korzyści oznaczają, iż ich źródło cię kocha.
Za

łóż, że zapach kwiatu jest darem miłości, że powietrze, którym oddychasz, jest darem miłości, że wszystko, co

robi

ą dla ciebie inni ludzie, choćby całkiem nieznani, jak pracownicy elektrowni, która dostarcza ci prąd, jest darem

miłości i że wszystko, czego dostarcza ci wszechświat, jest oznaką miłości. Stopień, w jakim jesteś w stanie
przekonać się do takiego myślenia, jest również stopniem, w jakim pozwolisz na to, aby natychmiastowe
uzdrawianie pojawiło się w twoim życiu.

Pozytywna postawa ciała

Całkiem niedawno odbyłem bardzo ciężką podróż, która była wyczerpująca nie tylko fizycznie, ale i psychicznie. Po

mniej wi

ęcej dwóch tygodniach tej mordęgi zacząłem mieć objawy przeziębienia,

takie  jak  katar,  ból  zatok  i  kichanie.  Dzięki  moim  poprzednim  doświadczeniom
wiedziałem, że bakterie odgrywają tu niewielką rolę, a tak naprawdę mój problem
bierze  się  głównie  ze  stresu.  Ze  wszelkich  technik,  jakich  wtedy  użyłem,  aby
pozbyć  się  napięcia,  jedna  okazała  się  niezwykle  skuteczna.  Polegała  ona  na
wytworzeniu  w  sobie  stanu  wielkiej

pewności. Nie chodziło tu o bycie pewnym

jakiejś konkretnej rzeczy czy sprawy, tylko o ogólne poczucie pewności. Po mniej
więcej trzech sekundach od uzyskania tego stanu wszelkie objawy całkowicie
zniknęły, co, jak zapewne przyznasz, jest niezłym przykładem natychmiastowego
uzdro

wienia. Mój nos był suchy, zatoki wolne od bólu, a uporczywa chęć

kic

hnięcia minęła bezpowrotnie. Wytworzyłem w sobie ten stan pewności jedynie

poprzez myślenie o nim. Tu muszę przyznać, że było to dla mnie takie łatwe ze względu na wiele lat praktyki w tym
zakresie. Jed

nakże kiedy tylko pozwoliłem mojej uwadze osłabnąć i zająć się czymś innym niż poczucie pewności,

katar natychmiast powrócił. Starając się  wymyślić, jak można by  nauczyć innych ludzi tej techniki i jednocześnie
spowodować,  żeby  była  ona  skuteczniejsza  na  dłuższą  metę,  odkryłem,  że  większości  ludzi  najłatwiej  jest
wprowadzić się w stan pewności i utrzymać go przez potrzebny okres czasu dzięki przybraniu pozycji ciała, która
wyraża  pewność.  Pozycja  ciała  wyrażająca  pewność  przypomina  naszemu  ciału,  że  powinno  podtrzymywać  tę
pewność i jak długo utrzymujemy taką pozycję, tak długo to poczucie trwa w nas, powodując wszelkie uzdrawiające
korzyści.

Energia mentalna

Być może cię to zdziwi, ale w tym podrozdziale nie będę omawiał myśli czy telepatii. Zamierzam poruszyć tu temat
koncentrowania na czymś uwagi.

Kiedy k

oncentrujesz na czymś swoją uwagę, zachodzi bardzo ważne wydarzenie. Tym wydarzeniem jest

powstanie fali. Fala ta składa się z energii, ale nie powiem ci, z jakiej energii, ponieważ ja tego nie wiem, ani nikt,
kogo znam, tego nie wie, choć teorii na ten temat jest zatrzęsienie. Dla wygody nazywam tę energię energią
mentalną, bowiem nie istnieją jeszcze metody, aby ją zmierzyć czy nawet w sposób naukowy dowieść, że istnieje.
Jednakże, a jest to wielkie , jednakże", więc powinienem napisać jednakże, fale takie istnieją rzeczywiście, a
wiemy to, ponieważ widzimy ich efekty. Kiedy zwracasz na coś uwagę, to coś zmienia się, i to często w sposób tak
oczywisty, że daje się to nawet naukowo zmierzyć i udowodnić. Zgodnie z moją własną teorią, kiedy kierujemy na
co

ś uwagę, powodujemy powstanie fali energii, która wpływa na falę energii posiadaną przez obiekt, na który

kierujemy uwagę. Rodzaj tego wpływu zależy od stopnia koncentracji uwagi, od długości czasu jej trwania oraz od
informacji, którą niesie ze sobą fala energii uwagi.

Twoja sita woli

Podaję tutaj przepisy na kilka eksperymentów, które możesz przeprowadzić, aby sprawdzić siłę swojej woli.
Możesz używać słów, wyobrażeń czy dotyku, aby kierować własną wolą, ale pamiętaj, że te czynności nie są tu
źródłem mocy. Rezultaty będą uzależnione od intensywności intencji.

Otwieranie słoika. Znajdź bardzo mocno zakręcony słoik. Spróbuj go otworzyć. Jeśli ci się nie uda (w wypadku

kiedy ci się udało, kontynuowanie ćwiczenia zdecydowanie nie ma sensu), powiedz mentalnie do zakrętki, aby się
otworzyła, powiedz swej dłoni, aby mogła go łatwo otworzyć i wyobraź sobie, że otwierasz go bez żadnego wysiłku.
Podczas wyobrażania sobie tego cały czas koncentruj siłę swojej woli, aby rzeczywiście tak się stało. Oczywiście
należy tu wziąć pod uwagę siłę twojej ręki oraz siłę, z jaką jest zakręcony słoik, ale za drugim razem powinno ci się
udać bez żadnego problemu.

2. Podnoszenie przedmiotu.

Podnieś dosyć ciężki przedmiot jedną ręką. Może to być cokolwiek, na przykład

ciężka butelka, statuetka czy lampa. Potem skoncentruj swoją siłę woli, aby ten przedmiot stał się lżejszy i podnieś
go ponownie. Różnica będzie bardzo łatwa do zauważenia.

Wydłużanie palca. Tylko się nie wystrasz, bowiem efekt ten jest krótkotrwały. Celem tego ćwiczenia jest

zademonstrowanie ci, jak wielki wpływ na twoje ciało ma twoja wola. W bardzo rzadkich przypadkach ktoś nie jest
w stanie stworzyć takiego efektu, być może przez własne wątpliwości, które mogą przeszkodzić w zaistnieniu tego
zjawiska. T

ak czy inaczej powinieneś zacząć od odnalezienia poziomych linii na nadgarstkach. Następnie

dociskasz  oba  nadgarstki  do  siebie,  a  potem  składasz  dłonie  tak,  jakbyś  zamierzał  się  modlić.  Zwrot  uwagę  na
swoje środkowe palce. U większości ludzi powinny one mieć taką samą długość. Jeśli jest tak w twoim wypadku, to
wybierz  dowolną  dłoń,  jeśli  nie,  to  opuść  dłoń  z  dłuższym  palcem,  a  pozostaw  tę  z  krótszym.  Teraz  skieruj  całą
swoją  uwagę  na  środkowy  palec  i  każ  mu  się  wydłużyć.  Powiedz  mu,  żeby  urósł,  wyobraź  to  sobie,  a  ponad
wszystko pragnij, aby tak się stało. Utrzymuj się w takim stanie przez mniej więcej minutę. Potem przyłóż do siebie

Ze wszelkich technik,
jakich

użyłem,

aby

pozbyć się napięcia,
jedna

okazała

się

niezwykle

skuteczna.

Polegała

ona

wytworzeniu w sobie
stanu wielkiej pewności.

- 44 -

poziome linie na nadgarstkach i złóż dłonie jak do modlitwy. Niespodzianka!

Uwaga jest sterowana przez jedną z najbardziej tajemniczych sił wszechświata  — wolę. Główną charakterystyką
woli  jest  to,  że  porusza  ona  energią:  tworzy  fale.  Możesz  mieć  intencję,  ale  potrzeba  woli,  aby  można  było  tę
intencję  zrealizować.  Możesz  mieć  pragnienie,  ale  trzeba  woli,  abyś  mógł  je  spełnić.  Możesz  mieć  życzenie,  ale
potrzeba  woli,  by  je  spełnić.  Możesz  podjąć  decyzję,  ale  nie  wykonasz  jej  bez  woli.  Choć  wielu  ludzi  starało  się
dociec, czym w istocie jest siła woli, nikomu się to jeszcze nie udało. Więc zapomnijmy o pytaniu, czym jest siła
wo

li i po prostu załóżmy, że coś takiego istnieje. Co z tego wynika?

Chodzi o zastosowanie siły woli. Istnieją dwa ważne aspekty efektywnego użycia siły woli. To, co napiszę teraz,
jest prawdopo

dobnie jednym z najbardziej użytecznych sekretów, które poznasz w życiu.

Pierwszym aspektem użycia siły woli jest posiadanie intencji, żeby coś się wydarzyło bądź nie wydarzyło. Nie
chodzi tu o samo posiada

nie intencji, nie popartej siłą woli, bowiem coś takiego ma słabe oddziaływanie i podlega

silnym wpływom zewnętrznym. Mówię tu o posiadaniu intencji i używaniu woli, aby tę intencję spełnić, z całą mocą,
jaką możesz z siebie wykrzesać. To, co piszę, nie jest łatwe do wyrażenia słowami, ale mam nadzieję, że jak dotąd
mnie rozumiesz. Drugi aspekt jest równie ważny. Chodzi tu o wpływanie wolą na siły, które istnieją, oraz dawanie
początku nowym, tak, aby osiągnąć pożądany efekt.

Wielu ludzi poddało się i nie rozwijają zdolności do używania siły woli, ponieważ próbowali wpłynąć nią na coś w
sposób bezpośredni, a siła woli działa najlepiej, kiedy nie używa się jej bezpośrednio. To, w czym sprawdza się
najlepiej, to tworzenie fal, które wpływają na istniejącą bądź potencjalną energię innych fal. Więc zamiast natężać
wolę po to, aby doprowadzić do natychmiastowego zniknięcia nowotworu, lepiej jest użyć jej wobec własnego ciała,
aby wspomóc je w użyciu wszelkich dostępnych środków (co może oznaczać twój własny system immunologiczny,
lekarstwa, które zażywasz, a nawet chirurgię) do usunięcia problemu. Twoja wola dodana do naturalnych zdolności
uzdrawiających twojego ciała jest naprawdę potężną siłą.

Wola kieruje twoją uwagą, a uwaga sprawia, że w twoim otoczeniu zachodzą zmiany. Techniki, które opiszę dalej,
służą do bezpośredniego wzmacniania uwagi i są bardzo efektywne w natychmiastowym uzdrawianiu.

Technika relaksacji oczu

W poprzednich rozdziałach napisałem, że kiedy moje oczy wpadają w stan napięcia, robię coś, aby je rozluźnić i
ostrość  mojego  wzroku  wraca  do  normy  (która  dla  mnie  wynosi  20  na  20).  Dzięki  tej  technice  jestem  w  stanie
przeczytać  coś  napisanego  sześciopunktową  czcionką  z  odległości  15  centymetrów  bez  użycia  szkieł
kontaktowych, okularów czy chirurgii, a moje oczy mają przecież ponad sześćdziesiąt lat. Czasami, aby poprawić
ostrość  widzenia,  zamykam  mocno  oczy  kilka  razy  z  rzędu,  co  wytwarza  fale  energii,  które  dobrze  wpływają  na
wzrok, ale to nie tę technikę mam tu na myśli. Aby uzyskać długofalową poprawę wzroku, należy zacząć inaczej
patrzeć na świat.

Bardzo wielu ludzi wytworzyło w sobie nawyk chwytania różnych rzeczy oczami. Traktują wyraz „patrzeć" tak, jakby
znaczył on „zamknąć"

. Czynią wielki wysiłek, aby utrzymać w polu widzenia coś, co obrali za przedmiot swoich

obserwacji, a ten wysiłek powoduje w ich oczach ogromne napięcie. Napięcie zaś powoduje zaburzenia ostrości
widzenia.

W istocie wszystko, co widzisz, zmierza w twoim kierunku. Nie musisz zrobić nic
poza

otrzymywaniem. Jednakże jeśli nabrałeś nawyku „chwytania oczami" lub w

twoich oczach z jakichkolwiek innych przycz

yn pojawiło się napięcie, to możesz

zastosować cos więcej niż tylko ćwiczenia relaksacyjne. Sama technika nie
wymaga wielkiego nakładu pracy. Po prostu skup swoją uwagę na tyle własnej
głowy i utrzymuj ją tam, przyglądając się czemuś. Powolne i głębokie oddychanie
bywa pomocne w trzymaniu uwa

gi, tak samo jak wyobrażanie sobie, że patrzysz

na wszystko przez dwa tunele prowadzące do tyłu twojej głowy, gdzie znajdują się
oczy, lub trzymanie dłoni na tyle głowy, co pomaga skoncentrować się na miejscu,
którego dotykasz. Wszystko to może być pomocne, ale główny efekt pochodzi z
utrzymania koncentracji na potylicy. Zwykle musisz trochę poczekać na poprawę

wzroku, ale jeśli będziesz ćwiczył wytrwale, to przyjdzie czas, kiedy ze zdziwieniem będziesz zauważać, że ostrość
twego wzroku

poprawia się w mgnieniu oka czy też jeśli wolisz - natychmiastowo.

Technika pikopiko

Pikopiko

to hawajskie słowo oznaczające „od centrum do centrum". Nauczyłem się tej techniki od mojego wuja. W

skrócie polega ona na przenoszeniu uwagi z jednego miejsca na drugie, w połączeniu z głębokim oddychaniem.
Oddychanie pomaga w podtrzymaniu uwagi i jedno

cześnie zwiększa energię mentalną. Istnieje bardzo wiele

wariantów i zastosowań tej techniki. Tu podają tylko trzy warianty, które są najbardziej związane z
nat

ychmiastowym uzdrawianiem. Każdy z nich można stosować leżąc, siedząc, stojąc, a nawet idąc.

Dostrajanie pikopiko

Weź wdech, koncentrując uwagę na szczycie głowy, a w trakcie wydechu przenieś uwagę na pępek. Jeśli chcesz,
to utrzymuj w umyśle intencję rozluźnienia lub doenergetyzowywania. Wielu ludzi stara się przy tym wyobrazić

Nieprzetłumaczalna gra słów. Angielskie słowa patrzeć (look) i zamknąć (lock) są do siebie bardzo podobne.

Skup swoją uwagę na
tyle własnej głowy i
utrzymuj ją tam
przyglądając się
czemuś. Powolne i
głębokie oddychanie
bywa pomocne w
trzymaniu uwagi.

- 45 -

sobie, że energia przepływa w ich ciele, ale jest to nie tylko niepotrzebne, może również przeszkadzać samemu
procesowi. Pikopiko

działa najlepiej, jeśli nie starasz się robić niczego i po prostu pozwalasz uwadze załatwiać całą

sprawę. Nie staraj się poruszać energią, po prostu przenoś swoją uwagę ze szczytu głowy na pępek itd. Technika

ta jest bardzo skuteczna w uzdrawianiu lekkiego niepokoju, w pozbywaniu się nie-
wielkich ilości napięcia oraz w chwilach, kiedy potrzeba ci „doładowania baterii".
Możesz również wykonywać to ćwiczenie, aby nabrać wprawy w kierowaniu własną
uwagą.

Antystresowe pikopiko

Weź wdech, kierując swoją uwagę tak wysoko, jak to tylko możliwe (ja często
używam jako punktu koncentracji gwiazd, ale niebo i chmury również są w

porządku), a w trakcie wydechu skieruj uwagę tak nisko, jak to tylko możliwe (możesz pomyśleć o centrum ziemi
albo gruncie pod stopami). Utrzymuj w umyśle intencję dobrego samopoczucia. W Mongolii nauczyłem tej techniki
pewną szamankę, która miała problemy z nagłymi napadami bólu głowy i mdłości. W jej systemie przekonań
objawy te mogły być spowodowane atakiem psychicznym jej wroga, ale zasugerowałem, że powinna spróbować tej
techniki jeszc

ze zanim spróbuje czegokolwiek innego. Bowiem jeśli występujące u niej symptomy byłyby

spowodowane  tylko  i  wyłącznie  ciężkim  stresem  -a  byliśmy  w  dosyć  stresującej  sytuacji  -  to  ta  technika  z
pewnością powinna jej pomóc. Jeśli zaś technika by nie pomogła,  to ciągle mogła się odwołać do swoich metod.
Technika  zadziałała  w  ciągu  kilki  minut  i  w  tym  przypadku  szamanka  nie  musiała  się  odwoływać  do  rytuałów
obronnych. Powiem jeszcze, że ja i inni ludzie używaliśmy tej techniki w bardzo stresujących sytuacjach, a rezultaty
zawsze graniczyły z natychmiastowym bądź bardzo szybkim uzdrowieniem.

Harmonizujące pikopiko

Weź wdech, koncentrując uwagę na pępku, a wydychaj powietrze, kierując uwagę
na  dowolną  część  twojego  ciała,  która  potrzebuje  harmonizacji  lub  uzdrowienia.
Ponieważ technika ta znacznie wzmaga obieg krwi, to doskonale sprawdza się w
usuwaniu  bólu  mięśni  i  zakwasów,  oraz  jest  absolutnie  bezkonkurencyjna  w
skurczach  i  ścierpnięciu  spowodowanym  niewygodną  pozycją  ciała.  Jeśli  rano
budzę  się  ze  ścierpniętą  ręką,  to  poświęcam  jakieś  trzydzieści  sekund  na  ten
rodzaj pikopiko

i wszystko wraca do normy, bez bólu i nieprzyjemnego mrowienia.

Załącznik do pikopiko

Weź wdech, utrzymując uwagę na czymś na zewnątrz ciebie, co posiada jakieś cechy, których pragniesz.
Wydychając powietrze, skieruj swą uwagę na miejsce w twoim ciele, które potrzebuje4ej cechy. Możesz sobie
również wyobrazić miniaturę danego przedmiotu w tym miejscu ciała. Utrzymuj w umyśle intencję odpowiedniego
efektu. Pro

wadząc seminarium w Londynie, w trakcie przerwy wybrałem się z moimi uczniami na spacer po parku.

Jeden  z  nich  powiedział  mi,  że  ma  bardzo  ostry  ból  w  plecach,  który  nie  pozwala  mu  się  pochylić  więcej  niż
dziesięć  stopni  do  przodu.  Właśnie  wiał  dosyć  silny  wiatr.  Rozejrzałem  się  dookoła  i  spostrzegłem,  że  liście  na
dębie  kołyszą  się  i  zginają.  Ponieważ  ten  uczeń  poznał  wcześniej  opisaną  tu  technikę,  poprosiłem  go,  aby
skoncentrował  uwagę  na  tych  liściach.  Po  około  piętnastu  minutach  koncentrowania  się  na  nich  i  wyobrażania
sobie, że takie właśnie giętkie liście znajdują się w jego plecach, uczeń wrócił do mnie i zademonstrował mi, że jest
w stanie pochylić się bez najmniejszego problemu o całe dziewięćdziesiąt stopni.

Przy innej okazji, w dzień po przeprowadzce, kiedy nosiłem duże  meble, obudziłem się z zesztywniałym karkiem.
Ciągle  leżąc  w  łóżku,  puściłem  ulubioną  muzykę  i  zastosowałem  tę  technikę,  przy  wdechu  koncentrując  się  na
źródle  muzyki,  przy  wydechu  na  moim  zesztywniałym  karku,  wyobrażając  sobie  jednocześnie,  że  muzyka
roz

brzmiewa w moim ciele. Po mniej więcej półgodzinie cała sztywność zniknęła. Z punktu widzenia uzdrawiania

do koncentrowania się na nich nadają się wszelkie obiekty, które się poruszają, roztapiają lub rozpuszczają,
wszystko to, co jest spokojne i ciche, or

az wszystko to, co jest silne i przepełnione energią.

Technika tak wspaniała, że aż niewiarygodna

W przeszłości nazywałem tę technikę „zmianą wzorca", ale zmieniłem jej nazwę, żeby w pełni oddać jej niezwykłe
możliwości. Bo jak inaczej sam nazwałbyś technikę, która pozwala na leczenie poparzeń, skaleczeń, ran, siniaków
i złamanych kości w czasie krótszym niż kilka minut? Prawdopodobnie technika ta może wywołać więcej sceptycy-
zmu niż cokolwiek innego opisanego w tej książce, ale dowody leżą w praktyce. Wiele razy powtarzałem, że ciało
ma naturalną inklinację do samouzdrawiania. Teraz powtórzę to jeszcze raz, ale odrobinę inaczej. Bazując na
badaniach empirycznych, mogę powiedzieć, że ciało ma naturalną inklinację do natychmiastowego uzdrawiania.
Niestety,

medycyna zwykle uważa, że ciało potrzebuje czasu na to, aby się uzdrowić. Nie zgadzam się z takim

stwierdzeniem. Osobiście uważam, że czas potrzebny jest do uwalniania napięcia i przekierowywania fal energii,
tak, aby ciało mogło wykonać swą pracę bez przeszkód. Doświadczenia wskazują, że im szybciej uwolnisz
napięcie i przekierujesz energię, tym szybciej następuje uzdrawianie. Ta technika pozwala zrobić to z zadziwiającą
szybkością.

Kiedy ciało jest ranne, natychmiast przygotowuje wszelkie dostępne zasoby do tego, aby się naprawić. Warto
zwrócić uwagę na fakt, że ciało zbiera informacje dotyczące obecnej sytuacji na podstawie trzech źródeł: danych
zmysłowych z obecnej chwili, swojej pamięci dotyczącej zebranych wcześniej danych zmysłowych oraz z

Przemieszczaj

swoją

uwagę

pomiędzy

szczytem

głowy

pępkiem. Ta technika
dobrze

usuwa

lekki

stres i zmęczenie.

Weź wdech,
koncentrując uwagę na
pępku, a wydychaj
powie

trze, kierując

uwagę na dowolną
część twojego ciała,
która potrzebuje
harmonizacji lub
uzdrowienia.

- 46 -

wyobra

żeń umysłu dotyczących przeszłych, teraźniejszych i przyszłych danych zmysłowych. Mając już te dane,

ciało stara się wyciągnąć z nich jakieś konkretne wnioski, żeby móc zareagować na sytuację w odpowiedni sposób.
W idealnych warunkach wspomnienia zawier

ałyby informację o tym, jak ciało poradziło sobie z daną sytuacją w

przeszłości, a wyobraźnia umysłu byłaby dumna z przeszłego sukcesu, wspierała obecne strategie i wyznaczała
mądry kierunek rozwoju na przyszłość. Tak właśnie mogłoby to działać (a nawet czasami działa, w rzadkich
przypad

kach i u niewielu ludzi). Na szczęście ciało zwykle potrafi sobie dosyć dobrze poradzić z problemem. Umysł

na nieszczęście nie. Zamiast pomagać ciału, umysł mu przeszkadza. Tak jest w przypadku większości ludzi (czuję
si

ę pewnie, mówiąc „większości", ponieważ gdybym nie miał racji, ogólny stan zdrowia i podejście większości ludzi

na świecie do tego tematu byłoby zupełnie inne). Najczęściej w chwili, kiedy ciało jest zajęte radzeniem sobie z
problemem, umysł odtwarza go po raz kolejny oraz wymyśla wszelkie przepełnione strachem rezultaty, co
powoduje powstanie ogromnych ilości stresu, który przeszkad2a ciału w wykonywaniu jego pracy. Jakby tego było
mało, ciało musi sobie jeszcze zwykle poradzić ze wspomnieniami poprzednich negatywnych reakcji umysłu.

Jednym  z  rozwiązań  jest  uciszenie  umysłu  i  zatrudnienie  go,  aby  pomagał  ciału  w  wykonywaniu  potrzebnych
napraw.  Właśnie  na  tym  opiera  się  „technika  tak  wspaniała,  że  aż  niewiarygodna".  Wiem,  że  nie  brzmi  zbyt
niesamowicie,  ale

tak właśnie działa, szczególnie przy obecnym poziomie wiedzy większości ludzi. Kiedy więcej

ludzi pozna tę technikę i będzie ją stosować, pewnie będę musiał znów zmienić jej nazwę. Ale najpierw powiem ci,
jak to wszystko działa.

Stosując tę technikę do poradzenia sobie na przykład z raną, wszystko, co musisz
zrobić,  to  rozluźnienie  fizycznego  ciała  tak  mocno,  jak  to  tylko  możliwe,  oraz
wykonanie  kilku  „prawie  powtórzeń"  czynności,  która  doprowadziła  do  powstania
rany. Prawie powtórzenie to czynność, która jest prawie taka sama jak czynność
oryginalna. Różnica pomiędzy nimi jest taka, że przy prawie powtórzeniu omijasz
tę  część  ruchu,  która  doprowadziła  do  powstania  urazu.  Jeśli  więc  na  przykład
sparzyłeś się, dotykając palcem czegoś gorącego, powinieneś powtórzyć ten ruch,
zatrzymując  palec  w  bezpiecznej  odległości.  Takich  powtórzeń  należy  wykonać
nawet  kilkadziesiąt,  aż  do  momentu  zniknięcia  bólu.  Zwykle  zajmuje  to  około
minuty  (jeśli  wykonasz  resztę  techniki  w  poprawny  sposób).  Jeśli  przytrzasnąłeś
sob

ie palce drzwiami, to powinieneś zostawić je na miejscu i powtarzać ruch

drzwiami,  zatrzymując  je  kilka  milimetrów  od  swoich  palców.  Jeśli  uderzyłeś  się  w  nogę,  powinieneś  zacząć
poruszać nią w kierunku tego czegoś, o co się uderzyłeś, zatrzymując ją kawałek przed zetknięciem z tym czymś.
Jeśli uderzyłeś się młotkiem w palec, to powinieneś powtórzyć ruch młotka, zatrzymując go nieco nad palcem. Jeśli
skaleczyłeś się nożem, to powinieneś powtórzyć ten ruch, nie dotykając powierzchni skóry. W ostatnim wypadku
być może będziesz musiał najpierw zatamować upływ krwi. W każdym z opisanych przypadków oraz wielu innych,
których  nie  opisałem,  powinieneś  powtarzać  ruch  do  momentu,  kiedy  ból  zniknie  całkowicie.  Jeśli  z  jakichś
przyczyn  nie  jesteś  w  stanie  powtórzyć  danego  ruchu  (na  przykład  oblałeś  się  wrzątkiem,  rozbijając  przy  tym
szklankę),  to  możesz  użyć  czegoś  innego.  Dla  przykładu:  zamiast  nożem  możesz  poruszać  nad  swoją  dłonią
kawałkiem drewna, zamiast młotkiem możesz machać nad swoim palcem drugą dłonią, a zamiast rozbitej szklanki
z wrzątkiem możesz wziąć nową (i wypełnić ją na wszelki wypadek zimną wodą). Chodzi tu tylko o to, abyś był w
stanie stworzyć nowe wspomnienie, w którym wypadek nie miał miejsca.

Mentalna  strona  tej  techniki  jest  tu  najważniejsza,  ponieważ  to  umysł  tworzy  w  takich  przypadkach  najwięcej
stresu. Składa się ona z dwóch różnych części, które w miarę możliwości należy wykonać symulta-nicznie. Jedna
część  polega  na  sprowadzeniu  całej  swojej  uwagi  do  chwili  obecnej,  w  której  powtarzasz  tę  czynność,  nie
doprowadzając  do  powstania  urazu.  Powodzenie  całej  techniki  zależy  od  tego,  czy  będziesz  w  stanie  utrzymać
swoją świadomą uwagę na chwili obecnej, czy też wrócisz myślami do przeszłości, gdzie powstał dany uraz, lub
też  oddalisz  się  w  przyszłość,  bojąc  się  i  przewidując  jak  najgorsze  możliwe  zakończenia.  Wykonanie  tego
poprawnie  wymaga  natężenia  siły  woli.  Musisz  zdecydować,  że  zwracasz  uwagę  jedynie  na  to,  co  dzieje  się  w
chwili obecnej, a jeśli w twojej głowie pojawią się jakieś inne myśli, to nie denerwując się, przeniesiesz swą uwagę
ponownie na to, co robisz, tyle razy, ile będzie to konieczne.

Druga  mentalna  część  tego  ćwiczenia  to  użycie  stów,  po  to,  aby  pomóc  sobie  w  utrzymaniu  uwagi  na  chwili
obecnej i pozwoleniu własnemu ciału na dokonanie potrzebnych napraw. Moi uczniowie i ja eksperymentowaliśmy
z wieloma różnymi sformułowaniami, które mogą w tym pomóc, ale i tak najlepszym ciągle pozostaje: „Nic się nie
stało! Widzisz?! Nic się nie stało!" - powtarzane po raz kolejny i kolejny, aż do chwili kiedy ból zniknie. To zdanie po
raz  pierwszy  zostało  spontanicznie  użyte  przez  pewną  kobietę,  kiedy  jej  przyjaciel  wskutek  wypadku  na  nartach
wodnych  bardzo  poważnie  rozciął  sobie  czoło.  Powtarzała  mu  to  zdanie,  trzymając  go  jedną  ręka,  a  drugą
poruszając przy jego czole w naśladownictwie ruchu narty, która go uderzyła. Kiedy ich wyłowiono i ratownicy starli
krew z czoła mężczyzny, okazało się, że nie ma żadnego skaleczenia. Niewątpliwym plusem tej sytuacji był fakt, że
mężczyzna,  będąc  jeszcze  w  wodzie  był  nieprzytomny,  co  spowodowało,  że  jego  umysł  nie  starał  się  wejść  w
drogę  uzdrawianiu.  Oczywiście  możesz  użyć  jakichkolwiek  słów,  które  będą  ci  odpowiadać,  ale  pamiętaj,  że
najważniejsze jest, aby pomagały ci one koncentrować się na chwili  obecnej i dawały jasno  znać ciału,  że może
prze

prowadzić uzdrawianie.

Zauważyłeś zapewne, że kilka razy powiedziałem, aby kontynuować powtórzenia tak długo, aż zniknie ból. W
większości wypadków właśnie tyle potrzeba, aby cały proces był skuteczny, bowiem kiedy ból znika, umysł zajmuje
się innymi sprawami, a ciało w spokoju radzi sobie z resztą uzdrawiania. Często jeśli jesteśmy w stanie wyłączyć
nasz umysł, to oparzenia znikają, nie pozostawiając żadnych zaczerwienień ani oparzeń, skaleczenia nie krwawią,

Kiedy

się

zranisz,

zrelaksuj

mięśnie

zacznij  robić  „prawie
powtórzenia".  Ma  to  na
celu  stworzenie  nowego
wspom

nienia,

według

którego rana w ogóle
nie powstała.

- 47 -

a na uderzonych miej

scach nie powstają siniaki. Im bardziej niebezpieczny był dany wypadek, tym częściej trzeba

stosować tę technikę, po prostu dlatego, że trudniej jest utrzymać umysł z dala od wyobrażania sobie wszelkich
negatywnych konsekwencji.

ć może zauważyłeś również, że nie wspomniałem jeszcze o uzdrawianiu złamanych kości. Stało się tak dlatego,

że takie zastosowanie wymaga osobnego omówienia. Nie oczekiwałbym natychmiastowych rezultatów w wypadku
złamania otwartego (to znaczy, kiedy złamana kość przebiła skórę). Nawet szybkie rezultaty są w takim wypadku
bardzo  trudne  do  osiągnięcia,  bowiem  stres  i  trauma  zwykle  są  wręcz  ogromne.  Jednakże  użycie  tej  techniki  w
takim wypadku pomoże w znacznym stopniu zredukować napięcie i skrócić czas zdrowienia. Technika sprawdza
się  dobrze  w  wypadku  prostych  złamań  kości  rąk  i  nóg  oraz  palców.  Oczywiście  o  ile  można  skorzystać  z
normalnej  pomocy  medycznej,  to  nie  należy  z  niej  w  żadnym  wypadku  rezygnować.  Należy  również  zadbać  o
ustawienie  kości  na  właściwej  pozycji,  jeśli  doszło  do  przemieszczenia.  Pomimo  zastrzeżeń,  które  podałem
powyżej, opiszę historię, która się kiedyś wydarzyła.

Wydarzenie  miało  miejsce  w  trakcie  wycieczki  wzdłuż  brzegu  rzeki  Wailua  na  Kauai.  Pod  koniec  dnia  podjąłem
bardzo  błędną  i  głupią  decyzję,  aby  pójść  mało  uczęszczanym  odnóżem  rzeki.  Nie  było  tam  żadnych  ścieżek  i
musiałem iść, brodząc po kolana w rzece i ślizgając się na kamieniach. Błąd był tym większy, że miałem bardzo
śliskie buty. Brodziłem więc w strumieniu, przeskakując jak młoda kozica z kamienia na kamień, aż do momentu,
kiedy wskakując na jeden z nich..., ześlizgnąłem się. W trakcie lotu koszącego wyciągnąłem przed siebie rękę, aby
złagodzić  upadek  i  trafiłem  nią  dokładnie  w  leżący  przede  mną  kamień.  Trzy  palce  chrupnęły  bardzo  mocno  i
przeszył  mnie  ogromny  ból.  Kiedy  spojrzałem  na  moją  dłoń,  każdy  z  palców  był  wykręcony  w  innym  kierunku.
Przysiadłem i zacząłem machać dłonią nad kamieniem, o który się uderzyłem, zatrzymując ją kawałek przed nim,
po raz kolejny i kolejn

y. W tym samym czasie krzyczałem z całej siły: „Nic się nie stało" i walczyłem, aby zatrzymać

mój  umysł  w  chwili  obecnej.  Była  to  ciężka  walka,  bowiem  obrazy  upadku  i  samego  twardego  lądowania  ciągle
pojawiały  się  w  moim  umyśle.  Ale  nie  poddałem  się  i  kontynuowałem  swe  działania  przez  ponad  dwadzieścia
minut.  Po

upływie tego czasu spojrzałem na dłoń. Ból minął prawie całkowicie, palce miały normalny kształt, a

jedyną widoczną szkodą była opuchlizna na najmniejszym palcu. Wróciłem do domu, popracowałem nad sprawą
jeszcze trochę i po trzech dniach byłem całkowicie zdrowy. Co ciekawe, po mniej więcej tygodniu od tego wypadku
opowiadałem o nim przyjacielowi, a mój mały palec natychmiast ponownie spuchł. Użyłem opisanej tu techniki
ponownie i opuchlizna natychm

iast zeszła. Od tego czasu musiałem wytrenować inną reakcję ciała, aby nie reago-

wało opuchlizną za każdym razem, kiedy będę o tym komuś opowiadał. Wielu ludzi pyta mnie, czy dzieci również
mogą  nauczyć  się  tej  techniki.  Odpowiadam,  że  tak,  a  potem  opowiadam  autentyczną  historię,  którą  znam  od
jednego  z  moich  hawajskich  przyjaciół.  Otóż  pewnego  dnia  jego  siedmioletni  wnuczek  został  poproszony  o
popilnowanie  swojej  rocznej  siostry,  podczas  gdy  matka  udała  się  do  toalety.  Całe  wydarzenie  miało  miejsce  w
par

ku. Mała dziewczynka kręciła się w swoim chodziku, aż znudzony chłopak przestał ją obserwować. W pewnym

momencie chodzik przewrócił się, a dziewczynka wypadła z niego, uderzając głową o chodnik. Kiedy wszyscy
obserwujący to wydarzenie zamarli w bezruchu, chłopak podbiegł do dziecka, podniósł je za kostki i zaczął kołysać
głową w dół nad betonem. Kiedy ludzie próbowali go powstrzymać, powiedział: „Wszystko w porządku, babcia
powiedziała mi, żebym tak zrobił!". Dziewczynka rzeczywiście przestała płakać.

CZĘŚĆ TRZECIA

Wielki skok naprzód

na ścieżce natychmiastowego uzdrawiania

Rozdział VIII

Osiągnięcie mistrzostwa w używaniu mocy słów

W dawnych czasach na Hawajach istniała bardzo popularna terapia werbalna, nazywana ho 'oponopono, co w
języku hawajskim oznacza „poprawić coś". Terapia ta była używana na wiele różnych sposobów, a najbardziej
znanym z nich była forma grupowej terapii rodzinnej. Praktyka ta ostatnio stała się szerzej znana i można
powiedzieć, że przezywa swój renesans, bowiem wielu Hawajczyków zaczęło interesować się swoim dziedzictwem
kulturowym.
Najlepszy opis takiej terapii grupowej pojawia się w książce Narta i ke kumu (Spojrzenie na źródła), wydanej przez
Qeen Liliuokalani Children's Center Książka ta została opublikowana dla ludzi ze środowisk medycznych, aby
mogli poznać i zrozumieć ważne koncepcje, które mogą świadomie bądź podświadomie warunkować ich
hawajskich pacjentów, Głównym źródłem wiadomości w tej książce była Mary Kawena Pukui -hawajska kobieta ze
szlachetnego rodu, posiadająca ogromną wiedzę o ludziach Hawajów i ich tradycjach. Ho 'oponopono jest bardzo
sformalizowanym procesem. Zgodnie z opisem pani Pukui, proces składa się z następujących elementów
(pominąłem tu hawajskie słowa):
1. Modlitwa i/lub podanie powodu zebrania.
2.

Wyjaśnienie reguł.

3. Oczyszczenie atmosfery. W tej części wszyscy uczestnicy mają okazję przedstawić swój punkt widzenia,
skomentować coś i podyskutować o kwestiach spornych. Każdy mówi pojedynczo, nikt poza przywódcą
zgromadzenia (głową rodziny) nie ma prawa odezwać się, kiedy ktoś już mówi. Lider udziela głosu i bardzo często
wszyscy mówiąc, zwracają się wyłącznie do niego, nawet jeśli opowiadają o kimś innym. Wszystko to pomaga
znacznie zredukować napięcia i nie dopuszcza do kłótni.
4. Wyznanie. W t

ej części osoba przyznaje, że zrobiła coś, co zraniło innego członka grupy.

5. Kompensata, w trakcie której osoba winna obiecuje zrobić coś, aby wynagrodzić szkodę.
6. Wybaczenie. W trakcie części dotyczącej wybaczania winowajcy otrzymują przebaczenie. Zwykle wiąże się to z

- 48 -

uściskami, pocałunkami i łzami. Lider mówi wszystkim zebranym, żeby nigdy więcej nie opowiadali mu o sprawie,
która została wybaczona.
7. Zakończenie. Zwykle kończy się modlitwą albo dziękczynieniem, dotyczącym osiągniętej harmonii. Potem w
zależności od powagi zakończonych spraw wszyscy udają się na małą przekąskę, duży posiłek albo wielką ucztę,
W praktyce taka sesja mogłaby trwać trzydzieści minut albo trzydzieści dni, szczególnie ze względu na powagę
zarzutów, które mają być poruszone, oraz dlatego, że punkty 3.-6. mogą być powtarzane wielokrotnie. A co, jeśli
ktoś odmówi wybaczenia? W dawnych czasach na Hawajach było to najwyższe społeczne przestępstwo, karane
banicją. W dzisiejszych czasach obie strony konfliktu jeszcze przed przystąpieniem do procesu muszą wykazać
chęć dojścia do porozumienia, poza bardzo niegroźnymi różnicami zdań, jak na przykład kłótnia dzieci, która
doprowadziła do bójki.
Innej formy tego procesu używała hawajska nauczycielka duchowa Morrnah Simeona. Jej wariant koncentrował się
na wybaczeniu jako środkowi, który może uzdrawiać nie tylko relacje międzyludzkie, ale nawet przedmioty czy
ziemię.

Współczesna wersja starożytnych praktyk

Od mojej hawajskiej rodziny nauczyłem się wariantu procesu, który może być użyty dla pojedynczych osób.
Ponieważ różni się on nieco od wersji Pukui i Simeony, postanowiłem, że zrezygnuję z nazwy ho 'opo-nopono i
zastąpię ją słowem kupono, co w języku hawajskim oznacza „poruszać się w kierunku celu". Ta forma procesu
pozwala konkret

nej osobie uzdrowić wszelkie związki mogące tworzyć mentalne i fizyczne problemy (pamiętaj, że

w moim myśleniu problemy emocjonalne są tylko efektem problemów wynikających z poziomu ciała i mentalności).
Elementy kupono są dosyć podobne do grupowego procesu ho 'opo-nopono, który opisałem powyżej, choć nie
identyczne. Kupono zakłada obecność osoby prowadzącej, której zadaniem jest pomagać w procesie. Nie jest
niemożliwe wykonanie procesu samemu, ale z przewodnikiem jest to znacznie łatwiejsze.
Sam proces opi

suję tu z perspektywy terapeuty i jego klienta, choć może trafniejszym określeniem niż terapeuta

byłoby słowo mediator. Dla prostoty założyłem, że i klient, i terapeuta są mężczyznami.

Założenia zmiany

Proces kupono bazuje na siedmiu założeniach: 1. Na wszystko można patrzeć z punktu widzenia związku, jak na
przykład związki pomiędzy ciałem i umysłem, pomiędzy człowiekiem i otoczeniem, pomiędzy różnymi ludźmi, czy
nawet osobą i wydarzeniami z jej życia. Dysharmonia powstaje w związkach opartych na nieharmonicznych
zachowaniach, które wywodzą się z nieharmonicznych idei, a harmonijne związki powstają w oparciu o harmonijne
zachowania na bazie harmonijnych idei. Tak więc główną rolą terapeuty jest udzielenie klientowi pomocy, aby był w
stanie zmienić swe idee i stworzyć nowe harmonijne zachowania mentalne i fizyczne.
2.   Prowadzący proces pomaga osobie poddanej mu w patrzeniu na obecny problem pod kątem wpływu, jaki
mogą wywierać nań przeszłe wydarzenia, teraźniejsze związki i oczekiwania na przyszłość. Pomaga też klientowi
pozbyć się wszelkich ograniczeń mogących wypłynąć z tych spraw. Jednocześnie terapeuta podsuwa idee, że
zmiana jednej strony takich związków ma wpływ na ich całość. Co w praktyce oznacza, że jeśli na przykład
problem związku dotyczy dwóch osób, to niekoniecznie muszą one być obie obecne. Wystarczy przeprowadzić
proces z jedną stroną, a zmienione zachowanie tej osoby i tak wpłynie na drugą.
3.  Uwaga energetyzuje idee, ciągła uwaga wzmacnia je, a wzmocnione idee mają wpływ na zachowanie i zbierane
doświadczenia. Przewodnik pomaga klientowi przerzucić uwagę z negatywnych idei na ich pozytywne
odpowiedniki, skupić się na tym, czego się pożąda, a nie na tym, czego się nie chce i użyć pozytywnych czynów do
wzmocnienia pozytywnych idei.
4.   Możemy żyć i działać tylko w chwili teraźniejszej. Przewodnik pomaga klientowi zrozumieć, że chwila obecna
jest znacznie ważniejsza od przeszłości i że to właśnie w chwili obecnej sadzimy ziarna przyszłości. Wszelkie
doświadczenia, włącznie ze wspomnieniami i oczekiwaniami, istnieją tylko w chwili obecnej, podlegają zmianom i
wydarzają się wyłącznie w chwili obecnej. Dla tego właśnie pełniejsze życie w chwili obecnej zmniejsza
jakiekolwiek negatywne wpływy z przeszłości oraz pomaga stworzyć lepszą przyszłość.
5.

Miłość wyraża się poprzez bycie szczęśliwym z kimś lub odczuwanie szczęścia z powodu czegoś, a nie

poprzez robienie czegoś dla kogoś. Szczęśliwe związki powodują harmonię. Najlepszą metodą na odczucie
szczęścia jest zaprzestanie oceniania siebie i innych oraz okazanie innym i sobie większego uznania. Pozwala to
rozwiązać większość konfliktów. Dodatkowo terapeuta będzie tym efektywniejszy, im mniej będzie oceniał czy
osądzał klienta.
6. Aby doświadczenia klienta mogły się zmienić, on sam musi się zmienić, ponieważ istniejące w nim idee oraz
jego zachowania w chwili obecnej tworzą jego doświadczenie oraz przyszłe doświadczenia. Ludzie i wydarzenia
otaczające klienta są czynnikami, a nie przyczynami. Dlatego też terapeuta podbudowuje w kliencie poczucie
własnej wartości i autodeterminacji.
7. Zawsze istnieje bardzo wiele sposobów na osiągnięcie zamierzonego celu, tak więc cel sam w sobie jest
znacznie bardziej istotny od techniki użytej w celu osiągnięcia go. Ponieważ celem kupono jest osiągnięcie
harmonii,

więc prowadzący używa jakiejś techniki wzmacniającej harmonię i jednocześnie pozwalającej osiągnąć

zamierzony cel.

Rezultaty kupono

Siedem założeń kupono doprowadza nas do siedmiu reguł (zauważyłeś, że lubię liczbę siedem?): 1. Celem
procesu jest rozwiązanie jakiegoś konfliktu, aby wytworzyć
harmonię umysłu, ciała i zachowania klienta.
2. Wszelkie pytania i komentarze powinny być kierowane tylko i wyłącznie do terapeuty (jest to ważne tylko wtedy,
jeśli w sesji biorą udział przynajmniej dwie osoby).
3.

Tylko i wyłącznie osoba mająca w dłoni wybrany wcześniej symbol, poza prowadzącym, co zostało opisane

- 49 -

poniżej, ma w danym momencie prawo mówić (jako symbolu można użyć czegokolwiek - muszli, kamyczka,
drewienka. Daje on prawo głosu trzymającej go osobie, a jego głównym zastosowaniem jest niedopuszczenie do
kłótni oraz to, że niektórzy ludzie nabierają dzięki temu większej pewności siebie).
4.   Przewodnik ma prawo przerwać wypowiedź i wtrącić się w każdej chwili, dotykając lub zabierając symbol
(oczywiście należy robić to bardzo delikatnie i grzecznie).
5.   Kiedy terapeuta zarządzi przerwę, nikt nie powinien się odzywać, dopóki sesja nie zostanie wznowiona, a
symbol przekazany którejś z osób (ma to na celu dostarczenie czasu na ochłonięcie, jeśli emocje nabrały zbytniej
intensywności).
6.   Kiedy terapeuta powie, że dana sprawa została zakończona, nie wolno wracać do niej ani na sesji, ani poza
nią.
7.   Jeśli dany konflikt z jakichkolwiek przyczyn nie jest możliwy do rozwiązania, przewodnik może przejść do
następnego problemu lub zakończyć sesję.

Proces kupono

Nadszedł czas na siedem kroków. W zależności od okoliczności proces może być przeprowadzony bardzo
formalnie, albo bardzo nieformalnie. Wiele z jego efektywności zależy jednak od jego struktury, więc dobrze jest
trzymać się opisanych tu siedmiu kroków: 1. Otwarcie. Jest bardzo wiele świadomych i nieświadomych korzyści
z jasnego początku procesu. Świadomie pomaga to skoncentrować uwagę na procesie, a podświadomie dodaje
mu ważności i znaczenia. Terapeuta może tu użyć modlitwy, błogosławieństwa, formułki powitalnej czy
czegokolwiek, co odpowiada klientowi lub klientom. Może to być jakiś rytuał lub proste stwierdzenie „OK.
Zaczynamy!". Dobrze jest powiedzieć na początku, w jakim celu nastąpiła ta sesja, względnie opisać pokrótce, jaki
związek ma zostać uzdrowiony lub jaki jest oczekiwany efekt.
2. Przygotowanie. Przewodnik wyjaśnia, na czym polega cały proces i pomaga rozluźnić się klientom. Może
również rozdać wydruk założeń i reguł. Klienci muszą zgodzić się z regułami, zanim jeszcze rozpocznie się
właściwy proces. Jeśli się nie zgodzą, można zakończyć sesję lub użyć innego procesu. Do zrelaksowania klientów
można użyć dowolnej techniki. Jedną z moich ulubionych opiszę poniżej.
3. Organizowanie. Bardzo

ważną sprawą jest ustalenie listy tematów, nad którymi będziesz pracował w trakcie

sesji. Jest to integralna część procesu, tak w moich koncepcjach, jak i w koncepcjach dawnych Hawajów, ponieważ
pomaga utrzymać koncentrację na uzdrawianiu. Głównym zadaniem prowadzącego jest dopilnowanie, aby proces
przebiegał wedle ustalonego planu i bez większych dygresji. Jeśli wykonujesz proces sam dla siebie, napisz listę
spraw, które chcesz poruszyć i trzymaj ją na widoku. Jeśli lista wydaje się być za długa do rozwiązania podczas
jednej sesji, możesz od razu zaplanować kolejne. Kiedy klient zaakceptuje listę spraw do poruszenia, można
kontynuować sesję, przechodząc do jej kolejnej części.
4. Wyjaśnianie. Kolejnym krokiem jest wyjaśnianie kwestii konfliktowych. Klient może na przykład zacząć od
pierwszej sprawy z ustalonej wcześniej listy, a zadaniem terapeuty jest zadawanie pytań, komentowanie, po to, aby
sprawa została wyjaśniona, a także pilnowanie, aby ktoś nie popadł w nadmierne dygresje. Nie jest jednakże
koniecz

ne, aby klient sam zaczął mówić, można go do tego nakłonić. Terapeuta powinien być bardzo czujny i

niezwykle uważnie słuchać tego, co klient ma do powiedzenia, korzystając z każdej szansy na rozwiązanie
istniejącego konfliktu, nawet jeśli stanowi on tylko część większego problemu (metody opisuję poniżej). Jeśli
poziom emocji zaczyna być nadmiernie wysoki, należy ogłosić przerwę, która powinna trwać od około jednej do
pięciu minut. Kiedy klient jest gotowy na dokonanie zmian w sposobie własnego myślenia lub zachowania,
niezależnie od tego, jak mała miałaby być ta zmiana, należy natychmiast przejść do kolejnego kroku, nawet jeśli
cała sprawa nie została jeszcze rozwiązana czy nawet omówiona. Terapeuta powinien traktować każdą
najmniejszą zmianą jak osobne wydarzenie czy nawet osobny proces uzdrawiający. Poprzez natychmiastowe
wykorzystywanie maleńkich okazji do zmian, wielkie konflikty stają się mniej przerażające, a uzdrawianie staje się
łatwiejsze.
5. Pojednanie. Jest to czynność polegająca na zmianie zachowania mentalnego, z odniesieniem do danego
związku. Terapeuta może rozwiązać konflikty mentalne oraz reakcje emocjonalne poprzez nakierowanie klienta na
dobór innych słów i wyobrażeń, kiedy jego uwaga kieruje się na zaistniały konflikt. Może się to wiązać z
oświadczeniami i wizualizacjami zawierającymi w sobie temat wybaczenia, przeprosin, pewności siebie, odwagi
czy czegokolwiek innego, co w danym momencie jest istotne. To, że pojednanie nastąpiło, można rozpoznać po
własnych reakcjach emocjonalnych w relacji do konfliktu (powinny się one znacznie zmienić na lepsze). Opisuję to
w podanych niżej technikach.
6. Wzmocnienie. Wzmocnienie to czynność polegająca na zmianie fizycznego zachowania w relacji z danym
konfliktem. W tym punkcie sekwencji terapeuta może zaaranżować jakiś rytuał dla klienta, który będzie
symbolizował rozwiązanie konfliktu i zmianę zachowań wobec nowego związku. Zamiast rytuału można odegrać
próbę czynności i działań, które zostaną podjęte przez klienta w zmienionej sytuacji. Terapeuta powinien
dopilnować, aby klient zaczął wyrażać zachodzące zmiany również za pomocą odpowiednich zmian w ułożeniu
swego ciała. Po każdym wzmocnieniu danej zmiany należy zadeklarować, że dany problem został zakończony.
Potem można przejść do kroku 4., aby rozwiązywać dalsze konflikty, lub do kroku 7., jeśli proces dotarł już do tego
poziomu, 7. Zakończenie. Kiedy sesja ma się już ku końcowi, czy to dlatego, że wszelkie konflikty zostały
rozwiązane, czy też dlatego, że kończy się przeznaczony na nią czas, można odwołać się do modlitwy,
błogosławieństwa, podsumowania, pieśni, tańca, rytuału czy dzielenia się jedzeniem. Ma to na celu uwidocznienie
zakończenia i sprawienie, żeby było ono czymś oczywistym. Zakończenie takie należy przeprowadzić nawet w
wypadku, kiedy

sesja kończy się, ponieważ klient nie chce jej dalej kontynuować. Jest to bardzo ważne ze względu

na silny podświadomy wpływ, jaki ma podkreślanie wszelkich pozytywnych zmian, nawet tych, które nie wydają się
znaczące. Jeśli jest to konieczne, należy wyznaczyć termin kolejnej bądź kolejnych sesji.

- 50 -

Techniki dla terapeuty kupono

Aby wspomóc klienta w relaksacji, pojednaniu i wzmocnieniu, terapeuta może użyć wszelkich znanych mu technik,
jak również tych opisanych wcześniej w tej książce. Jednakże aby postawić sprawę bardziej jasno, poniżej podaję
moje ulubione techniki, których sam używam w procesie kupono.

Spokojny punkt przy relaksacji

Technika spokojnego punktu jest bardzo łatwa, szybka i prosta. Jest to kolejna forma pikopiko. Możesz używać tej
technik

i za każdym razem, kiedy starasz się zrelaksować. Jest ona także dobra jako wstęp do medytacji i

autohipnozy. Opiszę ją tu tak, jakbyś stosował ją sam na sobie, ale bardzo łatwo jest ją przekształcić w proces z
przewodnikiem. Zaczynasz od zajęcia wygodnej pozycji siedzącej. Nie ma znaczenia, co robisz z nogami, stopami i
dłońmi.
1. Skieruj uwagę na swój pępek. Dotknij go fizycznie, jeśli to pomoże ci się skoncentrować. Teraz weź głęboki
wdech i cały czas utrzymuj uwagę na pępku. Następnie przenieś uwagę na czubek głowy i powoli wypuść
powietrze. Wraz z wydechem powtarzaj sobie „odpoczywam i relaksują się", czy jakiekolwiek inne zdanie, które
pomaga ci się rozluźnić i poczuć bezpiecznie. Możesz fizycznie dotknąć czubka głowy, jeśli pomoże ci się to
skoncent

rować. Kiedy już zakończysz wydech, przenieś uwagę z powrotem na pępek. Tak samo powinieneś

postępować w kolejnych krokach.
2. Utrzymując uwagę na pępku, weź wdech. U szczytu wdechu zatrzymaj na moment powietrze w płucach (jeśli
chcesz, możesz policzyć do trzech, czterech lub pięciu), a następnie przenieś uwagę na lewe ramię. Powiedz
sobie, że czujesz się wypoczęty i zrelaksowany. Jeśli chcesz, to możesz zatrzymać powietrze również na końcu
wydechu. Kończąc wydech, ponownie przenieś uwagę na pępek.
3. W

eź wdech, kierując uwagę na pępek, a w trakcie wydechu skieruj ją na prawe ramię.

4.   Wdech z uwagą na pępku, wydech z uwagą na klatce piersiowej.
5.   Wdech z uwagą na pępku, wydech z uwagą na lewym biodrze.
6.   Wdech z uwagą na pępku, wydech z uwagą na prawym biodrze.
7.  Wdech z uwagą na pępku, wydech z uwagą na podstawie kręgosłupa.
8.   Wdech z uwagą na pępku, wydech z uwagą na pępku. Dochodząc do tego miejsca rozluźnij się i po prostu
bądź świadomy własnego ciała. Jeśli jeszcze gdzieś odczuwasz napięcie, powiedz tej części ciała, aby się
rozluźniła. Jeśli napięcie nie minie, bądź stanowczy. Używając tej techniki, możesz również dołączyć do niej
dowolne ćwiczenie wizualizacyjne. Kiedy już czujesz się całkowicie rozluźniony, możesz zacząć jakikolwiek inny
proces.

Biodynamiczne sprzężenie zwrotne dla pojednania

Ta bardzo efektywna technika wewnętrznego pojednania bazuje na naturalnych procesach uczenia się nowych
zachowań przez ciało. Ciało uczy się nowych zachowań poprzez kojarzenie ze sobą bodźca i reakcji. Bodźcem jest
każda forma energii, która powoduje w ciele jakąś reakcję, zaś reakcja jest wzorcem zachowania, które ciało
rozwija na skutek danego bodźca. Reakcja powstaje ze względu na obecny stan napięcia w ciele, wspomnienia
dotyczące podobnego bodźca, oraz reakcje umysłu na dany bodziec. Generalnie, ciało reaguje na dany bodziec z
punktu widzenia przyjemności lub bólu. W rzeczywistych doświadczeniach jest to niestety znacznie bardziej
skomplikowane, ponieważ ciało może nauczyć się reagować na jakiś konkretny bodziec, na przykład na
współmałżonka, mieszaninę przyjemności i bólu. Dodatkowo zwykle uważa się, że bodźce są czymś pochodzącym
z zewnątrz nas, tak jak zapachy, smaki, widoki, wrażenia dotykowe i tym podobne. Ale z moich obserwacji wynika,
że ludzie reagują silniej na swoje własne myśli i osądy zjawisk zewnętrznych, niż na same zjawiska.
Technika biodynamicznego sprzężenia zwrotnego została zaprojektowana po to, aby pomóc danej osobie zmienić
jej zachowania, poprzez zmianą reakcji jej ciała na myśli i emocje dotyczące danej sytuacji. Kiedy myślisz o kimś
lub o czymś z wielką liczbą szczegółów i nie wywołuje to w tobie żadnych emocji, to jednocześnie jeśli potem
spotkasz taką osobą czy sytuację, twoja odporność emocjonalna na nią znacznie wzrośnie. Opis, który tutaj
podaję, ukazuje to ćwiczenie z perspektywy klienta i terapeuty.
Oto instrukcje, których terapeuta udziela klientowi:
1.   Weź głęboki oddech i rozluźnij się. Jeśli chcesz, możesz zamknąć oczy.
2.   Pomyśl o problemie (związku) lub o jakimś aspekcie problemu (może to nawet być imię osoby).
3.   Bądź świadomy wszelkich napięć, które powstają w twoim ciele. Zlokalizuj je dokładnie.
4.   Rozluźnij to napięcie jakąkolwiek metodą i powiedz mi, kiedy to się stanie (zwykle zostawiam to w rękach
klientów, dlatego, że są oni w stanie wymyślić tak kreatywne sposoby, które mnie w życiu nie przyszłyby do
głowy.).
5.   Pomyśl o tej samej rzeczy co na początku i powiedz mi, czy znowu pojawia się w twoim ciele jakieś napięcie?
(Zwykle napięcie pojawia się w innych częściach ciała. Traktuję taki objaw jako inną warstwę napięcia i ponawiam
punkt 4. i 5. tak długo, jak to jest konieczne, czyli aż do momentu, kiedy osoba, myśląc o danym wycinku problemu,
nie czuje żadnego napięcia).
6.  Następnie należy powtórzyć krok 2., biorąc pod uwagą inny aspekt problemu i przepracować go dokładnie w
taki sam sposób. Dla przykładu, jeśli pracuję z osobą, której problemem jest związek z inną osobą, najpierw
przywołuję maleńki aspekt tej osoby. Potem wyraźniejszy, jak przebywanie z daną osobą, słuchanie głosu danej
osoby, bycie dotykanym przez daną osobę (ale nie bycie bitym, lecz jedynie dotykanym), aż cały związek z tą
osobą podda się pojednaniu. W niektórych wypadkach może to trwać dłużej niż jedna sesja. 7. Kiedy będziesz
mieć dosyć, weź głęboki wdech i otwórz oczy.
Rezultaty tego procesu mogą być naprawdę zdumiewające. Zmieniając reakcję ciała na wszystko to, co otacza

- 51 -

dany problem, ogromne zmiany zachodzą również w mentalnych i emocjonalnych reakcjach osoby poddanej
p

rocesowi. A co jeszcze ciekawsze, ty jako terapeuta możesz użyć tej metody, nie mając zielonego pojęcia, o czym

myśli twój klient. Czyż to nie jest niesamowite zapewnienie dyskrecji?

Indywidualna praca grupowa dla pojednania

Indywidualna praca grupowa jes

t kolejną techniką pojednania, którą można użyć w systemie klient - terapeuta czy

nawet na samym sobie. Tym razem dla odmiany opiszę ją tak, jakbyś wykonywał ją na samym sobie.
Czasami bardzo użytecznie jest popatrzeć na samego siebie, jako na ciało, umysł i ducha. Jedną z metod na
użycie tego arbitralnego podziału jest wyobrażenie sobie, że jest się trzyosobową drużyną, a następnie wcielanie
się w każdego z jej członków po kolei, z założeniem, że czyni się to po to, aby poprawić komunikację pomiędzy
tymi e

lementami, szczególnie jeśli chodzi o kwestie zdrowia. Przedstawiona tu technika jest oczywiście tylko jedną

z wielu metod pozwalających tego dokonać,
Zacznij ćwiczenie, przyjmując rolę swojego ducha. Jako duch jesteś źródłem czy też kanałem kreatywności i
inspiracji, a twoją główną inspiracją jest harmonia. Jesteś bardzo obecny w chwili teraźniejszej, ale tylko kiedy ciało
i umysł są w harmonii możesz naprawdę dać z siebie wszystko. Wraz z tym punktem widzenia przyjmij pozycję lub
postawę ciała, która go wyraża (niektórzy ludzie lubią stanąć na czymś i przemawiać do swojego ciała i umysłu z
wysokości). Powiedz swojemu ciału i umysłowi, aby zarzuciły wszelkie spory i wyraziły swoje potrzeby tak, aby
całość ciebie mogła się zharmonizować.
Następnie przyjmij rolę swego umysłu. Jako umysł jesteś bardzo zainteresowany efektywnością, obowiązkami i
odpowiedzialnością. Chcesz, aby twoje ciało działało poprawnie i chcesz, żeby wszystko co robisz, było
uwieńczone sukcesem. Zastanawiasz się nad przyszłością, przynajmniej z punktu widzenia celów i tego, jak mogą
się rozwinąć wydarzenia. Lubisz rozwiązywać problemy i wiedzieć, co masz robić. Wraz z tym punktem widzenia
przyjmij pozycję i postawą ciała, która go wyraża (na przykład niektórzy ludzie lubią mówić w górę do ducha i w dół
do własnego ciała). Wyraź wszelkie konflikty i powiedz pozostałym częściom, jakiej pomocy mogą ci udzielić, abyś
mógł uzdrowić siebie. Powiedz również, że jesteś gotowy uczestniczyć w ogólnym procesie uzdrawiania,
prowadzonym przez pozostałą dwójkę.
Wreszcie przyjmij rolę ciała. Jako ciało chcesz czuć się dobrze, ale chcesz też działać zgodnie z regułami, których
nauczyłeś się od rodziny, społeczeństwa i umysłu. Reguły te mówią ci, co jest dobre, co złe, co jest w porządku, a
co nie, co jest miłością, a co nienawiścią i tak dalej, i tak dalej. Czasami reguły te powodują, że nie możesz się
dobrze czuć. Jesteś stabilnie zakorzeniony w przeszłości i generalnie starasz się uchronić do jakiejkolwiek
krzywdy. Wraz z tym punktem widzenia przyjmij pozycj

ę i postawę ciała, która go wyraża. Wyraź wszelkie konflikty

i powiedz pozostałym częściom, jakiej pomocy mogą ci udzielić, abyś mógł uzdrowić siebie. Powiedz również, że
jesteś gotowy uczestniczyć w ogólnym procesie uzdrawiania, prowadzonym przez pozostałą dwójkę.
Zakończ ćwiczenie, przyjmując ponownie rolę ducha. Teraz twoim zadaniem jest odegranie roli mediatora,
ustalającego umowę pomiędzy wszystkimi częściami, dzięki której każda z części będzie brać udział w procesie
uzdrawiania. Zakończ techniką od poświęcenia minuty na powiedzenie ciału i umysłowi komplementów,
chwalących ich dobre cechy i umiejętności (jako duch całkowicie ignorujesz jakiekolwiek wady).
Często dzięki tej technice możesz dowiedzieć się wielu cennych rzeczy, których nie byłeś świadomy, a które mają
bardzo wielką wartość w uzdrawianiu. Gdy ktoś jest gotowy podjąć nowe, znaczące wybory jeśli chodzi o
zachowanie, plany i nastawienia, to można oczekiwać natychmiastowych rezultatów.

Moc -

słuszność - pragnienie - wola: dla wzmocnienia

Ta t

echnika została wymyślona do użytku na poziomie wzmacniania, a służy do zwiększania twego wewnętrznego

autorytetu, co może spowodować natychmiastowe i długotrwałe zmiany w relacjach twojego ciała i umysłu.
Ciało bardzo silnie reaguje na autorytet, co może być nawet naszą atawistyczną reakcją, powstałą ze względu na
naszych zwierzęcych przodków. Problem leży w tym, że ciało uważa za autorytet każdego, kto mówi lub działa w
sposób autorytatywny. Ciało uważa również za autorytet DNA, wspomnienia wypełnione doznaniami zmysłowymi,
informacje przekazywane przez rodziców czy innych ważnych ludzi, często powtarzające się doświadczenia
(wewnętrzne i zewnętrzne), a także energetycznie naładowane lub podszyte emocjami myśli umysłu. Ma to swoją
dobrą stronę, ponieważ dzięki takiej wielości autorytetów ciało może uczyć się nowych zachowań. Ale ma to też
stronę negatywną, ponieważ czasami te nowe zachowania wcale nie są dobre.
W rozdziale czwartym opisałem techniki werbalne, dzięki którym można wpływać na ciało. Te rzeczy pojawią się
teraz tutaj, ale będą miały znacznie bardziej skomplikowaną strukturę. Technika „moc, słuszność, pragnienie, wola"
jest tak skonstruowana, aby wywołać (a czasami nawet sprowokować) reakcję ciała, aby potem zmienić tę reakcję i
zwiększyć zdolności uzdrawiania, które są w jego posiadaniu. Technika ta została skonstruowana tak, aby wywołać
reakcje werbalne, ale jeśli pojawią się w trakcie jej wykonywania reakcje wizualne lub kinestetyczne, to możesz się
odwołać do technik, które opisuję w dalszych rozdziałach.
Sam proces zakłada, że powiesz coś sobie i będziesz czekać na wewnętrzną- można ją również nazwać
podświadomą— reakcję. Wygląda to mniej więcej tak, jakbyś powiedział do siebie na przykład: „Wybiorę się na
piknik w tę sobotę", a twój wewnętrzny głos odparł ci na to: „Nie możesz tego zrobić, masz zbyt dużo pracy". Tu
zawsze możesz zdecydować się i powiedzieć: „Masz rację, nie pójdę", albo „Trudno, praca musi poczekać,
potrzebuję odpoczynku". Jeśli masz silny autorytet wewnętrzny, to po tym drugim oświadczeniu głos twojej
podświadomości wycofuje się kompletnie i nie pojawia znowu, no może z wyjątkiem lekkich ukłuć poczucia winy.
Jeśli zaś twój wewnętrzny autorytet jest słaby, to wewnętrzny głos zmusi cię do pozostania w domu i pracowania,
nawet je

śliby miało to znacznie powiększyć twój stres.

Ciało potrzebuje wskazówek i przyjmie je z jakiegokolwiek autorytatywnego źródła, nawet jeśli te wskazówki są złe
dla twojego zdrowia, ponieważ ciało bardziej nawet od złego samopoczucia obawia się krytyki i odrzucenia. Twoim

- 52 -

zadaniem jest przejęcie kontroli i wyprowadzenie swojego ciała ze stanu lęków do dobrego zdrowia. Technika
„moc, słuszność, pragnienie, wola" pozwala ci odnaleźć i rozwiązać wszelkie konflikty, które powodują
niepotrzebny stres. A oto, jak

to działa:

1. Usiądź wygodnie i rozluźnij się. Chciałbym tutaj przy okazji wspomnieć kilka rzeczy o przyjmowaniu wygodnej
pozycji i rozluźnianiu się. Po pierwsze, nie ma znaczenia, jak to robisz, dopóki jest ci wygodnie i jesteś
zrelaksowany. Niektórzy terapeuci twierdzą, że nie wolno krzyżować rąk i nóg, a także, że należy położyć stopy
płasko na podłodze, bowiem to powoduje, że energia ma swobodniejszy przepływ. Jest to bardzo zabawne, bo z
kolei na przykład jogini nie mają żadnego problemu z przepływem energii, podczas gdy ich nogi są skrzyżowane, a
ponadto wręcz twierdzą, że należy krzyżować kończyny podczas pracy wewnętrznej. Moje własne obserwacje
wskazują, że nie ma najmniejszego znaczenia, czy krzyżujesz kończyny, czy nie, ani też jaką pozycję ciała
przybierasz. Jeśli rozłożenie kończyn na boki pomoże ci się bardziej zrelaksować, to zrób to. Jeśli skrzyżowanie
nóg na sposób joginów pomoże ci utrzymać równowagę, to siądź właśnie w tej pozycji. Po prostu nie siadaj w
niewygodnej dla siebie pozycji tyl

ko dlatego, że ktoś powiedział ci, że jego sposób to jedyna słuszna metoda. Ach

tak, oczywiście możesz zmieniać pozycję ciała i poprawiać się, jak tylko przyjdzie ci na to ochota, szczególnie jeśli
to pomoże ci się bardziej zrelaksować.
2. Kiedy będziesz gotowy, powiedz do siebie trzy razy (nie mówiąc fizycznie, tylko raczej jakbyś się zwracał do
podświadomości, której istnienie zakładamy gdzieś w twoim wnętrzu): „Mam moc, aby się uzdrowić! Mogę to
zrobić!". Powiedz to na tyle wolno, aby być świadomym jakichkolwiek reakcji. Oczywiście zamiast tych słów
opisanych powyżej możesz użyć jakichkolwiek innych, które dotyczą stanu, który pragniesz uzdrowić. Pomimo że
to oświadczenie brzmi jak afirmacja, to jego rzeczywistym celem jest sprowokowanie wewnętrznej reakcji. Jeśli
takie oświadczenie jest zgodne z twoimi wewnętrznymi przekonaniami, to odczujesz pozytywne uczucie i/albo
usłyszysz potwierdzającą odpowiedź od swojej podświadomości. Może to być coś w stylu: „Oczywiście, że tak",
albo coś jeszcze innego, ukrytego między wierszami. Jeśli zaś to oświadczenie nie jest zgodne z twoimi
wewnętrznymi przekonaniami i wzorcami zachowań, to mówiąc je, poczujesz narastający stres. Może się on
objawić po prostu jako fizyczne napięcie, albo jako słowa w twojej głowie, np. „O me, tak się nie stanie". 3.
Odpowiedz na to, co powiedziała ci podświadomość. Nie próbuj zaś zanalizować źródła podświadomej reakcji na
oświadczenie. Może wzięło się to od rodzica lub nauczyciela, może od aktora, który powiedział coś na ekranie
akurat wt

edy, kiedy miałeś słaby moment? Kto wie?... Kogo to obchodzi? Teraz zrób coś, aby zmienić ten wzorzec.

To, jak powinieneś odpowiedzieć swojej podświadomości, zależy od poziomu twojej pewności siebie, ale jeśli nie
odpowiesz w sposób silny i zdecydowany, to twoja podświadomość będzie się trzymać starego,
przeszkadzającego w uzdrawianiu wzorca. Poniżej podaję kilka sposobów odpowiedzi, które sprawdziły się u
różnych ludzi. — Przeważająca odpowiedź. Jeśli twoja podświadomość powie: „Nie, tak się nie stanie", czy też
odpowie negatywnie w kontekście twojego oświadczenia, to możesz odpowiedzieć: „A właśnie, że tak", czy
jakkolwiek inaczej, zgodnie z własnym oświadczeniem. Brzmi to trochę jak coś, co robią dzieci, ale dzieci potrafią
być bardzo mądre i wiedzą, że ten, kto powtarza swoje oświadczenie dłużej, wygrywa. Wielu ludzi poddaje się, gdy
ich podświadomość nie zgodzi się z nimi raz albo kilka razy. Moja rada: nie poddawaj się. Możesz wygrać ze swoją
podświadomością, po prostu powtarzając pozytywne stwierdzenie aż do skutku. W praktyce możesz być bardzo
zdziwiony, jak szybko twoja podświadomość się wycofa i zaakceptuje twoje zdanie.
-

Krzyk. Kolejną wspaniałą techniką stosowaną przez dzieci jest krzyczenie na oponenta. Zwykle jeśli zaczniesz

krzyczeć na swoją podświadomość, będzie pod wielkim wrażeniem. Za każdym razem, kiedy otrzymasz negatywną
odpowiedź, krzyknij (oczywiście tylko w swojej głowie, a nie na głos) swoją pozytywną odpowiedź. I rób to tak
długo, aż twoja podświadomość się z tobą zgodzi.
— Rządy reguł. Wszystkie twoje wierzenia, przekonania, nastawienia i wzorce zachowań mogą zostać
zdefiniowane jako reguły. Jakkolwiek twoja podświadomość nie odpowie na twoje oświadczenie, możesz celowo
zinterpretować jej odpowiedź jako regułę, której się w danym momencie trzyma, a następnie wziąć sprawy w swoje
ręce i jako „najwyższy ustawodawca" zmienić tę regułę. Jeśli na przykład powiesz: „Mogę to zrobić", a twoja
podświadomość odpowie ci: „Nie, nie możesz", to po prostu wystarczy, że powiesz jej: „Ach, masz starą regułę
mówiącą, że nie mogę tego zrobić. Jako najwyższy ustawodawca ogłaszam teraz, że stara reguła jest już całkiem
nieważna oraz że od dziś zastępuje ją nowa reguła, mówiąca, że mogę to zrobić!". Albo jakieś inne sformułowanie,
które będzie miało podobny wydźwięk. Sukces w tym podejściu zależy od tego, na ile będziesz w stanie wywołać w
sobie stan pewności siebie podczas ustanawiania nowej reguły. Dla pewności powtórz oświadczenie i obserwuj
reakcje. Jeśli twoja podświadomość się zgodzi, to jesteś w domu. Jeśli nie, to możesz to ponownie zinterpretować
jako regułę (tym razem to może być inna reakcja/reguła) i ponownie ogłosić nowe reguły. W razie potrzeby
powtarzaj to tak długo, aż osiągniesz współpracę.
4. Kiedy już dojdziesz do porozumienia z własną podświadomością na temat pierwszego oświadczenia, możesz
spróbować następnych:
-

Mam prawo uzdrowić się, zasługuję na to!

Pragnę się uzdrowić, chcę tego!

Mam wolę, aby się uzdrowić. Tak się stanie!

Miej świadomość, że technika „moc, słuszność, pragnienie, wola" może wywołać reakcje emocjonalne, które
naprawdę dadzą ci w kość. Jeśli w którymkolwiek momencie ćwiczenia poczujesz się kiepsko, po prostu zrób
przerwę. Możesz powrócić do tej techniki ponownie, albo spróbować czegoś innego. Nie każda technika będzie
działać na każdego w każdych okolicznościach. Właśnie dlatego podaję ich tak wiele, abyś miał w czym wybierać.
Jednakże kiedy technika „moc, słuszność, pragnienie, wola" zadziała poprawnie, często daje ona natychmiastowe
rezultaty, a w najg

orszym razie wykonana dobrze uwolni wiele napięcia i wspomoże inny rodzaj uzdrawiania.

- 53 -

Rozdział IX

Osiągnięcie mistrzostwa w używaniu mocy wyobraźni

Umysł ma pewną zadziwiającą charakterystykę, która jest bardzo często używana, ale o której bardzo rzadko się
mówi. Na przykład: wszyscy mamy różne pomysły, ale zwykle nie zastanawiamy się, skąd się one wzięły, chyba że
ten jeden konkretny bardzo się różni od tych, które mamy zwykle, Ci, którzy się nad tym zastanawiają, podają
bardzo różne odpowiedzi, których zakres obejmuje pamięć, reakcje na bodźce, niestrawność, telepatię, duchy czy
nawet Boga, wszystko w zależności od tego, kogo zapytamy. Jednakże te odpowiedzi zakładają, że idee są/czymś
w rodzaju paczek, przesyłanych z fabryki czy ze sklepu z prezentami. Jeśli jednak przyjrzysz się sprawie dokładnie,
to zauważysz, że sam proces myślenia powoduje powstawanie idei, tak samo jak obrót ziemi powoduje powstanie
wschodu słońca, czy jak wzrost roślin powoduje powstanie owoców. Co więcej, idee nie pochodzą z zewnątrz nas.
Otoczenie ma na nie jedynie pewien wpływ, tak jak powiedzmy kolor i zabarwienie wschodu słońca jest zależne od
miejsca i warunków atmosferycznych, a rozmiar, kolor, kształt, smak i zapach owocu zależą od gleby i pogody.

Twoje wspomnienia mogą wpływać na twoje idee, tak samo zresztą, jak twoje przekonania, stan zdrowia twojego
ciała, miejsce w którym pracujesz i mieszkasz, pogoda, ludzie wokoło ciebie, twoje cele i plany i ogromna liczba
innych czynników. Jednakże same w sobie idee powstają na skutek intencjonalnego i nawykowego myślenia.
Myślenie intencjonalne oraz powstające dzięki niemu idee są głównym tematem tego rozdziału.

Kolejną dziwaczną  właściwością umysłu jest to,  że kiedy  o czymś myślisz przez jakiś czas,  to  nagle pojawia się
strumień idei powiązanych i pozornie niepowiązanych z rzeczą, o której myślisz. Czasami dzieje się to natychmiast,
a czasami dopiero po jakimś czasie. Na przykład ja sam, na skutek decyzji lub inspiracji, pisuję czasem wiersze
(nie jest to może wielka poezja, ale zwykle się rymuje). Inspiracja do pisania wierszy wydaje się pojawiać czasem
sama  z  siebie,  ale  zauważyłem,  że  jej  pojawienie  się  jest  zawsze  poprzedzone  myśleniem  o  czymś,  co  jest  dla
mnie  istotne.  Wygląda  to  tak,  jakby  podświadome  myślenie  nagle,  na  skutek  jakiegoś  zewnętrznego  zjawiska,
zyskało na tyle siły, aby przebić się do mojej świadomości. Kiedy inspiracja pojawia się już w mojej świadomości, to
proces  zamieniania  jej  w  poemat  (czy  w  no

welę, projekt, piosenkę, obraz czy cokolwiek innego) wymaga zwięk-

szenia  ilości  myślenia,  co  tworzy  jeszcze  więcej  idei,  które  pozwalają  dokonać  poprawek,  tak,  aby  dana  rzecz
nadawała  się  do  opublikowania  czy  przechowania.  Kiedy  zaś  postanawiam  świadomie  napisać  poemat  (czy
książkę,  czy  cokolwiek  innego),  to  utrzymuję  mój  cel  w  świadomości  i  natychmiast  lub  po  jakimś  czasie  idee
zaczynają napływać do mojego umysłu. Czasami pozwalam, aby na ten proces wpłynęły czynniki zewnętrzne, takie
jak opinie innych ludzi, czy też czas. W podobny sposób, jeśli zaczniesz myśleć o uzdrawianiu, idee dotyczące go
zaczną napływać do twojego umysłu.

Trzecią niezwykłą właściwością umysłu jest to, że sam proces myślenia i wytwarzane w jego trakcie idee stają się
środowiskowym czynnikiem, który wpływa na ciało. Mówiłem już o tym w tej książce wiele razy, ale tym razem
użyję tego nieco inaczej niż dotąd.

W  rozdziale  piątym  opisałem  koncepcję  symbolicznej  logiki.  Symbole,  przez  co  rozumiem  obrazy  lub
doświadczenia  reprezentujące  coś  innego,  są  rodzajem  języka,  który  jest  doskonale  rozumiany  przez  ciało.
Muzyka, poezja, opowieści, obrazy i fotografie mogą wywoływać potężne reakcje fizjologiczne, pomimo że są one
tylko  symboliczną  reprezentacją  rzeczywistych  doświadczeń.  Ach,  prawda  -  tak  samo  jest,  jeśli  chodzi  o
fantazjowanie.  Kiedy  f

antazjując tworzysz jakieś wydarzenie w swoim umyśle, ciało reaguje nań tak, jakby działo

się to naprawdę, choć tylko w stopniu, w jakim twoja fantazja zawiera w sobie ładunek emocjonalny i sensoryczny
(ten  sam  proces  powoduje,  że  układanie  sobie  czegoś  w  głowie  przed  powiedzeniem,  lub  wyobrażanie  sobie
jakiejś  czynności  przed  jej  wykonaniem  jest  tak  efektywne).  Zauważ,  że  ciało  nie  jest  zainteresowane  tym,  czy
wyobrażenie  jest  „realistyczne",  czy  nie.  Właśnie  dlatego  twoje  ciało  może  tak  silnie  zareagować  na  horror
oglądany w telewizji, koszmar senny czy historię

0 miłości i przygodach na innej planecie.

Najpiękniejsze  w  tym  procesie  jest  to,  że  możesz  świadomie  stworzyć  jakieś  uzdrawiające  wyobrażenie,  a  ciało
zareaguje  na  nie,  zwiększając  swoją  uzdrawiającą  aktywność.  Techniki,  które  tutaj  opiszę,  bazują  na  trzech
opisanych  powyżej  właściwościach  umysłu.  Wszystkie  one  są  formami  symbolicznej  wyobraźni,  a  każda  z  nich
udowodniła  swoją  przydatność  (czasami  nawet  ogromną)  w  procesach  uzdrawiania  dla  mnie  samego,  mojej
rodziny, przyjaciół i klientów. Techniki te zawierają w sobie myślenie intencjonalne, przepływ i pracę nad ideami

1 reakcje fizjologiczne. Wykonując je, pamiętaj o tym, że ich założeniem jest stworzenie potężnego doświadczenia
dla twojego

ciała. Możesz mieć silną pokusę, aby analizować doświadczenie w trakcie jego trwania, próbując

odkryć, co ono oznacza. Ale nie zajmuj się tym, bowiem nie ma to znaczenia. Analizy mogą ci tylko przeszkadzać.
Jeśli zaś nie potrafisz się od nich w żaden sposób powstrzymać, to zaczekaj chociaż do końca trwania samego
przeżycia.

Jeśli  w  trakcie  opisanych  poniżej  eksperymentów  zaczniesz  nagle  tracić  koncentrację,  możesz  przywrócić  ją,
opowiadając  samemu  sobie,  co  właśnie  robisz  i  jaki  to  ma  cel.  Oczywiście  dobrze  jest,  jeśli  doświadczenie  jest
bardzo  żywe,  ale  nie  martw  się  zbyt,  jeśli  nie  ma  ono  dużej  ostrości.  Jeśli  na  przykład  nie  jesteś  sobie  w  stanie
wyobrazić, że widzisz coś bardzo wyraźnie, to połóż nacisk na inne zmysły, jak na przykład dotyk czy zapach. W
ostatecznym rozrachunku intencja ma znacznie większe znaczenie niż intensywność doznania. A sama zawartość
danego  doświadczenia  będzie  i  tak  mieszanką  świadomych  intencji  i  podświadomych  reakcji  bazujących  na
materiałach zawartych w twoich wspomnieniach. I nie daj się zaskoczyć tym, że taka kombinacja może być dziwna.

- 54 -

Ścieżka mocy

Wyobraź sobie, że stoisz na ścieżce, która prowadzi do jakiegoś budynku w oddali. Powiedz sobie, że ta ścieżka
reprezentuje kierunek, w jakim zmierza twoje życie, a to, co jest wewnątrz tego budynku -idee, które będziesz
musiał osiągnąć, aby uzyskać uzdrowienie. Uświadom sobie, jak wygląda twoja ścieżka. Czy jest zbudowana z
asfaltu, czy z kamieni, czy może to tylko wydeptane w trawie pasmo nagiej ziemi? Czy jest dobrze utrzymana, czy
zapuszczona? Co jest po obu stronach ścieżki? Trawa? Drzewa? Pagórki? Domy? Czy może jeszcze coś innego?
Spojrzyj na siebie. Czy idziesz boso? A może masz na stopach buty lub sandały? Przez chwilę idź przed siebie.
Jak daleko jest budynek, do kt

órego zmierzasz? Czy widzisz, jak wygląda? Czy w okolicy są jacyś inni ludzie?

Nagle -

w chwili, kiedy zadecydujesz, że tak się ma stać - wyrasta przed tobą jakaś bariera blokująca przejście. Ta

bariera reprezentuje wszelkie warunki, które przeszkadzają w uzdrowieniu, włącznie z twoimi lękami i
wątpliwościami, więc zwróć na nią baczną uwagę. Może jest to skała albo góra? Może jakiś rodzaj ściany?
Bezdenna otchłań? Ogień albo burza z piorunami? Jakaś osoba, zwierzę czy potwór? Czy to jest duże, czy małe?
A

może w ogóle nie ma żadnej bariery? Jeśli jednak jest jakaś bariera, to postaraj się zebrać tak dużo doświadczeń

zmysłowych, jak tylko jesteś w stanie. Przyjrzyj się tej barierze tak dokładnie, jak tylko potrafisz. Dotknij jej, nawet
powąchaj, posłuchaj, czy wydaje jakiś dźwięk. Teraz bardzo ważna część: zrób coś, aby przekroczyć tę barierę.
Przejdź ponad nią, dookoła niej, pod nią, poprzez nią, lub nawet zrób coś, aby ją zlikwidować. Cokolwiek postano-
wisz zrobić, to nie zakończ na wyobrażeniu sobie, że po prostu pojawiłeś się po drugiej stronie tej przeszkody. Ta
część ćwiczenia jest bardzo ważna, ma bowiem stworzyć silne doświadczenie, które przekona twoje ciało, że
zmieniłeś i pokonałeś wszystko to, co przeszkadzało w twoim uzdrowieniu. Jeśli ominiesz tę część techniki, to całe
ćwiczenie się nie uda. Bądź więc pewien, że wyobrażasz sobie pokonywanie bariery tak dokładnie, jak tylko jesteś
w stanie.

Jeśli nie napotkałeś żadnej bariery, albo istniejąca bariera była bardzo łatwa do pokonania, to ta technika
najprawdopodobniej nie wpłynie zbyt mocno na proces twojego uzdrawiania. Jeśli zaś bariera okazała się bardzo
trudna do pokonania, to nie poddawaj się, ponieważ pokonanie jej będzie miało bardzo pozytywny wpływ na twoje
zdro

wie. Jeśli chcesz, możesz użyć narzędzi, ciężkiego sprzętu, technologii futurystycznej czy nawet magii.

Możesz  również  zawezwać  na  pomoc  przyjaciół,  bohaterów  (tych  prawdziwych  i  wymyślonych),  anioły  czy  elfy  -
wszystko  w  zależności  od  tego,  jak  wolisz  to  sobie  wyobrazić.  Konfrontując  się  z  barierami  biologicznymi,
wojowniczy  ludzie  będą  mieli  większą  tendencję  do  używania  broni  i  siły,  zaś  ludzie  spokojni  do  rozwiązań
opierających się na perswazji. W jednej grupie, którą nauczyłem tej techniki, znalazł się człowiek, który użył działa
lasero

wego do rozbicia stojącego przed nim muru, oraz człowiek, który po prostu poprosił mur, aby utworzyły się w

nim drzwi, przez które będzie mógł przejść. Nie ma znaczenia jak, ale po prostu przejdź przez barierę. Kiedy już
jesteś  poza  barierą,  idź  dalej  w  kierunku  budynku.  W  wypadku  niektórych  osób  mogą  się  pojawić  po  drodze
jeszcze  inne  bariery.  Jeśli  tak  stanie  się  w  twoim  wypadku,  po  prostu  przekrocz  je  jakoś  i  idź  dalej.  Kiedy  już
zbliżysz się do budynku, zacznij zwracać uwagę na szczegóły i wejdź do jego wnętrza. Bowiem gdzieś tam będzie
obiekt  lub  doświadczenie,  które  będzie  reprezentowało  uzdrowienie,  którego  poszukujesz.  Kiedy  już  to
odnajdziesz, postaraj się najlepiej jak potrafisz  przeżyć poczucie sukcesu i  osiągnięcia. Możesz sobie  wyobrazić
tłum bijących ci brawo fanów, jeśli to pomoże ci w stworzeniu takiego uczucia. W tej części ćwiczenia przekonujesz
własne  ciało,  że  uzdrawianie  właśnie  ma  miejsce,  lub  wkrótce  się  wydarzy.  W  niektórych  wypadkach  ludzie
doświadczają natychmiastowej poprawy stanu zdrowia. W innych używają tej techniki tylko jako jednego kroku w
procesie uzdrawiania, czegoś na dodatek do innych metod. Im większy problem miałeś z pokonaniem bariery, tym
częściej powinieneś powtarzać tę technikę. W większości wypadków  wraz z każdym powtórzeniem tej techniki jej
poszczególne  elementy  będą  wyglądały  inaczej.  Droga  nie  będzie  tą  samą  drogą,  bariera  również  może  się
zmienić, tak jak i sam budynek, do którego będziesz zdążał.

Wskazuje to na fakt, że za każdym razem będziesz się konfrontować z innymi przeszkodami dotyczącymi
uzdrawiania.

Kiedy  ostatnio  użyłem  tej  techniki,  zamknąłem  oczy  i  powiedziałem  sobie,  że  widzę  ścieżkę,  która  prowadzi  do
rozwiązania czegoś, co potrzebowało uzdrowienia. Przez pierwszą chwilę nic się nie działo, aż nagle znalazłem się
w  czymś  w  rodzaju  futurystycznego  tunelu,  w  typie  tych,  które  widuje  się  często  na  filmach
fantastycznonaukowych.  Nie  wiem,  czy  było  to  wnętrze  jakiegoś  statku  kosmicznego,  ale  poczucie  ruchu  było
bardzo  silne.  Sam  tunel  był  wypełniony  metalowymi  przedmiotami,  które  przeszkadzały  mi  się  poruszać,  a  od
czasu  do  czasu  musia

łem dodatkowo uskakiwać przed ogniem z dział laserowych. Po jakimś czasie podróży

zorientowałem się, że moim celem jest pełne korytarzy wnętrze statku kosmicznego (bardzo podobnego do kilku
rzeczy, które również widziałem na filmach fantastycznonaukowych). Bariera, którą napotkałem, była niewidzialna.
Odczułem to tak, jakby uchwyciło mnie jakieś pole magnetyczne, które najpierw spowolniło mój ruch, a potem
z

aczęło odpychać od kierunku, w którym chciałem się udać. Nie miałem pod ręką niczego, czego mógłbym się

uchwycić,  więc  po  prostu  użyłem  mej  siły  woli,  aby  przerwać  działanie  tej  bariery,  co  okazało  się  skuteczne.
Wkrótce  dotarłem  do  wnętrza  i  zawieszonym  w  powietrzu  chodnikiem  udałem  się  do  centralnego  punktu,  który
wyglądał jak coś w rodzaju przeszklonej platformy. Po chodniku, po którym szedłem, przechadzało się kilku ludzi. Z
początku  myślałem,  że  będą  się  starali  mnie  zatrzymać,  ale  oni  otworzyli  przede  mną  drzwi,  powitali  mnie  jako
kapitana  i  zapro

wadzili mnie na mostek, gdzie odnalazłem mikrofon, przez który wydałem rozkaz o rozpoczęciu

uzdrawiania. W tym wypadku nie pojawiła się natychmiastowa zmiana okoliczności, ale moja pewność tego, że
jednak

nastąpi, pozwoliła mi spokojnie czekać. I zmiany nastąpiły. Mniej więcej w tydzień od wykonania ćwiczenia.

- 55 -

Ponowne śnienie snu

Wszystko, co sobie wyobrażasz, jest oparte na twoich pragnieniach, lękach, wspomnieniach, a buduje się na bazie
twoich  wierzeń.  Wielu  ludzi  ma  dziwne  przeświadczenie,  że  wierzenia  mogą  być  wyłącznie  wyrażone  słowami,
przez  co  niektóre  rodzaje  terapii  ciągną  się  w  nieskończoność,  dopóki  klient  nie  jest  w  stanie  wyrazić  swych
przekonań  w  sposób  werbalny,  który  zadowoli  terapeutę.  Tak  naprawdę  wierzenia  można  wyrazić  na  wiele
sposobów,  bowiem  same  w  sobie  są  one  tylko  ideami  dotyczącymi  jakiegoś  tematu.  W  istocie  wierzenia  są
symbola

mi nastawień wobec doświadczeń. Jednym z moich ulubionych sposobów na udowodnienie tego jest

pytanie,

które często zadaję na prowadzonych seminariach. Otóż pytam najpierw, czy na sali znajduje się jakiś

muzyk. Potem, jeśli takowy się znajdzie, pytam, czy zna V symfonię Beethovena. A na koniec proszę, aby swoimi
słowami opowiedział ją zebranym. Zwykle rezultatem jest cisza wypełniona zdezorientowaniem i frustracją. Pewne
doświadczenia oraz wierzenia dotyczące tych doświadczeń nie mogą zostać opisane słowami. Bardzo często
zdarza się, że ktoś ma w głowie sen czy wizję i nie potrafi opisać jej słowami. W obszarze wyobraźni przekonania
pojawiają się jako symbole, zaś symbole można zmienić tak, aby osiągnąć uzdrawiające rezultaty.

Czynniki wspomnień, lęków i pragnień mogą w danym wyobrażeniu nie być szczególnie widoczne. Jednakże są i
tak zawsze obecne, nie

zależnie od tego, czy dane wyobrażenie jest snem, fantazją, planem, czy dokładnie

skonstruowanym programem treningu mentalnego. Celowe zmiany w tych czynnikach stają się zalążkiem innych
zmian, które w efekcie mają wpływ na twoje zdrowie i życie. I odwrotnie -jeśli zmienisz jakąś część doświadczeń,
które cię otaczają, to w efekcie zmieni się również natura twoich wyobrażeń. Jednakże to ta pierwsza cecha jest
dla nas bardziej użyteczna jako uzdrawiające narzędzie. W tym podrozdziale będę się odnosił do snów, ale
pamiętaj, że z wyobraźnią jest dokładnie tak samo.

Kiedy śnisz, wszystko co uczynisz, aby zmienić sam sen, zmienia jego fundamenty, czyli system przekonań stojący
poza  snem.  Niestety,  zdolność  do  dokonywania  zmian  w  śnie,  w  trakcie  jego  trwania,  jest  dosyć  trudna  do
nauczenia  się.  Jednakże  da  się  to  zrobić.  Ale  na  szczęście  istnieje  alternatywa,  pozwalająca  nie  spędzać  wiele
czasu i pieniędzy na uczeniu się tego. Można po prostu przywołać sen i zmienić go we wspomnienie. Twojego ciała
nie  obchodzi,

jak dawno temu miałeś sen, czy kiedy go zmieniłeś. Twoje ciało jest wyłącznie zainteresowane

doświadczeniem.

Kiedy zmieniasz jakieś poszczególne wspomnienie o śnie, wtedy zmienisz wierzenia, które były jego podstawą, o
tle oczywiście pracujesz z symbolami, które znajdowały się w oryginalnym śnie. Jeśli połączysz swój sen z
fizycznym, emocjonalnym bądź mentalnym stanem wymagającym uzdrowienia, to zmiana symbolu na jednym z
tych po

ziomów pomoże twojemu ciału uzdrowić się.

Dawno temu znajdowałem się w bardzo zagmatwanym stanie umysłu (przynajmniej niektórzy ludzie twierdzą, że
było to dawno temu). Gdy moje problemy wewnętrzne osiągnęły szczyt, miałem sen, w którym znalazłem się sam
w jakimś jarze wypełnionym sięgającymi do pasa chwastami. Ten będący moim więzieniem jar pochodził z filmu,
który  widziałem  tego  samego  wieczoru.  Reprezentował  on  mój  lęk  przed  byciem  zniewolonym.  Chwasty
reprezentowały  strach  przed  tym,  że  zmarnowałem  moje  życie,  a  otwarta  przestrzeń  poza  jarem  symbolizowała
moje  wielkie  pragni

enie wolności. Można również dociekać, że to, iż byłem sam, mogło oznaczać, że nie było

nikogo, kto mógłby mnie o cokolwiek obwinie, oraz to, że musiałem sam znaleźć rozwiązanie tego problemu. Ten
sen  sprawił,  że  poczułem  się  bezsilny.  Kiedy  już  się  obudziłem,  świadomie  przywołałem  sen  z  powrotem  i
wyobraziłem sobie przylatujący po mnie i zabierający mnie z jaru śmigłowiec. Pamiętając o teorii, iż należy uczynić
takie  doświadczenie  jak  najbardziej  realistycznym  dla  mego  ciała,  obserwowałem  wszelkie  szczegóły.  Ob-
serwowałem  śmigłowiec,  słuchałem  dźwięków,  które  wydawał,  odczuwałem  podmuch  wiatru  na  skórze,  dotyk
chłodnego  metalu  na  skórze,  kiedy  do  niego  wsiadałem.  To  doświadczenie  spowodowało  we  mnie  poczucie
wielkiej wolności. Uwalniając się od własnych ograniczeń, zyskałem moc czynienia planów i wypełniania ich. Dzięki
temu  do

świadczeniu polepszyła się moja sytuacja finansowa, stosunki z otaczającymi mnie ludźmi i moja własna

pewność siebie. Tego dnia wyraźnie zobaczyłem moją sytuację, dzięki czemu mogłem dokonać zmian, które
wpłynęły pozytywnie na całą resztę mojego życia.

Jednym  z  najlepszych  sposobów  na  wykorzystanie  tej  techniki  jest  pomaganie  dzieciom  w  radzeniu  sobie  z
koszmarami  sennymi.  Kiedy  dziecku  śni  się  koszmar,  to  najczęściej  rodzice  bądź  opiekunowie  starają  się
przekonać, że w rzeczywistości nie istnieje nic, czego można by się bać. Jedyna korzyść z takiego podejścia jest
taka,  że  dziecko  przestaje  zawracać  opiekunom  głowę.  Bowiem  powiedzenie  dziecku,  że  senne  przeżycie  w
rzeczywistości nie istnieje, nie wyleczy go z uczucia strachu i bezsilności. W końcu ciało nie jest zainteresowane
tym, czy coś jest prawdziwe, czy nieprawdziwe. Ciało zapamiętuje. A takie wspomnienia mogą pozostać aktywne
przez  wiele  lat.  Jeśli  zaś  pomożesz  dziecku  przeżyć  jego  koszmar  jeszcze  raz,  ale  tym  razem  zmienisz  go  w
ekscytującą  przygodę  z  udziałem  komiksowych  postaci,  super  bohaterów  czy  aniołów,  to  wszelkie  negatywne
efekty koszmaru znikną.

Pomożesz tym samym dziecku w nabraniu większej pewności siebie i sprawisz, że będzie bardziej wierzyć w swe
możliwości.

Organiczne sny

Zwykłe sny lub marzenia na jawie kojarzą się nam z tym, że to człowiek je przeżywa. Ale są na świecie różne
kultury, które wierzą w to, że wszystko na swój sposób jest życiem, oraz że wszystko może śnić. Niezależnie od
tego, czy przyjmiesz tę ideę, czy też nie, można ją przekształcić w bardzo użyteczną technikę uzdrawiającą,
oczywiście stosując się do podanych powyżej trzech cech myślenia.

- 56 -

Aby zastosować tę technikę, musisz założyć, że każda część twojego ciała może śnić osobny sen. Takie założenie
nikogo nie rani i nic nie kosztuje. Poza tym zawsze możesz wrócić do swego dawnego sposobu myślenia, jeśli
nowy sprawiłby ci jakiekolwiek kłopoty. W świetle tego wszystkiego przyjmę tu, że zrobiłeś to założenie. Następnym
krokiem jest skoncentrowanie uwagi na jakiejś części ciała, która wymaga leczenia i zastanowieniu się, o czym ona
śni. Możesz sobie wyobrazić, że rozmawiasz z taką częścią ciała i na przykład zadajesz pytanie: „Hej, łokciu, o
czym

teraz śnisz?". Następnie powinieneś zamknąć oczy i nadać takiemu snu jakiś konkretny obraz albo wyobrazić

go sobie jako jakiś symbol czy jakąś historię, która przyjdzie ci na myśl. Albo jeszcze inaczej, możesz zapytać sam
siebie: „Jeśli mój łokieć śni, to o czym śni teraz?". A potem spojrzyj w głąb siebie, aby móc znaleźć odpowiedź na
to pytanie.

Aby ta technika okazała się skuteczna, musisz zaakceptować, że wszystko to, co przyszło ci do głowy, jest snem
jakiejś części twojego ciała, niezależnie od tego, jak bardzo dziwne, niesamowite czy nawet zwyczajne mogłoby to
być. Kiedy już masz jakiś konkretny symbol następuje czas, aby go zmienić. Możesz tu odwołać się do wszelkich
opisanych przeze mnie wcześniej przypadków. Powinieneś pracować nad tym i zmieniać dany symbol, historię czy
wyobrażenie tak długo, aż fizyczny stan danej części ciała się nie poprawi. I podobnie jak w opisanych powyżej
przypadkach, staraj się powstrzymać od świadomej analizy albo chociaż odłóż ją na czas, kiedy zakończysz
ćwiczyć.

Pewna

kobieta, którą nauczyłem tej techniki, miała problemy z tarczycą, co spowodowało powstanie wielkiego

guza na boku szyi. Zapytała więc swoją tarczycę, o czym ona śni. W odpowiedzi w jej głowie pojawi! się obraz jej
przyjaciela, który siedzi zamknięty w tej tarczycy. Kobieta natychmiast wyobraziła sobie, że tworzą się tam drzwi,
przez które jej przyjaciel może wyjść na zewnątrz. Ale okazało się, że wcale nie jest on skory do odejścia. Kobieta
przekonała go jednak, że ma sobie pójść. Wypuściła go, zamknęła za nim drzwi i zakończyła technikę. Po chwili
poczuła jakieś dziwne mrowienie w szyi. W krótkim czasie opuchlizna zniknęła całkowicie (było to, o ile dobrze
pamiętam, jakieś dwa dni później).

Jeden z moich klientów cierpiał na bardzo silne bóle pleców. Już  miał zamiar poddać się operacji, bowiem środki
przeciwbólowe w ogóle na niego nie działały, ale postanowił najpierw wypróbować coś innego. Tak, operacja jest
bardzo wartościowym procesem i jeśli rzeczywiście jest potrzebna, nie warto jej unikać. Ale prawie zawsze zanim
spróbujemy  poddać  się  chirurgii,  można  odwołać  się  do  mniej  inwazyjnych  metod.  Człowiek,  o  którym  mówię,
nauczył się techniki organicznych snów i postanowił wypróbować ją, zanim uda się na operację. Zapytał więc swoje
plecy,  o  czym  śnią  i  w  jego  głowie  pojawił  się  obraz  pociągu  mknącego  po  torach  z  zawrotną  szybkością  i
wykolejenia  się  tego  pociągu.  Mężczyzna  spróbował  więc  utrzymać  pociąg  na  torach,  ale  nie  udało  mu  się  to,
nawet kiedy natężył całą swoją wolę. Próbował spowolnić go, ale pociąg ciągle się wykolejał. W końcu wprowadził
do tego snu drugi tor, który  prowadził do pięknej doliny,  w której leżała  wioska zamieszkana przez szczęśliwych
ludzi i próbował przestawić zwrotnice. Pociąg pędził tak szybko, że za trzema pierwszymi razami  mężczyzna nie
zdążył przestawić zwrotnicy. Dopiero za czwartym razem odniósł sukces. Pociąg wjechał na nowy tor, zaczął sam
z  siebie  zwalniać  i  zatrzymał  się  w  małej  wiosce.  Mężczyzna  był  bardzo  dumny  z  siebie,  że  udało  mu  się  tego
dokonać. Tak dumny, że zakończył ćwiczenie i dopiero w połowie drogi do domu zauważył, że przestały go boleć
plecy.

Kreatywne oczyszczanie

Technika, którą nazwałem kreatywnym oczyszczaniem, nie wymaga wiele czasu, aby ją wykonać, lecz mimo tego
jej efekty mogą być  zdumiewające. Zacznij od  wyobrażenia sobie jakiegoś przyjaznego miejsca. Pamiętaj, że  za
każdym  razem,  kiedy  wykonujesz  tę  technikę,  miejsce  to  może  być  inne.  Często  takim  dobrym  miejscem  są:
rozległa  plaża,  łąka,  ogród,  las,  pustynna  oaza  albo  jakieś  pomieszczenie  (z  odpowiadającym  ci  wystrojem
wnętrza). Możesz  wzmocnić swe  wyobrażenie, koncentrując się na detalach, rzeczach, które możesz,  zobaczyć,
które możesz usłyszeć i których możesz dotknąć (dobrze jest wykorzystać minimum trzy zmysły). Kiedy stosuję to
ćwiczenie  na  seminariach,  zwracam  uwagę  słuchaczy  na  szum  wiatru  w  koronach  drzew,  szemranie  strumyka,
dotyk szorstkiej kory albo  zroszonej trawy.  Nie martw się, jeśli odbierane przez ciebie  wrażenia  wzrokowe, doty-
kowe i słuchowe nie będą idealnie wyraźne. Po prostu staraj się odbierać wszystko najlepiej, jak potrafisz. Czasami
małe rozluźnienie bardzo w tym pomaga.

Kiedy już masz w głowie dokładny obraz przyjaznego miejsca, przywołaj doń symbol reprezentujący uzdrowienie i
twój obecny stan zdrowia (nie zastanawiaj się, jak ten symbol ma wyglądać — po prostu go przywołaj). Teraz
przygotuj się na zadanie pytania temu symbolowi. Bądź przygotowany na wszystko, bowiem 99% osób pytających
dostaje bardzo niespodziewane odpowiedzi. Zapytaj ten symbol, co porabia i jak si

ę czuje. Jeśli nie może robić

tego, co chce, albo nie czuje się dobrze, to zapytaj go, czego mu trzeba, aby poczuł się lepiej i mógł skutecznie
działać. Następnie wykorzystaj swoją kreatywną wyobraźnię i przeprowadź zmiany na lepsze. Kiedy już tego
dokona

sz, wsłuchaj się w siebie i odkryj, co zmieniło się w stanie zdrowia twego ciała, umysłu lub uczuć. Zmiana

na lepsze, choćby bardzo mała, świadczy o tym, że osiągnąłeś sukces. Zmiana na gorsze, choćby bardzo niewiel-
ka, oznacza, że nawiązałeś kontakt z bardzo drażliwym miejscem w twym systemie przekonań, co też jest wielkim
sukcesem. Gdy już dokonasz pierwszych zmian, możesz dalej pracować z tym samym symbolem albo przywołać
nowy, który będzie już zawierał w sobie dokonane zmiany.

Gdy pracowałem z pewnym człowiekiem, zapytał on o symbol reprezentujący aktualny stan jego zdrowia. W
odpowiedzi zobaczył żółwia, chowającego się ze strachem w swojej skorupie. Zapytał więc żółwia, czego
potrzebuje, aby czuć się bezpiecznie, na co żółw odparł mu, że chciałby się znaleźć w oceanie. Mężczyzna zapytał
więc żółwia, jak może pomóc mu w dostaniu się do oceanu. Żółw odparł, że trzeba go obrócić. Więc mężczyzna

- 57 -

podniósł żółwia i obrócił go. Wtedy pojawił się przed jego oczami ogromny ocean, do którego popędził żółw. Nie
tylko żółw poczuł się lepiej w tej sytuacji. Mężczyzna natychmiast odprężył się i uświadomił sobie, co tak naprawdę
było jego problemem. Poprosił więc, aby pojawił się następny symbol obrazujący jego problem i natychmiast przed
jego oczami pojawiła się sowa, wyglądająca na oburzoną i rozgoryczoną. Mężczyzna zapytał sowę, co może
zrobić, aby poczuła się lepiej i natychmiast zauważył, że ma ona na szyi obrożę z łańcuchem przytwierdzonym do
ciężkiego przedmiotu. Pomógł jej więc wyswobodzić się od ciężaru i sam natychmiast poczuł się lekki i pełen
energii. Już po zakończeniu ćwiczenia ten stan nadal się w nim utrzymywał, pomagając mu podjąć kolejne kroki na
ścieżce samo-uzdrawiania.

Wniebowstąpienie ku świadomości

Czasami w kwestii uzdrawiania pierwsze, czego ci potrzeba, to po

rada dotycząca tego, jak w pewnych sytuacjach

zadziałać  w  sposób  praktyczny.  Zwykle  w  takich  wypadkach  szukamy  porady  u  jakiegoś  zewnętrznego  eksperta
czy  też  u  kogoś,  do  kogo  mamy  szacunek  i  zaufanie.  Przy  obecnych  możliwościach  komunikacyjnych  mamy
niezwykle bogaty wybór pośród zewnętrznych doradców, którzy mogą pomóc nam rozwiązać dowolny problem ze
zdrowiem. Zawsze można jednak sięgnąć do czegoś więcej - do naszego wewnętrznego doradcy. Ma on tę zaletę,
że  jest  szybki,  tani  i  doskonale  wprowadzony  w  dany  problem. Wewnętrzny  doradca  jest  symbolem, który  może
pomóc ci uzyskać informacje o sprawach, których nie jesteś świadomy. Zwykle takie informacje pochodzą z twojej
własnej pamięci, bezpośredniej wiedzy ciała, albo, zgodnie z niektórymi teoriami, z większej i bardziej ogólnej bazy
danych,  z  której  każdy  z  nas  może  korzystać.  Oczywiście  im  poważniejszy  jest  twój  problem,  tym  więcej  porad
będziesz potrzebować, aby móc podjąć trafniejszą decyzję. Tu dochodzimy do bardzo ważnego punktu: doradcy są
po to, aby doradzać, a nie po to, aby podejmować decyzję za ciebie.

Technika wniebowstąpienia ku świadomości używa bardzo często występującego u ludzi przekonania, że mądrość
łączy się z wysokością. Idea ta bierze się prawdopodobnie z przypisywania wiedzy i mądrości mózgowi, który
znajduje się na szczycie ciała. W wielu wypadkach ludzie poszukują wiedzy na szczytach gór, w chmurach czy we
współczesnych czasach w przestrzeni kosmicznej. Praktycznie nikt nie poszukuje mądrości w głębinach oceanów i
p

od ziemią. Wiele kultur łączy dodatkowo wszelkie opowieści z poszukiwaniem mądrości z osobą „mądrego starca"

czy też „mądrej starej kobiety". Ale ty możesz być jeszcze bardziej kreatywny.

Całą  procedurę  najlepiej  jest  zacząć  od  „kreatywnego  oczyszczania",  aby  łatwiej  skupić  się  na  swoim
wewnętrznym świecie. Wtedy możesz rozpocząć swoją podróż w górę, czy mówiąc inaczej — wniebowstąpienie ku
świadomości. To, co sobie  wyobrażasz, nie jest aż  takie  ważne. Grunt, abyś  poruszał się  do  góry.  Możesz  więc
wspiąć się na szczyt  góry, polecieć gdzieś  wysoko na chmurze czy  wsiąść do statku kosmicznego  i udać się na
inną  planetę.  Kiedy  już  dotrzesz  do  celu  swojej  podróży,  przywołaj  symbol  źródła  informacji,  który  pomoże  ci
rozwiązać  konkretny  problem.  Zwykle  symbolem  tym  będzie  jakiś  człowiek,  ale  dopuść  możliwość,  że  może  to
również być zwierzę, roślina czy nawet komputer. Kiedy już pojawi się symbol, zapytaj go, co możesz zrobić, aby
przyśpieszyć proces uzdrawiania (możesz oczywiście zadać jakiekolwiek inne pytanie. Po prostu założyłem tu, że
jesteś  bardziej  zainteresowany  uzdrawianiem,  niż  jakimkolwiek  innym  tematem).  Odpowiedź  najczęściej  pojawia
się  w  formie  słów,  ale  czasami  może  to  też  być  obraz  lub  odczucie.  Kiedy  już  otrzymasz  odpowiedź,  podziękuj
symbolowi

i wróć do normalnej świadomości (możesz ponownie wykonać kreatywne oczyszczanie, ale nie jest to

konieczne).  Doskonałą  metodą  na  powracanie  do  zwykłej  rzeczywistości  jest  poruszanie  dłońmi  i  stopami,
rozglądnięcie  się  dookoła  i  otworzenie  oczu,  o  ile  oczywiście  zamknąłeś  je  na  czas  wykonywania  techniki.  I
najważniejsze:  traktuj radę, którą dostałeś  od swojego  wnętrza, tak jakby pochodziła  od kogoś  innego. Zdecyduj
sam, czy chcesz z niej skorzystać.

Pewna kobieta, mająca problem z plamką pozbawioną koloru skóry - która powstała na skutek wycięcia będącego
tam wcześniej uczulenia

wspięła się na szczyt góry, do miejsca, które wyobraziła sobie na podstawie swoich wcześniejszych wspomnień,

usiadła przy stole piknikowym i przywołała symbol tego właśnie kawałka swojej skóry, aby móc z nim porozmawiać.
Przed jej oczami pojawił się natychmiast wielki, paskudny insekt, w kolorze dokładnie takim, jak jej chora skóra. Po
otrząśnięciu się z pierwszego szoku kobieta zapytała, dlaczego symbol przybrał właśnie taki wygląd. A symbol
odpowiedział: „Ponieważ ten problem drąży cię"

. Swoją drogą to bardzo interesujące, jak wiele ludzi ma w swym

wewnętrznym ,ja" takie właśnie pokrętne poczucie humoru. Ale wracając do przykładu. Kobieta zapytała insekta,
czy czu

je się szczęśliwy, na co odpowiedział, że nie, ponieważ wszyscy myślą o nim, że jest obrzydliwy (pamiętaj,

że ten insekt był symbolem tego kawałka chorej skóry). Zapytała go więc, jak może pomóc mu stać się
piękniejszym, a on odpowiedział jej, aby nacierała się maściami, które niedawno kupiła, cały czas mówiąc do
własnej skóry i opowiadając jej, jak piękna wkrótce się stanie. Insekt przypomniał kobiecie, iż jej skóra zmienia się
na poziomie komórkowym co sześć tygodni, więc jedyne, co musi ona robić, to wykazać się cierpliwością i uporem.
W tym wypadku rada była natychmiastowa, ale proces uzdrawiania nie. Jednakże już na przestrzeni tygodnia dało
się gołym okiem zaobserwować zmiany w miejscach, które wcześniej nie wykazywały żadnej reakcji na maść czy
inne formy terapii.

W innym wypadku uzdrowienie emocjonalne i fizyczne nastąpiło natychmiast po przyjęciu rady. Był to przypadek
mężczyzny, który cierpiał z powodu niepokoju i silnych skurczów w klatce piersiowej. On również postanowił

Nieprzetłumaczalna gra stów. W języku angielskim słowo „bug" oznacza dręczenie lub drążenie, ale można je również przetłumaczyć jako

„insekt" - przyp tłumacza.

- 58 -

wyobrazić  sobie,  że  wspina  się  na  szczyt  góry,  ale  użył  tu  obrazu  Mount  Everestu  i  udał  się  na  jego  szczyt  w
poszukiwaniu „najmądrzejszego człowieka na świecie". Po długiej wspinaczce dotarł wreszcie na szczyt i zobaczył
postać  jakiegoś  siedzącego  do  niego  tyłem  człowieka.  Kiedy  ten  siedzący  tyłem  człowiek  odwrócił  się  w  jego
stronę,  mężczyzna  dostrzegł,  iż  widzi  samego  siebie.  Jego  drugie  ,ja"  uśmiechnęło  się  i  powiedziało  mu,  że  jest
symbolem  jego  najgłębszej  wiedzy.  Powiedziało  mu  również,  że  boi  się,  ponieważ  wydaje  mu  się,  że  jest
osa

motniony w chaotycznym wszechświecie. Powiedziało mu, że nigdy tak naprawdę nie jest sam, bowiem cały

czas jest połączony ze swoim własnym źródłem oraz że wszystko we wszechświecie idzie dobrą drogą, a on sam
nie może zrobić nic, aby to zburzyć. Mądre ja zapewniło mężczyznę, że może poprzez swe działania opóźnić lub
zmienić pewne rzeczy, ale i tak wszystko skończy się dobrze. A kiedy to usłyszał, mężczyzna westchnął, jego
niepokój zniknął, a całe jego fizyczne ciało rozluźniło się.

Rozdział X

Osiągnięcie mistrzostwa w używaniu mocy dotyku

Czy chciałbyś nauczyć się masażu, który właściwie nie jest masażem, przynajmniej w rozumieniu większości ludzi?
Masażu, który spowoduje głęboki relaks w czasie godziny, a czasami nawet w znacznie krótszym? Nie wymaga on
żadnego specjalnego pomieszczenia, czasu, sprzętu, olejków, ani w ogóle niczego specjalnego. Jedyne, czego ci
potrzeba, to twoje własne dłonie i ktoś, na kim możesz tego spróbować. Możesz używać tego nawet na samym
sobie z całkiem dobrym skutkiem. Ten rodzaj masażu nigdy nie powoduje bólu, a na dodatek i ty, i osoba, której go
będziesz robić, będziecie się lepiej po nim czuć. Może go wykonać praktycznie każdy, bez względu na wiek.
Możesz się nauczyć, jak robić taki masaż, czytając ten rozdział.

Muszę przyznać, że mnie zabrało dosyć dużo czasu, nim nauczyłem się tego rodzaju masażu. Wszystko zaczęło
się od mojej hawajskiej cioci, kiedy miałem trochę ponad dwadzieścia lat. Ja stacjonowałem w korpusie Marynarki
Wojennej w Kalifornii, a ona żyła w okolicach Los Angeles. Odwiedzałem ją podczas wszystkich wolnych weeken-

dów, stopniowo ucząc się, kiedy pracowała nade mną lub kiedy pomagała innym. To, co robiła, było tak miękkie,
delikatne i łagodne, że długo nie myślałem o tym jak o masażu. Czasami kładła swoich klientów na ziemi, czasami
sadzała ich na krześle, a czasami po prostu stali. Czasami pracowała nad kimś przez dosyć długi czas (choć nie
widziałem nigdy, aby trwało to dłużej niż godzinę), a czasami jedynie przez kilka minut. Po mniej więcej roku
niezbyt

częstych wizyt, kiedy się jej przyglądałem, pozwoliła mi spróbować.

Hawajski system nauki znacznie różni się od tego, do czego przywykła większość z nas. Uczysz się, robiąc i nikt
niczego  ci  nie  wyjaśnia,  przynajmniej  do  czasu,  aż  nauczysz  się  tego  w  wystarczającym  stopniu,  aby  zadać
inteligentne pytanie. Niektórzy ludzie stają się bardzo wielkim ekspertami w tym, co robią, nigdy o nic nie pytając,
ale niestety nie potrafią oni za bardzo przekazać swojej wiedzy tym, którzy przywykli do tak zwanego zachodniego
sposobu nauczania. Na szczęście ja zadałem bardzo wiele pytań, a moja ciocia odpowiedziała mi na większość z
nich. Pozwoliło mi to zebrać w całość wszystkie fragmenty, których się od niej nauczyłem, a także zebrać w całość
wszystko  to,  czego  nauczyłem  się  od  mojego  wujka  i  stworzyć  system  dający  się  łatwo  pojąć  przy  zachodnim
sposobie myślenia. Nazwałem go kahi loa. Jeśli ktoś zadałby to pytanie, to uprzedzam od razu, że nie potrzeba mi
żadnego  pozwolenia  na  przekazanie  tej  wiedzy,  ale  i  tak  moja  ciocia  i  mój  wujek  udzielili  mi  swojego
błogosławieństwa, bowiem uważają, że im więcej ludzi pozna technikę, tym lepszy będzie świat.

Magiczny dotyk

W książce „Szaman Miejski" opisałem coś, co nazwałem kahi. Była to maleńka część całego systemu, który
nazwałem kahi loa czy też wielkim kahi. Ciocia Laka, od której się tego nauczyłem, nazywała to po prostu
„pomaganiem ludziom", zaś ci, którzy tego doświadczyli, nazywają to często „magicznym dotykiem".

Kahi

jest hawajskim słowem odnoszącym się do lekkiego dotyku lub nacisku dłonią, którego używa się w trakcie

masażu. Słowo to oznacza również „ogień

*, co jest dosyć znaczące, bowiem uważa się, że ogień stymuluje nasz

system uzdrawiający. Oznacza również „przepływ", co również ma głęboki sens, ponieważ dotyk stymuluje prze-
pływ energii przez ciało. I wreszcie oznacza również Jedność", co również jest na miejscu, ponieważ sprawia, że
człowiek czuje się ponownie pełny i kompletny. Kahi łoa różni się znacznie od innych stylów hawajskiego masażu,
takich jak lomi-tomi czy wariantu na

zywanego masażem świątynnym. Różni się też od innych rodzajów masaży,

między innymi takimi cechami:

• Działa poprzez skórę, a nie system limfatyczny, mięśnie czy kości.

• Nie używa się w nim olejku (choć w wypadku nagiej skóry pomocny może się okazać talk).

• Można go wykonywać w każdej pozycji.

• Można wykonać go na kimś całkowicie ubranym.

• Można używać go jako całkowicie osobnego systemu, jako części, albo zintegrować go z czymś innym.

• Podczas całej sesji utrzymuje się komunikację z osobą, która się mu poddaje.

• Jego efekty są szybkie i głębokie; można powiedzieć, że „dosięgają kości przez skórę".

Pomimo że kahi ha można przeprowadzić inaczej, to tu, w moim opisie założę, że masażysta masuje klienta
leżącego na stole do masażu. Później opiszę inne możliwości.

Generalną regułą masażu jest, aby w jego trakcie nie dotykać piersi kobiet, sutków mężczyzn ani genitaliów żadnej

- 59 -

z tych płci, chyba że osoba masowana wyraźnie sobie tego zażyczy. Ponadto należy być bardzo ostrożnym, jeśli
chodzi o jakiekolwiek obszary bolesne.

Przygotowanie do kahi loa

Osoba, która ma być masowana, powinna położyć się na stole, w pełnym ubraniu, częściowo ubrana lub naga, w
zależności od tego, co preferuje. Oprócz kapy do przykrycia stołu dobrze jest, abyś miał pod ręką prześcieradło lub
lekki koc, którym będziesz mógł przykryć osobę masowaną, gdyby zrobiło się jej chłodno. Nim zaczniesz, powiedz
oso

bie poddającej się zabiegowi, że w jego trakcie będziesz zadawał jej pytania i prosił o komentarz. Jeśli tylko

chcesz, możesz użyć przyćmionych świateł, spokojnej instrumentalnej muzyki i olejków aromatycznych. Moja żona
twierdzi, że nie lubi masaży, w trakcie których pojawia się muzyka wokalna, bowiem nie pozwala sięjej to
skoncentrować, oraz zapachu kadzidełek, których nie cierpi.

Energetyzowanie

Użyj swojej ulubionej techniki, aby zrelaksować się i wzmocnić swoją energię, zanim jeszcze zaczniesz właściwy
masaż. Może to być dowolna prosta lub skomplikowana technika, wszystko w zależności, jak wolisz to zrobić. Ja
osobiście mogę polecić opisaną w rozdziale siódmym technikę antystresowe pikopiko.

Jako przypomnienie;

• Biorąc wdech, przenieś uwagę na niebo

• Wydychając, skieruj swoją uwagę pod ziemię

• Powtórz to kilkakrotnie.

W trakcie masażu możesz ponownie naenergetyzować się, używając opisanej poniżej metody. Również dobrym
pomysłem jest, aby osoba masowana również się naenergetyzowała. Oto sposób:

• Biorąc wdech, przenieś uwagę na czubek głowy

• Wydychając, przenieś uwagę na podeszwy stóp

• Powtórz opisane czynności kilkakrotnie.

Werbalizacja

Poproś osobę masowaną, aby podała ci zamierzony cel masażu. Celem może być relaksacja albo uzdrawianie,
względnie usunięcie bólu z jakieś konkretnej części ciała. Osoba masowana ma za zadanie powtarzać podczas
sesji mentalną afirmację lub błogosławieństwo dotyczące jej celu. W swej najprostszej formie będzie to pojedyncze
słowo lub fraza, która będzie pomagała ci się skoncentrować. Oto dobre przykłady:

• „Rozluźniam się"

• „Czuję się dobrze"

• „Uzdrawiam się".

Symbolizacja

Poproś osobę masowaną, aby wyobraziła sobie jakiś pozytywny symbol, obraz albo wspomnienie reprezentujące
element segmentu, nad którym właśnie pracujesz (dalej wyjaśnię dokładnie, o co chodzi). IV również wyobrażaj
s

obie taki symbol. Postaraj się odczuć go w punkcie, gdzie twoje dłonie dotykają ciała osoby masowanej. Postaraj

się, żeby ten symbol był bardzo wyraźny i wypełniony energią.

Witalizacja

W trakcie masażu, najlepiej jak tylko potrafisz, użyj całego swojego ciała. Rób to tak, jakbyś tańczył z energią
osoby masowanej.

Sekwencja kahiloa

Kahi ha

jest podzielone na siedem segmentów, których nauczyłem się od mojej hawajskiej rodziny. Są to: ogień,

woda, wiatr, kamień, roślina, zwierzę i człowiek. W masażu formalnym wykonuje się najpierw siedem segmentów
na  tylnej  części  ciała  człowieka  masowanego,  a  następnie  ponownie  te  same  siedem  na  przedniej  części  jego
ciała. Takie potraktowanie sprawy pozwala dostarczyć osobie masowanej wszystkiego, co jej potrzebne, a także w
razie  konieczności  wprowadzić  podsegmenty  (opisane  poniżej).  Aby  otrzymać  informację  zwrotną,  masażysta
zadaje proste pytania, takie jak: „Czy chcesz, abym zwrócił szczególną uwagę na jakieś miejsce twojego ciała?",
„Czy  teraz  jest  lepiej?",  „Co  czujesz?".  Tego  typu  pytania  pomagają  znacznie  obu  zaangażowanym  osobom  w
koncentracji na samym procesie (podobnie jak w technice

uzdrawiających dłoni w rozdziale szóstym).

Tak jak wspomniałem powyżej, w takcie całego procesu osoba poddana mu jest ściśle zaangażowana we
współpracę, powtarzając afirmacje i utrzymując w wyobraźni symbol danego segmentu. Pomaga to utrzymać
uwagę tej osoby na procesie uzdrawiania i wzmacnia procesy uzdrawiające.

Poniżej podaję sekwencje w odpowiedniej kolejności. Najpierw symbol lub symbole, których masażysta i osoba
masowana mają używać w poszczególnych sekwencjach, potem wskazówki dla masażysty dotyczące
poszczególnych ruchów dłońmi, aż wreszcie wszelkie dodatkowe komentarze. Dla wygody opisu założyłem tu, że i

- 60 -

masażysta, i osoba poddana masażowi to mężczyźni.

Dotyk ognia

I. Cel -

zapytaj swego klienta, czy chce dzięki tej formie terapii osiągnąć jakiś szczególny cel oraz czy pragnie,

abyś zwrócił konkretną uwagę na jakąś część jego ciała. Możesz również zapytać, czy ma jakieś obszary napięcia,
nad którymi mógłbyś popracować. Następnie zasugeruj klientowi jakąś afirmację, którą ma mentalnie powtarzać.

2. Symbol -

masażysta wyobraża sobie, że końce jego palców rozjarzają się ciepłem, wystarczającym do tego,

aby ogrzać, ate niezbyt gorącym, by poparzyć. Klient wyobraża sobie jakikolwiek symbol związany z ogniem -
może to być płomień świecy, ognisko, ogień w kominku, albo po prostu uczucie ciepła.

3. Ruch -

ułóż dłonie w kształt grabi i rozpocznij dotyk od tyłu głowy klienta. Dotykając opuszkami palców jego

skóry, poruszaj dłońmi długimi ruchami w dół ciała. Staraj się używać opuszków palców, a nie paznokci, choć może
się okazać, że w niektórych miejscach klient nie będzie miał nic przeciwko dotykowi paznokciem. Możesz poruszać
dłońmi  bardzo  powoli  i  robiąc  długie  ruchy,  albo  nieco  szybciej,  krótkim  ruchem.  Dostosuj  nacisk  do  wymagań
klienta.  Zwykle  mężczyźni  wolą  nieco  mocniejszy  nacisk  niż  kobiety,  ale  jeśli  masz  jakiekolwiek  wątpliwości,
zapytaj. Pamiętaj, że twoim zadaniem jest stymulowanie skóry, a nie mięśni. Kiedy już „zagrabisz" każde miejsce
dostępne  na  tylnej  części  ciała  trzy  razy,  przerwij  na  moment,  zapytaj  osobę  masowaną  o  odczucia  i  wyjaśnij,
jakiego  elementu  użyjesz  w  następnej  kolejności.  Stosując  ten  segment  na  przedzie  ciała,  dotykaj  twarzy,  klatki
piersiowej  i  brzucha,  poruszając  dłońmi  delikatnie  od  centrum  ciała  do  zewnątrz.  Jeśli  osoba  masowana  ma
łaskotki w którejkolwiek części ciała, poruszaj się po niej szybko i rób dosyć długie przerwy, a łaskotki nie powinny
stanowić większego problemu.

Dotyk wody

1. Cel

— zapytaj swego klienta, czy chce dzięki temu segmentowi osiągnąć jakiś konkretny cel.

2. Symbol -

masażysta wyobraża sobie, że z jego dłoni wypływa woda oraz że jego klient jest basenem wody.

lient wyobraża sobie jakiekolwiek pozytywne wspomnienie związane z wodą. Może to być widok wodospadu, fale

oceanu, albo jakieś inne pozytywne wydarzenie związane z wodą.

3. Ruch

— zaczynając od głowy, powoli i delikatnie pieść całe ciało klienta, tak jakby twoje dłonie były zbudowane

z wody i obmywały wszelkie kontury jego ciała. Pamiętaj o poświęceniu dużej uwagi dłoniom i stopom. Cały czas
stój na ugiętych kolanach i staraj się, żeby czuć swoje ciało jako płynną substancję.

• Wariant wiru - przypomnij sobie małe wiry, które tworzą się w strumieniach. Możesz końcami swoich palców
odtworzyć taki spiralny ruch, szczególnie w okolicach stawów, a także we wszystkich miejscach, co do których
czujesz intuicyjnie, że znajduje się w nich napięcie. Są różne opinie co do tego, czy ruch powinien być zgodny, czy
przeciwny z ruchem wskazówek zegara. Ja osobiście uważam, że lepszy jest ruch w prawo, czyli zgodny z ruchem
wskazówek.

Dotyk wiatru

1. Cel -

zapytaj swego klienta, czy chce dzięki temu segmentowi osiągnąć jakiś konkretny cel.

2. Symbol -

masażysta wyobraża sobie, że jego dłonie są wiatrem. Klient przywołuje jakiekolwiek pozytywne

wyobrażenie lub wspomnienie związane z wiatrem, takie jak delikatna bryza, czy nawet wyobraża sobie, że unosi
się w powietrzu.

X Ruch -

zaczynając od głowy, poruszaj dłońmi, falując, jakby były wiatrem, dziesięć do piętnastu centymetrów

ponad powierzchnią ciała. Wierz lub nie, ale bardzo wielu ludzi odczuwa silne wrażenia podczas wykonywania tego
segmentu. Dzieje się tak dlatego, że wpływasz na elektromagnetyczne pole otaczające ciało. Obszary w ciele,
które są silnie spięte, powodują efekt stojącej fali w obszarze bezpośrednio ponad skórą. Poruszenie dłońmi w
takiej fali wysyła sygnał relaksacji do spiętego miejsca w ciele. Machanie dłońmi ponad ciałem ma duży wpływ na
uzdrawianie dzięki zwiększonej cyrkulacji. Niektórzy ludzie czują „stojące fale" jako subtelny opór lub jakiś rodzaj
„szorstkości", inni czują to jeszcze subtelniej, jako pewną formę „wiedzy". Nie czuj się źle, jeśli na samym początku
nie poczu

jesz niczego. I tak zrobienie tego odniesie pozytywny skutek, o czym możesz się upewnić, pytając swego

klienta, co on odczuwał.

• Wariant bryzy - jeśli wyczujesz gdzieś „stojącą falę" albo klient poprosi cię, abyś zajął się szczególnie jakimś
miejscem, możesz gwałtownie potrząsnąć dłonią nad takim punktem, tak jakbyś próbował stworzyć podmuch
powietrza. Rób to tak długo, aż poczujesz jakąś zmianę albo zmęczy ci się ręka.

• Wariant trąby powietrznej - polega to na szybkim kręceniu dłonią, tak jakbyś wywoływał mały wir powietrzny.
Istotne jest, abyś utrzymywał palce skierowane na ciało klienta. Generalnie jeśli pragniesz wzmocnić jakieś
miejsce, kierunek ruchu powinien być zgodny z ruchem wskazówek zegara, a jeśli pragniesz rozluźnić jakieś na-
pięcie, to kierunek ruchu ma być przeciwny.

Dotyk kamienia

1. Cel

— zapytaj swego klienta, czy chce dzięki temu segmentowi osiągnąć jakiś konkretny cel.

2. Symbol -

masażysta wyobraża sobie, że jego dłonie stały się kryształami lub błyszczącymi klejnotami. Osoba

masowana wyobraża sobie jakikolwiek pozytywny symbol kryształów, klejnotów lub kamieni.

- 61 -

3. Ruch -

ten segment opisałem już w „Szamanie Miejskim". Połóż jedną dłoń na zdrowym stawie, organie,

punkcie akupunkturowym, l

ub pępku, a drugą na miejscu potrzebującym uzdrowienia lub wzmocnienia. Weź

wdech, kierując uwagę na zdrowy punkt, a wydychaj na tym, który sprawia problemy. Wyobraź sobie przy tym, że
twoje  palce  są  zrobione  z  kryształów  lub  ze  szlachetnych  kamieni.  Jeśli  wolisz,  to  możesz  sobie  wyobrazić,  że
trzymasz w dłoniach takie kryształy lub kamienie, albo nawet wziąć je i fizycznie trzymać w dłoniach. Przytrzymaj
dłonie nad punktami przez okres czterech pełnych oddechów, a następnie zapytaj klienta o odczucia. Jeśli trzeba,
to  powtórz  czynność.  Zwykle  ulga  jest  już  odczuwalna  po  pierwszym  razie,  a  całkowite  rozluźnienie  można
osiągnąć  po  czterech  cyklach.  Jeśli  na  ciele  osoby,  nad  którą  pracujesz,  nie  ma  żadnych  obszarów  wielkiego
napięcia,  możesz  przenosić  uwagę  z  jednego  końca  ciała  na  drugi,  na  przykład  koncentrując  się  na  kolanach  i
ramionach, albo kostkach i nadgarstkach. Jeśli znasz się na akupunkturze, to możesz przenosić uwagę z jednego
istotnego punktu na inny i co wspaniałe, możesz uaktywnić te punkty bez żadnego bolesnego nacisku. Stosowanie
tej  metody  sprawdza  się  doskonale  w  refleksoterapii,  bowiem  eliminuje  jakąkolwiek  potrzebę  zadawania  bólu.
Delikatnie  naciskając  palcem  stopę,  można  odkryć,  który  punkt  daje  odruch  bólu.  Potem  wystarczy  kilka  cykli
oddechów  połączonych  z  przenoszeniem  uwagi  (jako  drugiego  punktu  można  użyć  miejsca  na  stopie  albo
gdziekolwiek  indziej)  i  spięty  punkt  powinien  rozluźnić  się  całkowicie  bezboleśnie.  Dodatkowo,  w  tym  wypadku
możesz za obydwa punkty przyjąć obolałe receptory, ponieważ i tak oba się rozluźnią.

Dotyk roślin

1. Cel -

zapytaj swego klienta, czy chce dzięki temu segmentowi osiągnąć jakiś konkretny cel.

2. Symbol -

masażysta wyobraża sobie, że jego dłonie są płatkami aromatycznych kwiatów lub roślin (ten

segment doskonale nadaje się do dołączenia do całego procesu aromatoterapii,

0 ile nie zrobiłeś tego wcześniej.) Osoba poddająca się masażowi przywołuje pozytywne skojarzenia z roślinami
bądź ich aromatem.

3. Ruch -

delikatnie przesuń czubkami palców i/lub bokami dłoni po całym ciele klienta. Twój ruch powinien być

dosyć szybki, ale jednocześnie delikatny. Oczywiście dostosuj go do oczekiwań odbiorcy.

• Wariant światła słonecznego -jeśli odnajdziesz jakiś obszar, który wymaga zasilenia, wznieś jedną dłoń, tak
jakby była liściem wyciągającym się do słońca, drugą przyłóż na potrzebujące miejsce i zrób cykl oddechów,
przenosząc uwagę najpierw od wyciągniętej w górę dłoni do tej, która leży na chorym miejscu. Możesz wyobrazić
sobie, że jesteś rośliną, która przenosi światło słońca i odżywia potrzebujący punkt.

* Wariant korzeni -

ta metoda jest szczególnie użyteczna do wspomagania miejsc, które są szczególnie spięte,

lub w których jest obecny  wielki ból. Umieść jedną dłoń na takim miejscu, a drugą skieruj do ziemi, wyobrażając
sobie,  że  wyrastają  z  niej  korzenie,  które  wnikają  bardzo  daleko  w  głąb  ziemi.  Rozpocznij  cykl  oddechów  od
skierowania  uwagi  na  dłoń,  która  spoczywa  na  miejscu  pełnym  bólu,  a  wraz  z  wydechem  przenieś  ją  na
„ukorzenioną" dłoń

1 wy

obraź sobie, że nadmiar energii, który powodował w tym miejscu ból, jest rozładowywany w ziemię. Nie myśl o

tej energii jako o „złej", bowiem jeśli będziesz miał takie podejście, to zapewne nie pomoże ono zbytnio pozbyć się
niewłaściwego nadmiaru neutralnej energii.

Naukowe podejście do dotyku roślin

Istotną sprawą jest, że w dodatku do pobierania energii słonecznej, rośliny używają liści do wydalania tlenu. Idąc za
tym wnioskiem, pierw

sze ćwiczenie może zostać wykonane odwrotnie, co sprowadza się do odwrócenia kolejności

punktów przy wdechu i wydechu, a także odpowiedniej wizualizacji. Podobnie ćwiczenia z korzeniami można użyć
do zasilenia potrzebującego miejsca, ponieważ korzenie nie tylko wydalają azot, ale również pobierają substancje
odżywcze, Możesz więc używać tego segmentu we wspomniany powyżej sposób, albo zgodnie z naukowymi
preferencjami, albo też zapomnieć o podejściu naukowym i tej małej notatce. Wszystko zależy od ciebie.

Dotyk zwierząt

1. Cel -

zapytaj swego klienta, czy chce dzięki temu segmentowi osiągnąć jakiś konkretny cel.

2. Symbol -

masażysta wyobraża sobie, że jest jakimś dowolnym gatunkiem zwierzęcia, które pomaga innemu

zwierzęciu (możesz tu popuścić wodze fantazji). Odbiorca przywołuje z pamięci jakąkolwiek sytuację dotyczącą
zwierząt. Szczególnie zwierząt zadowolonych lub bawiących się.

3. Ruch -

delikatnie ściskaj i rozciągaj skórę na całym ciele, rozpoczynając jak zwykle od głowy. Niektórzy ludzie

bardzo lubią, kiedy pociąga się ich za włosy, co powoduje rozciąganie skóry na głowie (ja osobiście to uwielbiam),
ale musisz się upewnić, że nie ciągniesz zbyt mocno. Upewnij się, że ściskasz i rozciągasz skórę na każdym z
kolei palców u dłoni i stóp. I pamiętaj, że masujesz skórę, więc uważaj, żebyś nie naciągał mięśni i stawów.

• Wariant wałka skóry - w niektórych miejscach pleców i ud możesz złapać za skórę w taki sposób, że pomiędzy
twoimi palcami

będziesz trzymać wałek skóry. Kiedy już go masz, możesz starać się pociągnąć go lekko w jakimś

kierunku, tworząc coś w rodzaju fali na skórze. Na plecach tego typu wałki najłatwiej jest poruszyć w kierunku
głowy, a na nogach na boki. Jest to bardzo dobre ćwiczenie na uelastycznianie skóry. Jednakże wielu ludzi ma tak
silnie spiętą skórę, że będzie to dla nich bolesne, więc bardzo uważaj. A co więcej, niektórzy ludzie są tak szczupli,
że nie będzie za co uchwycić.

• Wariant wibracyjny - w miejscach, które tego wymagają, lub na prośbę odbiorcy, możesz położyć dłoń na ciele i

- 62 -

zawibrować nią lub potrząsnąć. Powtarzaj tę czynność tyle razy, ile zapragniesz, lub do momentu, aż klient powie
ci, że czuje poprawę.

Ludzki dotyk

1. Cel -

zapytaj swego klienta, czy chce dzięki temu segmentowi osiągnąć jakiś konkretny cel.

2. Symbol -

masażysta ma za zadanie wyobrazić sobie, że jest mądrym i potężnym uzdrowicielem, dotykającym

człowieka z sercem przepełnionym troskliwością. Osoba poddana masażowi powinna sobie przypomnieć
jakąkolwiek miłą sytuację ze swego życia, kiedy była dotykana przez kogoś z miłością.

3. Ruch - ten segment jest

ostatnim, który wykonuje się po obu stronach ciała. Kiedy będziesz dotykać odbiorcę,

postaraj się odczuwać tak wiele miłości, jak tylko jesteś w stanie. Każdy dotyk powinien trwać mniej więcej sekundę
i nie dłużej. Do dotykania używasz tylko opuszków palców. W centrum ciała możesz używać tylko jednej ręki, po
bokach  dobrze,  abyś  użył  obu  rąk  naraz.  Kiedy  odbiorca  leży  na  brzuchu,  dotknij  jego  głowy,  podstawy  karku,
środka  pleców,  podstawy  kręgosłupa.  Potem  dotknij  ramion,  bioder,  zgięć  pod  kolanami  i  podeszew  obu  stóp.
Zakończ, przeciągając dłońmi w powietrzu od głowy aż do stóp, Poczekaj kilka chwil i poproś osobę masowaną,
aby  się  odwróciła.  Kiedy  już  leży  na  plecach,  dotknij  czubka  głowy,  czoła,  centrum  klatki  piersiowej,  splotu  sło-
necznego (tuż pod klatką żeber) i pępka. Następnie dotknij szczęki, ramion, nadgarstków, bioder, kolan, kostek i
stóp.  Zakończ,  przeciągając  dłońmi  w  powietrzu  od  głowy  do  stóp.  Odczekaj  chwilę  i  poproś  osobę  masowaną,
żeby opowiedziała ci o odczuciach, które miała w trakcie sesji. Pomóż tej osobie wstać, jeśli jest to konieczne.

Warianty kahi loa

Łatwo jest zauważyć, że kahi loa to bardzo złożony proces. Ale nie ma żadnych powodów, dla których nie miałbyś
zastosować jakiegoś jego wariantu, jeśli masz tylko na to ochotę.

Nieformalne kahi loa

Jeśli sytuacja wymaga udzielenia szybkiej pomocy, możesz zastosować każdy z segmentów kahi loa osobno.
Ogniste kahi

nadaje się świetnie do uwalniania napięcia. Jeśli jesteś z kimś blisko, to wodne kahi z dodatkiem kilku

ściśnięć skóry pochodzących ze zwierzęcego może być wspaniałą pieszczotą. Omiatanie całej sylwetki, bez
dotykania, wy

konane na osobie, która stoi może być, w zależności, czy robisz to z góry w dół, odświeżające, czy z

dołu do góry, kiedy działa wzmacniająco. Kamienne kahi jest świetnym sposobem na uwalnianie od bólu, niezależ-
nie od tego, czy ktoś stoi, siedzi czy leży. W tym przypadku możesz użyć swojego pępka jako łatwo dostępnego
zdrowego punktu. Wariant „korzenny" roślinnego kahi może być doskonały do wspomożenia kogoś w miejscu
publicznym, a ludzkie kahi

świetnie nadaje się do zakańczania wszelkich sesji terapeutycznych i samo w sobie

bardzo uspokaja.

Krótka formułka kahi loa

Kahi loa

jest techniką, która może być używana do szybkiego uwolnienia się od bólu i dyskomfortu. W tym

wariancie chodzi o to, abyś szybko użył każdego segmentu po kolei, ale nie na całym ciele, a tylko na jego części.
W tym wypadku powinieneś wykonać tę technikę szybko, po kilka ruchów z każdej, omijając rozwinięcia i
podpunkty. Więc na przykład w wypadku bólu ramienia możesz wykonać kilka ognistych dotyków grabiących, kilka
pieszczot wodnych, odrobinę ruchu wiatru, trochę dotyku rośliny, kilka uszczypnięć zwierzęcia i trochę ludzkiego
dotyku. Rezultaty mogą być zadziwiająco dobre i to w bardzo krótkim czasie.

Kiedy uczę kahi loa na seminariach, zawsze podaję zestaw wskazówek, bazowanych na filozofii, której nauczył
mnie mój hawajski wujek. Mogą one być bardzo przydatne dla każdego, kto robi masaże czy zajmuje się jakąś inną
formą uzdrawiania:

1. Twoje myśli wpływają na to, co robisz, więc zwracaj uwagę na to, co myślisz.

2. Ty i osoba, której pomagasz, wymieniacie się ideami i energią, więc uwolnij się od wszelkiego napięcia.

3. Energia podąża za twoją uwagą, więc bądź skoncentrowany na upragnionym efekcie.

4. Im bardziej jesteś obecny tu i teraz, tym więcej masz mocy, więc bądź obecny w tej chwili wszystkimi swoimi
zmysłami.

5. Im bardziej cieszy cię to, co robisz, tym więcej masz korzyści z tego, co robisz, więc ciesz się swoimi
dzi

ałaniami.

6. Ludzie zawsze się sami uzdrawiają, więc bądź pewny swych umiejętności i tego, że potrafisz im pomóc.

7. Jeśli metoda, której używasz nie działa, bądź elastyczny i użyj czegoś innego.

Konkluzja

Oto jest przed tobą zestaw moich najlepszych idei i technik, dzięki którym możesz uzdrowić się natychmiast,
bardzo szybko, szybko i jak

kolwiek inaczej. W tej książce znalazło się bardzo wiele rzeczy, które należy

zapamiętać, postaram się więc skondensować to wszystko, używając jednego hawajskiego przysłowia:

Ua ola loko i ke ałoha Uzdrawianie wypływa z wnętrza dzięki miłości.

- 63 -

Dodatek

Natychmiastowy dostęp do natychmiastowego uzdrawiania

Dodatek ten jest przeznaczony do szybkiego odnajdywania pro

stych technik służących natychmiastowemu

uzdrawianiu

(czyli uzdrawianiu w czasie krótszym niż 60 minut) większości powszechnych dolegliwości. Oczywiście

najpierw trzeba zapoznać się z całą książką, aby zrozumieć, na czym polegają techniki, które zalecam, a także aby
zrozumieć, jak współdziałają ze sobą umysł i ciało. Niektóre z tych technik są wariantami technik, które omówiłem
wcześniej. Abyś mógł łatwiej korzystać z niniejszego dodatku, dołączyłem tu odnośniki do odpowiednich
fragmentów głównego tekstu.

Wreszcie -

nie zniechęcaj się, jeśli dana technika wydaje ci się zbyt trudna do zrobienia. Techniki, które tu opisuję,

powodują zwykle natychmiastowe rezultaty lub przynajmniej bardzo szybkie (mniej niż trzy dni), albo też szybkie
(poniżej tygodnia). Dodatkowo są one dosyć łatwe do zapamiętania. Nie obiecuję, że wykonanie ich będzie
szczególnie łatwe, ponieważ możesz mieć wiele oporów przed zmianą swoich nawyków. Stosując te techniki, staraj
się brać je na zdrowy rozsądek. Jeśli coś nie działa, użyj czegoś innego. Pamiętaj, że podane wskazówki są tylko
uz

upełnieniem i nie powinieneś zarzucać żadnej innej formy leczenia na ich korzyść. Jeśli masz jakieś wątpliwości,

zawsze skonsultuj się ze specjalistą. Wyzdrowienie jest znacznie ważniejsze niż dowiedzenie się, że ma się rację.

ALERGIA

•  Efekt  podziwiania:  Z  pełną  koncentracją  świadomości  podziwiaj  lub  komplementuj,  głośno  lub  cicho,  kogoś  lub
coś  w  twoim  życiu  albo  otoczeniu.  Rób  to  tak  często,  jak  to  tylko  możliwe,  aż  dostrzeżesz  skutki.  Jednocześnie
zaprzestań  wszelkiej  krytyki,  niezależnie  od  tego,  czy  tyczy  się  ona  ludzi,  sytuacji  czy  przedmiotów.  Więcej
informacji na ten temat znajdziesz w rozdziale czwartym, w części „Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo".

ASTMA

Efekt podziwiania: Z pełną koncentracją świadomości podziwiaj lub komplementuj, głośno lub cicho, kogoś lub coś
w twoim życiu albo otoczeniu. Rób to tak często, jak to tylko możliwe, aż dostrzeżesz skutki. Jednocześnie
zaprzestań wszelkiej krytyki, niezależnie od tego, czy tyczy się ona ludzi, sytuacji czy przedmiotów. Więcej
informacji na te

n temat znajdziesz w rozdziale czwartym, w części „Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo".

BEZSENNOŚĆ

Wydech ze światłem: Weź wdech, koncentrując uwagę na pępku, a wraz z wydechem wyobraź sobie, że jesteś
otoczony chmurą światła, lub polem energii. Jeśli masz problem z wyobrażaniem sobie czegoś jako obrazu, to po
prostu uznaj, że takie pole cię otacza. Załóż, że to pole czy chmura energii może zrobić co zechcesz i poproś ją,
aby zharmonizowała otaczające cię energie, uczucia i okoliczności. Powtarzaj to ćwiczenie aż do skutku.

■ Wyobrażanie sobie piękna: przywołaj wspomnienie, wyobraź sobie lub popatrz na piękne miejsce. Zwróć uwagę
na detale. Posłuż się obrazem lub fotografią, jeśli ci to pomoże. Nawet jeśli jest to dosyć trudne, postaraj się
utrzymać taki obraz w umyśle, dopóki nie zaśniesz. Możesz również zamiast wyobrażania sobie miejsca skon-
centrować uwagę na detalach jakiegoś małego pięknego przedmiotu. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w
rozdziale siódmym, w paragrafie „Energia emocjonalna".

BÓLE GŁOWY

• Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

« Delikatne poklepywanie: Delikatnie poklepuj lub pieść bolące miejsce, aź do momentu wyraźnej ulgi. Więcej
informacji w paragrafie „Uzdrawianie poprzez wskazówki" w rozdziale czwartym.

• Topniejący lód: wyobraź sobie, że bolące miejsce jest skute blokiem lodu. Wyobraź sobie, że ten lód topnieje.
Więcej informacji w paragrafie „Uzdrawianie poprzez wskazówki" w rozdziale czwartym.

• Dotyk i przebaczenie: Delikatnie dotknij bolącego miejsca jedną ręką i powtarzaj następujące zdanie: „Z
czymkolwiek nie jest to powiązane, wybaczam temu całkowicie i nie ma to już żadnego znaczenia". Więcej
informacji w paragrafie „Koc przebaczenia" w rozdziale szóstym.

BÓLE PLECÓW

Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

Delik

atne poklepywanie: Delikatnie poklepuj lub pieść bolące miejsce, aż do momentu wyraźnej ulgi. Więcej

informacji w paragrafie „Uzdrawianie poprzez wskazówki" w rozdziale czwartym. Topniejący lód: wyobraź sobie, że
bolące miejsce jest skute blokiem lodu. Wyobraź sobie, że ten lód topnieje. Więcej informacji w paragrafie
„Uzdrawianie poprzez wskazówki" w rozdziale czwartym. Dotyk i przebaczenie: Delikatnie dotknij bolącego miejsca
jedną ręką i powtarzaj następujące zdanie: „Z czymkolwiek nie jest to powiązane, wybaczam temu całkowicie i nie
ma to już żadnego znaczenia". Więcej informacji w paragrafie „Koc przebaczenia" w rozdziale szóstym.

BÓL STAWÓW

Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

- 64 -

Delikatne poklepywanie: Delikatnie poklepuj lub pieść bolące miejsce aż do momentu wyraźnej ulgi. Więcej
informacji w paragrafie „Uzdrawianie poprzez wskazówki" w rozdziale czwartym. Topniejący lód: wyobraź sobie, że
bolące miejsce jest skute blokiem lodu. Wyobraź sobie, że ten lód topnieje. Więcej informacji w paragrafie
„Uzdrawianie poprzez wskazówki" w rozdziale czwartym. Dotyk i przebaczenie: Delikatnie dotknij bolącego miejsca
jedną ręką i powtarzaj następujące zdanie: „Z czymkolwiek nie jest to powiązane, wybaczam temu całkowicie i nie
ma to już żadnego znaczenia". Więcej informacji w paragrafie „Koc przebaczenia" w rozdziale szóstym.

BÓL ŻOŁĄDKA

• Podkładka falowa: Weź kawałek folii aluminiowej i plastikowej, złóż je razem, tak, aby otrzymać mały kwadracik,
w którym warstwy dwóch rodzajów folii się przeplatają. Następnie przyłóż do okolic żołądka i trzymaj tam, aż do
wyraźniej poprawy.

• Wdychanie bólu: Jedną rękę połóż na miejscu bólu, a drugą na ziemi, ścianie lub innym masywnym
przedmiocie. Wdychaj powie

trze, koncentrując się na ręce, która leży na bolesnym miejscu, a wydychaj

koncentrując się na drugiej ręce. Więcej informacji w paragrafie „Energia mentalna" w rozdziale siódmym.

DEPRESJA

•    Efekt podziwiania: Z pełną koncentracją świadomości podziwiaj lub komplementuj, głośno lub cicho, kogoś lub
coś  w  twoim  życiu  albo  otoczeniu.  Rób  to  tak  często,  jak  to  tylko  możliwe,  aż  dostrzeżesz  skutki.  Jednocześnie
zaprzestań  wszelkiej  krytyki,  niezależnie  od  tego,  czy  tyczy  się  ona  ludzi,  sytuacji  czy  przedmiotów.  Więcej
informacji na ten temat znajdziesz w rozdziale czwartym, w części „Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo".

• Afirmowanie możności: Po cichu lub głośno powtarzaj: „Mogę to zrobić!". Rób to aż do uzyskania rezultatu.
Więcej informacji w paragrafie „Indywidualna praca grupowa" w rozdziale ósmym.

• Pozytywna postawa: Przyjmij postawę wyrażającą pewność siebie. Utrzymuj ją w ruchu i spoczynku tak długo
jak możesz, albo do chwili, kiedy depresja zacznie znikać. Więcej informacji w paragrafie „Energia emocjonalna" w
rozdziale siódmym.

DYSKOMFORT W OBECNOŚCI INNYCH LUDZI

Wydech ze światłem: Weź wdech, koncentrując uwagę na pępku, a wraz z wydechem wyobraź sobie, że jesteś
otoczony ch

murą światła lub polem energii. Jeśli masz problem z wyobrażaniem sobie czegoś jako obrazu, to po

prostu uznaj, że takie pole cię otacza. Załóż, że to pole czy chmura energii może zrobić, co zechcesz i poproś ją,
aby zharmonizowała otaczające cię energie, uczucia i okoliczności. Powtarzaj to ćwiczenie aż do skutku. Zabawa
w reżysera: Udawaj, że cale twoje otoczenie jest planem filmowym, a ty reżyserem. Po cichu powtarzaj wszystkim i
wszyst

kiemu, żeby robili i byli tym, czym są, i udawaj, że masz nad wszystkim kontrolę.

Bądź  tu  i  teraz:  Skoncentruj  świadomą  uwagę  na  swoim  bezpośrednim  otoczeniu  i  wszystkich  szczegółach.
Podziwiaj i komplementuj, na głos  lub  po cichu, kogoś lub coś  w twoim otoczeniu. Rób to jak najczęściej,  aż  do
chwili,  kiedy  odczujesz  ul

gę. Jednocześnie zaprzestań wszelkiej krytyki, niezależnie od tego, czy tyczy się ona

ludzi, sytuacji czy przedmiotów. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w paragrafie „Uzdrawianie poprzez
błogosławieństwo" w rozdziale czwartym.

FRUSTRACJA

Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

Uwalnianie napięcia: Weź wdech, kierując uwagę na pępek, a wydychając, skoncentruj się na spiętych grupach
mięśni i użyj swej siły woli do tego, aby się rozluźniły. Zwróć szczególną uwagę na mięśnie szczęki, ramion, dłoni i
dolną część pleców. Powtarzaj tą czynność do skutku. Więcej informacji znajdziesz w paragrafie „Energia
mentalna" w rozdziale siódmym.

GNIEW

• Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

•     Uwalnianie   napięcia:   Weź    wdech,   kierując  uwagę  na pępek, a  wydychając, skoncentruj się  na spiętych
grupach  mięśni  i  użyj  swej  siły  woli  do  tego,  aby  się  rozluźniły.  Zwróć  szczególną  uwagę  na  mięśnie  szczęki,
ramion,  dłoni  i  dolną  część  pleców.  Powtarzaj  tę  czynność  do  skutku. Więcej  informacji  znajdziesz  w  paragrafie
„Energia mentalna" w rozdziale siódmym.

GORĄCZKA

• Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

• Delikatne poklepywanie: Delikatnie poklepuj lub pieść bolące miejsce, aż do momentu wyraźnej ulgi. Więcej
informacji w paragrafie „Uzdrawianie poprzez wskazówki" w rozdziale czwartym.

• Topniejący lód: wyobraź sobie, że bolące miejsce jest skute blokiem lodu. Wyobraź sobie, że ten lód
topnieje. Więcej informacji w paragrafie „Uzdrawianie poprzez wskazówki" w rozdziale czwartym.

- 65 -

GRYPA

Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

Przyjazna perswazja: Załóż, że przynajmniej część tego stanu jest spowodowana tłumieniem gniewu. Załóż, że
możesz porozmawiać ze swoim ciałem, a ono cię wysłucha. Wyperswaduj swojemu ciału, że nie musi ono się dalej
gniewać i obiecaj mu jakąś przyjemną nagrodę za powrót do zdrowia. Powtarzaj swe perswazje często i nagradzaj
każde, nawet najmniejsze znaki poprawy. Nawet pochwała i docenienie może być formą nagrody. Więcej informacji
w paragrafie „Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo" w rozdziale czwartym.

Relaks  i  bycie  kochanym:  Rozluźnij  się  tak  dobrze,  jak  tylko  potrafisz,  jeśli  chcesz  zamknij  oczy  i  powtarzaj:
„Jestem  kochany  i  wszystko  jest  w  porządku".  Więcej  informacji  w  paragrafie  „Uzdrawianie  poprzez
błogosławieństwo"  w  rozdziale  czwartym.  Dotyk  i  przebaczenie:  Delikatnie  dotknij  bolącego  miejsca  jedną  ręką  i
powtarzaj  następujące  zdanie: „Z czymkolwiek nie jest to  powiązane,  wybaczam temu całkowicie i nie ma to już
żadnego znaczenia". Więcej informacji w paragrafie „Koc przebaczenia" w rozdziale szóstym.

INFEKCJA

Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

Przyjazna perswazja: Załóż, że przynajmniej część tego stanu jest spowodowana tłumieniem gniewu. Załóż, że
możesz porozmawiać ze swoim ciałem, a ono cię wysłucha. Wyperswaduj swojemu ciału, że nie musi ono się dalej
gniewać i obiecaj mu jakąś przyjemną nagrodę za powrót do zdrowia. Powtarzaj perswazje często i nagradzaj
każde, nawet najmniejsze znaki poprawy. Nawet pochwała i docenienie może być formą nagrody. Więcej informacji
w pa

ragrafie „Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo" w rozdziale czwartym.

• Relaks i bycie kochanym: Rozluźnij się tak dobrze, jak tylko potrafisz, jeśli chcesz zamknij oczy i powtarzaj
sobie: „Jestem kochany i wszystko jest w porządku". Więcej informacji w paragrafie „Uzdrawianie poprzez
błogosławieństwo" w rozdziale czwartym.

KAC

Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

• Delikatne poklepywanie: Delikatnie poklepuj lub pieść bolące miejsce, aż do momentu wyraźnej ulgi. Więcej
info

rmacji w paragrafie „Uzdrawianie poprzez wskazówki" w rozdziale czwartym.

• Dotyk i przebaczenie: Delikatnie dotknij bolącego miejsca jedną ręką i powtarzaj następujące zdanie: „Z
czymkolwiek nie jest to

powiązane, wybaczam temu całkowicie i nie ma to już żadnego znaczenia". Więcej

informacji w paragrafie „Koc przebaczenia" w rozdziale szóstym.

MDŁOŚCI

Podkładka falowa: Weź kawałek folii aluminiowej i plastikowej, złóż je razem, tak, aby otrzymać mały kwadracik, w
którym warstwy dwóch rodzajów folii się przeplatają. Następnie przyłóż do okolic żołądka i trzymaj tam aż do
wyraźniej poprawy Wdychanie bólu: Jedną rękę połóż na miejscu bólu, a drugą na ziemi, ścianie lub innym
masywnym przedmiocie. Wdychaj powie

trze, koncentrując się na ręce, która leży na bolesnym miejscu, a wydychaj

koncentrując się na drugiej ręce. Więcej informacji w paragrafie „Energia mentalna" w rozdziale siódmym.

NIEPOKÓJ

Wzorzec harmonii: Weź garść małych przedmiotów, takich jak spinacze do papieru, kamyczki czy monety, i ułóż je
w jakiś konkretny wzór. Wzór ten nie musi być geometryczny, ale musisz mieć do co niego odczucie, że jest „w
porządku".

Dostrajanie się do krzywizn: Uświadom sobie wszelkie otaczające cię krzywizny. Prześledź je wzrokiem albo, o ile
to możliwe, przeciągnij po nich palcami. Kontynuuj az do chwili, kiedy poczujesz ulgę. Dostrajanie się do ruchu:
Uświadom sobie wszelki ruch w twoim bezpośrednim otoczeniu (taki jak na przykład ruch chmur, liści na wietrze,
powietrze, które wdychasz i wydychasz, czy ruch twojego ciała, kiedy chodzisz), utrzymuj swoją uwagę nie myśląc
o niczym szczególnym aż do chwili, kiedy poczujesz ulgę. Więcej informacji w paragrafie „Energia mentalna"
rozdział siódmy.

- 66 -

NERWOWOŚĆ

• Wyobrażanie sobie piękna: przywołaj wspomnienie, wyobraź sobie, lub popatrz na piękne miejsce. Zwróć
uwagę na detale. Posłuż się obrazem lub fotografią, jeśli ci to pomoże. Nawet jeśli jest to dosyć trudne, postaraj się
utrzymać taki obraz w umyśle, dopóki nie zaśniesz lub nie odprężysz się. Możesz również zamiast wyobrażania
sobie miejsca skoncentrować uwagę na detalach jakiegoś małego pięknego przedmiotu. Więcej informacji na ten
temat znajdziesz w rozdziale siódmym, w paragrafie „Energia emocjonalna".

• Wdech na szczycie: Weź wdech, kierując uwagę na szczyt głowy i wydech, kierując uwagę na pępek. Powtarzaj
tę czynność aż do momentu relaksacji lub zaśnięcia. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w rozdziale
siódmym, w paragrafie „Energia emocjonalna".

NIEPEWNOŚĆ

trować uwagę na detalach jakiegoś małego pięknego przedmiotu. Więcej informacji na ten

temat w paragrafie „Energia emocjonalna" w rozdziale siódmym.

OPARZENIA

Pseudopowtórzenia: Jeśli jest to możliwe, natychmiast powtórz ruch, który spowodował uraz i zatrzymaj go tuż
przed kontaktem z punk

tem, który spowodował obrażenia. Powtarzaj tę czynność aż do chwili ustąpienia bólu lub

zmiany początkowej reakcji na uraz. - Uwaga: Żeby technika ta była skuteczna, musisz powstrzymać swój umysł
przed kolejnym odt

warzaniem wydarzenia. Możesz się w tym wesprzeć, powtarzając na głos: „Nic się nie stało!"

lub „Wszystko jest w porządku". Użyj wszelkich innych dostępnych środków leczniczych. Więcej informacji w
paragrafie „Energia mentalna" w rozdziale siódmym.

OPUCHLIZNA

Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

poprawy. Nawet pochwała i docenienie może być formą nagrody. Więcej informacji w paragrafie

„Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo" w rozdziale czwartym. Relaks i bycie kochanym: Rozluźnij się tak dobrze
jak tylko po

trafisz, jeśli chcesz zamknij oczy i powtarzaj: „Jestem kochany i wszystko jest w porządku". Więcej

informacji w paragrafie „Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo" w rozdziale czwartym.

POBUDZENIE

• Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

• Przyjazna perswazja: Załóż, że przynajmniej część tego stanu jest spowodowana tłumieniem gniewu. Załóż, że
możesz porozmawiać ze swoim ciałem, a ono cię wysłucha. Wyperswaduj ciału, że nie musi ono się dalej gniewać
i obiecaj mu jakąś przyjemną nagrodę za powrót do zdrowia. Powtarzaj perswazje często i nagradzaj każde, nawet
najmniejsze znaki poprawy. Nawet pochwała i docenienie może być formą nagrody. Więcej informacji w paragrafie
„Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo" w rozdziale czwartym.

• Relaks i bycie kochanym: Rozluźnij się tak dobrze jak tylko potrafisz, jeśli chcesz zamknij oczy i powtarzaj:
„Jestem kochany i wszystko jest w porządku". Więcej informacji w paragrafie „Uzdrawianie poprzez
błogosławieństwo" w rozdziale czwartym.

PRZEZIĘBIENIE

Potęga wody: Wypij szklankę wody. Albo nawet dwie, jeśli po pierwszej poczułeś się lepiej. Więcej informacji w
paragrafie „Energia fizyczna" w rozdziale siódmym.

- 67 -

i obiecaj mu

jakąś przyjemną nagrodę za powrót do zdrowia. Powtarzaj perswazje często i nagradzaj każde, nawet

najmniejsze znaki poprawy. Nawet pochwała i docenienie może być formą nagrody. Więcej informacji w paragrafie
„Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo" w rozdziale czwartym.

Relaks i bycie kochanym: Rozluźnij się tak dobrze jak tylko potrafisz, jeśli chcesz zamknij oczy i powtarzaj: „Jestem
kochany i wszystko jest w porządku". Więcej informacji w paragrafie „Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo" w
rozdziale

czwartym. Dotyk i przebaczenie: Delikatnie dotknij bolącego miejsca jedną ręką i powtarzaj następujące

zdanie: „Z czymkolwiek nie jest to powiązane, wybaczam temu całkowicie i nie ma to już żadnego znaczenia".
Więcej informacji w paragrafie „Koc przebaczenia" w rozdziale szóstym.

SKALECZENIA

Pseudopowtórzenia: Jeśli jest to możliwe, to natychmiast powtórz ruch, który spowodował uraz i zatrzymaj go tuż
przed kontaktem z punktem, który spowodował obrażenia. Powtarzaj tę czynność aż do chwili ustąpienia bólu lub
zmiany początkowej reakcji na uraz.

— Uwaga: Żeby technika ta była skuteczna, musisz powstrzymać swój umysł przed kolejnym odtwarzaniem
wydarzenia. Możesz się w tym wesprzeć, powtarzając na głos: „Nic się nie stało!" lub „Wszystko jest w porządku".
Użyj wszelkich innych dostępnych środków leczniczych. Więcej informacji w paragrafie „Energia mentalna" w
rozdziale siódmym.

STRACH

•    Wydech ze światłem: Weź wdech, koncentrując uwagę na pępku, a wraz z wydechem wyobraź sobie, że jesteś
otoczony chmurą światła lub polem energii. Jeśli masz problem z wyobrażaniem sobie czegoś jako obrazu, to po
prostu uznaj, że takie pole cię otacza. Załóż, że to pole czy chmura energii może zrobić, co zechcesz  i  poproś ją,
aby  zharmonizowała otaczające cię energie, uczucia i okoliczności. Powtarzaj to ćwiczenie aż do skutku.

• Zabawa w reżysera: Udawaj, że całe twoje otocznie jest planem filmowym, a ty reżyserem. Po cichu powtarzaj
wszystkim i wszyst

kiemu, żeby robili i byli tym, czym są, i udawaj, że masz nad wszystkim kontrolę.

zujesz ulgę. Jednocześnie zaprzestań wszelkiej krytyki, niezależnie od tego, czy tyczy się ona

ludzi, sytuacji czy przedmiotów. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w paragrafie „Uzdrawianie poprzez
błogosławieństwo" w rozdziale czwartym.

STRES

Wzorz

ec harmonii: Weź garść małych przedmiotów, takich jak spinacze do papieru, kamyczki czy monety, i ułóż je

wjakiś konkretny wzór. Wzór ten nie musi być geometryczny, ale po prostu musisz mieć do co niego odczucie, że
jest „w porządku". Dostrajanie się do krzywizn: Uświadom sobie wszelkie otaczające cię krzywizny. Prześledź je
wzrokiem albo, o ile to możliwe, przeciągnij po nich palcami. Kontynuuj aż do chwili, kiedy poczujesz ulgę.
Dostrajanie się do ruchu: Uświadom sobie wszelki ruch w twoim bezpośrednim otoczeniu (taki jak na przykład ruch
chmur, liści na wietrze, powietrze, które wdychasz i wydychasz, czy ruch twojego ciała, kiedy chodzisz), utrzymuj
swoją uwagę nie myśląc o niczym szczególnym aż do chwili, kiedy poczujesz ulgę. Więcej informacji w paragrafie
„Energia mentalna" rozdział siódmy.

TREMA

Wyobrażanie sobie piękna: przywołaj wspomnienie, wyobraź sobie lub popatrz na piękne miejsce. Zwróć uwagę na
detale. Posłuż się obrazem lub fotografią, jeśli ci to pomoże. Nawet jeśli jest to dosyć trudne, postaraj się utrzymać
taki obraz w umyśle dopóki nie zaśniesz lub nie odprężysz się. Możesz również zamiast wyobrażania sobie
miejsca skoncentrować uwagę na detalach jakiegoś małego pięknego przedmiotu. Więcej informacji na ten temat w
paragrafie „Energia emocjonalna" w rozdziale siódmym. Wdech na szczycie: Weź wdech, kierując uwagę na szczyt
głowy i wydech, kierując uwagę na pępek. Powtarzaj tę czynność aż do momentu relaksacji lub zaśnięcia. Więcej
informacji na ten temat znajdziesz w rozdziale siódmym, w paragrafie „Energia emocjonalna".

TROSKA

• Wzorzec harmonii: Weź garść małych przedmiotów, takich jak spinacze do papieru, kamyczki czy monety, i ułóż
je w jakiś konkretny wzór. Wzór ten nie musi być geometryczny, ale po prostu musisz mieć do co niego odczucie,
że jest „w porządku".

• Dostrajanie się do krzywizn: Uświadom sobie wszelkie otaczające cię krzywizny. Prześledź je wzrokiem albo, o
ile to możliwe, przeciągnij po nich palcami. Kontynuuj aż do chwili, kiedy poczujesz ulgę.

• Dostrajanie się do ruchu: Uświadom sobie wszelki ruch w twoim bezpośrednim otoczeniu (taki jak na przykład
ruch chmur, liści na wietrze, powietrze, które wdychasz i wydychasz, czy ruch twojego ciała, kiedy chodzisz),
utrzymuj swoją uwagę nie myśląc o niczym szczególnym, aż do chwili, kiedy poczujesz ulgę. Więcej informacji w
paragrafie „Energia mentalna" rozdział siódmy.

WRAŻLIWOŚĆ NA ŚRODOWISKO

- 68 -

zaprzestań wszelkiej krytyki, niezależnie od tego, czy tyczy się ona ludzi, sytuacji czy przedmiotów. Więcej
informacji na ten temat znajdziesz w rozdziale cz

wartym, w części „Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo".

ZAMGLONY WZROK

• Cofnięty punkt koncentracji: Weź wdech, kierując uwagę na pępek i wydech, kierując uwagę na tył głowy.
Powtarzaj tę czynność do momentu uzyskania poprawy wzroku. Więcej informacji w paragrafie „Energia mentalna"
rozdział siódmy.

Pasywne spojrzenie: Pamiętaj, że światło z twojego otocznia samo przemieszcza się w twoim kierunku i nie musisz
nic  robić,  aby  „utrzymywać"  wszystko  to,  co  widzisz.  Praktykuj  pasywne  spojrzenie,  które  nie  wymaga  żadnego
napięcia  ani  wysiłku. Więcej  informacji  w  paragrafie  „Energia  mentalna"  rozdział  siódmy.  Mrużenie  i  oddychanie:
Mruż  oczy  pięć  do  dziesięciu  razy.  Następnie  weź  głęboki  oddech  i  otwórz  oczy. Więcej  informacji  w  paragrafie
„Energia mentalna" rozdział siódmy.

ZMĘCZENIE OCZU

Cofnięty punkt koncentracji: Weź wdech, kierując uwagę na pępek i wydech, kierując uwagę na tył głowy.
Powtarzaj tę czynność do momentu uzyskania poprawy wzroku. Więcej informacji w paragrafie „Energia mentalna"
rozdział siódmy.

ZDRĘTWIENIE

Wdech na p

ępku: Weź wdech, koncentrując uwagę na pępku. Następnie zatrzymaj powietrze w płucach na około

czterech sekund i wypuść je, koncentrując uwagę na ścierpniętym miejscu. Powtarzaj tę czynność do uzyskania
pełnej poprawy. Więcej informacji na ten temat w paragrafie „Energia mentalna" w rozdziale siódmym.

ZMARTWIENIE

• Wydech ze światłem; Weź wdech, koncentrując uwagę na pępku, a wraz z wydechem wyobraź sobie, że jesteś
otoczony chmurą światła lub polem energii. Jeśli masz problem z wyobrażaniem sobie czegoś jako obrazu, to po
prostu uznaj, że takie pole cię otacza. Załóż, że to pole czy chmura energii może zrobić, co zechcesz i poproś ją,
aby zharmonizowała otaczające cię energie, uczucia i okoliczności. Powtarzaj to ćwiczenie aż do skutku.

• Zabawa w reżysera: Udawaj, że całe twoje otocznie jest planem filmowym, a ty reżyserem. Po cichu powtarzaj
wszystkim i wszyst

kiemu, żeby robili i byli tym, czym są, i udawaj, że masz nad wszystkim kontrolę.

•        Bądź  tu  i  teraz:  Skoncentruj  świadomą  uwagę  na  swoim  bezpośrednim  otoczeniu  i  wszystkich  szczegółach.
Podziwiaj i komplementuj, na głos  lub  po cichu, kogoś lub coś  w twoim otoczeniu. Rób to jak najczęściej,  aż  do
chwili,  kiedy  odczujesz  ulgę.  Jednocześnie  zaprzestań  wszelkiej  krytyki,  niezależnie  od  tego,  czy  tyczy  się  ona
ludzi,  sytuacji  czy  przed

miotów. Więcej informacji na ten temat znajdziesz w paragrafie „Uzdrawianie poprzez

błogosławieństwo" w rozdziale czwartym.

ZMNIEJSZONE POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI

■  Wyrażenie  uznania  dla  samego  siebie:  Zacznij  natychmiast  chwalić  wszystkie  swoje  pozytywne  cechy,
umiejętności  i  podejmowane  przez  ciebie  działania  przeszłe  i  obecne.  Wszystko,  co  przyjdzie  ci  na  myśl.
Zaprzestań jakiejkolwiek krytyki, szczególnie wymierzonej w samego siebie. Powtarzaj ten proces tak długo, dopóki
nie  poczujesz  znacz

nej poprawy. Ciągle na nowo przypominaj sobie wszystkie swoje dobre cechy. Więcej

informacji na ten temat znajdziesz w paragrafie „Uzdrawianie poprzez błogosławieństwo" w rozdziale czwartym.

O autorze

Serge Kahili King otr

zymał tytuł doktora psychologii na California Coast University, a także tytuł licencjata

orientali-

styki na Colorado University. Ma również stopień magistra ekonomii międzynarodowej, który otrzymał na

American Graduate School of International Menagement w Arizonie.

King jest uznanym ekspertem w dziedzinie Huny, czyli sys

temu wierzeń hawajskich szamanów. Jego publikacje

doty

czące tego tematu, to między innymi: „Techniki wyobrażeniowe dla zdrowia", „Szaman miejski", „Bądź

mistrzem ukrytego ja", „Kahuna Healing". Napisał również grę komputerową „Search for Pele".

King

mieszka na wyspie Kauai, skąd kieruje organizacją Aloha International, zrzeszającą uzdrowicieli, nauczycieli i

uczniów Huny z całego świata. W wolnym czasie opiekuje się Hawajskim Muzeum Kultury, jest administratorem
stron internetowych dotyczących Huny oraz kontynuuje badania, pisanie i pracę uzdrowiciela. Można skontaktować
się z nim w internecie na stronach:

http//www.huna.org oraz http//www.huna.net