INSTYTUCJE EUROPEJSKIE – OPRACOWANE ZAGADNIENIA EGZAMINACYJNE 2018

CHARAKTER PRAWNY UNII EUROPEJSKIEJ

Cele UE (rodzaje celów UE, cele gospodarcze UE)

Cele Unii Europejskiej
Są to deklaracje intencji Unii Europejskiej. Zawiera je artykuł 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Są nimi:

1.

Wspieranie pokoju, wartości i dobrobytu narodów UE.

2.

Zapewnianie przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości bez granic wewnętrznych,

3.

Ustanawianie rynku wewnętrznego,

4.

Ustanowienie unii gospodarczej i walutowej, której waluta jest euro

5.

Cele w stosunkach zewnętrznych.

Jeżeli natomiast chodzi o cele w stosunkach zewnętrznych, to wskazuje je art. 21 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 22
ust. 1, zgodnie z którymi:

„Unia określa i prowadzi wspólne polityki i działania oraz dąży do zapewnienia wysokiego stopnia współpracy we wszelkich
dziedzinach stosunków międzynarodowych, w celu:

•

ochrony swoich wartości, podstawowych interesów, bezpieczeństwa, niezależności i integralności;

•

umacniania i wspierania demokracji, państwa prawnego, praw człowieka i zasad prawa międzynarodowego;

•

utrzymania pokoju, zapobiegania konfliktom i umacniania bezpieczeństwa międzynarodowego zgodnie z celami i
zasadami Karty Narodów Zjednoczonych, jak również z zasadami Aktu końcowego z Helsinek oraz celami Karty
Paryskiej, w tym z celami i zasadami dotyczącymi granic zewnętrznych;

•

wspierania trwałego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz środowiskowego krajów rozwijających się, przyjmując za
nadrzędny cel likwidację ubóstwa;

•

zachęcania wszystkich krajów do integracji w ramach gospodarki światowej, między innymi drogą stopniowego znoszenia
ograniczeń w handlu międzynarodowym;

•

przyczyniania się do opracowywania międzynarodowych środków służących ochronie i poprawie stanu środowiska oraz
zrównoważonego zarządzania światowymi zasobami naturalnymi, w celu zapewnienia trwałego rozwoju;

•

niesienia pomocy narodom, krajom i regionom dotkniętym klęskami żywiołowymi lub katastrofami spowodowanymi przez
człowieka; oraz

•

wspierania systemu międzynarodowego opartego na silniejszej współpracy wielostronnej i na dobrych rządach na poziomie
światowym.

Na podstawie zasad i celów wymienionych w artykule 21 Rada Europejska określa strategiczne interesy i cele Unii. Decyzje Rady
Europejskiej w sprawie strategicznych interesów i celów Unii dotyczą wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz innych
dziedzin dotyczących działań zewnętrznych Unii. Decyzje te mogą dotyczyć stosunków Unii z określonym krajem lub regionem lub
określonego tematu. Określają one ich czas trwania oraz środki, które mają zostać udostępnione przez Unię i Państwa Członkowskie.
Rada Europejska stanowi jednomyślnie na zalecenie Rady przyjmowane przez nią na warunkach przewidzianych dla każdej
dziedziny. Decyzje Rady Europejskiej są wprowadzane w życie zgodnie z procedurami przewidzianymi w Traktatach.”

Wartości UE (katalog, sankcje za ich naruszenie)

Unia opiera się na wartościach wyrażonych w art. 2 TUE:

•

poszanowanie godności osoby ludzkiej

•

wolność

•

równość

•

demokracja

•

państwo prawne

•

poszanowanie praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości

Wartości te są wspólne Państwom Członkowskim w społeczeństwie opartym na pluralizmie, niedyskryminacji, tolerancji,
sprawiedliwości, solidarności oraz na równości kobiet i mężczyzn.

Sankcje oraz wszelkie konsekwencje za naruszenie wartości wymienionych powyżej przewiduje artykuł 7 Traktatu o Unii
Europejskiej. Po dokonaniu stwierdzenia naruszenia przez państwo wymienionych wyżej wartości Rada, stanowiąc większością
kwalifikowaną może zdecydować o zawieszeniu niektórych praw wynikających ze stosowania Traktatów dla tego państwa
członkowskiego, łącznie z prawem do głosowania przedstawiciela rządu tego państwa członkowskiego w Radzie.

Podmiotowość prawna UE

Unia Europejska jest organizacją międzynarodową sui generis (swego rodzaju) o cechach ponadnarodowych. Zgodnie z tą
koncepcją podstawą prawną działalności Unii Europejskiej są traktaty będące instrumentami prawa międzynarodowego. Wskazują
one cele Unii Europejskiej, jej organy, a także możliwość przystąpienia i wystąpienia z Unii Europejskiej. Z racji tego, że nazywa się
ją organizacją międzynarodową sui generis, posiada ona pewne cechy, które odróżniają ją od innych organizacji
międzynarodowych.

•

Prawo Unii Europejskiej może być stosowane bezpośrednio w państwach członkowskich.

•

Prawo unijne ma prymat w razie kolizji z prawem krajowym.

•

Niektóre organy Unii Europejskiej są również niezależne od państw członkowskich – np. Parlament Europejski –
działający w interesie obywateli Unii Europejskiej, Komisja Europejska, czy też Trybunał Sprawiedliwości Unii
Europejskiej.

•

UE posiada częściowa autonomie finansowa (poprzez posiadanie systemu zasobów własnych, który uniezależnia Unię
Europejską od państw członkowskich w pewnym zakresie)

•

obligatoryjna jurysdykcja Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – co oznacza, że państwa są zobligowane do
rozstrzygania sporów, co do interpretacji prawa unijnego wyłącznie przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Art. 47 TUE: "Unia ma osobowość prawną"

Art. 335 TfUE:
Ukazuje podmiotowość UE,”W każdym z Państw Członkowskich Unia posiada zdolność prawną i zdolność do czynności
prawnych o najszerszym zakresie przyznanym przez ustawodawstwa krajowe osobom prawnym; może ona zwłaszcza nabywać lub
zbywać mienie ruchome i nieruchome oraz stawać przed sądem.

Nadanie UE osobowości prawnej oznacza, że posiada ona zdolność do:

•

negocjacji i zawierania umów międzynarodowych zgodnie z jej zewnętrznymi zobowiązaniami,

•

uzyskania członkostwa w organizacjach międzynarodowych,

•

przystępowania do konwencji międzynarodowych, takich jak europejska konwencja praw człowieka, o której mowa w art.
6 ust. 2 TUE

UE po Traktacie z Lizbony.

Podpisanie Traktatu Lizbońskiego miało miejsce w 2007 roku, wszedł w życie w 2009. Jest to traktat rewizyjny.

Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską zostaje przemianowany na „Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”
(TUE), a termin „Wspólnota” zostaje w całym dokumencie zastąpiony terminem „Unia”. Wspólnota ustępuje miejsca Unii, która jest
jej prawnym następcą.

Traktat z Lizbony nadaje UE pełną osobowość prawną.

Traktat z Lizbony jest pierwszym dokumentem porządkującym i precyzującym kompetencje Unii

Nowa struktura instytucjonalna

Wzmocnił rolę Parlamentu Europejskiego i określił wyraźnie jego kompetencje prawodawcze. Wraz z wejściem w życie Traktatu
z Lizbony Parlament Europejski uzyskał możliwość proponowania zmian do traktatów

W Traktacie z Lizbony oficjalnie uznaje się Radę Europejską za instytucję unijną, której rola polega na dostarczaniu Unii
„impulsów niezbędnych do jej rozwoju” oraz określaniu „ogólnych kierunków i priorytetów politycznych”

Większa demokracja i lepsza ochrona praw podstawowych

PRAWO UNII EUROPEJSKIEJ

Pojęcie (i rodzaje) prawa pierwotnego UE

Prawo pierwotne

Jest tworzone przez państwa członkowskie. Stoi na szczycie systemu prawnego Unii Europejskiej i z tego względu przyrównywane
jest czasami do prawa konstytucyjnego. Jego autorami są w większości państwa członkowskie Unii Europejskiej. Stanowi ono
podstawę uchwalania prawa pochodnego Unii Europejskiej. Ze względu na formę wyróżnia się:

Prawo pierwotne pisane

Traktaty stanowiące podstawę Unii Europejskiej – TUE i TFUE. Do prawa pierwotnego zalicza się również protokoły do tych
traktatów, które mają taką samą moc prawną. Prawo pierwotne stanowią również traktaty rewizyjne, którymi są np. Jednolity akt
europejski, czy też Traktat z Lizbony. Poza traktatami rewizyjnymi, traktat może zmienić decyzja Rady Europejskiej. Traktaty
rewizyjne muszą być ratyfikowane przez państwa członkowskie. Pisane prawo pierwotne obejmuje również traktaty akcesyjne.
Zmiany zawarte w traktacie akcesyjnym dotyczą zmian w zakresie funkcjonowania organów Unii. Zalicza się do prawa pierwotnego
także inne akty prawa pierwotnego (np. decyzje Rady o charakterze sui generis, które muszą być ratyfikowane przez państwa
członkowskie). Do prawa traktatowego zalicza się również protokoły i załączniki związane w mocy z Traktatami. Prawo
pierwotne stanowią również akty konstytucyjne Rady. Charakteryzują się specjalną procedurą polegającą na tym, że Rada
przyjmuje akt, a następnie zaleca jego przyjęcie państwom członkowskim, zgodnie z ich wymogami konstytucyjnymi (np. przez
ratyfikację). Akt wchodzi w życie po przyjęciu przez państwa członkowskie. Akty konstytucyjne przyjmowane są zawsze na
podstawie konkretnego przepisu traktatów i są to:

- Akty Rady w celu uzupełnienia praw obywateli Unii
- Decyzja Rady dotycząca bezpośrednich wyborów do Parlamentu Europejskiego
- Decyzja Rady dotycząca związania umową o przystąpieniu Unii do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka
- Decyzja Rady o zasobach własnych

Prawo pierwotne niepisane

Do którego zalicza się: ogólne zasady prawa (tworzone przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej) oraz prawo
zwyczajowe. Ogólne zasady prawa to niepisane, wyinterpretowane sądowo normy, które mogą być następnie skodyfikowane (w
formie postanowień traktatów). Charakteryzuje je ogólność strukturalna (brak dokładnie zdefiniowanej zawartości) oraz ogólność
zakresowa.

Ogólne zasady prawa

dzielą się na:

•

Prawa podstawowe – zgodnie z art. 6 ust. 3 TUE: „Prawa podstawowe, zagwarantowane w europejskiej Konwencji o
ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz wynikające z tradycji konstytucyjnych wspólnych Państwom
Członkowskim, stanowią część prawa Unii jako zasady ogólne prawa.”

•

Zasady administracyjne – dotyczące postępowania przed Trybunałem Sprawiedliwości

•

Zasady konstytucyjne – mające fundamentalne znaczenie dla stosowania porządku prawnego Unii Europejskiej, zalicza
się do nich:

•

Zasada bezpośredniego skutku – która umożliwia podmiotom indywidualnym powoływanie się bezpośrednio na prawo
wspólnotowe przed europejskimi sądami. Zasada ta jednak odnosi się tylko do niektórych aktów prawnych.

•

Zasada pierwszeństwa prawa wspólnotowego – zgodnie z nią prawo wspólnotowe ma wartość nadrzędną nad prawem
krajowym państw członkowskich. Zasada pierwszeństwa dotyczy wszystkich aktów wspólnotowych, które mają moc
wiążącą. Państwa członkowskie nie mogą więc stosować przepisu krajowego, który jest niezgodny z prawem
wspólnotowym.

Prawo wtórne (pochodne) UE

Prawo pochodne Unii Europejskiej

Tworzone jest przez instytucje europejskie. Brak tutaj przepisów ustanawiających hierarchię jego źr

ódeł. Ze względu na przedmiot

jego norm dzieli się na:

•

Instytucjonalne (konstytucyjne). Dotyczy struktury Unii Europejskiej, zasad działania jej instytucji i innych organów,
źródeł prawa Unii Europejskiej oraz szczególnych zasad jego stosowania jak np. zasada prymatu. Określa wzajemne
relacje instytucji unijnych i stosunki między Unią, a jej państwami członkowskimi, a także relacje zewnętrzne Unii
Europejskiej wobec państw trzecich i innych organów międzynarodowych.

•

Proceduralne (administracyjne) – dotyczy zasad kontroli sądowej wykonywanej w Unii Europejskiej np. warunki
dopuszczalności skarg.

•

Materialne (gospodarcze) – obejmuje normy prawne ustanowione dla realizacji różnego rodzaju polityk i działań Unii
Europejskiej

Prawo pochodne Unii Europejskiej – wyróżnia się:

•

Umowy międzynarodowe zawarte przez Unię Europejską – wiążą instytucje Unii i państwa członkowskie

•

Akty prawne „nazwane” w Traktatach -

akty stanowione przez instytucje unijne jednostronnie - uchwały instytucji

unijnych - nazwane w traktatach: rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, zalecenia, opinie i inne.

•

Akty prawne „nienazwane” w Traktatach – Traktaty nic o nich nie mówią, ale praktyka instytucji unijnych
spowodowała ich powstanie np. deklaracja, komunikat, biała księga, zielona księga. Jeżeli chodzi o moc wiążącą, w
większości nie posiadają one mocy wiążącej. Niektóre z nich mają charakter soft law – wiążą pod względem moralnym,
politycznym, ale nie prawnym.

Definicje aktów prawa pochodnego UE

(podaj definicję i cechy rozporządzenia, dyrektywy, decyzji).

Rozporządzenie

M

a zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Postanowienia

rozporządzeń mogą również nakładać na jednostki obowiązki, a także kary administracyjne.

•

Zasięg ogólny- jest aktem normatywnym, które może dot. nieokreślonej liczby sytuacji na przyszłość dla nieokreślonego
kręgu adresatów

•

Wiąże w całości- wiążą wszystkie jego postanowienia wraz z załącznikami

•

Bezpośrednio stosowane- nie wymagają przyjmowania środków krajowych aby miało moc obowiązującą

•

Bezpośredni skutek- może być podstawą dochodzenia roszczeń przez jednostki przed organami krajowymi

Dyrektywa

Wi

ąże każde państwo członkowskie, do którego jest kierowana, w odniesieniu do rezultatu, który ma być osiągnięty, pozostawiając

jednak organom krajowym, swobodę wyboru formy i środków jej wprowadzenia w życie.

•

Nie jest bezpośrednio stosowana

•

Musi być implementowana do prawa krajowego (jest to obowiązek państwa aby ją implementować w odpowiednim
terminie, jeżeli tego nie uczyni to ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą)

•

Zawiera szczególny opis rezultatu

•

Dyrektywy ramowe - szeroki opis rezultatu, po ich uchwaleniu następuje ich uszczegółowienie w postaci dalszych środków
materialnych

Decyzja

Wiąże

w całości (decyzje bez adresatów), a decyzja która wskazuje adresatów wiąże tylko tych adresatów (decyzje z adresatem).

Rodzaje decyzji ze względu na przedmiot:

•

Skierowane do jednostek niepaństwowych

•

Nadzorcze skierowane do państw członkowskich

•

Zapewniające jednolite wykonanie prawa materialnego

•

Decyzja jako instrument abstrakcyjno-generalnej regulacji

•

Decyzje mogą być bezpośrednio stosowane.

Zalecenia

Nie mają charakteru wiążącego. Przestawiają pogląd instytucji. Zalecenie sugeruje podjęcie określonych działań – ma więc większy
wpływ niż opinie. Zalecenia są wydawane na wniosek.

Opinie

Również nie mają charakteru wiążącego. Nie sugerują podjęcia określonych działań i są wydawane z inicjatywy organu.

INSTYTUCJE UNII EUROPEJSKIEJ

Pojęcie systemu instytucjonalnego Unii Europejskiej.

Na pojęcie systemu instytucjonalnego Unii Europejskiej składa się:

•

Istnienie różnego typu organów lub jednostek organizacyjnych Unii Europejskiej

•

Istnienie systemu zasad według których organy lub jednostki organizacyjne Unii Europejskiej działają

Zasady systemu instytucjonalnego Unii Europejskiej

1.

Jednolitych ram instytucjonalnych

Art. 13(1) TUE.: "Una dysponuje ramami instytucjonalnymi które maja na celu propagowanie jej wartości, realizację jej celów,
służenie jej interesom, interesom jej obywateli oraz interesom Państw Członkowskich, jak również zapewnienie spójności,
skuteczności i ciągłości jej polityko oraz działań"
Preambuła TUE zd. 7

2.

Równowagi Instytucjonalnej

Art. 13(2) TUE.: "każda instytucja działa w granicach uprawnień przyznanych jej na mocy Traktatów, zgodnie z procedurami, na
warunkach i w celach w nich określanych"

3.

Lojalnej współpracy międzyinstytucjonalnej,

Art. 13(2) zd. 2. "Instytucje lojalnie ze sobą współpracują". Nie mogą instytucje odmawiać udziału w stanowieniu prawa. Obowiązek
współdziałania instytucji przy tworzenia prawa unijnego. Obowiazek konsultowania się oraz ustalanie metod współpracy. Obowiązek
poddawania się kontroli budżetowej i współpracy w jej wykonywaniu.

4.

Autonomii instytucjonalnej:

Każda instytucja posiada niezbędne kompetencje do określania swojej struktury wewnętrznej i sposobów działania (regulaminy
wewnętrzne),
Każda instytucja posiada zestaw niezbędnych przywilejów i immunitetów.
Nie daje to prawa do ustalanie przez instytucje siedziby – to jest rola Państw członkowskich.

5.

Otwartości (transparentności),

Art. 15 TFUE "instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii działaja z jak najwiekszym poszanowaniem zasady otwartosci"
Obrady Parlamentu Europejskiego i Rady głodujące nad aktem ustawodawczym są jawne
Obywatele Unii maj dostep do dokumentów instytucji organów i jednostek organiacyjnych Unii, niezaleznie od formy tych
dokumentów.Tylko w indywidualnych sytuacjach mozna to prawo ograniczyc.

Każda instytucja organ lub jednostka organizacyjna Unii zapewnia przejrzystosc swoich prac.

Organy pomocnicze oraz agencje Unii Europejskiej (np. jakie są zadania Europejskiego Banku Inwestycyjnego?).

Organy pomocnicze oraz agencje Unii Europejskiej
Są to organy realizujące zadania o charakterze technicznym, naukowym, organizacyjnym lub regulującym, co umożliwia instytucjom
Unii Europejskiej skupienie się na kształtowaniu polityki. Przykładem agencji jest Europejska Agencja Straży Granicznej i
Przybrzeżnej, której siedziba znajduje się w Warszawie.

Organami doradczymi Unii Europejskiej są:

•

Komitet Ekonomiczno – Społeczny (składający się z 350 członków, reprezentujący interesy różnych grup zawodowych i
społecznych) oraz

•

Komitet Regionów (składający się z 350 członków, reprezentujący interesy różnych władz lokalnych i regionalnych).

Europejski Bank Inwestycyjny
Autonomiczny organ finansowy, posiadający osobowość prawną. Członkami Europejskiego Banku Inwestycyjnego są państwa
członkowskie Unii Europejskiej, a jego statut stanowi protokół nr 5 załączony do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Zadaniem EBI jest przyczynianie się do zrównoważonego i stałego rozwoju rynku wewnętrznego w interesie Unii. Wspiera we
wszystkich sektorach gospodarki finansowanie projektów: mających na celu rozwój w najsłabiej rozwiniętych regionach czy też
stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania kilku państw Unii Europejskiej. Przyczynia się również do promowania
spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej w Unii.

PARLAMENT EUROPEJSKI

Nazwa Parlament Europejski pojawiła się w 1962. Początkowo deputowani byli wybierani przez parlamenty krajów członkowskich.
W 1979 odbyły się pierwsze bezpośrednie wybory do Parlamentu Europejskiego
PE jest jedyną instytucją UE o przedstawicielskim charakterze-reprezentuje interesy obywateli, a nie państw członkowskich. Jest
organem kolegialnym, kadencyjnym, jednoizbowym, ma charakter ponadnarodowy.
Parlament zbiera się 12 razy w roku na posiedzeniu plenarnym w Strasburgu podczas czterodniowej sesji, która trwa zwykle od
poniedziałku do czwartku. Pomiędzy sesjami plenarnymi w Strasburgu odbywają się również tzw. minisesje w Brukseli, trwające pół
dnia.

Skład (np. kto wchodzi w skład PE? Kogo reprezentują członkowie PE?)

W skład Parlamentu Europejskiego wchodzą wybrani w bezpośrednich wyborach powszechnych, w głosowaniu wolnym i tajnym,
przedstawiciele obywateli Unii Europejskiej. Członkowie Parlamentu Europejskiego nie reprezentują więc parlamentów państw
członkowskich, ale obywateli wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej. Wszyscy członkowie Parlamentu Europejskiego
biorą udział we wszystkich obradach i w podejmowaniu wszystkich decyzji, nawet jeśli jakieś państwa członkowskie wyłączone są z
poszczególnych działań. Liczba członków Parlamentu Europejskiego nie może przekroczyć 750 (+przewodniczący). Wybory do
Parlamentu Europejskiego przebiegają zgodnie z procedurami wyborczymi obowiązującymi w poszczególnych państwach
członkowskich Unii Europejskiej, przy czym powinny mieć charakter proporcjonalny.

Art. 14 ust. 2 TUE: „W skład Parlamentu Europejskiego wchodzą przedstawiciele obywateli Unii. Ich liczba nie przekracza
siedmiuset pięćdziesięciu, nie licząc przewodniczącego...”

Rada Europejska przyjmuje jednomyślnie, z inicjatywy PE i po uzyskaniu jego zgody, decyzję określającą skład PE.

Sposób wyboru członków PE

.

Art. 223 ust. 1 TFUE: Parlament Europejski opracowuje projekt w celu ustanowienia przepisów niezbędnych do umożliwienia
wybrania swoich członków w powszechnych wyborach bezpośrednich zgodnie z jednolitą procedurą we wszystkich Państwach
Członkowskich lub zgodnie z zasadami wspólnymi dla wszystkich Państw Członkowskich

Członkowie Parlamentu Europejskiego wybierani są w wyborach bezpośrednich, powszechnych przez obywateli państw
członkowskich Unii Europejskiej w głosowaniu wolnym i tajnym na 5 letnia kadencje

Wybory te mają charakter degresywnie-proporcjonalny, co oznacza, że:
Istnieją pewne progi dotyczące liczby mandatów obsadzonych w danym państwie (nie mniej niż 6, nie więcej niż 96)

Art. 14 ust. 2 TUE: „Reprezentacja obywateli ma charakter degresywnie proporcjonalny, z minimalnym progiem sześciu członków
na państwo członkowskie. Żadnemu państwu członkowskiemu nie można przyznać więcej niż dziewięćdziesiąt sześć miejsc”.

Wybory do Parlamentu Europejskiego nie są równe. Państwa członkowskie mają możliwość stosowania progów wyborczych –
jednak próg ten nie może przekroczyć 5% oddanych głosów.

Struktura wewnętrzna

Parlament wybiera spośród swoich członków przewodniczącego i prezydium. Zarówno przewodniczący jak i wiceprzewodniczący
są wybierani na okres 2,5 roku. Struktura organizacyjna Parlamentu została określona w Regulaminie.

Organy Parlamentu Europejskiego:

•

Przewodniczący

Przewodniczący reprezentuje Parlament Europejski wobec świata zewnętrznego oraz w stosunkach Parlamentu z
pozostałymi instytucjami UE.

Przewodniczący nadzoruje funkcjonowanie Parlamentu i jego organów, przewodniczy posiedzeniom plenarnym oraz
czuwa nad przestrzeganiem Regulaminu PE.

Podczas otwarcia każdego posiedzenia Rady Europejskiej przewodniczący Parlamentu przedstawia stanowisko i
kwestie zajmujące uwagę Parlamentu związane z punktami porządku obrad i innymi tematami.
Po przyjęciu budżetu Unii przez Parlament przewodniczący podpisuje budżet, umożliwiając jego wykonanie.
Przewodniczący PE i przewodniczący Rady podpisują wszystkie akty legislacyjne przyjęte w ramach zwykłej
procedury ustawodawczej.
Obecnym przewodniczącym Parlamentu Europejskiego jest Antonio Tajani.

•

14 wiceprzewodniczących

Zastepują Przewodniczcego w przypadku jego nieobecnosci, mogą wykonywac pewne kompetencje przewidziane w
regulaminie dla innych organów.

•

5 kwestorów

Wyrażają zgode na wyplacane kosztow podróży, diet dziennych. Czyli sprawy finansowe dotyczce bezposrednio
posłów

•

Prezydium – Biuro PE - decydują o szeregu istotnych spraw dotyczących prac parlamentu, posiedzeń PE, składa się z
przewodniczącego Parlamentu, 14 wiceprzewodniczących i 5 kwestorów, którzy mają głos doradczy. Prezydium ma do
wykonania zadania

✔

finansowe,

✔

administracyjne

✔

organizacyjne.

✔

Powołuje ono Sekretarza Generalnego, który kieruje pracami Sekretariatu Generalnego.

•

Konferencja Przewodniczących składa się z przewodniczącego Parlamentu Europejskiego i przewodniczących frakcji
parlamentarnych. Posłowie niezrzeszeni mogą delegować do tego grona jednego przedstawiciela. Do zadań konferencji
zalicza się podejmowanie decyzji dotyczących organizacji prac oraz planowania legislacyjnego Parlamentu Europejskiego.
Przyjmuje również sprawozdania na temat współpracy z parlamentami narodowymi.

•

Konferencja Przewodniczących Komisji składa się z przewodniczących wszystkich stałych i niestałych komisji
parlamentarnych. Konferencja ta kieruje zalecenia do konferencji przewodniczących w sprawach dotyczących obrad sesji
Parlamentu i może wykonywać zadania zlecone jej przez prezydium lub konferencję przewodniczących.

•

Konferencja Przewodniczących Delegacji na czele z jej przewodniczącym, składa się z przewodniczących wszystkich
stałych delegacji międzyparlamentarnych. Ciało to może wykonywać zadania zlecone przez prezydium lub konferencję
przewodniczących, dla której może również czynić zalecenia.

Komisje i delegacje

•

Delegacje

•

Komisje stałe – powoływane przez Parlament na podstawie propozycji konferencji przewodniczących. Kompetencje
komisji stałych określone są w załączniku do regulaminu. Obecnie jest ich 20. Liczebność członkó w komisji nie jest stała.

•

Komisje specjalne – powoływane są na czas określony, nie więcej niż 12 miesięcy, na podstawie propozycji konferencji
przewodniczących przez Parlament, który określa ich kompetencje, wielkość i czas trwania. Rzadko powoływane, np
zajmowały sie interpretacja spraw podatkowych

•

Komisje śledcze – przewidziane w Traktatach, powoływane są w celu zbadania zarzutów naruszenia lub niewłaściwego
administrowania prawa Unii przez organy instytucji Unii. Prace kończą się przedstawieniem sprawozdania (co do zasady
12 miesięcy, ale może być przedłużone o 3 miesiące)

Grupy polityczne - Powoływane przez członków Parlamentu pochodzących z różnych krajów, posiadające podobne poglądy.

•

Nie ma partii na poziomie europejskim

•

Każda grupa polityczna musi obejmować co najmniej 25 posłów wybranych w ¼ państw członkowskich

•

Dwie największe grupy polityczne to:

➢

Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci)

➢

Grupa Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim.

Większość członków Parlamentu Europejskiego zrzeszona jest we frakcjach politycznych, jednak są i tacy, którzy biorą udział w
pracach Parlamentu jako posłowie niezrzeszeni. Członkowie Parlamentu tworzą frakcje według przynależności partyjnej, a nie
państwowej.

W Parlamencie Europejskim funkcjonują komisje stale i niestałe. Działa w nim 20 stałych komisji. Są one powoływane na
początku sesji Parlamentu Europejskiego na okres 2,5 roku, a liczba miejsc jest w każdej z nich przydzielana frakcjom
politycznym metodą d’Hondta.

Sekretariat Generalny na czele z Sekretarzem Generalnym
Jest kolejnym organem wchodzącym w skład struktury organizacyjnej Parlamentu Europejskiego. Sekretariat Generalny ma za
zadanie koordynować prace legislacyjne i organizować sesje plenarne oraz inne posiedzenia. Zapewnia również obsługę techniczną i
merytoryczną organom Parlamentu oraz deputowanym, wspierając ich w wykonywaniu mandatu poselskiego. Parlament Europejski
musi również zapewnić wielojęzyczną obsługę językową wszystkich sesji plenarnych oraz innych posiedzeń. Sekretarz mianowany
jest przez prezydium Parlamentu i jest zwierzchnikiem całego pionu administracyjnego zorganizowanego w Sekretariacie. Skład i
organizację Sekretariatu określa prezydium

Przywileje i immunitety posłów do PE.

Immunitet materialny – w zakresie wykonywania swojego mandatu

Immunitet formalny – ograniczenie odpowiedzialności prawnej
Immunitet jurysdykcyjny – chroni posła w postępowaniach karnych, cywilnych i administracyjnych, przysługuje tylko
podczas sesji PE i podczas pełnienia swoich funkcji jako poseł PE
Immunitet krajowy – przywileje, które przysługują posłom na terenie swojego kraju

Prawa Posłow UE
Uprawnienia – ujęte w prawie traktatowym UE, w prawie pierwotnym.
Kazdy poseł zgodnie z regulaminem wewnetrznym UE ma prawo do wsytąpienia z Rezolucją, o zmiane w regulaminem czy
zadawania pytań pisemnych do przewodnicząecego rady lub wysokiego przedstawiecela unii do spraw polityki zagranicznej i
bezpieczenstwa.
Poslowie ostrzymują śwoadczenia wyplacane z budżetu UE – dieta dzienna, która ma pokryc koszty zakwaterowania, posiłku w
sytuacji jakiś posiedzeń w brukseli. Wysokosć diet dziennych ustalana jest przez Biuro z mocą wsteczna. Otrzymują zwrot kosztów
podróży, utrzymania sekretariatu.
Otrzymuja dodatek sekretarski – przeznaczany na pensje asystentów i pracowników sekretariatu. - umowe zawira sie z
sekrestariatem UE.

Odpowiedzialnosć dyscyplinarna Posłow UE
Wartosć i zasady do przestrzegania ich łamanie wywołuje konsekwencji jak np odepranie głosu posłowi, usunięcie z obrad czy
nałożenie sankcji jak odebranie diety na jakiś okres, Odebrac dostep do informacji poufnych, niejawnych na okres roku.

Kompetencje

Parlament Europejski pełni, wraz z Radą, funkcje prawodawczą i budżetową. Samodzielnie pełni funkcję kontroli politycznej i
funkcje konsultacyjne. Wybiera przewodniczącego Komisji. W doktrynie wyróżnia się następujące rodzaje funkcji Parlamentu
Europejskiego:

Funkcja prawodawcza
Parlament nie dysponuje ogólnym prawem do stanowienia prawa ani do podejmowania samodzielnie inicjatyw prawodawczych, ale
posiada tzw. pośrednią inicjatywę prawodawczą. Parlament nie ma jednak prawa do decydowania o swoich kompetencjach
ustawodawczych, gdyż ich określenie spoczywa w rękach państw członkowskich. Parlament Europejski współuczestniczy w procesie
stanowienia prawa wraz z Radą, ale sam prawa nie stanowi. Pośrednia inicjatywa ustawodawcza Parlamentu Europejskiego polega
na tym, że Parlament może żądać od Komisji Europejskiej, aby ta wystąpiła z odpowiednim projektem – jednak Komisja nie jest
takim żądaniem związana.

Funkcja budżetowa
Budżet uchwalany jest wspólnie przez Parlament i Radę. Kompetencje Parlamentu dotyczące budżetu zostały zwiększone dzięki
Traktatowi z Lizbony. Dotyczą one tylko wydatków. Parlament nie przyjmuje wiążących decyzji dotyczących dochodów.

Funkcja kontrolna
Parlament Europejski ma prawo przyjmowania petycji składanych przez osoby prawne lub fizyczne w kwestiach wchodzących w
zakres działalności Unii, przeprowadzać dyskusję nad sprawozdaniem rocznym przekazywanym przez Komisję Europejską, może
również przesłuchać prezesa zarządu Europejskiego Banku Centralnego. Funkcja kontrolna przejawia się również możliwością
kierowania pytań posłów do Rady, Komisji lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,
a także polega ona na możliwości powoływania komisji śledczych oraz składaniu skarg do Trybunału Sprawiedliwości Unii
Europejskiej.

Funkcja kreacyjna
Parlament Europejski bierze udział w mianowaniu składów innych organów – mianuje przewodniczącego i pozostałych członków
Komisji Europejskiej, mianuje Rzecznika Praw Obywatelskich Unii Europejskiej, członków rad zarządzających niektórych agencji
Unii Europejskiej. Parlament wydaje opinię, co do kandydatów na członków Trybunału Obrachunkowego oraz co do kandydatów na
prezesa, wiceprezesa i pozostałych członków zarządu Europejskiego Banku Centralnego. Wotum nieufności wobec komisji.

RADA EUROPEJSKA

Skład i charakter organu

Rada Europejska - Pierwotnie nie była przewidziana w traktatach. Organ ten wykształcił się w drodze praktyki polegającej na
spotkaniach szefów rządów państw członkowskich. Traktat z Lizbony uznał Radę Europejską za pełnoprawną instytucję Unii
Europejskiej. Rada Europejska określa ogólny kierunek polityczny UE i jej priorytety i nadaje jej impulsy do działania. Nie jest
jednak instytucją legislacyjną, a zatem nie negocjuje ani nie przyjmuje unijnego prawa. Rada Europejska zbiera się dwa razy w
ciagu półrocza – zwoływanan przez jej przewodniczącego. Możliwość zwołania przez przewodniczącego posiedzenia
nadzwyczajnego RE.

W skład wchodzą:

•

szefowie państw lub rządów członkowskich,

•

przewodniczący Rady Europejskiej,

•

przewodniczący Komisji.

•

W pracach Rady Europejskiej uczestniczy również Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki
Bezpieczeństwa – z przepisu nie wynika jednak, że jest on członkiem Rady Europejskiej – nie bierze więc udziału w
ewentualnym głosowaniu.

Członkom RE mogą towarzyszyć ministrowie (jeden z komisarzy Komisji Europejskiej)

Struktura wewnętrzna (członkowie „honorowi” Rady Europejskiej)

Członkami honorowymi Rady Europejskiej są:

•

Przewodniczący Komisji Europejskiej

•

Przewodniczący Rady Europejskiej.
Nie biorą oni udziału w głosowaniach.

Przewodniczący Rady Europejskiej (tryb wyboru, kadencja, kompetencje – funkcje).

Przewodniczący Rady Europejskiej

Instytucja wprowadzona w 2009 rok, powoływany jest na 2,5 letnią kadencję, większoscią kwalifikowaną z możliwością jednej
reelekcji. Celem tej funkcji jest zagwarantowanie neutralności przez tę osobę. Kryteria dla kandydata opierają się na zakazie
pełnienia krajowej funkcji publicznej. Przewodniczącego wybiera się kwalifikowaną większością głosów przez Radę Europejską.
W przypadku stwierdzenia przeszkody w sprawowaniu urzędu lub popełnienia przez niego poważnych uchybień, może zostać
odwołany.

Funkcje przewodniczącego i zakres zadań:

•

Przewodniczenie Radzie Europejskiej i prowadzenie jej prac

•

Zapewnienie przygotowania i ciągłości prac Rady Europejskiej

•

Przedstawianie Parlamentowi Europejskiemu sprawozdania z posiedzenia Rady Europejskiej

•

Wspomaganie osiągania spójności i konsensusu (Najważniejsze decyzje uzgadniane są wcześniej przez przewodniczącego)

•

Kierowanie grupami roboczymi

•

Przewodniczenie szczytom państw strefy euro

•

Reprezentowanie Unii Europejskiej na zewnątrz

Obecny przewodniczący: Donald Tusk, 01.12.2014

Kompetencje Rady Europejskiej (np. wymień kompetencje nominacyjne RE)

Po każdym z posiedzeń Rada Europejska przyjmuje konkluzje. Są to dokumenty o charakterze programowym, politycznym.
Odpowiadają one na pytanie jakie działania Unia powinna podjąć. Stanowią one podstawę w oparciu o którą pozostałe instytucje
podejmują pewne działanie. Jest to zatem pełnienie funkcji programowej.

Rada Europejska nadaje Unii impulsy niezbędne do jej rozwoju i określa ogólne kierunki i priorytety polityczne. Rada Europejska
nie pełni funkcji prawodawczej.

Rada Europejska określa strategiczne wytyczne planowania prawodawczego i operacyjnego w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa
i sprawiedliwości.

Rada Europejska określa strategiczne interesy i cele Unii

Rada Europejska decyduje o podziale miejsc w Parlamencie Europejskim.

Może również decydować o pewnych sankcjach (na wniosek 1/3 państw członkowskich za zgodą Parlamentu Europejskiego).

Ma możliwość podejmowania decyzji w sprawie zmian traktatów – jest to tzw. uproszczona procedura zmian – musi być
jednomyślna, na podstawie decyzji, a decyzja ta musi być ratyfikowana przez państwa członkowskie.

Rada Europejska określa kryteria przystąpienia państw do Unii.

Nie pełni funkcji prawodawczej,

Funkcja kreacyjna

•

Ustanawiającą wykaz składu Rady

•

Dotyczącą prezydencji składów Rady

•

Dotyczącą mianowania Prezesa Zarządu Europejskiego Banku Centralnego

•

Dotyczącą mianowania Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, może
również zakończyć jego kadencję.

•

Dotyczącą mianowania składu Komisji

•

Dotyczącą mianowania przewodniczącego Rady Europejskiej

•

Proponowanie kandydata na przewodniczącego Komisji Europejskiej

•

Wybieranie prezesa, wiceprezesów i członków zarządu Europejskiego Banku Centralnego

Kompetencje kontrolne
Zakończenie kadencji Wysokiego Przedstawiciela Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa

Sposoby podejmowania decyzji

Rada Europejska podejmuje decyzje

•

W drodze konsensusu.

•

Większością kwalifikowaną podejmowane są decyzje dotyczące:

✔

prezydencji składów Rady,

✔

wybierania przewodniczącego Rady Europejskiej.

✔

wybierania Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa

•

Zwykłą większością głosów Rada Europejska decyduje w kwestiach proceduralnych

•

Jednomyślność - wstrzymanie się od głosu przez obecnych lub reprezentowanych członków Rady Europejskiej nie
stanowi przeszkody w podjęciu decyzji,

Na czym polega konsensus w Radzie Europejskiej?

Konsensus jest to sposób podejmowania decyzji charakteryzujący się tym, że nie jest związany z głosowaniem. Polega na tym, że
daną kwestię dyskutuje się tak długo, aż wszyscy będą się z nią zgadzać. Przy konsensusie nie zarządzamy głosowania (w
przeciwieństwie do jednomyślności). Przy konsensusie pojawia się projekt wyjściowy, który może być inny od decyzji końcowej.
Projekt ten może być zmieniany, dyskutowany tak długo, aż wszyscy będą się z nim zgadzali. Konsensus jest więc bardziej
elastyczny niż głosowanie jednomyślne.

RADA

Rada – Została utworzona w 1952 roku jako specjalna Rada Ministrów w ramach Europejskiej wspólnoty wegla i stali. Jest
instytucją, która reprezentuje głos rządów krajów UE, przyjmuje akty prawne UE i koordynuje politykę UE. Rada Unii
Europejskiej to ciało decyzyjne UE, dawniej nazywane Radą Ministrów lub Radą Ministrów Unii Europejskiej.

Skład Rady

Rada składa się z przedstawicieli wszystkich państw członkowskich szczebla ministerialnego, upoważnionych do zaciągania
zobowiązań w imieniu rządu danego państwa.

Rada jest instytucją o zmiennym składzie osobowym. Art. 16 ust. 6 TUE ustala dwa składy Rady – Radę do Spraw Ogólnych i
Radę do Spraw Zagranicznych. W obradach Rady biorą udział przedstawiciele Komisji.

Struktura wewnętrzna
(konfiguracje Rady przewidziane w Traktacie o UE oraz pozostałe konfiguracje, Koreper, Sekretariat Generalny, zasady
przewodnictwa w Radzie)

Rada jest pojedynczym podmiotem prawnym ale może zbierać się w różnych konfiguracjach,w zależności od tego co jest
przedmiotem obrad. 2 konfiguracje wyraźnie wymienione w Traktatach to:

•

Rada do spraw Ogólnych - zapewnia spójność prac różnych składów Rady, przygotowuje posiedzenia Rady Europejskiej
i zapewnia ich ciągłość.

•

Rada do spraw Zagranicznych - opracowuje działania zewnętrzne Unii na podstawie strategicznych kierunków
określonych przez Radę Europejską oraz zapewnia spójność działań Unii. Zawsze przewodniczy jej Wysoki Przedstawiciel
do spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa

Dodatkowe konfiguracje, składy, wyznaczane są przez Rada Europejską (poza tymi wyraźnie wymienionymi w traktatach):

•

Sprawy Gospodarcze i Finansowe

•

Wymiar Sprawiedliwości i Sprawy Wewnętrzne

•

Zatrudnienie, Polityka Społeczna, Zdrowie, Ochrona Konsumentów

•

Konkurencyjność (Rynek wewnętrzny, przemysł i badania)

•

Transport,Telekomunikacja i Energia

•

Rolnictwo i Rybołóstwo

•

Środowisko

•

Edukacja, Młodzież i Kultura

Łącznie jest ich 10. Rada odpowiada jako cały organ , a nie jako poszczególne składy, które są wyspecjalizowane w danych
dziedzinach. Rada do Spraw Zagranicznych ma stałego przewodniczącego – jest nim WPUdSZiPB. Wszystkim innym posiedzeniom
Rady przewodniczy odpowiedni minister kraju, który wówczas sprawuje rotacyjną prezydencję w UE. W składach Rady brak jest
hierarchii chociaż Rada do Spraw Ogólnych ma największe znaczenie, bo koordynuje prace pozostałych składów, zapewnia spójność
pozostałych składów Rady.

Komitet stałych przedstawicieli – inaczej KOREPER.

Jest to organ Rady. Komitet złożony ze stałych przedstawicieli rządów Państw Członkowskich w randze ambasadorów oraz ich
zastępców. Komitet odpowiada za przygotowywanie prac Rady i wykonywanie zadań powierzonych mu przez Radę. Komitet może
przyjmować decyzje proceduralne w przypadkach przewidzianych w regulaminie wewnętrznym Rady.

Skład: działa w 2 formacjach:

•

COREPER II – składający się z ze stałych przedstawicieli rządów państw członkowskich pracujących w Brukseli i
zajmujących się sprawami ogólnymi, dotyczącymi polityki unijnej, finansów i polityki zagranicznej

•

COREPER I – złożony z ich zastępców, który zajmuje się głównie sprawami socjalnymi i ekonomicznymi.

Przewodniczy im delegat z państwa sprawującego półroczną rotacyjną prezydencję w Radzie

Prezydencja – zasady przewodnictwa

Trzy państwa przez 18 miesięcy sprawują prezydencję w Radzie. Prezydencję składów Rady (z wyjątkiem Rady ds
Zagranicznych) sprawują na zasadzie równej rotacji przedstawiciele państw członkowskich w Radzie na warunkach określonych
przez Radę Europejską. Obecną trójką jest Estonia, Bułgaria, Austria.

Funkcje:

•

Zarządzająca - zarządza pracami samej Rady i jej organów wewnętrznych, może zwoływać obrady Rady z własnej
inicjatywy, może zarządzać głosowania, podpisuje akty wydane przez Radę oraz zapewnia sprawny przebieg obrad

•

Planistyczna

•

Mediacyjna

•

Współpracy z instytucjami unijnymi - głównie z Parlamentem Europejskim

•

Reprezentacyjna w stosunkach zewnętrznych

Sekretariat Generalny RUE.

Wspomaga Radę pod względem organizacyjnym, zarządza jej budżetem oraz archiwum. Przygotowuje od strony praktycznej
posiedzenia Rady, odpowiada za przesyłanie dokumentacji członkom Rady.

Kompetencje Rady
(prawodawcze, budżetowe, wewnątrzorganizacyjne, międzynarodowe, kreacyjne, kontrolne)

Kompetencje prawodawcze – Rada wraz z Parlamentem Europejskim tworzy prawo w zwykłej procedurze prawodawczej.
Jednakże, nie ma inicjatywy prawodawczej, podobnie jak Parlament Europejski (jest to wyłączna kompetencja Komisji
Europejskiej).

Kompetencje kreacyjne – Rada bierze aktywny udział w mianowaniu składów innych instytucji i organów. Mianuje członków
Trybunału Obrachunkowego – kwalifikowaną większością głosów, mianuje członków Komitetu Ekonomicznego i Społecznego,
mianuje członków Komitetów Regionów, określa również na wniosek Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej liczbę
rzeczników generalnych czy też liczbę sędziów Sądu.

Kompetencje kontrolne – Rada może kontrolować inne instytucje przez system skarg skierowanych do Trybunału Sprawiedliwości
Unii Europejskiej, może również kontrolować państwa członkowskie w związku z wykonywaniem niektórych postanowień
dotyczących unii monetarnej i gospodarczej)

Kompetencje wewnątrzorganizacyjne – Rada uchwala własny regulamin, ma wpływ na funkcjonowanie innych instytucji i
organów – gdyż ustala uposażenia i inne dodatki przysługujące członkom innych instytucji unijnych, uchwala statut urzędników Unii
Europejskiej oraz warunki zatrudnienia innych pracowników.

Kompetencje międzynarodowe – Rada upoważnia Komisję do otwarcia negocjacji prowadzących do zawarcia umów
międzynarodowych z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi, a ponadto powołuje specjalne komitety i ustala
wytyczne, które mogą być kierowane do negocjatorów. Rada wyraża zgodę na zatwierdzenie umowy.

Kompetencje koordynacyjne – wykonywane w ograniczonym zakresie. Rada koordynuje działania państw członkowskich w
niektórych dziedzinach – uchwala wytyczne dotyczące zatrudnienia w państwach członkowskich oraz koordynuje ogólne polityki
gospodarcze państw członkowskich).

Kompetencje budżetowe – Rada wraz z Parlamentem przyjmuje budżet.

Zasady podejmowania decyzji przez Radę.

Co do zasady, o ile traktaty nie stanowią inaczej Rada stanowi większością kwalifikowaną. Większość kwalifikowaną stanowi co
najmniej 55 % członków Rady,jednak nie mniej niż piętnastu z nich,reprezentujących państwa członkowskie, których łączna liczba
ludności stanowi najmniej 65% ludności Unii.

Te wymogi określane są mianem tzw. klauzuli weryfikacji demograficznej. Mniejszość blokująca musi obejmować co najmniej
czterech członków Rady w przeciwnym razie uznaje się, że większość kwalifikowana została osiągnięta.

Jeżeli jakieś zagadnienie wymaga jednomyślności, to wstrzymanie się od głosu przez obecnych członków Rady nie stanowi
przeszkody w podjęciu decyzji, ale nieobecność któregokolwiek z nich uniemożliwia przeprowadzenie głosowania.

Kiedy Rada podejmuje decyzje jednomyślnie?

Jednomyślnie - Rada uchwala środki mające na celu zwalczanie dyskryminacji oraz ustala warunki wykonywania czynnego i
biernego prawa wyborczego do Parlamentu Europejskiego i organów samorządu terytorialnego przez obywateli UE, którzy mają
miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim.

Kiedy Rada podejmuje decyzje większością głosów?

Rada podejmuje decyzje zwykłą większością głosów w przypadku: uchwalenia regulaminu wewnętrznego Rady oraz określania
statusów komitetów przewidzianych w traktatach

Kiedy Rada podejmuje decyzje większością czterech piątych swoich członków?

Rada (na wniosek jednej trzeciej państw członkowskich, Parlamentu Europejskiego lub Komisji) może stwierdzić istnienie
wyraźnego ryzyka poważnego naruszenia przez państwo członkowskie wartości, o których mowa w art. 2 TUE, podejmując
decyzję większością czterech piątych swoich głosów.

Konsensus jako sposób podejmowania decyzji w Radzie.

Konsensus - nieprzewidziany w traktatach. Został przewidziany w regulaminie wewnętrznym i praktyce. Ma miejsce podczas
przyjmowaniu aktów niewiążących pod względem prawnym, zwanych konkluzjami.

KOMISJA EUROPEJSKA

Jest politycznie niezaleznym organem UE charakterze wykonawczym. Reprezentuje wspólne interesy UE i strzeże tych interesów.
Nadzoruje stosowanie prawa Unii pod kontrolą TS. Siedziba znajduje sie w Brukseli.

Etapy procesu powołania Przewodniczącego (ETAP I - II) i członków Komisji Europejskiej(ETAP III - V)

I Etap: Uwzględniając wybory do PE i po przeprowadzeniu stosownych konsultacji, RE stanowiąc większością kwalifikowaną
przedstawia PE kandydata na przewodniczącego KE.

II Etap: kandydat na przewodniczącego jest wybierany przez PE zwykłą większością głosów.

III Etap: Rada, za wspólnym porozumieniem z wybranym przewodniczącym, przyjmuje listę pozostałych osób, które proponuje
mianować członkami Komisji. Wysoki przedstawiciel Unii ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa jest powoływany w odrębnej
procedurze

IV Etap: PE zatwierdza w drodze głosowania skład Komisji

V Etap: RE mianuje Komisję na podstawie zatwierdzenia stanowiąc większością kwalifikowaną

Skład Komisji Europejskiej

W skład komisji wchodzi

•

28 Komisarzy po jednym obywatelu z każdego państwa członkowskiego ,

•

Z grona kandydatów na komisarzy wybierany jest najpierw przewodniczący: obecnie Jean-Claude Juncker.

•

W skład komisji wchodzi tez Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczesntwa jako jeden z
wiceprzewodniczących

26 komisarzy + przewodniczący + Wysoki przedstawiciel … = 28 obywateli z każdego państwa członkowskiego

Komisja powinna liczyć w każdej kadencji 2/3 liczby członków Unii (tzn. jeśli UE liczy 28 państw, to komisarzy byłoby 18). Jednak
RE, stanowiąc jednomyślnie, mogła ustalić inną liczbę.

Kadencja Komisji wynosi 5 lat.

Jeżeli liczba członków Komisji będzie w przyszłości ograniczona, to zastosowanie znajdą następujące zasady:
Członkowie Komisji będą wybierani spośród obywateli Państw Członkowskich na podstawie systemu bezwzględnie równej rotacji
pomiędzy Państwami Członkowskimi, który pozwoli odzwierciedlić różnorodność demograficzną i geograficzną wszystkich Państw
Członkowskich.

Wymagania stawiane kandydatom na członków Komisji Europejskiej.

Członkowie Komisji są wybierani ze względu na swe ogólne kwalifikacje i zaangażowanie w sprawy europejskie spośród osób,
których niezależność jest niekwestionowana.

Komisja jest całkowicie niezależna w wykonywaniu swoich zadań. Komisji nie zwracają się o instrukcje ani ich nie przyjmują od
żadnego rządu, instytucji, organu lub jednostki organizacyjnej. Powstrzymują się oni od podejmowania wszelkich działań
niezgodnych z charakterem ich funkcji lub wykonywaniem ich zadań.

Dotyczy członków komisji

Członkowie Komisji nie mogą, podczas pełnienia swych funkcji, wykonywać żadnej innej zarobkowej lub niezarobkowej
działalności zawodowej. Obejmując swoje stanowiska, uroczyście zobowiązują się szanować, w trakcie pełnienia funkcji i po ich
zakończeniu, zobowiązania z nich wynikające, zwłaszcza obowiązki uczciwości i roztropności przy obejmowaniu pewnych
stanowisk lub przyjmowaniu pewnych korzyści po zakończeniu funkcji.

Struktura wewnętrzna Komisji Europejskiej.

W skład kolegium komisarzy wchodzą:

•

Przewodniczący Komisji,

•

Pierwszy wiceprzewodniczący

•

Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa odpowiada za obowiązki KE w
dziedzinie stosunków zewnętrznych oraz czuwa nad spójnością i koordynacją działań zewnętrznych

•

5 wiceprzewodniczących – odpowiedzialni za poszczególne dziedziny polityki w tym:

•

20 pozostałych komisarzy odpowiedzialnych za poszczególne dziedziny polityki.

Struktura wewnętrzna służb Komisji:

•

Sekretariat Generalny

•

Dyrekcje generalne i służby im równoważne

Funkcje Przewodniczącego Komisji Europejskiej.

Przewodniczący (President) Komisji:

✔

Określa wytyczne, w ramach których Komisja wykonuje swoje zadania,

✔

Decyduje o wewnętrznej organizacji Komisji w celu zapewnienia spójności, skuteczności i kolegialności jej działania,

✔

Mianuje wiceprzewodniczących innych niż Wysoki Przedstawiciel,

✔

Posiada kompetencje związane z podziałem zadań pomiędzy poszczególnych komisarzy,

✔

Sprawuje polityczne kierownictwo nad działaniami Komisji,

✔

Wyposażony jest w prawo do zażądania od komisarza złożenia przez niego rezygnacji (art. 17 ust. 6 TUE),

✔

Może dokonywać zmian w rozdziale obowiązków w trakcie kadencji Komisji (art. 248 TFUE),

✔

Ustala porządek pierwszeństwa w Komisji,

✔

Może powoływać spośród jej członków grupy określając zakres ich uprawnień, zasady funkcjonowania, skład i okres
działalności,

Kompetencje Komisji

Funkcja kontrolna KE. Komisja czuwa nad stosowaniem Traktatów i środków podejmowanych przez instytucje na ich podstawie.
Nadzór ten odbywa się pod kontrolą TS UE. Funkcja kontrolna Komisji ma szeroki zakres, ponieważ odnosi się do wszystkich
podmiotów: państw członkowskich, instytucji unijnych oraz podmiotów indywidualnych, tj. przedsiębiorstwa.

Funkcja prawodawcza KE (dwa aspekty wykonywania funkcji prawodawczej przez KE).Funkcja ta ma dwa podstawowe
aspekty:

a)

Pierwszy wiąże się z inicjatywą prawodawczą Komisji, która ma do niej wyłączność, natomiast pozostałe akty prawne są
przyjmowane na wniosek Komisji.

b)

Drugi wiąże się z wydawaniem przez nią aktów prawnych albo na podstawie wyraźnych regulacji traktatowych, albo na
podstawie upoważnienia zawartego w innych aktach ustawodawczych.

Funkcje wykonawcze i zarządzające KE. Wiążą się one z prowadzeniem bieżącej polityki unijnej. Przede wszystkim to Komisja
jest wykonawcą aktów ustawodawczych przyjmowanych przez PE i Radę lub samą Radę. Komisja wykonuje także budżet oraz
ponosi odpowiedzialność polityczną za jego niewykonanie.

Funkcje międzynarodowe KE. Znajdują one swój wyraz w dwóch podstawowych sferach: reprezentacji Unii na zewnątrz
(utrzymywanie stosunków dyplomatycznych z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi) oraz prowadzenia negocjacji
dotyczących umów międzynarodowych (Komisja działa w tym zakresie z upoważnienia Rady, która może do niej kierować wytyczne
oraz wyznaczyć specjalny komitet, w konsultacji z którym należy prowadzić rokowania).

TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ

Państwa członkowskie ustanawiają środki niezbędne do zapewnienia skutecznej ochrony prawnej w dziedzinach objętych prawem
Unii. Każdy, kogo prawa i wolności zagwarantowane przez prawo Unii zostały naruszone, ma prawo do skutecznego środka
prawnego przed sądem, zgodnie z warunkami przewidzianymi w niniejszym artykule. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego
rozpatrzenia jego sprawy w rozsądnym terminie przez niezawisły i bezstronny sąd ustanowiony uprzednio na mocy ustawy.

Struktura wewnętrzna,
(Trybunał Sprawiedliwości, Sąd, Sądy wyspecjalizowane).

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest instytucją, której struktura wewnętrzna obejmuje 3 organy:

1.

Trybunał Sprawiedliwości sensu stricto

Organizacja wewnętrzna TS.

•

Prezes (organ kierowniczy) - pełnia swoją funkcję przez 3 lata (odnawialny). Nalezy do nich funkcja reprezentacyjna,
koordynacja prace sędziów.

•

Izby (organy funkcjonalne)

•

Pierwszy rzecznik generalny - Wybierany Spośród rzeczników generalnych przez Trybunał Sprawiedliwości na okres
roku. Pełni obowiązki o charakterze organizacyjnym i reprezentacyjnym. Może on wystąpić z wnioskiem do Trybunału
Sprawiedliwości o poddanie kontroli orzeczenia sądu, jeżeli zachodzi ryzyko naruszenia jedności prawa Unii Europejskiej

Trybunał Obraduje w składzie izb. Może obradować w

▪

Izbach składających się z 3 lub 5 sędziów,

▪

Wielkiej Izbie składającej się z 15 sędziów
Obradowanie w składzie Wielkiej Izby odbywa się gdy państwo członkowskie lub instytucja będąca stroną w
postępowaniu tego zażąda lub w przypadku sprawy wielkiej wagi – dotyczącej wykładni prawa pierwotnego Unii
Europejskiej, czy też wykładni jakiegoś przepisu prawnego po raz pierwszy.

▪

Pełnym składzie 28 sędziów.
W pełnym składzie Trybunał Sprawiedliwości orzeka w sprawach:

◦

zwolnienia ze stanowiska Rzecznika Praw Obywatelskich Unii Europejskiej,

◦

zdymisjonowania ze stanowiska członka Komisji Europejskiej,

◦

zdymisjonowaniu ze stanowiska członka Trybunału Obrachunkowego.

◦

gdy uzna, że sprawa ma wyjątkowe znaczenie – po wysłuchaniu I Rzecznika Generalnego.

2.

Sąd

Powołany jako Sąd Pierwszej Instancji w 1987r.

Organizacja wewnętrzna Sądu.

◦

Prezes Sądu (organ kierowniczy) - pełnia swoją funkcję przez 3 lata (odnawialny). Nalezy do nich funkcja
reprezentacyjna, kordynujaca prace sedziów.

◦

Izby (organy funkcjonalne): Sąd obraduje w

•

Izbach złożonych z 3 lub 5 sędziów,

•

Składzie Wielkiej Izby - 13

•

Pełnym składzie - wydaje decyzje administracyjne, opinie o niespełnieniu przez jakiegoś sędziego
warunków.

•

Składzie jednoosobowym np. w sprawach odwołania od decyzji niektórych agencji unijnych.

3.

Sądy wyspecjalizowane

•

PE i Rada mogą utworzyć przy Sądzie sądy wyspecjalizowane do rozpoznawania w pierwszej instancji niektórych
kategorii spraw,

•

Pierwszy i jedyny 2004 r. Sąd ds. Służby Publicznej (rozwiązany z dniem 1 IX 2016 r.)

Skład poszczególnych organów sądowniczych.

Skład Trybunału Sprawiedliwości sensu stricto:

◦

Jeden sędzia z każdego Państwa Członkowskiego

◦

Rzecznicy Generalni - 11 – Rada decyduje o zwiększeniu na żądanie TS. Rzecznicy mianowani są na okres 6 lat za
wspólnym porozumieniem państw członkowskich. Zadaniem rzeczników generalnych jest publiczne przedstawianie
w sposób zupełnie bezstronny i niezależny uzasadnionych wniosków w sprawach, które zgodnie ze Statutem
Trybunału wymagają jego zaangażowania (opinia rzecznika generalnego). Rzecznicy generalni nie reprezentują
interesów stron lecz reprezentują interes wymiaru sprawiedliwości. Przybliżają sędziom przepisy prawa, które
mogłyby zostać zastosowane. Opinie te są niewiążące. Rzecznicy generalni nie biorą udziału w naradzie sędziów

Skład Sądu:

•

W skład sądu wchodzi co najmniej jeden sędzia z każdego Państwa Członkowskiego. Liczbę sędziów określa statut. Od
2016 roku Sąd liczy 47 członków, natomiast od 01.09.2019 roku Sąd będzie liczył po 2 członków z każdego państwa
członkowskiego. To rezultat rozszerzania się jego właściwości i liczby spraw. Polska ma 2 sędziów w Sądzie. W skład
Sądu nie wchodzą rzecznicy generalni, a kandydaci muszą zostać skonsultowani z Komitetem Osobistości. Mianowanie
kandydatów na sędziów następuje w ten sam sposób jak w przypadku sędziów do Trybunału Sprawiedliwości sensu stricto.

Skład sądów wyspecjalizowanych:

•

Mimo iż Traktaty przewidują możliwość powołania sądów wyspecjalizowanych, to obecnie takie organy nie funkcjonują.
Jedynym sądem wyspecjalizowanym, który kiedyś istniał jest Sąd do spraw Służby Publicznej.

Wymagania stawiane kandydatom na sędziów.

Sędziowie Trybunału Sprawiedliwości sensu stricto oraz rzecznicy generalni powoływani są spośród osób dających gwarancję
niezależności i spełniają w swoim kraju warunki wymagane do sprawowania najwyższych stanowisk sędziowskich.

W przypadku kandydatów na sędziów Sądu wymagania są podobne, jednakże wybierani są oni spośród osób zajmujących wysokie
stanowiska sędziowskie.

Komitet Osobistości – organ składający się z 7 osób, w którego skład wchodzą byli członkowie Trybunału. Ma za zadanie
wydawanie opinii, co do kandydatów na członków Trybunału Sprawiedliwości. Bada przydatność kandydatów, znajomość prawa, ich
umiejętności językowe, a także niezawisłość.

Sędziowie i rzecznicy generalni są mianowani za wspólnym porozumieniem przez rządy państw członkowskich. Kadencja
wynosi 6 lat, a sędziego można mianować na kolejne kadencje.

Zakres jurysdykcji (art. 251-281 TFUE).

Trybunał Sprawiedliwości zapewnia poszanowanie prawa w interpretacji i stosowaniu Traktatów.
Kompetencje Trybunału Sprawiedliwości i Sądu rozciągają się na inne akty prawa Unii Europejskiej, włączając prawo pochodne, czy
też umowy międzynarodowe, których stroną jest Unia Europejska. Podstawą prawną dla jurysdykcji Sądu oraz Trybunału
Sprawiedliwości są przede wszystkim przepisy traktatów założycielskich.

Trybunał Sprawiedliwości orzeka we wnoszonych do niego sprawach. Najbardziej powszechne są następujące rodzaje spraw:

•

wykładnia prawa (orzeczenia w trybie prejudycjalnym) – sądy krajów UE są zobowiązanie do zapewniania właściwego
stosowania prawa UE. Istnieje jednak ryzyko odmiennej interpretacji prawa UE przez sądy w różnych krajach. Jeżeli sąd
krajowy ma jakiekolwiek wątpliwości co do wykładni lub ważności danego aktu prawnego UE, może zwrócić się o
wyjaśnienie do Trybunału Sprawiedliwości. Ten sam mechanizm można zastosować do ustalenia, czy krajowe przepisy lub
praktyka są zgodne z prawem UE.

•

egzekwowanie prawa (postępowania w sprawie uchybienia) – sprawy wnoszone przeciwko rządom krajów UE w związku
z nieprzestrzeganiem prawa UE. Sprawy te mogą być wnoszone do Trybunału przez Komisję Europejską lub inny kraj UE.
Jeżeli Trybunał uzna dany kraj za winny uchybienia, zobowiązuje go do bezzwłocznego naprawienia sytuacji. W
przeciwnym razie wszczynana jest kolejna sprawa, która może zakończyć się nałożeniem grzywny.

•

unieważnianie aktów prawnych UE (skargi o unieważnienie) – jeżeli jakiś akt prawny UE uznany zostanie za niezgodny
z traktatami UE lub prawami podstawowymi, rządy krajów UE, Rada UE, Komisja Europejska lub (w niektórych
przypadkach) Parlament Europejski mogą zwrócić się do Trybunału o jego unieważnienie.
Osoby fizyczne mogą również wnieść skargę o unieważnienie aktu prawnego UE, który bezpośrednio ich dotyczy.

•

zapewnianie podejmowania działań przez UE (skargi w sprawie bezczynności) – Parlament, Rada i Komisja są
zobowiązane do podejmowania określonych decyzji w określonych okolicznościach. Jeżeli nie dopełniają one tych

zobowiązań, rządy krajów UE, inne instytucje UE lub (pod pewnymi warunkami) osoby fizyczne lub przedsiębiorstwa
mogą wnieść skargę do Trybunału.

•

skargi na instytucje UE (roszczenia o odszkodowanie) – każda osoba fizyczna lub przedsiębiorstwo, które doznały
szkody w wyniku działania lub bezczynności UE bądź jej urzędników, może wnieść przeciwko nim skargę do Trybunału.

Funkcje TS

✔

Orzeka zgodnie z Traktatami (w zakresie skarg wniesionych przez państwa członkowskie, instytucje lub osoby fizyczne lub
prawne, w trybie prejudycjalnym, na wniosek sądów państw członkowskich w sprawie wykładni prawa Unii lub ważności
aktów przyjętych przez instytucje)

✔

Dokonuje wykładni prawa UE lub stwierdza nieważność aktów przyjętych przez instytucje, organy lub jednostki
organizacyjne Unii

✔

Rozpatruje skargi na naruszenie prawa UE przez państwa członkowskie wnoszone przez Komisje lub państwa
członkowskie

✔

Rozpatruje skargi o stwierdzenie nieważności aktów prawnych UE

Funkcje Sądu.

✗

Sąd jest właściwy do rozpoznawania w pierwszej instancji:
•

skarg wnoszonych przez podmioty indywidualne

•

ściśle określonych skarg o stwierdzenie nieważności aktu prawa UE oraz skarg na zaniechanie działanie instytucji UE
wnoszonych przez państwa członkowskie

✗

Jest właściwy do rozpoznawania skarg wniesionych przeciwko orzeczeniom sądów wyspecjalizowanych

✗

Jest właściwy do rozpoznawania pytań prejudycjalnych

EUROPEJSKI BANK CENTRALNY

Struktura wewnętrzna

Do struktury wewnętrznej Europejskiego Banku Centralnego zalicza się:

Rada Prezesów –Jest to największy organ decyzyjny. Każdy członek ma jeden głos. Rada Prezesów ustala politykę pieniężną Unii
Europejskiej, ustala wielkości rezerw walutowych utrzymanych przez państwa w Europejskim Systemie Banków Centralnych.
Spotkania co najmniej 10 razy w roku.

Zarząd –Jest organem wykonawczym, zajmuje się administrowaniem i organizacją pracy EBC. Realizuje politykę pieniężną strefy
euro zgodnie z zasadami przyjętymi przez Radę Prezesów. Jest odpowiedzialny za przygotowanie posiedzeń Rady Europejskiego
Banku Centralnego. Zajmuje się również zbieraniem statystyk, sporządzaniem raportów rocznych EBC oraz ustalaniem warunków
zatrudnienia personelu EBC. W myśl Statutu przewidywane jest rozwiązanie Rady Ogólnej, gdy wszystkie państwa członkowskie
przyjmą euro.

Rada Ogólna –. Rada Ogólna jest organem tymczasowym – istnieje ze względu na to, że nie wszystkie państwa członkowskie
wprowadziły Euro. Zadania Rady Ogólnej mają charakter doradczy. Wyraża ona opinie i udziela konsultacji Radzie Unii
Europejskiej, Komisji w sprawach dotyczących polityki finansowej (również właściwym organom państw członkowskich), jej
zadaniem jest również wzmocnienie współpracy między krajowymi bankami centralnymi.

Rada do spraw Nadzoru – utworzona na podstawie rozporządzenia w 2013 roku. Kontroluje i nadzoruje działalność banków
centralnych w państwach członkowskich. Nie nadzoruje wszystkich banków centralnych (lecz te, które osiągnęły odpowiedni próg).

Skład poszczególnych organów

Rada Prezesów
Jest naczelnym organem decyzyjnym. składa się z członków Zarządu Europejskiego Banku Centralnego – kadencja 8 lat
(prezes- Mario Draghi , wiceprezes i czterech innych członków - 6) oraz prezesów krajowych banków centralnych państw
członkowskich, których walutą jest euro – 19. Obecnie jest ich 25. Statut ogranicza liczbę członków do 21 (6 jest
zarezerwowanych dla członków zarządu, 15 dla państw członkowskich. Skutkiem tego 4 państwa członkowskie głosu nie
posiadają. Stworzono więc system rotacji opierający się na podziale krajów członkowskich na 2 grupy w zależności od
stopnia rozwoju gospodarczego.

Zarząd EBC
Składa się z prezesa, wiceprezesa i czterech innych członków. Kadencja trwa 8 lat i jest nieodnawialna Członkowie
zarządu mianowani są przez Radę Europejską na zalecenie Rady i po konsultacji z Parlamentem Europejskim oraz Radą
Prezesów Europejskiego Banku Centralnego.

Rada Ogólna EBC
W skład wchodzą prezes i wiceprezes zarządu Europejskiego Banku Centralnego oraz prezesi krajowych banków
centralnych wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej

Rada ds. Nadzoru
Składa się z przewodniczącego (mianowany na nieodnawialną pięcioletnią kadencję), wiceprzewodniczącego (jeden z
członków Zarządu EBC), 4 przedstawicieli EBC i przedstawicieli krajowych organów nadzoru.

Kompetencje EBC

Zadania podstawowe:

•

Definiowanie i urzeczywistnianie polityki pieniężnej Unii Europejskiej

•

Przeprowadzanie operacji walutowych

•

Utrzymywanie i zarządzanie oficjalnymi rezerwami walutowymi państw członkowskich,

•

Popieranie należytego funkcjonowania systemów płatniczych

Zadania pozostałe:

•

Upoważnia do emisji banknotów Euro krajowe banki centralne

•

Przyczynia się do stabilności finansowej

•

Gromadzi informacje statystyczne

•

Prowadzi współpracę międzynarodową

Funkcja doradcza :

•

Zadania konsultacyjne – Europejski Bank Centralny jest konsultowany w sprawie każdego projektu aktu Unii w
dziedzinach podlegających jego kompetencji oraz przez władze krajowe, w sprawie każdego projektu regulacji w
dziedzinach podlegających jego kompetencji lecz w granicach i na warunkach określonych przez Radę.

Zadania nadzorcze - nadzór ostrożnościowy nad bankami i innymi instytucjami finansowymi;

•

Wydawanie i cofanie zezwoleń dla instytucji kredytowych,

•

Ocena powiadomień dotyczących nabycia i zbycia znacznych pakietów akcji w instytucjach kredytowych,

•

Przeprowadzanie przeglądów nadzorczych łącznie z testami warunków skrajnych

Siedziba Europejskiego Banku Centralnego znajduje się we Frankfurcie nad Menem.

TRYBUNAŁ OBRACHUNKOWY

Skład i wymagania stawiane członkom Trybunału Obrachunkowego.

W skład Trybunału Obrachunkowego wchodzi:

Jeden przedstawiciel każdego państwa członkowskiego (28) Niezależni w pełnieniu swoich funkcji – Art 285 TfUE.
Powstrzymują się od wszelkich czynności niezgodnych z charakterem ich funkcji, nie mogą podczas pełnienia swych funkcji
wykonywać żadnej innej zarobkowej lub niezarobkowej działalności zawodowej.

Członkowie są wybierani spośród osób, które wchodzą lub wchodziły w swych państwach w skład organów kontroli zewnętrznej lub
mających szczególne kwalifikacje do zajmowania tego stanowiska.

Tryb powoływania członków.

Mianowani na okres 6 lat - mandat odnawialny. Mianuje ich Rada po konsultacji z PE, po przyjęciu listy członków sporządzoną
zgodnie z propozycjami każdego z państw.

Struktura wewnętrzna

Organ kolegialny, w którego strukturze znajduje się:

Prezes (wybierany spośród członków TO na okres 3 lat, jego mandat jest odnawialny - Klaus-Heiner Lehne . Pełni funkcje
porządkowe.

Izby ( Jest ich 5 i ich przewodniczący wybierani sa na okres 2 lat – odnawialnie. Będące izbami kontroli. Ich zadaniem jest
przygotowanie przez Trybunał przyjęcia niektórych kategorii dokumentacji. Składają się z członków Trybunału
Obrachunkowego będących specjalistami w danej dziedzinie

Komitety składający się z Prezesa Trybunału Obrachunkowego, przewodniczących każdej z izb(odpowiadają za kwestie
nieobjęte mandatem izb)

Sekretarz Generalny Trybunału Obrachunkowego

–

kierujący sekretariatem Trybunału, członek odpowiedzialny za

stosunki międzyinstytucjonalne oraz członek odpowiedzialny za kontrolę jakości. Komitet zajmuje się wszelkimi sprawami
administracyjnymi i wydaje decyzje w kwestiach komunikacji i strategii.

Kompetencje kontrolne Trybunału Obrachunkowego

•

Kontroluje rachunki wszystkich dochodów i wydatków Unii

•

Kontroluje rachunki wszystkich dochodów i wydatków wszystkich organów lub jednostek organizacyjnych, utworzonych
przez Unię, w zakresie w jakim akt założycielski nie wyłącza takiej kontroli.

•

Kontroluje legalność i prawidłowość dochodów i wydatków oraz upewnia się co do należytego zarządzania finansami
(gospodarności)

•

Kontrole te dotyczą w szczególności dokumentów. Przeprowadza się je we współpracy z instytucjami kontrolnymi państw
członkowskich.

Kompetencje opiniodawcze Trybunału Obrachunkowego

Trybunał Obrachunkowy może pełnić funkcje doradcze – wydawać opinie, co do projektów aktów prawnych mających skutki
finansowe.

Siedziba Trybunału Obrachunkowego znajduje się w Luksemburgu.