1. Przypadki, w których dopuszczalne jest stosowanie ukladu lokalnego przy zakładaniu osnowy
poziomej:
Dopuszcza się czasowe stosowanie układów lokalnych w przypadku wykonywania pomiarów
uzupełniających i bieżącej aktualizacji mapy zasadniczej. Tworzenie nowych układów lokalnych może
następować w przypadku:
1. Zakładania osnów realizacyjnych obiektów budowlanych oraz badań odkształceń i przemieszczeń
budowli i podłoża gruntowego,
2. Wykonywania dokumentacji powstałej w wyniku robót geodezyjnych nie podlegających zgłaszaniu
w trybie obowiązujących przepisów,
3. Obiektów specjalnych, gdy względy techniczne wymagają opracowania osnów o dokładności
większej niż to wynika z zastosowania układu państwowego.
4. Istnieje już układ lokalny (p. Warszawa) a przejście na układ państwowy wymaga nakładów nie
majÄ…cych uzasadnienia ekonomicznego.
W innych przypadkach uzasadnionych technicznie i ekonomicznie tworzenie układów lokalnych może
nastąpić za zgodą Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii. (np. w przypadku gdy na danym obszarze
nie ma układu państwowego  co w Polsce i  dobie GPS jest już raczej niemożliwe)
2. Różnice pomiędzy układem warszawskim a układem 1965
Układ Warszawski:
- układ lokalny
- za początek układu współrzędnych przyjęta jest kopule kościoła ewangelickiego przy placu
Małachowskiego
- za 0 osnowy pionowej przyjęty poziom Wisły (zero głównej łaty wodowskazowej)
- rozmiar arkusza mapy 60x 80
- osie układu oznaczone N (północ) O (wschód)
- inaczej oznaczone są godła mapy zasadniczej,
- wysokość jest opisana punktami wysokościowymi (tzw. Koty) a nie warstwicami,
- w wersji rozwarstwionej mapy zasadniczej inne nakładki niż w układzie panstwowym
Układ 1965:
- stosowany do opracowań w skali 1:5000 i skalach większych
- obowiązywał do 31 grudnia 2009 i został zastąpiony przez układ współrzędnych 2000
- Państwowy układ współrzędnych płaskich prostokątnych nie jest układem jednolitym. Posiada
on 5 stref odwzorowawczych : dla czterech odwzorowawczych przyjęto odwzorowanie quasi-
stereograficzne (odwzorowanie płaszczyznowe ukośne, wiernokątne). Są to: strefa 1-
obejmująca południowo-wschodnią część Polski; strefa 2- część północno- wschodnią; strefa 3-
część północno-zachodnią; strefa 4- część południowo-zachodnią Polski
- dla strefy 5 przyjÄ™to odwzorowanie Gaussa-Krügera z 3-stopniowym pasem
odwzorowawczym. Strefa 5 obejmuje byłe województwo katowickie w granicach sprzed
reformy administracyjnej 1975 r.
- Każde odwzorowanie quasi-stereograficzne jako wiernokątne odwzorowanie płaszczyznowe
elipsoidy definiuje się, określając położenie punktu głównego (punktu styczności płaszczyzny
z powierzchnią elipsoidy) oraz skalę odwzorowania w tym punkcie, będącą równocześnie skalą
podobieństwa odwzorowania.
Układ 1992:
- ukÅ‚ad współrzÄ™dnych pÅ‚askich prostokÄ…tnych oparty na odwzorowaniu Gaussa-Krügera na
elipsoidę GRS80 w jednej dziesięciostopniowej strefie
- na południku środkowym zniekształcenie wynosi  70 cm/km i rośnie do +90 cm/km na
skrajnych wschodnich obszarach Polski
- stanowi podstawę do sporządzania map w skalach 1:10 000 i mniejszych, ze względu na duże
zniekształcenia
Układ 2000:
- powstaÅ‚y w wyniku zastosowania odwzorowania Gaussa-Krügera dla elipsoidy GRS 80
- Zniekształcenia na południku osiowym wynoszą -7,7cm/km zaś na styku stref +7cm/km.
- układ stosuje się na potrzeby wykonywania map w skalach większych od 1:10 000  w
szczególności mapy ewidencyjnej i mapy zasadniczej.
3. Podstawowe zasady wykonywania pomiarów geodezyjnych:
1) Pomiar zgodnie z zasada od ogółu do szczegółu
2) Muszą występować obserwacje nadliczbowe  niezbędne do przeprowadzenia analizy dokładności
(i dające możliwość wyrównania) oraz kontroli, elementów nadliczbowych  kontrola obliczeń
3) Jednolitość prac geodezyjnych:
- jednolity system odniesienia i odwzorowania wyników pomiarów,
- jednolity system miar
- znormalizowana treść, dokładność i forma opracowań (typowych).
4.Czynniki które decydują o wyborze skali mapy zasadniczej.
- stopień zagęszczenia szczegółów sytuacyjnych tworzących treść mapy
- stopień zagęszczenia terenu w urządzenia podziemne, naziemne i nadziemne
- planowane zamierzenia inwestycyjne
Mapa zasadnicza jest wykonywana w skalach 1:500  1:1000 dla obszarów wysokozurbanizowanych
(duże zagęszczenie obiektów stanowiących treść mapy np. gęsta zabudowa lub duża ilość urządzeń
podziemnych), 1:1000 - 1:2000 dla obszarów średniozurbanizowanych i 1:5000 dla zwartych
obszarów rolnych i leśnych. W przypadkach bardzo dużego zagęszczenia obiektów naziemnych i
podziemnych wykonuje się mapy w skali 1:250 (np rejon Metra warszawskiego). Skala powinna być
tak dobrana, żeby mapa była przejrzysta i czytelna.
35. ProszÄ™ podac dokladnosc graficzna mapy zasadniczej.
(Dokładność graficznej mapy zasadniczej to długość terenowa odpowiadająca wielkości 0,1mm na
mapie. Dla mapy w skali 1:500 to 5cm, 1:100 to 10cm, 1:200 20cm, 1:5000 50 cm)
Siatka kwadratów z dokładnością 0,1 mm
Osnowa (1: 500) 0,2 mm
Osnowa (1;1000, 1:2000, 1:5000) 0,1 mm
Szczegóły I i II grupy dokładnościowej 0,3 mm
Szczegóły III grupy dokładnosciowej 0,6 mm
5. Co stanowi treść mapy zasadniczej? Jaka jest różnica zawartości treści mapy w skali 1:500 i w skali
1:5000?
Treść mapy dzieli się na obligatoryjna tzn. obowiązkowa oraz fakultatywna tzn. dopuszczalna zależną
od potrzeb i zamierzeń inwestycyjnych.
Treść mapy zasadniczej obejmuje dane o:
" ewidencji gruntów i budynków (katastrze),
" zagospodarowaniu terenu (ulice, drzewa, obiekty użyteczności publicznej),
" podziemnym, naziemnym i nadziemnym uzbrojeniu terenu (Geodezyjna Ewidencja Sieci
Uzbrojenia Terenu),
" ukształtowaniu terenu (wysokości szczegółów sytuacyjnych, formy ukształtowania terenu).
Treść mapy zasadniczej NIE zależy od skali jej opracowywania, zależnie od skali może być tylko
przedstawiana innymi znakami umownymi, inny tez może być stopień generalizacji
Mapa zasadnicza - podstawowe opracowanie geodezyjno-kartograficzne, obejmujące swoim zasięgiem
obszar całego kraju. Służy celom ewidencyjnym, gospodarczym, planistycznym i strategicznym. Na
podstawie mapy zasadniczej wykonywane są inne opracowania kartograficzne, które służą do celów
komercyjnych np. projektowych czy budowlanych. Obowiązującym układem odniesienia dla
prowadzenia mapy zasadniczej jest układ "2000" (do 31 grudnia 2009 r. był nim układ "1965") oraz
układ wysokościowy z punktem odniesienia "Kronsztad" (Rosja).
6. Proszę opisać stałą dodawania w dalmierzu elektrooptycznym.
Stala dodawania łączy ze sobą wpływ różnicy miedzy centrem mechanicznym dalmierza, a jego
centrem elektronicznym.
Stała dodawania dalmierza nie jest zależna od odległości, składa się ze stałej dodawania samego
instrumentu (dalmierza) i lustra.
Dalmierz  różnica miedzy zerem geometrycznym a elektronicznym
Lustro  różnica miedzy  zerem optycznym a geometrycznym
Wyznaczamy w terenie odciek o długości około 100 metrów. Mierzymy odległość między punktem A
i B. Następnie tyczymy trzeci punkt C w odległości około 30 metrów od punktu początkowego A i
mierzymy długość AC. Potem przenosimy stanowisko dalmierza na punkt C i ponownie celujemy na
punkt B i mierzymy odległość. Różnica pomiaru jest równa stałej dodawania.
7. Proszę wymienić i krotko opisać poprawki i redukcje, które winny być uwzględnione przy redukcji
boku pomierzonego dalmierzem elektrooptycznym w przypadku układu 1965.
- stała dodawania,
- poprawka atmosferyczna
- czasem poprawka fazomierza
- redukcja długości skośnej do poziomu,
- redukcja długości poziomej na poziom morza,
- redukcja długości z poziomu morza do układu odniesienia
8.Korzystajac z prawa Gaussa przenoszenia bledow proszÄ™ wykazac ze dokladnosc pomiaru kata w
dwocz polozeniach lunety jest rowna dokladnosci pomiaru kierunku w jednym polozeniu lunety.
Napisać wzór na obliczenie kata pomierzonego w dwóch położeniach lunety, założyć że wszystkie
kierunki (lewy, prawy, przez zenit prawy, i znowu lewy) są mierzone z takim samym błędem ,
zróżniczkować wzór i samo wyjdzie
Pomiar kÄ…ta: [(K p-K l)+(K p-K l)]/2
Przy zalozeniu, ze K p, K l, K p, K l zostaly pomierzone z taka sama dokładnością.
m(kÄ…ta)="(1/4)(mk^2+ mk^2+ mk^2+ mk^2) = m(kierunku)
9. Korzystając z prawa Gaussa przenoszenia błędów proszę obliczyć dokładność pomiaru długości
dalmierzem kreskowym zakładając, ze kąt pionowy nie występuje, mierzymy długość 100 m, średni
błąd odczytu kresek wynosi 5 mm
Zróżniczkować wzór D = kl + c,
k, c  stałe, wiec tylko po l
c  stała dodawania dalmierza
k- stała mnożna
stała mnożenia jest wynikiem potrzeby wprowadzania pewnych poprawek redukcyjnych :
- ze względu na atmosferę (temp, ciśnienie, wilgotność) - tzw. ppm - wynika z własności propagacji
fali elektromagnetycznej w atmosferze
- ze względu na wysokość nad poziomem morza - bo musimy redukować nasze pomiary na poziom
morza (geoidy)
- ze względu na przyjęte odwzorowanie kartograficzne (chyba że pracujemy w układzie lokalnym).
10. 11. i 12. Dokładności i błędy metod pomiaru pola
Dokładność metody mechanicznej (planimetrowanie):
Szacuje się na około 1/200 P (1%-0,3% przy dużej wprawie)
Składają się na nią błędy:
- błędy układu odniesienia, błędy osnowy
- pomiarów w terenie (długości boków katy)
- skartowania rysunku [nanoszenia na mapÄ™]
- skurczu arkusza
- błędy planimetrowania
Dokładność metody graficznej:
Podobna, chociaż nieco wyższa niż przy metodzie mechanicznej 1/200 P (1%-0,3%)
Składają się na nią błędy:
- błędy układu odniesienia, błędy osnowy
- pomiarów w terenie (długości boków katy)
- Skartowania rysunku
- Graficznego pomiaru elementów z mapy
- Skurczu arkusza
Dokładność metody analitycznej:
1/1000 P (0,1%-0,01%)
Składają się na nią błędy:
- błędy układu odniesienia, błędy osnowy
- pomiarów w terenie (długości boków katy)
Dokładność metody analityczno-graficznej:
(1%-0,1%)
Metodę analityczno-graficzną obliczania powierzchni stosujemy do obliczania pól wydłużonych
działek. Długości krótsze mierzymy w terenie jako dające większy błąd przy przenoszeniu, za to
długości dłuższe możemy mierzyć na mapie. Błędy wpływające na dokładność tej metody to bledy:
- pomiarow w terenie (dlugosci bokow katy)
- skartowania rysunku [nanoszenia na mape]
- graficznego pomiaru elementow z mapy
- skurczu arkusza
13. Proszę podać interpretację geometryczną stałej dodawania i stałej mnożenia w planimetrze
biegunowym. Jak wyznaczyć stałą mnożenia.
Stala dodawania równa jest polu jakie zatoczy wodzik przy nieruchomym w czasie tej operacji kółku
całkującym. (tzw. Pole martwe) Dotyczy planimetrowania z biegunem położonym wewnątrz
planimetrowanej figury.
Stała mnożenia równa jest polu prostokąta w którym jednym z boków jest długość ramienia
wodzącego a drugim jest 1/1000 obwodu kolka całkującego.
Wyznaczanie stałej mnożenia:
Wybieramy znana powierzchnie np. kwadrat siatki pierworysu, następnie planimetrujemy
powierzchnie kilkakrotnie prowadzać wodzik zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Stala mnożenia
jest to iloraz pola oraz średniej różnicy odczytów z licznika kolka całkującego wykonanych z kilku
oprowadzeń wodzika po granicy kwadratów siatki.
14.ProszÄ™ przeanalizowac dokladnosc niwelacji geometrycznej (dla jednego stanowiska) w przypadku
tzw. niwelacji ze srodka
tzw. niwelacji w przod
Niwelacja w przód
- poprawki ze względu na błąd kulistości ziemi i refrakcji maja wpływ na błąd odczytów wysokości
- na dokładność ma również wpływ błąd nierównoległości osi celowej do osi libelli
- Wysokość niwelatora wyznaczamy z większym błędem niż dokładność odczytu łaty
Niwelacja ze środka
w przypadku gdy odległość jest taka sama błędy spowodowane kulistością ziemi, nierównoległością
osi celowej do osi libelli są jednakowe, zaś błędy wynikłe z istnienia refrakcji pionowej w większości
przypadków można uznać za jednakowe. Przy odejmowaniu odczytu w przód od odczytu wstecz błędy
automatycznie redukujÄ… siÄ™.
15. ProszÄ™ podac jak sprawdzamy warunek rownoleglosci osi celowej ( c ) do osi libelli (l) w
niwelatorze ze sruba elewacyjna, a jak w przypadku niwelatora samopoziomujacego. (Zawarta odp. Z
zad. 33)
Najpierw musimy usunąć ewentualną wichrowatość osi (opis na str. 291-292 u Jagielskiego). Po
usunięciu wichrowatości kontrolujemy równoległość l do c. Warunek ten sprawdza się metoda
podwójnej niwelacji. Polega to na obraniu 2 punktów w odległości ok. 50m. Miedzy latami w równej
odległości ustawiamy niwelator. Wykonujemy odczyty na łacie A oraz B. Wyznaczamy różnicę
wysokości. Ta różnica jest wolna od błędów (redukują się).
Następnie wykonujemy niwelację mimośrodową - ustawiamy się możliwie blisko (3-5 m) przy jednej
z łat i ponownie wyznaczamy różnice wysokości miedzy tymi samymi łatami, odczyt na łatę bliższą
uznajemy za bezbłędny, za to na łatę dalszą za obarczony dużym błędem. Jeżeli różnice wysokości z
obu pomiarów są zgodne z dokładnością 2-3 mm to jest OK. Jeżeli nie, to przystępujemy do
rektyfikacji.
W obu typach niwelatorów sprawdzanie odbywa się w ten sam sposób.
Dokładniejsze sprawdzanie tego warunku można wykonać za pomocą metody Kukamekiego, czyli
metodą trzech równych odcinków. W terenie płaskim odmierzamy długość 45-60 m i dzielimy ją
taśmą na trzy równe odcinki. Na końcach ustawiamy niwelator (raz na jednym raz na drugim), a w
punktach środkowych dwie łaty. Wykonujemy odczyty wysokości z każdego punktu na obie łaty.
Różnice z odczytów na jednej łacie powinny być sobie równe. Jeżeli nie są możemy wyliczyć
teoretyczny odczyt na jednej z łat i na jego podstawie dokonać rektyfikacji (rysunek i wzory Jagielski
str. 294)
Rektyfikacja niwelatora ze śrubą elewacyjną:
Kreskę poziomą siatki celowniczej lunety nastawiamy za pomocą śruby elewacyjnej na policzony
teoretycznie odczyt, co spowoduje wychylenie pęcherzyka uprzednio spoziomowanej libeli
niwelacyjnej. Wychylenie to usuwamy w całości za pomocą pionowych śrubek rektyfikacyjnych libeli.
Na koniec przeprowadzamy pomiar kontrolny.
Rektyfikacja niwelatora samopoziomujÄ…cego (niwelator z wbudowanym kompensatorem):
Ustawiamy odczyt pomierzony teoretycznie za pomocą specjalnej śruby rektyfikacyjnej kompensatora,
a w przypadku braku takiej śruby za pomocą śrubek rektyfikacyjnych krzyża kresek.
Warunki geometryczne niwelatora:
1.oś libelli niwelacyjnej (l) powinna być prostopadła do osi obrotu instrumentu (v)
2.płaszczyzna główna alidadowej libelli okrągłej (Q) powinna być prostopadła do osi obrotu
instrumentu (v)
3.Pozioma kreska siatki celowniczej (n1) powinna być prostopadła do osi obrotu instrumentu (v)
4.Oś główna libelli niwelacyjnej (l) powinna być prostopadła do osi celowej lunety (c)
16.Celowa dluga
Celowa długa to taka celowa w niwelacji trygonometrycznej przy której należy uwzględniając
poprawkę za krzywiznę ziemi i refrakcje, uwzględniamy je jeżeli łącznie te poprawki mają więcej niż
50% dokładności niwelacji, dokładność tą wyliczamy w zależności od dokładności pomiaru kata i
długości. Zwykle zakładamy, że uwzględnienie tych poprawek następuje w momencie, w którym ich
wpływ wyniesie min. 1 cm. Dzieje się tak powyżej długości celowej ok. 383 cm.
18.Proszę omówić wpływ błędów centrowania, celowania i odczytu na sredni blad pomiaru kierunku.
Wszystkie obliczone błędy zsumować (w kwadracie) i po pierwiastku będzie wynik
Nie ma jednego prawidłowego wyniku który można uzyskac, zalezy od wstawienia wartości błędów
do oszacowania, w tym zadaniu chodzi o prawidłowe zastosowanai prawa Gaussa przenoszenia się
błędów.
19.ProszÄ™ wymienic i podac krotka charakterystyke bledow instrumentalnych wsytepujacych przy
pomiarze kata poziomego, jak możemy je eliminowac lub ograniczyc ich wplyw. (+23)
błąd kolimacji - błąd nieprostopadłości osi celowej lunety (c) do poziomej osi obrotu lunety (h) w
teodolicie
błąd inklinacji- nieprostopadłość osi obrotu lunety(h) do osi obrotu instrumentu (v)
Oba błędy eliminujemy poprzez mierzenie kątów w dwóch położeniach lunety.
20.Proszę wymienic rodzaje bledow wystepujacych przy pomiarach geodezyjnych, które z nich
możemy wyeliminowac w trakcie opracowywania obserwacji, a które pozostaja i decyduja o
dokladnosci pomiarow.
Bledy pomiarow dzielimy na 3 grupy: grube czyli omylki, systematyczne i przypadkowe.
- Bledy grube -omyłki
- Bledy systematyczne znieksztalcaja wyniki pomiarow
wedlug okreslonego prawa.Znajomosc tego prawa umozliwia
wyeliminowanie bledow systematycznych poprzez
odpowiednio wykonany pomiar lub uwzgledniajac blad w
obliczeniach.
- Bledy przypadkowe sa drobne i nieuchwytne uzaleznione
od stale zmieniajacych się warunkow pomiaru.Nie można ich
uniknac ani wyeliminowac.
21.ProszÄ™ opisac pojecie obserwacji nadliczbowej i opisac jej
znaczenia w obliczeniach geodezyjnych.
Obserwacje nadliczbowe służą do sprawdzenia informacji i analizy błędów. Obserwacje nadliczbowe
umożliwiają przeprowadzenie analizy dokładności i wyrównania obserwacji.
Obserwacja nadliczbowa to dodatkowa obserwacja, która nie jest konieczna do rozwiązywania danego
zadania geodezyjnego.
22.Proszę podać podstawowe warunki jakie musi spełniać teodolit i zaznaczyć je na schematycznym
rysunku.
- Os libelli prostopadła do osi pionowej obrotu alidady i równoległa do płaszczyzny limbusa(war.
Libelli)
- Os celowa lunety prostopadla do osi obrotu lunety (war. Kolimacji)
- Os obrotu lunety prostopadla do osi obrotu alidady(war. Inklinacji)
- Luneta powinna być wolna od paralaksy
- Alidada powinna być osadzona centrycznie względem nimbusa
24. Warunki geometryczne spełnione w ciągu poligonowym obustronnie nawiązanym liniowo i
kÄ…towo.
Ciąg poligonowy dwustronnie nawiązany to konstrukcja geometryczna, wykorzystywana do określania
współrzędnych geodezyjnych punktów ciągu, w której pomierzono wszystkie boki oraz wszystkie
kÄ…ty.
Ciąg poligonowy dwustronnie nawiązany spełnia następujące warunki geometryczne:
- suma kątów wynosi +/-(A0-An)+n * 180 stopni, gdzie n to liczba kątów, A0 to azymut
początkowy, An to azymut końcowy; znak stojący przed nawiasem uzależniony jest od mierzonych
kątów i dla kątów prawych to plus, a dla kątów lewych to minus
- suma przyrostów współrzędnych to różnica współrzędnych punktu początkowego i końcowego.
25.ProszÄ™ opisac jakie sa zasadnicze roznice miedzy osnowa pozioma a osnowa realizacyjna.
Osnowa realizacyjna jest zawsze w układzie lokalnym (ze względu na zbyt małą dokładność osnowy
państwowej)
26.ProszÄ™ opisac blad miejsca zero(blad indexu) oraz opisac sposoby jego eliminowania z wynikow
pomiarow kata pionowego.
Definicja:
Przy poziomym położeniu osi celowej, odczyt z kręgu pionowego powinien wynosić 100 lub 300.
Wykrywanie:
W pewnej odległości od stanowiska, na wysokości osi celowej zaznaczamy punkt (np. krzyżyk na
ścianie budynku). Celujemy do tego punktu w dwóch położeniach lunety dokonując za każdym razem
odczytu z kręgu pionowego. Suma odczytów z I i II położenia lunety powinna wynosić 400. Nadmiar
lub niedobór od tej sumy jest podwójnym błędem indeksu.
Eliminacja błędu :
-wyznaczenie i uwzględnianie rachunkowo
-wyznaczenie i zrektyfikowanie urzÄ…dzenia
-pomiar kąta w dwóch położeniach lunety
Rektyfikacja:
Srednia obliczona na podstawie dwoch odczytow da wartosc kata pionowego wolna od bledu indeksu.
Sprawdzamy wycelowanie na punkt obserwacyjny i nastawiamy odczyt wyliczony na podstawie
sredniego kata pionowego za pomoca sruby elewacyjnej libelli kola pionowego. Na skutek tego
pecherzyk libelli przesunie się z punktu glownego. Wówczas pokrecamy srubka rektyfikacyjna libelli
az do momentu wprowadzenia pecherzyka libelli do punktu glownego. Ponawiamy wszystkie
czynnosci celowania dla kontroli.
OK., tak w przypadku teodolitu z libela kolimacyjna ale nowsze teodolity maja urzadzenie
samopoziomujące, wtedy przesuwamy krzyż kresek na właściwy
27.Proszę wymienic bledy które mogę wystapic przy niwelacji geometrycznej wykonywanej
niwelatorem technicznym (rozpatrujemy tylko 1 stanowisko), wplyw których bledow będzie
zmniejszony lub wyeliminowany jeżeli pomiar jest wykonywany ze stanowiska centrycznego
- Zakrzywienie powierzchni ziemskiej
- Refrakcja
- Nierownoleglosci osi celowej do osi libelli
- Osiadanie instrumentu i lat w czasie pomiaru
- Niejednakowo umieszczony poczatek podzialu obu lat
- Bledny podzial laty w skutek naniesienia niewlasciwej jednostki dlugosci na late
- Odchylenie laty od pionu
- Blad poziomowania osi celowej
- Blad odczytu z laty
Przy pomiarze ze stanowiska centrycznego wyeliminowany zostanie blad zakrzywienia powierzchni
ziemskiej a zmniejszone blad refrakcji pionowej przyziemnej i nierownoleglosci osi celowej do osi
libelli.
29.ProszÄ™ opisac klasyfikacje osnowy poziomej.
Ze względu na dokładność oraz sposób jej zakładania poziomą osnowę geodezyjną dzieli się na:
1. osnowę podstawową fundamentalną  stanowią ją punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej
dokładności, które przenoszą na obszar kraju geodezyjny układ odniesienia i układ wysokości,
średni błąd położenia punktu podstawowej poziomej osnowy fundamentalnej nie powinien
przekraczać 0,01 m (X, Y) oraz 0,02 m (H)
2. osnowę podstawową bazową  stanowią ją punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej
dokładności realizujące przyjęte układy odniesienia, i które są rozmieszczone równomiernie na
terenie Polski
3. osnowę szczegółową  stanowią ją punkty wyznaczone w sieciach będących rozwinięciem
podstawowej osnowy geodezyjnej, a stopień ich zagęszczenia jest uzależniony od stopnia
zurbanizowania terenu
klasÄ™ 1. stanowi osnowa podstawowa fundamentalna
" klasÄ™ 2. stanowi osnowa podstawowa bazowa
" klasę 3. stanowi osnowa szczegółowa[1]
Szczegółową poziomą osnowę geodezyjną tworzą:
" punkty osnowy poziomej dawnej 2 klasy(których średni błąd położenia względem punktów
nawiązania po wyrównaniu mp d" 0,05 m),
" punkty osnowy poziomej dawnej 3 klasy(których średni błąd położenia względem punktów
nawiązania po wyrównaniu mp d" 0,10 m)
" nowo zakładane punkty, których średni błąd położenia względem punktów nawiązania po
wyrównaniu jest d" 0,07 m.
30.Proszę zapisać jakimi metodami można zakładać osnowę pomiarowa.
" sieci poligonowych
" sieci linii pomiarowych
" zbioru punktów wyznaczanych wcięciami
o kÄ…towymi
o liniowymi
o sposobem biegunowym
" metodami fotogrametrycznymi
31.Proszę podać klasyfikację osnowy pionowej.
Ze względu na dokładność oraz sposób jej zakładania wysokościową osnowę geodezyjną dzieli się na:
1. osnowę podstawową fundamentalną  stanowią ją punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej
dokładności, które przenoszą na obszar kraju geodezyjny układ odniesienia i układ wysokości,
2. osnowę podstawową bazową  stanowią ją punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej
dokładności realizujące przyjęte układy odniesienia, i które są rozmieszczone równomiernie na
terenie Polski. Średni błąd pomiaru 1 km niwelacji po wyrównaniu nie powinien być większy
niż 1,5 mm/km. Współrzędne poziome (X, Y) znaków podziemnych punktów podstawowej
osnowy wysokościowej wyznacza się z dokładnością nie mniejszą niż 0,1 m względem
poziomej osnowy geodezyjnej, a współrzędne pozostałych znaków wysokościowych określa
się z błędem nie większym niż 5 m
3. osnowę szczegółową  stanowią ją punkty wyznaczone w sieciach będących rozwinięciem
podstawowej osnowy geodezyjnej, a stopień ich zagęszczenia jest uzależniony od stopnia
zurbanizowania terenu Średni błąd pomiaru 1 km niwelacji po wyrównaniu nie powinien być
większy niż 4 mm/km, a błąd wysokości punktu nie większy niż 0,01m. Współrzędne poziome
(X, Y) znaków podziemnych punktów podstawowej osnowy wysokościowej wyznacza się z
dokładnością nie mniejszą niż 0,1 m względem poziomej osnowy geodezyjnej, a współrzędne
pozostałych znaków wysokościowych określa się z błędem nie większym niż 5 m
32.ProszÄ™ wymienic jakie dokumenty geodezyjne powstaja przy pomiarze szczegolow sytuacyjnych
metoda domiarow prostokatnych, proszÄ™ podac (krotko, w punktach) jakie informacje one zawieraja.
Przy pomiarze szczegolow sytuacyjnych metoda domiarow prostokatnych powstaje szkic polowy
który wraz z danymi w nim zawartymi tworzy dokument geodezyjny.
Szkic polowy zawiera:
" Dane pomiarowe
" Tytul
" Nr szkicu
" Strzalke poludnika kierunek północy
Strzalke poludnika kierunek północy
" Dane opisowe np. nazwy ulic, numery domów, rodzja nawierzchni itp
opisowe np. nazwy ulic, numery domów, rodzja nawierzchni itp
" Podpis wykonawcy
" Date wykonania
34.Proszę podac zasadnicze różnice miedzy pomiarami realizacyjnymi a pomiarami
żnice miedzy pomiarami realizacyjnymi a pomiarami
nice miedzy pomiarami realizacyjnymi a pomiarami
inwentaryzacyjnymi.
Pomiary realizacyjne mają na celu wyznaczenie w terenie przestrzennego położenia obiektów
na celu wyznaczenie w terenie przestrzennego poło
budowlanych, uzyskania zgodności wymiarów i kształtów realizowanych obiektów zgodnie z danymi
ści wymiarów i kształtów realizowanych obiektów zgodnie z danymi
ci wymiarów i kształtów realizowanych obiektów zgodnie z danymi
z planu realizacyjnego oraz kontrolowanie wymienionych parametrów geodezyjnych z wymaganiami
z planu realizacyjnego oraz kontrolowanie wymienionych parametrów geodezyjnych z wymaganiami
z planu realizacyjnego oraz kontrolowanie wymienionych parametrów geodezyjnych z wymaganiami
ustalonymi w projektach technicznych (prace geodezyjne podczas budowy) w oparciu o osnow
ustalonymi w projektach technicznych (prace geodezyjne podczas budowy) w oparciu o osnowÄ™
realizacyjna  układ lokalny
Natomiast pomiary inwentaryzacyjne do zbadania stanu aktualnego w
pomiary inwentaryzacyjne obiektów lub terenu służą do zbadania stanu aktualnego w
terenie (aktualizacja mapy, opracowanie projektów zabudowy lub modernizacji, stanu zac
terenie (aktualizacja mapy, opracowanie projektów zabudowy lub modernizacji, stanu zac
terenie (aktualizacja mapy, opracowanie projektów zabudowy lub modernizacji, stanu zachowania się
obiektów). Układ państwowy
36. Proszę napisać jakie informacje wynikaj
jakie informacje wynikają z godła mapy.
Godło mapy  ciąg liczb i liter, który wraz z nazw podstawową jednostką
g liczb i liter, który wraz z nazwą arkusza mapy są podstawow
nomenklatury map, pozwalając na jednoznaczne ustalenie jego poło nia geograficznego i ułożenia
c na jednoznaczne ustalenie jego położenia geograficznego i uło
względem sąsiednich arkuszy (na skorowidzu).
siednich arkuszy (na skorowidzu).
Godłem może być:
" numer porządkowy w przyję żdej ze skal
dkowy w przyjętym systemie numeracji, odrębnej dla każdej ze skal
" współrzędne geograficzne lub prostok ciej lewego dolnego) rogu
dne geograficzne lub prostokątne wybranego (najczęściej lewego dolnego) rogu
danego arkusza
" oznaczenie pasa i słupa, w przecięciu których położony jest arkusz wyjściowy
oznaczenie pasa i słupa, w przeci ony jest arkusz wyjściowy
Podstawą do określenia formatów i arkuszy mapy zasadniczej układu "2000" jest arkusz w skali 1:10
lenia formatów i arkuszy mapy zasadniczej układu "2000" jest arkusz w skali 1:10
lenia formatów i arkuszy mapy zasadniczej układu "2000" jest arkusz w skali 1:10
000 o wymiarach 5 km na 8 km.
Podział:
" 1:10 000  godło stworzone według wzoru a.bbb.cc (np. 6.130.41)
orzone według wzoru a.bbb.cc (np. 6.130.41)
" a  numer strefy odwzorowania (warto południka osiowego podzielona przez trzy)
numer strefy odwzorowania (wartość południka osiowego podzielona przez trzy)
" bbb  wynik ilorazu
wynik ilorazu
" cc  wynik ilorazu
" 1:5 000  podział arkusza 1:10 000 na 4 cz
podział arkusza 1:10 000 na 4 części (np. 6.130.41.3)
" 1:2 000  podział arkusza 1:10 000 na 25 cz
rkusza 1:10 000 na 25 części (np. 6.130.41.04)
" 1:1 000  podział arkusza 1:2 000 na 4 cz
podział arkusza 1:2 000 na 4 części (np. 6.130.41.04.2)
" 1:500  podział arkusza 1:1 000 na 4 cz
podział arkusza 1:1 000 na 4 części (np. 6.130.41.04.2.1)
37. Proszę wymienić i krótko opisać sposoby przedstawiania rzez
by terenu na mapach sytuacyjno-
i krótko opisa
wysokościowych.
Wraz z rozwojem kartografii rzez
bÄ™
z
bÄ™ terenu przedstawiano metodami:
" perspektywiczną (od XVI w.), najcz ęsto metoda ta nazywana
(od XVI w.), najczęściej były to kopczyki, stąd często metoda ta nazywana
jest kopczykowÄ…
" kreskowanie (od XVIII w.) polegało na przedstawieniu zboczy gór kreskami. Najbardziej
kreskowanie (od XVIII w.) polegało na przedstawieniu zboczy gór kreskami. Najbardziej
rozpowszechnioną odmianą tej metody było kreskowanie Lehmanna (im bardziej strome
odmianą tej metody było kreskowanie Lehmanna (im bardziej strome
zbocze tym intensywniejsze kreskowanie) oraz kreskowanie cieniuj
zbocze tym intensywniejsze kreskowanie) oraz kreskowanie cieniujÄ…ce
" cieniowanie (od XIX w.)
" metoda poziomicowa (od XIX w.). Jej modyfikacjami sÄ… np. poziomice pogrubiane i poziomice
iluminowane. Częstym uzupełnieniem tej metody (np. na mapach topograficznych) jest rysunek
skał.
" metoda hipsometryczna (od XIX w.) inaczej zwana metodÄ… warstwobarwnÄ…
38. Podaj różnicę pomiędzy kątem pionowym a kątem poziomym
Kąt pionowy  kąt zawarty w płaszczyz
nie pionowej między kierunkiem odniesienia (pion lub zenit),
a kierunkiem na dany punkt terenowy. Kąt pionowy może być mierzony teodolitem lub tachimetrem.
Kąt poziomy  kąt dwuścienny zawarty między dwiema płaszczyznami pionowymi przechodzącymi
przez pomierzone w terenie kierunki. Kąt poziomy nie podlega bezpośredniemu pomiarowi w terenie.
Pomiarem objęte są kierunki poziome (odczyty z koła poziomego instrumentu pomiarowego), których
różnica daje wartość kąta poziomego. Kierunki mogą być mierzone z użyciem teodolitów lub
tachimetrów.
39. Co to jest wstęga wahań i jak się ją wykorzystuje w praktyce.
Metoda analityczno-graficzna oceny dokładności wybranego wcięcia opiera się na
wykreśleniu tzw. wstęg wahań oraz figury błędów uzyskiwanej w wyniku przecięcia się z
sobą co najmniej dwu wstęg. Przy założeniu określonej dokładności pomiaru elementów
wyznaczających położenie szukanego punktu P , wstęga wahań stanowi miejsce
geometryczne jego możliwych położeń. Jeśli na znanym punkcie A zostanie dokonana
obserwacja kÄ…towa Ä… w celu wyznaczenia pozycji szukanego punktu P , to przyjmujÄ…c na
razie bezbłędność pomiaru kąta ą zawartego pomiędzy bazą wcięcia w przód a celową
wcinającą, miejscem geometrycznym punktów, na którym znajduje się punkt wcinany, jest
linia prosta tworzÄ…ca z bazÄ… AB pomierzony kÄ…t Ä… (rys. 9.3).
40. Proszę wymienić jakie poprawki i redukcje powinny być wprowadzone do wyników obserwacji
terenowych w przypadku pomiaru:
- kątów poziomych
- długości
jeżeli chcemy obserwacje zredukować do układu państwowego  1965