O G Ó R E C Z N I K L E K A R S K I N A

O D WA G Ę I M O C E

P S Y C H I C Z N E

Zioło o niezwykłych właściwościach
zdrowotnych i zwiększających wzrost ducha.

Ogórecznik Lekarski

(Borago Officinalis)

Nazwy ludowe: Bugloss, Ziele Zadowolenia,
Gwiezdny Kwait, Burak, Lisan Selvi

Rodzaj: męski

Planeta: Jowisz

Element: powietrze

Moc: odwaga, moce psychiczne

Do Europy Północnej zawędrował z legionami
rzymskimi. W starożytnym Rzymie i
średniowiecznej Europie, liście i kwiaty
dodawano do wina dla odwagi żołnierzom
przed bitwą, a podczas biesiadowania
używano ich aby pozbyć się smutku i
melancholii. W XV wieku, również uważano,
że kwiaty ogórecznika przyczyniają się do
wzrostu ducha i pomagają wygnać smutek.
Tradycyjnie uprawiana do celów kulinarnych i
leczniczych, dziś komercyjne uprawiana
głównie jako roślina oleista. Olej ma ogromne
znaczenie dla skóry, jest źródłem min. kwasu
gamma-linolenowego, którego ogórecznik jest
najbogatszym roślinnym źródłem.
We Francji i Włoszech uważany za warzywo
luksusowe, lekkie i delikatne w smaku. Liści
ogórecznika używa się świeżych lub
suszonych. Ze względu na smak świeże liście

są często używane w sałatkach lub jako
ozdoba.
Kwiaty mają słodki miodowy posmak i są
jedną z kilku niebieskich, jadalnych substancji,
często używane do dekoracji deserów. Jeden
kwiat zawiera aż do 12 mg nektaru, w nim 44-
77% cukru. Kwiaty tej rośliny stosowane są do
barwienia octu, sałatek, kandyzowane jako
ozdoba do słodyczy, zamrożone w kostkach
lodu jako ozdoba napoi lub zanurzane w
cieście naleśnikowym a następnie smażone.
Młode drobno posiekane liście, używane są
jako przyprawa do sałatek, sosów, zup, serów,
składnik nadzienia do pierożków lub
naleśników oraz do aromatyzowania
likierów, napoi, octu, win. Używając
ogórecznika do gotowania zup lub bulionów,
należy pamiętać aby gotować go krótko, co
sprzyja zatrzymaniu w potrawie witamin i
minerałów.
Używany również jako dodatek do soków i
herbat. Uniwersalność tej rośliny ogranicza
tylko wyobraźnia kucharza. Wykorzystanie
ogórecznika jako warzywa jest powszechne w
Niemczech, hiszpańskich regionach Aragonii i

Nawarry, na Krecie i we włoskim regionie
północnej Ligurii.
Często używany do zup, jedną z bardziej
znanych niemieckich receptur jest zielony sos
z ogórecznika (Grüne Sosse), przyrządzany
tradycyjnie we Frankfurcie.
We włoskiej Ligurii, ogórecznik jest
powszechnie używany jako wypełnienie do
ravioli i pansoti. W Hiszpanii podawany na
różne sposoby, zmieszany z grzybami, łodygi
gotowane z ziemniakami i podawane z oliwą z
oliwek, w połączeniu ze szpinakiem,
czosnkiem, młode liście panierowane i
smażone lub w warzywnym bulionie.
Na Majorce liście obtacza się w cieście
naleśnikowym z dodatkiem różnych przypraw
(na słodko lub słono) i smaży. Liście i kwiaty
były pierwotnie używane w koktajlu Pimms
zanim zostały zastąpione miętą lub skórkami
ogórka.

Roślina stosowana jest również w kosmetyce
w sposób podobny jak ogórek. Suszone liście
zawierają flawonoidy, garbniki, sole mineralne
(rozpuszczalną, dobrze przyswajalną

krzemionkę oraz azotan potasu), witaminę C,
magnez, potas, alantoinę, śluzy, kwas
jabłkowy, kwas cytrynowy.
Olej z nasion używany do pielęgnacji skóry
bardzo suchej, wrażliwej, łuszczącej się,
odmładza i oczyszcza skórę, usuwając
zanieczyszczenia z porów i zamykając je.
Zawiera składniki spotykane dotychczas tylko
w mleku karmiących kobiet.
Polecany jest przy leczeniu nerwic, depresji,
schizofrenii, przy wzmożonym wysiłku
umysłowym i fizycznym, w czasie
menopauzy, działa korzystnie na ośrodki
mózgowe, poprawia krążenie i pracę
gruczołów dokrewnych, obniża cholesterol.
Świeże lub suszone ziele tradycyjnie
stosowane w zaburzeniach żołądkowo-
jelitowych (kolka, skurcze, biegunka),
nadpobudliwości układu oddechowego (astma,
zapalenie oskrzeli), krążenia (kardio-tonik,
przeciw nadciśnieniu, oczyszcza krew), układu
moczowego (moczopędny, zaburzenia
pęcherza i nerek) do leczenia reumatyzmu,
bólu stawów i mięśni, artretyzmu, choroby
skóry wywołanych przez zaburzenia

metaboliczne, jako środek uspokajający,
środek łagodnie przeczyszczający, napotny
Używany dla regulacji metabolizmu, układu
hormonalnego, uważa się że jest dobrym
lekarstwem na PMS i objawy menopauzy
(uderzenia gorąca).
Właściwości:
przeciwzapalne, uspokajające, bakteriobójcze,
do leczenia zapaleń i uszkodzeń błon
śluzowych (jamy ustnej, układu oddechowego,
przełyku, żołądka, jelit), chroni przed
zapaleniem prostaty, stresem.
Zewnętrznie odwar stosowany na oparzenia
skóry, czyraki, odmrożenia, wybroczyny,
trądzik młodzieńczy, świąd skóry i trudno
gojące się rany, do zmiękczenia i wygładzenia
skóry. Jest korzystny dla chorób skóry,
ponieważ zawiera niacynę lub kwas
nikotynowy. Regularne spożywanie odwaru
działa moczopędnie i umożliwia usuwanie z
organizmu szkodliwych produktów przemiany
materii oraz jonów chloru, mocznika i kwasu
moczowego.
Rośliny nie należy używać do długotrwałego
leczenia lub spożywania.

Jest jednoroczną roślina jadalną pochodzącą z
Syrii, rozprzestrzeniła się w całym regionie
Morza Śródziemnego, Azji Mniejszej,
Europie, Afryce Północnej i Południowej.
Należy do rodziny ogórecznikowatych, dorasta
do 60 cm, cała szorstko owłosiona, wydziela
przyjemny, świeży zapach ogórków. Kwiaty
najczęściej w kolorze niebieskim, niekiedy
różowe lub białe, o średnicy do 3
centymetrów. Kwitnie od czerwca do sierpnia,
miododajna, owadopylna. W łagodniejszych
klimatach roślina kwitnie nieprzerwanie
przez większość roku.
Za względu na kwiaty jest rośliną ozdobną,
chętnie sadzoną w ogrodach naturalistycznych.
Uważa się że posiana w pobliżu roślin
strączkowych, szpinaku, warzyw kapustnych,
truskawek, chroni je przed szkodnikami.
Poprawia wzrost pomidorów i chroni je przed
gąsienicami. Rozmnaża się z nasion
wysiewanych jesienią lub wczesną
wiosną. Nie wymaga pielęgnacji, specjalnego
stanowiska czy gleby, rozsiewa się sama.