Wisława Szymborska - o śmierci Józefa Stalina (z wiersza „Ten dzień”):

Jaki rozkaz przekazuje nam

na sztandarach rewolucji profil czwarty?

- Pod sztandarem rewolucji wzmacniać warty!

Wzmocnić warty u wszystkich bram!

Oto Partia - ludzkości wzrok.

Oto Partia: siła ludów i sumienie.

Nic nie pójdzie z jego życia w zapomnienie.

Jego Partia rozgarnia mrok.

Niewzruszony drukarski znak

drżenia ręki mej piszącej nie przekaże

nie wykrzywi go ból, łza nie zmaże.

A to słusznie. A to nawet lepiej tak.

Artur Międzyrzecki - o śmierci Józefa Stalina (z wiersza „Marzec 1953”):

Wrócił nam wolność. Był dla nas

Najlepszym z przyjaciół. [...]

Palą się gwiazdy Kremla:

W ich blasku uśmiech Jego

I oczy pełne troski.

Uczciliśmy go przysięgą:

Milionem wart stalinowskich.

Stanisław J. Lec - o Stalinie, w wierszu „Stalin” napisanym jesienią 1939 r.

Którą wykuło stu kowali

w pieśni i w czasie i w przestrzeni,

w węglu i w miedzi, w srebrze wód,

ojczyzna, której żaden knut

już swoim świstem nie ocieni

- to Stalin!

Wschód słońca, co się w piecach pali,

które zastyga w przęsłach mostów,

co się zaciska w groźbie kul,

ojczyzna, jak jesienny ul,

w pożodze wojny cichy ostrów,

- to Stalin!

Wiktor Woroszylski - z wiersza „Specyfika Terenu”

Skąpo było ziemi. No bo skąd?

Nie dał bóg, sąsiedzi nie dali.

Ale dał mi ziemię ludowy rząd,

dał mi ziemię Stalin.

Bolesław Bierut - z Kalendarza Robotniczego 1953.

Dla klasy robotniczej całego świata imię Stalina wiąże się jak najściślej z wiarą w zwy-
cięstwo – w zwycięstwo sprawy robotniczej, zwycięstwo nowej epoki w dziejach ludzkich.

Właśnie zwycięstwo sprawy robotniczej jest początkiem tej nowej epoki. Dzięki zwycięstwu
sprawy robotniczej imię Stalina, wyrosłe w walce klasowej, przeobraziło się w zdobycz

ogólnoludzką: stało się ono potężną ostoją nowej ery dziejowej – ery socjalizmu.

1

Jerzy Putrament - fragment wiersza po śmierci Stalina:

Niech w najdalsze, najuboższe wioski

dotrze Jego pomocne słowo.

Niech rozświetli rozum stalinowski

ciemnotę, nędze wiekową.

Jan Sztaudynger - fragment wiersza „Posłuchaj synu...” napisanego po śmierci

Stalina:

Posłuchaj synu, umarł dziś Towarzysz Stalin

W Moskwie dalekiej.
Czynem będziemy Go zegnali
Nie łza z powieki.

Posłuchaj synu, to był ktoś jak dąb wyniosły,
Jak dąb wspaniały...

Dzień zapamiętaj choć niedorosły
Jesteś i mały.

Musimy serca nasze poszerzyć
I siły wzmóc...

Tak bowiem hufcom czynić należy,
Gdy umarł wódz.

2