3

Lubię to!

Lubię to!

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

Morskie Oko - Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

Część I

Morskie Oko - Wrota Chałubińskiego

podejścia : ok 650 m
czas przejścia : 2 h 15 min - 2 h 30 min (+ powrót do Morskiego Oka łącznie = 4,15 h - 4,30 h)

a także :

Morskie Oko - Szpiglasowy Wierch

podejscia : ok. 750 m
długość : 8 km
czas przejscia : 2 h 30 min - 2 h 45 min

Morskie Oko - 1395 m n.p.m.

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

http://www.e-tatry.com/index.php?view=article&catid=54:opisy-szak...

1 z 11

2016-07-19 16:20

Morskie Oko - gł. 50,8 m, pow. 34,93 ha - jest największym zbiornikiem wodnym na obszarze Tatr,
położonym w Dolinie Rybiego Potoku.
Długość jego linii brzegowej wynosi 2613m - prowadzi nią ścieżka turystyczna znakowana na czerwono.
Wody Morskiego Oka wypełniają dno misy polodowcowej, częściowo wydłużonej w kierunku północnym
(w tym kierunku odbywał sie spływ lodu). Od północy misa zamknięta jest przez rygiel skalny, na którym
została złożona morena czołowa.
Nadmiar wody jest odprowadzany przez Rybi Potok.
Morskie Oko jest jednym z dwóch jezior w Tatrach, a jedynym w polskiej części, w którym w sposób
naturalny występują ryby (pstrągi) - drugim jest Popradzki Staw.
Woda w Morskim Oku ma barwę zieloną, a przeźroczystość sięga 11-14m. Przy brzegach zalegają złomy,
niżej żwiry, a od ok. 40m - ciemny muł.

Morskie Oko jest uważane za najpiękniejsze jezioro całych Tatr i jedno z ładniejszych jezior górskich w
Europie.
Jest najczęściej odwiedzanym miejscem Tatr i często opisywanym w literaturze tatrzańskiej
(S.Goszczyński "Dziennik podróży do Tatrów", L.Zejszner "Pieśni Ludu Podhalan", W.Pol "Obrazy z
życia i natury", B.Z.Stęczyński "Tatry w 24 obrazach", Z.Urbanowska "Róża bez kolców", a także poezja
Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Anny Skoczylas, Adama Bieleckiego i wielu innych).
Popularność Morskiego Oka jest tak wielka, że jako jedyne miejsce w Tatrach doczekało się własnej
antologii poetyckiej - "32 wiersze o Morskim Oku" w opracowaniu Jacka Kolbuszewskiego. Warto
wspomnieć, że pisali o nim nie tylko Polacy.
W historii kultury jezioro odegrało zresztą dużą rolę nie tylko w literaturze. Malowali je praktycznie
wszyscy liczący się artyści bywajacy w Tatrach, poczynając od Jana Nepomucena Głowackiego, do
Mroczkowskiego, Wyczółkowskiego, Ślewińskiego, Gałka oraz do grafik Walerego Eliasza-
Radzikowskiego czy Stanisława Witkiewicza. Morskie Oko stało się też jednym z najczęściej
fotografowanych obiektów w Tatrach. Nakręcono o nim wiele filmów dokumentalnych.

Na wale morenowym, zamykającym od północy nieckę Morskiego Oka i tuż za nim znajduje się kompleks
dwóch schronisk turystycznych, znanych pod wspólną nazwą Schronisko im. Stanisława Staszica nad

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

http://www.e-tatry.com/index.php?view=article&catid=54:opisy-szak...

2 z 11

2016-07-19 16:20

Morskim Okiem.
Nowe schronisko ma obecnie 32 miejsca noclegowe, stare - 47. Od 1945r. nad Morskim Okiem
gospodaruje rodzina Łapińskich. Na liście szczególnych gości, których nad Morskim Okiem nigdy nie
brakowało, honorowe miejsce zajmuje papież Jan Paweł II, który odwiedził schronisko w 1997 roku.

Najstarsze wzmianki o Morskim Oku pochodzą z dokumentów własnościowych i granicznych już z końca
XVI wieku. Już w tamtych czasach notowano legendy i podania związane z tym miejscem, przede
wszystkim o podziemnym połączeniu Morskiego Oka z Adriatykiem, czego dowodami miały być
wyłowione tu rzekomo belki, czy szkatułka pełna kosztowności z zatopionego w morzu statku,
pojawiające się dziwne ryby, bądź inne morskie stwory porywające owce.
Inne góralskie opowieści wiązały powstanie Morskiego Oka z klątwą rzuconą na grzeszne, zatopione w
jego wodach miasto, albo też z córką pana Morskiego, przeklętą przez ojca za niezgodne z jego wolą
małżeństwo - z jej wypłakanych łez miało powstać jezioro. Opowiadano też o skarbach w jaskini, złym
mnichu i zaklętych rycerzach.

Morskie Oko było niegdyś określane - od nazwy używanej tradycyjnie przez górali, którzy prowadzili tu
wypasy - jako Rybi Staw lub Rybie Jezioro, a także Polski Staw, Biały Staw, Zielona Woda. Morskim
okiem nazywano pierwotnie ogólnie jeziora tatrzańskie czy górskie i dopiero od początku XIX wieku
ograniczono te pojęcia do naszego jeziora.

Od niepamiętnych czasów po stawie pływano tratwami (tzw. pełcie). Na poczatku XX wieku zastąpiono je
dużymi łodziami przewożącymi turystów na drugi brzeg, ostatecznie jednak zostały wycofane.

Panorama znad Morskiego Oka jest wręcz zachwycająca:

Przed nim wznoszą się, odbijając w tafli stawu wielkie, ponad 1000m ściany Mięguszowieckich Szczytów,
Cubryna i bardzo charakterystyczny, nierozerwalnie związany z tym miejscem Mnich.
Po lewej, tuż nad kotłem Czarnego Stawu Niżne Rysy i Rysy, a dalej Grań Żabiego.

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

http://www.e-tatry.com/index.php?view=article&catid=54:opisy-szak...

3 z 11

2016-07-19 16:20

Po prawej rozłożysty grzbiet Miedzianego i Opalonego.

Morskie Oko stanowi ważny węzeł turystyczny. Rozchodzą się od niego szlaki turystyczne w różne części
doliny i na otaczające grzbiety (czerwony szlak na Rysy, zielony na Przełęcz pod Chłopkiem, niebieski do
5-tki przez Opalone, żółty na Przełęcz Szpiglasową).

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

http://www.e-tatry.com/index.php?view=article&catid=54:opisy-szak...

4 z 11

2016-07-19 16:20

Tenże żółty szlak odbijając od górnego cypla placyku pod starym schroniskiem, prowadzi wzdłuż wału
moreny czołowej przechodząc w długi trawers przecinający zbocza Miedzianego. Szlak został wytyczony
w 1937 roku przez PZN wśród ostrych sprzeciwów miłośników Tatr i zyskał pogardliwą nazwę
"ceprostrady". Szlak ten pierwotnie miał prowadzić z Kasprowego Wierchu przez Przełęcz Liliowe,
Gładką Przełęcz i Liptowskie Mury do Morskiego Oka. Inwestycja ta spotkała się jednak z licznymi
protestami miłośników Tatr, a wybuch II wojny światowej, nie pozwolił na jej ukończenie.
Wznosząc się, szlak przecina Marchwiczny Żleb opadający z Marchwicznej Przełęczy, łączącej Miedziane
z Opalonym.

Miedziane - 2233 m n.p.m.

Miedziane - to potężny masyw w górnej, pd-zachodniej części grzbietu oddzielajacego Dolinę Morskiego
Oka od Doliny 5 Stawów Polskich.
Ku kotlinie Morskiego Oka opadają z niego wielkie żleby - Urwany Żleb i Szeroki Żleb - które przecina
łagodnie wznosząca się ceprostrada.
Szlak dalej zwraca się ku zachodowi wzdłuż Dolinki Nad Spady i dalej ku północy na Płaśń pod Mnichem,
skąd wspaniale prezentuje się sam Mnich. Dalej wygodnym trawersem szlak doprowadza do progu Dolinki
za Mnichem. Stąd oprócz oddalajacego się Morskiego Oka można obserwować wynurzajacą się w oddali
taflę Czarnego Stawu pod Rysami. W miejscu tym odbija czerwony szlak prowadzacy przez Dolinkę za
Mnichem na Wrota Chałubińskiego.

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

http://www.e-tatry.com/index.php?view=article&catid=54:opisy-szak...

5 z 11

2016-07-19 16:20

Dolinka za Mnichem - 1785 - 2100 m n.p.m.

Dolinka za Mnichem - 1785 - 2100 m n.p.m., długość ok. 1 km - jest jedyną boczną odnogą Doliny
Rybiego Potoku. Od pn-zachodu ogranicza ją masyw Miedzianego, od pd-zachodu - odcinek głównej grani
Tatr między Szpiglasowym Wierchem i Cubryną, od pd-wschodu - górna część filara Cubryny i masyw
Mnichowa Kopa- Mnich.

Dolinka za Mnichem powstała przed okresem ostatniego zlodowacenia, w miejscu przecięcia się dwóch
uskoków. W czasie zlodowacenia została jedynie częściowo przemodelowana przez lodowce.
Na Dolinkę za Mnichem składa się kilka tarasów-spłaszczeń wygładzonych przez lodowiec, z których
najniższy leży na wysokości ok. 1785 m n.p.m., to jest blisko 400m powyżej tafli Morskiego Oka. Pochyłe
trawiasto-piarżyste tarasy, które leżą na zachód od Mnicha u stóp ścianek opadających z Mnichowej
Kopy, są nazywane Mnichowymi Plecami.
Najwyższym piętrem Dolinki za Mnichem jest Zadnia Galeria Cubryńska, na której znajduje sie najwyżej
położony w polskiej części Tatr stały zbiornik wody. Jest to powstały w materiale morenowym Zadni
Mnichowy Stawek. Jego lustro znajduje sie na wysokości 2070 m n.p.m.
Na pozostałych tarasach doliny znajduje się co najmniej 9 małych zbiorników wodnych, znanych pod
wspólną nazwą Mnichowe Stawki, oznaczone kolejnymi liczbami rzymskimi:

Stawek I - 1833,4 m n.p.m. pow. 0,02 ha, gł. 0,6 m - położony najniżej i najdalej na północ,
Stawek II - 1865,4 m n.p.m. pow. 0,05 ha, gł. 0,7 m,
Stawek III - 1865 m n.p.m. pow. 0,02 ha, gł. 0,3 m,
Stawek IV - 1865,4 m n.p.m. pow. 0,02 ha, gł.0,1 m,
Stawek V - 1869,6 m n.p.m. pow. 0,004 ha, gł. 0,3 m,
Stawek VI - 1869,9 m n.p.m. pow. 0,004 ha, gł. 0,1 m,
Stawek VII - 1871,2 m n.p.m. pow. 0,006 ha, gł. 0,1 m,
Stawek VIII - 1867,9 m n.p.m. pow. 0,006 ha, gł. 0,2 m,
Stawek IX - 1869,9 m n.p.m. pow. 0,06 ha, gł. 2,3 m,

Na najniższym tarasie leży największy, choć niestały zbiornik wodny doliny - Staw Staszica (1790 m
n.p.m.), który wysychając dzieli sie na dwa lub trzy stawki, czasem jednak pozostaje tylko jeden.
Przy wysokim stanie wody staw zajmuje całe płaskie dno dolnego piętra doliny i miewa nawet do 200 m
długości, zalewając niekiedy ścieżkę na Wrota.
Żaden z Mnichowych Stawków, jak również Staw Staszica nie mają widocznych na powierzchni
odpływów poza obręb doliny.
Część stawków powstała pomiędzy wygładzonymi przez lodowiec kopulastymi nierównościami podłoża w
dnie doliny zwanych mutonami lub barańcami.
Na Mnichowe Plecy i dalej na Galerie Cubryńskie i Hińczową Przełęcz prowadzą z okolic Stawu Staszica
dobrze widoczne, nieznakowane ścieżki uczęszczane przez taterników.
W Dolince za Mnichem prowadzono niegdyś poszukiwania górnicze. Stanowiła ona również teren
pasterski. Była to Hala za Mnichem będąca częścią Hali Morskiego Oka z prymitywnym, częściowo
zachowanym szałasem stojącym na Płaśni pod Mnichem, poniżej wylotu doliny. Były to najwyżej
położone obszary wypasów w Tatrach polskich - owce stąd podchodziły wysoko pod Miedziane, Cubrynę
czy Mięguszowieckie Szczyty, a zdarzało się po wojnie, że zabłąkane na niedostępnych trawnikach
zwierzęta ratowali z opresji taternicy za pomocą lin.

Mnich - 2068 m n.p.m.

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

http://www.e-tatry.com/index.php?view=article&catid=54:opisy-szak...

6 z 11

2016-07-19 16:20

Mnich - 2068 m n.p.m. - jest jednym z najbardziej znanych szczytów w polskiej części Tatr. Jego
charakterystyczna iglica skalna dominuje obok Mieguszowieckich Szczytów nad pd-zachodnim brzegiem
Morskiego Oka.
Na masyw Mnicha składają się trzy wzniesienia: Mnich (2068m), Mniszek (2045m) i Ministrant.
Ostatnie z nich, choć wyróżniające się największym w Tatrach okapem (nawisem skalnym o znacznym
odchyleniu od pionu) jest widoczne jedynie od strony Morskiego Oka, natomiast od Mnichowych Pleców
niemal całkiem zanika w mało wyraźnym trawiasto-piarżystym grzbiecie, który łączy Mnicha z Mnichową
Kopą.
Sam Mnich ma dwa blisko siebie położone wierzchołki: główny pn-wschodni i boczny pd-zachodni. Z tego
ostatniego ku pd-zachodowi opada kilkunastometrowy skalisty uskok jedynej grani Mnicha, podcięty
Wyżnią Mnichową Przełączką, która oddziela Mnicha od Mniszka.
Między Mniszkiem a Mnichową Kopą znajduje się płytkie i równocześnie szerokie obniżenie grzbietu -
Niżna Mnichowa Przełączka, z której ku Morskiemu Oku opada opada potężny, stromy Mnichowy Żleb.
Właśnie w jej obrębie znajduje się wierzchołek Ministranta.
Turnia Mnicha jest odcięta od całego masywu Mieguszowieckich Szczytów wielką strefą uskokową (strefa
nieciągłości tektonicznej). Na linii tej strefy powstał Mnichowy Żleb.

Podrzędny pod względem wysokości, lecz niezwykle efektowny w kształcie Mnich, ma przypominać
postać siedzącego bądź modlącego się mnicha w kapturze i stąd też pochodzi wywodząca się z tradycji
góralskiej nazwa, odnotowywana już w 1721 roku.

Z Mnichem wiąże się wiele dawnych, góralskich podań i legend, następnie często zapisywanych i
parafrazowanych przez pisarzy różnych epok, wykorzystujących motyw tajemniczych mnichów -
strażników skarbów tatrzańskich w jaskiniach, czy kamiennego mnicha-olbrzyma, wędrujacego nocą po
Tatarch z kluczem do skarbów w ręku.
Opowiadano też o brodatym mnichu w kapturze z kagankiem w dłoni, którego spotkania wróżą
nieszczęście. Inny mnich miał niszczyć prace górników poszukujących kruszców pod Szpiglasową
Przełęczą.

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

http://www.e-tatry.com/index.php?view=article&catid=54:opisy-szak...

7 z 11

2016-07-19 16:20

Wierzchołek Mnicha, długo uważany za niedostępny, został ostatecznie zdobyty w 1879 lub1880 roku (jak
podają różne źródła) przez wybitnego taternika i znawcę Tatr - Jana Gwalberta Pawlikowskiego wraz z
przewodnikiem Maciejem Sieczką.

Obecnie na Mnicha prowadzi wiele dróg wspinaczkowych różnej skali trudności. Niektóre z nich uznane
za nadzwyczaj trudne, stanowią nie lada wyzwanie nawet dla doświadczonego wspinacza (droga przez
Płytę, droga Klasyczna, droga Orłowskiego, Wariant R i inne).

Mnich znalazł się również w literaturze i filmie. Był na nim kręcony film krótkometrażowy Sergiusza
Sprudina "Wariant R". Tu też m.in. przy użyciu helikoptera została nakręcona znaczna część
wspinaczkowych scen w filmie fabularnym Krzysztofa Lange "Prowokator". Nakręcono także kilka
sekwencji do filmu dokumentalnego prezentującego wspinaczkowe wyczyny aktora Bogusława Lindy -
sam bohater był podczas kręcenia asekurowany kilkoma linami.
Mnich występuje też na wielu obrazach i grafikach oraz w fotografii czy to jako ważny element otoczenia
Morskiego Oka, czy też samodzielnie.

Wrota Chałubińskiego - 2022 m n.p.m.

Wrota Chałubińskiego - 2022 m n.p.m. - to wąska przełęcz w głównej grani Tatr, odgraniczająca
Szpiglasowy Wierch w Liptowskich Murach od Ciemnosmreczyńskiej Turni (ściślej - Kopy pod Wrotami).
Prowadzi na nią czerwono znakowany szlak, którego początek ma miejsce nieopodal pn-wschodniego
brzegu Stawu Staszica w Dolince za Mnichem.
Szlak ten wiódł dawniej aż do Ciemnych Smreczyn w Dolinie Koprowej, ale w ramach "umacniania
przyjaźni polsko-czechosłowackiej", został po II wojnie światowej zlikwidowany na odcinku
kilkusetmetrów (w Dolinie Ciemnosmreczyńskiej) i obecnie kończy się na siodle przełęczy.
Czerwony szlak na Wrota był przez wiele lat zamknięty. W 1972r. TPN otworzył go na nowo, a w 1996
wyremontował. Wiedzie on skrajem kamienistej kotliny okresowego Stawu Staszica, dalej ku
pd-zachodowi w kierunku wąskiego, głęboko wciętego żlebu, powstałego na wychodni mylonitów. Szlak
pnie się przez morenę na stożek piargowy i dalej zakosami wzdłuż żlebu, następnie przez żeberko na samą
przełęcz.

Widok z Wrót, choć nieco ograniczony, przez otaczające szczyty jest piękny i obejmuje Dolinę
Ciemnosmerczyńską, Koprowy Wierch z Pośrednim Wierszykiem, jak również polską część - Dolinkę za
Mnichem i jej otoczenie.

Wrota, zwane dawniej Zawracikiem zostały ochrzczone swą obecną nazwą w celu uczczenia sławnego
taternika i badacza Tatr - Tytusa Chałubińskiego.

Nie jest notowany pierwszy zdobywca, gdyż przejście ze wzgledu na dostępność z obu stron znane było
góralom już od bardzo dawna.

Szpiglasowa Przełęcz - 2114 m n.p.m.

Szpiglasowa Przełęcz - 2114 m n.p.m. - jest szeroką przełęczą pomiędzy Szpiglasowym Wierchem, a
Miedzianem.
Stanowi jedno z najważniejszych połączeń Doliny 5 Stawów Polskich z Morskim Okiem, nieco jednak
mniej dogodne niż szlak przez Opalone.

Żółto znakowany szlak (ceprostrada) wchodzi z progu Dolinki na Mnichem na zbocza Miedzianego i
wznosi się nim ku górze.
Budując go w 1937r. niektóre odcinki wycinano ze skały za pomocą dynamitu. Wraz ze wzrostem

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

http://www.e-tatry.com/index.php?view=article&catid=54:opisy-szak...

8 z 11

2016-07-19 16:20

wysokości "maleje" Mnich, którego sylwetka staje się w końcu zupełnie niepozorna w porównaniu z tym
co widać z dołu. Wygodny trawers o łagodnym nachyleniu doprowadza do samej przełęczy.
Przełęcz powstała w strefie dysklokacyjnej, która w dalszym przebiegu odcina od grani głównej stożek
Mnicha.

Szpiglasowa Przełęcz uchodzi za jeden z najlepszych punktów widokowych w Tatrach. Wyłaniają się w
oddali Lodowy i Wysoka, a zza Wrót Chałubińskiego - Koprowy Wierch. Ku północy odsłania się
niezwykle oryginalny widok na Dolinę 5 Stawów Polskich z granią Orlej Perci w tyle. Jeszcze rozleglejszy
widok roztacza się jednak z niedalekiego Szpiglasowego Wierchu, a zwłaszcza z Miedzianego. Ten ostatni
wierzchołek posłużył do namalowania w latach 1894-95 gigantycznej "Panoramy Tatr" (płótno miało
wymiary 115 x 16 m!). W pracach nad nią uczestniczyła grupa kilkunastu malarzy. Niestety panorama nie
odniosła sukcesu i w 1899 roku po krótkotrwałym eksponowaniu w Warszawie, w specjalnie
wybudowanej rotundzie, została sprzedana i pocięta w celu ponownego wykorzystania płótna.

Przejście przez Szpiglasową Przełęcz było znane góralom od bardzo dawna. Perć przez tę przełęcz też
istniała od dawna.

Szpiglasowy Wierch - 2171 m n.p.m.

Szpiglasowy Wierch - 2171 m n.p.m. - jest rozległym, granitowym masywem, który leży na pograniczu
trzech dolin: Doliny 5 Stawów Polskich, Ciemnosmreczyńskiej i Rybiego Potoku.
Szczyt ten ma dwa wierzchołki - główny - to węzeł trzech grani - i nieco niższy pd-wschodni, czyli
Szpiglasowy Kopiniec.
Rozdzielają je Wyżnie Szpiglasowe Wrótka. Dwie jego granie - pn-zachodnia i pd-wschodnia są
równocześnie fragmentem głównej grani tatrzańskiej i mają podobną długość (ok. 750 m każda). Trzecia
grań, znacznie krótsza, bardzo stromo opada na Szpiglasową Przełęcz, dając równocześnie początek

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

http://www.e-tatry.com/index.php?view=article&catid=54:opisy-szak...

9 z 11

2016-07-19 16:20

grzbietowi z Miedzianem i Opalonym Wierchem.

W granitowych skałach budujących masyw Szpiglasowego Wierchu licznie występują mylonity - jako
bardziej podatne na wietrzenie, są współodpowiedzialne za obniżenie w grani - pobliska Szpiglasowa
Przełęcz jest tego przykładem.
Od pn-zachodu Szpiglasowy Wierch oddziela Wyżni Liptowski Kostur (2083m) i Wyżnia Liptowska
Ławka (2055m). W grani, która opada ku Wrotom, poza drugim wierzchołkiem masywu znajdują się w
kolejności : Pośrednie Szpiglasowe Wrótka, Dziurawa Turniczka (lub Szpiglasowa Turniczka), Niżne
Szpiglasowe Wrótka, Dziurawy Kopiniec (albo Dziurawa Turnia), Głaźne Wrótka (albo Przełączka nad
Krzywe) i Głaźna Czuba.

W słowackiej literaturze grań od Pośrednich Szpiglasowych Wrótek do Wrót Chałubińskiego występuje
jako Hruby Hreben.
Polska nazwa Szpiglasowego Wierchu pochodzi od zniekształconego, niemieckiego określenia antymonitu
- spiessglanz.
Przed wiekami wydobywano go w górnych partiach Dolinki za Mnichem i zboczach Szpiglasowego
Wierchu.
Dziurawa Turniczka została nazwana od kilkumetrowej "studni" w jej zboczu po stronie Doliny
Ciemnosmreczyńskiej. Miedziane natomiast wzięło swą nazwę od wystepujących tu niewielkich żył
kruszcowych miedzi.

Szpiglasowy Wierch w kierunku 5-tki opada ścianą ok. 120m wysokości, określaną jako dość trudną w
skali taternictwa, od strony Dolinki za Mnichem - pd-wschodnia ściana okreslana jest jako nadzwyczaj
trudna (W.H.Paryski).
Na wierzchołek Szpiglasowego Wierchu można wejść ze Szpiglasowej Przełęczy (ok. 10 min) - wejście
jest dozwolone. Widok z niego jest nieco podobny jak ze Szpiglasowej Przełeczy, jednak bardziej rozległy
ze wzgledu na wysokość. Doskonale prezentuje się z niego Dolina Ciemnosmreczyńska po stronie
słowackiej.

Granitowy grzbiet w którym znajduje się Szpiglasowy Wierch i który oddziela po części Dolinę 5 Stawów
Polskich i Dolinę Rybiego Potoku od systemu Doliny Koprowej jest nazywany w przewodnikach i
encyklopediach Liptowskimi Murami.
W dostępnych źródłach nie ma jednak zgodności, o który odcinek grzbietu chodzi. W.H.Paryski (tom 4)
podaje, że jest to odcinek od Gładkiej Przełęczy do Wrót Chałubińskiego. Wielka Encyklopedia
Tatrzańska, której Paryski jest współautorem znacznie zawęża to pojęcie, w praktyce do obu dłuższych
grani Szpiglasowego Wierchu - od Czarnej Ławki do Wrót Chałubińskiego. W starszych źródłach
Liptowskimi Murami często nazywano nawet cały odcinej głównej grani od Walentkowego Wierchu lub
nawet świnicy do Cubryny. Nie wiadomo czym są spowodowane aż tak duże rozbieżności, nawet w
dziełach firmowanych przez tego samego autora.

Bibliografia:
W.H.Paryski - Tatry Wysokie tom 4
Bedeker tatrzański - wyd. zbiorowe
Wielka Encyklopedia Tatrzańska - wyd. zbiorowe
J.Nyka - Tatry Polskie - przewodnik
Tatry Wysokie - przewodnik - Wyd. Kurier Geograficzny
Mapy:
Tatry Wysokie - Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego Wojska Polskiego 1:10 000,
Tatry Wysokie polskie i słowackie 1:25 000 - wyd. Sygnatura

Opis opracowała: Iga

Zdjącia: Jarko

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

http://www.e-tatry.com/index.php?view=article&catid=54:opisy-szak...

10 z 11

2016-07-19 16:20

Share

« poprzednia

następna »

Szpiglasowy Wierch/Wrota Chałubińskiego

http://www.e-tatry.com/index.php?view=article&catid=54:opisy-szak...

11 z 11

2016-07-19 16:20