RUROCIĄGI Nr 1-2/52/2008

Analizując wpływ służb specjalnych na system zwią-

zany z wydobyciem i handlem węglem stwierdzić należy,

że powinno się rozważać to zagadnienie na dwóch płasz-

czyznach. Po pierwsze są to podejmowane przez właści-

we organa, w naszym przypadku Agencję Bezpieczeństwa

Wewnętrznego czy Agencję Wywiadu kroki, których celem

jest rozpoznanie niebezpieczeństw, jakie mogą potencjalnie

zagrażać tej dziedzinie polskiego przemysłu oraz im zapobie-

gać. Drugą płaszczyzną są ewentualne (negatywne z punktu

widzenia państwa polskiego) działania tych funkcjonariuszy

polskich służb specjalnych, którzy ,,wyemancypowali’’ się

i prowadzą własną politykę, której celem jest ich partykularny

interes. Biorąc pod wagę, iż osoby pracujące w służbach spe-

cjalnych charakteryzują się nieprzeciętną inteligencją, posia-

dają dużą wiedzę, jak również funkcjonują w instytucji, która

często działa na granicy prawa, stwierdzić należy, że mogą

oni być poważnym zagrożeniem dla państwa polskiego. Bio-

rąc pod uwagę warunki polskie, sytuacja jeszcze bardziej się

komplikuje, pamiętać bowiem należy, że III Rzeczpospolita

dopiero buduje swoje służby specjalne, tymczasem Polska

odziedziczyła struktury i ludzi, którzy pracowali w służbach

specjalnych Polski Ludowej. Często wnosili oni do nowych

instytucji bagaż dawnego myślenia, pracując w wywiadzie

i kontrwywiadzie byli rozpoznani lub też związali się z różne-

go rodzajami służbami specjalnymi państw socjalistycznych,

przede wszystkim zaś Związku Socjalistycznych Republik

Radzieckich.

Banalną, acz w warunkach polskich często niedo-

strzeganą kwestią jest potrzeba zapewnienia bezpieczeń-

stwa energetycznego państwa. Podejmuje się tą tematykę,

jednak bez głębszego sięgnięcia w istotę problemu. Niedaw-

ne wydarzenia wykazały dobitnie, w jaki sposób państwa,

dysponujące surowcami energetycznymi mogą używać

ich w walce politycznej. Z tego też względu szczególnie po-

trzebne są działania, których celem byłoby zabezpieczenie

niezależności energetycznej III Rzeczpospolitej. Pamiętać

przecież należy, że Polska jest bogata w węgiel kamienny

i brunatny, korzystanie z tego potencjału może zminimalizo-

wać zagrożenie szantażem energetycznym np. ze strony Ro-

sji. Ogromne znaczenie mają w tym kontekście kroki podej-

mowane przez służby specjalne, zarówno polskie, jak i obce.

Zauważyć należy, że sektor węglowy znajduje się

w orbicie zainteresowań państw sąsiadujących z Polską. Przy

czym zainteresowanie to nie ogranicza się jedynie do samych

analiz potencjału węglowego, czy też jakie on może mieć zna-

czenie dla zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego pań-

stwa polskiego. Próbuje się podjąć działania, których celem

byłoby osłabienie pozycji energetycznej III Rzeczpospolitej.

To właśnie dzięki polskim służbom specjalnym władze pań-

Węgiel a służby specjalne III RP

Grzegorz Tokarz

stwa polskiego dowiedziały się, że w 2006 r. strona rosyjska

postanowiła podjąć działania, których celem byłoby przejęcie

12 polskich kopalń, które mają charakter strategiczny. Temu

miało służyć rozpoczęcie zbierania na szeroką skalę przez

służby specjalne Federacji Rosyjskiej informacji, które doty-

czyły kondycji polskiego węgla kamiennego i brunatnego.

Zauważyć przy tym należy, że zainteresowana polskim

węglem była (i jak się wydaje jest nadal) strona niemiecka.

Polskie służby specjalne uzyskały informacje, iż Niemcy dążą

do tego, aby wyeliminować Polskę ze światowego rynku wę-

gla kamiennego i brunatnego. Takie informacje strona polska

uzyskała już w 2002 r., kiedy to w ręce polskiego oficera służb

specjalnych trafił raport, który zawierał analizę dotyczącą

chłonności rynku węgla kamiennego do 2010 r. Wspomniany

dokument, liczący kilkaset stron, dotyczył między innymi po-

tencjalnego zapotrzebowania na węgiel kamienny, czy moż-

liwości uzyskania innych źródeł energii. Zawierał również

istotne wiadomości o działaniach strony niemieckiej, której

celem była wspomniana już wyżej akcja zmierzająca do osła-

bienia potencjału węglowego III Rzeczpospolitej. Interesującą

kwestią jest to, kto zlecał stworzenie takiego raportu oraz kto

go współtworzył. Według danych wywiadowczych zlecenio-

dawcą była zagraniczna firma konsultingowa, która działała

na rzecz jednego z banków. Szczególnie ważną, a przede

wszystkim niebezpieczną dla państwa polskiego sprawą było

to, że wśród zatrudnionych ekspertów byli Polacy, sprawujący

ważne urzędy w polskich ministerstwach. Oznacza to ni mniej

ni więcej, iż osoby, które powinny strzec sekretów gospo-

darczych państwa, a przede wszystkim zachować lojalność,

w rzeczywistości wykorzystały swoją wiedzę na rzecz jego

osłabienia.

Stwierdzić należy, że polski sektor węglowy zagrożo-

ny jest nie tylko w wyniku działań obcych państw, ale rów-

nież poprzez funkcjonowanie różnych organizacji przestęp-

czych, które próbują w nielegalny sposób wzbogacić się

na wydobyciu i handlu tym surowcem. Otwarte pozostaje

pytanie, czy struktury te są infiltrowane przez wywiady

obcych państw, w każdym bądź razie stwierdzić należy,

że w interesie państw wrogich byłoby posiadanie wpływu

na te grupy przestępcze.

W tym kontekście stwierdzić należy, że ważną rolę w wal-

ce z tymi patologiami mają do odegrania również polskie służby

specjalne, do zadań których należy wykrywanie i zapobieganie

także przestępstwom gospodarczym, które mogą mieć wpływ

na osłabienie pozycji gospodarczej III Rzeczpospolitej.

W sierpniu 2006 r. ABW zatrzymała byłego wicemi-

nistra ochrony środowiska, któremu zarzucono, iż działał

na niekorzyść jednej ze spółek skarbu państwa, czyli By-

tomskiej Spółki Węglowej (było to już drugie zatrzymanie,

2

RUROCIĄGI Nr 1-2/52/2008

pierwsze miało miejsce w listopadzie 2005 r.). Zauważyć

należy, ze ABW śledztwo w tej sprawie prowadziła od po-

czątku 2004 r. Przy czym oprócz wspomnianego wyżej mi-

nistra zatrzymano w 2005 również trzech innych członków

zarządu Bytomskiej Spółki Węglowej. Szczególnie niebez-

pieczne dla państwa było to, że BSW utraciła, najprawdo-

podobniej w wyniku błędnej polityki stojących na jej czele

urzędników kontrolę (utrata 56 % udziałów) nad Bytomskim

Holdingiem Produkcyjno-Usługowym S. A.

W październiku 2007 r. ABW zatrzymała również 5 osób,

którym zarzucono iż uczestniczyły w procederze polegającym

na nieprawidłowym obrocie miałem węglowym. Przy czym

były to osoby piastujące wysokie stanowiska (właściciele firm

handlujących węglem). Aresztowanym zarzucono oszustwo,

fałszowanie dokumentów oraz pranie brudnych pieniędzy.

W kontekście zatrzymań osób podejrzanych o udział

w przestępczych działaniach których ofiarą miał paść sek-

tor węglowy wspomnieć należy, że zarzuty postawiono

między innymi dyrektorom kopalni ,,Budryk’’ i ,,Zofiówka’’.

Oprócz przyjmowania łapówek są oni podejrzani również

o pranie brudnych pieniędzy.

Szczególnie niebezpieczne przestępstwa, wykrywa-

ne przez ABW, dotyczą nieprawidłowości w handlu węglem

z podmiotami zagranicznymi. W październiku 2007 r. oficero-

wie ABW aresztowali byłego prezesa spółki z o.o.,,Lubelski

Węgiel’’. Oskarżono go o przyjęcie korzyści majątkowych

o łącznej wartości 8.853.000 USD. Uzyskał je za to, iż ak-

ceptował podpisywanie niekorzystnych dla spółki kontrak-

tów (zamieszana w ten proceder była także czeska spółka

Czech-Pol). Pamiętać w tym kontekście należy, że węgiel

sprzedawany był na Ukrainę, aby proceder ten mógł trwać

założono w tym celu w Szwajcarii firmę.

Zauważyć należy, że w tym procederze uczestniczy-

ły osoby z Czech, Ukrainy i Polski, a więc krajów znajdują-

cych się niedawno w radzieckiej strefie wpływów. Można

postawić tezę, iż z punktu widzenia interesów Federacji Ro-

syjskiej jest nie tylko posiadanie wiedzy na temat tego typu

nielegalnych działań, ale również uczestniczenie w nich.

Dzięki temu poznają środowiska ekonomiczne dawnych

wasali, będą mieć szanse osłabienia możliwości energe-

tycznych tychże państw, sprzyjać układom korupcyjnym,

które niszczą gospodarkę, jak również uzyskiwać kompro-

mitujące materiały na przedstawicieli polskiego, czeskiego

czy ukraińskiego biznesu.

W III Rzeczpospolitej powołano służbę specjalną,

której głównym zadaniem jest walka z korupcją. Mowa

tu o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, które zostało po-

wołane do życia w czerwcu 2006 r. Instytucja ta również

zainteresowała się nieprawidłowościami, jakie miały miej-

sce w handlu węglem. Dość wspomnieć, że w 2007 r. in-

stytucja ta rozpoczęła kontrolę w Kompanii Węglowej S.A.

Badaniem CBA miał zostać objęty okres od 2001 do 2007 r.

W tym kontekście należy zauważyć, że Kompania Węglowa

S.A. należy do największych górniczych spółek na konty-

nencie europejskim, w jej skład wchodzi 17 kopalń i szereg

zakładów, pracuje w niej około 65 tys. osób.

Należałoby również zastanowić się, w jaki sposób

polskie służby specjalne działające w III Rzeczpospolitej

mogły w sposób destrukcyjny wpływać na rozwój sektora

węglowego. Interesująca jest droga, jaką przeszedł zdoby-

ty przez WSI , wspominany już wyżej, dokument dotyczący

przyszłości sektora węglowego w Polsce. Współpracownik

tej służby specjalnej (pracujący w banku) przekazując ten

raport oficerowi prowadzącemu podkreślił, że powinno się

nim zainteresować ministerstwo gospodarki. Jasne jest, iż

to odpowiednie osoby w WSI powinny decydować o tym, ja-

kie dokumenty trafiają do władz państwa. Jednak można za-

uważyć, w przypadku tego raportu, dość nietypową sytuację.

W 2002 przekazano je do Zarządu III WSI, cztery lata później,

w 2006 r. ten sami oficer odesłał je do Zarządu II. Pierwszą

notatkę w tej sprawie sporządzono dopiero w 2006 r.

Oznacza to, że najprawdopodobniej przez kilka lat z do-

kumentem tym nie zostali zaznajomieni eksperci, zastanowić

się natomiast należy nad przyczynami tego ,,braku pośpie-

chu’’. Po pierwsze, mogła to być zwykła nieudolność oficerów

WSI. Jeśli jednak przyjmiemy tą tezę, to konsekwencją będzie

stwierdzenie, że wojskowe służby specjalne są niewydolne,

nie potrafią wykonywać funkcji, do których zostały powoła-

ne. Istnieje również możliwość, iż celowo nie dopuszczono,

aby ważne informacje dotarły do osób sprawujących władze

w państwie. Konsekwencja takiej tezy jest bardziej niebez-

pieczna dla państwa polskiego, niż teza pierwsza, otóż polskie

służby specjalne są w poważnym stopniu zinfiltrowane przez

obcy wywiad, który nie chce, aby władze III Rzeczpospolitej

poznały niebezpieczeństwa grożące państwu. Można by się

zastanowić, czy wspomniany wyżej raport był mało wartościo-

wy, zatem nie było potrzeby zapoznawania z nim odpowied-

nich władz. Jednak w dokumentach nie ma śladu, czy został

on zweryfikowany przez jakiegoś eksperta. Można mieć nato-

miast wątpliwości, czy oficer WSI jest na tyle kompetentny, aby

ocenić wartość wspomnianego wyżej raportu.

W kontekście tego raportu należy również stwierdzić,

iż WSI nie zawiadomiły odpowiednich instytucji, iż pracowni-

cy polskich ministerstw mogą łamać prawo i w imię prywat-

nych interesów zdradzać tajemnice gospodarcze państwa

polskiego, zostając ekspertami, piszącymi wspomniany

wyżej raport. Co więcej, nie podjęto działań, których celem

byłoby ustalenie, kto z polskich urzędników uczestniczył

w tym procederze.

W kontekście działań służb specjalnych w sektorze wę-

glowym w Polsce nie można uniknąć pytania o istnienie tzw.

mafii węglowej i związanej z nią sprawą śmierci Barbary Bli-

dy. Należy krótko wspomnieć o przeszłości tego polityka, na-

leżała do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, po jej roz-

wiązaniu przystąpiła do Socjaldemokracji Rzeczypospolitej

Polskiej. Od 1989 r. do 2005 r. była wybierana do sejmu,

w latach dziewięćdziesiątych w trzech rządach (Waldemara

Pawlaka, Józefa Oleksego i Włodzimierza Cimoszewicza)

3

RUROCIĄGI Nr 1-2/52/2008

pełniła funkcje ministra gospodarki przestrzennej i budow-

nictwa. W 1997 r. została prezesem Urzędu Mieszkalnictwa

i Rozwoju Miast. Była podejrzewana o przyjmowanie korzy-

ści majątkowych, w zamian za ułatwianie nielegalnego han-

dlu węglem. 25 kwietnia 2007 r. została zatrzymana przez

funkcjonariuszy ABW, korzystając z nieuwagi jednego z nich

wyjęła pistolet i popełniła samobójstwo. Zauważyć należy,

że sprawa jej śmierci nie została do końca wyjaśniona, dość

wspomnieć, że w listopadzie 2007 r. posłowie reprezentują-

cy SLD złożyli projekt uchwały, konsekwencją której miało

być powstanie sejmowej komisji śledczej do spraw zbadania

okoliczności śmierci Barbary Blidy. Przedstawiciele Prawa

i Sprawiedliwości wystąpili z wnioskiem, aby wspomniana

wyżej komisja zajęła się również tzw. aferą węglową.

W tym kontekście należy wspomnieć, czym miała być

tzw. afera węglowa. Przyjmuje się, że państwo polskie utraci-

ło w jej wyniku około 50 miliardów złotych. Przestępcze zyski

związane z wydobyciem i obrotem węgla wynikały z kilku me-

tod, zastosowanych przez struktury przestępcze. Różnego ro-

dzaju firmy kupowały od kopalń węgiel, który charakteryzował

się niską jakością. Następnie fałszowały dokumenty dotyczą-

ce tegoż węgla i sprzedawały go elektrowniom jako surowiec

lepszej jakości. Stojący na czele tych ostatnich zdawali sobie

sprawę, że dokumenty są sfałszowane, jednak nie podejmo-

wali w tej kwestii żadnych działań, biorąc za to duże łapów-

ki. Innym sposobem było niepłacenie kopalniom za zakupio-

ny węgiel, dana firma ogłaszała bankructwo, a tym samym

nie można było uzyskać od niej żadnych płatności. Inny wa-

riant zakładał, iż wysoki urzędnik dostawał łapówkę, w za-

mian za nią doprowadzał do tego, że kopalnia rezygnowała

ze swoich roszczeń. Innym działaniem, które przyczyniało się

do zwiększania strat polskiego sektora węglowego była prak-

tyka polegająca na tym, że kopalnie sprzedawały stary sprzęt

do złomowania, który następnie kupowały go jako nowy.

Pamiętać należy, że B. Blida została oskarżo-

na o płatną protekcję w wyniku zeznań Barbary Kmiecik,

ta ostatnia założyła na początku lat dziewięćdziesiątych fir-

mę, która zajmowała się pośrednictwem w handlu węglem.

W 1994 r. powstała lobbingowa organizacja (Polskie Towa-

rzystwo Węglowe), której celem miało być chronienie inte-

resów prywatnych firm, zarabiających na handlu węglem.

Pomysłodawczynią założenia tej struktury była B. Kmiecik.

W tym przypadku szczególnie ważne jest to, że posiadała

ona wpływy również w polityce. W 1995 r. pomagała finan-

sowo w kampanii prezydenckiej zarówno Lechowi Wałęsie,

jak i Aleksandrowi Kwaśniewskiemu. W jej firmie pracowali

posłowie Sojuszu Lewicy Demokratycznej.

Analizując tzw. mafię węglową zauważyć należy,

że w ,,dziwny’’ sposób zaczęły ginąć dokumenty, które

mogłyby rzucić więcej światła na nielegalną działalność

handlu węglem. Naukowcy z Polskiej Akademii Nauk byli

autorami raportu (jesień 1995), w którym opisano taki pro-

ceder jak zawyżanie cen węgla, obniżanie jego parametrów

czy podejrzane relacje między pośrednikami handlującymi

węglem. Powyższy raport został dostarczony prezyden-

towi oraz rządowi. Niestety, raport ten ,,gdzieś’’ zaginął,

nikt nie jest w stanie powiedzieć, co się z nim stało. Jasne

jest również, że nie został on także upubliczniony.

W kontekście tzw. mafii węglowej możemy poczynić

kilka uwag, które mają znaczenie dla pracy służb specjalnych

III Rzeczpospolitej. Przede wszystkim organom tym unie-

możliwia się racjonalne działanie, przykładem może być sy-

tuacja, jak zaistniała po samobójstwie B. Blidy, kiedy to ABW

wykonująca swoje działania znalazła się w ogniu krytyki.

Kwestia, czy funkcjonariusz służb specjalnych popełnił błąd

w czasie aresztowania byłej posłanki wydaje się sprawą dru-

gorzędną. Sprawą kluczową jest jej ewentualny udział w tzw.

aferze węglowej. Sytuacja przypomina sprawę aresztowania

przez UOP w lutym 2002 r. prezesa PKN Orlen Andrzeja

Modrzejewskiego (zatrzymanie miało powstrzymać władze

spółki od podpisania wielkiego kontraktu ze firmą J&S, która

podejrzewana była o to, że jest infiltrowana przez rosyjskie

służby specjalne). W tej sprawie powołano Sejmową Komi-

sję Śledczą, która skupiła się na problemach o charakterze

proceduralnym (czy UOP dopełniał wszystkich formalności

w swoich działaniach), natomiast nie podjęła wysiłku prze-

analizowania zagrożeń, z jakimi boryka się polski sektor pa-

liwowy. Podobnie może być ze sprawą śmierci B. Blidy, po-

wstała Komisja skupi się na procedurach, zastanawiając się,

czy funkcjonariusz ABW powinien przeszukać byłą minister

która ubrana była w szlafrok lub też przykuć ją, jak ironicznie

stwierdzał profesor Andrzej Zybertowicz do toalety (samo-

bójstwo miało miejsce w łazience). Jasne jest, że obwinianie

o wszystko służb specjalnych, robienie wokół nich wielkiej

medialnej ,,wrzawy’’ musi doprowadzić do częściowego spa-

raliżowania pracy tej instytucji, której oficerowie będą bali

się podejmować kroki, które wprawdzie byłyby zgodne z in-

teresem politycznym państwa, ale uderzałyby jednocześnie

w panujące elity polityczne. Wiąże się z tym fakt, iż wielu po-

lityków w sposób pośredni i bezpośredni było lub jest związa-

nych ze środowiskami biznesowymi, jasne jest, że będą oni

robić wszystko, aby utrudnić odkrycie prawdy.

Stwierdzić należy, że obecnie mamy szczątkowe in-

formacje (co z punktu widzenia dobra pracy służb specjal-

nych w III Rzeczpospolitej jest jak najbardziej wskazane),

do tyczące roli UOP, ABW czy CBA w ochronie polskiego

sektora węglowego, jednak nawet te dane, które posiadamy

wydają się świadczyć, iż zarówno w służbach specjalnych,

jak i sektorze węglowym nie dzieje się dobrze.

Literatura

1. Raport o działaniach żołnierzy i pracowników WSI oraz

wojskowych jednostek organizacyjnych realizujących za-

dania w zakresie wywiadu i kontrwywiadu wojskowego

przed wejściem w życie ustawy z dnia 9 lipca 2003 r. o

Wojskowych Służbach Informacyjnych w zakresie okre-

ślonym w art. 67. ust. 1 pkt 1-10 ustawy z dnia 9 czerw-

ca 2006 r. ,,Przepisy wprowadzające ustawę o Służbie

4

RUROCIĄGI Nr 1-2/52/2008

Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Woj-

skowego oraz ustawę o służbie funkcjonariuszy Służby

Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Woj-

skowego ‘’ oraz o innych działaniach wykraczających

poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił

Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, s.11.

2. Ustawa z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeń-

stwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu.

3. Ustawa z dnia 9 lipca 2003 r. o Wojskowych Służbach

Informacyjnych.

4. Rzecznik prasowy ministra Zbigniewa Wassermanna,

Krzysztof Łapiński, Komunikat, http://www.abw.gov.pl/

komunikaty/2006/230806_bsw.htm, 2007-09-17.

5. Informacja prasowa, Warszawa,11.10.2007 r., http://

www.abw.gov.pl/index@option=com_content&task=vi

ew&id=291&Itemid=186..., 2007-11-29.

6. S. Cichy, T. Szymborski, Mafia w kopalniach trzyma się

mocno, ,,Dziennik’’, cyt. za ,,Tygodnik Angora, http://fo-

rum.angora.com.pl/viewtopic.php?t=2314, 2007-12-10.

7. Rzecznik Prasowy ABW, Magdalena Stańczyk, Infor-

macja prasowa, Warszawa, 9.10.2007 r., http://www.

abw.gov.pl/index@option=com_content&task=view&id

=290&Itemid=186&wai=yes.html, 2007-11-29.

8. Piotr Kaczorek, Kontrola w katowickiej Kompanii Wę-

glowej, 7 sierpnia 2007, http://www.cba.gov.pl/portal.p

hp?serwis=pl&dzial=20&id=18&poz=&drukuj=1, 2008-

02-11.

9. Barbara Blida, http://pl.wikipedia.org/wiki/Barbara_Bli-

da, 2008-02-11.

10. Blida Barbara, Polityk,była minister budownictwa,

http://miasta.gazeta.pl/katowice/1,35023,98039.html,

2008-02-11.

11. Mafia węglowa, http://pl.wikipedia.org/wiki/Mafia_

w%C4%99glowa, 2007-12-10.

12. T. Semik, Kim jest Barbara Kmiecik, kobieta, która oskar-

żyła Barbarę Blidę, ,,Dziennik Zachodni’’, 2007-04-25.

13. Kulisy afery Orlenu. Wstępny raport posła Romana

Giertycha, wiceprzewodniczącego Komisji Śledczej do

zbadania zarzutu nieprawidłowości w nadrzorze Mini-

sterswa Skarby Państwa nad przedstawicielami Skar-

bu Państwa w spółce PKN Orlen S.A. oraz zarzutu

wykorzystania służb specjalnych.

14. W.St. Michałowski, Tajne służby w rurach, Warszawa

2007.

15. J. Larecki, Działania polskiego wywiadu na rzecz samowy-

starczalności energetycznej, ,,Rurociągi’’, 2007, nr 2-3.

Витольд Михайловский подозревает

ФСБ в попытке его отравления.

Известный польский общественно-политичес-

кий деятель, профессор, писатель и специалист по

нефтегазовой промышленности Витольд Михайловс-

кий, бравший последнее интервью у Шамиля Басаева

и издавший книгу про него после его гибели, был на

грани смерти в результате острого сердечного присту-

па и тяжелого отравления, постигшего его во время

нахождения в больничной клинике города Варшавы.

После того как Витольд Михайловский был выписан

из больницы города Варшавы корреспондент незави-

симого информационного агентства Chechenews.com

связался с ним по телефону и попросил прокоммен-

тировать внезапное отравление постигшее его.

По информации Михайловского, свое загадочное

отравление, едва не стоившего ему жизни, он связывает

с последним публикациями в прессе, где он разоблача-

ет российские власти в попытках шантажировать евро-

пейские страны посредством энергетических ресурсов.

Чтобы лишить Россию такой возможности, я уже долгое

время предлагаю европейским правительствам новые

маршруты прохождения энергоресурсов, которые не

позволят Кремлю использовать дальше энергоресурсы

в своих политических целях,- отмечает В Михайловский.

Редактор популярного польского журнала „По-

лиш Пиппелине” Витольд Михайловский два года на-

зад в Варшаве организовывал международную конфе-

ренцию под названием”Энергетическая безопасность

и права человека”, где принимали участие польские

общественно-политические деятели, делегация ЧРИ

во главе, в то время, с заместителем министра иност-

ранных дел ЧРИ Ильясом Мусаевым, а так же амери-

канские студенты во главе с профессором Любецким.

Во время своего выступления на этой конференции,

он предупреждал европейские страны о возможном

энергетическом шантаже со стороны России, что нам,

к сожалению, приходиться наблюдать сегодня.

Редакция Chechenews.com желает другу чечен-

ского народа Витольду Михайловскому скорейшего

выздоровления и продолжения справедливой борьбы

против российского энергетического шантажа против

стран мирового сообщества.

Тимур Нанаев, Chechenews.com

Дата публикации Fri, 30 May 2008 15:44:00