1

Trójjedyność Boga
Boga nie potrafimy (ani nawet nie możemy) ogarnąć naszym rozumem. - Ps

145,3; 147,5. Jego wspaniałość nie posiada analogii w stworzonym świecie - Iz

46,5.
Mimo to życie wieczne polega na znajomości Boga Ojca i Jego Syna - J 17,3. Czy

chodzi tu o wiedzę? Na pewno pewien zasób wiadomości o Bogu i Chrystusie jest

konieczny - J 4,22. Chodzi tu jednak przede wszystkim o poznanie Boga w sensie

biblijnym: „Następnie człowiek poznał Ewę, swoją żonę, i poczęła, i urodziła

Kaina” (Rdz 4,1a, Przekład dosł.). Czy Adam wcześniej nie znał Ewy? Znał, ale

teraz zjednoczył się z nią i poznał ją w bardziej intymny sposób.
Analogicznie, choć nie w sposób fizyczny i zmysłowy, tylko na poziomie

ludzkiego ducha, znajomość Boga i Chrystusa to zjednoczenie się z Nimi,

nawiązanie z Nimi intymnej, serdecznej więzi, utrzymywanie z Nimi wspólnoty

- 1 J 1,3.
Poznanie Boga jest bezpośrednio i nierozłącznie zależne od duchowego

odrodzenia, nawrócenia i posiadania Ducha Świętego - 1 Kor 2,6-16. To Duch

Boży objawia ludzkiemu duchowi osoby nawróconej prawdę o Bogu. Dlatego jest

tak wielu ludzi nieposiadających Ducha Bożego, którzy wyznają lub nawet

gorliwie szerzą nieprawdziwe koncepcje o Bogu. Prawdziwa nauka o Stwórcy

wydaje się im głupstwem i jest dla nich zupełnie nieprzekonywająca.

Dlaczego wierzymy w Trójjedynego Boga?
I. Ślady mnogości Osób Boskich znajdujemy już w ST
Rdz 1,26-27 - Jahwe mówi: „Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do

nas”. Nie zwraca się tu do aniołów, którzy nie potrafią stwarzać, bo sami są

stworzeniami. Bóg stwarza człowieka na obraz Boga, tzn. posiadającego pewne

podobieństwo do Niego i pewne atrybuty Boskie. Są zatem inne Osoby Boskie,

do których tutaj zwraca się Bóg Ojciec. Inne miejsca dotyczące mnogości Osób

w Bogu - Rdz 3,22; 11,7.
Iz 9,6 - narodzony Mesjasz miał okazać się Bogiem Mocnym (El Gibbor),

podobnie jak Jahwe opisany w Iz 10,21.
Za 12,10 - Bóg Jahwe tak dalece utożsamia się z przebitym Mesjaszem, że mówi:

„Lecz na dom Dawida i na mieszkańca Jerozolimy wyleję ducha łaski i błagania

o łaskę. Wtedy spojrzą na Mnie, na tego, którego przebili, i będą Go opłakiwać,

2

jak przy opłakiwaniu jedynaka, i będą gorzko płakać nad Nim, jak przy gorzkim

płaczu nad pierworodnym” (Przekład dosł.).
ST przypisuje stworzenie nie tylko Bogu Ojcu, ale także Duchowi Bożemu: Hi

33,4; 26,13 UBG. Mimo to ST głosi konsekwentnie, że jest jeden Bóg - Pwt 32,39.

II. NT ukazuje ogromny postęp w przekazywaniu nam Objawienia Bożego -

Hbr 1,1-14
Prorocy przekazali nam tyle, ile objawił im Bóg.
W dniach ostatnich, które rozpoczęły się wraz z pierwszym przyjściem Chrystusa

na świat, Bóg przemówił przez swego jedynego Syna. On przyniósł nam poznanie

Boga z pierwszej ręki. On sam jest ucieleśnieniem atrybutów Boskich.
Ojciec przez Niego dosłownie stworzył wieki. Tzn. Syn nie może mieć początku

w czasie, bowiem sam stworzył czas, a właściwie czasoprzestrzeń. Syn jest

wieczny.
Jest dokładnym odwzorowaniem Boskiej natury Ojca i podtrzymuje wszechświat

swoim potężnym słowem - 1,3.
Jest zrodzony, a nie stworzony - 1,5; jest jedynym naturalnym Synem Boga Ojca.
Wszyscy aniołowie czczą Pana Jezusa - 1,6; jest wyższy od anielskich stworzeń i

sam aniołem nie jest - Hbr 2,5.
Jako Syn także jest Bogiem - Hbr 1,8-9.
Autor bez tłumaczenia się odnosi do Syna Ps 102,26-28, pierwotnie dotyczący

Boga Jahwe. Za pomocą cytatu z Ps 102 dowodzi, że Syn podobnie jak Ojciec:

jest Stwórcą - 1,10; jest niezmienny i nieprzemijający w odróżnieniu od

stworzonego świata - 1,11-12.
Inne fragmenty dotyczące Boskości Chrystusa:
J 1,1-4.18 - Syn istnieje przed wszelkim stworzeniem, wszystko stwarza jako

Pośrednik stworzenia i sam posiada Boskość, a co za tym idzie, najpełniejsze,

najdoskonalsze poznanie Osoby i natury Ojca - Mt 11,27.
Ważne miejsca: J 20,28; Rz 9,5; Flp 2,5-6 UBG; Kol 2,8-9; 1 Tm 3,16 UBG; Tt

2,13; 1 J 5,20; Obj 1,17; 5,11-14; 22,13.
A co z Duchem Świętym?
Ew. Jana ukazuje Go jako Osobę:

3

a) Posiada intelekt, rozum, inteligencję:
14,26 - naucza i przypomina; 16,7-8 - przekonuje; 16,13 - wprowadza w prawdę,

słyszy, mówi i oznajmia.
b) Ma uczucia, bowiem można Go:
zasmucić - Ef 4,30; znieważyć - Hbr 10,29.
c) Ma wolę, gdyż przekazuje dary duchowe tak, jak sam chce - 1 Kor 12,11.
Czy jest z Bogiem?
Mk 3,28-30 - skoro bluźnierstwo przeciw Duchowi pociąga za sobą tak straszną

karę, to On nie może być kimś mniej niż Osobą Boską.
Dz 5,3-4 - skoro okłamanie Ducha Św. jest równoznaczne z okłamaniem Boga,

to Duch na pewno jest Bogiem.

Wnioskowanie z atrybutów jedynie Boskich
Boskie atrybuty, których nie posiada żadne stworzenie to m.in.: wieczność,

wszechmoc, wszechobecność i wszechwiedza.
Ojciec, Syn i Duch posiadają te same atrybuty:
a) wieczność:

•

Ojciec – Psalm 90:2, BW: „Zanim góry powstały, zanim stworzyłeś ziemię

i świat, od wieków na wieki Tyś jest, o Boże!”.

•

Syn – Kolosan 1:17, BT: „On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma

istnienie”.

•

Duch – Hebrajczyków 9:14, BW: „O ileż bardziej krew Chrystusa, który

przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu, oczyści

sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu

żywemu”.

b) wszechmoc:

•

Ojciec – Psalm 135:6, BW: „Pan czyni wszystko, co zechce, na niebie

i na ziemi, w morzach i we wszystkich głębinach”.

•

Syn – Mateusza 28:18, BG: „Ale Jezus przystąpiwszy, mówił do nich,

a rzekł: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi”.

4

Filipian 3:20-21: „Nasza zaś ojczyzna jest w niebie, skąd też

Zbawiciela oczekujemy, Pana Jezusa Chrystusa, który przemieni

znikome ciało nasze w postać, podobną do uwielbionego ciała swego,

tą mocą, którą też wszystko poddać sobie może”.

•

Duch – Rzymian 8:11, BW: „A jeśli Duch tego, który Jezusa wzbudził

z martwych, mieszka w was, tedy Ten, który Jezusa Chrystusa z

martwych wzbudził, ożywi i wasze śmiertelne ciała przez Ducha

swego, który mieszka w was”. Tylko wszechmocna osoba może

wzbudzać umarłych do nieśmiertelnego życia.

c) wszechobecność:

•

Ojciec – Jeremiasza 23:24, BW: „Czy zdoła się kto ukryć w

kryjówkach, abym Ja go nie widział? – mówi Pan. Czy to nie Ja

wypełniam niebo i ziemię? – mówi Pan”.

•

Syn – Mateusza 18:20, BW: „Albowiem gdzie są dwaj lub trzej

zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich”.

•

Duch – Psalm 139:7, 8, Nowe Przymierze i Psalmy: „Dokąd ujdę

przed Twoim Duchem? Dokąd przed Twym obliczem ucieknę?

Gdybym wstąpił do nieba – Ty tam jesteś, gdybym skrył się w świecie

zmarłych – jesteś i tam!”.

•

1 Koryntian 12:13, BW: „Bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy

ochrzczeni w jedno ciało – czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy,

czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem”. Skoro

Duch Święty jednocześnie mieszka w chrześcijanach rozproszonych

po całej ziemi, to znaczy, że faktycznie jest wszechobecny.

d) wszechwiedzę:

•

Ojciec – Izajasza 42:9, BW: „Oto wydarzenia dawniejsze już się dokonały,

a to, co ma nastać, zwiastuję; zanim zacznie kiełkować, opowiem je wam”.

Bóg tym się różni od bożków, że doskonale zna przyszłość, zanim nastąpią

skromne początki określonych wydarzeń. Nawet jeśli nic nie wskazywało

na to, że doniosłe zmiany były realne, Stwórca dokładnie je zapowiedział.

•

Syn – Jana 16:30, BT: „Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie trzeba, aby

Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś”.

5

Jana 2:24-25, BT: „Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo wszystkich znał i nie

potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co w

człowieku się kryje”.

•

Ojciec i Syn – porównanie:

Jeremiasza 17:10, BW: „Ja, Pan, zgłębiam serce, wystawiam na próbę nerki, aby

oddać każdemu według jego postępowania, według owocu jego uczynków”.
Objawienie 2:23, BW: „… i poznają wszystkie zbory, że Ja jestem Ten, który

bada nerki i serca, i oddam każdemu z was według uczynków waszych” (BW).

•

Duch – 1 Koryntian 2:10, BW: „Albowiem nam objawił to Bóg przez

Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże”.

Duch nie w tym sensie bada głębokości Boże, że je dopiero poznaje jako coś dotąd

nieznanego. On po prostu doskonale przenika, czyli zna istotę Boga i Jego

najgłębsze tajemnice.
Dowodzi to ponad wszelką wątpliwość, że każda z tych osób jest Bogiem.

Czy NT wspomina o Trójcy?
1) Głosi, że Bóg jest jeden - 1 Tm 2,5;
2) Przypisuje Boskość i Boskie atrybuty nie tylko Ojcu, ale też Synowi i Duchowi.
3) Zawiera formuły trynitarne:
Mt 28,19 - Syn i Duch nie mogliby pieczętować swoim autorytetem chrztu

człowieka wierzącego, gdyby nie byli równi Ojcu.
2 Kor 13,13 - Błogosławieństwa płyną od Trzech Osób Boskich.
Wszystkie Trzy Osoby wskrzesiły Chrystusa z martwych - Dz 2,32; J 2,19-22;

10,18; Rz 8,11. Wszystkie Trzy Osoby Boskie wykonują nasze zbawienie - 1 P

1,1-2.
Definicja: Bóg jest jeden, ale występuje w Trzech Osobach, równych w chwale,

mocy i wieczności. Bóg Ojciec jest odwiecznym Źródłem Boskości wiecznego

Syna przez zrodzenie i wiecznego Ducha przez pochodzenie. Bóg Ojciec

sprawuje najwyższą funkcję w Trójcy, lecz jest to różnica co do funkcji, a nie

natury.

6

Ważność nauki o Trójjedyności Boga
1) Modlimy się do Chrystusa (i niekiedy do Ducha Św.), a modlić się można tylko

do Stwórcy.
2) Czcimy Syna i Ducha Św. - gdyby nie byli Osobami Boskimi, wówczas

uprawialibyśmy bałwochwalstwo.
3) Trójca to fundament. Gdy się od niego odchodzi, wówczas:
a) Poniża się Chrystusa, odmawiając Mu pełnej Boskości; albo jeśli jednak

przyznaje się Mu pełną Boskość, to wyznaje się dyteizm, wiarę w dwóch bogów.
b) Poniża się Ducha Świętego, odmawiając Mu osobowej natury i Boskości.
c) Głosi się jedną Osobę Boską w trzech rolach (ta herezja nazywa się

modalizmem).
Doktryna Trójcy stoi na straży Boskiego Objawienia na temat Ojca, Syna i Ducha

Świętego.
4) Wierząc w Trójcę, solidaryzujemy się z historycznym, prawowiernym

chrześcijaństwem, okazując należytą pokorę i szacunek dla Chrystusa i Jego

prowadzenia Kościoła. Rzecz jasna, należy odrzucać tradycje sprzeczne z Biblią,

ale nie znaczy to, że trzeba odcinać się od całego dziedzictwa chrześcijańskiego,

jakie nagromadziło się od blisko 2000 lat. Marcin Luter oświadczył: „Jest rzeczą

niebezpieczną i straszną wierzyć wbrew świadectwu, wierze i nauce całego

Kościoła chrześcijańskiego”. Dlatego warto zapoznać się z doktrynami

powszechnie wyznawanymi przez większość chrześcijan w ciągu wieków.

Opracował: Szymon Matusiak