Przedmiot:
 Bezpieczeństwo techniczne
ProwadzÄ…cy:
Prof. AGH dr hab. inż. Piotr Izak - (B-6, pok. 405), tel. [phone]
Regulamin;
a) aktywność studenta oceniona na podstawie obecności i dyskusji na
zajęciach seminaryjnych,
b) zaliczenie - pisemny test obejmujących materiał z zajęć seminaryjnych
dotyczących bezpieczeństwa produktu, bezpieczeństwa budynków
i budowli, bezpieczeństwa stanowisk pracy oraz bezpieczeństwa
bezpieczeństwa stanowisk pracy
środowiska,
c) wykonanie projektu, karty bezpieczeństwa wyrobu lub wygłoszenie
referatu z wybranej tematyki (tematy będą przedstawione na
zajęciach seminaryjnych),
d) ocena z przedmiotu wg skomplikowanego algorytmu
Bezpieczeństwo
produktu
Uregulowania prawne na tle
wymogów unijnych
Prawa konsumenta
Podstawy polityki konsumenckiej
Polityka konsumencka Unii Europejskiej zmierza do
zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego i ekonomicznego
konsumentów oraz wyrównania standardów ich ochrony
w ramach Jednolitego Rynku.
Realizacja europejskiej polityki konsumenckiej rozpoczęła się
w 1975 roku od sformułowania podstawowych praw
konsumenta Council Resolution on a Preliminary Programme of the European
Economic Community for a Consumer Protection and Information Policy OJEC L
92(75), do których należy:
 prawo do bezpieczeństwa i ochrony zdrowia - oznacza, że
towary i usługi oferowane konsumentom nie mogą stwarzać
zagrożenia dla ich zdrowia i życia.
W praktyce oznacza to wymóg określenia cech bezpieczeństwa
produktów, a także stworzenia mechanizmów zapobiegających
przedostawaniu się do obrotu wyrobów niebezpiecznych.
Oznacza to również stosowanie procedur szybkiego ostrzegania
i wycofywania wyrobów "niebezpiecznych" z rynku w przypadku
zaistnienia zagrożenia.
prawo do ochrony interesów ekonomicznych - oznacza
konieczność ochrony konsumentów przed działaniami
przedsiębiorców (zwłaszcza o dominującej pozycji na rynku
lub monopolistów), którzy mogą naruszyć ich interesy
ekonomiczne przez narzucenie niekorzystnych warunków
umów, nieuczciwą konkurencję, stosowanie nadmiernie
wygórowanych cen i innych nierzetelnych praktyk
handlowych.
 prawo do edukacji i informacji - konsumenci powinni mieć
zapewnioną możliwość świadomego podejmowania decyzji
i dokonywania wyborów dóbr i usług.
Podstawą dokonywania przez konsumentów racjonalnych
wyborów musi być rzetelna informacja o cechach oferowanych
towarów i usług, warunkach bezpiecznego ich użytkowania,
a także procedurach reklamacyjnych w przypadku ujawnienia
ich niewłaściwej jakości.
prawo do efektywnego sytemu dochodzenia roszczeń - procedury
dochodzenia roszczeń przez konsumentów wobec przedsiębiorców
naruszających ich interesy powinny być szybie, tanie i łatwo
dostępne. Konsumenci muszą mieć zapewnioną pomoc
w egzekwowaniu swoich praw.
prawo do zrzeszania siÄ™ i reprezentacji - konsumenci powinni
mieć zapewnione warunki do zrzeszania się i prezentowania
swojego stanowiska we wszystkich sprawach, które ich dotyczą
TrochÄ™ historii !
Prawnym wyrazem polityki konsumenckiej UE sÄ… dyrektywy
konsumenckie przyjmowane przez prawodawstwo poszczególnych
krajów członkowskich. Dyrektywy od 1987r. wyznaczają standardy,
którymi kierują się państwa członkowskie w opracowywaniu
i realizacji ich własnych polityk konsumenckich.
Interesy konsumentów, które często "schodzą na drugi plan" wobec
interesów ekonomicznych podmiotów gospodarczych działających
na rynku i priorytetów szybko rozwijającej się gospodarki rynkowej
powinny być umocowane w politykach konsumenckich.
W 1993 w Traktacie z Mastricht została po raz pierwszy
zdefiniowana polityka ochrony konsumenta jako samodzielna
dziedzina polityki unijnej
(Rozmiary skażenia bydła w 1996 r. w Wielkiej Brytanii (choroba
wściekłych krów) ukazały wyraz
nie luki w europejskim systemie
ochrony konsumenta i konieczność dalszej modyfikacji).
Stworzony został system mający na celu skłonienie producentów do
zwrócenia szczególnej uwagi na sprawy bezpieczeństwa produktów
wprowadzanych na Jednolity Rynek UE. Na system ten składają
siÄ™:
dyrektywy ogólne określające wymagania przy projektowaniu, wytwarzaniu
i wprowadzaniu do obrotu produktu, a także zakres wymaganych oznaczeń i informacji
dla użytkownika, rodzaje wymaganych badań technicznych, zasady dokumentowania
wyników badań , zakres nadzoru urzędowego i monitoringu bezpieczeństwa np.
dyrektywa o produktach, które, wyglądając na inne niż są w istocie, stwarzają zagrożenie
dla zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów (Council Directive of 25 June 1987 on the
approximation o of the laws of the Member States concerning products which, appearing to
be other than they are, endanger the health or safety of consumers (87/357/EEC) patrz
również: dyrektywy nowego podejścia i oznaczenie CE
Dyrektywa o ogólnym bezpieczeństwie produktu (Council Directive
92/59/EEC of 29 June 1992 on general product safety),
Dyrektywa od odpowiedzialności za produkt wadliwy (Council Directive
85/374/EEC of 25 July 1985 on the approximation of the laws, regulations and administrative provisions
of the Member States concerning liability for defective products)
W dyrektywie o ogólnym bezpieczeństwie przyjęto następujące
cele:
zapobieganie zagrożeniom przez określenie ogólnych
wymogów bezpieczeństwa i wdrożenie zasad ich przestrzegania
oraz stworzenie zbioru jednolitych wymagań dla wszystkich
państw, producentów i dostawców
korekcję zagrożeń istniejących na rynku przez ustalenie
procedur postępowania w sytuacjach powstania zagrożenia
spowodowanego przez niebezpieczne produkty.
W dyrektywie o odpowiedzialności za wadliwy
o odpowiedzialności za wadliwy
(niebezpieczny) wyrób przyjęto następujące zasady:
(niebezpieczny) wyrób
1. producent jest bezwarunkowo odpowiedzialny za szkodÄ™
spowodowanÄ… przez wadliwy produkt
2. nie ma potrzeby udowadniania winy producenta
3. producent odpowiada za szkodę również wówczas, gdy
wynika ona z działania lub zaniechania osób trzecich
4. wszystkie osoby odpowiedzialne za szkodÄ™ (hurtownik,
sprzedawca) odpowiadajÄ… za niÄ… solidarnie
Produkt wadliwy (niebezpieczny):
produkt, który nie zapewnia oczekiwanego bezpieczeństwa
z uwzględnieniem sposobu jego prezentacji w czasie
normalnego użytkowania oraz czasu wprowadzenia do
obrotu.
Inne dyrektywy;
o
Dyrektywa w sprawie mylącej reklamy (z póz
n. zmianami) Council Directive
Dyrektywa w sprawie mylÄ…cej reklamy
84/450/EEC of 10 September 1984 relating to the approximation of the laws,
regulations and administrative provisions of the Member States concerning
misleading advertising
Dyrektywa w sprawie kredytów konsumenckich (z póz
n. zmianami) Directive
Dyrektywa w sprawie kredytów konsumenckich (z póz
n. zmianami)
87/102/EEC of 22 December 1986 for the approximation of the laws regulations
and administrative provisions oft the Member States concerning consumer credit.
Dyrektywa w sprawie umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa
Dyrektywa w sprawie umów zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa
Council Directive of 20 December 1985 to protect the Consumer in respect of
contracts negotiated away from business premises.
Dyrektywa o nieuczciwych klauzulach w umowach z konsumentami Council
Dyrektywa o nieuczciwych klauzulach w umowach z konsumentami
Directive 93/13/EEC of 5 April 1993 on Unfair Terms in Consumer Contracts
Dyrektywy w sprawie umów sprzedaży zawieranych na odległość Directive
Dyrektywy w sprawie umów sprzedaży zawieranych na odległość
97/7/EC of the European Parliament and of the council of 20 May 1997 on the
Protection of Consumers in respect of Distance.
Dyrektywa w sprawie właściwego oznaczenia ceny na produktach oferowanych
Dyrektywa w sprawie właściwego oznaczenia ceny na produktach oferowanych
konsumentom Directive 98/6/EC of the European Parliament and the Council of 16
konsumentom
February 1998 on consumer protection in the indication of the prices of products
offered to consumers
W Unii Europejskiej w 1997 roku pod naciskiem Parlamentu
Europejskiego, została zorganizowana Dyrekcja Generalna "do spraw ochrony
zdrowia i konsumentów". Dyrekcja jest centralnym organem odpowiadającym za
politykÄ™ konsumenckÄ… w UE tj. prawa zrzeszania siÄ™ organizacji konsumenckich
Do najważniejszych należą: Europejskie Biuro Stowarzyszeń Konsumenckich
(BEUC), Europejska Wspólnota Towarzystw Konsumenckich (Euro-coop),
Związek Organizacji Rodzinnych Wspólnoty Europejskiej (Coface) oraz
Europejski Instytut Regionalnych Organizacji Konsumenckich (IEIC).
W Polsce problematyka związana z ochroną praw konsumentów jest
realizowana przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz
podporządkowaniem prezesowi tej instytucji Państwowej Inspekcji Handlowej
(PIH). Przyjęcie przez Polskę prawa konsumenckiego spowodowało m.in.
" ograniczenie zagrożeń wynikających z wprowadzania do obrotu
niebezpiecznych produktów
" zmniejszenie wypadków konsumenckich i związanych z tym społecznych
i indywidualnych kosztów leczenia
" wzrost międzynarodowej konkurencyjności produktów krajowych
w wyniku podniesienia ich standardów jakościowych i norm bezpieczeństwa
" racjonalizacje konsumpcji i upowszechnienie wzorców racjonalnego żywienia
" poprawÄ™ sytuacji polskich rodzin poprzez skuteczniejszÄ… ochronÄ™ ich
interesów ekonomicznych.
Bezpieczeństwo produktu - regulacje prawne
również istotne dla przedsiębiorców
Jednym z przejawów tego procesu jest uchwalenie przez sejm RP
ustaw: o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz.U. nr 15, poz. 179
z 2000 r.) i odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt
niebezpieczny (Dz.U. nr 22, poz. 271 z 2000 r.).
Przepisy te nie sÄ… w wystarczajÄ…cym stopniu znane przez
przedsiębiorców. Ich celem jest zapewnienie aby dostępne w obrocie
towary były bezpieczne i nie zagrażały zdrowiu i życiu potencjalnych
odbiorców.
Zgodnie z wymogami polskiej ustawy, wszystkie towary znajdujÄ…ce siÄ™ na rynku i
oferowane w obrocie konsumenckim powinny spełniać ogólne warunki bezpieczeństwa.
W przypadku niektórych produktów spełnienie ich nie jest wystarczające i producenci
muszą również wypełnić wymagania szczególne, wprowadzone przez inne ustawy czy
rozporządzenia. W sytuacji takiej znajdują się producenci kosmetyków, zabawek, żywności,
czy urządzeń elektrycznych. Większość z tych dyrektyw przewiduje oznaczenie produktu
znakiem CE odpowiadającym polskiemu znakowi bezpieczeństwa B.
Polskie przepisy definiujÄ… produkt bezpieczny jako "rzecz ruchomÄ…,
która w zwykłych lub innych, dających się rozsądnie przewidzieć
warunkach jej używania, nie stwarza zagrożenia dla konsumentów
lub stwarza znikome zagrożenie, dające się pogodzić ze zwykłym
używaniem i uwzględniające wysoki poziom wymagań dotyczących
bezpieczeństwa i zdrowia ludzkiego".
Oceny bezpieczeństwa produktu dokonują właściwe organy państwowe
i sami producenci. Powinni oni brać pod uwagę:
kategorie konsumentów, do których adresowany jest produkt, ze
szczególnym uwzględnieniem konsumentów narażonych na
zwiększone niebezpieczeństwo, takich jak dzieci,
cechy samego produktu, w tym jego skład, konstrukcję,
wykończenie, opakowanie, wygląd, prezentację, sposób właściwego
przechowywania itp.
informacje towarzyszące produktowi, takie jak instrukcje obsługi,
montażu i konserwacji.
Producent przed wprowadzeniem produktu do obrotu powinien:
· ocenić samodzielnie czy produkt jest bezpieczny,
· podjąć Å›rodki zapobiegajÄ…ce powstaniu zagrożeÅ„ (badać i testować
produkt),
· oznaczyć produkty lub ich serie w sposób umożliwiajÄ…cy ich
identyfikacjÄ™,
ObowiÄ…zki producenta po wprowadzeniu produktu do obrotu;
· dalej badać produkt pod kontem ewentualnych zagrożeÅ„,
· wraz z produktem dostarczyć konsumentom i sprzedawcom wÅ‚aÅ›ciwÄ…
i pełną informację (w języku polskim, jasną i zrozumiałą),
umożliwiającą im ocenę zagrożeń związanych z produktem, o ile takie
zagrożenia nie są natychmiast widoczne, oraz informację dotyczącą
możliwości przeciwdziałania tym zagrożeniom,
· analizować dotyczÄ…ce produktu skÅ‚adane skargi i reklamacje,
· w przypadku stwierdzenia zagrożenia dla życia i zdrowia konsumenta,
zawiadomić o zagrożeniach właściwe organy, a także podjąć, w razie
konieczności, działania mające na celu niezwłoczne wycofanie produktu
z obrotu.
 Strażnikiem bezpieczeństwa produktów jest tzw. "organ nadzoru", czyli
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta działający z pomocą
Inspekcji Handlowej. Posiada on bardzo szerokie uprawnienia.
Przed wprowadzeniem produktu do obrotu może:
1. nakazać producentowi dostarczenie informacji o produkcie
i związanych z nim zagrożeniach,
2. zobowiązać producenta do poddania produktu badaniu we właściwym
akredytowanym laboratorium, określając termin i przedmiot
prowadzenia badań (jeżeli produkt okaże się niebezpieczny, kosztami
takich badań zostaje obciążony producent); w czasie trwania badań
Prezes UOKiK może również zakazać prezentowania, oferowania czy
reklamowania produktu do czasu zakończenia kontroli,
3. zakazać wprowadzenia produktu lub grupy produktów do czasu
spełnienia przez nie wymagań bezpieczeństwa.
4. nakazać zapewnienia zgodności produktu z wymaganiami
bezpieczeństwa,
5. nakazać wycofania produktu z obrotu lub podjęcia działań
zmierzających do odkupienia produktu od osób, które go posiadają,
6. zakazać reklamy produktu niebezpiecznego,
7. nakazać zniszczenia produktu, gdy stanowi to jedyny środek
zapewniający usunięcie niebezpieczeństwa.
Ponadto Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta
może poinformować opinię publiczną o zagrożeniach
związanych z danym produktem za pośrednictwem środków
masowego przekazu lub poprzez wpisanie produktu do
krajowego Systemu Informacji o Produktach Niebezpiecznych.
Producentom lub importerom, którzy nie dostosują się do
zaleceń organu właściwego w sprawach bezpieczeństwa
produktu, lub którzy nie wykonają swoich obowiązków
wynikających z ustawy, grozi odpowiedzialność karna.
Odpowiedzialność producentów za szkodę
wyrzÄ…dzonÄ… przez produkt niebezpieczny
Zgodnie z polskimi przepisami za szkodÄ™ wyrzÄ…dzonÄ… przez produkt niebezpieczny
odpowiada producent lub inne osoby mające istotny wpływ na pojawienie się
produktu w obrocie.
Należą do nich importer, osoba podająca się za importera poprzez umieszczenie
swojego oznaczenia na produkcie oraz wytwórca materiałów i części składowych,
z których produkt finalny został wytworzony.
Sprzedawca produktu również może zostać pociągnięty do odpowiedzialności, ale
jedynie w przypadkach szczególnych, jeżeli nie można stwierdzić, kto jest
producentem.
Nie należy mylić odpowiedzialności za szkody wyrządzone
przez produkt niebezpieczny z odpowiedzialnością z tytułu
rękojmi i gwarancji. Odpowiedzialność z tych tytułów jest
odpowiedzialnością za wadę towaru i dotyczy głównie
sprzedawcy
Produkt który jest wadliwy, nie zawsze musi być
niebezpieczny, a nawet jeżeli takim jest, nie musi wywołać
szkody. Dopiero powstanie uszczerbku w majÄ…tku lub na
zdrowiu konsumenta pozwala mu na dochodzenie
odszkodowania na podstawie przepisów o odpowiedzialności za
produkt niebezpieczny. Odszkodowanie z tego tytułu nie
obejmuje z resztÄ… nigdy uszkodzenia samego produktu ani
braku korzyści z jego wykorzystania.
DochodzÄ…cy odszkodowania od producenta musi w sÄ…dzie
a) udowodnić istnienie szkody,
b) związek pomiędzy szkodą a produktem oraz
c) wadliwy charakter produktu.
Zasadniczym kryterium oceny są jednak oczekiwania "przeciętnego
konsumenta .
Fakt, że produkt jest niebezpieczny może wynikać z jego
wadliwości (wady konstrukcyjnej, produkcyjnej) lub faktu,
że konsument nie miał dostatecznych wiadomości jego
użytkowaniu (wadliwość prawna)
Orzecznictwo dostarcza wiele przykładów produktów niebezpiecznych: ciastko ze
szpilkÄ…, wybuchajÄ…cy telewizor, kredki pokryte toksycznym lakierem itp.
Osoby odpowiedzialne za szkodÄ™ wyrzÄ…dzonÄ… przez produkt
niebezpieczny mogą uniknąć odpowiedzialności wykazując
że:
" produktu nie wprowadził do obrotu,
" wprowadzenie do obrotu nastąpiło poza zakresem jego
działalności,
" właściwości niebezpieczne produktu pojawiły się po jego pierwszej
komercjalizacji, nie można było przewidzieć właściwości produktu
uwzględniając stan nauki techniki w chwili jego wprowadzenia do
obrotu,
" właściwości produktu wynikały z zastosowania przepisów prawa.
Wady wyrobów objęte rękojmią i gwarancją .
Rodzaje wad:
1. materiałowe widoczne
fizyczne
2. materiałowe niewidoczne
3. funkcjonalne
4. prawne
Jeśli konsument zakupił towar wadliwy lub zakupiony towar podczas
użytkowania takim się okaże, może skorzystać z ustanowionych
instrumentów ochronnych: rękojmi za wady fizyczne i prawne (od innego
konsumenta) oraz z tytułu gwarancji jakości ( od gwaranta).
Rękojmia za wady fizyczne i prawne, to odpowiedzialność nabywcy
względem kupującego (przedsiębiorcy, konsumenta) i dotyczy zarówno
rzeczy nowych, jak i używanych. Z tytułu rękojmi można; odstąpić od
umowy (zwrócić pieniądze), obniżyć cenę, wymienić rzecz lub usunąć wady.
Odpowiedzialność sprzedawcy z tytułu rękojmi za wady
sprzedanej rzeczy, nie zależy od winy sprzedawcy, gdyż oparta
jest na zasadzie ryzyka i ma charakter absolutny.
Sprzedawca nie może jednak się z niej zwolnić, nie może jej
ograniczyć lub wyłączyć, gdyż w umowach z udziałem
konsumentów (osób fizycznych) takie działanie jest
niedopuszczalne
Nie każde uszkodzenie powstałe po zakupie towaru można reklamować.
Reklamacja jest uzasadniona jeśli dotyczy wady w rozumieniu przepisów,
głównie k.c., a takimi są:
- wady zmniejszające wartość rzeczy np. przez niższą od ustalonej w umowie
jakość,
- wady zmniejszające użyteczność rzeczy, np. lodówka odbiega od norm
technicznych ustalonych dla tego rodzaju sprzętu,
- gdy rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewniał sprzedawca,
- gdy rzecz wydano w stanie niezupełnym, niekompletnym np. brak instrukcji
wjęzyku polskim dotyczącej sposobu korzystania z rzeczy.
Rękojmia trwa 1 rok od daty wydania rzeczy kupującemu (trzy lata dla
budynków), a wszelkie oświadczenia sprzedawcy dotyczące krótszego okresu
rękojmi nie mają żadnych skutków prawnych
Sprzedawca ma obowiązek przyjąć i rozpatrzyć reklamację w ciągu 14 (21) dni.
Odpowiedzialnym wobec konsumenta jest sprzedawca, a nie producent, hurtownik,
importer lub dealer. Sprzedawca nie może do nich odsyłać konsumenta, sam musi
przyjąć reklamację. Reklamacja jest nazwą potoczną żądania (nie prawniczą).
Reklamację można składać ustnie (telefonicznie lub osobiście) albo pisemnie.
Najlepszą ze względów dowodowych jest forma pisemna. Protokół reklamacyjny
należy sporządzić w dwóch egzemplarzach jeden dla sprzedawcy, drugi dla konsumenta
Drugi instrument prawny chroniący konsumenta to gwarancja jakości.
Jest to pisemne zobowiązanie gwaranta do bezpłatnego usunięcia wad lub
wymiany towaru na niewadliwy.
Gwarantem może być zarówno producent, hurtownik, importer, dealer, jak
i sprzedawca. Udzielenie gwarancji jest nieobowiÄ…zkowe.
Gwarancja jakości chroni konsumenta tylko wtedy, gdy gwarant tej ochrony
udzielił. Szczegółowo sposób załatwiania reklamacji oraz przysługujące
uprawnienia określa karta gwarancyjna. Jeśli karta nie określa innego terminu,
gwarancja trwa 1 rok.
Od 1996 roku konsument ma prawo wyboru między realizacją uprawnień
z rękojmi i gwarancji. Z uprawnień tych można korzystać jednocześnie, ale nie
łącznie, np. jeśli konsument naprawia telewizor w ramach gwarancji, to
w stosunku do tej samej wady nie będzie mógł korzystać z rękojmi, ale do każdej
innej wady tak
Różnice pomiędzy rękojmią i gwarancją
Rękojmia Gwarancja
- dobrowolna, powstaje po wydaniu
powstaje: - z mocy prawa
dokumentu gwarancyjnego
- gwarant (m.in. producent, hurtownik,
odpowiada: - sprzedajÄ…cy
dealer, sprzedawca)
- określony w karcie gwarancyjnej
czas trwania: - 1 rok lub 3 lata
lub 1 rok
- możliwość przedłużenia terminu (o
czas kiedy konsument nie mógł
przedłużenie terminu: - terminu nie przedłuża się korzystać z towaru z powodu jego
wadliwości, np. towar pozostawał w
serwisie) lub liczenia go od nowa
- odstÄ…pienie od umowy
(z zastrzeżeniem art.
- określone w karcie gwarancyjnej
uprawnienia 560, 561 k.c.)
lub
konsumenta: - obniżenie ceny
- usunięcie wad ewentualnie wymiana
- wymiana
- usunięcie wad
o sposobie załatwienia - kupujący (z zastrzeżeniem art.
- gwarant
reklamacji decyduje: 560 i 561 k.c.)
Dodatkowe możliwości obrony ma wytwórca materiałów lub
części składowych rzeczy.
Od odpowiedzialności uwalnia go wykazanie, że przyczyną
nabycia przez produkt finalny cech rzeczy niebezpiecznej był
wyłącznie montaż lub wskazówka producenta.
Sprzedawca nie odpowiada, gdy wskaże producenta,
importera lub osobę od której sam nabył produkt.
Uwaga.
Samo spełnienie przez produkt wymagań związanych z
uzyskaniem znaku CE czy B nie wystarczy do uwolnienia jego
producenta od odpowiedzialności za szkodę powstałą w
wyniku jego używania.
Fakt spełnienia określonych procedur w fazie produkcji
również nie wystarcza aby zdjąć z niego odpowiedzialność.
Głównym celem wprowadzenia przepisów dotyczących odpowiedzialności za
produkt niebezpieczny, zarówno w Polsce jak i innych krajach Europy, jest
zapewnienie poszkodowanym odszkodowania w możliwie wszystkich
przypadkach zaistnienia szkody.
Dotyczy to przede wszystkim szkód na osobie, polegających na doznaniu
uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia.
W przypadku szkód na mieniu odszkodowanie należy się tylko w przypadku,
gdy szkoda jest większa niż 500 Euro, a rzecz zniszczona lub uszkodzona
należy do rzeczy zwykle przeznaczonych do osobistego użytku i w taki sposób
przede wszystkim korzystał z niej poszkodowany. Poszkodowany może
dochodzić, wraz z odszkodowaniem, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.
Możliwe jest jednoczesne wytoczenie powództwa przeciwko wszystkim
(producent, importer, wytwórca materiałów) odpowiedzialnym na raz, albo
każdemu z nich oddzielnie.
Roszczenia z tytułu odpowiedzialności za produkt przedawniają się z
upływem lat trzech od chwili, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie,
jednak w każdym przypadku z upływem lat dziesięciu od wprowadzenia
niebezpiecznego produktu do obrotu. Nie możne dochodzić odszkodowania za
szkody wyrzÄ…dzone przez produkty znajdujÄ…ce siÄ™ w obrocie przed dniem
2 czerwca 2000 r., czyli chwilą wejścia w życie ustawy o odpowiedzialności za
produkt niebezpieczny.
Niedozwolone klauzule w umowach
zawieranych z konsumentami
Od 2000 r., na mocy Ustawy o ochronie niektórych
praw konsumentów i odpowiedzialności za produkt
niebezpieczny (Dz. U. Nr 22 z dnia 31 marca 2000 r.), do
kodeksu cywilnego wprowadzono przepisy o niedozwolonych
postanowieniach (klauzulach) umownych.
Zgodnie z artykułem 3851 kodeksu cywilnego,
nieuzgodnione z konsumentem postanowienia umowy,
kształtujące w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami jego
prawa i obowiązki, nie są dla niego wiążące.
Za nieuzgodnione indywidualnie uważa się te postanowienia, na których
treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. Mogą one być zawarte
w samej umowie, jak również w dołączonych do niej wzorcach,
regulaminach, ogólnych warunkach umów itp.
W kodeksie cywilnym znajduje się przykładowa lista
niedozwolonych postanowień umownych. Za niedozwolone
uznaje się takie postanowienia, które:
wyłączają lub ograniczają odpowiedzialność przedsiębiorcy za
uszkodzenie ciała lub śmierć konsumenta, a także za niewykonanie lub
nienależyte wykonanie zobowiązania (chodzi o wszelkie sformułowania
typu: "Sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności za wady sprzedawanej
rzeczy..." czy "W razie wypadku spowodowanego zgodnym z instrukcjÄ…
używaniem produktu producent nie ponosi odpowiedzialności..."),
wyłączają lub istotnie ograniczają potrącenie wierzytelności
konsumenta z wierzytelnościami przedsiębiorcy (konsument może być
wierzycielem producenta na przykład z tytułu odpowiedzialności za wadę
rzeczy),
postanowienia, z którymi konsument nie miał możliwości zapoznać się
przed zawarciem umowy (na przykład postanowienia spisane
w regulaminie, którego konsument nie miał czasu przeczytać),
 zezwalają przedsiębiorcy, bez zgody konsumenta, na przeniesienie praw
i przekazanie obowiązków wynikających z umowy na innego
przedsiębiorcę (na przykład telewizja kablowa przekazuje "swoich"
klientów innej sieci bez umożliwienia im odstąpienia od umowy)
uzależniają zawarcie umowy od przyrzeczenia przez konsumenta
zawierania w przyszłości dalszych umów podobnego rodzaju lub od
zawarcia innej umowy nie mającej bezpośredniego związku z poprzednią
umowÄ…, zawierajÄ…cÄ… oceniane postanowienie (chodzi tu o tzw. umowy
wiÄ…zane, np. warunkiem kupna danego przedmiotu jest zaprenumerowanie
czasopisma,
przyznają przedsiębiorcy uprawnienia do dokonywania wiążącej
interpretacji umowy lub jej jednostronnej zmiany bez ważnej przyczyny
w niej wskazanej (np. przedsiębiorca dostarcza konsumentowi inny
produkt niż ten, który konsument zamówił, uzasadniając, że zamówiony
produkt się skończył),
przyznają tylko przedsiębiorcy uprawnienie do stwierdzania zgodności
świadczenia z umową (postanowienia takie pozbawiają konsumenta de
facto możliwości dochodzenia uprawnień z tytułu gwarancji i rękojmi),
 wyłączają obowiązek zwrotu konsumentowi uiszczonej zapłaty za
świadczenie niespełnione w całości lub w części, jeżeli konsument
zrezygnuje z zawarcia umowy lub jej wykonania (chodzi tu o wszelkie
postanowienia, które powodują przepadek przedpłat w przypadku
odstÄ…pienia od umowy),
przewidują utratę przez konsumenta prawa żądania zwrotu świadczenia
spełnionego wcześniej niż świadczenie kontrahenta, gdy strony
wypowiadają, rozwiązują umowę lub odstępują od niej,
pozbawiajÄ… konsumenta uprawnienia do rozwiÄ…zania umowy, odstÄ…pienia
od niej lub jej wypowiedzenia (takie postanowienie jest zakazane, jeżeli
prawo do odstąpienia od umowy zachowuje przedsiębiorca),
ostrzegają dla przedsiębiorcy uprawnienie wypowiedzenia umowy zawartej
na czas nieoznaczony, bez wskazania ważnych przyczyn i stosownego
terminu wypowiedzenia,
nakładają na konsumenta obowiązek zapłaty ustalonej sumy tytułem
odstępnego na wypadek rezygnacji z zawarcia lub wykonania umowy,
a także gdy konsument nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy,
przewidują rażąco krótki termin na złożenie oświadczenia o odstąpieniu od
umowy,
 przewidują wyłącznie dla przedsiębiorcy uprawnienie do zmiany (bez
ważnych przyczyn) istotnych cech świadczenia, jakie ma wykonać,
przewidują uprawnienie przedsiębiorcy do określenia lub podwyższenia
ceny wynagrodzenia po zawarciu umowy bez przyznania konsumentowi
prawa do odstÄ…pienia od umowy,
uzależniają odpowiedzialność przedsiębiorcy od wykonania zobowiązań
przez osoby, za pośrednictwem których jest zawierana umowa lub przy
których pomocy wykonuje on swoje zobowiązanie (przedsiębiorca
zawierający umowę z konsumentem jest odpowiedzialny za działania swoich
podwykonawców i pośredników, z których usług korzysta),
przewidujÄ… obowiÄ…zek wykonania zobowiÄ…zania przez konsumenta mimo
niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez jego
kontrahenta,
wyłączają jurysdykcję sądów polskich lub poddają sprawę pod
rozstrzygnięcie sądu polubownego polskiego lub zagranicznego albo innego
organu, a także narzucają rozpoznanie sprawy przez sąd, który wedle
ustawy nie jest właściwy (postanowienia takie utrudniają lub uniemożliwiają
dochodzenie przez konsumenta swoich praw przed sÄ…dem).
Przedstawiony katalog (zawarty w art. 3531 kodeksu cywilnego) nie jest
spisem bezwzględnie zakazanych postanowień umownych.
Klauzule wymienione na liście mogą się znalez
ć w umowach zawieranych
z konsumentami, pod warunkiem jednak, że zostaną z nimi indywidualnie
uzgodnione. Nie jest to spis zamknięty gdyż nie ma kompletnego zestawienia
niedozwolonych postanowień umownych.
Przedsiębiorca pragnący sprawdzić, czy klauzula, którą zamierza umieścić
w umowie konsumenckiej, nie została uznana za niedozwoloną, powinien
śledzić orzecznictwo Sądu Antymonopolowego.
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów prowadzi rejestr
postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, na podstawie
wyroków wydanych przez ten sąd.
W chwili obecnej jest dostępny w Internecie Rejestr niedozwolonych
postanowień umownych prowadzony przez Komisję Europejską (European
Database on Case Law about Unfair Contractual Terms).
CERTYFIKACJA
CERTYFIKACJA
Zalety certyfikacji
Dla dostawcy;
1.zwiększenie zaufania klienta do oferowanego wyrobu
2.wzrost konkurencyjności wyrobu
3.ułatwienie wymiany towarowej
Dla odbiorcy;
1.zwiększenie zaufania do wyrobu i dostawcy
2.upewnienie się o bezpieczeństwie i jakości wyrobu
Dla Państwa;
1.likwidacja barier handlowych
2.zwiększenie konkurencyjności wyrobu, poprawa jakości
obniżenie kosztów związanych z ochrona zdrowia
i środowiska
Organizacja badań i certyfikacji
Na mocy ustawy powołano Polski Komitet Normalizacyjny należący do
Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego CEN. W ramach PKN
powołano Komitety Techniczne (np. nr 191 dotyczących systemów
ochrony przed zadymieniem i usuwaniem ciepła)
Do zadań PKN należy;
a) Organizowanie i nadzorowanie systemu badań
b) Akredytowanie laboratoriów badawczych
c) Akredytowanie jednostek certyfikujÄ…cych
d) Certyfikowanie systemów jakości u dostawców
e) Certyfikowanie auditorów
f) Kontrolowanie akredytowanych laboratoriów
i jednostek certyfikujÄ…cych
Certyfikacja obowiÄ…zkowa
Wymagania dotyczące bezpieczeństwa ustalone w PN-EN normach
Certyfikacja nieobowiÄ…zkowa
Certyfikacja nieobowiÄ…zkowa
Wymagania na znak zgodności z PN-EN normami
Wymagania na znak ekologiczny (normy PN-EN i/lub właściwe
przepisy)
Wymagania na znak jakości  Q
Znaki ekologiczne
Znaki ekologiczne
Ekoznaki sÄ… znakami towarowymi, przyznawanymi produktom, miejscom, lub
usługom; informują o ich przyjaznych dla środowiska cechach, ułatwiając
konsumentom wybór towarów, a tym samym zachęcać mają do unikania zakupu
produktów niebezpiecznych dla środowiska bądz
też uciążliwych dla zdrowia ludzi.
Warunki dopuszczenia wyrobów budowlanych do
Warunki dopuszczenia wyrobów budowlanych do
stosowania
stosowania
Głównym celem przepisów o systemie oceny zgodności wyrobów budowlanych jest
ochrona użytkowników obiektów budowlanych przed różnymi zagrożeniami, jakie
mogą wystąpić w wyniku użycia niewłaściwych wyrobów.
Przepisy o systemie oceny zgodności formułują zgodne z polityką UE następujące cele:
º% eliminacja zagrożeÅ„ stwarzanych przez wyroby dla życia lub zdrowia
użytkowników i konsumentów oraz mienia i środowiska,
º% znoszenie barier technicznych w handlu i uÅ‚atwienie miÄ™dzynarodowego obrotu
towarowego,
º% stworzenie warunków do rzetelnej oceny wyrobów i procesów ich wytwarzania
przez kompetentne i niezależne podmioty, nie powodując nadmiernych obciążeń
dla przedsiębiorców.
System dopuszczania wyrobów budowlanych do obrotu i stosowania jest
bardzo rozbudowany i ulega dalszym modyfikacjom w zwiÄ…zku z
koniecznością zharmonizowania polskich przepisów z systemem oceny
zgodności UE wg Dyrektywy 89/106/EWG
Podstawowe założenia systemu dopuszczenia wyrobów
budowlanych do obrotu i stosowania
Podstawy prawne polskiego systemu legalizacji wyrobów są np.;
Ustawa z dnia 28 kwietnia 2000 roku o systemie oceny zgodności, akredytacji oraz
Ustawa
zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 43, poz.489) określająca cele zgodne z polityką
UE oraz zasadnicze regulacje prawne w tym zakresie.
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Jednolity tekst: Dz. U. Nr 106,
Ustawa
poz. 1126 z 2000 r. z póz
niejszymi zmianami, a szczególnie zmiana z dnia 27 lipca
2001 r.) określająca główne założenia systemu legalizacji wyrobów budowlanych.
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 5 sierpnia
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
1998 roku w sprawie aprobat i kryteriów technicznych oraz jednostkowego
stosowania wyrobów budowlanych (Dz. U. Nr 107, poz. 679) określające między
innymi szczegółowe zasady i tryb dopuszczania wyrobów budowlanych do
jednostkowego stosowania w obiekcie budowlanym.
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
1998 r. w sprawie systemów oceny zgodności, wzoru deklaracji zgodności oraz
sposobu znakowania wyrobów budowlanych dopuszczanych do obrotu i
powszechnego stosowania w budownictwie. (Dz. U. z dnia 31 sierpnia 1998 r.)
określające między innymi sposób znakowania wyrobów budowlanych
dopuszczonych do obrotu i stosowania.
Prawo budowlane [1] w art. 5, ust. 1 stwierdza:
 Obiekt budowlany należy projektować, budować, użytkować i utrzymywać
zgodnie z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, obowiÄ…zujÄ…cymi
Polskimi Normami oraz zasadami wiedzy technicznej, w sposób
zapewniający: spełnienie wymagań podstawowych dotyczących
w szczególności:
" bezpieczeństwa konstrukcji,
" bezpieczeństwa pożarowego,
" bezpieczeństwa użytkowania,
" odpowiednich warunków higienicznych i zdrowotnych oraz ochrony
środowiska,
" ochrony przed hałasem i drganiami,
" oszczędności energii i odpowiedniej izolacyjności cieplnej przegród.
W art. 10, ust. 1:
 Przy wykonywaniu robót budowlanych należy stosować wyroby budowlane o właściwościach
użytkowych umożliwiających prawidłowo zaprojektowanym i wykonanym obiektom budowlanym
spełnienie wymagań podstawowych, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 - dopuszczone do obrotu
i powszechnego lub jednostkowego stosowania w budownictwie.
2. Dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie sÄ…:
1. wyroby budowlane, właściwie oznaczone, dla których zgodnie z odrębnymi przepisami:
a)wydano certyfikat na znak bezpieczeństwa, wykazujący, że zapewniono zgodność
z kryteriami technicznymi określonymi na podstawie Polskich Norm, aprobat technicznych oraz
właściwych przepisów i dokumentów technicznych - w odniesieniu do wyrobów podlegających tej
certyfikacji.
b)dokonano oceny zgodności i wydano certyfikat zgodności lub deklarację zgodności
z Polską Normą lub z aprobatą techniczną - w odniesieniu do wyrobów nie objętych certyfikacją
określoną w lit. a), mających istotny wpływ na spełnienie co najmniej jednego z wymagań
podstawowych,
2. wyroby budowlane umieszczone w wykazie wyrobów nie mających istotnego wpływu na
spełnianie wymagań podstawowych oraz wyrobów wytwarzanych i stosowanych według
tradycyjnie uznanych zasad sztuki budowlanej.
3. wyroby budowlane: (od dnia wejścia RP do UE)
oznaczone znakowaniem CE, dla których zgodnie z odrębnymi przepisami dokonano oceny
zgodności ze zharmonizowaną normą europejską wprowadzoną do zbioru Polskich Norm,
z europejską aprobatą techniczną lub krajową specyfikacją techniczną państwa członkowskiego
Unii Europejskiej uznanÄ… przez KomisjÄ™ EuropejskÄ… za zgodnÄ… z wymaganiami podstawowymi,
"
(.......)
3. Dopuszczone do jednostkowego stosowania w obiekcie budowlanym sÄ… wyroby
wykonane według indywidualnej dokumentacji technicznej sporządzonej przez
projektanta obiektu lub z nim uzgodnionej, dla których dostawca wydał oświadczenie
wskazujące, że zapewniono zgodność wyrobu z tą dokumentacją oraz z przepisami i
obowiÄ…zujÄ…cymi normami.
4. Minister właściwy do spraw architektury i budownictwa określił, w drodze
rozporzÄ…dzenia:
1) szczegółowe zasady i tryb dopuszczania wyrobów budowlanych do jednostkowego
stosowania w obiekcie, szczegółowe zasady i tryb udzielania, uchylania lub zmiany
aprobat technicznych, zasady odpłatności z tego tytułu oraz jednostki organizacyjne
upoważnione do ich wydawania, a także zakres oraz szczegółowe zasady i tryb
opracowywania i zatwierdzania kryteriów technicznych,
2) systemy oceny zgodności, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b),[tzn. aktualne
certyfikaty zgodności] dla poszczególnych rodzajów wyrobów budowlanych, wzory
deklaracji zgodności oraz sposób znakowania wyrobów budowlanych, dopuszczonych
do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie.
(.....)
6. Przy dokonywaniu oceny zgodności, o której mowa w ust. 2 pkt 3 lit. a), [tzn. na
znak CE] należy stosować następujące metody kontroli zgodności wyrobów:
a)wstępne badanie typu prowadzone przez producenta lub notyfikowaną
jednostkÄ™,
b) badanie próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym, prowadzone przez
producenta lub notyfikowaną jednostkę zgodnie z ustalonym planem badań,
c) badanie sondażowe próbek pobranych w zakładzie produkcyjnym, w obrocie
handlowym lub na budowie, prowadzone przez producenta lub notyfikowanÄ…
jednostkÄ™,
d) badanie przez producenta lub notyfikowaną jednostkę próbek z partii
przygotowanej do wysłania albo dostarczonej odbiorcy, zakładową kontrolę
produkcji,
e) wstępną inspekcję zakładu produkcyjnego i zakładowej kontroli produkcji
przez notyfikowanÄ… jednostkÄ™,
f) dozorowanie, ocenę i akceptację zakładowej kontroli produkcji przez
notyfikowanÄ… jednostkÄ™.
7. Minister właściwy do spraw architektury i budownictwa określił, w drodze
rozporzÄ…dzenia:
1) systemy oceny zgodności, o której mowa w ust. 2 pkt 3 lit. a) [tzn. na znak CE],
z zastosowaniem metod kontroli zgodności wyrobów, o których mowa w ust. 6, oraz
wymagania, jakie powinny spełniać notyfikowane jednostki uczestniczące w ocenie
zgodności, a także sposób oznaczania wyrobów znakowaniem CE, uwzględniając
odpowiednie unormowania Unii Europejskiej,
2) polskie jednostki organizacyjne upoważnione do wydawania europejskich aprobat
technicznych, zakres i formÄ™ aprobat oraz tryb ich udzielania, uchylania lub zmiany, majÄ…c
na uwadze, że jednostki wydające europejskie aprobaty techniczne powinny:
a) uzależniać pozytywną ocenę przydatności wyrobu do zamierzonego
zastosowania w budownictwie od spełnienia przez obiekt budowlany, w którym stosuje się
ten wyrób, wymagań podstawowych, o których mowa w art. 5 ust. 1,
b) dokonywać oceny przydatności wyrobu w oparciu o podstawy naukowe i
wiedzÄ™ praktycznÄ…,
c) zapewniać podejmowanie bezstronnych rozstrzygnięć,
d) dokonywać analiz danych w sposób zapewniający uzyskanie wyważonej
oceny,
3) wykaz wyrobów budowlanych, które są dopuszczane do obrotu wyłącznie w sposób
określony w ust. 2 pkt 3 lit. a) [tzn. na znak CE], mając na uwadze dostosowanie
właściwości użytkowych tych wyrobów do wymagań podstawowych, o których mowa w art.
5 ust. 1.
8. Minister właściwy do spraw architektury i budownictwa ogłosił w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" :
1) wykaz Polskich Norm i specyfikacji technicznych, o których mowa w ust. 2 pkt 3 lit. a),
[tzn. zharmonizowanych norm europejskich wprowadzonych do zbioru PN]
...(...)
2) wykaz jednostek organizacyjnych państw członkowskich Unii Europejskiej
upoważnionych do wydawania europejskich aprobat technicznych.";
W art. 6.1 ustawy o systemie oceny zgodności ...[1] ustalono:
 Ocenie systemu zgodności z wymaganiami zasadniczymi podlegają wprowadzane do
obrotu wyroby, które mogą stwarzać zagrożenie albo służą ochronie lub ratowaniu
życia, zdrowia, mienia lub środowiska...
Reasumując powyższe przepisy należy stwierdzić, że:
1. Niektóre wyroby budowlane podlegają obowiązkowej certyfikacji.
2. Certyfikaty zgodności wydają wyłącznie akredytowane jednostki
certyfikujące posiadające notyfikacje właściwego ministra.
3. W szczególności na dzień dzisiejszy nie są anulowane żadnymi przepisami
zapisy ustawy o ochronie przeciwpożarowej i rozporządzenia MSW
w sprawie wykazu wyrobów podlegających obowiązkowej certyfikacji a więc
zachowują one swoją ważność.
Możliwości dopuszczenia wyrobu budowlanego
do obrotu i stosowania
Przepisy przewidują kilka sposobów dopuszczenia wyrobów budowlanych
do obrotu i stosowania z tym, że dla wyrobów służących bezpieczeństwu
lub ochronie życia zastosowanie znajdują dwie ścieżki dopuszczenia
wyrobu budowlanego do obrotu i stosowania:
na podstawie deklaracji zgodności,
na podstawie dopuszczenia do jednostkowego stosowania
w określonym obiekcie budowlanym.
Wyroby budowlane dopuszczone do obrotu
i powszechnego stosowania
Aprobata Techniczna
PROCEDURA DOPUSZCZENIA
DO OBROTU
Certyfikat zgodności
I POWSZECHNEGO
STOSOWANIA WYROBÓW
BUDOWLANYCH
Znakowanie:
Znakiem budowlanymTabliczkÄ… znamionowÄ…
Obrót i powszechne stosowanie
PROCEDURA
Wyroby budowlane dopuszczone do jednostkowego
DOPUSZCZENIA DO
stosowania w budownictwie
STOSOWANIA WYROBÓW
BUDOWLANYCH
PRZEZNACZONYCH DO
JEDNOSTKOWEGO
Indywidualna dokumentacja techniczna
wyrobu, sporzÄ…dzona przez projektanta
STOSOWANIA
obiektu lub z nim uzgodniona oraz konieczne
opinie lub ekspertyzy przeciwpożarowe
RozporzÄ…dzenie Ministra
Spraw Wewnętrznych i
Administracji z dnia 5
sierpnia 1998 roku w sprawie
Oświadczenie dostawcy o zgodności wyrobu
z indywidualnÄ… dokumentacjÄ… technicznÄ… oraz
aprobat i kryteriów
obowiÄ…zujÄ…cymi przepisami i normami
technicznych oraz
jednostkowego stosowania
wyrobów budowlanych (Dz.
ZASTOSOWANIE U. Nr 107, poz. 679) określa
KONKRETNY OBIEKT BUDOWLANY
szczegółowe zasady i tryb
dopuszczania wyrobów
budowlanych do
jednostkowego stosowania w
obiekcie
Certyfikaty zgodności
Certyfikat zgodności (def) to  dokument wystawiony przez trzecią
stronę wskazujący, że zapewniono odpowiedni stopień zaufania, iż
należycie zidentyfikowany wyrób, proces jego wytwarzania są
zgodne z wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi (AprobatÄ…
TechnicznÄ…).
Certyfikat zgodności jest więc potwierdzeniem, że zachowano
wymagane procedury przy produkcji wyrobu i wykazały one
zgodność wyrobu z Aprobatą Techniczną.
Certyfikat zgodności udzielany jest na wniosek dostawcy wyrobu
(Producenta, Importera lub Dystrybutora)
Certyfikacji wyrobów dokonują notyfikowane jednostki certyfikujące
posiadajÄ…ce akredytacjÄ™ Centrum Akredytacji.
Deklaracja zgodności
Deklaracja zgodności (def) to  dokument wystawiony przez
producenta wskazujący, że zapewniono odpowiedni stopień
zaufania, iż należycie zidentyfikowany wyrób, proces jego
wytwarzania sÄ… zgodne z wymaganiami lub specyfikacjami
technicznymi (AprobatÄ… TechnicznÄ…).
Deklaracja zgodności jest więc potwierdzeniem, że zachowano
wymagane procedury przy produkcji wyrobu i wykazały one
zgodność wyrobu z Aprobatą Techniczną.
Deklaracja zgodności udzielany jest na wniosek dostawcy wyrobu
(Importera, Dystrybutora, Sprzedawcy)
Deklaracji wyrobów dokonują laboratoria producenta lub innych
instytucji.
Aprobata techniczna
Aprobata techniczna (def) to  pozytywna ocena techniczna wyrobu
stwierdzająca jego przydatność do stosowania w budownictwie
Przedmiotem aprobaty technicznej może być wyrób stosowany
pojedynczo lub jako zestaw, o określonych właściwościach
użytkowych i wprowadzany do obrotu w komplecie.
Aprobata techniczna udzielana jest na wniosek producenta
wyrobu i tylko producent może ją stosować przy certyfikacji
zgodności z aprobata techniczną.
W przypadku zestawu wyrobów, sprzedawanych w komplecie,
komplementator zestawu uważany jest za jego producenta.
Aprobaty techniczne są własnością firm, które je uzyskały.
Notyfikacja
Notyfikacja jest upoważnieniem udzielonym przez właściwego
ministra ze względu na przedmiot oceny zgodności jednostce
certyfikujÄ…cej, akredytowanej jednostce kontrolujÄ…cej lub
akredytowanemu laboratorium do podejmowania działań z zakresu
oceny zgodności wymagań zasadniczych wyrobu.
Wg ustawy o systemie oceny zgodności:
Art.38.
1. Kto wiedząc, że wyrób lub proces jego wytwarzania nie są zgodne
z wymaganiami lub specyfikacjami technicznymi, nadaje wyrobowi znak
zgodności, podlega karze grzywny do 100 000 zł.
2. Tej samej karze podlega ten, kto bez wymaganych uprawnień nadaje
znak zgodności.
Aprobacja a prawo Unii Europejskiej
Aprobacja a prawo Unii Europejskiej
Jednym z głównych celów Unii Europejskiej jest utworzenie jednolitego
wewnętrznego rynku oraz wyeliminowanie wszelkich ograniczeń w handlu
na obszarze tego rynku  Polska jest zobowiÄ…zana w ramach umowy
stowarzyszeniowej wdrożyć do swojego systemu prawnego regulacje Unii w tym
zakresie.
Zgodnie z przyjętym przez RM Narodowym Programem Dostosowania do
Członkostwa w UE przepisy implementujące w pełni do polskiego prawa
Dyrektywę WB (między innymi dotyczącą systemu oceny zgodności) weszły
w życie z dniem 1 stycznia 2003 roku.
Zakłada się że po uzyskaniu członkostwa Polski w UE istniały będą dwa
równoległe systemy legalizacji wyrobów budowlanych:
1) system krajowy  oznaczanie wyrobów znakiem budowlanym  B
2) system europejski zgodny z Dyrektywą WB  oznaczanie wyrobów
znakiem  CE .
Dyrektywa WB wymaga, by producent wyrobu budowlanego
posiadał właściwie funkcjonującą zakładową kontrolę produkcji,
dysponował lub miał dostęp do odpowiednio wyposażonego
laboratorium i prowadził badania wyrobu zgodnie z postanowieniami
norm i aprobat technicznych.
Od 1 lutego 2002 roku PKN rozpoczął działalność polegającą na
wprowadzaniu do PN norm europejskich (EN) w ich oryginalnych
wersjach językowych.
W języku polskim będzie tylko:
" proponowany tytuł polski
" abstrakt
" wykazy PN sprzecznych przewidzianych do wycofania w zwiÄ…zku
z wprowadzeniem normy EN
Od 1 stycznia 2003 r. stosowanie norm jest dobrowolne i nawet przywoływanie ich
w rozporządzeniach nie skutkuje nałożeniem obowiązku stosowania gdyż akt prawny
niższego rzędu nie może zmieniać postanowień aktu wyższego rzędu.
PKN nie jest odpowiedzialny za treść norm i nie jest urzędem tworzącym przepisy
techniczne, nadzoruje jedynie zgodność procesów opracowywania norm z przepisami
wewnętrznymi PKN
WPROWADZANIE WYROBÓW BUDOWLANYCH
WPROWADZANIE WYROBÓW BUDOWLANYCH
NA POLSKI RYNEK OD 1 STYCZNIA 2003 ROKU
NA POLSKI RYNEK OD 1 STYCZNIA 2003 ROKU
WYROBY BUDOWLANE
Krajowe
Krajowe
Europejskie
regulacje
regulacje
regulacje
dot.
dot.
DYREKTYWA
powszechneg
jednostkoweg
89/106/EWG
o stosowania
o stosowania
ZNAKOWANIE
CE
Rynek
europejski
R Y N E K P O L S K
I