O Mszy świętej — krótkie wprowadzenie dogmatyczne

a. Msza święta a ofiara Krzyża.

Pan Jezus umarł za nas na krzyżu. W ten sposób złożył On za nas i w naszym
imieniu Ofiarę Ojcu Swemu Przedwiecznemu. Ofiarować — to znaczy złożyć

Bogu dar widzialny w tym celu, aby uznać Go za Najwyższego Pana i Stwórcę,
wyrazić Mu swą miłość, uwielbienie i wdzięczność za łaski doznane.
Ponieważ człowiek obraził Boga, ofiara przybrała charakter bolesny.
Cierpienie jest skutkiem grzechu. Skoro jednak człowiek przyjmie je

dobrowolnie, z miłością i posłuszeństwem, może wyrazić w ten sposób Bogu
swój żal, pragnienie pokuty, a tym samym i zadośćuczynić za winę.
Jednakowoż wśród ofiar ludzkich jedynie Krew Jezusa Syna Bożego, o wartości
nieskończonej, mogła całkowicie przebłagać gniew Boży i zadośćuczynić za
obrazę wyrządzoną Majestatowi Nieskończonemu Trójcy Przenajświętszej.

Dlatego też Pan Jezus stał się posłuszny aż do śmierci i na krzyżu złożył
najdoskonalszą Ofiarę, która zastąpiła wszystkie inne i stała się Jedyna ofiarą
uznaną w obliczu Boga. Ale Pan Jezus chciał, aby Jego Ofiara stała się
również i naszą własnością, to znaczy, abyśmy wszyscy mogli brać w niej

udział i z nią się połączyć.

b. Pierwsza Msza św. w Wieczerniku.

I oto w przeddzień swojej Męki, w Wielki Czwartek, Pan Jezus przy Ostatniej
Wieczerzy przemienił chleb w Ciało swoje, które miało być za nas wydane, a
wino w Krew, która miała być przelana dla odpuszczenia grzechów.

To byta pierwsza Msza św. I Pan Jezus rzekł jeszcze do Apostołów: To czyńcie
na moją pamiątkę — a w ten sposób Apostołowie, oraz ich następcy —
kapłani, otrzymali przedziwną moc sprowadzenia na ołtarz samego Chrystusa
Pana. Tak więc każda Msza św. czyni nam obecną Ofiarę Pana Jezusa, którą

On kiedyś złożył na krzyżu. Albowiem pod postacią chleba jest to samo Ciało,
które zawisło za nas na krzyżu, a pod postacią wina — ta sama Krew, która
została przelana. A zatem teraz wszyscy chrześcijanie mogą przez Mszę św.
uczestniczyć w ofierze złożonej przez Pana Jezusa na krzyżu. Msza św. jest
bezkrwawym ponowieniem, czyli sakramentalnym uobecnieniem Ofiary

krzyżowej. Jest to jedna i ta sama Ofiara, z tą różnicą, że na krzyżu ofiarował
się Pan Jezus sam, a we Mszy św. ofiarujemy się również i my z Panem
Jezusem.

c. Msza święta jest ofiarą Kościoła.

Nie należy więc zapominać o tym, że Msza święta jest ofiarą całego Kościoła,
Ciała Mistycznego Jezusa. Czyli aktem, przez który Kościół oddaje Bogu hołd
najwyższej czci zwanej adoracją, należny samemu tylko Bogu, z powodu
nieskończonej doskonałości Jego Boskiej Istoty, od której wszystko pochodzi i
do której wszystko zdąża.

Msza św., przenosząc na ołtarz ofiarę Kalwarii, umożliwia nam godne Boga
uwielbienie, należytą za wszystkie dobrodziejstwa podzięką i prośbę o nowe,
oraz całkowite przebłaganie Go za nasze grzechy. Zrobimy to najlepiej
ofiarując Bogu przez Chrystusa i w Nim całe nasze życie, nasze codzienne
troski, prace i cierpienia, jako dowód posłuszeństwa Bogu i przyjęcia Jego

woli.

d. Nasz udział we Mszy przez Komunię.

W czasie Mszy św. kapłan, nasz upoważniony przedstawiciel, poleca Bogu

wszystkich obecnych mówiąc: "...za których Ci tę ofiarą pochwalną składamy,
i którzy Ci ją sami składają" (Kanon). Jest to najlepszy dowód, że Msza św. jest

naszą Ofiarą i że trzeba się nam łączyć z modlitwami kapłana. Ale to jeszcze
nie wszystko. Msza św. bez Komunii św. byłaby niedokończona, przeto i nasz
udział we Mszy św. jest pełny, gdy przy stole Bożym przyjmiemy żywego
Chrystusa, tego samego, który się za nas wydał na ofiarę.
Słowo "komunia" znaczy po łacinie zjednoczenie, my więc w tej chwili

jednoczymy się z Panem Jezusem, ażeby w ten sposób dostąpić owoców
Jego Ofiary. Bierzcie i jedzcie — powiedział Chrystus do Apostołów. Bierzcie i
jedzcie — powtarza i dziś kapłan przy konsekracji, a rozdając Komunię św.
mówi: niech Ciało Pana naszego Jezusa Chrystusa strzeże twojej duszy do

żywota wiecznego. A więc Pan Jezus przynosi ze sobą siłę, moc i różne łaski
nam potrzebne i to jest odpowiedź Boga na nasze prośby i na naszą ofiarę,
oraz dowód przebaczenia i pojednania.

e. Msza św. ku czci tajemnic życia Jezusa.

Ponieważ w zbawieniu naszym współdziałały z ofiarą Golgoty wszystkie

tajemnice życia Chrystusowego, Kościół przeto obchodzi ich rocznice we
Mszy św, przez ciąg całego Roku kościelnego, w rozmaitych uroczystościach
ku czci Chrystusa Pana ustanowionych. Na Boże Narodzenie np. ofiaruje Bogu
Dzieciątko Boże w żłóbku z tym wszystkim, co w okresie Dzieciństwa Zbawiciela

przyczyniło szczególnej chwały Jego Ojcu. Tym sposobem Kościół zapewnia
nam łaski właściwe każdemu okresowi Roku Kościelnego, przez Jezusa
wysłużone, które pomogą nam w nabywaniu rokrocznie coraz więcej cnót za
wzniosłym przykładem Syna Bożego i Najświętszej Dziewicy.

f. Msza św. ku czci Świętych.

Mszę św. ofiarowuje się też ku czci Świętych, jak o tym świadczy szereg
poświęconych im uroczystości. Kościół stwierdza tym sposobem, że wszystkie
otrzymane od Boga łaski zawdzięczają Święci jedynie ofierze Kalwaryjskiej i
Eucharystii. Najskuteczniej tedy czci się Świętych przez uwielbienie w nich dzieł

Najwyższego. Wielką również cześć oddaje się im przez to, że łączy się ich
zasługi z zasługami Jezusa Chrystusa. Czyni się to zawsze w rocznicę ich
śmierci, a co dzień w Kanonie Mszy św. Jako członkom Mistycznego Ciała
Chrystusowego przystoi przeto dawać im współuczestnictwo w ofierze ich
Głowy. Przez swe cierpienia, a częstokroć i śmierć męczeńską, zmieszali krew

swoją z Krwią Boskiej Ofiary. Toteż Kościół umieszcza relikwie Świętych,
szczególnie męczenników, wewnątrz ołtarza w miejscu odpowiadającym
temu, na którym ma spoczywać Hostia św.
Wielkim też uczczeniem Świętych jest ofiarowanie Bogu Krwi Jezusowej w ich

imieniu, w celu uwielbienia Najwyższego i podziękowania Mu przez Chrystusa
za dobrodziejstwa im wyświadczone. Święci ustawicznie pragnący chwały
Trójcy św. są nam za to niewymownie wdzięczni. Czyniąc to, powiększamy ich
radość. Skuteczność ich zasług przeszłych i modlitw teraźniejszych wzrasta w
szczególny sposób wówczas, gdy są ofiarowane Bogu w ścisłym zjednoczeniu

z zasługami i modlitwami Jezusa, powszechnego Pośrednika. Dzieje się to w
szczególności w dniu ich święta, gdy się odprawia Msza św. ku ich czci.
"Wobec tak wielkiej ilości orędowników — prosimy w Kolekcie w dzień
Wszystkich Świętych — daj nam, o Boże, przez zasługi Jezusa Chrystusa, tak
upragnioną pełnię miłosierdzia twego".

ks. Jan Wierusz-Kowalski