Rola wyższych uczelni w Finlandii w ożywieniu gospodarki wiejskiej
Na początek krótkie wprowadzenie aby każdy wiedział o jakim państwie mówimy
Finlandia ma dość dobre warunki klimatyczne, ale flora jest uboga. Powodem tego było stosunkowo niedawne plejstoceńskie zlodowacenie, gdy jeszcze przed 25 000 lat cała Skandynawię pokrywał lądolód, oraz negatywne czynniki utrudniające w okresie polodowcowym ponowne rozprzestrzenienie się roślin jak i zwierząt. Większość powierzchni kraju stanowią niziny z młodą rzeźbą polodowcową. Naturalne zachodnie i południowe granice Finlandii wyznaczają Zatoka Botnicka i Zatoka Fińska, pomiędzy którymi rozciąga się poprzecinane ciągami wzniesień morenowych Pojezierze Fińskie z 60 tys. jezior. Liczba imponująca
W latach 60-tych społeczeństwo fińskie było zdominowane przez ludność pracującą w rolnictwie, przez ostatnie 40 lat diametralnie się to zmieniło i jak w każdym rozwiniętym państwie większa liczba osób pracuje teraz w sektorze usługowym. Występują jednak obszary peryferyjne w których dominuje rolnictwo i leśnictwo, gdzie ludność została ograniczona do roli producentów surowców rolniczych, a jak wiemy w żadnej gospodarce świata produkcja wyłącznie surowców nie pozwala dostatnio żyć. Jednym z pomysłów mającym na celu zwiększenie dochodów rolników było przetwarzanie surowców na farmie i ich sprzedaż lub wprowadzanie alternatywnych kierunków produkcji. W Finlandii powstało kilka placówek naukowych, które specjalizują się w pracach mających na celu ożywienie gospodarcze terenów wiejskich.
W roku 1977 Uniwersytet w Helsinkach powołał do życia Centrum (Research and Training Center) w Lathi w celu szkolenia rolników, którzy chcieliby podjąć się nowej dodatkowej działalności w swym gospodarstwie. Prace Centrum zostały przedstawione w dwóch przykładach, z których przytoczę tylko 1 ze względu na oszczędność czasu(moim zdaniem ciekawszy, wy jako słuchacze musicie się dostosować)
Przykład 1: we wsi Tirwa właściciel miał 16-hektarowe gospodarstwo specjalizujące się w uprawie ziemniaków. Dochody nie były zbyt duże, czasami nawet zdarzały się straty. Właściciel gospodarstwa nawiązał kontakt z instruktorem centrum i już w czasie trwania kursu założył w starej oborze pieczarkarnie, a w pobliskim lesie hodowlę lisów. Jako ciekawostka powiem, że Finlandia jest przodującym krajem na świecie w hodowli lisów, ale tylko 2% skór przerabia u siebie. W związku z tym żona gospodarza wraz z kilkoma sąsiadkami zaczęła uczęszczać na kurs szycia futer. Centrum zadbało o odpowiednie maszyny i zamówienia. Gospodarz otrzymał pomoc doradczą i mógł wzywać doradcę kiedy tylko go potrzebował.
Obecnie opisaną rolę Centrum w Lathi trzy ośrodki akademickie, które utworzyły podobne centra. Między innymi przez te centra w Finlandii wraca się do tego co było dawniej czyli małych spółdzielni i małych zakładów przetwórczych z którymi bardziej utożsamiają się rolnicy. Aby pokazać jak ważka jest sprawa rolnictwa w Finlandii powiem, że najdłuższy kurs Centrum w Seinjoki obejmował 1151 godzin, a kosztował 1 600 000 baksów (jakby powiedział Mariusz Max-Kolonko). Centrum zajmuje się także tworzeniem strategii rozwoju dla poszczególnych wsi i kładzie głównie nacisk na to, co sama wieś może dla siebie zrobić. W budowie strategii uwzględnia się przede wszystkim poglądy młodych ludzi, z tą myślą, aby chcieli oni zostać w rodzinnych stronach. Tutaj przytoczę przykłady sukcesów później utworzonych placówek.
Przykład 1 : W Mikkeli 14 farmerów w swych ekologicznych gospodarstwach produkują mleko, a następnie wspólnie pakują je w kartony i sprzedają w sklepach. Linię produkcyjną, zlewnię i chłodnie przejęli po spółdzielni, która ich nie użytkuje od wielu lat.
Przykład 2 : Farmer miał trzodę chlewną i postanowił znaczną część pogłowia ubijać i rozbierać u siebie na farmie, a mięso sprzedawał w sklepie na miejscu, z części mięsa produkował także wędliny. Farmer ma ogromny zbyt na swe wyroby, gdyż ludzie wolą kupić świeże mięso z uboju na farmie niż dokonać zakupu w supermarkecie w mieście, gdzie nie ma żadnej pewności że mięso nie było np. rozmrażane kilkakrotnie.
Podsumowując część pierwszą referatu widzimy, że Finlandia jest krajem godnym naśladowania w zakresie tworzenia placówek naukowych, udzielania pomocy i doradztwa ludności wiejskiej. Finlandia postawiła na rolnika przedsiębiorcę nie producenta, choć trzeba wielu lat żeby zmienić pewne przyzwyczajenia ludzkie, musimy przyznać, że Finlandii się to udało i dostosowała się do polityki Unii Europejskiej.