Korea - Konflikt koreański (1950) - przyczyny,

przebieg, skutki

Po klęsce Japonii w II wojnie światowej Półwysep Koreański został

zajęty przez wojska amerykańskie, na południu, oraz armię radziecką –

na północy. Zaostrzające się stosunki między USA i ZSRR nie pozwoliły

na zrealizowanie idei stworzenia jednego państwa koreańskiego.

Sytuacja stała się jeszcze bardziej napięta, gdy w maju 1948 roku w

południowej Korei odbyły się wybory, a następnie ogłoszono (15

sierpnia 1948 roku) utworzenie Republiki Korei ze stolicą w Seulu.

Głową państwa obrano Li Syngmana Rhee’ego.

Nie trzeba było długo czekać na reakcję północy – miesiąc później

proklamowała powstanie Koreańskiej Republiki

Ludowo-Demokratycznej (KRL-D) ze stolicą w Phenian. Na czele

KRL-D stanął Kim Ir Sen. Podział Korei na dwa oddzielne i

jednocześnie zwalczające się państwa stał się faktem. W niedługim

czasie doszło do potyczek na granicy oddzielającej dwa państwa.

Dążenia ekspansyjne Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej

ujawniły się 25 czerwca 1950 roku, kiedy to jej wojska rozpoczęły atak

na Republikę Korei. Data ta wyznacza początek wojny koreańskiej,

która toczyła się do 1953 roku.

Agresja zmierzająca do szybkiego opanowania całego półwyspu od

początku była aprobowana przez władze Związku Radzieckiego i

Chińskiej Republiki Ludowej. Zaatakowane południe zwróciło się o

pomoc do Organizacji Narodów Zjednoczonych. Na specjalnie

zorganizowanej sesji Rady Bezpieczeństwa zapadła decyzja o wsparciu

wojskowym Korei Południowej. Spośród około 380 tysięcy wysłanych

do Korei przez siły ONZ, największy kontyngent stanowili Amerykanie.

Wojskami oenzetowskimi dowodził gen. Douglas MacArthur, który

podczas II wojny światowej wsławił się w walkach z Japończykami. W

momencie wysłania wsparcia sytuacja Republiki Korei była krytyczna –

komunistyczne wojska zdołały bowiem już opanować niemal cały

półwysep.

Wobec ciężkiej sytuacji na lądzie starano się zdominować przeciwnika

w walce powietrznej. Lotnictwo amerykańskie szybko zdobyło przewagę

nad północnokoreańskim. 15 września 1950 roku głównodowodzący

wojsk oenzetowskich przeprowadził desant pod Inczon, zachodząc

armię przeciwnika od tyłu. Akcja przyniosła pełne zwycięstwo. Wkrótce

wojska amerykańskie znalazły się za 38 równoleżnikiem, który

wyznaczał granicę między państwami. Decyzja ta została skrytykowana

przez ONZ i prezydenta Stanów Zjednoczonych. Ofensywa zakończyła

się rozgromieniem armii północnokoreańskiej. W tej sytuacji wsparcia

zbrojnego Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej w

listopadzie 1950 roku udzieliły Chiny, które wysłały 400 tysięcy

„żołnierzy-ochotników”.

Szanse wojsk amerykańskich znacznie zmniejszyły się, wobec czego

MacArthur zaproponował przeprowadzenie ataku nuklearnego na

Chiny. Pomysł ten został zdecydowanie odrzucony przez prezydenta

Trumana, który jednocześnie pozbawił stanowiska autora tej koncepcji.

Na linii Seulu front zatrzymał się na wiele miesięcy.

Ostatecznie zdecydowano się podpisać rozejm w Panmundżon w lipcu

1953 roku. Rezultatem porozumienia było utrzymanie podziału Korei na

dwie strefy. Granicą nadal pozostawał 38 równoleżnik. Po dziś dzień

Korea Północna pozostaje państwem totalitarnym. Konflikt koreański

wywołał poważne zawirowania nie tylko w Korei, ale przyczynił się

także do kryzysu na arenie międzynarodowej i stworzył zagrożenie

wojną nuklearną.