GENEZA, STRONY KONFLIKTU
Wykonały:
Dagmara
Dulowska
Paulina Dusza
Angelika
Ślusarczyk
Izabela Kubiak
VS
Syngman
Rhee
Kim Ir
Sen
Dean
Acheson
Nikita
Chruszczow
Józef
Stalin
Aleksandr
Wasilews
ki
KOREA POŁUDNIOWA
20 mln ogółu społeczeństwa;
8 dywizji piechoty wyposażonej w broń strzelecką z japońskiego
demobilu;
pułk samochodów pancernych (28 szt.);
65 samolotów;
79 okrętów (głównie patrolowców);
90 dział z japońskiego demobilu - całość artylerii.
Armia Południa liczyła łącznie
50 tys. żołnierzy.
Charakter armii Południa był czysto policyjny, bowiem amerykańscy
doradcy szkolili ją głównie do zwalczania partyzantki, która -
inspirowana przez Północ – działała na Południu od 1949 r.
W trakcie trwania wojny, Organizacja Narodów Zjednoczonych
przysłała na półwysep ok. 380 tys. żołnierzy wsparcia.
Taktyka wojsk alianckich polegała na:
wojska powietrzne: jak najszybszym rozbiciu wojsk powietrznych
Północy, a następnie bombardowanie ośrodków przemysłowych oraz
armii Północy;
marynarka: ostrzale wybrzeży i blokadzie morskiej;
wojska lądowe: zatrzymaniu ofensywy Armii Północy.
Armia z ramienia ONZ znajdowała się pod dowództwem
amerykańskiego generała, bohatera walk na Dalekim
Wschodzie z okresu II wojny światowej, dowódcy sił
okupacyjnych w Japonii -Douglasa MacArthura.
Po jego odwołaniu w 11.04.1951 r. stanowisko zajął gen.
Matthew Ridgway.
KOREA PÓŁNOCNA
10 mln ogółu ludności;
10 dywizji piechoty z artylerią;
brygadę pancerną;
2 pułki rozpoznawcze;
5 brygad wojsk ochrony pogranicza;
19 okrętów wojennych;
293 samoloty.
Łącznie przed mobilizacją siły te miały 250 tys. żołnierzy i 160 czołgów
(głównie T-34).
Przyjęta przez Armię Północy taktyka zakładała wojnę błyskawiczną:
niespodziewane wejście na teren nieprzyjaciela i jak najszybsze zajęcie
jego terenu.
Ogólną pieczę nad tymi siłami sprawował szef sowieckiej misji
wojskowej i późniejszy szef GRU (Głównego Zarządu Wywiadowczego)
generał Matwiej Zacharow.